Lavochkin La-250 Anakonda

Boeing F-15E Strike Eagle همچنان پووووشتش به ماست

سلام علیکم    بزرگترین ضعف این سامانه  دهه 50 ، نه مجموعه کشف و رهگیری اهداف ، بلکه موشک بزرگ  ، سنگین و با مانور پذیری کم آن هست ( هم موشک  و همه اجزاء این آتشبار دفاع هوایی ) . این مساله ای است که ظاهراً دوستان عزیز ما در قرارگاه پدافند خاتم الانبیاء ( ص) هیچ توجهی به آن ندارند .    تحلیل و پیگیری تحولات سوریه   هر زمان عزیزان به این نتیجه رسیدند که باید نوع نگاه خودشان را به تهدید پیش رو تغییر دهند ، آن وقت می بینید که باید بسرعت این سامانه پرهزینه را کنار بگذارند    این هم یک ایده مفهومی برای بهینه کردن اس-200 ( حداقل میزان آسیب پذیری این سامانه ایستا را بشدت کاهش می دهد )       

به نام خدا شبیه سازی نظامی بخش اول: سربازان توپخانه سلطنتی بریتانیا در حال آموزش در یک "دنیای مجازی" در رزمایش Steel Sabre، سال 2015 شبیه ساز های نظامی، که به صورت غیر رسمی war game هم نامیده می شوند، شبیه ساز هایی اند که در آن تئوری های جنگ می توانند مورد آزمون و پالایش قرار بگیرند بدون اینکه نیازی به درگیری واقعی باشد. شبیه ساز های نظامی به عنوان روش های کاربردی برای توسعه راه حل های تاکتیکی، استراتژیک و دکترینی قلمداد می شوند، ولی منتقدان عقیده دارند که تصمیم هایی که از این مدل ها نشات می گیرند به طور ذاتی ناقص اند، و این موضوع به دلیل ذات تقریبی مدل های مورد استفاده است. بسیاری از تحلیلگران حرفه ای به لفظ "بازی جنگ" اعتراض دارند زیرا از این عبارت به طور کلی برداشت به سرگرمی عام می شود، و به همین دلیل واژه شبیه سازی را ترجیح می دهند. شبیه ساز ها در شکل های مختلف و درجات متفاوت واقع گرایی وجود دارند. حوزه شبیه ساز ها نتنها فاکتور نظامی بلکه فاکتور های سیاسی و اجتماعی را هم در بر می گیرند که در یک مدل جنگی واقعی به طور جدانشدنی در همدیگر تنیده شده اند. با اینکه بسیاری از دولت ها، به صورت فردی و اشتراکی، از شبیه ساز ها استفاده می کنند، اما بیرون از دایره تخصصی، اطلاعات کمی از آن ها وجود دارد. با این حال، مدل سازی معمولا روشی است که دولت ها با استفاده از آن سیاست های نظامی و سیاسی خود را مورد آزمون قرار داده و اصلاح می کنند. شبیه سازی های نظامی از تمرین های میدانی توسط شبیه سازی های کامپیوتری تا مدل های تحلیلی را شامل می شود؛ واقع‌گرایی مانورهای زنده با اقتصاد شبیه‌ سازی‌ های انتزاعی مقابله می‌کند. طیف شبیه ساز ها اصطلاح شبیه ساز نظامی می تواند طیف گسترده ای از فعالیت ها را در بر بگیرد، از تمرینات میدانی مقیاس کامل تا مدل های کامپیوتری انتزاعی که می توانند با دخالت جزئی یا بدون دخالت انسان پردازش انجام دهند. مانند مرکز ارزیابی استراتژی RAND (RSAC) به عنوان یک قاعده علمی کلی، قابل اتکا ترین داده از مشاهده واقعی بدست می آید و قابل اتکا ترین تئوری ها به آن وابسته اند. این قانون در آنالیز های نظامی نیز صدق می کند، جایی که تحلیلگران به تمرینات میدانی و آزمون های زنده به عنوان ارائه دهنده داده هایی احتمالا واقعی (بسته به واقع گرایی تمرین) و قابل تائید (گردآوری شده توسط مشاهده واقعی) نگاه می کنند. به عنوان مثال می توان به راحتی پی برد که تحت شرایط معین و نیروی کار مشخص چقدر طول می کشد تا یک پل شناور (pontoon bridge) احداث شود، و سپس این اطلاعات می توانند نرم و هنجار هایی برای عملکرد انتظاری در شرایط مشابه در آینده ایجاد کنند، یا اینکه در تصحیح پروسه ساختن پل مورد استفاده قرار بگیرند. هر شکلی از تمرین را می توان به معنای دقیق کلمه "شبیه سازی" دانست (چون که یک محیط عملیاتی را شبیه سازی می کند)؛ با این حال، تمام یا اکثر تمرین ها نه برای آزمایش ایده ها یا مدل های جدید، بلکه برای ارائه مهارت هایی به شرکت کنندگان برای اجرای ایده ها و مدل های موجود است. تمرین های ابعاد کامل نظامی، یا حتی در مقیاس های کوچک تر، همیشه قابل اجرا یا حتی مطلوب نیستند. در دسترس بودن امکانات، شامل منابع مالی، یکی از فاکتور های قابل توجه است – حرکت دادن نیرو ها و تجهیزات ثابت، انتقال آن ها به مکانی مناسب، و سپس پوشش هزینه های اضافی مانند سوخت، روغن و روان کار (POL)، نگهداری تجهیزات، تکمیل تدارکات و خوراکی ها و دیگر مواد، هزینه زیادی دارد.به علاوه، بعضی مدل های جنگی با استفاده از این روش واقع بینانه قابل تصدیق نیستند. برای مثال، ممکن است آزمایش دقیق یک سناریوی فرسایشی با کشتن نیرو های خودی، نتیجه عکس داشته باشد. معمولا در امتحان یک تئوری مطلوب تر است که سطح درگیر بودن نفرات را کاهش دهیم. تمرین های نقشه (رزمایش روی نقشه) را می توان بدون نیاز به حرکت دادن فیزیکی نیرو ها، با حضور افسران ارشد و برنامه ریز ها انجام داد. این روش ها بخشی از ورودی های انسانی را حفظ می کنند، و بنابراین هنوز هم می توانند تا حدودی بازتاب رفتار های نسنجیده های انسانی باشند که با مزیت کاهش هزینه ها و افزایش دستیابی پذیری، مدل سازی جنگ را بسیار چالش برانگیز می کند. همچنین، یک تمرین نقشه را می توان با برنامه ریزی کمتری نسبت به یک لشگرکشی بزرگ انجام داد، که باعث می شود این تمرین گزینه ای جذاب برای شبیه سازی های کوچکتری که ارزش زیادی ندارند و همچنین عملیات های بسیار مهمی که هزینه و پنهانکاری اهمیت دارد، باشد. (این موضوع در مورد عملیات پرل هاربر با نام OPERATION AI صادق بود.) با افزایش بیشتر سطح انتزاع، شبیه سازی به سمت محیطی میل پیدا می کند که به آسانی توسط بازی کنندگان بازی جنگ غیر نظامی قابل شناسایی باشد. این نوع از شبیه سازی می تواند دستی (به معنای عدم دخالت یا دخالت بسیار کم کامپیوتر)، با کمک کامپیوتر، یا کاملا کامپیوتری باشد. شبیه ساز های دستی احتمالا از زمانی که انسان اولین بار وارد جنگ شد به نوعی استفاده می شوند. شطرنج را می توان به عنوان نوعی از شبیه ساز جنگ در نظر گرفت (اگرچه منشا دقیق آن مورد بحث است). در زمان های اخیر، پیشرو شبیه ساز های مدرن بازی Kriegsspiel مربوط به Prussia بود، که در حدود سال 1811 پدید آمد و بعضا گفته می شود باعث پیروزی Prussia در جنگ بین فرانسه و کنفدراسیون آلمان شمالی شد. این بازی بین تک تک هنگ های Prussia توزیع و دستور داده شد که به طور منظم بازی شود، این موضوع باعث شد یک افسر آلمانی در سال 1842 اعلام کند: این به هیچ وجه یک بازی نیست! بلکه یک تمرین برای جنگ است!. قوانین زیادی به وجود آمدند، زیرا هر هنگ تغییرات خود را بداهه ایجاد می کرد، ولی در نهایت 2 نسخه مورد استفاده قرار گرفت. یکی که با نام rigid Kriegsspiel شناخته می شود، با پایبندی دقیق به کتاب قوانین طولانی آن انجام می شد. دیگری با نام free Kriegsspiel توسط تصمیم های داور های انسانی اداره می شد. هر نسخه مزایا و معایب خود را داشت: rigid Kriegsspiel قوانینی داشت که اکثر موقعیت ها را پوشش می داد، و قوانین از نبرد های تاریخی گرفته شده است که در آن ها وضعیت های مشابه ای رخ داده است، این موضوع باعث می شود شبیه سازی قابل تصدیق و ریشه دار در داده های قابل مشاهده باشد، که بعضی مدل های بعدی آمریکایی آن را کنار گذاشتند. با این حال، ذات تجویزی آن جلوی تفکر آزاد و خلاقانه بازیکنان را می گرفت. متقابلا، free Kriegsspiel می توانست این نوع از تفکر را تشویق کند، زیرا قوانین اش قابل تفسیر توسط داور ها بود و می توانست در طی عملیات تطبیق داده شود. اما این تفسیر تمایل به نفی ماهیت قابل تائید بودن شبیه سازی داشت، زیرا داور های مختلف ممکن است وضعیت یکسانی را به روش های متفاوت قضاوت کنند، به خصوص در موقعیت هایی که سابقه تاریخی نیز وجود نداشت. همچنین، این مدل به داور ها اجازه می داد تا نتیجه را آگاهانه یا نا آگاهانه ارزیابی کنند. بحث فوق در مورد محیط های شبیه سازی نظامی مدرن و کامپیوتری نیز مطرح است. هنور جایگاه مشخصی برای داوران به عنوان قاضی شبیه سازی وجود دارد، از این رو شبیه سازی های دستی در دانشکده های جنگ هنوز به بقای خود ادامه می دهند. هردو شبیه سازی های با کمک کامپیوتر و کاملا کامپیوتری نیز رواج دارند، که هرکدام براساس شرایط موجود مورد استفاده قرار می گیرند. موسسه RAND یکی از معروف ترین طراحان شبیه سازی های نظامی برای دولت و نیروی هوایی ایالات متحده، و یکی از پیشگامان شبیه سازی سیاسی-نظامی است. شبیه سازی SAFE (ارزیابی استراتژیک و نیرو) این موسسه نمونه ای از شبیه سازی دستی است، که در آن یک یا چند تیم متشکل از حداکثر 10 نفر در اتاق های جداگانه ای قرار می گیرند و تحرکات آنها توسط یک کارگردان و اعضای وی تحت نظارت قرار می گیرد. چنین شبیه سازی هایی ممکن است در طی چندین روز انجام شوند (بنابراین الزام به تعهد پذیری شرکت کنندگان وجود دارد): یک سناریوی اولیه (برای مثال آغاز یک درگیری در خلیج فارس) با اطلاعات تاریخی، سیاسی و نظامی مناسب به بازی کنندگان داده می شود. پس از آن بازیکنان مدت مشخصی زمان دارند تا با نظارت کارگردانان/داوران (معمولا به Control نامیده می شود) به بحث و تنظیم یک استراتژی ببپردازند. وقتی پیش از یک تیم وجود داشته باشد، ممکن است تیم ها براساس خطوط پارتیزانی تقسیم شوند – به طور سنتی آبی و قرمز، که آبی نماینده وطن و قرمز نماینده مخالفان است. در این مورد، تیم ها علیه همدگیر فعالیت می کنند، و فعالیت ها و ضد فعالیت هایشان توسط کنترل به تیم حریف منتقل می شود، که کنترل براساس نتایج این تحرکات قضاوت می کند. در دوره های زمانی معین تیم کنترل تغییری در سناریو، معمولا در بازه زمانی چند روزه یا چند هفته ای، را اعلام می کند و وضعیت در حال تحول را بر اساس خوانش آنها از چگونگی پیشرفت آن در نتیجه حرکت‌های انجام شده به تیم‌ها ارائه می‌کند. برای مثال ممکن است تیم آبی در پاسخ به نبرد در خلیج فارس تصمیم به حرکت دادن یک ناوگان هواپیمابر خود به منطقه بگیرد و در عین حال به طور مداوم از طریق کانال های دیپلماتیک در راستای جلوگیری از خصومت تلاش کند. در سمت مقابل، تیم قرمز، شاید چون فرصتی برای افزایش نفوذ در منطقه و مقابله با ابتکارات تیم آبی یافته است. ممکن است تصمیم بگیرد تا به یکی از طرف های جنگ کمک نظامی کند. در این نقطه کنترل می تواند اعلام کند که حالا یک هفته گذشته است، و سناریو بروز شده را در اختیار بازیکنان قرار دهد: احتمالا شرایط وخیم تر شده و حالا تیم آبی باید تصمیم بگیرد که آیا می خواهد راه نظامی را در پیش بگیرد، یا ممکن است تنش ها کاهش یافته باشد و اکنون تصمیم برعهده تیم قرمز است که آیا می خواهد با ارائه کمک های مستقیم بیشتر به مشتریان خود شرایط را تشدید کند. منبع

تصاویر جدید از قایق های کلاس ذوالفقار نیروی دریایی ونزوئلا

سلام و وقت بخیر جسارتا این لباس فرمه و لباس کار نیست واین نفرات هم فقط برای عکس انجا هستند و گرنه در پای هواپیما باید با لباس کار و بدون هیچ اتیکت و وسیله اضافی مانند ساعت و انگشتر و گردن اویز و .......غیره بود ...در کنار اینکه تیم لودینگ 4 نفره است و اون ام جی 1 هم باید در این حالت کسی پشت فرمانش باشد .....دلیل زیاده ..اما در تبلیغاتی و قدیمی بودن و نه انقدر این تصاویر شکی نیست با تشکر از جناب mr9 ما بامبکت داشتیم زمانی که بابکت مد نبود ....

منافقین وکیل قانونی خود را به دادگاه معرفی کنند ! دادگاه کیفری یک استان تهران در رابطه با محاکمه ۱۰۴ عضو سازمان مجاهدین خلق یک آگهی عمومی منتشر کرد و از آن‌ها خواست برای دفاع از اتهامات وکیل معرفی کنند. لینک خبر بهمراه اسامی : https://www.tabnak.ir/fa/news/1185357/منافقین-وکیل-قانونی-خود-را-به-دادگاه-معرفی-کنند در مورد این خبر نکته ای وجود داره . چندین ماه قبل بحثی در مجامع سیاسی در این رابطه مطرح شد که چرا تا کنون برای هیچ کدام از اعضای تاثیر گذار این سازمان دادگاهی در ایران برگزار نشده ؟! پیرو همین موضوع قرار شد تا برای اعضای تاثیر گذار سازمانهای تروریستی دشمن ایران ( از قیبل سازمان منافقین ) ، در داخل کشور دادگاه برگزار بشه و اینها به هر صورت محاکمه بشن تا بر اساس این حکم بر علیه اینها اعلان قرمز اینترپل صادر بشه و از طریق مراجع رسمی قضایی بین المللی بشه اینها رو دستگیر و برای تحمل حکم به کشور منتقل کرد . الان که بر علیه اینها هیچ حکمی وجود نداره و فقط لقب جرم تروریستی بر اینها نهاده شده ، برخی از کشورها به بهانه قبول نداشتن اتهام تروریستی با اینها بصورت رسمی همکار ی میکنند . که در صورت اعلان قرمز اینترپل دیگه سطح همکاری خارجی ها با اینها نمیتونه به این گستردگی باشه و دستگیریشون از نظر قانون اون کشورها هم راحت تر میشه . از طرف دیگه این اعلان قرمز و حکم صادر شده ، امکان مظلوم نمایی رو هم از اینها میگیره .

قایق موشک انداز ایرانی در نیروی دریایی ونزوئلا قایق موشک انداز کلاس ذوالفقار

به نظر ارتش ونزوئلا دو پهپاد عمود پرواز و دست پرتاب ایرانی را دریافت خواهد کرد

تغییرات شاهد 149 غزه نسبت به نسخه ی ابتدایی اضافه شدن دوربین جلونگر دماغه آویزگاه حمل سلاح در زیر بال تقویت ارابه فرود پهپاد

سلام در سال 2015 شرکت هواپیمایی یونایتد برای اولین بار گزارش تصویری از مونتاژ Su-34 در کارخانه Chkalov Novosibirsk منتشر کرد که شامل 278 عکس از تمام مراحل ساخت و مونتاژ بود . منبع

نیروهای ویژه در کشورهای دنیا از این خودرو های محافظت نشده دارند. برای حمل و نقل سریع در مناطق صعب العبور استفاده میشه. نمونه آمریکایی:

بخش دوم : در قسمت اول بیان شد که اگر قوای نظامی کشورها را بخواهیم بر اساس الگوی رفتاری شان ( اعم از رونمایی ها ، ادعای اثبات تکنولوژی ، انتشار اطلاعات تعمدی و تا حدودی نحوه رزمایش ها ) تفکیک کنیم به دو دسته بندی کلی می رسیم : ( قطعاً می شود دسته بندی های متفاوت و متنوع تری نیز انجام داد ولی در بررسی حاضر به دو الگوی کلی بسنده می شود تا تشریح بحث مختصر تر شود ) در واقع نمی توان کشورها را به طور مطلق ذیل هر الگو قرارداد . به گونه ای که مشاهده می شود در طول زمان و تغییر راهبرد ها ، الگو ها نیز تغییر می کنند و یا حتی گاهی مشاهده می شود که قوای نظامی به صورت ترکیبی از موارد فوق بهره می برند و به تناسب موضوع و برهه هایِ زمانی رفتار هایی متناقضی را از خود بروز می دهند . همچنین باید اذعان کرد هیچ کدام از این الگوهای رفتاری بر دیگری برتری ( به مفهوم ارزش گذاری ذاتی ... ) ندارد . بلکه میزان موفقیت در اجرای هر راهبرد به این خواهد بود که تا چه میزان آن روش را درست و اصولی و " منسجم " به کار بگیرید . به عنوان مثال : ارتش ایالات متحده مطابق با اطلاعات منتشر شده در سالهای پایانی جنگ جهانی دوم برآورد کرده بود که در صورت ادامه ی روند معمول و کلاسیک نبرد با ژاپن برای کسب پیروزی باید خود را آماده کند که خسارات فراوانی را متحمل شود . برای همین باید هزینه ای شامل بر صد ها هزار سرباز کشته و مجروح ، چندین سال نبرد بی امان و میلیاردها دلار بودجه اضافی را برای پیروزی در این جنگ اختصاص دهد . لذا کار اکتساب و تجهیز به سلاح هسته ای را آغاز کرد و این کار را کاملاً مخفی نگاه داشت . راهبرد ابهام و القای ترس ( الگویی شماره 2 ) بعد به استفاده از آن در بهترین زمان ممکن و محقق کردن اهداف اش اقدام نمود . ( که همانا وارد کردن شوک بزرگ به قوا و فرماندهان نظامی ژاپن بود ) اما در ادامه و با مشاهده عکس العمل ژاپنی ها به راهبرد بزرگنمایی تعمدی ( الگوی شماره 1 ) تغییر روش داد . ( در واقع با لاف زنی از اینکه بمب های اتمی زیادی در اختیار دارد نسبت به توان بالفعل خودش به صورت عمدی بزرگنمایی و اغراق نمود ) . ( لازم به ذکر است که عکس العمل ابتدایی ژاپنی ها در عین این که شوکی عظیم را دریافت کرده بودند ، اصرار بر ادامه جنگ بود ! لذا برای تحقق کامل اهداف آمریکایی ها به الگوی شماره 2 روی آوردند . و برآوردهای بعدی هم نشان داد علی رقم اینکه فروپاشی ارتش ژاپن و از دست دادن جبهه هایش قطعی بود ولی در صورتی که این کشور بعد از حمله اتمی نبرد را ادامه می داد شاید تا یک سال دیگر نیز می توانست تسلیم خود را به تعویق بیاندازد . هم به دلیل اینکه آمریکا حداقل به چند ماه زمان دیگر نیاز داشت تا بمب بعدی را بسازد و هم اینکه استعداد رزمی عمده ژاپن بعد از حمله مذکور همچنان پا برجا بود ) پس در مثال تاریخی فوق مشاهده کردیم که تغییر راهبرد و بهره گیری از هر کدام از الگوها در عین اینکه می تواند با توجه به صحنه نبرد ترکیبی باشد ، می توان آن را به سرعت جایگزین و شیفت نمود . عدم بکارگیری یک الگوی مستمر در ایران اگر مایل هستید که بدانید به طور مشخص قوای نظامی ما ذیل کدام الگو قرار می گیرند . باید عرض شود که پاسخ این سوال حداقل برای من آنقدر ها ساده نیست . به شکلی که بنظر می رسد راهبرد مذکور در کشور ما با توجه به روند ها و نقطه عطف های تاریخی به کرات تغییر نموده است و گاهی هم مشاهده می شود که دچار سردرگرمی و استفاده غیر منسجم از هر دو الگو هستیم ( نقطه عطف هایی مانند وقوع انقلاب و تغییر کشور های دوست و متخاصم ایران ، شروع جنگ تحمیلی با عراق ، آغاز تنش ها و جنگ لفظی ایران با یک ابر قدرت نظامی مانند آمریکا ، پرونده هسته ایی و بند 7 منشور سازمان ملل و از همه مهم تر اشغال کشور های همسایه ایران توسط ائتلاف غربی و احتمال جدی تهاجم به ایران ... نقشی بی انکار در این امر داشته اند ) لزوم عدم قرائت آشفتگی به اجرای سیاست ابهام آمیز و سیال هر چند که تغییر الگو به تناسب موضوعات و هم چنین تلفیق بکارگیری این الگوها امری معمول و بدیهی به نظر می رسد اما شاکله و چهارچوب اصلی یک راهبرد بر مبنایی یک الگویی مشخص باید شکل بگیرد و در صورت ضرورت از سایر روشها نیز بهره مند گردید . در غیر این صورت سازمان دفاعی و رزمی ما دچار سلیقه گرایی و عدم راهبرد مدون و تشتت آرا خواهد شد . به نحوی که مشاهده خواهد شد از یک یگان به یک یگان دیگر و از یک فرمانده به یک فرمانده دیگر تفاوت در تفسیر سیاست ها وجود خواهد داشت . و این امر ( آشفتگی در روشها و تغییر های سلیقه ای ) قطعا" به داشتن یک سیاست مبهم و غیر قابل پیش بینی به هیچ عنوان تفسیر نخواهد شد. ! کما اینکه برای دشمنان ما پیش بینی الگو های رفتاری ما براحتی امکان پذیر خواهد بود . نمونه های موفق و ناموفق هر الگو در ایران انتخاب یک راهبرد مشخص و منسجم مزایای زیادی به همراه دارد . حداقلِ آن این است که بدنه فرماندهان میانی ما در عموم موضوعات به عنوان پیش فرض می دانند که باید با چه الگویی اجزاء زیر مجموعه شان را هدایت کنند . عدم انسجام راهبرد فوق بسیار آسیب زاست . تا جایی که دیده شده در مواردی که به علت وقوع یک سری تحولات و روند های سیاسی-نظامی فرماندهان ارشد بالفرض به راهبرد برجسته سازی توانمندی های ما روی می آورند ( الگویی شماره 1 ) تا بتوانند تحرکات قوای متخاصم را خنثی کنند . ( سخنرانی ، تهدید و ارعاب دشمن ، تهدید لفظی و ... را به خوبی اجرا می کنند ) و بسیاری از مواقع هم نتایج موثر آن را رصد می کنند . ولی در بدنه میانی فرماندهان علی رقم رفع تهدید تا مدتها بعد با شبیه سازی همان دیالوگ و گفتمان ( و عدم دقت از اینکه روند وقایع اساساً ممکن است تغییر کرده باشد ) همچنان به باز تکرار همان الگو می پردازند . ( به عنوان مثال : فراز و فرود ها و تغییر در الگوی مواجه با سیاست خصمانه عربستانی سعودی ) انتخاب الگو با توجه به رصد تحرکاتِ قوای مقابل و پیش بینی راهبردهای آنها توسط فرماندهان ارشد صورت می پذیرد . ولی به علت اینکه احساس می شود ساختار مدون و منسجم برای هماهنگ کردن این ضرب آهنگ ها وجود ندارد در قسمت های جزء تر بسیار طول می کشد تا آنان را به پیگیری متناسب سیاست های برخط ترغیب نمود . اگر همچنان بخواهیم در مواجه با محور عربی مثال بزنیم شاهکار آرامکو (یک نمونه کاملاً موفق بود ) را می شود مورد بررسی قرار داد ( که ذیل الگوی شماره 2 خواهد بود ) رکن اصلی این راهبرد همانا عدم افشای توانمندی هاست و عیان نکردن تجهیزات و تخصص های برتری ساز است . برای یاد آوری آن واقعه باید ذکر کرد : که هر چند در پیش زمینه وقوع آن حادثه تهدید لفظی برای جلوگیری از صادرات نفت دشمنان و تحریم کنندگان ایرانی از زبان بالاترین مقامات سیاسی ما جاری شد . ولی هرگز به شکل پیش هشدار حداقل توسط ما آگاهی بابت دامنه و کیفیت آن به قوای مقابل داده نشد . تا وقتی برآورد ایران این شد که عزم دشمنان در هدف قرار دادن صادرات نفت ما جدی و حتمی است . در یکی از شب های گرم و شرجی خلیج فارس آنچنان شوکی به قوای مسلح عربستان و نیروهای نظامی بین المللی هم پیمانش وارد شد که به سرعت آمپر فول لود جنگ طلب ایشان را به پائین ترین میزان خودش نزول داد . ( برای یاد آوری قابل عرض است در الگوی شماره 2 پنهان کردن توان برتری ساز و عدم افشای آن حتی هنگام تهدید لفظی بسیار مهم است تا در نهایت بتوان از شوک وارده بیشترین بهره را برد . و همانا غایت این هدف خاموش کردن اشتیاق نیروی خصم به جنگ خواهد بود ) اتفاقی که بهر حال توسط رزمندگان یمنی ترتیب داده شد اما برکات آن شامل بسیاری از کشور های منطقه گردید ... * اتفاقاتی مانند انهدام پهپاد آمریکایی RQ-4 Global Hawk در خلیج فارس بدون هیچ تهدید ضمنی و لفظی به خوبی نشان داد که تا چه حد میزان اثر گذاری راهبرد شوک موفقیت آمیز است و می تواند نتایج قابل قبولی را به همراه داشته باشد . * همچنین تلفات قوای ائتلاف در زمان اشغال افغانستان و عراق که به معنای واقعی به کابوسی برای قوای اشغال گر درآمده بود . و هر چه مبارزه می کردند نمی توانستند جلوی افزایش آمار آن را بگیرند به شکلی که بارها اعلام کردند که به نظر می رسد در روند آموزش و بکارگیری جنگجویان ، تامین تجهیزات و پایش اطلاعات نیروهایشان دست یک دولت خارجی در کار است ! اما هرگز کشوری و مقام سیاسی مشخصی به این اقدام اعتراف و یا تهدید لفظی نکرد و کشور های همسایه از جمله ایران مدام آمریکا را به رعایت آرامش در منطقه دعوت می کردند و با دلایل منطقی خواستار حل دیپلماتیک منازعه می شدند !! ( الگوی شماره 2 ) * عدم واکنش رزمی در تقابل با حملات اسرائیلی ها در سوریه و پیگیری مصرانه راهبرد ابهام و ترس و معمولی نشان دادن توانمندی ها برای بسیاری از کارشناسان امور راهبردی داخلی و خارجی آشنا به نظر می رسد ! بسیاری از آنان چشم انداز هولناک و شوک آوری برای روز های آغازین جنگ ایشان با ایران را نوید می دهند ( الگوی شماره 2 ) . تا جایی که ایران علی رقم خسارات انسانی و فشار داخلی حاضر به عیان کردن دامنه و کیفیت برنامه های بلند مدت خود در این کشور نشده است . * دوستان می توانند به همین شکل روند بسیاری از وقایع دیگر را نیز ذیل راهبرد ابهام و ترس ( الگویی شماره 2 ) خودشان بررسی کنند که برای جلوگیری از اطاله کلام از تشریح آنان صرف نظر می شود . ( مانند توقیف نفت کش ها ، هدف قرار دادن بازوهای اطلاعاتی دشمن در کشور ثالث . عدم رونمایی و رعایت پرده ابهام در تجهیزات و توان نظامی نیرو هایی نیابتی مثل حزب الله لبنان ( به شکلی که در جنگ 33 روزه و حتی جنگی های آتی دریافت شوک اولیه از طرف قوای عبری امری حتمی و بدیهی به نظر می رسد . و ... ) و اما تجارب منفی ... می دانم که بسیاری از دوستانِ منتقد هم اکنون بی قرار هستند که به ذکر نمونه های ناموفق نیز در ایران اشاره شود . لازم به ذکر است که اکثر منتقدان و اشاره کنندگان به کاستی ها ( حداقل در انجمن میلیتاری ) در تلاش و آرزوی نظاره کردن توسعه روز افزون توان نظامی کشور مان هستند . پس به ذکر مثالهایی می پردازیم تا انشالله باعث رفع نواقص و رشد قوای مسلح ما شود . * در برهه ای از نقاط عطف تاریخی که در منطقه ما به وقوع پیوست در بین استراتژیست های کلان ایران احساس شد که باید با بهره گیری از نمایش هرچه بیشتر تجهیزات و توانمندی ها ( الگوی شماره 1 ) به هر آنچه که دارند و حتی ندارند استمداد کنند تا برنامه محتمل و قریب الوقوع دشمن را بهم بریزند و آنان را وادار به بازبینی مجدد راهبردشان نمایند . می توان اذعان کرد که در مورادی بسیار هم موفق بودند . اما مشکل از آنجا آغاز گشت که در سنوات بعدی همان طور که ذکر گردید اکثر سیاست گذاران بدون توجه به ماهیت این راهبرد به هر بهانه ایی و مناسبتی سعی در اجرایی این الگو داشتند . * رونمایی هایی بدون داشتن پشتوانه حقیقی و عملی مانند : رونمایی از جنگنده نسل 5 ( قاهر 313 ) توسط بالاترین مقامات کشوری و دادن وعده هایی بزرگنمایی شده ( بدون بهره گیری از ماهیت و نحوه اجرای صحیح این الگو ..) تاسف و سرخوردگی بسیاری از علاقه مندان و دنبال کنندگان برنامه های دفاعی کشور را در پی داشت . این مورد خاص تا جایی پیش رفت که خودِ مقامات که از پیگیری و سوالهای مکرر بدنه جامعه به تنگ آمده بودند در نهایت بعد ده سال اعلام کردند که هیچ برنامه ایی برای تولید و بکارگیری آن را ندارند و ساخت نمونه قبلی تنها به دلیل انجام تست و کسب تجربه در بعضی از زیر سیستم ها صورت پذیرفته و هرگز به عنوان محصولی کامل و قابل ارائه به قوای نظامی تعریف نشده است ! * مانور بیش از اندازه بعضی از سیاست گذاران در مورد تسلط اطلاعاتی و رزمی ما به گونه ایی که مداوماً در سخنرانی ها ایراد می شد : دشمن توانِ کندنِ یک تار مو از شهروندان ایرانیانی را ندارد و در صورت وقوع تمام استعداد قوای نظامی حاضرشان نابود خواهد شد !! ولی بلافاصله بعد برگزیده ترین دانشمندان ما در درون حدود مرزی مان در انظار عمومی به شهادت می رسند . فرماندهان عالی رتبه مان در کشور میزبان به بی پروا ترین و قلدر مآبانه ترین شکل ممکن ترور می شوند . و اسناد مهمترین برنامه صنعتی کشور ( هسته ایی ) به سرقت می رود . و قس علی هذا ... * ادعای تولید صنعتی و صد در صد بومی " بعضی از " ماشین آلات زرهی . تجهیزاتی که گاماً بهینه سازی های ادوات زرهی موجود بودند و تحت عنوان محصول جدید و کاملا" بومی معرفی می شدند . ( در صورتی که حقیقتاً بازآماد و بهینه سازی تجهیزات زمینی و هوایی ذاتاً خودش امری مهندسی و فنی و قطعاً مبارک است و الزامی ندارد که با ادعایی صد در صد بومی و تولید انبوه همان زحمات تکنیسین های پرتلاش مان را هم به حاشیه ببریم ) و همچنین عدم تحقق وعده تحویل دهی گسترده تجهیزات به یگان های متقاضی ... ( اصرار بر اجرای راهبرد بزرگنمایی تعمدی ( الگوی شماره 1 ) به شکل بدون برنامه و ناموفق ) * در بکارگیری راهبرد بزرگنمایی تعمدی ( که بسیاری از ارتش ها به شکل کاملاً موفقی آن را اجرا می کنند ) آنقدر افراط و تفریط وجود داشته که از این پس هر مانور و اجرایِ کنترل شده این حربه نیز از طرف دنبال کنندگان برنامه های دفاعی ایران با دیده شک و تردید نگریسته می شود متاسفانه . اصل موثر بودن این الگو این هست که این بزرگنمایی باید باور پذیر و در امور قابل دسترسی باشد تا بتواند در ذهن نیروی خصم اثر گذار باشد و در نهایت موجب تغییر برنامه های ایشان شود . نه اینکه بجای ایجاد آشفتگی در قوای مقابل باعث فشار تبلیغاتی و روانی به دست اندرکاران و تولید کنندگان صنایع نظامی خودمان شود .. !! رونمایی با پوشش حداکثری رسانه ایی مستعانِ کرونا یاب با حضور بالاترین مقامات نظامی کشور اوج بد سلیقگی و عدم مهارت در بکارگیری (راهبرد شماره 1) است بکار گیری بدون انسجام از الگوی شماره یک این است که از دیگر روش ها سهل الوصول تر است و اغلب اجرای آن برنامه ریزی و دورنگری کمتری را می طلبد . ( در واقع فقط یک میکرفن و تعدادی مستمع برای اجرای آن مکفی به نظر می رسد ! ) اما حقیقتاً به معنایی این نیست که اصل این راهبرد صحیح نیست و اجرای آن قطعاً منجر به تحقق اهداف نمی شود . اجرای صحیح این راهبرد به صورت ترکیبی با الگوی دوم بی شک از پیچیده ترین روش های حال حاضر ارتش های دنیا می باشد . ولی قطعاً بکار گیری هر کدام باید در مکان درست و به اندازه درست باشد تا نتیجه بخش باشد . افراط و تفریط در هیچ امری لزوما" منجر به پیروزی نخواهد شد . کدام الگو واقعا" بر دیگری ارجعیت دارد ؟ اگر از نوشتار های فوق الذکر احساس نمودید که اجرای الگوی بزرگنمایی تعمدی راهبردی از پیش شکسته خورده است و نمی تواند باور پذیر باشد احتمالاً در اشتباه هستید . ارتش رژیم صهیونیستی و ارتش ایالات متحده آمریکا به عنوان یک قوای نظامی ساختار مند و به نسبت مدرن نشان داده اند که به خوبی ، با مهارت و به کرات از راهبرد بزرگنمایی تعمدی ( الگوی شماره 1 ) بهره گرفته و می گیرند . ( قطعا" دوستان معنایی لغوی این بزرگنمایی عمدی را به نحوه صحیح آن تفسیر می کنند و بکار گیری آن به معنی این نخواهد بود که قوای بکار گیرنده آن از داشتن توان و تجهیزات مکفی برخوردار نیست و یا دست آن خالی است ... ) . از مثال در بکار گیری این تاکتیک بزرگنمایی می توان : به روی میز بودن برنامه تهاجم به ایران طی ده ها سال اشاره کرد . همچنین در مواردی که احساس خطر کرده با جابجایی ایذایی ناوگان دریایی خود و همزمان اشباع رسانه ایی سعی در مرعوب نمودن حریف خود را دارد . ( به شکلی که توان بالقوه جنگ را دارند ولی انگیزه بالفعل آن را ندارند . حداقل در آن برهه از زمان .. ) تاکتیکی بارها آمریکا در مقابل ایران ، چین و یا ونزوئلا اجرا نموده است . اجرای گشت های هوایی در قطب شمال بر علیه روسیه و همچنین برگزاری رزمایش مشترک بر علیه کره شمالی را نیز می توان به مثال های فوق اضافه نمود . پس در واقع هیچ الگویی بر دیگری برتری ندارد بلکه اکتساب حداکثر اهداف در هر راهبرد نظامی به اجرای منسجم و نظام مند آن بستگی دارد . به گونه ایی که حداقل فرماندهان ارشد و میانی قوای به کار گیرنده به خوبی حدود و فراز و فرود اجرای آن را بدانند و به شکل موثر آن را بکار گیرند . انشالله بن پایه : https://web.archive.org/web/20210119114008/http://japanstudies.ir/post/3679/ https://web.archive.org/web/20120417124956/http://kestencgreen.com/group_shoes-2009.pdf https://en.wikipedia.org/wiki/Military_strategy https://www.clausewitz.com/readings/OnWar1873/BK3ch01.html https://nuke.fas.org/guide/israel/doctrine/ گرد آوری جهت انجمن میلیتاری با ذکر منبع و نام وزین انجمن میلیتاری استفاده و بازتاب در رسانه های دیگر بلا مانع است .

CAC-PAC JF-17 Thunder Block 3

مرحله مقدماتی مسابقات طب رزم تیپ‌های تکاور نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از سری مسابقات بهداری رزمی تیپ‌های تکاور نیروهای مسلح جمهوری اسلامی با عنوان «شمس 2» به میزبانی تیپ تکاور امام سجاد علیه السلام نیروی زمینی سپاه مستقر در شهرستان کازرون برگزار شد . معاون بهداری نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حاشیه برگزاری این مسابقات نظامی بهداری نیروی زمینی سپاه بیان کرد: در این مسابقات پنج یگان شامل تیپ تکاور صاحب‌الزمان(عج) سیرجان کرمان ، تیپ تکاور انصارالحجه(عج) فسا استان فارس، تیپ تکاور حضرت مهدی(عج) دزفول استان خوزستان، تیپ تکاور انصارالرسول جوانرود کرمانشاه و تیپ تکاور امام سجاد(ع) کازرون حضور دارند. سردار احمد اخوان مهدوی افزود: ارتقای توان رزمی و مهارت خودامدادی ، دگرامدادی و زنجیره امداد و انتقال و درمان حین رزم و نهادینه کردن اهمیت امداد رسانی در رزم و نجات جان همرزمان از جمله اهداف برگزاری این مسابقات است. وی ادامه داد: الگوسازی برای نیروهای مسلح در جهت شرکت در مسابقات بین‌المللی المپیک یگان‌های نظامی از دیگر اهداف این برنامه است. از نکات بسیار مثبتی که در رابطه با نحوه برگزاری این مسابقه به نظرم رسید این هست که با توجه به عنوان مسابقه ( بهداری نیروی زمینی ) دست اندرکاران برگزاری آن سعی کرده اند که شرایط مشابه یک درگیری رزمی واقعی را شبیه سازی کنند و عملکرد نفرات را در شرایط مشابه میدان واقعی نبرد و تحت استرس و فشار میدانی بسنجند . شرایطی که نیرو های مذکور همزمان هم باید به انجام وظایف محوله خودشان ( در جابجایی ، حفظ آتش پشتیبانی ، تهاجم ، و عقب روی و .. ) فکر کنند و هم به اینکه همرزمان مجروح خودشان را پوشش دهند و به عقب بکشند . همچنین به نظرم مطلوب است علاوه بر حمل مجروح به صورت امدادی ( توسط برانکارد ) نحوه آمادگی جسمانی شرکت کنندگان هم در حمل انفرادی مجروح نیز سنجیده شود . آیتمی که به نوبه خود برای پرسنل شرکت کننده در آن جذابیت و هیجان زیادی را به همراه خواهد داشت . و اگر اشتباه نکنم خود این مورد یک آیتم هست در مسابقات جهانی که در مسافت های مشخص سرعت و قدرت بدنی سربازان برای حمل مجروح سنجیده می شود .

بسم ا... برجک جدید برای پاتون های تُرک براساس اخبار منتشره ، نیروی زمینی ارتش ترکیه قصد دارد تا تانکهای اصلی میدان نبرد ذخیره شده خود را در قالب یک برنامه جدید ، ارتقاء دهد .با این وصف ، علیرغم اینکه چند برنامه بصورت موازی برای بهبود قابلیتهای رزمی خودروهای زرهی موجود در سازمان رزمی ارتش ترکیه دردست اقدام قرار دارد ، ولی به شکل خاص ، برنامه ارتقاء تانکهای M-60A3 که در چهارچوب برنامه موسوم به TİYK-M-60A3 قرار است مدرنیزه شود ، از مابقی برنامه ها ، جالب تر به نظر می رسد .در همین راستا ، یک نمونه اولیه ، در همین چهارچوب ، بطور کامل ارتقاء پیدا نموده و آزمایش های آن نیز احتمالا بزودی آغاز می شود . دهلیز جنگی ( راست ) و سینی ( چپ) برجک جدید ام-60 بخوبی قابل مشاهده است روند نوسازی نیروی زمینی ارتش ترکیه ، گرچه بلحاظ کمیت ، جایگاه قابل توجهی را در میان کشورهای حوزه جغرافیایی خود ، در اختیار دارد ولی ناوگان زرهی این کشور ، چندان به روز نیست ، تا جایی که هنوز تانکهای ام-60 تحویلی از سوی ایالات متحده ، با پشت سرگذاشتن چند دوره ارتقاء در کمیتی حدود 770-750 دستگاه ، هنوز در خدمت قرار دارند و این تعداد توسط همان تعداد نمونه ام-48 بصورت ذخیره شده پشتیبانی می شود . علاوه براین ، تعداد قابل توجهی از نمونه های لئوپارد-1/2 به تعداد 350-340 دستگاه نیز در دسترس بوده ، در حالی که سرعت تولید آلتای نیز برحسب داده های موجود ، به حد قابل قبولی نرسیده است . در نتیجه ، ارتش ترکیه برای حفظ قابلیتهای رزمی خود در حوزه زرهی و رساندن آن به یک میزان قابل قبول ، به شکل مرتب ، برنامه هایی را برای نوسازی این تانکها تعریف و اجرایی می کند که آخرین این برنامه ها ، پروژه ای تحت عنوان Tanklara İlave Yetenek Kazandırılması یا بهبود قابلیتهای زرهی بشمار می آید و قرار است حداقل سه گونه ام-60 آ3 ، ام-60 تی و لئوپارد2آ4 تحت یک برنامه سنگین نوسازی قرار گیرد . در همین راستا ، گفته می شود که برنامه ارتقاء تانک ام-60آ3 به شرکت راکتسان سپرده شده که کارطراحی این ارتقاء در سال 2022 به اتمام رسید و در ابتدای سال جاری نیز نمونه اولیه آن به نمایش گذاشته شد . نمای فوقانی برجک جدید ام-60 های تِرک شکل چند وجهی برجک جدید بخوبی از این زاویه قابل مشاهده است این روند سرانجام در ژوئن 2023 به سرانجام رسیده و پس از انتقال به یکی از پادگان های نیروی زمینی ترکیه ، قرار است توسط ارتش این کشور ، مورد ارزیابی قرار گیرد . لازم به ذکر است که تا این تاریخ ، نمونه اولیه بهبود یافته ، تمامی تجهیزات خود را دریافت ننموده و سامانه هایی نظیر سایت بصری 360 درجه ، ماژول های رزمی شامل ، یک تیربار کنترل از راه دور که در تصاویر گرافیکی دیده می شد ، هنوز بر روی این تانک نصب نگردیده است . با وجود ظاهرا قابل توجه ارتقاء هایی که قرار است روی این تانک صورت گیرد ، اما ارتش ترکیه هنوز مشخص ننموده که از 600 دستگاه تانک پاتون موجود خود ، چند دستگاه قراراست ، ارتقاء پیدا کند . اگر چه گفته شده که هنوز برخی از زیرسامانه های این تانک در نمونه رونمایی شده نصب نشده ولی فاصله بین بخش فوقانی بدنه و بخش تحتانی برجک احتمالا یکی از نقاط آسیب پذیر این نمونه به نظر می رسد پاتون با برجک ماژولار برنامه TİYK-M-60A3 که از سوی شرکت راکتسان پیگیری می شود ، به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، چهارچوب ساختاری کاملی را بخود می بیند که درآن ، بدنه تانک به همان شکل ، حفظ شده ، ولی بخشی از زیرسامانه های آن بطور کامل تغییر پیدا می کند ، درحالی که برجک و دهلیز جنگی آن ، تغییرات قابل توجهی را بخود خواهند دید . به گفته روابط عمومی شرکت راکتسان ، دهلیز رزمی این تانک با نمونه جدیدتر موسوم به Modüler Zırhlı Kule که بطور خاص برای این تانک ، طراحی شده ، تعویض می گردد . با این حال ، برخی تحلیلگران معتقدند که برجک جدید ، پیش از این به سفارش یک کشور خارجی ناشناس توسعه یافته که قرار بود به کمک آن ، تانکهای تی-72 خود را بروزرسانی نماید ولی بدلایل نامعلومی این برنامه تمام نشد ولی شرکت ترک ، با سرمایه داخلی ، این برنامه را ادامه داد و اکنون بعنوان بخشی از پروزه بروزرسانی ام-60 قرار است تا استفاده شود . در جریان نوسازی پاتون های نیروی زمینی ترکیه ، ابتدا بدنه تانک می بایست به صفحات زرهی از جنس فولاد همگن مجهز می شد ،درحالی که پیشانی تانک نیز برای نصب بلوک های زره های واکنش پذیر انفجاری دچار تغییراتی شد . علاوه براین ، دهلیز پیشرانه تانک نیز می بایست دچار دگرگونی می گردید تا سامانه نیروی کمکی ، زیرسامانه های کنترل ، اطفاء حریق ، در آن قابل نصب شود. در حالی که بطور همزمان ، طراحی محل استقرار راننده تانک نیز بدلیل اضافه شدن سایت بصری جدید ، دچار تغییر شد . با این حال ، گفته می شود که پیشرانه تانک ، جعبه دنده ، از همان نمونه های مورد استفاده در نسخه ام-60آ3 بوده و با توجه به اینکه دهلیز و برجک چیزی در حدود 13.5 تن وزن دارند ، ( برجک قدیمی ، حدود 14 تن وزن داشت ) احتمالا میزان تحرک تانک ، چندان تغییر نخواهد کرد . سامانه دفاع فعال PULAT این بخش ( دهلیز رزمی ) ازیک برجک جوش داده شده چند وجهی تشکیل شده که پیشانی و طرفین آن ، از زره های ترکیبی استفاده می کند در حالی که برنامه ریزی برای نصب سامانه دفاع فعال PULAT بر روی این تانک ، صورت گرفته و به همین دلیل ادعا شده که برجک فوق الذکر می تواند در برابر موشکهای ضد زره جدید از طرفین مقاومت خوبی را به نمایش گذارد ولی آسیب پذیری آن از بخش فوقانی همچنان وجود دارد . گفته شده که این تصاویر ، از تست های برجک جدید ثبت گردیده .. سلاح اصلی این تانک ، یک قبضه توپ 105 م.م. ام-68 / ال-7 آ.1 بوده که قرار است به یک بارگذارخودکار مجهز شود ، در حالی که 18 تیر مهمات آماده شلیک در یک بخش ایزوله شده در انتهای برجک قرار می گیرد و مابقی مهمات نیز در بخش های دیگری از برجک یا بدنه ذخیره خواهد شد . https://www.aparat.com/v/RJiNm برنامه مدرنیزه سازی پاتون های نیروی زمینی ترکیه ، علاوه بر موارد ذکر شده ، شامل سامانه کنترل آتش دیجیتال که توسط شرکتهای ترکیه ای توسعه یافته ، نیز می گردد که اجزاء مختلفی نظیر سایت بصری برای تیرانداز و فرمانده تانک مجهز به تصویر برداری حرارتی را در خود جای داده و به کمک همین سامانه ، خدمه می توانند از تیربار کنترل از راه دور منصوب روی برجک استفاده کنند . بدین ترتیب ، با نصب بارگذار خودکار ، تعداد خدمه ام-60 های ارتش ترکیه به 3 نفر ( فرمانده و تیرانداز در برجک و راننده در بدنه ) کاهش خواهد یافت . سخت افزار بهینه با هزینه محدود ؟!! به گفته رسانه های ترکیه ، هدف ازاجرای برنامه TİYK ، نوسازی استخوان بندی زرهی ارتش ترکیه ، بدون صرف هزینه های غیرضروری است ولی به مانند همه برنامه های بهینه سازی ، این پروژه نیز نقاط قوت و ضعفی را بخود می بیند .نخستین نکته قابل توجه ، حفظ شاسی قدیمی ام-60 و تغییر برجک تانک است که البته با علم به اینکه نمونه ام-60آ3 ، یک تانک منسوخ محسوب می شود ولی بدنه آن هنوز قابل استفاده بوده ، هر چند شرکت سازنده باید فکری اساسی برای افزایش حفاظت زرهی آن در سر داشته باشد . علاوه براین ، تغییری در پیشرانه تانک دیده نمی شود که احتمالا ناشی از تجربه بدست آمده در جریان توسعه تانک آلتای بوده ، هر چند با تغییر برجک ، مزیت های قابل توجهی نسبت به نمونه ام-60 آ3 بدست می آید . درمجموع ، شواهد نشان می دهد که سطح حفاظت از تانک دربرابر تهدیدات اصلی بصورت قابل توجهی افزایش یافته واین می تواند نقطه قوتی برای این تانک به نظر رسد . حدود ششصد دستگاه تانک پاتون ارتش ترکیه به احتمال زیاد در قالب برنامه ارتقاء قرار خواهند گرفت با این وجود ، نمونه ارتقاء یافته ام-60 چند نقطه ضعف بزرگ را بخود می بیند . بعنوان مثال ، اگر چه گفته شده که بدنه با سطوح فلزی از فولاد همگن ، تقویت می شود ولی اینکه بتواند بقاء پذیری بالایی را دربرابر سامانه های ضدزره مدرن از خود به نمایش گذارد ، مقداری بعید به نظر می رسد . مضاف براین ، کالیبر 105 م.م برای توپ اصلی این زره پوش ، منسوخ شده بوده و امکان درگیری با خودروهای زرهی سبک و تانکهای قدیمی تر از خود را خواهد داشت . پی نوشت : بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

Antonov An-74T-200 Coaler

به نظرتون این معراج 521 با این ابعاد در هوای بارانی و باد جانبی 30 کیلومتر میتونه هدفی رو بدون زحمت بزنه؟

به شدت منتظر غزه و نمونه داخلی گلوبال هاوک هستم

پهپاد آرش مجهز به جستجوگر اپتیکی

برادر عزیز اوردوز. تعجب میکنم شما برای کاری که در گذشته انجام شده است( حالا درست یا غلط) و تمام شده رفته جبهه میگیرید؟؟

پیدایش اولین تانک ذوالفقار به اواسط دهه 90میلادی بر میگرده که از شاسی ام60استفاده شده و 6چرخ هست شباهت بین ذوالفقار3 با آبرامز الخصوص در این نما غیر قابل کتمان هست. خروجی اگزوز. محل قرار گیری چراغ شب عقب. تعداد چرخها(7عدد).هر دو چرخ خورشیدی و حتی شنی. شکل کفشک(البته این دو مورد شبیه ام60هم هست)و طول کلی شاسی کار رو از شباهت بالاتر برده و به نظرم شاسی مذکور متعلق به تانک آبرامز ست.اما این شاسی چطور و از کجا بدست آمده؟محتمل ترین گزینه عراق ست به نحوی بعد از جنگ دوم خلیج فارس و احتمال زیاد به تعداد بیش از یک عراده بدست اومده

جناب mr9  با تشکر . دقت بفرمایید ؛  بسیاری از مطالبی که شما لطف میکنید واز روی تواضع و بزرگواری ، به جای ارسال مجزا ؛  به صورت پست در این تاپیک ارسال میکنید از جمله همین مطلب بالایی ؛ به تنهایی به اندازه ی چند تاپیک مطلب دارند  و اگر به صورت تاپیک ارسال نشن هم توجه لازم بهشون نمیشه و هم پیدا کردنشون بعدا مشکل میشه ...لطفا اینگونه مطالب رو به صورت تاپیک ارسال بفرمایید . ممنون .  ..............................................................       شکار تانک با دوچرخه !     سلاح ضد تانک نیمه اتوماتیک 24 م.م. سویسی Tb 41 ... جنگ دوم جهانی .    

سری دوم تصاویر مربوط به شلیک و خط تولید موشک صیاد-2: