تصویری که نشون میده چرا نمیشه تو سوخو 57 پره ها را مخفی کرد هر چند گفته شد روسها تلاش زیادی برای رفع این عیب انجام دادن ورودی هوای اف 23 که در رقابت با اف 22 شکست خورد

با سلام باز آماد اساسی فالکروم های ایرانی براساس اطلاعات منتشر شده ، با پایان یافتن فوریه 2016 میلادی ، مرکز تعمیرات اساسی میگ-29 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مستقر در پایگاه دوم شکاری شهید فکوری تبریز ( TFB.2) موفق شد تا طی یک برنامه سه ساله ، اورهال جنگنده آموزشی دو سرنشینه MIG-29UB را به اتمام برساند .کار بر روی این پرنده رزمی ، ( جنگنده میگ-29 یو.بی ، به رجیستر 6303-3 )جمعی اسکادران دوم تاکتیکی با اجرای 17000 نفر-ساعت کار در دستور کار قرار داده شد و با موفقیت به پایان رسید . میگ مزبور تا سال 2007 ، جمعی اسکادران یازدهم مستقر در پایگاه یکم شکاری (تهران) بشمار می رفت که در این سال به پایگاه دوم شکاری منتقل و پس از دو سال پرواز عملیاتی ، در سال 2009 زمینگیر و در نوبت تعمیرات اساسی قرار گرفت . در گذشته (اوایل سال 2000 میلادی ) ، تعمیرات نیمه عمر این پرنده ، توسط متخصصین فنی مرکز اورهال مهرآباد به انجام رسید . با این حال نیروی هوایی قادر نبود قطعات یدکی مورد نیاز برای پیشرانه های پرمصرف و مستهلک شده RD-33 را از سال 2013، با واسطه منابع خارجی تامین نماید ، در نتیجه ، متخصصین فنی پایگاه دوم شکاری ، به این نتیجه رسیدند که می بایست با اتکاء به منابع داخلی این مهم را به انجام رسانند که این ماموریت در بازه زمانی 2012 تا 2016 اجرا گردید . پیش از شروع این برنامه ، مابین سالهای 2008 تا 2012 ، بدلیل وجود قطعات یدکی ، هرساله یک فروند از میگهای روسی اورهال و تحویل نیروی هوایی می گردید . از زمان سقوط اتحاد شوروی ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مشکلات قابل توجه و عدیده ای را برای دریافت پشتیبانی فنی و قطعات یدکی از روسیه ، تجربه نموده است . این مساله ، استمرار آمادگی رزمی ناوگان جنگنده های روسی موجود درسازمان رزم نیرو ( MIG-29 و SU-24) رابشدت دچار مخاطره نموده و علیرغم اینکه این جنگنده ها در دهه 90میلادی بطور مستقیم از روسیه خریداری شدند ، اما بلحاظ آمادگی رزمی ، همواره در یک سطح پایین تر نسبت به پرنده های غربی موجود در ناوگان رزمی نیروی هوایی ( F-4 و F-5) قرار دارند . با این وجود ، تنها یکبار ، درسال 2007 ، روسها در جریان یک معامله 150 میلیون دلاری ، 50 دستگاه پیشرانه RD-33 را به ایران انتقال دادند . به اعتقاد نویسنده خبر ، مقامات ارشد ضد اطلاعاتی ایران براین عقیده اند که کرملین ، مخفیانه با سران تل آویو برای کاهش توان رزمی نیروی هوایی ارتش ، هماهنگی های لازم را بعمل آورده اند ، چرا که به شکل غیر منتظره ای ، مابین سالهای 1998 تا 2008 ، سطح پشتیبانی فنی از جنگنده های میگ -29 فالکروم و بمب افکن های سوخو-24 فنسر ، بسرعت کاهش یافت و به پایین ترین سطح ممکن رسید . اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، در حال حاضر مسئولیت دفاع هوایی از شمال غرب ایران را بر عهده دارد ، چرا که تهدید جنگنده های اف-16 ترک در این منطقه بسیار جدی و قابل توجه است . سازمان رزم این اسکادران ، از چهار فروند MIG-29UB ، بعلاوه یکفروند MIG-29A بهره می برد و بجز یکی از فالکروم های دو سرنشینه ، بقیه کاملاً عملیاتی بوده و پرنده چهارم ( رجیستر 6302-3) قرار است برای تعمیرات اساسی به پایگاه یکم شکاری تهران ، تحویل داده شود طبق اخبار منتشر شده ، جنگنده فالکروم (رجیستر 6301-3) از یکم ژانویه 2016 ، تحت تعمیرات اساسی مشابهی در تبریز قرار دارد . پی نوشت : 1- مطالب فوق الذکر ، نظر نویسنده مطلب است و تایید و ردّ نمی گردد . 2- منبع : با کمی ویرایش Air Forces Monthly - April 2016 ، صفحه 24 صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

در مراسمی با حضور سرلشکر جعفری در کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک نیروی هوافضای سپاه، از موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول رونمایی شد. به گزارش خبرنگار سپاه نیوز؛ در مراسمی که امروز (پنج شنبه ۱۸ بهمن ) با حضور سردار سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه برگزار شد ، موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول در کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک سپاه رونمایی شد. فرمانده کل سپاه در این مراسم رونمایی از دستاوردهای دفاعی سپاه همزمان با ایام گرامیداشت چهلمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران را اثبات "ما میتوانیم" به جهانیان دانست و اظهار کرد : تولید انبوه موشک های پیشرفته دقیق و هوشمند با آخرین تکنولوژی که نقطه اوج پیشرفت در عرصه موشکی است، امروز به همت فرزندان ملت ایران در نیروی هوافضای سپاه تحقق یافته است. سرلشکر جعفری با اشاره به نمایش کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک نقطه‌زن سپاه برای نخستین بار، گفت: رونمایی از این شهر تولید موشک در اعماق زمین، پاسخی به یاوه‌گویی‌های غربی ها است که تصور می کنند با تحریم و تهدید می توانند ما را محدود کرده و از اهداف بلندمان بازدارند. فرمانده نیروی هوافضای سپاه نیز در این مراسم امنیت ملت ایران را خط قرمز نیروهای مسلح برشمرد و اظهار کرد: با وجود توطئه ها و تهدیدات دشمن علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ، طبیعی است که ما نیز به حرکت خود ادامه دهیم و امروز به پاس پایداری و مقاومت خوزستانی های غیور ،به ویژه مردم قهرمان و مقاوم دزفول در دفاع مقدس ، از موشک هوشمند زمین به زمین "دزفول "رونمایی کردیم که آخرین دستاورد و محصول حوزه تحقیقات نیروی هوافضای سپاه است. وی با تاکید بر اینکه حرکت ما در حوزه موشک‌های زمین به زمین دائمی است ،با برشماری ویژگی‌های موشک هوشمند دزفول اظهار کرد : این دستاورد مهم به لحاظ ابعاد و اندازه به هندسه موشک ذوالفقار بسیار نزدیک می باشد ؛ موشک ذوالفقار ۷۰۰ کیلومتر برد دارد ، اما موشک دزفول هزار کیلومتر برد داشته و افزایش ۳۰۰ کیلومتری برد آن به واسطه به‌کارگیری فناوری‌های جدید در این محصول دفاعی است ، قدرت انهدام و تخریب این موشک نیز به دلیل نوع موادی که در سر جنگی آن به کارگیری شده، دو برابر موشک ذوالفقار است. http://www.sepahnews.com/index.php/component/k2/item/7225-با-حضور-فرمانده-کل-سپاه-صورت-گرفت-؛-نمایش-کارخانه-زیرزمینی-تولید-موشک-های-بالستیک-سپاه-برای-اولین-بار-رونمایی-از-موشک-بالستیک-هوشمند-زمین-به-زمین-دزفول.html سردار حاجی زاده کارخانجات ساخت موشک را امکانی گرانبها و حیاتی برشمرد واظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران شروع کننده هیچ جنگی نیست، اما قرار هم نیست در برابر دشمنان غافلگیر شویم ، از این رو هم امکانات عملیاتی و هم کارخانجات تولیدی خود را در اعماق زمین و به صورت محرمانه تعبیه کرده ایم تا از دسترسی دشمنان دور بماند.

نظر خبرگزاری های خارجی درباره پیمان همکاری بین ایران و چین

موشک سرگردان؟ طبق نظر کارشناس نظامی نیویورک این موشک از نوع زمین به هوا (SAM) هست که در منطقه در جستجوی هدف پرسه می زند. سپس پس از ردیابی هدف، هدف را منهدم می‌کند. عکس‌های منتشر شده از این موشک، حسگر الکترواپتیکال و آنچه به نظر می‌رسد یک فیوز مجاورت نوری است را نشان میدهد که برای درگیری با هواپیما مناسب است. همچنین یک تقویت کننده سوخت جامد دارد که پس از بالا آمدن سرعت موتور می افتد. این یک سلاح مادون صوت دوربرد است که در برابر هواپیماهای سریع بی اثر است ولی می تواند تهدیدی برای هلیکوپترها و پهپادها یا هواپیماهای ترابری باشد. احتمالا بدنه و کلاهک و سیستم هدایت این موشک وزنی بیشتری از ۴۰ کیلوگرم داشته باشد. ‏وزن چهل کیلویی موشک و با ١١ کیلوگرم سوخت،نهایت وزن موشک را به به ۵١ کیلوگرم می‌رساند. همچنین برخی منابع معتقدند این موشک را میتوان توسط ٣ الی ۴ نفر حمل و شلیک کرد.

قرارداد تسلیحاتی 10میلیارد دلاری ایران و روسیه این رقم چقدر ممکن است واقعیت داشته باشد ؟ از اوایل دسامبر 2021 تعدادی از رسانه های غربی گزارش هایی را مبنی بر قرارگرفتن ایران و روسیه در آستانه امضاء یک قرارداد تسلیحاتی 10میلیارد دلاری در قالب توافقنامه همکاری نظامی و امنیتی منتشر نمودند که براساس آن قرار است تا 24 فروند جنگنده سوخو-35 و دو گردان از سامانه اس-400 به جمهوری اسلامی ایران تحویل داده شود ، در حالی برخی خبرها حاکی از تحویل یک ماهواره نظامی به تهران نیز می بود . علاوه براین تعدادی از تحلیلگران نظامی بر این اعتقاد قرار داشتند که به احتمال بسیار زیاد ، این قرارداد شامل تمدید توافقنامه کمک های فنی در خصوص تعمیرات اساسی جتهای میگ-29 و بمب افکن های ضربتی سوخو -24 ام کا نیروی هوایی ایران نیز می شود . ضمن اینکه برخی ناظران نیز از تحت آموزش قرارگرفتن خلبانان گزینش شده ای گردان های اف-4 ، میگ-29 و اف-14 برای جتهای جدید سوخو-35 خبر دادند ، در حالی که گفته می شد ، هزینه این قرارداد با تحویل نفت خام پرداخته می شود . با این وصف ، یکسری جنبه های این نوع خبرها ، باعث پدید آمدن یکسری سئوالات شده و اعتبار آن را زیرسئوال برده است . در واقع امر ، خریدهای عمده تسلیحاتی ایران از روسیه ، در دهه نود میلادی شامل چند اسکادران میگ-29 ، رهگیرهای میگ-31 و حتی بمب افکن های استراتژیک توپولف-22 گزارش شده بود که گذشت زمان ثابت کرد که این داده ها ارزش تحلیلی نداشته و صرفاً برای بزرگنمایی رسانه ای مورد استفاده قرار می گرفت . قابل توجه ترین موردی که در این زمینه قابل بررسی است ، ایده تحویل نفت خام ایران به روسیه است که برخی از تحلیلگران حوزه نفت براین اعتقاد قرار دارند که توان فنی روسیه برای پالایش نفت ایران و استفاده موثر از آن در هاله ای از ابهام قرار دارد . علاوه براین ، درصورتی که تمدید قراردادهای قبلی صحت داشته باشد و تحویل 24 فروند سوخو-35 و دو گردان اس-400 نیز صورت پذیرد ، مجموع هزینه های مربوط به آموزش ، حمل تجهیزات ، تحویل قطعات یدکی ، تسلیحات به تقریب بیشتر از 4 میلیارد دلار نخواهد شد !!!! در حوزه خبرمربوط به تحویل ماهواره های نظامی و بازسازی جتهای سالخورده روسی موجود در نیروی هوایی ایران نیز در حداکثر حالت خود می تواند به 5 میلیارد دلار برسد که مجموعاً تا 9 میلیارد دلار می رسد و اگر رقم 10 میلیارد دلار ، به نوعی رقم گِرد شده اعداد واقعی باشد ، به سختی می توان آن را تایید نمود!!! از دیگر مشکلات قابل مشاهده در این خبرها ، بخصوص اخبار منتشره در وب سایت نشریه فوربس ، احتمال تحویل سوخو-35 های تولید شده برای نیروی هوایی مصر به ایران ، قبل از انتشار خبر رسمی لغو قرارداد از سوی قاهره می توان اشاره نمود . در حالی که هیچ منبع رسمی لغو سفارش از سوی مصر را تایید ننموده بود و از این لحاظ ، گزارش فوربس تبدیل به یکی از جنجالی ترین تحلیل های نظامی در ارتباط با ایران شد . فراتر از این مساله ، جتهای سوخو-35 یکی از گران ترین محصولات روسی بشمارمی روند که در حال حاضر در سبد محصولات نظامی روسی در بازار نظامی وجود دارد و هزینه عملیاتی بالایی دارند و همین مساله توانایی ایران را در خرید آن زیرسئوال می برد !!! تصویر دستکاری شده جی-10 با پوشش استتار نیروی هوایی ایران طبق گزارش هایی که در سال 2021 منتشر گردید ، ایران با تامین مالی برای خرید جتهای جی-10سی چینی با مشکل مواجه شده بود و گرچه کوچکتر از سوخو-35 به نظر می رسند اما از محصول روسی پیچیده تر بوده و متقابلا هزینه عملیاتی کمتری را طلب می کنند !!! و روابط نزدیک تر ایران و چین ، احتمال خرید آن را بسیار زیادتر می نمود و با توجه به ناوگان سالخورده نیروی هوایی ایران ، خرید تعداد کمتری هواپیمای سبکتر و کم هزینه تر !!! می بایست به حقیقت نزدیکتر باشد !!!!!!!!!!! با تمامی این اوصاف ، اگر ایران برای خرید جنگنده به روسیه تمایل داشته باشد ، جتهای سوخو-30 که به نسبت ارزان تر بوده می تواند گزینه بهتری باشد ، ضمن اینکه خرید نمونه های جدیدتری از خانواده میگ که زیرساخت تعمیر و نگهداری آن در ایران وجود دارد ، نیز فهرست خرید ها می تواند حضور داشته باشد . https://www.aparat.com/v/tbMn6 در کنار این مساله ، یک وبسایت خبری مدعی شده که ایران احتمالا جتهای اف-14 خود را با این خریدهای احتمالی بازنشسته خواهد نمود ، اما بدلیل قرارگرفتن در ردیف توانمندترین جنگنده های دنیا ، این هواپیماها آخرین گزینه ها برای خروج از خدمت خواهد بود ، حتی از خریدهای خارجی خوبی صورت پذیرد که این امر با سرمایه گذاری نیروی هوایی ایران در نوسازی این جتها ، کاملا مطابقت دارد .در مجموع ، برخی براین اعتقاد قراردارند که خبرمربوط به قرارداد 10 میلیارد دلاری نظامی با روسیه در ازای تحویل نفت خام تنها برای جلب توجه افکار عمومی منتشر شده و احتمال وقوع آن بسیار کم خواهد بود !!! پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- متن این گزارش تناقض دارد . ضمن اینکه با مطرح کردن گران بودن سوخو-35 ، اهداف جالب توجه و قابل تاملی را دنبال می کند که در جای خودش قابل بحث است ( به علامت های تعجب در متن دقت کنید ) 4- متن گزارش وب سایت نشریه فوربس در این لینک ترجمه شده آیا ایران واقعاً بدنبال خرید سوپرفلانکر است ؟!!!!

دقيقا مطابق حلقه هاي واردن حلقه اول فرماندهي و ارتباطات دشمن هست از اين نظر ماهواره ها هسته اصلي شناسايى و ارتباطات دشمن هستن و بايد اين بخش رو ببريم زير خطر نابودي بماند كه علاوه بر بازگشت به قبل از سال ٢٠٠٠ براي دنيا عمليات دشمن براي توسعه جنگ دچار مشكل جدي ميشه و پيش بيني يك ساله ميشه ده ساله و بايد گفت جنگ اينده بخشيش جنگ فضايي و ستارگان خواهد بود

ابرپنهانکار لاکهید- بوئینگ !!!!! آیا اضافه شدن حسگر جدید به اف-22 قابلیت حداقل سازی پنهانکاری رپتور را خواهد داشت ؟!! نیروی هوایی ارتش ایالات متحده بعنوان بخشی از روند ارتقاء ناوگان جتهای برتری هوایی خود در مواجهه با چالش های روزافزونی که از سوی رقیبانش ، بدان تحمیل میشود ، برنامه جامعی را برای تطبیق یک سامانه جستجو و ردیابی فروسرخ (IRST) را در جنگنده های عملیاتی سنگین نسل پنجم اف-22 رپتور موجود خود در نظر گرفته است . این جنگنده که برای اولین بار در دسامبر 2005 وارد خدمت شد ، از ابتدای امر می بایست به این سامانه مجهز می گردید ، اما بدلایل بودجه ای به مانند مجهز شدن به رادارهای پهلونگر این امر رخ نداد . درواقع امر ، اف-22 هم از نظر هزینه های پروازی و هم سایر جنبه های مرتبط از ابتدای برنامه یک روند بسیار هزینه بر را به نمایش گذاشته ، در حالی که به اعتقاد برخی از ناظران ، هزینه های پیش بینی نشده این جنگنده ، فراتر از پیش بینی های اولیه به نظر می آید . با تمامی این اوصاف ، تطبیق سامانه های جستجو و ردیابی فروسرخ با جتهای برتری هوایی از ابتدای دهه هشتاد میلادی با تلاش های روسیه رنگ واقعیت بخود گرفت و غرب نیز بتدریج از ابتدای سال 2000 میلادی بسمت کاربرد چنین سامانه هایی حرکت نمود . وجود چنین سیستم هایی در هواگردهای رزمی به خلبان اجازه می دهد تا در یک محیط بشدت آلوده به جنگ الکترونیک ، سطح آگاهی محیطی خود را بالاتر برده و در حالی که ممکن است احتمال اخلال در رادارهای هوابرد آنها افزایش پیدا کند ، یا هواگردهایی با سطح مقطع پایین در محیط رزم هوایی وجود داشته باشند ، ابزار موثری برای دفاع از خود در بردهای متوسط برای آنها فراهم شود ، در حالی که توانمندی وارد شدن به محیط درگیری بدون انتشار امضاء راداری را به خلبان خواهد داد . برنامه نصب رادارهای پهلونگر در نسخه ضربتی اف-22 بنابراین ، با توجه به اینکه در حال حاضر اف-22 در میان جتهای غربی ، کمترین سطح راداری ممکن را داراست ، تطبیق IRST با این جنگنده ،بقاء پذیری آن را در سناریوهای رزمی خاص افزایش خواهد داد .با توجه به این مساله ، در 13 ژانویه 2022 سندی تحت عنوان SBIR در مورد ادغام سامانه IRST منتشر شد که درآن آمده بود: "دفتر برنامه ریزی عملیاتی اف-22 به دنبال راه حل های سخت افزاری و نرم افزاری جدیدی است که قابلیت سنجش فرسرخ دوربرد اشیاءرا فراهم کند " نمایشگر نصب شده بر روی کلاه خلبان (اسکورپیون) با این حال ، سولات بیشماری در خصوص اینکه چگونه می توان حسگرهای فروسرخ را بدون به خطر انداختن سطح مقطع راداری پایین هواپیما با این جنگنده یکپارچه نمود ، پدید آمده است ، در حالی که سایر توانمندهای مورد انتظار نظیر امکان سد های فیزیکی و غیرفیزیکی در برابر تهدیدات سایبری ، رادار جدیدتر ، امکان هدایت چند بدون سرنشین با جنگنده اف-22 ، سامانه های ناوبری جایگزین جی پی اس ، نمایشگر نصب شده بر روی کلاه خلبان (اسکورپیون) ، سامانه گزارش از صحنه رزم و .... چندان مشکلی را در این زمینه بوجود نخواهد آورد . محصولات روسی از دهه هشتاد میلادی سامانه جستجو و ردیابی فروسرخ را بصورت استاندارد به خود می بینند . در خصوص کلاه پروازی خلبان ، گفته شده که در این زمینه اف-22 بشدت از رقبای خود عقبتر است و به شکل کاملا جدی ، زوایای درگیری با کلاه خلبان برای استفاده از قابلیتهای موشک AIM-9X محدود شده است در حالی که رقبای روسی از دهه هشتاد میلادی به این توانایی مجهز هستند . اینک چیزی در حدود 187 فروند اف-22 در دسترس قرار دارند که بلحاظ معماری رایانه ای و همچنین توان به اشتراک گذاری داده های رزمی بصورت فزاینده ای قدیمی شده اند بطوریکه دراین زمینه ها ، اف-35 و اف-15 ئی ایکس برتری قابل ملاحضه ای را دارند . مجموع این مسائل ، نیروی هوایی ایالات متحده را واداشته که احتمال بازنشستگی زودهنگام اف-22 را مد نظر قرار دهد ، در حالی که پول ذخیره شده به برنامه جتهای نسل ششم تزریق نماید . با توجه به این مساله ، احتمال دارد که تعداد محدودی از جتهای اف-22 به این سامانه مجهز شوند تا بودجه نیروی هوایی به برنامه های اولویت دار اختصاص یابد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- متن جالبی هست ، برای ما اف-22 لبه فناوری رزم هوایی و برای کاربرش ،سامانه های موجود این جنگنده ، قدیمی هست ! و در حالی که تنها 17 سال عملیاتی بوده ، دارند به بازنشستگی آن فکر می کنند!!!!!!! 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

ساخت تاسیسات زیرزمینی جدید در نزدیکی نطنز در سال گذشته کار حفاری با سرعت زیاد در زیر کوه نزدیک تاسیسات نطنز آغاز شده و احتمال دارد و مشخص نیست که کار به اتمام رسیده یا نه. بر اساس تخمین هایی که انجام شده این تاسیسات حداقل حدود 90 متر زیر کوه قرار داره که در مقایسه با محل قبلی قرارگیری سانتریفیوژ ها که حدود 8 متر زیر زمین قرار داشت ، امنیت بسیار بالاتری دارد.

با چند پرتاب موفق و مطمئن و البته بودجه لازم به نظر «ای-ست» کاملا در دسترس هست. منتها برای تستش نیاز به یک قربانی و البته موضع قدرتمندانه وجود داره چون صدای خیلیها را بلند میکنه. از غرب گرفته تا حتی شرق. (ولی حساب کنیم یک موشک ضدماهواره که پدافند خاصی هم در موردش وجود نداره چطور میتونه بخش مهمی از طراحی تهاجمی دشمن را که وابسته به ماهواره ها هست را دچار چالش کنه - بماند بازدارندگی کشوری که هیچ چیز برای از دست دادن نداره (بمب اتم هم چنین خاصیتی داره، یعنی ترسناکی غول مرحله آخر جنگ) چطور میتونه توقیت بشه چون تمام ابزار تجاری دشمن نیز براش یک هدف مشروع تلقی میشه. آسمانی پر از زباله فضایی و ریسک کسب و کارهای مبتنی بر ارتباطات. (البته به حرف آسان هست، طبیعتا تا مرحله بازدارندگی منظور هست والا در جنگل کنونی کشورها منافعشون به خطر بیفته همه متحد کاری میکنند که مغولها خوابش را ببینند) دوستان متخصص میتونند تاثیر مسیر تحقیق و توسعه موتورهای سوخت جامد را در طراحی یک دفاع موشکی چند لایه هم بررسی کنند. هرچند با توجه به اینکه تهاجم اصلی احتمالی به کشور ما عمدتا هواپایه هست ولی حتما در اوضاع بحرانی دشمن هر چی دستش باشه (خصوصا صهیونیستها که در بحث موشکی برد متوسط و بلند هم اقدامات زیادی دارند) را استفاده میکنه تا موشکهای هسته ای حتی. البته باید بررسی بشه ایا از تکنولوژی مورد تحقیق میشه در موشک های سبکتر و برای پدافند برد بسیار بلند ضد هواگردها هم استفاده کرد یا خیر؟ پ ن: نکته دیگه موشک های چالاک مبتنی بر تکنولوژی سوخت جامد هست که در برد بیشتری قابلیت هدف قرار دادن اهداف دریایی و البته دیگو گارسیا را داشته باشند. این هم یکی از موارد بااهمیت برای ماست. شاید تمرکز روی سوخت جامد برای دستیابی به اهداف چندگانه اینچنینی است بیشتر.

ایفوگرافی پهپاد شاهد-۱۳۶

تصاویر تست موتور:

با سلام البته روسها ایجاد اختلال در عملکرد ارتباطی جنگنده با موشک و ماهواره ها را هم یکی از دلایل استفاده از رادار باند ال اعلام کردند

سلام ممنونم. بله درست میفرمایید. رقم تقریبا 3.2 رقم صحیح هست. جالبه بیشترین صادرات با کمی بیش از 1 میلیارد دلار به آمریکا بوده و مرتبه بعدی اذربایجان با 200 میلیون و بعد هم به ترتیب قطر و امارات و مراکش در رتبه های بعدی هستند. صادرات به آمریکا به گمانم بیشتر در بخش هوایی بوده. احتمالا در زمینه تولید قطعات مرتبط با صنایع هوایی مرتبط. اصولا ترکیه به خاطر صنایع فعالش بازاریابی و پرزنت و مشتری پسندی و مواردی از این دست ذیل تجارت و بازار را خوب بلد هست که در صنایع نظامیش هم خودش را نشون میده. اصولا یکی از نقاط قوتش همین برند سازی است. یعنی محصولاتش در قدم اول با یک برند معرفی میشند. چیزی که نقطه ضعف اساسی ما در تجارت و صنعت و بازارمون هست از کوچکترین محصول تا بزرگترین محصول. طبیعتا وقتی تجربه ای وجود نداره در کشور در سایر بخش ها هم دیده نمیشه. مورد بعدی هم خب قاعدتا ریسک تجارت با ترکیه است. وقتی در مقایسه با ایران این دو اصلا قابل مقایسه نیستند به خاطر تحریمها و فشارها و حساسیت ها کشورها سعی میکنند حالا جز در مواقع خاص سری که درد نمیکنه را دستمال نبندند. ولی به نظرم در صنایع نظامی اگر محصولی ویژه گل کنه چون بحث حیات و ممات! هست جای خودش را پیدا میکنه. البته بماند ما یک مشکل دیگه در بحث زنجیره تامین داریم و برخیم حصولات را نمیتونیم همینطوری با بیس طبیعیشون صادر کنیم یا اصلا مصالح لازمش به اندازه صادرات فراهم نیست. نهایتا اینکه این بخش از صنایع ترکیه با قدرت زیادی در حال پیشرفت هست. هم بحث تولیدات متنوع و باکیفیت، هم بحث بومی سازی و هم بحث صادرات و شرکت های خصوصی همه در حال فعالیت پرکاری هستند. ترکیه الان در بخش دریایی ( ناو، زیردریایی، قایق های بدون سرنشین و تجهیزات مرتبط و تسلیحاتی از جمله موشک های کروز دریایی برد بلند ) در بخش هوایی (جنگنده سبک، انواع پهپادها در کلاس های مختلف،انواع موتورهای هوایی، کروزها و تسلیحات هواپایه ) بخش پدافند ( سامانه حیصار در بردهای مختلف و سامانه های کوتاه برد خودروسوار) بخش موشک های بالستیک و توپخانه ( راکتها و موشک های بالستیک با بردهای افزاینده! ) بخش زمینی (خوردوهای زرهی، تانک و تجهیزات ضد زره) و ... در حال برندسازی و فعالیت پیوسته و شدید هست.

سردار حاجی ‎زاده هفته گذشته آزمایش پیشران و موتور اول ماهواره‌بر ایرانی با سوخت جامد برای اولین بار با موفقیت انجام شد. در ماهواره برهای جدید ایرانی از بدنه غیرفلز و جنس کامپوزیت است و پیشران آن نیز غیرمحترک است که سبب افزایش بیشتر انرژی موشک و صرفه جویی در هزینه‌ها خواهد شد. این فناوری فقط در ۴ کشور جهان وجود دارد. در تمام حوزه‌های مرتبط به هوافضا تولید قدرت ادامه دارد و ایران به قدری در مساله هوافضا و ماهواره پیشرفت کرده که با ترور، تهدید و تحریم از بین رفتنی نخواهد بود.

حجم صادرات چندان مهم نیست چون اکثریت این تجهیزات با قطعات وارداتی سرهم شدن و یا مونتاژ هستن پس در مقابل صادرات حجم زیادی هم واردات داشتن بیشتر تلاش ترکها برای باز کردن جای پای خود در کشورهایست که صادرات انجام میدن با هر شایعه فروش کلی خبر و تبلیغ در اینباره منتشر میکنند. تشکیل اتحادیه توران و تاکید زیادی بر مشترکات نژادی و بعد اخوانی و مذهبی برپایه همین تلاش هاست ولی ترکیه توی دو موضوع خوب عمل میکنه یکی بازاریابی و تبلیغات و دیگری طراحی خود محصولات هستن در کنارش کیفیت ساخت که این مورد برای محصولاتی که منشا وارداتی و یا مونتاژ و تحت لیسانس هستن بیشتر صدق میکنه در کنار پهپاد ترکها فروشهای خوبی در زمینه شناورهای نظامی دارند دلیلش هم واضح هست چون در اکثر این شناورها از تجهیزات غربی استفاده می کنند البته همین که با هر روشی مشتری پیدا میکنند کم کاری نیست دربازار سلاح که خیلی فاکتورها رو به غیر از کیفیت و قیمت باید در نظر گرفت الان روابط خوبی با مراکش برقرار کردن به غیر از پهپاد قرارداد فروش شناور رو داشتن با جمهوری آذربایجان هم همینطور اما اکراین هم هست که شایدبیشترین حجم خریدی پهپادی رو از ترکیه داشته به غیر از دهها پهپاد تی بی۲ قصد تولید مشترک پهپاد انکا رو دارند رئیس جمهور اکراین اخیرا اعلام کرده چون در بخش هوایی ضعیف هستن و در خرید جنگنده با محدودیت مواجه هستن قصد دارن با تولید مشترک پهپاد انکا این ضعف رو جبرانکنه جالب اینکه هر پهپاد انکا تا۳۰ میلیون دلار قیمت داره و اصلا نمی تونه وظایف یک هواگرد مثل میگ ۲۹ و سوخو رو ایفا کنه اونهم در برابر روسیه همین انکا چهار فروندش در سوریه سرنگون شد . اما منظور اینه طوری برای ارتش اکراین و مقامات این کشور جا افتاده که پهپادهای در این رده میتونند در برابر ارتش روسیه رهگشا باشند

آینده ارتش ایالات متحده، حرکت رو به‌جلو: پنج سازمان رزم لشکری جدید از آنجایی که ارتش ایالات متحده در حال تمرکز مجدد بر روی عملیات رزمی در مقیاس گسترده لشکر-محور (LSCO) است، این نیرو در حال برنامه ریزی برای احیای لشکر به عنوان واحد تاکتیکی مخصوص عمل کننده است. از اواخر دهه ۲۰۰۰ تیم رزمی تیپ (BCT) به عنوان واحد اصلی عمل کننده ارتش با پشتیبانی کامل رزمی چند طیفی تبدیل شده است. در آن زمان، لشکرهای ارتش عمدتاً به ارگان‌های اداری تبدیل شده بوند که قابلیت های رزمی کمی در خارج از تیپ هایی رزمی و هوانوردی در اختیار داشتند، بر اساس این طرح، لشکر ها به یگان های عملیاتی بکارگیرنده تبدیل خواهند شد که از واحدهای عمل کننده (تیپ) برای دستیابی به نتایج تاکتیکی استفاده خواهند کرد. با این حال، برای جنگ‌های متعارف در آینده که ارتش ایالات متحده خود را برای آنها آماده می کند، واحدهای بزرگ‌تر با قابلیت‌های همسو با جنگ‌های متعارف مورد نیاز است، به عبارتی لشکرها خود به واحد های عمل کننده و بکار گرفته شده در سطح سپاه در عملیات های رزمی در مقیاس گسترده مورد استفاده قرار خواهند گرفت و تبدیل خواهند شد. بدین منظور فرماندهی دکترین و آموزش ارتش ایالات متحده با انتشار ویدیویی در دسامبر ۲۰۲۱ پنج سازمان رزم لشکر آزمایشی که جایگزین قرارگاهای عملیاتی (لشکر) با تیپ های تابع خواهند شد را مطرح کرد، سه مورد از این سازمان های رزم تخصصی خواهند بود و به احتمال زیاد در تعداد کم (لشکر های نفوذ، هوابرد و هلی برن (یورش هوایی)) در حالی که دو طرح سازمان رزم استاندارد، لشکر های سبک و سنگین، بخش عمده ای از ساختار رزم ارتش را تشکیل خواهند داد. فرماندهی دکترین و آموزش ارتش ایالات متحده (TRADOC) توسعه و تشکیل لشکر های تخصصی به این دلیل است که واحدها به‌اندازه کافی با موقعیت‌های عملیاتی خاص هماهنگ، تجهیز و آموزش ببینند تا در آن به طور خاصی مهارت داشته باشند. لشکر نفوذ لشکر نفوذ سنگین‌ترین ساختار های رزمی مطرح شده است با تمرکز واضح بر عملیات‌های خط شکنی (نفوذ به خط دفاعی دشمن). متناسب با این نقش، لشکر دارای یگان های قابل توجه مهندسان رزمی و تجهیزات پل زنی (برای عبور از رودخانه)، توانمندترین نیروی توپخانه از سایر انواع لشکرهای مطرح شده و سنگین ترین ترکیب واحدهای مانور است، در حال حاضر لشکرهای یکم زرهی و سواره نظام به عنوان لشکر های نفوذ انتخاب شده اند و لشکر یکم سواره نظام در سال ۲۰۲۳ به صورت آزمایشی صورت یک لشکر نفوذ خواهد درآمد. یگان های تهاجمی و مانور این لشکر شامل سه تیپ زرهی، هرکدام شامل یک گروهان ستادی، گردان چند رسته ای مرکب، یک گروهان سواره نظام زرهی، یک گروهان رزمی رباتی، یک گردان مهندسی و یک گردان گردان پشتیبانی خواهد بود. همچنین هر گردان چند رسته ای مرکب احتمالا ترکیبی از دو گروهان زرهی و دو گروهان پیاده‌نظام مکانیزه خواهد بود. علاوه بر این، نیروهای سواره نظام زرهی احتمالاً از دو جوخه تانک و دو جوخه شناسایی سوار بر بردلی تشکیل خواهند شد.اسکادران های سواره نظام به سازمان رزم لشکر نیز باز خواهند گشت، لشکر نفوذ یک اسکادران سواره نظام زرهی (معادل گردان) دریافت خواهد کرد، این اسکادران شامل سه گروهان سواره نظام (همراه با تانک) و یک گروهان نظارتی خواهد بود، مشخص نیست که گروهان نظارتی شامل چه مواردی باشد اما منطقی‌ترین قابلیت‌ها، یا نظارت برد بلند (LRS) همانند گردان های شناسایی و نظارتی سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده یا یک واحد اطلاعات نظامی چند دامنه ای خواهد بود. آتش و توپخانه: شامل یک تیپ توپخانه با سه گردان توپخانه صحرایی تجهیز شده با هویتزرهای خودکششی ۱۵۵ میلیمتری M109A7 و یک گردان توپخانه صحرایی مجهز به هویتزر ام-1299 با برد 70 کیلومتری خواهد بود، تیپ توپخانه همچنین احتمالاً مسئول فرماندهی هر توپخانه (مانند MLRS یا HIMARS) انتقال داده شده از سطح سپاه در پشتیبانی مستقیم خواهد بود. پشتیبانی رزمی شامل یک تیپ مهندس و یک تیپ حفاظتی خواهد بود. تیپ حفاظتی یک واحد جدید برای محافظت از عقبه هر لشکر در طول حمله است، هر تیپ حفاظتی شامل یک گردان مهندسی (احتمالا برای آماده سازی دفاع در عمق)، یک گردان پلیس نظامی، یک گردان دفاع هوایی کوتاه برد (مجهز به پدافند برد کوتاه برپایه خودرو استرایکر) ، یک گردان دفاع ش‌.م‌.پ‌.ه و یک گردان پشتیبانی تیپ خواهد بود، لازم به ذکر است که واحد های دفاع هوایی کوتاه برد ممکن است به واحدهای مانور متصل شوند تا در صورت لزوم پدافند هوایی محلی را ارائه دهند، تیپ مهندسی لشکر نفوذ به مراتب توانمند تر از تیپ های مهندسی سایر انواع لشکرها خواهد بود با سه گردان مهندسی که در مجموع هفت گروهان مهندسی رزمی و پنج گروهان پل زنی را کنترل می‌کنند. این عناصر، علاوه بر دارایی‌های مهندسی خود تیپ‌ها، توانایی لشکر را برای شکستن موانع، انجام عملیات مقابله با تحرک و عبور از رودخانه‌ها افزایش می‌دهد. عناصر پشتیبانی و لجستیک شامل یک تیپ پشتیبانی خواهد بود که خود متشکل از یک گردان پشتیبانی و پایداری، گروهان نگهداری و تعمیر، گروهان کنترل حرکت (پلیس نظامی راهور) و در نهایت یک گروهان اداری/آماد خواهد بود، هر تیپ دیگری در لشکر نیز یک گردان پشتیبانی ارگانیک خواهد داشت. هوانیروز شامل یک تیپ هوانوردی (سنگین) با یک گردان هلیکوپترهای تهاجمی، یک گردان هلیکوپترهای حمله، اسکادران تهاجمی/شناسایی و گروهان بدون سرنشین به عنوان واحدهای پرنده آن خواهد بود. لشکر سنگین لشکر سنگین احتمالاً بخش عمده ای از نیروهای زرهی ارتش ایالات متحده را تشکیل خواهد داد. این لشکر در نقش خط شکن کمتر از لشکر نفوذ (با مهندسان و واحدهای توپخانه کمتر) تخصص خواهد داشت و در هر تیپ مانور خود یک واحد امنیتی و شناسایی به استعداد یک گردان را حفظ خواهد کرد. اما، شاید به دلیل نیروهای پیاده بیشتر می تواند در عملیات دفاعی یا عملیات در زمین های پیچیده، انعطاف پذیرتر باشد. یگان های تهاجمی و مانور این لشکر شامل دو تیپ زرهی و یک تیپ استرایکر خواهد بود. تیپ های زرهی مانند تیپ های زرهی در لشکر های نفوذ خواهند بود اما به جای یک گروهان سواره نظام زرهی یک گردان سواره نظام زرهی خواهد داشت اما بر خلاف لشکر نفوذ، لشکر سنگین فاقد یک اسکادران سواره نظام لشکر خواهد بود. هر تیپ استرایکر شامل یک گروهان ستادی، سه گردان پیاده نظام مکانیزه (استرایکر) ، یک اسکادران سواره نظام استرایکر و گردان پشتیبانی خواهد بود. حضور استرایکر به لشگر سنگین استعداد پیاده نظام اضافی را می دهد که در نفربر های مسلح و زره پوش متوسط حمل می شود با یک سطح حفاظت قابل قبول، این تیپ مزایای قابل توجهی در عملیات در زمین های پیچیده (از جمله محیط های شهری) که در آن نیروهای پیاده از یک اهمیت فوق العاده برخوردار اند و در عملیات دفاعی خواهد داشت. همچنین پلتفرم استرایکر قدرت آتش و حفاظت بیشتری را در مقایسه با تیپ های پیاده سبک موتوریزه ارائه میدهد. آتش و توپخانه: شامل یک تیپ توپخانه با سه گردان توپخانه صحرایی تجهیز شده با هویتزرهای خودکششی ۱۵۵ میلیمتری M109A7 و یک گردان توپخانه صحرایی مجهز به هویتزر خودکششی جدید نسل بعدی سوار بر شاسی چرخدار یا همان کامیون سوار خواهد بود. پشتیبانی رزمی شامل یک گردان مهندسی و یک تیپ حفاظتی خواهد بود، گردان مهندسی در مجموع دارای پنج گروهان مهندسی رزمی خواهد بود و تیپ حفاظت سازمان رزم مشابهی با آنچه قبل تر اشاره شد خواهد داشت. عناصر پشتیبانی و لجستیک شامل یک تیپ پشتیبانی با ساختاری مشابه به آنچه قبل تر اشاره شد خواهد بود. هوانیروز شامل یک تیپ هوانوردی (سنگین) با یک گردان هلیکوپترهای تهاجمی، یک گردان هلیکوپترهای حمله، اسکادران تهاجمی/شناسایی و گروهان بدون سرنشین به عنوان واحدهای پرنده آن خواهد بود. لشکر سبک لشکر سبک احتمالاً پرتعدادترین لشکر در سازمان رزم ارتش ایالات متحده خواهد بود که اکثریت تیپ های پیاده نظام غیر هوابرد/هلی برن را به خود اختصاص خواهد داد. لین تیپ به دلیل پیاده نظام موتوریزه سبک خود که مجهز به خودروهای گروه پیاده نظام (ISV)، خودروی مشترک تاکتیکی سبک مشترک (JLTV) یا اِمرَپ بسته به واحد و نیاز، قابل توجه خواهند بود. یگان های تهاجمی و مانور این لشکر شامل شامل سه تیپ پیاده و یک گردان تانک خواهد بود، تیپ های پیاده ساختاری مثلثی شکل با سه گردان پیاده که توسط یک گروهان سواره نظام، یک گروهان اطلاعات نظامی، یک گروهان سیگنال و یک گردان پشتیبانی تیپ پشتیبانی می شوند دارند. در حال حاضر شامل هیچ گردان مهندسی تیپ که در حال حاضر اطلاعات نظامی و گروهان سیگنال را در اختیار دارد و همچنین گردان نیروهای ویژه نمی شود. این بدان معناست که این دو گروهان مستقیماً زیر نظر فرمانده قرار خواهند گرفت و به طور بالقوه با گروهان ستادی تیپ مستقر خواهند شد. در این میان بازگشت گردان تانک برای لشکر های سبک جالب توجه است. این محل مورد نظر استفاده از وسیله نقلیه آتش متحرک حفاظت شده است، یک تانک سبک با حفاظت زرهی متوسط و یک توپ ۱۰۵ میلیمتری است. این پلتفرم به دلیل حفاظت و قدرت شلیک ضعیف (نمی‌تواند به طور قابل اعتماد مدرن‌ترین تانک‌ها را از بین ببرد) احتمالاً از نظر اعتقادی مانند یک تانک اصلی میدان نبرد استفاده نخواهد شد. در عوض، به نظر میاد که بیشتر شبیه یک Stryker MGS به کار گرفته شود و پیاده نظام را با پشتیبانی مستقیم آتش در برابر سازه‌ها، پرسنل و خودروهای سبک و تقویت امنیت و واحدهای شناسایی تیپ/لشکرها به کار گیرد. آتش و توپخانه: شامل یک تیپ توپخانه با سه گردان توپخانه صحرایی تجهیز شده با هویتزرهای کششی، در حال حاضر گردان های توپخانه صحرایی هر تیپ پیاده متشکل از یک باتری ۱۵۵ میلیمتری کششی و 2 باتری هویتزر ۱۰۵ میلیمتری کششی است. فعلا مشخص نیست که آیا این ترکیب تغییر خواهد کرد یا خیر اگرچه ارتش به دنبال هویتزر ۱۵۵ میلیمتری خودکششی کامیونی است تا با واحدهای استرایکر هماهنگ شود، اما مشخص نیست که آیا خودکششی کامیونی هویتزر های کششی M777 در لشکرهای دارای تیپ های پیاده میشود یا نه همچنین مشخص نیست که آیا هویتزر ۱۰۵ میلیمتری سبک جایگزینی خواهد داشت یا خیر. ارتش در حال آزمایش هاموی ۱۰۵ میلیمتری Hawkeye خودکششی بوده است، باید دید که آیا تیپ های پیاده ارتش آمریکا که در اصل نیروهای موتوریزه با تحرک بالا هستند این توپ جدید را دریافت خواهند کرد یا خیر. پشتیبانی رزمی شامل یک گردان مهندسی و یک تیپ حفاظتی خواهد بود، گردان مهندسی در مجموع دارای پنج گروهان مهندسی رزمی خواهد بود و تیپ حفاظت سازمان رزم مشابهی با آنچه قبل تر اشاره شد خواهد داشت. عناصر پشتیبانی و لجستیک شامل یک تیپ پشتیبانی با ساختاری مشابه به آنچه قبل تر اشاره شد خواهد بود. هوانیروز شامل یک تیپ هوانوردی (سنگین) با یک گردان هلیکوپترهای تهاجمی، یک گردان هلیکوپترهای حمله، اسکادران تهاجمی/شناسایی و گروهان بدون سرنشین به عنوان واحدهای پرنده آن خواهد بود. لشکر ورود اجباری مشترک - هوابرد لشکر مشترک ورود اجباریِ هوابرد بسیار شبیه به لشکرهای سبک خواهد بود، صرفا با تمرکز بر عملیات هوابرد. این مستلزم پیاده نظام واجد شرایط هوابرد است که می تواند از طریق چتر نجات در پشت خطوط دشمن فرستاده شود، قریب به یقین لشکر ۸۲ هوابرد جزئی از این سازمان رزم خواهد بود، همچنین با توجه به ماهیت همسویی منطقه ای تیپ های هوابرد مستقل ارتش (۱۷۳ام در اروپا و ۲۵ام در اقیانوس آرام) احتمال تشکیل یک لشکر هوابرد جدید خیلی ضعیف است. به غیر از صلاحیت هوابرد، تفاوت اصلی لشکر هوابرد با لشکر سبک، حضور یک اسکادران سواره نظام است. (احتمالاً به این دلیل که یک لشکر هوابرد که در پشت خطوط دشمن نیازهای امنیتی و شناسایی بیشتری دارد) این اسکادران دارای سه گروهان سواره نظام و یک گروه نظارت خواهد بود. شایان ذکر است که خودروی جدید تیم پیاده نظام (ISV) می‌تواند از طریق یک C-130 یا C-17 با چتر خارج شود. با این حال، تانک‌های سبک در گردان تانک لشکر تنها می‌توانند فرود آیند زیرا قابلیت پارادراپ برای آنها در نظر گرفته نشده. لشکر ورود اجباری مشترک - یورش هوایی (هلی‌برن) لشکر ورود اجباری مشترکِ یورش هوایی همتای هلی‌برن لشکر هوابرد است. به غیر از صلاحیت یورش هوایی به جای صلاحیت هوابرد، لشکر یورش هوایی همچنین دارای یک گردان هوانوردی پشتیبانی عمومی اضافی در تیپ هوانوردی خود (متوسط) خواهد بود که شامل هلیکوپترهای باری است. این به این لشکر بزرگترین تیپ هوانوردی را در میان انواع لشکرها می دهد. به غیر از صلاحیت هوابرد، تفاوت اصلی لشکر هوابرد با لشکر سبک، حضور یک اسکادران سواره نظام است. (احتمالاً به این دلیل که یک لشکر هوابرد که در پشت خطوط دشمن نیازهای امنیتی و شناسایی بیشتری دارد) این اسکادران دارای سه گروهان سواره نظام و یک گروه نظارت خواهد بود. شایان ذکر است که خودروی جدید تیم پیاده نظام (ISV) می‌تواند توسط هلیکوپترهای UH-60 بلک هاوک و CH-47 شینوک بارگیری شود. پیشنهاد جهت برسی بیشتر برسی این روند (تمرکز مجدد بر روی عملیات رزمی در مقیاس گسترده لشکر-محور) و ارتباط آن با طرح ثامن الائمه نزاجا و آینده ساختار رزم نیروی زمینی. پی نوشت: 1. بن پایه 2. تصاویر «webp» را نمی توان در گالری انجمن بارگذاری کرد صرفا برای میلیتاری استفاده با ذکر مترجم AM4 بلامانع است

شهر موشکی در سوریه؟ رسانه های صهیونیستی با انتشار اطلاعاتی اذعان کردند که ایران موفق شده است در منطقه محمد بن علی واقع در شمال شهر پالمیر سوریه، زاغه های بسیار مستحکم موشکی مقاوم در برابر حملات موشکی احداث کند و مقادیر قابل توجه ای از موشک های میان برد، بلند برد و پدافندی را در خود جای دهد طبق این اطلاعات منتشر شده، موشک های میان برد شامل فاتح ۱۱۰ ؛ شهاب ۱,۲,۳(شهاب؟! ) می باشد برای فواصل ۳۰۰ تا ۵۰۰ کیلومتری و موشک های بلند برد شامل موشک روسی اسکاد D (به گفته ی منبع! ) ؛ ذوالفقار (که ورژن برد بلند فاتح ۱۱۰ می باشد) برای فواصل ۷۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتری

ادبیات صحبت شما در حد همون نظامی کم عقلیه که صحبت از کرک و پشم می‌کنه و وقت عمل به فرودگاه دشمن خبر میدن ولی به فرودگاه خودی نه. طرفداران نادان که فقط بلدن دهنشون باز کنند بیشترین ضربه را به سیستم میزنند. به جای رد منطقی با توهین و ناسزا فقط خودتان را بیشتر معرفی میکنید و طبیعتاً جایی که ازش آمدید تبریک میگم شما شرایط فرماندهی دارید

در مورد برد شاهد 136 اقوال گوناگونی وجود داره. برد 2000 تا 2500 کم تایید میشه؟ شماره سریال بدنه ها میتونه نشان دهنده این باشه که سرمایه گذاری خوبی روی پهپادهای انتحاری شده که برای کشور ما عاقلانه است. با تمام تحریم ها و کمبود بسیار بسیار شدید بودجه نظامی و توان شبیه به بی نهایت دشمن و امکاناتش نیاز هست که ما به راه حل های ترکیبی و ارزان و با کمیت بالا پیش بریم در کنار پیشرفت های استاندارد و در مسیر خود تجهیزات پیشرفته (ساخت و خرید) به نظرم حتی برای پاسخگویی موج اول و سریع در خاک خودمون میشه از وسعت کشور استفاده کرد و در مراکز محافظت شده موجود (پادگان ها و برخی مراکز دیگه و حتی مراکز محصور فقط) سکوهای ثابت هم ( حتی کاملا مشخص) یه شکل دو تا چهار تایی پهپادها را به شکل انبوه مستقر کرد که هم بازدارندگی را با افزوده شدن بر تعدادشون میتونه ایجاد کنه در نمایش وضع موجود و دارایی و هم در صورت لزوم بدون فوت وقت ( قطعا وقتی پراکندگی و کمیت بالا باشه دشمن از هدف قرار دادن ناامید هست) مثل سیلوهای موشکی به وظیفه خودشون برسند. حالا با صرف کمی هزینه بیشتر میشه لانچرها را به شکل همین قسمت بارکش کامیون یا کانتینر و حتی پوشش های بسیار ارزان تر در عمقی از زمین و عوارض زمینی استتار هم کرد برای موج های بعدی به همراه قوای متحرک. و البته همانطور که صهیونیستها از پهپادهای انتحاری فوق سبک نظیر احتمالا نسل هیرو (یک تیوپ ساده در حد لوله پولیکای برش خورده و کاملا قابل جا به جایی و استتار) برای استفاده های محلی شروع کردند به کار، قدم بعدی ما هم باید پهپادهای فوق سبک تیوب پرتاب باشه و رساندنشون به دست مقاومت داخل سرزمین های اشغالی برای ضربات امنیتی و روانی.

یونکرس ها و فوکه ولف های آقای هیتلر !!!!! آدولف هیتلر ، از ابتدای ورود به قدرت ( صدراعظم رایش و سپس سرفرماندهی کل ارتش ) از چند هواپیمای ویژه بعنوان وسیله نقلیه اختصاصی استفاده می نمود . درواقع ، هیتلر در فوریه 1933 ، هنگامی که به مقام صدرات اعظم آلمان انتخاب شد ، اولین هواپیمای شخصی را دریافت نمود که یک فروند یونکرس JU-52/3M استاندارد با رجیسترwerk Nr.4021 یا دی -2600 (D-2600) بود . این یونکرس تاریخی در ابتدا شناسه "ایملن یک " را بخود دید که پس از مدتی دو فروند دیگر از این پرنده با شناسه های ریشتهوفن و اسوالد بولکه بدان محلق شدند که آرایش داخلی این هواپیماها و مقدورات پروازی آن به گونه ای متفاوت از سایر پرنده های هم نوع بوده که می بایست نیازهای خلبان شخصی هیتلر ، یعنی یوهان (هانس) باور را برآورده می ساختند . دو سال بعد یعنی درسال 1935 رجیستر 4021 با یک رجیستر جدید ( 4053) و با شناسه ایملمن-2 و شماره دُم دی-2600 جایگزین گردید ، هر چند دی-2600 اولیه پس از تغییر نام به اچوجی-بودک ، مجدد در شمار هواپیماهای شخصی هیتلر قرار گرفت . هواپیمای سوم با شماره ثبت دی-3049 یکفروند یونکرس- 52 ام جی ئی بود که بعدها به لوفت هانزا تحویل و با رجیستر D-ALAS به خدمت ادامه داد . با این حال ، هواپیماهای شخی هیتلر ، به همراه سایر هواگردهای بلندپایه نازی بخشی از اسکادران موسوم به Regierungsstaffel بشمار می رفت که بعدها تا 13 فروند هواپیما گسترش پیدا نمود ، اما یونکرس-52 با شناسه ایملن-2 ، تا انتها هواپیمای محبوب هیتلر باقی ماند . این اسکادران در سپتامبر 1939 به Die Fliegerstaffel des Führers تغییر نام داد که برای شناسایی آنها از سایر یونکرسها ارتش یا لوفت هانزا ، یک نشان خاص ( سر عقاب سیاه بر روی زمینه سفید ) در بخش دماغه آنها ترسیم شد که توسط یک حلقه قرمز احاطه می گردید. امکانات این هواپیما در نوع خود نیزجالب بود ، برای صدراعظم رایش ، یک میز چوبی صیقل داده شده و برای تامین روشنایی اختصاصی ، یک چراغ مطالعه در بدنه در یونکرس ایملمن-3 تعبیه گردید . در زیر این میز ، یک سامانه تامین اکسیژن وجود داشت که براحتی از زیر صندلی قابل استفاده بود و برای اطلاع سرنشینان از وضعیت هواپیما ، نشانگر سرعت هوا ، ارتفاع سنج ،قطب نمای رادیویی و یک ساعت نیز در آن بکار رفته بود . در دهم مارس 1943 ، هیتلرو اعضای ستادش ، تحت شدیدترین تدابیر امنیتی ، به قرارگاه گروه ارتشهای جنوب مستقر در زاپوروژونیه اوکراین پرواز نمود که درتصاویر ، خوش آمد گویی فیلدمارشال فون مانشتاین بخوبی مشخص است ، در حالی که هانس باوئر و ژنرال لوفت وافه ولفرام فون ریشتهوفن در دو طرف هیتلر قرار دارند . علیرغم تمامی این موارد ، در 26 نوامبر 1943 لوفتوافه هواپیمای توانمندتر یونکرس-290 آ-5 به رجیستر No-0170 را در فرودگاه اینستربورگ ( پروس شرقی ) در معرض دید هیتلر قرار داد . وی که بشدت تحت تاثیر طراحی این هواپیما قرار گرفته بود ، به گورینگ گفت که یکفروند از این هواپیما را برای استفاده شخصی خود نیاز دارد . به همین دلیل تا اواخر سال 1944 یکفروند از این هواپیماها ( نسخه آ-7) به اسکادران ویژه هیتلر داده شد که پیش از این به واحد شناسایی دریایی نیروی دریایی تعلق داشت . تغییرات لازمه تا فوریه 1945 در پایگاه نیروی هوایی در باواریا اجرا گردید که کد رجیستر KR+LW را بخود گرفت . هانس باوئر ، بعنوان خلبان شخصی هیتلر ، این هواپیما را آزمایش نمود ولی هیتلر هرگز موفق نشد تا با آن پرواز کند . نشان ویژه اسکادران هیتلر روی نوک دماغه بخوبی مشخص است این یونکرس -290 آ-7 اختصاصی ، از یک محفظه مخصوص مسافر در جلوی هواپیما برخوردار می بود که به یک صفحه زرهی 12م.م و شیشه ضد گلوله با ضخامت 50 م.م مجهز می گردید . علاوه براین ، یک دریچه فرار در کف هواپیما قرار داشت و چتر نجات اختصاصی به صندلی هیتلر متصل بود تا در زمان اضطراری ، سرفرماندهی ارتش پس از پوشیدن چتر و کشیدن اهرم از هواپیما بیرون بپرد . این مکانیزم توسط آدمکهای واقعی تست گردید و موفقیت آمیز نیز بود .هانس باوئر ، این هواپیما را در 24 مارس 1945 به فرودگاه مونیخ منتقل نمود و درست در زمان بصدا درآمدن آژیر حمله هوایی ، آن را داخل آشیانه مخصوص پارک نمود و به خانه رفت ولی پس از بازگشت متوجه شد که آشیانه و هواپیما بدلیل اصابت بمبهای آمریکایی بطور کامل نابود شده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- بنا به درخواست برادر عزیز @MF44

سرنوشت نهایی سراب مصری خرید عجیب ، ارتقاء یا بازنشستگی احتمالی !!! هواگرد رزمی چند ماموریته میراژ-2000 در سال 1984 و به تقریب شش سال پس از نخستین پرواز خود ، وارد سازمان رزمی نیروی هوایی ارتش فرانسه شد و از یک جنبه نمونه ای با قابلیتهای رزمی پایین تر از جنگنده چدند ماموریته اف-16 بحساب می آمد . میراژ-2000 در آن زمان تنها یک راه حل موقت برای توسعه جنگنده میراژ 4000 بود که براساس تعاریف طراحی آن ، می بایست هم ردیف جتهای اف-15 قرار می گرفت ،اما بنا بردلایل مختلفی از جمله هزینه های عملیاتی بالاتر و کارایی کمتر نسبت به نمونه های آمریکایی ، در مقیاس کوچکتری تولید گردید ، با این وصف ، نیروی هوایی مصر براساس تجارب قبلی خود در استفاده از جنگنده های میراژ3و5 در عملیات رزمی ، دست به خرید میراژ2000 زد که نخستین آن به سال 1985 و تا سال 1986 نزدیک به 14 فروند دیگر نیز به ارتش مصر تحویل گردید . براساس داده های موجود نیروی هوایی ارتش مصر در مجموع 17(یا 19 ) فروند میراژ2000 را در قالب یک اسکادران جنگنده تشکیل داد که امروزه کوچکترین کاربر این محصول فرانسوی بشمار می رود . راست : با بازنشستگی تدریجی جتهای اف-16 و میراژ 2000 اتکاء نیروی هوایی مصر با ناوگان ترکیبی فرانسوی - روسی بیشتر خواهد شد چپ : نیروی هوایی مصر 19 فروند جنگنده ( 4 فروند برای آموزش ) میراژ 2000 را در قالب اسکادران 82 تاکتیکی هم اکنون در اختیار دارد . با این حال ، مصری ها پس از خرید این نمونه بسرعت برای تقویت توان هوایی خود بسمت ایالات متحده حرکت کرده و جنگنده های اف-16 را به دارایی های موجود خود افزودند . اما در همان زمان برخی براین اعتقاد قرار داشتند که علت عدم سفارش بیشتر میراژ2000 ، ارزان تر بودن اف-16 و ارائه آن در قالب کمک 1 میلیارد دلاری ایالات متحده بود ، اما در واقعیت امر ، فالکن آمریکایی ،عموما ، یک هواگرد رزمی با کارایی بالاتر بحساب می آمد ولی نسخه های فروخته شده به مصر بدلیل عدم تسلیح به مهمات مدرن ، چندان باب طبع ارتش این کشورقرار نگرفت ، به همین دلیل میراژهای فرانسوی برای مدت بیشتری در خدمت عملیاتی قرار گرفتند . اما به تقریب 3 دهه پس از تحویل اولین میراژ به مصر ، ارتش این کشور از سال 2014 برنامه ریزی گسترده ای را برای بروزرسانی توان هوایی خود در دستور کار قرار داد که گفته میشود این تصمیم ، بیشتر از ناشی از حمله غافلگیرانه ناتو به لیبی بود که شوک زیادی را به فرماندهان ارشد ارتش مصر وارد آورد و ماهیت تهدید آمیز غرب را حتی برای کشورهایی که در ظاهر روابط خوبی با آنها داشتند ، به نمایش گذاشت . علاوه براین ، روی کار آمدن دولت اخوانی مصر موجبات وخامت روابط با ایالات متحده گردید که این امر موجبات توقف خرید سخت افزار آمریکایی پس از 40 سال را فراهم نمود . ولی با آغازفرآیند بازنشستگی جتهای اف-16 از نیروی هوایی مصر ، ارتش این کشور بتدریج برای خرید جنگنده های نسل چهارم نظیر رافال فرانسوی ، میگ-29 ام و سوخو-35 روسی اقدام نمود که با توجه به تسلیحات محمول این هواگردهای رزمی ( آر-77 ، آر-73 و میکا ) قابلیتهای تازه ای را برای توان رزم نیروی هوایی این کشور فراهم کرده است و این مساله با توجه به عدم تحویل موشکهای AIM-120 (برای اف-16) و میتئور ( برای رافال ) یک حداقل وضعیت را برای این ارتش فراهم کرده است .اما سرنوشت تنها اسکادران میراژ2000 مصری هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد . از یکسو این احتمال که ممکن است این جنگنده همزمان با اف-16 وارد دوره بازنشستگی شوند ، وجود دارد و یا اینکه برای تبدیل شدن به مکملی برای جنگنده های رافال ، بتدریج و براساس یک برنامه ریزی منطقی بروزرسانی شده و ارتقاء یابند . بدین ترتیب ، از آنجایی که درخواست مصری ها برای تحویل AIM-120در گذشته رد شده و ضمن اینکه فرانسوی ها موشکهای میکا را در اختیار مصری ها قرار دادند ، ممکن است احتمال دوم بیشتر به حقیقت نزدیک شود . اما از سویی دیگر نیروی هوایی مصر با بازنشسته کردن اسکادران میراژ2000 خود تا حد بسیار زیادی از هزینه های سنگین عملیاتی نگاه داشتن آنها صرفه جویی نماید . جنگنده های میراژ2000 مصری به نسبت عمر پروازی بالایی دارند ، ضمن اینکه سایر کاربران این جنگنده نیز در شرف توقف خدمت عملیاتی آن هستند . در نتیجه میراژ2000 ، آخرین جنگنده فرانسوی موفق در بازار صادرات سلاح بشمار خواهد آمد ، چرا که رافال تاکنون تنها به 3 مشتری تحویل داده شده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .