هربار که این تایپیک رو بالا میارین دوباره از اول مطالعش میکنم .برای بار چهارم

بسم الله................ 17 ی ماه 1398 سه روز پیش گروه تروریستی الشباب سومالی در یک عملیات جسورانه در خاک کنیا ضربه ایی سخت به ارتش تروریستی آمریکا وارد کرد . 8 فرد مسلح در تاریکی شب پایگاه هوایی متشرک امریکا و کنیا در استان لامو (Lamu ) را مورد حمله قرار دادن. در این حملات حداقل 4 بالگرد و هواپیما منهدم شده ویا بشدت اسیب دیدن که3 فروند از آنها از جمله یک فروند C146متعلق به ارتش آمریکا بوده گفته شده یک هواپیما سنسا هم منهدم گشته است . گروه الشباب در بیانیه ایی امار هواگردهای منهدم شده را 7 عدد به همراه 3 خودرو زرهی اعلام کرده . نکته جالب تصرف شبه کامل پایگاه توسط گروه الشباب بوده به طوری که از داخل پایگاه تصاویری را ارسال کرده اند و حتی تا صبح هم درگیریها برای بازپس گیری این منطقه ادامه داشته . در این حملات تعداد ی سرباز کنیایی کشته وزخمی شده یک سرباز ارتش آمریکا و دو پیمانکار (مزدور ) آمریکایی هم به هلاکت رسیده اند بعد از چندین ساعت درگیری با کشته شدن 5 فرد مسلح و زخمی و اسارت گرفته شدن 3 تن دیگر درگیریها به پایان رسید

بسم الله........ 17 مرداد 1398 انهدام یک فروند ایلوشن 76 اکراینی در حمله هوایی قوای خلیفه حفتر در فرودگاه مصراته گفته شده این هوایپما حامل تجهیزات ارسالی از ترکیه بوده است همچین یک روز بعد از این حمله خبرهای از انهدام یک جنگنده سبک ال39 در حمله ایی مشابه در این فرودگاه منتشر شد منابع وابسته به دولت وفاق درباره این دو خبر سکوت اختیار کرده اند

بسم الله................ 8تیر 1398 نیروهای دولت وفاق شهرک غریان در شمال فرودگاه طرابلس را از قوای خلیفه باز پس گرفتن . در تصاویر منتشر شده از سلاح های به غنیمت گرفته شده موشکهای جاولین گلوله های هدایت شونده 155 میلی متری ساخت چین (جی پی 1) و راکت انداز آر پی جی 32 به همراه پرنده های هدف اماراتی یبهون مشاهده میشود

بسم الله................ 2تیر 1398 انهدام هواپیما آنتونف 124 نیروی هوایی وفاق ملی در فرودگاه معیتیقه . به نظر میرسد این هواپیماها سنگین وزن باری در حملات توپخانه ایی نیروهای خلیفه منهدم شده است دو هفته پیش هم در حمله هوایی به این فرودگاه یک هواپیمای سبک وزن Super King Air منهدم شد چند روزبعد از تحویل زرهپوش های اردنی کدب به قوای حفتر در ماه گذشته یکی از این خودروها به غنیمت نیروهای وفاق در می آید در چند روز گذشته نیروهای حفتر موفق شدن این خودرو رو شکار کنند + اصابت گلوله تیربار سنگین بروی این نوع زرهپوش 14.5 یا 23 میلی متری استفاده نیروهای حفتر از موشک اندازat15 امارات اقدام به تحویل سامانه دفاع هوایی پانسیر به نیروهای خلیفه کرده است نکته جالب کاراون این سامانه هدف حمله هوایی قوای وفاق قرار گرفت و یکی از خودروهای حامل تجهیزات این کاراون منهدم شد حملات داعش در صحرایی سینای مصر / زرهپوشهای موجود در تصاویر ساخت مصر و به اسم تمساح هستن و اما مرکاوا مارک3 /ارتش مصر گفته شده این نمونه برای آشنایی خدمه زرهی مصری با تانکهای اسرائیلی ساخته و یا تهیه شده ولی خوب شباهت زیادی داره شاید هم رفتن اسرائیل یه عکس یادگاری گرفته باشن

بسم الله................ 17 اردیبهشت 1398 وضعیت نظامی جنوب طرابلس / نیروهای خلیفه حفتر منطقه السبیعه را باز پس گرفتن سرنگون کردن یک جنگنده میراژ نیروهای وفاق ملی گفته شده این جنگنده از پایگاه مصراته به پرواز درآمده است . نکته جالب توجه بنا بر گزارشات ملیت خلبان جنگنده مذکور است . پرتغال

سلام علیکم و رحمت ا... یک خواهش کوچک ، یک پی ام به برادر بنده جناب واریور ارسال کنید ، برای درخواست یک اکانت گالری . زحمت را متقبل می شوید ، تصاویر را ارسال می فرمایید ، بعد از مدتی تصاویر از بین میروند . اگر ممکن هست این درخواست را ارسال بفرمایید . ممنون ==================================== در خصوص تصاویری که محبت کردید . شاید این نمونه Z-9 نباشد . علتش این هست که ظاهرا نسخه AS365 N3 دوفین در اجاره شرکتهای نفتی ایرانی هست برای ترابری سکوهای نفتی ، یحتمل تصاویری که محبت کردید ، مربوط به نسخه اصلی دوفین هست که ثبت غیر نظامی دارد . نمونه N3 دوفین ، به شکل خاص برای آب و هوای حاره ای و پرواز درشب توسعه پیدا کرد و عمدتا" پیشرانه Arriel 2C را در خودش می بیند و از 1998 در خط تولید قرار دارد

سلام علیکم البته استفاده از آنچه که Paradummy هم نامیده میشود ، از جنگ جهانی دوم شروع شد . اولین استفاده آن هم توسط واحدهای چترباز ورماخت برای تصرف سه کشور هلند ، بلژیک ( 10 ماه مه 1940 ) و لوگزامبورگ بود ، در اوت 1940 هم این چتربازهای عروسکی در جریان عملیات موسوم به "Abwurf Aktion" برای شبیه سازی حمله به اسکاتلند استفاده شد . اولین استفاده متفقین هم از این عناصر ، توسط ارتش بریتانیا در جریان عملیات رزمی در شمال آفریقا ( Siwa ) ، یک مورد استفاده در جریان عملیات Hasty در ایتالیا ، حمله به ماداگاسکار ( تحت فرمان ویشی ) درجریان عملیات موسوم به Ironclad و..... تا عملیات نرماندی به منظور فریب واحدهای مدافع ورماخت ... پی نوشت: شرح کاملی در خصوص استفاده از این تاکتیک فریب در کتاب " حصاری از دروغ " نوشته آنتونی کیو براون وجود دارد که قطعا" برای علاقه مندان عملیات فریب جالب توجه هست .

بسم الله................ 16فروردین 1398 نیروهای خلیفه حفتر یا همان ارتش ملی لیبی از سه روز پیش حمله بزرگ خود را برای تصرف طرابلس پایتخت این کشور که در کنترل دولت وحدت ملی و شبه نظامیان وابسته به گروه های اخوانی شروع کرده است با توجه به بیابانی بودن لیبی و واقع شدن شهر های مهم در کرانه دریای مدیترانه و همچنین حمله شدید وناگهانی نیروهای حفتر پبشروی های گسترده ایی به سمت پایتخت داشته اند از صبح امروز درگیریها به حومه فرودگاه طرابلس کشیده شده دقایقی قبل تصاویری از حضور نیروهای حفتر در نزدیکی باند فرودگاه منتشر شده .منابع وابسته به دولت وفاق ملی هم حضور ارتش ملی را در فرودگاه تایید کرده اما اعلام کرده درگیریها همچنان ادامه دارد اما به نظر میرسد فرودگاه طرابلس سقوط کرده است.همچنین نیروهای حفتر شهرک قصر بن غشیر را امروز تصرف کرده اند . در چند روز گذشته هم مناطقی مهمی مثل صرمان صبراته العجیلات را تصرف کرده اند علاوه بر تهدید طرابلس مناطقی مثل بندر سیدی بلال منطقه الزاویه وشهر الزواره در خطر قرار دارد. موقعیت تقریبی طرفین در منطقه طرابلس /نیروهای حفتر در 20 کیلومتری شهر قرار دارند وضعیت کلی لیبی بعد از شروع درگیریها/ قرمز نیروهای خلیفه- سبز نیروهای وفاق ملی برخی از مناطق درگیر ومحورهای پیشروی نیروهای خلیفه حفتر (با فلش قرمز ) برای دو روز پیش نیروهای حفتر در فرودگاه طرابلس نیروهای حفتر در شهرک قصربن غشیر به اسارت گرفته شدن 140 تن از نیروهای قبیله ایی حامی حفتر در شرق لیبی / این نیروها بدون درگیری آنچنانی تسلیم شده اند قوای حفتر ================== نیروهای خلیفه حفتر با حمایت مستقیم و غیر مستقیم عربستان امارات و مصر حملات رو شروع کردن. از اون طرف هم نیروهای وفاق ملی تا حدودی به ترکیه و قطر تمایل دارند البته رابطشون هم با اروپا بد نیست . اگر همینطور پیش بره درگیریها به داخل شهر طرابلس کشیده میشه مگر اروپا دخالت کنه فعلا در حال تهدیدهای غیر مستقیم هستن

  با سلام   جناب death عزیز   اتفاقا" بنده معتقدم آن چیزی که شما داستان هالیوودی می نامید ، با یک فاصله زمانی معین در محیط واقعی اتفاق خواهد افتاد . اساسا" پنتاگون از هالیوود بعنوان یک سلاح پروپاگاندای قوی برای عینیت بخشیدن به آرزوها و اهداف خودش استفاده می کند که بحث در این ارتباط را باید به یک تاپیک دیگر واگذار کرد .   در ارتباط با راه کارهای ما ، متاسفانه بنده در شورای عالی امنیت ملی حضور ندارم و اگر هم داشتم عقل حکم می کرد که چنین مسائلی را نباید در فضای مجازی مطرح کرد که چشمان نامحرم (منظور دشمن )  هم آن را رصد می کند .   در ارتباط با درگیری هم با آمریکا ،  بنده ادعا کردم که ما قصد درگیری با آمریکا را داریم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟   بطور مسلم شروع کننده درگیری با آمریکا ، ما نیستیم ، و در صورتی هم که ایالات متحده حمله کند ، آنطور که شما می فرمایید ، بی دفاع هم نیستیم .   پس با این اعتقاد جنابعالی بهتر نیست در و تخته صنایع دفاعی را ببندیم و بریم مثلا" با امکانات وزارت دفاع ، هتل و رستوران و ... بسازیم که سود بیشتری دارد . چون با این گفته شما ، ما هر کاری هم که انجام دهیم ، هیچ شانسی در برابر یک دشمن احتمالی نداریم . اصلا" بهتر نیست کلا" وزارت دفاع را تعطیل کنیم چون توان دفاعی نداریم یا اصلا" وزارت اطلاعات را هم تعطیل کنیم چون آمریکایی ها به جای یک سازمان اطلاعاتی ، 47 سازمان مسئول در این زمینه دارند ؟؟   متاسفانه قیاس شما یک مقدار اشکال دارد .   انتقادات شما نسبت به حوزه دفاعی صحیح است ، که بنده هم بدان اعتقاد دارم ، ولی یک مقدار باید واقع بین بود .   باز هم این جمله ژنرال اسکیلز را به نقل از کلازه ویتس برای شما نقل می کنم . این گفته کسی است که سالها در دانشکده جنگ نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، مسئول بوده  و در دو جنگ کره و ویتنام حضور مستقیم داشت و مسلما" ، جنابعالی  تجربه رزمی ایشان را رد نخواهید کرد :   " به هر ترتیب ، جنگ ،یک کنش زنده علیه یک توده مرده نیست ، بلکه درگیری همیشه میان دو نیروی زنده است ( اصولا" اگر "مقاومتی" نباشد ، جنگی درجریان نخواهد بود ).به دیگر سخن ، جنگ یک تعامل بشمار می رود . اگر دشمن خود را از میدان به در نکنیم ، باید از آن بترسیم که او این کار را با ما بکند . بنابراین ، کنترل کاملا" دست ما نیست ، او ، همانقدر که شرایط را بر ما تحمیل می کند ، که ما بر او تحمیل می کنیم . بطور مسلم ، قدرت آتش ( یکی از نقاط قوت ارتش ایالات متحده )  بلحاظ تاثیراتش می تواند دشمن را زمین گیر کند ، اما تاثیرات فلج کننده آن قطعا" زود گذر خواهد بود و دشمن می تواند در طول "زمان" خود را با آن وفق داده و حتی قادر خواهد با تا راه های سازنده ای برای کاهش تاثیرات مخرب آن نیز بیابد .     در صورت امکان ، این بحث ، همین جا خاتمه پیدا کند تا تاپیک منحرف نشود - متشکرم

قیاسی که شما می کنید قیاس مع الفارق است و حتی شیوه قیاس نیز صحیح نیست. تصور بفرمایید گروهی مانند الشباب یا القاعده بتواند یک گروه هکر با مهارت و آموزش های بالا را بکار بگیرد و به نوعی ویروس کامپیوتری با عملکرد بسیار بالا دست بیابد و آن را برای مقاصد خود برای حمله به ایالات متحده در نظر بگیرد و از خاک هر کشوری که بخواهد آن را در شبکه منتشر کند و حتی حمله سایبری مستقیم بکند. پاسخ ایالات متحده چه خواهد بود؟ در واقع ایالات متحده هیچ گونه پاسخی را به این حمله نمی تواند بدهد. اگر هم بخواهد به شبکه های کامپیوتری الشباب در سومالی (اگر چنین چیزی وجود خارجی داشته باشد) حمله کند الشباب چه چیزی را از دست خواهد داد؟ در واقع در بسیاری از موارد حتی نمی توان به هویت حمله کننده پی برد. دولت و مردم آمریکا بسیار بسیار بسیار بیشتر از گروه الشباب و مردم سومالی به تهاجم سایبری حساس هستند. این مورد نه تنها برای تهاجم سایبری صدق می کند بلکه برای بسیاری از موارد دیگر نظیر سیستم های نظارت و شناسایی و C4I نیز صدق می کند.

    البته با ناسزا گفتن به این و آن ، حرف شما اثبات نمیشود ، با گفتن واژه هایی مثل توهم و کلماتی از این دست که ارزش آنچنانی ندارد ، صرفا" خودتان را زیر سئوال می برید . نیازی به بررسی دارایی های ایران هم نیست و وقتی شما حتی پست های قبلی  دقیق مطالعه نمیکنید ، انتظاری هم از شما نمی رود .   بنده عرض کردم ، جنگ علاوه بر 3 جنبه زمینی ،  هوایی ، دریایی و فضایی ، یک جنبه دیگر هم دارد که در حوزه سایبر ادامه پیدا کرده ، جنگ در حوزه سایبر هم ربطی به قدرت و اندازه و جایگاه کشورها درفضای واقعی که در آن تعداد تانکها ، هواپیماها ، کشتی ها و..... اهمیت دارد ، ارتباطی پیدا نمی کند . این را اول رد کنید ، تا برسیم به بقیه ماجرا .

    برادر عزیز ، آنچه که امروز جنگ شبکه محور شناخته می شود ، پایه و اساس آن بر ایجاد و حفظ سیستمهای وابسته به محیط سایبر گذاشته شده . البته این مفهوم در آن سالها ، هنوز در مراحل ابتدایی خودش بود ولی همانطور که عرض کردم ، در حوزه برآوردهای استراتژیک ، احتمال 1%  رقم بزرگی محسوب می شود .   فقط یک لحظه تصور کنید که ارتش ایالات متحده فاقد ارتباطات ماهواره ای است ، سیستم GPS آن از کار افتاده و سناریوهایی شبیه به این که آمریکایی ها آنها را پیش بینی و تمرین می کنند ( حداقل به گفته خودشان ) ، خوب ، ارتشی که بشدت به این فناوری ها وابسته است ، مسلما" دشمنانش ، فکری برای از کار انداختن و ضربه زدن به نقاط ضعف اش می کنند .   این طور نیست که فکر کنیم :   1- آمریکایی ها نشستند ، که  دشمنانشان به آنها ضربه بزنند   و برعکس   2- دشمنان ایالات متحده بی دفاع بوده و هیچ عکس العملی از خودشان نشان نمی دهند .

    با سلام   البته بنده منظور جنابعالی را از نبرد نامتقارن تهاجمی متوجه نشدم ، ولی براساس منابع داخلی ، و آیین نامه های نظامی ارتش ایالات متحده ، جنگ نامتقارن تعاریف ذیل را دارد :   1- جنگ ناهمگون عبارت است از درگیری خارج از اصل و قاعده، یا یک شیوه‌ی غیرمستقیم و فریب‌آمیز جهت تأثیر گذاردن بر موازنه و برابری نیرو در مقابل دشمن و ضربه به دشمن از طریق شناسایی نقاط ضعف آن . ( جزوه دانشکده فرماندهی و ستاد ارتش )   2- به‌کارگیری رویکردهای غیرقابل پیش‌بینی یا غیرمتعارف برای خنثی نمودن یا تضعیف قوای دشمن و در عین حال بهره‌برداری از نقاط آسیب‌پذیر او، از طریق فناوری غیرقابل انتظار یا روش‌های مبتکرانه ( تعریف ستاد مشترک ارتش ایالات متحده )   3- جنگ ناهمگون به حالتی اطلاق می‌شود که دو یا چند جبهه‌ی مخالف در برابر هم قرار گرفته باشند و یکی از طرفین قدرت نظامی کمتری نسبت به دیگری داشته باشد و برای پیروزی و نه پذیرفتن تسلیم، از هر روشی خواه متعارف و یا غیرمتعارف در تضعیف و عقب نشاندن دشمن استفاده کند. جنگ ناهمگون می‌تواند جنبه‌های گوناگونی را در برگیرد. حمله‌ی شیمیایی، هسته‌ای یا بیولوژیک، حمله اطلاعاتی، حمله‌ی تبلیغاتی یا جنگ روانی و یا حتی اقتصادی ( جزوه دانشکده فرماندهی و ستاد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی )

    با سلام   البته نظر جنابعالی محترم ، ولی یک مقدار بد بینانه است . علیرغم همه کاستی ها و نقدهایی که به سیستم مدیریت دفاعی کشور وارد هست ، ما چندان دست و پا بسته نیستیم . در ضمن همانطور که در این تاپیک به نقل از وینستون چرچیل http://www.military.ir/forums/topic/26752-%D9%85%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D9%86%D9%82%D9%84-%D9%82%D9%88%D9%84-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D9%88-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C/#entry425707 عرض کردم ، الزاما"  وارد شدن به فاز سخت افزاری ، موضوع بحث ما نخواهد بود ، چون تا آنجایی که جنابعالی اطلاع دارید ، سطح چهارم نبرد ، یعنی آنچه که جنگ سایبری خوانده می شود (CYBER WARFARE) ارتباطی به اندازه و میزان قدرت کشورها در جهان واقعی نداشته و باید به سایر جنبه های قدرت توجه داشت .   بعنوان مثال ، جیمز بلک ول در کتاب " صاعقه در صحرا" و آلوین تافلر در کتاب " جنگ و ضد جنگ ، بقاء در آستانه قرن بیست و یکم" اعتقاد داشتند ، اگر صدام حسین در جنگ سال 1991 ، این قدرت را داشت که سیستم نظارت و شناسایی ارتش ایالات متحده را که وابستگی زیادی به ماهواره ها و مخابرات ماهواره ای داشتند ، مورد حمله قرار می داد ، شاید روند جنگ به گونه دیگری پیش می رفت . در حوزه علوم راهبردی ، احتمال 1%  ، عدد بسیار بزرگی محسوب می گردد .

    با سلام ،   البته پاسخ به پرسش جنابعالی  نیاز به مطالعه و بیان مباحث پیچیده نظامی ( شامل تشریح سیستمهای کنترل - فرماندهی ، ایجاد و حفظ برتری آتش ، بررسی نحوه جمع آوری اطلاعات از نیات و مقاصد دشمن ، رصد مداوم وی ، حدود فناوری مورد استفاده در میان نیروهای خودی ، مباحث مرتبط با عملیات روانی ، فریب ، استفاده از اصل غافلگیری و ...... ) است که بنده به شاید به برخی از این مطالب در سطح راهبردی دسترسی نداشته باشم ، اما بطور مسلم ، هر استراتژی ، یک ضد استراتژی و هر تاکتیکی ، یک ضد تاکتیک خواهد داشت . همه  دکترین ها و استراتژی های نظامی دارای نقاط ضعف و قوتی هستند که رقبا و دشمنان آن ها را مورد توجه قرار داده و براساس این نقاط قوت و ضعف ، برنامه های خود را تنظیم می کنند . این مساله هم برای ما و هم برای ایالات متحده یا رژیم صهیونیستی صدق خواهد کرد .   بنابراین ، به نظر من ، پاسخ مثبت خواهد بود .   البته این مساله ارتباط مستقیمی با سطح دانش و اطلاعات رده های تصمیم ساز و تصمیم گیر خواهد داشت .

بخش بیست و پنجم :   تک دشمن به شرهاني و پيچ انگيزه :   نيروهاي دشمن در تاريخ 1365/1/18 ضمن تک در منطقه شرهاني ،  يکي از ارتفاعات مهم منطقه  به نام تپه 175 را که در اختيار لشکر 58 بود، تصرف کردند. البته، هنگام حمله عراق، تنها يک سوم از اين ارتفاعات در تصرف نيروهاي خودي بود. با اين حال، ارتفاع مزبور امکان ديد خودي روي پل چم سري و دشت حمرين را پديد آورده بود. در ادامه حمله مزبور، دشمن روز بعد (1365/1/19)، به منطقه پيچ انگيزه حمله و پس از درگيري مختصري به ناچار، عقب نشيني کرد. هجوم دشمن به منطقه سومار حمله دشمن به منطقه سومار در دو محور گهنه ريگ و کيسکه طي دو مرحله انجام گرفت.   محور گهنه ريگ: در حالي که باران شديدي مي باريد، دشمن پس از اجراي يک ساعته آتش تهيه، در 30 دقيقه پس از نيمه شب 1365/1/22 به خطوط پدافندي خودي در ارتفاعات کهنه ريگ حمله کرد و تا اوايل صبح، تعدادي از تپه هاي اين ارتفاعات را به تصرف خود درآورد. اين محور با تيپ سه از لشکر 88 زرهي و سه گردان قدس سپاه پدافند مي شد که در تک دشمن حدود پنجاه نفر از اين نيروها به اسارت گرفته شدند. با تصميم قرارگاه مشترک نجف 2، قرار شد تا بسرعت و  ريختن آتش تهيه سنگين به بازپس گيري تپه ها اقدام شود که به علت اقدام نکردن گروه توپخانه، اين پاتک انجام نگرفت. از طرف ديگر، در شب دوم، دشمن باز با ريختن آتش و ادامه حمله، وضعيت خود را گسترش داد و ارتفاعات قلعه جوق را تصرف کرد. براي تقويت منطقه، دو گردان از نيروهاي تيپ نبي اکرم(ص) تا ظهر 1365/1/23 خود را به منطقه رساندند. اما زماني که نيروها به پاي کار رسيدند، با تک دشمن و آتش سنگين او روي ارتفاعات گهنه ريگ روبه رو شدند. با اين حال، در اثر مقابله مناسب نيروهاي خودي، دشمن به تخليه و عقب نشيني از 3 تپه متصرفي مجبور شد و تلاش او براي باز پس گيري اين تپه ها در بعدازظهر روز 1365/1/25 بي نتيجه ماند. در مجموع، دشمن طي چهار روز درگيري در محور کهنه ريگ توانست تپه هاي اسماعيل خان و اورژانس، يال ميان تنگ و پاسگاه دوله شريف را به تصرف در آورد، اما از روز سوم، به دليل مقاومت و مقابله مناسب نيروهاي خودي،از ادامه حمله و تصرف ارتفاع 402 و کهنه ريگ نااميد شد. عدم مقاومت ابتدايي نيروهاي گردان هاي قدس، نبودن موانع سد کننده (مين، سيم خاردار) در خط پدافندي، نبود نيروي احتياط و نبودن آتش مناسب در روزهاي نخست و از عوامل شکست خط پدافندي و تصرف چند ارتفاع از سوي دشمن در اين محور بودند. طي اين حمله، تعداد 190 نفر از نيروهاي ارتش شهيد، مجروح و 192 نفر از آنها مفقودالاثر شدند و 2 نفر به اسارت درآمدند. همچنين، از برادران تيپ نبي اکرم(ص) 87 نفر شهيد و 40 نفر مجروح شدند.   محور گيسکه: پس از آرام شدن محور کهنه ريگ، دشمن در ساعت 1 بامداد 1365/1/26، پس از اجراي آتش سنگين و با نيرويي به استعداد دو گردان و يک گروهان، به ارتفاعات گيسکه حمله کرد. در اثر آتش تهيه دشمن، تمامي نيروهاي تيپ 40 سراب که به روي گيسکه مستقر بودند، پيش از هرگونه درگيري و مقاومت عقب نشستند و بدين ترتيب، ارتفاعات مهم گيسکه به سادگي به دست دشمن افتاد.   تک دشمن در منطقه سيدکان :   در اوايل شب 1365/2/3، دو سرباز عراقي در منطقه سيدکان که در سي کيلومتري عمق خاک عراق قرار دارد، به نيروهاي خودي پناهنده شدند و اطلاع دادند که نيروهاي عراقي همان شب، ساعت 3 بامداد، به اين منطقه حمله خواهند کرد. چند روز پيش از اين نيز، بارزاني ها ، نيروهاي ايران را از تجمع نيروهاي دشمن و قصد حمله آنها، مطلع کرده بودند. منطقه سيدکان با شش گردان از تيپ هاي 1 و 2 لشکر 64 ارتش جمهوري اسلامي ايران پدافند مي شد. در ساعت 3 بامداد (1365/2/4) هجوم دشمن به اين منطقه با اجراي آتش توپخانه آغاز شد. بدين ترتيب، تا ساعت 00:6 صبح 50 درصد از پايگاه هاي خودي سقوط کرد و نيروهاي ديگر پايگاه ها نيز عموما، بدون درگيري با دشمن، عقب نشيني کردند. تا ساعت 00:11 صبح، تنها قله یک ارتفاع در دست نيروهاي خودي باقي مانده بود و سپاه براي تقويت مواضع خودي، گردان هاي جندالله مهاباد و اشنويه را به منطقه اعزام کرد تا مانع از سقوط قله مزبور شوند.   همچنين، به تيپ شهيد بروجردي سپاه براي بازپسگيري مناطق اشغال شده، آماده باش داده شد. در حالي که اين تيپ مشغول شناسايي بود و براي عمليات آماده مي شد. ناگهان شايع گرديد که دشمن قصد حمله به لولان را دارد. نيروهاي مستقر در آن، ارتفاع را تخليه کردند و تنها تعدادي از برادران گردان جندالله روي قله به مقاومت پرداختند که هم از سوي دشمن و هم از سوي نيروهاي خودي به خيال اينکه قله در دست دشمن است، زير آتش قرار گرفتند. در اين حمله، دشمن با استعداد اندک، حداکثر يک تيپ و تعدادي نيروهاي محلي (جاش) با سلاح هاي ساده و بدون پشتيباني قوي و بدون هيچ تلفاتي ارتفاعات مهم منطقه از جمله بين لاتا، سرسول، گردشوان و لولانرا تصرف کرد و در مجموع، با تصرف حدود 250 کيلومتر مربع از زمينهاي منطقه، راهکارها و معبرهاي زيادي که به ويژه براي کار چريکي و جنگ هاي نامنظم مناسب بود را مسدود کرد.   هجوم دشمن به جزيره جنوبي خط پدافندي جزيره مجنون جنوبي : از مهم ترين خطوط پدافندي خودي است که سه پد غربي، مياني و شرقي را شامل مي شود. از اوايل بامداد روز 6/ 2/ 1365، دشمن اجراي آتش تهيه روي پدهاي غربي و مياني را آغاز کرد. در ساعت 3 ، آتش توپخانه عراق تشديد شد و به دنبال آن، نيروهاي دشمن در ساعت 4 بامداد، حرکت خود را به طرف مواضع نيروهاي ايران آغاز کردند. مسؤوليت دفاع از پد مياني به عهده نيروهاي تيپ يک لشکر 92 بود که با تشديد آتش دشمن نيروهاي ايراني تا سه راهي تقاطع پد و جاده، يعني در حدود دو کيلومتر عق آمدند و نيروهاي دشمن 1 تا 1.5 کيلومتر روي پد پيشروي کردند. به دنبال آن، دسته اي از نيروهاي تيپ الغدير در اين پد به مقابله با دشمن پرداختند و در روز، تعدادي از آنها را به عقب نشيني وا داشتند.       طرح ریزی و اجرای استراتژی دفاع متحرک عراق بقدری پیچیده بشمار می رفت که حتی تا کنون نیز بخش عمده ای از این راهبرد ، دچار ابهامات جدی است . نقشه فوق ، برآورد اینجانب از حرکات شطرنجی ارتش بعث عراق در جریان استراتژی دفاع متحرک در اواخر سال 1364 واوایل 1365 است . براساس تئوری ژنرال استاری ، اصل اساسی در اجرای راهبرد دفاع متحرک ، " نبودن در همه جا و در عین حال بودن در همه نقاط درگیری است " ، بدین معنی که هر ارتشی برای دست یابی به موفقیت می بایست علاوه بر درگیر کردن واحدهای دشمن در طول جبهه نبرد ،ذهن فرماندهان دشمن را نیز نسبت به جهت و هدف اصلی تهاجم گمراه نماید .   اين تيپ (الغدير) با وارد کردن تعدادي نيروي جديد و با کمک آتش توپخانه و تانک، از ساعت 00:4 بامداد روز بعد،پيشروي روي پد مياني را آغاز کرد و پس از عبور از ميدان مين و سيم خاردار دشمن، تا نزديک دومين خط پدافندی  خودي جلو رفت و بالاخره، پشت ميدان مين مواضع جديد را ايجاد و در آنجا مستقر شد؛ بنابراين، نيروهاي خودي توانستند دشمن را به عقب نشيني وادار کنند. بدين ترتيب، در نهايت، تنها دويست متر از مواضع قبلي خودي در اشغال دشمن باقي ماند. در پد غربي نيز، دشمن پس از اجراي آتش سنگين، از روبه رو و از پهلو تهاجم خود را با سه قايق، از داخل آب آغاز کرد. پدافند اين پد به عهده تيپ الغدير بود. نيروهاي اين تيپ در مقابل حمله دشمن چنان مقاومت کردند که عراق ضمن تحمل تعداد زيادي تلفات، موفق به اشغال مواضع خودي نشد و تنها 150 متر از مواضع قبلي خود جلوتر آمد و فاصله نيروهاي خودي و دشمن کمتر شد. در اين حمله، نخست، دشمن از پهلوي مواضع خودي (آب) موفق شد قايقهاي خود را به سيل بند برساند، اما در نهايت، در اين محور نيز، موفقيتي به دست نياورد و با پنج تن کشته و اسير، به اجبار با دو قايق فرار کرد. در اوايل بامداد روز 1365/2/8، دشمن مجددا، به پدهاي مياني و غربي حمله کرد. اين حمله در پد مياني، از دو محور روبه رو و از پهلو با قايق انجام شد که در اثر مقاومت نيروهاي تيپ الغدير دشمن از روبه رو، موفقيتي به دست نياورد و عقب رفت . در محور پهلو نيز، برادران غواص دو قايق دشمن را با نارنجک منهدم کردند و با فرار ديگر قايقهاي دشمن حرکت عراق در اين محور نيز شکست خورد. در پد غربي نيز، نيروهاي دشمن قصد جلو آمدن داشت که رزمندگان تيپ الغدير آنها را عقب راندند.   در ساعت 3 بامداد همان شب، دوباره، دشمن در پد مياني حمله ديگري را آغاز کرد و ضمن اجراي آتش حرکت خود را ادامه داد که با مقاومت و مقابله برادران الغدير به اجبار، عقب نشيني کرد. در همين شب نیز، غواصان اين تيپ طي يک حرکت، خطوط دفاعی دشمن را که دو شب پيش در پد مياني به دست عراق افتاده بودرا منهدم نمودند. براي بار سوم، نيروهاي عراقي در اواخر همين شب، حمله ديگري را در پد مياني آغاز کردند که نيروهاي الغدير به کمک نيروها و تجهيزات ارتش به مقابله بر خاستند و نيروهاي دشمن را به عقب نشيني واداشتند. مسؤولان قرارگاه نصرت با توجه به تحرکات دشمن و شواهد موجود در اين منطقه و اطلاعات به دست آمده از اسيران معتقد بودند که در اين منطقه، دشمن قصد هجوم گسترده اي را دارد؛ بنابراين، آنها لزوم تقويت خط را يادآور شدند و بر کار مهندسي، به ويژه روي پدها تأکيد مي کردند، چرا که طبق اظهارات اسيران، دشمن، به هر تيپ از لشکر 31 خود، مأموريت بازپسگيري يک پد را داده بود . پس از ده روز، دشمن بار ديگر در اواخر شب  1365/2/18، در سه نقطه از هور، يعني پدمياني، پدغربي جزيره جنوبي و نهر الکساره به تک اقدام کرد که با مقابله واحدهای سپاه  مستقر در اين منطقه روبه رو شد و چندين قايقش منهدم و تعدادي از افرادش کشته و اسير شدند و اين حملات عراق نيز دفع گرديد.   ادامه دارد ..................

بخش بیست وچهارم :   تک دشمن به منطقه عمومي پنجوين (منطقه عملياتي والفجر4) (1364/12/29)   پس از اينکه دشمن توانست با صرف توان کمي، موفقيتهايي را در منطقه والفجر 9 به دست آورد، در شبانگاه 1364/12/29 با نيرويي حدود دو گروهان به منطقه پنجوين که در ادامه منطقه والفجر 9 قرار داشت ، حمله کرد و با ايجاد رخنه از ارتفاعات شاخ تاجر، جلو آمد و حدود دو سوم از ارتفاعات شيخ گزنشين را هم به اشغال خود درآورد. فرماندهي قرارگاه نجف3، با اطلاع از تحرکات دشمن در اين منطقه، طي تماسي از فرماندهي لشکر 28 خواست تا اين ارتفاعات هرچه زودتر تأمين شود. آنها پاسخ دادندکه آتش دشمن سبک شده است و مسئله خاصي نيست، اما چند ساعت بعد، از لشکر 28 خبرمي رسد که دشمن ارتفاعات شيخ گزنشين را اشغال کرده است.   به دنبال اشغال شيخ گزنشين، نيروهاي دشمن در اوايل شب جمعه مورخ  1365/7/1 به ارتفاعات ميشلان، که در ادامه ارتفاعات شيخ گزنشين واقع است، از دو طرف حمله کردند. در نخستين لحظه هاي حمله دشمن، نيروهاي تيپ 55 هوابرد، که پدافند آنجا را به عهده داشتند، عقب نشيني کردند. با عقب نشيني اين نيروها، نيروهاي دشمن تمامي توان خود را متوجه مواضع يک گروهان از برادران تيپ اميرالمومنين کرد که در آنجا حضور داشتند. اين برادران مقاومت سختي از خود نشان مي دهند، طوري که بيست تن از آنان شهيد و تعدادي مجروح شدند. در نهايت، با اصرار فرماندهي قرارگاه نجف 3 ارتفاعات را تخليه کردند و به عقب آمدند. بدين ترتيب، ارتفاعات ميشلان و همچنين، ارتفاعات شيخ لطيف که زير ميشلان قرار داشت، به اشغال دشمن در آمد. با اشغال ارتفاعات مهم منطقه والفجر4 و والفجر 9 نيروهاي دشمن بر اين منطقه مسلط شدند و دشت پنجوين کاملا زير ديد و تير دشمن قرار گرفت.   تک دشمن به منطقه دربنديخان: هجوم دشمن به منطقه دربنديخان با اجراي آتش تهيه از ساعت 1:30 بامداد 1365/1/15 و حمله به محور بياروک در ساعت 5:30 بامداد، آغاز شد و با تصرف ارتفاعات مهم: سورمر، شاخ شميران، شاخ برددکان و قسمتي از يال بياروک، طي دو روز عمليات، پايان يافت. دشمن براي حمله به اين منطقه، که با دو گردان از نيروهاي سپاه پدافند( گردان مقداد از قرار گاه شهید کاظمی و گردان  انبیاء از تیپ 57 ابوالضل ) مي شد، حدود ده گردان پياده، يک گردان تانک و يک گردان توپخانه را به کار گرفت، با خالي شدن يال بياروک از نيروهاي قلخاني(نیروهای سازماندهی شده محلی که برای مبارزه با ضد انقلاب محلی آموزش و مسلح شده بودند )که بدون مقاومت عقب نشستند، دشمن توانست در نخستين وهله، اين يال را تصرف کند و به راحتي گسترش پيدا کند. در محور شاخ شميران نيز که تنها چهارده نفر نيروي خودي حضور داشتند براي مدتي مانع از پيشروي دشمن شدند، اما در نهايت، با ادامه فشارهاي دشمن مقاومتهاي خودي خنثي و پس از دو روز عمليات نقاط مزبور به تصرف عراق درآمد. با استقرار نيروهاي عراقي روي ارتفاعات سرکوب منطقه، نخست، راه نفوذ جمهوري اسلامي به عمق خاک عراق از اين محور سد شد، دوم، موقعيت ديد و تير نيروهاي خودي روي تأسيسات سد در بنديخان، جاده بغداد - سليمانيه و ... از بين رفت و سوم، راه بسته شده نفوذ و فعاليت ضد انقلاب در محور جوانرود و پاوه باز شد. مهم ترين دلايل موفقيت شمن در اين منطقه را مي توان به شرح زير ذکر کرد:   -1  ضعف خودي به دليل کمبود نيرو، امکانات و استفاده از نيروهاي قلخاني در محور حساس منطقه (يال بياروک)؛ -2 قوت دشمن از نظر رعايت اصل غافل گيري، داشتن اطلاعات کافي، امکان آتش پرحجم، استفاده از هلي کوپتر براي پشتيباني.   در اين عمليات، دشمن با تلفاتي نزديک به هفتصد نفر (دو گردان از دشمن تا 80 درصد منهدم شدند) توانست صد کيلومتر مربع زمين اشغال کند و از نيروهاي خودي حدود پنجاه نفر شهيد، شش نفر اسير و سيصد نفر مجروح شدند.   ادامه دارد ...............

بخش بیست و دوم :   ب - ابعاد عمومی  استراتژی دفاع متحرک :   ارتش بعث عراق ، در کنار اتخاذ استراتژی های عملیاتی جدید ، همچنان بخشی از راهبردهای مورد استفاده در راهبردهای قبلی را به کار می برد . در این مقطع نیز با وجود اینکه استراتژی دفاع متحرک ، چهره اصلی راهبرد دفاعی عراق را بیان می نمود ، اما فرماندهان ارتش عراق ، همچنان تدابیر دفاعی خویش را با قدرت بیشتری ادامه ادامه می دادند .   1- تقویت و چند لایه کردن مواضع پدافندی در اروند :   پس از 75 روز مقاومت نیروی های ایرانی که بشدت خلاف ارزیابی های واحدهای اطلاعاتی عراق قبل از عملیات والفجر8 بود ، عراقی ها بسرعت دست به یافتن دلایل شکست خود در فاو زدند . در یکی از سلسله جلسات فرماندهان عراقی برای تبیین شکست عراق در فاو، مهمترین عامل نداشتن تجهیزات انفرادی توسط پیاده نظام عراقی برای ساخت سنگرهای تعجیلی و یا انفرادی دانسته شده بود ، بنابراین تقویت مواضع پدافندی ورفع نقاط ضعف آن ، یکی از نتایج یکی از مهمترین نتایج بررسی و تحلیل شکست ارتش عراق بود .   بنابراین ارتش عراق ، ایجاد مواضع آتش (پیاده /تانک) سنگرهای انفرادی و اجتماعی پیاده نظام ، سنگرهای کمین ، خطوط ارتباطی میان خطوط پدافندی و میادین مین را در اولویت کارهای خود قرار دادند . به همین منظورپس از فروکش کردن درگیری ها ، ایجاد موانع خورشیدی ، ضربدری ، سکوهای شلیک و استراحت برای تانک و خمپاره در دستور کار قرار گرفت . تامین یگانهای مهندسی مامور به خطوط مقدم نیز به فرماندهی تیپ های پدافندی واگذار گردید .   یک کارشناس نظامی عرب ( مارشال عبدالحلیم ابوغزاله - وزیر وقت دفاع مصر )‌ براین اعتقاد است که ارتش عراق با ایجاد یک سیستم پدافندی قوی و جدید در طول محیط خارجی خطوط پدافندی ایران در فاو ،موفق شد تا  با کمترین نیرو ، بخش بزرگی از استعداد رزمی سپاه را در فاو درگیر نماید . وی بر این اعتقاد است که :   " بر عکس مواضع پدافندی ایران، عراق خطوط پدافندی خود را چند لایه نمود و بوسیله یک شبکه پیچیده خطوط مواصلاتی جاده ای آنها را به عقبه و مراکز لجستیک متصل ساخت و برای حفاظت از این مراکز با استقرار حجم انبوهی از آتشبارهای دفاع هوایی و استقرار  گردان های توپخانه و مهمات مربوط به آنها ، قدرت آتش خود را نسبت به ایرانی ها به میزان هفت برابر افزایش داد . از سویی دیگر ارتش عراق با افزایش منابع اطلاعاتی خود ، میزان دقت آتش توپخانه خود را افزایش داد و این مساله موجب کاهش تردد یگان های مستقر در خطوط مقدم ایرانی ها گردید "   2- بهره گیری از ظرفیت کامل رزمی : ارتش عراق در سراسر طول جنگ همواره درصدد بود تا کمبود نیروی انسانی خود را با اجرای انبوه آتش توپخانه و بمباران هوایی و شلیک موشکهای زمین به زمین جبران نماید و این مساله موجب گردید تا یگان های این ارتش بی محابا دست به استفاده از مهمات گران قیمت توپخانه ( بویژه مهمات 122 م.م کاتیوشا و 130 م.م ) بزنند که این امر به نوبه خود باعث افزایش هزینه های جنگ می گردید . از سویی دیگر ، صدام در ملاقاتی با عشایر کرد عراقی در 28 فروردین 1365، مبلغ 60 میلیون دلار به آنان داد تا مناطق حاج عمران و.... را باز پس گیرند . به کار گیری عشایر ، ان هم در کاری مشترک با ارتش عراق ، نشان می داد که ارتش عراق به هر روشی برای جبران کمبود نیروی انسانی خود دست می زند .   3- اتخاذ تاکتیک های جدید برای مقابله با یگان های غواص ایرانی : با مشاهده تاکتیک جدید به کار گرفته شده توسط ایرانی ها ، عراق بسرعت ،دست به ایجاد موانع پدافندی بیشتر برای جلوگیری از غافلگیری توسط واحدهای ایرانی زد . تا جایی که در عملیات کربلای 5 ، بطور میانگین از لجمن واحدهای ایرانی تا نخستین رده پدافندی ارتش عراق ، بطور میانگین بین 15 تا 20 مانع شامل طیف متنوعی از سیم های خاردار ، بشکه های فوگاز ، میدان های مین ترکیبی ( ضد نفر ، ضد تانک و منور  و..... ) و سنگرهای کمین ایجاد شده بود .   4- ارتقای کمی و کیفی توان اطلاعاتی : ارتش عراق که در جریان عملیات والفجر8 بیشترین آسیب را از توان نیروهای ایرانی در استفاده از دو عنصر غافلگیری و فریب اطلاعاتی دیده بودند ، بسرعت درس های لازم را فرا گرفتند . از سویی دیگر ، ارتش عراق برای اجرای عملیات تهاجمی خود نیاز به اطاعات به روز داشت و چنین امری نیازمند تقویت توان اطلاعاتی آنها بود . یکی از مسئولین ..... در اینباره می گوید : " عراق وقتی دید که باید در زمین پدافند کند ، توان سازمانی خود را متمرکز نمود و قرارگاه ها و سپاه های خود را بر اساس این تمرکز ، در خطوط مقدم خود گسترش داد .عراق با استفاده از توان مهندسی فوق العاده خود ، یک پرده پوششی قوی در مرز ایجاد نمود . یک توان سازمانی دیگر هم داشت که هر کجا آن توان اطلاعاتی قرارگاهی اش خبر می داد که یک احتمال خطر وجود دارد ، با آن توان سازمانی عمل می نمود ( استقرار واحدهای جیش الشعبی و پیاده نظام عادی در خطوط مقدم و استقرار واحدهای نخبه گارد ریاست جمهوری در عقبه سپاه )   ابزارهای اطلاعاتی عراق برای افزایش توان اطلاعاتی خود عبارت بود از : الف- دیده بانی : وجود دکل های 42 متری و 100 متری در منطقه این امکان را به دشمن می داد که همه جاده های منطقه بویژه جاده های حاشیه اروند و جاده های عمود بر آن را زیر نظر داشته و اقدامات مهنسی ایران را ثبت نماید ب- اعزام واحدهای گشتی- شناسایی : وظیفه این نیروها بیشتر ثبت کمیت های نیروهای عراقی بشمار می آید . ج: اعزام نیروهای اطلاعات رزمی در عمق : واحدهای غواص عراقی ماموریت شناسایی عمیق در داخل مواضع ایرانی ها را بر عهده داشتند . د: عکس هوایی : عراق به طور متوسط هفته ای یکبار توسط پرنده های شناسایی نظیر MIG-21 R و یا MIG-25 RB از مناطق مختلف تصویر تهیه می نمود . همچنین با استفاده از توان اطلاعاتی ماهواره ای غرب ، همه تغییرات در سطح زمین شامل جاده ها ، مواضع توپخانه ، زاغه های مهمات ، قرارگاه ها را ثبت می نمود . ه - رادار رازیت : ارتش عراق با دراختیار داشتن تعداد زیادی از این نوع رادار ، که 40 کیلومتر برد داشت میتوانست در همه گونه شرایط آب و هوایی تمامی اهداف متحرک را تا ارتفاع 300 متری شناسایی نماید . و- ستون پنجم - تردد افراد مختلف در مناطق عملیاتی عملا" این امکان را به دشمن می داد تا با استفاده از عناصر نفوذی ، دست به جمع آوری اطلاعات بزند . ی- شنود : عراق با استفاده از تجهیزات پیشرفته ، امکان شنود شبکه مخابراتی  خودی را داشت .   5- ادامه تلاش های دیپلماتیک برای ایجاد فشار بر ایران برای پایان دادن به جنگ   6- ادامه بمباران ها ، مورد حمله قراردادن نفت کش ها و اهداف غیر نظامی   7- تداوم دریافت کمک از جامعه جهانی .     پی نوشت : در حدود 10 یا 11 سال پیش ، مدیر عامل محترم وقت  هسا ، مطلبی را گفت گه بسیار موجب تعجب بنده شد ، ایشان در مصاحبه ای در مورد توان صنعت هواپیمایی ایران ، در مورد پروازهای شناسایی اس .آر.71 بر فراز ایران درزمان جنگ مطلبی را طرح فرمودند که موجب گردید بنده بشدت دنبال این مطلب را بگیرم ولی هرچه بیشتر جستجو کردم ، کمتر یافتم. ایشان بر این اعتقاد بود که آمریکایی ها برای داشتن یک برآورد اطلاعاتی کامل از وضعیت جبهه های جنگ و اینکه وضعیت پوشش ابر بر فراز مناطق نبرد به گونه ای بود که ماهواره ها قادر نبودند تا تصاویر دقیقی تهیه کنند ، حداقل چند مورد پرواز شناسایی بر فراز ایران صورت گرفت که علیرغم کشف توسط سیستم پدافند هوایی ، هیچ کاری از دست ما ساخته نبود .

بخش بیستم :   راهبرد دفاع متحرک :   ناتوانی عراق در بازپس گیری فاو پس از 75 روز پاتکهای پی درپی که با فشار شدید زرهی ، حملات بی وقفه نیروی هوایی و اجرای آتش شدید توپخانه و استعمال تسلیحات شیمیایی در محور کارخانه نمک در منتهی الیه شبه جزیره فاو همراه بود و همچنین تاثیرات منفی از دست دادن این منطقه بلحاظ روحی ، سیاسی و نظامی ، مهمترین محرک ارتش عراق در اتخاذ استراتژی دفاع متحرک می بود .   تاکتیک های اعجاب آور نیروی های شهادت طلب نیروی زمینی سپاه برای عبور از رودخانه وحشی اروند و همچنین پشتیبانی آتش فوق العاده آتشبارهای توپخانه ارتش جمهوری اسلامی ایران که در مجموع موجب غافلگیری ارتش عراق گردید ، موجب شد تاآنها در وضعیت دشواری قرار گرفته و بتدریج از باز پس گیری منتهی الیه جنوبی و بویژه شهر راهبردی فاو ناامید گردد .   در چنین شرایطی ، فرماندهی ارتش عراق و در راس آنها صدام حسین دو راه عمده را در پیش روی خود مشاهده می نمود ، که انتخاب هریک از آنها می توانست تاثیرات نامطلوبی را برای این کشور درپی داشته باشد . بدین معنی که اگر از یکسو برای بازپس گیری فاو پافشاری می نمود ، با توجه به زمین عملیات می بایست تلفات زیادی را متحمل شود ، چرا که موقعیت استقرار واحدهای خودی و وضعیت نیرویی واحدهای ارتش عراق ، اجازه تحمل تلفات بیشتر را به آنها نمی داد. متقابلا" بعلت اهمیت فوق العاده سیاسی - نظامی فاو ، چشم پوشی از آن و قبول برتری یگانهای ارتش اسلام بر این منطقه برای عراق قابل قبول نبود . بدین ترتیب ، صدام با یک بن بست سختی روبه رو شده بود و برای خروج از این وضعیت می بایست الزاما" راهبرد جدیدی اتخاذ می نمود . اطهارات صدام در آن زمان ، بخشی از ابعاد وضعیتی  را که عراق گرفتار آن شده بود را بیان می نمود . بطوریکه صدام در جلسه شورای فرماندهی حزب بعث ، که مدتی پس از شکستهای پی درپی پاتک های دیوانه وار ارتش عراق در محور کارخانه نمک در بغداد برگزار شد وضعیت را چنین تحلیل نمود :   " پاره ای ازدوستان توصیه کردند که شما چه اصراری دارید در حالی که ایرانی ها نیروهای خود را در فاو متمرکز کرده اند به آن منطقه حمله کنید . اهداف دیگری نیز غیر از شهر فاو در طول مرز 1200 کیلومتری تعیین کرده و به آن حمله نمایید . حال ما به این نتیجه رسیده ام که اگر ارتش ما (عراق) حمله نکند ، نیروی های ایرانی حمله می کنند و اگر دریک منطقه پدافند کنیم ، پس از چند روز به همان اندازه تلفات می دهیم که معمولا" در جریان عملیات تهاجمی بدان دچار می شویم . بنابراین بهترین راه این است که فعلا" از فاو صرف نظر کرده و در سایر جبهه ها به نیروهای ایرانی حمله کنیم . "     پی نوشت : یکی از نکات مغفول عملیات اعجاب آور والفجر 8 که در منطقه عمومی اروند  انجام شد ، شرح عملیات فریب تاکتیکی و راهبردی که بصورت مشترک توسط  یگانهای اطلاعاتی ارتش ، سپاه و وزارت اطلاعات اجرا گردید می باشد ، که شاید از بلحاظ تاریخی بررسی و تحلیل آن جالب به نظر برسد .

بخش هجدهم : با توجه به شرایط مذکور صدام تصمیم گرفت تا با تحمل شرایط سخت پس از شکست، ابتکار عمل را از دست نیروهای اسلام خارج کرده و عراق را آغازگر عملیاتهای آینده نماید، زیرا در این صورت او از اولین و مهمترین اصول جنگ پیروی کرده بودچرا که در جنگ طرفی که قصد دارد ابتکار عمل را بدست گیرد باید شرایط ذیل را تامین کند: 1- انتخاب محل مناسب برای انجام عملیات. 2- انتخاب زمان مناسب برای انجام عملیات. 3- مجبور ساختن دشمن به شرکت در عملیاتی که تمایل به آنجام آنرا نداردو از میان بردن توان تجهیزاتی ، لجستیکی و.... در یک دفاع بی حاصل 4- خسته کردن دشمن از طریق آماده باشهای دائم برای مقابله با عملیاتهای پیش بینی نشده در طول جبهه، زیرا دشمن نمی داند، عملیات کی و کجا به اجراء در می آید. 5- از میان بردن روحیه جنگی طرف مدافع چرا که طرفی که ابتکار عمل را در دست ندارد روحیه هم نخواهد داشت. 6- طرفی که ابتکار عمل را در دست دارد همواره موجب دستپاچگی دشمن و از هم پاشیدن طرحها و نقشه های استراتژیک (سوق الجیشی) او شده و آمادگی اش را بر هم می زند. ازسویی دیگر همانطور که در پست قبلی ذکر گردید ، محدودیتهای جدی در سازمان رزم سپاه و ارتش وجود داشت : فرمانده کل وقت سپاه ( سردار سر لشکر محسن رضایی ) محدوديت توان، زيانهاي اين محدوديت و علل آن را در جمع مسؤولان نيروي زميني سپاه و نيروي زميني ارتش چنين بيان مي کند: "در حال حاضر، عراق فهميده که توان ما چقدر است، از نظر نظامي، در فاو هدف دشمن کسب زمان است. ما نيز کسب زمان مي کنيم تا بلافاصله، حمله کنيم، اما با کدام قرارگاه‚ با کدام فرمانده‚ با کدام گردان، با کدام تشکيلات، ديگر (امکاناتي) نداريم. دشمن نيز اين را مي فهمد، يعني تمام دنيا اين ارزيابي را مي کند و مي گويند اگر اينها (ما) توان داشتند، حتما ام القصر را گرفته بودند. اکنون، ديگر توان ما دستشان آمده است و در حال حاضر ديگر اينکه دشمن بفهمد ما مي خواهيم کجا حمله کنيم و آمادگي داشته باشد، اصلا مطرح نيست، او مطمئن است که با يک حرکت تمام نيروهاي ما زمين گير مي شوند. آنها ديگر احتياجي ندارند، بدانند که ما از کجا حمله خواهيم کرد، عراق مطمئن است که ما توان حمله نداريم، يعني دشمن ارزيابيهاي استراتژيک مي کند. البته، چهار، پنج سال است که ما نيز اين ارزيابيها را مي کنيم، اما کسي توجه نمي کند. با توجه به اهميت منطقه والفجر 8 که حفظ آن توان زيادي را مي طلبد و افزون بر آن، پدافند مناطق مهمي، مانند هور و جزيره جنوبي و نقاطي از غرب که به عهده سپاه است، يگان هاي سپاه غالبا در دو، سه منطقه خط پدافندي دارند و از امکان گسترش بيش از اين برخوردار نيستند" فرمانده وقت نيروي زميني سپاه طي گزارشي در جلسه ستاد خاتم پس از بيان استعداد تک تک يگان هاي سپاه و خطوط پدافندي آنها، چنين اظهار نظر مي کند: " در جبهه غرب، 27 گردان، در جبهه مياني، 26 گردان و درجبهه جنوب 43 گردان سپاه پدافند مي کنند. اين مجموعه نيرويي است که از سپاه درپدافند است، اگر بخواهيم وضعيت نيرو را حساب کنيم براي پدافند به 96 گردان نياز داريم. اگر عراق بخواهد حمله کند ، 99 گردان نيز براي مقابله با آن لازم است، در فاو نيز، دست کم، به 80 گردان نيروهاي دائمي براي پدافند نياز داريم. بدين ترتيب، در مجموع، حدود 280 -250 گردان لازم است؛ بنابراين، بايد روند اعزام نيروها به صورتي باشد که هر سه ماه، 280 گردان نيروي رزمي، يعني 1000نفر، براي ما فرستاده شود" ادامه دارد ........................

بخش هفدهم : پیش زمینه : تصرف بندر فاو توسط رزمندگان اسلام در عملیات والفجر 8، ضربات شدیدی بر پیکر ارتش عراق وارد ساخت و موقعیت سیاسی – نظامی رژیم عراق را به شکل مؤثری زیر سؤال برد. شکست فاحش و تلفات سنگین ارتش عراق در این عملیات سبب شد تا صدام با کمک طراحان نظامی غربی ، سیاست جدیدی را در جنگ طرح ریزی و اجراء نماید. این سیاست که بعدها به استراتژی دفاع متحرک معروف شد با اهداف منفعل کردن نیروهای خودی ، بدست گرفتن ابتکار عمل در جنگ، تاخیر در عملیات آینده رزمندگان اسلام، گرفتن زمان جهت بازسازی یگانهای آسیب دیده در عملیات فاو و پاره ای از اهداف جانبی دیگر به اجرا درآمد. استراتژی دفاع متحرک از تاریخ 1362/2/15 در منطقه چوارتا آغاز و تا 1365/2/26 در منطقه مهران ادامه یافت . اوج موفقیت ارتش عراق در این دوره از جنگ را می توان تصرف شهر مهران دانست که تبلیغات گسترده ای را از سوی رژیم بعث به همراه داشت. عده ای از صاحبنظران نظامی معتقدند اگرچه با بازپس گیری شهر مهران توسط نیروهای خودی این استراتژی به شکست انجامید اما همین خط مشی با جبران نقاط ضعف آن در پایان جنگ توانست موفقیت هایی را نصیب ارتش عراق نماید. بدين منظور با توجه به موفقيتي که در بازپس گيري منطقه والفجر 9 (منطقه چوارتا) به دست آورد و نيز اطلاعاتي که از خطوط پدافندي ما داشت، از جمله اينکه مي دانست يگان هاي اصلي سپاه براي دفاع از دستاوردهاي عمليات والفجر8 در اين منطقه متمرکز کرده اند، به سپاه هاي مستقر در سراسر جبهه ها مأموريت انجام عمليات محدود را ابلاغ کرد تا در مناطقي که اهميتي نسبي داشتند، خطوط پدافندي ما را شناسايي کنند و در نقاط ضعيف و قابل رخنه به عمليات بپردازند. در اين سلسله تحرکات، دشمن افزون بر تعقيب هدف، به نتايج زير نيز مي انديشيد و آنها را در زمره اهداف خود قرارداده بود: 1- زمین گیر کردن توان تهاجمی نیروهای خودی ، بویژه جلوگیری از سازماندهی ، تجمع و آمادگی نیروها برای انجام عملیات گسترده و درنهایت جلوگیری از ادامه جنگ 2- به دست گرفتن ابتکار عمل در جنگ و تعيين نقطه و نوع نبرد؛ 3- کسب زمان براي بازسازي و بالابردن توان رزمي خود؛ 4- بهره برداري تبليغاتي و برقراري و حفظ موازنه سياسي درجنگ 5- روحيه بخشيدن به ارتش شکست خورده و مردم عراق؛ 6- جلوگيري از مأيوس شدن دنيا از توانايي ارتش و رژيم بعث عراق؛ 7- تضعيف جبهه مهم فاو براي ضربه زدن به اين خط در موقعيت مناسب 8- تسلط بر سلسله از نقاطي مهم و ترميم خطوط پدافندي و به دست آوردن موقعيت مناسب ديد و تير براي کاستن از اضطرابهاي خود و صرفه جويي در نيرو و امکانات؛ 9- گرفتن اسير براي تبليغات و همچنين، کسب اطلاعات در مورد خطوط پدافندي، عمليات محدود و گسترده. عوامل موفقيتهاي دشمن در حرکت جديد: ضعف خطوط پدافندي خودي: پس از عمليات بيت المقدس، دشمن در زمين حالت پدافندي به خود گرفت و تا والفجر 8 عمليات تهاجمي نداشت. بدين ترتيب، خطوط پدافندي غير فعال خودي بر اثر گذشت زمان فرسوده، خاکريزها و استحکامات آنها سست شدند و اقدامي براي تحکيم و ترميمشان، که بيشتر از سوي برادران ارتش پدافند مي شد، انجام نگرفته بود. آماده نبودن نيروهاي پدافند کننده: عدم تحرک دشمن پيش از عمليات والفجر 8 در خطوط پدافندي آرامش و سکوت طولاني اي را در اين خطوط باعث شده بود و آمادگي رزمي نيروهاي پدافند کننده را که تقريبا تمامي آنها از برادران ارتشي بودند، کاهش داده بود. فرماندهان آنها نيز غالبا به اين مسئله توجهي نداشتند و به علت عدم سرکشي، بيشتر اوقات از وضعيت خطوط خود بي اطلاع بودند. جاي گزين نشدن تجهيزات انهدامي يگان ها، خارج شدن توپخانه و يگان ها از نقاط پدافندي از علل ديگر ضعف نيروهاي پدافند کننده و شکسته شدن خطوط پدافندي آنها محسوب مي شود سرهنگ صياد شيرازي ( سپهبد شهید صیاد شیرازی ) در اين مورد گفته است: "نيازي به اعتراف ندارد که نيروي زميني ارتش وضعيت ضعيفي دارد، البته، فقط ضعف روحيه نيست، بلکه ضعيف هم شده است، امکانات سازماني اش دستش نيست، يعني توپخانه ندارد". سرهنگ موسوي نيز اظهار کرده است: " آزاد کردن يگان هايي براي آفند، خود به خود اين خطر را که خط ما آسيب پذير مي شود، به دنبال داشت، براي نيروي زميني آزادکردن اين قدر يگان (لشکر 81 زرهي، لشکر 77 خراسان، لشکر 30 گرگان، لشکر 21 و تيپ 55) کار ساده اي نبوده است" از طرف ديگر، محدوديت توان سپاه اجازه گسترش نيرو در تمامي خطوط پدافندي را نمي داد و همين محدوديت باعث شد که نتوانيم با فاصله زماني کوتاهي از عمليات والفجر 8، عمليات گسترده ديگري انجام دهيم تا توان اصلي دشمن را در يک منطقه زمين گير کنيم و از حالت انفعالي بيرون آييم. ادامه دارد ................... .

بخش پانزدهم : در همین راستا ، ویلیام اشنایدر ، دستیار وزیر وقت امور خارجه ایالات متحده در حوزه امنیت در فوریه 1986 به بغداد سفر نمود تا در مورد توسعه روابط و همکاری های دوجانبه با صدام مذاکره نماید . این اقدام آمریکایی ها در حالی صورت گرفت که سران اسراییل نسبت به این سفر نگران بوده و در ارتباط با تحولات سریعی که در مجتمع سعد 16 واقع در نزدیکی موصل بشدت ابراز نگرانی نمودند . از سویی دیگر کمک های اطلاعاتی آمریکا به عراق و مشاوره های نظامی این کشور در صدر توافقات دوجانبه میان صدام و نماینده ایالات متحده در سال 1986(1365) قرار داشت . آمریکایی ها در مورد الگوی های فعالیت نیروی هوایی ایران اطلاعات ذیقیمتی در اختیار عراق قرار می دادند . این اطلاعات که توسط پرنده های پیش اخطار هوابرد E-3 آواکس مستقر در یک پایگاه هوایی در نزدیکی ریاض جمع آوری می گردید ، از طریق سامانه های ارتباطی ویژه بطور مستقیم دراختیار واحدهای پدافندی و اسکادرانهای تهاجمی عراق قرار می گرفت . همچنین ، گزارش های اطلاعاتی آمریکایی ها در مورد آرایش یگانهای نظامی ایران نیز منجر به یک پیوند اطلاعاتی ویژه میان سرویس های اطلاعاتی غرب بویژه آمریکا با سیستم استخباراتی ارتش عراق که در آن زمان ژنرال وفیق السامرایی ، مسئول آن بود ، گردید . در اوت 1986، روزنامه واشنگتن پست ، طی گزارشی نوشت : " آمریکا در مورد آرایش نظامی واحدهای مسلح ایران ، اهداف مهم اقتصادی و نظامی ، اطلاعات ماهواره ای دقیقی را در اختیار عراق می گذارد ." علاوه بر این ، ژنرال وفیق السامرایی ، افسر مسئول و رابط میان این سازمان و نمایندگان سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده در کتاب خود با عنوان " ویرانه دروازه شرقی " می نویسد : " سرویس های اطلاعاتی آمریکا از اوایل سال 1982 در زمینه کمکهای اطلاعاتی از سایر کشورها جلوتر بودند . این سرویس های اطلاعاتی ، مجموعه اطلاعاتی را در اختیار ما می گذاشتند که بوسیله تجهیزات فنی یا انسانی تهیه شده بود . ما به راحتی می توانستیم تصویر سربازانی که در پادگانهای آموزشی در حال آموزش بودند را مشاهده کنیم تا جایی که اگر این نیروها در مراسم رژه ، دست و پای خود را اشتباه حرکت می دادند ، در این تصاویر بطور واضح مشخص می بود . در این تصاویر هنگامی که کارخانه های سیمان را بررسی می کردیم ، تعداد کیسه های سیمانی که که در یک مرحله بارگیری می گردید ، قابل شمارش می بود . ماهواره ها ، کلیه تحرکات نیروهای ایرانی را در جبهه ، زیز ذره بین گرفته و از حرکات واحدهای زرهی ، قبضه های توپخانه ، قایق ها در مناطق هور تا جابه جا شدن قرارگاه های تاکتیکی ، دپوهای تجهیزات پل سازی و حتی نتایج حملات هوایی و موشکی ما ، برای ما اطلاعات ارزشمندی را فراهم می نمودند . ما در مراحل مختلف جنگ ، از روسها نیز اطلاعات ارزشمندی از ایران دریافت می کردیم . این اطلاعات در جریان کنفرانسهای اطلاعاتی که هر شش ماه یکبار در بغداد یا مسکو منعقد می گردید ، در اختیار ما گذاشته می شد . من ( ژنرال السامرایی ) در یکی از این سفرها به مسکو رفته و با ژنرال کراخمالوف ، رییس بخش خاورمیانه اداره اطلاعات نظامی شوروی (GRU) ملاقات کرده و اطلاعات لازم را دریافت می کردم . ادامه دارد ...................

بخش دوازدهم : آموزه نبرد هوا- زمینی ، از زمانی که برای نخستین بار مطرح گردید ، ، همواره با واقعیت های روز منطبق شده ، مفاد آن بازنگری و اصلاح شده است و عنوان تازه ای یافته است . ( ایالات متحده دشمن ماست ، ولی هر کار خوبی نیاز به تعریف و ستایش دارد ، بدین معنی که یک سازمان ، بویژه یک سازمان نظامی همواره باید یادگیرنده و انعطاف پذیر باشد ) یک تذکر کوچک : احتمالا" بعضی از "عزیزان " با خواندن این مطالب بنده را طرفدار سینه چاک ایالات متحده فرض خواهد نمود ، ولی همین جا عرض کنم چنین چیزی نیست !!!!) هدف اصلی نبرد هوا زمینی که در ابتدا دفاع متحرک خوانده می شد ، از هم گسیختن ستون های مکانیزه و زرهی دشمن در پشت خطوط اصلی نبرد بشمار می آمد ، ولی نسخه بعدی آن که نبرد هوا زمینی (AIR LAND OPERATION) بشمار می آمد ، تاکید داشت که از همان ابتدا باید کاری کرد که ستون های پشت جبهه دشمن ، اصلا" شکل نگیرند. کار بر روی نسخه اصلی نبرد هوا زمینی در اوت 1987 ( اوج جنگ عراق علیه ایران ) آغاز گردید و در اول اوت 1991 ، یعنی یکسال پس از روزی که صدام حسین با اشغال کویت ، جهان را متعجب ساخت ، به آموزه رسمی ارتش ایالات متحده تبدیل گشت . این دکترین ، بر توانایی قدرت نمایی تا فواصل دور و با سرعت بالا تاکید داشت و بر نیاز به عملیات مشترک با بخش های گوناگون ارتش ( JOINT OPERATION) و اجرای عملیات ترکیبی اصرار داشت و خواهان قلمرویی وسیع تر برای بدست آوردن ابتکار عمل در جریان عملیات نظامی و اتکاء بیشتر به سربازانی برخوردار از ویژگی های حرفه ای ، فنی و روحی بالاتر می بود . این آموزه ، عامل زمان را کانون توجه خود قرار داده بود و برحملات همزمان و هماهنگ شده و اعمال کنترل درست در زمان وقوع (REAL TIME) تمرکز داشت . بنابراین فرماندهان مستقر در صحنه رزم می بایست وظیفه کنترل زمان پرواز پرنده های پشتیبانی نزدیک (بالگردها و هواپیماهای بال ثابت ) را برعهده داشته باشند ، و سرانجام ، دانایی ( یعنی هوش و ارتباطات پیشرفته ) نقش محوری را در میدان نبرد بازی خواهد نمود . ادامه دارد ...............

هم اکنون خطرناک ترین تهدید های هوایی که یک سامانه دفاع هوایی ممکن است با آن روبرو شود هواپیماهای رادار گری اف117 و بی 2 اسپریت میباشد جدای از فناوری پنهانکار فناوری های که به آنها کم پیدایی گفته میشود رونق یافته اند.که برای نمونه هواپیمای F/A18 C-D از نمونه قبلی خود یعنی F/A 18 A-B دارای سطح مقطع کمتر و در نمونه F/A18 E/F باز هم کمتر شده است. سطح مقطع راداری به اندازه تصویر هواپیما ای که در رادار میافتد گفته میشود و براساس متر محاسبه میگردد . در تابستان سال 1995 بخش مداومت ستاد هماهنگ کننده تاکتیکی امریکا JTCG/AG گزارش داد که دادن توانایی پنهانکاری و افزودن سیتم جنگ الکترونیک مناسب به F/A-18 E/F آنرا به مبارزی مهیب تبدیل میکند که کشف و ردگیری آن برای سامانه های دشمن بسیار دشوار خواهد بود. در بررسی های شرکت سویسی اورلیکن کانتراوس درگرگونی هایی در ماهیت تهدیدها دیده میشود.در سال 1980 هواپیماها و بالگرد های سرنشین دار 85 درصد توان هجومی یک نیروی هوایی بروز و پیشرفته را تشکیل میدادند .اما تا سال 2010 این اندازه به حدود 40 درصد خواهد رسید و جایگزین آن سیستم هایی نظیر موشک های کروز و هواپیماهای بدون سرنشین خواهد شد. مواد سازه ای برای کاهش بازتابیدگی راداری تهیه شده است همچنین پوشش های نظیر رنگها جهت کم کردن انرژی بازتابش راداری و سرامیک های خاصی برای کاهش علایم فروسرخ ساخته شده است نرم افزار های جهت طراحی بدنه برای کاهش سطح مقطع نیز وجود دارد بعلاوه نرم افزار ها و سیستم های اندازه گیری دیگری برای بررسی کاهش علایم نیز وجود دارد . یک جنگنده معمولی سطح مقطع راداری حدود 6 متر مربع دارد در حالی که این اندازه برای موشک یکدهم یا کمتر از این است .موشک کروز تاماهاوک که از فناوری محدودی جهت پنهانکاری برخوردار است سطح مقطعی حدود 0.05 متر مربع را دارد به گونه ای که موشک کروز پیشرفته تر AGM-129A سطح مقطعی در حدود 0.005 متر مربع را داراستکه کمتر از بازتاب راداری یک پرنده در حال حرکت است !!!. البته سطح مقطع راداری در همه جهات یکسان نیست این اندازه در صورت قرار گرفتن هواگرد در وضعیت نامناسب ممکن است به 10 برابر انچه پیشتر گفته شد تبدیل شود.فناوری پنهانکار یک موشک را برای همه برد ها نا مرئی نمیسازد این پدیده ها تنعا در بردی اتفاق میافتد که انرژی بازتابشهای اداری به حدی کمتر از حساسیت گیرنده های آن افت کند. روش های برخورد با فناوری پنهانکار: ردگیری تهدید های هوایی با سطح مقطع کم نیازمند تاباندن انرژی بیشتر روی هدف و داشتن گیرنده های حساس تر برای کشف انرژی برگشتی است این روش دشواریهای خود را نیز دارد توان بیشتر را با یک آنتن رادار بزرگتر و یک فرستنده نیرومندتر میتوان بدست آورد ولی این کار اندازه. بها . وزن و چابکی رادار را در گردشها میگیرد از سو ی دیگر با افزایش حساسیت گیرنده رادار خروجی شلوغ پر خدشه و اهداف دروغین بیشتری را دربر خواهید گرفتکه به این ترتیب کار برنامه نویسی و محاسبات بسیار پیچیده ای به بار خواهد آورد. یکی از راههای کاهش آثار فناوری پنهانکار بکار گیری رادار هایی که در بسامد VHF,UHF کار میکنند .بیشتر رادار های نظارت و مراقبت دوربرد ساخت کشور های غربی در باند D از 1 تا 2 گیگاهرتز باند E از 2 تا 3 گیگا هرتز و یا باند F از 3 تا 4 گیگاهرتز استفاده میکنند اما روسها ترجیه داده اند که از باند 0.5 تا 1 گیگاهرتز باند C و از 250 تا 500 مگاهرتز باند B و یا حتی باند A از 100 تا 250 مگاهرتز کارکنند. نیروی هوایی ایلات متحده مدعی است که شیوه پنهانکاری به کار گرفته شده در اف 117 و بی 2 نمی تواند در برابر رادار های که با طول موج بلند کار میکنند آسیب پذیر و قابل شناسایی باشد .در زمان جنگ اول خلیج فارس یک ناو جنگی نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا گزارش داد که توانسته پژواک های راداری یک جنگنده پنهانکار اف 117 را دریافت کند .این گفته در صورت درستی ممکن است ناشی از طول موج های بلند بکار رفته در رادار قدیمی مراقبت دریایی بریتانیا باشد که رادار منسوخ شده موج متری مارکنی TYP695 است که احتمالا در باندهاA یا B کار میکرد. رادارهایی پیشرفته تر از این نوع: رادار دو بعدی NEBO-SV ساخت شرکت نیتل روسیه در طول موجهای متری کار میکند و شرکت سازنده ادعا میکن که این رادار توانایی کشف بسیار دوربرد برضد هر گونه تهدید هوایی از جمله آنهای که از فناوری پنهانکار برخوردارند را دارد. 1L13-3 Nebo SV 2D radar براساس مصاحبه تلویزیون روسی با ایگور کرایلو سرپرست تیم سازندگان این رادار" ما میتونیم هواپیمای اف 117 رو به وضوح یک هواپیمای معمولی تجاری ببینیم" ضمن اینکه تکنولوژی این رادار برای استفاده در رادار 3D VLO/LO اس 300 PMU2 برای کشف اهداف در محدوده متوسط بکار رفته. برخی جزئیات رادار -وزن 48 تن برد در محدوده راداری حداقل از 50 کیلومتر تا ارتفاع 500 متری برد در محدوده راداری حداقل از 250 کیلومتر تا ارتفاع 10000 متری برد در محدوده راداری حداقل از 330 کیلومتر تا ارتفاع 27000 متری حد اکثر ارتفاع کاوش 40000 متر -توان مصرفی دو جنراتور دیزلی با توان تولید 30 کلیو وات -فرکانس ارسال امواج در طول موجهای متری باند VHF -سرعت گردش 3 تا 6 دور در دقیقه ---------------------------------------------------------------------------------------- 55Zh6-1 NEBO-UE 3D RADAR این رادار نیز روسی می باشد و ساخت همان شرکت نیتل که غول پیکر سه بعدی و برخلاف بسامد پایین خود . از کارایی رد گیری همسان با رادار های قدرتمند مایکروویو مانند AN/TPS-70 برخوردار است. این رادار با بردی معادل تقریبا 400 کیلوتر و ارتفاع پرواز 40 کیلومتر نیز میتونه تدبیر خوبی در برابر فناوری پنهانکار باشه .ضمن اینکه موشکهای ضد رادار امریکایی مثل هارم توان برخورد با این سامانه ها رو به دلیل داشتن آنتن های غول پیکر ندارند چون برای هدف گیری اهداف راداری کوچک طراحی شده اند. این سیستم نیز بصور ت تکمیل کننده سیستم اس 300 میتونه وارد عمل بشه. رادار AN/TPS-70 آمریکایی ---------------------------------------------------------------------------------------- طراحان رادار تلاش کرده اند تا روشهای نوینی در راه اندازی و بکار گیری سامانه های راداری بیابند. برای مثال کاوش سریع رادار های مرکب کاونده الکترونیکی این امکان را فراهم میاورد که رادار علایم ضعیفی را که نشان دهنده یک هدف آشکار نمیباشد راعلامت گذاری کند و پس از تکمیل کاوش خود به بازنگری این علایم بپردازد. این تدبیر بروی سامانه راداری شرکت اریکسون ماکروویو سیستم تعبیه شده است رادار سه بعدی چند پرتویی چابک به نام AMB جیراف یا همون زرافه به کار گرفته است که به همرا سیستم موشکی RBS23 بامزی بکار میرود.از یک برنامه اولویت دار بر ضد اهداف دشوار سود میجوید و میتواند یک هدف 0.1 متر مربعی را در حدود یک سوم برد معمولی یک رادار کشف نماید. ---------------------------------------------------------------------------------------- روشهای تکمیل نرم افزاری: چند سال پیش پژوهشگران به یک روش کاربری نوین دست یافتند که چگونه الگوریتم های نیازمند محاسبه زیاد به کشف هدفهای پنهانکار کمک میکنند. واین روش برای رادار های هوا به هوا بکار گرفته شده بود که میتواند در یک رادار زمینی بکار گرفته شود.در این روش رادار بجای رهگیری علائم مشکوک آشکار برای حقیقی بودن این اهداف پیش از کشف همه علائم دریافتی را واقعی میشمارد و کوشش میکند تا مسیر آنها را ارزیابی کرده که یک هدف واقعی یک رد گیری کامل و پایدار را نشان خواهد داد در حالی که علائم نادرست را میتوان بدلیل رفتار نامعقول و غیر واقعی آنها را بسلدگی حذف نمود. ---------------------------------------------------------------------------------------- کشف الکترو اپتیکی : معمولا در این روش از حسگرهای مادون قرمز فوق حساس که تا درجه زیادی خنک شده ند و یا موشک های هدایت تلویزیونی استفاده میشود که برای درگیری با اهداف پنهانکار راداری از فاصله نزدیک مناسبند. سیستم های ردگیری نمونه بهینه سازی شده جرناس یا همون راپیر بواسطه رهگیری الکترو اپتیکی توانست در نمایشگاه فارنبرو 1996 بمب افکن بی 2 را از فاصله 6 کیلومتری کشف کند. ---------------------------------------------------------------------------------------- سیستم های نسل آینده لیدار ها یا لیزر رادار ها: این سیستم ها میتوانند با کشف مقادیر موجود هیدروکربن ها در جو به عنوان تدبیری علیه فناوری پنهانکار بکار رود . طی مقاله ای که چندی پیش در مورد سنجش لیزری نوشته شده بود دهانه خروجی موتور های جت غلظتی معادل 100 برابر معمول جو زمین در خروج هیدروکربن ها دارند. در آخر طبیعی است که مرتبا روشهای پنهانکاری و رهگیری به دنبال هم یک چرخه باطل را طی خواهند کرد و مرتبا نحوه پنهانکاری عوض خواهد شد البته نحوه کشف هم همین طور. منابع : www.ausairpower.net www.fas.org ماهنامه صنایع هوایی شماره 107 سال 1379