امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

خواهش می کنم

اما يه سوال چه جوري بايد نابودش كرد ؟



فکر می کنم فقط از طریق آتش غیر مستقیم مثل توپخانه های دور زن و دقیق زن.





واقعا توازن زرهي رو بر هم ميزنه براي مقابله با كيفيت اين تانك چه مقدار بايد كميت زرهي رو ارتقا بديم براي مثال براي T72?



تی 72 تانک 40 سال پیش است و دارای طراحی قدیمی است و قابلیت ارتقای خیلی زیادی هم ندارد. به خصوص اینکه بخواهیم آنرا با این تانک رودررو سازیم.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر


خواهش می کنم



فکر می کنم فقط از طریق آتش غیر مستقیم مثل توپخانه های دور زن و دقیق زن.





تی 72 تانک 40 سال پیش است و دارای طراحی قدیمی است و قابلیت ارتقای خیلی زیادی هم ندارد. به خصوص اینکه بخواهیم آنرا با این تانک رودررو سازیم.
اما يه سوال چه جوري بايد نابودش كرد ؟


واقعا توازن زرهي رو بر هم ميزنه براي مقابله با كيفيت اين تانك چه مقدار بايد كميت زرهي رو ارتقا بديم براي مثال براي T72?


علي جان حرف شما كاملا متين من اين سوال براي اين پرسيدم كه معتقدم اين تانك مدرن يا با همكاري امريكا ساخته شده يا آمريكا به صورت خيلي ساده به اون دسترسي داره و از طرف ديگه مدرن ترين تانك هاي موجود ما همين تي هفتاد و دوهاي بهينه سازي شده هستش كه خيلي حرف و حديث در مورد كارايي اون در مقابل نيروهاي زرهي جديد غربي هستش و از طرف ديگه اينكه فكر نكنم توپخانه ما توان اجراي چنين آتشي رو در زمان رزم به صورت پايدار رو داشته باشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این هم یک ویدئو از این تانک


[url="http://isherwood.persiangig.com/HITLER/W%20i%20C/k2%20bp%20%283%29.FLV"][size=5][b]لینک دانلود[/b][/size][/url]
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

انصافا غولیست برای خودش
این غول هم توجیهی مثل کره شمالی داره، که بخواد غیر اتمی حمله کنه یکی از اهرم های اصلیش توپخانه و زرهیش خواهد بود

یکی از بزارهای خیلی خوب برای برخورد با همچین تانکی، موشکهای C-70X البته خانواده هدایت تلوزیونی و هدایت حرارتی این موشکها و یا موشکهای AGM-65 هستند
17795667543247221202.jpg

هم کبری ها هم شاهد ها قابلیت حمل این موشکها رو دارند،
24485010971921132048.jpg

موشک C-704 که شخصا ارادت فراوانی بهش دارم رو کرار هم دیدیمش، 25 کیلوگرم کلاهک نفوذ کننده حمل می کنه و بردی معادل 25 کیلومتر با امکان برنامه ریزی داره، یعنی می تونه به روی یک منطقه ای بدون قفل از پیش خودش دنبال هدف بگرده،
و جالبه که وزن این موشک هم فقط 100 کیلوگرمه، یعنی هر کبری می تونه 4 تیر از اون و هر شاهد می تونه 2 تیر از اون رو حمل کنه

یک نکته ای که در مورد این تانکها هست، هر چقدر پیچیدگی و قدرت و به تبع اون قیمتشون میره بالا، تعدادی که میشه انتظار داشت در صحنه نبرد حاظر بشه میاد پائین،
K-2 در برابر چند موشک کرونت یا همین تاوهای حمله از بالا دوم میاره؟ 1، 2 یا 5 تا؟
توی صحنه نبرد،با دوتا لانچر به نظرم میشه 5 تا موشک رو به سمت زره سینه یه K-2 شلیک کرد؛
این پنج موشک اگر زره رو نشکافن قطعا صدمات درست و در مونی به سایتهای هدفگیری و الکترونیک تانک وارد می کنن،

یکی از راههای خوب دیگه بر خورد با K-2 هم جمینگه، استفاده از پرتو لیزر برای کور کردن اینفراردش، جم کردن مسافت یاب لیزریش،
یکی از بزرگترین پاشنه های آشیل سیستمهای زرهی مدرن به نظر من الکترو نیکشونه،
امروزه موشکهای زره به خاطر نوع خاص سر جنگیشون خیلی نمی تونن به این تجهیزات صدمه وارد کنن،
اما ساختن موشکهایی با کلاهک مینی EMP یا ترموباریک (که اصلا ار پی جیش هست) یا ترکش شونده به راحتی حتی در حضور سیستمهای دفاع فعال
می تونه تانک رو کور و کر و عملا به یک شکار ساده تبدیل کنه

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنونم از دوستان

البته مرتضی جان راه هایی برای دور زدن سیستم دفاع فعال تانک ها وجود دارد. اما در مجموع کار چندان ساده ای هم به نظر نمی رسد. به هر حال تانکی که برای قرن 21 طراحی شده و قیمت 8 میلیون دلاری آن ، به طور قطع به یقین تانکی است که به اندازه کافی در آن به اقدامات حفاظتی و مقابله توجه شده است. تانک های امروزی دارای تجهیزات اپتیکی قدرتمند و حفاظت شده ای هستند و امکان اخلال در اینفرارد شان وجود ندارد. رادار آن هم سری است و هیچ کشور دیگری از ساختار و عملکرد و قابلیت های آن اطلاع ندارد و معلوم نیست اخلالگر ها بتوانند در سیستم رادار آن اخلال به وجود بیاورند. موشک های ضد تانک هم البته روشی کاملا مطمئن و قطعی برای مقابله با تانک ها به شمار نمی روند. اگر بحث تانک در برابر ضد تانک را دنبال کرده باشید متوجه این موضوع خواهید شد. اما در هر صورت هر ساخته دست بشر دارای نقطه ضعف است و از طریق این نقطه ضعف آن می توان به آن ضربه زد. کی 2 نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما خب هرچقدر تانک ها پیشرفته تر می شوند ، مقابله با آنها نیز سخت تر می شود. واقعیت این است که اگر شکار تانک (تانک های امروزی مثل آبرامز و ...) کار ساده ای بود ، کشورهای مطرح جهان هیچگاه آنرا توسعه نمی دادند. مثلا شوروی پس از ساخت تی 72 هیچگاه تلاش نمی کرد تی 80 بسازد و یا آمریکا پس از ساخت ام 60 هیچگاه اقدام به طراحی و ساخت آبرامز نمی کرد.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='Morteza313' timestamp='1346717689' post='268944']
یکی از راههای خوب دیگه بر خورد با K-2 هم جمینگه، استفاده از پرتو لیزر برای کور کردن اینفراردش، جم کردن مسافت یاب لیزریش،
یکی از بزرگترین پاشنه های آشیل سیستمهای زرهی مدرن به نظر من الکترو نیکشونه،
امروزه موشکهای زره به خاطر نوع خاص سر جنگیشون خیلی نمی تونن به این تجهیزات صدمه وارد کنن،
اما ساختن موشکهایی با کلاهک مینی EMP یا ترموباریک (که اصلا ار پی جیش هست) یا ترکش شونده به راحتی حتی در حضور سیستمهای دفاع فعال
می تونه تانک رو کور و کر و عملا به یک شکار ساده تبدیل کنه
[/quote]

البته همونطور که در پست قبلیم عرض کردم ، سرعت پایین واکنش سیستم حفاظت فعال این تانک (بر طبق اطلاعات رسمی اعلام شده) نسبت به APS های اروپایی و غربی باعث میشه شیوه های غلبه بر این سیستمها (استفاده از زمان Reset بین سیکل کاری سیستم) در مقابل این تانک راحتتر و موشکهای دو تیر مثل RPG-30 دارای احتمال بیشتری برای نفوذ به چتر دفاعی تانک بشن .

برای مقابله با رادار موج میلیمتری البته استفاده از Decoy بنظر موثر تر از اختلال میاد . هرچند بحث سری بودن رادار ، طرز کار و فرکانس کاریش هم هست اما با روشهای DRFM میشه امواج رادار رو دریافت و مشخصات موج (مثل فرکانس و...) رو بدست آورد تا برای جمینگ استفاده کرد .
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بعله البته که پشت طراحی این تانکها کلی فکر و طرح هست و قابل مقایسه با نسلهای قبلشون نیستند، اما به طور خاص تو مساله اخلال
اگر در جنگ 1991 خیلج فارس حتی تونستند رادار F-15 ها و حسگر های فروسرخ دو رنگ AIM-9M رو مختل کنند،
قطعا توانایی اخلال یک رادار بسیار ساده تر روی K-2 یا تروفی و یا سیستمهای دید در شبشون هم موجوده، نمیگم سادست به هیچ وجه بلکه با مقدورات صحنه نبرد ممکنه
اون C-704 رو هم جدی بگیرید به نظرم، امکان پرتاب زمین پایش هم هست، برای کبری های نان تاو ما هم قابلیت نصب و عملیات داره ( با توجه به نصب ماوریک روی این کبری ها)

یه چیز دیگه هم عرض کنم، اونچه که روی K-2 یا تروفی های اسرائیلی می بینیم خیلی هم رادار نیست،

عملا یک میدان مغناطیسی به وجود میاره و با ورود جسم فلزی به این میدان مغناطیسی یک موقعیت تقریبی از مکانی که اون میدان مغناطیسی آزرده شده رو بدست می آره و پرتابه رو شلیک می کنه،
اینطور نیست که یه سیگنالی بفرسته و سیگنال برگشتی رو پروسس کنه، البته این مزایایی هم داره مثل کم کردن شدید هزینه تمام شده سیستم یا امکان جایگزینی سریعش

جنگ ضد زره سخت بود، سخت تر هم شده، از اونور نباید از پیشرفتهای نیروهای ضد تانک هم غافل بشیم
خمپاره ها 120 میلی متری و راکت های 122 میلی متری هدایت شونده، موشکهای ضد زره به مراتب جدید تر و با قابلیت حمله از بالا
IED ها و مین های هوشمند و بسیار قدرتمند تر
سوال اینه که توازن این قدرت زره-ضد زره نسبیت به 20 سال قبل که مثلا T-72 زره واکنشی و در برابر تاو بود تغییری کرده؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]عملا یک میدان مغناطیسی به وجود میاره و با ورود جسم فلزی به این میدان مغناطیسی یک موقعیت تقریبی از مکانی که اون میدان مغناطیسی آزرده شده رو بدست می آره و پرتابه رو شلیک می کنه،[/quote]
بعد از ایجاد میدان مغناطیسی موشک چطور شناسایی(با کدوم سنسور) میشه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب مرتضی.

به نظر شما چه کشورهایی می توانند از تانک هایی مثل این تانک استفاده کنند؟؟ مسلما کشوری مثل افغانستان هیچگاه از کاربران این تانک نخواهد بود. بلکه کشورهایی مثل همان کره جنوبی و کشورهای با بودجه نظامی بالا و البته سازمان رزم منسجمتر و مستحکمتر. همان کره جنوبی که در ساختار نیروی هوایی خود بیش از 150 اف 16 و حدود 60 فروند اف 15 اسلم ایگل دارد. کشوری که از چنین تانک پیشرفته ای استفاده می کند ، مسلما مجهز به نیروی هوایی قدرتمندی است که توان ایجاد برتری هوایی را نیز داشته باشد. پس می بایست این ها را هم در نبردهای هوایی تون دخیل کنید. در ضمن بهتر است شرایط را برابر فرض کنید. یعنی اگر شما توان حمله هوایی علیه نیروی زمینی دشمن را دارید و می توانید با هلیکوپتر به این تانک حمله کنید ، این توانایی را برای دشمن هم قائل شوید. اینکه وضعیت نیروهای خودی را در بهترین شرایط توصیف کنید و شرایط نیروهای دشمن را در بدترین وضعیت ، نمی تواند مقایسه جالبی به دست بدهد. فکر ایجاد اخلال در رادار این تانک را هم از سرتون بیرون کنید. (در ضمن رادار سیستم دفاع فعال این تانک متفاوت و مجزا از رادار اصلی تانک است) چون اولا حتی اگر موفق به از کار انداختن رادار این تانک هم شوید ، سیستم کنترل آتش مرکزی تانک از کار نخواهد افتاد. چون تقریبا مجزا از همدیگر فعالیت می کنند. در ثانی باز هم عرض می کنم کشوری که از چنین تانک پیشرفته و پیچیده و گرانقیمتی استفاده می کند ، به اندازه ای در صنعت الکترونیک پیشرفت کرده است که مانع از چنین اقداماتی شود. ثالثا این وسیله تانک است و در هر لحظه می تواند مکان خود را تغییر دهد. استفاده از KORNET - E برای دور زدن سیستم دفاع فعال می تواند بسیار مفید و کارآمد باشد و به احتمال قوی توان عبور از سیستم دفاع فعال را دارد. اما می بایست دید که آیا در شرایط واقعی میدان نبرد چنین شرایطی پیش می آید که KORNET - E بتواند به موقعیتی دست پیدا کند که بتواند این تانک را هدف قرار دهد؟؟ موقعیت های زیادی را می توان توصیف کرد که این تانک در آن موقعیت توان مقابله با تهدیدات را نداشته باشد. اما اولا خیلی از این موقعیت ها در میدان واقعی نبرد پیش نمی آید. ثانیا موقعیت های بیشماری را می توان توصیف کرد که مقابله با این تانک ممکن نباشد.

در رابطه با جنگ زرهی و ضد زره ، به نظر من علیرغم تصور خیلی از دوستان متاسفانه پیشرفت تانک ها جلوتر از پیشرفت ضد تانک ها است. فعلا در حال حاضر ارتش آمریکا طلایه دار لشکرهای زرهی قدرتمند در جهان است (البته متاسفانه) . همانطور که می دونید امروزه تمامی آبرامزهای مدل M1A2 SEP 2003 و همچنین 2007 های ارتش آمریکا مجهز به سیستم مدیریت میدان نبرد از نوع FBCB2 (و در آینده به سیستم BFT نیز مجهز خواهند شد) هستند. تمامی برادلی ها در مدل M2A3 هم به این سیستم مجهز هستند. همچنین M109A6 پالادین ها هم به این سیستم مجهز می باشند. این سیستم به صورت یکپارچه بر روی کلیه خودروهای زرهی که در یک یگان مشغول به خدمت هستند ، نصب است. فرض کنید یک ستون زرهی آبرامز در حال حرکت هستند. به محض اینکه اولین تانک متوجه خطر شود ، به واسطه این سیستم یکپارچه که بر روی خودروهای زرهی و تانک ها وجود دارد ، همگی خودروها متوجه خطر مذکور می شوند. یعنی در واقع برادلی ها ، پالادین ها و آبرامز ها همگی دارای سیستم یکپارچه مدیریت میدان نبرد هستند و همگی می توانند به طور همزمان متوجه خطر مذکور شوند. در این حالت شما تنها با یک تانک درگیر نمی شوید ، بلکه با کل یگان دشمن درگیر می شوید. یک تانک هدف را می یابد و آن هدف را برای تانک های دیگر مانیتور می کند. در اینجا تانک ها و سایر خودروهای یگان زرهی مذکور می توانند هدف را برای هم مانیتور کرده و آنرا مدیریت کرده و آنرا به بازی بگیرند. اگر یگان زرهی آمریکا نیاز به پیاده نظام برای مقابله با پیاده نظام دشمن داشته باشد ، بلافاصله برادلی ها حاضر می شوند و نیروهای داخل آن از برادلی خارج شده و با نیروهای دشمن به نبرد می پردازند. اگر یگان زرهی آمریکا نیاز به آتش ساپورت داشته باشد و اگر شما خمپاره انداز 120 میلیمتری و یا راکت انداز 122 میلیمتری ضد تانک را در نظر بگیرید ، پالادین ها به سرعت می توانند به این نیاز پاسخ داده و می توانند اثرات آتش توپخانه شما را خنثی کنند. (حضور رادارهای کشف کننده مکان مبدا توپخانه دشمن را فراموش نکنید) یک لشکر زرهی متشکل از حدود 360 آبرامز و 240 برادلی و 112 پالادین با سیستم یکپارچه مدیریت میدان نبرد می توانند به خوبی میدان نبرد را مدیریت کنند. آنها می توانند به واسطه ارتباط سریعی که بین آنها وجود دارد به خوبی میدان نبرد را و مدیریت کنند. همانطور که می بینید وجود سیستم FBCB2 سبب می شود که نتوانید صرفا با در اختیار داشتن تاو و توفان و کورنت و امثالهم به سادگی به جنگ لشکرهای زرهی دشمن بروید. در ضمن حضور رادارهایی که مبدا آتش توپخانه دشمن را کشف می کنند را نیز فراموش نکنید. در ضمن این نکته ظریف را هم فراموش نکنید که امروزه قویترین و پیشرفته ترین تسلیحات ضد تانک نیز متعلق به همان کشورهای غربی است که در زمینه نیروهای زرهی پیشتاز هستند. پس همانطور که می بینید جنگ های زرهی امروزی چندان هم ساده نیستند و صرفا با در اختیار داشتن موشک ضد تانک نمی توان به جنگ لشکرهای زرهی دشمن رفت.

البته این توصیف بنده ، صرفا یک مثال بود. اما واقعیت امر این است که امروزه مقابله با نیروی زرهی دشمن به هیچوجه کار ساده ای نیست. همچنین در ساختار ارتش آمریکا معمولا پیشروی زرهی پس از آنکه حملات گسترده هوایی انجام شد و مراکز ارتباطی و فرماندهی از بین رفت ، پس از آن پیشروی زرهی آغاز می شود. این نکته را هم نباید فراموش کرد.

ضمن اینکه سلاح های ضد تانک مثل کورنت و تاو و جاولین نیز به منظور یکسان سازی میدان نبرد استفاده می شوند. یعنی فرض کنید شما در راس یک گروهان 100 نفره در حال جنگ با گروهان 100 نفره دشمن هستید. گروهان دشمن به چند تانک مجهز هستند که وجود آنها برای شما ایجاد مزاحمت می کند. در این حالت از سلاح ضد تانک برای انهدام تانک دشمن و یکسان سازی شرایط استفاده می شود. شما با انهدام تانک های دشمن به وسیله سلاح های ضد تانک ، در واقع شرایط بین گروهان خود و گروهان دشمن را یکسان کرده اید. بیشترین استفاده ای که از موشک ها و تسلیحات ضد تانک می شود همین است. والا شما صرفا با در اختیار داشتن موشک های ضد تانک نمی توانید به جنگ یک لشکر زرهی بروید. کما اینکه دیدیم در جنگ تحمیلی نیز همینگونه بود. نیروهای زرهی عراق که در قالب لشکرهای زرهی پیشروی می کردند ، عمدتا توسط هوانیروز ما متوقف می شدند ، نه به وسیله پیاده نظام و تسلیحات ضد تانک شان. در دو جنگ آمریکا علیه عراق نیز این موضوع را شاهد بودیم. عراق در دشت های باز این کشور با تانکهایش جلوی پیشروی تانک های آمریکایی ایساد نه با نفراتش.

[b]مبحث تانک و روش های مقابله با آن خیلی خیلی گسترده تر از آن است که بتوان صرفا با ترسیم یک یا چند موقعیت میدان نبرد ، به توصیف پیروز تقابل این دو پرداخت. برای بحث در این باره می توانید در تاپیک زیر شرکت کنید.[/b]

[url="http://www.military.ir/forums/topic/13509-%d8%aa%d8%a7%d9%86%da%a9-%d8%af%d8%b1-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%d8%a8%d8%b1-%d8%b6%d8%af-%d8%aa%d8%a7%d9%86%da%a9/"]http://www.military....-برابر-ضد-تانک/[/url]

همه اینها مثالهایی بود از تقابل لشکرهای زرهی با یگان های ضد تانک. اگر مایل به بحث در این باره هستید ، می توانید در تاپیک مذکور بحث رو ادامه بدید.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ . ن

البته مرتضی جان منظورم شخص شما نیست و به طور کلی عرض می کنم. ما عادت کردیم وقتی خودمون یک جنگ افزار تولید می کنیم ، اونرو شکست ناپذیر توصیف کنیم. اما تجهیزات پیشرفته کشورهای دیگر را به گونه ای توصیف می کنیم که گویا قوطی حلبی هستند. مثل همین جریان 12 مایلی سواحل آمریکا. آمریکا که قویترین ناوگان دنیا رو در اختیار دارد ، ناوگان خود را وارد خلیج فارس می کند. اونوقت ما ادعا می کنیم که کلیه سیستم های این ناوها را شنود اطلاعاتی می کنیم و قادریم در عرض یک دقیقه صدها موشک به سمت ناوگان آمریکا شلیک کنیم و آنها را در یک لحظه نابود کنیم. یعنی ناوگان آمریکا را به گونه ای توصیف می کنیم که گویا کاملا بی مصرف هستند و صرفا دکوری هستند. حالا که ما این همه قابلیت داریم و می توانیم در یک چشم به هم زدن ناوگان عظیم آمریکا را نابود کنیم ، آیا آمریکا صد برابر این کار را نمی تواند در 12 مایلی کشورش علیه ناوگان ما انجام دهد؟؟ این یک مثال بود و از قدیم گفتن در مثل مناقشه نیست. بهتره به زحمات و کوشش دیگران احترام بگذاریم.

راستی اگه این تانک 8 میلیون دلاری را اینقدر ساده می شه از بین برد ، پس اگر ما در جنگ احتمالی با آمریکا تانک هامون (تی 72 اس و ذ3 ) رو وارد کنیم ، در یک چشم به هم زدن از بین می روند. درست نمی گم؟؟
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='Morteza313' timestamp='1346775282' post='269104']
یه چیز دیگه هم عرض کنم، اونچه که روی K-2 یا تروفی های اسرائیلی می بینیم خیلی هم رادار نیست،

عملا یک میدان مغناطیسی به وجود میاره و با ورود جسم فلزی به این میدان مغناطیسی یک موقعیت تقریبی از مکانی که اون میدان مغناطیسی آزرده شده رو بدست می آره و پرتابه رو شلیک می کنه،
اینطور نیست که یه سیگنالی بفرسته و سیگنال برگشتی رو پروسس کنه، البته این مزایایی هم داره مثل کم کردن شدید هزینه تمام شده سیستم یا امکان جایگزینی سریعش
[/quote]

مرتضی جان بنظر شما موقعیت یابی دقیق و Tracking (جهت انهدام) با مکانیزمی که گفتید شدنی هست ؟! تا جایی که بنده میدونم تنها آلیاژهای مشخص و پیچیده ای از آلومینیوم هستند که تاثیر قابل توجه روی خطوط میدان مغناطیسی میذارن (کجش میکنند) نه تمام فلزات ! تازه این تغییر در خطوط هم قراره با چی مشخص بشه ؟

سیستمهای دفاع فعال مثل Trophy و Arena از رادارهای پالس داپلر و فاز آرایه برای کشف اهداف استفاده میکنند به این صورت که با سیستم ارسال و دریافت امواج ، اهداف و سرعت و جهت حرکتشون مشخص میشه . برای مثال رادار سیستم تروفی یک رادار فاز آرایه به نام Windguard میباشد .
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با توجه به مشکلات هزاران ساله کره و ژاپن! شاید بد نباشه به رقیب اصلی این تانک توی اون منطقه اشاره بشه که تایپ 10 هست و حدود 1.5 میلیون دلار از کی 2 ارزونتره ولی کارایی بسیار نزدیکی به این هیولا داره

[url="http://www.youtube.com/watch?v=TLnjfYKhcU4"]http://www.youtube.com/watch?v=TLnjfYKhcU4[/url]

علی آقا به نظرتون توی درگیری این دو رقیب که هر دو سطح تکنولوژیک بسیار بالایی دارن کدومشون پیروز میدانه؟‌‌ (با فرض یکسان بودن بقیه شرایط)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]مرتضی جان بنظر شما موقعیت یابی دقیق و Tracking (جهت انهدام) با مکانیزمی که گفتید شدنی هست ؟![/quote]
اون الکترو مغناطیسی بود البته، مثل RWR های قدیمی که یه سمت میداد، پالس داپلر یا آرایه فازی بودنش هم با این در تضاد نیست، تفاوت اون چیزی که من میگم با اون چیزی که شما می گید از این رادار پروسس کردن اون سیگناله icon_cheesygrin
پرتابه های ساچمه ای خیلی نیاز به Tracking ندارند،همون مکان زاویه ای معلوم باشه یک دیوار محکم جلو پرتابه تشکیل میدن
اسرائیلی ها خیلی حرفها در مورد این سیستم زدند، اما نگفتن کی و کجا،
یه کرونت رو با بالهای باز که راحت نیم متر سطح مقطع میده وقتی تو فاصله 3 کیلومتری ازشک سمت و تقرب می گیرید، با شدت اختلال تو حوزه دید میشه یه فاصله با تخمین زیاد ازش گرفت، با بررسی تغییرات اختلال هم سرعتش رو تعیین کرد
[b]اما[/b]
یه موشک آر پی جی یا همین کرونت تو جنگ شهری از فاصله 100 متری یا 300 متری چقدر طول می کشه به هدفش برسه؟ [b]3 یا 4 ثانیه[/b]؟
فالانکس با اونهمه تاکید روی سرعتش زمان پاسخش بیش از این حرفهاست،
[b]بدون رادار کسب[/b]، پرتابه ای با [b]سطح مقطع[/b] راداری کمتر از 0.01 متر مربع رو در کمتر از[b]3 ثانیه،[/b] شناسایی کنه، مکان سه بعدیش رو گزارش کنه، نوع هدف تعیین کنه، زمان تا برخورد بده و بعد بهترین آپشن درگیری رو انتخاب کنه؟
[b]ارور[/b] این رادار کجاست؟ [b]می نی موم [/b]برد؟ از همه مهمتر [b]کلاتر ریجکشن[/b]، اونهم در برابر هدف نزدیک شونده با این سطح مقطعش کجاست؟برای اینکه از پس زمینه تشخیص داده بشه هدف یه یکی دوثانیه باید[b] حرکت کنه [/b]این یکی دوثانیه تو ری اکشن تایم کجاست؟
پنتسایر و بوک خدا همچین ادعایی ندارند، نبو خدا، گامای خدا چند ده متر خطای محاسبه ارتفاع دارند (یعنی فاصله شلیک آر پیجی از رو سقف خونه یا کف خیابون)، بعد ادعا میشه این سیستمها می تونن مکان سه بعدی نزدکی شونده رو تخمین بزنن!
نمی گنجه در درجه اول، ثانیا ما مثلا برای آرنا از 20 سال پیش حرف می زنیم برای دروزد از 35 سال پیش!این سطح تکنولوژی کجاست که هیچ جای دیگه دیده نمیشه؟
اینهمه گذشته از معرفی این تکنولوژی یه خط نمودار درگیری یا شناسایی چرا ازش نیست؟
تفاوت اطلاعاتی که مثلا از رادار رپتور منتشر میشه یا از همین رادارهای هشدار منتشر میشه رو بسنجید با اطلاعات ارنا یا تروفی،
از طرفی سیستم های درگیری رو ببینید، بلا استثنا به سری پرتابن تو موقعیتهای زاویه ای خاص، دونه دونه اماده شلیک، انتخاب میشن و بدون هدایت یک منطقه ای اطراف تانک رو سد می کنن،برای همچین پرتابه ای دهه 70 تا الان چجور هدایتی منطقی تره با اینهمه مشکل؟
اما من این "خیلی رادار نبودن" رو چرا مطرح کردم، برای اینکه اولا رو [b]ECCM[/b] رادار یه اشاره ای کرده باشم، هم بعد از موشک اول توانایی[b] حذف لاشه و ترکش موشک اول [/b]و شناسایی اومدن یا نیومدن موشک دوم رو سنجیده باشم،
علی جان، نیازی به عصبانیت نیست،
ما داریم از سر نعمت مطب جامع و عالی شما سر این تانک بحث می کنیم، چه کنیم؟ بشینیم از یه طرف به به چه چه کنیم، یا بشینیم هم از قوتش بگیم هم از تهدیدش؟من حرف تی72 نزدم، تو همچین دنیایی هم برای تی72 محلی از اعراب نمی بینمولی چه سلاح خودی چه سلاح بیگانه، هم به به کردنش بده، هم از یطرف تو سرش زدن،

تو محیط نبرد بعضا بحث چند صد موشکه ([url="http://www.israelmilitary.net/showthread.php?t=3749"]+[/url]) نه حتی 5 تا،
اگر بحث هلیکوپتر رو انجام دادم برای اینه که تو صربستان یا عراق تحت عملیات محفظان شمال/جنوب یا حتی همین لیبی خیلی راحت پرواز هلیکوپتر ها انجام میشد، لیبی نه اما عراق تجربه های رزمی جالبی هم باهاش داشت، قضیه اف15 و زدن هایند با بمب لیزری هم که گل سر سبدشون بود!
در مورد نبرد های ضد زرهعلی جان شما حد بالای اونور رو میبینید، حد بالای اینور هم اینه که یه پهباد کامپوزیت(این پهباد بتونه هاور کنه باز احتمال هدف قرار گرفتنش بی نهایت افت می کنه)، زیر پوشش یه پدافند 75 کیلومتری وایسته 8کیلومتری تانک یه بعلاوه و یک مارک لیزری بذاره روش و به کرانسپول یا 120 هدایت لیزری بگه بزن!یا نه به یه MRLS با حوزه دقت خوب (CEP زیر 50 متر) یه گرای خوب بده و بگه 40 یا 50 تا موشک رو بزن، یک دایره ای رو که فرمیشن داره سمتش حرکت می کنه شخم بزنه
یا یه چیزی مثل همین لارکی که اومدن کپیش کردن بره با 15 کیلو سر جنگی از بالا خودشو بکوبه به تانک
یه امکان خوبی هست که کل فرمیشن بره
قبلا بحث موشک ضد تانک و شلیکش از 3 یا 4 کیلومتری بود، امروز بحث خمپاره هدایت شونده و پناه مناسب و علامت گذاری از 5 کیلومتریه،
بحث مین های ضد تانکی هست امروز که کلاهکشون اندازه کلاهک موشک قدرت تخریب داره طبیعتا با تانک سال 2012 با سلاح 1990 نخواهند جنگید، یه بحثی خواهیم کرد اینشا الله من و شما در اون تاپیک خیلی اینور قضیه رو گرفتی بزرگوار icon_cheesygrin


من احساس می کنم درجه حرارت تاپیک رفته بالا، برای علی جان هم بی نهایت احترام قائلم، من که از حرفهام کوتاه نمیام icon_eek ولی خدای نکرده کدورت نشه با نوشته های خودم خدمت خواهم رسید

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='heliaa' timestamp='1346797315' post='269158']
با توجه به مشکلات هزاران ساله کره و ژاپن! شاید بد نباشه به رقیب اصلی این تانک توی اون منطقه اشاره بشه که تایپ 10 هست و حدود 1.5 میلیون دلار از کی 2 ارزونتره ولی کارایی بسیار نزدیکی به این هیولا داره

[url="http://www.youtube.com/watch?v=TLnjfYKhcU4"]http://www.youtube.c...h?v=TLnjfYKhcU4[/url]

علی آقا به نظرتون توی درگیری این دو رقیب که هر دو سطح تکنولوژیک بسیار بالایی دارن کدومشون پیروز میدانه؟‌‌ (با فرض یکسان بودن بقیه شرایط)
[/quote]

طبق اطلاعات ویکی‌پدیا٬ در سال ۲۰۱۰ هر دستگاه تانک Type 10 ظاهراً ۹۵۴ میلیون [size=4]یِن[/size] (۱۱/۳ میلیون دلار) قیمت‌گذاری شده بود. البته این را باید پذیرفت که ممکن است ویکی‌پدیا اشتباه کرده باشد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
    • توسط bmyazdani
      تانک رزمی چلنجر 2


      Challenger 2 Main Battle Tank


      تانک چنلجر2 جدید ترین تانک زراد خانه ارتش انگلستان بحساب می آید که جایگزین سری تانک های چلنجر1 این کشور شده است.زره چابهام نسل جدید این تانک شهرت فراوانی دارد و در نتیجه مقاومت زیاد این زره، این تانک لقب مقاوم ترین تانک ناتو را یدک می کشد. تانک چلنجر2 علاوه بر ارتش انگلستان در ارتش عمان نیز عملیاتی است.
      طراحی و ساخت تانک چلنجر نخستین بار توسط کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی انگلستان (ROF) انجام شد.
      طراحی تانک چلنجر نتیجه سفارشی از سوی ایران برای ساخت نمونه ی بهسازی شده ای از تانک چیفتن با نام پروژه ی شیر ایران بود. پس از درخواست ایران مبنی بر ساخت تانکی پیشرفته مشابه تانک چیفتن که در ارتش آن کشور در حال خدمت بود، کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی انگلستان کار ساخت تانک را بصورت دو پروژه مجزا با مشخصه های FV4030/2(شیر1) و 4030/3(شیر2) آغاز کرد.اما در پی سقوط رژیم شاهنشاهی ایران عملاٌ سفارش ساخت این تانک از سوی ایران منتفی گردید. ظاهراٌ روند ساخت تانک جدید متوقف شده و پایان یافته بود ولی بعد ها وقایعی به وقوع پیوست که روند ساخت تانک را مجدداٌ احیا نمود.پس توقف پروژه ی مشترک تانک MBT-70 بعلت مشکلات مالی، ارتش انگلستان که به نتایج این پروژه بسیار امیدوار بود تصمیم گرفت تا پروژه تانک شیر ایران را از کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی خریداری کند و آن را به عنوان گزینه ی اصلی خود برای ساخت یک تانک رزمی جدید ادامه دهد. با خرید این پروژه از سوی ارتش انگلستان این پروژه به پروژه چلنجر تغییر نام داد.
      تانک چلنجر1 دارای یک طراحی انقلابی بود که در آن از جدیدترین فناوری های نظامی عصر خود استفاده شده بود. یکی از معروفترین این فناوری ها زره چابهام بود که حفاظت به مراتب بیشتر از دیگر تانک ها به تانک چلنجر می بخشید. این زره هموژن نورد خورده (RHA) که ساختار آن بسیار پیچیده و محرمانه بود آنقدر پر قدرت بود که بعد از آن بعنوان استانداردی برای سنجش مقاومت زره دیگر تانک ها استفاده گردید. لازم به ذکر است که این زره در پروژه های دیگری همچون تانک آبرامز ایالات متحده نیز به کار گرفته شد که این امر توانایی بالای آن را ثابت می کند. اما زره خوب بتنهایی عامل برتری یک تانک رزمی به حساب نمی آید. این ادعا در مورد تانک چلنجر دقیقاٌ به اثبات رسید. در سال 1987 میلادی و طی رقابت زرهی اترش کانادا برای خریداری یک تانک زرمی جدید، تانک چلنجر در مقایسه با دیگر رقبای غربی اش آنچنان عملکرد وحشتناکی از خود بجا گذاشت که ارتش انگلستان نیاز خود را به یک تانک رزمی جدید را مطرح کرد. طی مراحل سنجش تانکهای رزمی شرکت کننده در مناقصه، تانک چلنجر1 در بین دیگر تانک های شرکت کننده بیشترین اصابت مستقیم در اثر گلوله ی دشمن را ثبت کرد که این امر مصیبت بار بود.این نقص به همراه سیستم های کنترل آتش و هدف یابهای ضعیف تانک باعث شد تا این تانک در بین دیگر رقابایش کند ترین سرعت آتش را داشته باشد.بدین ترتیب تانک چلنجر1 در انتهای جدول رده بندی تانک های رزمی شرکت کننده قرار گرفت. بعلت این حضور ضعیف، پیشنهاد ها به سوی بکار گیری ویژگی های منحصر به فرد تانکهای آبرامز ایالات متحده،لکلرک فرانسه و لئوپارد2 آلمان منعطف شد. سر انجام بخش طراحی سیستم های دفاعی شرکت ویکرز طراحی جدیدی از تانک را با نام چلنجر برگزید.اگرچه نام تانک جدید مشابه تانک قبلی بود ولی این تانک تنها چهار درصد با تانک قبلی وجه تشابه داشت و 150 مورد عملیات بهسازی بر روی آن انجام گرفته بود.
      علیرغم همه ی این مشکلات تانک چلنجر1 در نبردهایی همچون جنگ خلیج فارس و نبردهای بالکان بکار گرفته شد و عملکرد قابل قبولی در مقابل نمونه تانک های بلوک شرق از خود بر جای گذاشت. طی جنگ خلیج فارس 180 دستگاه تانک چلنجر1 به عربستان سعودی منتقل شد و در خطوط مقدم نبرد بکار گرفته شد. مقامات ارتش انگلستان ادعا کرده اند که واحدهای زرهی ارتش انگلستان توانسته اند تا 300 دستگاه خودروهای زرهی عراقی را بدون آسیب دیدگی حتی یک تانک چلنجر1 نابود نمایند.همچنین تانک چلنجر1 طی جنگ خلیج فارس از خود رکوردی بر جای گذاشت که در تاریخ نظامی تانکهای رزمی بی نظیر بوده است. این تانک موفق شد تا از فاصله چهار هزار متری یک دستگاه تانک عراقی را هدف قرار داده و منهدم نماید. لازم به ذکر است که تانک چلنجر1 در راستای ماموریت صلح بانی در بوسنی نیز بکار گرفته شده است. از سال 1998 روند جایگزینی تانک چلنجر1 با مدل بهسازی شده ی آن یعنی چلنجر2 آغاز گردید و تا سال 2002 میلادی به اتمام رسید.

      روند طراحی تانک چلنجر2 در آگوست 1989 میلادی به اتمام رسید و در فوریه سال 1990، اولین نمونه آزمایشی آن تکمیل گردید. در این نمونه ی آزمایشی ، از جدید ترین فناوری آنزمان استفاده شده بود.در اوایل آگوست سال 1990 هفت دستگاه نمونه آزمایشی و پس از آن دو دستگاه دیگر آماده گرید.از نه دستگاه نمونه آزمایشی، هفت دستگاه آن در لیدز و دو دستگاه دیگر در نیوکاسل ساخته شدند. همچنین یک برجک اضافی در لیدز ساخته شد تا از آن برای آزمایشات شلیک و اثر برخورد گلوله ی دشمن بر روی زره استفاده شود. این نمونه های آزمایشی از جهاتی با یکدیگر تفاوت داشتند ولی در همه ی آنها 156 مورد بهینه سازی انجام شده بود.عملیات بهسازی طوری طرح ریزی شده بود تا امکان انجام برخی از این بهسازی ها بر روی تانکهای چلنجر1 در محلهای نگهداری آنها امکانپذیر باشد.

      شرکت سیستمهای دفاعی ویکرز که در آنزمان مسئولیت پروژه را بر عهده داشت در سپتامبر سال 1990 تانک چلنجر2 را در معرض نمایش گذاشت. (لازم به ذکر است که بعد ها سرکت بی ای ایی سیستمز با خریداری شرکت ویکرز مسئولیت پروژه راعهده دار شد).

      پس از بررسی های انجام شده از سوی ارتش سلطنتی انگلستان این تانک برای خدمت در ارتش مناسب تشخیص داده شد. در ژوئن سال 1991 میلادی دولت انگلستان درخواست خرید 127 دستگاه تانک چلنجر 2و 13 دستگاه تانک آموزشی به ارزش 520 میلیون پوند را ارائه کرد.در سال 1993 تولید تانک در کارخانجات ویکرز در لیدز آغاز شد و اولین مرحله ی سفارش در جولای سال 1994 آماده تحویل گردید. در 16می سال 1994 ارتش انگستان آزمایشات تکمیلی تانک چلنجر2 را آغاز کرد. پس از اتمام آزمایشات متفاوت مقامات ارتش از عملکرد تانک ابراز رضایت کردند.در جولای سال 1994 وزارت دفاع انگلستان سفارش دیگری را برای خرید تانک ارائه کرد. این سفارش که ارزش آن بالغ بر یک میلیارد و دویست میلیون پوند بود شامل 259 دستگاه تانک چلنجر2،نه دستگاه آموزشی بعلاوه ی پشتیبانی آموزشی و لجستیکی میشد.فرآیند تولید از همان سال آغاز شد.
      تولید تانک در کارخانجات لیدز تا سال 1999 به اتمام رسید ولی کار تولید در نیوکاسل همچنان ادامه پیدا کرد تا آنکه در سال 2002 آخرین سری از تانکهای تولید شده نیز به ارتش انگلستان تحویل داده شد.در سال 1993 سلطان نشین عمان هجده دستگاه تانک چلنجر2 را سفارش داد و در سال 1997 سفارش خدید بیست دستگاه تانک دیگر را ارائه کرد. ارزش این معاله 240 میلیون پوند برآورد شده است.


      در سال 1999 وزارت دفاع انگلستان تایید کرد که تانک چلنجر2 توانسته است طی سخت ترین آزمایشات مطابق شرایط میدان نترد بهتر از هرتانک دیگری در سراسر جهان به اهداف مورد نظر دست یابد.با این حال برخی از کارشناسان مسائل نظامی معتقد بودند که این ادعا بیشتر بمنظور بازاریابی برای فروش تانک مطرح شده است. با روشن شدن جزئیات بیشتری از این آزمایشات، توانمندیهای تانک چلنجر2 بر همه گان آشکار گردید و از آن بعنوان یکی از بهترین تانکخای رزمی تام برده شد.

      جزئیات از این قرار بود:
      یک اسکادران مرکب از از دوازده دستگاه تانک چلنجر2 که خدمه ی آنها گلچینی از بهترین و با تجربه ترین پرسنل ارتش انگلیس بودند، موفق شدند تا آزمایشات زرهی تکمیلی واحدها موسوم بهATDU را با موفقیت به اتمام برساند.این اسکادران با پوشش دادن 5040 کیاومتر طی 84 نبرد شبیه سازی شده و شلیک 2856 گلوله از انواع مختلف مهمات 120 میللیمتری و 84000 گلوله ی کالیبر 7.62 میلیمتری مسلسل کار خود را به اتمام رساند. هر روز نبرد شبیه سازیس شده 33 کیلومتر پیشروی در زمینهای ناهموار، 27 کیلومتر حرکت در سطوح جاده ای و شلیک 34 گلوله ی توپ 120 میلیمتری و 1000 گلوله مسلسل موازی با توپ اصلی را شامل میشد.

      این آزمایشات اعتبار از دست رفته ی تانک چلنجر را به آن بازگرداند ولی با این حال در بازار فروش جهانی توفیق چندانی نصیب تانک نشد.علیرغم آزمایش تانک توسط کشورهای قطر ، عربستان سعودی و یونان هیچکدام از انی کشورها تمایلی به خرید تانک چلنجر2 از خود نشان ندادند. علت این امر رقابت فشرده در بازار جهانی و حضور رقبای سرسختی همچون سری تانکهای ابرامز ، لئوپارد2 ولکلرک بود. بدین ترتیب عمان به عنوان تنها مشتری خارجی تانک چلنجر2 باقی ماند و آخرین سری از سفارشات عمان در سال 2001 میلادی به ارتش آن کشور تحویل داده شد.

      بدنه تانک چلنجر2 از سه بخش تشکیل شده است: اتاقک راننده که در جلوی بدنه قرار دارد، بخش فرماندهی و کنترل که در برجک قرار گرفته و بخش موتور که در انتهای بدنه قرار دارد.بدنه و قطعات موتوری تانک چلنجر1 در تانک چلنجر2 نیز مورد استفاده قرار گرفته است که علت آن کارایی بالای آنها بوده اما برجک تانک کاملاٌ از طراحی تازه ای بهره می برد و با تانک قبلی تفاوت دارد.برجک تانک به زره چابهام نسل دوم مجهز شده است. این زره از ساختار محرمانه ای مرکب از لایه های سرامیک مخلوط در داخل زره فولادی تشکیل شده است و به آن زره ساندویچی نیز گفته می شود.این زره جدید به شدت مقاوم است و در مقابل سلاحهای هدایت شونده ی ضد تانک (ATGM) و مهمات انفجاری شدید ضد تانک (HEAT) که به خرجهای شکلدار مجهزند، از تانک مخوبی محافظت مینماید. علاوه بر تانک چلنجر، در تانک ابرامز ایالات متحده نیز ازفناوری این نوع زره استفاده شده است.برجک تانک توسط یک سیستم گرداننده الکتریکی حرکت میکند و در آن از سیستم الکترو هیدرولیکی استفاده نشده است.
      تانک چهار نفر خدمه دادر که عبارتند از:فرمانده، راننده، توپچی، و گلوله گذار.علت استفاده از چهار نفر،بالا بردن قابلیتهای رزمی و توان درگیری بیست و چهار ساعته تانک بوده است زیرا در اینگونه ماموریتهای سنگین تعداد نفرات تاثیر گذار خواهد بود (لازم به ذکر است که تانکهایی همچون لکرک یا T-72 از سه خدمه استفاده می کنند که این امر موجب افزایش خستگی روحی و جسمی نفرات در ماموریتهای طولانی خوهد شد).

      اتاقک راننده به یک پریسکوچ غیر فعال (PDP) مجهز اشت. این پریسکوچ از یک سیستم تقویت کننده تصاویر بهره میبرد در نتیجه حرکت در شب برای راننده امکان پذیر شده است. در نتیجه استفاده از این سیستم ها تانک میتواند در شب با سرعتی معدل سرعت روز خود حرکت کند و از وسایل روشنایی خارجی نیز استفاده ننماید.
      جایگاه فرمانده ی تانک که در سمت راست برجک واقع شده به هشت عدد پریسکوپ با قابلیت پوشش 260 درجه ای مجهز است. در زیر هر پریسکوچ کلید قرمز رنگی تعبیه شده است که در صورت فشار دادن آن برجک به سرعت با پریسکوپ هم سو خواهد شد.فرمانده تانک به یک هدف یاب متعادل با میدان دید وسیع به نام
      VS580-10 مجهز می باشد یک مسافت یاب لیزری نیز در آن تعبیه شده است.این هدفیاب قادر است تا دامنه +35 الی -35 درجه عمودی را پوشش دهد. کار طراحی و ساخت این هدف یاب را شرکت ساژم بر عهده داشته است.
      جایگاه توپچی که در جلوی فرمانده قرار دارد به یک سیستم تصویر ساز حرارتی مجهز است که شرکت تیلز اپتروسیس سازنده ای آن است. این سیستم که از حسگر UKTICM2 استفاده مینماید امکان دید در شب را برای توپچی فراهم کرده است. تصویر حرارتی با بزرگنمایی 4 الی 11.5 برابر در هدفیاب ها و نیز نمایشگرهای دیجیتالی فرمانده و توپچی تانک قابل رویت است.
      توپچی تانک به یک هدفیاب اصلی متعادل مجهز است که از یک مجرای نشانه روی بصری، یک مسافت یاب لیزری چهار هرتزی با دقتی در حدود 5 متر و بردی بین 200 الی 10000 مترو همچنین یک صفحه نمایش تشکیل شده است.کار طراحی این هدفیاب نیز توسط شرکت تلیز اپتروسیس انجام شده است.علاوه بر هدفیاب اصلی، تانک به یک هدفیاب فرعی نیز مجهز است که بصورت موازی با توپ نصب شده است تا در صورت نیاز توسط توپچی مورد استفاده قرار گیرد.خدمه گلوله گذار نیز به یک پریسکوپ روزانه مجهز است و در صورت نیاز می تواند از آن استفاده نماید.

      تانک چلنجر2 به یک سیستم کنترل آتش دیجیتالی ساخت شرکت جنرال داینامیکس کانادا(سابقا شرکت کامپیوتیگ دیوایسس) مجهز است.این سیستم از یک کامپیوتر تشکیل شده که بصورت خودکار محاسبات مربوط به فرآیند شلیک را انجام می دهد.سیستم کنترل آتش تانک قادر است تا شش هدف متفاوت را بصورت یکجا ردیابی کند. تانک های چلنجر2 ارتش انگمستان به یک سیستم کاربردی اطلاعات میدان نبرد (PBISA) مجهز شده اند که شرکت جنرال داینامیکس انگلستان کار طراحی آنرا بر عهده داشته است.این سیستم برای جمع آوری از دیگر تانک ها به منظور هماهنگی بیشتر و گرفتن دستورات لازم از ستاد فرماندهی مرکزی بکار میرود.اطلاعات این سیستم پس از پردازش کامپیوتری در نمایشگرهای فرمانده و راننده تانک به نمایش در می آید تا آخرین اطلاعات صحنه نبرد و آرایش نیروهای خودی یا دشمن را در اختیار آنها قرار دهد. همچنین برای تانکهای ارتش انگلستان یک سیستم تاکتیکی ارتباطات دیجیتالی به نام بومن (کماندار) در نظر گرفته شده که علاوه بر امکانپذیر کردن ارتباطات امن، به طور خودکار موقعیت جغرافیایی تانک را نیز نمایش می دهد تانکهای چلنجر2 ارتش انگلستان که در عراق خدمت می کنند در سال 2006 به این سیستم مجهز شدند.

      سلاح اصلی تانک چلنجر2 را یک توپ 120 میلیمتری خاندار بنام ال-30 تشکیل میدهد که از فولاد تصفیه شده ESR ساخته شده است. این نوع فولاد جزو مرغوبترین انواع فولاد در جهان بحساب می آید و استحکام بسیار بالایی دارد.این توپ به یک روکش عایق حرارت، یک سیستم مرجع نصب شده در دهانه لوله و همچنین یک سیستم تخلیه کننده دود مجهز است.

      سطح داخلی توپ ال-30 با روکشی از فلز کروم پوشیده شده تا ساختاری محکمتر و سطحی نرم تر به آن ببخشد.
      این روکش باعث می شود تا گلوله سایش کمتری با سطح لوله داشته باشد، دقت بیشتری پیدا کند، سرعت آن افرایش یابد و در نتیجه قدرت نفوذ آن بالاتر برود.توپ ال-30 دارای زاویه حرکت عمودی 10- الی 20+ درجه است و از آنجا که برجک تانک قابلیت حرکت 360 درجه ای دارد، توپنیز دارای زاویه گردش 360 درجه ای است و از یک سیستم کنترل و تثبیت کننده برقی استفاده مینماید.این توپ تفریباٌ با تمامی مهمات های فعلی 120 میلیمتری سازگار می باشد و می تواند گلوله های ثاقب ضد زره APFSDS-T مجهز به میله ی نفوذ کننده از جنس اورانیوم ضعیف شده ، گلوله های دودزا و انواع دیگری از گلوله های دیگری از جنس اورانیوم ضعیف شده نیز شلیک نماید از جمله چارم-1(CHARM-1) و چارم-3 (CHARM-3) که جزو مهمات اصلی تانک بحساب می آیند.در سال 2004 میلادی بخش سیستمهای زمینی شرکت بی ای ایی سیستمز طبق قراردادی متعهد شد تا تانکهای چلنجر2 ارتش انگلیس را به یک توپ 120 میلیمتری بدون خان مجهز کند.دین ترتیب تانکهای چلنجر2 ارتش انگلستان به توپ بسیار معروف و پر قدرت ال-55 ساخت شرکت راین متال آلمان مجهز شدند.این توپ که یکی از بهترین و قابل اعتماد ترین سلاحهای جهان بشمار می آید تاکنون بر روی سری تانکهای ابرامز ایالات متحده و ائوپارد2آ6 آلمان نصب گردیده است. این توپ قدرتمند از ژانویه سال 2006 تاکنون مضغول گذراندن مراحل آزمایشی بر روی تانک چلنجر2 می باشد.
      علاوه بر توپ اصلی تانک به یک مسلسل کالیبر 7.62 موازی با توپ و یک مسلسل GPMGL37A کالیبر 7.62 بر روی برجک برای دفاع هوایی مجهز میباشد.
      موتور تانک یک موتور دیزلی دوازده سیلندر پرکینز کاترپیلار با نام CV12 می باشد که 1200 اسب توان تولید میکند. همچنین تانک چلنجر2 به یک سیستم تعوض دنده ی اتوماتیک به نام TN54 مجهز است که شش دنده ی جلو و دو دنده ی عقب دارد.حداکثر سرعت جاده این تانک 59 کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعت آن در مناطق ناهموار 40 کیلومتر بر ساعت است.برد عملیاتی تانک نیز 450 کیلومتر در حالت معمول و 250 کیلومتر در مناطق ناهموار میباشد.
      لازم به ذکر است که مدل صادراتی تانک چلنجر2 به یک موتور دیزلی جدید به نام MTUMT883 مجهز شده است که به آن قدرتی معادل 1500 اسب میدهد. حجم کم این موتور باعث میشود که فضای بیشتری برای دخیره سوخت بوجود بیاید که این امر باعث افزایش برد عملیاتی تانک تا شعاع 550 کیلومتری شده است.

      تانک چلنجر2 به یک سیستم حفاظتی شیمیایی- میکروبی-هسته ای (ش م ه) مجهز است که از خدمه تانک در برابر عوامل غیر متعارف حفاظت می کند.سیستمهای الکترونیکی تانک نیز در برابر امواج الکترومغناطیس ناشی از انفجارات هسته ای مقاوم هستند. این خصوصیات باعث شده است تا تانک برای نبردهای غیر متعارف نیز آمادگی داشته باشد.قابل ذکر است که تانک چلنجر2 یکی از معدود تانکهایی است که از فناوری پننهانکاری استفاده مینماید. شکل خاص بدنه و برجک باعث گردیده تا اثر راداری تانک به حداقل برسد.
      علیرغم عدم شهرت زیاد تانک چلنجر این تانک واقعاٌ یکی از بهترین تانکهای امروز جهان است.زره مستحکم، قدرت آتش خوب ، قابلیت تحرک مناسب و ایمنی بالا از تانک چلنجر2 تانکی مناسب و قابل اطمینان ساخته است که توانمدندی هایش را در عرصه نبرد و نه روی کاغذ به اثبات میرساند.

      مشخصات تانک رزمی چلنجر 2
      خدمه : 4 نفر
      جرم کلی تانک : 62500 کیلو گرم
      طول بدنه تانک :8،3 متر
      عرض تانک : 3،5 متر
      ارتفاع تانک از سطح زمین : 2،5 متر

      جنگ افزار های موجود روی تانک : یک توپ 120 میلیمتری + یک مسلسل 7،62 میلیمتری موازی با توپ + یک مسلسل با کالیبر 7،62 نصب شده روی برجک
      ظرفیت گلوله توپ : 50 گلوله از انواع مختلف
      ظرفیت گلوله مسلسل : 4000 گلوله
      قابلیت دید در شب : دارد
      قابلیت شلیک در حین حرکت : دارد
      موتور : CV12 دیزلی با 1200 اسب بخار قدرت
      حداکثر سرعت : 59 کیلومتر بر ساعت : جاده ای -- 40 کیلو متر بر ساعت : غیر جاده ای
      حداکثر برد عملیاتی : 250 الی 450 کیلومتر
      سیستم استتار : بهمراه دو سری پنج تایی نارجک دودزا، تخلیه کننده دود از اگزوز ال-8

      منبع : ماهنامه جنگ افزار شماره 29
    • توسط RezaKiani
      شاید برخی گمان کنند که سیر تکامل ادوات زرهی به انتها رسیده است اما پدیدآمدن جنگهای جدید نیاز به ادوات زرهی جدیدی را آشکار ساخته است. در این میان، روسیه به عنوان میراث دار شوروی سابق هنوز هم در عرصه زرهی از کشورهای پیشتاز جهان به حساب می آید. "بی ام پی-تی" از جدیدترین محصولات زرهی روسها است. این تانک خود تانکی است که برای پشتیبانی از دیگر تانکها طراحی شده است و نظامیان روسی آن را به نام ترمیناتور یا نابودگر می شناسند.
      پیش زمینه تاریخی
      پس از فروپاشی شوروی سابق ارتش روسیه دوران خوشی را از سرنگذراند. روسها که به تازگی از باتلاق جنگ افغانستان نجات یافته بودند هنوز به جمع بندی تجربیات جنگ افغانستان نپرداخته بودند که درگیر جنگی با همان ویژگی ها اما اینبار درخاک خود شدند. مسلمانان چچن سالها بر علیه سلطه روسها جنگیده بودند و هیچگاه حکمفرمایی روسها را بر خود قبول نکرده بودند. آنها اینبار هم از فرصت سیاسی بوجود آمده استفاده کردند تا استقلال خود را بازپس گیرند. نتیجه این درگیریها، نبردهای چریکی بود که تا امروز ادامه یافته و گاه به عملیات تروریستی و انتحاری منجر شده اند.
      در طی جنگ اول چچن نیرویهای روسی تلفات زیادی را در نبردهای خیابانی در برابر ستیزه جویان چچن متحمل شدند. علت این تلفات ضعف تکنولوژیکی روسها نبود بلکه ماهیت نبردهای شهری چنین تلفاتی را اقتضا می کرد. تجربیات جنگهای شهری برای روسها روشن ساخت که در اینگونه درگیریها نیاز به خودروهای زرهی خاصی است که بتواند در هنگام درگیر شدن با تیمهای ضدزرهی حریف به کمک نیروهای اصلی بیایند. روسها در جنگ با شورشیان به صورت موقت از توپهای ضدهوایی خودکششی موجود در زرادخانه خود استفاده کردند. اما این توپهای خودکششی نه دارای حفاظت کافی بودند و نه قدرت جابجایی یک تانک معمولی را داشتند. از این رو، روسها به این فکر افتادند که با استفاده از بدنه یک تانک معمولی یک خودرو زرهی جدید بسازند که مانند یک تانک -و یا حتی بهتر از یک تانک- حفاظت شود و بتواند از پس پیاده نظام مسلح به موشکهای ضدتانک بربیاید. نتیجه این طراحی، تانک جدید بی ام پی-تی بود.
      در سال 1997 نفربرزرهی سنگین بی تی آر-تی در نمایشگاه نظامی اومسک به نمایش گذاشته شد. این نفربر روی بدنه تانک تی-55 ساخته شده بود. اما اینبار طراحان روسی تصمیم گرفتند خودرو زرهی جدید خود را بر پایه تانک تی-72 بسازند. بی ام پی-تی اولین بار در دومین نمایشگاه تجهیزات نظامی اورال به نمایش گذاشته شد. از چگونگی وضعیت خدمتی بی ام پی-تی اطلاع دقیقی در دست نیست اما احتمال دارد که از سال 2005 به تدریج آنها را وارد نیروهای مسلح روسیه کرده باشند.
      تاکتیک
      در نبردهای شهری 2 دستگاه بی ام پی-تی وظیفه حفاظت از 1 دستگاه تانک را برعهده دارند در صورتی که در مناطق روستایی این نسبت برعکس می شود و برای حفاظت از 2 دستگاه تانک از 1 دستگاه بی ام پی-تی استفاده می شود. این نسبت به دلیل پیچیدگی های جنگ شهری و نیاز به جنگ افزارهای ضدنفر با تحرک بالا به دست آمده است. در این درگیریها ممکن است که یک خودرو به صورت همزمان با چندین هدف و در چند ارتفاع مختلف درگیر شود. وجود چنین خودرویی فشار وارد شده بر تانکها در جنگهای شهری را کاهش می دهد و تانکها می توانند بر هدف اصلی -که جنگ با تانکها و دیگر اهداف سخت یا پشتیبانی از پیاده نظام- متمرکز شوند.
      بکارگیری این تانکهای جدید می تواند باعث تغییراتی در تاکتیکهای زرهی در جنگهای شهری شود و تاثیر واحدهای زرهی را در این نبردها به صورت معنی داری افزایش دهد.



      بدنه و موتور
      از مشخصه های بارز تانکهای سری تی-72 و نسلهایی که از تی-72 الگو گرفتند ارتفاع کم تانک بود. ارتفاع کم به معنی قابلیت بقای بیشتر در محیطهای خطرناک جنگی است. این ارتفاع در بی ام پی-تی بازهم کمتر شده و برجک جدید این تانک به قدری کوچک و جمع و جور طراحی شده است که هدف قراردادن آن اگر غیرممکن نباشد بسیار مشکل است.
      بی ام پی-تی بر روی بدنه تانک معروف تی-72 ساخته شده است. قسمت پشتی جایگاه راننده را کمی بالاتر آورده اند تا فضای داخلی تانک برای نصب برجک جدید و تجهیزات مربوط به آن بیشتر شود.
      موتور اصلی بی ام پی-تی یک موتور دیزل دوگانه سوز است که می تواند 1000 اسب بخار نیرو برای به حرکت درآوردن تانک تهیه کند. ممکن است در آینده موتورهای جدید وی-99 با قدرت 1200 اسب بخار نیز برای نصب بر روی آن درنظر گرفته شود. تی-72 استاندارد با 44.5 تن وزن دارای موتوری به قدرت 840 اسب بخار بود. وزن بی ام پی-تی تا 47 تن افزایش یافته ولی با توجه به موتور قوی تر از تحرک تانک کاسته نشده است.
      می توان یک موتور کمکی نیز بر روی بی ام پی-تی نصب کرد تا هنگامی که موتور اصلی آسیب دید و از کارافتاد خدمه برای تهیه برق تجهیزات و تسلیحات داخل تانک از آن استفاده کنند.
      بی ام پی-تی به یک تیغه برای درست کردن خاکریز مجهز شده و می توان آن را به یک خیش مخصوص ضدمین نیز مجهز کرد.



      تسلیحات و تجهیزات
      برجک جدید طراحی شده برای بی ام پی-تی به دو توپ 30 میلیمتری 2آ42 مسلح شده است که می توانند با نواخت 600گلوله در دقیقه شلیک کنند. خزانه این توپها 900 گلوله آماده شلیک را در خود جای داده است. توپهای 2آ42 می توانند طیف وسیعی از انواع گلوله را شلیک کنند. یک قبضه مسلسل 7.62 به صورت هم محور با توپها نصب شده است.
      علاوه بر توپ اصلی در دو طرف برجک 4 موشک انداز ضدتانک برای شلیک موشکهای هدایت شونده آتکا-تی نصب شده تا حفاظت بی ام پی-تی در برابر ادوات زرهی سنگین تر تامین شود. این موشک توسط پرتوهای لیزری هدایت می شود و از کلاهکهای مختلفی استفاده می کند که بعضی از آنها توانایی نفوذ در انواع زره فعال و غیرفعال را دارند. سیستم هدایت لیزری این موشکها به گونه ای طراحی شده است که مختل کردن آن به سختی امکان پذیر است. برد این موشکها تا 5 کیلومتر می رسد و می تواند هر وسیله زرهی را از نزدیک شدن به بی ام پی-تی پشیمان کند.
      2 قبضه نارنجک انداز خودکار 30 میلیمتری آجی اس17 نیز بر روی بدنه بی ام پی-تی نصب شده اند هر کدام از این نارنجک اندازهای دارای یک خدمه جداگانه هستند و برای هر یک قبضه سایت هدفگیری روز و شب و دستگاه نشانه روی الکترواپتیک آگات-ام آر نصب شده است.
      یک سیستم هدایت آتش کامپیوتری وظیفه کنترل تسلیحات بی ام پی-تی را برعهده دارند. این سیستم که قبلا آزمایش خود را در تانکهای سری تی-90 پس داده است و می تواند برای درگیری با اهداف گوناگون در شب و روز و در حالت ایستاده یا درحال حرکت بکارگرفته شود. فاصله یاب های لیزری، دوربینهای دید در شب و دید درروز و دستگاه های هدفگیری التکرواپتیک از جمله ملزومات نصب شده برای فرمانده و توپچی بی ام پی-تی هستند. فرمانده و توپچی تانک هر دو می توانند سلاح های برجک را شلیک کنند.
      با توجه به تمهیدات بکارگرفته شده در بی ام پی-تی این تانک می تواند همزمان با 4 هدف مختلف و جداگانه درگیر شود. قدرت آتش این تانک بی نظیر است و سلاح های آن به خدمه اش اجازه می دهند تا به غیر از پیاده نظام با تانکها، زرهپوشها و هلیکوپترهای دشمن نیز درگیر شوند.



      حفاظت
      بی ام پی-تی مانند یک تانک واقعی دارای حفاظت واقعی است. این تانک علاوه بر زره معمولی تی-72 به زره های واکنشی در جلو و پهلوی بدنه نیز مجهز شده است. قسمت پشتی تانک توسط یک شبکه توری حفاظت شده است. جایگاه خدمه توسط لایه ای از کولار پوشیده شده است تا جان خدمه را در برابر صدمات ناشی از ترکشها حفظ کند.
      برای حفاظت خدمه، تجهیزات جنگهای ش.م.ه درنظر گرفته شده و در داخل تانک دو سیستم آتش خاموش کن خودکار نصب شده است. بی ام پی-تی دارای 4 نارنجک انداز دودزای 902آ نیز می باشد که می توانند در هنگام لزوم دود استتار لازم برای تانک را تامین کنند.



      مشخصات:

      نيروي محرکه
      قدرت:1000 اسب بخار
      موتور: 1موتور دیزل وی-90اس2
      نسبت قدرت به وزن: 21.3 اسب بخار/تن
      حداکثرسرعت در جاده: 65 کیلومتر بر ساعت
      برد:550 کیلومتر

      توليد
      تعداد: ؟ دستگاه
      سال ورود به خدمت:2005(؟)

      متفرقه
      وزن:47000 کيلوگرم
      طول: 7(؟) متر
      عرض: 3.7(؟) متر
      ارتفاع: ؟ متر
      توانایی عبور از خندق: 2.8متر
      توانایی عبور از آب: 1.2 متر
      خدمه:5 نفر(راننده، فرمانده، توپچی، دو نفر نارنجک انداز)

      تسليحات و زره
      2 قبضه توپ 30 ميليمتري به همراه 900 گلوله
      1 قبضه مسلسل کاليبر7.62 ميليمتري به همراه 2000 گلوله
      4 قبضه موشک انداز ضدتانک آتاکا-تی به همراه 4 تیر موشک
      2 قبضه نارنجک انداز 30 میلیمتری به همراه 600 نارنجک
      حداکثر زره: (؟) ميليمتر





      منبع مجله جنگ افزار
      نویسنده رضاکیانی موحد
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.