[quote] گونه زمین پایه [/quote] اين كه به نظر مى رسه درياپايه باشه؟! آيا توسط رادار ها به راحتى شناسايى مى شه يا اين كه تا مرحله اى كه ناوبرى رادارى فعال شروع به كار نكرده از ديد دشمن پنهان مى مونه؟

ابراهيم خان با اون تصويرى كه شما گذاشتى يعنى ايران هم دارش؟ آيا خود آمريكايى ها توانايى منحرف كردنش رو دارن؟ يعنى ما مى تونيم با اين موشك مثلاً به رادار ناوهاى آمريكا در خليج فارس صدمه بزنيم؟ يه سؤال ديگه: واقعاً 90 كيلومتر برد مفيد داره؟ مثل اون آمرام هاى 160 كيلومترى نباشه؟!! امتحانش رو با اين سابقه اش(1967) بايد پس داده باشه٬ تو چه جنگ هايى و با چه درصد موفقيتى شركت داشته؟

[quote][color=darkblue] سایت چه مشکلی داره؟ [/color][/quote] نمى تونم پست بگذارم٬ يعنى خيلى سخت شده. يك دفعه مى گه شما «بن» شديد(در حالى كه اين طور نيست)٬ يك دفعه مى گه متنى براى ارسال مشخص نشده٬ يك دفعه مى گه شما نمى توانيد پستى ارسال كنيد ٬ يك دفعه مى مشترك مورد نظر در دسترس نيست٬ دفعه بعد مى گه مشترك مورد نظر در شبكه موجود نمى باشد وهزار «نق» و بلاى ديگه!! توپولف رو بكنيم بمب افكن؟! از بمب اتم هم خطرناك تر مى شه!! هنوز ده كيلومتر از پايگاه دور نشده مى افته تو منطقه مسكونى٬ با اون همه بمب اندازه تلفات يك سال جنگ خسارت مى زنه!!

نظر من اينه: حداقل پنج فروند آواكس(!) البتّه يعنى چهارتا جديد+ آوكس موجود(عدنان). فكر كنم ايران حداقل سه تاش رو خودش سر هم كنه يكى هم از يه جاى ديگه برسه! از فانتوم هايمان حدود ده فروند به مدل E يا F جديد ارتقا داده بشه. MiG-29 هم در حدود پنج يا يكى دو تا بالاتر پايين تر به نسخه ى SMT ارتقا داده بشه با همكارى روس ها. براى ساير هواپيماهامون مثل Su-24 نظرى ندارم! امّا تسليحات: موشك هاى ضد كشتى اگزوسه از فرانسه تحويل گرفته شده٬ تمام و كمال! به مهمات هدايت شونده ليزرى و ماهواره اى (هوا به زمين) قطعاً دست يافتيم(به يارى خدا و همت مهندسين). ولى در مورد موشك هاى هوا به هوا هيچ اطلاعات و ايده اى ندارم. پدافند هوايى مان هم با نهايتاً دو گردان S-300 و مابقى همين هايى كه الآن داريم انجام مى شه؛ امّا موشك هاى كوتاه برد و دفاع نقطه اى مانند شاهين(و احتمالاً مدل هاى جديدتر) تا دلتون بخواد همه جا مستقر شده. درمورد خلبان فكر نكنم پيشرفتى كنيم٬ البتّه پسرفت هم نمى كنيم إن شاء الله. چون ناوگانمون كه اجازه نمى ده خيلى بهش فشار بياريم وازش كار بكشيم٬ شبيه ساز هم خيلى چنگى به دل نمى زنه چون طبق آخرين نرم افزارها و امكانت سخت افزارى نيست٬ مگر اين كه فرجى بشه. هم چنين حداقل بين پانزده تا بيست فروند «جنگنده» خريدارى كرديم(راستش نمى دونم ايران قرار داد خريد كدوم مدل رو داره٬ ولى تو همين سايت خوندم يه قراردادى بسته) به اضافه ى نوسازى ناوگان تانكرسوخت رسان. سعى كردم(و فكر كنم موفق شدم) خيلى تخيلى نشه...

دوستانى كه مى فرمايند فانتوم بود كه به عمق خاك عراق مى رفت و عمل مى كرد امّا تامكت تو ايران جا خوش كرده بود بايد به اين نكته توجّه كنند كه اصلاً تامكت يك جنگنده تهاجمى نيست! و فقط براى نبرد و پوشش هوايى ساخته شده ٬ در حالى كه فانتوم يك «جنگنده بمب افكن» هست و نقش تهاجمى به عده اش هست٬ نه پوشش آسمان. پس اين كه بگيم كى بيشتر تانك و تأسيسات تركونده يا كدوم بيشتر هواپيماهاى دشمن رو به زمين زده درست نيست٬ بايد تأثير اون رو در نظر گرفت+ چاشنى سليقه شخصى...

ابراهيم جان توى عكس دوم ابتداى مقاله تون ٬ به نظر مى رسه رو بمب يك موتور(موشكى) نصب شده؟! قضيه از چه قراره؟ آقا چرا سايت ريخته به هم؟! نمى شه يه پست بزنيم! چه خبره اين جا؟!

ali75 جان خيلى شوخى باحالى بود! فقط 10 دقيقه داشتم مى خنديدم تا اين كه تونستم خودمو جمع و جوركنم! آيا ايران توانايى ساخت پايگاه ديده بانى بالگرد كه روى پروانه اصلى نصب مى شه رو داره؟ از همونايى كه يك گردالى( ) رو هم محور پروانه و بالاى اون كار مى ذارن؟!

اگر طبق فرمايش اون كارشناس ناشناس(!) با يك [b][color=darkred]پريديتور[/color][/b] به پنتاگون زدن ٬ اين خسارتى كه به ساختمان وارد شده يك كم زياده! آخه يعنى [b][color=darkred]پريديتور[/color][/b] اين قدر محكمه؟! اگر فرمايش ايشون رو مبنى بر استفاده از يك هواپيماى تك موتوره(بالأخره تك موتوره شد يا دو موتوره؟! يكيش تصويب كنيد ما راحت شويم ديگه!!) و احتمالاً بى سرنشين(جسدى در محل پيدا شده؟) قبول كنيم ٬ من استفاده از يه «گلوبال هاوك» رو محتمل مى دونم تا پريديتور. دوستان نظر؟...

فرمايش جناب نوژه متينه: واقعاً وزن سلاح براى استفاده از آن در اين حجم بايد بيشتر مورد توجه قرار مى گرفت... هم چنين گرم كردن بر اثر شليك رگبارى...

آقايون دستتون درد نكنه ٬ مخصوصاً جناب [color=cyan]Electro_officer[/color] با اون توضيح عالى و صاف و ساده شان درباره انواع عملكرد سونار. به شخصه در اين مورد هيچي بلد نبودم كه خيلى علاقه مندم مباحث اين چنينى در سايت رواج پيدا كنه و به زبان ساده و قابل فهم براى هم رده هاى من تا از اصطلاحات و نحوه ى عملكردهاى سامانه هاى مختلف نظامى اطلاعاتى كسب كنيم. اين كه فرانسوى ها گفتن به يك [color=orange]چيز[/color] بزرگ برخورديم يك كم عجيبه. آخه [color=orange]چيز[/color] به اين بزرگى يا عوراض توپوگرافيه يا يك شى ساخته بشر. حالا اگر عوارض كف دريا بوده كه مسلماً با احتمال [b]120٪[/b] مسير زيردريايى از اونجا عبور نمى كنه؛ پس مى مونه اشياء مصنوعى. اونا وقتى برخورد كردن بايد بلافاصله به بررسى بپردازند تا ببينن اين چى بوده كه سر راهشون [color=green]سبز[/color] شده؟! حالا از فاصله به اين نزديكى آيا قبول مى كنيد نتونستن همديگر رو شناسايى كنن؟!!! يعنى حتّى به عنوان آخرين راه حل براى همديگر يك پيغام راديوى هم نفرستادن؟!! در نتيجه [b]دو جواب [/b]مى مونه: 1-در اعلام خبر يك سرى ملاحضات رو رعايت كردن(اعم از آبروريزى يا سياسى) 2-واقعاً بى خيال بودن(=مست)!!!!!! مگر مى شه كه پرسنل دو ناو اتمى با درجه امنيتى بالا نسبت به برخورد زيردريايى شون به يك جسم خارجى ناشناخته بى تفاوت باشن؟! پيكان 57 گوجه اى ما كه تو نوبت اسقاطه(!) از روي يه چيزى رد بشه ٬برمى گرديم ببينيم چى بود! چه رسد به [color=red]زير دريايى اتمى[/color]!!

جناب ابراهيم خان سؤال دوم من مونده تو نوبت ها؟! اين كه مى خواستن در برابر ميگ ها دست و پا بسته نباشه به چه چيزى رسيدن؟ مانورپذيره؟ پادكار خوبى داره؟ پنهان كاره؟؟!!! چى چيه بالأخره؟!

واقعاً چه زحماتى(هر چند در راه نادرست) كشيده شده تا صنعت تسليحات به اين جا برسه! وسيله ارتباطى(كبوتر نامه رسان و دريچه مخصوص آن) من رو كشته!! واقعاً [b]ايول[/b] داره! با هيچ اخلال گر الكترونيكى اى نمى شه از كار انداختش٬ فقط راهش آقا گربهه هست!! يك نكته ديگه: ببينيد اين انگليسى ها خودشون از عهد عتيق تبعيض جنسيتى قائل مى شدن ٬ اون وقت مى يان به ما مى گن حقوق بشرتون كو؟!! ولى از شوخى گذشته انتظار داشتم اولين تانك رو (مثل غول پيكرترين تانك) آلمانى ها ساخته باشن. اين كه فرموديد گلوله هاى ضد زره از زره تانك عبور مى كردن يعنى قبل از ورود تانك به نبرد ٬ گلوله ضدزره ساخته شده بوده؟ كاربردش چى بوده؟ كجا؟

نيروى هوايى ايالات متحده يك سلاح جديد براى استفاده در مناطق شهرى را كه خسارت جنبى و غير نظامى را به كمينه مى رساند٬ مورد آزمايش قرار داده است. ايده و نياز اين كار از جنگ هاى شهرى در عراق ايجاد شد. آزمايشات زمينى در مقياس واقعى [i]«مهمات كشنده متمركز(FLM)»[/i] اهداف اين برنامه را به خوبى برآورده كرد. در واقع اين سلاح كه در كلاس بمب هاى 250 پاوندى قرار مى گيرد٬ از پوسته ى كامپوزيتى به جاى فلز استفاده مى كند كه پس از انفجار به فيبرى بى خطر تبديل شده و همانند سابق ايجاد تركش نمى نمايد. اثر كشنده از موج انفجار ناشى مى شود و حداكثر تا فاصله ى 100 پايى(=30 مترى) مى تواند عمل كند. اين بمب توسط [i]«بوئينگ»[/i] توليد مي شود و از آوريل 2008 عملياتى شده اند. كم بودن قطر و اندازه ى اين بمب ٬ به F-22 اين امكان را مي دهد كه 8 تير از آن را در محفظه داخلى خود حمل كند. F-15E StrickEagle اوّلين بهره بردار اين پروژه بوده است و يكپارچه سازى آن با F-16C و F-22 نيز در دستور كار است. http://defense-update.com/images_new1/f22_sdb_in_bay.jpg http://defense-update.com/images/SDB-for_F15E-Lakenheath.jpg نيروى دريايى در صدد ساخت نمونه ى هدايت شونده با GPS و جستجوگر ليزرى جهت اهداف متحرك است. انتظار مى رود اين جنگ افزار توانايى درگير شدن با اهدافى با سرعت 40 مايل بر ساعت(=64 كيلومتر بر ساعت) را داشته باشد و تا 2010 عملياتى شود. يك نكته درباره تسليحات مورد استفاده نيروهاى دريايى و هوايى اين است كه جنگنده هاى نيروى دريايى مى بايست حداقل وزن را هنگام فرود داشته باشند و اين منجر به انتخاب كمترين تنوع و بيشترين كارآيى براى تركيب تسليحاتى مي شود تا مهمات در مأموريت با درصد تناسب زيادى در اختيار خلبان باشد. در حالى كه نيروى هوايى يا اين محدوديت مواجه نيست و هر چه دل تنگش مى خواهد مى تواند ببرد و پس بياورد!!

در پى حملات تروريستى و بمب گذارى هاى متعدد صورت گرفته در سرار جهان عليه ابنيه مرتبط به ايالات متحده آمريكا٬ پنتاگون دست به برگزاري مناقصه اى زد كه طى آن شركت كنندگان مى بايست كم هزينه ترين و سهل الوصول ترين گزينه را براى تقويت ساختمان در برابر [i]«بمب گذارى»[/i] ارائه مى دادند. در اين رقابت يك شركت كاليفرنيايى توليد كننده ى [u]اتاق بارهاى وانت و كاميون[/u] برنده شد(!!!). طرح اين كمپانى استفاده از ماده پليمرى به نام [color=blue]Paxon[/color] بود كه با اسپرى كردن آن(!) ساخنمان را مى توان در برابر انفجار ايمن كرد. اين پوشش پليمرى را مى توان روى سازه هاى موجود پاشيد و به گونه اى طراحى شده است كه مى تواند موج هاى ضربه اى را كه باعث شكستگى و گسيختگى سازه مى شوند٬ را متوقف كند؛ و يا حداقل تا زمانى كه فرصت تخليه ساختمان وجود داشته باشد٬ آن را سر پا نگه دارد. گفتنى است اماكنى كه مورد تقويت قرار مى گيرند شامل نماى خارجى ٬ تيرهاى افقى يا شاه تيرها و كف طبقات مى شوند. در حال حاضر اين پليمر در ساختمان هاي متعددى در سراسر جهان استفاده مى شود. طرح مشابهى وجود داره كه گويا ايران هم به آن دست يافته و با استفاده از الياف نانو كربن بدست مى يابد. تصويرهايى هم از اين پوشش ها توى يك مجله ساختمانى بعد از زلزله بم ديدم كه به شكل يك ورقه و پوسته بود٬ نه چيزى كه اسپرى بشه. البتّه اون براى مقاوم سازى در برابر زلزه بود ولي ماهيت زلزله و انفجار بمب شبيه هم هست كه در انفجار يك پالس آنى و بسيار قوى ٬ خارج از محدوده تحمل به سازه وارد مي شود ولى در زلزله طولانى بودن زمان اعمال موجه بيشتر باعث تخريب مى شه(حساب زلزله هاى بيش از 5/7 ريشتر جداست). [color=olive]گردآورى: اينجانب [b][u]استفاده بدون ذكر نام ميليتارى مجاز نيست[/u][/b][/color]

هواپيماى به اين گندگى و سنگينى رو چرا به يك رادار «جقله بچّه»(!!) مجهز كردند؟! براى اين كه از پس ميگ هاى روسى بر بياد(از اهداف توليد) چه تعبيه اى براش انديشيدند؟ آيا اين هواپيما مجهز به زره است؟ فكر كنم براى تمام هواپيماهاى كلاس «تهاجمى» زره كار گذاشته باشن امّا در عكس جزئيات هواپيما خبرى از لايه هاى زرهى كابين و موتور نيست؟!

اين كه در برابر چه گلوله هايى مقاومت كند ٬ مسلماً به ميزان استفاده از اين زره در لباس بستگي خواهد داشت. درسته آقا رضا؟ در مورد ساير زره ها هم اين نكته به خوبى مشخصه: شما با شليك به يك ورقه 1 ميليمترى فولاد(با يك سلاح تهاجمي مدرن و از فاصله 50 مترى) ممكن است آن را سوراخ كنى امّا يك «گلوله ى نفوذ كننده ى ضد زره» تانك آبرامز از فاصله 10 مترى ٬ عمراً بتونه از ورقه ى 5/1 متري فولاد عبور كنه!!! آقا رضا و بزرگان لطفاً نظر مثبتشونو اعلام كنند!!

توى يك بخشى از همين پروژه پيش بينى شده بود كه بمبى رو بسازند كه تا عمق [color=orange]1 فوت[/color](=30 سانتى متر) در بتن نفوذ كنه ٬ امّا بمب هاى فعلى در آزمايش هاى انجام شده بيش از[color=darkred] 6 اينچ[/color](=نيم فوت) در بتم مسلح فرو نرفت. با اين حال فرمانده نيروهاى آزمايش كننده از عملكرد اين سلاح ابراز رضايت كرد و خاطر نشان كرد در طرح توليد و آماده سازى نسل دوم اين سلاح (SDB-II) توانايى نفوذ در استحكامات مورد توجه و بهسازى قرار مى گيرد.

با اين اوصافي كه جناب [color=yellow]Raptor[/color] مي فرمايند ٬ حتماً بايد از موتور MiG-29 استفاده كرده باشند! آخه ميگ هاي ما(از صدقه سر روس ها) از موتور گازي هم بيشتر سر و صدا و دود توليد مي كنند!! البتّه گمونم از اون موتورهايي استفاده باشن كه بابت هواپيماهاي ساخت داخلمون از روسا خريديم. اين رو هم بگم كه اطلاعات من در اين زمينه بسيار اندكه و گفته هام بر اساس حدس و گمانه.

بابا ايول! خيلي خوبه كه همچنين مطالبي در سايت موجوده و مي شه ازشون بهره برد. خيلي وقت بود كه مي خواستم بپرسم مباني اين نام گذاري ها چيه.

[quote]خوب ژاپنی که دکترین دفاعی ایش فقط دفاع است این غول دریایی رو می خواد چه کار؟ ... البته ضعف اصلی شون وهنوز دارند اون هم قیومیت امریکاست.[/quote] ژاپن به علّت آن چه در پايان جنگ دوم جهاني رخ داد از داشتن ارتش(توسط گروه متفقين=بعد ها سازمان ملل) به طور مدّت دار منع و محروم شد. امّا حالا كه آن مدّت سپري شده ٬ دوباره فيلشون هواي هندوستان كرده و نخست وزير ژاپن اعلام كرده «لازم است ژاپن در مناقشات بين المللي و خارج از مرزهاي رسمي خود حضور جدي داشته باشد». تو اين چند ساله آمريكا چندين تا از پايگاه هاي برون مرزي خودش رو در ژاپن مستقر كرده بودند و به طور ضمني تأمين امنيت ژاپن رو تقبل كرده بودند. پس از جنگ جهاني حزب حاكم (به طور طبيعي) از حاميان آمريكا تشكيل شد و گروه ملي گرا و ناسيوناليست به گروه مخالف دولت تبديل شدند. در طول كل اين مدّت حزب حاكم در رأس قدرت قرار داشته و بلا منازع در تمامي رقابت ها ٬ حزب ناسيوناليست ها رو شكست داده امّا اخيراً بر اثر رسوايي هاي پي در پي سران حزب حاكم و افشا شدن فسادهاي گونان آن ها٬ و همچنين بروز بحران اقتصادي و عدم مقابله مؤثر با آن از طرف دولت٬ محبوبيت اين حزب را به طور چشمگيري كاهش داده و پيش بيني مي شود در انتخابات آينده ي پارلماني حزب مخالف دولت حائز اكثريت كرسي شود. پس طبيعتاً طي چند سال آينده دكترين ژاپن تغيير خواهد كرد. امّا همين حزب حاكم هم چندان از غيرت ملّي ژاپني هاي متعصب بي بهره نبوده و در مواردي اختلاف جدي با آمريكا دارند(به خصوص كه در جنگ جهاني بدترين بلاي ممنك رو سر ژاپني ها نازل كردند).حضور ژاپن در پناه آمريكا در مناقشات بين المللي از اين جهت بوده كه ژاپن بتواند كم كم زمينه حضور نظامي خود را ٬پس تهيه ارتش٬ فراهم آورد. كلاً ژاپني ها روحيه جنگ جويي زيادي دارند كه در تاريخ هم مي بينيم كه چين رو به اون عظمت و قدرت٬ فقط دو كشور مي ترساند:مغولستان و ژاپن! در نتيجه بايد خودمون رو براي ظهور يك نيروي جديد و تأثير گذار با عقايد منحصر به فرد٬ يعني [b][color=red]ژاپن[/color][/b] آماده كنيم. بخصوص كه ژاپن از نظر اقتصادي(از بحران فعلي كه صرف نظر كنيم) بسيار قوي است و چون هيچ ارتشي نداشته ٬ دست به تهيه و تجهيز ارتش خود به جديدترين و كارآمدترين جنگ افزارها خواهد زد كه هيچ سلاح كهنه و قديمي اي در آن جايي ندارد. در اين راه هم از صنعت پيشرفته و علم سرشاري كه دارند بهره زيادي خواهند برد و سعي مي كنند از يك سوراخ(=آمريكا) دو بار گزيده نشوند و اگر چه به استفاده از تسليحات آمريكايي هم روي بياورند٬ باز هم مطمئن باشيد ته دلشون با آمريكا نيستند.

ممنون از جناب رپتور بابت توضيحات هميشه مفيدشون. حالا كه موتورش رو عوض كردن٬ چي گذاشتن روش؟ تناسبي باهاش داره؟! از كجا آوردن؟! از روي يه MiG-29 بازش كردن؟! PIOLT_OF_PERSIA جان فكر كنم منظور برادر رپتور جدا شدن بخشي از بال بود ٬ نه كل بال!

جنگنده ي آموزشي M-346 جت M-346 يك هواپيماي آموزشي رزمي است كه توسط آيرماكي(Aermacchi) ايتاليا به پرواز در آمده است. اين هواپيما برگرفته از طرح مشترك YAK/AEM-130 دفتر طراحي «ياك» و كارخانه توليد«سوكول» روسيه است. در جولاي سال 2000 آيرماكي از پروژه كناره گيري و كار ساخت و توسعه ي M-346 را به تنهايي ادامه داد. نخستين نمونه از اين پرنده در جولاي 2004 و دومين نمونه هم در مي 2005 به پرواز در آمد.اولين تحويل به مشتري براي 2009 برنامه ريزي شد و در ابتداي 2005 هم وزارت دفاع يونان به اين طرح پيوست. http://www.jetfly.hu/rovatok http://www.intell.rtaf.mi.th/intellFilesUpload/intellnews/48044-01.jpg M-346 امكان آموزش رزمي خلبانان هواپيماهاي پيشرفته را با زاويه حمله زياد(High AOA) فراهم مي آورد. در طراحي و آيروديناميك M-346 از بر آر(Lift) گردابي جهت ايجاد مانورپذيري و كنترل پذيري در زواياي حمله زياد با بهره گيري از سامانه پرواز با سيم استفاده شده است. YAK-130 كه همزاد M-346 محسوب مي شود نيز از سال 1996 به پرواز درآمده و از 2002 در نيروي هوايي روسيه به عنوان نسل نوين هواپيماهاي آموزشي درحال بهره برداريست. درنقش هواپيماي آموزشي نظامي عملكردهاي سامانه محافظت از خود و سناريوهاي شبيه سازي شده تهديدهاي تاكتيكي از طريق نمايشگرهاي چند منظوره نظارت مي شود. در نقش عملياتي نيز هواپيما با دريافت كننده هاي تهديدات راداري ٬ پخش كننده هاي Chaf و Flare و پادكارهاي فعال الكترونيكي تجهيز مي شود. جنگ افزار 6 پايلون رها كننده ي 1000 پاوندي و دو ريل شليك موشك در سر بال ها ٬ 9 پايلون اين جنگنده را تشكيل مي دهند. غلاف هاي الكترونيكي و يك مخزن سوخت 300ليتري نيز قابل انطباق با M-346 هستند.داده هاي سامانه مديريت تسليحات توسط هر كدام از نمايشگرهاي چند منظوره در كابين٬ به نظر خلبان و كمك خلبان مي رسد.و انتخاب جنگ افزار با سامانه «دست ها روي دسته ي گاز و هدايت»(HOTAS) انجام مي شود. هدف گيري تمام جنگ افزارها با سامانه پردازش مركزي كنترل مي شود و از طريق نمايشگر سربالا(HUD) و يا نمايشگر كلاه خلبان(HMD) نتايج نشان داده مي شود. در آويزهاي M-346 امكان استفاده از غلاف هاي نشانه گذار ليزري ٬ غلاف گيرنده ي اخطارهاي راداري ٬ و نيز غلاف پادكار الكترونيكي «الكترونيكا ELT-55» وجود دارد. تسليحات مورد استفاده: 1-بمب هاي 500 و 1000 پاوندي سقوط آزاد 2-غلاف هاي شليك راكت 3-سايدوايندر AIM-9 به عنوان موشك كوتاه برد هوا به هوا 4-ماوريك AGM-65 به عنوان موشك هوا به سطح 5-ماترا MK-2A به عنوان موشك ضد كشتي كابين كاكپيت M-346 نشان دهنده ي آخرين نسل از هواپيماهاي رزمي است٬ به طوري كه كابين هر كدام از خدمه به نمايشگرهاي سربالا ٬ سه نمايشگر كريستال مايع چند منظوره رنگي ٬ نمايشگر روي كلاه با قابليت شبيه سازي تهديدات دشمن ٬ چشمي هاي ديد در شب و كنترلرهاي HOTAS تجهيز شده است. براي صندلي هم٬ استفاده از صندلي هاي پرتاب شونده ي «مارتين بيكر MK16» بريتانيايي و «زوزدا K-39» روسي جزو گزينه هاي انتخابي قرار دارند(براي شما چي سفارش بدم؟!). http://www.flightglobal.com/airspace/photos/agamemnon/images/439/m-346-cockpit.jpg اويونيك ساختار اويونيكي بر پايه سامانه دوگانه سازي شده داده بر ديجيتال MIL-STD-1553B پايه ريزي شده است كه ظرفيت سامانه هاي اضافي را نيز دارد. فرستنده/گيرنده ي UHF/VHF و شناسايي دوست از دشمن ٬ مجموعه ي مخابراتي را شامل مي شود. مجموعه ي ناوبري شامل يك «سامانه جايروي ليزري اينرسيايي» ٬ يك گيرنده ي مكان ياب جهاني(GPS) ٬ ناوبري هوايي تاكتيكي(TACAN) و سامانه هاي VOR ٬ ILS و MB است. سامانه كنترل پرواز نيز از يك سامانه چهارگانه سازي شده ي پرواز با سيم خودمختار تمام ديجيتال بوده كه شامل چهار رايانه كنترل پرواز است. سامانه كنترل پرواز ٬ كنترل پذيري هواپيما را در زواياي حمله بيش از 35 درجه فراهم مي آورد و از واماندگي(Stall) و چرخش(Spin) هواپيما پيشگيري مي كند. گذر از بيشينه زاويه حمله و محدوده G نيز تحت كنترل اين سامانه است. نيروگاه(پيشران سابق!) M-346 مجهز به دو موتور توربوفن F124-GA-200 ITEC/Honywell است كه توسط فيات آويو ساخته مي شود(خبر نداشتيم فيات هم از اين كارا مي كنه!). اين موتورها از سامانه كنترل تمام خودكار ديجيتال و سامانه روغن كاري مداربسته آيروباتيك بهره مي برند(مباركشون باشه!). http://www.dedalonews.it/dati/images/aeronautica/DDN%20-%20F124%20spaccato.jpg مشتري كشورهاي اروپايي از جمله اولين مشتريان احتمالي جت آموزشي پيشرفته مي باشند كه در رأس آن ها خود ايتاليا و يونان قرار دارد. امارات متحده عربي هم در پي يك جت آموزشي نوين است و به همين منظور M-346 در نمايشگاه هوايي دوبي حضوري فعال داشت. ترجمه:آراز نبي الهي به نقل از ماهنامه نوآور

از نظر من هم اشباه آمريكايي ها اينه كه ديدگاه و شرايط خودشون رو به كل جهان بسط مي دهند. يعني مي گوين حالا كه ما مي خواهيم همه ي جهان را در دست بگيريم و همه جا رو مورد آماج حملاتشون قرار مي دهند٬ فكر مي كند كه بقيه هم همين فكر رو دارند و مي خواهند به آمريكا حمله كنند! در همه ي ابعاد دكترين آمريكا مي توان اين نكته رو مشاهده كرد. مثلاً فكر كردند كه وقتي بيايند و صدام و دولتش رو نابود كنند٬ مي توانند با خيال راحت در عراق جا خوش كنند و گمان بردند مردم عراق همانند ملت خودشان نسبت به اطراف كم توجه و بي تفاوتند. كلاً آمريكا هر جايي كه مداخله كرده٬ نقش مردم رو تقريباً مي شه گفت «اصلاً» در نظر نگرفته و اين ناشي از جو موجود در [i]جامعه[/i] ايالات متحده است كه عده ي قليلي به اين چيزا واكنش نشون مي دن. مي تونيد به كودتاي 28 مرداد و بقيه مداخله هاي آمريكا در ايران و حتي حمله به ويتنام هم نيم نگاهي بندازيد تا ببينيد اين نظريه از قديم در ذهن سناتورهاي يانكي وجود داشته. نمونه ي ديگرش هم در توليد و سرمايه گذاري بر پروژه اي همانند F-22 Raptor است كه مشخص شد رادارهاي قديمي باند K قادر به شناسايي اين پرنده ي افسانه هستند(البتّه با اجازه برادر رپتور!) و دليلش هم همون طور كه يكي از دوستان در همين سايت خودمون بهش اشاره كرد٬ اين بود كه آمريكا تصور مي كرد بقيه كشورها همانند خودش از رادارهاي نوين استفاده مي كنند. شكست در طرح ها و پروژه هاي ايالات متحده تا جايي ادامه خواهد داشت كه ديدگاهشون رو درباره جهان تغيير بدهند. امّا اون ها يك طرحي رو در جامعه ي آماري كوچكي در منطقه خودشون امتحان مي كنند و با توجه به انرژي و فكر زيادي كه صرفش كرده اند٬ مسلماً تا احتمال زيادي نتيجه ي خوبي مي گيرند و فكر مي كنند در بقيه جوامع مي توان از اين نتايج بهره برد كه همين خبط بزرگشان هست و باعث مي شه در برخي زمينه هاي بين المللي با شكست مواجه شوند. گفتنيست از بس كه اين رويه از طرف آمريكا دنبال شد ٬ بعضي از جهانيان هم دچار اين اشتباه شدند و فكر كردند اگر به الگوهاي مورد استفاده ي آمريكا روي بياورند به موفقيت هاي پي در پي دست پيدا مي كنند كه نتيجه اش را مي توانيد در بحران جهاني اقتصادي مشاهده كنيد كه به موجي فراگير تبديل شده و حتي ايران كه كمتر از الگو هاي آمريكايي استفاده مي كرد رو مشمول خودش كرده.

تشكر از توضيحات كامل و مفيدتون. جملگي فيض برديم...

بله! شما وقتي روي دريا هرچه دل تنگت مي خواهد كانتير سوار كشتي ابر پيل پيكر مي كني٬ اين رقم قلقكت هم نمي ده چه برسه به متعجب كردنت... بله٬ روسيه هم از هواپيماهاي هم تراز گالاكسي بهره مي برد كه مي توان به مهم ترين آن ها يعني An-125 و نمونه ي ارتقا يافته اش براي حمل محموله خارجي An-225 اشاره كرد.