درسته ولی باید دید طرف مقابل قبول میکنه یا نه. این شرکت های هواپیما سازی معمولا مثل بخش خصوصی ارائه می شن. این وسط دولت ان کشور باید نقش واسطه را بازی کنه. البته خود روسیه صادر کننده نفت است و اصلا باید دید علاقه ای به دریافت نفت از ما دارد یا نه؟

من فکر می کنم خرید برای نیروی هوایی به برداشتن تحریم ها مرتبط است. حالا اینکه روسیه و چین به ما بفروشند یک بحث است اینکه ما پول داشته باشیم بدیم مشکل دوم است. تا تحریم برداشته نشه بعید میدونم پول لازم برای خرید هواپیما وجود داشته باشه یعنی اولویت های مهم تری وجود دارد که به هواپیما نمی رسد. باید تحریم برداشته شود تا بودجه لازم برای این خرید را بتوان تامین کرد

چند روز پیش به صورت اتفاقی در تلگرام به یک کانال برخورد کردم به نام " مبارزه با جعلیات آریایی" وارد کانال شدم توصیه میکنم بدون عضو شدن برید داخل اش یک نگاهی بندازید. سراسر اهانت به ایران و ایرانی است. کلا ایران رو به صورت عیران داخل کانال می نویسه. عکس های اردوغان و پرچم ترکیه و اذربایجان و تحریک به جدایی طلبی. به نظر من باید ادمین هاش وابسته به میت ترکیه باشن. پس این وزارت اطلاعات و پلیس فتا چی کار می کنن. چرا برخورد نمی کنن. به نظر میاد اعضا هم اکثرا کم سن هستن. از کامنت ها معلومه. چرا میذارن سرویس های اطلاعاتی خارجی اینطور رو جوون های ما کار کنن.؟؟؟ یک ارسال اش که ناراحت ام کرد این بود که فیلم یک کرد رو گذاشته بودند تو ترکیه که کتک اش زده بودند و بدبخت رو مجبور کرده بودند پرچم ترکیه رو ببوسه. زیرش هم نوشته بود به زودی تمام پان کردها و فارص ها رو مجبور میکنیم اینطوری پرچم ترکیه رو ببوسن. خیلی متاسف شدم. یک عده دارن تو این مملکت زندگی می کنن و با دیگران نان و نمک میخورن. اینطور خائن و اشغال هستند

قطعا در شرایط جنگی کاربرد نداره چون مثل اب خوردن هدف قرار میگیره. برای مبارزه با دزدان دریایی و این نوع ماموریت ها به کار میاد

این مطلب رو مطمئن نیستم ولی فکر می کنم در موشک های بالستیک با افزایش برد ارتفاع هم زیاد می شود. یعنی موشک در ارتفاعات بالاتری پرواز می کند که بالک های موشک به علت رقیق بودن هوا درست عمل نمی کنند و کنترل موشک سخت می شود. بنابراین دقت موشک پایین می اید و نمی تواند نقطه زن باشد. برای همین یاید از روش thrust vectoring استفاده نمود. موتور سلمان می تواند در این نقش استفاده شود. طبیعتا شاید این دانش در کشور هنوز به تکامل نرسیده باشد. شاید هم به صورت چراغ خاموش نمونه های بالستیک دوربرد با این موتور که نقطه زن هم باشد ساخته باشند. ولی خوب احتمالا هزینه های تمام شده ان بالا است و ساخت تعداد زیاد ان برای موشک باران دیگوگارسیا بالا باشد

اگر موتورش جت نباشه فکر نکنم پهباد به این سنگینی با این روش بتونه لانچ بشه

پهبادی که انتحاری باشه و موتور جت هم داشته باشه بهش پهباد نمیگن. نوعی موشک کروز است. به نظر من باید اسم این رو میذاشتن موشک کروز آرش

زمانی بیشتر سپاه بر روی توسعه نیروی پهبادی تمرکز داشت. ظاهرا ارتش هم وارد این حوضه شده و به صورت گسترده هم وارد شده. واقعا تعداد و مدل های پهبادها زیاد بود. در جنگ قرباغ ما شنیدم اذربایجان چند ده پهباد داره که با همون ها ارتش ارمنستان رو زمنیگیر کرد. در این مانور چند صد پهباد ارتش شرکت داده بود.

بنده بالا هم گفتم. مشکل فقط این نیست که چهارتا موشک به اون برد برسه مشکل این است که از دفاع هوایی اونجا رد شه. برای همین نیاز به حمله پرتعداد است که پدافند اشباع بشه. امروز در مانور گفته شد که پهباد انتحاری تا برد 4000 کیلومتر ساختن. البته مشکل هدایت اش هم میمونه و اینکه از رادارها پنهان بمونه. زیر دریایی هم اگر استفاده بشه باید اتمی باشه که بتونه حداقل 2 تا 3 هزار کیلومتر رو بدون امدن روی اب بره و بیاد. یک راه هم میتونه چیزی مثل فیلم سینمایی های باشه که در بچگی در مورد المان ها دیده ایم. یعنی اینکه یک جزیره در اون اطراف اجاره بشه برای یک کار توریستی یا تجاری(اگر امکان اش باشه) بعد تعد زیادی بالستیک و پهباد انجا انبار بشه برای روز مبادا و از همون جا هم شلیک بشه. البته واقعا شبیه فیلم های جیمزباند میمونه ولی شاید عملی باشه

در شرایط جنگی بعید است که نیروی هوایی امریکا اجازه دهد که یک سوخو 24 ایرانی بیش از 2000 کیلومتر از مرزهای ایران دور شود و اقدام به شلیک کند. اگر هم بکند قطعا پدافندها و یا اف 15 های ان پایگاه کروز را شکار خواهند کرد. زدن این پایگاه نیاز به یک حمله انبوه بالستیک مثلا همزمان بالای 50 فروند بالستیک دارد تا بتواند از پدافندهای ان عبور کند

همیشه بحث توانایی حمله ایران بع پایگاه دیگوگارسیا مطرح بوده. نمی دونم تا الان راهی برای این کار پیدا شده یا نه. در صورت درگیری با ایران دیوگو گارسیا پایگاه اصلی بمب افکن های بی 52 خواهد بود. این پایگاه 3800 کیلومتر با ما فاصله دارد و نیاز به موشک جداقل با برد 4000 کیلومتر هست.

زمانیکه ایران با عثمانی در دوره صفویه وارد جنگ شد بعضی از طوایف کرد طرف ایران و بعضی طرف ترکیه رو گرفتند. علت این بود که کردها سنی بودند و عثمانی ها خود را خلفای مسلمان های سنی می پنداشتند و جنگ هم جنبه ملی و هم مذهبی داشت. کردها در ان دوران و دوران های بعد با وعده های عثمانی بارها در جنگ های مختلف علیه ایران شرکت کردند و هم در عمل هم به صورت معنوی از ایران جدا شدند. در دوره های بعد صفویه و نادر شاه بارها عثمانی را شکست دادند و می توانستند مناطق کرد نشین دیاربکر و .. که جزو عثمانی بود را به ایران باز گردانند ولی در واقعیت تلاش لازم را نکردند چون این مناطق از لحاض معنوی از ایران جدا شده بود. همین الان کردهای عراق تعاملات فرهنگی زیادی با ما دارند ولی کردهای ترکیه خیلی از ما دور هستند. این اشتباه استراتژیک و باور دروغ های عثمانی باعث شد کردها قرن ها است که تحت ستم ترک ها هستند در صورتیکه اگر جزو ایران مانده بودند الان اقلیت نبودند بلکه با یک جمعیت 30 ملیونی در ایران به مانند اذری ها صاحب قدرت بودند. الان هم اذری ها ارام ارام دارند به دام دروغ های ترکیه می افتند. حتی در داخل کشور خودمان هم اذری هایی هستند که تمایل به ترکیه دارند. اذری ها در ایران شهروند درجه یک هستند. حتی رهبر و بسیاری از مقامات اذری هستند. اگر زمانی ادربایجان قدم به قدم گرفتار ترکیه و یا روسیه شود به همان مسیر کردها می افتد. در همین جنگ اخیر ترکیه به جای ازادسازی قرباغ بیشتر در فکر ایجاد گذرگاه اتصال نخجوان به اذربایجان بود. در عمل بیشتر قرباغ دست ارمنستان باقی ماند. در واقع اذری ها شدند الت دست ترکیه و روسیه.

با تمام صحبت هایی که در مورد f22 میشود تا وقتی یک جنگنده در یک نبرد واقعی قابلیت های خود را ثابت نکند نمی توان در مورد ان اظهار نظر کرد. تمام حرف هایی که در مورد توجیه عدم تولید بیشتر این جنگنده مطرح می شود از نظر من کافی نیست. چرا امریکا ده ها میلیارد دلار خرج توسعه اف 35 کرد. طرح های جدید با هزینه های میلیارد دلاری بر روی توسعه اف 15 مطرح می شود ولی امریکا چند ده میلیارد دلار صرف تولید تعدادی بیشتر از این جنگنده نکرد؟؟ چرا در هیج عملیات جدی شرکت داده نشده؟ سطح مقطع راداری 0.001 یا 0.0001 مترمربع که برای این جنگنده ادعا میشود باور کردنی نیست. اصلا اگر سطح مقطع راداری این جنگنده 0.0001 مترمربع است به نوعی اندازه یک مگس است وهیج جنگنده قابلیت درگیری با ان را ندارد پس چه نیازی به توسعه نسل 6 جنگنده ها است. من منکر قابلیت های این جنگنده نیستم ولی قطعا در مورد ان اغراق شده و میشود و به نوعی شده سمبل قدرت هوایی امریکا. میترسند در یک عملیات شرکت داده شود و شکار شود و ابهت ان ریخته شود وگرنه در این بیست سال فرصت کافی برای شرکت ان در یک عملیات بود

موافقم. خود پکفا سال ها است که داره روش کار میشه و چند پیش نمونه ازش ساخته شده تازه داره عملیاتی میشه. میگ 41 فکر نکنم کار جدی روش شده باشه بیشتر در حد یک طرح است. ولی متاسفانه ما کشور ثروتمندی نیستیم ولی اگر حاضر بودیم در یکی از این پروژه های این چنینی که در اثر کمبود بوجه خوابیده سرمایه گذاری سنگین کنیم به نظر من روسیه حاضر بود با ما مشارکت کنه. غیر از مسایل تحریم یک علت که روسیه سخت با ما کار میکنه این است که ما حاضر نیستیم مبالغ سنگین به مانند چین و هند در این امور سرکایه گذاری کنیم. روسیه هم برای یک سری خریدهای کوچک و محدود حاضر نیست با غرب و کشورهای عربی تقابل کند همین الان ما اگر با چند میلیارد دلار وارد چنین پروژه ای شویم با توجه به مشکلات شرکت میگ فکر نکنم روسیه پیشنهاد ما را رد کند

مقاله ای در چنگاوران دیدم که ایران علاقمند به مشارکت در پروژه میگ 41 است که در واقع ارتقا میگ 31 به نسل 5 است. البته ایران به دلایل تجربه موفق اف 14 معمولا علاقمند به این گونه رهگیرها است ولی نمی دونم خبر چقدر موثق است و اصولا این جنگنده کی قراره بیرون بیاد.

برای حمله به ایران تامل بیشتری میکرد. یعنی حمله به ایران برای امریکا سخت تر از حمله به ترکیه است. البته این صرفا به علت قوی تر بودن ایران نسبت به ترکیه نیست به این علت است که اصولا نیروی نظامی ایران برای مقابله با امریکا طراحی و توسعه یافته. یعنی شاید حدود 30 سال است که فرماندهان ما فقط به این فکر میکنند که در برابر امریکا چه باید بکنند. البته از ان طرف یک سری قابلیت ها مثلا قابلیت های کلاسیک در ایران موورد توجه نبوده یعنی در بسیاری از جهات ترکیه از ما دست بالاتری را دارد مثلا در نیروی هوایی و یا نیروی زره ای. که اگر زمانی با کشور دیگری غیر از امریکا وارد جنگ شویم این ضعف ها خودش را نشان خواهد داد.

قاهر وقتی سال 91 رونمایی شد بسیاری انرا مورد تمسخر قرار دادند چون ایرادات فنی زیادی داشت که عده ای حتی به صورت چشمی انرا تشخیص میدادند و یا حداقل این ادعا را داشتند. نیروی پسا زیاد بود برای همین عکس هایی که بیرون امد در نمونه های بعدی به سمت دوموتوره کردن رفتند. من نمی دانم این نمونه که قرار است رونمایی شود همان است که اصلاح شده یا بر مبنای تجربه حاصل از پایه یک نمونه دیگر طراحی کرده و ساخته اند چون 8 سال گذشت که زمان زیادی است شاید از پایه یک طرح دیگر را مشابه ان ساخته اند و ایرادات را رفع کرده اند. اگر اینطور باشد نمی توان قضاوت کرد باید صبر کرد و دید که چه بیرون می دهند. کلا دو طرح در ایران بر مبنای طراحی پیش رفته یکی قاهر و دیگری یاسین. البته یاسین شبیه یک جنگنده تایوانی است ولی ادعا میشود که از پایه طراحی شده. کوثر طراحی نیست کاملا کپی سازی است. من اعتقاد دارم بدون کمک خارجی نمی توان در ایران یک جنگنده موفق طراحی کرد چون تجربه انرا نداریم تمام کشورها هم همین کار را کرده اند. خود چین j10 را با کمک اسراییل و روسیه ساخت چند پروژه مشترک دیگر نیز با روس ها داشت. سال ها تلاش کرد و پول خرج کرد تا به اینجا رسید. ما هم اگر بخواهیم طراح شویم(البته شاید توجیه در این باشد که جنگنده و یا تکنولوژی انرا بخریم) باید همین کار را بکنیم ولی پروژه هایی مثل قاهر و یا یاسین کمک می کنند به ایجاد زیرساخت علمی. یعنی همین تیم که قاهر را طراحی کرده و ساخته الان اگر کنار یک تیم خارجی قرار بگیرد توانایی جذب دانش را از طرف مقابل دارد. زیرا یک پروسه طراحی و ساخت جنگنده را از ابتدا تا انتها رفته. مثل یک دانشجو که اول درس را میخواند بعد سر کلاس استاد میرود تا ماگزیمم گیرایی را داشته باشد. غیر از این باشد طرف خارجی در عمل تا انجا که بتواند دانش را به شما منتقل نمی کند.

به نظر من واقعیت این است که نهاجا و مسولان نظامی کشور اعتقادی به این پروژه ها ندارند و تصور می کنند عملا از این پروژه ها محصولی که مشکلات این نیرو را حل کند بیرون نمی اید. واقعیت هم این است که احتمال اینکه این پروژه ها کاملا موفق از کاردراید کم است چون پایه دانشی کشور کافی نیست ولی اگر این پروژه ها موفق از کار دراید بودجه انرا هم تامین می کنند. حداکثر میرن پیش رهبری و از ان طریق بودجه را از کانال های دیگر تامین می کنند. الان خود پروژه باور مطمئن باشید تا الان صدها میلیارد تومان برایش هزینه شده چون خود رهبری رویش دستور داده. همین الان اگر قاهر واقعا پرواز کند و یک عملکرد نسبی قابل قبول نشان دهد مطمئن باشید بودجه ان یک دفعه چندین برابر میشود.

میگ 29 یکی از پرفروش ترین هواپیماهای روسی است ولی ایا میدانستید این هواپیما تا کنون یک پیروزی هوایی ثبت شده و صد درصد تایید شده نداشته است برای همین است که میگ 35 که نوعی ارتقا بر روی میگ 29 است تا کنون با وجود تبلیغات مختلف مورد استقبال قرار نگرفته است. نمونه هایی که عراق از این هواپیما در اختیار داشت نمونه های تک کابین صادراتی که دان گرید شده بودند بود. خلبانان ان قطعا در روسیه اموزش دیده بودند. اموزش خلبان هم در روسیه خیلی جالب نبود. یکی از مشکلات عراق در جنگ با ایران همین ضعف خلبانان اموزش دیده در روسیه بود. بعدا فرانسه خلبانان عراقی میراژ را اموزش دادند و انجا بود که عراق موفق به عملیات های دقیق و ماهرانه مثل حمله به نیروگاه نکا شدند. اواکس های عراق، اواکس هایی بودند که چند هواپیما توسط فرانسوی ها تبدیل به اواکس شدند. اگر شما نتوانید امنیت فضای کشور خود و اواکس های خود را تامین کنید اواکس نمی تواند پرواز کند و فایده ای ندارد. میگ 25 هواپیمای خوبی بود و تنها شکار هواپیماهای عرراقی شکار یک اف 18 توسط یک میگ 25 بود. خود میگ 25 بارها توسط اف 14 های ما و اف 15 های اسراییلی شکار شدند. حتی بهترین نمونه های میگ 29 هم حتی اگر عراق داشت که نداشت حریف هواپیماهای امریکا نبودند. ضعف بزرگ هواپیماهای روسی در ان زمان ضعف راداری و الکترونیک بود. روسیه یک نسل تکنولوژی الکترونیک اش و رادارش از امریکا عقب بود. روس ها ادعا می کنند تا حدی این فاصله را پر کرده اند ولی ممکن است این فاصله کم شده باشد ولی هنوز وجود دارد در ان زمان این فاصله زیاد بود. امریکایی ها ادعا می کنند که این فاصله با فروش رادار اف 14 توسط ایران به روسیه کم شده و بر مبنای ان روس ها رادار میگ 31 را ساختند. ادعایی که هیچ وقت ثابت نشد ولی به هر حال در ان زمان هواپیماهای عراقی اصلا از عهده امریکایی ها بر نمی امدند

من اطلاع ندارم که در چه حد روش کار کردن و تا چه حد موفق بودن ولی راه کار کلا همینه. انقدر بسازی و نشه و ناامید نشی که به نتیجه برسه. خود روس ها چند ساله دارن رو سوخو 57 کار میکنن تا به اینجا رسید؟ تازه این همه هم تجربه دارن و روی یک پلت فرم موجود یعنی سوخو 30 کار کردن. البته به شرطی که کار جدی و علمی باشه. یادمه زمانیکه قاهر زمان احمدی نژاد رونمایی شد من کاراموز بودم در صنعت هوایی و قاهر رو همون اطراف روش کار میکردن. گفته شد بودجه این پروژه 5 ملیون دلار بوده که به نوعی جوک محسوب میشد. البته من یادمه از یکی پرسیدم این بودجه چرا انقدر کمه گفت این بودجه غیر از حقوق پرسنل و قطعات و تجهیزات موجود بوده که استفاده شده فقط بودجه ارزی بوده. البته به نظر من باز هم کمه. این نوع پروژه ها نیاز به صدها ملیون دلار سرمایه گذاری فقط در تحقیقات و طراحی دارن تا به ثمر برسن. قطعا نیاز به کمک خارجی هم دارن که اگر پول باشه از راه های مختلف امکان پذیر است.

به نظر من علت اینکه نیروی هوایی عراق در عمل نتوانست کوچکترین حرکتی جلوی امریکا کند چند چیز بود. 1- هواپیماهای روسی و فرانسوی در ان دوران در نبرد هوایی در برابر هواپیماهای امریکایی ناتوان بودند. نمونه اف 14 های ما که دهها فروند هواپیمای عراقی را شکار کردند 2-عراق دارای یک پدافند هوایی منسجم که توانایی مقابله با موشک های کروز و هواپیماهای رادار گریز را داشته باشند نداشت. پدافند عراق هیچ امکانات و تجربه ای برای مقابله با موشک های ضد رادار نداشت. چون اصولا نیروی پدافند عراق برای مقابله با ایران توسعه یافته بود و ما فاقد این امکانات بودیم. 3-با توجه به این ضعف ها امریکا با حملات گسترده کروز و هواپیماهای رادار گریز و موشک های ضد رادار کلا پدافند عراق را سرکوب و فضای عراق را به اشغال در اورد. 4-در مقابل هواپیماهی میراژ و میگ 29 عملا اگر به پرواز در می امدند از عهده اف 15 و اف16 های امریکایی برنمی امدند و پدافندی هم باقی نمانده بود که جلوی هواپیماهای امریکایی را بگیرد. بنابراین همگی به ایران فرار کردند. 5- اگر عراق امکاناتی برای مقابله با حملات گسترده کروز و هواپیماهای رادارگریز داشت و متقابلا میتوانست با حملات گسترده بالستیک( که فاقد ان بود چون موشک های بالستیک عراق دارای خطای بالا بودند) پایگاه های امریکا را هدف قرار دهد و از موج حملات هوایی امریکا بکاهد عملا فضای عراق توسط هواپیماهای امریکایی اشغال نمی شد و نیروی هوایی عراق می توانست به صورت ترکیبی با پدافند هوایی جلوی حملات امریکا مقابله کند. عراق دارای امکاناتی برای حمله به ناوهای هواپیما بر امریکایی به منظور وادار کردن انها به دور شدن از سواحل عراق نبودند. ما دارای موشک های بالستیک ضد ناو هستیم که حداقل باعث دور شدن این ناوها از سواحل خود می شویم 6- عملا استراتژی ما میتواند این باشد یعنی اینکه دفاع و حمله توام. یعنی همانطوریکه امریکا به ما حمله میکند ما هم به سرعت تمام پایگاههای هوایی و ناوهای هواپیمابر انرا زیر موشک بگیریم. اگر پدافند هم بتواند تا حدی جلوی حملات کروز و هواپیماهای رادارگریز مقاوت کند به نظر من نیروی هوایی اگر حداقل هواپیماهای روز چینی یا روسی را خریداری کرده باشد میتواند ضلع سوم این مثلت باشد و جلوی امریکا مقاومت کند به عبارتی وقتی یک هواپیمای امریکا وارد حریم هوایی ما شد به صورت ترکیبی از زمین توسط پدافند و از هوا مورد تهاجم قرار بگیرد اگر بخواهم خلاصه کنم 1- هیچ استراتژی بر مبنای دفاع مطلق موفق نیست. مثل یک بازی فوتبال که یک تیم فقط دفاع میکند و تیم مقابل بدون نگرانی فقط حمله. عراق ابزاری برای حمله موثر به پایگاه های امریکا نداشت. ما داریم ان هم حملات گسترده بالستیک 2- برای موثر بودن نیروی هوایی شما باید بتوانید حداقل پایگاه ها و فرودگاه های خود را تا حدی حفظ کنید. عراق فاقد توانایی برای دفاع در برابر حملات کروز و هواپیماهای رادارگریز بود. وقتی خود فرودگاه ها بی دفاع باشند چه انتظاری میتوان از نیروی هوایی داشت. حتی پدافندهای عراق نیز جلوی حملات کروز و موشک های ضد رادار بی دفاع بودند

من شخصا هواپیمای قاهر رو یک پروژه شکست خورده میدونستم. ولی ظاهرا کارهایی کردن و تلاش میکنن تا بهمن و دهه فجر پرواز کنه. باید دید که اولا موفق میشه پرواز کنه دوما چه عملکردی خواهد داشت. یعنی فقط یک پرواز است یا واقعا عملکردی جدی قابل قبول خواهد داشت. فکر میکنم از اول این هواپیما رو باز طراحی کردند و ساخته اند. به هر حال اگر تا دهه فجر هم پرواز نکنه احتمالا چند ماه بعدش این اتفاق می افته. موتورش هم موتور اوج است. خود من خیلی علاقمندم بدونم چی از توش دراوردن

دوست عزیز با احترام به نظرات دوستان بنده هم نظراتم رو میگم. به نظر من مسئله خیلی چند وجه ای و پیچیده است. در مورد جنبه داخلی خوب همه ما میدونیم یکی از جنبه های هویتی جمهوری اسلامی حجاب اسراییل ستیزی و امریکا ستیزی است. نمی خوام وارد بحث جنبه های داخلی ان بشم که تقریبا همه از ان مطلع هستیم. ولی این قضیه یک جنبه اصلی دیگر هم دارد و ان ابزاری برای نفوذ در منطقه است. تمام کشورهایی که میخواهند در کشورهای دیگر نفوذ کنند برای جمع کردن ادم به دور خود از یک ابزار ایدولوژیکی استفاده می کنند. مثلا امریکا از ابزار دموکراسی و حقوق بشر. ایا امریکا واقعا به دنبال حقوق بشر و ایجاد دموکراسی است. قطعا جواب نه است. فقط این یک بهانه برای نفوذ و حمله به کشورها و جمع کردن ادم های ساده لوح است. نتیجه اینکه امریکا قذافی را برای عدم رعایت حقوق بشر تحت فشار گذاشت الان ما می بینیم. کشور لیبی شده محل گروه های تروریست. پس چرا امریکا الان نگران حقوق بشر لیبی نیست؟ شوروی سابق برای توسعه نفوذ در دنیا از شعار حقوق کارگر استفاده می کرد. در حالیکه خود سران شوروی همه زندگی های مجلل دارن. ایران هم برای نفوذ در منطقه از شعائر خود استفاده می کند. وگرنه نمی توان به یک لبنانی یا عراقی یا سوری گفت بیا برای حفظ تمامیت ارضی ایران بجنگ. زمانیکه امریکا عراق و افغانستان را گرفت استرانژیست های ایران به این نتیجه رسیدن که برای جلوگیری از حمله امریکا به ایران باید در منطقه نفوذ کنند و برای این نفوذ از این شعائر استفاده نمودند. البته شعارهای مرگ بر امریکا و مرگ بر اسراییل از اول انقلاب وجود داشت. شعارهای مرگ بر شوروی(زوسیه) و چین هم بود. ولی انها فراموش شدند ولی این یکی تقویت شد. چون ابزار قدرت بوده و هست. همین الان اگر ما مثلا با اسراییل مصالحه کنیم. چه میشود؟ قطعا تمام نیروهای نیابتی خود را از دست میدهیم. و به نوعی خلع سلاح میشویم. حالا اگه امریکا کوتاه نیامد. مثل لیبی که قذافی مادر مرده همه جوره کوتاه امد ولی اخرش انطور شد چه می شود؟؟ جمهوری اسلامی به شعار مرگ بر اسراییل به عنوان یک ابزار و کنار گذاشتن ان نوعی خلع سلاح نگاه میکند. وگرنه همه می دانند نابود کردن اسراییل با 200 کلاهک اتمی و داشتن حمایت امریکا غیرممکن است و شعار نابودی اسراییل صرفا یک شعار است. اسراییل نیز با توجه به سیاست های خود سعی کرده بیشترین بهره برداری را از قضیه کند. یعنی ما وارد منطقه شدیم که جلوی حمله امریکا را بگیریم اسراییل و امریکا هم این را وسیله ای برای ترساندن اعراب نمودند و نتیجه این شد که اعراب به دامان اسراییل افتادن. امریکا همیشه میگه ما میخواهیم ایران یک کشور معمولی شود. به نظر من امریکا هیچ وقت نمی خواهد ایران یک کشور عادی(طبق تعریف امریکا) باشد. امریکا از ما برای ایجاد بحران در منطقه و تیغ زدن اعراب استفاده میکند ولی در عین حال نمی خواهد ما اینقدر هم قوی باشیم که تا مدیترانه زیر قدرت ما باشد. امریکا از بحران های منطقه خاورمیانه نهایت استفاده را کرده و می کند. اگر ما کوتاه هم بیایم به نظر من شرایطی مانند سوریه یا لیبی را برای ما ایجاد میکنند. یعنی بحران را به نحو دیگری در منطقه ایجاد و هدایت می کنند

از نظر من داشتن موشک های بالستیک نقطه زن میتواند قسمتی از وظایف نیروی هوایی را پوشش دهد ولی نمی تواند کامل جایگزین ان شود. این کار یعنی ارائه این استراتژی میتواند یک سعی و خطای مرگبار باشد. چون ایجاد و توسعه یک نیروی هوایی سال ها زمان میبرد و اگر شما این کار را نکنید و درگیر جنگ شوید و متوجه شوید که خلا نداشتن نیروی هوایی گریبان شما را گرفته فرصتی برای جبران باقی نمی ماند. مسائل امنیتی جایگاهی برای سعی و خطا نیستند. در مورد دفاع هوایی که شکی نیست که پدافند بدون کمک نیروی هوایی اسیب پذیر است. در مورد ماموریت های دیگر نیز به نظر من توانایی بالستیک و پهبادی و نیروی هوایی باید موازی باشند.

عملا در جنگ قفقاز اذربایجان به خواسته خود نرسید بلکه ترکیه به اهداف خود رسید. به عبارتی آذربایجان الت دست ترکیه شد. هنوز قسمت های بزرگی از قرباغ دست ارمنستان مانده. هدف ترکیه کمک به ازادی قرباغ توسط اذربایجان نبود هدف اصلی ایجاد کمربند مواصلاتی بین ترکیه و دریای کاسپین برای دور زدن ایران به منظور کنترل و ایجاد جاده ابریشم از این مسیر بوده است. ترکیه در جنگ در سوریه در هدف قطع دسترسی ایران به مدیترانه شکست خورد و حالا به دنبال ایجاد یک مسیر موازی ایران است. ایران با راه اندازی قطار خواف هرات به دنبال ایجاد یک مسیر بسیار کوتاه از طریق افغانستان به چین است که ادامه ان از طریف ایران عراق و سوریه به مدیترانه میرسد. این مسیر بسیار کوتاهتر و بهتر است ولی ده ها مشکل امنیتی دارد. در افغانستان به نظر من باید هم با طالبان هم با دولت افغانستان در مورد ان مذاکره کرد تا بتوان امنیت انرا تامین کرد چون دولت افغانستان نمی تواند کامل طالبان را مهار کند. در عراق تا حدی امنیت برقرار است در سوریه هم در چند سال میتوان اوضاع را تثبیت کرد. ترکیه دشمن بزرگ و خطرناکی است. اقتصاد قوی دارد. در دنیا حرف اول را پول میزند. ما متکی به نفت هستیم نفت در طی بیست سال اینده اهمیت خود را بیش از بیش از دست می دهد. اگر تا ان موقع ما اقتصاد خود را سروسامان ندهیم و ترکیه هم بتواند در این نوع پروژه ها که میتواند پول ساز باشد ما را بایکوت کند بیست سال بعد قدرت نظامی خود را هم در برابر ترکیه از دست خواهیم داد. ترکیه ای که چشم طمع به خاک ما دارد. نکته ای که هست این است که مسیر ترکیه به اذربایجان نیز مسیر خیلی جالبی نیست زیرا اولا باید کالاها را کنار خزر از قطار پیاده کنند و سوار کشتی کنن و بعد دوباره در ان سوی کاسپین سوار قطار کنند که زمان و هزینه را بالا میبرد. دوما امنیت کریدور توسط روسیه تامین میشود که قطعا سهم خواهی می کند. سوما ممکن است در اینده بین ارمنستان و اذربایجان دوباره تنش ایجاد شودو گذرگاه قطع شود. چهارما چین به ترکیه خیلی اعتماد ندارد پنجما مسیر ما غیر از ترانزیت کالا میتواند برای تامین انرژی چین به کار اید. بنابراین ما نباید زمان را از دست بدهیم و در زمانی کوتاه تلاش کنیم با تکمیل خطوط ریلی به افغانستان- چابهار و ترکمنستان و تلاش برای توسعه قطار عراق و افغانستان و بعد سوریه چند مسیر موازی و کارامد ایجاد کنیم. تا عملا مسیر ترکیه را از کار بندازیم و بتوانیم اتحاد نظامی و استراتژیک خود را با چین تقویت کنیم. به نظر من در اینده با اتحاد با چین که حق وتو دارد و بعد از زمان غروب برجام و اینکه چین به انرژی و مسیر ما وابسته باشد میتوان حتی بدون ترس از شورای امنیت به سوی بمب اتم هم رفت