سوخت هیدروژنی در پهپاد های انصار الله یمن (ایران) خلاصه: سازمان Confict Armament Research در محموله توقیف شده یمن سیلندر گاز هیدروژن را کشف کرده است که همراه محموله اسنادی در مورد کاربرد پهپادی آنها قرار داشت. سازمان مذکور پیشبینی می‌کند که مورد استفاده این سیلندرها در بخش پهپادی خواهد بود. این تجهیزات احتمالاً در بخش پیل‌های سوختی هیدروژنی استفاده می شوند که در ادامه توضیحات تکمیلی آنها قرار داده میشود اما باید گفت که با استفاده از این تکنولوژی توانایی حمل محموله و برد ۳ برابر پهپادهای با پیشران احتراقی میشود. این مطلب بیشتر مورد اشاره به ایران است و این محموله هم با توجه به تفاسیر منبع از مبدا ایران و چین بوده است. برای توضیح بیشتر اگر پهپاد شاهد۱۸۱ دارای برد ۱۵۰۰ کیلومتر باشد با این پیشران به برد ۴۵۰۰ کیلومتر خواهد رسید. این در حالی است که نه ابعاد آن افزایش یافته که سطح مقطع آن افزایش یابد و در نتیجه همچنان همان اندازه پنهان کار است و همینطور آثار حرارتی و صوتی آن نیز به مراتب کمتر شده است. توجه شود که پهپاد نامبرده نسخه ۶۰ درصد پهپاد RQ170 است. گزارش Confict Armament Research بازرسان میدانی سازمان تحقیقات تسلیحات جنگی (CAR) شواهدی را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد نیروهای انصارالله در یمن در تلاش هستند که از پیل‌های سوختی هیدروژنی برای تأمین انرژی تجهیزات بدون سرنشین خود استفاده کنند. در صورت موفقیت، این آزمایش نشان‌دهنده افزایش قابل توجه توانایی هایشان خواهد بود و به وسایل نقلیه بدون سرنشین از انواع هوایی، زمینی یا دریایی آن ها این امکان را می‌دهد که وزن بیشتری را حمل کنند و برای مدت زمان و برد بسیار طولانی‌تری نسبت به منابع انرژی متعارف (پیشران های احتراقی) طی کنند. بازرسان CAR در بندر مخا، از محموله‌ای که نیروهای دولت خود خوانده یمن در ۳ آگوست ۲۰۲۴ از یک کشتی تجاری در جنوب دریای سرخ توقیف شد، بازدید کردند. این کشتی در حال حمل محموله‌ای از کود های شیمیایی به بندر تحت کنترل حوثی‌ها بود. که نیروهای دولت خود خوانده یمن متوجه شدند که این محموله حاوی مقدار زیادی قطعات اعلام نشده برای توسعه سلاح‌های متعارف پیشرفته، همچون هواپیماهای بدون سرنشین است. موارد کشف شده صدها قطعه و باله برای استفاده در مونتاژ محلی راکت‌های هدایت‌شونده ۲۷۰ میلی‌متری کلاس بدر موتورهای توربوجت کوچک تولید شده توسط یک شرکت اروپایی ابزارهای اندازه‌گیری، تولید شده توسط شرکتی که در سال ۲۰۲۴ به دلیل ارتباط با تولید موشک‌های ایران و حوثی‌ها توسط ایالات متحده تحریم شد. صدها پهپاد تجاری رادارهای دریایی و سامانه های شناسایی تجهیزات شناسایی پهپاد و اقدامات متقابل الکترونیکی وسایل ارتباطی پیشرفته سیلندرهای هیدروژن در میان اقلام توقیف‌شده، CAR نمونه‌ای از مخازن گاز تحت فشار ۹، ۱۲ و ۲۰ لیتری محبوس در الیاف کربن را مشاهده کرد که به اشتباه به عنوان «سیلندرهای اکسیژن» برچسب‌گذاری شده بودند. اسناد کشف‌شده همراه با مخازن گاز ثابت می کنند که آن‌ها در واقع سیلندرهای هیدروژن هستند که برای استفاده در سیستم پیل سوختی پهپاد ها در نظر گرفته شده‌اند. علامت‌های ثبت‌شده روی سیلندرها و سایر اجزا نشان می‌دهد که توسط تولیدکننده های چینی متفاوت تولید شده‌اند که هر کدام در وب‌سایت های خود اینطور تبلیغ میکنند که این اقلام برای استفاده به عنوان بخشی از سیستم‌های پیل سوختی هیدروژنی در پهپادها استفاده می‌شوند. CAR اسناد مرتبط با این انتقال را بررسی کرده که به وضوح کاربری در پهپادها را نشان می دهد. نکته مهم این است که CAR ماژول‌های پشته(stack) پیل سوختی را در توقیف بندر مخا مشاهده نکرده است. چنین ماژول‌هایی گاز هیدروژن را به برق تبدیل می‌کنند و برای استفاده در این فناوری ضروری هستند. مشخص نیست که چرا این ماژول ها در محموله گنجانده نشده بودند. سازمان CAR معتقد است که برچسب‌گذاری نادرست مخازن گاز به عنوان «سیلندرهای اکسیژن» بخشی از یک تلاش عمدی برای پنهان کردن محتوا و منشأ محموله حساس است. (توضیحات اضافی: منظور از "stack" یا "پشته"، مجموعه‌ای از چندین سلول پیل سوختی است که به صورت سری یا موازی به هم متصل شده‌اند تا ولتاژ یا جریان مورد نیاز را تأمین کنند. هر سلول پیل سوختی به تنهایی فقط ولتاژ کمی (مثلاً حدود ۰.۷ ولت) تولید می‌کند. برای اینکه بتوان توان بالاتری گرفت (مثلاً چندین کیلووات)، چندین سلول را روی هم قرار می‌دهند و با صفحات جمع‌کننده (bipolar plates) به هم متصل می‌کنند. این مجموعه‌ی به هم پیوسته را می‌گویند یک "stack") پهپادها و سایر سیستم‌های بدون سرنشین که با هیدروژن کار می‌کنند، فناوری نسبتاً جدیدی هستند. اگرچه برخی از تولیدکنندگان اکنون این فناوری را به عنوان یک گزینه موجود تبلیغ می‌کنند، اما هر پهپادی که CAR آن را ثبت کرده، نه فقط در یمن بلکه در سراسر جهان با باتری‌های لیتیوم-یونی و موتورهای کوچک بنزینی یا دیزلی کار می‌کردند. در سال ۲۰۲۲، مقامات امارات متحده عربی یک مخزن گاز فیبر کربنی مشابه را از بقایای یک موشک بالستیک شلیک شده به فرودگاه بین‌المللی دبی بازیابی کردند، اما در این مورد، حوثی‌ها احتمالاً از این مخازن به عنوان بخشی از سیستم گاز تحت فشار در تسلیحات استفاده می کردند، کاربردی که هم در هواپیماها و هم در سلاح‌های هدایت‌شونده رایج است. CAR بعید می‌داند که حوثی‌ها قصد داشته باشند از گاز هیدروژن فشرده توقیف شده در مخا برای چنین اهدافی استفاده کنند. ارزیابی که توسط اطلاعات موجود در اسناد کشف شده هم تایید می‌شود. اگرچه سیلندرهای گاز هیدروژن می‌توانند برای مقاصد غیرنظامی مورد استفاده قرار گیرند، اما بر اساس توضیحات فوق، ارزیابی میشود که مخازن گاز هیدروژن توقیفی مخا به منظور تأمین انرژی سیستم‌های بدون سرنشین در نظر گرفته شده باشند. در صورت مونتاژ چنین سلاحی، می‌تواند نشانه ی پیشرفت قابل توجه از قابلیت‌های فعلی حوثی‌ها باشد. پیشران‌هایی که با پیل‌های سوختی هیدروژنی کار می‌کنند، به طور قابل توجهی بی‌صداتر از موتورهای بنزینی و دیزلی هستند و امکان پنهان‌کاری بیشتری را فراهم می‌کنند. طبق گزارش‌ها، پهپادهای هیدروژنی همچنین حداقل سه برابر برد پهپادهایی که با باتری‌های لیتیومی سنتی کار می‌کنند را ارائه می دهند.( توجه شود که پیشران الکتریکی است و منبع تامین انرژی پیل های سوختی هیدروژنی است) توضیحات اضافی: پیشرانه‌های هیدروژنی معمولاً به دو روش اصلی کار می‌کنند: ۱. پیل سوختی (Fuel Cell) در این روش، هیدروژن به عنوان سوخت وارد یک پیل سوختی می‌شود. در پیل سوختی، هیدروژن با اکسیژن هوا واکنش می‌دهد (بدون احتراق) و برق تولید می‌کند. این برق به یک موتور الکتریکی داده می‌شود که خودرو یا وسیله‌ی نقلیه را به حرکت درمی‌آورد. خروجی این فرآیند فقط بخار آب است، یعنی آلایندگی ندارد. فرآیند تولید انرژی در مراحل زیر است: ورود هیدروژن به آند پیل سوختی » جدا شدن الکترون‌های هیدروژن و حرکتشان در مدار خارجی (تولید برق)» یون‌های هیدروژن (پروتون‌ها) از الکترولیت عبور می‌کنند و در کاتد با اکسیژن ترکیب می‌شوند» تولید آب و مقدار کمی گرما. ۲. احتراق مستقیم هیدروژن در موتور درون‌سوز (Hydrogen ICE) در این روش، هیدروژن مثل بنزین در یک موتور احتراق داخلی سوزانده می‌شود. موتور شبیه موتورهای بنزینی یا دیزلی است ولی به جای بنزین از هیدروژن استفاده می‌کند. محصولات احتراق عمدتاً بخار آب هستند، اما ممکن است مقدار کمی NOx (آلاینده‌های نیتروژنی) هم تولید شود. منبع

بسم ا.. کابین ایلوشین-76 سپاه ماموریت اطفای حریق شبانه بندرشهید رجایی اردیبهشت1404 https://aparat.com/v/dxds3qx https://www.aparat.com/v/kwwl286 https://www.aparat.com/v/pgdb63q

بسم ا... ماموریت اطفای حریق شبانه ایلوشین-76 های سپاه - اردیبهشت 1404 https://aparat.com/v/zwirf0r عملیات اطفای حریق بالگردهای میل-17 هلال احمر - بندرشهید رجایی - اردیبهشت 1404 https://aparat.com/v/qem7fjj https://www.aparat.com/v/mfx306d توضیحات سردار صندوق ساز از عملیات اطفاء حریق ایلوشین-76 های سپاه https://www.aparat.com/v/ext54pz

بسم ا...

البته تصویر از نمونه جفت یا ۲۶۲۴ هست! خبر خوش که خوشبختانه ایرانخودرو دیزل پس از حدود یک سال توقف تولید واگن هود زیبا با اعمال استاندارد هایی مجددا تولیدش را اغاز کرده!!! البته امیدوارم شبیه تصاویر زیر این شرکت بتونه با فیس لیفت و ارتقا کابین یکم ظاهر مدرنتری بهش بده!! و البته با برند خودش تولیدش کنه! البته فکر میکنم با تقویت شاسی،بردن موتور به پشت محور جلو و اوردن کابین راننده پایین و جلوی محور امکان کاهش ارتفاع برای استاندارد های نظامی و قابلیت تحرک مستقل چرخهای جلو بشه یه کامیون نظامی هم ازش درآورد! (البته سیستم تعلیق هم متفاوت باید باشه) اینطوری امکان اینکه با یک نمونه فراگیر و استاندارد ازین وضع خارج بشیم هم هست که هرچی گیرمون میاد تبدیل میکنیم به کامیون نظامی درحالی که قابلیت های لازمو ندارن!!

سلام جمع آوری بیگ دیتا توسط تمامی شرکتهای سازنده تلویزیون های هوشمند متصل به اینترنت انجام میشه و منحصر به ال جی و سامسونگ نیست . متاسفانه در دنیایی زندگی میکنیم که این رویه جمع آوری اطلاعات از مردم توسط شرکتها به امری بدیهی تبدیل شده . دیتایی که تلویزیون های هوشمند جمع آوری میکنند در مقابل دیتای جمع آوری شده توسط شرکتهای سازنده گوشی های هوشمند ، لبتاب ، اپلیکیشنها و نرم افزارها ، اصلا چیزی محسوب نمیشه !

استتار مشابه کبری های ارتش استاندارد "طوفان"

بسم ا.. اس اچ -3 سی کینگ هوا-دریای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بازه زمانی سال 1363 خورشیدی

بسم ا... غول ترابری نهاجا ... بی سروصدا ولی تاثیرگذار

بسم ا... رادار SNR-75 فن سانگ سامانه اچ کیو-2/سام-2 نیروی هوا-فضای سپاه در پس زمینه ، پرتابگر 2P25 سامانه سام-6 بخوبی قابل مشاهده است .

چقدر استفاده از ظرفیت ها حتی در حد یک پرنده و رویکرد خلاقانه میتونه در تقویت همکاری های منطقه ای مفید باشه. فقط کافی است که برنامه داشت و عمل کرد و انگیزه ها را حفظ کرد. کافیه بعد از پرداختن به نیازهای کشور ( و حتی موازی گونه) نیازهای کشورهای منطقه و اطراف را هم استخراج کرد و براشون برنامه داشت تا با همکاری های دو جانبه هر دو طرف سود ببرند. حتما اگر هوشمندانه انجام بشه همکاری ها نهیاتا تعمیق پیدا میکنه.

بسم ا.. کاندید نیروی هوایی ایران ( احتمالا منظور نیروی هوایی سپاه ) رجیستر 2283-15 ماه می 2022 پایگاه هوایی نورخان ( چاکللا / راولپندی ) شرکت در عملیات اطفاء حریق جنگل های کاج / شرانی / بلوچستان )

بسم ا... تست بالگرد شینوک هوانیروز ارتش برای اجرای ماموریتهای اطفای حریق خرداد 1399 نکته : دقت کنید وقتی مطالبه درست انجام بشود ، واکنش سیستم به مطالبه به چه شکلی صورت خواهد گرفت .. باشد که روند مطالبات از سازمان های نظامی خودی ، چهارچوب درستی بخودش بگیرد https://www.aparat.com/v/SUq0Q

برفراز آسمان چرنوبیل "بخش نخست " مقدمه : رسانه در معنای مدرن خود ، بنا بر ماهیتی که از ابتدای ظهورش با خود یدک می کشد ، در مقایسه ، بصورت توپخانه زمان صلح قابل تعریف و تبیین است . طبیعتا" ارتشهای که فاقد توپخانه با قابلیت دید و تیر موثر باشند ، نمی بایست شاهد موفقیت را در آغوش کشند . این جمله بسیار کوتاه ، بهانه ای بود به مناسبت پخش مینی سریال " چرنوبیل" از شبکه HBO و روایت ناقصی از آنچه که در حادثه تلخ انفجار راکتور هسته ای شماره 4 چرنوبیل بوقوع پیوست و دستمایه حرف و حدیثهای فراوانی میان عامه مردم و حتی سیاستمداران ( داخلی و خارجی ) قرار گرفت . با این حال ، متن پیش رو ، نه به منظور نقد سریال پخش شده ، بلکه روایت گر عملیات امداد هوایی ناوگان بالگردی ارتش اتحاد جماهیر شوروی سابق و شرکت هواپیمایی آئروفلوت این کشور است ، تا به خواننده کمک کند تا تصویر جامع تر و کامل تری از آنچه که بوقوع پیوست و در سریال نامبرده به صورت عمد بدان پرداخته نشد و یا به شکل تحریف شده (سکانس سقوط بالگرد میل-8 برفراز راکتور ) به تصویر درآمد ، بدست آورد . حادثه به شیوه روسی : در بیست و ششم آوریل 1986 ، راکتور چهارم از مجموعه نیروگاه هسته ای چرنوبیل در اوکراین که در آن زمان یکی از جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بشمارمی رفت ، درجریان یک آزمایش عملکرد و بعلت از دور خارج شدن یکی از مولدهای آن دچار نقص فنی گردید . این نقص فنی سرآغاز فاجعه بود ، چرا که نقص در فرآیند عملکرد راکتور ، ناگهان باعث گردید تا هسته گرافیتی این نیروگاه از میان رفته و باعث یک انفجار در بخش اصلی واکنش دهنده گردد تا جایی که اگر آتش سوزی و انفجار راکتور شماره چهار کنترل نمی شد ، این امکان وجود داشت که سه راکتور دیگر این مجموعه نیز به همین سرنوشت دچار شوند . با این وصف ، مقابله با حوادث اینچنینی ، مسبوق به سابقه بود . بعنوان مثال آتش سوزی هسته گرافیتی راکتور هسته ای Windscale در بریتانیا به سال 1957 وقوع یک حادثه غیرقابل کنترل را نوید می داد ، اما این آتش سوزی با هدایت یک جریان قوی آب بسوی راکتور در نطفه خفه شد . راکتور هسته ای Windscale - بریتانیا اما این گزینه در چرنوبیل ، کارسازنبود ، چرا که وضعیت ساختمان راکتور به گونه ای بود که هدایت آب در حجم بسیاربالا و در کمترین زمان بسوی هسته امکان نداشت . طبیعتا" پس از گذشت 36 ساعت از وقوع حادثه ، مقامات ارشد شوروی براین تصمیم شدند تا با استفاده از ناوگان بالگردهای ترابری ، ترکیبی از شن ، ماسه ، سرب ، خاک رُس و بور را برای محدود کردن اثرات شدید جانبی هسته در حال آتش سوزی ، بر روی آن فروریزند . کاربرد "بور" در این ترکیب ، بدین دلیل بود که این ماده بسرعت نوترون های محیط را بخود جذب کرده و از گسترش آتس سوزی جلوگیری بعمل می آورد ، ضمن اینکه سرب نیز با محدود کردن انتشار جریان تابش های شدید که پس از انفجار تا ارتفاع 3000 فوتی ( 900 متری ) گسترش پیدا نموده بود ، به مهار فاجعه کمک می نمود ، در حالی که کاربرد ماسه ، خاک رس و دولومیت ، پایداری و اتصال این ترکیب را تا سطح قابل اطمینانی افزایش میداد . راکتور شماره4 ، قبل از انفجار در این میان ، بخشی از ناوگان بالگردهای ترابری تاکتیکی نیروی هوایی ارتش سرخ به همراه بخشی از توان ناوگان بالگردی غیر نظامی این کشور ، از یک فاصله دور، نزدیک به 3000 کیلومتر ( ناحیه نظامی سیبری ) ، اسکرامبل ( تندخیز ) شده و تمام تلاش خود را برای مهر وموم کردن راکتور شکافته شده روسی متمرکز نمودند . در این عملیات بی سابقه ، حداقل 5 نوع بالگرد روسی شامل بالگردهای Mi-2 (Hoplite) ، Mi-6 (Hook) ، Mi-8 (Hip) ، نسخه نظامی ویژه بقاء در محیط های رزم هسته ای بالگرد هایند ( نسخه Mi-24R و ابربالگرد ترابری Mi-26 (Halo) مورد استفاده قرار گرفتند . اتحاد شوروی و اکنون روسیه ، کشوری پهناور بشمار می آید ، طبیعتا" برای تسهیل عملیات نظامی و غیر نظامی ، وجود بالگردهای ترابری در مدلهای سبک ، نیمه سنگین و سنگین ، یک عامل ضروری بشمار می آید علاوه برای اجرای ماموریتهای بسیار خطرناک برفراز هسته راکتور ، این بالگرد ها ماموریتهای پراهمیتی نظیر ایجاد پل های تدارکاتی برای ماموریتهای پشتیبانی از مردم تخلیه شده از منطقه ، ریزش میلیونها لیتر مایع پاک کننده بر روی منطقه اطراف راکتور ، کمک به عملیات پاکسازی و جلوگیری از گسترش پرتوهای خطرناک را درصدر فهرست وظایف خود قرار داده بودند . یکی از مهمترین ماموریتهایی که نیروی هوایی ارتش سرخ بر عهده داشت ، برنامه ریزی های دقیق برای پایش مستمر سطح و میزان پرتوهای مضر در محیط اطراف راکتور توسط بالگردهای چند منظوره سبک Mi-2 محصول لهستان بود که در یکی از معدود نقشهای نظامی خود ، ماموریتهای شناسایی را به انجام می رساند . ضمن اینکه تا زمانی که سطح میزان تابشهای هسته راکتور به میزان مشخصی پایین نیامده بود ، واحدهای امدادی از این بالگرد بعنوان هواگرد پیام رسان استفاده می کردند . بالگرد میل-6 هوک ، اسب کاری ارتش سرخ برای ترابری سنگین ، قبل از معرفی گونه میل-26 از سویی دیگر ، بالگردهای فوق سنگین Mi-6 که قابلیت حمل بار خارجی ( اسلینگ ) تا میزان 12000 کیلوگرم و حمل بار داخلی تا 42500 کیلوگرم را در اختیار داشتند ، ماموریت پیدا نمودند تا ترکیب حائل ( شن/ سرب / بور) را به شکل مستقیم بر روی راکتور فررویزند ، این در حالی بود که خدمه این بالگردها با تهدیدات جدی نظیر فضای پراز دود ، سازه بلند و در حال فروریزی دودکش راکتور و خطر به مراتب افزون تر تابش مستقیم می بایست دست و پنجه نرم می نمودند. بااین حال ، بالگردهای فوق الذکر با هدایت مستقیم کنترل کنندگان زمینی ، مسیر حرکت خود را به گونه ای تنظیم می نمودند که مدت بسیار کوتاهی برفراز محل حادثه پرواز کرده و پس از تخلیه محموله ، بسرعت منطقه را ترک می نمودند . بالگردهای Mi-8 نیز بعنوان اسب کاری نیروی هوایی ارتش شوروی ، نقش بسیار پراهمیتی درکاهش بارکاری نیروی انسانی حاضرد منطقه ایفا مینمود ، این بالگردها ، پس از یکسری اصلاحات بسیار سریع ، به یک افشاننده (اسپری) مجهز شدند که می بایست یک ترکیب مایع را با هدف جلوگیری از پخش خاک آلوده توسط جریان های هوایی به خارج از منطقه حادثه دیده ، پخش مینمودند . علاوه برای نمونه های نظامی ، خدمه گونه های غیر نظامی بالگرد هیپ ، بخصوص نسخه هایی که در اختیار آئروفلوت ( خطوط هوایی اتحاد شوروی ) قرار داشت ، با استفاده از آموزش ها و تجارب بدست آمده در جریان احداث لوله های نفتی در قطب شمال و کنترل آتش سوزی جنگل های سیبری ، ماموریتهای ریزش محموله های هوایی مورد نیاز را با دقت فراوان به انجام میرساندند. ضمن اینکه پایداری قابل تحسین بالگردهای هیپ روسی در سه محور yaw ، pitch و roll تحت شرایط پروازی سخت نیز برای پرواز دقیق در نزدیکی هسته راکتور بسیار ایده آل بشمارمی رفت . اما جالب توجه ترین هواگرد نظامی که برای اولین بار توسط توسط نهادهای اطلاعاتی غربی در جریان حادثه چرنوبیل مورد شناسایی قرار گرفت ، نسخه ای بسیار خاص از بالگرد رزمی مشهور هایند با شناسه Mi-24R بود که به شکل خاص برای عملیات در محیط های جنگ غیر متعارف ( هسته ای ، بیولوژیکی و شیمیایی ) طراحی و مورد استفاده قرار می گرفت . ناشناخته ترین گونه ارابه شیطان ( هایند ) ، نمونه MIL-24 R بشمارمی رفت که وجود آن تا قبل از چرنوبیل ، برای ناتو آشکار نشده بود . سرهنگ ایتوف واسیلیویوچ در این خصوص می گوید : " بالگرد Mi-24R به شکل کاملا ویژه برای این گونه ماموریتهای طراحی شده بود . چنانکه توپ اصلی دماغه ، بعنوان سلاح استاندارد این بالگرد با یک محاسبه گر میزان دُز ( هشدار دهنده تابش ) تعویض شد تا از این هواگرد برای ارزیابی سطح و میزان انتشار عوامل پرتوزا ، برداشت نمونه های محیطی هوایی و زمینی و همچنین جستجوی معابر ایمن برای هدایت غیر نظامیان به بیرون از منطقه آسیب دیده استفاده گردد " اما بخش بزرگی از ماموریتهای محوله به بالگردهای ارتش شوروی ، بردوش ناوگان Mi-26 این نیرو قرار داشت ، چرا که با تجهیز زره های مدولار به بدنه این بالگرد ، این هواگرد ، تنها سخت افزاری بشمارمی آمد که می توانست تابش شدید پرتوهای رادیواکتیوی و حرارت فوق العاده ناشی از سوخت هسته راکتور را تحمل نماید . تمامی ماموریتهای این بالگردها با استفاده از دوربین های مداربسته بعنوان سامانه های استاندارد بالگردهای فوق ، صورت می گرفت که به خدمه اجازه می داد تا هدف را با دقت بیشتری رصد نموده و محموله را با دقت افزون تری تخلیه نمایند . میل- 26 ، بالگرد ابرسنگین روسی که مشهور است قابلیت حمل بار معادل یکفروند پرنده ترابری تاکتیکی سی-130 را در اختیار دارد کاربرد چنین تجهیزاتی ، در مقایسه با ماموریتهای انجام شده توسط بالگردهای Mi-6 ، قابلیتهای بیشتری را در اختیار خدمه هوایی می گذاشت ، چرا که بالگردهای سنگین تر و به نسبت مجهزتر Mi-26 بدلیل وجود حفاظ های ایمنی ، می توانستند مدت زمان بیشتری را بر فراز راکتور بمانند و محموله خود را با دقت 100% تخلیه کنند . علت این امر را می توان در خصوصیت فنی بالگردهای Mi-6 جستجو نمود ، چرا که هوک های روسی ، فاقد قابلیت هاورکردن (hover/ پرواز ایستا روی هدف ) بوده و می بایست بار خود را باسرعتی در حدود 60 کیلومتر درساعت فرو بریزند که این امر بدین معنا بود که برای اجرای دقیق ، تنها چند ثانیه زمان در اختیار خدمه قرار می گرفت که این صرفا" یک موفقیت 50% را به همراه داشت . ادامه دارد .................... صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9