درود به دوستان گرامی واقعا آدم نمی داند که چه بگوید. خیلی سرم شلوغ بود و اصلا نمی خواستم در این مورد ابراز نظر بکنم. ولی هواپیما سقوط می کند بعد روزنامه مقصرین رده دوم می گوید که اجلشان سر آمده بود!!! من خودم از طرفداران تولید داخلی هستم ولی گاهی بعضی ها ماموریت دارند که تولید داخلی را بی اعتبار بکنند. بعضی ها آنجا هستند تا یک وقت نکند اتفاقی هم که شده یک محصول خوبی درست بشود. در واقع می آیند با صنعت مبارزه بیولوژیک می کنند. با قرار گرفتن در پست های کلیدی ادای انجام کار در می آورند و در انتها کار را طوری خراب می کنند که جوان ایرانی به این برسد که در کشورش نمی توان هواپیما ساخت. از این موارد در تاریخ معاصر ما کم نبوده. یکیش همون کار پرداز اصفهانی سازنده توپ های فرانسوی در ایران در دوره قاجار که از انگلیسی ها پول گرفته بود تا توپ ها موقع رو نمایی خراب کار بکنند!!! یعنی ما تکنولوژی سال 1934 آلمان نازی را هم نداریم؟ مدیر ارشد هم که سود فراوان در واردات هر چیز دارد فورا اقدامات را در راستای منافع شخصی خود ادامه می دهد از قبیل آوردن هواپیمایی قطر و ترکیه برای جابجایی داخلی مردم و .... تا خرید هواپیمای فرسوده دست چندم. در این حادثه مواردی دیده می شود که قابل صرف نظر نیست. 1. به چه دلیل هواپیمای ساخت ایران از نمونه اوکراینی سنگین تر است؟ در حالیکه باید سبک تر هم باشد. یعنی صندلی ها را داده اند آهنگر سر کوچه اشان درست بکند؟ 2. به چه دلیل ابتدا هواپیما ساخته شده و سپس موتور را به آن خورانده اند؟ 3. به چه دلیل موتورهای نصب شده از توان بسیار کم نسبت به وزن بار قابل حمل با این حجم را برخوردار بوده اند؟ شرکتهای ایرانی تمام هواپیماها را دست کاری می کنند و فاصله بین صندلی ها را کم می کنند و مسافر و بار بیشتری می زنند و این عادت آنها است چرا با علم به این موضوع باز چنین موتورهای ضعیفی روی این هواپیما گذاشته شده است و تایید هم شده؟ چرا افزونگی 200% رعایت نشده؟ 4. تقریبا در تمام موارد وزن بار اعلام شده به خلبان هواپیمای مسافری اشتباه است و مامورینی که هواپیما را بار می زنند عدد واقعی را اعلام نمی کنند. می دانیم که خلبان هم با توجه به وزن کلی هواپیما اقدام به سرعت گرفتن و سپس پرش می کند. که به دلیل سوانح فراوان ناشی از این داده غلط خلبانهای داخلی دیگر به وزن اعلامی و دمای هوای سطح باند و .... کاری ندارند و با تمام قدرت اقدام به سرعت گرفتن و پرش می کنند که این می تواند علاوه بر مصرف سوخت خیلی بیشتر مشکلاتی اینچنین را هم پدید بیاورد. چرا هواپیمای ایران 140 که یک تولید سال 2005 به بعد حساب می شود فاقد سامانه اندازه گیری وزن هواپیما است؟ 5. مطابق دستورالعمل پروازی خلبان باید در صورت رفتن یکی از موتورها در هواپیمای دو موتوره روی سمت موتور سالم اقدام به چرخش و بازگشت به فرودگاه بکند. حالا چرا خلبان روی سمت موتور از کار افتاده به سمت راست انحراف داشته است؟ 6. حریم فرودگاه مهراباد رعایت نشده . شرکتهای بیمه هم که باید کارخانه ها و ساختمان های آن منطقه را بسیار سنگین بیمه بکنند (به دلیل ریسک بالای آن منطقه از نظر سانحه) این کار را نمی کنند!!! چرا حداقل در انتها و ابتدای باند یک فضای چمن وجود ندارد تا ضمن افزایش غلظت هوا و بهبود ایمنی نشست و بر خواست و کاهش مصرف سوخت در اینگونه موارد مورد استفاده قرار بگیرد. چرا در شهر تهران که باید همه خطوط برق زیر زمینی باشد هنوز دکل های برق وجود دارد؟ مگر آب شهری نداریم که منبع آب در حریم فرودگاه داریم؟ چرا فضاهای خالی فرودگاه مهر آباد زمین های خاکی است که با یک تند باد کل دید در باند از بین برود و هیچ کمکی هم به کاهش دمای نسبی فرودگاه نسبت به محیط اطرافش نکند؟ آیا هزینه نگهداری چمن از مصرف میلیاردی سوخت و فرسودگی موتورها ناشی از رقیق بودن هوا بیشتر است؟ کنکورد به دلیل مکش قطعات به جا مانده از یک هواپیمای آمریکایی به درون موتورهایش سقوطی مشابه همین ایران 140 داشت. آما ما موفق شدیم با بی لیاقتی کاری بکنیم که یک گلایدرموتور دار مثل ایران 140 سقوطی مثل کنکورد مافوق صوت بال بسته داشته باشد. هیچکدام از موارد بالا قابل بخشش نیست. در این صنعت هر کس که برای موتور موجود هواپیما ساخته موفق بوده و هر کس که این کار را موازی انجام داده یا بدتر بعد از ساخت هواپیما دنبال موتور گشته که به آن بخوراند بد بخت عالم شده چرا در مورد ایران 140 این اصل مهم رعایت نشده؟ حالا رعایت نکردید و موتور ضعیف گذاشتید چرا از C-130 ایده نگرفتید و از بوسترهای سوخت جامد در طرفین هواپیما استفاده نکردید که در چنین مواقعی خلبان بتواند هواپیما را نجات بدهد. در طرح اولیه C-130 که متعلق به گلایدر آلمان نازی است بوسترها آنقدر قدرت داشتند که به تنهایی گلایدر را از روی باند کوتاه خاکی به پرواز درآورند و باقیمانده تکاوران را از ماموریت در پشت خطوط دشمن به پایگاه باز گردانند حالا چرا با وجود این الگو در کشور و با وجود آگاهی از توان پایین موتورها این بوسترها در هواپیما دیده نشده است تا حداقل قسمتی از خطای طراحی را جبران بکنند؟ این خطا قایل بخشش نیست. هم تکنولوژی آن موجود بود و هم وزنی نداشت که ندیدن آن را توجیح بکند. نمی توانم باور بکنم که در صنایع هوایی هم کسی این را نمی دانسته است. دلیل این حادثه فقط سهل انگاری، بی خیالی، خود برتر بینی و بی سوادی مطلق مدیران رانتی است. اینها اگر با بوئینگ هم پروژه مشترک داشتند آخرش همین می شد.

درود به دوستان گرامی موشک ساخت 1967 روسیه در جنگ ایران و عراق خیلی از ما تلفات گرفت و بعد از اینکه مقدار زیادی از اینها را خریدیم هم به دلیل عدم آموزش کافی ، استفاده نامناسب از شبیه ساز و عجله در استفاده از آن ما به اندازه عراقی ها موفق نبودیم. بعد از جنگ نمونه چینی از این موشک به بازار عرضه شد که نیاز به هیچ مهارتی نداشت و فقط کافی بود کاربر دوربینی را روی هدف ثابت نگه بدارد و موشک را شلیک بکند و تا لحظه برخورد زنده بماند. 2 تراشه CPLD ساخت شرکت Lattice که در این سامانه چینی یک فیلتر دیجیتال کالمن را پیاده سازی کرده بودند، موشک را تا آخرین لحظه هدایت می کردند و به نقطه ای که تراکر توسط کاربر روی آن اشاره می کرد ، می کوبید. خوبی سامانه چینی در آن بود که هیچ نیازی به تغییر موشکهای قدیمی نداشت و به راحتی آنها را هدایت می کرد. قبلا تانکهای غربی نشان داده بودند که در مقابل برخورد موشک مالیوتکا چندان مقاوم نیستند و در نتیجه نمونه ایرانی آن هم احتمالا با قابلیتهای بیشتر از نمونه چینی تولید شد که 2006 یا 2007 رو نمایی کردند البته طبق همیشه کوتاه تر و ضعیف تراز تبلیغ کفش تنتاک. شایعاتی مبنی بر موفقیت نمونه چینی یا ایرانی در جنگ 33 روزه سال 2006 هم وجود دارد که دقت آنها نا معلوم است. اما در فیلمهای مستند پخش شده اعلام شد که رزمندگان لبنانی با یک نوع موشک که در یک کوله جا می شده نیروهای پیاده اسرائیلی را در فاصله دورهدف قرار می داده اند که با توجه به سختی بسیار زیاد چنین هدف گیری با نمونه قدیمی ممکن است شایعات در این مورد درست باشد و رزمندگان لبنانی به نسخه چینی یا ایرانی دست یافته باشند.

[quote name='IRINavy' timestamp='1405537796' post='393502'] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/h_28829.jpg[/img] از ناو فرانسوی شارل دو گل بزرگتر و از نیمیتز امریکایی کوچیکتر هست. خیر؛ سیستم پیشرانه یکپارچه تمام الکتریکی داره (Integrated Full Electric Propulsion System) در این سیستم تعدادی توربین گاز و موتور دیزل، ژنراتورها رو فعال میکنند و پروانه ها توسط نیروی الکتریکی تولید شده به حرکت در می آیند و برق مورد نیاز کلیه سیستم ها و تجهیزات ناو تامین میکنند. همچنین تعداد دیگری توربین گاز و موتور دیزل بعنوان ذخیره وجود خواهند داشت. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/fep3.jpg[/img] این یه رسم قدیمی هست که به هنگام به آب اندازی کشتی ها و ناوها انجام میشه. با عنوان مراسم نامگذاری یا Christening Ceremony. درابتدا استفاده از مایع به طورکلی مرسوم بوده و اغلب از آب استفاده میشده ولی بعدها به انواع و اقسام نوشیدنی ها تبدیل شده و امروزه شامپاین بسیار متداول هست! نکته دیگه در این مراسم این هست که این کار حتما باید توسط یک فرد مونث انجام بشه! بعنوان مثال در این مراسم شخص ملکه حضور پیدا کرده یا در [url="http://www.military.ir/forums/topic/27282-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D9%86%D8%A7%D9%88-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%A8%D8%B1-%D8%A7%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D8%A2%D8%A8-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%87-%D8%B4%D8%AF-uss-ger/"]مراسم مربوط به ناو هواپیمابر جرالد فورد[/url]، دختر جرالد فورد؛ رئیس جمهور سابق امریکا؛ این کار رو کرد و یا موارد دیگه! اگر بطری پس از برخورد نشکند، معتقد هستند که برای آن کشتی شوم و بدیُمن خواهد بود و گفته میشه که به هنگام مراسم نامگذاری تایتانیک بطری نوشیدنی نشکسته است...!!! [/quote] در تکمیل حرف ایشان باید عرض بکنم که سفر دریایی در گذشته بسیار خطرناک بوده و حتی امروزه هم کم خطر نیست و به همین دلیل اروپایی ها خرافه ای داشتند که هر کشتی روحی دارد که تشنه خون است. طی این خرافه باید یک بطری شراب قرمز را که سمبل خون ریزی است به کشتی بکوبند تا خون ریزی کرده باشند و روح کشتی از آنها قربانی نگیرد. بعدها این بطری شراب قرمز ممکن است با دیگر انواع شراب عوض شده باشد اما در اصل خرافه رنگ قرمز خیلی مهم است. خرافه مشابه آن را در کشور خودمان در میان بعضی از رانندگان می بینیم که برای خودروی خود قربانی می کنند!!! و خون آن را بر خلاف همه قوانین به خودرو و به وِیژه پلاک خودرو می مالند و جالب هست که از وانت پیکان چنین کاری دیده می شود تا بی ام دابلیو ایکس 6.

درود از پنهان کاری فعال خیلی بیشتر از بقیه خوشم می آید زیرا خلبان شکاری یا پهپاد می تواند هر وقت خواست نامرئی بشود. در مورد رادارهای پسیو فاقد فرستنده هم نگران توان پردازشی نباشید امروزه این توان به راحتی در دسترس است. چیزی که سخت است الگوریتمهای تشخیص و استفاده از داده های دریافتی است. در مورد تکنولوژی پوشش هوشمند هم ایرانی های زیادی صاحب نظر هستند و مستقیم در پروژه های شنل هوشمند نامرئی کننده کار کرده اند. در مورد تکنولوژی MIMO هم خیلی وقت است که رادیو های MIMO در کشور ساخته شده که هم نوع کپی از نمونه آمریکایی و هم نمونه کاملا وطنی آن وجود دارد. خصوصیت این رادیو هم این است که بین دو ماشینی که با سرعت در حال حرکت هستند حتی نزدیک شونده به یکدیگر می شود ارتباط نسبتا پرسرعت 5 مگابیت در ثانیه را به صورت پایدار داشت با این رادیو. البته اگر در کشور به فیزیک و ریاضیات پیشرفته توجه بیشتری بشود، امکان داشتن ارزانتر تجهیزات پیشرفته دفاعی ممکن می شود مثل اوکراین و نیازی نیست که طرح های دیگران را دنبال کنیم یا مشابه سازی بکنیم.

[quote name='Electro_officer' timestamp='1400428632' post='379251'] کنترل آتش باند وی‌‌اچ‌اف ..؟ من صحبتم رو در مورد رادار سامانه سوم خرداد تصحیح می کنم گفته بودم پسیو هست ولی خیر رادار مذکور یک رادار آرایه فاز اسکن الکترونیکی اکتیو [b]active electronically scanned array[/b] AESA باند ایکس هست. مزیت رادار آرایه فاز اکتیو در برابر نوع پسیو آن امکان استفاده از پالسهایی قدرتمند در عین پنهان‌کاری، دشواری اخلال در عملکرد آن، تعمیرات ساده‌تر با توجه به استقلال ماژول‌های گیرنده فرستنده است البته به بهای افزایش پیچیدگی و هزینه‌ها. ضمنا به گفته سردار حاجی‌زاده این رادار از 1700 ماژول T/R و به قول ما مخابراتی‌ها بچه‌آنتن تشکیل شده .. دست‌آوردی ستودنی است .. [/quote] واقعا اخبار این مشرق را باید بدهند به Janes Defence Weekly به انگلیسی ترجمه بکند و بعد ما بفهمیم که مشرق چه نوشته است. از یک طرف می گوید موشک راداری فعال، از طرف دیگه عکس سیکرهای نیمه فعال را نشان می دهد و می گوید اینها سیکرهای فعال هستند. از طرف دیگر می گوید موشک را سامانه به صورت Fire and forget استفاده می کند!!! آخه مگر رادار باند VHF درون موشک جا می شود؟ البته با کمی ابتکار رادار کنترل آتش VHF هم شدنی است. موشک را به دو کیلومتری هدف می برد و بعد از آن موشک با رادار خودش یا با سیستم آشیانه یابی یا حرارتی یا اپتیکی یا هر روش دیگر خودش به دنبال هدف می رود که این با نوشته مشرق در تضاد است. ولی اگر این موشک رادار اکتیو دارد، رادار کوچک موشک نمی تواند در باند VHF باشد و در نتیجه دیدن هدف برایش آسان نیست مگر اینکه خیلی به آن نزدیک باشد. بنابراین احتمالا با توجه به قطور شدن موشک، آمده اند از یک سیستم آشیانه یاب و تر کیب آن با حجم بیشتری از ترکش و مواد منفجره استفاده کرده اند تا خطای VHF با انفجار مهیب پر ترکش تا حدودی تصحیح شود. البته این حدسیات بنده از داده های ورودی پرت و پلای مشرق است.

[quote name='A10' timestamp='1399929307' post='377704'] مشتق شده از خانواده فاتح هست؟ [/quote] سیکر این موشکهای هرمز متفاوت است یکی سیکر آشیانه یاب دارد دیگری سیکر راداری. در واقع خلیج فارس را اگر دارای سیکر اپتیکی فرض کنیم هرمز 2 دارای سیکر راداری است و هرمز 1 هم سیکر آشیانه یاب باید داشته باشد ولی Platform همه اینها همان Platform فاتح است. ساخت هرمز 2 نشان می دهد که در پردازش سیگنال پیشرفت کرده ایم. به عبارت دقیق تر از تراشه های سریعتر و حجیم تری استفاده می کنیم. تست هرمز 2 باید جالب باشد. سختی کار این است که تشخیص کشتی از ارتفاع بالا از کلاتر امواج دریا و .... کار ساده ای نیست و نیازمند یک طراحی خوب مهندسی مخابرات سیستم و یک پیاده سازی خوب دیجیتال است. البته تراشه های امروزی آنقدر قدرتمند هستند که حتی پیاده سازی های بد و نا امن دیجیتالی که من این روزها در شرکتهای تجاری می بینم هم گاهی کار می کنند ولی این کار کردن با کار کردن در تمام شرایط استاندارد و در تمام موارد تولید متفاوت است. در مخابرات سیستم که طراحان خوبی داریم. امیدوارم که طراحان خوب دیجیتال را هم بکار بگیریم و هر کسی اقدام به طراحی دیجیتال نکند با این فرض که خیلی ساده است.

اگر ماکت هم باشد، ماکت قشنگی است. دستشان درد نکند. خسته نباشند. برای پرواز با بال پرنده نیاز به کامپیوتر پرواز بسیار سریع هست تا تعادل هواپیما حفظ شود و برقراری این تعادل از انسان ساخته نیست. اینطوری که در فیلم توضیح دادند، کامپیوتر پرواز از یک افزونگی سه گانه بهره می برد (Tripple Module Redundancy) که خوب ساخت چنین تجهیزی در داخل این روزا کار سختی نیست. در مورد موتورش نمی دانم چه کرده اند اگر من بودم فعلا یک داکت فن الکتریکی قوی می ساختم. نه صدای زیادی دارد و نه اختلاف دما ایجاد می کند ولی تامین انرژی آن مشکلی است که باید حل می کردم. در مورد سنسورهایش هم خوب ما شاید نمی خواهیم از آن به عنوان شناسایی استفاده کنیم. چطور است که از آن به عنوان کوبنده پدافند ضد موشک در عمق خاک دشمن استفاد کنیم تا سنسورهای خاص را هم احتیاج نداشته باشیم. هر چند در داخل کشور فیزیکدانهایی داریم که بیشتر سنسورها را می توانند برای ما طراحی بکنند. در مورد ارتباط ماهواره ای آن هم ما می توانیم فرامین خود را لابه لای پخش تلویزیونی عادی ارسال و دریافت بکنیم بنابراین می توانیم از کانالهای تجاری که در اجاره داریم در زمان صلح استفاده بکنیم درست مثل اسرائیل. البته در زمان جنگ همه اینها قطع می شوند ولی در زمان صلح ما در جنگ سرد هستیم که چندان از جنگ داغ کم اهمیت تر نیست پس باز هم چیز خوبی است اگر درون آن برامدگی ها اساسا چیزی قرار داده باشند. در مورد رادارهای برداشت توپولوژی سطح زمین هم فکر می کنم که سالها است که تکنولوژی آن در داخل وجود دارد بنابراین پرنده می تواند برای نقشه برداری سطح زمین هم مورد استفاده قرار بگیرد و فاصله خود را نیز با زمین ثابت نگه بدارد و در هر ارتفاع کمی هم پرواز بکند. کلا پهپاد ایرانی خیلی سبکتر به نظر می آید و نقاط سخت روی بال که قابل ایستادن برای تعمیرکاران باشد بر روی آن قابل مشاهده نیست. دلیلی ندارد که درون پهپاد را هم دقیقا کپی کرده باشند. بدنه را دقیقا همان شکل در آورده اند که از محاسبات تونل باد و شبیه ساز و رادارگریزی خیالشان راحت باشد و جلو بیافتند ولی درونش قطعا متفاوت است و کم کم مطابق نیاز می تواند پذیرای تجهیزات مختلفی باشد. پروازش را هم فکر کنم بعد از اینکه خلبانها با آن عادت کردند یا کنسول هدایت مناسبش ساخته شد بعد ها نشان بدهند.

البته یک مشکلی که همه لامپها دارند این است که روی یک بازه خاص فرکانسی می توانند کار بکنند درست است که لامپها در فرکانسهای بالاتر و پایین تر هم وجود دارند ولی اگر شما بخواهید که روی یک لامپ خاص در بازه وسیع پرش بکنید دچار مشکل می شوید و باید لامپهای مختلف موازی داشته باشید که این زیاد برای طراح جالب نیست. تولید اشعه ایکس هم که یک مسئله ناجوری است. آمار نشان می دهد که 60% خلبانهای F-15 دارای فرزندان دختر هستند و در بین افسران رادار نیز چنین شایعه ای وجود دارد که شاید یک دلیلش همین میزان تشعشع ایکس نا خواسته باشد. ولی به هر روی حال که دیود های با کیفیت در داخل ساخته نمی شود، می توانیم روی لامپها کار بکنیم تا کیفیت آنها از این هم که هست خیلی بهتر بشود. شاید لامپی ساخته شد که بازه وسیع فرکانسی را هم پشتیبانی می کرد.

شنیده بودم که در ایران هم روی ساخت چنین لامپهایی کارهای خوبی شده اما نمی دانم به کجا رسیده است. بد نیست که اگر منع اطلاعاتی ندارد دوستان به پیشرفتهای کشور در این زمینه هم بپردازند. ایستگاههای رادیو نیز نیازمند چنین لامپایی هستند و می دانید که تشعشع ایستگاه VOA یک مورد سقوط F-16 در آمریکا و یک مورد سقوط تورنادو در آلمان را باعث شده است. چندین مورد سقوط هلی کوپتر هم گزارش شده. بنابراین از این لامپها به صورت مستقیم هم می شود در پدافند استفاده کرد! تصور کنید که پخش ناگهانی صدای ایران از یکی از جزایر و از آنتنهایی که همیشه خاموش بوده اند در زمان یک حمله هوایی سراسری به کشور باعث سقوط پرنده های دشمن در خاک حامیان منطقه ای و ناو های هواپیما بر او بشود : ) خیلی با مزه است که پخش یک سخنرانی بتواند کار پدافند هوایی را هم بکند. البته من همیشه دیودهای میکروویو را به لامپها ترجیح داده ام زیرا که پرش فرکانسی را روی بازه وسیع تری می شود روی آنها اعمال کرد و جای خیلی کمتری را هم می گیرند و برای رادار های هوا پایه خیلی مناسب ترند. به ویژه دیود های گالیوم نیترید. نگهداری آنها و عیب یابی آنها هم خیلی ساده تر است اشعه ایکس هم تولید نمی کنند.

درود به جناب الکتروآفیسر از مطلب آموزنده شما سپاسگذارم. من منظور شما را از طول پالس را با دامنه پالس قاطی کرده بودم به مطالب قبلی خودتان مراجعه کردم و متوجه شدم. برای ارسال انرژی بیشتر یک راه دیگر هم هست و آن افزایش عرض پالس تا جایی که امکان دارد بدون تغییر فرکانس است. آیا هنگامی که تعداد پالس را زیاد می کنند عرض آن را هم در این رادار زیاد می کنند یا در حد مقدورات منبع تشعشع نیست؟ بدیهی است که در افزایش دامنه محدودیت هایی وجود دارد آیا در افزایش عرض پالس نیز محدودیت وجود دارد؟ در مورد اینکه چرا زیاد به محاسبه فاصله و گزارش آن به موشک اشاره ای نشده، به نظر من اینطور می آید که این موشک نیمه فعال به سمت انرژی بازگشتی از هدف می رود و در انتها با توجه به سر جنگی مهیب خود و لختی فراوانی که دارد قرار است یک پهنه وسیع را در نزدیکی هدف نابود بکند و هدف طراحی برخورد دقیق نبوده به همین دلیل خیلی به این موضوع پرداخته نشده است. البته با توجه به شکاری های امروزی که انرژی بازگشتی را به شدت پراکنده می کنند، سر جنگی موشک سام-2 باید دوباره طراحی بشود و فیلترهای پر سرعتی بر روی آن قرار بگیرد که کمترین انرژی بازگشتی از هدف را هم تشخیص بدهد و با هوشمندی خیلی بیشتری به سمت هدف واقعی برود تا معایب فراوان این تیر چراغ برق پرنده حل بشود.

[quote name='Zapad' timestamp='1393439002' post='367736'] استاد عزیز من شرمنده ام اشتباهی دستم به منفی خورد اصولا از دید زیبا و واقع گرايانه شما لذت میبرم . در باره سازمان مردم نهاد برای پرورش و آموزش خوب باید از یه جایی شروعه بشه اما از کجا.؟ تغییر در آموزش پرورش راحته یا تشکیلات نوین؟ [/quote] درود منفی و مثبت اهمیتی ندارد. هر چه از دوست رسد نیکو است. در مورد آموزش و پرورش باید از این حالت خارج بشود و این بودجه بسیار عظیمی می خواهد که از عهده مردم به سختی ساخته است. اما اگر برای گسترش تکنولوژی های پیشرفته حیاتی کشور مرتب در صدا و سیما تبلیغ بشود تا به صندوقهای مردم نهاد ویژه این کار کمک شود و این صندوقها توسط چهره های ماندگار یا مخترعین شناسنامه دار اداره شده و بر روی طرح های دانش بنیان دولتی و دانشگاهی و نظامی و ... سرمایه گذاری بکنند، احتمال زنده ماندن جریان پیشرفت در کشور وجود دارد در غیر این صورت در کشوری که رشد اقتصادی ناچیزی دارد به دولتها امیدی نیست. در آمد کره جنوبی تنها از صادرات کفش با نفت ایران قابل مقایسه است در حالیکه ما از قبل از استقلال اینها صنعت کفش خوبی داشته ایم. پول برای پروژه های پژوهشی مثل خون در رگ است. ما هزاران موقوفه داریم که در آمد آنها مدیریت می شود برای مقاصد وقف شده. حال اگر مقامات عالی رتبه مذهبی قسمتی از این پول را خرج ادامه حیات پروژه های بسیار مهم هوا-فضایی بکنند که موجودیت کشور به آنها بستگی دارد و هزینه کرد آن را هم مدیریت بکنند شاید اتفاقات خوبی را شاهد باشیم و این بشود الگویی برای دیگر مردم که وقوفات دانش بنیان هم بکنند. وقتی نمی توانیم حداقل زندگی را برای پژوهشگر تامین بکنیم، پژوهشگر بی نوا تصمیم می گیرد که برای ادامه حیات شرافتمندانه به خارج از کشور برود و به جای اینکه باعث پیشرفت ما بشود باعث پیشرفت آنها بشود. یکی از دانشجویان سابق من که الان در شریف دکترای کامپیوتر می خواند برای فرصت مطالعاتی با هزینه شخصی به ترکیه رفت تا در دانشگاه آنکارا با یک استادی کار کند که متخصص Cognitive radio بود و روی حل مشکلات آنها به عنوان دانشجو کار کرد!!!! تازه آن استاد خیلی به سختی او را قبول کرده بود. یکی از همکارانم که دانشجوی دکترا است در ... از طرف دانشجویانی که به آنها درس می دهد مسخره می شود که این بابا سنگاپور هم نمی توانسته برود که دارد دکترای داخل می خواند!!!!!!! در حالیکه یکی از با سواد ترین آدمهایی است که من به عمرم دیده ام و دکترای داخل گرفتن خیلی سخت تر از دکترا گرفتن از MIT است. این طفلکی رفته به اتریش برای فرصت مطالعاتی و قبل از اینکه برود به من می گفت یعنی من وقتی که برگردم، اگر یک کلیه بفروشم می توانم پول رهن یک خانه را تهیه بکنم؟ خوب معلوم است که این آدم که کار تحقیقاتی او در ایران بی ارزش تلقی می شود توسط مدیران، با اولین پیشنهاد خوب تصمیم می گیرد در خارج از کشور زندگی شرافتمندانه داشته باشد تا اینکه در تهران باشد و نتواند یک خانه هم اجاره بکند. صندوق های حمایتی مردم نهاد باید از پروژه ها طوری حمایت بکنند که صاحب نظران این پروژه ها از خارج از ایران ابراز علاقه بکنند که به تیم های تحقیقاتی ما بپیوندند نه اینکه دانشمندان ما برای ادامه حیات به فکر فروش اعضای بدن باشند.

[quote name='Thundar' timestamp='1393333372' post='367507'] برادر برخی قسمتهای صحبت شمارو قبول دارم منتها کلیتش سیاه نمایست با عرض پوزش فناوری موشکی چیزی نیست که حتی بشه اونو انتقال تکنولوژی کرد یه مورد برا نمونه مثال بزنید مواردی مثل کره جنوبی و برزیل اساسا فاقد وجاهته البته نه اینکه هیچ کاره بودن ولی کاره ای هم نبودن [/quote] درود فن آوری موشکی کاملا قابل انتقال است خیلی هم پر هزینه نیست. قبل از انقلاب چند هزار مهندس فرستاده شده بودند خارج برای همین کار، اسرائیل کل فناوری جریکوی یک تا پنج را از بیرون آورد ، ریشه فن آوری کره شمالی و چین هم که مشخص است. زیرا معتقد بودند که کشورشان کوچکتر از آن است که بتواند از پس هزینه تحقیق توسعه یک موتور توربوفن هم بر بیاد!!! البته الان تکنولوژی پیشرفت کرده و خیلی چیز ها عوض شده. خیلی چیزها هم ارزانتر شده است. امارات متحده عربی با هزینه خیلی کمی کلی تکنولوژی از ژاپن و کره جنوبی وارد کرده و قصد دارد که امارات را تبدیل به یک اقتصاد دانش بنیان بر پایه دانشهای مرتبط با فضا بکند!!! در این که داشتن فن آوری موشکی امروز برای ما از نون شب هم واجب تر است که بحثی نیست موضوع این است که چگونه به فناوری بدون کمک دیگران سریع تر برسیم که من پیشنهادم کمکهای مردمی و استفاده از وقوفات برای شرکتهای دانش بنیان مرتبط بوده و هنوز هم هست نباید به دولتها امید داشت. سیاه نمایی!! کلمه به کلمه متن من قابل اثبات و ناشی از تجربه 25 ساله کار در صنعت تکنولوژی پیشرفته این کشور است. و اسم این هر چی هست قطعا سیاه نمایی نیست. خدا را شکر کلیه گفته های وزرا ثبت و ضبط است، دستور کتبی وزیر وقت (در زمان نگارش آن متن) به دانشگاههای مهندسی جهت کاهش تعداد آزمایشگاهها هم که درتمام دانشکده ها وجود دارد. تخصیص بودجه آنها هم معلوم است، داستان غم انگیز مثلا ابر رایانه ملی هم که مشخص است. خارجی پرستی مدیران هم برای آنها که در صنعت استخوان خرد کرده اند معلوم است مگر همین مدیرها نبودند که مدعی بودند طهرانی مقدم بیت المال را حیف و میل می کند و ..... اگر واضح تر توضیح بدهید متوجه می شوم که مشکل متن من کجا است.

درود به دوستان گرامی خوب از من خواسته شده که به بعضی از سئوالات این تاپیک که می توانم جواب بدهم. [b]سئوال شده است که دیجیتال شدن سامانه های انالوگ تا کجا بهینه است؟ پاسخ:[/b] سامانه های آنالوگ دارای عیوب فراوان هستند که عبارتند از مشکل اساسی در تولید محصولات مشابه (نقض اصل Repeatability) (هیچ دو سیستم آنالوگی مشابه هم کار نمی کنند (آدم یاد پراید می افتد))، مشکلات تولید دمای بالا و تاثیر دمای محیط بر روی آنها، حجم بالا، نرخ خرابی بالا(یک مدار آنالوگ در طول 6 ماه یک تغییر مشخصه خطرناک را به صورت تدریجی تجربه می کند در حالیکه این ویژگی برای مدارهای دیجیتال هر 10 به توان 7 ثانیه است) ، عدم امکان دسترسی به قطعات یدکی به دلیل متوقف شدن خطوط تولید، عدم داشتن امکانات استفاده از فیلترهای مدرن و الگوریتمهای دقیق تر امروزی که نیاز به پردازش سنگین دارند (50 سال است که فیلتر کالمن برای تراکینگ هدف به کار می رود در حالیکه این فیلتر دارای ناپایداری ذاتی است و به جای آن می شود از فیلتر پایدار گاس-نیوتن استفاده کرد اما در گذشته به دلیل نبود امکان پردازش سنگین در سیستمهای آنالوگ به همین کالمن اکتفا شد و بعد در نسلهای بعدی دیجیتال هم دوباره همین کالمن پیاده شد و کار غلط گذشته ادامه پیدا کرد!!!)، عدم توانایی کافی تشخیص و مقاومت در مقابل خرابی و مقاوت کم در مقابل ECM دشمن و .....اما مدارهای دیجیتال [b](اگر توسط مهندسی که معماری دیجیتال می داند و می داند تایمینگ یعنی چه و چگونه صحت آن تامین می شود طراحی شود نه هر کس)[/b] فاقد همه مشکلات مدارهای آنالوگ که در بالا ذکر شد است. به این ترتیب هرچه سامانه ها دیجیتال تر باشند قابلیت اطمینان و کارایی آنها بالاتر می رود. در یک مدار الکترونیکی شما باید ویژگی های زیر را داشته باشید 1. Repeatability (یعنی مدار شما قابل تولید انبوه با کمترین خرابی و انحراف از معیار باشد) 2. Modularity (هر قسمت آن را بشود با ماژول جدیدی که کارکرد مشابه دارد عوض کرد) 3. regularity (از قطعات مشابه در سیستمهای قیلی استفاده کرده باشد تا هزینه تولید پایین تر بیاید) 4. Locality (در جا نمایی قسمتهای مختلف مدار آنهایی که بیشتر به هم مرتبط هستند به یکدیگر نزدیکتر نصب بشوند) 5. Integrity (تا جایی که می شود همه سیستم درون یک تراشه پیاده بشود به عبارت دقیقتر System on Chip پیاده سازی شود(نتیجه قیمت پایین مصرف پایین پایداری بیشتر و پاس کردن ساده تراستانداردها )) بدیهی است که یک مدرا دیجیتال[b] با طراحی درست [/b]می تواند به راحتی تمام موارد بالا را پوشش دهد اما انجام عمل مشابه برای یک مدار آنالوگ بی نهایت مشکل و نشدنی است. [b]سئوال شده که آیا سامانه های دیجیتال از سامانه های آنالوگ آسیب پذیر تر هستند؟[/b] [b]پاسخ:[/b] تنها سامانه های الکترومکانیکی هستند که آسیب پذیری کمتری نسبت به سامانه های دیجیتال حفاظت نشده دارند.یک مدار دیجیتال که توانسته باشد تاییدیه استاندارد را بگیرد، از منفی 54 درجه تا بعلاوه 120 درجه بازه دمای کاری دارد، نیازی به خنک شدن از طریق فن ندارد، قادر به تحمل برخورد رعد و برق به سیستم است، در مقابل میدان با ولت بر متر بسیار زیاد مقاوم است و از نظر قابلیت اطمینان در بالاترین سطح قرار دارد. اما پیچیدگی چنین سیستمی و استفاده از تراشه هایی که نمونه آنها با لایه برداری تایید صحت نشده است، تا حدودی آسیب پذیری را بالا می برد که راه هایی برای کاهش این آسیب پذیری ها وجود دارد. نمونه این آسیب پذیری نصب تراشه آلوده به سخت افزار نا خواسته Actel ProASIC در شکاری های مدرن امریکایی بوده است که تشخیص داده شد و رفع گردید.اما این دلیل نمی شود که ما به سمت دیجیتال کردن کامل سامانه ها حرکت نکنیم زیرا که سامانه های گذشته در نبرد امروزی کارایی ندارند. [b]سئوال شده است که : ماهیت سیگنالهایی که باعث میشه مثلا" یک میگ-21 را از یک میگ-23 یا اف-18 تشخیص داد چی هست ؟[/b] [b]پاسخ:[/b] در رادار های قدیمی آنالوگ این صرفا تجربه جنگی افسران رده Skilled و Expert بود که می توانستند از روی اکو راداری که در اسکوپ خود می دیدند، تعداد و نوع شکاری را تا حدودی مشخص بکنند. گاهی وقتها این حدسیات با داده هایی که از سیستمهای الینت دریافت می شد تکمیل می گردید.همین تجربه بود که با مدل اختلالی که روی اسکوپ مشاهده می کردند می توانستند بگویند جه نوع سامانه جمری از روی چه نوع شکاری فعال شده است!!! اما در رادار های جدید چگونه است؟ هر پرنده ای اکو خاص خودش را در فرکانسهای مختلف دارد و با یک پردازش سیگنال دقیق مقداری پرش فرکانسی و حتی بدون پرش فرکانسی و اجرای یک الگوریتم Machine Learning یا Pattern Recognition سامانه پردازش سیگنال دیجیتال نصب شده در رادار قادر به تعیین نوع شکاری های مهاجم است البته باز هم با استفاده از یک لینک به سامانه الینت و در یافت داده های آن کامپیوتر مرکزی سامانه مدیریت نبرد با دقت بالاتری می تواند انواع اهداف روبرو را تعیین بکند.معمولا باید سامانه را آموزش داد تا بتواند شکاری های دشمن را درست تعیین هویت بکند از این روی تمرکز شکاری های مختلف کشورهای مختلف در خلیج پارس یک فرصت استثنایی و کم نظیر برای آموزش دادن سامان تشخیص الگوی اینگونه رادارها حتما بوده است و خواهد بود. [b]سئوال شده است که در مورد صفحه نمایش رادارهای امروزی بیشتر توضیح بدهید.[/b] [b]پاسخ:[/b] رادارهای امروزی مجهز به یک کامپیوتر صنعتی یا یک تراشه با قابلیت درایو کردن صفحه نمایش پر رزولوشن و اجرای سیستم عامل های پر قدرت هستند. در این رادارها معمولا از سیستم عاملی از خانواده های لینوکس،( QNX ، FreeBSD و ....) استفاده می شود و آنچه که نمایش داده می شود تفسیر تمیز و فیلتر شده کامپیوتر از داده های ورودی است. تراشه های بسیار پر قدرت FPGA هر آنچه فیلتر و پردازش سنگین مورد نیاز بر روی سیگنالهای دریافتی از ADC متصل به گیرنده است را انجام می دهند و کامپیوتر مرکزی به مدیریت داده ها و آگاه سازی اپراتورها می پردازد. برای مثال در رادار های قدیمی اپراتور رادار با استفاده از یک خط کش دایره ای به نام Attack computer به صورت دستی با داشتن سمت و سرعت و زاویه دشمن و سمت و سرعت زاویه شکاری CAP خودی، سمت و سرعت زاویه ای را برای CAP صادر می کرد که CAP در پشت دشمن قرار بگیرد تا با آن درگیر بشود.هر چند شاید انجام این کار برای یک نبرد یک به یک ساده به نظر برسد اما وقتی نبرد n به n یا 1 به n است دیگر اصلا کار ساده ای نیست.همچنین امکان انجام این محاسبات برای شکاری هایی که سرعت فراصوت دارند بسیار کار مشکلی است و نیازمند یک افسر ابر نابغه پشت این خط کشهای دستی و اسکوپ انالوگ است در حالیکه کامپیوتر مرکزی می تواند به صورت چندین بار در ثانیه مرتب بهترین سمت و سرعت و زاویه ممکن را برای خلبان خودی به صورت پیام ارسال بکند و در HUD یا هر جای دیگر به او نمایش بدهد یا به صورت صوتی برای او قرائت بکند.با توجه به اینکه امروزه نمایشگرهایی وجود دارند که اگر سوراخ هم بشوند باز مقدار باقی مانده از آنها درست کار می کند، دیگر استفاده اسکوپهای قدیمی فقط ناشی از اینرسی و علاقه افسران رادار به تجهیزات قدیمی است. اصولا دیگر دلیلی ندارد که کنسولی مثل رادار عصر ساخته بشود!!! کل رادار را می توان در یک مانیتور با قابلیت لمسی جا داد.شاید دلیل ساخت این کنسولها با طرح قدیمی این باشد که افسران رادار یک مرتبه از سیستم جدید وحشت نکنند و نیاز مند آموزش مجدد نباشند.

درود به دوستان گرامی خوب یک اطلاعاتی من راجع به ایشون دارم که شاید جالب باشد. ایشون اگر اشتباه نکنم از افسران انقلابی گارد جاویدان هستند. یک نظامی سفت و سخت و مشهور به "حسن خمپاره" به این دلیل که تخصص ویژه ای در استفاده از خمپاره 60 دارند و می توانند درون یک بشکه را با خمپاره 60 هدف بگیرند. در زمینه مطالبی که ایشون گفته چند نکته جالب است: 1. ایشون آموزش سربازان قبل از انقلاب را بهتر از آموزش آنها بعد از انقلاب می دانند که تا حدودی درست است به ویژه آموزشهای زمان جنگ که خیلی کوتاه مدت بود و به سربازان، یک ماه و یک روزه می گفتند. یعنی یک ماه آموزش می دیدند در عقبه و روزی که به منطقه اعزام می شدند درصد بالایی از آنها توسط توپخانه عراق شهید یا زخمی می شدند. به همین دلیل به سربازان آن موقع یک ماه یک روزه ها می گفتند. 2. ایشون سربازی را انسان ساز می دانند. 3. ایشون سربازی را برای جوانان مفید دانسته و معتقد هستند که افراد مسن تر جسارت ندارند. در مورد بند 1 به نظرم ایشون درست می گویند. در مورد بند 2 باید بگویم که آموزش سربازی امروزی ما ملقمه ای از روش فرانسوی، روش آلمانی و ورش آمریکایی است که همه به ناقص ترین شکلی پیاده می شود. یکی از مدیرهای فنی فعلی من در شرکت نفتی که کار می کنم، یک دکترای مهندسی آلمانی است که به مدت 12 ماه سربازی رفته و در مدت سربازی مثل یک سرباز صفر فقط آموزش نظامی، آتش و حرکت و پشتیبانی و ورزش های سنگین داشته و هیچ کار علمی انجام نداده است و خودش به این نوع سربازی که رفته افتخار می کند. هنوز هم بدن ورزیده ای دارد. در روش آلمانی با ورزشهای زیاد و علمی و آموزش نظامی سنگین به سرباز سختی می دهند و به او فشار می آورند تا زندگی تحت شرایط سخت را تحمل بکند و به این ترتیب ساخته بشود. حداقل روزی 10 کیلومتر با ساز و برگ کامل حرکت می کنند و نبرد را در شرایط سخت تمرین می کنند. تازه کشور اینها در صلح تضمینی به سر می برد و نیازی به ارتش کار آزموده ندارد!!!! در روش فرانسوی و آمریکایی شخصیت سرباز را له می کنند و دوباره مطابق میل خود می سازند تا اطاعت مطلق باشد. در روش ایرانی آن چه سر خود من آمد این بود که شخصیت ما را خرد کردند ولی چیزی به جای آن نساختند و صرف نظر از بعضی استثنائات در بین سربازان به جز نفرت از مافوق وجود نداشت مخصوصا در دوره 3 ماهه آموزش تخصصی و حین خدمت در واحد. این ایرادی است که به سخنان این امیر وارد است که آموزش دهنده های شما مگر مدرک روانشناسی دارند که به خود اجازه می دهند دیگران را بسازند؟؟ اینکه فکر کنیم هر کاری امریکایی ها یا فرانسوی ها می کنند خوب است، اشتباه مطلق است. در مورد جسارت سرباز 18 ساله هم باید بگویم که از یک افسر گارد جاویدان تعجب کردم!!! اولین درسی که به یک سرباز می دهند تفاوت شجاعت و بی باکی است. و اطاعت از دستور و وظیفه سربازی است. هیچ فرمانده ای به سرباز بی باک و جسور نیاز ندارد سرباز باید زیر اتش توپ خانه دشمن از ترس خود را خیس بکند ولی ترک پست نکرده ضمن حفظ جان با تیز هوشی به وظیفه خود عمل بکند نه اینکه دنبال ترکشها بدود شاید به بهشت برود. یک جوان 18 ساله جسور اساسا به درد سربازی نمی خورد. هم برای خود خطر می سازد و هم برای همقطاران. اولین وظیفه سرباز حفظ جان خود و ادامه نبرد است نه اینکه با جسارت و نادانی خود را به کشتن بدهد. ای بسا یک سرباز بی باک سرنوشت یک نبرد را به شکست بکشاند. سرباز باید مطیع مطلق دستورات باشد ولی اگر دستور ارسالی توسط فرمانده شرایط دستور را داشته باشد یعنی اول قابل اجرا باشد و دوم با قسم سربازی منافات نداشته باشد. یک خاطره تکراری و واقعی از زمان جنگ اینجا مناسبت دارد: یک روز به یک سرهنگ مهندسی ارتش دستور می دهند که به واحد رزمی منتقل بشود و قسمتی از خط را با یک گردان از سربازان تازه آموزش دیده صفر کیلومتر پوشش بدهد. در این قسمت از خط قبلا واحد های مختلف ارتش و سپاه مستقر و نابود شده بودند زیرا عراقی ها آتش توپخانه وحشتناکی روی آن اجرا می کردند. این فرمانده مهندس که هیچ تجربه خاص رزمی هم نداشت به ذهنش رسید که در یک هفته ای که برای هماهنگی با نیروها به او مهلت داده اند به صورت شبانه روزی با پرسنل خود تمرینات استقرار و ضد استقرار را انجام دهد زیرا وقتی برای کار دیگری نبود. از آنجایی هم که مهندس بود در هر استقرار آنها را مجبور می کرد به اندازه قد خود حفره کنده در آن قرار بگیرند. طوری که سربازان دیگر به صورت خودکار این کار را انجام می دادند. در روز موعود که گردان ایشان به خط مقدم می رود برای بعضی هماهنگی ها به ستاد لشگر احظار می شود و در آنجا وسط جلسه به ایشان خبر می دهند که دیگر به محل خدمت خود در خط نرود زیرا که بعید است سربازانش زنده باشند!!! ایشان که ضربه روحی بسیار شدیدی از این خبر خورده بوده به گریه می افتد و وسط گریه ها ناگهان صدای معاون گردان را می شنود که تقاضای ارسال غذا و بهیار برای 2 نفر زخمی ناشی از بارش هزاران گلوله روی سرشان را می کند که باعث تعجب همه فرماندهان می شود. به این می گویند آموزش درست. اول حفظ جان سرباز و سپس نبرد. اما ببینیم سرباز دست پرورده این فرماندهان مدعی در نیروی زمینی چگونه بودند در زمان خدمت من در سالهای دور: در ستاد نیروی زمینی سربازان فقط به فرمانده مستقیم خود احترام می گذاشتند!!! لباسهای بسیار نامرتب و نافرم با رنگهای نافرم داشتند. وقتی وارد کفش کنی مسجد می شدین سربازان کفش کنی فقط به من و شخص فرمانده نیروی زمینی احترام می گذاشتند. خیلی وقت ها من که وارد مسجد می شدم و صدای چسباندن پای سربازان می آمد بقیه افسران به عقب چرخیده دنبال این بودند ببینند که فرمانده نیرو کجا است؟!؟!؟ اینها به من احترام می گذاشتند زیرا من همیشه زودتر به آنها احترام می گذاشتم و هر کاری از دستم بر می آمد برایشان دریغ نمی کردم. فرمانده نیرو را احترام می کردند زیرا که همه او را می شناختند. حتی یک بار کفش رئیس بازرسی نزاجا را که به کفش کنی تحویل نداده بود جهت رو کم کنی در مسجد ستاد نیروی زمینی دزدیدند که خیلی آبرو ریزی درست شد. البته سیستم فعلی قابل افتخار نیست ولی تا زمانی که روش جایگزین برای آن نیامده باید ادامه پیدا بکند. اما این دلیل نمی شود که از آن دفاع بکنیم و آن را بهترین بدانیم. این را هم بگویم که هر کاری که خارجی ها می کنند الزاما خوب نیست باید با دقت بررسی شود که شرایط ایران چگونه است و آنگونه عمل بشود. به هر روی زیبا نیست که کشوری که در 2600 سال پیش اولین ارتش منظم 10000 نفره حرفه ای را تشکیل داده امروز فاقد این ارتش حتی در ابعاد کوچک باشد.

درود به دوستان گرامی اینکه 5 نفر از سربازان دلیر ایران در انتظار بریده شدن سرهایشان توسط وحوش هستند بسیار نگران کننده است. هر چند شهادت افتخار است اما شخصا ترجیح می دهم که توسط دشمنی از بین بروم که قدرتمند باشد(آمریکا و ....) نه مشتی اوباش مزدور دسته دوم خارجی. اما باید واقع بین باشیم و فقط انتقاد نکنیم راه حل هم بدهیم. بعضی وحوش را خیلی دست کم می گیرند و بعضی آنها را در حد تکاوران آمریکایی بالا می برند. در واقع مشکل از خود ما است. فرمانده ابله در تمام دنیا وجود دارد. در امریکا هم باهوش ترین افراد به ژنرالی نمی رسند اما سیستم آنها تا امروز جواب داده است. این ارتش کوچک وحوش را خیلی ساده می توان کنترل و سپس نابود کرد.اما قبل از آن باید مسائلی حل شود. اول اینکه دگر خواهی باید از مدرسه به کودکان آموزش داده شود تا بر خلاف غریزه طبیعی حیات، به فکر دیگران هم باشند و وقتی بزرگ می شوند مسئله خانواده این 5 دلاور اسیر مسئله خانواده اینها هم باشد. اگر دگر خواهی در کشور ما نهادینه بود امروز بسیاری از مشکلات ما در اساس وجود نداشت.(رانندگی، ازدواج، مسکن ، بی کاری، آلودگی آب-غذا-هوا و مترو و .....) [b]در مورد پول و هزینه[/b] فقط بگذارید یکی از هزاران مورد ساده را به شما بگویم. 2 برادر در بلوچستان زندگی می کنند که اینها آهنگر هستند و به شغل شریف اهنگری اشتغال دارند. متاسفانه اینها بیماری هموفیلی دارند و مرتب هم در آهنگری زخمی می شوند (اقتضای این کار است زخمی شدن ) هزینه دارو های هموفیلی را دولت در راستای حمایت معلوم نیست از چه کسی (شرکتهای میلیاردر دارویی یا مردم) کاملا مجانی کرده بنابراین تنها هزینه این دو برادر در ماه بیش از 8 میلیارد تومان برای دولت است!!!!!!!!! بنابراین هزینه این دو نفر برای دولت ج. ا بیش از تیم پرسپولیس و استقلال است پس به این فوتبالیستهای بد بخت این قدر پرخاش نکنید. به نظر شما بهتر نیست که این دو برادر خانه نشین شوند و کل هزینه زندگی آنها توسط دولت تامین گردد و از محل صرفه جویی هزینه درمانی آنها کل هنگ مرزی مجهز به بالگرد و پهپاد و زره پوش گردد. بنابراین مشکل هزینه در کار نیست مشکل [b]بی لیاقتی مطلق[/b] است که ظاهرا قرار نیست در زمان حیات من از شر فراگیری آن در این کشور خلاص شوم. در مورد اینکه با بمب کنار جاده ای نمی شود مقابله کرد باید بگویم که زمان این بمبها با آمدن خودروهای جمر به پایان رسید. با گذاشتن یک جمر نیرو مند تمام مخابرات وحوش از جمله دستگاههای تله کامند و حتی سیستم های سیمی کنترل اینها برای انفجار بمبها از کار می افتد و قادر نخواهند بود که عملیات منسجمی انجام بدهند. یادم می آید در زمان سربازی که افسری بسیار منظم بودم (طوری که برق پوتین و اتو لباس من باعث تنبیه شدن افرادی می شد که کنار من ایستاده بودند و ....) به خاطر دفاع از پدر یکی از سربازان جان باخته مغذوب فرمانده قسمت شدم و قرار شد به تیپ مرزی خاش (که آن موقع به جای این هنگ نیروی انتظامی بود) منتقل بشوم!!! چند ماه قبل قاچاقچی ها تیپ نیروی زمینی را منهدم کرده بودند!!!! و تیپ در حال تجدید سازمان بود باز با سرباز وظیفه. اما نمی دانم از کجا شخص رئیس بازرسی نزاجا از قضیه پدر آن سرباز مطلع شد و من به خاش منتقل نشدم و فرمانده من کارش به جای باریک کشید. به هر روی اگر خاش هم می رفتم باز کارم را دقیق انجام می دادم و الان راه حل دقیق تری می توانستم خدمت شما ارائه بدهم. و اما راه حل من برای خاتمه مشکل برای همیشه: 1. وحوش مسلح هر دین و مذهبی که داشته باشند قطعا برادران مسلمان من حساب نمی شوند. 2. اخطار به حامی پاکستانی-عربی اینها به صورت عملی و نظری و برخورد قانونی بین المللی با حسابهای بانکی حامی اینها. 3. استفاده از تمام توان شناسایی نیروی دریایی و هوایی برای یافتن مقر اینها حتی در عمق خاک پاکستان و اجرای عملیات ضد چریک بر علیه اینها (یاد صیاد شیرازی ها به خیر). با DF که می توانند محل بی سیمها و موبایلهای اینها را با دقت سانتی متر شناسایی بکنند بنابراین می توانند حداقل چند سورتی اسکرامبل بفرستند و چند تا قاصد حرام این حرامیان بکنند. 4. اضافه کردن عملیات ضد چریک واقعی به دوره هنرجویان دوره های تکاوری و رنجر و موظف کردن آنها به نابودی تیم های وحوش به عنوان تکلیف آموزشی و آزمون پایان دوره به این ترتیب کیفیت دوره هم بالا می رود و از نکبت فرصت درست کرده ایم. 5. استفاده از رادارهای پیمایش زمینی مستقر در پاسگاهها یا بالنها برای پشتیبانی از خودروهای اعزامی به گشت. 6. همکاری همه نیروها با یکدیگر بدون توجه به اینکه درگیری با وحوش وظیفه کدام یگان است. 7.استفاده از تجربه گذشته. انجام یک مانور با اسلحه واقعی نیروی هوایی با بمب های 4000 پوندی در مرز. سراوان و ناحیه خاش. در سال 1366 که یک بمب اینطوری اشتباهی نزدیک مرز ترکیه بر زمین نشست، کلی مشکلات مرزبانی ما با ترکیه تا چندین ماه حل شد. پاکستانی ها هم از همان قماش هستند.

درود تا وقتی که از لیزر طول موج خیلی کوتاه و برد بلند با توان زیاد استفاده نمی کنند خیلی جای نگرانی نیست. در ضمن اگر خیلی سامانه خوبی بود در نمایشگاه نمی فروختند حتما نسخه ضعیف شده است. لیزر طول موج خیلی کوتاه هم هزینه اش بیش از تحمل اسرائیل فسقلی هست با تکنولوژی موجود مگر اینکه تکنولوژی جهشی بکند. (برای ایجاد لیزر اشعه ایکس نیاز به تحریکی ناشی از یک بمب ا ت م ی کوچک است که بسیار پر دردسر و پر هزینه و با قابلیت مانور کم است فعلا)

درود مقاله بسیار عالی بود جایش واقعا خالی بود. و به نظر من تنها راه نجات ایران از بلایای نظامی ، تهدیدات وحوش و .... و دست آخر بلایای اجتماعی، حل مشکل ساز و کار و ارتباطات ناسالم اقتصادی است. [b]شرایطی که آلمان داشته 100 برابر از شرایط امروز و دیروز ما بد تر بوده اما آنها با تفکر و کار کارشناسی دقیق و اعتماد به نفس در زیر 3 سال اقتصادی را ساختند که تقلید از هیچ کجا نبود، صنعت نظامی ساختند که تقلید از هیچ کجا نبود و نیامدند بگویند که 2 دولت دیگر باید بیاید تا فقط خرابی های دولت قبلی را درست بکند.[/b] به یاد دارم که چندین سال پیش یک Remote Terminal Unit ساخته بودیم که زیر شدید ترین آزمونها ی شرایط EMC تنها reset می شد در حالی که RTU ساخت زیمنس تحت همان شرایط اگر سالم می ماند و نمی سوخت، Hang می کرد. بعد یکی از این مدیر دولتی ها آمد و گفت دیدید که سیستمی که ساختید به درد نمی خورد و [b]پول بیت المال را دور ریختید[/b] RTU درست باید مثل زیمنس Hang بکند !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! تازه کلی هم اعصابش خراب بود که چرا این سیستم که مشابه زیمنس نیست به مقام معظم رهبری هم نشان داده شده است. تا وقتی که دنباله رو افکار بیمار اقتصادی غرب یا شرق باشیم و مدیر دولتی تکنوکرات نمای ما کعبه آرزوهایش آمریکا، اروپا، چین یا ژاپن باشد وضع همین خواهد بود. مردم ایران از کوچکترین رده تا بالاترین رده اگر قبل از هر کاری که می کنند فقط به این فکر بکنند که این کاری که می کنند حق الناس به گردن آنها می اندازد یا خیر و فقط در صورتی آن کار را بکنند که مطمئن باشند حق الناس گردنشان نباشد، کل اقتصاد و اجتماع و قدرت نظامی ما به حد مطلوب می رسد و بعد به جای اقتصاد کینزی می شود اسمش را گذاشت اقتصاد حق الناس یا اقتصاد دگر خواهی دیگر کسی در خیابان لایی نخواهد کشید و .... .

درود به دوستان گرامی بحث خوبی است اگر باعث تفرقه و کوچک کردن واحدهای نظامی کشور نشود. من شخصا به ارتش علاقه بیشتری دارم ولی این دلیل نمی شود که در قضاوتم اثر بگذارد. پیشنهاد می کنم که افرادی که خاطرات اتو اسکورتزنی را نخوانده اند این کتاب را دانلود بکنند و بخوانند آدم فکر می کند که این کتاب را یک رزمنده ایرانی نوشته و در مورد تاریخ معاصر ما صحبت می کند! [url="http://www.nazicenter.com/downloads/books/unknown_war.pdf"]http://www.nazicenter.com/downloads/books/unknown_war.pdf[/url] ساختار نظامی نوین ایران به آلمان نازی شباهتهایی هم دارد. بعد از منحل کردن SA (برای جلوگیری از کودتا) هیتلر افراد رده پایین این سپاه را در ارتش آلمان که یک سری تکنوکرات قدیمی نظامی بودند ادغام کرد و ورماخت را بوجود آورد. ارتش ایران به عنوان نیروی اول دفاعی در واقع همان "ورماخت" است که در جنگی 8 ساله تجربه کسب کرده ولی از نظر انظباط در سطحی پایینتراز ورماخت قرار دارد (انظباط هیچ ارتشی قابل مقایسه با ورماخت نیست) و سپاه که نیروی دوم دفاعی ایران است در جایگاه SS است البته سپاه ایران یک نیروی کاملا مذهبی اسلامی است ولی SS یک نیرویی بوده از همه افراد با دینهای مختلف که تنها اشتراکشان وفاداری به رهبری بوده است. البته نظم SS هم خیلی از سپاه ما بیشتر بوده که جای تامل دارد و باید هم ارتش و هم سپاه روی آن کار بکنند. نکته جالب این است که در SS وحدت بیشتری بین درجات مختلف وجود داشته و امکانات برای همه یکسان تقسیم می شده است و به کسی جناب سرهنگ نمی گفته اند و .... که از این نظر هم شباهتهایی با سپاه دارد. اینکه بعضی SS ها را خون ریز و ... تلقی می کنند بیشتر تبلیغات غربی ها است و وظیفه اس اس با گشتاپو کاملا متفاوت بوده است و اس اس ها از نظر جنایات جنگی به گرد پای متفقین هرگز نخواهند رسید. البته ما بسیج بزرگ را هم به عنوان نیروی سوم دفاعی داریم که چیزی شبیه به SA است و معمولا به صورت شناور در زمان جنگ در سپاه ادغام می شود و نه ارتش و ما نیروهای 3 گانه هوایی دریایی و زمینی انتظامی را هم داریم که نیروی چهارم دفاعی ما محسوب می شوند. [b]جواب سئوال این تاپیک خیلی ساده است[/b] و آنهایی که نبرد واقعی را دیده باشند حتما این جمله ناپلئون را تایید می کنند که "در نبرد این روحیه تک تک افراد است که سرنوشت جنگ را تعیین می کند" درست است که ساز و برگ و آرایش نظامی و ... خیلی مهم است ولی آن نیرویی قوی تر است که انگیزه بیشتری دارد. اگر ویت کنگ ها با دست خالی آمریکا را سر شکسته کردند دلیلش فقط انگیزه قوی آنها بود. از این رو است که ارتش های غربی قبل از ورود به نبرد سعی می کنند انگیزه نیروهای دشمن و مردم آنها را کم رنگ بکنند. شخصا فکر می کنم که دلیل اینکه به جای عراق به ایران حمله نکردند این بود که کارشناسانشان انگیزه نیروهای دفاعی ما را زیاد تخمین زدند و همین انگیزه بوده که تا به حال برای ما در این بازه وسیع بازدارندگی ایجاد کرده است. این درست است که معمولا سپاهی ها بودجه و امکانات بهتری دارند اما باید دید که در زمان جنگ احتمالی روحیه پرسنل ارتشی بالاتر است یا سپاهی، هر نیرویی که روحیه بالاتری داشته باشد کارایی بالاتری از خود نشان خواهد داد. در نبرد فرانسه رومل با یک زره پوش برای شناسایی رفته بوده و یک مرتبه خود را در میان پرسنل یک تیپ پیاده فرانسوی می بیند. به جای اینکه خود را ببازد و به احتمال زیاد تکه تکه بشود با صدای بلند فریاد می زند که "تسلیم بشوید" و ناباورانه همه آنها که دوره اش کرده بودند تسلیم می شوند و از این گونه موارد فراوان رخ داده است در تاریخ.

[quote name='worior' timestamp='1389244572' post='358146'] این مال قدیما بود ، لون موقع که دانشگاههای نسل دوم پژوهش محور تازه راه افتاده بودن !! الان وارد نسل سوم شدیم و دانشگاه ها بخصوص در آمریکا اساس دادن مدرک رو گذاشتن ایجاد شغل و کارآفرینی ، سال گذشته فقط سه تا دانشگاه اصلی آمریکا (هاروارد ام آیی تی و یکی دیگه) نزدیک به 300 میلیارد دلار سودآوری داشتن که سهم سودشون از 25 درصد پروژه های مراکز رشدشون بوده ! ... [/quote] آدم تاریخ مصرفش خیلی زود می گذرد. از آگاهی که دادید سپاسگذارم. از درآمد این دانشگاهها خبر داشتم ولی نمی دانستم متعلق به مراکز رشد ایتها است!!!!. شخصا فکر می کردم ایده مراکز رشد را سازمان ملل برای کشورهایی که فاصله صنعت و دانشگاه آنها دارای خلاء هست ارائه داده نه آمریکا. تا جایی که من می دانستم و از دانشجویانم که اون طرف درس می دهند شنیده بودم اینطوری بود که دانشگاههای آمریکا روی میانگین نمره GRE دانشجویان وردی آنها امتیاز خاصی می گیرند و بر اساس این امتیاز از شرکتها پروژه گرفته و حق الزحمه آنها حساب می شود و رقم زیادی از این پولها هم مستقیم به جیب رئیس دانشگاه می رود! اینکه رئیس دانشگاه شریف می آید می گوید که از 100 نفر اول کنکور 98 نفر وارد این دانشگاه شده اند و 2 نفر دیگر هم بعدا به اشتباهشان پی برده و وارد این دانشگاه شده اند اشاره به امتیازی مشابه است که شریف نسبت به دیگر دانشگاهها دارد یعنی بدون اینکه امکانات خاصی داشته باشد فقط با تبلیغات دانشجویان رتبه بالا را جذب می کند که می تواند برای صنایع مراجعه کننده به دانشگاه جذاب باشد اگر ملاک آنها برای دادن شانس موفقیت به پروژه ها رتبه کنکور مجریان پروژه باشد. البته صنعت خصوصی ما باهوش تر از صنعت خصوصی آمریکا عمل می کند و نمره GRE و رتبه کنکور برای صاحبان صنایع خصوصی ملاک نیست بلکه سابقه پروژه های قبلی اجرا شده برای آنها ملاک است ولی صنعت خصوصی توان مالی بسیار کم دارد و اگر می بینیم که دانشگاههایی مثل شریف پروژه های زیادی جذب می کنند علتش این است که در ایران دولت است که پروژه تقسیم می کند نه بخش خصوصی. خوشبختانه درصد خوبی از بخش خصوصی ما به این بلوغ رسیده که "نمره گرفتن با یاد گرفتن خیلی فرق می کند" مراکز رشد هم روی ایده ها و پتنتهای جدید کار می کنند نه روی پروژه هایی سنگین مثل ماهواره سازی که محصول نهایی مصرف کننده عمومی ندارد و دهها تخصص مختلف و آزمایشگاه مجهز و وسیع و اتاقهای کلین و ..... نیاز دارد. در پروژه هایی که بر مبنای ایده است دانشگاهها مزیت دارند زیرا انبوه جوانان ایده های بسیار خوبی متناسب با نیاز نسل خود دارند و این قابلیت در شرکتهای خصوصی قدیمی خیلی ضعیف است. اما وقتی بحث ساخت محصولی می شود که مهارت فنی و تجربه در آن حرف اول را می زند. پارکهای فن آوری و انکوباتورها و مراکز رشد و دانشگاهها و غیره شوخی هستند و قادر به اجرای چنین پروژه های سنگینی نیستند. البته در ایران همه چیز با هم قاطی است. در پارک فن آوری دانشگاه تهران که در آن دو ساختمان مخروبه را به چندین شرکت مثلا دانش بنیان اجاره داده اند شرکتی هست که بسته های اس ام اس را دلالی می کند و تازه شرکت موفق پارک هم هست، شرکتی هست که دلال فروش یک محصول نفتی خارجی است و ..... اسم اینها را هم گذاشته اند فن آوری. معمولا آنهایی که واقعا ایده های خوبی دارند بیرون درب پارک برای انتظار باقی می مانند اگر هم وارد بشوند محیط پارک مناسب هیچ کار فنی و علمی نیست و فقط یک سقف است بر روی سر پژوهشگر بی نوا.

[quote name='k_Alavi' timestamp='1389202642' post='358091'] اونها پیمانکاران (sub contractor) حرفه ایی دارند که اینجا اثری ازشون نیست. نیازی به ایجاد زیرساخت های طراحی/ساخت همه زیر سیستم ها ندارند. اینجا فکر نمی کنم جایی جز خود دانشگاهها بشه ازاینها ساخت. [/quote] اجازه بدهید با نظر شما مخالف باشم. دانشگاه مالک اشتر و امام حسین را که کنار بگذاریم (زیرا من از آنها چیزی نمی دانم)، تنها مزیت ما در دانشگاههای رده بالای کشورداشتن دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترای مجانی و فراوان و بی انگیزه است که هزینه طراحی را به سود اساتید پیمانکار شده پایین می آورد اما این افراد که بسیار جوان هستند فاقد تجربه لازم برای طراحی هوا-فضا هستند. بسیاری از آنها برای بار اول است که یک طرح دیجیتال در این سطح انجام می دهند. اساتید هم معمولا 20 تا 30 سال از علم روز عقب هستند و فقط کارشون مدیریت بودجه است جز موارد خیلی نادر و انگشت شمار.و ...... یک دانشجوی دکترا که هیچ یک دکتر با 10 سال تجربه هم برای ساخت مدار چاپی چنین سیستمی خیلی نا پخته و جوان است. در زمینه طراحی دیجیتال که چیزی نگویم بهتر است در زمینه نرم افزار بخصوص وقتی که نرم افزار بزرگ می شود هیچ روش تست استانداردی ندارند، هیچ استانداردی را رعایت نمی کنند و همین که برنامه کار کرد کار را تمام شده می دانند.آخر چیزی که اگر رعایت بکنند یک استیل کد نویسی انگلیسی است به نام MISRA-C که خیلی با رعایت استاندارد متفاوت است. استاندارد های DO-178B/C و DO-254 و DO-160 و .... هم که برای دیگران است و [b]خدایان مغرور نیازی به رعایت استاندارد[/b] ندارند وقتش را هم ندارند در زمان بندی و بودجه هم ندیده اند، آدمی که [b]بخواهد[/b] استاندارد را بخواند و آن را بفهمد و درست رعایت بکند را هم ندارند. یک نسخه از استاندارد و راهنماهایش را هم در کتابخانه دانشگاهشان ندارند حداقل. بد تر از همه هیچ شرکت بیرون از دانشگاه سیستم آنها را تست نکرده و برای استانداردهایی که باید رعایت می کردند تاییدیه معتبر صادر نکرده است. اما در نقطه مقابل در شرکتهای خصوصی انباشت نسبی قابل ملاحظه تجربه وجود دارد، رعایت استانداردها اجبار است، ارتباط خوبی با آزمایشگاههای تست نرم افزار و سخت افزار وجود دارد و بعد از تحویل محصول تازه تستهای کارفرما شروع می شود و کیفیت کار بالاتر است. حد وسط دانشگاهها و شرکتهای خصوصی، پژوهشگاهها هستند. برای مثال پژوهشگاه نیرو وابسته به وزارت نیرو و آموزش عالی که دارای آزمایشگاههای معتبر است و یا سازمانی مشابه آن یک جایی است که تجمع تمام تخصص های مهندسی در آن با کیفیت متوسط وجود دارد (که البته با به فروش گذاشته شدن آن در دولت قبلی و پرداختی فعلی امید و انگیزه کاری کمی دارند) و یک ناسای کوچک بالقوه است و میشد از چنین مجموعه ای استفاده کرد هر جا هم که کم آوردند از کمک دانشگاهها و معدود استاد به روز آنها استفاده بکنند تا انباشت تجربه مدونی صورت بگیرد. این کار سختی نبود اما کار بین 3 دانشگاه پخش شد!!!! کلا در دنیا پروژه هایی را به دانشگاهها می دهند که اگر نتیجه نداد مهم نباشد و بیشتر پروژه های تیری در تاریکی یا اکسپریمنتال هستند. بودجه ای به دانشگاه داده می شود و اگر کار انجام شد مبلغ قابل ملاحظه ای هم به دانشگاه کمک مالی می دهند به عنوان پاداش و تخفیف مالیاتی می گیرند از دولت. این نیست که پروژه های بسیار مهم را بدهند دست چند تا دانشجو که تا به حال تجربه مهمی نداشته اند و همه فکر و ذکرشان apply کردن برای آمریکا و اروپا و..... باشد.

تا جایی که من می دانم بر خلاف AUT-sat شریف ست حداقل از نظر تصویر برداری آماده و دوربین رنگی آن که روی زمین کار نمی کرد، چند وقت پیش عیب نرم افزاری و کمی سخت افزاری آن معلوم شد و الان کار میکند هر چند مدارهای الکترونیکی آن و نرم افزارش مطابق اصول مهندسی هوا فضا و استاندارد های مربوطه نیست و اصولا تیم استانداردی هم روی آن کار نکرده و .... امیدوارم بخت و اقبال یارمان باشد و بعد از پرتاب این دوربین مدتی کار بکند و تصویر به زمین هم برسد و کیفیت هم داشته باشد و مختصات تصویرها هم به دقت معلوم باشد. کلا این آماده ترین ماهواره موجود ساخت داخل باید باشد((( در مورد تدبیر یا نوید-2 هیچی نمی دانم. ولی یک بار یک ماهواره مکعبی با یک بافل تصویر برداری 30 سانتی را کف آسفالت جلوی درب جنوبی دانشگاه دیده بودم که آنتنهای مخابراتیش آن را شبیه خارپشتی آلومینیومی کرده بود. اصولا برای بالابردن RANK دانشگاههایمان نباید از ساخت ماهواره استفاده بشود و ماهواره سازی را باید به شرکتهای جدی خصوصی سپرد نه دانشجویان موقتی که می آیند و می روند و تجربه ای هم برای کشور باقی نمی ماند در داخل.

در جنگ تحمیلی عراق به ایران سوخو های 22 مخوف ترین سلاح ضد رادار دشمن را حمل می کردند و خسارات زیادی به ما زدند. خوب نیروی هوایی هم از هر جا خورده داره بعد از n سال اون تجهیزات را جمع می کند. حداقل به درد موزه دفاع مقدس که می خورد. امیدوارم که با اویونیک بسیار مدرن تجهیز شده و دوباره یک سکوی پرتاب تجهیزات مدرن ضد رادار بگردد. به قول دوستمون کاچی بعض هیچی.

چه جالب! البته ابداعاتی داشتند که برای اون زمان با امکانات اون موقع قابل توجه بود. یکی از ابداعاتی که من یادم می آید این بود که سامانه دود زا را که در مانورها استفاده می شد یک درجه داری با هزینه 7 دلار پیاده کرده بود که مورد تایید کارخانه سازنده هم قرار گرفته بود و مهمترین ابداعی که من دیدم در این ماه نامه ها مربوط به تصحیح سیستم ارابه فرود F-5 (چرخ جلو زیر دماغه) بود که اینطور که یادم می آید وابسطه به یک قطعه ظریف بود و این قطعه هم مرتب حین فرود می شکست و باعث سوانح متعدد در گوشه کنار دنیا شده بود که این را هم یک درجه داری تغییر داده بود و بعد از اینکه مستشاران آمریکایی حاضر در ایران تایید کرده بودند خود کارخانه سازنده هم تایید کرده بود و طی یک دستورالعمل برای همه خریداران F-5 در سرتاسر دنیا فرستاده بود تا از این به بعد ارابه فرود F-5 ها را به این نحوه تصحیح بکنند تا دیگر این چرخ حین فرود نتواند سانحه بدهد. چنین اقداماتی فکر نمی کنم در دیگر کشورهای تحت نفوذ آمریکا سابقه داشته باشد

قدیما نیروی هوایی یک ماهنامه زیبا داشت که روی کاغذ با کیفیت چاپ می شد و شما می توانستید پیشرفتهای نیرو و ابداعاتشان را ببینید و من یادم می اید که مقالاتی از ستوانسوم منصور ستاری خوانده بودم که بیشتر مربوط به الکترونیک می شدند. یادشان به خیر. امیدوارم که پسرشان جای خالی پدر را پر بکنند.

[quote name='HAJJ_ABBAS' timestamp='1388316997' post='356304'] چرا در منطقه چابهار ساختن؟ [/quote] درود اصولا تمام پایگاهای فضایی باید هر چه می توانند به خط استوا نزدیک تر باشند تا بیشترین استفاده را از حرکت وضعی زمین بکنند و با موشک ارزانتر و ضعیفتر بار بیشتری را به مدار بالاتری فرستاد. آزانس فضایی اروپا هم در گویان اشغالی از برزیل اقدام به پرتاب آریان-5 با محموله های بالای 3 تن می کند که به خط استوا بسیار نزدیک است و یک لژیون فرانسوی هم از آن پایگاه حفاظت می کنند. [quote name='SHAHABESAGEB' timestamp='1388318018' post='356307'] به نظرم اینجا اشتباهی رخ داده! فکر نمیکنم سیمرغ چنین توانی داشته باشه! [/quote] بله ممکن است در مورد مدار، نام پرتابگر و محموله اشتباه کرده باشند که برای خبرگزاری ها و مسئولان ما خیلی هم طبیعی است. [quote name='mister' timestamp='1388325849' post='356331'] مگه پایگاه امام خمینی در سمنان نیست؟ در ضمن ماهواره طلوع قراره که در ارتفاع 500 کیلومتری قرار بگیره ؛ البته پرتابگر سیمرغ هم توانایی ارسال ماهواره به مدار ژئو رو نداره. [/quote] در مورد نام پایگاه ممکن است که اشتباه شده باشد ولی در چابهار هم داشتند یکی می ساختند که به تاریخ پیوسته بود. حالا امیدوارم این پایگاه چابهار افتتاح شده باشد زیرا در نزدیکی آن هم [b]پادگان[/b] زمینی دریایی هوایی ارتش وجود دارد که اگر تجهیز شود برای محافظت چابهار که هیچ قرار بوده برای کل اقیانوس هند کافی باشد.