پلنگ برفی (Irbis-E) راهنمای درنای خاکستری در میدان رزم هوایی با ورود بخدمت جنگنده سنگین وزن سوخو-35 از سال 2014 ، این جت رزمی هم اکنون توانمندترین هواگرد نیروی هوایی روسیه و در یک تعریف مشخص ، تکامل یافته ترین گونه از خانواده جنگنده سوخو-27 است که در دوران اتحاد شوروی سابق طراحی و در خط تولید قرار گرفت . اگر چه این گونه بیشتر برای جبران شکاف فناوری صادراتی شوروی تکامل پیدا نمود ، اما با لغو برنامه جنگنده نسل پنجم میگ-1.42 به سال 1999 و پدید آمدن یکسری تاخیرهای پیش بینی نشده در برنامه جاه طلبانه تر سوخو-57 ، ارتش روسیه مجبورشد تا در کوتاه مدت ، بر روی حداقل 100 فروند جنگنده ++4 سوخو-35 که بخش قابل ملاحضه ای از آنها تا سال 2010 خریداری و پس از آن نیز به تعداد بیشتری سفارش داده شدند ، اتکاء داشته باشد . راست : رادار هوابرد نیپ N011 چپ : رادار هوابرد نیپ N011M با این حال ، سامانه راداری اولیه مورد استفاده در سوخو-35 که با شناسه Irbis-E شناخته میشود ، تا کنون به نسبت مورد بررسی های بسیار زیادی قرار گرفته است . این رادار که یک گونه با قابلیت اسکن الکترونیکی و مکانیکی است از یک آنتن آرایه فازی غیر فعال بهره می برد و بر روی یک واحد هیدرولیکی دو مرحله ای مستقر است . این بخش به گونه ای طراحی شده که آنتن مزبور را بصورت مکانیکی تا زاویه 60 درجه آزیموت و 120درجه در ارتفاع بچرخاند ، در حالی که آنتن این رادار با ارسال یک پرتو کنترل شده الکترونیکی در کنار چرخش های مکانیکی آنتن می تواند زاویه انحراف پرتوهای ارسالی با به بیشتر از 120 درجه گسترده کند . درواقع امر ، رادار فوق الذکر نه تنها قابلیت ردیابی اهداف را در یک فاصله 4 برابری نسبت به رادارN001 اصلی مورد استفاده در سوخو-27 در اختیار دارد ، بلکه در حال حاضر این رادار امکان کشف اهداف هوایی با سطح مقطع راداری سه متر مربع در یک برد 400 کیلومتری را داراست . راست : Irbis-E چپ : نمونه اولیه Irbis-E با توجه به مقدورات فوق الذکر ، Irbis-E قابلیت نصب بر روی گونه های پیشرفته تر سوخو-27 نظیر اس ام-2 و اس ام-3 و همچنین گونه های همنام در جنگنده سوخو-30 را خواهد داشت . اما مساله ای که مجموعه نصب شده بر روی سوخو-35 را از گونه های دیگر متمایز می کند ، این قابلیت است که سامانه های جدیدی در بخش جلویی این جنگنده نصب شده که میتواند روند آگاهی موقعیتی خلبان را در مقایسه با نمونه های قبلی افزایش دهد . اجزاء رادار هوابرد Irbis-E بدین ترتیب برخلاف Irbis-E که از اسکن ترکیبی الکترونیکی – مکانیکی استفاده می کند ، حسگرهای جدید تعبیه شده در لبه های جلویی بال سوخو-35 از نوع آرایه اسکن فعال (AESA) بشمارمیروند . این رادارها با شناسه N036B-1-01 که درباند L کار می کنند ، زاویه پوشش بسیار بهتری را برای خلبان به منظور ردیابی اهداف رادارگریز و همچنین اجرای تاکتیکهای جنگ الکترونیک فراهم می نمایند . رادار N036B-1-01 این رادار در عین اینکه نسبت به رادارهای غیرفعال ، بلحاظ عملکردی ، قوی تر بشمار می آیند ، ایجاد اخلال بر روی آنها نیز به مراتب مشکل تر به نظر می رسد . در این میان ، انتخاب باند L برای این رادار که در محدوده 1.0 تا 2.0 کیگاهرتز با طول موج 15 تا 30 سانتیمتر عمل می نماید ، به مراتب از رادارهای باند ایکس با فرکانش 8-12 کیگاهرتز قدرتمندتر است . این رده از رادارها ، بدلیل موج بلند مورد استفاده در آنها ، توانایی بیشتری در شناسایی جتهای رادارگریز داشته مضاف براین ، احتمالا پتانسیل بهتری برای کشف هواگردهای پنهانکار متخاصم مجهز به رادارهای باند ایکس خواهند داشت . رادار زمین پایه پی-14 تال کینگ ارتش عراق که قبل از اعزام اف-117 ها به قلب بغداد ، مورد هدف قرار گرفته و منهدم شدند بدین سان ، نصب غیرمعمول رادارهای باند ال بر روی جتهای سوخو-35 قابلیت منحصربفردی را در اختیار خلبان این جنگنده قرار می دهد که بتواند جتهای رادارگریز ناتو را زودتر دیده و بطور طبیعی زودتر شلیک کند. علاوه براین ، سوخو-35 با مجهز شدن به سامانه جدیدتر جستجو و ردیابی مادون قرمز OLS-35 بر مبنای ادعای شرکت سازنده توانسته در آسمان سوریه ، بر روی جتهای پنهانکار آمریکایی قفل کند. راست : سامانه کشف و ردیابی مادون قرمز OLS ( موقعیت برجسته روی دماغه فلانکر) چپ : رادار Irbis-E اگر این موارد ، صحت داشته باشد ، باید دید که آیا جنگنده هایی که امروز در دست طراحی قرار دارند و یا اینکه مراحل آزمایشی خود را پشت سر می گذارند ، آیا رویکرد مشابهی را اتخاذ خواهند کرد ؟! در این میان ، جتهای جی-11دی و جی-15بی که نمونه ای مشتق شده از سوخو-27 روسی هستند ، از رادار AESA در بخش دماغه خود بهره می برند که این سئوال پیش خواهد آمد که آیا این هواگردها همانند مدل روسی میتواند این روند را تجربه کند یا خیر . در میان محصولات جدید روسی نیز ، سوخو-57 از رادارهای AESA نصب شده در دماغه استفاده مینماید ،اما هنوز باند مورد استفاده در این رادار مشخص نشده است . در مجموع ، رادارهای AESA باند L پس از نصب برروی جتهایی نظیر سوخو-35 ، به نظر آگاهی موقعیتی خلبان را نسبت به گذشته ، افزایش داده اند و این مساله جذابیت فروش جتهایی نظیر سوخو-27 اس ام-3 یا سوخو-30 اس ام 2 را در مقایسه با گذشته ، به مراتب افزایش خواهد داد. پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

Bell 207 Sioux Scout پدر جد معظم بزرگ خاندان کبری

Boeing AH-64 Apache

Yakovlev Yak - 130 Mitten رویای دوست داشتنی

Ilyushin Il-28 Beagle

Mil Mi-28 Havoc

Fiat G - 91 Gina

Kamov Ka-52 Alligator

Grumman A-6 Intruder

Eurocopter Tiger

Mil Mi-24 Hind ارابه شیطان !

تاریخچه ی موشکی

سردار فرحی: به‌لطف خداوند قابلیت‌های بسیار خوبی در عرصه موشکی ایجاد شده است و ما در این عرصه در پنج سرفصل مختلف مانند کروز، بالستیک و موشک‌های پدافندی وارد شده به دستاوردهای بسیار خوبی رسیدیم. در این حوزه چند پارامتر مهم مدنظر وزارت دفاع بوده که یکی از این پارامترها بحث دقت است که در این سال‌ها کارهای فراوانی انجام شده است و امروز با افتخار می‌توانیم بگوییم در حوزه دقت توانستیم به موشک‌های نقطه‌زن برسیم. اقدامات بسیاری در خصوص رادارگریزی موشک‌ها انجام شده است و به توفیقات بسیاری دست یافته‌ایم، این موشک‌ها به‌راحتی می‌توانند از رادارهای دشمن عبور کنند. امروزه ما به پیشرفت‌های بسیاری در عرصه تاکتیکی شدن موشک ها رسیده‌ایم که می‌توانیم در عرض چند دقیقه و با سرعت بسیار بالا و استفاده از نیروهای کم از این موشک‌ها استفاده کنیم که دستاورد بسیار بزرگی است. در زمان‌های گذشته روی نگه‌داری موشک‌های سوخت مایع مشکل داشتیم اما امروز با کار کردن روی ترکیب سوخت به درجه‌ای رسیدیم که ماندگاری سوخت مایع ما در ماندگاری از سوخت جامد کمتر نیست و این می‌تواند به نگهداری موشک‌ها در مدت زمان بیشتری کمک کند. شاید بیش از 20 مکانیزم را طی کردیم و با تغییر جنس بدنه و سبک کردن موشک‌ها، به مکانیزمی دست یافتیم که موجب افزایش تحرک و بُرد موشک‌ها شد. در حوزه ماهواره‌برها نیز به دستاوردهای خوبی رسیدیم و ماهواره‌‌بر سیمرغ یک و دو و ماهواره‌بر ذوالجناح را تولید کردیم، که ذوالجناح یک ماهواره سه‌مرحله‌ای است که دو مرحله آن سوخت جامد است و این ماهواره‌بر یک ماهواره‌بر تاکتیکی است که روی خودرو سوار می‌شود و نیاز به سکوی پرتاب ندارد. ذوالجناح می‌تواند ماهواره 220کیلوگرمی را در مدار 500کیلومتری قرار دهد که نسبت به ماهواره‌های گذشته یک رکوردشکنی است. وی ابراز کرد: امروز اگر بخواهیم بگوییم که تولیدات دفاعی ما نسبت به ده سال گذشته چندین برابر شده است، اغراق نکرده‌ایم. خوشبختانه از سرریز این دانش به عرصه‌های دیگر نیز کمک کرده‌ایم و در ساخت تجهیزات خودرو و ساخت واکسن از این فناوری و دانش بهره برده‌ایم.

سلام علیکم . وقت بخیر - محبت بفرمایید بنده را فقط با همون نام کاربری مورد خطاب قرار بدید . این شکلی راحت تر صحبت می شود کرد . ممنون در خصوص MER یا Multiple Ejector Rackتنها چیزی را که از آن مطلع هستم ، کاربرد MBD3-U6-68 هست برای طیف متنوعی از جتهای روسی و احتمالا نسخه های برگرفته چینی آن شامل میگ-27 / سوخو-17/22 ، سوخو-24 ، سوخو-25 ، سوخو-27 ، سوخو-30 و سوخو34 (تصویر بالا ) وزن این ابزار چیزی درحدود 140 کیلوگرم هست ، درازای آن 3737 م.م و با عرض 610 م.م که اگر بطور خاص آن را بررسی کنیم : این تصویر سوخو-30 ام کا آی نیروی هوایی هند هست که به این سامانه مجهز شده این هم (درصورتی که تصویر را دستکاری نکرده باشند ) مربوط هست به جی-16 نیروی هوایی چین

Aérospatiale SA 341-SA 342 Gazelle

دو مقاله ای که در متن اشاره شده؛ حقانیت فناوری(به زبان انگلیسی نگارش کردم و باید ترجمه کنم، که انشالله بعدا) https://msai.ir/2020/08/02/technological-righteousness/ و مسئله تولید بمب هسته ای در ایران؛

موشک هایپرسونیک: تصاویر منتشر شده از اصابت موشک‌ها به اهداف خود نشان می‌دهد سرجنگی آنها در فاز پایانی اصابت به هدف به حالت پلاسما یا گداخته در آمده‌اند که نشان دهنده آن است که سپاه به جمع دارندگان موشک‌های بالستیک هایپر سونیک (فراتر از سرعت صوت) وارد شده است. دستیابی به این فناوری و رسیدن سرجنگی موشک به سرعتی فراتر از سرعت صوت امکان رهگیری و درگیری سامانه‌های پدافند موشکی با موشک‌های سپاه را بسیار مشکل می‌کند.

بلوغ دُرنای خاکستری خروج یکصدمین فروند از جنگنده SU-35 FLANKER-E از خط تولید شرکت هواپیمای سازی سوخو ، روز سه شنبه یازدهم دسامبر 2018 ، اتمام فرآیند تولید یکصدمین جنگنده برتری هوایی SU-35 FLANKER-E که در حال حاضر ، روزآمد ترین جت رزمی نیروی هوایی روسیه محسوب میشود را اعلام نمود . نخستین فروند از این جت رزمی که به سال 2014 میلادی ، همزمان با جت ضربتی سوخو-34 از خط تولید شرکت سوخو ، خارج شد ، پیکربندی متفاوتی از جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر این شرکت بشمارمی آید که از سال 1985 وارد خدمت رزمی در نیروی هوایی این کشور شده بود . به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، فلسفه طراحی سوخو-35 به گونه ای است که توانایی های فراتری را برای غافلگیری جتهای رزمی نسل پنج متخاصم از خود نشان میدهد، هرچند بدلیل فقدان وجود جنبه های پنهاکارانه در ساختار این جت روسی ، آن را در قالب جتهای رزمی رزمی نسل ++4 طبقه بندی می کنند . اگر چه شکل بدنه این هواپیما ، به گونه ای طراحی شده که حداقل سطح مقطع راداری (RCS) را برای آن به همراه دارد ، اما قابلیت اختفاء این نمونه در مقایسه با جتهای یک نسل جلوتر ، شامل سوخو-57 یا اف-22 به تقریب در سطح پایین تری قرار می گیرد . علیرغم این نارسایی ، سوخو-35 در ردیف یکی از جنگنده های به روز و کارآمد دنیای تسلیحات هوایی قابل طبقه بندی است و برخی از کارشناسان این حوزه معتقدند که درنای خاکستری نیروی هوایی روسیه به شکل بالقوه می تواند یک هماورد بسیار جدی برای تاج سلطنتی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (اف-22) بشمار آید ، هر چند این موضوع در سالهای اخیر بسیار بحث برانگیز شده است . به اعتقاد این دسته از تحلیلگران ، سوخو-35 گرچه از قابلیتهای جتهای نسل5 برخوردار نیست ، اما بدلیل وجود برخی خصوصیات ممتاز ، می توان از آنها بعنوان یک سری امتیازات برای جبران عدم وجود پنهانکاری ذاتی در این جنگنده استفاده نمود . بعنوان مثال ، وجود گزارشهای متعدد در خصوص قابلیتهای بسیار پیشرفته جنگ الکترونیک این جت رزمی در سوریه ، بصورت فوق العاده ای نشاندهنده آن است که رپتور در صورت یک رویارویی جدی ، مشکلات بسیاری را برای مواجهه در پیش رو دارد . علاوه براین ، اضافه شدن قابلیتهای جدیدتر نظیر استفاده از مواد جدید در ساخت بدنه ، افزایش سرعت بواسطه نصب پیشرانه های قدرتمند تر و همچنین سامانه های بردار رانش 3 بُعدی ، موجب شده تا سوخو-35 به پیشرفته ترین محصول هوایی روسیه تبدیل گردد ، هرچند حضور رقبای سرسختی نظیر سوخو-57 و میگ-35 ، صحنه را به یک رقابت هیجان انگیز تبدیل نموده است . مجموع این قابلیتها ، نه تنها ورود به نبردهای هوایی نزدیک ( داگفایت ) را برای رقبای غربی سوخو-35 بسیار مشکل نموده ، بلکه کشف ، رهگیری این جت روسی در بردهای فامد ( فراتر از میدان دید ) را بتدریج به یک معضل برای آنها تبدیل خواهد شد . در حال حاضر ، تخمین های نشان دهنده آن است که نیروی هوایی روسیه ، نزدیک به 70 فروند جنگنده سوخو-35 را در سازمان رزم خود به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار میدهد ، در حالی که نیروی هوایی خلق چین بعنوان مهمترین مشتری خارجی این جت رزمی ، هم اکنون 12 فروند را بصورت فعال ، بکار گرفته و علاوه براین ، نیروی هوایی اندونزی نیز با یک سفارش 11 فروندی در رتبه دوم قرار دارد و پس آن ، نیروی هوایی الجزایر ، امارات متحده عربی و ونزوئلا نیز علاقه مندی خود را برای خرید ابراز داشته اند . از سویی دیگر ، پس ازساقط شدن یک فروند جت سوخو-24 توسط نیروی هوایی ترکیه برفراز آسمان سوریه و بحرانی شدن شرایط برای نیروی هوایی روسیه ، ارتش روسیه تصمیم گرفت تا با هدف جلوگیری از چنین پیشامدهایی ، تعدادی از این جتهای رزمی را به این منطقه اعزام نماید ، که این خود به معنای جایگاه این جنگنده در نیروی هوایی روسیه است . براساس اطلاعات موجود ، سوخو-35 در یک آرایش تسلیحاتی استاندارد ، میتواند تا 14 تیر موشک هوا به هوا را با خود حمل کند که در مقایسه با توانایی رقبا ، بویژه جت پیشرفته اف-35 رقمی در حدود 350 درصد را نشان می دهد . بعنوان مثال ، توانایی فلانکر برای حمل موشکهای هوابه هوای دوربرد R-77 و R-27ER به ترتیب با بردی نزدیک به 110 و 130 کیلومتر ، خطری جدی برای اهداف متخاصم محسوب می گردد . مضاف براینکه پیش بینی شده این جت روسی در آینده ای مشخص به مهمات هوا به هوای K-77 با بردی برابر با 193 کیلومتر که دراصل برای سوخو-57 طراحی شده ، نیز مسلح می گردد . بررسی وضعیت موجود نشان میدهد که علیرغم وجود علائق زیاد مشتریان برای سفارش سوخو-35 ، این جت سوخو-34 است که برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی روسیه در صدر توجهات قرار دارد . از یک نظر ، علت این امر را میتوان از ترکیب چندعامل ازجمله هزینه های عملیاتی بالای سوخو-35 برای ایفای نقش برتری هوایی و راهبرد نیروی هوایی روسیه برای تقویت توانایی های تهاجمی هوا به زمین خود ( که با حضورسوخو-34 محقق می گردد . م ) و نه ایجاد برتری هوایی مطلق ، تحلیل نمود . در حالی که قابلیتهای تهاجم زمینی نیروی هوایی روسیه ، به شکل منظم با اضافه شدن سوخو-34 و همچنین توسعه مهمات هدایت دقیق بومی در حال توسعه بوده ، این نیرو نیازمند مدرنیزه سازی ناوگان برتری هوایی خود است که بتدریج با فرسوده شدن جتهای قدیمی تر میگ-31 و سوخو-30 صورت نگران کننده ای بخود می گیرد . هر چند فرآیند ارتقاء این جنگنده ، در هر شرایطی در یک بازه بلند مدت صورت خواهد گرفت و کاهش هزینه های این بروزرسانی موجب می شود تا بازار صادراتی مطلوبی را برای روسها فراهم نماید . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

ما کشور وسیعی داریم و نقاط با اهمیت زیاد یک مسیر پدافند نقطه ای از همه این نقاط هست، مسیر دیگر پوشش پدافندی هست. با توجه به اینکه نمیتونیم و نمیخوایم از مهمات (موشک) با برد بلند استفاده کنیم چون گرونه، باید حامل تحرک داشته باشه تا بتونه سطح وسیعی رو پوشش بده. بهترین راه آن هم استفاده از گشتهای هوایی با پرنده هایی هست که ساعت پروازیشان ارزان باشد مثلا پرنده های توربوپراپ بزرگ، چیزی مشابه سی130 هرکولس اختصاصی شده برای پدافند ضد کروز. این هواپیما میتونه 20 تن بار حمل کنه. نصب توپهای کالیبر بالا ( از 40 تا 80 مم) در برجکهایی زیر بال، در صورت بلوغ فناوری استفاده از لیزر، و موشکهای کوچک در حد منپد هایی مثل میثاق هم لازم هست که از برجکهای شلیک کننده درون بدنه بتونه تعداد زیادی موشک رو همزمان شلیک کنه. چندین اپراتور هم میتونند همزمان با اهداف زیادی درگیر بشوند.) با در نظر گرفتن سرعت بهینه 540 کیلومتر بر ساعتی هرکولس، که میشه 9 کیلومتر در دقیقه و برد 5 کیلومتری برای سلاحها ( البته سلاحی مثل Bofors 40mm L70 هم هست که بالای 10 کیلومتر برد داره) و فرض اینکه موشک مهاجم در 200 کیلومتری هدف رهگیری بشه و هدفش مشخص بشه، هرکولس 20 دقیقه فرصت داره تا خودش رو به سایت مورد دفاع برسونه و در نتیجه میتونه یک شعاع 180 کیلومتری رو پوشش بده. شبیه همین طرح رو با بالگرد هم میشه اجرا کرد البته بالگرد هزینه پروازش زیاده و باید به صورت اسکرامبل ازش استفاده کرد. همچنین توکانو ها هم میتونندبا کارآیی کمتر این وظیفه رو انجام بدهند، همچنین یکی از بهترین کارها، استفاده از بالنهای راداری و اپتیکی هست در یک حلقه با فاصله 100 الی 150 کیلومتری داخل مرز خودمون هم از حملات پیشدستانه در امان هستند و هم میتونند یک دیوار دفاعی درست کنند و چند بالگرد مسلح به پاد توپ در پایگاه های نزدیک آماده و اسکرامبل باشند که به محض آلارم بلند بشوند و کروزها رو با توپ بزنند. میشه چند تا گشت هرکولس هم گذاشت برای افزایش اطمینان. البته همه چیز بستگی داره به نحوه حرکت کروزها. مثلا این 1200 کروز در یک موج، به چه صورت حرکت می کنند؟ از چند مسیر وارد مرز میشوند؟ داخل مرز از چند مسیر حرکت می کنند؟ آیا مثل یک کاروان با هم حرکت می کنند؟ یا مانور میدهند و 360 درجه به هدف حمله می کنند؟

بسیار هم عالی. چنین تاپیک های موردی و مشخصی که در ابتدا هدف و جزییات بحث هم مشخص شدند بسیار کاربردی خواهند بود انشاء الله. امیدوارم از چهارچوب بحث و فرضیات خارج نشیم. شاید اگر کمی فرصت فراهم بشه حتی امکان مدلسازی سه بعدی طرح و برخی مواردی که تشریح میشه و توافق و اصلاح روش صورت میگیره کار را جذاب تر هم کنه. در قدم اول و با توجه به داشته ها به نظرم یک سامانه ساده متحرک مصباح پسیو با اصلاحاتی که روی نرخ شلیک و آرایش توپهاش میشه به طور مستقل و در نهایت در قالب یک مجموعه پدافند نقطه ای برای استقرار در مکان های از پیش احتمال داده شده به عنوان مجرای موج خاصی از حملات از جغرافیایی خاص برای استقرار موقت و همچنین در یک رینگ پدافندی به عنوان لایه آخر و ارزان ( یکی از لایه های برد کوتاه که میتونه ترکیبی از موشک و توپ و اخلاگر و مینهای جهنده و ... باشه بسته به اهمیت نقطه پدافندی ) گزینه مقبولی هست. این مورد با توجه به داشته هامون، ارزان بودن و لازمه مواجهه با نرخ بسیار بالایی از موشکها.

  روسیه از سال 2017 جنگنده  T-50 دریافت خواهد کرد   سرهنگ ژنرال ویکتور بوندارف، فرمانده نیروهای هوا و فضا روسیه اعلام کرد از سال 2017 اولین سری از جنگنده پیشرفته  T-50 را دریافت خواهند کرد. پنج فروند از این جنگنده ها در حال حاظر در مرکز دولتی چکالوف در حال ازمایش هستند و در سال 2017 وارد خدمت خواهد شد در همین راستا بونداف اعلام کرده است هیچ تاخیری وجو ندارد و  توسعه این هواپیما را جلوتر از برنامه زمانبندی انجام شده است . همچنین وی گفته است این هواپیما واقعا از نظر  خلبانی، ناوبری و ویژگی های دیگر شگفت انگیز است، ما خوشحال به دریافت این هواپیما هستیم. این جنگنده چند روز پیش  برای شرکت در رقابت Aviadarts در  حوالی فئودوسیا، کریمه دیده شده است  سوخو پک فا (به روسی: ПАК ФА) یک هواپیمای جنگنده نسل پنجم است که توسط شرکت سوخو در روسیه طراحی و ساخته می‌شود. اولین نمونهٔ آزمایشی این هواپیما که سوخو ت-۵۰ نام دارد، نخستین پرواز خود را در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۰ با موفقیت انجام داد.    http://defence-blog.com/news/russia-to-start-receiving-sukhoi-t-50-fifth-generation-fighter-aircraft-in-2017.html

با سلام   نگاه بلند مدت نیروی زمینی برای استفاده از تسلیحات لیزری در میدان نبرد تا سال 2025       نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، به شکل ویژه ای ، در حال بررسی الگوهای مورد نیاز برای تست یک لیزر پرانرژی متحرک بر روی کامیون های استاندارد ارتش است که احتمالاً برای کمک به یگانهای پیاده ، تا سال 2025 وارد سازمان رزم نیروی زمینی خواهد شد . به همین منظور ، نسخه اولیه این سلاح در یک تمرین نظامی در پادگان ارتش ( فورت سیل / اوکلاهما) شرکت داده شد .       این تست در شرایط واقعی ، در قالب برنامه موسوم به HELMTT در یک بازه زمانی 9 روزه (  یازدهم الی نوزدهم آوریل 2016) با مشارکت فرماندهی دفاع موشکی و فضایی و همچنین فرماندهی نیروی استراتژیک ارتش صورت گرفت . این تستها که در چهارچوب  رزمایش بهبود قدرت آتش مشترک (MFIX) انجام گردید ، با شبیه سازی محیط نبرد تاکتیکی ، طیف متنوعی از اهداف زمینی و هوایی را با موفقیت مورد اصابت قرار گرفت . بیانیه ارتش در 12 همین ماه (2016) ، به شکل کاملاً مشخص نشان می دهد که فناوری لیزرهای پرانرژی مجدداً ارتش را بخود علاقه مند نموده است .     آدام آبلر ، مدیر مرکز فنی SMDC که سرپرستی آزمایشات پروژهHELLMTT را بر عهده دارد ، براین اعتقاد است که این پروژه ، برای نخستین بار یک مرکز فرماندهی و کنترل مشترک را برای یگانهایی که آن را مورد استفاده قرار می دهند ، فراهم می نماید .وی اضافه می کند که : این تستها ، نه فقط برای مشاهده و ارزیابی قابلیتهای سلاح جددی ، بلکه ، ایجاد و توسعه تاکتیکها ، فناوریها و روشهای عملیاتی و برنامه ریزی برای اجرای ماموریت در محیط واقعی رزمی است .     در جریان رزمایش برگزار شده در " فورت استیل" ، مجموعه HELLMTT با طیف متنوعی از اهداف متحرک و ثابت ، شامل پهپادهای کوچک ، و مهمات خمپاره انداز درگیر شده و آنها را با موفقیت قابل توجهی مورداصابت قرار داده است . براساس اطلاعات منتشر شده ، این پروژه ، از یک کامیون سنگین با قابلیتهای ارتقاء داده شده که یک لیزر 10 کیلووات روی آن نصب شده است ، تشکیل می گردد . مرکز SMDC ، برنامه  جانبی قابل توجهی برای نصب یک لیزر 2 کیلووات بر روی نفربرهای استرایکر با شناسه MEHEL در دست اقدام دارد .     صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

    ترکیه شروع به ساخت بمب سنگر شکن کرد     شرکت ترکیه ای MKEK به تازگی شروع به ساخت بمب های سنگرشکن جهت استفاده در جنگنده بمب افکن های F4 ,F16  نیروی هوایی ارتش ترکیه کرد . [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/574bfbc1c03c0e5c44516ea7.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/574bfbc1c03c0e5c44516ea6.jpg][/url]  Ihsan Cagatay مدیر تحقیق  و توسعه این شرکت اعلام کرده که این بمب ها قادر به نفوذ اهداف بتنی مسلح است.این بمب ها در حال حاظر فقط برای F4 ,F16 تولید خواهند شد . این بمب ها به تکنولوژی NEB مشابه بمب های خارجی است .   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/574bfbc1c03c0e5c44516ea2.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/574bfbc1c03c0e5c44516e9f.jpg][/url] از  ویژگی های عمومی  این بمب میتوان به موارد زیر اشاره کرد:     طول: 2600 میلی متر حداکثر قطر: 457.2 میلی متر وزن: 870 کیلوگرم     اهداف    از بین بردن مخازن نگهداری زیرزمینی پتروشیمی اشیانه هواپیماها اهداف سطحی مقرهای فرماندهی باندهای فرودگاه  سدها  سایت های راداری   http://www.f-16.net/forum/viewtopic.php?f=18&t=47512&p=340973

با سلام   انقلاب در نیروی هوایی ترکیب جنگنده های سرنشین دار و پهپادهای حامل تسلیحات لیزری     مقامات نیروی هوایی ایالات متحده بر این عقیده اند که این نیرو در یک چشم انداز میان مدت در نظر دارد تا ناوگان رزمی خود را بصورت یک ترکیب دوگانه شامل جت های جنگنده سرنشین دار و پرنده های رزمی بدون سرنشین ، مسلح به تسلیحات با فناوری پیشرفته لیزری که توانایی هدف قرار دادن دشمن  را در همه گونه شرایط آب و هوایی داشته باشند ، مجهز نمایند . استفاده از تسلیحات لیزری برای طیف گسترده ای از تهدیدات ازجمله رزم هوایی ، پشتیبانی نزدیک هوایی ، مجموعه سیستم های  بدون سرنشین ( هوایی ، دریایی و زمینی ) ، شناورهای رزمی ، حمله به اهداف ثابت و متحرک زمینی ، و حتی دفاع ضد موشکی که احتمالاً در دهه آینده مسجل می شود  ، مورد استفاده قرار خواهد گرفت .   به اعتقاد دکتر گِرگ ذکریا ، رییس بخش علمی نیروی هوایی ، تسلیحات لیزری بدلیل متمرکز انرژی نوری بر روی هدف و تولید گرمای شدید ، برای از کار انداختن اهداف با سرعتهای بالا  ، بدون ایجاد یک انفجار بزرگ ، قادرند بخوبی برای اهداف دفاعی و تهاجمی مورد استفاده قرار گیرند .     به اعتقاد وی ، در صورت سرمایه گذاری مناسب ، تنها در 5 سال ، نیروی هوایی خواهد توانست یک لیزر پرقدرت را بر روی یک جنگنده رزمی  به مانند آنچه که در سری فیلم های " جنگ ستارگان " به نمایش گذاشته شد ، مورد استفاده قرار دهد .   با این وجود نیروی هوایی هنوز پلت فرم اصلی مورد نیاز برای این پروژه را انتخاب ننموده است ، اگر چه تیم  تحقیقاتی بیشتر  بر روی جنگنده F-15 نظر دارند . در گذشته دو پلت فرم اصلی ، شامل جنگنده های اف-16 و اف-22 ، نامزد چنین طرحی بشمار می آمدند و حتی دریک مقطه زمانی ، اف-35 نیز وارد میدان شد . در این شرایط ، آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی با حمایت فرماندهی رزمی هوایی ، یک پروژه محرمانه را برای توسعه فناوری یک لیزر پرانرژی برای جنگنده های رزمی  تا سال 2021، در دستور کار قرار داده است .   به گفته یکی از مسئولان این پروژه در فوریه 2015 میلادی ، کلید خورد و با استفاده از آخرین فناوری های لیزرجامد ، کار خود را ادامه می دهد . وی تصریح می کند که تلاش محققان و مهندسان بر روی تولید فناوری لازم  شبیه به تجهیزات با فناوری " Blue Ray" البته با قدرت بیشتر از 10 کیلووات خواهد بود . به اعتقاد وی ، قدرت این لیزرجدید ، به اندازه ای خواهد بود تا دردرجه نخست ، قادر به حفاظت از پرنده رزمی در مقابل طیف وسیعی از تهدیدات باشد و بطور مشخص ، قابلیتهای دفاعی آن بر مشخصه های تهاجمی برتری خواهد داشت .     وی براین اعتقاد است که اگر پیمانکاران پروژه بتوانند ، مجموعه لیزر فوق الذکر را به اندازه ای کوچک کنند تا در یک جنگنده رزمی نصب گردد ، نیروی هوایی از مزیت قابل توجه در استفاده از سرعت و انعطاف پذیری این سلاح ، بخوبی بهره خواهد برد . لیزری که در این پلت فرم  نصب خواهد شد ، انرژی الکتریکی اولیه را از پیشرانه های جت دریافت خواهند نمود ، در نتیجه از حمل منبع انرژی جداگانه ، بی نیاز خواهند گردید .   در زمان  نمایش سری فیلم های " جنگ ستارگان " ، این فناوری بسیار دور از دسترس و رویایی محسوب می شد ، اما فناوری قرن بیست و یکم ، این رویا را به واقعیت تبدیل نموده است . بعنوان مثال ، نیروی هوایی تا دهه آینده ، یک لیزر پرانرژی را بر روی پرنده های AC-130 جهت استفاده در ماموریتهای ویژه در اختیار خواهد گرفت ، اما نصب این سلاح برروی یک جت سرنشیندار کوچک ، مشکل تر به نظر می رسد .   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9