سلام علیکم
البته حتی روی سرمایه گذاری روی پلتفرم هاوک هم حرف و حدیث وجود دارد . این سیستم ها در زمان خودشان ، موفق ظاهر شدند ولی خود کشورهای سازنده وکاربران اصلی آن هم ( رژیم عبری ، کره جنوبی و...) بتدریج این سامانه را کنار گذاشتند و می گذارند .( چون به یک دلیل بسیار ساده ولی پراهمیت ، ماهیت تهدیدها بطور کامل با زمانی که این سیستم ها طراحی و تولید شدند ، تغییر پیدا کردند) حالا این جدا از مباحث افق های جدید در حوزه پدافند هوایی هست که شاید مطرح کردن آن در این تاپیک زیاد مناسبت نداشته باشد ولی بعنوان مثال ، مشخصات کارائی سامانه هاوک را با :
1- سرعت تهدیدهای جدید
2- ارتفاع تهدیدات جدید
3- کمیت تهدیدات جدید
4- فاصله دورایستایی مهمات مورد استفاده دشمن
5-مسیرهای ورود و خروج تهدیدات هوایی
6- تاکتیکهای فروریزی مهمات توسط دشمن
7- مانورهای فرار تهدیدات هوایی
8- استفاده از اخلالگرهای پیشرفته
9- مشاهد پذیری پایین
و..... تطبیق دهید تا منظور ، بیشتر توجیه پذیری داشته باشد .
بطور خلاصه ، ما بدون اینکه تصویر کاملی از تهدیدات پیش رو داشته باشیم ،( البته تصویر وجود دارد ولی ظاهراً کامل نیست ) داریم روی طرح های مختلف و شاید موازی سرمایه گذاری می کنیم و این برای کشور ما که با طیف متنوعی از تهدیدات مواجه هست ، یک مقدار نگران کننده است .
شاید مطالعه موردی عملکرد نیروی هوایی عراق در استفاده از موشکهای ضد تشعشع علیه همین سامانه ها ، جالب به نظربرسد .
====
حالا که بحث پدافند شد ، ما دو سیستم بریتانیایی ( راپییر ) و آمریکایی ( هاوک ) را برای مدت چند دهه در سازمان رزمی نیروی هوایی و بعد پدافند داریم استفاده می کنیم ، با توجه به ضربات کمر شکن نیروی هوایی عراق در جنگ به این سامانه ها ، این توانایی وجود نداشت که یک مقدار با دید بازتری نسبت به تجارب دیگران ، از تجارب استفاده می کردیم !!!؟؟؟
پی نوشت :
یک جایی قبلاً خدمت دوستان عرض کرده بودم ، یکی از مشخصات جنگ در قرن 21 ، وجود قابلیت متحرک سازی یا بعبارت بهتر ، بحت " تحرک" سامانه هاست ( حالا آفندی یا پدافندی ) . به نظرم استفاده از سامانه های ایستایی به مانند سیستمهایی که در رزمایش ما استفاده می شود ( نمونه آن هم هاوک) یک مقدار علامت سئوال ایجاد می کند .