با سلام  دوستان در زمان ارسال تاپیک ، به موضوع توجه کرده و تاپیک را در انجمن مربوطه ارسال کنند ، به بخش اخبار عمومی منتقل شد //

باسلام   خدمت شما عرض کنم که بنده فقط درحد اطلاعات خودم ، پاسخ سئوال جنابعالی را خواهم داد و امیدوارم مورد استفاده قرار بگیرد :   در یک تعریف کلی ، توپخانه صحرایی ماموریت فراهم آوردن پشتیبانی آتش مداوم  و به موقع برای فرمانده میدان نبرد برای خنثی نمودن یا انهدام آماج هایی که ماموریت یگان های خودی را به خطر می اندازد را بر عهده دارد .   بنابراین توپخانه 3 وظیفه مهم بر عهده دارد :   1- اجرای آتش به موقع روی یگانهای مانوری دشمن 2- اجرای ماموریتهای ضد آتش روی مواضع یگانهای توپخانه دشمن 3- اجرای آتش بر روی خطوط مواصلاتی و پشتیبانی دشمن    در استفاده از توپخانه دو نظریه کلی وجود دارد :   نظریه یا استراتژی شرقی :   بنا بر اعتقاد روسها ، توپخانه دو ماموریت دفاعی و تهاجمی دارد   ماموریت تدافعی آن شامل : سرکوب آتش توپخانه دشمن ، ایجاد یک معبر ایمن برای عبور یگانهای مکانیزه خودی و ایجاد شکاف در خطوط دفاعی دشمن و...   ماموریت تهاجمی آن شامل : حرکت بسمت جلو ( ابتدا یگانهای خودکشش توپخانه ای و راکتی ) پس از تامین منطقه تصرف شده تا برد حمایتی آنها برای واحدهای در حال پیشروی افزایش یابد و پس از آن ، انتقال قبضه های کششی جهت افزایش چتر آتش حمایتی قبضه های کالیبر سنگین     نظریه غربی :   در دکترین نظامی غربی ماموریتهای تدافعی توپخانه شامل ، ایجاد ایذاء و اختلال در تحرکات دشمن و جلوگیری از پیشروی سریع یگانهای زرهی و تمرکز آتش در نقاط رخنه ایجاد شده در خطوط خودی و اجرای تاکتیکهای عملیات تاخیری   در ماموریتهای تهاجمی هم ، با اجرای آتش سنگین ، پشتیبانی مداومی از واحدهای در حال پیشروی خودی بعمل آورده و در کنار آن با اجرای تاکتیکهای ضد آتشبار ، موجب کاهش تاثیر آتش دشمن شوند .     اما توپخانه محدودیتهایی هم دارد :   1- وجود آسیب پذیری بسیار شدید در مقابل حملات هوایی و اجرای تکهای غافلگیرانه کماندویی   2- مصرف شدید مهمات برای انهدام آماجهای نقطه ای   3- پس از اجرای آتش ، سریعا" توسط تجهیزات آماج یاب دشمن کشف و موقعیت یابی خواهند شد .   بنابراین همانطور که ملاحضه می کنید ، یگانهای توپخانه کششی ، به نسبت آتشبارهای خودکشش ، نسبت به حملات هوایی شدیدا" آسیب پذیر هستند ، تا جایی که در جریان دفاع مقدس ، زمانی که ارتش عراق ، دست به اجرای یک تک غافلگیرانه می زد، نخستین هدف حملات هوایی ، در درجه نخست ، مواضع توپخانه و در درجه دوم ، خطوط لجستیکی ما بشمار می آمد . در نتیجه ، اجرای حملات هوا به زمین به ویژه با استفاده از مهمات LGB ، در صدر مقابله با توان آتشباری توپخانه قرار دارد و از آن گریزی نیست .   حتی یک نکته جالبتر :   در جریان جنگ ویتنام ، یگانهای خودکشش 155 م.م ، ام-109 ارتش ایالات متحده ، در ابتدای جنگ ، فاقد تیربارهای ام-2 بر روی برجک و حتی ،یگان پشتیبانی پیاده نظام بود ، اما پس از چند عملیات کماندویی موفق که توسط واحدهای ارتش ویتنام شمالی علیه این آتشبارها صورت گرفت و حتی چند قبضه ام-109 هم در همین عملیاتها منهدم شد،  آمریکایی ها بلافاصله این قبضه ها را به تیربار مسلح نموده و حداقل یک گروهان برای تامین امنیت این آتشبارها اختصاص دادند .

بخش بیست و هفتم :   هجوم دشمن به منطقه حاج عمران:   از آنجا که براساس شواهد به دست آمده در ارديبهشت ماه سال 1365، دشمن خود را براي حمله در منطقه حاج عمران آماده مي کرد، نيروهاي خودي، تدابير پيش گيرانه اي را در اين منطقه، که توسط تيپ 4 جمعی لشکر 64 ارومیه پدافند مي شد، انجام دادند.   بدين صورت که تيپ شهيد بروجردي، تيپ ويژه شهدا و چند گردان جندالله، از يگان هاي سپاه، مأمور تقويت اين منطقه شدند. با این حال ، دشمن از نخستين دقيقه هاي روز بامداد 1365/2/24، آتش تهيه سنگيني را روي ارتفاعات شهيد صدر، تپه شهدا، ارتفاع 2519 ، کدو و سرسول اجرا و در ساعت 5 بامداد، هجوم خود را آغاز کرد.   با وجود آتش سنگين و فشار زياد نيروهاي دشمن، استقامت بي نظير نيروهاي مستقر در خط، افزون بر اينکه مانع از نفوذ گسترده دشمن در نخستين ساعتهاي درگيري شد، تلفات زيادي را نيز به دشمن وارد آورد. اما دشمن با اجراي آتش سنگين توپخانه / تانک  و وارد کردن نيرو و پشتيباني از طريق بالگرد و هلي برن نيرو مي کوشيد عمليات را ادامه دهد و به رغم تلفات وارد شده، منطقه مورد نظر را تصرف کند؛ از اين رو، با وجود آنکه تنها در دو روز نخست عمليات، در اثر اجراي آتش خودي 17 فروند بالگرد  حامل نيرو و امکانات دشمن سقوط کرد، اما عراق همچنان، به ادامه تک و تقويت نيروهايش پافشاري مي کرد و در نهايت، در روز نخست، دشمن موفق به تصرف ارتفاعات 2435 (شهيد صدر) و 2519 (گردمند) شد. به دنبال تصرف اين دو ارتفاع ، طبیعی بود که قرارگاه نجف اقدامات متعددي را براي بازپسگيري آنها انجام دهد .   بنابراین در نخستين ساعتهاي بامداد روز 1365/2/25 ، (شب  دوم عمليات)، تيپ شهدا روي ارتفاع 2519 و تيپ شهيد بروجردي روي ارتفاع شهيد صدر وارد عمل شد و علیرغم تحمل تحميل تلفات و ضايعات سنگين به دشمن، نتوانست ارتفاعات مزبور را باز پس بگيرد. تلاش براي بازپسگيري اين ارتفاعات شب بعد نيز تکرار شد. در اين شب، تيپ شهيد بروجردي که ديگر نيروي رزمي در اختيار نداشت، بار ديگر با به کار گرفتن گردان جندالله خوي در ساعت 2:55 بامداد روز 1365/2/26، با هدف تصرف ارتفاع شهيد صدر وارد عمل شد. اين نيروها که با آتش توپخانه و تانک پشتيباني مي شدند، حدود بيست دقيقه پس از آغاز عمليات موفق شد ارتفاع شهيد صدر را تصرف کند، اما آتش شديد دشمن، نرسيدن مهمات کافي، نرسيدن نيروي کمکي و روشن شدن هوا ، باعث شد تا یگانهای سپاه نتوانند روي اين ارتفاع دوام بياورند و مواضع خود را تثبيت کنند؛ بنابراين، در ساعت 4:30، اعلام شد که نيروهاي خودي مواضع تصرف شده را به سمت عقب ترک کنند.   پس از اين اقدام، تيپ شهدا مأمور تصرف ارتفاع 2519 شد. بدين ترتيب، قائم مقام اين تيپ با جمع آوري باقي مانده نيروهاي بسيجي و کادرهاي ستادي خود، يک گردان تشکيل داد (که عصاره نهايي اين تيپ بود) و در ساعت 1:30بامداد روز 1365/2/29، با هدف تصرف ارتفاع 2519   از دو محور وارد عمل شد. در آغاز، نيروها با موفقيت پيشروي کردند.   این نیروها در محور راست، هفتاد نفر و در محور چپ، چهل نفر از نيروهاي دشمن را به اسارت خود در آوردند و در ادامه عمليات، تلاش زيادي براي الحاق دو محور و در نتيجه، تصرف ارتفاع 2519، صورت گرفت، اما در اثر روشن شدن هوا و آتش شديد دشمن نيروهاي عمل کننده موفق به الحاق نشدند و عمليات ناموفق ماند. در اين عمليات، يک گردان از تيپ 57 ابوالفضل(ع) که در احتياط نزديک بود، بنا به نياز، وارد عمل شد، اما براثر آتش سنگين توپخانه دشمن، ضرباتي بر آن وارد آمد و فرمانده اين گردان به همراه سه فرمانده گروهان آن به شهادت رسيدند. در اين مرحله از عمليات، به رغم عدم دست يابي به هدف، نيروهاي خودي توانستند تلفات سنگيني را به دشمن وارد آورند و فرمانده تيپ 433 پياده همراه با تعداد زيادي از نيروهاي عراقي کشته شدند و بيش از صد نفر از نيروهاي دشمن به اسارت در آمدند.       یکی از نقاط قوت ارتش عراق در جریان اجرای استراتژی دفاع متحرک ، یگان های توپخانه این نیرو بشمار می آمدند .     پس از اينکه تيپ شهدا طي دوبار عمليات، نتوانست ارتفاع 2519 را پس بگيرد، تيپ 57 ابوالفضل(ع) مأمور اين کار شد. اين تيپ از حدود نيمه شب  1365/2/29 ، از سه محور به ارتفاع 2519 حمله نمود و با موفقيتهايي که به دست آورد، توانست خود را به هدف نزديک کند، اما آتش سنگين توپخانه تلفات زيادي به نيروهاي عمل کننده وارد آورد و آتش يکي از تيربارهاي دشمن مانع از الحاق محورها شد.   تلاش رزمندگان براي انهدام تير بارها نیز به موفقيت نرسيدو در نتيجه، با روشن شدن هوا فرماندهي تيپ 57 به نيروها دستور داد که به مواضع قبلي خود برگردند. در روز 1365/3/1، در حالي که تيپ 57 آماده مي شد تا با اتکا به استقرار نيروهاي خودي روي تپه شهدا به ارتفاع شهيد صدر حمله کند، ناگهان، در ساعت 05:6 صبح، خبر رخنه دشمن برروي تپه شهدا گزارش شد و به دنبال آن مشخص گرديد که نيروهاي خودي (شامل برادران ارتش و سپاه) پس از 9 روز مقاومت ايثارگرانه بي نظير به اجبار، تپه شهدا را تخليه و به عقب بازگشته اند.     نقشه عملیاتی منطقه حاج عمران   ارتفاعات و خطوط تماس یگان های ایرانی و عراقی   اما آزاد سازي ارتفاع شهيد صدر با پاتک دشمن و استقرار نيروهاي دشمن روي تپه شهدا راه کار آزادسازي ارتفاع شهيد صدر مشکل تر نمود. با وجود اين، تيپ 57 در ساعت 2 بامداد روز 1365/3/2، عمليات خود را براي باز پسگيري اين ارتفاع آغاز کرد و پس از پانزده ساعت فعاليت، اعلام کرد که مواضع دشمن سقوط کرده و ارتفاع شهيد صدر به تصرف نيروهاي خودي درآمده است.   در اين حمله، بيش از هشتصد نفر از قواي دشمن کشته و زخمي و 34 نفر اسير شدند، اما بيش از دو ساعت از آزادسازي اين ارتفاع مهم نگذشته بود که نيروهاي دشمن با پشتيباني آتش شديد توپخانه، فشار بر نيروهاي خودي را شدت بخشيدند و مقاومت رزمندگان براي حفظ ارتفاع شهيد صدر با ادامه و تشديد آتش سنگين و متمرکز دشمن شکسته شد و نيروهاي خودي در ساعت 14 به اجبار، از اين ارتفاع پايين آمدند که بلافاصله، نيروهاي دشمن روي آن مستقر شدند .   در مجموع، طي ده روز درگيري در منطقه حاج عمران، نيروهاي خودي به دليل آمادگي قبلي و با استقامت و مقاومت بي نظير و تحمل ضايعات موفق شدند از نفوذ گسترده نيروهاي دشمن و تسلط کامل آنها بر منطقه، جلوگيري کنند و تلفات سنگيني را به دشمن وارد کنند. دشمن نيز با استفاده از آتش سنگين، به کار گرفتن تعداد زيادي بالگرد  براي رساندن نيرو و امکانات و به کارگيري حجم گسترده آنها توانست ارتفاعات 2435 (شهيد صدر)، 2519 و تپه شهدا را تصرف کند.   طي اين مدت، افزون بر نیروهایی که پيش از هجوم دشمن در منطقه مستقر بودند، تيپ 57 ابوالفضل، تيپ قدس و چند گردان جندالله سپاه و چند گردان از تيپ 3 لشکر 64 ارتش نيز براي تقويت به منطقه وارد شدند و به مقابله با دشمن پرداختند. طبق آمارهاي ده روز نخست عمليات، از برادران سپاه دست کم، 281 نفر شهيد و 352 نفر مفقود الاثر و از برادران ارتش 153 نفر شهيد و 150 نفر مفقود الاثر شدند که مفقود الاثرها غالبا، شهيدان به جا مانده بودند.   در اين هجوم، دشمن حدود 26 گردان پياده و امکانات بسيار زيادي را به کار گرفت و طبق برآوردها حدود، سه هزار نفر تلفات داشت. در اين منطقه، برخلاف موارد قبلي بين ارتش و سپاه هماهنگي بسيار خوبي وجود داشت و نيروهاي ادغامي آنها در خطوط پدافندي به خوبي عمل کردند. تلاش هاي تيپ 4 لشکر 64 ارتش در اين درگيري ها چشم گير بود و آنها پابه پاي نيروهاي سپاه در مقابل هجوم دشمن مقاومت کردند.   ادامه دارد ...........

با سلام خدمت دوستان       کلازه ویتس بر این اعتقاد بود که یکی از طرفین درگیر در یک جنگ ، زمانی می تواند از تاثیرات قدرت آتش حاصل از اجرای یک نبرد مانوری بهره لازم را فراگیرد که توان دشمن بعلت سردرگمی روانی نیروهای رزمی اش ، تضعیف شده باشد . اختلال روانی حاصل به تمامی یگانهای شکست خورده سرایت کرده و درنهایت موجب فلج شدن دشمن خواهد شد .   وی که "شکست نظامی دهشت بار" را تجربه نموده بود در این مورد می گوید :   "هنگامی که کسی شکست می خورد ، نخستین چیزی که ذهن او را تحت فشار قرار می دهد ، از دست رفتن نیروها و پس از آن واگذاری زمین به دشمن خواهد بود . بنابراین ، همان احساس شکستی که پیش از آن فقط افسران ارشد دچار آن می شدند ، اینک ، به درجه داران و سربازان نیز سرایت می کند . "

جناب kid عزیز قرآن کریم ، احادیث و.... ، استراتژی کاملی را برای ما تئوریزه کرده اند در تمام سطوح زندگی . این ما هستیم که باید آن را در عمل بکار ببریم و اجرایی کنیم . تا زمانی که به این جنبه از کلام خداوند ، توجه نکنیم ، همچنان دچار مشکلات هستیم و خواهیم بود و هر وقت بدان عمل کردیم ، نتایج درخشان آن را هم مشاهده کردیم و می کنیم . این آیه شریفه هم ، صرفا" جهت اطلاع : تازمانی که به مسائل ( از جمله حوزه دفاع ) نگاه تک بعدی داشته باشیم ( یعنی نگاهی که الان وجود دارد ) وضعیتی بهتر از این نخواهیم داشت . حالا یک وقت ، شکل و رنگ یونیفرم هست ، یک وقت قدیمی بودن تجهیزات و یک وقت هم اشتباه تاکتیکی و راهبردی . بعضی از دوستان ، چه خوششان بیاید وچه خوششان نیاید . تا زمانی مشکلات به شکل اساسی ریشه یابی نشود ، تا زمانی که تصمیم گیرندگان در حوزه دفاعی ، به روز نباشند ، تا زمانی که مطالعه مدوام نداشته باشند ، تا زمانی که به منابع روز دسترسی نداشته باشند ، تا زمانی که هنوز جزوه ها و آیین نامه های جنگ کره تدریس می شود ، جایی که مدرس دانشکده افسری ، هنوز سلاح انفرادی ژ-3 را بهترین سلاح دنیا می داند و هزاران هزار مسائلی از این دست ، وضعیت همین شکل باقی خواهد ماند .

با سلام خدمت دوستان   در اهمیت  برخورداری توامان از آموزش و تسلیحات و تجهیزات مناسب و کیفی ، شاید جمله شهید عزیز احمد کاظمی ، در همان اوایل تصدی فرماندهی نیروی هوا-فضای سپاه ، بسیار قابل توجه به نظربرسد .   ایشان در همان اوایل جمله ای را فرمودند که حداقل بنده هیچ وقت آن را فراموش نمی کنم و امیدوارم که دست اندرکاران فعلی نیروی های مسلح هم آنرا فراموش نکنند .   نقل به مضمون ، ایشان فرمودند : " اگر این تجهیزات و تسلیحاتی که امروز در اختیار ما است ، در زمان دفاع مقدس در اختیار داشتیم ، تلفات ما یقینا" به این اندازه نبود و موفقیت های ما هم به مراتب بیشتر از موارد بدست آمده بود "   خداوند هم قرآن کریم هم با قطعیت کامل فرموده اند :   وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ   و تا آنجا که می توانيد نيرو و اسبان سواری آماده کنيد تا دشمنان خدا، ودشمنان خود و جز آنها که شما نمی شناسيد و خدا می شناسد را بترسانيد وآنچه را که در راه خدا هزينه می کنيد به تمامی به شما بازگردانده شود و به شما ستم نشود   بنابراین در کنار وجود نیروی ایمان و اراده ، وجود تجهیزات ، تسلیحات به روز و پیشرفته  و .. هم ضروری خواهد بود     رهبری هم چند سال پیش ( شاید 10 یا 15 سال پیش ) هم جایی فرمودند :   البته نقل به مضمون :   دفاع خوب ، نیاز به معرفت ( شناخت )  خوب دارد ، همانطور که اجرای تهاجم نیز به یک معرفت ( شناخت ) خوب نیاز دارد .

    با سلام   البته بنده این سلاح را برای شلیک نیاز ندارم ، چون دسترسی به مواردی بهتری دارم ،  ولی  صرفا" بعنوان یک نماد از جنگ جهانی دوم و بخصوص چون سلاح استاندارد ورماخت بشمار می آمد ، و دلایلی زیاد دیگر ، می خواستم بدونم که میشود تهیه کرد یا خیر . به هرحال متشکرم از پاسخ گویی شما

با سلام   یک سئوالی داشتم ، گفتم شاید در این تاپیک بپرسم ، احیانا" اگرمنع قانونی داشت ، دوستان بفرمایند که حذف کنم   احیانا" امکان خرید سلاحی مثل ماوزر K-98 یا برنو بصورت قانونی وجود دارد ؟؟؟

با سلام خدمت دوستان       "تاریخ ،  گواهی است بر عدم کارایی ائتلاف ها  ، در پیشبرد جریان جنگ "   شکست های متحدین ، آنچنان زیاد و اشتباهات غیر قابل بخشش آنها چنان رایج بوده است که سربازان کهنه کار ، تا مدت ها امکان اجرای عملیات موثر توسط هر ائتلافی را رد می نمودند ، مگر زمانی که پیروزی بعلت وفور منابع موجود امری بدیهی بود . حتی شهرت ناپلئون  بعنوان یک رهبر نظامی برجسته زمانی که پژوهشگران دریافتند که او همیشه علیه ائتلاف ها جنگیده است ، خدشه دار شد ، بدین معنی که وی همواره ، منابع ارزشمند خود را علیه تدابیر مجزا و علائق گوناگون سیاسی ، اقتصادی و نظامی به کار می برد .   ژنرال دوایت . دی . آیزنهاور    جنگهای صلیبی در اروپا

با سلام خدمت دوستان   با این حال در این پست ، تعدای از پرنده های رزمی / ترابری  که در طول این 7 صفحه ، از قلم افتاده بود ، در این پست معرفی می گردد         جنگنده MIG-17 F ، رجیستر 452 ، اسکادران پنجم ، نیروی هوایی ارتش عراق   میگ های هفده نیروی هوایی ارتش عراق ، در حقیقت ، نخستین جنگنده های جت روسی بشمار می آمدند که در سال 1958 ، به این کشور تحویل شدند و با آخرین فروند تحویلی ، اسکادارن پنجم  این نیرو بطور کامل در پایگاه هوایی بغداد تشکیل و جایگزین جنگنده های ونوم ، گردید و تعدای نیز به اسکادران ششم ارجاع شد .       پرنده ترابری BRISTOL 170 MK.31M ، اسکادران سوم نیروی هوایی سلطنتی عراق این پرنده ترابری در سال 1953 وارد نیروی هوایی عراق گردید و با ورود این پرنده ، فرماندهی ترابری نیروی هوایی عراق ، موجودیت یافت .       جنگنده ومپایر FB.MK.52 ، رجیستر 338 ، تحویلی در سال 1953         بمب افکن ساویا مارچتی ، SM-79 B ، رجیستر 100   این بمب افکن ها در سال 1938 تحویل نیروی هوایی ارتش عراق گردید ، اما همگی در جریان تحولات ضد انگلیسی عراق در ماه مه 1941 ، منهدم شدند .       پی نوشت :   تقریبا" می توان گفت که در این تاپیک ، بخش مهمی از پرنده های رزمی نیروی هوایی ارتش عراق در یک بازه زمانی طولانی از دهه 30میلادی  تا سقوط صدام و بخشی از پرنده های وارد شده به سازمان رزم این نیرو از سال 2003 تا کنون ، توسط جناب مهران ، بنده و سایر دوستان به شکل اجمال معرفی گردید . با این حال ، این مجموعه خالی از اشتباه نبوده و در انتظار پیشنهادات اصلاحی برای ادامه معرفی نیروهای هوایی منطقه ای و فرا منطقه ای خواهیم بود   متشکرم // MR9  :rose: :rose:

با سلام خدمت دوستان   ضمن تشکر از مهران عزیز   در این پست ، فارمرهای نیروی هوایی ارتش عراق مورد بررسی قرار می گیرد ، با این توضیح که صرفا" رجیستر 660 این پرنده موجود بود .               جنگنده  MIG-19   فارمر ، رجیستر 660 ، اسکادران یازدهم نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی الرشید بغداد ، دهه 60 میلادی   فارمرهایی که در طول دهه 60 به نیروی هوایی ارتش عراق تحویل داده شدند ، عمدتا" بدون رنگ استتار و یا رنگ خاکستری روشن در می آمدند  . این پرنده ها به رسم آن دوران به نام شهرهای مشهورعراق نامگذاری شده و به رسم آن دوران ، به رنگ سفید ، در زیر کابین خلبان حک می گردید . مصری ها نیز به تقلید از نیروی هوایی عراق ، این عمل را بر روی پرنده های نظامی خود ، تکرار نمودند . فارمر فوق با شناسه " بصره " در نیروی هوایی عراق مشغول خدمت بود .   پی نوشت :   ظاهرا" نامگذاری پرنده های نظامی با اسامی شهرها ، رسمی بود که تا دهه 60 میلادی در اکثر نیروهای هوایی کشورهای آسیای جنوب غربی  اجرا می گردید . بعنوان مثال ، در سالهای آغازین تشکیل نیروی هوایی ایران ( براساس مندرجات  کتاب ارزشمند تاریخ نیروی هوایی ایران که به کوشش شهید عزیز ، منصور ستاری ، تدوین و به چاپ رسید) ، مردم گیلان و مازندران ، با جمع آوری پول ، دو فروند پرنده یونکرس  A-20  را  به نیروی هوایی تازه متولد شده ایران هدیه کردند که این دو فروند هواپیما با اسامی گیلان و مازندران ، وارد سازمان رزم نیروی هوایی ایران گردید )

    در طول جنگ سرد ، وظیفه اصلی این بمب افکن ها ، اجرای ماموریتهای گشت دریایی دوربرد بود که گاها"10 تا 12 ساعت طول می کشید ، این پرنده ها ، عمدتا" در زمان اجرای مانورهای دریایی ناتو ، اقدام به پرواز نموده و معمولا" به اصطلاح ، " اثر انگشت " رادارهای غربی را شناسایی و ثبت می نمودند . واحدهای جنگ الکترونیک غربی هم بطور طبیعی بیکار نبوده و برای شناسایی چشمی و الکترونیک و مشاهده مستقیم عملکرد این پرنده های غول پیکر روسی ، اقدام به اسکورت آنها می نمودند           پرنده شناسایی TU-142 M ، رجیستر RED 95   خلبان یکم و فرمانده هواپیما : سرهنگ دوم تولپیگو   کمک خلبان و جانشین فرمانده : سروان اولگ واسیلیف   ناوبر : سرگرد والری لارین   مهندس پرواز : سرگرد یوری ماکاروف   ناوبر / کاربر تجهیزات جنگ الکترونیک : سروان اولگ استرودوپسف   ناوبر/ کاربر تجهیزات جنگ الکترونیک : ایگور کوچوک   ناوبر: ستوان یکم الکساندر گربف   تیربارچی دم : نیکلای روزوف     پی نوشت : انصافا" این نویسنده عجیب و غریب روس ، یفیم گوردون ، کتابهای جذابی را تا الان نوشته .

  با سلام   البته با احترام به نظر دوستان ،   سابقه وجود چنین سیستمی ، به جنگ جهانی دوم باز می گردد . زمانی که بمب افکن های بریتانیایی برای بمباران هدف های آلمانی به عمق خاک اروپا اعزام می شدند ، گیرنده هایی تحت عنوان گیرنده های G در بمب افکن هایی نظیرآوورو لنکستر موجود بوده که در صورت مورد اصابت قرار گرفتن بمب افکن ، به شکل دستی یا خودکار این سیستم به گونه ای تخریب می شد که حتی اگر پرنده مذکور به شکل سالم روی زمین فرود می آمد ،  امکان بازیابی آن برای دشمن وجود نداشت .   در مورد دوم ، زمانی که پرنده آریز اوریون آمریکایی در نزدیکی سواحل چین با یک جنگنده چینی برخورد نمود ، قبل از فرود در جزیره هاینان ، خدمه آمریکایی براساس دستور العمل های مربوطه ، جعبه های حاوی تجهیزات الکترونیک را بصورت دستی یا خودکار تخریب کرده و به بیرون از هواپیما پرتاب کردند .   حداقل این دو مورد نشان می دهد که چنین سیستمی در جنگنده پیشرفته ای به مانند تامکت ( حداقل دردهه 70 ) وجود داشته .   حالا تا نظر دوستان چه باشد .

با سلام خدمت دوستان   قسمت دوم پرنده های آموزشی نیروی هوای عراق ،   MIG-15 UTI   توضیح اینکه از فاگوت های دو سرنشینه  عراقی ، صرفا" رجیستر 784 ، موجود هست .                     پرنده رزمی / آموزشی MIG-15 UTI ، رجیستر 874   این پرنده تا قبل از وقوع جنگ خلیج فارس (1991 ) در آکادمی پرواز نیروی هوایی ارتش عراق در پایگاه هوایی الرشید بغداد ، مستقر بود

با سلام خدمت دوستان   یکی از مهم ترین مباحث در حوزه نیروی هوایی ، مبحث آموزش بشمار می رود . دانشجویان خلبانی ، پس از مطالعه دروس تئوری پرواز ، می بایست این مفاهیم را در عمل پیاده نموده و تجربه لازم را از افسران قدیمی و باتجربه کسب نمایند . بنابراین ، وجود هواپیماهای آموزشی در هر نیروی هوایی ، یک جزء جدانشدنی بشمار می آید . در این پست و پست بعدی ، دو نمونه از پرنده های آموزشی/ رزمی نیروی هوایی ارتش بعث عراق بطور اجمال مورد بررسی قرار خواهد گرفت :       دلفین ، L-29  ، رجیستر 1135   آکادمی پرواز نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی تکریت       آلباتروس L-39C رجیستر 1276   سرنوشت نامشخص       آلباتروس L-39C رجیستر 3756   آکادمی پرواز نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی تکریت         آلباتروس L-39 ZO رجیستر 1275   آکادمی پرواز نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی تکریت         آلباتروس L-39 ZO رجیستر 1375   آکادمی پرواز نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی تکریت

با سلام خدمت دوستان   یگان استراتژیک ، قسمت دوم :       بمب افکن TU-22 B ، رجیستر 1111   استتار اعمال شده روی این پرنده ، استتار استاندارد نیروی هوایی ارتش عراق برای بمب افکن های بلایندر بشمار می رفت         بمب افکن TU-22 B ، رجیستر 1113   در مجموع ، بلایندرهای عراقی از شماره رجیستر 1104تا 1114 در نیروی هوایی این کشور به ثبت رسیدند             بمب افکن TU-22 B ، رجیستر 4501   رجیستر فوق برای بلایندرهای عراقی کمی عجیب به نظر میرسد ، اما این تصویر اولین با در نشریه آوییشن تایمز در سال 1996 به چاپ رسید .   نیروی هوایی ارتش عراق ، درمجموع 14 فروند TU-22B و دو فروند TU-22 UDرا مدت کوتاهی پس از پایان جنگ در اکتبر 1973 به اتحاد شوروی سفارش داد که همه این بمب افکن ها تا سال 1979 به این کشور تحویل داده شدند . با ورود این پرنده ها به عراق ، این دارایی های ارزشمند در دو پایگاه التقدم و  الولید مستقر شده و در قالب اسکادران هفتم بمب افکن و وینگ چهارم ترکیبی قرار گرفتند .         بمب افکن TU-22 B ، رجیستر ناشناخته           بمب افکن TU-22 UD ، رجیستر ناشناخته   این پرنده ، نمونه آموزشی و دوسرنشینه بلایندر بشمار می رفت

    والا ، تا آنجایی که بنده تحلیل دارم ، و صحبتهای این عزیزی  که عرض کردم ، یک مقدار فرموده شما در مورد ورود پرنده رزمی ، بدون اینکه تکنسین ها ، عوامل فنی ، خلبان ها و.. خبردار شوند ، وارد نیرو شده باشد و کسی خبر نداشته باشد ، یک مقدار جای شبهه دارد . حتی با شدیدترین اقدامات حفاظتی هم ، درز این مساله قابل جلوگیری نیست . ( البته به نظر من )   چون حداقل شایعات موجود در مورد میگهای 27 یا همون 23 بی ان در نیروی هوایی ، برای بنده تمام شده بحساب می آید .   بعنوان مثال ، نخستین نمایش موشک شهاب 3 را در تابستان 1377 به یاد بیاورید . چیزی که گفته نشد ، این بود که علیرغم مخالفتهای شدید سپاه ، جناب شمخانی ( وزیر محترم وقت دفاع ) برای آرام کردن افکار عمومی غرب  از اینکه این که این موشکها به اصطلاح خطری برای غرب ندارد ، این موشک را بطور رسمی ، به نمایش گذاشتند .   البته قیاس شما با موشک یک مقدار جای سئوال دارد .   موشک بالستیک بلحاظ ماهیت ذاتی خودش واینکه در دکترین دفاعی ما (حداقل در ظاهر امر ) یک سلاح تدافعی و بازدارنده است ( که البته با واقعیتهای موجود و تجارب رزمی گذشته در حوزه دکترین ضربه نخست ، تطابق ندارد ) ، به راحتی قابل پنهان کردن هست   مثال بارز این مساله ، یگان های موشکی ارتش عراق در جنگ نخست خلیج پارس هست . جایی که به اعتراف فرماندهان نیروی هوایی ائتلاف ، بخصوص در کتاب مشهور جیمز بلک ول ، پیدا کردن  لانچرهای متحرک اسکاد در بیابانهای جنوب و غرب عراق ، به مانند پیدا نمودن سوزن در انبار کاه بود . چنانکه فرمانده تیپ دوم موشکی عراق در همین جنگ مدعی است که علیرغم انهدام سیلوهای موشکی ثابت عراق ، هیچکدام از لانچرهای متحرک ، منهدم نشدند .   ، زمانی که یک پرنده رزمی وارد نیرو می شود ، طبیعتا" باید پرواز کند ، خلبان ها باید آموزش ببینند و ساعات پروازی خودشون را پر کنند ، از یک طرف دیگر هم ، بر اساس یک اصل شناخته شده ، معمولا" جنگنده های جدید ، عمدتا" برای دفاع از نقاط حساس ، در پایگاه های خاصی متمرکز می شوند و به شکل عادی در معرض دید قرار می گیرند .   البته فرموده شما در ارتباط با این پرنده ها ( و نه موتورها که به فرموده شما که آنها را مشاهده کردید ) به مانند ادعای کردزمن درمورد وجود بلایندر و فاکس هاوند بود که بیشتر از 10 سال از ادعای ایشان می گذرد و هنوز این ادعا ثابت نشده و مسلما" هم نخواهد شد .   در مورد فرموده شما در زمینه راستی آزمایی عزیز که خدمت شما عرض کردم ، بنده نیمه پر لیوان را ( با توجه به شناخت قبلی از ایشان ) نگاه می کنم .   به هر حال امیدوارم که فرموده شما صحیح باشد ، چون دوستان می دانند و نیازی به پنهانکاری هم نیست که نیروی هوایی ما وضعیت مطلوبی ندارد .   متشکرم

  متشکرم   فقط موتور یا پرنده های عملیاتی ؟؟، چون تا الان که پست های شما مطالعه می کردم ، برداشت من این بود که جنابعالی ورود پرنده رزمی را می فرمایید !!   چون به هر حال ، یک پرنده رزمی با ابعاد بزرگ ، چیزی نیست که بشود مدت زیادی آن را پنهان کرد . اصولا" پنهانکاری ( البته فناوری پنهانکاری منظور بنده نیست ) هزینه های زیادی درپی دارد ولی نتایجش ، بطور مسلم و براساس تجربه ایالات متحده در ارتباط با پرنده نایت هاوک ، به اندازه هزینه ای که برای آن می شود ، مثمر ثمر نیست .

یک سئوالی از دوستان داشتم در مورد پیشرانه  j-85   سئوال نخست : تا انجایی که اطلاع دارم ، j-85 یک پیشرانه توربوجت پرمصرف هست ، حالا در یک برآورد ظاهری ، استفاده از چنین پیشرانه ای ، اساسا" معقول هست ؟؟؟   سئوال دوم : یکی از عزیزان ، بحث ورود مخفیانه میگ و سوخو را مطرح که بطور مسلم ، دلایلی برای خودشون دارند ولی شبهه ای که مطرح می شود این است که آیا این پرنده ها ، استفاده عملیاتی می شوند ؟؟؟ ( سئوال مهمتر این است که کدام مدلها ؟؟؟)    اگر استفاده عملیاتی می شوند ، چطور یک خلبان اکتیو نیرو که در بیشتر پایگاه های نیروی هوایی خدمت کرده ، این پرنده ها را تا الان ندیده و به ضرس قاطع این مساله را رد می کند .   در صورت صلاحدید و اگر موردی بلحاظ  اطلاعات طبقه بندی وجود نداشته باشد ، دوستان پاسخ دهند   متشکرم

با سلام خدمت دوستان   یکی از ناشناخته ترین یگانهای نیروی هوایی ارتش عراق ، یگان بمب افکن های سنگین یا " تیپ استراتژیک " ( که در نیروی هوایی عراق مصطلح بود ) بشمار می رود . در این پست و پست بعدی  ، تعدای از پرنده های این تیپ مورد بررسی قرار می گیرد . با این حال لازم بذکر است که در صفحات قبل ، یکی از عزیزان ، یک نمونه از بمب افکن های عراقی را بطور کامل معرفی کرده اند . البته با این توضیح که در ارتباط با بمب افکن های عملیاتی   " بیگل" IL-28  ، تصاویر کمی منتشر شده است .       بمب افکن TU-16 ، رجیستر 566   این بمب افکن ، به همراه بلایندرهای عراقی ، عمدتا" اجرای ماموریتهای بمباران در عمق خاک ایران را بر عهده داشتند .         بمب افکن TU-16 K ، رجیستر ناشناخته ، با استتار اوایل دهه 80 میلادی       بمب افکن TU-16 K ، رجیستر 509   این پرنده در جریان جنگ با ایران  حضور فعالی را به ثبت رساند ، اما در ژانویه 1991 ، براثر بمباران نیروهای ائتلاف ، در پایگاه هوایی التقدم ، منهدم گردید .     اگر چه نیروی هوایی ارتش عراق ، به شکل سنتی ، از اوایل دهه 1930 میلادی ، به بمب افکن مجهز گردید ، اما  از اوایل دهه 1960 میلادی ، با ورود پرنده های روسی به نیروی هوایی عراق ، پای بمب افکن های غول آسای اتحاد شوروی به این نیرو ، باز شد و در نخستین مرحله ، 6 فروند بمب افکن توپولف -16 وارد سازمان رزم این نیرو گردید . در جریان جنگ شش روزه ، دو فروند از این بمب افکن ها موفق شدند تا خود را به پایگاه هوایی " تل نوف " رسانده و ماموریت خود را به اتمام رسانند ( بنا بر برخی گزارشها ، شهرک نتانیا نیز توسط این پرنده ها بمباران گردید )  ، اما در راه بازگشت ، توسط جنگنده های نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ، رهگیری شده و هر دو ساقط شدند .     پی نوشت : با این حال ، به اعتقاد برخی منابع عراقی ، تنها یک بمب افکن توپولف 16  برای بمباران اعزام گردید که نتیجه ماموریت  نیز نامشخص بشمار می رود ، اما بمب افکنی که در مرحله دوم اعزام گردید ، توسط رهگیرهای نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ، هدف قرار گرفت و منهدم شد .

با سلام   ضمن تشکر از شما بابت مطلب  فوق ، یک سئوال بسیار مهم   ایشان در زمان این درگیری ، جمعی کدام پایگاه بودند ؟؟   این سئوال را بدین دلیل پرسیدم که در لیست تکخال های خلبان نیروی هوایی ، خلبانی از پایگاه دوم شکاری وجود دارد به اسم جوادپور که دو پیروزی هوایی را در کارنامه خودشون دارند .

ممنون از پاسخ شما

با سلام   ماجرای فوق الذکر ، تایید شده است ؟؟؟؟؟؟؟ :thinking: :thinking:

با سلام ضمن تشکر از جنابعالی بابت توجه به این موضوع : بطور کلی در هر دکترین نظامی ، 3 موضوع اصلی مورد توجه قرار می گیرد : 1- تصویر جنگ آینده 2- نیروهای نظامی مورد نیاز 3- شیوه های جنگ در دوره اتحاد شوروی ، دکترین نظامی ، از دو بخش تشکیل می گردید که بخش سیاسی آن ، سیاست امنیت ملی و سطح نظامی آن مرتبط با مفاهیمی نظیر برنامه ریزی دفاعی و راهبرد نظامی بود. اما در روسیه ، مفهومی با عنوان " سند تدبیر امنیت ملی " وجود دارد که بسیار شبیه به دکترین های نظامی در غرب بشمار می آید . بطور خلاصه تاریخچه دکترین نظامی روسیه را می توان در 3دوره کلی ذیل بررسی نمود : 1- دوره یکم ، یعنی از 1904سال 1917میلادی ، که دکترین نظامی روسیه بشدت تحت تاثیر آموزش ها و اندیشه ها و متفکرینن غربی ، بویژه پروس و کلازه ویتس بشمار می رفت . تا جایی که تزار در نامه ای به فرمانده آکادمی ارتش روسیه چنین نوشت " دکترین نظامی ...... یعنی آنچه که من می گویم " 2- دوره دوم : دوره اتحاد شوروی الف : 1917 تا 1927 : ب: 1929 تا 1953 ج: 1960 تا 1970 . د: 1970 به بعد بطور کلی دکترین نظامی اتحاد شوروی از زمان نخستین تلاش ها برای تدوین چنین مفهومی ، تحت تاثیر 3 دسته از افسران نظامی قرار داشت : دسته نخست به رهبری ژنرال های سابق رژیم تزاری بشمار می آمدند که به رهبری ژنرال سابق اسویچین ، بر این اعتقاد بودند که نظم سابق مجددا" در ارتش می بایست احیاء شود دسته دوم ، تروتسکی ( کمیسر جنگ ) که اعتقاد داشت ، تجربیات ارتش سرخ در جنگ داخلی می بایست سرلوحه بازسازی قرار گیرد دسته سوم ، گروهی از افسران هیجان زده کمونیست به مانند توخاچفسکی ، اوبرویچ ، بوریونی و میخاییل فرونز ( که این شخص بنیانگذار دکترین نظامی ارتش سرخ بشمار می رفت ) بودند که اصول ابتکار (انعطاف پذیری در سازمان رزم ) و مانور را در جبهه گسترش دادند . 3- دوره سوم : پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، این مفهوم بطور نسبی دچار تغییراتی شد و پس از پایان نسبی بحران چچن ، دچار تغییرات عمده ای گردید . در یک برآورد کلی ، اسناد امنیت ملی روسیه پس از فروپاشی ، در سالهای 1993 ، 2000 و 2010 ، مورد بازبینی قرار گرفت و باز بینی فوق ، در حقیقت چهارمین نسخه دکترین نظامی روسیه پس از فروپاشی بشمار می رود .

با سلام       بررسی سقوط فاو تنها در عرض 36 ساعت ، را می توان در 2 بعد اصلی بررسی کرد   1- بعد سیاسی : متاسفانه اگر بخواهم جنبه سیاسی ماجرا و اختلافات سیاسی و حزبی و جناحی موجود در حساس ترین زمان جنگ را واکاوی کنیم ، جز حسرت فرصت های از دست رفته و جفایی که بر حضرت امام (ره ) شد، چیزی نصیب ما نمی شود . بنابراین از این مساله بگذریم . فقط پیشنهاد می کنم ، وصیت نامه حضرت امام (ره ) مجددا" مرور شود .   2- بعد نظامی :   در ارتباط با بخش نظامی سقوط فاو باید گفت ، فرماندهی حزب بعث و در راس آن صدام حسین ، بعد از شکستهای پی درپی ارتش عراق در سال 1982، بتدریج به این فکر افتاد که برای مقابله با حجم بزرگ نیروی انسانی که واحدهای ایرانی برای وادار کردن واحدهای عراقی به عقب نشینی از آن استفاده می کنند  ، باید سازمان رزم خودش را گسترش دهد و بدلیل اینکه تنها نیروی مورد اعتماد ، گارد ریاست جمهوری بود ، تقویت و گسترش گارد در صدر توجهات قرار گرفت . این نیرو که در ابتدای تشکیل خود با سازمان رزمی " تیپ " وارد جنگ شد، با وقوع شرایط فوق ، مورد توجه قرار گرفت ، و بتدریج سازمان رزم اش گسترش یافت و در سال 1987 به 3 لشکر زرهی و یک لشکر پیاده و یک تیپ نیروی های ویژه گسترش یافت و نیروی اصلی ارتش عراق در جریان تهاجم 1988 به فاو ، مجنون و شلمچه بود .   در جریان این عملیات ، ارتش عراق ، علاوه بر واحدهای گارد ، سپاه هفتم به فرماندهی ژنرال ماهر عبدالرشید وارد منطقه کرد و وی یک طرح 3 مرحله ای را که حداکثر 4تا 5 روز طول می کشید را  ایجاد نمود .   در همین زمان ، راهبرد سپاه ، بعنوان نیروی اصلی پدافند کننده فاو ، بدلیل بسته شدن را ه کارهای جبهه جنوب تغییر کرد و بسمت غرب کشور متمایل شد . به همین دلیل ، استعداد رزمی سپاه در فاو ، از 30000 نفر به 5 تا 8 تا 10000 نفر کاهش یافت و نیرو های مستقر هم فاقد تجربه رزمی و در حقیقت نیرویهای تازه وارد بشمار می آمدند . در حوزه ادوات ، بخصوص توپخانه ، اسناد زیادی منتشر نشده ولی براساس اطلاعات منتشر شده ، تعدادی توپ 172 م.م کوکسان در منطقه حضور داشتند ولی در مقابل حجم شدید توپخانه عراق و بیش از 300 سورتی پرواز نیروی هوایی ارتش عراق کار یاز پیش نبردند . علاوه برآن ، ارتش عراق با استفاده از عوامل اعصاب و همچنین رعایت اصل غافلگیری ، موفق شد شد فاو را در عرض 36 ساعت مجددا" تصرف کند .   استعداد رزمی ارتش عراق در این حمله ، 48 تیپ پیاده ، 11 تیپ زرهی بود که این نیروها در 28 فروردین 1367 ، عملیات خود را  که مصادف با روز نخست ماه مبارک رمضان بود ، آغاز نمودند .   واحدهای گارد که در نوک پیکان تهاجم قرار داشتند ، با استفاده از تانکبرهای فاون آلمانی ، بسرعت از مجموعه آموزشی خود در نزدیکی بصره به 150 کیلومتر دورتر ، یعنی شمال غربی شبه جزیره فاو منتقل شده که درجریان این انتقال ، 1500 دستگاه تانک شامل تانکهای T-72 B ، TYPE 62 ،T-62   وانبوهی از نفربرهای بی ام پی ، ام تی ال بی و... وارد منطقه عملیاتی شدند .   علت این سرعت انتقال ، وجود جاده های مواصلاتی و ریلی بود که مهندسی رزمی ارتش عراق در طول 2 سال گذشته ایجاد نموده بود   در روز 17 آوریل 1988 ، بیشتر از 200000 سرباز عراقی در 3 محور حملات خود را آغاز نموده و در طول یک جبهه 35 کیلومتری در کنار استفاده از جزیره کویتی بوبیان ، به یگان های ایرانی حمله ور شدند   به اعتقاد سروان زرهی  " آورن دانیز " ، برتری ارتش عراق نسبت به واحدهای ایرانی 6 به یک بشمار می رفت .   در این عملیات ، توپخانه ارتش عراق که آموزش هایش از سال 1366 ، بهبود یافته بود ، عملا" برتری آتش را در اختیار داشت تا جایی که به گفته یک سرهنگ بازنشسته عراقی ، عملا" اجرای تاکتیک های ضد آتش ایرانی ها ، برای آنها مشکلی ایجاد نکرد ( در متن اصلی واژه دیگری به کار برده شده که بنده آن را تعدیل کردم چون غیر قابل بیان بود )