انجمن بزرگ میلیتاری

بسم ا... یک اصل بدون خدشه و شبهه ای از جنگ دوم خلیج فارس به این طرف ، صحنه نبرد را تعریف کرده که هیچ سیستم تسلیحاتی ثابتی ، از گزند انهدام مصون نیست ، بعنوان مثال ، عراق در سال 91 مجموعه ای از سکوهای ثابت و متحرک شلیک موشک را در اختیار داشت که قرار بود موج اول ضربه متقابل را اجرا کند ، ولی در همون یکهفته اول ، با وجود انهدام تمامی سکوهای شلیک ثابت اسکاد ، تمامی لانچرهای متحرک ، همیشه آماده شلیک بودند و تا 2003 هم به نسبت آمادگی خودشون را حفظ کردند . تمامی ساختار نیروهای مسلح ما ، از کوچک کردن یگانها ، تا قضیه موشکها بطور کامل باید متحرک باشد تا قابلیت جابه جایی سریع را در کمترین زمان ممکن داشته باشند ، با توجه به 2.5 تا 3 برابر بودن خاک ایران نسبت به عراق ، نیروی هوایی احتمالی ائتلاف در نظر اول کار بسیار مشکلی برای پیدا کردن سکوهای متحرک ما خواهد داشت و این یعنی پوئن مثبت برای ما . هر چند مزیت این پوئن مثبت با بازسازی نیروی هوایی ، چندبرابر خواهد شد و حداقل کشورهای حاشیه جنوب خلیج فارس ، ترکیه و ... کمتر جلوی ما عرض اندام می کنند

این تیتری بود که سی و چند سال پیش دایره المعارف علمی اسلحه برای معرفی موشکهای LGM-118 پیس کیپر انتخاب کرده بود ... به نظر و یکی از احتمالات ممکن هست سپاه برای کاهش هزینه های مربوط به ساخت سیلو های کامل که در زمان جنگ ، یک بار مصرف هستند و بعد از شلیک اول یا دوم ، هدف قرار می گیرند ، یک مینی پیس کیپیر را برای موشکهای زیر 1000 کیلومترش طراحی کرده ( البته صرفا" یک احتمال هست ) البته بالاخره یک جایی هوشمندی نشون دادند و بخشی از پیکربندی شلیک را پشت خاکریز پنهان کردند تا جزییات حداقل از روی عکس در اختیار دشمن قرار نگیرد !

بسم ا... اصل رزمایش این هست عملیات جنگنده های سپاه خارج از رینگ پدافندی/ برد بمب های یاسین به ۱۰۰ کیلومتر افزایش یافت

برای اینکه بنده وشما اطلاع نداریم !!!!! که تاسک فورس های نیروی دریایی در قالب یک ناوگروه عمل می کنند و در زمان بحران هم تا زمانی شاخه هوایی سپاه تفنگداران ، نیروی دریایی و نیروی هوایی یک سرپل مطمئن را در سواحل ایران تصرف و تامین نکنند ، این غول بی شاخ و دُم را با 6000 نفر نیرو از گوام به این طرف تر جلو نمی کشند . فرضا هم بکشند جلو ، می گذارند پشت مدار 20 درجه ، تا به همراه نیروی هوایی ، سواحل را امن کنند .. دیدیم در عملیات طوفان صحرا که وقتی قرار شد کویت را پس بگیرند ، چه اتفاقی برای واحدهای عراقی مستقر در کویت افتاد که بعد سیر حوادث بسمت " جاده مرگ" معروف منتهی شد ... خاصیت کاربرد این تسلیحات بالذات آفندی را در 5 عامل میشود خلاصه کرد 1- استمرار / 2- شتاب / 3- زمان سنجی / 4- توالی / 5- هم زمانی و اگر قرار هست این توالی شکسته بشود ، یکی از این 5 عامل باید بطور کامل از دور خارج شود حالا از آن سمت به این ماجرا نگاه می کنیم ، کدوم ارتشی هست که با خوش خیالی اجازه بدهد این توالی توسط حریف شکسته یا قطع شود ؟!!!

بخش سوم و پایانی آیا وجود چنین قابلیتهایی کفایت می کند ؟ درواقع امر ، یک بررسی مقدماتی از عملکرد عملیاتهای سرکوب دفاع هوایی ، نشان میدهد که این نوع عملیات رزمی ، سهم قابل توجهی را در جریان یک رشته عملیاتهای پشتیبانی هوایی بر علیه سامانه های دفاع هوایی زمین پایه یکپارچه شده در اختیار دارد . در طول عملیات بازپسگیری کویت از یگانهای ارتش عراق ( طوفان صحرا ) ، ارتشهای ائتلاف به رهبری ایالات متحده بیشتر از 4500 فروند هواپیما را وارد منطقه نمود که از این تعداد 110 فروند به شکل خاص برای اجرای عملیات SEAD مورد استفاده قرار گرفتند . بدین ترتیب ، یگانهای هوایی ائتلاف نزدیک به 3 درصد از کل توان هوایی عملیاتی خود را در طول 43 روز عملیات هوایی بر ضد عراق به سرکوب دفاع هوایی اختصاص داده بودند . پنج سال بعد ، بحران یوگسلاوی و جنگ داخلی در بوسنی و هرزه گوین باعث شد تا ناتو نزدیک به 600 فروند هواپیما به منطقه اعزام نماید . مجموع این نیروها ، توسط54 فروند جنگنده ویژه سرکوب دفاع هوایی ، پشتیبانی میشد که 9 درصد از کل هواگردهای رزمی در این سلسله عملیاتها را تشکیل می داد که نزدیک به 41 روز ، پروازهای عملیاتی را بر عهده داشتند . به همین ترتیب ، با شروع بحران کوزوو و تلاش برای متوقف نمودن نسل کشی آلبانیایی تبارها در بالکان ، از 1919 فروند هواگرد رزمی مستقر شده ، بیشتر از 150 فروند جنگنده در یک دوره زمانی 78 روزه به عملیات SEAD اختصاص داده شد . آنچه که در این میان جالب به نظر می رسد ، این است که ائتلاف به رهبری ایالات متحده ، گرچه بخش اعظم شبکه دفاع هوایی عراق را در سال 1991 ازمیان برد ،و متعاقبا" با اجرای منطقه پرواز ممنوع در شمال و جنوب عراق ، فرصت بازسازی پدافند را از عراق گرفت ، اما برای اجرای عملیات اشغال عراق در سال 2003 ، مجدد یک نیروی بزرگ سرکوب دفاع هوایی را وارد منطقه نمود . بدین معنی که از 2697 فروند جنگنده اعزام شده به خلیج فارس در سال 2003 ، نزدیک به 101 فروند هواگرد رزمی به عملیات SEAD اختصاص داده شد ، در حالی که هشت سال بعد ، در جریان عملیات نظامی بر فراز لیبی ، از 260 فروند هو.اپیمای حاضر در منطقه ، 23 جنگنده در یک بازه 220 روزه به منظور اجرای عملیات سرکوب دفاع هوایی وارد عمل شده بودند . براساس ارقام ذکر شده ، به صورت میانگین ، در هر عملیات نظامی ، 5 درصد از کل جنگنده های شرکت کننده ، برای از کار انداختن شبکه دفاع هوایی مورد استفاده قرار می گرفتند ، ضمن اینکه در طول این حملات، نزدیک به 500 تیر موشک ضد تشعشع شلیک شد ، هر چند این تعداد را تا رقم 1200 تیر از طوفان صحرا تا مداخله هوایی در لیبی نیز ذکر کرده اند . البته تعداد هواگردها و موشکهای مورد استفاده برحسب ماهیت واندازه تهدید ، متغیر بوده ولی حداقل بر روی کاغذ ، ارتشهایی نظیر آمریکا یا در درجات پایین تر ، نیروی هوایی سایر کشورها ، در مقیاس های قابل توجه می توانند مبادرت به طراحی و اجرای چنین تاکتیکهایی نمایند . توانایی های آینده : علیرغم بیلان مثبت ثبت شده درخصوص عملیات سرکوب دفاع هوایی ، هنوز ظرفیت زیادی برای بهبود و گسترش این قابلیتها وجود دارد . در واقع ، بخش مهمی از ارتشهای شرق آسیا ( به استثنای نیروی هوایی چین ) همچنان از مهمات ضد رادار AGM-88B استفاده می کنند ، در حالی که پیشرفتهای اخیری که دنیای مهمات ضد تشعشع بخود دیده ، قابلیتهای مرگبار افزون تری را به نمایش می گذارد . بدین ترتیب ، نیروی دریایی ارتش ایالات متحده و نیروی هوایی استرالیا در حال سفارش نسخه ای بهبود یافته از مهمات فوق الذکر با شناسه AGM-88E هستند و بر همین اساس ، این سلاح به سایر ارتشهای منطقه نیز پیشنهاد شده است . نسخه E از مهمات هارم به یک مجموعه جدید از سامانه موقعیت یابی جهانی و اینرسیایی (GPS/INS) مجهز شده به کاربر اجازه می دهد تا مختصات هدف در داخل سلاح قابل برنامه ریزی باشد . این امر به موشک کمک می کند تا در صورت شکسته شدن قفل ،با کمترین خطای ممکن ، همچنان بسوی هدف حرکت نماید . به همین دلیل ، دو کاربر فعلی نسخه E هارم ، از این سلاح بعنوان جنگ افزار خط مقدم خود استفاده خواهند نمود . از سویی دیگر ، گسترش کاربران نسخه مدرنیزه شده هارم نیز باعث میشود تا کیفیت عملیات سرکوب دفاع هوایی افزایش یافته و مزیتهای فروش انبوه آن ،را می توان در مقیاس گسترده و در حوزه هایی نظیر لجستیک ، اقتصاد و همچنین همکاری های بیشتر نظامی /امنیتی مشاهده نمود . علاوه براین ، کاربرد این سلاح ، می تواند خبر خوبی برای نسخه جنگ الکترونیک جنگنده اف-18 ( E/A-18G) نیز باشد ، چرا که بطور خاص در حالی که همچنان توانایی حمل سلاح خود را حفظ نموده ، می تواند به یک هواگرد تخصصی به منظور اجرای ماموریتهای سرکوب دفاع هوایی در ترکیب با مهمات AGM-88E/F تبدیل گردد . درصورتی که این هواگرد ازسوی کشورهای نظیر سنگاپور و ژاپن خریداری گردد ، قابلیتهای سرکوب دفاع هوایی ائتلاف غربی به رهبری ایالات متحده در برابر چین بصورت قابل توجهی تقویت خواهد شد ، هر چند در صورت عدم انتخاب نسخه G هورنت ، نیروی هوایی ژاپن وکره جنوبی با مسلح شدن به جتهای اف-35 می توانند بعنوان یک گزینه احتمالی ، توانایی حمل هارم را نیز بدان بیافزایند . علاوه براین ، حوزه شرق آسیا ، شاهد بازسازی و نوسازی هواگردهای جمع آوری اطلاعات الکترونیک است که نزدیک به 4 دهه است که ماموریتهای این چنینی را بر عهده دارد . بعنوان مثال ناوگان هواگردهای الینت نیروی هوایی تایوان ، شامل پرنده های سی-130 هم اکنون چهلمین سالگرد پرواز خود را سپری می کنند و لازم است تا در 5 سال آینده با نمونه های جدیدتر جایگزین گردند . به همین دلیل ، یکی از گزینه های نیروی هوایی تایوان وکشورهای منطقه بکارگیری هواگردی است که بتواند مجموعه های جمع آوری اطلاعات الکترونیک را بصورت roll-on/roll-off در خود جای دهد . در پیش گرفتن این شیوه ، موجب میشود تا درصورت عدم نیاز به اجرای این ماموریتها ، سیستم های مرتبط از هواپیماپیاده و هواگرد برای سایر ماموریتها مورد استفاده قرار گیرد . در نهایت نیز ارتشهای منطقه بالاجبار نیازمندند تا سرمایه گذاری افزون تری برای بکارگیری و آموزش پرسنل به منظور افزایش کیفی و کمی عملیات سرکوب دفاع هوایی را درنظر گیرند . با این وصف ، بدلیل هزینه های روزافزون اجرای این ماموریتها ، ارتشهای منطقه می بایست با تدوین یک دکترین رزمی مشترک ،درصد همکاری متقابل را بتدریج بالا برده و این هم افزایی در ارتباط مستقیم با نیروی هوایی و دریایی ارتش ایالات متحده می بایست صورت گیرد . علت چنین روندی را می توان در این استدلال جستجو نمود که در هردرگیری نظامی مستقیم در آینده ، ارتش ایالات متحده ، بازیگر اصلی برای اجرای ماموریتهای سرکوب دفاع هوایی است وهماهنگی میان آموزه ها تاکتیک ها و رویه ها ، می تواند هزینه های گزاف آن را میان کشورهای متحد ، سرشکن نماید . مضاف براین ، به شکل خاص نیروی های هوایی منطقه ، با مشارکت در دوره های پیشرفته غیرنظامی ( تجاری ) در حوزه جنگ الکترونیک و همچنین استفاده از نرم افزارهای پیشرفته برای شبیه سازی تاکتیکهای الینت ، می توانند با هدف کاهش هزینه های آموزشی ، ضمن بهینه نمودن روند مدیریت این عملیاتها ، با کیفیت افزون تری اطلاعات بدست آمده را با دیگران به اشتراک گذارند . نتیجه گیری : گسترش تسلیحات ضد تشعشع در شرق آسیا ، چه از سوی ایالات متحده و شرکای منطقه و همچنین دو کشور چین و کره شمالی ، تهدیدات متقابل خطرناکی را پدید آورده است . از یکسو ایالات متحده و ارتشهای متحد آن ، سرمایه گذاری سنگینی بر روی دارایی های ضد تشعشع نموده اند و خریدهای اخیر توسط استرالیا وژاپن نیز نشان میدهد ، همه بازیگران منطقه ای ، چنین تهدیداتی را جدی گرفته اند . بررسی کاربرد تاکتیکهای سرکوب دفاع هوایی از جنگ دو جهانی بدین سو نشان میدهد که بطور متوسط در هر عملیات رزمی طراحی شده از سوی نیروی هوایی ، 5 درصد کل ناوگان به اجرای چنین تاکتیکهای اختصاص داده شده است و گرچه این یک قاعده استاندارد بشمار نمی آید ، اما این تجربه باعث شده تا ایالات متحده به همراه کشورهای متحد خود ، ایجاد این قابلیت را برای ورود به یک جنگ طولانی ، برای خود تدارک ببینند . با این حال بدلیل ماهیت متغییر تهدید ، بازیگران منطقه ای همواره بروزرسانی ناوگان و تسلیحات خود را در اولویت قرار داده و احتمالا بسوی خرید سیستم های تسلیحاتی نظیر E/A-18G روی خواهندآورد . از سویی دیگر ، بخش عمده ای از این تلاشها ، در کنار سرمایه گذاری برای ایجاد بسترهای همکاری به منظور سرکوب دفاع هوایی دشمن ، می بایست با گسترش کیفی عملیات الینت همراه گردد . این روند ، در نهایت این اطمینان را در میان ارتشهای منطقه ایجاد می کند که درصورت شروع یک مخاصمه احتمالی ، امتیاز ایجاد برتری هوایی با سرکوب دفاع هوایی دشمن ، تنها در اختیار آنها قرار داشته باشد . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 3- سئوال اینجاست که با توجه به اهمیت بحث سرکوب دفاع هوایی و همچنین میزان اختصاص یافته به هواگردهای سرکوب دفاع هوایی در جنگ 1991 و 2003 ، آیا برنامه ریزان نظامی ایران ، گوشه چشمی برای این خطر بالفعل دارند یا همچنان باید منتظر غافلگیری درزمان بحران احتمالی بود ؟! 4- به جمله قرمز شدن پایانی دقت بیشتری باید کرد ...........

فرض اگر موتور گرفتاری درست کرده باشد و سلسله حوادث باعث عدم قفل شدن ارابه فرود بشود ، هواپیما با سینه روی زمین فرود آمده ، از جاده خارج شده و در نهایت اتفاقی شبیه به تصویر ذیل که برای نیروی هوایی هست احتمالا باید رخ داده باشد. می بیند که یکی از پره ها ، سالم به نظر می رسد ولی دو تای دیگر چون هواپیما با سینه اقدام به فرود کرده و بعد به اصلاح " کَله " کرده آسیب دیدند .

البته در این تصویر فقط یکی از سه پره ملخ قابل مشاهده است و دوتای دیگر احتمالا در برخورد با زمین دچار صدمه شدند . حالا چون عکس از زاویه خاصی گرفته شده ، نمیشود با قطعیت تحلیل کرد ولی احتمال اینکه موتور از کار افتاده باشد هم وجود داردولی در نهایت ، همین که خدمه آسیب ندیدند و تلفات انسانی نداشتیم ، اهمیت دارد ، چون هواپیما را می شود بعد از اورهال به خط پرواز عودت داد

بسم ا اصطلاح belly landing یا gear-up landing در صنعت هوانوردی ، معمولا به حوادثی گفته می شود که 1- خلبان فراموش کرده باشدارابه را باز کند 2- ارابه فرود به خاطر نقص فنی باز نشود. با توجه به اینکه در عکس منتشر شده ، چیزی مشخص نیست ، ممکن هست ارابه فرود باز شده باشد ولی در جای خودش قفل نشده و ارابه فرود هواپیما بلافاصله بعد از لمس زمین ، به داخل دهلیز خودش برگشته و هواپیما از جاده آسفالت خارج شده باشد . اگر فلاپها را دقت کنید ، می بینید پایین داده شده ، یعنی خدمه جاده را دیدند ، چک لیست فرود اضطراری را مرور کردند ، فلاپها را دادند پایین تا سرعت فرود کمتر بشود ولی احتمالاچرخ ها درست در جای خودشون قفل نشدند ، که بطور طبیعی هم به محض فرود ، از مسیر خارج شدند . این اسکرین شاتی که از روی خبر رسانه ملی برداشته شده ، یحتمل باید مربوط باشد به تیم بررسی سانحه نیروی هوایی که مشغول مستند سازی حادثه هستند . حداقل از این زاویه ، چنین برداشتی میشود کرد . یک حادثه مشابه برای پی سی-7 نیروی هوایی مالزی ( ژانویه 2019 ) این هم یک حادثه مشابه نیروی هوایی ( ژوئن 2016 )

البته همیشه هم اینطور نیست ، ممکن هست نقص فنی و بازنشدن ارابه فرود باشد که این هم صدها مورد در تاریخ هوانوردی رخ داده و چیز تازه ای نیست که موجب تعجب بشود در سوانح هوایی معمولا" چند عامل دست به دست هم میدهد تا یک سانحه رخ بدهد ، از اشتباه خدمه تا نقص فنی پرنده تا جریانات هوایی روی باند ( از جمله پدیده قیچی باد ) و.... که در اینجا یا نقص فنی و باز نشدن ارابه فرود هست یا فراموشی خدمه و یا هر دو با توجه به اینکه علت این حوادث هیچ وقت منتشر نمی شود ، باید همه اینها را باهم دید

بسم ا... سانحه هواگرد آموزشی نیروی هوایی - اصفهان پی سی-7 ، تی-90 !!!! ( استغفرا...) !!!!! اس-68 !!!!

بسم ا... سرلشکر شهید در بحبوحه پیروزی انقلاب اسلامی و شعار تروریستهای اجاره ای ( منافقین ) در خصوص انحلال ارتش ، در کتاب " ناگفته هایی از زندگی سپهبد قرنی " از روزهای سخت بهمن 57 چنین در حافظه تاریخ به یادگار مانده : " روزهای سخت و حساسی بود که تشخیص دوست و دشن ممکن نبود . مکرر می دیدیم که فرمانده منصوب شده را به وضع بدی از پادگان اخراج می کردند . آن روزها قبول مسئولیت خیلی شجاعت می خواست و قبل از شجاعت ، اعتماد به فرمانده مافوق و گذشته وی لازم بود . در همان روزها ، نیروی زمینی ارتش فرمانده نداشت ، به همین دلیل سپهبد قرنی ، سه افسر ارتش را برای تصدی این پست معرفی کرد ولی دو نفر از این سه نفر ، بلافاصله پیشنهاد را رد کردند . اما شهید ولی ا... فلاحی که درآن زمان جانشین مرکز پیاده شیراز بود برای فرماندهی نیروی زمینی پیشنهاد شد و وقتی وضعیت را برای ایشان تشریح کردند ، ایشان گفت که من از شیراز تا تهران با مشکلات زیادی آمدم ، خیلی جاها ، جلوی ما را گرفتند ومانع آمدنمان شدند و همه مشکلات را می دانم ،ولی من 6 لیتر خون بیشتر در وجودم نیست ، می خواهم این 6 لیتر را در راه انقلاب و مشکلاتش بریزم .... پی نوشت : انصافا" آن موقع یونیفرم ارتش خیلی به سازمان آن مرتبط بود ..

شبح مهندسی معکوس گربه دو دُم گرومن اعلام رسمی آغاز توسعه یک جنگنده سنگین وزن بومی در ایران امیر سرتیپ حمید واحدی ، جانشین فرمانده نیروی هوایی ایران در مورخ 22 ژوئن 2020 اعلام نمود که تصمیمی برای طراحی و تولید یک جنگنده سنگین وزن بومی اتخاذ شده که در صورت موفقیت ، دومین جنگنده بومی است که در آینده قرار است وارد سازمان رزم نیروی هوایی ایران گردد . این هواگرد جدید ، در واقع ، تلاش جدیدی از سوی ساختار دفاعی ایران پس از برنامه جنگنده سبک کوثر است که در سال 2018 معرفی و بنا برخی ادعاها هم اکنون در خط تولید قرار دارد . کوثر ، گونه ای برگرفته از نسل سوم جت رزمی سبک وزن اف-5 تایگر.2 است که در دهه 60 و هفتاد میلادی ، ایران یکی از بزرگترین مشتریانش بشمار می رفت و هم اکنون با تغییراتی در حوزه هایی نظیر پیشرانه ، سامانه های اویونیک و جنگ الکترونیک در ردیف جتهای نسل چهارم !!!!!!! طبقه بندی شده و قراراست وارد خدمت رزمی گردد . با این پیشینه ، گمانه زنی ها در خصوص خبر جدید منتشر شده از سوی ایران مبنی بر تصمیم بر توسعه یک جنگنده سنگین وزن ، تحلیل ها را به سمت یکی از هواگردهای رزمی در حال خدمت نیروی هوایی ایران ، یعنی جنگنده F-14A ویا حتی F-4E خواهد برد . از سویی دیگر ، جتهای رزمی اف-14 که بعنوان هواگرد رزمی خط مقدم در نیروهای مسلح ایران محسوب میگردد ، در ردیف سنگین ترین هواگرد رزمی نسل چهار که به شکل خاص برای رزم هوایی طراحی شده ، قرار داشته و با توجه به قدمت 4 دهه ای عملیاتی بودن آن ، به احتمال بسیار زیاد نمونه جدید ادعایی ، شباهت زیادی با محصول گرومن خواهد داشت . نیروی هوایی ارتش ایران بعنوان تنها کاربر فعال جتهای اف-14 ، از میانه دهه هفتاد میلادی و بلافاصله با شروع جنگ با عراق و سالهای پس از آن تا کنون در تلاش بوده تا زیرساختهای پیشرفته ای را برای عملیاتی نگاه داشتن این دارایی ارزشمند ایجاد نماید و بنا بر برخی خبرها ، بیشتر از 300 مورد اصلاح و تغییر شامل بهبود عملکرد رادار ، اویونیک و سامانه های جنگ الکترونیک بر روی ناوگان فعال تامکت انجام پذیرفته است . علاوه براین ، با فشار های روز افزون ایالات متحده و تنگ تر شدن حلقه تحریم های تسلیحاتی که مانع از خرید جتهای سنگین رزمی از منابع خارجی شده است ، توسعه چنین نمونه ای می تواند گزینه مقرون به ضرفه ای محسوب گردد . این در حالی است که صنعت دفاعی ایران ، برای جایگزینی ذخیره اندک موشکهای برد بلند فینیکس خود ، دست به توسعه یک موشک مشابه با شناسه فکور-90 زده و اندازه بزرگ این موشک بدان معناست که این جنگنده سنگین ادعایی می بایست در کلاس وزنی تامکت قرار دادشته باشد . گرچه تامکت هم اکنون یک پیکربندی رزمی قدیمی بشمارمی آید ، اما طراحی گونه بومی شده آن ، که با کمکهای احتمالی چین و کره شمالی !!!! صورت خواهد گرفت ، میتواند در درازمدت بخشی از نیازهای ایران را برطرف نماید . با این حال ، احتمال دیگری را نیز می توان در نظر گرفت که درآن ، ایران با الهام گرفتن از طراحی جنگنده روسی MIG-29A که از اوایل دهه 90 میلادی ، به سازمان رزم نیروی هوایی این کشور وارد گردید ، نمونه بومی شده ای را در اختیار بگیرد که در صورت محقق شدن این ایده ، نمی توان آن را با تعاریف استاندارد بین المللی در خصوص جنگنده سنگین ، تطبیق داد . درواقع ، فالکروم و فانتوم ، تنها جتهای رزمی میان وزنی هستند که در خدمت نیروی هوایی ایران قرار دارند . در هرصورت ، اگر جنگنده سنگین وزن این نیرو بنا بر تعریف داخلی ، در رده جتهای میان وزن قرار گیرد ، میتواند مکملی برای جنگنده های سنگین وزن واقعی که بنا برخی پیش بینی ها ، قرار است در قالب خرید خارجی ( خبرهایی از علاقه ایران برای خرید سوخو-30 اس ام یا سوخو-57 وجود دارد ) صورت گیرد ، باشد . علاوه براین ، احتمالی نیز وجود دارد که درآن ، ایران در تلاش برای خرید جتهای میان و سبک وزن نسل ++4 خارجی نظیر جی-10سی یا میگ-35 که به ترتیب در سالهای 2018 و 2019 وارد خدمت رزمی شده اند ، است . ولی در مجموع هنوز اطلاعات موثقی از اینکه این برنامه خرید جاه طلبانه می تواند با یک طرح بومی در محدوده وزنی سنگین ، هماهنگ گردد ، بدست نیامده است . پی نوشت : 1-بن پایه 2- مندرجات این متن ،نظر نویسنده آن است و توسط انجمن میلیتاری تایید یا رد نمی شود . 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

بسم ا... مصاحبه با امیر واحدی ، جانشین نیروی هوایی 1- امروز کلیه اورهال های هواپیماهای شکاری و ترابری با همکاری وزارت دفاع و متخصصان نیروی هوایی در حال انجام است. بخصوص در هواپیمای سی 130، وزارت دفاع پروژه ای را تحت عنوان پروژه شهید ستاری پیاده کرده است 2- امروز تجهیزاتی روی آر اف 4 گذاشته شده که توان آن را 10 برابر کرده است و دوربین های جدید با کیفیت های بسیار بالا روی آن نصب شده که در آینده برای طراحی عملیات بسیار به درد ما می خورد. 3- برای مثال موشک سایدواندر جنگنده اف-5 تنها 5 مایل برد داشت که امروز برد آن را به 8 تا 12 مایل رسانده ایم که در درگیری های هوایی بسیار موثر است. 4- تجیهزات بسیار خوبی روی میراژ نصب کرده ایم که زمانیکه مسئولان به نتیجه رسیدند حتما رسانه ای می کنیم. انشا الله فکر کنم تا پایان سال مقداری از این مهمات را رونمایی و در رزمایش ها استفاده می کنیم. این هواپیما ماموریت دریایی دارد و یکی از آیتم های مورد استفاده آن همین ماموریت دریایی است.

بسم ا... "من با تجربه این را می‌گویم که میزان فرصتی که در بحران‌ها وجود دارد در خود فرصت‌ها نیست. اما شرط آن، این است که نترسید و نترسیم و نترسانیم" "سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی "

شهریور 97 البته تا جایی که خاطرم هست ، بعد ا اینکه این تصویر در میلیتاری مورد توجه واقع شد در تصاویر بعدی منتشر شده چیزی به این صورت مشاهده نشد

بازدارندگی در برابر غرب !!! برنامه روسیه برای تسلیح سامانه های اس-300 ایران به موشکهای جدید مسکو: بدنبال تحویل چند گردان از سامانه های دفاع هوایی برد بلند S-300 PMU.2(IR) به نیروهای مسلح ایران در سال 2017 ، ساختار و شبکه پدافند هوایی این کشور پس از مدتها کش و قوس ، به یک سامانه جدید دفاع هوایی با فناوری های روز مسلح گردید تا قابلیت دفاع از خود دربرابر تهدیدات موجود از سوی ایالات متحده و ناتو را بازیابی و ترمیم نماید . براساس اخبار موجود ، سامانه های اس-300 که به طرف ایرانی تحویل داده شدند از نوع استاندارد PMU.2 نبوده و به گفته برخی ناظران نظامی ، براساس نیاز شبکه دفاع هوایی ایران ، اصلاحاتی را بخود دیدند . با این حال ، گرچه این سیستم از سال 1997در خدمت نیروهای مسلح روسیه قرار دارد ، اما هنوز در ردیف آتشبارهای دفاع هوایی خط مقدم و روز دنیا قرار داشته و توانایی درگیری با 32 هدف را بطور همزمان ، در اختیار کاربرآن قرار می دهد . اگر چه هنوز از نوع و کیفیت نمونه های تحویلی به ایران اطلاعاتی در دست نیست ، اما گزارشهایی وجود دارد که نشان می دهد ، ایران برای سامانه های اس-300 موجود خود ، موشکهای جدیدی را تحویل گرفته که احتمالا" بخشی از قرارداد منعقده با روسیه که درسالهای گذشته میان طرفین به امضاء رسیده بشمار می آید ( بدین معنی که احتمالا" در قرارداد ، تبصره ای بعنوان حق خرید مجدد برای ایران در نظر گرفته شده بود . م ) براساس داده های موجود در خصوص سامانه PMU.2 ، برای این سیستم دفاع هوایی ، حداکثر برد درگیری چیزی در 250 کیلومتر ذکر شده که فقط در صورت مسلح شدن آن به موشکهای 48N6E3 یا 48N6DM قابل دستیابی است . اما موشکی که در ردیف سیستم های تسلیحاتی روسیه برای اس-300 قرار داشته و به تعداد زیاد صادر شده ، موشک 48N6E2 است که بردی در حدود 200 کیلومتر با سرعتی در حدود8 ماخ را در اختیار کاربر قرار میدهد که در مقایسه با سرعت 14 ماخ نمونه های فوق الذکر ، بصورت قابل توجهی کند تر است . اگر چه تا کنون اخبار مربوط به تحویل 48N6E3 یا 48N6DM به ایران با دسته نخست اس-300 های ارسال شده به این کشور ، تایید نشده ، این احتمال وجود دارد که روسیه ، درصدد باشد تا زرادخانه پدافند هوایی ایران را برای مقابله با تهدیدات احتمالی به موشکهای پیشرفته تر مسلح نماید . براساس روندی که هم اکنون در جریان است ، ایران با توجه به تنشهای طولانی مدت با اسراییل ، با یک جنگ قریب الوقوع روبرو است و درصورتی که استراتژیستهای تل آویو ضرورت اقدام نظامی علیه ایران را در پاسخ به عکس العمل تهران در قبال توافق هسته ای و برداشتن محدودیتهای خودخواسته در حوزه برنامه اتمی بعنوان اولویت اصلی در داشته باشند ، ( این نظر نویسنده متن هست و انجمن میلیتاری این تحلیل را تایید یا رد نمی کند ) ، در کنار توجه به این مساله که احتمالا در اکتبر 2020 تحریم های تسلیحاتی علیه تهران به پایان خواهد رسید ، آن گاه شایعات مربوط به تحویل موشکهای جدید به ایران ، می تواند رنگ واقعیت بخود گیرد . راست :نمای شماتیک از ساختار جستجوی سامانه اس-300 (نسخه PMU) چپ : محدوده درگیری نسخه PMU علاوه براین ، سلسله انفجارات اخیر در خاک ایران و بخصوص تاسیسات هسته ای این کشور که برخی ناظران بر دخالت اسراییل در آن ، تاکید دارند ، می تواند به این تحلیل منجر شود که تقویت شبکه پدافندی ایران ، با تحویل موشکها و یا حتی سیستم های افزون تر ( دومی نظر مترجم متن هست ) می تواند محتمل باشد . درواقع ، ایران از سالهای گذشته ، علاقه خود را برای خرید سامانه های دفاع هوایی پیشرفته تر روسی نظیر اس-400 و همچنین هواگردهای رزمی میگ-35 و سوخو-30 اس ام نشان داده و انتظار می رود که برخی از سفارشات اندکی پس از اعلام پایان ممنوعیت فروش سلاح به ایران ، تحویل این کشور گردد . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

سلام علیکم و رحمت ا... فرض اگر بگیریم برای انتقال ، این ریسک را بگذارید براساس ورود نیروهای مسلح ایران به حوزه " جنگ دانش بنیان" (Knowledge-based Warfare ) . شما این جنگ را روی 3 محور باید جلو ببرید : 1- فناوری توانمند ساز ( که در اینجا حوزه پدافند را شامل می شود ) 2-مهندسی فرآیند (process engineering ) ( تعیین اینکه یک سیستم تسلیحاتی برای چه کسی ، در چه زمانی و درچه قالبی باید ایده پردازی ، طراحی و تولید بشود ) 3- تغییر سازمانی ( مهمترین جنبه جنگ دانش بنیان که درآن کارکردهای ساختاری یک سازمان دچار تغییر میشود ) برای تبیین این مساله باید گفت که در جنگ دانش بنیان ، ماهیت نبرد و درگیری موجب توسعه فناوری و دقیق ترشدن سرمایه گذاری برای تحقیق و توسعه میشود در حالی که برعکس ، الان صنعت در مفهوم عام خودش ، بدنبال کاربردهای نظامی ، فناوری می گردد . پی نوشت : حالا یک مقداری این فضای مجازی را جستجو کنید ، ببینید ، وقایع از این دریچه تا الان تحلیل شده ؟؟ در حالی که همه دنبال تحلیل پیچ و مهره سخت افزارهای نظامی هستند ، میلیتاری یک گام جلوتر ، روی مفاهیم کلان تر دارد مباحث را جلو می برد

سلام علیکم بنده معتقدم که ستاد کل از محدودیتهای خودش آگاه هست ، یعنی فرض محال ، انتقال باور به سوریه هم صورت بگیرد ، در قدم نخست قرار نیست یک سامانه ای که هنوز تستهای عملیاتی اش تمام نشده و بطور کامل در خاک خودی هم مستقر نیست ( براساس اطلاعات در دسترس ) ، تبدیل بشود به طعمه آسان برای iaf یا حتی نیروی هوایی ترکیه ، طبیعتا در درجه نخست ، انتقال این سیستم برای تست در شرایط واقعی هست و احتمالا بعد از اتمام ، به شکل آزمایشی برای محدود کردن ترکتازی نیروی هوایی ترکیه ولی در این حالت هم حداکثر احتیاط باید صورت بگیرد ،چون اگر فرضا" برحسب عدم تجربه ، اتفاق ، حادثه یا .... ترکها یا اسراییل بتونند ، کاری علیه گل سرسبد شبکه پدافندی بومی بکنند ، آن وقت اگر نگوییم غیر ممکن ، بسیار سخت هست که این آسیب جبران بشود . این دقیقا همون روند محتاطانه ای هست که روسها سر قضیه اس-300 دنبال می کنند و در متن هم به ان اشاره شده پی نوشت : شاید این خبر انتقال باور ، خیلی ها را در فضای مجازی به تب و تاب انداخته و روی آن تحلیل ها نوشتند و برای طرف متخاصم خط و نشان کشیدندولی به نظرم روی ثانیه بعد از انتقال سیستم به سوریه هم یک مقداری فکر کنیم ، حجم ، تنوع ، کمیت ، کیفیت تهدیداتی که باور باید با آن مقابله کند ، هم در تحلیلها باید مد نظرقرار بگیرد

ارسال سامانه های پدافندی ایران به سوریه تغییر دهنده بازی .... تقویت دفاع هوایی دمشق یا ایجاد آمادگی برای عملیات تهاجمی درآینده در میانه ژوئیه 2020 ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران ، سرلشکر محمدحسین باقری ،در جریان یک سفر غیر منتظره به دمشق ، توافقنامه همکاری در حوزه پدافند هوایی را با جمهوری عربی سوریه ، بعنوان برجسته ترین شریک خود در جهان عرب ، نهایی نمود . در واقع ، امضای این توافقنامه همکاری ،بدنبال ملاقات با بشار اشد ،رییس جمهوری سوریه در دمشق بود که به گفته وی ، این مرحله از روابط میان ایران و سوریه ، نتیجه سالها همکاری برای مقابله با تروریزم ( اشاره به شورش مسلحانه عناصر افراطی در سوریه از سال 2011) بشمارمی آید . متقابلا" سرلشکر باقری نیز از "عزم دو کشور برای مقابله با فشارهای ایالات متحده " و تلاش مشترک برای خنثی سازی تهدیدات این کشور سخن گفت ،اما توضیحات بیشتری در این خصوص ارائه نداد . در واقع ، روند صحنه حوداث در سوریه نشان می دهد که ایران از نخستین روزهای حضور نظامی خود در سوریه ، در عملیات های ضدشورش مشارکت داشته و در کنار یگان هایی از کره شمالی !!! و حزب ا... در برابر عناصر مسلحی صف کشیدند که بلحاظ نیروی انسانی ، پول و تسلیحات نظامی از پشتیبانی کامل کشورهای عربی ، ترکیه و برخی از دولتهای غربی بهره می بردند . اگر چه در این میان ، روسیه نیز چهار سال پس از آغاز درگیری ها ( 2015 ) وارد سوریه شده و با ارسال کمکهای نظامی و حضور مستقیم تسلیحاتی ، به عقب زدن گروه های شبه نظامی تندرو کمک نمود ، اما دخالت نظامی طرفهای سوم ( شامل نیروی هوایی ترکیه ، اسراییل و همچنین موارد متعدد از سوی کشورهای عضو ناتو ) علیرغم اینکه موجبات نقض قوانین بین المللی را فراهم می آورد ،اما این روند گاه و بی گاه همچنان ادامه دارد . در این میان ، شبکه پدافند هوایی ارتش سوریه که از سالهای دهه 50 میلادی ، براساس الگوی روسی ایجاد و توسعه پیدا نموده و از میانه دهه 50 ، درگیر یک جنگ فرسایشی با نیروی هوایی اسراییل گردید ، در همان ابتدای درگیرها ، توسط شبه نظامیان شورشی ، هدف قرار گرفت و این با تمرکز نیروی هوایی ارتش سوریه برای اجرای حملات هوا به زمین در دو جنبه راهبردی و تاکتیکی ، ساختار پدافند هوایی این کشور را در وضعیت آچمز قرار داده و در مجموع ، توان رزمی آن برای مقابله با تهدیدات به ضعیف ترین حالت ممکن ، رسید . از سویی دیگر ، درخواستهای مکرر و مستمر ارتش سوریه در اواخر سالهای دهه نخست قرن بیست ویکم و اوایل سال 2010 برای خرید سامانه های دفاع هوایی S-300PMU.2 وهمچنین رهگیرهای میگ-31 بنابر دلایل مختلف از جمله فشار لابی اسراییل بر مسکو ، به جایی نرسید و این دسترسی کامل و بدون عیب و نقص نیروی هوایی ترکیه و اسراییل را به فضای هوایی سوریه تضمین می نمود . علیرغم تمامی این موارد ، گرچه پدافند هوایی سوریه به شکل نسبی ، موفقیتهای نسبتا" محدودی در برابر حملات موشکهای کروز و جتهای رزمی متخاصم ( از جمله سرنگون نمودن یک فروند هواگرد RF-4E فتوفانتوم نیروی هوایی ترکیه و یکفروند اف-16 نیروی هوایی اسراییل ) در کارنامه خود به ثبت رسانده ،اما همچنان اطمینان پذیری سامانه ای موجود این شبکه مورد سئوال قرار داشته ، چرا که اس-200 از ابتدا برای سرنگون نمودن پیکربندی های هشدار دهنده زود هنگام هوابرد طراحی شده بود و الزاما" ماموریت ساقط نمودن جنگنده های رزمی با ابعاد کوچکتر را بعنوان مامورتی ثانویه بر عهده داشت . با این حال ، به استثنای سامانه اس-200، ارتش سوریه فاقد هرگونه سیستم دفاع هوایی دوربرد است که توانایی جلوگیری از حملات مکرر هوایی ارتش ترکیه یا اسراییل را داشته باشد ، ضمن اینکه علیرغم استقرار سامانه های اس-300 بعنوان یک پیکربندی کاملا پیشرفته که قابلیت انهدام اهداف در بردی بیشتر از 200 کیلومتر و با سرعت بیشتر از 14 ماخ ( درصورت مسلح بودن آنها به آخرین موشکهای تولید شده روسی ) ، تمامی سیستم های موجود از سال 2019 تحت نظارت روسها قرار دارند و از این نظر ، محدودیتهایی در بکارگیری آنها وجود دارد . با توجه به اینکه مسکو حاضر نیست روابط دیپلماتیک خود را با تل آویو یا آنکارا ، به خطر بیاندازد ، سامانه های اس-300 همچنان در حالت غیر فعال ( حداقل در ظاهر امر ) قرار گرفته اند که بنابر برخی تحلیل ها ، ممکن است دلایل نظامی از جمله حذف قابلیت آزمایش این سامانه برای نیروهای هوایی متخاصم و تدوین اقدامات متقابل در درازمدت که ممکن است برای نیروی دفاع هوایی روسیه که خود از بزرگترین ومهمترین مشتریان این سیستم بشمار می رود بوجود آورد را نیز داشته باشد . علاوه برآن ، غیرفعال بودن سیستم اس-300 نیز ممکن است خواسته خود دمشق نیز باشد ، استراتژی بهینه ای که موجب شده ، علیرغم نقص مستمر فضای هوایی این کشور ، تا بازیابی توان نظامی هوایی وزمینی ارتش سوریه ، تنش با کشورهای همسایه در سطح مشخصی نگاه داشته شود . با توجه به تمامی موارد مطروحه ، ایران در یک دهه اخیر ، طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی میانبرد و برد بلند را که می تواند بطور جدی شبکه دفاع هوایی ارتش سوریه را بدون اینکه اتکاء زیادی روی سیستم های روسی داشته باشد ، تقویت کند ، طراحی و بصورت نیمه صنعتی در دست تولید دارد . از جمله این سامانه ها ، سیستم دفاع هوایی سوم خرداد است که در کارنامه عملیاتی خود ، به زیر کشیدن یک فروند پهپاد RQ-4 به ارزش بیش از 200 میلون دلار را در تابستان 2019 میلادی ، به ثبت رسانده است . علاوه بر این ، پرکاربرد ترین سیستمی که میتواند برای سوریها ارزشمند واقع گردد ، سامانه باور-373 است که احمد وحیدی ( وزیر وقت دفاع ایران ) از آن ، بعنوان " سامانه موشکی پدافند هوایی برد بلند در ردیف اس-300 " یاد می نمود و برخی ناظران براین باورند که برخی قابلیتهای گونه های اولیه اس-300 را میتوان در نمونه ایرانی مشاهده نمود . این سامانه در اوایل سال 2010 رونمایی گردید و ازآن زمان تاکنون گزارشهای متعددی مبنی برارتقاء آن برای درگیری با اهداف متخاصم در برد200 کیلومتری منتشر شده است . با این حال برخی تحلیلگران معتقدند که توانایی ضد الکترونیک سیستم ایرانی در مقایسه با اس-300 ، در ردیف پایین تری قرار می گیرد و موشکهای مورد استفاده درآن بصورت قابل توجهی کندتر از نمونه های روسی ( احتمالا 9 ماخ ) بوده و در نهایت ، با تعداد کمتری از اهداف در یک زمان می تواند درگیر شود . در کنار سوم خرداد و باور373 ، سامانه موشکی 15 خرداد نیز از جمله سامانه های برد بلند ایران بشمار می رود که طبق گزارشها ،موشکهایی مشابه باور373 را حمل می نماید. ناظران بر این عقیده اند که این سیستم می تواند حداکثر 6 هدف را بطور همزمان ردیابی نموده و بنابر ادعای طرف ایرانی ، در بردهای کمتر نیز میتواند با اهداف پنهانکار درگیر شود . تحلیلگران نظامی معتقدند که بر خلاف سامانه های روسی ، کره شمالی وچین ، نمونه ایرانی فاقد قابلیت پرتاب سرد بوده و این بدان معنی است که موشکهای مورد استفاده ، قابلیت درگیری با اهداف از تمامی جهات را ندارند ، بنابراین ، سامانه ایرانی ، بر خلاف سیستم های غربی مشابه ، در قوس آتش ، با محدودیت روبرو هستند ، هر چند حضور آنها در خاک سوریه ، می تواند یک وزنه تعادل قابل توجه برای بازگرداندن وضعیت ، حداقل به شرایط قبل از سال 2011 بشمارآید ، چرا که درگیری ها در سوریه ، اگر چه بشدت گذشته نیست ، اما همچنان ادامه دارد . بااین حال ، قیمتی که سوریه برای حضور این سیستم ها در خاک خود خواهد پرداخت ، همچنان نامشخص است ( احتمالا پس از مخالفت ها طولانی روسها ، دسترسی خاص ایران به امکانات بندری در لاذقیه و طرطوس . م ) و ممکن است در نهایت به حضور بیشتر نظامی ایران در این کشور بیانجاند و یا اینکه در صورت پرداخت هزینه ها ، ارزان تر از سیستم های روسی برای دمشق تمام شود . نکته جالبی که در این میان می بایست مورد توجه قرار گیرد ، این است که سامانه های ایرانی به گونه ای طراحی شده اند که می توان از آنها بعنوان بخشی از شبکه دفاع هوایی در کنار سیستم های روسی استفاده نمود ، بدین معنی که درصورت فعال شدن اس-300 ، بصورت هدفمندی میتوان داده های بدست آمده توسط این دوسامانه را با هم به اشتراک گذاشت و این به معنای مکمل بودن سیستم ایرانی است . در مجموع ، اگر چه روند درگیری ها بصورتی است که شورشیان مسلح ، شکست خورده بحساب می آیند ، اما درگیری ها در سطح پایین تری در استان ادلب در نزدیکی مرز ترکیه همچنان ادامه دارد که با حمایت ارتش ترکیه و شبه نظامیان وابسته به القاعده میتواند بسرعت تشدید گردد . با این حال ، حضور پدافند هوایی ایران شاید مانع از عملیات نفوذ نیروی هوایی اسراییل نگردد ، اما میتواند حضور همه جانبه و بدون مانع نیروی هوایی ترکیه را که با استفاده از جنگنده های اف-16 و هواگردهای بدون سرنشین صورت میگیرد را وارد یک چالش جدی نماید . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

بسم ا... خط راهنما برای بانوی اژدها با آشکار شدن نشانه های جنگ سرد در اواخر دهه پنجاه میلادی قرن بیستم ، نیاز به کسب اطلاعات توسط طرفین منازعه به یک اصل اساسی تبدیل گشت . در این میان ، مشهور است که اتحاد جماهیر شوروی سابق ، بطور کامل مسیر جاسوسی انسانی را در این کشور پهناور بواسطه کنترل دقیق مرزها طویل آن با استفاده از گاردهای کی.جی .بی و همچنین پایش شهروندان در سطوح مختلف نظامی و غیر نظامی بسته بود ، به همین دلیل ایالات متحده برای آگاهی از پیشرفتهای نظامی این کشور و همچنین اطلاع از توسعه سیستم های تسیلحاتی متعارف و غیر متعارف ، نیازمند به یک هواگرد شناسایی با قابلیت پرواز در ارتفاع بالا بود که این نیازمندی توسط بخش اسکانک ورکس شرکت معظم لاکهید به سرپرستی کلی جانسون دریافت و ایده پردازی گردید که درنهایت به طراحی و تولید یو-2 منتهی گشت . با این حال ، تا چهار سال قبل از یکم ماه مه 1960 ( تاریخ ساقط شدن یو-2 ) سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده ، پروازهای متعددی را برفراز خاک شوروی سازماندهی نمود که در خفا ، مورد اعتراض شوروی بود ، اما بدلیل اینکه روسها تا آن زمان ، قابلیت ساقط کردن این پرنده ، در عین وجود توانایی کشف آن را نداشتند ، این اعتراضات با تکذیب مستمر طرف آمریکایی مواجه می گشت . اما اسطوره شکست ناپذیری یو-2 سرانجام در پنجمین ماه از سال آغازین دهه شصت میلادی و درست در روز کارگر !!! درهم شکست واین هواگرد بدلایل ناشناخته ( از کار افتادن موتور ، اشتباه خلبان و ... ) توسط سامانه سام-2 گاید لاین هدف قرار گرفت و ساقط شد . ویدئوی ذیل ، ترکیبی از چند فریم از مستند مربوط به سیستم دفاع هوایی گاید لاین و سکانس جذاب هدف قرارگرفتن یو-2 در فیلم "پل جاسوسان" است که تقدیم دوستان میشود https://www.aparat.com/v/JuKCx

بسم ا... شاید(فرض محال ) در پوشش داستان ارسال باور ، دارند کار تحویل کامل اس-300 های سوری را به ارتش سوریه تمام می کنند ( اسم باور را هم آوردند که حساسیت زیاد ایجاد نشود ) و اگر این داستان آتش به اختیار روسیه به ایران ( یا سوریه ) که از سمت منابع اسراییلی درست باشد( که این هم سند و مدرک درستی ندارد و فقط ادعاست حداقل تا الان ) با توجه به اینکه ما در مقایسه با سوری ها سابقه بیشتری بعنوان کاربر اس-300 داریم ، احتمالا بحث انتقال تجربه هست ، چون قبلا ارتباطات جالبی بین ایران و اسراییل بر سر تبادل تجربه ماموریتهای ضد تشعشع وجود داشت . یعنی اگر تجربه به شیوه غربی ایران را در برابر پدافند شرقی ( جنگ با عراق ) با تجربه اجرای پدافند به شیوه شرقی سوریه ( جنگ با اسراییل ) با هم ترکیب کنند ، شاید فرض اگر اس-300 ر ا بدند کامل دست سوریها ، با کنترل عملیاتی ما ( حالا به شیوه های مختلف ) فضای هوایی سوریه مثل گذشته ، اتوبان چهار بانده برای خدمه هوایی غربی و عبری نباشد . باید دید چه تغییر یا معامله ای صورت گرفته که یک دفعه اعلام می کنند قصد ارسال سیستمی به سوریه را دارند که هنوز در ایران عملیاتی نیست !

مشکل اینجاست که الان آسمان سوریه شده "گذر لوطی صالح " ، روسها ، امریکایی ها ، سوریها ، ترکها ، فرانسوی ها ، اسراییل ، همه حضور دارند و همه هم با قدرت هوایی خودشون ، این مدیریت تغییری که می فرمایید ، باید حداقل روی یک چهارچوب مشخص امتحان پس داده گذاشته بشود که بتواند تاثیر گذار باشد ، اگر قرار باشد فقط سیستم را ببریم ، بدون اینکه حداقلها رعایت بشود ، چیزی میشود مثل پانسیرهای سوری که چپ و راست دارد از اسراییل می خورد ، ضمن اینکه جنبه تبلیغاتی صدمه رسیدن به این سیستم که هنوز در ایران مستقر نشده را هم در نظر داشته باشید

گرفتاری اینجاست که هر کدوم از عوامل موجود در چارت را قصد داشته باشیم حذف کنیم ، کل شبکه دچار مشکل میشود ، یعنی برای تحلیل جامع نیاز هست که کل شبکه پیاده بشود

معماری شبکه پدافند هوایی