تصاویر آزمایش یک موتور موشک جدید در ایران

عکس های اف 7 های نیروی هوایی ارتش از همه دوستان دعوت میکنم در این تاپیک شرکت کنند.

بالگرد ها و هواگرد هایی که توسط پدافند هوایی یمن در بین سال‌های 2015 تا 2023 مورد هدف قرار گرفته و منهدم شده است.

سلام خیال میکنید همه مثل جنگاروان این سرزمین با غیرتند که نزارند این اتفاقات بیفته . خلبانان ما در زمان اشغال خرمشهر و غارت کمرگ پر از کالای این شهر ، به دست این جنایتکاران عراقی ، با چشم اشکبار ، تمام ساختمانهای گمرک و حتی ستون کامیون های وایت و ماک کاملا صفر کیلومتر ، که در حال انتقال به خاک عراق بودند رو بمباران کردن تا دست این جنایتکارا به اموال مردم ایران نیفته .

بسم ا... شناور تندروی کلاس ذوالفقار نیروی دریایی ونزوئلا https://www.aparat.com/v/uioLn پی نوشت : تجمیع مطالب مربوط به شناور تندروی ذوالفقار .... نهم آبان سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی

تصاویر روز آخر رزمایش

تصاویر رزمایش اقتدار 1402 نیروی زمینی ارتش

بسم ا... رزمایش اقتدار 1402 ارتش جمهوری اسلامی ایران - آبان 1402 https://www.aparat.com/v/POIJw

پهپاد غزه سپاه پاسداران با برد 7000 کیلومتر! پهپاد شناسایی-رزمی غزه با سامانه پدافندی مجهز به موشک 9 دی و رادار دوربرد قدس یکی از بازوان بلند سپاه پاسداران است. این پهپاد با دهانه بال 21 متر و 3100 کیلوگرم وزن، امکان 35 ساعت مداومت پرواز را با حداکثر سرعت 350 کیلومتر دارد. این پهپاد با برد 7000 کیلومتر، توان حمل 500 کیلوگرم بمب یا موشک در هر پرواز دارد که می‌تواند تا 13 تیر موشک یا بمب باشد. این پهپاد را از نزدیک می‌بینید. لینک ویدئو : https://www.tabnak.ir/fa/news/1200305/پهپاد-غزه-سپاه-پاسداران-با-برد-7000-کیلومتر

با سلام نمی دونم اما فکر کنم ایران زودتر از بقیه کشور ها به نیروی هوای بدون سرنشین برسه.که حتی اگر برنامش را هم داشته باشن عالی هست حتی اگر توان و بودجش نباشه. ما الان یک پهپاد جت قدیمی داریم که عملا تمام کارهای یک جنگنده چند منظوره را داره انجام می ده .بمب باران هوای پشتیبانی نزدیک نبرد دریایی علیه اهداف سطحی و زیر سطحی شناسای در همه جا و امروز توانای رهگیری هوای درسته که داگ فایت نداره و خیلی تا یک رهگیر کامل فاصله داره اما حساب کنید این توانمندی ها در قالب پهپاد قاهری که حرفش زده شده خودش را نمایان کنه و این پهپاد به تعداد مناسبی تولید بشه اون وقت یک ترکیب خوبی خواهیم داشت با ترکیب قاهر بدون سرنشین به تعداد 4 فروند با یک عدد سو خو 35 و اسمانی که با دیدنش لذت می بریم.

انَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ اسطوره جستجو و نجات (SAR) هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران ، هوشنگ فرجی ، دعوت حق را لبیک گفت و به یاران شهیدش پیوست. روحش شاد و یادش گرامی .

عملیات بمباران یک اسکادران پهپاد شاهد 133 علیه اهداف زمینی

پهپاد صیاد گردان های سرایا القدس، هسته نظامی جهادی اسلامی فلسطین این هم ظاهراً با تغییراتی جزی در پهپاد جنین ساخته شده که خود این پهپاد از خانواده معراج هست. گستردگی حضور پهپادهای خانواده معراج در سطح گروه های شبه نظامی تحت الشعاع دیگر تسلیحات این گروه ها قرار گرفته. در درگیری های بعدی احتمالی خاورمیانه از این خانواده پهپادی معراج بیشتر خواهیم شنید

سلام دو نکته : 1 - ظاهرا پایگاههای مشخص شده الزاما پهپادی نیستند و مربوط به واحدهای عمل کننده هستند که پهپاد جمعی یگان آنها بوده است . 2 - این نقاط روی نقشه الزاما محل برخاست و فرود پهپادهای شرکت کننده در مانور نبوده اند به عنوان مثال پهپاد رصد کننده ناو آمریکایی در شمال اقیانوس هند که قسمتی از عملیات مانور بود ، در جاسک به زمین نشست که در نقشه مورد نظر اصلا مشخص نشده است .

نکته جالب این تصویر تعدد پایگاه های پهپادی و فشردگی آن ها در شمال غرب است! (البته اگر پایگاه پهپادی مدنظر باشد)

تجهیز ناو سبلان به 12 موشک کروز دریادار شهرام ایرانی فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران : ناوشکن سبلان به 12 موشک کروز ضدکشتی مجهز شده است و به‌زودی از این دستاورد رونمایی خواهد شد.

بسم ا... مقدمه : از روز سیزدهم تیرماه سال 1402 و به تقریب در هفته های ابتدایی آغاز ضد حمله ارتش اوکراین ، برگردان مطلبی از یکی از اندیشکده های نظامی - امنیتی در دستور کار قرار گرفت که به نوعی بیلان و عملکرد ارتش روسیه را پس از شروع درگیری ها در فوریه 2022 مورد بررسی قرار داده بود. برگردان این متن بدلیل طولانی بودن ، چیزی درحدود سه ماه و نیم بطول انجامید که کاری تقریبا بی سابقه در انجمن میلیتاری محسوب می شود ، چراکه همزمان با این مطلب ، گزارش های هفتگی و در برخی مقاطع هر هفتاد و دو ساعت یکبار در کنار سایر مطالب نیز در انجمن میلیتاری منتشر می شد و به نظر نیازمند حوصله طولانی مدتی بود ( متن با حدود 23335 واژه برگردان شده تخصصی ) . این قسمت ، بخش پایانی و نتیجه گیری از این بیلان 18 ماه است ( تا اول اکتبر 2023 ) که پیش روی مخاطبان گرامی قرار می گیرد نتیجه گیری : از یک نظر ، بدلیل وجود یک پیش زمینه تاریخی نسبت به روسیه ، گرایش بخش عمده ای از اندیشکده ها و تحلیلگران نظامی غربی و غیر غربی ، در این است که تحلیل های کانالیزه شده ای را در اختیار مخاطبان قرار دهد که درآن ارتش روسیه ، بلحاظ تاکتیکی ناکارآمد ، بلحاظ استفاده از فناوری های پیشرفته ، یک سازمان ناقص و بلحاظ اخلاقی ، ورشکسته است . اگر بتوان پیش زمینه تاریخی از روسیه را از تحلیل های نظامی جدا نمود و به کناری نهاد ، این انتقادات بیش از آنچه که به نظر می رسد ، حقیقت دارد . با این حال ، ارتش روسیه ، حداقل از دوره بعد از حمله آلمان نازی بدین سو ، تمایل خاصی را بصورت برون یابی از خود به نمایش گذاشته واین رفتار در تمام رده ها از سطح یگان های رزمی کوچک تا سازمان رزمی این ساختار نظامی قابل مشاهده است . این بدان معناست که ارتش روسیه ، پس از گذشت حدود 18 ماه از ورود به خاک اوکراین ، به شکل خاص ، نشان داده است که سامانه های رزمی استانداردی که تا به امروز در اختیار آن قرار داده شده ، بسیار موثر ، با مرگ آوری بالا و البته سازگار با طیف وسیعی از تهدیدات موجود درمیدان نبرد است . اما در کنار این قابلیتها ، این تجهیزات ، اثبات کرده اند که کاستی های بسیاری دارند و عملکرد آنها در زمان اجرای عملیات آفندی ، دور از انتظار بوده ولی امکان سازگارکردن آنها با تهدیدات نوظهور وجود دارد . در این میان ، گرچه ارتش روسیه بتدریج تلاش هایی را برای حل چالش های تاکتیکی بوجود آمده در صحنه نبرد آغاز نموده ولی مشکل آنجاست که روند سازگاری با تهدید ، بیشتر حالت واکنشی داشته (یعنی در پاسخ به یک تهدید بوده و نه پیش بینی تهدید قبل از دست زدن به عملیات رزمی و شناخت راه های مقابله با آن .م) . بعنوان مثال ، پدید آمدن مشلات تاکتیکی در استفاده از گردان های پیاده نظام و تلاش روسها برای تجدید سازماندهی این نیروها ، بیشتر ناشی از نبود آموزش کیفی در میان این یگانها است . متقابلا" ساده سازی ساختار کنترل آتش ( هوایی / توپخانه ) ، علیرغم حجم آتشباری بالا و شکست در اجرای آتشباری موثر در ابتدای درگیری ها ، از علائم این رفتار واکنشی محسوب می شود . در نتیجه ، تحلیلگران نظامی معتقدند که بدلیل ماهیت واکنشی بودن رفتار روسها نسبت به تهدیدات جدید ، مشخص نیست که سازگاری ایجاد شده در سازمان رزمی این ارتش ، چقدر می تواند جنبه دائمی داشته باشد. از سویی دیگر ، روسیه ناتوانی قابل ملاحضه ای را در حوزه پیش بینی های مربوط به تهدیدات جدید از خود به نمایش گذاشته و این خبر خوبی برای ستادکل نیروهای مسلح روسیه نیست . بعنوان مثال ، شبکه پدافند هوایی ارتش روسیه ، مهارتهای حرفه ای روبه رشدی را در بازه زمانی آغاز جنگ تا کنون ، از خود نشان داده ولی با معرفی سامانه ها یا تاکتیک های جدید از سوی ارتش اوکراین ، یک دوره موقت از اختلال در عملکرد این واحدها و شلیک به هواگردهای خودی را می توان شاهد بود . با این حال ، ناظران نظامی معتقدند که ارتش روسیه به صورت نظام مند ، در حال تلاش برای هماهنگ کردن رسته های مختلف رزمی در صحنه نبرد اوکراین بوده تا اطمینان حاصل شود تا تمامی واحدها ، حداکثر پتانسیل رزمی موجود خود را بکار می گیرند . با تمامی این اوصاف ، مهمترین قابلیت حیاتی ارتش روسیه ، یعنی قدرت آتش ، همچنان وجود دارد و حفظ می شود و اگرچه ، رویکرد پایداری از آن قابل مشاهده نیست ولی سرعت انطباق آن با تهدیدات به نظر مطلوب می آید ولی در مقابل ، برخی معتقدند که روسها از ذخیره انبوه مهمات خود به شکل کاملا ناکارآمدی استفاده می کند و روند استفاده از این مهمات به گونه ای افزایش یافته که کمیت آن ، از تعدادی که تولید می شود ، ارقام بالاتری را به نمایش می گذارد . آتشباری گسترده در دکترین رزمی ارتش روسیه ، به نوعی ، پوشش دهنده کاستی های تاکتیکی است و اگر کمیت مهمات توپخانه ای که ارتش روسیه می تواند تولید کند به هردلیلی کاهش یابد ، مشخص نیست که واحدهای پیاده نظام ارتش روسیه تا چه اندازه ای بطور موثر می توانند زمین را حفظ کنند . بدین ترتیب ، در حوزه قدرت سخت افزاری و زیر مجموعه تولید مهمات سنگین ، بزرگترین خطر فعلی برای ارتش کیف ، موفقیت روسها در افزایش ظرفیت تولید مهمات و علاوه برآن ایجاد ظرفیتهای اضافی برای تحویل مهمات سنگین و سامانه های آتشباری به ارتش است که این مساله با ارتباطات ایجاد شده توسط این کشور برای خریداری مهمات از سایر کشورها ، تشدید می گردد . وضعیت حال حاضر ( 5 ژوئن 2023- اول اکتبر 2023 ) ارتش اوکراین از ماه مارس 2023 به شکل مستمر و به صورتهای مختلف اعلام نموده بود که قصد دارد ضدحمله خود را از ابتدای تابستان 2023 آغاز کند ولی بعد از یک تاخیر اولیه برای افزایش ذخیره مهمات و تدارکات ، ارتش این کشور ضدحمله خود را از 5 ژوئن 2023 در یک جبهه گسترده آغاز نمود که 4 محور اصلی را شامل می شد که عبارتند از : 1- کامینسکویه در غرب 2- اوریخیف و ولیکانووسیلکا در مرکز 3- باخموت در شمال براساس گزارش های منتشر شده از سوی منابع اوکراینی ، ارتش این کشور ، 12 تیپ سوار-زرهی را برای این ضدحمله جمع آوری کرده بود که بیشتر از 40 هزار سرباز را شامل می شد . این نیروها ، حداقل برای ششماه ، دور از خطوط مقدم در حال بازسازی ،آماده سازی و تسلیح قرار داشتند و بتدریج سامانه های زرهی جدید نظیر چالنجرهای بریتانیای ، لئوپاردهای آلمانی و سوئدی ، خودروهای رزمی پیاده نظام برادلی ، نفربرهای استرایکر ، ماردر و... را تحویل گرفته و به تقریب بهترین شرایط را برای دست زدن به یک ضدحمله در اختیار داشتند . با تمامی امیدواری های اولیه ، در ابتدای ماه می 2023 ، پیتر پاول ، رئیس جمهوری چک دراظهارنظری بی سابقه اعلام کرد که اگر این ضدحمله به هردلیلی شکست خورده یا موفقیت مورد انتظار را فراهم نکند ، وضعیت اوکراین چندان مطلوب نخواهد بود و حداقل برای سال 2023 شانس دومی را بدست نخواهند آورد . علاوه براین ، پنتاگون به شکل های مختلف تلاش نمود تا مقامات اوکراین را مجاب کند تا شیوه طراحی عملیات آنها ، تنها دستاوردهای ارضی محدودی را بدنبال خواهد داشت که این دو مساله پس از گذشت حدود سه ماه از آغاز این ضدحمله ، تقریبا قابل رصد است . در سطح تاکتیکی ، تا میانه های سپتامبر 2023 ارتش اوکراین موفق شده بود تا در محورهای ولیکا-نووسیلکا و اوریخیف ، چیزی در حدود 10 کیلومتر به دورن شبکه دفاعی روسها نفوذ کنند در حالی که محورهای کامینسکویه و باخموت ، این رقم به سختی در حدود 4 کیلومتر تخمین زده می شود . ولی مشکل اینجاست که برای این پیشروی ، هزینه بسیار بالایی پرداخت شده تا جایی که نیویورک تایمز که از ابتدای ضدحمله به نتایج آن نسبتا خوش بین بود ، گزارش داد که در 14 روز نخست ، یک پنجم سازمان رزمی ارتش اوکراین از میان رفته و با وجود پیشروی چند کیلومتری ، اوکراینی ها ضربه بدی را متحمل شده اند . متقابلا در میانه های اوت 2023 ، نشریه فوربس گزارش داد که ارتش اوکراین آخرین نیروی ذخیره خود یعنی تیپ تازه تاسیس و تازه مسلح شده 82 هوابرد خود را وارد محور ولیکا-نووسیلکا نموده که این تنها محوری است که کیف بسیار آهسته درآن پیشروی می کند گرچه روبوتینه بدست واحدهای اوکراینی افتاده ولی بخش قابل ملاحضه ای از ناظران نظامی معتقدند که وضعیت ارتش اوکراین دلهره آور به نظر می رسد . در مقابل اوکراینی ها مدعی هستند که تصرف روبوتینه به معنای یک منفذ بزرگ در لایه اول دفاعی روسهاست ، با این حال هراندازه این نبرد ادامه پیدا می کند ، موانع بیشتری در افق یگانهای مهاجم پدیدار می شود . در واقع امر ، گرچه شکستن خط یا لایه اول ، کار به نسبت بزرگی محسوب می شود ولی این مساله بدلیل ماهیت پراکنده خطوط دفاعی روسها کافی نبوده و اوکراینی باید نیروی بسیار بیشتری را برای پاکسازی و تثبیت این منطقه و مهمتر از آن حفظ جناحین خود بکارگیرند . این در حالی است که گفته می شود اوکراین بخش مهمی از نیروی رزمی خود رابرای این پیشروی مصرف نموده و هنوز داده های کاملی در دست نیست که نشان دهد هنوز تجهیزات ، مهمات و نیروی انسانی کافی برای ادامه این روند در اختیار داشته باشند و همزمان ، جناحین خود را نیز در برابر ضدحملات احتمالی روسها ، تامین کنند . از سویی دیگر ، برخی تحلیلگران معتقدند که ساختار نظامی ارتش روسیه یک ساختار ثابت بوده و بازپس گرفتن هرمتر از سرزمین های تصرف شده توسط روسها یک زخم عمیق برپیکره آنهاست ولی حداقل تا امروز ( یکم اکتبر 2023 ) روسها بسیار آهسته ولی منظم در حال منطبق کردن خود با صحنه نبرد بوده و با مشاهده شکست نسبی سه محور از چهارمحور ،تلاش می کنند تا لایه ای بعدی دفاعی را در محور روبوتینه تقویت کنند که این بدان معناست که تلاش اوکراین برای پیشروی بیشتر در این محور ، به معنای روبرو شدن با دشواری های بیشتر و پرداخت هزینه های افزون تر خواهد بود . علاوه براین ، ارتش اوکراین همچنان با چالش فقدان یک نیروی هوایی کارآمد دست و پنجه نرم می کند که این مساله در کنار کمبود مهمات توپخانه و سامانه های مهندسی -رزمی نظیر مین روب ها باعث شده تا وضعیت فعلی ایجاد شود . در مجموع ، به نظر می رسد ارتش اوکراین بلحاظ برخورداری از روحیه رزمی و آموزش در سطح بالاتری از روسها قرار دارند ولی همچنان برای بازپسگیری سرزمین های تصرف شده توسط ارتش روسیه با چالش های تاکتیکی بسیار سختی مواجه هستند و برای غلبه براین چالش ، کمک های مستمر اتحادیه اروپا و ایالات متحده ضرورت بسیار داشته و منعکس کننده سطح تحول تاکتیکی ارتش کیف است . در واقع ، غلبه بر واحدهای روسی ، به شکل فزاینده ای نیازمند مهارت های تاکتیکی، جذب نیرو و سطح نگهداری تجهیزات بوده و متقابلا پیچیدگی لایه های دفاعی ارتش روسیه ایجاب می کند که کیف فرآیند چند وجهی را برای نفوذ به این لایه ها و بهره برداری از آنها ، در پیش گیرد . این به نوبه خود ، مستلزم آماده سازی و استفاده از یگانهایی است که قابلیت های پیچیده ای را در اختیار داشته باشند . امروز ( ژوئن 2023 ) ابتکار عمل در اختیار اوکراین است و اگر روسها به روند تطبیق پذیری تاکتیکی خود ادامه دهند ، بطور قطع ، نتیجه مطلوب بدست نخواهد آمد ( اجمالا تا تاریخ برگردان این متن به فارسی دراکتبر 2023 ) پی نوشت : الف : منابع موجود در وب منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 منبع 5 منبع6 منبع7 منبع8 منبع9 منبع10 منبع11 منبع12 منبع13 منبع14 منبع 15 منبع 16 منبع17 ب : منابع چاپی به زبان روسی و انگلیسی ( بدلیل عدم وجود کیبرد به زبان روسی ، صرفا منابع انگلیسی درج می شود ، چیزی در حدود 10 تا 15 منبع روسی برای تصویر و داده مورد بررسی قرار گرفت ) 1-Russian Tactics in the Second Year of Its Invasion of Ukraine 2- land force and warfare/2001 3- Russians c2 strategics and architectures command and control 4- the art of war /1996 5- fm-100-8/1997 ج : منابع چاپی به زبان فارسی 1- ماموریتهای تاکتیکی و اصول سازمان برای رزم توپخانه / دانشکده توپخانه سپاه 2- طرح ریزی آتش / دوره مقدماتی و تکمیلی / دانشکده توپخانه سپاه 3-اصول و قواعد طرح ریزی عملیات رزمی / دوره عالی جنگ 4- نیروی زمینی در صحنه عملیات رزمی / دوره عالی جنگ 5- توپخانه صحرایی / نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران - معاونت آموزش

سیستم تعلیق فوق العاده تانک کی 2 ، ساخت کره جنوبی تانک کی 2 بلک پانتر | K2 Black Panther مدرن‌ترین تانک اصلی میدان نبرد کره جنوبی است . برگ برنده کی2 نسبت به تانک‌های دیگر وجود یک مهمات جدید با نام KSTAM و یا همانKorean Smart Top-Attack Munition است. این مهمات تاپ اتک است و قابلیت حمله از بالا به تانک‌های دشمن را دارا می‌باشد. این مهمات از توپ اصلی به صورت مستقیم شلیک می‌شود اما در نهایت همانند خمپاره و آتش توپخانه به صورت منحنی و بالستیک بر روی هدف فرود می‌آید. این تانک همچنین امکان مقابله موثر با حملات متقابل را دارد. علاوه بر این، این تانک یک سیستم تعلیق فوق العاده دارد که امکان حرکت در زمین‌های ناهموارتر و شلیک در شرایط سخت را فراهم می‌آورد. قابلیت‌های شماری از این سیستم تعلیق را روی تانک‌های تحویلی به لهستان می‌بینید. لینک ویدئو : https://www.tabnak.ir/fa/news/1195994/سیستم-تعلیق-فوق-العاده-تانک-کی-2-کره-جنوبی

بسم ا...

تطبیق تاکتیکی بررسی روند انطباق سازمان رزم ارتش روسیه در صحنه عملیات اوکراین نیازمندی های سخت افزاری و نرم افزاری اولویت دار برای ارتش اوکراین نکته : این متن قبل از شروع ضدحمله ارتش اوکراین نوشته شده ولی به این دلیل که روند برگردان آن به فارسی ، از نیمه این حملات آغاز و نزدیک به سه ماه بطول انجامید ( اولین پست از این سلسله متون در 13 تیر 1402 ارسال شد ) ادبیات متن بصورت پیشنهاد برای ارتش اوکراین تنظیم شده بود ولی بدلیل طولانی شدن ارائه این مطلب و آغاز ضد حمله ارتش کیف ، تلاش شد تا این بخش با افعال "زمان حال " برگردان شود. ======================= در بخش های قبلی ، به ترتیب ، حوزه های پیاده نظام ، مهندسی -رزمی ، توپخانه ، زرهی ، جنگ الکترونیک ، پدافند هوایی ، نیروی هوایی / هوانیروز و درنهایت شبکه کنترل- فرماندهی ارتش روسیه و شیوه تطبیق پذیری تاکتیکی ها آنها با صحنه جنگ در اوکراین مورد بررسی قرار گرفت ، اکنون که ارتش اوکراین نزدیک به سه ماه است که درگیر یک ضدحمله برای بازپسگیری مناطق تصرف شده توسط روسها است ، باید چالش هایی که کیف ممکن است با آن روبرو شود را مورد بررسی قرار داد . با این حال ، روند آماده سازی ارتش اوکراین برای این ضدحمله طبقه بندی محرمانه داشته و بیان نخواهد شد ولی ، برخی اولویتهایی که کشورهای همپیمان با کیف می توانند برای بهبود عملکرد یگانهای تکور اوکراینی برای آنها فراهم کنند را بواسطه مبناء قرار دادن تجزیه و تحلیل های موصوف ، مورد بررسی قرار داد . محور استپوو - ترنوواته اکتبر 2022 / ژانویه 2023 قبل و بعد از مسلح سازی زمین عملیات تحلیلگران غربی معتقدند که پیاده نظام ارتش روسیه اگر بخوبی پشتیبانی شود ، می تواند ضد حمله ارتش اوکراین را با چالش های قابل توجهی روبرو نماید و بطور خاص ، حجم آتش زمینی و هوایی ارتش روسیه ، افزایش تراکم پدافند هوایی ، وسعت کار رسته مهندسی -رزمی و همچنین قابلیتهای موجود برای مختل کردن کنترل- فرماندهی ارتش اوکراین ، میتواند یک کابوس برای واحدهای مهاجم اوکراینی محسوب گردد . آموزش خدمه زرهی ارتش اوکراین در آلمان https://www.aparat.com/v/JpRFc در حالی که شیوه عملیات ارتش روسیه ، بصورت دفاعی ادامه یافته ، این مبحث باید برای طرفداران جنگ مانوری ( متحرک ) قابل توجه باشد که شکست لایه های متراکم یک ارتش که خود را برای دفاع آماده کرده ، یک چالش بزرگ تاکتیکی بحساب می آید . ارتش روسیه ، هرگز دست به اجرای عملیات پدافندی موضعی نخواهد زد ، بلکه از واحدهای ذخیره تاکتیکی خود برای این کار استفاده می کنند . این بدان معناست که ارتش اوکراین باید ، بصورت تک جبهه ای ( رودرو) با روسها مواجه گردد ، چرا که امکان دور زدن استحکامات دفاعی روسها در محورهای مختلف ، تقریبا وجود ندارد . حتی اگر ارتش اوکراین در سطح تاکتیکی به موفقیت های مشخصی دست پیدا کرده و بتوانند با استفاده از اصل مانور ، برتری خود را بر روسها دیکته کنند ، باید بسرعت ، تمامی خطوط پدافندی ارتش روسیه را پاکسازی کرده تا امکان تثبیت این مناطق فراهم آید ، در نتیجه ، اجرای هر روشی غیر از این روند ، امکان موفقیت را کمتر خواهد نمود که این نیز به نوبه خود ، مستلزم آموزش های تخصصی برای نفوذ به درون شبکه دفاعی ارتش روسیه در محورهای پیش بینی شده و پاکسازی کامل آنهاست ( چالش آموزش .م ) ماهیت مسلح شده زمین عملیات محور روبوتینه دقت کنید ، ارتش روسیه به جای طراحی یک خط پدافندی ممتد ، ، تلاش کرده تا با ایجاد یکسری خطوط دفاعی در ظاهر پراکنده ، ارتش اوکراین را وادار کند تا نیروی بیشتری را برای پاکسازی این مواضع ، وارد صحنه نبرد نماید شیوه استقرار این مواضع ، به گونه ای است که هر خط ، از خط جلوی خود کاملا حمایت می کند بطوریکه امکان دور زدن آنها برای مهاجم سخت یا غیر ممکن گردد این طراحی که پیش ازاین توسط ارتش عراق در جنگ با ایران به شکل دیگری استفاده شده بود ، وقتی با آتش توپخانه ترکیب شود ، تلفات قابل توجهی را به مدافعان وارد خواهد کرد به اعتقاد کارشناسان اطلاعاتی غربی ، نخستین مانعی که می تواند ارتش اوکراین را برای بازپسگیری مناطق تصرف شده توسط روسها ، دچار مشکل کند ، پیروزی در دوئل های توپخانه ای است . به گفته این کارشناسان ، دربرابر برتری آتش توپخانه دشمن ، اجرای مانورهای تهاجمی بسیار مشکل بوده و پرهزینه به نظر می آید . با این وصف ، روند تحویل مهمات و تسلیحات توپخانه ای به اوکراین همچنان ادامه داشته که این امر دورنما را تا اندازه ای بهبود می بخشد . اما مشکل اینجاست که اولویت دادن به تامین مهمات برای ارتش اوکراین ، شبکه آتش توپخانه این کشور را دچارمشکل کرده ، بدین معنی که ارتش کیف مجهز به طیف متنوعی از اسمانه های توپخانه ای است ولی معماری کنترل آتش و قابلیت هماهنگ کردن آنها را تا حد بسیار زیادی ندارد . درمقابل ، سرکوب آتش توپخانه ارتش روسیه ، مستلزم وجود توانمندی های ضدآتشبار مناسب بوده تا به محض اعلام نیاز ، بسرعت با توپخانه روسها وارد درگیری شده و تاثیر آتش ارتش روسیه را خنثی یا کاهش دهند . بدیهی است که اولین نیازمندی ارتش اوکراین که می بایست توسط شرکای غربی تامین گردد ، سامانه های شناسایی / تشخیص به منظور هدایت آتش ضدآتشبار است . آموزش پیاده نظام ارتش اوکراین در بریتانیا https://www.aparat.com/v/Sdqvu محور توکماک نوامبر 2022 / مارس 2023 قبل و بعد از مسلح سازی زمین عملیات همانطور که گفته شد ، ماهیت زمین عملیات و مسلح کردن آن توسط رسته مهندسی ارتش روسیه به گونه ای است که امکان اجرای مانورهای دورانی و فاصله گرفتن از استحکامات و موانع ایجاد شده توسط روسها تقریبا وجود ندارد ، در نتیجه ، تنها تک جبهه ای (تک مستقیم / رودرو ) است که می تواند برای ارتش کیف ، چاره ساز باشد و این ، موفقیت دراجرای آن را بیش از پیش ، ضروری نموده است . به همین دلیل ، اولین پیشنهاد ، تحویل تیربارهای سنگین کالیبر 99×12.7 م.م در تعداد بسیار زیاد به ارتش اوکراین است که باید تمامی خودروهای سبک ، نیمه سنگین و سنگین ( و حتی بصورت تکنیکال .م ) را مسلح نماید . راست : نارنجک انداز مارک-19 چپ : تیربار برونینگ ام-2 این جنگ افزار با ارسال نارنجک اندازهای مارک-19 تکمیل می شود . ترکیب آتش تیربار ام-2 و نارنجک انداز مارک-19 با توجه به مسیر پرواز پرتابه های استاندارد آن ، برای واحدهای روسی مستقر در سنگرها یا خندق های ایجاد شده ، یک خطردائمی محسوب می شود . مضاف براین ، حضور این سامانه های جنگ افزار ، بعنوان یک آتش پشتیبانی مستقیم برای پیاده نظام ، یک امتیاز محسوب می گردد ، چرا که برخلاف های سامانه های دیگر ، می توان از آنها بطور مستقیم نیز استفاده نمود ، آموزش بکارگیری و تعمیر و نگهداری آن بسیار ساده بوده و امکان تهیه و ارسال مهمات آن نیز به نسبت ساده تر است . بوندس وهر ( ارتش آلمان ) تعداد مشخصی از مین روب های زرهی خود را تحویل کیف داده است یکی از مهمترین چالش های ارتش اوکراین ، پاکسازی و مین روبی میدان های موانع ارتش روسیه است که شرکای غربی ارتش کیف باید در تحویل چنین سامانه هایی ، کوشش های بیشتری را بعمل آورند . استفاده از سامانه های زرهی سنگین یا نمونه های بدون سرنشین و همچنین سامانه های بدون سرنشین هوایی به منظور شناسایی میدان های احتمالی مین یک ضرورت اولیه محسوب می شود . اما با وجود تمامی فناوری های پیشرفته در دسترس ، حضور نیروی انسانی آموزش دیده ، یک اصل بسیار مهم محسوب می گردد که این نیز یک مشکل اساسی برای ارتش اوکراین بشمار می آید ، چراکه آموزش این رسته بسیار طولانی بوده و مهارت قابل توجهی را می طلبد ، ضمن اینکه بخش اعظمی از این کار باید در شب صورت گیرد که این مشکل دیگری برای واحدهای مین روب ارتش اوکراین خواهد بود . نفربر استرایکر ارتش اوکراین مجهز به مین کوب/ مین روب https://www.aparat.com/v/siNK6 نفربر ام-1132/1126 مجهز به مین کوب /مین روب در همین راستا ، برخی کارشناسان نظامی براین اعتقاد قرار دارند که پاکسازی میدان های مین در جریان عملیات نظامی با سرعت بالا ، روندی است که سالهاست درارتش های غربی تمرین داده نشده چرا که مجموعه تجهیزات ، تاکتیکها ، روش ها و رویه های فعلی این ارتشها برای مقابله با مهمات دست ساز کنار جاده ای در قالب عملیات ضد تروریسم توسعه یافته و این باعث می شود که تطبیق آنها با شرایط جدید ، زمان بر باشد . مین روب های ابتکاری ارتش اوکراین ولی در مجموع ، ارسال تجهیزات مورد نیاز ارتش اوکراین برای غلبه بر این نوع موانع باید از سوی کشورهای غربی می بایست مورد پیگیری قرارگیرد . از سویی دیگر ، آنچه که تعیین کننده نهایی چنین نبردهایی است ، کیفیت پیاده نظام اوکراینی در اجرای تاکتیک های آموزش داده شده به آنهاست . این مساله بخصوص در حوزه تصرف ، پاکسازی ، تامین و تثبیت مواضع پیچیده ارتش روسیه که توسط مجموعه ای میدان های مین و آتش توپخانه حفاظت می شود ، خودنمایی می نماید . متاسفانه ، اکنون ارتش اوکراین با فشارهای متعددی مواجه است که این فشارها مانع اصلی برای تقویت مهارتهای فردی پیاده نظام ، ایجاد هماهنگی های تاکتیکی و همچنین انسجام میان یگانی آنها می گردد . بعنوان مثال ، بدلیل وضعیت نامناسب محورهای درگیری ، ارتش اوکراین مجبور است تا بهترین واحدهای رزمی خود را در امتداد یک خط بسیار طولانی با ارتش روسیه در شرق اوکراین مستقر نماید ،در حالی که شبکه پادگان های ارتش اوکراین مجبورند تا نیروهای تازه بسیج شده را با آموزش بسیار محدود وارد صحنه نبرد نمایند تا جایگزین تلفات روزافزون گردند . دوره های آموزشی ارتش های آلمان ، بریتانیا و ایالات متحده برای نفرات ارتش اوکراین این روند بدلایل مختلف ، بسیار پیچیده بوده و با توجه به اینکه زیرساختهای آموزشی اوکراین ، پس از شروع جنگ ، بشدت زیر ضربه حملات موشکی و پهپادی روسها قرار داشته و حتی در برخی موارد ، پادگان های اصلی آموزشی ارتش اوکراین به تصرف ارتش روسیه درآمده بود ، ارتش اوکراین در مراحل ابتدایی درگیری بالاجبار افسران ستادی و مربیان آموزشی خود را روانه میدان نبرد نمود که این تصمیم در حال حاضر منجر به کمبود شدید افسران و درجه داران برای آموزش نیروهای جدید منجر شده است . لایه های دفاعی ارتش روسیه در محور کوپانی - روبوتینه از همین رو ، میزان کمک های آموزشی کشورهای غربی باید بسیار بالاتراز وضعیت امروز ، ارائه گردد. در این رابطه ، برنامه ریزان نظامی غربی باید توجه کنند که آموزش دسته جمعی واحدهای اوکراینی که بخصوص باید بر روی کنترل آتش مستقیم و غیرمستقیم متمرکز شود تا امکان انهدام واحدهای روسی با حداقل مهمات و بهینه تر کردن روند کنترل – فرماندهی ممکن شده و متقابلا بهترین میزان ارتباط میان واحدهای توپخانه ، مهندسی و تکور فراهم گردد ، بدون اینکه نیروهای خودی بواسطه مواجه شدن با آتش خودی ، دچار تلفات شوند . برنامه ریزی برای اجرای رزمایش های نظامی با مهمات واقعی ، بلحاظ مفهومی ، پیچیدگی چندانی ندارند ولی باید به گونه طراحی و پیاده سازی شوند که تا نیروهای آموزشی بتواند در شرایط واقعی و بدون برنامه ریزی قبلی یا برنامه ریزی حین حمله / دفاع ، با تحمل کمترین تلفات ، به مقصود نائل آیند. این مساله نیازمند تمرین های مستمر و مداوم بوده تا هماهنگی کامل میان سرعت عملیات و مانور ایجاد گردد . ارتش اوکراین به ادعای منابع غربی ، پس از گذشت حدود یکسال و نیم از شروع جنگ ، همچنان با کمبود مربیان آموزشی با تجربه مواجه است تحلیلگران نظامی غربی معتقدند که ارتش اوکراین در حال حاضر نیازمند ایجاد و سازماندهی یگان های آموزش دیده در رده گروهان دارد که این روند نیز خود به معنای وجود فرماندهان مجرب به منظور رهبری واحدهای موصوف است . این فرماندهان باید به گونه ای آموزش یابند و بکار گرفته شوند که امکان هماهنگ کردن عملیات رزمی از سطح جوخه تا گردان را داشته باشند . این مساله نیز به نوبه خود ، آموزش های پایه ای عمیق را برای فرماندهان فوق الذکر می طلبد . بدین ترتیب ، توجه به کیفیت آموزش ، احتمالا باعث کاهش تعداد نیروهایی است که باید در این آموزش ها شرکت کنند ، هر چند می توان با اضافه کردن چند هفته به طول دوره آموزش استاندارد ، به شکل نسبی ، هدف فوق را محقق نمود . اگر نیروهای ارتش اوکراین موفق شوند با هر کیفیتی ، شکافی را در لایه اول دفاعی روسیه ایجاد نمایند ، ضرروی است که در حداقل زمان ممکن ، از این شکاف استفاده نمایند . اگر سرعت عملیات تهاجمی ارتش اوکراین ، متناسب با موفقیتهای بدست آمده نباشد ، این مساله باعث بیرون آمدن واحدهای روسی از شوک اولیه و آماده شدن سریع آنها برای پاسخ دادن می گردد که در نتیجه ، جنگ را به مسیری بسیار آهسته ، پرهزینه تبدیل خواهد کرد ( چیزی که در حال حاضر قابل رصد است / سپتامبر 2023 .م ) ، در حالی که اگر روند بصورت معکوس پیش برود ، یعنی ارتش اوکراین بتواند به سرعت از شکاف های ایجاد شده بهره برداری نماید ، باعث می شود تا روسها در وارد کردن یگانهای ذخیره خود ، بیشتر درنگ کرده و روند حرکتی مهاجمان به نسبت حفظ خواهد شد . با توجه به این مساله ، نخست ، حفظ سرعت عملیات نظامی و وجود زیرساختهای صحرایی به منظور پشتیبانی از سامانه های زرهی ( برای حفظ دور تک .م ) باید مد نظر طراحان اوکراینی قرار گیرد . برای نیل به این هدف ، ارتش اوکراین باید دپوهای قطعات یدکی خود را تا حد امکان به نزدیکی محورهای درگیری منتقل نماید و با ترجمه کردن کتابچه های تعمیراتی سامانه های تحویلی ، به نیروهای فنی ارتش اوکراین این توانایی داده شود تا سریعتر ، سامانه های از کار افتاده را به صحنه نبرد بازگردانند . دومین مولفه حیاتی برای ارتش اوکراین که در حفظ دور تک آنها موثر است ، حفاظت از واحدهای درحال پیشروی ، در برابر آتش توپخانه ارتش روسیه است که جدای نیروی آتش عملیاتی ، بصورت ذخیره نگهداری می شوند . تجربه موجود نشان می دهد که عناصر مانوری احتیاط نیروی مهاجم در برابر آتش توپخانه بسیار آسیب پذیر هستند و اگر ارتش اوکراین بتواند ابزارهای شناسایی روسها را از کار انداخته یا در کارآنها اختلال ایجاد کند ، می تواند امیدوار باشد که نیروهای ذخیره ، با کمترین تلفات وارد صحنه نبرد خواهند شد . علاوه براین ، دفاع از واحدهای تکور در برابر آتش هوانیروز و توان پهپادی روسها از اهمیت بسیار حیاتی برخوردار بوده و این به معنای حضور سامانه های دفاع هوایی تاکتیکی است . وجود قابلیت تحرک بالا برای این سامانه ها ، میتواند سپری را برای یگانهای در حال پیشروی فراهم نماید که در زیر سایه آن ، پیشروی سریع تری امکان پذیراست . هدف قرار گرفتن و انهدام یک قرارگاه فرماندهی ارتش روسیه از دید پهپاد ارتش اوکراین ارتش روسیه پس از تلفات قابل توجهی که بواسطه کاربرد سامانه هیمارس علیه شبکه کنترل -فرماندهی اش متحمل شد ، تلاش کرد تا مستحکم سازی این قرارگاه ها ، از آسیب پذیری خود بکاهد در نهایت امر ، از میان بردن ساختارهای کنترل -فرماندهی ارتش روسیه می تواند اختلال قابل توجهی را در عملیات دفاعی روسها بوجود آورد و این وقتی با سرکوب دفاع هوایی همراه گردد ، می تواند ساختار تصمیم گیری و صدور فرمان ارتش روسیه را وارد یک چالش بزرگ نماید . پی نوشت : 1- ادامه دارد تطبیق تاکتیکی -مقدمه تطبیق تاکتیکی- پیاده نظام - بخش اول تطبیق تاکتیکی -پیاده نظام - بخش دوم تطبیق تاکتیکی -مهندسی -رزمی تطبیق تاکتیکی -توپخانه- بخش یکم تطبیق تاکتیکی - توپخانه - بخش دوم تطبیق تاکتیکی -زرهی تطبیق تاکتیکی -جنگ الکترونیک پدافند هوایی نیروی هوایی / هوانیروز - بخش یکم نیروی هوایی /هوانیروز -بخش دوم و پایانی فرماندهی و کنترل 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

تطبیق تاکتیکی بررسی روند انطباق سازمان رزم ارتش روسیه در صحنه عملیات اوکراین نیروی هوایی / هوانیروز  بخش دوم و پایانی  3- تجربه و آموزش ناکافی اگر چه نیروی هوایی روسیه ، حداقل در دو دهه اخیر ، بدلیل حضور به نسبت طولانی در جنگ داخلی سوریه ، کریمه و سپس گرجستان ، تجربه به نسبت قابل قبولی را در اختیار داشت ، ولی برخلاف صحنه درگیری هوایی در اوکراین ، ماموریتهای هوابه زمین در جنگهای پیشین ، تحت تاثیر حداقلی سامانه های دفاع هوایی قرارداشت. علاوه براین ، داده های منتشر شده توسط وزارت دفاع روسیه نشان میدهد که خلبانان جنگنده نیروی هوایی این کشور ، به شکل میانگین ، سالانه تنها 100 تا 120 ساعت پرواز را ثبت می کردند و این رقم برای خدمه رسته ترابری هوایی نظامی چیزی درحدود 120 تا 140 ساعت بود . در کناراین مساله ، خلبانان بمب افکن های راهبردی ارتش روسیه نیز تنها 100 ساعت در سال پرواز داشتند که درمقایسه با استانداردهای ناتو ، رقم چندان جالب توجهی نیست . علاوه براین ، داده های فوق الذکر تنها مربوط به کمیت ساعات پروازی خدمه روسی بوده و نشانه ای از کیفیت آموزش ها را بدست نمی دهد . درواقع ، تمرینات نیروی هوایی روسیه بلحاظ اندازه و چالش های تاکتیکی ، می بایست حوزه های مختلفی را نظیر پروازهای شبانه ، پروازهای ارتفاع پائین ، پروازدر شرایط آب و هوایی نامطلوب یا عملیات از فرودگاه های خط مقدم یا ناآماده / نیمه آماده را شامل شود ولی ظاهرا این ماموریت ها یا انجام نمی شود یا اینکه سطح کیفی پایینی را به نمایش می گذارد در حالی که هنوز داده های موثقی در خصوص ادغام این ماموریتها با عملیات نیروی زمینی در سطح تاکتیکی ، در دست نیست . خانواده معظم غلاف های راکت انداز هدایت ناپذیر ( آزاد پرتاب ) نیروی هوایی و هوانیروز ارتش شوروی سابق / روسیه در همین راستا ، برخی تحلیلگران نظامی بر این اعتقاد قرار دارند که عملیات نیروی هوایی روسیه در حوزه تاکتیکی ، عمدتاً بصورت آرایش های تک فروندی یا در صورتبندی های پروازی کوچک ، بدون وجود آموزش های ضروری در خصوص شیوه های رزم با سایر واحدهای ارتش ،برنامه ریزی و اجرا می شود تا جایی که گفته می شود ،روسها سناریوهای تاکتیکی بسیار محدودی را بصورت استاندارد در اختیار دارند و الزامات مربوط به طراحی عملیات هوایی پیچیده را درنظر نمی گیرند . دراین میان ، گرچه روسها تجربه کاربرد مهمات هدایت شونده را در سوریه ، در کارنامه خود ثبت کرده اند ولی آموزش های اصلی در نیروی هوایی این کشور ، تنها بر روی استفاده از مهمات سقوط آزاد و راکتهای هدایت ناپذیر استوار شده و دسترسی به مهمات هدایت شونده ، بسیار محدود به نظر می رسد . مضاف براین ، حتی اجرای حملات با راکتهای غیرهدایت شونده توسط خدمه با تجربه بدلیل وجود تهدید از سمت سامانه های خودی و دشمن ، همواره با خطرات بالایی همراه بوده و این دقت نشانه گیری را بخصوص در زمان هایی که نیروی زمینی به آتش دقیق نیاز دارد ، کاهش می دهد . سرتیپ خلبان بازنشسته ، کانامات بوتاشف ( 63 ساله ) که جت فراگفوت وی در 24 می سال 2022 ، هدف قرار گرفت و کشته شد برخی منابع مدعی هستند که وی بصورت نیروی قراردادی به واگنر پیوسته بود تجهیزات نامناسب : ارتش روسیه تا حدود ژوئن سال 2023 از واحدهای شبه نظامی واگنر در اوکراین استفاده می نمود و حضور این پیمانکاران شبه نظامی ، البته در دوران معاصر مساله چندان غیرعادی محسوب نمی شود ولی استفاده از خلبان های شبه نظامی یک حوزه بسیار استثنایی ، بویژه دریک رسته تخصصی نظیر نیروی هوایی بشمار می آید . جنگ دراوکراین و مشکلات مربوط به هدفگیری / هدفیابی و ناوبری ، نیروی هوایی روسیه را مجبور کرد تا به شکل ابتکاری از سامانه های ناوبری ماهواره ای جی پی اس استفاده کند این دوتصویر ، استفاده از این سامانه را در جت ضربتی سوخو-34 ( راست ) و سوخو-25 ( چپ ) بخوبی نشان می دهد شاخه هوایی گروه واگنر ، براساس داده های موجود ، متشکل از یک گروه بسیار با تجربه است که حداقل دو نفر از خلبان های سوخو-25 خود را در جریان عملیات نظامی برفراز آسمان اوکراین ، از دست داده است ( احتمالا تا انتهای سال 2022 ) ، با این حال ، یکی از این خلبانها ، پس از ساقط شدن و بازداشت توسط ارتش اوکراین ، در جریان بازجویی ها ، به شکل ضمنی اعلام نمود که تجهیزات پیشرفته ای در اختیار نیروی هوایی قرار ندارد که نشان میدهد ، واگنر ، قدیمی ترین سوخو-25 های نیروی هوایی روسیه را خریداری نموده که علت قدیمی بودن تجهیزات را توضیح میدهد . در همین راستا ، برخی تصاویر و ویدئوها نشان میدهد که این فراگفوت ها ، بصورت کاملا ابتکاری به سامانه های جی پی اس ، مجهز شده اند . در کنار این مساله ، پس ازشروع جنگ ، چند کارزار تبلیغاتی از سوی واگنر برای تهیه تجهیزات پروازی نظیر پوتین های پرواز ، لباس پرواز زمستانی ، سامانه های مخابراتی پیشرفته ، تلفن های ماهواره ای ، دوربین های دوچشمی و حتی بدون سرنشین های تجاری برگزار شده که گرچه نشانگر کمبود در نیروی هوایی روسیه نیست ولی محدودیت مهمات هدایت شونده ، سامانه های ناوبری یکپارچه شده با جتهای رزمی ، به نسبت ، وضعیت فعلی نیروی هوایی روسیه را به نمایش می گذارد . عملیات جتهای سوخو-25 نیروی هوایی روسیه در اوکراین https://www.aparat.com/v/0Zq1i مهمات شدید الانفجار ترکش شونده سقوط آزاد OFAB-250-270 نیروی هوایی روسیه که یکی از چند نمونه مهمات آهنی سقوط آزاد روسی پرکاربرد در جنگ اوکراین بشمار می آید 4- تاکتیک ها و مهمات مورد استفاده : نیروی هوایی ارتش روسیه (VKS) با وجود استقرار واحدهای دفاع هوایی در سرتاسر محورهای درگیری بصورت متراکم ، هیچ تمایلی برای وارد کردن فشار بیشتر به حریم هوایی اوکراین ندارد . با این حال ، این نیرو همچنان به حملات خود ادامه میدهد ولی ماه هاست که بخش اصلی این حملات تنها به شلیک موشک های کروز هواپایه اختصاص یافته است . مهمات و غلاف راکت انداز 80 م.م اس-8 بدین سان ، فرماندهی نیروی هوایی این کشور ، به جای بدست گرفتن برتری هوایی بر فراز محورهای درگیری ، بخش عمده ای از تلاش خود را برای شناسایی اهداف در عمق دفاع ارتش اوکراین و انهدام آنها با آتش موشکهای کروز هواپایه خود ، متمرکز نموده است و در همین راستا ، ناوگان بمب افکن های استراتژیک توپولف-95 نیروی هوایی روسیه که ستون فقرات نیروی هوایی راهبردی ارتش این کشور را تشکیل می دهد ، برای اجرای راهبرد مسکو ، بکار گرفته می شوند . در این میان ، با وجود اینکه بخش قابل ملاحضه ای از این بمب افکن ها ، وارد عملیات شده اند ولی تعداد محدودی از این هواگردها مبادرت به حمل و شلیک موشکهای کروز می کنند که البته با واکنش شبکه دفاع هوایی اوکراین مواجه می شود . مهمات سقوط آزاد آهنی 500 کیلوگرمی FAB-500 این مهمات حدود 64 ساله ، به گفته مقامات اطلاعاتی اوکراینی در مقادیر بسیار قابل توجه توسط شوروی سابق ، تولید و در انبارهای مهمات نیروی هوایی روسیه ذخیره شده است در سطح تاکتیکی ، اسکادران های جنگنده سوخو-35 نیروی هوایی روسیه ، جنگ افزار اصلی روسها برای اجرای حملات تاکتیکی در عمق صحنه نبرد بشمار می آیند که البته با قابلیت حمل مهمات هدایت دقیق با برد حدود 70 کیلومتر ، دقت به نسبت پائینی را به نمایش می گذارند . در همین رابطه ، افسران نیروی هوایی اوکراین براین اعتقاد قراردارند که نیروی هوایی ارتش روسیه ، ذخایر بسیار بزرگی از مهمات FAB-500 را در اختیار دارد و از ابتدای سال 2023 به شکل نظام مند در حال تولید کیت های هدایت دقیق سُرشی برای تبدیل کردن این مهمات قدیمی به نمونه های هدایت شونده است که میتواند یک ابزار قابل توجه برای جتهای روسی باشد.با این وصف ، پیش بینی هایی وجود دارد که درآن برخی معتقدند ، با توجه به بهبود مستمر قابلیتهای رزم هوابه زمین ارتش روسیه ، ممکن است پس ازطی یک بازه زمانی مشخص ، نیروی هوایی ارتش این کشور بتواند اهداف مد نظر خود را در عمق بیشتر و با دقت بهتری هدف قرار دهد . کارشناسان اطلاعاتی اوکراینی با ایجاد یک جدول زمانی با محوریت استفاده روسها از مهمات هدایت دقیق متوجه شدند که این نیرو در حال حاضر به تدریج درحال کسب توانایی های بیشتر برای انهدام اهداف با دقت افزون تر است و این روند ممکن است باز ادامه داشته باشد. https://www.aparat.com/v/06d1y با این وصف ، دومین مهمات پرکاربرد نیروی هوایی و هوانیروز ارتش روسیه ، غلاف های راکت انداز مسلح به راکت های هدایت ناپذیر اس-8 است که اطلاعات اوکراین معتقد است روسها ذخایر قابل توجهی از آن را در اختیار دارند ولی بدلیل کاربرد گسترده ، تولید آن را با سرعت بیشتری در پیش گرفته اند . این راکتها توسط جتهای سوخو-25 ، بالگردهای میل-28 ، کاموف-52 و همچنین میل-25 هایند به شکل قوسی برعلیه اهدافی در حداکثر برد این راکت مورد استفاده قرار می گیرند . برد بلندترین گونه تولید شده از راکتهای هدایت ناپذیر اس-8 ، نسخه S-8OFP1 محسوب می شود که حدود 6000 متر برد دارد این شیوه پیش از این دیده نشده بود ولی واحدهای هوایی روسی ظاهرا برای اجتناب از برخورد مستقیم با سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد خودکششی و همچنین سامانه های دوش پرتاب که پیاده نظام به آن مسلح است ، از این تاکتیک بهره می برند ولی با توجه به اینکه نیروی هوایی اوکراین نیز از این روش استفاده مینماید ، هنوز کارآمدی آن مشخص نشده است ، هر چند برخی معتقدند که وقتی جتهای فراگفوت یا بالگردهای روسی / اوکراینی ، ازاین جنگ افزاربصورت شلیک های انبوه ( حداقل برای طرف روسی ، در زمان استفاده از نسخه S-8OFP1 بابرد بیشتر از 6000 متر ) در یک محدوده 12 کیلومتری در دوطرف خطوط درگیری استفاده می کنند ، به نظربرای انهدام مواضع مستحکم شده طرف مقابل ، مفید هستند . دیاگرام فوق ، تاکتیک های بمباران استاندارد اسکادران های اف-4 فانتوم-2 نیروی هوایی عبری را که درسال 1973 مورد استفاده قرار می گرفت ، به نمایش گذاشته است شکل سمت چپ ، تاکتیک لافت/تاس بمبینگ را نشان می دهد که درآن خلبان براساس دستورالعمل های استاندارد شده ، وظیفه داشت تا با سرعت حدود 600 نات ( 1.1 ماخ ) بین ارتفاع 100 تا 200 فوت ( 31 تا 61 متر ) و با زاویه ای حدود 45 درجه بسمت هدف حرکت کرده و سپس در زمان مناسب ، مهمات خود را رها نموده و بسرعت خود را به ارتفاع حدود 2000 فوت ( 607 متری ) برساند که گفته می شود در این حال ، سرعت هواپیما به شدت کاهش پیدا خواهد کرد شکل سمت راست نیز شیوه حمله به پایگاه های هوایی مصر و سوریه را به نمایش گذاشته که درآن جتهای مهاجم در ارتفاع پائین بسوی هدف حرکت کرده و با رسیدن به یک فاصله مشخص ، ناگهان اوج گرفته و سپس با زاویه حدود 180 درجه بسوی هدف گردش می کنند و بعد با استفاده از تاکتیک لافت/تاس بمبینگ ، مهمات خود را رها می کنند . گفته می شود در این روش ، بدلیل گردش شدید جنگنده در محور عمودی ، موشکهای سام-2 و سام-3 مصری امکان رهگیری و دنبال کردن جتهای عبری را نداشتند جالب اینجاست که اوکراین ، اولین آوردگاهی است که درآن نیروی هوایی روسیه ، برای اجرای حملات هوا به زمین از شیوه لافت بمبینگ (Loft bombing) که درآن هواگرد در ارتفاع پایین وارد محدوده هدف شده و در یک نقطه مشخص با یک اوجگیری مختصر ، اقدام به رها کردن مهمات محمول خود می کند ، استفاده کرده است . به همین دلیل برخی از افسران اطلاعاتی اوکراینی معتقدند که حرکت روسها به سوی اجرای لافت بمبینگ ، از روی اجبار و بدلیل کمبود آتش پشتیبانی توپخانه صورت گرفته و این تاکتیک برای افزایش میزان تهدید علیه پیاده نظام اوکراینی انجام می گیرد . در کنار اجرای حملات هوابه زمین ، مشخص ترین ماموریت محوله به نیروی هوایی روسیه ، پشتیبانی و تقویت عملیات جنگ الکترونیک نیروی زمینی است ، به همین دلیل گمان می رود که حداقل هشت فروند بالگرد میل-17 مجهز به سامانه های جنگ الکترونیک ، در جنوب اوکراین به شکل فعال ، حضور دارند و از این ناوگان برای حمله با سامانه های کنترل- فرماندهی ارتش اوکراین بهره برداری می شود و با توجه به ارتفاع پروازی این بالگرد ها ، تاثیرگذاری بر روی سامانه های اوکراینی ، در عمق بسیار بیشتری قابل انجام خواهد بود . نتیجه گیری : نیروی هوایی ارتش های عضو ناتو ، هم در آموزه ها و هم در تمرینات /جنگ ، نقش و ماموریت اصلی را برعهده دارد ، در زمان طراحی هر عملیات نظامی ، شاخه هوایی ، به شکل مداوم ، وظیفه برنامه ریزی ، اجرای ماموریتهای مختلف شامل عملیات هوایی مقدماتی ، کسب برتری هوایی و درنهایت اعمال و حفظ برتری هوایی ، پشتیبانی نزدیک هوایی و سایر موارد را بردوش داشته و کارزار هوایی ، موفقیت را در هر عملیاتی به نسبت تضمین می نماید ، چرا که نیروی زمینی با این فرض که آسمان در اختیار نیروهای خودی است ، با آسودگی بیشتر ، دست به عمل می زند . با این حال ، نیروی هوایی روسیه با وجود مشاهده مزیتهای کاربرد نیروی هوایی از عملیات طوفان صحرا به این سو ، هنوز از تاکتیک های کلاسیک خود استفاده کرده و بدلیل محافظه کاری شدید ، به سختی ، تن به تغییر میدهد . این می تواند به نوعی ، توجیهی برای حضور غیرطبیعی نیروی هوایی روسیه در جنگ اوکراین باشد ولی با پیشرفت و گسترش درگیری ، این روند به نسبت تغییر نمود . از سویی دیگر ، دلایل عدم تمایل نیروی هوایی روسیه برای دست زدن به عملیات بزرگ ترکیبی هوایی با مشارکت تعداد زیادی از هواگردهای رزمی را می توان در یک طیف متنوع مورد بررسی قرار داد . در واقع امر ، نیروی هوایی روسیه ، بدلیل ترس از متحمل شدن تلفات بالا ، آموزش ناکافی خدمه ، برنامه ریزی ضعیف و عدم توانایی در هماهنگ کردن دوسطح راهبردی و تاکتیکی ، به شکل موثرتری در عملیات نظامی مشارکت ندارد . طراحان نظامی روسی ، احتمالا همچنان نیروی هوایی را بصورت یک سامانه توپخانه ای پرنده تصور می کنند که باید مکمل سامانه های توپخانه ای نیروی زمینی باشد و در عین حال ، بیشتر بر روی استفاده از سامانه های دفاع هوایی زمین پایه متمرکز هستند که این روند ، یک نتیجه واضح را بدست می دهد ، بدون برتری هوایی ، واحدهای زمینی ، کاملا آسیب پذیر خواهند شد . بدین ترتیب ، نیروی هوایی روسیه ، با وجود ناتوانی واضح در ایجاد برتری هوایی برفراز صحنه نبرد در اوکراین ( تا سپتامبر 2023 ) ، درس های ارزشمندی را برای آموختن ، کسب نمود ، بدین معنی که هم روسها و هم ناتو ، باید همچنان برنامه بازسازی و نوسازی ناوگان را ادامه داده ، آن را به تسلیحات بهتر ، مسلح نمود ، آموزه ها را کامل کرد و آمادگی رزمی آن را همچنان حفظ نمود . سامانه های رزمی تسلیحاتی هدایت شونده و غیرهدایت شونده نیروی هوایی روسیه https://www.aparat.com/v/Ieb0Z علیرغم همه این موارد ، نیروی هوایی روسیه ، همچنان یک معمای نامکشوف در صحنه جنگ اوکراین محسوب می شود . از یکسو ، ناوگان نیروی هوایی و هوانیروز ارتش روسیه ، قدرت آتش بسیار بالایی را در اختیار دارد که حجم بالایی از مهمات ، در پشتیبانی آن است ولی از سویی دیگر ، ازفوریه 2022 حضور بسیار محدودی را به ثبت رسانده است . در همین ارتباط برخی افسران اطلاعاتی اوکراین معتقدند که اگر روسها با پذیرش تلفات بالا ، تمام توان آتش خود را وارد صحنه کنند ، کیف با یک چالش بزرگ روبرو می شود و امکان بروز خسارتهای غیرقابل جبران وجود خواهد داشت ، در نتیجه ، تا زمانی که این تهدید پنهان وجود داشته باشد ، این امر بر تصمیم گیری نظامیان اوکراینی تاثیر خواهد گذاشت ، چراکه پیشروی واحدهای زمینی ارتش اوکراین به معنای خارج شدن از پوشش چتر دفاع هوایی برد بلند خواهد بود و این به معنای یک چالش که به سختی میتوان برآن غلبه نمود ، بحساب می آید . بدین ترتیب ، نبرد اصلی در هوا میان طرفین ، در ارتفاع متوسط ، یعنی ارتفاعی که سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب ، درآن کارایی چندانی ندارند ، رخ خواهد داد. این بدان معناست که هر طرفی که بتواند این ارتفاع را در اختیار خود بگیرد ، نخست می تواند اهداف مورد نظر خود را براحتی شناسایی کرده و در برد بیشتر و دقت بالاتری آنها را مورد اصابت قرار دهد . اگر این فرض مبناء قرار گیرد ، در حال حاضر ، روسها چندان تمایلی برای ورود به یک درگیری تمام عیار دراین ارتفاع ندارد ولی اگر به هردلیلی ، نیروی هوایی روسیه بتواند دست برتر را در این حوزه بدست آورد ، این به معنای آزادی عمل بیشتر نیروی زمینی خواهد بود . پی نوشت : 1- ادامه دارد تطبیق تاکتیکی -مقدمه تطبیق تاکتیکی- پیاده نظام - بخش اول تطبیق تاکتیکی -پیاده نظام - بخش دوم تطبیق تاکتیکی -مهندسی -رزمی تطبیق تاکتیکی -توپخانه- بخش یکم تطبیق تاکتیکی - توپخانه - بخش دوم تطبیق تاکتیکی -زرهی تطبیق تاکتیکی -جنگ الکترونیک پدافند هوایی نیروی هوایی / هوانیروز - بخش یکم 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

بسم ا.. بدون سرنشین /کوادکوپتر مسلح نزسا اربعین https://www.aparat.com/v/vMzCA پی نوشت : حالا این همه زحمت کشیده شد ، این امکان برای نزسا فراهم نبود که روی طراحی مهمات قابل حمل بیشتر کار کند ... درسته که قرار هست هزینه ها پائین نگه داشته شود ولی انصافاً این عکس ها تو ذوق آدم می زند ...

تصاویر گرافیکی از سه پهپاد ایرانی شاهد 191 شاهد 129 شاهد 136

نیروی دریایی هند را به جرات می توان نیروی اول جنوب آسیا به حساب آورد. سواحل طولانی این کشور نیروهای مسلح این کشور را واداشته تا سرمایه گذاری سنگینی بر روی نیروی دریایی این کشور انجام دهند. نیاز به شناورهای مدرن دراین نیرو باعث شد تا در دهه گذشته سفارش 3 فروند ناوچه چند منظوره کلاس کریواک به روسیه داده شود. از آن پس، هند تصمیم گرفت تا با تکیه بیشتر بر دانش بومی به ساخت شناورهای آینده بپردازد. ناوچه شیوالیک ناوچه های کلاس شیوالیک اولین ناوچه های نیروی دریایی هند هستند که رادارگریز بوده و توانایی حرکت پنهانی دارند. پروژه ساخت این ناوچه های جدید -که پروژه 17 نام داشت- در انتهای قرن بیستم کلیدخورد. در سال 1997 هیئت دولت تصمیم به ساخت 3 فروند ناوچه پیشرفته گرفت. ناوچه های کلاس شیوالیک در آینده تبدیل به ستون فقرات نیروی دریای هند خواهندشد و احتمالا 12 فروند از این ناوچه ها به خدمت نیروی دریایی هند درخواهندآمد. شیوالیک توسط مدیریت طراحی نیروی دریای هند طراحی شده است و قرار است که 3 نمونه اولیه آن در شهر مومبای ساخته شوند. به دلیل تاخیر روسیه در تحویل ورقهای فولادی بدنه، ساخت شیوالیک با تاخیر و در آوریل 2001 آغازشد. شیوالیک به نیروی دریای هند تحویل داده شده است و دوره آزمایشی خود را از سر گذرانده است. قرار است که 2 فروند شناور دیگر نیز تا سال 2009 تحویل داده شوند. شیوالیک را از نظر بدنه می توان نسخه بهینه سازی و بزرگتر شده ناوچه های روسی کریواک دانست. شرکت روسی که ناوچه کریواک را طراحی کرده بود به عنوان مشاور در خدمت دفتر طراحی نیروی دریایی هند است و تاثیر این مشارکت را به وضوح می توان در بدنه شیوالیک دید. البته شیوالیک از خواهر روسی خود بزرگتر و در حدود 1000 تن سنگین تر است اما شباهتها به همین جا ختم می شوند. سیستم پیشرانه شیوالیک از نوع ترکیبی از توربین-دیزل و پیشرفته تر از پیشرانه کریواک است. شیوالیک 1 فروند هلیکوپتر بیشتر از همتای روسی خود حمل می کند و سلاح ها و سنسورهای پیشرفته تری بر روی آن نصب شده اند. هند در زمینه سلاح و سنسورهای مناسب شناورهای آینده خود بیشتر به شرکتهای غربی روی آورده است و به صورت گسترده ای صنایع الکترونیک و نظامی ایتالیا، فرانسه، کانادا و اسرائیل را در ناوچه های پروژه17 درگیرکرده است. به عنوان مثال شرکت بین المللی دی سی ان -متعلق به فرانسه- محاسبات توان حرکت نهانی ناوچه را انجام داده است. این اولین بار است که شرکتهای غربی در یک پروژه حیاتی نیروی دریایی هند به صورتی گسترده مشارکت می کنند. طراحی سیستمهای شیوالیک به صورت ماجولار بوده و این شناور از 172 ماجول گوناگون بهره می برد. با استفاده از سیستمهای خودکار تعداد خدمه آن تا 257 نفر کاهش یافته که این تعداد بسیار کمتر از ناوهای فعلی نیروی دریایی هند با همین ظرفیت می باشد هرچند که این تعداد هنوز هم در برابر شناورهای مشابه اروپایی معرفی شده در این سلسله مقالات مانند فرم یا اف125 رقم بالایی بشمار می رود. بدنه شیوالیک به کوچکی ویسبی سوئدی یا حتی لافایت فرانسوی نیست اما به نسبت دیگر ناوهای موجود در نیروی دریایی هند توانایی حرکت پنهانی بیشتری دارد. ردپای حرارتی شیوالیک با بهره گیری از طرح شرکت کانادایی "مهندسی دیویس" به صورت قابل ملاحظه ای کاهش یافته است. طراحان شیوالیک احتمالا از یک نرم افزار ایتالیایی برای کاهش سطح مقطع راداری شیوالیک استفاده کرده اند. موتورها و دیگر اجزا متحرک موتورخانه لرزش و صدای کمی دارند که این امر ردیابی شیوالیک را برای زیردریایی های دشمن بسیار دشوارمی سازد. پیشرانه اصلی شیوالیک دو دستگاه توربین جنرال الکتریک ال ام 2500 با کنترل کننده الکترونیکی است. این توربین در شناورهای کلاس ساکسن آلمانی و افق و فرم بکارگرفته شده اند. دو دستگاه موتور دیزل 16 سیلندر نیز موتور های کمکی ناوچه هستند که تحت لیسانس فرانسه در داخل هند ساخته می شوند. موتورهای اصلی و کمکی به دو پروانه با گام متغیر -که توسط شرکت هلندی "جان کرین لیپس" تهیه شده اند- متصل شده اند و وظیفه به حرکت درآوردن شیوالیک را برعهده دارند. تاکنون سلاح های اصلی انتخاب شده برای شیلوالیک به صورت رسمی اعلام نشده اند و درباره سلاح های نصب شده بر روی شیوالیک گزارشهای گوناگونی وجود دارد. توپ اصلی شیوالیک یک قبضه توپ 76 میلیمتری سوپرراپید است که به صورتی گسترده در شناورهای مدرن اروپایی به خدمت گرفته شده است. این توپ نرخ آتشی برابر با 85-120 گلوله در دقیقه دارد و برد موثر آن بالغ بر 8 کیلومتر می شود. در حال حاضر توپ سوپرراپید تحت لیسانس اتومرالای ایتالیا در هند تولیدمی شود. برای دفاع در برابر تهدیدات هوایی از ترکیبی از توپ و موشک بهره گیری شده است. برای دفاع هوایی در فاصله متوسط از یک موشک انداز کشمیر مسلح به موشکهای اشتیل استفاده شده است. موشک اس آ-ان-7 یا اشتیل نمونه دریاپرتاب سام-11 است. اشتیل از هدایت راداری نیمه فعال استفاده می کند و ادعا می شود که نرخ اصابت آن در برابر هواپیما 60-90 درصد، در برابر هلیکوپتر 30-70 درصد و در برابر موشکهای کروز 40 درصد می باشد. برد این موشک برابر با 28 کیلومتر بوده می تواند با اهدافی در ارتفاع 30 تا 1400 متر درگیر شود. موشک انداز کشمیر علاوه بر موشک اشتیل می تواند از اس آ-ان-12 (نمونه دریاپرتاب سام-17) نیز استفاده کند. برد سام-17 تا 32 کیلومتر گزارش شده است. موشک انداز کشمیر می تواند همزمان با 6 هدف درگیر شود و درآینده نزدیک تبدیل به موشک انداز استاندارد برد متوسط نیروی دریایی هند خواهدشد. احتمالا دفاع در فواصل کوتاه بر عهده سیستم خاشتان روسی یا باراک اسرائیلی گذاشته خواهد شد. هندیها قبلا با خرید شناورهای کریواک از روسیه با خاشتان آشنا شده اند. خاشتان جدیدترین سیستم دفاعی شناورهای روسی است و برای دفاع در برابر موشکهای کروز ضدکشتی، موشکهای ضدتشعشع، بمبهای هدایت شونده، انواع هواگرد و قایقهای پرسرعت طراحی شده است. خاشتان ترکیبی از گتلینگ 30 میلیمتری آکا-630 و 2 موشک انداز مسلح به موشکهای های کوتاه برد پدافند هوایی است. این موشک انداز همیشه 4 تیر موشک اس آ-ان-11 آماده شلیک دارد. نواخت تیر آکا-630 برابر با 10000 تیر در دقیقه بوده و 1.5 دقیقه زمان لازم است تا خاشتان هر 4 موشک آماده خود را به سوی هدف روانه کند. خاشتان از یک رادار هدف یاب به علاوه دستگاه نشانه روی الکترو-اپتیک بهره گیری می کند و در صورت انتخاب شدن برای شیوالیک در طرفین آشیانه هلیکوپتر نصب خواهدشد. ترکیب موشک و مسلسل مطمئن تر از سیستمهایی است که -مانند فالانکس آمریکایی- تنها از توپ استفاده می کنند. خاشتان می تواند با اهدافی در فاصله 500 تا 4000 متر و ارتفاع 6000 متر درگیرشود. تجربه اصابت موشکهای حزب الله لبنان به ناوهای اسرائیلی ایلات نشان می دهد که -حداقل در آینده نزدیک- این گونه موشکها جدی ترین خطر برای انواع شناورهای رزمی محسوب خواهندشد و دفاع در برابر آنها حیاتی ترین فعالیت یک شناور آینده خواهد بود. بعضی از گزارشها بیان می کنند که ممکن است از سیستم پرتاب موشک عمودی باراک برای دفاع از شیوالیک در فواصل نزدیک استفاده شود. باراک می تواند همزمان با دو هدف درگیر شود و ماموریت آن دفاع از شناور در برابر موشکهای کروزضدکشتی و هواگردهایی است که در ارتفاع پایین پرواز می کنند. نیروی دریایی هند بیش از یک دهه است که باراک را در شناورهای گوناگون خود بکارگرفته است که معروفترین این شناورها ناوهواپیمابر ویرات است. در آزمایشهایی که در سال 2005 انجام شد موشک انداز باراک توانست با دقت 100 درصد هر گونه موشک ضدکشتی موجود در زرادخانه هند را هدف قراردهد. سلاح اصلی هجومی شیوالیک موشک اندازعمودی 8 سلولی است که توانایی شلیک موشکهای کروز ضدکشتی را دارد و احتمالا از موشکهای براهموس یا کلاب-ان در این موشک انداز استفاده خواهدشد. براهموس موشکی است مافوق صوت که می تواند از زیردریایی، کشتی، هواپیما یا پرتاب کننده های زمینی متحرک شلیک شود. مزیت موشک براهموس در این است که علاوه بر کشتی می تواند بر علیه اهداف زمینی نیز بکارگرفته شود. موشک ضدکشتی اس اس-ان-27 (کلاب) موشکی است که برای هدف قراردادن انواع شناورهای و زیردریایی ها طراحی شده است و برای حمله به شناورهایی مناسب است که به صورت گسترده ای از دفاع فعال و سیستمهای اخلالگ الکترونیک بهره می برند. کلاب-ان نمونه ضدکشتی موشک کلاب می باشد. یک موشک انداز آربی یو-6000 برای شلیک موشکهای ضدزیردریایی 90-آر درنظر گرفته شده است. علاوه بر آن، از یک اژدرافکن روسی یا هندی برای شلیک اژدر استفاده خواهدشد. امکان استفاده از موشک ضدزیردریایی کلاب-اس نیز در شیوالیک را نباید از نظر دور داشت. شیوالیک طیف گوناگونی از ابزارهای الکترونیکی و رادار را در خود جای داده است. اصلی ترین رادار شیوالیک رادار ام آر-760 است. این رادار 3بعدی وظیفه جستجوی و ردیابی اهداف را برای موشک انداز کشمیر را برعهده دارد. هدایت آتش موشکهای شلیک شده از کشمیر توسط 3 یا 4 دستگاه رادار ام آر-90 تامین می شود. یک رادار شیکاری ساخت شرکت هندی بل -که بر پل ناوچه نصب شده- هدایت آتش توپ اصلی را برعهده دارد. یک رادار روسی یا هندی بر روی دکل اصلی نصب شده است که هدایت موشکهای کروز را انجام می دهد. رادار ساخت هند نمونه بومی رادار گارپون-بال اف سی بوده و رادار روسی نیز مشابه رادار بکارگرفته شده در شناورهای کلاس کریواک خواهدبود. شیوالیک به یک سونار درداخل بدنه و یک سونار یدک کش مجهزخواهدشد. سیستم جنگ الکترونیک آجانتا نیز ساخت شرکت بل بوده و شامل اجزا مختلفی ازکشورهای هند، اسرائیل، ایتالیا و دیگر کشورها است. سیستم مدیریت صحنه نبرد می تواند ساخت هند، فرانسه یا ترکیبی از هر دو سیستم باشد. ظاهرا یکپارچه سازی این سیستم بر عهده شرکت "دی سی ان" فرانسه گذاشته شده است. شیوالیک می تواند 2 فروند هلیکوپتر متوسط "سی کینگ" یا "هال تراو" را برای ماموریتهای ضدزیردریایی به همراه داشته باشد. هال تراو یک هلیکوپتر چندمنظوره ساخت هند است. این هلیکوپتر توسط تمام سرویسهای نظامی هند بکارگرفته شده است و در درگیرهای هند و پاکستان در کارگیل توانایی های خوبی را از خود نشان داد. نمونه ای که برای نیروی دریایی طراحی شده است به سونار مجهز بوده و می تواند انواع موشک ضدکشتی، اژدر و بمبهای زیرآبی را با خود حمل کند. هال تراو تا کنون به 6 کشور صادرشده و اسرائیل یکی از خریداران اصلی این هلیکوپتر می باشد. پس از اتمام ساخت شناورهای پروژه17 نیروی دریایی هندوستان تصمیم به استفاده از سیستمهای تسلیحاتی و الکترونیکی پیشرفته تری در شناورهای باقی مانده دارد. این شناورها به پروژه17آ معروف شده اند و قرار است که سیادت هند را در اقیانوس هند حفظ کنند. آی ان اس شیوالیک مشخصات تاریخ سفارش 1999 تاریخ شروع پروژه 2001 تاریخ به آب انداختن 2003 تاریخ به خدمت گرفته شدن سپتامبر2007 وزن کامل 5000 تن طول 143 متر عرض 17متر آبخور 4.5 متر پیشرانه 2 توربین گازی جنرال الکتریک ال ام 2500 هر یک به توان 18 مگاوات؛2 موتور دیزل هر یک به توان 5.7 مگاوات؛4 دستگاه دیزل ژنراتور هر یک به توان 1 مگاوات؛2 محور متصل به 2 پروانه با زاویه گام متغیر سرعت 30 گره دریایی؛22 گره دریایی با موتور دیزل برد ؟؟؟ خدمه 223ملوان؛35 افسر هلیکوپتر 2 فروند هلیکوپتر سی کینگ یا هال تراو تجهیزات الکترونیک 1 دستگاه رادار جستجوی 3 بعدی ام آر-760؛رادار ناوبری و حمله فعال و غیرفعال ساخت بل یا یک رادار روسی؛سونار؛داخلی +سونار یدک کش ساخت آتاس/تالس؛سیستم جنگ الکترونیک آجانتا ساخت بل؛شبکه داخلی تسلیحات 1 قبضه موشک انداز کشمیر؛سیستم دفاع نزدیک خاشتان یا موشک انداز عمودی باراک؛1 قبضه توپ سوپرراپید 76 میلیمتری؛موشک انداز عمودی 8 خانه برای شلیک موشکهای کروزضدکشتی براهموس یا کلاب؛1 قبضه موشک انداز آربی یو-6000 برای شلیک ؛وشکهای ضدزیردریایی 90آر؛1 قبضه اژدرافکن