دادا قبرس از روسیه خریده! پاکستان از اوکراین، بالاخره با هم متفاوت اند

بسم الله الرحمن الرحیم       تانک T-80، تانک بسیار معروف روسیه که در دسته ی سوم نسل جدید تانک ها قرار دارد، به وسیله ی مهندسین اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شد. این تانک، در اثر توسعه ی تانک T-64 پدید آمده است که پس از طراحی، در سال 1976 وارد خدمت ارتش شد. تانک T-80، اولین تانکی است که در روسیه با موتور گاز توربین مجهز می گردد و دلیل انتخاب این موتور برای این تانک، نیروی محرکه ی بالا و قدرت زیاد است. تانک T-80U آخرین نسخه ی تولیدی کمپانی Omsk روسیه در کنار T-80UD و T-84 اوکراین است که تانک T-80 و نسخه های مختلف اش هم اکنون در کشور هایی نظیر بلاروس (روسیه سفید)، قبرس، قزاقستان، پاکستان، روسیه، چین، کره جنوبی و اوکراین در حال خدمت است. مهندس ارشد طراح پروژه ی ساخت T-80، Nikolay PoPov  روسی است.   تاریخچه ی طراحی پروژه ی ساخت اولین تانک با موتور توربینی روسیه در سال 1949 آغاز گردید. طراح این پروژه، Ch.Starosienko بود که در کارخانه ی Kirov Plant لنینگراد مشغول به کار بود. این تانک هرگز ساخته نشد، به این دلیل که موتور توربینی که در دسترس بود، قدرت و توان کافی و همینطور کیفیت مورد نیار برای نصب شدن بر روی تانک را نداشت. در سال 1955 دو نمونه ی اولیه موتور توربینی  با توان 1000 اسب بخار که معادل 746 کیلووات است، تحت نظارت و مدیریت G.A.Ogloblin طی برنامه های مشابه ساخته شدند. دو سال بعد، یک گروه با سرگروهی طراح مشهور تانک های فوق سنگین، Zh.Y.Kotin، دو نمونه ی اولیه تانک Ob`Yekt 278 را طراحی کرد. آن دو نمونه تانک، یکی تبدیل به IS-7 و دیگری تبدیل به T-10 فوق سنگین شدند. این دو تانک دارای یک موتور توربینی هستند که با توپ 130 میلیمتری مجهز می گردند و در کل 53 تن وزن دارند. این موتور توربینی به تانک اجازه میدهد تا با سرعت 57 کیلومتر در ساعت براند و 1950 لیتر سوخت مصرف کند، اما تنها می تواند 300 کیلومتر برد داشته باشد. این دو نمونه تحت آزمایش ها و تست های مختلفی قرار گرفتند اما سر انجام کار بر روی آنها به دلایلی متوقف گردید. در سال 1963، صنایع سنگین موروزو دو تانک T-64 و T-64T را طراحی کرد که از یک موتور GTD-3TL توربینی قدرت می گرفتند، موتور نصب شده بر روی این تانکها می توانست حداکثر 700 اسب بخار قدرت داشته باشد که این معدل 522 کیلووات است. تانک پس از طراحی تا سال 1965 تحت آزمایش های مختلف قرار گرفت. در همان زمان، صنایع سنگین Uralvagonzavod روسیه با استفاده از یک تیم به سرپرستی L. N. Kartsev، تانک Ob`yekt 167T را ساخت. این تانک از یک موتور GTD 3T استفاده می کرد که دارای 801 اسب بخار قدرت بود و این مقدار معادل 597 کیلووات انرژی که تانک را با تمامی متعلقات به حرکت در می آورد. در سال 1966، اولین نمونه ی آزمایشی Ob'yekt 288 که یک تانک راکت انداز بود، با استفاده از موتور GTD-350 که 691 اسب بخار قدرت تولید می کرد، ساخته شد. آزمایش انجام شده بر روی این تانک نشان داد که نیروی محرکه ی دو گانه کارایی خاصی از خودت نشان نداد، با وجود اینکه این موتور، یعنی موتور توربینی چندین سال در KB-3 صنایع Kirov Plant و WNII Transmash تحت آزمایش قرار گرفته بود. تانکی که توسط Nikolay PoPov طراحی شده بود، با یک موتور توربینی مجهز می شد که از صنایع Kirov Plant بیرون آمد. این تانک در سال 1969 وارد تولید شد و بعد از آن Ob'yekt 219 SP1 طراحی شد. این تانک همان T-64T بود که از یک موتور GTD-1000T گاز توربین استفاده می کرد که قابلیت تغذیه از چند نوع سوخت را داشت که اصطلاحا Multi Fuel نامیده می شود. همانطور که از نام موتور پیداست، دارای قدرتی معادل 1000 اسب بخار است. بعد از انجام آزمایش های متعدد بر روی تانک، برای سازندگان واضح بود که افزایش وزن و همینطور مولفه های داینامیکی یک طراحی دوباره را می طلبید که این کار توسط شرکت caterpillar track system صورت گرفت. دومین نمونه ی اولیه Ob'yekt 219 SP2 نام داشت که دارای چرخ دنده های بزرگتر و همینطور رولر های بازگشتی بود. تعداد چرخ ها در این تانک، از 5 به 6 افزایش یافتند. برجک این  تانک نیز دستخوش تغییراتی قرار گرفت و برخی مولفه ها همانند توپ 125 میلمیتری 2A46، بارگذار خودکار و محل قرار گیری مهمات به برجک افزوده شد. برخی از این تجهیزات از تانک T-64A به ارث برده شد. پس از اینکه شرکت صنایع سنگین kirov Plant چندین نمونه ی اولیه از تانک Ob'yekt 219 SP2 ساخت، بعد از گذشت 7 سال این تانک تبدیل به تانک T-80  گردید.   تانک T-80BV     توصیف تانک T-80 همانطور که میدانید، تانک T-80 بسیار شبیه به T-64 است و در ظاهر تقریبا اینچنین به نظر می رسد. بخشی که راننده در آن قرار دارد درست در مرکز بخش جلویی تانک قرار دارد و در برجک نیز دو نفر، یک فرمانده و یک توپچی قرار دارد که فرمانده در سمت راست و توپچی در سمت چپ قرار می گیرد. با این چینش، موتور نیز در بخش تحتانی تانک یعنی در عقب قرار می گیرد. پس از همه ی اینها، به این تنیجه می رسیم که وجه تشابه های میان این دو تانک بسیار زیاد است. تانک T-80 از یک موتور گاز توربین با قدرت 1000 اسب بخار استفاده می کند که در مقابل نسخه ی دیزلی، 250 اسب بخار بیشتر قدرت دارد؛ یعنی موتور دیزلی دارای 750 اسب بخار است، اما در نسخه های بعد تانک T-80 به جای موتور توربینی از موتور های دیزلی استفاده شد. جعبه دنده ی این تانک کمی متفاوت است، این جعبه دنده دارای 7 دنده به جلو و یک دنده به عقب است، در این تانک 5 دنده به جلو و 1 دنده به عقب است. سیستم تعلیق تانک از سیستم pneumatic به سیستم تعلیق Torsion Bar تغییر پیدا کرده، همچنین 6 چرخ جاده استیل-آلومنیوم با کفشک های مخصوص پلاستیک است که در هر دو طرف ایجاد شده است که چرخ دنده های تانک با قرار گیری در عقب در کنار چرخ ها تانک را هدایت می کنند. زره های ورقه ورقه ای شیب دار که برجک استیلی را محافظت می کنند، بر روی تانک نصب می شوند. تانک T-80 با یک توپ 125 میلیمتری بدون خان 2A46 تانک T-72 مجهز می شود که توانایی شلیک موشک های ضد تانک هدایت شونده یا ATMG را داراست. تانک T-80 کمی پهن تر و دراز تر است نصبت به تانک T-64 که این مسئله موجب می شود تا به زمین فشار کمتری وارد شود. بارگذار خودکار نصب شده بر روی این تانک نسخه ی Korzina (کورژینا تلفظ می شود) است. این بارگذار قادر است تا 28 گلوله دو قسمتی را به صورت چرخ و فلکی درون خود جای دهد که در بخش زیرین برجک مجتمع می گردد. مابقی مهمات، مهمات اضافی و همینطور تخصصی درون برجک انبار می شوند. مهمات قابل استفاده در این تانک عبارت اند از APFSDS، HEAT یا HE-Frag هستند که می تواند موشک های دو زمانه را نیز شلیک کند. بارگذار Korzina  هم تاثیر پذیری بیشتری دارد و هم اینکه قابل اعتماد است، سیستم عملکرد این بارگذار تقریبا از میانه ی دهه 60 میلادی به این سمت آزمایش شده و امتحان خود را پس داده است. خرج پرتابگر در کارتریج های نیمه آتشزا قرار می گیرد که که از موادی با قابلیت آتشزایی بسیار بالا قرار ساخته می شدند.   ضرر ها و خسارات زیاد در طول جنگ چچن یکی از موارد آسیب پذیری تانک T-80BV بود، یکی از این موارد منفجر شدن تانک به صورت وحشتناک و مهیب بود که تانک و خدمه همگی از بین می رفتند. پاسخی که کارشناسان آمریکایی و همینطور روسی به این سوال  دادند که چرا تانک های T-80BV منفجر می شوند این بود که آسیب پذیری فوق العاده بالای مهمات و همینطور خرج پرتابگر های نیمه آتشزا و موشک ها، هنگامی که یک گلوله با سر جنگی HEAT به تانک بر خورد می کرد، به درون برجک نفوذ می کرد و فلز موجود را ذوب کرده و به بخش مهمات سرایت می کرد و در نتیجه انفجار مهیبی رخ میداد. این آسیب پذیری در نسخه های بعدی حل شد و چنین مشکلی دیگر برای این دسته از تانک ها به وجود نیامد. زمانی که تانک های غربی طراحی خرج پرتابگر هایشان را از غیر آتشزا به نیمه آتشزا تغییر دادند، تصمیم گرفتند تا بخش ذخیره سازی مهمات را از خدمه با قرار دادن لایه های زرهی بسیار قوی از بخش خدمه جدا کنند تا هنگامی که اتفاقی برای قسمت مهمات می افتند، بخشی که خدمه در آن قرار دارند کمترین آسیب پذیری را داشته باشد.   بارگذار خودکار تانک زمانی بین 7.1 الی 19.5 ثانیه اتخاذ می کند تا توپ اصلی را مسلح کند، البته این زمان به این بستگی دارد که جایگاه بارگذار خودکار در کجای تانک قرار گرفته است. بخش بدنه و برجک تانک های T-80 از زره کامپوزیتی ساخته شده است و sideskirts ها با پوشش های زرهی از طرفین تانک و همینطور بخش پایینی بدنه محافظت می کنند. نمونه های جدید تر تانک T-80 از زره های واکنشگر انفجاری و همینطور زره به مراتب قوی تری از نسخه های قبلی استفاده می کنند، مانند نسخه ی T-80U و T-80U-M1. سیستم های حفاظتی دیگری نیز بر روی تانک نصب شده اند، مانند سامانه اشتورا-1 و Arena APS و همینطور تعدادی از تانک های T-80U با سامانه ی Drozd APS مجهز می شدند.     در ابتدا برخی از تحلیلگران ویا به اصطلاح آنالیزور های غربی تانک T-80 را یک سرافکندگی در برابر تانک T-72 دانستند و به گونه ای آنرا بزرگنمایی کردند، آنها می گفتند که این دو تانک حاصل طراحی دو کمپانی متفاوت اند. تانک T-80 از Kirov Plant لنینگراد و تانک T-72 از Uralvagonzavod نیزانی تگیل روسیه. این دو تانک به لحاظ ظاهری تقریبا (تقریبا) مشابه هم هستند، اما T-80 مبتنی بر نمونه ی پیشین خود T-64 است و تانک T-72 دارای طراحی متفاوت است و ویژگی های جدیدی را با خود یدک می کشد. در واقع تانک T-64 در زمان خود، یکی از پیشرفته ترین تانک های تکنولوژیک بود که به وسیله ی دفتر طراحی موروزو اوکراین برای جایگزین کردن با T-54/55 و همینطور T-62 در نظر گرفته شد. تانک T-80 حدود 90 سانتی متر از تانک T-64 دراز تر است و میان T-80 و T-72 تفاوت های بزرگی هست، با وجود شباهت ها در این دو تانک، از لحاظ مکانیکی و تخصصی تفاوت هایی با هم دارند. تانک T-72 از لحاظ مکانیکی ساده تر، راحت تر و همینطور انعطاف پذیر تر است و خدمت در میدان نبرد با این تانک بسیار راحت تر است. تانک T-72 برای تولید انبوه و همینطور سلاح عملیاتی شوروی در نظر گرفته شد و تصمیم بر این شد تا به شرکای سیاسی و کشور های بلوک شرق فروخته شود. طراحی تانک T-80 در چندین مرحله دستخوش تغییرات و بروز رسانی ها شد تا کمتر شبیه به نسخه ی قبلی خود یعنی T-64 باشد. در نظر گرفتن یک موتور گاز توربین  در نسخه ی اصلی (که برای سالیان متمادی از نظر تحلیلگران غرب رد شد) و به کارگیری ترکیبی از سیستم تعلیق تانک T-72، مسائلی بود که این تانک را قدرتمند تر برای تحرک و جابجایی نسبت به دیگر تانک های در حال خدمت می کرد. اگرچه مشکلاتی همانند برد نهایی تانک، وجود موتور گاز توربین و مشکلات تامین سوخت نیز در این تانک وجود داشتند ( اگرچه کارخانه ی صنایع سنگین موروزو در نسخه هایی که بعدا طراحی، تانک T-80UD را از موتور گاز توربین به موتور تجاری توربو-دیزل تغییر داد که هم مشکلات سوخت و مشکلات نگهداری را در تانک برطرف می کرد). رقیب این تانک،  M1 Abrams بود که با موتور قدرتمند 1500 اسب بخاری  گاز توربینی اش یکی از جدیدترین تانک های روز دنیا بود. اما تانک T-80 42 تنی در مقایسه با آبرامز 61 تنی کمی عاقلانه به نظر می رسید که دارای قدرت کمتری باشد. البته باید متذکر شد که تانک T-80 در برابر M1 آبرامز از قدرت مانور پذیری به مراتب کمتری بر خوردار است که این نیز در اثر تفاوت میان دو موتور می باشد. تانک T-80 می تواند برخی از موشک های ضد تانک هدایت شونده مانند 9K112 Kobra یا AT-8 Songster را همانند تانک T-64 با استفاده از توپ اصلی خود، شلیک کند.         تانک اصلی میدان نبرد، T-80U (این کلمه ی U که به انتهای T-80 افزوده شده به معنای بهبود یافته است، به روسی می شود uluchsheniye) که تحت عنوان SKB-2، بدنه اش در لنینگراد و برجک و زره اش در دفتر صنایع سنگین موروز تولید گردید. این تانک یک نسخه جدید تر است که نسخه ی پیشین آن T-80A نام دارد که با یک موتور GTD-1250 گاز توربین مجهز می شود که قادر است 1250 اسب بخار قدرت تولید کنید. این موتور یک گام جلو تر از موتور GTD-1000T و GTD-1000TF است که این موتور ها بر روی نسخه های پیشین این تانک در کارخانه ها بر روی تانک ها نصب می شدند. موتور های گاز توربینی که بر روی T-80 نصب می گردد، قادر است از سوخت جت، همانگونه که دیزل استفاده می کند، با روغن گاز اکتان پایین تغذیه شود. در نتیجه ی این عمل، ثبات و پویایی خوب، طول عمر خدمت و همینطور اعتماد پذیری بیشتری را در پی داشت. موتور GTD-1250  دارای یک سیستم توکار که به صورت خودکار عمل می کرد، بود که توانایی جلوگیری از ورود گرد و غبار و همینطور گرد و خاک به درون موتور را داشت. تنها مشکلش این بود که باید تانک ها دائما در حال سوخت گیری بودند، چون سوخت بسیار زیادی را مصرف می کرد و در طول جنگ چچن این مورد برای سربازان غیر قابل قبول بود. اما در مقابل، این تانک با یک سیستم کنترل آتش 1A46 و یک برجک تازه مجهر می شد، تانک T-80U با نسل دوم زره های واکنشی انفجاری کنتاکت 5 پوشیده می شد که می توانست از قابلیت نفوذ گلوله های APFSDS تا حد زیادی بکاهد (مانند گلوله ی M828A1 Silver Bullet). زره کنتاکت 5 برای پوشش نواحی برجک، بدنه و همینطور قسمت پایین تانک به کار می رفت. مانند تمامی مدل های T-80، تانک T-80U دارای یک پوشش side skirts با طول ثابت  که از طرفین تانک محافظت می کرد، بود اما فقط از سه چرخی که در ابتدا قرار داشت محافظت می کرد که بعدها حفاظت از 3 چرخ دیگر نیز فراهم شد. این تانک می تواند موشک هدایت شونده ی 9M119 Refleks و زره پوش دوربرد HVAPFSDS 3BM46 را شلیک کند. مسلسل تمام خودکار فرمانده ی تانک با نسخه ی قبلی و با یک میله ی نسبتا بلند جایگزین شده است. استتار ویژه ای که برای این تانک در نظر گرفته شده کارایی تانک را برای اختفا بسیار بالا برده است، به گونه ای که خیلی کم در دوربین های مادون قرمز می توان آن را مشاهده کرد. سیستم کنترل آتش 1A46 تانک T-80U دارای یک مسافت یاب لیزی، یک کامپیوتر بالستیک و تعدادی تجهیزات پیشرفته مانند سایت دیدبانی 1G46 برای توپچی که قابلیت دید حرارتی را نیز دارد، نصب می شود. این تجهیزات میزان قدرت آتش تانک T-80U را نسبت به دیگر نسخه های T-80 بالا می برد و باعث می شود تا T-80U محبوبیت خاصی در میان این سری داشته باشد. با کمک سیستم های جدیدی که بر روی این تانک نصب شده اند، توپ 125 میلیمتری بدون خان D-81TM یا Rapira-3 می تواند بدون هیچ شک و تردیدی اهدافی را که در فاصله ی 5 کیلومتری اش قرار دارند را نابود کند، این عمل می تواند با گلوله های ATGMs و HV/APFSDS امکان پذیر باشد.   تانک T-80U-M در دهه ی 90 میلادی با یک سایت دیدبانی حرارتی TO1-PO2 Agava که برای توپچی نصب شده بود به همراه موشک های 9M119M Refleks-M و بعد ها نسخه ی بهبود یافته ی توپ 125 میلیمتری یعنی 2A46M-4 و یک سایت دیدیبانی 1G46M که برای توپچی بود، تولید شد. شاید به این مشکلات سوخت و همینطور میزان کارایی بسیار ضعیف موتور گاز توربین در نسخه ی قدیمی T-80BV در روز های اول جنگ چچن خود را نشان داد و ارتش روسیه تصمیم گرفت تا بر روی پروژه ی استاندارد سازی صنایع سنیگن Uralvagonzavod به نام T-90 کار کند ( تانک T-90 نسخه ی تغییر یافته ی تانک T-72BM است اما بسیاری از تکنولوژی هایش مربوط به T-80 است) و  تواسنت تعدادی را نیز به کشور هند بفروشد. تمامی تانک های T-72، T-80 و T-90 باید تا سال 2025 با تانک جدید روسیه که هم اکنون تحت پروژه ای با صدها مهندس و طراح مشغول انجام شدن است، جایگزین گردند. صنایع Omsk Plant در سیبری نسبت به صنایع تانک سازی اوکراینی توجه خیلی کمتری به T-80 کردند، در حالی که اوکراین با آغوشی باز تانک T-80 را پذیرفت و دستمایه بسیاری از طراحی های خودش کرد و توانست به چندین کشور آنها را صادر کند. کشور روسیه تنها توانست به چین و کره جنوبی تنها تعداد کمی از تانک های T-80 را بفروشد و هم اکنون در حال انجام کاری است تا بتواند تانک های T-80 را برای صادرات آماده کند. روسیه تصمیم دارد تا تانکهای T-80U-M1 که با سیستم حفاظت فعال مجهز می شود و همینطور تانک پیشرفته ی T-80U-M2 عقاب سیاه را با یک سری آماده سازی ها برای صادرات حاضر کند. البته باید توجه داشت که خط تولید تانک های T-80 برای ارتش روسیه پایان یافته است و این به معنای آن نیست که نتوان از آن برای صادرات استفاده کرد.     تانک T-80UD اوکراین   تانک T-80U-D اوکراین در کنار کشور روسیه که تانک T-80U به صورت عمومی از آن استفاده می شد، شرکت صنایع سنگین موروزو اوکراین نیز در حال ارتقاء و توسعه ی تانک T-80 بود که با یک موتور دیزلی مجهز می گردید و نام آن T-80U-D بود. تانک T-80U-D با یک موتور 6TD-1 6 سیلندر که توانایی تولید 1000 اسب بخار قدرت داشت، چند سوخته و دوزمانه با سیستم توربو پیستون دیزل که مشکل مصرف سوخت بالا را حل کرده بود و اطمینان می داد که دیگر در این موتور چنین مشکلی وجود ندارد، همینطور باعث شده بود تا برد تانک نیز به صورت چشمگیری افزایش یابد. طراحی منحصر به فرد موتور به تانک این قابلیت را می داد تا در محیط های گوناگون با دمای 55 درجه ی سانتیگراد و درون آب بدون آماده سازی با عمق 1.8 متر فعالیت کند. تانک T-80U-D اغلب قابلیت ها و بروز رسانی های T-80U را یدک می کشید اما تنها وجه تمایز برجسته میان آن دو موتور آنها بود که در T-80U موتور گاز توربین و در T-80U-D موتور دیزل به کار برده شد. همچنین آرایش قرار گیری پرتابگر های نارنجک دودزا در تانک T-80U-D با نسخه ی روسی متفاوت بود  محل آنها در برجک با هم فرق می کرد. مسلسل خودکار فرمانده ی تانک بدون تغییر باقی ماند. تقریبا نزدیک 500 دستگاه تانک T-80U-D در Malyshev plant اوکراین در طی سالهای 1987 الی 1991 ساخته شدند که نزدیک به 300 دستگاه نیز در کارخانه بعد از فروپاشی شوروی باقی ماند و آنها نیز طراحی دوباره شدند و به خدمت ارتش اوکراین درآمدند. تانک های T-84 و همینطور T-80 ها در قرن بیست و یکم، تانک های سازمانی اوکراین به شمار می روند.   نسخه ی جدید تر و بهبود یافته ی تانک T-80U-D، T-84 نام دارد. این نسخه ویژگی های جدید تر و همینطور بهتری را نسبت به نسخه ی قبلی خود دارا می باشد که از جمله ی آنها زره های اضافه شده به برجک، یک موتور 1200 اسب بخار 6TD-2، زره واکنشی انفجاری کنتاکت 5، سامانه ی حفاظت فعال اشتورا، سایت دیدبانی با قابلیت دید حرارتی، سیستم بازگشت دهانه و قرار دادن یک دستگاه واحد تامین نیروی کمکی که در کنار موتور تانک می تواند یا خاموش باشد یا از آن استفاده شود. تانک T-84U (1999) حاوی اصلاحات زیادی بود، مانند وجود Side Skirt های بلند تر، زره حفاظت فعال پیشرفته، آنتن راداری کوتاه تر که نزدیک دریچه ی فرمانده قرار می گیرد و در نهایت فضای بزرگ تر و بهتر برای قرار گرفتن دستگاه تامین انرژی کمکی که در عقب گلگیر سمت راست قرار دارد. بر خلاف روسیه (روسیه نتوانست در صادرات تانک T-80 موفق عمل کند) اوکراین توانست قابلیت ها و کارایی های تانک های T-80و T-84 را بهتر بشناسد و آنها را شکوفا کند، به همین منظور توانست به مشتریان خارجی بسیار بیشتری این تانک ها را بفروشد. قبرس با مشاهد عملکرد تانک های بهبود یافته ی اوکراینی تصمیم گرفت تا برای ارتش کوچکش تعدادی از آنها را خریداری نماید. پاکستان نیز به دلیل اینکه با کشور هند از لحاظ نظامی درگیری بود، با مشاهده ی اینکه روسیه به هند T-90 فروخته بود، تصمیم گرفت تا تعدادی T-80U-D از اوکراین برای نیروی زمینی اش خریداری نماید. تانک T-84 Oplot با یک برجک نسبتا شلوغ و همینطور کمی بهبود یافته تر برای بازار داخل در نظر گرفته شد. تانک T-84-120 Yatagan نیز برای صادرات به دیگر کشور ها طراحی و ساخته شد. از ویژگی های این تانک می توان به برجک بسیار بزرگ و همینطور توپ مورد نظر ناتو یعنی 120 میلیمتری به عنوان توپ اصلی این تانک، اشاره کرد. در سال 2010 کشور بنگلادش یک سفارش بزرگ از تانک های T-84 یاتاقان را به اوکراین داد. در سال 2011 آذربایجان نیز از اوکراین تعدادی تانک T-84 Oplot را خریداری کرد و بعدها نیز تانکهای T-90 را از روسیه خریداری کرد.     T-84 Oplot اوکراین   مدل های مختلف تانک T-80: لیستی که هم اکنون آن را مشاهده می کنید، شامل مدل اهی مختلف تانک T-80 ساخته شده در شوروی، روسیه و اوکراین است و ضمنا تاریخ وارد به خدمتشان نیز در کنار نام تانک نوشته شده است. لازم است تا نکاتی را در مورد نام گذاری های تانک های T-80 خدمتتان عرض کنم. برای مثال نسخه ی فرماندهی تانک با حرف K نمایش داده می شود، این بدین معنی است که این تانک در هر نسخه ی، تانک فرماندهی است (برای مثال تانک T-80BK، در اینجا در میان تعداد تانک های T-80B، تانک های T-80BK نسخه ی فرماندهی هستند.) و دارای یکی سری تجهیزات و متعلقات مخصوص به خود است، مانند رادیو های قوی تر  و سیستم های مدیریت میدان نبرد پیشرفته تر، کلمه ی فرماندهی در روسی komandirskiy است. تانکهایی که دارای زره های اضافه شونده و همینطور زره قوی تری هستند، با V نشان داده می شوند، این تانک ها دارای زره واکنشی انفجاری هستند که به روسی vzryvnoy معنی می شوند.  برای مثال T-80BV. نسخه های ارزان تر که بدون قابلیت پرتاب موشک هستند نیز دارای علامت 1 می باشند، برای مثال T-80B1.   تانک T-80U T-80 (1976): مدل پایه و مادر تمامی نسخه ها، با یک موتور گاز توربین که قادر است 1000 اسب بخار نیرو تولید کند، دارای تجهیزاتی همچون مسافت یاب لیزری است. این مدل توانایی شلیک موشک را ندارد و فاقد زره واکنشی انفجاری است. T-80B (1978): در این مدل یک برجک جدید به تانک اضاف شد ، سیستم کنترل آتش نیز بهبود یافت و بار گذار خودکار قابلیت شلیک موشک های ضد تانک 9M112-1 Kobra پیدا کرد. زره کامپوزیتی این تانک نیز بهبود یافت. موتور تانک نیز دستخوش تغییراتی قرار گرفت که قدرتش به 1000 اسب بخار افزایش پیدا کرد که در سال 1980 به تانک اضافه شد. این تانک با زره های واکنشی فعال در سال 1985 مجهز شد و با زره های 400 میلیمتری تانک را در برابر گلوله های با سر انفجاری HEAT محافظت می کرد. T-80BV (1985):  تانک T-80B با زره واکنشی انفجاری فعال. T-80A (1982): یک جهش برای اسنتاندارد سازی تانک، بهبود زره و همینطور برجک بهینه  و سیستم کنترل آتش بروز رسانی شده. T-80U (1985): نسخه ی جدید تانک T-80 که با زره واکنشی انفجاری فعال کنتاکت 5 مجهز می شد و سایت هدفگیری تانک نیز بهبود یافت. همچنین قابلیت شلیک 9K119 Refleks نیز بر روی تانک ایجاد شد و در سال 1990 یک موتور جدید 1250 اسب بخاری بر روی تانک ایجاد شد. T-80UD Bereza (1987):  نسخه ی اوکراینی با موتور دیزل 1000 اسب بخاری 6TD و همینطور مسلسل کنترل از راه دور ضد هوایی برای شلیک به هواپیما ها و همینطور بالگرد ها. T-84 (1999): آخرین نسخه ی توسعه یافته ی T-80UD اوکراین که با یک موتور قدرتمند 1200 اسب بخاری و همینطور زره جدید تری مجهز می گردد. Black Eagle Tank: (نمونه ی اولیه: کنسل شد) چندین نمونه از نسخه های بروز رسانی شده ی تانک T-80 که با یک شاسی بزرگ تر و همینطور یک چرخ جاده ی بیشتر بود و برجک بسیار بزرگتری داشت و می توانست مهمات خیلی زیادی را با خود حمل کند، اما این پروژه کنسل شد.   تاریخچه ی استفاده:   تانک T-80 در موزه ی نظامی Khabarovsk اتحاد جماهیر شوروی در سال 1985، نزدیک 1900 دستگاه تانک T-80 وجود داشت. بر اساس داده های موجود در روسیه، نزدیک به 2256 دستگاه T-80 در بین سالهای 1986 الی 1987 در آلمان شرقی مستقر بودند. ناتو توجه بسیار زیادی به تانک جدید ساخت شوروی داشت، زیرا می توانست تنها در طی 2 هفته کشور های حوزه ی آتلانتیک را تصرف کند و متد ها و روش های مقابله با شوروی که در اروپا و در ناتو تدوین شده بود، تنواند جلوی آنها را بگیرد. همین کار باعث شد تا به صورت ناگهانی موشک های ضد تانک زمین پرتاب و هوا پرتاب به سرعت ساخته شوند. در سال 1991 هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی از هم فرو پاشید، نزدیک به 4.839 دستگاه تانک T-80 از همه ی مدل ها در حال خدمت بودند.   تانک T-80 هرگز آنگونه که روس ها انتظار داشتند، استفاده نشد و آنها قصد داشتند تا در تصرف اروپا به صورت بسیار عظیمی از این تانک ها استفاده کنند که متاسفانه فقط در حد آرزو باقی ماند. در طول تغییرات سیاسی و اقتصادی شوروی، در سال 1990، فرماندهان نظامی و همینطور بسیاری از متفقین سعی کردند تا کنترل شوروی را بر عهده بگیرند و مانع از فروپاشی اش شوند، اما هر کاری کردند نتوانستند میخائیل گورپاچف را از این کار منصرف کنند، حتی تعداد زیادی تانک های T-80UD از لشکر چهارم سپاه پاسداران Kantemirovskaya نیز به خیابان های مسکو آمدند اما کودتایشان شکست خورد و شوروی از هم فروپاشید.       روسیه زمانی که تعدادی از تانک های T-80 در کشور های اوکراین و بلاروس و قزاقستان خدمت می کردند، روسیه یکی از بزرگترین اوپراتور و دارندگان این تانک بود.  در سال 1995 تعداد تانک های T-80 به 5000 دستگاه افزایش پیدا کردند اما در سال 1998 تعداد این تانک ها به 3500 دستگاه کاهش پیدا کرد. ارتش روسیه نزدیک به 3044 دستگاه تانک T-80 و نسحه های مختلف را در خدمت نگه داشت و 1456 دستگاه از آنها را به حالت ذخیره در آورد. این کار در سال 2008 صورت گرفت. هم اکنون تعداد 460 دستگاه تانک T-80UD در حال خدمت در لشکر دوم گارد محافظین موتوری تهاجمی  Tamanskaya و لشکر چهارم گارد محافظیت موتوری Kantemirowsk است. یک دستگاه تانک T-80BV در موزه ی Kubinka و یک دستگاه تانک T-80U در موزه ی فضای باز Saratov به نمایش در آمده است.   در طی بحران داخلی 1993 روسیه، رئیس جمهور یلتسین دستور داد تا تانک های ارتش روسیه علیه شورای عالی روسیه  و کنگره مردمی که علیه رئیس جمهور بودند، به خدمت گرفته شوند. در چهارم اکتبر 1993، شش دستگاه تانک T-80UD از لشکر دوازدهم گارد تانک ها و لشکر چهارم Kantemirovskaya سپاه  تانکها بر روی پلی که به سمت پارلمان روسیه بودند قرار گرفتند و به سمت پارلمان آتش گشودند. همچنین یک دستگاه تانک T-80 به فرماندهی سرگرد Igor Belyaev به داخل بخش مربعی شکل کاخ ریاست جمهوری رانده شد و لوله ی آن را به سمت ساختمان گرفت. این سرگرد این کار را به علت تعلیق چند ماهه ی حقوقش انجام داد و خسارتی در بر نداشت، این تانک چند ماه درون ساختمان ریاست جمهوری نگه داشته شد.         جنگ اول چچن تانک های T-80B و T-80BV هرگز در جنگ افغانستان در سال های 1980 مورد استفاده قرار نگرفتند، اما اولین استفاده ی این تانک ها در جنگ اول چچن بود. این جنگ اولین نبردی بود که تانک های T-80 به صورت واقعی در آن شرکت می کردند و نتیجه ی جنگ برای این تانک ها هرگز خوش آیند نبود. از این تانک ها برای تصرف شهر ها استفاده می شد، اما این عمل برای چنین تانک هایی اصلا مناسب نبودند. یکی از بزرگترین فاجعه های این جنگ، نابودی تانکها در تصرف شهر گروزنی چچن بود. نیرو هایی که برای تصرف شهر گروزنی انتخاب شدندف توانایی فراهم کردن زره مناسب برای عملیات درون این شهر را نداشتند و زمانی که شهر توسط نیرو های مدافع، اداره میشد، نیرو های بسیار کارکشته ای که در نبرد افغانستان به روش ها و شیوه های بسیار زیادی جنگیده بودند. تانک های T-80 که در این عملیات مورد استفاده قرار گرفتند دارای زره واکنشی انفجاری نبودند (T-80B) یا اینکه با زره مناسب مجهز نشده بودند (T-80BV) و مهم ترین و بزرگترین دلیل شکست یگان زرهی این بود که خدمه از قبل آمادگی شرکت در چنین جنگی را ندیده بودند، یعنی آموزش هایشان به گونه ای نبود که بتوانند در برابر کهنه کاران جنگ افغانستان دوام بیاورند، این بزرگ ترین دلیل شکست روس ها در چچن بود.   خدمه ی این تانک ها هیچ گونه دانشی از ظاهر و چگونگی معماری شهر نداشتند، زمانی که تانک ها مورد اصابت RPG قرار می گرفتند، شلیک کننده ها از داخل انبار های بزرگ یا ساختمان های بلند شهر آنها را شلیک می کردند. موشک های ضد تانک نیز نقاطی از تانک را هدف قرار می دادند که ضعف بیشتری نسبت به سایر قسمت ها داشت. در برابر انفجار هر تانک، 6 یا 7 موشک یا راکت شلیک می شد و این به معنای آن است که برای نابودی یک تانک معمولا 6 الی 7 موشک شلیک می شد تا تانک را نابود کنند. تعدادی از تانک به وسیله ی منفجر شدن بارگذار خودکار از بین می رفتند، یعنی بارگذار که به صورت عمودی قرار می گرفت، توانایی مقابله با شلیک موشک هارا نداشت و منفجر می شد. در طئوری، باید به وسیله ی چرخ های جاده محافظت می شد، اما وقتی تانک مورد اصابت اولین شلیک قرار می گرفت، بارگذار گلوله ی بعدی را مسلح می کرد، که این مورد باعث انفجار گلوله می شد. از تمامی خودرو های زرهی که جنگ اول چچن شرکت کردند، تنها در ماه اول 225 دستگاه نابود شد که این میزان 10.23% از مقدار کل از تانک هایی بود که در این نبرد شرکت کرده بودند. تانک T-80 در این نبرد بسیار ضعیف ظاهر شد، فرمانده لشکر زرهی که مسئول نبرد با چچن بود، ژنرال A.Galkin بعد از نبرد سنگین چچن، اعضای وزارت دفاع را متقاعد کرد که دیگر از تانک های با موتور گاز توربین قرارداد اخذ نکنند. بعد از آن دیگر هیچ وقت تانک های T-80 برای تصرف شهر ها و مناطق به اصطلاح Urban مورد استفاده واقع نشد و در عوض به جای آن از واحد های توپخانه با فاصله ی مناسب از شهر، جهت تصرف آنها اقدام می کردند. تحلیل گران مشکلات شکست تانکها در جنگ چچن را در دو فاکتور مهم ارزیابی می کنند: بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، به علیت مسائل فروپاشی، بعد از آن تاکتیک ها و متد های آموزشی برای خدمه تانک تدریس نشد و همان موارد قدیمی باقی ماند. تانک ها وقتی که به داخل شهر ها وارد می شدند، هیچ نیروی پشتیبانی و یا کمکی نداشتند. همین مورد باعث میشد تا به راحتی به هدفی متحرک برای دشمن تبدیل شوند. صادرات T-80 زمانی که اتحاد جماهیر شوروی تانک T-72 را به گوشه و کنار جهان و کشور های مختلف که از متحدین سیاسی اش بود، صادر می کرد، T-80 مانند T-64 سلاح سری بود که موقعیتش را نمی خواستند فاش کنند، به همین دلیل فرماندهان قصد صادرات آن را نداشتند. با وجود اینکه لهستان با شوروی بر سر خرید تانکهای T-72S و یا سری T-80 وارد مذاکره شد، قرار شد تا یک سری سلسله کارخانه جهت ساخت T-80 در لهستان ایجاد شود و وزارت دفاع لهستان نیز آماده ی ساخت تانکها شد تا اینکه در سال 1989 یک سری تحولات سیاسی در لهستان به وجود آمد که موجب شد تا لهستان از بلوک شرق خارج گردد. همین موضوع باعث شد تا این موارد در لهستان اجرا نگردد و در عوض لهستان نیز تانک PT-91 را توسعه داد.     انگلیس در سال 1992، انگلیس تعدادی تانک T-80U را برای تحقیقات و توسعه خریداری نمود. آنها این تانک ها را به صورت عمومی و در انظار عموم نخریدند، بلکه آنها را از طریق یک شرکت تجاری که مثل واسط عمل می کرد، در کشور مغرب، تانکها را خریداری کردند. قیمت تمام شده تانک ها 5 میلیون دلار بود و به خاطر اینکه به روسها اطمینان کافی نداشتند، مستقیما از آنها خریداری نکردند. انگلیس وقتی که تانکها را خریداری نمود، آنها را به Aberdeen Proving Ground در مریلند آمریکا فرستاد. انگلیسی ها و آمریکایی ها هر دو بر روی تانکها کار می کردند و نکات ریز و درشتی را بررسی کردند. در ژانویه 1994، سوالاتی از وزارت دفاع انگلیس در خصوص خرید تانکهای T-80U پرسیده شد و جوناتان آتکین، شخصی بود که از سمت وزارت دفاع برای پاسخ به این سوالات انتخاب شده بود، اینچنین پاسخ داد که "ما این تانکها را برای تحقیقات و توسعه ی علوم نظامی خریداری نموده ایم".   جمهوری دومکراتیک خلق چین برخی از منابع می گویند که در سال 199، روسیه با جمهوری خلق چین وارد عقد قرارداری شد که در طی آن قرارداد، چی 200 دستگاه تانک T-80U را از روسیه خریداری می کرد. از این 200 دستگاه تنها 50 دستگاه تحویل داده شدند و به علت عدم تامین مواد مربوطه در چین، مابقی تانکها تولید نشدند.     پاکستان همانطور که گفته شد، اوکراین در صادرات T-80 های UD بسیار موفق عمل کرد. در سال 1993 و 1995، اوکراین این تانکها را به پاکستان فروختند. پاکستانی ها در آن زمان به دنبال یک تانک می گشتند که نیاز های نیروی زمینی شان را برطرف کند. این تانک در آگوست 1996 در پاکستان به صورت آزمایشی تست شد و پاکستان تصمیم گرفت تا تعداد 320 دستگاه تانک T-80UD را از اوکراین به قیمت تمام شده ی 650 میلیون دلار خریداری نماید. این تانک ها در دو نوع استاندارد قرار داشتند، نوع Ob`Yekt 478B و نوع Ob`Yekt 478BE که برای صادرات در نظر گرفته شده بود. قرار بر این شد که تانکها در سال 1997 تحویل ارتش پاکستان داده شد. بعد از آن تعداد 15 دستگاه از راه زمینی منتقل شد و در فوریه 1997 کشور روسیه مانع از ارسال تانک ها به پاکستان شد. روسیه مدعی شد که اوکراین نمی تواند تانکهارا به پاکستان بدهد. با این وجود نزدیک به 70 درصد از مولفه ها و تجهیزات تانک T-80UD از خارج روسیه ساخته می شود. دلیل عدم ارسال تانکها به پاکستان این بود که در آن زمان روسیه با هند روابط حسنه و خوبی داشت و قصد از بین بردن آن با فروختن تانک T-80UD به پاکستان را نداشت. اما بعدها کشور اوکراین تعداد 20 دستگاه دیگر نیز به پاکستان در طی ماه می و فوریه ارسال نمود. اما مابقی تانکها به پاکستان تحویل داده نشد. تا اینکه اوکراین تصمیم گرفت 285 دستگاه باقی مانده را با کمی تغییر شکل به پاکستان تحویل دهد که خود کشور پاکستان نیز با این کار موافق بود در بین سالهای 1997 تا 2002 همه ی تانکهارا تحویل گرفت.   تانک T-80 در سن پترزبورگ روسیه   قبرس کشور قبرس اولین کشور خارجی است که به صورت عمومی تانکهای T-80 را از روسیه خریداری نمود. روسیه تعداد 27 دستگاه T-80U و 14 دستگاه T-80UK به قیمت تمام شده ی 174 میلیون دلاردر سال 1996 به قبرس فروخت. تانکها در طی دو مرحله به قبرس تحویل داده شدند. اولین مرحله تعداد 27 دستگاه تانک T-80U در سال 1996 تحویل داده شد و در دومین مرحله 14 دستگاه تانک T-80UK در سال 1997 به قبرس تحویل داده شدند. این تانکها موجب شدند تا به صورت قابل توجهی ارتشش را دوباره باز سازی کند. این خرید بعد از AMX-30B2 ها یکی از بهترین خرید های نظامی قبرس بوده است. تانک های جدید تحویل گارد ملی این کشور داده شدند. کشور قبرس به دلیل اختلافاتش با ترکیه در سال 2009 نیز تعداد 41 دستگاه تانک T-80U و T-80UK به ارزش هر دستگاه 117 میلیون یورو از روسیه سفارش داد که در مرحله ی اول در سال 2011 نیمی از آنها را تحویل گرفت.       کره ی جنوبی کشور کره ی جنوبی نیز 33 دستگاه تانک T-80U و دو دستگاه تانک T-80UK را از روسیه به عنوان بدهی های باقی مانده از زمان اتحاد جماهیر شوروی خریداری کرد که این تانکها در 3 مرجله تحویل کره ی جنوبی داده شدند. در مرحله ی اول تعداد 6 دستگاه تانک T-80U در سال 1996 تحویل داده شد، به دنبال آن 27 دستگاه تانک T-80U  در سال 1997 و در نهایت دو دستگاه تانک T-80UK نیز در سال 2005 تحویل داده شد. در اصل کره ی جنوبی تعداد 80 دستگاه تانک T-80U را در برنامه ریزی هایش برای خرید از روسیه در نظر گرفته بود که نصف آنها را خرید.     استفاده کنندگان تانک T-80 برای مشاهده ی عکس در اندازه کامل، لطفا روی تصویر کلیک کنید.     نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس Military.IR Copyright تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است.   اگر سوالی هست خوشحال می شوم بپرسید، چون بنده و دیگر دوستان بهشون پاسخ میدیم.

بسم الله الرحمن الرحیم       در همه ی ارتش های دنیا، به خصوص کشور های دارای نیروی ویژه و لجستیک، نیاز به یک خودروی کاربردی که بتوان از آن در زمینه های مختلف استفاده کرد، همیشه و در همه حال، احساس می شود. به طوری که برخی از کشور های شاخص تولید کننده ی تسلیحات و ادوات نظامی، خودرو هایی را به این منظور طراحی و وارد بازار جهانی کرده اند تا رقابت برای هرچه بهتر شدن کیفیت و کارایی این خودرو ها بیشتر شود. یکی از قدیمی های این زمینه، خودروی تخصصی میدان نبرد  LuAZ-967 است. در دهه ی 50، متخصصان شوروی تصمیم گرفتند تا بر روی این طرح کار کنند و خودرویی بسازند تا بتواند نیاز های نیرو های ترابری ارتش را حل نماید. این خودرو در دهه ی 50 طراحی و در دهه ی 60 تولید انبوه شد. به ظاهر این خودرو خیلی شبیه خودروی Haflinger استرالیایی می باشد و ممکن است از روی همین خودرو ایده و طرح LuAZ به ذهن طراحان شوروی رسیده باشد. به هر حال، پس از جنگ کره، وجود چنین خودرویی را روسیه بشدت احساس کرد، خودرویی همه جا رو، Off Road که بتواند در مسیر های برخی از وظایفی که برایش در نظر گرفته شده است را به خوبی انجام دهد. در آن زمان، خودروی GAZ-69 در حال خدمت در ارتش سرخ بود، اما مشکلش این بود که برای این منظور بسیار بزرگ بود و نمی توانست یک خودروی کاربردی ،آنطور که روس ها می خواهند، باشد و در عین بزرگ بودن، بسیار سنگین نیز بود. در نتیجه به سرعت دست به کار شدند و اولین نمونه ی اولیه با نام NAMI 049 در سال 1958 ساخته شد. پس از آن، تست های اولیه و نخستین آزمایش هایش در دهه 60 شروع شد. این خودرو توسط Lutsk automobile plant در کشور اوکراین امروزی ساخته شد و در اواخر سال 1991 با تولید بیش از 20 هزار دستگاه و در طی مدت 30 سال، خط تولیدش متوقف شد. سرنوشت این خودرو در حال حاضر نا معلوم است، اما توسط برخی از کشور های جدا شده از شوروی و همینطور خود روسیه، استفاده می شده و اکنون نیرو های روس این خودرو ها را در حالت ذخیره نگه می دارند.   خودروی haflinger استرالیا   وظیفه ی اصلی که این خودرو می تواند به عنوان یک همه جا رو در میدان نبرد ایفا کند، این است که ابتدا مجروهین را از صحنه ی حادثه، به سرعت دور کند. با این وجود، یعنی نقش اصلی این خودرو که حمل بیمار است، اما در زمینه های دیگری همچون حمل و نقل تدارکات مانند مهمات ( می تواند مهمات را به راحتی به سنگر ها برساند)، همچنین می تواند برای پشتیبانی های سبک مورد استفاده قرار گیرد که توانایی حمل یک اسلحه را داشته باشد. در بخش حامل سلاح، می تواند که اسلحه ی 30 میلیمتری خودکار نارنجک انداز، پرتابگر موشک ضد تانک و یا یک توپ با قابلیت پس زنی 82 میلیمتری تهاجمی را بر روی خود نصب کند. خودروی LuAZ-967 توسط واحد های مختلف هوابرد و همینطور دیگر یگان ها مورد استفاده قرار می گیرد.   نمای داخلی این خودرو   خودروی LuAZ بر روی یک شاسی قرار گرفته و برای اینکه وزن خودرو بسیار سبک باشد، بدنه ای از جنس Fiberglass  دارد. شیشه ی جلوی اتومبیل می تواند به سمت جلو خم شود تا حجم کلی خودرو کاهش یابد. همینطور زمانی که شیشه ی جلوی اتومبیل به سمت جلو تا می گردد، ارتفاع خودرو تقریبا 1 متر می شود. خودرویی که هم اکنون مشاهده می کنید قادر است تا چندین نفر را با خود حمل کند. 1 راننده، 2 سرنشین که بر روی صندلی های جلو می نشینند و دو برانکارد که در عقب خودرو قرار می گیرد. با این وجود حالت عادی و نرمالش، راننده و برانکارد است، راننده در وسط و در جلوی شیشه می نشیندن و برانکارد ها نیز در پشت قرار می گیرند. خودروی راننده در حالت نرمال در وسط خودرو قرار دارد و صندلی راننده نیز می تواند تا شود و این عمل برای آن است تا فضای بیشتری در مواقع ضروری ایجاد شود. همچنین راننده بر اساس خود، می تواند ستون فرمان را کاهش دهد و یا اینکه بالا و پایین کند تا آن را با خود تنظیم کند.         در میدان نبرد، برای اینکه تعادل خودرو به هم نخورد و به اصطلاح چپ نکند، مقدار حجم بارگیری تدارکات 320 کیلوگرم است. اما می تواند تا نهایت 420 کیلو، یعنی 100 کیلو بیشتر از میزان مجازش بار حمل کند بدون اینکه به ماشین فشاری وارد شود. نمونه ی بهبود یافته ی این خودرو یعنی LuAZ967A و LuAZ967M دارای موتور به مراتب بهتری بودند و می توانستند یک تریلر را برای اهداف نظامی و ترابری با خود حمل کنند که میزان حجم بارگیری تریلر 300 کیلو گرم بود. این خودرو بدون سقف است و به اصطلاح رو باز، اما می تواند با کاور و یا پوشش و پارچه های مخصوص، پوشانده شود.     LuAZ-967 با کاور   خودروی LuAZ-967 با موتور MeMZ-965 که دارای قدرتی معادل 27 اسب بخار است، مجهز می شود. موتور در بخش جلوی خودرو قرار دارد و این موتور نیز دارای برخی از مولفه های استفاده شده در موتور ZAZ-965 است که برای استفاده های غیر نظامی به کار برده می شود. در کنار موتور، این خودرو از یک سیستم تعلیق توریسون بار استفاده می کند که حمل و نقل را برایش بسیار تسهیل می کند. این خودور دارای قابلیتی است که می تواند هم زمان از هر دو محور استفاده کند. خودرو می تواند از جلو اجسام به وزن 200 کیلوگرم را بکشد، با کابل جمع شونده ای که در جلوی خودرو نصب شده، می تواند تا 100 متر باز شود. همچنین می تواند به عنوان خودروی بازیابی نیز مورد استفاده قرار گیرد. خودروی LuAZ-967 دارای طراحی کاملا دوزیبست می باشد و با استفاده از دستگاه های مخصوص می تواند درون آب  تردد کند و سرعتش در آب به 3 کیلومتر در ساعت می رسد. با توجه به ابعاد کوچکی که این خودرو دارد، به راحتی می تواند درون هواپیما های ترابری و بالگرد های بزرگ جای گیرد.         نسخه ها   LuAZ-967A: نسخه ی بهبود یافته که با یک موتور MeMZ-967A مجهز می گردد که به 37 اسب بخار توسعه داده شده است و با این موتور جدید می تواند می تواند به سرعتی حدود 75 کیلومتر در ساعت برسد. همچنین می تواند یک تریلر و یا یک توپ سبک را با خود حمل کند. LuAZ-967M: نسخه ی بهبود یافته ی جدیدتر است که از سال 1976 تولید می شد. این خودرو از همان موتور قبلی استفاده می کرد که دارای 37 اسب بخار قدرت بود و تولیدش در سال 1991 به پایان رسید و نسخه ی دیگری از این خودرو هرگز تولید نشد.     منابع: http://en.wikipedia.org/wiki/LuAZ-967 https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D1%83%D0%90%D0%97-967 http://www.military-today.com/trucks/luaz_967.htm http://en.wikipedia.org/wiki/Haflinger_%28vehicle%29   نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس پیشنهاد از Salem Military.ir Copyright تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است

نمای از کنار، پشت و جلو  

این TOS برای ارتش عراق هست؟ داعش از اینا نگرفته؟

بله! چون تنها همین نبرد یکی از بزرگترین نبرد های تانک و کلا زرهی در تاریخ به وجود آمدن نیروی زرهی است!

جناب نریمان این مستند قسمت دومی هم داره؟ چون بزرگ ترین نبرد زرهی تاریخ بشر هست، خواستم بدونم در مورد اون هم میزارین یا نه

توضیحاتی در مورد نفربر جدید بردلی!   برای مشاهده، روی لینک کلیک کنید!

پس عکس بردلی کو؟ قرار بود با برجک جدید مجهز بشه! امسال هم نیومد! توف به روحشون :(

درود!   دقیقا! نمونه اش همین TK-X ژاپن!

همین تصمیم رو دارم، انشاءالله در آینده در مورد تمامی این سیستم ها توضیح مفصل میدم

خیلی ممنون   بله! وجود داره! منتها قصد دارم تا گام به گام و یکی یکی بررسیشون بکنم، چون سیستم کریستی از همه قدیمی تره اول این رو گذاشتم!

ممنون بابت تایپیک اما....       قصد سخنرانی ندارم دوستان اما ما در زمان قاجار و پهلوی، دریای خزر جولانگاه روس ها بود، یعنی ما یکی از متسعمرات شوروی بودیم... در داخل ایران مثل خونه ی خودشون رفت آمد می کردن و مسئولین هم هیچ کاری انجام نمی دادن، الان هم همون کشور هستیم با همون مردم، اما تفاوت را احساس کنید!

بسم الله الرحمن الرحیم       مقدمه اتفاقات ژئوپولتیک رخ داده در مدت اخیر، کشور های اروپایی زیادی را به تکاپو انداخته تا به فکر نوسازی و تجهیز یگان های زرهی ارتششان بی افتند. این کشور ها تصمیم گرفته اند تا برخی از قابلیت ها و کارایی های نیروی زرهی را بهبود ببخشند و این اتفاق در کشور های شرق اروپا موجب شده تا هم پیمانان روسیه در عهدنامه  ی ورشو به سمت کشور های غربی، برای نوسازی ارتششان بروند. اکنون به عنوان کشور های عضو ناتو، لیتونی، لیتوانی و لهستان از کشور هایی هستند که تصمیم به مدرنیزاسیون نیروی زمینیشان گرفته اند و اینها در مقابل پاسخ به کار های روسیه در اوکراین و چند کشور دیگر است، اما آیا همه ی اینها می تواند روسیه را تحت تاثیر قرار دهد؟         در این چند سال سپری شده، NATO اجلاسی را در ولز برگزار کرد که در طی آن، دولت انگلیس در حدود 100 دستگاه خودروی زرهی، به عنوان کمک به کشور لتونی که از توابع دریای بالتیک است، تحویل داد. ارزش این معامله تقریبا معادل 49.4 میلیون یورو است. خودرو هایی که تحویل ارتش لیتونی شده اند، به عنوان کمکی و همینطور بهبود وضعیت حفاظت از سربازان استفاده می گردد و این قابلیت موجب می شود تا هر سربازی که در میدان جنگ از آن استفاده می گردد، بیشتر و بهتر از جانش محافظت شود. همانطور که گفتم این خودرو ها دارای قابلیت های مختلفی است که می تواند به عنوان آمبولانس و خودرو های بازیابی نیز مورد استفاده قرار گیرد.   در گذشته، از دهه 70 میلادی به بعد، خودرو ها و قرارداد هایی که انگلستان با دیگر کشور ها می بست، خیلی پر سر و صدا نبود و به صورت عمومی اعلام نمی شد، اما اخیرا و در طی اعلام قرار داد جدید 500دستگاه خودروی Scout SV که خودرو های زرهی IFV هستند و چیزی حدود 5.9 میلیون پوند برای هر دستگاه تمام شده است، به صورت رسانی در دنیا پیچید. کشور لیتونی یکی از کوچک ترین کشور های قاره ی اروپا است که فاقد پیشینه ی زرهی می باشد و قابلیت های نیروی زمینی اش چز در این سالها، در برگیرنده ی مورد خاصی نیست. اما اکنون این کشور قصد دارد تا خود را از لحاظ زرهی، به یکی از کشور های موفق شرق اروپا تبدیل کند.   کشور لیتونی از رکود اقتصادی به وجود آمده در اروپا مصون نماند و تحت تاثیر قوانین ریاضت اقتصادی، مجبور شد تا میزان سطح دفاعی اش را که اکنون در سطح 0.9 % قرار دارد، به 2% در سال 2020، افزایش دهد. در مجموع این کشور فقط در سال 2012، نزیدک به 201 میلیون یورو برای تجهیز دفاعی اش خرج کرد و 19 میلیون یورو نیز برای تامین تجهیزات مورد نیاز. با این بودجه، یکی از ضعیف ترین کشور های ناتو، لیتونی است که می تواند یه نوع دیگر از خودروی Scout SV را دریافت نماید.   نفربر CV-90 سوئد در حال شلیک     کمی در مورد Scout SV خودروی ویژه ی تدارکاتی Scout SV، نفربر چند منظوره با قابلیت های مختلف که شامل شناسایی، مهندسی، پشتیبانی در میدان جنگ، پشتیبانی سربازان پیاده در میدان جنگ، ایجاد آتشبار سنگین و ارائه خدمات پزشکی از جمله ویژگی های این نفربر می باشد. خودروی جنگی پیاده نظام Scout SV مبتنی بر شاسی نفربر سوئدی CV-90 است که توسط BAR سیستمز و ACSOD SV، به وسیله ی جنرال داینامیکز انگلیس ساخته شده است که وظیفه های شناسایی و نظامی را بر عهده دارد. این نفربر در سال 2008 ساخته شد.انجمن میلیتاری   در جولای سال 2009، وزارت دفاع از BAE سیستمز و جنرال داینامیز انگلیس خواست تا در طرح توسعه و طراحی یک نفربر جدید شناسایی ارتش را به عنوان برنامه ی FRES Scout، شرکت کنند. در 22 مارس 2010، وزارت دفاع اعلام که جنرال داینامیکز انگلیس برنده ی این طرح شده و می تواند توسعه ی این نفربر را آغاز کند و آن را تحت عنوان Scout SV تولید کند. شرکت BAE سیستمز از این تصمیم بسیار ناراحت شد و برای گرفتن این پروژه بسیار مبارزه کرد، همچنین از کارخانه ی سوئدی درخواست کرد تا خط تولید این نفربر را تحت لیسانس به نیوکاسل انگلیس دهد. سر انجام 500 میلیون پوند طی یک قرارداد برای تحویل 7 نمونه ی اولیه در 1 جولای 2010 تحویل داده شد و ساخت انبوه این نفربر در سال 2013 آغاز گردید. نسخه ی PMRS نفربر Scout در سال 2014 تحویل داده شد. همینطور در سپتامبر سال 2014، وزارت دفاع انگلیس با یک قرارداد 5.8 بیلیون دلاری، با شرکت  جنرال داینامیکز انگلستان، قراردادی بست که طی این قرارداد 589 دستگاه پلتفرم Scout SV  تحویل این کشور داده خواهد شد. این تعداد نفربر شامل نسخه های شناسایی، نظامی، هجومی،  نسخه های دارای سیستم کنترل آتش، نسخه های نظارت زمینی، نفربر های زرهی، نفربر های نسخه ی فرماندهی (C2)، نسخه های مهندسی، بازیابی و تعمیر، است.     خودروی زرهی پیاده نظام Scout SV   مدرنیزاسیون خودرو های زرهی در شبه جزیره ی بالتیک انجمن میلیتاری. دو کشور مستقر در شبه جزیره ی بالتیک، استونی و لیتوانی که مجبور شده اند تا قوای سه گانه ی ارتششان را به بالاترین سطح دفاعی در سالهای آینده برسانند و همینطور در طی مجهز سازی ارتش، جدید ترین و قدرتمند ترین خودرو های زرهی و نظامی را برای کشورشان خریداری کنند تا قابلیت ها و مانورپذیری ارتششان نیز بیشتر گردد. در جولای، وزارت دفاع لیتوانی بیانیه ای مبنی بر درخواست اطلاعات از یک سری خودروی جدید که در صورت مورد قبول واقع شدن وزیر و کارشناسان، با خودرو های نفربر زرهی کنونی این کشور جایگزین خواهند شد. کشور لیتوانی هم اکنون و در حال حاضر نزدیک به 224 دستگاه خودروی نفربر زرهی M113 را در اختیار دارد که جزء نسخه های محدود است و قابلیت های چندانی ندارد و به عنوان بخشی از پل مکانیزه ی زرهی باید این قسمت تجهیز گردد. تحت برنامه ی جدید مدرنیزاسیون جدید، کشور لیتوانی قصد دارد تا خودرو های جنگی پیاده نظام جدید چرخ دارش را با ناوگان قدیمی نفربر های زرهی جایگزین نماید. خودرو های IFV می توانند هم به عنوان نفربر زرهی به کار بروند و هم با خود نفرات و تجهیزات حمل کنند، به اصطلاح دو تیر با یک نشان. خودروی جدید باید دارای یک توپ خودکار 25 میلیمتری یا برزگتر، یک مسلسل هم محور 7.62 و یک برجک گه بتواند موشک های ضد تانک و هدایت پذیر را شلیک کند. عقد قرارداد خرید خودرو های جدید، در سال بسته خواهد شد. لیتوانی نیز همانند همسایه اش، مجبور شده است تا میزان دفاعی خود را در جواب به تسخیر کریمه توسط روسیه، افزایش دهد. همچنین کمیته ای تشکیل شده است تا در جریان این تجهیز سازی قرار بگیرد و وزارت دفاع مجبور است سطح دفاعی کشور لیتوانی را به 2 دردصد برساند. این کار باید تا سال 2020 صورت بگیرد و 20 درصد بودجه در سال 2013 به این امر اختصاص یافت. البته این به عنوان یکی از کوچکترین کشور های عضو ناتو کمی ناتوان به نظر می رسد. برای مثال تولید نا خالص کشور انگلستان در سال برابر است با 42 بیلیون یورو که این در برابر مدرنیزاسیون سازی شبه جزیره ی بالتیک کمی چالش بر انگیز به نظر می رسد و برای این کشور ها سخت تمام خواهد شد.   M113 ی کشور لیتوانی   سومین کشور شبه جزیره ی بالتیک، کشور استونی است که در حال حاضر در سطح 2 درصد قرار دارد و یکی از 4 کشور عضو ناتو است که این موضوع را حفظ کرده است. بر اساس طرحی در وزارت دفاع ملی کشور استونی که در سال قبل منتشر شد، این کشور تصمیم دارد تا با 6 هزار دستگاه متشکل از نفربر زرهی و نفربر جنگی پیاده نظام با نمونه های مدرن را برای ارتشش خریداری کند. در سپتامبر سال 2013، کشور هلند تصمیم گرفت تا نزدیک 44 دستگاه خودروی زرهی پیاده نظام را در قراردادی اعلام نشده، به کشور استونی بفروشد.   بر اساس طرحی که از طرف استونی ارائه شد، این کشور نیاز به خودرو های زرهی سنگین با قابلیت مانور پذیری زیاد دارد که ارتش استونی احتیاج دارد تا با تانک های جدید تجهیز گردد، اما وزارت دفاع می گوید که توانایی خرید تانک ممکن است تا سال 2016 امکان پذیر نباشد و حتی بعد از آن نیست ممکن است به علت حساسیت بالای این مسلئه تا اواسط دهه 2020 نیز عملیاتی نگردند.     لهستان- مدرنیزه سازی های بندپروازانه   انجمن میلیتاری. بعد از تمامی کشور های امضا کننده ی عهد نامه ی ورسای، یکی از کشور هایی که رویا های بلندپروازانه در سر می پروراند، کشور لهستان بود. بر خلاف دیگر کشور های ناتو، کشور لهستان به تدریج در مدت زمان های مشخص شده، میزان توان دفاعی اش را مرتب افزایش می داد و بر اساس آخرین آمار های گرفته شده در چند سال اخیر، کشور لهستان سطح دفاعی اش در حدود 1.95 درصد است. دولت لهستان نیز نزدیک 34 بیلیون یورو برای مدرنیزاسیون کردن برنامه های دفاعی اش در طی 10 سال آینده کنار گذاشته تا بتواند آن ها را به نمونه های جدید تر تبدیل کند. کشور لهستان، سالانه در هنگام تصویب بودجه، نزدیک به 8 بیلیون یورو را برای مصارف دفاعی و همینطور وزارت دفاع تعیین می کند تا در کنار کشور های شرق اروپا دارای آمادگی کامل باشد، همچنین مقدار بسیار زیاد تانک ها و نفربر های زرهی در این کشور، ناوگان قدرتمند نیروی زمینی را در میان این کشور ها، بیش از پیش قدرتمند تر نشان می دهد.   نفربر Rosomak 8x8   در نوامبر سال 2013، دولت لهستان قراردادی را با کشور آلمان بست که در طی آن، نزدیک به 119 تانک لئوپارد مدرنیزاسیون شده که دارای بروز ترین تجهیزات نصب شده بود، بخرد که در می سال بعدش این تانک ها تحویل داده شدند. 119 تانک لئوپارد شامل 14 دستگاه تانک لئوپارد 2A4 و 105 دستگاه تانک لئوپارد 2A5 است. البته شایان ذکر است که کشور لهستان در سال 2002 تعداد 128 دستگاه تانک لئوپارد سری 2A4 را از آلمان خرید که عمر مفید آنها با بروز رسانی های انجام شده 15 سال برآورد شده که هلند قصد دارد تا با برخی از ارتقاء ها آنها را نیز آماده به خدمت نگه دارد.   به عنوان طرحی از مدرنیزاسیون ارتش و همینطور تجهیزات زرهی، وزارت دفاع طرح های ابتکاری و خلاقانه ای را در پیش گرفت که نمونه ای آن از سر گرفتن تولیدات کارحانه ی Wojskowe Zaklady Mechaniczne که نفربر زرهی Rosomak 8x8 را تحت لیسانس Patria تولید می کند. ارتش لهستان نزدیک به 307 دستگاه خودرو را در سال گذشته سفارش داد که علاوه بر 690 نفربر Rosomak که در اختیار دارد، آنها را نیز به عنوان طرح مدرنیزاسیون سازی زرهی اش به کار گیرد.   لئوپارد 2A5 هلندی       کاهش وابستگی مجارستان، بلغارستان و رمانی از روسیه دیگر کشور های عضو پیمان ورشو که به تعهد های اتجاد جماهیر شوروی پاینبد هستند، هنوز از مدرنیزاسیون کشور لهستان استفاده نکرده اسند. کشور هایی مثل بلغارستان، مجارستان و رومانی هنوز هم از تجهیزات و تسلیحات  قدیمی شوروی مانند تانکهای T-55 ، T-72 و خودرو های زرهی مانند BMP استفاده می کنند.   در میان این سه، کشور رومانی دارای ارتش و همچنین قوای دفاعی قوی تری است که بودجه ی وزارت دفاعش 1.6 بیلیون در سال است و بر طبق اتحادیه اروپا این تنها 1.24 درصد از مقدار کل می باشد. اوایل امسال، دولت رومانی اعلام که که برای افزایش توان دفاعی اش و همینطور نوسازی تجهیزات ارتش به خصوص زرهی، قصد دارد تا 155 میلیون یورو را برای این کار کند تا پاسخی باشد به بهران اوکراین که کشور روسیه با ایجاد آشوب و بی نظمی، بعد از انقلاب، به وجود آورد. هماطنور که گفتم این بودجه برای افزایش و ارتقا تجهیزات و همینطور خریداری ماشین های جنگی نو صرف خواهد شد.   بلغارستان با پیوستن به ناتو در سال 2004، قراردادی مشابه با ناتو بست که تحت آن می بایست ارتشش را مورد بازسازی و مدرنیزاسیون قرار دهد و برای افزایش توان دفاعی اش، می بایست تا سال 2020 تمامی اسلحه های خریداری شده از روسیه را به تدریج از دور خارج کند. اما بلغارستان با بودجه ی دفاعی سالانه 500 میلیون یورو، در سال 2012، همینطور در اوضاع بد اقتصادی، ممکن است این مدرن سازی به شدت بر روی مردم و روی چهره ی دولت تاثیر بگذارد. اینطور که به نظر می رسد، با پیشبینی آینده، ممکن است رومانی باز هم به همکاری با روسیه ادامه دهد و از تجهیزات نظامی این کشور استفاده کند. مجارستان نیز از ناوگان قابل توجهی نفربر زرهی BTR-80 بهره می برد که نیاز های نیروی زمینی این کشور را به خوبی برطرف می سازد.     تانک T-72 ارتش رومانی با استتار این کشور         نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس Military.ir Copyright تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است     منابع http://www.army-technology.com/features/featurerussian-aggression-spurs-eastern-european-vehicle-modernisation-4387406/ http://www.army-technology.com/features/featurerussian-aggression-spurs-eastern-european-vehicle-modernisation-4387406/featurerussian-aggression-spurs-eastern-european-vehicle-modernisation-4387406-1.html http://en.wikipedia.org/wiki/Future_Rapid_Effect_System#Specialist_Vehicle_SCOUT_SV  

ممنون رفیق، اصلاح شد :rose:

بهتره آدم جیره خور مملکتش باشه تا سگ دستمال به دست خارجی ها  :winking: 

فوق العاده بود داش ممد! همچنین بازگشت طوفانی ات رو تبریک می گم!     جالبه، این روس ها اگه یه پهپاد هم بسازن باز برای دو سه نفر هم جا باز می کنن! با توجه به نوشته، در بعضی مواقع جا برای دو نفر هست، آیا این لزومی داره؟ نمیشه سیستم ها و امکانات رو بیشتر کرد؟

سعید گرامی :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: درست شد داداش! خدا کنه خیر ببینی

سلام دوستان، من امروز بازی Sims 4 نسخه ی دیلوکس ادیتیشنش رو نصب کردم و بازی بدون هیچ مشکلی نصب شد. منتها یه مشکلی وجود داره و اونم اینه که برای این بازی و همینطور Counter Strike GO خطای مفقود بودن DLL ای که در عکس مشاهده می کنید رو میده، من این دو دی ال ال رو دانلود و در محل های مخصوص که بازی دی ال ال هاشو اونجا نگه می داره، ریختم، اما باز هم همین خطا رو می ده، در حالی که من قبل از عوض کردن ویندوز بدون هیچ مشکلی کانتر گلوبال رو اجرا می کردم!!!   کلافه شدم به معنای واقعی کلمه، خواهشا اگه کسی می دونه بگه!  

از اینترنت دانلود منیجر بهتر نیست! البته این نظر شخصیه منه ولی می تونی با یه جستجوی ساده با هم مقایسه اشون بکنید!

مقایسه ی M1A2 TUSK با BMPT- Terminator M1A2 TUSK Vs BMPT- Terminator     فارسی سازی: Siavash75 منبع

بسم الله الرحمن الرحیم         نفربر زرهی افسانه ای BTR ساخت شوروی، نسخه های متعددی دارد. یکی از این نسخه ها BTR-80 است که توسط کارخانه ی Arzamas machinery در استان Nizhny Novgorod روسیه طرح ریزی و ساخته شده است که توانست محصول بسیار خوب و قابل قبولی را به کشور های مختلف از جمله خود روسیه ارائه دهد. این نفربر در اصل برای اهداف مختلفی ساخته شده که این اهداف عبارت اند از: حمل و نقل سربازان و تجهیزات در میدان جنگ، پشتیبانی نزدیک و آتش موثر برای پیاده نظام خودی، گشت های شناسایی، گشت های مرزی، پشتیبانی در میدان جنگ و همینطور ماموریت های دیگر که برای این نفربر تعریف شده اند. این نفربر در دهه 80 میلادی وارد خدمت ارتش روسیه شد و از آن روز تا کنون، هنوز نیز در برخی از واحد های ارتش روسیه در حال خدمت است، یکی از این واحد ها نیرو های نگهدار صلح سازمان ملل است.  این نفربر تا امروز نیز در حال تولید است و روسیه در سال 2006 تعداد 100 دستگاه را برای ارتش خود سفارش داد. همچنین این خودرو در کشور هایی نظیر اوکراین، مجارستان، ترکیه، جمهوری مقدونیه و بنگلادش در حال خدمت دهی می باشد و از آن به شیوه های مختلف استفاده می گردد.   داخل نفربر، جایگاه فرمانده و راننده   نمایی دیگر از داخل نفربر، بالا جایگاه فرمانده و پایین جایگاه راننده         نسخه های مختلف نفربر BTR-80 و توسعه هایش نمونه هایی که نامشان در ادامه ذکر می گردد، مبتنی بر نفربر BTR-80 روسیه هستند و از روی آنها توسعه داده شده اند: خودروی بازیابی و تعمیراتی زرهی BREM-K، آمبولانس زرهی BMM، خودروی شناسایی ضد تشاشع و ضد شیمیایی RkhM-4-01 و نفربر مجهز به توپ خودکششی 120 میلیمتری SVK که 2S23 Nona نام دارد، همگی از سال 1990 در ارتش روسیه در حال خدمت می باشند. نسخه ی بزرگ تر از این، نفربر زرهی BTR-90 نام دارد که با حفاظت زرهی بهبود یافته مورد توسعه و طراحی قرار گرفت. نفربر BTR-90 مجهز به یک توپ خودکار 2A42 30 میلیمتری و یک سیستم پرتابگر موشک Konkurs ضد تانک می باشد که این نفربر در ماه می سال 2008 وارد خدمت گردید.  در جولای سال 2009، یک کارخانه ی لهستانی به نام Bumar، با وزارت دفاع عراق برای نگهداری 98 دستگاه نفربر BTR-80 کشور مجارستان سابق قرارداد بست. سه خودرو اول، که تازه توسط کارخانه ی Nikolayev اوکراین ساخته شده بود، در سپتامبر 2006 تحویل داده شد. کشور بنگلادش نزدیک 60 دستگاه نفربر BTR-80 را برای ماموریت های بشردوستانه ی سازمان ملل سفارش داد که در آپریل سال 2006 آنها را تحویل گرفت.   نفربر BTR-80 در کنار IFV آمریکایی، Bradley. این عکس در بوسنی و در سال 1996 گرفته شده است.     طراحی دوزیست نسخه ی دوزیست نفربر BTR-80 قادر است 10 نفر را در خود جای دهد، یک راننده، یک فرمانده، یک مکانیک، یک توپچی و 7 نفر سرباز که در داخل نفربر جای می گیرند. بر روی بدنه ی نفربر 7 دریچه ی شلیک یا مشاهده قرار دارد که 4 عدد در سمت راست و 3 عدد در سمت چپ و نیز درگاه هایی بر روی سقف خودرو که افراد درون خدمه می توانند از طیق آنها با دشمن درگیر شوند و یا شلیک کنند. درگاه ها از درهای زرهی ای ساخته شده اند که نمی توان به آنها آسیبی رساند و برای افراد درون نفربر از لحاظ ایمنی بسیار مناسب است. چند ویژگی دیگر که این نفربر را قدرتمند تر می سازد عبارت اند از: نصب سیستم حفاظت NBC (سیستم ضد تشاشع، بیولوژیک و شیمیایی)، سیستم آتش خودرکار، تجهیزات استتار خودرو، bilge pumps و در نهایت چرخ های جرثقیل خود بازیابی که بر روی این نفربر نصب شده اند.           جنگ افزار نفربر BTR-80 دارای یک برجک BPU-1 مجهز به مسلسل است. مسلسل های این برجک یک 14.5 میلیمتری KPTV و 7.62 میلیمتری PKT هم محور است. مسلسل 14.5 میلیمتری دارای توانایی چرخش 360 درجه و همینطور 60 درجه به بالا برای آتش موثر و پدافند هوایی که قادر است بالگرد هایی که در ارتفاع پرواز می کنند را هدف قرار دهد. محدوده ی این مسلسل 2 کیلومتر است و برد مسلسل دومی، یعنی 7.62 میلیمتری 1.5 کیلومتر است. مهمات در نظر گرفته شده برای این دو مسلسل، 500 گلوله برای 14.5 میلیمتری KPTV  و 2000 گلوله نیز برای 7.62 PKT است. همینطور 6 نارنجک انداز که 3 عدد در سمت چپ و 3 عدد در سمت راست برای اختفا و استتار نفربر در نظر گرفته شده است.   نیرو های مسلح کشور اوکراین در حال رزمایش دریایی در سال 2010     پیشرانه این نفربر از یک موتور 4 زمانه 7403 دیزل که 8 سیلندر دارد که با مایعات سرد می شود، استفاده می کند و قادر است تا 250 اسب بخار قدرت تولید کند. همچنین می تواند با حداکثر سرعت 80 کیلومتر بر ساعت در جاده براند در حالی که تمامی سرنشینان درون خودرو هستند. همانطور که گفتم این خودرو دو زیست است و قادر است تا در آب با سرعت 9 کیلومتر بر ساعت براند. برد عملیاتی این خودرو 600 کیلومتر است که برای چنین نفربر معقول به نظر می رسد.   نفربر BTR-80K، خودروی فرماندهی، در حال تردد درون آب.     نفربر BTR-80K نسخه ی فرماندهی نفربر BTR-80K برای این در نظر گرفته شده است تا بتواند فرماندهان را از فرماندهان زیر دست و همچنین نیرو های پیاده نظام درگیر در میدان جنگ را از داخل نفربر فرماندهی کنند. همچنین این فرماندهان می توانند با مافوق های خود از داخل نفربر ارتباط داشته باشند و دائما با آنها در ارتباط باشند. نسخه ی فرماندهی شامل امکاناتی نظیر: دو دستگاه رادیو VHF-173، یک آنتن مخصوص دستگاه UHF، یک دستگاه جستجوگر خودکار IFF، یک دستگاه کمکی ناوبری TNA-4، یک دستگاه پریسکوپ نظامی هدف یاب PAB-2M، یک دستگاه سایت دید در شب TNP-165A و یک هدست ارتباطی TSh-4 می باشد.   نفربر BTR-80A   نفربر BTR-80A/80S در نفربر BTR-80A و S که از سال 1994 تا کنون در حال خدمت می باشند، برجکشان با سیستم های جنگ افزاری ماژولار جایگزین شده است. نفربر BTR-80A با یک توپ خودکار 2A72 که 30 میلیمتری است و یک مسلسل 7.62 PKT هم محور مجهز شده است.  توپ خودکار 30 میلیمتری قادر است تا در دقیقه 330 گلوله شلیک کند و می تواند گلوله های AP-T (armor piercing – tracer) گلوله های HEF-I (high-explosive fragmentation – incendiary)  و در نهایت گلوله های HE-T (high-explosive – tracer) را شلیک کند. نفربر BTR-80S نیز با یک مسلسل 14 میلیمتری KPVT و یک مسلسل 7.62 میلیمتری KPT هم محور مجهز می شود. برای هر دو تغییراتی اعمال گشت و سیستم جنگ افزاری نفربر بر اساس نیاز مشتری و خریدار می تواند تغییر کند و بر اساس خواسته های آنها قرار گیرد.         فدراسیون روسیه   BTR-80 (GAZ-5903): نفربر زرهی BTR-80M: مدل ارتقاء یافته با موتور DMZ-238M2 که قدرتی معادل 240 اسب بخار دارد. همچنین طول بدنه کمی بیشتر شده و تایر های نفربر نیز تبدیل به نوع جدید شده است. این نفربر از سال 1993 در خط تولید کارخانه بوده است. از این نفربر تعداد محدودی ساخته شد و فلسفه ی ساختش بیشتر برای این بود که قبل از ساخت موتور جدید این مورد استفاده قرار گیرد. BTR-82: جدیدترین نسخه ی ساخته شده که دارای زره بهبود یافته، آستر ورقه ورقه، تجهیزات دید در شب مدرن TKN-4GA، سیستم ناوبری گلوناس روسیه و یک موتور جدید با قدرتی معادل 300 اسب بخار. این نفربر جنگ افزار های قبلی خود را حفظ کرده منتها با این تفاوت که برجکش نسخه ی BPPU است که در نفربر های BTR-80A و BTR-82A مورد استفاده قرار گرفته است. اولین نمایش این نفربر در سال 2009 میلادی صورت گرفت. BTR-80K (GAZ-59031): خودروی فرماندهی BTR-80K با تلسکوپ آنتنی Mast، سیستم تجهیزات ناوبری TNA-4 و سری رادیو R-162-50y مجهز شده است. BTR-80A (GAZ59034):  یک نفربر جنگی پیاده نظام است که با یک توپ 30 میلیمتری 2A72 با 300 گلوله ذخیره مجهز می گردد. برجک آن نیز مدل BPPU است که دارای سایت دید در روز 1PZ-9 و TPN-3 یا TPN-3-42 کریستال که مخصوص دید در شب است، می باشد. این نفربر در حال حاضر مشغول خدمت است و در سال 1994 وارد خط تولید کارخانه گردید. BTR-80S: نسخه ای از نفربر BTR-80A است که برای Internal Troops روسیه ساخته شده است، این نفربر با یک تیربار 14.5 میلیمتری و یک مسلسل 7.62 در برجک مجهز می گردد. BTR-80AK: نسخه ی فرماندهی از BTR-80A که با  آنتن شلاقی گوشه های پشتی و با تنها یک درگاه آتش بر روی بدنه ی سمت راست، مجهز می شود. BRDM-3: نسخه ی شناسایی و نظارت زرهی که مبتنی بر BTR-80AK است که با سیستم های جدید دید در شب و روز در جلوی نفربر و در قسمت فرمانده قرار دارد، مجهز می شود. خدمه ی این نفربر تنها 6 نفر است و قابل ذکر است که در برخی منابع غربی به اشتباه از این نفربر برای حمل موشک ضد تانک هدایت پذیر 9P148 ، یاد می شود. BTR-82A: جدیدترین نسخه ی نفربر BTR-82 که توسط سرگئی شویگو در سال 2013 رونمایی شد. BTR-82AM: نسخه ی نیروی دریایی نفربر BTR-82 که اولین بار در سال 2013 به نمایش همگان درآمد. 2S23 "Nona-SVK": اولین خودروی پشتیبانی که مجهز به توپ 120 میلیمتری 2A60 بود که قابلیت پرتاب خمپاره را نیز داشت، مبتنی بر توپ 2A51 توسعه داده شد. این نفربر دارای 4 خدمه است که در سال 1990 مورد قبول ارتش واقع شد. BREM-K (GAZ-59033): خودروی بازیابی زرهی که مجهز به گیره بکسل، قرقره جرثقیل، و یک جرثقیل سبک برای کار های متوسط، می باشد. KM-80 یا BTR-80 PBKM: خودروی فرماندهی. RKhM-4: خودروی گشت ضد NBC با تجهیزات تشخیص دهنده شامل IMD-21BA و DP-5V، یک سیستم هشدار دهنده ی شیمیایی GSA-12، یک مجموعه تشخیص دهنده برای عوامل شیمیایی KPKhR-3، یک مجموعه Meteo با اسم MK-3M، یک دستگاه KPO-1 و یک تشخیص دهنده خودکار ASP است. RKhM-4-01: نسخه ی بهبود یافته با تجهیزات مدرن و امروزی، شامل GSA-13، IMD-1R، سیستم ASP-12، یک دستگاه نیمه خودکار تشخیص دهنده PGO-11،  یک دستگاه رادیو R-171M یا R-173M که نسخه ی جدید تر دستگاه R-123M است، مجهز می شود. RKhM-4-02: با ارتقاء دستگاه های: سیستم تشخیص دهنده ASP-13، IMD-2NM و IMD-23، GSA-14، سیستم آنالیزگر، واحد ذخیره سازی UIK-RKhB و T-235-1U COMSEC. RKhM-6 "Povozka": مجهز به آخرین دستگاه های تشخیص دهنده مانند: PRKhDD-2B با یک تشخیص دهنده مسافت تا 3 کیلومتر. RPM-2: ایستگاه تشخیص رادیولوژی متحرک که با سیستم KRPI مجهز می گردد. تقریبا از سال 2000 تا کنون این خودور در حال خدمت بوده است. همچنین ممکن است با نام NKR نیز شناخته شود. R-149BMRA: خودروی فرماندهی و نظارت R-149MA3: خودروی فرماندهی و نظارت R-439-BK1: ایستگاه Sat Com "Tajfun-m": نسخه ی جدید واحد راکت انداز RVSN است که با خودروی MBP که مبتنی بر شاسی BTR-60/70 است، جایگزین می گردد. نسخه ی BTR-80 نیز با برجک جدید که دارای مسلسل 7.62 میلیمتری است، مجهز می گردد. همچنین یک دستگاه خودروی بدون سرنشین کنترل از راه دور، دستگاه های بصری جدید TKN-4S و یک رادار Kredo-1 که همگی روی این خودرو نصب می شوند. Tajfun-m از سال 2013 در حال خدمت ارتش روسیه می باشد. ZS-88: مجموعه بلندگو های نصب شده بر روی خودرو. ZS-96: مجموعه بلندگو های نصب شده بر روی خودرو. K1Sh1 (GAZ-59032): خودروی مرکز فرماندهی با بدنه ای بزرگ و برجکی غیر مسلح که با نام UNSh نیز شناخته می شود. این نسخه در مدل های مختلف بهینه سازی شده است       BMM-80 "Simfoniya" (GAZ-59039): آمبولانس زرهی که در سه نسخه ی متفاوت ساخته شده و می تواند 9 بیمار را حمل کند و دو برانکارد دار که در پشت بدنه جای می گیرد. BMM-1 (اولین مدل خودروی تخلیه تلفات در میدان نبرد) BMM-2 (خودروی خدمات بزشکی میدان نبرد) BMM-3 (بیمارستان متحرک). E-351BRM:  خودروی مولد الکتریکی متحرک که می تواند با یک ژنراتور AD-30T/400 دیزل الکتریک مجهز شود و می تواند 15 خودرو را پشتیبانی کند، این خودرو دو نفر خدمه دارد. PU-12M6(9S482M6): خودروی فرماندهی که مجهز با واحد های پدافند هوایی است، با استرلا M1، استرلا 10M2 ، اُسا-AK ، تانگوسکا و شلیکا ZSU-23-4 مجهز می گردد. PU-12M7 (9S482M7) : خودروی بهبود یافته. 1V152: خودروی فرماندهی و نظارت واحد های توپخانه که با محدوده یاب های لیزری مدرن مجهز می گردد، همچنین تجهیزات دیدبانی شب و روز جدید و سیستم های ناوبری نیز برای این خودرو در نظر گرفته شده است. R-149BMR R-149MA3: خودروی فرماندهی و اطلاع رسانی. R-165B: این خودور با تجهیزاتی همچون “Arbalet-500K”, R-163-10V و -50, R-163-AR radios, R-016V "Vishnya" HF link و همینطور یک ژنراتور AB-4U-P28.5-1V مجهز می گردد. مجموعه دستگاه های رادیویی نصب شده بر روی این خودرو قادر هستند تا از 20 الی 350 کیلومتر را پشتیبانی کنند و می توانند به 40 تا 1000 کیلومتر نیز ارتقاء یابند. R-439-MD2: ایستگاه Sat Com. R-439-BK "Legenda 2BK": ایستگاه Sat Com که می تواند از 3400 الی 3900 مگاهرتز را پشتیبانی کند و بردش بین 5725 الی 6225 مگاهرتز است. P-240BTZ: صفحه کلید Zenit که مبتنی بر دستگاه P-240BTZ نفربر BTR-60 است. "Infauna": خودوری اقدامات متقابل الکترونیکه که نسخه ی ساخته شده برای واحد های هوابرد ارتش است و برای این طراحی شده است تا بتواند کنترل تجهیزات نابودگر انفجاری رادیویی دشمن را بدست گیرد، مانند Jammer ها و سیستم های ارتباطی تاکتیکی دشمن. ابتدا با ورود 4 دستگاه خودرو موافقت گردید که در جولای 2012 مورد تایید واقع شد. پس از آن در همان سال فعالیت خود را شروع کرد.   کلمبیا BTR-80 "Caribe": یک نسخه ی طراحی شده توسط تفنگداران کلمبیایی است که با یک مسلسل کالیبر 50، 14.5 میلیمتری مجهز می گردد که 100 دستگاه از آن سفارش داده شد.   استونی BTR-80UNSh (EST): نسخه ی کشور استونی BTR-80 که در سال 1990 تعداد 20 دستگاه از روسیه خریداری گردید و تا سال 2005 نیز در خدمت ارتش بود، اما بعد از آن با Sisu AX-180 جایگزین گردید.       مجارستان BTR-80M: نسخه ی ارتقاء یافته به سامانه دید در شب و روز غیر فعال KM-1M که بر روی سقف نفربر نصب شده است، تجهیزات تردد در آب که در سمت چپ نفربر نصب شده است، سیستم بهبود یافته ی ضد NBC (ضد تشاشع، ضد بیولوژیکی و ضد شیمیایی،) و سیستم رادیوی Kronsberg. BTR-80 GKKO: نسخه ی بدون برجک که با سیستم های اولیه نظارت و دیدبانی مجهز گردید. BTR-80 MPAEJ: نمونه ی خودروی غیرمسلح مهندسی که فاقد برجک است و هم اکنون نیز در حال استفاده است. BTR-80 MPFJ: یک نمونه خودروی غیر مسلح پاک کننده ی مانع که فاقد برجک است و هم اکنون نیز در حال خدمت است. BTR-80 MVJ: خودروی بازیابی و تعمیراتی که با جرثقیل و ... مجهز است. این خودرو هم اکنون در حال خدمت است. BTR-80 SKJ: نسخه ی آمبولانس زرهی این نفربر در کشور استونی که تقریبا بهبود یافته است و دارای خدمات بیشتری برای خدمه و واحد ها می باشد. BTR-80 VSF: خودروی شناسایی و نظارت NBC که هم اکنون نیز در حال خدمت است.   رومانی TAB Zimbru (B33): نسخه ی تغییر یافته ی نفربر BTR-80 که از موتور مدل 1240 V8-DTS با قدرت 240 اسب بخار و مجموعه رادیو 1231B که500 موج را موج را می تواند شناسایی کند. این نفربر توسط CN Rom Arm SA ساخته شده است. Zimbru 2000: نسخه ی بهبود یافته با بدنه ای بزرگ تر، موتور جدید Deutz BF4M 1013FC که قدرتی معادل 285 اسب بخار دارد. سیستم انتقال قدرت جدید آلیسون MD-3060 PR و نمونه ی اولیه برجک جدید که شبیه OWS 25R است.      در سمت راست نمونه اولیه نفربر Zimbru 2000 رومانی در سمت چپ نیز نفربر B-33 رومانی در رژه روز ارتش این کشور در شهر بخارست. 1 دسامبر 2009   اوکراین BTR-80UP: نسخه ی بهبود یافته که در داخل اوکراین به تولید می رسد و برای لهستان و عراق نیز صادر شده است. این نفربر با یک موتور قدرتمند 300 اسب بخار مجهز می شود که سیستم حفاظت زرهی اش نیز بهبود یافته است. BTR-80UP-KB: نسخه ی فرماندهی میدان نبرد. BTR-80UP-KR: نسخه ی کارخانه ای فرماندهی میدان نبرد. BTR-80UP-S: خودروی فرماندهی و ستاد. BTR-80UP-M: آمبولانس زرهی. BTR-80UP-BREM: خودروی بازیابی. BTR-80UP-R: خودروی شناسایی. BTR-80UP-T: خودروی ترابری.     نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس Military.ir Copyright تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است     منابع: http://www.army-technology.com/projects/btr80/ http://en.wikipedia.org/wiki/BTR-80

چاکر داش سینای عزیز :rose: برادر با توجه به این منبع http://en.wikipedia.org/wiki/M60_Patton در جلوی نسخه ی صمصام نوشته احتمالا زره کنتاکت 5، من دقیقا اون تیکه رو ترجمه کردم...

خواهش می کنم آرش خان، قابل شمارو نداره.   این ویژگی ها قبل از ساختن M60 هست و در نسخه ی نهایی اینها همه درش به کار نرفتند، در اصل ام 60 4 خدمه داره، راننده، فرمانده، توپچی و بارگذار

محمد جان ما هم به غیر از اینکه بگیم چاکریم حرف دیگه ای برای گفتن نداریم big_grin