امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

بسم الله

 

برادر بزرگوار جناب MR9

 

وضعیت امروز را نمیدانم اما در قدیم الایام ، یعنی زمان نوجوانی و جوانی بنده و زمان تحصیلات متوسطه و زمان طاغوت ، رسم خانواده های ایرانی این بود که شاگردهای تنبل کلاس در آخر از ارتش و شهزبانی و ژاندارمری سر در می آوردند و حداقل در دوره بنده حدود بیست سی نفر از هم کلاسها و هم دبیرستانیهای بنده چه به صورت درجه دار و برخی به صورت افسر بعدها باهم روبرو و احوالپرسی کرده ایم .و تعداد کسانی که باعلاقه ی خود و یا بدون اجبار پدر و مادر از روی ناچاری وارد نیروهای مسلح شده باشند ، بسیار کم است .

 

در کشورهای پیشرفته ی نظامی ، معمولا افرادی وارد ارتش میشوند که علاقه ی شدیدی برای انجام امور نظامی دارند و علت موفقیتشان نیز در همین مسئله نهفته است . اما با عرض پوزش در کشور ما ارتش به نوعی محل خواب و خور و یا پز و تبختر سردوشی تلقی شده و همانند سایر ارگانهای پشت میز نشین ما ، به ممر در آمد بدون دردسری تبدیل گردیده که قبل از هرچیز این موضوع و این طرز تفکر میباید از بین رفته و ورود به آموزشگاه های درجه داری و یا دانشکده افسری باید همراه با شدیدترین امتحانات ورودی انجام گردد وگرنه آش همانا و کاسه همان خواهد بود و شکم افسران و درجه دارانمان هم از بشکه نفتهای صادراتیمان گنده تر خواهد بود . از کشوری که نتواند اندازه ی شکم نظامیانش را با ترفندهای انضباطی و تنبیهی کنترل کند نباید انتظار زیادی داشت . البته به دوستان گفته باشم که این گفته شامل تمام نیروها میگردد و بودجه اضافی هم نمیخواهد که اصلا بودجه ای نمیخواهد و فقط کمی اراده و کمی جدیت و کمی مسئولیت پذیری میخواهد .

 

با عرض پوزش و تشکر .

ویرایش شده در توسط parvaaz
  • Upvote 17
  • Downvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسم الله

 

برادر بزرگوار جناب MR9

 

وضعیت امروز را نمیدانم اما در قدیم الایام ، یعنی زمان نوجوانی و جوانی بنده و زمان تحصیلات متوسطه و زمان طاغوت ، رسم خانواده های ایرانی این بود که شاگردهای تنبل کلاس در آخر از ارتش و شهزبانی و ژاندارمری سر در می آوردند و حداقل در دوره بنده حدود بیست سی نفر از هم کلاسها و هم دبیرستانیهای بنده چه به صورت درجه دار و برخی به صورت افسر بعدها باهم روبرو و احوالپرسی کرده ایم .و تعداد کسانی که باعلاقه ی خود و یا بدون اجبار پدر و مادر از روی ناچاری وارد نیروهای مسلح شده باشند ، بسیار کم است .

 

در کشورهای پیشرفته ی نظامی ، معمولا افرادی وارد ارتش میشوند که علاقه ی شدیدی برای انجام امور نظامی دارند و علت موفقیتشان نیز در همین مسئله نهفته است . اما با عرض پوزش در کشور ما ارتش به نوعی محل خواب و خور و یا پز و تبختر سردوشی تلقی شده و همانند سایر ارگانهای پشت میز نشین ما ، به ممر در آمد بدون دردسری تبدیل گردیده که قبل از هرچیز این موضوع و این طرز تفکر میباید از بین رفته و ورود به آموزشگاه های درجه داری و یا دانشکده افسری باید همراه با شدیدترین امتحانات ورودی انجام گردد وگرنه آش همانا و کاسه همان خواهد بود و شکم افسران و درجه دارانمان هم از بشکه نفتهای صادراتیمان گنده تر خواهد بود . از کشوری که نتواند اندازه ی شکم نظامیانش را با ترفندهای انضباطی و تنبیهی کنترل کند نباید انتظار زیادی داشت . البته به دوستان گفته باشم که این گفته شامل تمام نیروها میگردد و بودجه اضافی هم نمیخواهد که اصلا بودجه ای نمیخواهد و فقط کمی اراده و کمی جدیت و کمی مسئولیت پذیری میخواهد .

 

با عرض پوزش و تشکر .

امروزه اصلا و ابداَ اینگونه نیست البته اینجور آدما برای استخدامی میرن اما هرگز استخدام نمیشن .

من خودم شخصاَ توی آزمون استخدامی نیروهای مسلح بودم و کاملا از نحوه استخدام نیرو ها آگاهم (البته بگم نظامی نیستم) چه ارتش و چه سپاه هیچکدومشون تاحالا ندیدم آدم های بی لیاقت و با بهره هوشی کم یا ... رو استخدام کنن. گرچه واسه درجه داری معدل های پایین رو برای آزمون قبول میکنن اما در زمان استخدام سعی میشه از بالاترین معدل ها و امتیاز های آزمون , استخدام ها انجام بشه که البته اینم واسه درجه داری هست و مسئله افسری کلا بحثش جداست.

ویرایش شده در توسط GMozafarian
  • Upvote 4
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تانک کرار رونمایی میشود

فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه تانک کرار در روزهای آینده با حضور ‌وزیر دفاع رونمایی می‌شود، اظهار داشت: تانک کرار ‌به زودی وارد چرخه یگان‌های نیروی زمینی ‌می‌شود.

وی بیان اینکه مقدمات کار برای خریداری ‌تانک T90 از کشور روسیه در حال انجام است، تصریح کرد: ‌به زودی تانک‌ T90‌هم به تجهیزات نیروی زمینی اضافه می‌شود.

امیر سرتیپ احمدرضا پوردستان صبح امروز در جمع خبرنگاران با تاکید بر اینکه امروز امنیت در تمام مرزهای ایران اسلامی برقرار است، افزود: امروز کوچک‌ترین مشکلی در مرزها به ویژه مرزهای شرقی نداریم.

http://mashreghnews.ir/fa/news/543246/امیر-پوردستان-مقدمات-خرید-تانک-t90-در-حال-انجام-است


فرمانده نیروی زمینی ارتش با بیان اینکه یکی از سلاح‌های نبرد زمینی تانک است، ادامه داد: ‌در این زمینه اقدامات گسترده‌ای برای افزایش تانک‌ها در نیروی زمینی انجام شده است.

وی با بیان اینکه تانک ذولفقار هم‌اکنون در اختیار نیروی زمینی است، خاطرنشان کرد: ‌تانک کرار هم به زودی به تجهیزات نیروی زمینی اضافه می‌شود.

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13941213000072 ویرایش شده در توسط iliasd
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ذوالفقار در اختیار هست...تی-۹۰ مقدمات خریدش در حال فراهم شدنِ...کرار به زودی وارد چرخه نیروی زمینی میشه...
ما که کرار رو ندیدیم... اما اگه در سطح تی ۹۰ و از طرفی به خوبیِ ذوالفقار باشه باید پرسید قضیه نبود بودجه چیشد این وسط؟؟؟
و اگر بودجه به اندازه کافی هست یه جورایی دارن به سبک اعراب حاشیه خلیج فارس عمل میکنند دیگه؟؟؟ :|
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

آقا شرافتن بیان یکی تو تهران بکنین خبرنگار میلیتاری که به این نشستها بره ، لااقل سوال منطقی بپرسه انقد گیج نشیم ، مثلا این خبرنگار میپرسید امیر چطور ممکنه هم کرار بسازید هم دوالفقار بعد T90 بخرید ، باورکنین منطقی نیست ، شاید این بنده خداها چیز دیگه ای میگن و این خبرنگارا هستند که درک نمی کنن و یه چیزی رو الکی رو خروجی سایتشون میزارن.

در اینکه خبرنگارامون ایراد دارن، شکی نیست ولی متاسفانه این اشکالات صرفا مربوط به خبرنگارها نیست، مثل لینک پایین:

http://www.aparat.com/v/aC4Ze
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

فکر کنم فهمیدن زیاد ازشون ( بچه های میلیتاری) ایراد گرفتیم، گفتن بیاییم حسابی سسرکارشون بزاریم

 

والا تو این مملکت اگر جلوی چشمات هم اگر چیزی را دیدی نباید باور کنی چون ...

به هرحال امیدوارم از ته دل که تانک کرار یا ذوالفقار به عنوان تانک بومی تولید و ساخته شود

هم ضعف نیروی زمینی کمتر شود و هم این بومی سازی شکل واقعی بخود بگیرد 

رونمایی هم نخواستیم ، مشکل بچه های زرهی را حل کنید، ما را چشم انتظار گذاشتید گذاشتید

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

حداقل کاری که باید بکنیم اینه که در صورت خرید تی 90 ، به صورت بومی یا به کمک روس ها یک سیستم دفاع فعال براش توسعه بدهیم ...

اگه بحث خرید زوری و اجباری هم هست ، بهتره تقاضا بدیم که توی پروژه ی آرماتا شریک بشیم ... به هر حال گمان نمی کنم تا  5 سال دیگه تانکی وارد ایران بشه ...

شاید هم تولید محدود تی 90 پوششی باشه برای ارسال قطعات یدکی برای استفاده در تانک های بومی ...

 

 

در صورت اینکه قرار باشه تی 90 رو تولید کنیم ، حداقل این تکنولوژی ها باید به کشور منتقل بشوند :

1- تکنولوژی تولید فولادهای زرهی

2- تکنولوژی تولید پیشرانه ها

3- تکنولوژی تولید زره های واکنشگر Relikt

4- سیستم های کنترل آتش

5- سیستم های انتقال قدرت

 

علاوه بر این ، باید تقاضای کمک برای آپگرید سنگین تی 72 ها ( مجهز کردن اونها به سیستم های کنترل آتش تی 90 و زره واکنش گر Relikt ) به همراه خرید بی ام پی 3 ، ترمیناتور ، و گاز تایگر رو هم بدیم تا این زرهی ما سر و سامانی بگیره ...

 

در ضمن ، ام 47 ، ام 48 ، ام 60 ، و چیفتن ها رو هم باید از رده خارج کنیم تا تغییر کاربریشون بدیم ...

 

اگه قراره پول خرج کنیم ، باید یک جور خرج کنیم که ارزشش رو داشته باشه !

ویرایش شده در توسط swordman
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بخاطر اینکه میدونیم خبرگزاری ها متاسفانه هر جور دلشون بخواد مصاحبه ها رو تغییر میدن ، مصاحبه امیر کیومرث پور حیدری رو خودم مینویسم :

تانک کرار هم میشه گفت که تمام ویژگی های تانک ذوالفقار مارو داره

این تانک رو هم ما در آینده که انشاالله به تولید انبوه برسه ، چون یکی از زیرساخت های زرهی ایران ، ارتش جمهوری اسلامی و نیروی زمینی است ، ما این تانک رو ((حتما)) به خدمت خواهیم گرفت
مشخصاتش اینه ، تا اونجایی که من مطالعه کردم ، این تانک برابری میکنه با تانک های روز دنیا ، مثل تی 90 و تانک آبرامز و کلا تانک هایی که امروز در شرق و غرب متداول هستند این تانک داره برابری میکنه ، همانند تانک ذوالفقار البته ، همانند تانک ذوالفقار
الان نمونه اولیش ساخته شده و ما منتظر هستیم انشاالله این نمونه اولیه رو وزارت دفاع در اختیار یگان های رزمی ما قرار بده ، انشاالله در چند رزمایش شرکت بکنه و قابلیت هاش رو ما بتونیم مضاعف هم بکنیم

 

موضوع اینه که تی 90 ای که دم از برابریش می زنند ، داره از خط تولید به نفع آرماتا کنار می ره ... آبرامز هم خودش چندین مدل داره به همرا چندین بسته ی حفاظتی و عملیاتی جداگانه ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

آقا شرافتن بیان یکی تو تهران بکنین خبرنگار میلیتاری که به این نشستها بره ، لااقل سوال منطقی بپرسه انقد گیج نشیم ، مثلا این خبرنگار میپرسید امیر چطور ممکنه هم کرار بسازید هم دوالفقار بعد T90 بخرید ، باورکنین منطقی نیست ، شاید این بنده خداها چیز دیگه ای میگن و این خبرنگارا هستند که درک نمی کنن و یه چیزی رو الکی رو خروجی سایتشون میزارن.

اگه به دو لینک زیر نگاه کنیم:

امیر پوردستان: خرید تانک T۹۰ منتفی شد

243. تانک «کرار» وارد چرخه نیروی زمینی ارتش شد

می بینیم که فرمانده و جانشین نیروی زمینی هم گفته  که در نظر داشتیم تکولوژی ها تی 90 را وارد کنیم و قصد تولید و یا خرید خود تی 90 را نداشتیم و می خواهیم تانک کرار را بصورت انبوه استفاده کنیم... با این حساب خرید و تولید تی 90 منتفی هست... 

اما وقتی سخن جالب تر میشه که جدیدترین خبر اینطور میشه که:

امیر پوردستان: مقدمات خرید تانک T90 در حال انجام است

 

و در نهایت گزارش مشرق در خصوص تانک کرار که باز حرف امیر رو نقض می کنه:

«تانک کرار» دست بلند نزاجا در جنگ کلاسیک

 

خلاصه ما اخر متوجه نشدیم که تی 90 این وسط چی میشه اخر!؟ می خریمش ایا تولیدش می کنیم فناوریهاش رو انتقال می دیم صرفا از روش کپی بردرای می کنیم ایا؟  کرار دقیقا چی میگه؟

نظر شخصی من این هست که با توجه به محدودیتهای ما در بودجه و تحریمها و مدیریت! بهتره جهت خرید روی تجهیزات حساس تر مثل جنگنده و یا سامانه های پدافندی تمرکز کنیم و تجهیزاتی مثل تانک رو سعی کنیم خودمون بسازیم...

ویرایش شده در توسط Argada
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظرمن چندتانك t90خريداري ميشه براي تست كردنش باشرايط ايران و مقايسه
با تانك كرار و شايدم ذوالفقار به نظرمياد منظور اميراز دراختيارداشتن ذوالفقار همون
يكي دوتايي كه براي ازمايش وتست كردن بودن هست وچيزي راجب خط توليدذوالفقار
وتوليدانبوه نگفتن .
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان حدس من فرق داره با شما

 

بعد از برجام میلیارها دلار از ایران ازاد شد.

 

حدس من اینه که دولت بودجه مورد نیاز برای هر سه رو داده یعنی هم ساخت ذولفقار و کرار و هم خرید تی 90..خرید تی 90 برای باز دارندگیه چون  بالاخره دهن پر کنه و ساخت کرار برای میدان جنگه..پیش بینی میککنم بعد از ساخت کرار بعد مدتی نمونه های تانک ذولفقار هم در صدر اخبار میاد..از سیاست دولت اینه که توان نظامی ایران جز 10 قدرت بشه و میشه از خرید گسنرده بالگرد جنگنده ناوشکن  زیر دریایی تانک و ..... فهمید

  • Upvote 1
  • Downvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان حدس من فرق داره با شما

 

بعد از برجام میلیارها دلار از ایران ازاد شد.

 

حدس من اینه که دولت بودجه مورد نیاز برای هر سه رو داده یعنی هم ساخت ذولفقار و کرار و هم خرید تی 90..خرید تی 90 برای باز دارندگیه چون  بالاخره دهن پر کنه و ساخت کرار برای میدان جنگه..پیش بینی میککنم بعد از ساخت کرار بعد مدتی نمونه های تانک ذولفقار هم در صدر اخبار میاد..از سیاست دولت اینه که توان نظامی ایران جز 10 قدرت بشه و میشه از خرید گسنرده بالگرد جنگنده ناوشکن  زیر دریایی تانک و ..... فهمید

 

عزیز دلم ، می ترسم آخر سر یک چیزی هم بدهکار بشیم ( البته اگه بدهکار نشده باشیم )

در مباحث زرهی غیر از تانک خودروهای دیگه ای هم هستند !!! اگه دولت خیلی پول داره ، بهتره یک نوع تانک رو به خدمت بگیره و بقیه ی پول رو صرف نوسازی و بهسازی سایر زمینه ها کنه ( از پادگان های مخروبه تا جایگزینی سایر ادوات رزمی با نمونه های نو و مدرن تر ) ...

 

البته من از پایه و اساس با نظر شما مخالفم ... چون طبق گفته های رسمی دولت فقط  6 میلیارد دلار پول داره که انگار باید چند میلیارد دلارش رو بابت جریمه ی گازی به ترکیه بپردازه .

  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

رونمایی از پروتوتایپ تانک کرار که احتمالا نمونه ارتقا یافته تی 72 باشه، ابهامی رو در رابطه با ظرفیت تولید انبوه تانک در ایران که پیش از این در مورد تولید انبوه ذولفقار مطرح بود رفع نمی کنه.

 

اما معامله تی 90،  شاید قراره امکان انتقال فناوری جهت ایجاد زیرساخت های لازم به منظور تولید انبوه تانک اصلی میدان نبرد بومی حالا چه کرار و یا ذولفقار و یا تانک بومی سومی که معجونی از این دو و یا سه (تی 90)  باشه رو فراهم بیاره. 

 

اینطور که از مصاحبه ها برداشت میشه، کرار پروتوتایپیه که هنوز آزمایش میدانی از سوی نیروی عملیاتی نشده، و ذولفقار هم که پروتوتایپیست که هنوز تولید انبوه نشده و البته ضعفهای مشخصی هم داره، در صورت رفع مشکل تولید انبوه، رقابت و بررسی دو محصول متفاوت (کرار و ذولفقار)  از دو تیم مختلف، در صورت هدایت درست می تونه نتیجه مطلوبی برای تولید انبوه گزینه نهایی داشته باشه. 

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سام 22 رو ایران خییییلی وقته داره .....درمورد اون دوستمون که گفته بود تانک کرارم احتمال داره ارتقا یافته خرمشهر باشه باید بگم خیر تاتک خرمشهر یک تانک سبک هستش ولی تانک کرار باتوجه به اینکه ادعا شده از تی 90 بهتره یک تانک سنگینه

ویرایش شده در توسط MA5
  • Upvote 3
  • Downvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.