kingraptor

جنگنده دفاع نقطه ای میگ-29 فالکروم

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

یه سر به سایت armada.ch بزن و گزارشات تحلیلی اون رو مطالعه کن. یه مرکز مطالعات نظامی با سه دهه سابقه فعالیت هست! اما درباره اف16 و میگ29 ، با در نظر نگرفتن مدرنیزه شدن میگ29های ایرانی و بخاطر همین فرض از جدیدترین مدل اف16 که البته به تعداد اندک وارد خدمت شدن (بهتره بگم مدلهای قدیمی ارتقا یافتن) را هم از بحث خط زده و MiG-29A را با F-16C تا بلاک 52 بدون رادار AESA مقایسه میکنیم. میگ29 برخلاف تصور دوستانی که نظر دادن و اشتباه بود! یک جنگنده است با دو حالت درگیری و پوشش هوایی که عبارتند از پرواز با پوشش رادار کنترل زمینی و پرواز بدون آن. بدلیل نوع ماموریت میگ29 یعنی دفاع نقطه ای بیشتر ماموریت اول کاربرد دارد. بنابراین این جنگنده هم مانند رقبای غربی خود از پوشش راداری 360 درجه بواسطه دیتا لینک برخوردار است. از نظر آیرودینامیکی و پروازی مشخصات MiG-29A و F-16C بصورت زیر است. به ترتیب میگ29 و اف16 وزن برخواست برای ماموریت رهگیری ، کیلوگرم: 15300 ، 12000 موتور و نیروی رانش ، کیلونیوتن: دو عدد جمعا 166 ، یک عدد 125 حداکثر سرعت در سطح دریا ، کیلومتر بر ساعت: 1500 ، 1470 حداکثر سرعت در ارتفاعات ، کیلومتر بر ساعت: 2450 ، 1890 برد عملیاتی در ارتفاع پائین بدون سوخت اضافی ، کیلومتر: 710 ، 800 برد عملیاتی در ارتفاع زیاد بدون سوخت اضافی ، کیلومتر: 1500 ، 2000 نسبت نیروی رانش به وزن: 1.09 ، 1.04 حداکثر شتاب جی: 9 نرخ صعود متر بر ثانیه: 252 ، 194 نرخ گردش زاویه ای بر ثانیه: 23.5 ، 21.5 حداکثر زاویه حمله: 45 ، 25 برد رادار در برابر سطح مقطع راداری 3 متر مربع ، کیلومتر: 60 الی 70 ، 50 الی 60 حداکثر برد شلیک به هدف نزدیک شونده ، کیلومتر: 60 ، 45 حداکثر برد شلیک به هدف دور شونده ، کیلومتر: 27 ، 18 تعداد موشکهای هوا به هوا: 6 ، 6 نگهداری به ازای هر ساعت پرواز ، نفر-ساعت: 11.3 ، 18 عمر سازه ، ساعت: 7000 ، 8000 قیمت: یکسان! تسلیحات میگ29 شامل موشک R-27R ، R-27T ، R-73 ، R-60 و اف16 شامل AIM-120C و AIM-9M میباشد. از نظر برد موشکی میگ29 به میزان 5 الی 10 کیلومتر برد بیشتری داشته و شانس شلیک اول را دارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سعد جان اين مقايسه بسيار جالبي است ولي اين اتفاق نمي افته اگر جنگ هاي هوايي اخير آمريكا رو بررسي كني معمولا از اف 16 ها به عنوان عمليات هاي OCA DCA SAED و عمليات هاي تخريب مواضع دشمن و تانك ها بيشتر استفاده مي كنن كه معمولا با يك يا دو اسكادران F/A 18 AND F15 اسكورت ميشن رادار هواپيماي اف 16 براي جنگ هاي هوايي مناسب نيست وتنها ميتونه يك هدف رو رهگيري كنه و توي داگ فايت به علت اينكه فقط يك موتو داره مرتب بايد پس سوز روشن و خاموش بشه كه برد عملياتي اون به شدت كاهش پيدا ميكنه به همين خاطر خيلي كم از اون تو در گيري هوايي استفاده ميكنن .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگر دوست داريد كارايي واقعي جنگنده اف 16 رو بدونيد بازي FALCON 4 رو توصيه ميكنم جون كاملا واقعي و غير مغرضانه طراحي شده و توي اين بازي اگر در حالت ACE قرار بديد ميتونييد يك درگيري كاملا واقعي با انوع هواپيما ها رو تجربه كنيد كه البته بعد از ياد گرفتن كاكپيت و آلاتش كه يك كمي سخته ولي كاكپيتش دقيقا مشابه اصليه اف 16 هاي بلاك 40 تا 52 رو ميتونيد آزمايش كنيد من براي نبرد زميني بلاك 40 و براي نبرد هوايي بلاك 50 رو توصيه ميكنم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله در پست قبلی خود به این موضوع اشاره کردم که ما بصورت مستقیم با اف16 نبرد هوایی نخواهیم داشت مگر اینکه بهشون حمله کنیم و اونا مجبور به دفاع بشن و احتمال حمله اف16 در نقش شکاری کم است. ارسال پست متوالی هم مجاز نیست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اقا سعید چرا اونا از اف 15 برای شکار استفاده می کنن صرفا بخاطره دو موتوره بودن؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

راستي بعضي از دوستان پيشنهاد دادن در جنگ احتمالي هيچ جنگنده اي را پرواز ندهيم. فكر ميكنم اين كار اشتباه بزرگي باشه. صدام هم همين اشتباه رو كرد و جنگنده هاش رو از ترس نابودي پرواز نداد و حتي بعضي هاشون رو هم زير زمين دفن كرد تا بعدا دوباره بيرون بياره ولي ...

آخه بنظر من آدم
1-بايد همه جانبه
2-منطقي و عقلاني
3-با ديد وسيع يا بلند يا..(كلمه ي مناسب براش پيدا نميكنم بهش ميگن :vision view)
به قضايا نگاه كنه.
صدام اشتباه كرد . چون اون حمله و لشگر كشي از اولش هم مشخص بود كه براي تسخير عراق-حمله ي زميني-فتح مركز بغداده..اما الان راجه به ايران چنين سناريوييه؟ سناريوي ايران در محافظه كارانه ترين حالتشون بمباران موضعي چندين نقطه هست و در بلندپروازانه ترين حالت انهدام مراكز و تجهيزات نظامي ايران تا جاي ممكن هست كه تا ميتونن دندانهاي ايران رو بكشند و ضعيف كنند . چيزي بيش از اين نيست.
حالا اگر حالت 2 رو فرض كنيم كه با اين كارمون عملا در جهت خواسته اشون حركت كرديم. حتي در حالت اول هم اونا بمباران هدفشون و برگشتن سالم نيروهاشون (براي اينكه جلوي رسانه هاي دنيا مسخره نشن) با تضمين 100٪ ميخوان...پس شك نكنيد كه هرچي جلوشون بخواد قرار بگيره رو ((در نظر دارن) از سر راه بردارند...حالا نيروي هوايي ما چقدر دندون براش باقي مونده كه اونا رو هم بندازيم به جون يك كنده ي درخت؟!!! وقتي ميدونيم نتيجه چندان به نفع ما نيست و بعد از چند ساعت يا شايدم 2-3 روز بمباران شديد ..علي ميمونه و حوضش؟! حوضي كه همه رو غدغن كردند كمكش كنه كه آبشو خالي كنه؟!
خب...!! هنوز هم ميگم..من باشم اگر تونستم روي كاغذ و روي زمين در بيارم كه اينا تعدادشون چقدره..مدلاشون چيه ..اگر شانس ساقط كردن اونا رو بيش از 51٪ بدست آوردم جنگنده هامو ميفرستم بالا! ولي نيروي هوايي ايران داشته هاش در حدي نيست كه به محض ديدن كوچكترين مخاصم پرنده هامون رو بفرستيم هوا و بگيم اگر سقوط كرديم فداي سرمون.
شايد در بخش هاي ديگه و بصورت نامنظم و نامتقارن و شايد فرسايشي امكان دندان گرفتن اين كنده ي درختو داشته باشيم..اما در نبرو هوايي دندون هامون خيلي استراتژيكه كه بودنشون و قديمي بودنشون از نبودنشون بهتره در اين وضعيت!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوست گرامی این تاپیک در مورد بررسی میگ-29 نیروی هوایی است و لطفا با اف-16 مقایهس نکنید چراکه اساسا اف-16 برای مامورت های زمینی بیشتر کاربرد داره . و اساسا بهتره با جنگنده هایی مقایسه کنیم که رهگیر هستند نه اف-16 . دوستان باز یادشون رفت . پوشش آواکس و هواپیما های جنگ الکترونیک رو در جنگ هوا به هوا فراموش کردند . پوشش آواکس یکی از مهمترین تجهیزات برای ماموریت های هوا به هوا است . البته نباید خاصیت و ویزگی های میگ-29 رو فراموش کرد . MiG-29B-Fulcrum A که همون نمونه ای هست که ایارن در اختیار داره و این جنگنده با استفاده از سیستم ECM برای مقابله با جنگ الکترونیک تا چندین درصد میزان اخلال در رادار توسط جنگنده های دشمن رو کاهش داده . جنگنده های میگ-29 به مدل های متفاوتی تقسیم می شوند و هر کدام تفاوت زیادی با دیگری داره . ولی به نظر من بهترین میگ های 29 از این نمونه هستند : MiG-29OVT ، MiG-29M ، MiG-29SM و MiG-29SMT از نمونه های خوب و عالی میگ-29 هستند . به نظر من خرید میگ-29 با شرایط کنونی بسیار به صرفه تر خواهد بود ولی نه میگ-29 ا . حداکثر باید مدل MiG-29OVT رو خرید که حتی خود روس ها هم اسرار دارند که این جنگنده رو خریدار کنیم . اساسا نمونه MiG-29OVT از شعاع عملیاتی خوب ، رادار مناسب ، سیستم OEN و سیستم TNMU و همچنین سیستم INER برای مقابله با جنگ های الکترونیک استفاده می کنه و این یکی از برگ های برنده MiG-29OVT که اگر ما با خرید اون جنگنده می تونیم در مقابل هواپیما های جنگ الکترونیک داشته باشیم . طبق همین گزارش همین سیستم INER که در جنگنده MiG-29OVT به کار رفته می تونه در مقابل امواج KAA-30AE50/ER که جزو قوی ترین موج اخلال کننده که در اف-22 هم به کار رفته ، در تجهیزات از جمله رادار و سیستم های کنترلی CPK هست به صورت 99.2 درصد مقابله کنه و همچنین با وجود سیستم های دیگر از جمله TNMU و OEN امکان داره که این میزان به صد درصد برسه . به نظر من سیستم های ضد جنگ الکترونیک بسیار در جنگ های امروزی مخصوصا در نبرد های هوا به هوا کاربرد داره مخصوصا زمانی که مطمئن باشیم که جنگنده های دشمن از این امر استفاده می کنند . راستی اقا سعید این قضیه مدرنیزه کردن میگ-29 چیه ؟؟؟ :mrgreen: یک توضیحی بدید .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
skywave عزيز در مورد اينكه نظر ادم بايد همه جانبه باشه باهتون موافقم ولي اخه مشكل اين جاست كه همين سناريويي كه شما گفتيد هم كم چيزي نيست كه ما بخايم ازش بگزريم. حتي اگه ما هواپيماهامون رو هم پرواز نديم نميتونيم مطمئن باشيم نابود نميشن اگه اومدن و پايگاه هاي هوايي رو هم بمباران كردن چي؟ميدونيد اگه يه بمب افكن استراتژيك امريكا بالاي يه پايگاه مثل مهر اباد ظاهر بشه يعني چي؟ يعني كل مهر اباد رو شخم ميزنه و ميره و تمام جنگنده هاي موجود در اون رو نابود ميكنه و ميره بدون كوچكترين تلفات!! درسته كه قصد امريكا در شرايط فعلي تسخير ايران نيست ولي اگه اجازه بديم كم كم ما رو نابود كنه بايد منتظر روزي باشيم كه امريكا واقعا قصد تسخير ايران رو داشته باشه يعني همون كاري كه با عراق كرد. در جنگ اول خليج فارس كه امريكا قصد تسخير عراق رو نداشت و صدام هم همين جور فكر كرد و جنگنده هاش رو به كشورهاي همسايه فراري داد و گروهي شون رو هم بر روي زمين نگه داشت ولي بعدا نيز نتوانست از جنگنده هاش استفاده كنه چون ديگه چيزي براش نمونده بود. اينكه با پرواز جنگنده هامون ممكنه اونا رو از دست بديم درسته ولي چاره اي به جز اين نداريم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
skywave, iraniansoldier, عزیزان داریم به فاجعه نزدیک میشیم! شما چه مسلمانی هستید که از فرار دفاع میکنید؟! یعنی چی اگر برتر باشم جنگنده ها میفرستم وگرنه فرار کرده و نظاره گر خواهم بود! اگر تفکر شما این است پس با عرض تاسف بنده دلیلی بر ادامه بحث نمیبینم! بهتر است از همین الان فرار کنیم چون ما ضعیفتر هستیم!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سعيد جان سو تفاهم شده من كي از فرار دفاع كردم؟ من كه ميگم بايد در هر شرايطي جنگنده ها رو پرواز بديم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بنده قصد جسارت نداشتم و تنها سعی کردم قبل از شما برای خود وظایفمون را در برابر تهاجم بیگانه تعریف کنم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

[align=center]میگ 29 فولکروم – از آغاز تا کنون [/align]

izp0rlmjneocjwd44yv0_thumb.jpg
نمونه اوليه ميگ 29 فولكروم

y5ca8uzk2xkm4nj4kxq_thumb.jpg


[align=center]1-1 * تاريخچه ميگ 29 [/align]

در سال 1979 چند عکس ماهواره ای پرده از ساخت جنگنده ای جدید در شوروی برداشت نظامیان واشنگتن هواپیما را ( رام – ال ) نامیدند که این نام چند سال بعد با آغاز تولید جمعی آن به میگ 29 تغییرکرد . پیمان ناتو نیز کد فولکروم را برای آن برگزید .
تا سال 1986 اطلاعات کمی در مورد فولکروم در دست بود ولی با به نمایش درآمدن این هواپیما در فنلاند به یکباره اطلاعات ارشمندی حاصل شد . تحولات ناشی از (پرستوریکا ) و کاهش مخفی کاری های شوروی باعث شد تا میگ 29 در بسیاری از نمایش های هوایی مانند پاریس (فارنبرو) به نمایش دراید .
روس ها برای این پرده برداری های زودهنگام دو تصمیم داشتند : نخست انکه کاهش فاصله فنی خود را به رخ غرب بکشند و دیگر خود نخستین نمایش دهنده آن باشند نه دیگر کشورهایی که این هواپیما به آنجا صادر شده بود .
طراحان هواپیما در جهان ظاهر این هواپیما را شبیه اف /ای 18 هورنت ( Hornet ) می دانند ولی اندازه های آن بیشتر به اف 16 نزدیک است . به خاطر وزن نسبتا سبک و موتورهایی قوی ،چابکی فولکروم دیگر هواپیماهای غربی را در سایه خود قرار می دهد . مانورهایی که به مدد این چابکی مقدور می شود درفاصله نزدیک و در ارتفاع پست برای بیاری از هواپیماهای غربی مرگ آور است .
میگ 29 همانطوریکه از نام آن برمی آید طرح دفتر مهندسی میکویان و گورویچ است این دو قبل از جنگ جهانی دوم در سال 1938 یک زوج فنی را تشکیل دادند که ماحصل همکاری آنها ساخت یک رشته جنگنده های موفق بود .
وظیفه اصلی این هواپیما حمله به مهاجمین است حال اگر هواپیمای مهاجم در ارتفاع کم در حال پرواز باشد میگ 29 از این موقعیت بیشترین استفاده را می برد . رادار پالس داپلر آن برای ردیابی هدف های متحرک نزدیک زمین کارآمد ترین وسیله ست در فاصله 40 کیلومتری رادار هواپیما اجسامی با سطح مقطع معادل یک متر مربع را منعکس می کند .
درگیری رزمی فولکروم به کمک 6 موشک هوا به هوا و دو قبضه توپ انجام می گیرد موشک ها مجموعه ای هستند از انواع حرارتی و راداری با بردهای کوتاه و متوسط . ترکیب تسلیحات قبل حمل توسط میگ 29 این مهم را می رساند که نزدیک شدن به هواپیما کاری ست بس مشکل و احتمال هدف قرار گرفتن هواپیما از فواصل زیاد محتمل تر است .
از نکات جالب میگ 29 که در کمترین هواپیماهای رزمی مشاهده می شود بسته شدن درب ورودی هوه هنگام حرکت روی زمین و قبل از برخاست است از آنجا که زیر هواپیما به زمین نزدیک است احتمال ورود اشیاء خارجی نظیر سنگریزه و نظایر آن بسیار زیاد است برای رفع مشکل درهای ورودی هوا بسته می شود و هوای مورد نیاز موتورها از طریق دریچه های بالای بال تامین می شود .
وجود سطح گسترش یافته لبه حمله ( لکس LEX ) نیز از نکات قابل توجه فولکروم است لکس قسمتی از بال است که روی ورودی های هوا را می پوشاند و باعث می شود بر مساحت سطوح (برازا) افزوده شود لازم به توضیح است که سطوح برازا سطوحی آیرودینامیکی هستند که نیروی بالارفته هواپیما را تامین می کنند .
داخل کابین میگ 29 شبیه به هواپیماهای آمریکایی دهه 1950 است برخلاف هواپیماهای مدرن غربی که انواع صفحات تلویزیونی و کامپیوتری دارند میگ 29 مجهز به همان آلات دقیق قدیمی عقربه ای ست . فلسفه روس ها برای این کار دست یابی به سادگی بیشتر و قابلیت اطمینان افزونتر و خرج های کم تعمیر است بهمین دلایل هدایت هواپیما نیز به شکل قدیمی از طریق قرقره و کابل اجزای مکانیکی انجام می شود امروزه اکثر هواپیماهای غرب با استفاده از سیستم پرواز با سیم Fly-By-Wire هدایت می شوند سیستم پرواز با سیم هدایت روان و مطلوبی را برای خلبان فراهم می کند .
صندلی پران میگ 29 از نوع کا-39 می باشد و دارای دو دسته پرتاب در بالای سر و بین دو پا دارد . صندلی پران این هواپیما قابلیت خود را در جریان نمایش هوایی پاریس نشان داد و قضیه از این قرار بود که در جریان پرواز میگ 29 در پاریس ناگهان موتورها از کار افتادند و هواپیما با شیبی زیاد به طرف زمین شیرجه رفت خلبان هواپیما با خوش شانسی ثانیه هایی قبل از انهدام هواپیما به خارج پرید .
موتورهای میگ 29 (اردی -33 ) نام دارند و از نوع توربوفن هستند در نتیجه سروصدای کمتری نسبت به دیگر جنگنده های با موتورهای توربوجت دارند .
(اردی -33 ) را با موتورهای اف 404 ساخت جنرال الکتریک مقایسه می کنند . گرچه از نظر قدرت در یک سطح هستند ولی به خاطر سبکی میگ 29 چابکی آن از رقیب آمریکایی خود اف /ای 18 بیشتر است سرعت میگ 29 به 2/2 ماخ می رسد که 4/0 بیش از اف 18 است .
از آنجا که در برخی از مانورها خلبان وارد شتاب هایی بیش از 9 برابر شتاب زمین می شود خلبان ها در هنگام پرواز البسه خاصی را می پوشند که (ضد –جی ) نامیده می شود .
میگ 29 دارای چند نوع سیستم خلبان خودکار یا (اتوپایلوت )است به کمک این سیستم ها می توان عمل تقرب یا دست یابی به تعادل را انجام داد هدایت هواپیما روی زمین از طریق پدال ها و یک دسته کنترل چرخ دماغه صورت می گیرد .
فولکروم برای برخاست 350 متر روی باند می دود و هنگام توقف نیاز به حدود 600 متر مسافت دارد .
یکی از مانورهای ممتاز این هواپیما مانور کبرا است . در این مانور هواپیمااز حالت افقی به حالت عمودی درمی آید ولی ارتفاع نمی گیرد . از دید ناظران به نظر می رسد که هواپیما فقط به جلو می آید و مانند مار کبرا آماده حمله به طعمه خود است . در واقع هواپیما با بیشترین سطح تماس خود با هوا به جلو سر می خورد و ارتفاع کمی میگیرد .
علاوه بر نمونه تک نفره یک نمونه دو نفره نیز توسط روس ها تولید می شود به طور سازمانی میگ 29 هواپیمایی است تک نفره و در میدان رزم نمونه های تک نفره وارد میدان می شوند ولی مقامات روسی اعلام کرده اند که نمونه های دو نفره علاوه بر وظایف آموزشی در رزم هوایی نیز به کار خواهند آمد .



[align=center]1-2* ميگ 29 در زمان فعلي [/align]

tujdl50wkgw675w4rfam_thumb.jpg

2avc33u5v510me467w4h_thumb.jpg


هواپیمای میگ 29 (نامگذاری ناتو: فالكرومFulcrum ) با هدف ایجاد برتری هوایی توسط اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شد . طراحی و ساخت این هواپیما توسط شركت میكویان از سال1970 آغاز و اولین فروند از این هواپیما در سال1983 وارد خدمت شد . هواپیمای میگ 29 از بهترین محصولات صادراتی برای شوروی در زمان خود و برای روسیه در حال حاضر بوده و توانسته سود قابل توجهی را نصیب سازندگان خود كند .

مشخصات عمومی هواپیمای میگ29:
به دلیل طرحهای بسیاری كه برای گسترش و بهینه سازی هواپیمای میگ 29 بروی این هواپیما صورت گرفته هواپیمای میگ 29 فعلی با نمونه اصلی كه در قالب طرح LPFI تولید شد متفاوت است میگ29 در حال حاضر از سیستم آیرودینامیكی شبیه هواپیمای سوخو27 استفاده میكند اگر چه دارای تفاوتهای مشخص با سیتستم آیرودینامیكی سوخو27 میباشد . در ساختمان میگ29 از آلومینیوم تا حد زیادی استفاده شده و در بعضی از نقاط نیز از تركیبات کامپوزیت نیز بهره گیری شده است . بالهای این هواپیما در بالاترین نقطه بدنه و بصورت یكپارچه و با زاویه 40 درجه به بدنه متصل هستند و دو بال افقی نیز در جوانب خروجی موتور هواپیما رو به بیرون نصب قرار گرفته اند . در هواپیمای میگ29 از دو موتور توربوفن كلیوف آر دی33 با پس سوز(Klimov RD-33) استفاده میشود .ظرفیت مخازن سوخت داخلی میگ29 بی (MiG-29B) تنها 3200 كیلوگرم است كه این ظرفیت كم باعث شده است تا برد عملیاتی این هواپیما محدود باشد البته این هواپیما میتواند از تانكرهای خارجی نیز استفاده كند

در نمونه های جدیدتر میگ29 از فضای میان بالها و بدنه و سایر فضاها نیز برای حمل سوخت بیشتر استفاده شده است و تمام نمونه های میگ29 دارای توانایی سوختگیری در آسمان هستند كه این امر به گسترش محدوده عملیاتی و افزوده شدن به كارایی این هواپیما كمك مینماید نمونه های جدید میگ29 ساختار آنان بهینه سازی شده و به ساختار (Fatback) تغییر یافته است این ساختار با استفاده از فضای داخلی و گسترش آن امكان افزودن به ظرفیت مخازن داخلی فراهم میكند كه به صورت واضح در برامدگی كوهان مانند پشت هواپیما قابل دیدن است .

برای كنترل میگ29 از كنترل هیدرولیك استفاده میشود این سیستم هیدرولیك شبیه سیستم هیدرولیك سوخو27 (fly-by-wire) نیست اما این هواپیما بسیار چالاك و از قدرت مانور خوب و پایدارای مناسبی برخوردار است و خلبان در هنگام چرخش به اطراف میتواند به خوبی هواپیما را كنترل كند با توجه به این عوامل و ساختار این هواپیما هواپیمای میگ29 میتواند فشاری معدل9 جی را تحمل كند. به وسیله سیستمهای كنترل نرم افزاری موجود هواپیما خلبان را از انجام حركاتی كه فشاری بیشتر از حد استاندارد باز میدارد كه این سیستم میتواند توسط خلبان غیر فعال شود . كابین خلبان در نمونه های عادی دارای صفحه نمایشگر HUD هستند و فاقد HOTAS هستند و به طور كلی آنالوگ هستند بنابراین وسایل عقربه ای فراوانی در ان به چشم میخورد و نكته ای كه در اولین نگاه به كاكپیت میگ29 جلب توجه میكند این است كه این كاكپیت بسیار شبیه به كابین خلبان هواپیمای میگ23 است كه قابلیت تغییر كاكپیت و سفارشی نمودن آن به سادگی ممکن است و به طور كلی نمونه های ابتدایی میگ29 از نظر تكنولو‍ژی برتری چندانی نسبت به سایر هواپیمای ساخت شوروی ندارد .


در نمونه های ارتقا یافته شده میگ29 كاكپیتهای شیشه ای به همراه صفحه پیشرفته نمایشگر CRT چندمنظوره و HOTAS به این هواپیما افزوده شده است و از صندلی پران Zvezda K-36D كه دارای كارایی خوبی است در كاكپیت میگ29 استفاده میشود .


[align=center]**************************************************************************[/align]

[align=center]**با جنگنده های خانواده میکویان و گورویچ آشنا شوید **[/align]

* ميگ 21 - فيشبد *

74rqthinwqh8wydp3kgx_thumb.jpg

*مشخصات :
اولین پرواز 1958
نوع ماموریت : اکثرا رهگیر و در مواردی بمباران
قدرت : یک موتور با قدرت 5/5 تا 5/7 تن ( بسته به مدل هواپیما )
اندازه های ظاهری :عرض 15/7 متر و طول 76/15 متر
وزن خالص : 5643 تا 5715 کیلو ( بسته به مدل آن )
سنگینی : 6800 تا 9400 کیلومتر ( بسته به مقدار بنزین و مهمات )
سرعت : در سطح دریا 05/1 صوت در ارتفاع بالا (با وزن سبک )1/2 صوت
سقف پرواز : 18000 متر
برد پروازی با حداکثر بنزین : 1118 کیلومتر
مهمات : یک توپ 23 میلی متری با 200 تیر فشنگ – یک مقر حمل بنزین با گنجایش 500 لیتر – 4 مقر در زیر بال ها به ظرفیت 2 تن
دارای یک رادار با برد 50-30 کیلومتر با قابلیت های حمل موشک های هوا به هوای AA-2 از نوع حرارتی و AA-8 (آفید ) از نوع حرارتی .

** میگ 21 و سلاح هایی که حمل می کند :
1- موشک هوا به هوای AA-2 موسوم به آتول از نوع راداری
2- راکت
3- بمب 500 کیلویی
4- مخزن سوخت خارجی با ظرفیت 500 لیتر
5- تیربار23 میلی گرمی
6- مخزن پاد – مخصوص جنگ الکترونیک
7- موشک هوابه هوای AA-8 آفید از نوع حرارتی هدایتی پیشرفته
8- موشک AA-2 حرارتی
9- پاد مخصوص ضد الکترونیک [/color]

----------------------------------------------------------------------------------------------------

میگ 23 –فلاگر
مشخصات میگ 23

xskr0uelpm91tbwv9aj3_thumb.jpg

اولین پرواز :1966
نوع ماموریت : شکاری بمب افکن
قدرت : یک موتور 7-12 تن (بسته به مدل ) – نوع مخصوص روسها 12 تن
اندازههای ظاهری : عرض 25/14 متر ( بال باز ) -17/8 متر (بال بسته )- طول 8/16 متر ( با احتساب لوله نوک 23/18 متر ) – ارتفاع 36/4 متر
وزن خالص 10 تن (با ماموریت رهگیری 5/14 تن ) و ( با ماموریت بمباران 5/18 تن )
سرعت : در سطح دریا 1/1 صوت در ارتفاع بالا 3/2 صوت
سقف پرواز 18500 متر
شعاع عملیاتی : 900 کیلومتر ( برد پروازی با حداکثر سوخت 2800 کیلومتر )
مهمات : یک تیربار 23 میلی متری با 200 تیر فشنگ و 5 مقر حمل مهمات
دارای یک رادار با برد 85-54 کیلومتر

**راهنمای تجهیزات میگ 23
1- دو نوع موشک هوا به زمین از نوع AS-7 (کری )
2- یک جفت موشک هوا به هوای حرارتی AA-8 آفید
3- تیربار 23 میلی متری
4- موشک هوا به هوا از نوع AA-2 آتول [/color]

-------------------------------------------------------------------------------------------------

میگ 25 – فاکس بت

wmk6tp6b37k1pjw3lqa_thumb.jpg

اولین پرواز : 1965
نوع ماموریت : عکسبرداری و در مواردی رهگیر
قدرت : دو موتور هریک به قدرت 10 تن
اندازه های ظاهری : عرض 5/13 متر – طول 24 متر – ارتفاع 6 متر
وزن خالص : 20 تن – سنگین ترین حالت 35 تن
سرعت : در سطح دریا 85/0 صوت ارتفاع بالا 2/3 صوت ( نوع شناسایی ) – 8/2 صوت (نوع رهگیر )
سقف پرواز : 27000 متر ( نوع شناسایی ) – 25000 متر (نوع رهگیر )
شعاع عملیاتی : 1448 کیلومتر ( نوع شناسایی ) 1125 کیلومتر ( نوع رهگیر )
برد رادار : نوع رهگیر 120 کیلومتر که یک هدف را از فاصله 70 کیلومتری می تواند ردیابی کند .
مهمات : موشک های هوا به هوای AA-6 آکرید و AA-7 اپکس و AA-8 آفید .
این هواپیما بدنبال طراحی بمب افکن B-70 آمریکا که در سال 1957 به طور ازمایشی ساخته شده بود پا به عرصه طرح گذاشت و اگرچه پروژه آمریکایی کنار گذاشته شد ولی ساخت میگ 25 به انجام رسید .
میگ 25 (رهگیر مخصوص ارتفاع بالا ) و نیز شناسایی آن از نظر پرواز در ارتفاع پایین ضعیف است و نوع رهگیر آن قادر به شرکت در یک نبرد هوایی از نوع درگیری نزدیک نمی باشد .[/color]
------------------------------------------------------------------------------------

میگ 27 –فلاگر

vaukojtsdkc9uuaoo66y_thumb.jpg

اولین پرواز : 1970
نوع ماموریت : تهاجمی
قدرت : یک موتور به قدرت 5/11
اندازه های ظاهری : عرض 24/14 متر (بال باز ) 17/8 متر (بال بسته ) – طول 17 متر – ارتفاع 36/4 متر
وزن خالص 10 تن با حداکثر سنگینی 20 تن .
سرعت : در سطح دریا 1/1 صوت – در ارتفاع بالا 6/1 صوت
سقف پرواز : 15240 متر
شعاع عملیاتی : 386 کیلومتر
برد پروازیبا حداکثر سوخت :2500 کیلومتر
تسلیحات : یک تیربار 6 خان (با 500 تیر فشنگ 23 میلی متری ) و 5 مقر حمل سوخت و مهمات که هرکدام تا 700 کیلو ظرفیت دارند . کل قابلیت حمل مهمات باید تا 3 تن باشد .
میگ 27 نوع پیشرفته تر میگ 23 (با همان نام فلاگر ) است که قابلیت های بهتری من جمله مقدوریت حمله هوایی و زمینی تواما را داراست .

** راهنمای تجهیزات میگ 27 :

1- بمب 500 یا 250 کیلویی مخصوص ارتفاع بالا
2- موشک هوا به زمین
3- موشک هوابه هوای حرارتی آتول با قابلیت حمل AA-8 حرارتی پیشرفته
4- تیربار چند خان 23 میلی متری با 500 تیر فشنگ
5- بمب های 500 کیلویی مخصوص ارتفاع پایین

------------------------------------------------------------------------------


منبع :
مجله دانستنيها - سال دوازدهم شماره 242
دوره جديد شماره 6
و
http://www.f22.mihanblog.com



در پايان نظر دوستان عزيز رو به لينك زير (‌همين سايت )‌ براي دريافت اطلاعات تكميلي تر جلب ميكنم :
http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3012

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در جنگ خلیج فارس خلبانا f16 امریکا قدرت مانور آن خیلی از f16 بیشتر است
ولی ضعف راداری میگ و تجهیزات الکترونیکی و ان باعث شکست این جنگنده درآسمان بوده[size=18][/size]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.