جنگنده برتری هوایی اف-14 تامکت جنگنده برتری هوایی اف-14 تامکت (F-14/ Tomcat)

[borna 17]

دوستان كسي مي دونه امريكا چند تا تامكت توليد كرد؟ و الان تمام تامكت ها را بازنشست كرده؟ و ازشون هيچ استفاده اي نمي كنه؟ بله تامكت شايد بهترين جنگنده براي ايران باشه ولي در صورتي كه 100 150 از اين جنگنده داشته باشيم نه فقط 30 40 تازه اونم معلوم نيست. ولي اگه اينطور كه بوش مياد ميگ 31 و سوخو 27 در ايران باشه با تامكت قدرت نيروي هوايي خيلي بالا ميره و عربستان و تركيه بايد جمع كنند برند. icon_frown :cry:

[Leader 3]

به نظر من بهترين جايگزين هواپيماهاي ساخته داخله

[SHAFAGH23 29]

جنگنده‏هاي F-14A، به دو سامانهء بسيار پرقدرت براي رهگيري مجهز شده بودند؛ يکي از اينها رادار بسيار پرقدرت با قدرت شناسايي حدود 240 کيلومتر و برد رهگيري دقيق 160 کيلومتر؛ ديگر سامانه، سيستم حساس به حرارت يا گازهاي داغ خروجي از موتور مي‏باشد، که متاسفانه در نمونه‏های فروخته شده به ایران قرار بود با نمونهء بهتری جایگزین گردند که به دلیل وقوع انقلاب، هیچ سامانهء رهگیری مادون قرمزی بر روی تامکتهای ایران نصب نگردید. مشابه سامانهء حساس به حرارت، سالها بعد، و با قدرت ضعيف‏تر، بر روي ميگهاي29 و 31 اتحاد شوروي به کار گرفته شد.





تامكتهاي ايران به هنگام توليد در كارخانهء گرومن

تصوير بالا به شماره 160299 اولين تامکتی بود که برای ايران ساخته شد. در اينجا اين هواپيما در حال خروج از کارخانه در Calverton در سال ۱۹۷۵ ديده مي‏شود. نکته جالب در اين تصوير سيستم جستجوگر IR موسوم به AN/ALR-23 در قسمت دماغه هواپيما است که از طرف شرکت Northrop ساخته شده و به ايران پيشنهاد گشت. كارشناسان نيروي هوايي شاهنشاهي ايران اما اين پيشنهاد را رد کردند و به جای آن سيستم ويديويی بسيار پيشرفته‏تر NAXX-1 را انتخاب نمودند؛ اما از آنجا که تکميل و ساخت کامل اين سيستم در سال ۱۹۸۱ ميلادی ميسر شد, اين سيستم هيچگاه به ايران تحويل داده نشد .






تصويري ديگري از مراسم تحويل اولين تامكت به نيروي هوايي شاهنشاهي ايران (20 بهمن ۱۳۵۴)





حسگر IRST يا Infra-Red Search and Track
در طول مدت توليد F-14A، به دليل کيفيت بالاي طراحي و قطعات به کارفته، تغييراتي بسيار جزئي روي خط توليد آن انجام گرفت؛ تغييراتي که بعدها، بر روي هواپيماهاي توليد قبل نيز اعمال شدند. يکي از اين تغييرات که به سال 1972 بر روي F-14A اعمال شد، نصب حسگرهاي مادون قرمز AN/ALR-23 در زير دماغهء آنها بود. اين حسگر را مي‏شد به رادار بسيار پرقدرت AN/AWG-9 ساخت هيوز وابسته نمود يا اينکه به طور مستقل به منظور کاوش دقيق مناطقي که در آن هنگام به وسيلهء رادار کاوش نمي‏شدند، به کار برد.




تصاويري از حسگر IRST (نصب شده در زير دماغهء F-14A)

يکي از برترين رهگيري‏هايي که مي‏تواند پاشنهء آشيل جنگنده - بمب افکن‏هاي استيلت (رادارگريز) نظير F-117 يا F/A-22 باشد، استفادهء جنگندهء رهگير از سيستم IRST است. به وسيلهء اين سامانهء رهگيري، جنگندهء استيلت، قادر به دانستن اينکه در حال رهگيري است نمي‏شود، سپس جنگندهء رهگيري کننده، مي‏تواند با موشکهاي يکپارچه شده با اين سيستم، اقدام به شليک موشک گرمایاب و سرنگوني جنگندهء رادار گريز دشمن نمايد.


IRST چه زمان به کار مي‏رود؟
سيستم جستجو و ردگيري مادون قرمز بسيار پيشرفتهء IRST، به ويژه براي کشف موشکهاي دوربرد کروز يا زمين به زمين مجهز به موتور راکتي، و هدفهاي با پس‏سوز روشن و ارتفاع بالا (نظير ميگهاي25 و 31 و هواپيماهاي جاسوسی SR-71)، يا در مواقعي که به کارگيري رادار از نظر تاکتيکي، غيرعقلاني باشد و باعث شناسايي F-14 توسط دشمن گردد، يا به دليل وجود اقدامات الکترونيکي (ECM) سنگين، ناممکن گردد، بسيار مفيد است.

ردگيري زاويه‏اي با IRST، بسيار بسيار دقيق‏تر از رادار انجام مي‏شود، اين موضوع، بارها در طول جنگ و تمرينات مختلف نيروي دريايي ايالات متحده ثابت شده است. با استفاده از اين سامانه، ارتفاع هدف نسبت به تامکت، سمت هدف نسبت به تامکت و سرعت نزديک شدن هدف به تامکت را بسيار بهتر و دقیق‏تر از رادار مي‏توان بدست آورد.

دقت فوق العادهء سيستم IRST تعبيه شده در F-14A، آن قدر بالاست که امکان شليک موشکهايي نظير AIM-9P2 يا R550 را فراهم مي‏آورد. (بنا بر برخي گزارشات، تامکتهاي ايران، قادر به شليک موشکهاي ماترا R550 و ويمپل R-73 مي‏باشند)


کابین خلبان در F-14A


کابین RIO در F-14D





کابین RIO در F-14A

(واقعن آموزش و کسب مهارت کار با این همه آلات سیستم کامپیوتری، بسیار دشوار و زمان بر است)


TCS: مجموعهء دوربين تلويزيوني بسيار پيشرفته (Television Camera Set)
اين مجموعه، يک دوربين تلويزيوني بسيار پيشرفته و دقيق به کار رفته در F-14 مي‏باشد. واحد TCS يک سنجشگر پيشرفتهء الکترواپتيکالي و در واقع تلکسوپي بسيار دوربرد براي خلبان تامکت است که وي را قادر مي‏سازد تا يک هدف پرندهء دشمن (به ويژه هواپيماهاي رادارگريز نظير F-117 يا F/A-22) را به طور زود هنگام و به صورت چشمي، يافته و شناسايي نمايد.

اين سيستم از طريق يک سيستم تلويزيوني مداربستهء يکپارچه شده، عمل مي‏نمايد. در مجموعهء TCS، دو دوربين پرقدرت جداگانه براي دو حالت مختلف، مورد استفاده قرار مي‏گيرد: دوربين زاويه باز (Wide Angle) براي کسب هدف هوايي، و دوربين بزرگنمايي (Close Up) براي شناسايي دقيق هدف.


عدسي مجموعهء TCS

مجموعهء TCS به طور معمول وابسته به رادار پرقدرت AWG-9 بوده و با آن هماهنگ است؛ يعني هر دو در هر زمان به يک سو متوجه مي‏شوند و به طور خودکار روي نخستين هدف هوايي کسب شده، قفل مي‏کند. افسر رهگيري کابين عقب (RIO)، همچنين مي‏تواند به طور دستي، کنترل واحد را در حالت شناسايي هدف در اختيار بگيرد و سمت توجه عدسي‏هاي را با يک جوي‏استيک، تغيير دهد و تصوير بدست آمده توسط TCS را مي‏تواند روي صفحهء رادار مشاهده نماید.




جوي استيك افسر رادار در اين تصوير به خوبي مشخص است





رادارهاي AWG-9 و APG-71

سامانه‏های AN/AWG-9 و AN/APG-71، رادارهایی چندحالته محسوب می‏شوند که توسط کارخانجات هواپیماسازی هیوز (Hughes Aircraft) جهت شکاری - رهگیرهای اف14 نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین نیروی هوایی شاهنشاهی ایران طراحی و ساخته شدند.



اين رادارها، در فركانس X (حدود 7 تا 12.5 گيگاهرتز) كار مي‎كردند و از نوع پالس - داپلر بودند. اين رادارها به نحوي طراحي شده بودند كه قادر باشند تا 24 تهديد هوايي را در فواصل بسيار دور تشخيص داده و ثبت نمايند؛ سپس حداكثر بر روي 6 هدف قفل كرده و در يك زمان، وضعيت پروازي تمامي اهداف را زيرنظر داشته باشند. (Track While Scan)



دو موشك AIM-54A Phoenix و AIM-7E-4 Sparrow (سلاح‏هاي اصلي جنگندهء F-14A)


اين عمليات، تنها به وسيلهء موشكهاي قابل انجام بود كه درونشان يك جستجوگر فعال نصب گرديده شده بود. (نظير موشك اسپارو)؛ بنابراين كاركرد رادار جهت استفاده از موشكهاي بسيار دوربرد و گران‏قيمت فونيكس، بهينه‏سازي شده بود. اين عملكرد ويژه، منحصرن جهت سرنگوني بمب‏افكن‎هاي سنگين توسط تامكت تعبيه گرديده بود. هرچند اين كاركرد تامكت، هيچگاه جامهء عمل به خود نگرفت و اين جنگنده تنها به خدمت نيروي دريايي ايالات متحده درآمد. تامكت به ندرت بيش از يك يا دو موشك فونيكس را بارگذاري كرد، هرچند در صورت لزوم قادر به بارگذاري كامل موشكهاي فونيكس بود.



هر دو سيستم رادار AWG-9 و APG-71 توسط كارخانجات هواپيماسازي هيوز طراحي و ساخته شدند، اين كمپاني، امروزه تحت مالكيت شركت Raytheon درآمده است.




نمایشگر تاکتیکی TID جنگندهء F-14A در کابین RIO

Tactical Information Display




AN/AWG-9

سامانهء AWG-9 در اواخر دههء 1960 جهت نصب بر روي شكاري F-111B طراحي و ساخته گرديد، اما با لغو پرژوهء ساخت F-111B توسط نيروي دريايي، اين سامانه به جنگندهء F-14A منتقل گرديد. اين سيستم رادار، به يك فرستندهء بسيار پرقدرت مجهز است تا تاكنون در هيچ جنگنده‏اي نصب نشده است، و بدين جهت تامكت قادر مي‎شود به راحتي اهداف پرنده را فاصلهء 100 مايلي (160 كيلومتري) تشخيص دهد. پردازشگر آنالوگ بسيار پيشرفتهء AWG-9، تأثيرات داپلر منعكس شده را تحليل كرده تا بتواند شتاب و جهت حركت هدف مورد نظر را به طور دقيق تشخيص دهد. اين قابليت فوق‏العاده، به تامكت امكان مي‏دهد تا اهداف ثابت روي زمين يا اهداف نزديك سطح دريا كه به واسطهء نزديك بودن به سطح دريا، شناسايي آنها با اغتشاش همراه است، و همچنين اهداف بسيار كوچك يا اهداف پرندهء بسيار كم‏ارتفاع را به طور دقيق شناسايي نمايد.




برد اصلي انجام دهندهء پردازشگر اطلاعات مجهز به پردازندهء Intel 8080 در رادار AWG-9



سيستم رهگيري به هنگام جستجو (Track While Scan)، چگونه كار مي‎كند؟

قابليت رهگيري به هنگام جستجوي تعبيه شده در AWG-9، به وسيلهء پردازشگر 8 بيتي Intel 8080 فراهم مي‏‎گردد. اين پردازشگر، به نحوي طراحي شده است تا كدهاي برنامه‏ريزي شدهء اسمبلي 8 بيتي را اجرا نمايد.



به طور معمول، يك جنگندهء شكاري، اهداف خود را به هنگام كاركرد رادار در حالت پالس (Pulse mode) پيدا مي‎كند و يك نمود گرافيكي از هدف يافت شده را بر روي صفحهء رادار آشكار مي‎سازد. سپس خلبان جنگنده، كليد وضعيت كاركرد رادار را به حالت كنترل آتش رادار (fire-control radar)، تغيير وضعيت مي‏‎دهد كه اساس كار آن بر پايهء پيوستگي امواج دريافتي توسط رادار مي‎باشد. (continuous-wave radar) اين امر به رادار امكان شليك موشكهاي نيمه‏فعال راداري نظير اسپارو را مي‏دهد. نقص عمدهء اين روش آن است كه جنگندهء شليك كنندهء موشك، هم‏زمان تنها به يك هدف مي‏تواند شليك نمايد؛ ضمن اينكه جنگندهء مقابل كه در مسير موشك قفل شده قرار گرفته است، از طريق سيستم گيرندهء اخطار راداري (radar warning receiver) از خطر آگاه مي‎شود.



روش رهگيري به هنگام جستجو (TWS) از يك ريزپردازنده (Intel 8080) جهت محاسبهء اطلاعات كسب شده به هنگام جستجوي هدف در حال پالس بهره مي‏برد. موشك AIM-54 از اين اطلاعات پردازش شده استفاده مي‏كند و به هنگامي كه هدف مورد نظر، در محدودهء هدف‏يابي فعال رادار دروني موشك فونيكس قرار مي‏گيرد، موشك از سيستم ردگيري رادار دروني خود بهره‎مند مي‎شود؛ در ضمن اينكه اين اتفاقات رخ مي‎دهند، رادار AWG-9 به عمل جستجوي ساير اهداف ادامه مي‎دهد. هنگامي كه خلبان هواپيماي هدف، از خطر حمله آگاه مي‎شود، از حضور و موقعيت مكاني جنگندهء شليك كننده كه اف14 مي‏‎باشد، هيچگاه آگاه نمي‏‎شود.



كاربران رادار AWG-9

كمپاني هيوز، تا قبل از سال 1978، تعداد زيادي از رادار AWG-9 را به همراه قطعات يدكي كافي جهت نگهداري 600 جنگندهء F-14A/B نيروي دريايي ايالات متحده و 78 فروند جنگندهء نيروي هوايي شاهنشاهي ايران آماده و تحويل نمود. تمامي سيستم‏هاي تحويل شدهء مربوط به شكاري تامكت در نيروي دريايي ايالات متحده، از خدمت خارج شده‏اند؛ وضعيت سيستم‏هاي موجود در ايران نيز نامعلوم است، اما اعتقاد بر اين است كه تعداد انگشت‎شماري از تامكتهاي ايران هنوز در خدمت قرار دارند.


AN/APG-71

سامانهء APG-71، نمونه‏اي بهسازي شده از رادار AWG-9 در دههء 1980 مي‏باشد كه جهت نصب بر روي جنگنده‎هاي F-14D طراحي و ساخته شده است. اين رادار، از تكنولوژي و برخي از قطعات عمومي طراحي شده جهت رادار APG-70 كه در جنگندهء F-15E به كار گرفته شده است، بهره مي‎برد. اين رادار، به واسطهء بهره‏گيري از تكنولوژي ديجيتال، داراي سرعت پردازش بسيار بهتري مي‏باشد، تغيير حالت كاري راداري بسيار انعطاف‏پذير است، پارازيت و اغتشاش را به خوبي رد مي‏كند، و برد كشف بيشتر نيز دارد.



سيستم رادار APG-71 داراي ويژگي حداقل پرتوافكني جانبي مي‎باشد. كاهش پرتوهاي ساطع شدهء جانبي به وسيلهء يك كانال محفاظتي تعبيه شده و همچنين سيستم جستجوي زاويه‎‏اي تك‏پالس، همگي باعث شده‏اند رادار در برابر پخش پارازيت و اغتشاشات الكترونيكي دشمن بسيار مقاوم باشد.



سيستم رادار APG-71 داراي بردي فوق‏العاده برابر 460 مايل (740 كيلومتر) مي‏باشد، اما با توجه به محدوديت ساخت اندازهء آنتن، اين برد تنها به 230 مايل (370 كيلومتر) محدود گشته است. استفاده از داده‏هاي شبكه‏‎اي (datalinked data) اجازه مي‏دهد دو يا چند جنگندهء F-14D از حداكثر برد كشف و شناسايي خود بهره بگيرند.



پيش از بازنشستگي جنگنده‏‎هاي اف-14، كمپاني هيوز تعداد كافي از رادار APG-71 را به همراه قطعات يدكي آن جهت نگهداري تعداد 55 فروند جنگندهء F-14D تحويل نيروي دريايي ايالات متحده داده بود. جنگندهء اف-14 تامكت، علارغم دارا بودن قوي‏ترين رادار تاريخ جنگنده‏هاي جهان، به تاريخ 22 سپتامبر 2006 از خدمت در نيروي دريايي ايالات متحده خارج شد و آخرين پرواز تامكت، به تاريخ 4 اكتبر سال 2006 انجام گرفت. آخرين يگان به كار گيرندهء تامكتها در نيروي دريايي ايالات متحده، اسكادران VF-31 بود.
منبع: iiaf2.blogfa.ir

[borna 17]

ممنون شفق جان بسيار مفيد بود . icon_cool

[mamad 3]

خيلي جالب بود حال كردم عجبي يه چيزي هم از اين بدبخت گفتيد

[maalek 18]

احسنت تازه فهميدم اون ايشپيل زير داغه گربه براي چيه دستت درد نكنه

[hamed_713 242]

جنگنده‏هاي F-14A، به دو سامانهء بسيار پرقدرت براي رهگيري مجهز شده بودند؛ يکي از اينها رادار بسيار پرقدرت با قدرت شناسايي حدود 240 کيلومتر و برد رهگيري دقيق 160 کيلومتر؛ ديگر سامانه، سيستم حساس به حرارت يا گازهاي داغ خروجي از موتور مي‏باشد، که متاسفانه در نمونه‏های فروخته شده به ایران قرار بود با نمونهء بهتری جایگزین گردند که به دلیل وقوع انقلاب، هیچ سامانهء رهگیری مادون قرمزی بر روی تامکتهای ایران نصب نگردید. مشابه سامانهء حساس به حرارت، سالها بعد، و با قدرت ضعيف‏تر، بر روي ميگهاي29 و 31 اتحاد شوروي به کار گرفته شد.


[align=center]

تامكتهاي ايران به هنگام توليد در كارخانهء گرومن [/align]


[align=center] [/align]

تصوير بالا به شماره 160299 اولين تامکتی بود که برای ايران ساخته شد. در اينجا اين هواپيما در حال خروج از کارخانه در Calverton در سال ۱۹۷۵ ديده مي‏شود. نکته جالب در اين تصوير سيستم جستجوگر IR موسوم به AN/ALR-23 در قسمت دماغه هواپيما است که از طرف شرکت Northrop ساخته شده و به ايران پيشنهاد گشت. كارشناسان نيروي هوايي شاهنشاهي ايران اما اين پيشنهاد را رد کردند و به جای آن سيستم ويديويی بسيار پيشرفته‏تر NAXX-1 را انتخاب نمودند؛ اما از آنجا که تکميل و ساخت کامل اين سيستم در سال ۱۹۸۱ ميلادی ميسر شد, اين سيستم هيچگاه به ايران تحويل داده نشد .
منبع:newcoy.persianblog.ir
[align=center]

تصويري ديگري از مراسم تحويل اولين تامكت به نيروي هوايي ايران (20 بهمن ۱۳۵۴) [/align]


حسگر IRST يا Infra-Red Search and Track

در طول مدت توليد F-14A، به دليل کيفيت بالاي طراحي و قطعات به کارفته، تغييراتي بسيار جزئي روي خط توليد آن انجام گرفت؛ تغييراتي که بعدها، بر روي هواپيماهاي توليد قبل نيز اعمال شدند. يکي از اين تغييرات که به سال 1972 بر روي F-14A اعمال شد، نصب حسگرهاي مادون قرمز AN/ALR-23 در زير دماغهء آنها بود. اين حسگر را مي‏شد به رادار بسيار پرقدرت AN/AWG-9 ساخت هيوز وابسته نمود يا اينکه به طور مستقل به منظور کاوش دقيق مناطقي که در آن هنگام به وسيلهء رادار کاوش نمي‏شدند، به کار برد.


[align=center]



تصاويري از حسگر IRST (نصب شده در زير دماغهء F-14A)[/align]

يکي از برترين رهگيري‏هايي که مي‏تواند پاشنهء آشيل جنگنده - بمب افکن‏هاي استيلت (رادارگريز) نظير F-117 يا F/A-22 باشد، استفادهء جنگندهء رهگير از سيستم IRST است. به وسيلهء اين سامانهء رهگيري، جنگندهء استيلت، قادر به دانستن اينکه در حال رهگيري است نمي‏شود، سپس جنگندهء رهگيري کننده، مي‏تواند با موشکهاي يکپارچه شده با اين سيستم، اقدام به شليک موشک گرمایاب و سرنگوني جنگندهء رادار گريز دشمن نمايد.


IRST چه زمان به کار مي‏رود؟

سيستم جستجو و ردگيري مادون قرمز بسيار پيشرفتهء IRST، به ويژه براي کشف موشکهاي دوربرد کروز يا زمين به زمين مجهز به موتور راکتي، و هدفهاي با پس‏سوز روشن و ارتفاع بالا (نظير ميگهاي25 و 31 و هواپيماهاي جاسوسی SR-71)، يا در مواقعي که به کارگيري رادار از نظر تاکتيکي، غيرعقلاني باشد و باعث شناسايي F-14 توسط دشمن گردد، يا به دليل وجود اقدامات الکترونيکي (ECM) سنگين، ناممکن گردد، بسيار مفيد است.

ردگيري زاويه‏اي با IRST، بسيار بسيار دقيق‏تر از رادار انجام مي‏شود، اين موضوع، بارها در طول جنگ و تمرينات مختلف نيروي دريايي ايالات متحده ثابت شده است. با استفاده از اين سامانه، ارتفاع هدف نسبت به تامکت، سمت هدف نسبت به تامکت و سرعت نزديک شدن هدف به تامکت را بسيار بهتر و دقیق‏تر از رادار مي‏توان بدست آورد.

دقت فوق العادهء سيستم IRST تعبيه شده در F-14A، آن قدر بالاست که امکان شليک موشکهايي نظير AIM-9P2 يا R550 را فراهم مي‏آورد. (بنا بر برخي گزارشات، تامکتهاي ايران، قادر به شليک موشکهاي ماترا R550 و ويمپل R-73 مي‏باشند)

[align=center]

کابین خلبان در F-14A [/align]


[align=center]

کابین RIO در F-14D [/align]


[align=center]

کابین RIO در F-14A [/align]


TCS: مجموعهء دوربين تلويزيوني بسيار پيشرفته (Television Camera Set)

اين مجموعه، يک دوربين تلويزيوني بسيار پيشرفته و دقيق به کار رفته در F-14 مي‏باشد. واحد TCS يک سنجشگر پيشرفتهء الکترواپتيکالي و در واقع تلکسوپي بسيار دوربرد براي خلبان تامکت است که وي را قادر مي‏سازد تا يک هدف پرندهء دشمن (به ويژه هواپيماهاي رادارگريز نظير F-117 يا F/A-22) را به طور زود هنگام و به صورت چشمي، يافته و شناسايي نمايد.
اين سيستم از طريق يک سيستم تلويزيوني مداربستهء يکپارچه شده، عمل مي‏نمايد. در مجموعهء TCS، دو دوربين پرقدرت جداگانه براي دو حالت مختلف، مورد استفاده قرار مي‏گيرد: دوربين زاويه باز (Wide Angle) براي کسب هدف هوايي، و دوربين بزرگنمايي (Close Up) براي شناسايي دقيق هدف.

[align=center]

عدسي مجموعهء TCS[/align]

مجموعهء TCS به طور معمول وابسته به رادار پرقدرت AWG-9 بوده و با آن هماهنگ است؛ يعني هر دو در هر زمان به يک سو متوجه مي‏شوند و به طور خودکار روي نخستين هدف هوايي کسب شده، قفل مي‏کند. افسر رهگيري کابين عقب (RIO)، همچنين مي‏تواند به طور دستي، کنترل واحد را در حالت شناسايي هدف در اختيار بگيرد و سمت توجه عدسي‏هاي را با يک جوي‏استيک، تغيير دهد و تصوير بدست آمده توسط TCS را مي‏تواند روي صفحهء رادار مشاهده نماید.


[align=center]

جوي استيك افسر رادار در اين تصوير به خوبي مشخص است [/align]


رادارهاي AWG-9 و APG-71

سامانه‏های AN/AWG-9 و AN/APG-71، رادارهایی چندحالته محسوب می‏شوند که توسط کارخانجات هواپیماسازی هیوز (Hughes Aircraft) جهت شکاری - رهگیرهای اف14 نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین نیروی هوایی ایران طراحی و ساخته شدند.

اين رادارها، در فركانس X (حدود 7 تا 12.5 گيگاهرتز) كار مي‎كردند و از نوع پالس - داپلر بودند. اين رادارها به نحوي طراحي شده بودند كه قادر باشند تا 24 تهديد هوايي را در فواصل بسيار دور تشخيص داده و ثبت نمايند؛ سپس حداكثر بر روي 6 هدف قفل كرده و در يك زمان، وضعيت پروازي تمامي اهداف را زيرنظر داشته باشند. (Track While Scan)


[align=center]

دو موشك AIM-54A Phoenix و AIM-7E-4 Sparrow (سلاح‏هاي اصلي جنگندهء F-14A) [/align]

اين عمليات، تنها به وسيلهء موشكهاي قابل انجام بود كه درونشان يك جستجوگر فعال نصب گرديده شده بود. (نظير موشك اسپارو)؛ بنابراين كاركرد رادار جهت استفاده از موشكهاي بسيار دوربرد و گران‏قيمت فونيكس، بهينه‏سازي شده بود. اين عملكرد ويژه، منحصرن جهت سرنگوني بمب‏افكن‎هاي سنگين توسط تامكت تعبيه گرديده بود. هرچند اين كاركرد تامكت، هيچگاه جامهء عمل به خود نگرفت و اين جنگنده تنها به خدمت نيروي دريايي ايالات متحده درآمد. تامكت به ندرت بيش از يك يا دو موشك فونيكس را بارگذاري كرد، هرچند در صورت لزوم قادر به بارگذاري كامل موشكهاي فونيكس بود.
هر دو سيستم رادار AWG-9 و APG-71 توسط كارخانجات هواپيماسازي هيوز طراحي و ساخته شدند، اين كمپاني، امروزه تحت مالكيت شركت Raytheon درآمده است.


[align=center]

نمایشگر تاکتیکی TID جنگندهء F-14A در کابین RIO
Tactical Information Display[/align]


AN/AWG-9

سامانهء AWG-9 در اواخر دههء 1960 جهت نصب بر روي شكاري F-111B طراحي و ساخته گرديد، اما با لغو پرژوهء ساخت F-111B توسط نيروي دريايي، اين سامانه به جنگندهء F-14A منتقل گرديد. اين سيستم رادار، به يك فرستندهء بسيار پرقدرت مجهز است تا تاكنون در هيچ جنگنده‏اي نصب نشده است، و بدين جهت تامكت قادر مي‎شود به راحتي اهداف پرنده را فاصلهء 100 مايلي (160 كيلومتري) تشخيص دهد. پردازشگر آنالوگ بسيار پيشرفتهء AWG-9، تأثيرات داپلر منعكس شده را تحليل كرده تا بتواند شتاب و جهت حركت هدف مورد نظر را به طور دقيق تشخيص دهد. اين قابليت فوق‏العاده، به تامكت امكان مي‏دهد تا اهداف ثابت روي زمين يا اهداف نزديك سطح دريا كه به واسطهء نزديك بودن به سطح دريا، شناسايي آنها با اغتشاش همراه است، و همچنين اهداف بسيار كوچك يا اهداف پرندهء بسيار كم‏ارتفاع را به طور دقيق شناسايي نمايد.

[align=center]

برد اصلي انجام دهندهء پردازشگر اطلاعات مجهز به پردازندهء Intel 8080 در رادار AWG-9 [/align]


سيستم رهگيري به هنگام جستجو (Track While Scan)، چگونه كار مي‎كند؟

قابليت رهگيري به هنگام جستجوي تعبيه شده در AWG-9، به وسيلهء پردازشگر 8 بيتي Intel 8080 فراهم مي‏‎گردد. اين پردازشگر، به نحوي طراحي شده است تا كدهاي برنامه‏ريزي شدهء اسمبلي 8 بيتي را اجرا نمايد.

به طور معمول، يك جنگندهء شكاري، اهداف خود را به هنگام كاركرد رادار در حالت پالس (Pulse mode) پيدا مي‎كند و يك نمود گرافيكي از هدف يافت شده را بر روي صفحهء رادار آشكار مي‎سازد. سپس خلبان جنگنده، كليد وضعيت كاركرد رادار را به حالت كنترل آتش رادار (fire-control radar)، تغيير وضعيت مي‏‎دهد كه اساس كار آن بر پايهء پيوستگي امواج دريافتي توسط رادار مي‎باشد. (continuous-wave radar) اين امر به رادار امكان شليك موشكهاي نيمه‏فعال راداري نظير اسپارو را مي‏دهد. نقص عمدهء اين روش آن است كه جنگندهء شليك كنندهء موشك، هم‏زمان تنها به يك هدف مي‏تواند شليك نمايد؛ ضمن اينكه جنگندهء مقابل كه در مسير موشك قفل شده قرار گرفته است، از طريق سيستم گيرندهء اخطار راداري (radar warning receiver) از خطر آگاه مي‎شود.
روش رهگيري به هنگام جستجو (TWS) از يك ريزپردازنده (Intel 8080) جهت محاسبهء اطلاعات كسب شده به هنگام جستجوي هدف در حال پالس بهره مي‏برد. موشك AIM-54 از اين اطلاعات پردازش شده استفاده مي‏كند و به هنگامي كه هدف مورد نظر، در محدودهء هدف‏يابي فعال رادار دروني موشك فونيكس قرار مي‏گيرد، موشك از سيستم ردگيري رادار دروني خود بهره‎مند مي‎شود؛ در ضمن اينكه اين اتفاقات رخ مي‎دهند، رادار AWG-9 به عمل جستجوي ساير اهداف ادامه مي‎دهد. هنگامي كه خلبان هواپيماي هدف، از خطر حمله آگاه مي‎شود، از حضور و موقعيت مكاني جنگندهء شليك كننده كه اف14 مي‏‎باشد، هيچگاه آگاه نمي‏‎شود.

كاربران رادار AWG-9

كمپاني هيوز، تا قبل از سال 1978، تعداد زيادي از رادار AWG-9 را به همراه قطعات يدكي كافي جهت نگهداري 600 جنگندهء F-14A/B نيروي دريايي ايالات متحده و 78 فروند جنگندهء نيروي هوايي شاهنشاهي ايران آماده و تحويل نمود. تمامي سيستم‏هاي تحويل شدهء مربوط به شكاري تامكت در نيروي دريايي ايالات متحده، از خدمت خارج شده‏اند؛ وضعيت سيستم‏هاي موجود در ايران نيز نامعلوم است، اما اعتقاد بر اين است كه تعداد انگشت‎شماري از تامكتهاي ايران هنوز در خدمت قرار دارند.

AN/APG-71

سامانهء APG-71، نمونه‏اي بهسازي شده از رادار AWG-9 در دههء 1980 مي‏باشد كه جهت نصب بر روي جنگنده‎هاي F-14D طراحي و ساخته شده است. اين رادار، از تكنولوژي و برخي از قطعات عمومي طراحي شده جهت رادار APG-70 كه در جنگندهء F-15E به كار گرفته شده است، بهره مي‎برد. اين رادار، به واسطهء بهره‏گيري از تكنولوژي ديجيتال، داراي سرعت پردازش بسيار بهتري مي‏باشد، تغيير حالت كاري راداري بسيار انعطاف‏پذير است، پارازيت و اغتشاش را به خوبي رد مي‏كند، و برد كشف بيشتر نيز دارد.
سيستم رادار APG-71 داراي ويژگي حداقل پرتوافكني جانبي مي‎باشد. كاهش پرتوهاي ساطع شدهء جانبي به وسيلهء يك كانال محفاظتي تعبيه شده و همچنين سيستم جستجوي زاويه‎‏اي تك‏پالس، همگي باعث شده‏اند رادار در برابر پخش پارازيت و اغتشاشات الكترونيكي دشمن بسيار مقاوم باشد.

سيستم رادار APG-71 داراي بردي فوق‏العاده برابر 460 مايل (740 كيلومتر) مي‏باشد، اما با توجه به محدوديت ساخت اندازهء آنتن، اين برد تنها به 230 مايل (370 كيلومتر) محدود گشته است. استفاده از داده‏هاي شبكه‏‎اي (datalinked data) اجازه مي‏دهد دو يا چند جنگندهء F-14D از حداكثر برد كشف و شناسايي خود بهره بگيرند.

پيش از بازنشستگي جنگنده‏‎هاي اف-14، كمپاني هيوز تعداد كافي از رادار APG-71 را به همراه قطعات يدكي آن جهت نگهداري تعداد 55 فروند جنگندهء F-14D تحويل نيروي دريايي ايالات متحده داده بود. جنگندهء اف-14 تامكت، علارغم دارا بودن قوي‏ترين رادار تاريخ جنگنده‏هاي جهان، به تاريخ 22 سپتامبر 2006 از خدمت در نيروي دريايي ايالات متحده خارج شد و آخرين پرواز تامكت، به تاريخ 4 اكتبر سال 2006 انجام گرفت. آخرين يگان به كار گيرندهء تامكتها در نيروي دريايي ايالات متحده، اسكادران VF-31 بود.
منبع:newcoy.persianblog.ir

[hans 162]

حامد جان واقعا عالی بود. خیلی وقت بود که دنبال همچین مبحثی بودم. واقعا اطلاعات ارزشمندی رو دادی. دستت درد نکنه. موفق باشی. عالی بود. luftwaffe icon_cool

[FeldMarshall 5]

ممنون نمی دونم اگه افرادی مثل شما نبودن این سایت می خواست با چه اطلاعاتی بگرده!!!

[Sir_Soroush 0]

حامد جان مطلب عالي و جالب بود. لطفا بگين تامكتهاي ايران هم مجهز به TCS و IRST هستند يا نه ؟

[hamed_713 242]

TCS رو دقيقا نمي دونم.اما IRST رو بصورت داون گريد دارن. icon_cool

[RezaKiani 1,900]

این که نوشته بود هواپیماهای استلیت این سیستم براشون خطرناکه به نظر من درست نیست. چون سیستم خروجی این هواپیماها به گونه ای طراحی می شه که کمترین میزان اشعه مادون قرمز رو پخش کنند. اگر اینجور بود که با موشک استینگر می زدند اونا رو. به هرحال این نظر منه و شاید هم که درست نباشه . اگرکسی اطلاعات بیشتری داره بنویسه لطفا. یه چیزی هم یادم اومد. اولین بار که بمب افکن بی2 رو به خبرنگارها نشون دادن به هیچ خبرنگاری اجازه ندادند که از پشت هواپیما عکس بگیره. ظاهرا علتش همین طراحی جدید خروجی اگزوز بوده. به هر حال....

[Mr_Fox 137]

اول از همه از بابت مطلب خوبت متشکرم.
دوستان این سیتم ها پیشرفته روی هیچ هواپیمایی بعد از اف-14 (حتّی اف-18 که بعضی ها تو این سایت میگن از هر لحاظ از اف-14 برتر است) نصب نشد.به علت گرانی اش.اصلاً همین سیستم ها و رادار AN-APG-71 با برد 400 مایل (320 مایل در بدترین شرایط[جوی یا همان شرایط بد آب و هوا) قیمت اف-14دی رو تا مرز 60 میلیون دلار برد ولی نهایتاً 40 و خوردی میلیون دلار شد.
2: آقا حامد اون 250 کیلومتر 250 مایل است نه کیلومتر.تصحیح کن.اون هم رادرا اف-14 آ که تحویل ماشد.
و

این که نوشته بود هواپیماهای استلیت این سیستم براشون خطرناکه به نظر من درست نیست. چون سیستم خروجی این هواپیماها به گونه ای طراحی می شه که کمترین میزان اشعه مادون قرمز رو پخش کنند. اگر اینجور بود که با موشک استینگر می زدند اونا رو. به هرحال این نظر منه و شاید هم که درست نباشه . اگرکسی اطلاعات بیشتری داره بنویسه لطفا.
یه چیزی هم یادم اومد. اولین بار که بمب افکن بی2 رو به خبرنگارها نشون دادن به هیچ خبرنگاری اجازه ندادند که از پشت هواپیما عکس بگیره. ظاهرا علتش همین طراحی جدید خروجی اگزوز بوده.

رضا جان مطمئن باش وقتی من یک سلاحی درست میکنم اوّل میرن به دنبال راه مقابله با اون.آمریکایی ها پیش بینی چینین روزی رو میکردند.البته اون زمان رییس جمهورشون یک احمق گاو مثل بوش نبود که حاظر به نابودی آمریکا برای منافع خودشون باشه.افرادی مثل بیل کلینتون و... بودند که مثل بریدن سر با پنبه رو عملاً نشون دادند.
یک شعر معروف است که میگه .از آن نترس که هیاهوی دارد از آن بترس که سر به توو(درون،داخل) دارد.
Mr.Fox

[sina12152000 60]

رادار AN/AWG-9 كه از ميكروپرسسورهاي Z80 يا همان Intel 8080 بهرمند است در مقايسه با پردازنده هاي فعلي بسيار قديمي است در حال حاضر به جاي اين ميكروپرسسور تقريبا منسوخ شده از ميكروكنترلر هاي خانواده 8051 (به جاي 0 (X ) بگذاريد) استفاده مي شود حتي در حال حاضر استفاده از جديدترين تكنولوژي ميكروكنترلرها يعني AVR هم رواج پيدا كرده كه هر كدام از اينها با توجه به نوعشان كارايي متفاوتي دارند. اگر نقشه يكي از برد هاي اصلي كنترل رادار AN/AWG-9 را داشتم براي مطالعه و بهينه سازي آن با ميكروكنترلر پروژه خوبي مي شد.

[Mr_Fox 137]

رادار AN/AWG-9 كه از ميكروپرسسورهاي Z80 يا همان Intel 8080 بهرمند است در مقايسه با پردازنده هاي فعلي بسيار قديمي است در حال حاضر به جاي اين ميكروپرسسور تقريبا منسوخ شده از ميكروكنترلر هاي خانواده 8051 (به جاي 0 (X ) بگذاريد) استفاده مي شود حتي در حال حاضر استفاده از جديدترين تكنولوژي ميكروكنترلرها يعني AVR هم رواج پيدا كرده كه هر كدام از اينها با توجه به نوعشان كارايي متفاوتي دارند. اگر نقشه يكي از برد هاي اصلي كنترل رادار AN/AWG-9 را داشتم براي مطالعه و بهينه سازي آن با ميكروكنترلر پروژه خوبي مي شد.

آقا اگه میشه بیشتر توضیح بده ببینیم چه طرح و ایده ایی داری؟
خیلی مشتاقم بدونم به اندازه کسی که تشنه آب است.
قوربونت Mr.Fox