شلیک و اصابت به هدف موشک خیبر شکن(تصاویر با کیفیت بالا)

تو پیج تحولات زده کوچکترین موشک بالستیک طول 7 متر برد 8 کیلومتر لزومی داشت همچین چیزی ؟ بعد این لانچر موشک زیر باله کبرا چرا اینجوریه ؟ چرا دو تا بالا دو تا پایین نیست ؟ احساسم اینه که مثل لوزی میمونه !

سامانه پدافند هوایی اونجر(Avenger) پدافند هوایی همچون یک زنجیره متصل به هم می باشد که دارای حلقه های به هم فشرده شده است. این حلقه ها از هشدار زود هنگام تا هواپیماهای رهگیر دوربرد (برتری هوایی)، شکاری های نقطه ای، موشک های ارتفاع پایین و سرانجام توپ های ضد هوایی هستند. موشک های پدافند کوتاه برد شانه پرتاب در این زنجیره در آخرین حلقه این زنجیره می باشد که وظیفه مقابله با جنگنده ها و بالگردهای در حال پرواز در ارتفاع پایین را دارد. اگرچه بسیاری معتقدند که این نوع سلاح ها توانایی چندانی در مقابله با جت های سریع به دلیل دارا بودن سرجنگنده، کوچک نیستند ولی باید توجه داشت که این سلاح ها به نیروهای پیاده این امکان را می دهند که به رزم وسایل پرنده دشمن بروند. شاید پرآوازه ترین موشک پدافندی شانه پرتاب جهان FIM92 استینگر باشد که دارای شهرت زیادی در جهان غرب است. این موشک در اواخر دهه 60 میلادی به درخواست نیروی هوایی آمریکا برای به خدمت گرفتن موشک پدافند هوایی برای جایگزینی موشک FIM42 توسعه پیدا کرد. اولین شلیک آزمایش این موشک در سال 1973 انجام شد ولی به دلیل پاره ای از مشکلات فنی این آزمایشات تا سال 1975 متوقف شد. ولی سرانجام با رفع مشکلات فنی موجود این موشک طی قراردادی با کمپانی جنرال الکتریک در سال 1978 به تولید انبوه رسید. سرانجام اولین سری این موشک ها در سال 1981 با کد FIM92A در ارتش امریکا عملیاتی شد. از آنجایی که این موشک ها دارای سرجنگنده های کوچک بودند کمپانی های سازنده این نوع سلاح ها تصمیم به افزایش شانس انهدام هدف توسط این موشک ها گرفتند. از این رو کمپانی بوئینگ دست به توسعه سیستم اونجر گرفت. "اونجر" یک سیستم پدافند هوایی کوتاه برد متحرک ساخت بوئینگ است که در اواخر دهه 80 میلادی برای نیروی دریایی امریکا توسعه پیدا کرد. اونجر در واقع ترکیپ جیپ مشهور هاموی HMMWV (high-mobility multipurpose wheeled vehicle)و موشک های شانه پرتاب فروسرخ موفق FIM-92 استینگر است. این سیستم این امکان را به کاربر می دهد که تعداد زیادی موشک استینگر را به طرف هدف در حال پرواز شلیک کند تا از این رو شانس انهدام هدف بیشتر شود. این چنین سیستم هایی قبلا نیز در ارتش های دیگر امتحان شده است. موشک سام 8 را باید اولین سیستم عملیاتی اینچنینی در جهان نامید که شامل 4 موشک فرو سرخ نصب شده بر روی یک خودروی زرهی بود. قبل از نمونه های دو تایی و سه تایی موشک استینگر برای نصب بر روی خودروهای زرهی یا توپ های ضد هوایی هدایت راداری وجود داشت. ولی این بار کمپانی بوئینگ با ارائه این مدل، سیستمی مشابه چاپارل ر ابه نیروی دریایی ارائه داده است. این سلاح بین سال های 1989 تا 1992 آزمایشات خود را کامل کرد و در سال 1992 نیروی دریایی امریکا خواهان به خدمت گرفتن 679 اونجر شد. اونجر را می توان بر ضد تمامی اهداف پایین پرواز همچون بالگردها و هواپیماها بکار برد. این سیستم همچنین دارای یک سیستم جلو نگر فرو سرخ FLIR می باشد که این امکان را به کاربر می دهد که به صورت غیر فعال هدف پرنده را کشف کند. این سیستم از آنجایی که "اونجر" فاقد رادار می باشد از اهمیت بسیاری برخوردار است. این FLIR به "اونجر" این کمک را می رساند که هدف را به وسیله سیستم فروسرخ کشف و اطلاعات هدف به کامپیوتر به صورت خودکار لانچر را به طرف هدف یرگردانده و در زمان مناسب بعد از قفل شدن موشک ها بر روی هدف موشک را به طرف هدف شلیک می کند. لازم به ذکر است که کاربر می تواند این اعمال را به صورت دستی و غیر خودکار انجام دهد. در این روش به کارگیری اونجر چندان با بکارگیری موشک استینگر تفاوتی ندارد. هنگامی که اپراتور یک هدف پرنده را مشخص می کند سر لانچر را به طرف منطقه هدف بر می گرداند. این روند شامل به کار انداختن جستجوگر فروسرخ نصب شده بر روی موشک است که این جستجوگر با کاوش منطقه پیش روی خود منبع گرمایی موثق را که خروجی موتور یک هواپیما و یا یک بالگرد است را کشف و بر روی آن قفل می کند. بعد از آن موشک با یک صدای زوزه مانند به کاربر در مورد قفل شدن بر روی هدف اطلاع می دهد. بعد از آتش موشک توسط کاربر موشک به وسیه موتور راکتی کوچک خود (خرج پرتاب) از لوله لانچر پرتاب می شود. این موشک مانند تمامی موشک های شانه پرتاب دارای یک راکت دو مرحله ای سوخت جامد می باشد. مرحله اول راکت دارای سوخت کمی است به طوری که سوخت موشک در همان درون لانچر پرتاب تمام می شود. بعد از اینکه موشک از لوله لانچر بیرون آمد و به اندازه کافی از شلیک کننده دور شد راکت اصلی یا خرج پرواز روشن شده و موشک را به پیش می برد. موشک دارای بالچه های تا شده در انتهای بدنه برای هدایت خود است که بلافاصله بعد از خروج از لوله باز می شود. موشک بعد از به کار افتادن راکت اصلی در عرض 2 ثانیه به سرعت 2 ماخ (معادل 660 متر بر ثانیه) می رسد و تا 2.6 ماخ به پرواز در می آید. در صورتی که موشک تا 17 ثانیه بعد از شلیک نتواند هدف خود را مورد اصابت قرار دهد دست به خودکشی می زند. (به صورت اتوماتیک منفجر می شود) این موشک را می توان بر ضد اهدافی تا برد 8 کیلومتر و ارتفاع 3100 متر مورد استفاده قرار داد. گرچه به طور معمول این موشک را بر ضد اهدافی بین 1000 تا 6000 متر مورد استفاده قرار می گیرد. موشک ها را می توان به صورت تکی و یا با تعداد زیاد شلیک کرد. موشک های این سیستم از نوع FIM-92D استینگر هستند که از سال 1992 به تولید رسیده اند و در واقع نوع پیشرفته FIM-92C می باشد که از دو طول موج متفاوت فروسرخ و فرابنفش برای تفکیک هدف های واقعی از طعمه های گرم استفاده می کند. این موشک دارای 3 کیلوگرم مواد منفجره قوی در کلاهک خود می باشد. موشک استینگر در جنگ های بسیاری به صورت عملیاتی استفاده شده است که از جمله می توان به درگیری مجاهدان افغان با نیروهای شوروی در افغانستان در دهه 80 میلادی اشاره کرد. گفته می شود تاکنون از این موشک در حدود 70000 فروند ساخته شده است و در حدود 300 فروند بالگرد و هواپیما را مورد هدف قرار داده است. "اونجر" همانطور که گفته شد شامل دو لانچر پرتاب موشک استینگر به ظرفیت هر لانچر 4 موشک سوار بر یک خودروی "هاموی" است. این دو لانچر بر روی یک سکوی متحرک قابل چرخش نصب شده است که 360 درجه قابلیت چرخش دارد. کاربر پشت یک صفحه شیشه ای در بین دو لانچر قرار می گیرد و توانایی چرخش برجک متحرک که به وسیله نیروی برق کار می کند را دارد. می توان بعد از شلیک موشک ها، در عرض 4 دقیقه، 8 موشک دیگر را بارگزاری کرد. دوربین دید در شب برای خدمه، مسافت یاب لیزری، سیستم تعقیب خودکار هدف از جمله تجهیزات الکترونیک "اونجر" هستند. جیپ "هاموی" HMMWV (high-mobility multipurpose wheeled vehicle)که جیپ اصلی ارتش امریکا می باشد و به طور گسترده ای مورد استفاده است، یک جیپ 4*4 است که از یک دستگاه موتور v8 با 135 اسب بخار استفاده می کند. سرعت این خودرو بر روی جاده 96 کیلومتر بر ساعت است و دارای برد 486 کیلومتر می باشد. (سرعت "هاموی" در این مدل با لانچر موشک استینگر در این اندازه است.) خودرو در قسمت جلو از یک دستگاه مسلسل 12.7 میلی متری M3 با 200 گلوله مجهز است. این سیستم برای استفاده تنها به دو نفر خدمه نیازمند است. این سیستم در سال 1991 در صحرا در جریان جنگ خلیج فارس 1 مورد استفاده قرار گرفت. البته در این جنگ هیچ موشکی در مرحله رزمی از این سیستم شلیک نشد. در جریان حوادث 11 سپتامبر نیز این سیستم وظیفه حفاظت از آسمان واشنگتن ر ابر عهده گرفت. از سال 2003 میلادی با حمله امریکا به عراق این سیستم در عراق مستقر شد. به غیر از ارتش آمریکا، تایوان با 70 سیستم و مصر با 75 سیستم از جمله خریداران "اونجر" هستند. منبع : http://scud.persianblog.ir/post/115/

برزیل خیلی از قطعات ساب را قراره خودش بساره در صورتی که در در نمونه خود سوئدی اکثر قطعات آلمانی و انگلیسی هستند ان شالله اکر تحریم ها برداشته بشن قرار داد با ساب میتونه صنایع هوافضای ما رو بهبود ببخشه jas39 هزینه بسیار کمی هم برای پرواز داره کمتر از 5 هزار دلار برای هر ساعت یک جنگنه بسیار پیشرفته مجهز به رادار ارایه فازی فعال و هزینه پرواز کم

علیک سلام اون زپلین معروف هیندنبورگ ، شماره بدنه ش با این متفاوت بود اونی که آتش گرفت به این شماره بود : D-LZ129

رونمایی از موشک خیبر شکن در شهر موشکی (تصاویر با کیفیت بالا)

بسم ا... نبرد بریتانیا یکی از سئوالاتی که همیشه برای مخاطبان فیلم های جنگی بخصوص فیلم قابل تامل " نبرد بریتانیا " ( تولید شده به سال 1969 ) ایجاد می شد ، این بودکه هواپیماهای آلمانی مورد استفاده در آن به طور دقیق از چه منبعی برای تولید این فیلم بیگ پروداکشن تهیه شده بود ... درواقع امر ، تهیه کننده این فیلم ( هری سالتزمن ) چیزی نزدیک به 27 فروند جنگنده اسپیت فایر با درجات مختلف آمادگی را در موزه های مختلف این کشور پیدا نموده که تنها 12 فروند از آنها قابلیت پرواز را پیدا کرده بودند . در حالی برای جنگنده های هاریکن ، این تعداد فقط به 6 فروند می رسید که فقط 3 فروند از آنها می توانست به پرواز درآید . برای بازسازی قدرت هوایی لوفت وافه در تابستان- پائیز سال 1940 ، تمامی جنگنده های مسراشیمت-109 موجود در فیلم از نیروی هوایی اسپانیا ( حدود 50 فروند ) خریداری گردید که از این تعداد ، حدود 17 فروند آماده پرواز شد . این جنگنده ها ، در جران تولید فیلم ، توسط خلبانان نیروی هوایی اسپانیا و برخی از آخرین بازماندگان لژیون کندور ( یگان های آلمانی اعزامی به جنگ داخلی اسپانیا ) به پرواز در آمده بودند . علاوه براین ، 32 فروند بمب افکن هینکل-111 بصورت قرضی از نیروی هوایی اسپانیا ، دریافت شد که در آن زمان ( دهه شصت میلادی ) بیشتر برای حمل و نقل و هدف کِشی مورد استفاده قرار می گرفت . هر چند در نهایت ، دو فروند از این بمب افکن ها توسط شرکت تولید کننده فیلم خریداری و در کنار 17 فروند مسراشیمت-109 به انگلستان برده شده . در کنار تمامی این هواگردهای تاریخی ، دو فروند یونکرس -52 نیز از نیروی هوایی اسپانیا بصورت امانی ، در این فیلم شرکت داشتند . پی نوشت : نکته جالب اینجاست که این فیلم درسال 1969 عرضه شد ، در حالی که حدود 24 سال از پایان جنگ دوم جهانی گذشته بود ولی عملیاتی بودن مسراشمیت ها و هینکل ها ، بعد از گذشت دو دهه ، حقیقتا قابل تامل و جای بررسی دارد

نبرد تایتان ها ...!!!!!! صف آرایی نیروی هوایی روسیه و اوکراین برای رزم هوایی ؟!!!!!!!!!!!! بخش اول مناقشه اوکراین اگر چه هنوز به مثابه آتش زیر خاکستر است و هنوز اتفاق عمده ای رخ نداده ( دهم بهمن 1400 ) ، اما رسانه های دوطرف ، بخصوص بنگاه های خبر پراکنی غربی به شکل متواتر معتقدند که روسیه ممکن است تا چند هفته آینده به اوکراین حمله ور شود ، به همین دلیل قدرت نظامی دو طرف به شکل گسترده تری زیر ذره بین قرار گرفته است . در واقع ، اگر مسکو ، حمله جدیدی را علیه اوکراین کلید بزند ، احتمالا چیزی در حدود 175000 سرباز نیروی زمینی به همراه حملات موشکی از زمین و دریا بر علیه اهداف از پیش تعیین شده صورت خواهد گرفت . با این حال ، درصورت وقوع هر گونه اقدام نظامی ، نوک پیکان تهاجمی روسیه ، نیروی هوایی این کشور خواهد بود ، به همین دلیل فرصتی بدست آمده تا توان رزمی دو طرف در حوزه هوایی مورد بررسی قرار گیرد . به ترتیب از راست : نشان منطقه نظامی غرب ارتش فدرال (WMD) نشان دفتر امنیت فدرال ( FSB) نشان وزارت موقعیت های اضطراری (MChS) نشان سرویس گارد ملی فدرال روسیه ( Rosgvardia) نشان نیروی هوا-فضای روسیه ( VKS) نیروی هوایی روسیه یگان های ارتش فدرال روسیه هم اکنون در 5 منطقه نظامی اصلی سازماندهی شده اند که یک شبکه اداری مبتنی بر قلمروهای جغرافیایی را به نمایش می گذارد و هرکدام از این 5 منطقه ، یک ستاد نظامی جداگانه را در اختیار دارند که مسئولیت اداره حوزه استحفاظی خود را دارد . برهمین اساس ، در بدترین سناریوی ممکن ( جنگ ) و مطابق با داده های منتشر شده توسط اطلاعات نظامی ارتش اوکراین ، یگان های روسی از محور شرقی ، مرز بین المللی را شکسته و از محور کریمه ، به جنوب اوکراین حمله ور خواهند شد و پس از اجرای عملیات آبخاکی ، وارد خاک اوکراین می شوند . علاوه براین ، محور دومی از شمال اوکراین ( بلاروس ) نیز وجود دارد که پس از استقرار واحدهای کامل روسی در آن، امکان آن قوت بیشتری پیدا خواهد نمود . اما صرف نظر از احتمال وقوع جنگ ، هر نوع طراحی رزمی شامل بکارگیری مشترک یگان های هوایی و زمینی است در دو منطقه نظامی جداگانه ارتش روسیه خواهد بود . در این ارتباط ، بخش قابل توجهی از منطاق مرزی روسیه با اوکراین و همچنین نوار مرزی با کشورهای عضو ناتو ، شامل لهستان ، استونی ، لتونی و لیتوانی زیرنظر ستاد منطقه نظامی غرب ( WMD) قرار می گیرند . این ستاد ، مهمترین شاخه از 5 ناحیه نظامی ارتش روسیه است که مسکو ، سن پیترز بورگ و منطقه بشدت نظامی شده کالینینگراد را پوشش میدهد . با توجه به این مساله ، علاوه بر نیروی هوا-فضای روسیه (VKS) در ستاد منطقه غرب ، این بخش مسئولیت یگان های نیروی زمینی و تمامی ناوگان بالتیک وشاخه هوایی نیروی دریایی را نیز برعهده دارد ، در حالی که با وقوع جنگ تمام عیار ، واحدهای سرویس گارد ملی فدرال روسیه ( Rosgvardia) ، گارد مرزی سرویس امنیت فدرال ( FSB) و وزارت موقعیتهای اضطراری ( MChS) نیز در حوزه مسئولیت این ستاد قرار می گیرند .با قرار داشتن این واحدها و یگانها ، ستاد منطقه غرب ارتش فدرال مسئولیت دفاع از مسکو ، سن پیترزبورگ و کالینینگراد را با انتقال پیشرفته ترین عناصر دفاع هوایی که توان مقابله با بمب افکن ها ، موشکهای کروز ، جنگنده ها و موشکهای بالستیک راهبردی و تاکتیک برعهده دارد . اسکادران های بال ثابت ستاد نظامی منطقه غرب ارتش فدرال روسیه زمانی که قرار است تا واحدهای VKS ( هوا-فضا ) منطقه نظامی غرب مورد بررسی قرار گیرد ، می توان تمامی واحدهای آن را تحث فرماندهی نیروی هوایی ششم و ارتش دفاع هوایی (بعبارت بهتر ، 6 A VVS PVO ) که درسال 2015 ایجاد شد ، محاسبه نمود . این فرماندهی که شامل اسکادران های استراتژیک نیز می شود ، عناصر دفاع هوایی زمین پایه و همچنین جنگنده های تاکتیکی ( که در ارتش روسیه از قدیم ، نیروی هوایی جبهه ای نام داشته ) و درنهایت بالگردهای هواپیمایی نیروی زمینی را در هماهنگی با عناصر نیروی زمینی تحت فرماندهی خود می بیند . در درون این فرماندهی جدید ، یک لشکر ترکیبی با شناسه لشکر 105 مرکب هوایی قرار دارد که تمامی جنگنده های ستاد منطقه غرب ، جتهای ضربتی بعلاوه یک هنگ کامل ترابری تاکتیکی مستقل را که ماموریتهای VIP را بر عهده می گیرد ، وجود دارد . این لشکر نیز در سازمان رزمی خود یک تیپ کامل و دو هنگ رزمی را دراختیار دارد که مجموعا" 10 اسکادران بالگرد ترابری ، تهاجمی ، شناسایی را برای ماموریت های محوله می تواند استفاده کند . در همین راستا ، پایگاه های هوایی که به شکل دائم توسط ستاد منطقه نظامی غرب اداره شده و برخی نیز در فاصله بسیار دورتری از مرزهای اوکراین قرار داشته و توان اعزام تجهیزات رزمی خود را به صحنه عملیات نظامی دارند ،شامل 1- پایگاه هوایی کورسک -خالیون : در این پایگاه ، هنگ 14 نیروی هوایی از لشکر 105 به دو اسکادران جنگنده مجهز است که با جتهای سوخو-30 اس ام عملیات می کنند . این هنگ با قدرت اسمی 24 فروند جنگنده سوخو-30 اس ام ، در گذشته به جتهای میگ-29 اس ام تی / یوبی مسلح بود ، که با لغو سفارش الجزایر ، به نیروی هوایی روسیه تحویل داده شده بودند . اما وضعیت فالکروم نامشخص بوده و برخی معتقدند که پس از تحویل سوخو-30 ها ، بتدریج غیر عملیاتی شده اند ، اما در اوایل سال 2021 برای عملیات نظامی به سوریه اعزام شدند که باعث تعجب همگان شد . 2- پایگاه هوایی ورونژ : توان رزمی بمب افکن های تاکتیکی لشکر 105 هوایی متعلق به هنگ 47 نیروی هوایی است که به دو اسکادران سوخو-34 متکی است که در این پایگاه مستقر هستند . این هنگ ، 24 فروند جت ضربتی سوخو-34 را برای جایگزینی بمب افکن های ضربتی سوخو-24 ام دریافت کرده اند و در گذشته از اولین یگانهای بشمار می آمدند که به سوریه اعزام شدند . این هنگ در میان واحدهای رزمی ارتش روسیه بدلیل تجارب بدست آمده در سوریه در کاربرد مهمات هدایت شونده لیزری / تلویزیونی و هدایت ماهواره ای ، جایگاه ویژه ای دارد . 3- پایگاه هوایی بسووتز : این پایگاه بعنوان بخش دیگری از لشکر 105 ، هنگ 159 نیروی هوایی را در خود جای داده که به جتهای سوخو-35 اس مجهز است . این یگان با در اختیار داشتن 24 فروند جنگنده سوخو-35 ، در گذشته مسلح به جتهای سوخو-27 پی و سوخو-27 اس ام بود که نشان دهنده یک ارتقاء گسترده بر روی توان رزم این یگان است . گفته می شود ستاد نظامی منطقه غرب ارتش با ارسال مهمات هدایت دقیق ، و تجهیزجنگنده ها به سامانه های جدیدتر ناوبری و تهاجمی ، قدرت ضربتی این پایگاه را بشدت افزایش داده است . 4- پایگاه هوایی خوتیلف : هنگ 790 از لشکر 105 هوایی به 3 اسکادران ترکیبی از جتهای سوخو-35 و میگ-31 مسلح است که پس از پایگاه بسووتز ، دومین پایگاه هوایی ارتش بود که جنگنده های جدید سوخو-35 را دریافت نمود . برهمین اساس ، به غیر از 12 فروند سوخو-35 اسکادران یکم ، دو اسکادران دوم و سوم ، مجموعا به 24 فروند جنگنده میگ-31 بی ام / بی اس ام مسلح بوده که قابلیت دفاع هوایی دوربرد را بخصوص در برابر موشکهای کروز در ارتفاع پایین ، فراهم می آورد . 5- پایگاه هوایی شاتالوف : یکی از دو اسکادران شناسایی نیروی هوایی ستاد منطقه غرب ، مسلح به 6 تا 8 فروند جت سوخو-24 ام آر و تعدادی هواگرد توربوپراپ آنتونوف-30 برای ماموریتهای شناسایی سریع و عکس برداری ، در این پایگاه استقرار دارد که با توجه به وسعت منطقه ، این تعداد کمی عجیب بوده و احتمالا در زمان درگیری ، هواگردهای بیشتری به این پایگاه اعزام خواهند شد . 6- پایگاه هوایی سن پیترزبورگ- لواشوو : مسئولیت ترابری تاکتیکی ستاد نظامی منطقه غرب برعهده هنگ 33 مستقر درشرق مسکو است که مجموعه متنوعی از هواگردهای آنتونوف-26 ، میل-8 ، آنتونوف-148 ، توپولف-134 ، آنتونوف-72 ، آنتونوف-12 و میل-26 را در اختیار دارد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ..... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

با عرض سلام هشدار جامعه اطلاعاتی آمریکا: روسیه در حال برنامه ریزی برای یک حمله گسترده نظامی بر علیه اوکراین با حضور 175,000 سرباز است. 4 دسامبر 2021 با تشدید تنش ها بین مسکو و واشنگتن بر سر حمله احتمالی روسیه به اوکراین، با توجه به گفته مقامات آمریکایی و یک سند اطلاعاتی که واشنگتن پست به دست آورده سازمان های اطلاعاتی آمریکا دریافته اند که کرملین در حال برنامه ریزی یک حمله چند جبهه ای در اوایل سال آینده با حضور 175,000 سرباز است. کرملین که اخیرا دست به انتقال گسترده نیروی های نظامی خود به سمت مرز با اوکراین زده، از واشنگتن خواستار تضمین عدم عضویت اوکراین در ناتو و خودداری این ائتلاف {ناتو} از انجام برخی از فعالیت های نظامی در داخل و اطراف خاک اوکراین بوده است، این پیش از نشست مجازی برنامه ریزی شده هفته آینده بین روسای جمهور دو کشور ترس از یک جنگ مجدد در خاک اروپا را برانگیخته است. به گفته یک مقام دولتی که خواست نامش فاش نشود «برنامه های روسیه شامل حمله نظامی به اوکراین در اوایل سال 2022 با مقیاس دو برابر آنچه در بهار گذشته در تمرینات روسیه در نزدیکی مرزهای اوکراین دیدیم است.» به گفته این مقام دولتی این طرح ها شامل حرکت گسترده 100 گروه گردان تاکتیکی با حدود 175,000 پرسنل به همراه زره، توپخانه و تجهیزات است. طبق یک سند از طبقه بندی خارج شده اطلاعاتی ایالات متحده که توسط این نشریه به دست آمده است و شامل عکس های ماهواره ای است، نیروهای روسی را در چهار مکان عمده تجمع نیرو نشان می دهد. بر اساس این سند، در حال حاضر 50 گروه گردان تاکتیکی به همراه نیروی های زرهی و توپخانه در نزدیکی مرزهای اوکراین مستقر هستند. در حالی که طبق ارزیابی‌های سازمان های اطلاعاتی اوکراین روسیه تقریباً 94,000 سرباز در نزدیکی مرز دارد، برآورد اطلاعاتی آمریکا تعداد سرباز های روسی در نزدیکی مرزهای اوکراین را حدودا 70,000 نفر نشان می‌دهد - اما پیش‌بینی می‌کند که این تعداد تا 175,000 نفر افزایش یابد و حرکت گسترده گردان های تاکتیکی (BTGs) به سمت مرز را برای «مبهم کردن اهداف، نیات ها و ایجاد عدم اطمینان توصیف می کند.» به گفته این مقام اطلاعاتی «تحلیل ایالات متحده از طرح های روسیه تا حدی بر اساس تصاویر ماهواره ای است که یگان های تازه وارد را در مکان های مختلف در امتداد مرز اوکراین در ماه گذشته نشان می دهد.» جزئیات و برآورد های اطلاعاتی ایالات متحده تصویری را ارائه می دهد که آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه این هفته در سفر خود به اروپا شروع به تشریح آن کرد، جایی که او با بیان و توصیف «شواهدی مبنی بر اینکه روسیه برای اقدامات تهاجمی قابل توجهی علیه اوکراین برنامه ریزی کرده است» هشدار داد که {یک چنین اقداماتی} عواقب شدیدی را در پی خواهد داشت، از جمله تحریم های شدید اقتصادی مخرب بر علیه اقتصاد روسیه در صورت حمله این کشور. به گفته ریاست جمهوری آمریکا وی در حال آماده سازی اقداماتی برای افزایش هزینه هرگونه تهاجم جدید برای روسیه است، ولادیمیر پوتین نیز هشدارهای آمریکا را {به عنوان} شایعه رد کرده و گفته است «روسیه کسی را تهدید نمی کند و قصد حمله به کسی را ندارد.» بایدن در روز جمعه گفت «کاری که من انجام می‌دهم این است که در حال جمع آوری آنچه را که فکر می‌کنم، جامع‌ترین و معنی‌دارترین مجموعه ابتکاراتی است که ادامه دادن و انجام کاری که مردم نگران هستند آقای پوتین قصد انجام آن را داشته باشد {حمله نظامی به اوکراین} را بسیار، بسیار دشوار کند.» تحرکات نظامی روسیه در حالی صورت می‌گیرد که مسکو با بسیج ناگهانی نیروهای ذخیره در سال جاری و تشدید چشمگیر لفاظی‌های خود بر علیه اوکراین، تعجب واشنگتن را برانگیخته است. مقامات روسیه از بسیج نیروهای ذخیره به عنوان اقدامی ضروری برای مدرن سازی نیروهای مسلح روسیه دفاع کرده اند، اما این مقام اطلاعاتی {آمریکا} نگرانی‌های خود را در مورد «برنامه سریع و ناگهانی روسیه برای ایجاد یک ذخیره آماده از نیروهای ذخیره قراردادی» مطرح کرد، به گفته این مقام، انتظار می‌رود 100,000 نیروی اضافی به حدود 70,000 نیروی روسیه که اکنون در امتداد مرز اوکراین مستقر شده‌اند اضافه شوند. اطلاعات مربوط به افزایش احتمالی نیروهای روسیه هشدار اوایل این هفته بلینکن «که پوتین می تواند به سرعت دستور حمله به اوکراین را بدهد» تقویت می کند همچنین به توضیح اینکه چرا مقامات دولت بایدن برای هفته ها زنگ خطر حمله قریب الوقوع {روسیه} را به صدا در آورده اند، کمک می کند. وزیر امور خارجه آمریکا یک روز قبل از دیدار با سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، به خبرنگاران در اروپا گفت: «ما نمی دانیم که آیا پوتین تصمیم به حمله گرفته است یا خیر» «ما می‌دانیم که او در یک مدت زمان کوتاه‌ ظرفیت انجام این کار را در اختیار خواهد داشت و باید برای همه موارد احتمالی آماده شویم.» لاوروف در اظهارات علنی این هفته هشدارهای پوتین درباره تجهیزات نظامی و فعالیت آمریکا در مرزهای روسیه را تکرار کرد و گفت: «سناریوی کابوس رویارویی نظامی در حال بازگشت است.» این سند اطلاعاتی همچنین نشان می‌دهد که نیروهای روسی ممکن است جهت تسریع حمله به اوکراین تجهیزاتی را در مراکز آموزشی باقی گذاشته باشند. به طور جداگانه، یک مقام دولتی اوکراین گفت که تمرینات نظامی روسیه که در اوایل سال جاری در نزدیکی مرزهای اوکراین انجام شد به نیروهای روسی کمک کرد تا اساساً یک تهاجم احتمالی به اوکراین را تمرین کنند، «نیروهای روسی مسائل مربوط به ایجاد گروه‌های ضربتی در نزدیکی مرزهای کشورمان، اقدامات بسیج، پشتیبانی و لجستیکی و انتقال نیروهای نظامی قابل توجه از جمله از طریق راه هوایی از روسیه به مرز اوکراین را بررسی و تمرین کردند.» این مقام دولت ایالات متحده گفت که دولت روسیه در حالی که زمینه را برای تهاجم فراهم می کند، دست به یک کارزار تبلیغاتی گسترده زده، «علاوه بر این، در ماه گذشته، اطلاعات ما نشان می‌دهد که نفوذی های روسیه و رسانه‌های {این کشور} شروع به افزایش محتوای ضد اوکراین و ناتو کرده‌اند برای اینکه اوکراین را برای تشدید تنش نظامی با روسیه مقصر جلوه بدهند.» این درحالی است که پوتین از ایالات متحده و متحدانش خواسته که تضمین های امضا شده ای جهت عدم هرگونه گسترش ناتو و شامل اوکراین و گرجستان در این پیمان نظامی و محدود کردن فعالیت های نظامی در نزدیکی مرزهای روسیه، به ویژه در داخل و اطراف اوکراین ارائه دهند، پوتین برای ماه ها به غرب هشدار داده بود که هرگونه فعالیت نظامی ایالات متحده و متحدانش در اوکراین و نزدیک مرزهای روسیه خطوط قرمز کرملین را زیر پا خواهد گذاشت. ریاست جمهوری روسیه در سخنرانی هفته جاری خود در کرملین گفت: «روسیه به ضمانت های حقوقی و قضایی دقیق نیاز دارد زیرا همکاران غربی ما به تعهدات شفاهی خود عمل نکرده اند.» پوتین مدت‌هاست که از گسترش ناتو به کشورهای سابق پیمان ورشو انتقاد کرده و آن را تجاوز و بی‌احترامی به مسکو می‌داند. او گفت که «یک توافق باید هر گونه گسترش بیشتر ناتو به سمت شرق و استقرار سامانه‌های تسلیحاتی را که تهدیدی برای ما در نزدیکی قلمرو روسیه است، منتفی کند». جن ساکی، سخنگوی کاخ سفید با رد این ایده را که واشنگتن تضمینی برای عدم ورود اوکراین به ناتو ارائه می‌کند گفت «کشورهای عضو ناتو تصمیم می‌گیرند که چه کسی عضو ناتو باشد، نه روسیه». «این روند همیشه همینطور کار کرده و به همین صورت پیش خواهد رفت، من فکر می کنم مهم است که به یاد داشته باشیم که این اقدام تحریک آمیز از کجا می آید، این ایالات متحده نیست. اوکراین نیست {روسیه است}» پوتین در اظهارات این هفته خود مانور بمب‌ افکن‌های استراتژیک هسته‌ای آمریکا که بر فراز دریای سیاه پرواز، همراه با سامانه‌های دفاع موشکی آمریکا در لهستان و رومانی، را تهدیدی برای مسکو خواست، او همچنین درباره استقرار موشک‌های ناتو در خاک اوکراین که می‌توانند زمان پروازی بین 7 تا 10 دقیقه تا مسکو داشته باشند ابراز نگرانی کرد. مقامات آمریکایی، اوکراینی و تحلیلگران نظامی بر این باورند که روسیه قصد تهاجم بسیار گسترده تری نسبت به سال 2014 -زمانی که کریمه را ضمیمه کرد و به شورش جدایی طلبان در شرق اوکراین دامن زد- دارد، مقامات و تحلیلگران معتقدند این طرح بیشتر در راستای وادار کردن نیروهای اوکراینی به جنگ در چندین جبهه است تا تصرف قلمرو تا با تسلیم کردن کی‌یف و حامیان غربی آن منجر به تضمین های امنیتی مورد نظر پوتین شود،تحلیلگران نظامی این استراتژی را با حمله مسکو به گرجستان در سال 2008 مقایسه کرده اند. صرفا برای میلیتاری استفاده با ذکر مترجم AM4 بلامانع است

به نام خدا اندونزی 6 فروند دیگر از هواپیمای رزمی-آموزشی T-50i را صنایع هوایی کره سفارش داد هواپیمای آموزشی/حمله سبک KAIT-50 صنایع هوایی کره (KAI) روز سه شنبه اعلام کرد که قرارداد صادرات 6 واحد T-50i، هواپیمای تمرین تاکتیکی مقدماتی، را با وزات دفاع اندونزی (I-MoD) امضا کرده است. T-50i هواپیمای تمرینی است که به درخواست نیروی هوایی اندونزی و برپایه ی T-50 ساخته شده است. این هواپیما می تواند ماموریت های تمرینی و حمله سبک را انجام دهد. ارزش این قرارداد 274.488 میلیارد وون (239 میلیون دلار آمریکا) است. KAI در سال 2011، 16 واحد T-50i را به ارزش 400 میلیون دلار به اندونزی فروخت. با این سفارش خرید جدید، تعداد هواپیما های T-50i در خدمت اندونزی به 22 فروند افزایش می یابد. طبق گزارش منتشر شده از I-MOD در رسانه های محلی: "وزارت دفاع به همکاری خود با KAI برای اضافه کردن 6 فروند هواپیمای جنگنده T-50i ادامه می دهد." I-MoD تاکید کرد که پروسه خرید 6 واحد T-50i مراحل اجرایی و قوانین مربوط به وزارت خانه ها/سازمان های مربوطه را گذرانده است. منبع

آیین الحاق تجهیزات جدید به نیروی زمینی سپاه سلاح های انفرادی: موشک الماس موشک فتح طوفان کامیون های کاماز پهپادهای اموزشی و مسلح بالگرد های کبری:

تجهیزات جدید ارتش اندونزی خودرو های رزمی Pandur II Cobraدر حال تخلیه بندر جاکارتا ارتش اندونزی در اوایل سال 2020 چندین وسیله نقلیه جدید از دو نوع مختلف دریافت کرده است که شامل : خودرو های رزمی Pandur II Cobra و خودرو پل گذار دوزیست M3 است. در تاریخ 12 آوریل 2019 ، وزارت دفاع اندونزی قراردادی به ارزش 80 میلیون دلار برای ساخت بومی22 دستگاه خودرو رزمی Pandur II با پیکربندی 8x8 را با بخش اروپایی جنرال داینامیکس بست. در سال 2020 تعداد نامعلومی از خودروهای رزمی Pandur II به اندونزی تحویل داده شد. این خودروها برای شروع ساخت در داخل خاک اندونزی در بندر جاکارتا تخیله شدند. قرار داد دیگر اندونزی با بخش اروپایی جنرال داینامیکس مربوط به تحویل خودرو پل گذار دوزیست M3 به همراه سیستم شبیه ساز ، آموزش و ابزار ویژه است. در سال 2020 تعداد 4 دستگاه خودرو پل گذار دوزیست در بندر جاکارتا تخلیه شد. خودرو پل گذار دوزیست M3 در بندر جاکارتا البته همکاری ها اندونزی با کشورها و شرکت های خارجی برای تقویت بخش نیروی زمینی در گذشته نیز وجود داشته است. در نوامبر سال 2012 اندونزی 37 دستگاه هویتزر خودکششی CAESAR را از شرکت فرانسوی Nexter Systems تحویل گرفت. ارزش این قرار 115 میلیون یورو ( 240 میلیون دلار ) بود. بارضایت ارتش اندونزی از عمکلرد هویتزرهای CAESAR دومین قرارداد خرید به مبلغ 60 میلیون یورو برای مونتاژ 18 دستگاه هویتزر و تعدادی خودرو پشتیبانی با Nexter Systems در سال 2017 بست. نمونه دیگر همکاری های دفاعی اندونزی مربوط به مشارکت این کشور با ترکیه و بخش خصوصی شرکت دفاعی FNSS در تولید انبوه تانک متوسط Kaplan است. با عقد تفاهم نامه ی همکاری دفاعی بین دولت های اندونزی و ترکیه ، کار توسعه نمونه اولیه این تانک در سال 2015 انجام شد و نمونه اولیه نیز در 2018 ساخته شد. بعد از انجام موفقیت امیز تست ها، اکنون برنامه ریزیها برای تولید 18 دستگاه در طول 2 سال در دستور کار قرار دارد. درسال 2020 دو کشور تصمیم دارند برنامه ای برای صادرات این محصول را در دستور کار قرار دهند. هویتزر خودکششی کامیون سوار CAESAR تانک متوسط Kaplan - این پروژه در اندونزی با نام Harimau شناخته میشود

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک رو ادامه میدهیم: موشک های بالستیک برد متوسط Medium-range ballistic missile (قسمت سوم) Hwasong-9 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط هواسنگ-9 (Scud-ER) ساخت جمهوری خلق کره (کره شمالی) است. گفته می شود که این موشک بالستیک از سال 2000 در اختیار کشور سوریه هم قرار گرفته است و منابعی در ترکیه مدعی این هستند که سوریه خط تولید Scud-ER را هم راه اندازی کرده است. این موشک دارای برد ماکزیمم 995 کیلومتر است. این موشک ساخته سال 1994 میلادی است و از تعداد تولید شده این موشک اطلاعی در دست نیست. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Scud#Hwasong-9/Scud-ER Pukkuksong-1 : موشک زیردریائی پرتاب بالستیک برد متوسط پوک کوک سونگ-1 ساخت جمهوری خلق کره (کره شمالی) است. این موشک بالستیک گاها با نام KN-11 نیز شناخته می شود توسط زیردریائی Sinpo-class ( ساخت کره شمالی) قابلیت حمل و پرتاب را دارد. این موشک دارای برد عملیاتی 500 الی 2000 کیلومتر بود. سال ساخت این موشک سال 2017 میلادی است و توان حمل کلاهک هسته ای را نیز دارا می باشد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Pukkuksong-1 Pukkuksong-2 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط پوک کوک سونگ-2 ساخت جمهوری دموکراتیک خلق کره (کره شمالی) است. این موشک که در واقع بر خلاف بسیاری از موشک های بالستیک ساخت کره شمالی ، از سوخت جامد استفاده میکند در خارج از مرزهای کره کد KN-15 شناخته می شود. با توجه عدم اعلام رسمی دولت کره شمالی ، اما بر اساس برآوردها احتمالا این موشک دارای برد 1200 الی 2000 کیلومتر می باشد. سال ساخت این موشک سال 2017 میلادی است و توان حمل کلاهک هسته ای را نیز دارا می باشد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Pukkuksong-2 Shaheen-II : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط شاهین-2 تنها ساخته جمهوری اسلامی پاکستان است که در این پست به معرفی آن می پردازیم . این موشک دارای برد 1500 الی 2000 کیلومتر می باشد. این موشک در نوامبر سال 2014 تولید شده است. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Shaheen-II Ghadr-110 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط قدر-110 هم ساخت جمهوری اسلامی ایران است که به معرفی آن می پردازیم. طبق ادعای منابع غربی این موشک دارای برد ماکزیمم 1800 الی 3000 کیلومتر است. منابع غربی مدعی هستند که این موشک نوعی بهینه سازی موشک شهاب - 3 می باشد و در سال 2007 به تولید رسیده است. ادامه دارد ... ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط ) را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛ به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک رو ادامه میدهیم: موشک های بالستیک برد متوسط Medium-range ballistic missile (قسمت دوم) Pershing II : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط پرشینگ-2 ساخت ایالات متحده آمریکا است. این موشک بالستیک یکی از نامدارترین محصولات موشکی آمریکا است که در اوج دوران جنگ سرد و برای مقابله با تهاجم موشکی اتحاد جماهیر شوروی و سایر متحدین اش ساخته شد. این موشک دارای برد ماکزیمم 1770 کیلومتر بود. این موشک ساخته سال 1981 میلادی است و در مجموع 276 فروند از این موشک بالستیک میان برد تولید گردید. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Pershing_II Rodong-1 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط رودونگ-1 ساخت جمهوری خلق کره (کره شمالی) است. این موشک بالستیک که گاها با نام هواسنگ-7 (Hwasong-7) نیز شناخته می شود ، یکی از مشهورترین موشک های بالستیک ساخت کره شمالی می باشد. (موشک غوری-1 پاکستان نسخه بومی شده همین موشک کره ای می باشد.) این موشک دارای برد ماکزیمم عملیاتی 1200 الی 1500 کیلومتر بود. این موشک در سال1998 میلادی و با الهام گیری از موشک SS-1 Scud روسی ساخته شد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Rodong-1 Dongfeng-2 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط دانگ فنگ-2 ساخت جمهوری خلق چین است. این موشک که در واقع اولین موشک بالستیک میان برد جمهوری خلق چین است ، در واقع با استفاده از اطلاعات و مشخصات موشک R-5 Pobeda شوروی که در اختیار چین قرار گرفته بود ساخته شده است. این موشک بالستیک با کد ناتو CSS-1 نیز شناخته می شود. این موشک دارای برد ماکزیمم 1250 کیلومتر است و توان حمل کلاهک هسته ای 15-20 کیلوگرمی را دارد می باشد. این موشک ساخته اواخر دهه 60 میلادی می باشد و اکنون تمامی DF-2 های چین بازنشسته و از رده خارج شده اند. Dongfeng-16 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط دانگ فنگ-16 دیگر ساخته جمهوری خلق چین است که در این پست به معرفی آن می پردازیم . این موشک بالستیک با کد ناتو CSS-11 نیز شناخته می شود. این موشک دارای برد ماکزیمم 800 الی 1000 کیلومتر بود. در خصوص تاریخ تولید این موشک اطلاعات دقیقی در دسترس نیست ، اما طبق ادعای مقامات تایوانی ، چین در سال 2011 تولید این موشک را آغاز کرده است. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Dongfeng_(missile)#Dongfeng_16 Dongfeng-21 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط دانگ فنگ-21 سومین ساخت جمهوری خلق چین است که در این پست به معرفی آن می پردازیم. این موشک بالستیک با کد ناتو CSS-5 نیز شناخته می شود. این موشک دارای برد ماکزیمم 1500 الی 1700 کیلومتر است. این موشک تولید سال 1991 میلادی است و نسخه DF-21D آن ، اولین موشک بالستیک ضدکشتی جهان می باشد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/DF-21 ادامه دارد ... ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط ) را به اتفاق هم بررسی خواهیم نمود.

اگر تا به اینجا مطالب رو دنبال کرده باشید یک دید کلی نسبت به دقت مورد نیاز جایروسکوپ ها بدست میاورید در اینجا به بررسی یکی از ژیروسکوپ هایی که اطلاعات ان منتشر شده میپردازیم. اگر مشخصات این جایروسکوپ فیبر نوری را مطالعه کرده باشید گفته شده که bias stablity آن کمتر از 0.3 درجه در ساعت است و sclae factor stability آن 100 ppm است اگر این اعداد را در نمودار فوق وارد کنیم در محدوده جایروسکوپ های مورد استفاده موشک های پدافندی یا هوا به هوا قرار میگیرد! یعنی حتی فرا تر از دقت مورد نیاز برای موشک های بالستیک تاکتیکی همه اینها را کنار هم بگذاریم و وقتی وزن این جایروسکوپ را میبینیم یعنی کمتر از 300 گرم میتوانیم حدس بزنیم این ژیروسکوپ در راکت های هدایت شونده یا موشک بالستیک برد کوتاهی مانند فاتح کاربرد دارد حال تصور کنید که نمونه های دقیق تر این جایروسکوپ با وزن طول فیبر نوری چند برابر و ... چه دقت و پایداری خواهند داشت!؟ ژیروسکوپ هایی که در موشک های میانبرد مانند عماد سجیل و خرمشهر قابل نصب هستند. آیا هنوز هم فکر میکنید که نقطه زنی بدونه هدایت ماهواره ایی بلوف است؟

ادامه موضوع موشک LGM-118 Peacekeeper گفته شد که ژیروسکوپ این موشک دارای خطای بسیار بسیار کم بوده اما دقت اصابت موشک حدود چهل متر CEP است. یکی از دلایل این خطای نسبتا ناچیز عدم هدایت کلاهک های چند گانه تا مرحله اخر یعنی اصابت است. همانطور که ملاحظه میکنید موشک LGM-118 کلاهک های چند گانه یا MIRV حمل میکند و در ارتفاع چند صد کیلومتری هدف این کلاهک ها از موشک جدا شده و بدونه داشتن هدایت مستقل به هدف با دقت 40 متر CEP اصابت میکنند. احتمالا اگر موشک LGM-118 تا مرحله اخر قابل هدایت بود قابلیت دست یابی به دقت زیر ده متر یا نقطه زنی را داشت.

بدلیل محدودیت تعداد ویرایش ادامشو اینجا میزارم: یکی از اشتباهات ما در مورد ژیروسکوپ ها این است که فکر میکنیم ژیروسکوپ های مکانیک دقت پایینی دارند (البته نمونه های سطح پایین این ژیروسکوپ ها این مشکل رادارند) نمودار زیر کاربرد انواع ژیروسکوپ ها را ر نقش های مختلف نمایان میکند همانطور که ملاحظه میکنید دقیق ترین دسته ژیروسکوپ ها مکانیکی و بعد از ان لیزری و فیبر نوری قرار میگیرند. نظر شخصی : اگر در موشک های میانبردی مانند سجیل خرمشهر عماد از ژیروسکوپ های دقیق فیبر نوری یا لیزری با خطای در حد (0.0015-0.015)استفاده شود به دلیل برد کم و به طبع زمان کم طی مسیر 1500-2000 کیلومتری کاملا میتوان بدونه استفاده از ناوبری ماهواره ایی به دقت های معادل 10-20 متر CEP دست یافت.

موشک بالستیک قاره پیماLGM-118 Peacekeeper موشک بالستیک پیس کیپر یا ام ایکس از یک نظر موشک منحصر به فردی محسوب میشد این موشک فقط با استفاده از هدایت داخلی در برد 14000کیلومتری دقتی معادل 40 مترCEP داشت! ژیروسکوپ مورد استفاده در این موشک AIRS ( Advanced Inertial Reference Sphere ) نام دارد این ژیروسکوپ در دسته بندی ژیروسکوپ های مکانیکی قرار میگیرد و دقت آن کمتر از 1.5E-5درجه بر ساعت است یعنی اگر این ژیروسکوپ به مدت یک سال روشن باشد تنها 0.13درجه خطا خواهد داشت! درواقع خطای 40 مترCEP موشک پیس کیپر به دلیل خود فیزیک موشک بوده ژیروسکوپ در این خطا نقشی ندارد. دلیل دقت وحشتناک این ژیروسکوپ مکانیکی استفاده از یاتاقان های گازی(gas bearing) است که اصطحکاک را صفر کرده و عامل اصلی خطا در ژیروسکوپ ها مکانیکی را حذف میکند.

مدل سه بعدی موشک بالستیک سجیل 2 Sejil 2 missile 3D Model این چند تا هم بدون واتر مارک میزارم برای استفاده عموم

طرح موشک وی 2 که قبل تر مدلسازی قسمت combustion chamber رو گذاشتم تکمیل تر کردم مدلسازی با جزئیات کامل امکان پذیر نبود و با اینکه تصاویر زیادی موجود بود ولی پیچیدگی زیاد از حد بود طراحی شده با نرم افزار راینو 6 متریال و رندر با نرم افزار key shot 8 V2 Missile 3D model مدل سه بعدی ساختار موشک وی 2

یه مدلسازی کردم از روی موشک شهاب دو که تصاویرش رو میزارم البته به علت عدم وضوح عکس ها یسری از اجزا شو نتونستم دربیارم مدل سازی ها با نرم افزار راینو 5 انجام شده و متریال دادن و رندر گرفتن با نرم افزار Keyshot 8 مدل سه بعدی ساختار موشک شهاب 2 SHAHAB 2 Missile structure

چند روز پیشا داشتم یه مدل از روی موتور V-2 میزدم که به علت پیچیدگی زیاد کنار گذاشتم ... تصاویری که تا اینجای کار رفتمو میزارم :

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک برد کوتاه رو ادامه میدهیم:     موشک های بالستیک برد کوتاه  Short-range ballistic missile (قسمت پانزدهم - قسمت پایانی)     AL-Fahd 300 : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  الفهد-300 ساخت جمهوری عراق (بعث)  است. این موشک بالستیک که گاها با کد J-1 نیز شناخته می شود ، حاصل ایجاد برخی تغییرات و تبدیل وضعیت موشک ضد هوائی SA-2 می باشد ، یکی از تلاش های سری صدام برای دور زدن تحریم های سازمان ملل متحد بود. این موشک دارای برد ماکزیمم  300کیلومتر بود. تلاش برای تولید این موشک مربوط به سال 1993 میلادی می باشد که تحت فشار بازرسان سازمان ملل ، هرگز تولید نشد.   با توجه به تولید نشدن این موشک ، هیچگونه عکسی از این موشک وجود ندارد.   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. http://fas.org/nuke/guide/iraq/missile/fahd-300.htm     Al-Hijarah : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  الحجاره ساخت عراق است. این موشک بالستیک حاصل ایجاد برخی تغییرات در موشک های اسکاد عراق می باشد . اطلاعات زیادی از این موشک در دست نیست. یکی از مشهورترین پرتاب های این موشک ، شلیک یک موشک الحجره به سمت نیروگاه اتمی دیمونا در صحرای نقب اسرائیل می باشد که البته کلاهک این موشک پرتابی ، بجای مواد منفجره با بتن و سیمان پر شده بود. این موشک دارای برد ماکزیمم  750 کیلومتر بود. این موشک تولید سال 1988 میلادی می باشد.         در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. http://www.globalsecurity.org/wmd/world/iraq/al_hussein.htm#Hijarah     Al-Abbas : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  العباس ساخت جمهوری عربی عراق (دوران صدام) است. این موشک بالستیک که نسخه ارتقاء یافته و بهینه سازی شده موشک های الحسین و الحجاره می باشد ، با کمک گرفتن از مشاوران و متخصصان خارجی (اروپائی و آرژانتینی) تولید گردید. این موشک دارای برد ماکزیمم  900 کیلومتر . کالیبر 900 میلی متر بود. این موشک تولید سال 1989 میلادی می باشد.       به ترتیب از راست به چپ : العباس ، الحسین ، الحسین -2   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. http://www.globalsecurity.org/wmd/world/iraq/al_abbas.htm     ادامه دارد ...     ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.   پ.ن 2 : الحمدالله سرانجام بررسی تمامی موشک های بالستیک برد کوتاه به پایان رسید ، اگر عمری باقی بود ؛ ان شاء الله در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط و برد بلند) را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک برد کوتاه رو ادامه میدهیم:     با تشکر از اظهار محبت و لطف شما و ممنون بخاطر این توضیحات بجا و به روز شما گادر عزیز  :applause:  :applause:  :rose:  :rose:     موشک های بالستیک برد کوتاه  Short-range ballistic missile (قسمت چهاردهم)     R-1 یا SS-1 Scunner : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  آر - 1 (اسکانر) ساخت اتحاد جماهیر شوروی است. این موشک بالستیک که توسط ناتو SS-1 Scunner نامیده شد ، یکی از نخستین موشک های بالستیک روسی است که توسط اسرای آلمانی و با استفاده از نقشه های غنیمت گرفته شده از V-2 آلمانی ساخته شد. این موشک دارای برد ماکزیمم  270 کیلومتر . کالیبر 1650 میلی متر بود. این موشک تولید سال 1947 میلادی می باشد.           http://www.military.ir/forums/topic/6667-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-ss-1a-r-1-scunner/     R-2 یا SS-2 Sibling : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  آر - 2 (سیبلینگ) ساخت اتحاد جماهیر شوروی است. این موشک بالستیک که توسط ناتو SS-2 Sibling نامیده شد ،  دومین کپی روس ها از موشک V-2 آلمان نازی است.  این موشک دارای برد ماکزیمم  600 کیلومتر و کالیبر 1650 میلی متر می باشد. این موشک تولید سال 1949 میلادی می باشد.           http://www.military.ir/forums/topic/6678-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-r-2-sibling-ss-2/     Condor I : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه کُندور-1 ساخت آرژانتین است. این موشک دارای برد ماکزیمم  115 کیلومتر و کالیبر 700 میلی متر می باشد. این موشک تولید سال 1984 میلادی می باشد.             در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Condor_(Argentine_missile)       ادامه دارد ...     ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.   پ.ن 2 : به امید خدا در پست آتی ، پرونده موشک های بالستیک برد کوتاه را خواهیم بست.   پ.ن 3 : انشاءالله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط و برد بلند) را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

آونجر در مدلهایی که به کشورهای انگلیس و فرانسه فروخته شده است ، به جای استینگر از موشک های استار استریک ( متعلق به انگلیس ) و میسترال ( متعلق به فرانسه ) استفاده می کند. اون تصویری که در او فقط چهار موشک دیده می شود ، احتمالا متعلق به ارتش انگلیس است و از موشک های هدایت لیزری استار استریک استفاده می شود. با توجه به FLIR که در قسمت جلوی آن وجود دارد ، می بایست هدایت موشک ها از نوع لیزری باشد که در این صورت به احتمال قوی همان موشک استار استریک است. موشک استار استریک =================== تصاویری دیگر از آونجر