بسمه تعالی شانه        طرح های ویژه ی هواگردی از scaled composits         شرکت scaled composits به سال 1982 توسط برت روتان Burt Rutan  با هدف تولید هواگرد های آزمایشی و تجربی پایه گذاری شد . این شرکت هم اکنون تحت تملک مجموعه ی عظیم Northrop Grumman  هست و پارسال هم جایزه ی ANSARI X PRIZE  ( شرکت خانم انوشه انصاری ) رو به دلیل طرح SpaceShipOne که در ادامه توضیح خواهم داد برنده شده است .  برت روتان خود استاد طراحی انواع و اقسام هواگرد های عجیب بود و بسیاری از طرح های عجیبی که تاکنون دیده اید طراحی ایشان است . لازم به ذکره پنج تا از معروفترین هواپیماهای طراحی ایشان هم اکنون در موزه ملی هوانوردی ایالات متحده نگه داری میشوند . در اینجا به تعدادی ازین طرح ها که بسیاری ا زآنها  طراحی  شخص وی هستند خواهیم پرداخت :     1.MODEL 72 VARIVIGGEN  : اولین طرح وی که به سال 1963 و در هنگام دانشجویی طراحی کرد . یک پرنده ی دو نفره بال مثلثی با کانارد .             2. MODEL 31 VARIEZE : این طرح را به سال 1975 تکمیل کرد  . در این طرح دم حذف شده بود و بالها با زاویه ی بسیار روبه عقب بودند به طوریکه وینگلت ها نقش پایدار کننده ی عمودی دم را بازی میکردند . این هواپیما تماما از کامپوزیت ساخته شده بود و انقلابی در هواگردهای سبک محسوب میشد . وی این طرح را با این ایده که هرکس بتواند قطعات این هواپیما را سفارش دهد و درحیاط خانه اش سرهم کند ، اجرا کرده بود ! همچنین وی قصد داشت در یک طرح توسعه ، نوعی موتور جت را هم برای این هواگرد طراحی کند .           درتونل باد لانگلی :          3. MODEL 35  ؛ NASA AD - 1 : وی این طرح را به سال 1979 و در حرکتی خود جوش ! برای ناسا ساخت . ناسا سفارشی برای این کار به وی نداده بود ولی وی این کاررا پس از ساخت ، به ناسا داد . این هواپیما ، اولین هواپیمای " بال قیچی " scissor wing  و به نوعی اولین اثبات گر این فن آوری بود .  قاعده در زاویه ی انحراف بال اینه که هواپیما های با بال مستقیم straight wing فرود و برخاست و همچنین پیمایش بهتری دارند در حالی که هواپیماها با بال های زاویه دار ، در سرعت،  کارایی بهتری نشان میدهند .  معمولا زاویه نصب بال (incidence angle) به گونه ای انتخاب می شود که نیروی پسا در یک حالت خاص (معمولا حالت پیمایش ) کمینه شود. اما این امر در مورد nasa ad - 1 قدری مشکل بود . به دلیل اینکه تغییرات زاویه ی انحراف  sweep angle در این هواپیما بسیار زیاد بود و با دیگر هواگردهای ساخته شده تا ان زمان تفاوت زیادی داشت .  به هر روی این طرح ثابت کرد که می توان هواپیمایی با طرح موسوم به بال قیچی ساخت و ان را به پرواز درآورد و کنترل کرد . این طرح در سال 1982 و پس از سه سال توسعه در حالی که تمام آزمایش های پروای اش را با موفقیت به پایان رسانده بود بازنشست شد .          پیوند : تاپیک این پرنده در انجمن ملیتاری .      4. MODEL 54 QUICKIE : این هواپیما اولین ذوق آزمایی روتان در زمینه ی پیکر بندی بال دوگانه TANDEM WING بود . و تا کنون یکی از پیچیده ترین طرح های هواگردی تاریخ محسوب میشه . ابتدا و در یک نظر کلی ، به دلیل اختلاف زیاد ارتفاع در محل نصب دو بال ، باید آن را یک هواپیمای بال دو طبقه " BIPLANE " بحساب آورد . نظر دقیق تر آن است که به دلیل وجود بالچه WINGLET در بال جلویی باید انرا نوعی تاندم وینگ به حساب آورد ، اما از نظر فنی هیچ یک ازینها صحیح نیست . بال جلویی در واقع نوعی پیش بال یا کانارد هست که بیش از 60 درصد لیفت هواگرد رو تامین میکنه . این بالچه در واقع نقش ارابه ی فرود جلویی هواپیما رو هم برعهده داره . چه باور کنید و چه نه ؛ روتان قصد طراحی هواگردی را داشت که شبیه فضاپیمای X- WING  در مجموعه ی جنگ ستارگان باشه . این ایده جواب داد و هواپیمایی به نام model 68 amsoil racer که روتان بر اساس این هواگرد طراحی کرده فروش بی نظیری داشت ... از سال 1978 تا کنون بیش از 3000 کیت ازمدل 68 فروش رفته و رکوردهای بی نظیری در پرواز با این هواگرد ثبت شده . ازجمله اینکه در یک مورد با سرعت 320 کیلومتر بر ساعت سقوط کرد ولی خلبان به لطف طراحی یکپارچه و ساخت خوب هواگرد سالم از آن خارج شد .             model 68 amsoil racer :       5 . MODEL 72 GRIZZLY : پس از مدل 54  ، روتان طراحی هواپیماهای بال دوگانه ( تاندم وینگ ) را ادامه داد . تصحیح میکنم با جدیت ادامه داد ! مدل بعدی  ؛ نوعی هواپیمای بوته ای (BUSH PLANE ) هواپیمای مخصوص فرود و برخاست در علفزار و زمین های زراعی ( خارج از باند ) محسوب میشد که به نام خرس مشهور گریزلی مزین ! بود . در این طرح هر دو بال دارای سطوح کنترلی بودند و مساحت زیاد مجموع دو بال ،  کار برخاستن در مسیر های کوتاه رو بسیار آسان کرده بود . همچنین پشتی این دو صندلی این هواپیما قابلیت خوابیدن و تبدیل شدن به تخت خواب را داشت و بنابراین لازم نبود برای ماجرا جویی در اعماق طبیعت با این هواپیما حتی با خود یک چادر ببرید ! این طرح گرچه در ازمایشات کارایی خیلی خوبی از خود نشان داد لکن به تولید انبوه نرسید و به سال 1982 بایگانی شد .     [   درکنار دیگر طرح ها :              6 . MODEL 76 VOYAGER : این طرح ، روتان را بیش از پیش بر سر زبان ها انداخت و وی را در مرکز توجهات قرار داد . پیکر بندی این هواپیما به قدری عجیب هست که نام مشخصی نداره . ترکیبی از سه بدنه ( TRIPLE HULL )  ؛ دم دو میله ای TWIN BOOM ؛ کانارد و دو موتور ملخی  یکی با قدرت 130 اسب بخار ودیگری با قدرت 110 اسب بخار ،در دو سر بدنه ی اصلی . بیشینه ی سرعت آن حدود 200 کیلومتر برساعت و دهانه ی بال حدود 34 متر بود .این هواپیما گنجایش دو خلبان را داشت که نوبتی کار خلبانی را در پروازهای طولانی انجام میدادند . این هواپیما فقط و فقط به یک دلیل طراحی شده بود . شکستن و ثبت رکورد جدید در زمینه ی پرواز طولانی مدت :  در دسامبر 1986 این هواپیما در مدت 9 روز بدون حتی یک بار توقف یا سوخت گیری دور جهان را پیمود . گفته شده بود که هواپیما با بیش از 7000 پاوند سوخت پر شده بود به طوریکه بر اثر سنگینی بالها ؛ در زمان برخاستن ، بالها متمایل به زمین بود و یک بار پیش از برخاستن  ، منجر به شکستن بالچه ی سمت چپ شد . نکته ی جالب آن بود که پس از اتمام سفر نه روزه به دور دنیا هنوز حدود 100 پاوند سوخت داشت .  این هواپیما هم به سرعت بازنشسته شد و هم اکنون مشغول استراحت در موزه ی Smithsonian می باشد .               7. MODEL 133 ATTT :   کلمه ی   ATTT سرواژه ی عبارت Advanced Technology Tactical Transport بود و هدف ازین طراحی  ، ساخت هواگردی برای ترابری در مسیر های دور با  قابلیت STOL  نشست و برخاست در باند های کوتاه بود ؛ دو مفهومی که به دلیل پیش نیاز های متضاد ، معمولا نمی توان همزمان ازیک نوع پیکر بندی  انتظار داشت .  دارپا این طرح را به سال 1986 به روتان سفارش داد و روتان برای اجرای آن از یک نوآوری و خلاقیت ویژه استفاده کرد . مجموع هشت فلپ بزرگ دردوبال ، تا لحظه ی برخاستن بسته می ماند و به طور ناگهانی باز میشدند . به طوریکه نیروی لازم برای کندن هواپیما از زمین را فراهم کنند .  نمونه ی اثبات گر تکنولوژی به خوبی عمل کرد ولی طرح توسعه پس از اتمام قرار داد دارپا ادامه نیافت .    در سال 2001 شرکت سوخو هواپیمای SU - 80  را معرفی نمود که به عقیده ی برخی از ATTT الگو برداری شده بود .           سوخو 80 :           8. Model 77 Solitaire  : این مدل گذشته از پیش بالهای بزرگ که دیگر به امضای روتان تبدیل شده بود در واقع نوعی هواسُر ( گلایدر ) موتور دار بود . دماغه در مواقع لزوم باز میشد و موتور ازآن خارج میشدو در مواقع سُرش  ( گلاید کردن) موتور به درون محفظه ی داخل دماغه برمیگشت .  این مدل را برای مسابقه ی هواسُر ها در 1980 طراحی کردو به آسانی میتوان حدس زد که مسابقه را برنده شد .  این مدل هم اکنون در  EAA AirVenture Museum نگهداری میشود .         پیشران خارج از محفظه :       9 . MODEL 115 Starship : این مدل به سفارش خطوط هوایی Beechcraft و به عنوان یک هواپیمای منطقه ای با گنجایش 6 تا 8 مسافر به سال 1980 توسط روتان ، طراحی شد . حذف دم ، پیشران های رو به عقب pusher motors و حذف دم و صد البته وجود کانارد ، مهم ترین ویژگی های این هواگرد بود . دریک طراحی نامعمول ، بالچه های بزرگ رو به بالا، مجهز به رادر  ؛ جای خالی رادر ها ی دم را پر میکردند . دو پایدار کننده ی عمودی هم در میانه ی بالها تعبیه شده بود . البته داخل هواپیما خیلی لوکس نبود و به همین دلیل تا سال 1985 تعداد 53 فروند ازین هواپیما هرکدام به قیمت 3.9 میلیون دلار تولید شد که هم اکنون نیز تعدادی ازآنها در خدمتند .                                به امید خدا تا شماره ی 18  ادامه دارد ...  کماکان هرگونه کپی برداری آزاد حتی بدون ارجاع به میلیتاری ....

ارتقاء جدید برای زوبین های ضد زره همکاری مشترک لاکهید- مارتین و ریتئون برای بروزرسانی سامانه ضد زره جاولین واشنگتن : ارتش ایالات متحده پس ازمدتها کش و قوس و با قبول ریسک مربوط به آن ، دو شرکت ریتئون و لاکهید- مارتین را ملزم نمود تا با امضاء قراردادی به ارزش 14.3 میلون دلار ( به شناسه W31P4Q-17-D-0005) توسعه نمونه مهندسی و مدرنیزه شده سامانه ضد زره جاولین را بر عهده گیرند . براساس اعلام وزارت دفاع آمریکا ، فرآیند توسعه این سیستم موشکی در توسکان ایالت آریزونا اجرا خواهد شد و تا پایان سپتامبر 2020می بایست به این مجموعه تحویل داده شود . به گفته مقامات ارشد وزارت دفاع ، بودجه لازم برای مراحل تحقیق ، توسعه ، تست و ارزیابی نمونه بروزرسانی شده آن ، از محل منابع در نظر گرفته شده برای سال مالی 2017 و 2018 تامین خواهد شد . سامانه موشکی جاولین ، در ردیف سیستم های ضد زره هدایت شونده قابل حمل توسط پیاده نظام قابل طبقه بندی است که محصول دفتر طراحی Javelin Joint Venture است که مشترکا" توسط ریتئون و لاکهید تاسیس شده بود . براساس ارزیابی های صورت گرفته از بیلان رزمی این سامانه ، قابلیت اطمینان وکشندگی این موشک به 94 درصد میرسد که این میزان عمدتا" در تمامی شرایط آب و هوایی و همچنین در روز و شب ، به ثبت رسیده است . به گفته تحلیلگران نظامی ، خط تولید این موشک تا 2050 فعال خواهد بود و با آغاز فرآیندهای مربوط به توسعه موشک و همچنین اضافه شدن قابلیت شلیک از راه دور به آن ، به استانداردی جدید برای طراحی سامانه های ضد زره تبدیل خواهد شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

اسپایک در سرزمین کانگوروها برنامه ریزی رافائل برای راه اندازی خط تولید مهمات اسپایک LR.2 در استرالیا سیدنی : نیروی زمینی ارتش استرالیا در نظر دارد تا خط تولید مهمات هدایت شونده چند ماموریته اسپایک LR.2 محصول رافائل را برای مسلح نمودن خودروهای زرهی شناسایی – رزمی باکسر محصول راینمتال که قرارداد آن به تازگی منعقد شده ، طی تفاهم نامه ای به ارزش 2.1 میلیارد دلار تحت نام "پروژه زمینی 400 فاز-2" در استرالیا راه اندازی نماید . با انتشار این خبر ، نیروی زمینی این کشور ،تبدیل به دومین کاربر این مهمات دقیق اسرائیلی که نخستین سفارش خود را از ارتش عبری به رقم قابل توجه2000 تیر به سال 2017 دریافت نمود ، خواهد شد . یواف هار-ایون این مهمات دقیق چند ماموریته یکی از مهمترین محصولات شرکت سامانه های دفاعی پیشرفته رافائل بشمار می آید . به گفته ژنرال بازنشسته "یواف هار-ایون " ، مدیرعامل این شرکت ، امروز استراتژی رافائل الحاق به شرکای محلی و ایجاد بسترهای بالفعل برای افزایش توان صادرات به بازارهای محلی است . طبق توافق صورت گرفته ، شرکت تسلیحاتی رافائل ، به همراه گروه دفاعی و هوا- فضای VRA از ایالت نیوسالت ولز در ایجاد این توانایی مشارکت خواهند نمود . در این خصوص ، وزیر دفاع استرالیا ، "ماریس پین " معتقد است ورود رافائل به استرالیا ، یک اعتبار فوق العاده را برای صنعت دفاعی استرالیا به همراه خواهد داشت . ماریس پین طبق قرارداد منعقده میان این دو شرکت ، خط تولید موشک اسپایک LR.2 با بکارگیری نفر 70 نیروی متخصص استرالیایی در زنجیره اصلی تولید بطور مستقیم و صدها نفر به شکل غیر مستقیم می بایست راه اندازی گردد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، شرکت استرالیایی طرف قرارداد ، قصد دارد تا بخش زیادی از قطعات اسپایک را در خاک این کشور تولید کند و این برای شبکه تحقیق و توسعه شرکت رافائل نیز یک مزیت بشمار می آید . شرکت فناوری دفاعی VRA ، در سایر زمینه های حوزه تسلیحاتی ، نظیر دفاع هوایی و توسعه فناوری حفاظت فعال برای خودروهای زرهی و زیردریایی نیز مشغول فعالیت است . جف فیلیپس ، مدیرعامل این شرکت می گوید : " نسل پنجم مهمات چند ماموریته اسپایک LR.2 ، نخستین فرصت ما برای ایجاد قابلیتهای مستقل در استرالیا ، هدایت مشاغل بسوی ایجاد نوآوری و در نهایت پدیدآوردن فرصتهای بی نظیر صادرات بشمار میرود " جف فیلیپس ناظران معتقدند که مهمات اسپایک پس از اجرای ارزیابی های مستقل میان گزینه های بالقوه توسط گروه علوم و فناوری وزارت دفاع استرالیا ، برگزیده شد . این موشک با برد بلند ، وزن سبک ، مقاومت قابل توجه در برابر اخلاگرها و بلوغ بالاتر در نقش ضد زره ، انتخاب مطلوبی برای این کشور محسوب می گردید . به اعتقاد معاون وزیر دفاع ، اسپایک بهترین انتخاب ممکن برای تسلیح زره پوشهای باکسر خواهد بود ، مسلح شدن باکسر به این سامانه پیشرفته ، برد درگیری خدمه را در نبردهای پرشدت ، بهبود می بخشد . براساس اطلاعات منتشر شده ، "پروژه زمینی 400 فاز-2" شامل خرید 211 دستگاه زره پوش شناسایی- رزمی باکسر محصول راینمتال است که برای نیروی زمینی این کشور ، تحرک افزون تر ، مرگ آوری بیشتر و حفاظت مطلوب تری را به ارمغان می آورد . زره پوش باکسر در کوینزلند استرالیا تولید میشود و برای حدود 1450 استرالیایی در سرتاسر زنجیره تامین شغل ایجاد خواهد نمود پی نوشت : به عبارات رنگی شده دقت فرمایید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

ارتقاء خرس اوکراینی رونمایی از نسخه بروز شده تانک اصلی میدان نبرد T-64 BV مجهز به سامانه تصویرسازحرارتی کیف : سخنگوی نیروی مسلح ارتش اوکراین به رسانه های داخلی این کشور اعلام نموده است که رژه نظامی سالانه اوکراین ، در سال جاری میلادی ، شاهد رونمایی رسمی از نسخه بروزرسانی شده تانک اصلی میدان نبرد T-64BV مجهز به سامانه های تصویر ساز حرارتی جدی خواهند بود . به گفته این مقام نظامی ، تانک اصلی میدان نبرد T-64BV بروزرسانی شده ، روز 24 اوت در رژه روز استقلال این کشور در کیف به نمایش در خواهد آمد . سامانه تصویر ساز حرارتی جدیدی که بر روی این تانک نصب شده ، این امکان را در اختیار خدمه قرار میدهد تا اهداف را با دقت بیشتری در فواصل بیشتر ، شب یا محیطهایی با نور مرئی ضعیف رصد نماید . ارتقاء صورت گرفته روی این تانک به وضوح با مشاهده جایگاه حذف شده نورافکن فروسرخ در سمت چپ این تانک قابل مشاهده است . به گفته تحلیلگران نظامی ، سامانه های تصویر ساز حرارتی مورد استفاده در T-64BV بدون نیاز به ایجاد تغییرات گسترده در برجک ، بکار گرفته شده و مستقیم به سامانه الکتریکی این تانک متصل خواهد شد . این سامانه ، بدلیل استفاده از اجزاء با کیفیت بالا ، ، مقاومت قابل توجهی را در برابر مشکلاتی نظیر پدیده اخلال نور دارد و به همین دلیل عملکرد بهینه تری را در محیطهای دشوار رزمی خواهد داشت . این مساله بویژه در زمانی که دشمن از اخلاگرهای ویژه فروسرخ استفاده می کند ، نمود بیشتری خواهد داشت . بدین ترتیب ، ترکیب این توانایی با سایر سامانه های این تانک نظیر سامانه مدیریت آتش ، به کشف و انهدام هدف کمک خواهد نمود. این سامانه فروسرخ جدید از یک کانال حرارتی ویژه ای بهره می برد که میتواند هدف متخاصم را در طول روز یا در شب ، در یک برد 5000 متری شناسایی نموده و قابلیت انهدام هدف در یک برد 1500 متری را در اختیار خدمه قرار دهد . این تانک ارتقاء یافته از یک سامانه ناوبری جدید ، محصول SE “Orizon-Navigation” نیز بهره می برد . این سامانه ناوبری که به شکل خودکار عمل می کند ، از قابلیت تبادل آنلاین داده های رمز گذاری شده میان عناصر یک واحد زرهی نیز برخوردار است . اطلاعات مربوط به هر تانک در اختیار فرماندهان میدانی در تمامی رده های رزمی قرار گیرد که این خود ، مدیریت عملیات رزمی را بهبود می بخشد . قابل توجه است که در27 سالگرد روز استقلال اوکراین ، قرار است تا 4500 نفر از پرسنل ارتش و 250 یگان از واحدهای نمونه ارتش این کشور شرکت نمایند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام      زمانی که فقط تامکت ، حریف تامکت می شود    به ذهن طراحان  بخش مهندسی گرومن ، در اوج اوضاع مالی نامساعد این شرکت ، هرگز خطور نمی کرد که پرنده ای که درحال طراحی آن هستند ، به لطف کمک مالی  یک کشور دیگر، روزی بال گشوده  و رکوردهای بعضاً عجیبی از خود برجای گذارد . با این حال ، اگر چه تامکت ، در عرصه رزم هوایی ، در کشوری غیر از زادگاه خودش ، بیلان غیر قابل تکراری را برجای گذاشت ، با این حال ، اتفاقات غیر قابل باوری در زمان پروازهای آزمایشی به ثبت رسید که مطالعه آن ، جالب توجه خواهد بود .   در 20  ژوئن 1973 ، برای پنجمین پیش نمونه گربه افسانه ای گرومن ، به رجیستر 157984 ، که به شکل ویژه برای آزمایش موشکها و سیستم رادار اختصاص یافته بود ، حادثه خارق العاده ای اتفاق افتاد . در جریان این آزمایش ، یک تیر موشک هوا به هوای میانبرد AIM-7 E.2، لحظاتی پس از پرتاب ، بسمت بالا چرخیده و به هواپیما اصابت نمود . اما خدمه ، با خوش شانسی تمام ، اجکت نموده و به سلامت به زمین رسیدند.          تصاویر واقعی از لحظه اصابت  گنجشگ سری E.2  ریتئون به گربه در حال پرواز گرومن          بدین ترتیب ، در تاریخ  شرکت  گرومن ، پس از حادثه جنگنده F-11F تایگر، این دومین پرنده  رزمی بشمار می آمد که  خلبان ، شخصاً ، پرنده رزمی خودش را ساقط می نمود    پی نوشت :   به شکل مشخص ، نتیجه گرفته می شود که  تنها تامکت ، حریف تامکت خواهد بود  :mrgreen: 

بسم الله............ نبرد الدریهمی از اویل مرداد ماه نیروهای ائتلاف که در تصرف فرودگاه شهر الحدیده و ورود به این بندر ناکام بودن حملات مجدد رو برای تصرف شهرک الدریهمی در حومه حدیده شروع کردن . هدف اصلی تصرف شهرک الدریهمی در واقع مهیا کردن شرایط برای محاصره ویا حداقل دو زدن شهر الحدیده است نیروهای ائتلاف پس از چند روز نبرد سنگین موفق شدن وارد شهرک بشن اما باز هم انصارالله با تاکتیک های موثر خود تا این لحظه مانع سقوط شهرک شده نیروهای ائتلاف در بخشهای از شهرک حضور دارن که هر بار با هجوم حوثی ها مواجه و مجبور به عقب نشینی شده نکته جالب در درگیریهای ساحل حملات هوایی اشتباهی است که بارها و بارها تکرار شده و جنگنده های ائتلاف نیروهای تحت حمایت خودشون رو مورد حمله قرار میدن نیروهای ائتلاف در دریهمی + توپ و نفربر بی ام پی 2 منهدم شده انصارالله ضد حملات حوثی ها = شکار دو نفربر بی ام پی 2 و چند زرهپوش مهاجمین در محور حجه هم از سه هفته پیش ائتلاف حملات خود رو شروع کرده وتا شهرک حیران پیشروی نموده نیروهای انصارالله با ارسال نیروهای کمکی پیشروی مهاجمین را سد و با چند ضذ حمله برخی از مناطق رو باز پس گرفتن درگیریها در اطراف حیران در جریانه متفرقه انهدام نفربر برادلی سعودی ها + شکار ادوات نیروهای ائتلاف + به نمایش دراوردن اسرای کم سن سال نیروهای ائتلاف وقبیله ایی توسط انصارالله این حرکت حوثیها در واکنش به تبلیغات غربیها وسعودیها در استفاده واجبار حوثی ها از کودکان به عنوان کودک سرباز بود / حضور نیروهای کم سن سال در بین دو طرف درگیر رواج دارد

سلام علیکم البته این شهید بزرگوار هم جمله بهتری هم دارند " جنگ صرفا" شلیک بسمت دشمن نیست ، بلکه احساس مسئولیت هست " ( نقل به مضمون ) بارها هم چه در زمان جنگ و چه بعد از پایان جنگ، این خدمه هوایی بودن که با احساس مسئولیت و این تفکر که کشورشان در زمان جنگ نیازمند یک جت رزمی غیر قابل جانشین شدن هست ، هواپیمای خودشون را تا حد امکان از دست نمیدادند . مشکل از این بندگان خدا نیست ، مشکل اصلی ما در نوع تفکر و نگاهی هست که بارها در همین تاپیک و تاپیکهای مشابه ریشه های ان را بررسی کردیم ( ان هم به شکل کاملا علمی و نه سیاسی ) . هواپیمایی امروز سقوط کرد ، شاید نزدیک به 53 سال قبل وارد خدمت شد و بطور قطع دهها دوره اورهال سنگین را هم طی کرده بود، در حالی انتظار دوستان ما از یک وسیله پرنده رزمی ، مثل انتظار کارکرد پیکان مدل 1362 هست ، در حالی که همه می دانند ، با وجود اورهالهای متعدد و حتی ارتقاء ، حتی یک جت ساده ای نظیر اف-5 هم یکدوره مشخص کارکرد عملیاتی موثر دارد . وقتی ما سعی می کنیم ، عملکرد فاجعه بار خودمان را در حوزه هوانوردی نظامی در سطح کلان ، با اجرای برنامه های این چنینی پوشش بدهیم ، بطور قطع انتظار این موارد باید داشته باشیم . خلبان شهید سرهنگ منوچهر فتاحی حالا در کشور ما که به هیچ عنوانی و حتی برای نمونه علت این سوانح اعلام نمیشود و اگر هم شده ، خلبانی که قدرت دفاع از خودش را ندارد مقصر اعلام میشود ولی انقدر شجاعت وجود ندارد که گفته شود ، " کار کشیدن و انتظار از یک جنگنده 50 ساله ، به اندازه یک جت رزمی نو " مسبب این فجایع هست که در نهایت موجب از دست رفتن یک خلبان ، تجربه آن ، هزینه کشور برای اموزش ان و مهمتر از همه ، " مصیبت خانواده " ان میشود . پی نوشت : 1- اگر فقط یک لحظه به این فکر کنیم ، یکسری توجیهات برای برنامه های این چنینی ، هرگز فرصت بروز پیدا نمیکند ... 2- خوب به این چهره و چهره های مشابه ( مثل خلبان جت آموزشی تذرو ) و نظایر ان ، نگاه کنید ، شخصا" خواب به چشم نمی آید وقتی می بینم جان های ارزشمندی که سرمایه های این کشور هستند و سایر کشور ها در صورت داشتن انها ، مثل اشیاء گرانقیمت با انها رفتار می کنند ، این شکلی از دست میروند ، حالا چه شکلی ، یک عده ای راحت از ایندست موارد می گذرند ؟؟؟

تصاویر نمایشگاه سال 93 ... اینکه یه سری چیزها داشته باشی هر سال رونمایی کنی با حاله نه؟ http://www.defanews.ir/sites/default/files/images/8S9K4390.jpg منطقی اینجا منطقی اونجا منطقی همه جا، همه هم بسیار منطقی: http://www.defanews.ir/sites/default/files/images/10bazdid.jpg فیلم کپچر شده توسط skyhawk، با تشکر از ایشون: http://s5.picofile.com/file/8169869868/IRINN_08282014_1943uploadkadeh.zip.html و حالا آخر داستان یا همون اول داستان: و اینک صاعقه 2 ؟!؟!؟! :

ارتش اوکراین 2018 رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی کیف : نیروی زمینی ارتش اوکراین ، درجریان رژه بیست و هفتمین سالگرد استقلال این کشور که بیست وچهارم اوت هر سال اجرا میشود ، از جدیدترین سامانه های توپخانه ای و موشکی خود رونمایی نمود. در این مراسم ، چیزی در حدود 250 یگان نمونه به نمایش عموم گذاشته شد که این واحدها را 4500 نفر از پرسنل ارتش این کشور ، همراهی می نمودند . دررژه روز استقلال این کشور از اتحاد جماهیر شوروی ، یگانهایی از نیروی زمینی ، گارد ملی ، واحدهای مرزدار ، سرویسهای امنیتی اوکراین بخشی از توانمندی های خود را به نمایش گذاشتند . در بخش هوایی ، پرنده های جدیدی نظیر آنتونوف -148 پرواز نخست عمومی خود را تجربه نمود و در بخش زمینی نیز تسلیحات و ادوات تولید شده توسط صنعت دفاعی این کشور مورد بازدید قرار گرفت . مهمترین بخش این رژه نظامی ، رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی و همچنین سامانه های شناسایی بومی این کشور محسوب میشد . درجریان برگزاری این مراسم ، صنایع دفاعی اوکراین ، برای نخستین بار از سامانه توپخانه ای 2S22 بوگدانا با کالیبر 155 م.م که بروی یک خودروی سنگین چرخدار نصب شده بود ، پرده برداری نمود . این سامانه جدید توانایی انهدام پستهای فرماندهی ، واحدهای تکور زرهی و مکانیزه ، آتشبارهای توپخانه ، پستهای مخابراتی و استحکامات تقویت شده را در لیست ماموریتهای محوله به ثبت رسانده است . این توپ 155 م.م که برای تحرک افزون تر برروی شاسی یک کامیون شش در شش کراز قرار گرفته ، جدیدترین محصول شرکت AutoKrAZ بشمار می آید . دومین سامانه جدید رزمی رصد شده در این رژه ، یک خودروی زرهی با قابلیت اجرای ماموریتهای پایش آتش توپخانه با شناسه Obolon-A بود که طبق ادعای شرکت سازنده ، تحت هر شرایط آب و هوایی می تواند آتش رده های توپخانه در سطوح دسته ، آتشبار و گردان را با کیفیت بالاتری بسوی اهداف مشخص شده ، روانه نماید . سومین سامانه معرفی شده ، سیستم موشکی VERBA بود که بروی شاسی کامیون شش در شش کراز قرار داشت و برای اجرای آتش از 5 خدمه بهره میبرد . در این سامانه موشکی جدید ، تمامی فرآیندهای مربوط به پایش آتش ، هدایت و حتی بارگذاری مهمات ، بصورت خودکار از کابین و بدون دخالت مستقیم نیروی انسانی قابل انجام است . این سامانه که در ردیف سیستم های MRLS ( سامانه های راکت انداز چند گانه ) قرار می گیرد ، محصول دفتر طراحی موروزوف مستقر در خارکف بوده وبا وزنی نزدیک به 20 تن می تواند با سرعتی در حدود 85 کیلومتر در ساعت در میدان نبرد جابه جا شود . چهارمین سخت افزار مورد مشاهده ، سامانه بردیاب خودکار Polozhennya-2 بود که با شناسایی و آنالیز صدای ناشی از شلیک اتشبارهای دشمن (شامل خمپاره انداز ها و قبضه های توپ ) موقعیت استقرار عناصر توپخانه دشمن را شناسایی و گرای دقیق آنها را در اختیار عناصر آتش خودی برای اجرای تاکتیکهای ضد آتش ، قرار دهد . این سامانه عمدتا" وظایفی نظیر جستجو ، شناسایی مسیرها و یافتن موقعیت منابع سیگنالهای صوتی در یک منطقه مشخص را بر عهده می گیرد و نتایج بدست آمده از این رصد ، در نمایشگرهای فرمانده سیستم قابل مشاهده بود و می توان در صورت نیاز ، با استفاده از خطوط امن دیتا ، اطلاعات بدست آمده را در اختیار رده های بالاتر نیز نهاد . دومین سامانه موشکی به نمایش در آمده در این رژه ، راکت انداز دقیق Vilha محسوب میشد که در شمار محصولات دفتر مهندسی Luch قرار دارد . مهمات مورد استفاده در این سامانه موشکی ، از نوع سوخت جامد است که برای انهدام اهداف ، می تواند به طیف متنوعی از کلاهکهای جنگی مسلح شود . علاوه براین ، موشک فوق الذکر به یک سیستم تصحیح مسیر داخلی مجهز شده که وظیفه تثبیت زاویه گردش موشک پس از شلیک و در زمان پرواز را برعهده دارد . موشک مورد بحث ، با بردی درحدود 120-20 کیلومتر از روی پرتابگرهای خودکششی 9K58 قابل شلیک بسوی اهداف از پیش تعیین شده خواهد بود . یکی از جدیدترین سامانه های حاضر در این مراسم ، سامانه موقعیت یابی جنگ افزارهای متحرک بود که ماموریت تعریف شده برای آن ، حفاظت از سربازان و غیرنظامیان در برابر آتشباری غافلگیرانه دشمن است . به گفته تولید کننده این سیستم ، توانایی رزمی این سامانه در محیطهای آلوده به جنگ الکترونیک ، تا پیش از این در اختیار ارتش قرار نداشت . و درنهایت سامانه موشکی Grim-2 با بردی برابر 350 کیلومتر که قابل افزایش تا 500 کیلومتر نیز هست ، جدیدترین عضو خانواده محصولات دفترطراحی Yuzhnoye محسوب میشود که بصورت مشترک با شرکت مواد شیمیایی Pavlograd و شرکت ماشین سازی موروزوف تولید شده است . پی نوشت : در مجموع ، خوب هست که از تجارب دیگران ، نخست ، درس گرفته و در درجه دوم ، آن را به کار بندیم . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

ایرانی که خرج 2 تا جنگ و خرج حقوق و دستمزد 2 تا کشور دیگه رو به مدت 6 تا 7 سال ( بنا به سخنان رئیس جمهوری وقت / فعلی ایران ) می دهد و توش یک دفعه 9 میلیارد دلار گم می شه ، 33 هزار میلیارد تومان رانت به وجود میاد ، چند ده هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی داره و .... اگه بخوان ، می تونند برای این چیزها هم هزینه کنند ....

درود به جناب MR9 گرامی دشمن با ذهنیت خود در مورد ما قضاوت می کند. مثلا روزگاری که نفرات اول کنکور رشته برق را انتخاب می کردند تعداد مقالات VLSI با منبع ایرانی (در حالی که هیچگونه امکان تولید تراشه در داخل وجود نداشت و هنوز هم ندارد) به بیش از 15 درصد کل مقالات این رشته رسیده بود و چند اندیشکده آمریکایی مامور شدند که بررسی بکنند که ایران به طور مخفیانه مشغول چه کاری است که این همه مقاله در این رشته بیرون آمده است. در حالیکه وزرای سیاسی علوم و آموزش عالی به آخرین چیزی که فکر می کنند دانش و راهبردهای کسب و انتقال آن است. از طرف دیگر با اینکه زیر ساخت ایران برای تولید جنگنده بسیار غنی است، دشمن زیر ساخت ما را ناچیز می داند زیرا تصورش را هم نمی کند که با وجود این همه زیر ساخت و این همه پول و این همه نیروی انسانی درجه یک مجانی و این همه تهدید در 360 درجه چرا تولید انبوهی شکل نگرفته است هنوز. در اوایل جنگ با عراق دو تا بسیجی در جبهه مسحور یک صخره زیبا در منطقه جنگی می شوند و تصمیم می گیرند که از آن بالا بروند بدون هماهنگی با کسی صخره را صعود می کنند و در بالای آن که می رسند می بینند که کنار این صخره در فاصله چند صد متری یک ارتفاع دیگری است که یک سری افراد دارند خودشان را از آن پایین می اندازند!! بسیار تعجب می کنند و بعد که بر می گردند معلوم می شود که اینها نیروهای تامین عراقی بوده اند که از ترس اسیر شدن با عجله در حال فرار بوده اند!!! و پشت این صخره یک تیپ زرهی تجمع کرده بوده که قصد تک داشته (چون می دانسته اند ما در منطقه توپ هویتزر نداریم نیروی هوایی هم در این شرایط نمی تواند خوب از بمب سقوط آزاد استفاده بکند) ولی با وجود ایرانی ها در بالای صخره تصمیم می گیرد که عقب نشینی بکند و تک نکند. ژنرال عراقی تصورش را هم نمی کرد که در جبهه ایران این قدر آشوب وجود داشته باشد که چند نفر وسط جنگ بخواهند بروند کوه نوردی او تصور می کرده که نیروی بزرگی از دشمن آنجا است که بر اثر اشتباه تعدادی لو رفته اند ترکیبی از این اتفاقات باعث شده که واکنشهای مختلفی در مورد این رونمایی نشان داده بشود. مثلا داگلاس پری که مخالف جنگنده های رادار گریز هست و از طراحان اف-16، این کار ایران را قابل توجه می داند و از طرف دیگر ادعای ساخت جنگنده جدید را خیلی ها مسخره کرده اند. در پلاکاردها نوشته اند 7.5 میلیون دلار صرفه جویی و در برنامه شبکه دو اظهار شد که بالای 16 میلیون دلار در کل صرفه جویی شده و اون 7.5 مربوط به اویونیک است اگر از بیرون می خریدند. اما آخرش رقمی که این جنگنده تمام می شود بیان نشد. رقمی که میلیتاری واچ اعلام کرده در مورد قیمت تمام شده نمونه است نه مقدار صرفه جویی ارزی که کرده. این ارقام صرفه جویی ارزی که اعلام می شود بیشتر برای موارد مدیریتی داخلی و پاداشها و تبلیغات اقتصاد مقاومتی است. شما برگردید به 84 سال پیش. آلمان نازی برای تبلیغاتش از هلن برتا امیلی ملقب به لنی ریفنشتال سی و دوساله بازیگر و فیلمساز جوان و نابغه استفاده کرد و آن شاهکار پیروزی اراده خلق شد. همه افتخار این کار را به ریفنشتال اختصاص می دهند اما من این افتخار را به سیستمی می دهم که این آدم نابغه را از میان صدها نفر مدعی با تجربه انتخاب کرد. ما چکار می کنیم؟ اصولا زیبایی شناختی کجای کار ما است؟ ما با تاریخ پر افتخار این کشور چه برخوردی کرده ایم؟ آلمانی ها که اصولا تاریخ نداشته اند چقدر خرج کرده اند که تاریخ جعل بکنند؟ یک کارگردان رانتی غیر نظامی بی اطلاع و بی علاقه به امور نظامی و بی حوصله را می آوریم که فقط بلد هست دوربین را با سرعت بچرخاند. خود مراسم هم هیچ کارگردانی ندارد و حتی در رژه ها یک سری وسیله ناقص به ستون یک حرکت می کنند که اعلامیه ای است مبنی بر اینکه ما به نیروی نظامی ناچیز خود اطمینان نداریم که تانکش روی زمین با موتور خودش حرکت بکند و این کشور ما بی دفاع هست ای خارجی ها بیایید حمله کنید لطفا. خوب رونمایی این چنین آشفته و رژه های تاسف بار سالیانه خیلی حرف ها برای گفتن دارد. برای افرادی مثل اعضای میلیتاری که نمی توانند تصور کنند برخی از افراد چقدر می توانند ضد منافع ملی و فقط در راستای منافع مادی رفتار بکنند اتفاقاتی این چنین شوک آور است. حتی موجودیتی که نام بابک تقوایی روی آن گذاشته اند هم شوک شد از این سطح از آشوب و مدعی است که کوثر هواپیمایی دیگر است که فعلا اویونیک آن روی پلتفرم آذرخش در حال تست است. حتی میلیتاری واچ هم باور نمی کند که ما از صاعقه بدون دلیل به آذرخش عقب نشسته باشیم و دلیلش را ارزان سازی می داند و به این رسیده که دکترین ایرانی ها ساخت هر چیز به ارزانترین شکل ممکن با حفظ کارآمدی نسبی است.

درود بر جناب Skyhawk همه سیکرها به نحوی اویونیک حساب می شوند به غیر از سیکرهای اژدرهای دریایی. در مورد Avionics خدمت شما عرض کنم که یک روزی ما برای ساخت یا خرید یک کامپیوتر پرواز دچار مشکل بودیم و پروژه ها به صورت موردی و در جهت جایگزینی برخی از قطعات بود و سیستم به صورت کل دیده نمی شد. مدیر پروژه دفاعی یک کارت پردازشی دستش می گرفت و می گفت ما این را تست کردیم و کار کرد خواهش می کنیم این را برای ما کپی کنید. اما الان وضع فرق کرده است. یک نگاهی به طرح های پژوهشی زیر که هنوز در دست انجام و یا انجام شده است بیاندازید. در برخی از طرح های زیر خود من مشاور بودم یا نقش بسیار کم رنگ داشته ام پس می توانم حدس بزنم که دیگر طرح ها در چه وضعی است. http://research.vru.ac.ir/my_doc/research/tarhvezaratdefa.pdf اگر یک نگاه هم به رزومه های افراد بیکار یا در جستجوی درآمد بیشتر برای ادامه حیات بیاندازیم و تجربه های دفاعی آنها را ببینیم متوجه کمیت کار می شویم. مقالات دفاعی هم که بسیار و خارج از شمارش است. برای مثال 10 سال قبل از رونمایی فکور مقالاتی در مورد محاسبه قابلیت اطمینان فیوز موشک راداری هوا به هوا و کامپیوتر پرواز به زبان فارسی توسط دانشگاه های شهرستان چاپ شده است. https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?page=3&q=آرایه+فازی+آنتن&qd=&sort_attr=1&sort_order=DESC&topic_1=1038555 https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?q=اویونیک&qd[]=0 https://www.civilica.com/Papers-ICADI03=سومین-کنفرانس-ملی-اویونیک-ایران.html اما مشکل کجا است که شما احساس نمی کنید که در زمینه اویونیک ما کاری کرده ایم با اینکه کار زیادی شده که به صورت آشوبناکی مدیریت شده است. اویونیک در واقع مجموعه سخت افزار و نرم افزاری است (Embedded-system) که روی کامپیوترهای خاص منظوره که با هدف اختصاصی تولید شده اند برای صنعت هوایی با رعایت استانداردهای ایمنی کار می کنند. در صنعت هوایی ما با اینکه الزامات ظاهرا سختی داریم اما دستمان در استفاده از تکنولوژیهای جدید که سابقه پروازی داشته باشند و سخت افزارها و نرم افزارهای گران باز است زیرا هزینه یک هواپیما یا یک موشک چندین برابر هزینه سخت افزار است و تیراژ تولید انبوه این صنعت بسیار بسیار ناچیز است. هر چند بسیاری از شرکتهای خصوصی در تهران کار جنبی و یا اصلی اویونیک می کنند (اگر بتوانند طلبشان را از بزرگترین بدهکار کشور (== دولت) قیراطی وصول بکنند) در کشور تا جایی که من می دانم فقط یک پژوهشکده رسمی اویونیک وجود دارد که آن هم در دانشگاهی در اصفهان است. این پژوهشکده آگهی استخدام هم دارد و کار اویونیک را بر مبنای استانداردهای آمریکایی مثل DO-178B/C برای نرم افزار و DO-254 برای سخت افزار انجام می دهد و اویونیک هواپیمای مسافر بری 150 نفره ملی نیز به عهده آنها است. در طول سالهای سال که در این زمینه کار کرده ام بهترین طراحان Embedded-system که دیده ام همگی اصفهانی بوده اند و انتخاب اصفهان را برای این کار بسیار نیکو می دانم. مدل تفکر اصفهانی ها و هوش متناسب آنها ترکیبی ایده آل است. در زمان قاجار هم فرانسوی ها را برای ساخت توپ به اصفهان بردند. دانش فنی ساخت Embedded-system های صنعتی را در هیچ دانشگاهی تدریس نمی کنند. یادگیری آن هم زمان بر است و مشکل امروز ما این هست که با وجود تعداد فراوان مهندس که پایه یادگرفتن این فناوری را دارند ولی به دلیل اینکه دریافتی ها بسیار پایین هست در ایران افراد نمی توانند به کار ادامه بدهند و مجبور هستند برای ادامه حیات یا به یک شغل دیگر بپردازند و مثلا برنامه ساز اندروید بشوند در استارتاپها و یا اینکه به خارج بروند که معمولا آلمان، سوئد، چین و آمریکا مقصد اینها است. در نتیجه شما با زحمت فراوان یک نفر را استخدام می کنید، 2 سال رویش کار می کنید که بتواند یک خط برنامه Automotive یا Aerospace بسازد و او به مجرد اینکه در یک پروژه به اعتماد به نفس رسید شرکت شما را ترک می کند و به خارج می رود. نتیجه این روند این هست که شما همیشه کمبود شدید نیرو با تجربه دارید. کار اویونیک هم کار تیم های بزرگ است نه چند نفر آدم بی جیره و مواجب. همین سختی ها باعث شده که نفرات اول کنکور ریاضی سالها است که دیگر رشته برق را انتخاب نمی کنند و وارد رشته کامپیوتر هم که می شوند دیگر وارد گرایش سخت افزار نمی شوند نرم افزار هم که می خوانند روی شبکه و برنامه سازی موبایل کار می کنند تا خیلی راحت بتوانند در بازار موجود جذب بشوند که یک بازار خدماتی است نه یک بازار تولیدی. در اواخر دهه 90 میلادی کشور آلمان حدود 300 تن طلای ذخیره خود را به فروش گذاشت تا بر روی Embedded-system ها سرمایه گذاری بکند با این هدف که برتری محصولات آلمانی تا سال 2020 تضمین بشود که شد. این سرمایه گذاری منجر به این شد که امروزه بهترین Embedded-systemها به شرکتهای آلمانی تعلق دارد. بر خلاف اویونیک که شما قادر به استفاده از گرانترین سخت افزارها و جعبه ها و کانکتورها و مدارهای چاپی و سنسورها و تراشه ها هستید در الکترونیک خودرو (Automotive) به دلیل تیراژ میلیونی و مشکلات بسیار پیچیده تولید در مقیاس بسیار بسیار بالا که منجر به این می شود که شما نمی توانید خیلی از قوانین اجباری ساخت مدار را به دلیل ملاحظات تولید انبوه رعایت بکنید شما باید با ارزانترین و کمترین قطعات و بدون داشتن جعبه و ... همه استانداردها را پاس بکنید و تازه به قابلیت اطمینانی بیش از 5 تا 9 برسید یعنی خیلی بیشتر از قابلیت اطمینان مورد نیاز در تجهیزات نظامی (قابلیت اطمینان توماهاوک 0.87 است) که کاری بسیار بسیار مشکل است چه برای ما چه برای بقیه دنیا اما در ایران مهندس تقریبا مجانی است. در آمریکا برای ساخت نرم افزار های اویونیک از SPARK که شاخه ای بسیار محدود شده از زبان ADA است و صد برابر از C امنیت ذاتی بیشتری دارد استفاده می کنند اما در اروپا مثل ایران از شاخه ای محدود شده از زیان C به نام MISRA-C استفاده می کنند. علتش هم این است که برنامه ساز و ابزار و عادت استفاده از زبان ADA در اروپا و ایران تقریبا ناموجود است. تا اینجا مشکلی دیده نمی شود و برخی از محصولات خودرویی برخی قطعه سازان خصوصی کیفیتی بالاتر از محصولات مشابه آمریکایی دارند اما هزینه تولید آنها و قیمت روز افزون ارز و نیاز به واردات تراشه ها و قطعات الکترونیک باعث شده که قیمت تمام شده تولید با کیفیت از آنچه برابر نظر شورای رقابت خودرو ساز می تواند از قطعه ساز بخرد گران تر است به عبارت دیگر قطعه ساز باید با ضرر سنگین محصول خود را به داخلی ها بفروشد صادرات هم که به دلیل تحریم ها و شهرت منفی ایران ممکن نیست و تولید کننده قطعه Automotive در ایران یا باید کارخانه های تولید خود را به چین و .... ببرد و محصول را به تویوتا و فاو و جیلی و گریت وال و .... بفروشد و یا اینکه بماند و منتظر معجزه بشود. ترامپ و دار و دسته و ایادی داخلی آنها برای همین صنعت خودرو را تحریم کردند زیرا این صنعت به دلیل عدم نیاز به پول دولتی موتور حرکت در دیگر صنایع از جمله اویونیک بود. روزگاری بود که قطعه سازان به مسئولین برگزاری مسابقات روبوکاپ التماس می کردند که آدرس قطعه سازان را در اختیار شرکت کنندگان بگذارند تا در صورت تمایل با قطعه ساز شروع همکاری بکنند ولی مسئولین برگزاری مسابقات از این کار امتناع می کردند!!!! اما امروز قطعه سازها توان حفظ نیروی ناچیز فعلی را هم ندارند. نتیجه هدایت اقتصاد به شکل موجود این هست که پدیده اسکاتلندی تشدید شده و ما مهندسان کارآمد بیشتری را از دست خواهیم داد. مهندسانی که محصول نتیجه کار آنها باعث شد که شرکت پژو-سیتروئن بعد از تحریم اخیر ترامپ و دار و دسته با حسرت و گریه از ایران برود به دلیل قطعات بسیار با کیفیت و ارزانی که می توانست از ما تهیه بکند ولی دیگر نمی تواند. جالب است که بدانید که شرکت های بزرگ به زنجیره تامین قطعات خود بسیار حساس هستند وبرای مثال اگر یک تراشه ای فقط در ژاپن تولید بشود، به دلیل حادثه خیز بودن آن کشور محصول بر پایه آن تراشه را قبول نکرده و شما را مجبور به استفاده از تراشه ای می کنند که در چند کشور مختلف قابل تهیه باشد هر چند که گرانتر هم باشد تا در آینده دست آنها در پوست گردو بند نشود. حالا حساب بکنید که این تحریم های آمریکا که با نفت ایران هم همین کار را کرده چند صد هزار میلیارد دلار به صنعت ما خسارت زده است و چه بازارهایی را از ما گرفته است و متعاقب آن چه زمینه های رشد فناوریی از بین رفته است. یک روزی کارگر چینی با دریافتی ماهی 60 دلار و یک وعده غذای گرم و جای خواب، ارزانترین کارگر جهان بود امروز همان کارگر چینی ماهیانه 300 دلار آمریکا حقوق می گیرد در حالیکه مهندس ایرانی حقوقش بدون جای خواب و سرویس حمل و نقل کمتر از این هست.

چشمان جدید برای عقاب اعطاء قرار داد توسعه نسل جدیدی از ماهواره های هشداردهنده موشکی به لاکهید – مارتین واشنگتن : نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، در حال برنامه ریزی برای شروع یک پروژه جدید جهت خرید نسل بعدی ماهواره های هشدار دهنده موشکی است که قرارداد اولیه آن در14 اوت 2018 به امضاء رسد و طی آن ، لاکهید- مارتی ماموریت پیدا کرد تا در بخش اول ، سه ماهواره نسل جدید مادون قرمز را برای این نیرو تولید کند . این قرارداد ، که ارزشی درحدود 2.9 میلیارد دلار را به ثبت رسانده ، این امکان را برای لاکیهد- مارتین فراهم می آورد تا فرآیندهای مربوط به طراحی ، تولید سخت افزار پرواز ، تولید اولیه ماهواره ها و اجرای راهبردهای کاهش ریسک پرتاب را بطور کامل در دستور کار خود قرار دهد . به گفته سخنگوی این شرکت ، این سه ماهواره می بایست در مدار ژئوسنکرون مستقر گردند . هدر ویسلون ، وزیر نیروی هوایی در این خصوص معتقد است: " همزمان با بررسی فرآیندهای توسعه این سامانه جدید ، سرعت انجام کار نیز در دستور کار نیروی هوای قرار خواهد داشت ، چرا که ارتش قصد دارد تا سال 2020 قابلیتهای خود را در حوزه هشدار موشکی به سطحی که هم اکنون بلحاظ کمیت ، محرمانه است ، برساند " به شکل خاص ، نیروی هوایی در گذشته ، اعلام نموده بود که قصد دارد تا نخستین ماهواره از سری OPIR را در سال 2023 ، یعنی دوسال قبل از اتمام طراحی نسل جدیدی از سامانه های شناسایی مادون قرمز که قرار است در سال 2025 وارد خدمت شود را از خدمت خارج کند . ژنرال جان .هیتون ، فرمانده یگان استراتژیک ارتش ،یکی از بزرگترین منتقدان راهبرد نیروی هوایی در ایجاد و پشتیبانی از برنامه SBIRS بشمار می آید . وی دردسامبر سال گذشته (2017) ، اعلام نمود که سرعت توسعه این برنامه ،غیر قابل قبول است و به اعتقاد او ، این روند باید با سرعت بیشتری ادامه پیدا کند . در آوریل 2018 ، ویلسون در جریان یک سمپوزیوم فضایی اعلام نمود که برنامه ریزی های لازم برای تولید سریعتر اولین نمونه از ماهواره های جدید در دست اقدام است ،اما وی خاطرنشان نمود که فناوری حسگرهای مورد استفاده در این برنامه می بایست پس از بلوغ کامل ، وارد چرخه نصب و بکارگیری شوند . به نظر می رسد که استراتژی جدید نیروی هوایی ، افزودن یک شریک دیگر (نورثروپ گرومن ) به این برنامه خواهد بود تا ماهواره های فروسرخ مورد نظر ، سریعتر در مدار قرار گیرند . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، ماهواره های جدید در دست تولید ، قابلیت تشخیص تهدیدات موشکی بالقوه را در مقایسه با نسل گذشته ، در سطح بالاتری ارائه خواهند داد . ژنرال دیوید گلدفین ، فرمانده نیروی هوایی دراین زمینه معتقد است " تیم مشــترک از این دوشرکت ، نیازمند ایجاد ساختاری با معماری قابل انعطاف دارند ، چرا که انچه که در این میان اهمیت خواهد داشت ، پدید آمدن یک توانایی یکپارچه و چابک است " پی نوشت : دشمنان ما ، دیگر به چه زبانی به ما اعلام کنند که به شکل جدی قصد داریم توانایی های دفاعی شما را محدود کنیم !!!!!!! صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

هرطور به قضیه فکر میکنم کاملا روشن است که این مقاله در حال نوعی بزرگنمایی در مورد توانایی اف 14 ها و موشک فکور است. اگر این هواپیما اینقدر قدرتمند است که برای اف 15 sa عربستان به این شدت خطر ایجاد میکند که ما میتوانیم هواپیماهای عربستان را از روی خاک خودمان یا هواپیماهای اسراییل را از روی خاک عراق بزنیم اصلا چرا انرا بازنشسته کردند در مورد برد موشک ها اگر واقعا ایران به دنبال ساخت موشک مقصود با برد 300 کیلومتر است با توجه به اینکه بعید است رادارهای اف 14 بتواند از این فاصله روی هواپیماهای نسل جدید با سطح مقطع راداری کوچک لاک کند نشان میدهد که ایران به دنبال شبکه کردن هواپیماها با رادار زمینی است. با توجه به فرسودگی هواپیماهای ما و مشکل انهادر مانورهای سنگین احتمالا تاکتیک نهاجا استفاده از هواپیماهای ما در نقش یک سکوی هوایی پرنده است. بنحوی که هواپیما از فاصله دور بدون نیاز به درگیری نزدیک با هواپیمای دشمن و با اطلاعات رادار زمینی فقط موشک را به سمت ان شلیک میکند.

سلام با تشکر از پست های مفید و اخبار خوبی که قرار میدین. به نظر این حقیر این ماموریتی که براش تعریف شده پوششی برای ماموریت اصلی این طرح هست و اونهم استفاده در ابعاد نظامی این طرح. یک جورایی الینت برای موبایل های ساده هست که میتونه چند هدف رو دنبال کنه مثلا ترور شخصیت ها با استفاده از هوم کردن روی موبایل فرد توسط پهپاد انتحاری یا پیدا کردن محل برخی تجمعات مثلا پیش از عملیات ها که افراد با موبایل های روشن و در برخی موارد در حین عملیات با موبایل روشن حضور دارن و یا استفاده از بستر گوشی های هوشمند که شما نمیتونید باتری اونها رو دربیارین و غیره. در کل به نظرم این پروژه ی فوق العاده ای میتونه باشه برای ما چون نیروهای آمریکایی در پایگاه هاشون از موبایل به وفور استفاده می کنند.

محرمانه به شیوه اتحاد جماهیر شوروی مکان یابی مجموعه محرمانه آزمایشات تسلیحات لیزری در روسیه مسکو : براساس رصد تصاویر ماهواره های تجاری که در آوریل 2018 ثبت شده بود ، تحلیلگران نظامی به این نتیجه رسیده اند که ارتش روسیه ، مشغول توسعه نسل جدیدی از سامانه رزمی لیزری Peresvet در ناحیه نظامی "ایوانو" نزدیک پایگاه موشکهای قاره پیمای تیکووو (Teykovo ) است . به گفته کارشناسان وب سایت militaryrussia.ru ، زیرساختهای تست این سامانه جدید در مختصات (عرض جغرافیایی 56.898855 و طول جغرافیایی 40.578283 ) که ناحیه ای همجوار ایوانو ، نزدیک پایگاه موشکی شماره 2426 جمعی لشکر 54 موشکهای استراتژیک گارد ارتش فدرال روسیه ، مشاهده شده ، در حالی که این پایگاه موشکی پیش از این به لانچرهای جاده ای موشکهای بالستیکی قاره پیمای توپول مسلح گردیده بود . سامانه لیزری Peresvet یکی از پیشرفته ترین و در عین حال ، محرمانه ترین سامانه های رزمی ارتش روسیه بشمار میرود و طبق اخبار منتشر شده در رسانه های داخلی این کشور ، دو ماموریت اصلی دفاع هوایی و دفاع موشکی را برعهده خواهد گرفت . رییس جمهور روسیه در جریان سخنرانی خود در یکم مارس سال جاری میلادی خاطر نشان نموده بود که روسیه پیشرفتهای قابل توجهی در فناوری تسلیحات لیزری را بخود می بیند و هم اکنون این سامانه ها در حال تحویل به واحدهای نظامی است . این اظهارات ، همزمان با انتشار یک فایل ویدئویی که در آن به نظر می رسد یک پیکربندی سنگین سوار بر یک کِشنده که بخش اصلی این سلاح جدید را تشکیل میدهد ، صورت پذیرفت . پوتین در ادامه این سخنرانی چنین ادامه داد که" من قصد ندارم تا جزییات بیشتری را بیان کنم ، اما کارشناسان اطمینان دارند که با ورود این جنگ افزارها به سازمان رزم ارتش ، ظرفیت دفاعی روسیه افزایش خواهد یافت " در 19 ژوییه 2018 ، وزارت دفاع روسیه ، با انتشار یک ویدئوی جدید ، به شکل محدود ، برخی از تجهیزات و سخت افزارهای این سلاح را در اختیار عموم قرار داد .این ویدئو ، یک واحد نظامی ارتش روسیه را به نمایش گذاشته بود که به حداقل دو دستگاه سامانه لیزری Peresvet و خودروهای فرماندهی و پشتیبانی مجهز بودند . با این حال ، ماموریت اصلی این جنگ افزار هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، اما گفته میشود که در ابتدا ، نقش این سامانه ، بیشتر "کورنمودن" تجهیزات اپتیکی مهاجمان است که در گذشته گونه هایی متنوعی از آن توسط اتحاد شوروی توسعه پیدا نموده بود . پی نوشت : تفکیک شده از تاپیک اخبار نظامی / صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

90 درصد چیزهایی که بابک تقوایی گفت ، درست از آب در آمدن .... و ملت دم از « حفاظت اطلاعات » می زنند .... در مورد حفاظت اطلاعات همین بس که : اسرائیل 2 تن سند از سری ترین مراکزش رو برد نشون بده !!!

آیا لزومی داره ما در سال 2018 از همون سر جنگی دهه ی 70 میلادی استفاده کنیم !؟ اگه اشتباه نکنم ، بزرگی و وزن زیاد سر های جنگی موشک های هوا به هوای قدیمی به خاطر جبران ضعف سنسورهای موشک ها و امکان انحراف موشک بود ... آیا در سال 2018 که خیلی از کشورها به سمت hit to kill می روند ( حداق دل حوزه ی ضد بالستیک ) نیازی هست از همون سر جنگی سنگین 1970 استفاده کنیم !؟ علاوه بر این ، می شه با استفاده از مواد منفجره ی شدید الانفجار جدید و باز طراحی سر جنگی ، با کاهش وزن اون ، همان شعاع تخریب قبلی رو داشت ... پس اگر من جزء تیم طراحی این موشک بودم ، مطمئنا یکی از کارهایی که می کردم ، باز طراحی سر جنگی و کاهش وزن سر جنگی موشک می بود .

پیش فرض های اولیتون‌درست به نظر میاد ولی نتیجه گیریتون به نظر من در جهت معکوس هست. همون طور هم که تو چند پست قبل تر گفتم، کاهش طول یک متری فکور نسبت به هاوک اولین تاثیری که مبذاره رو بخش سوخت ذخیره شده است ، قائدتا خود قسمت موتور تغییری نمی کنه بلکه بخش سوخت ذخیره پیشران هست که کاهش پیدا میکنه اگه موتور رو تغییر داده بودن که کلا دیگه اسمش m112 نبود ، بنا بر این با توجه به ثابت بودن وزن خود موتور که تغییری درش نیست، و تغییر ۲۰ درصدی در طول موشک مستقیما رو بخش ذخیره سوخت هست ، این یعنی سوخت ذخیره شده بیش از ۲۰ درصد نسبت به هاوک کاهش پیدا میکنه. از اونطرف از اونجا که وزن بخش اعظم موشک شامل پیشران بدنه و سر جنگی میشه،( در هاوک بیش از ۷۵ درصد وزن موشک میشه وزن سر جنگی و پیشران و ۲۵ درصد برای بدنه و سیستم هدایت میمونه که مطمئنا بخش اعظم اون وزن بدنه هست، یعنی وزن سیستم هدایت شاید در حدود ۵ درصد وزن کل موشک بشه) بنابراین وزن قسمت هدایت کمترین تاثیر رو در وزن کل موشک داره و حتی کاهش ۳۰ درصدی اون هم تاثیر قابل ملاحظه ای رو وزن کل موشک نمیذاره که بخواد کاهش بیش از ۲۰ درصدی سوخت ذخیره شده رو جبران کنه ( حتی اگه با اغماض نسبت وزنی سامانه هدایت به وزن کل موشک رو ۱۰ درصد بدونیم باز هم ۳۰ درصد کاهش وزن سامانه هدایت نسبت به وزن کل موشک تاثیر قابل ملاحظه ای نخواهد داشت) خلاصه صحبت های فوق اینه که « نسبت وزن سوخت به وزن کل موشک در فکور، کمتر از این نسبت در موشک هاوک هست» یعنی تراست به وزن کمتر ، و این یعنی برد و سرعت فاینال کمتر. با فرض اینکه وزن سوخت در فکور یک سوم کم شده باشه و با فرض برابر بودن وزن فکور با فنیکس ، نسبت وزن سوخت به وزن موشک هاوک میشه نیم در حالیکه این نسبت در فکور با فرض در نظر گرفتن وزن ۴۵۰ کیلوگرمی میشه حدود چهل و پنج صدم، که البته اظهارات مسئولین دفاعی مملکت که همواره ثابت شده نسبت به دستاورد هاشون با اغراق صحبت می کنند، مبنی بر میانبرد بودن موشک فکور، موید همین موضوع هست که برد و سرعت فاینال فکور نسبت به هاوک بنابر استدلال های فوق کمتر هست

در خصوص موشک فکور یک مسئله مورد غفلت قرار گرفته! موشک های فینیکس فروخته شده به ایران از نسل اول فینیکس و سری A بودند که به وسیله این پیشران فینیکس ای به برد 130 کیلومتر(حداکثر)و سرعت 4 ماخ دست پیدا میکنه. در نمونه C فینیکس برد موشک به دلیل تغییر پیشران 30 کیلومتر افزایش پیدا کرده و سرعت هم به 5 ماخ رسیده. متاسفانه اطلاعات زیادی از پیشران این موشک ها در دسترس نیست یا لااقل بنده پیدا نکردم. اما پیشران موشک MIM-23 B Hawk (Aerojet MK112): طول:2.78 قطر:35.6 سانتی متر وزن پیشران:395 کیلوگرم وزن سوخت داخل محفظه:295 کیلوگرم وزن موشک هاوک 590 کیلوگرم و وزن موشک فینیکس 470-450 کیلوگرم هست! تنها وزن بخش پیشران هاوک با وزن کل موشک فینیکس برابری میکنه! بنابراین بدون تغییر در پیشران و کوچک سازی اون از لحاظ طولی نمیشه که از این پیشران رو در فکور استفاده کرد! در نتیجه موشک فکور با موشک هاوک(سجیل)بسیار متفاوته! قسمت پیشران موشک(در واقع محفظه سوخت M112)در حدود یک متر کوچکتر شده و به همین نسبت وزن پیشران کاهش پیدا کرده و همچنین نسبت رانش به وزن پیشران تغییر کرده که این روی نسبت رانش به وزن,سرعت و برد نهایی موشک هم تاثیر خیلی زیادی خواهد داشت. بر اساس اطلاعات پیشران M112 وزن کل پیشران 395 کیلوگرمه که از این میزان 295 کیلوگرم مربوط به سوخت و 100 کیلوگرم مربوط به خود پیشرانه. به نظر میرسه که وزن پیشران کوچک سازی شده M112 برای فکور تا حدود یک سوم میتونه کاهش داشته باشه. حالا با در نظر گرفتن این نکات به نظر میرسه که اساسا لزوم چندانی وجود نداشته که پیشران فینیکس A مهندسی معکوس بشه!شاید تفاوت چندانی ایجاد نمیکرد و از این نظر به صرفه نبود! شاید اگر فینیکس C رو داشتیم وضعیت فرق میکرد! موشک هاوک یا شاهین در نمونه زمین پایه دارای 40 کیلومتر برد و سرعت 2.5 ماخ هست که پیشبینی میشه در صورت استفاده از سکوی هواپایه برد و همچنین سرعت موشک رشد محسوسی داشته باشند.اگرچه مشخصات دقیقی از موشک هاوک هواپایه(سجیل)ارائه نشده اما برد حدودا 80 کیلومتری و سرعتی بالاتر 2.5 ماخ(به دلیل سرعت حدودا یک ماخ تا ۱.۶ ماخ در زمان رهایی از تامکت)برای این موشک پیشبینی میشه. حالا اگر فرض کنیم که وزن پیشران M112 در فکور یک سوم کاهش داشته و همچنین بخش الکترونیک و سیکر هم سبک تر شده باشند, این موشک احتمالا در حداکثر برد به 130 کیلومتر فینیکس A میتونه دست پیدا کنه و همچنین سرعتش هم در حدود 3 تا 4 ماخ خواهد بود و از این لحاظ تفاوتی با فینیکس های نهاجا نداره و بلکه از لحاظ الکترونیک میتونه برتر هم باشه! سرجنگی سنگین این موشک برای هر جنگنده ای یک کابوس محسوب میشه و در صورت عدم انحراف، خلبان باید اجکت کنه. سیکر راداری فعال با برد 50 کیلومتر: احتمالا در آینده نمونه هواپایه موشک صیاد2 یا صیاد3(تحت عنوان پروژه مقصود)هم ارائه میشه که این موشک رو میشه به تعداد 2 تیر در زیر بالهای تامکت نصب کرد, خصوصا صیاد3 میتونه به عنوان یک موشک دوربرد(ضدآواکس/سوخترسان/ترابری)مطرح بشه. پ.ن(جهت مطالعه و بررسی): پیشران فینیکس A: Rocketdyne MK47 پیشران فینیکس C: Aerojet MK60

در مورد داکت به نظرم قبلا در میلیتاری بحث شده بود که در برخی نمونه های خارجی موشک های پدافندی هم وجود داشته و چیز عجیبی نیست. حالا اینکه چقدر بر مشخصات موشک ها بنا بر شیوه ساخت تاثیر میزارند مشخص نیست. به هر حال این تبدیل به یک مشخصه در موشک های پدافندی ایران شده که شاید دلایل تکنولوژیکی یا اقتصادی و .. داشته باشه. در مورد فکور هم که از سال 90 اشاره شده بود توسط یکی از امیران نیروی هوایی که کار ساخت یک موشک برای تامکت ها شروع شده. بعد در سال های 92 و 93 اشاره شده بود که موشک با موفقیت تست شده ولی برای اجتناب از اینکه دچار مشکل موشک های روسی میانبرد که مثلا به هندی ها تحویل داده بودند و نیمیشون پس از شلیک مسیر معین شده را طی نمیکردند تاکید شده بود که کار بر روی مسیر پروازی و قدرت تخریب و البته برد این موشک ادامه داره. تا نمایش های جسته و گریخته و در اشکال بدون داکت و با داکت تا سال 96 که در بازدید روحانی نمایش داده شد به نظر نمونه نهایی و حالا هم که به تولید رسیده به نظر با تکمیل در این فاز. ولی پیشتر برد 100 تا 150 کیلومتر براش ذکر میشد که 100 کیلومتر را شاید بشه براش حداقل در نظر گرفت چون به هر حال هواپایه هم هست. حالا قبل تر ها از مقصود برد بلند هم گفته شده بود که باید دید فعلا با توجه به مشکل جنگنده اصلا سراغش میریم جدی یا خیر. همینکه ایران در حوزه پدافندی مثل بالستیک یک یا دو پلتفرم داشته باشه که با تغییرات و تست و آزمون و خطا حتی از پایه موشک های متنوعی بتونه تولید کنه بنا بر نیازهاش خودش ارزشمنده باز هم با تاکید بر اینکه اگر امکان خرید داشتیم شرایط شاید بهینه تر بود و فرق میکرد در رفتن به سوی برخی نیازها ولی خب ما نه تنها در بحث خرید تجهیزات نظامی که در بحث خرید تکنولوژی و دسترسی به علوم هایتک و حساسه هم در تحریم هستیم.

قبلا هم اظهار نظر رسمی که درباره این موشک شده بود، میانبرد بود. و با توجه سابقه اغراق کردن در رسانه ها و مسئولین ما مطمئنا این موشک اگه دوربرد به معنای مصطلح بود مثلا بالای ۱۵۰ کیلومتر برد داشت در معرفیش فوق دوربرد اعلام میشد. احتمال قوی نباید انتظار موشکی هم سطح موشک های مدرن میانبرد امروزی رو داشت ولی همینکه بالاخره یه حرکتی در زمینه تولید تسلیحات هوا به هوا شده جای شکر فراوان داره.

  با سلام   این عمل چرخیدن موشک به دور هواپیما به دلیل مشکل Bad Rocket هست .   نکته جالب اینکه زمانی که اعضای تیم پروژه سجیل مشغول تهیه سناریویی برای انجام تست شلیک گرم سومین موشک هاوک (از پنج موشک مورد آزمایش) بودند به دستور سرهنگ شهید عباس بابایی سرگرد مازندرانی سریعا به همراه تیم پروژه عازم پایگاه بوشهر شدن و تست بعدی رو در شرایط واقعی و در مقابل هواپیمای عراقی انجام دادند . بعد از این دستور و عزیمت به بوشهر سرگرد مازندرانی و سروان ابراهیم انصارین کابین عقب ایشون پس از سه روز به عنوان هواپیمای اسکرامبل در آلرت پایگاه بوشهر در نهایت در روز چهارم با به صدا درآمدن آژیر اسکرامبل در پایگاه هواپیمای خودشون رو به پرواز درآوردن و در فاصله 25 مایلی از هواپیمای عراقی اولین موشک خودشون رو به سمت وی شلیک کردند اما به دلیل اینکه این موشک یکی از پنج موشک از رده خارج شده اولیه تست‌ها بود که به اشتباه توسط پرسنل فنی بر روی تامکت نصب شده بود ، موشک پس از شلیک به دلیل مشکل Bad Rocket شروع به انجام برل رول به دور هواپیمای اف 14 کرد و چیزی باقی نمونده بود که به هواپیما برخورد کنه که خوشبختانه به خیر گذشت پس از این اتفاق سرگرد مازندرانی و ستوان انصارین ضمن انجام قفل مجدد بر روی هواپیمای عراقی اقدام به شلیک موشک دوم خود از فاصله 20 مایلی به سمت وی کردند که چند ثانیه بعد با برخورد موشک به هواپیمای عراقی موفقیت پروژه سجیل بر همه اثبات شد.

با سلام خدمت دوستان عزیز   تانک کاغذی       یکی از دردناکترین جنبه های جنگ دوم جهانی ، این مساله است  که تاریخ این آوردگاه خونین قرن بیستم را  ، فاتحان آن ، به ثبت رسانده اند و حقیقت ، به شکل درد آوری ، در پشت انبوهی از تبلیغات نادرست پنهان شده است . اما اکنون این موضع به اثبات رسیده است که متفقین در طولانی مدت قادر نبودند در مقابل طیف متنوع فناوری توسعه یافته توسط ارتش آلمان تاب مقاومت آورند و فقط کمّیت تجهیزات و همچنین استفاده از اشتباهات راهبردی و تاکتیکی سرفرماندهی ورماخت باعث شد تا شکست فاجعه بار نظامی ، گریبانگیر این ارتش گردد .   با این حال ، در جریان مراحل پایانی نبرد در اروپا ، دو تانک مشهور طرفهای درگیر یعنی شرمن M4A1 و پانتر آلمانی در مقابل هم قرار گرفتند که مشخصاً ، شرمن ها ، در مقابل پانزرهای آلمانی حرفی برای ارائه نداشتند . تصویر فوق که یک دستگاه تانک شرمن M4A1 را در 20 ژوئیه 1944 نشان می دهد ، بخوبی اثبات می کند که زره شرمن ها به هیچ عنوان یارای مقاومت در برابر مهمات توپهای ضد زره 75 م.م PAK-40  و توپ KWK-42  تانک پانتر را نداشت . این شرمن نگون بخت ، با بدشانسی تمام با  یک پانتر آلمانی  ، جمعی لشکر پانزر لهر ورماخت روبرو شد  و درنتیجه یک نبرد کوتاه مدت ، شش بار مورد اصابت قرار گرفت . علاوه بر شش سوراخ بزرگ ، دو سوراخ کوچکتر نیز در بدنه این شرمن وجود دارد که در نتیجه برخورد مهمات ضد زره پانزرفاوست بوجود آمده است.   پی نوشت:   1- حال ، این تصویر را با سکانس درگیری  شرمن های آمریکایی با توپهای ضد زره PAK-40 و تایگر آلمانی در فیلم " فیوری " ، مقایسه کنید . 2- به دقت تیراندازی توجه کنید . سه گلوله درست در قسمت جایگاه راننده بصورت مثلثی اصابت کرده ،در حالی سه گلوله بعدی ، درست به شکل متوالی و پشت سر هم درست به زیر برجک ( جایگاه تیرانداز و گلوله گذار ) برخورد کرده است

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/gv9fobnkffeacuuygk8.jpg[/img][/center] جنگنده ی AIDC F-CK-1 Ching-kuo یک جنگنده ی برتری هوایی تک نفره تایوانی است که در کشور سازنده به عنوان جنگنده ی ملی دفاعی ( IDF ) شناخته می شود . این جنگنده با دارا بودن قابلیت چند وظیفگی ( Multirole ) نام خود را از اولین رئیس جمهور تایوانی آقای چیانگ چینگ کو (Chiang Ching-kuo ) برگرفته است . اولین پرواز این جنگنده در سال 1989 میلادی انجام شده و در سال 1994 این جنگده به خدمت نیروی هوایی تایوان در آمده ، و تمام 130 فروند از این جنگنده تا سال 1999 ساخته شده اند . کار ساخت این جنگنده پس از آن شروع شد که تایوان برای جایگزینی جنگنده های اف 5 ( F-5 II ) خود در خواست خرید جنگنده ی اف 20 کوسه ببری ( F-20 TigerShark ) و سپس جنگنده اف 16 فالکون ( F-16 Falcon ) را به ایالات متحده داد ولی ایالات متحده ی آمریکا تحت فشار جمهوری خلق چین از فروش این جنگنده ها به تایوان امتناع کرد . بنا براین تایوان تصمیم به ساخت یک جنگنده ی سبک بومی گرفت . طراحی و ساخت این جنگنده به وسیله ی موسسه ی توسعه ی صنعت هوایی ( AIDC ) واقع در شهر تایچانگ تایوان و همچنین با کمک های فنی موسسه ی دفاعی آمریکا ، انجام گرفته است [b] توسعه[/b] مطالعات اولیه برای جایگزینی جنگنده های اف – 5 و اف 104 ( F-104 ) نیروی هوایی تایوان با آغاز پروژه ی ساخت جنگنده ی بومی XF-6 ، که بعدها به نام یینگ و یانگ ( Ying Yang ) تغییر نام داد آغاز شد . در اواخر دهه ی هفتاد و پس از اینکه ایالات متحده ی آمریکا روابطش را با جمهوری خلق چین به صورت رسمی در آورد و پیمان دو سویه ی نظامی با تایوان را به پایان رساند ، رئیس جمهور وقت تایوان ، آقای چیانگ چینگ کو تصمیم گرفت که صنایع نظامی بومی را گسترش دهد و به همین دلیل در 28 آگوست سال 1980 به موسسه ی توسعه ی هوایی تایوان دستور ساخت یک جنگنده ی بومی را داد . البته ROCAF تقدم طرح XF-6 را در اولویت پائین تری نسبت به طرح XA-3 ( جنگنده ی هجومی لِی مینگ – Lei MIng ) نهاد چون اعتقاد داشت که ریسک طرح لی مینگ کمتر از ییگ یانگ است . بر اساس قراردادی که در سال 1982 میان ایالات متحده آمریکا و جمهوری خلق چین امضاء شد ، آمریکا متعهد به محدود کردن فروش اسلحه به تایوان شد . بر اساس همین قرارداد ، ایالات متحده ی آمریکا در خواست تایوان برای خرید جنگنده های اف -16 و پس از آن اف 20 ( که با هدف برطرف کردن نیازهای تایوان برای جایگزینی جنگنده های اف 5 خود توسعه داده شده بود ) را رد کرد . هر چند رونالد ریگان رئیس جمهور وقت آمریکا توصیه ی مشاورانش را برای برقراری ارتباط با چین برای مقابله با جماهیر متحده شوروی را پذیرفته بود ولی با این حال تصمیم گرفت که با ایچاد » تعهدات 6 گانه " آمریکا به چین توازنه ای با فرارداد 1982 چین و آمریکا برقرار کند و بنابراین راه برای انتقال تکنولوژی آمریکایی به تایوان هموار شد و پروژه ی جنگنده ی بومی تایوان استمرار پیدا کرد . [b] طراحی[/b] موسسه توسعه ی صنعت هوایی تایوان در ماه مِی 1982 و پس از شکست ROCAF برای خرید جنگنده های جدید ، رسما پروژه ی ساخت جنگنده ی بومی را آغاز کرد . پروژه به نام [i]An Hsiang[/i] (安翔):Safe Flight) ( پرواز ایمن ) نامگذاری شد و به خاطر سهولت کار توسط طراحان به چهار فاز جداگانه به شرح زیر تقسیم شد :[list] [*][b][i]Yin-Yang[/i][/b][b] ([/b][b]鷹揚[/b][b]): "Soaring Eagle"[/b][b] ( عقاب بلند پرواز ) : [/b]توسعه ی یک بدنه ( airframe ) برای جنگنده که با همکاری شرکت جنرال دینامیکز آمریکا . [*][b][i]Yun-Han[/i][/b][b] ([/b][b]雲漢[/b][b]): "Cloud Man"[/b][b] ( مرد ابری ) : [/b]توسعه ی بخش نیرو و پیشران با همکاری شرکت گارت آمریکا ( که اکنون به هانی وِل تغییر نام داده ) [*][b][i]Tien-Lei[/i][/b][b] ([/b][b]天雷[/b][b]): "Sky Thunder"[/b][b] ( رعد آسمان ) : [/b]توسعه ی سیستم های الکترونیک هوابرد ( آونیک ) با همکاری صنایع اسمیتس ، همراه خرید مستقیم بعضی قطعات از Lear Astronics ( بعد ها BAE ) ، Litton ( بعد ها Northrop Grumman ) و Martin-Baker . [*][b][i]Tien-Chien[/i][/b][b] ([/b][b]天劍[/b][b]): "Sky Sword"[/b][b] ( شمشیر آسمان ) : [/b]توسعه ی موشک های هوا به هوا . [/list] بزرگترین چالش این پروژه ساخت و توسعه یک پیشران مناسب و یا به دست آوردن یک انجین پیشرفته ی جت مناسب بود . البته گمانه زنی های نیز وجود داشت که پروژه بنا به خواست ایالات متحده از انجین های ضعیف تر به دلایل سیاسی نه دلایل فنی استفاده می کرد زیرا که ایالات متحده نمی خواست که تایوان ، جمهوری خلق چی را تحریک کند و بنابراین دستور داد که جنگنده ی بومی تایوان بردی بیش از اف -5 ائی نداشته باشد و همچنین توانایی حمله به اهداف زمینی اش بیش از اف 16 نباشد . علیرغم تمام دلایل ، بسیاری از مردم اعتقاد داشتند که نمونه های اولیه چینگ کو (F-CK-1 ) به علت انجین های اصلی و اولیه ، قدرت وتوان عملیاتی کمتر از میزان واقعی که می توانست داشته باشد ، داشت . در ماه آپریل 1997 ، کمپانی آمریکایی لیتون یک قرارداد تولید و توسعه به ارزش 116.2 میلیون دلار با موسسه توسعه ی صنعت هوایی تایوان برای ساخت و تجهیز دریافت کننده اخطار راداری پیشرفته (Improved Radar Warning Receivers (IRWR) ) بست . البته تایوان طرحی برای تولید موتورهای جت با تراست خشکی حدود 40-50 کیلونیوتون داشت ولی به علت مسائل سیاسی و عدم تمایل آمریکا برای به چالش بر انگیختن جمهوری خلق چین ، کنار گذاشته شد . سفارش اولیه تولید این جنگنده 250 عدد بود ولی به علت کمبود بودجه و سفارش تعدادی جنگنده ی اف 16 و میراژ فرانسوی در اواسط دهه ی 90 ، تعداد جنگنده های سفارش داده شده به 130 فروند کاهش داده شد . این جنگنده در دو مدل A/B ( چینگ چیانگ ) و C/D ( هسیانگ ژنگ ) تولید شده است که مدل هسیانگ ژنگ دارای زیرسیتم ها جدیدتری است و در دست توسعه می باشد . همچنین تایوان نمونه ی آموزشی این جنگنده که فاقد سیستم های رزمی هست را برای صادرات آماده کرده . این جنگنده دارای راداری چندحالته ی پالس داپر GD-53 ( GD-53 multi-mode pulse-Doppler ) که بر اساس رادار AN/APG-67(V) توسعه داده شده است را داراست . راداری AN/APG-67(V) در اصل برای جنگنده های اف 20 تایگرشارک توسعه داده شده بود . البته راداری جنگنده ی بومی تایوان از بعضی قطعات رادار Westinghouse AN/APG-66 که برای رادار جنگنده ی F-16 A ساخته شده بود نیز استفاده می کند . مشخصات [b]مشخصات کلی :[/b] [b]خدمه : [/b]1 – 2 نفر ( 2 نفره در مدل آموزشی ) [b]طول :[/b] 14.21 متر [b]فاصله ی میان دو بال :[/b] 9.46 متر [b]ارتفاع :[/b] 4.42 متر [b]مساحت بال ها :[/b] 24.2 متر مربع [b]وزن خالص :[/b] 6500 کیلوگرم [b]وزن بارگزاری شده :[/b] 9072 کیلوگرم [b]حداکثر وزن برخاست :[/b] 12000 کیلوگرم [b]انجین :[/b] 2 عدد Honeywell F125-70[list] [*][b]تراست خشک : 27 [/b]کیلو نیوتون ( هر موتور ) – در مجموع 52 کیلو نیوتون [*][b]تراست با پس سوز : [/b]40 کیلو نیوتون ( هر موتور ) – در مجموع 80 کیلو نیوتون [/list] [b]عملکرد :[/b] [b]حداکثر سرعت : [/b]8/1 ماخ ( 2200 کیلومتر بر ساعت ) [b]برد :[/b] 1100 کیلومتر ( 680 مایل ، 600 مایل دریایی ) [b]حداکثر ارتفاع پروازی :[/b] 16800 متر ( 55000 پا ) [b]تسلیحات :[/b] [b]توپ : [/b]یک عدد توپ 20 میلیمتری M61A1 6-barreled gatling cannon [b]موشک های قابل حمل و استفاده :[/b][list] [*]Sky Sword I (Tien-Chien I ) ( هوا به هوا ) [*]Sky Sword II (Tien-Chien II ) ( هوا به هوا ) [*]AIM-9P ( هوا به هوا ) [*]Hsuing Feng II ( ضد کشتی ) [/list] [b]بمب ها :[/b][list] [*]بمب خوشه ای هدایت پذیر جی پی اس وان چیِن (Wan Chien GPS-guided cluster bomb ) [*]خانواده ی مارک 80 [*]بمب های هدایت لیزری [/list] [b]آونیک :[/b] [b]رادار : [/b]GD-53 X-band pulse Doppler [b]برد موثر اسکن راداری :[/b][list] [*][b]رو به بالا : [/b] 57 کیلومتر ( 35 مایل ) [*][b]رو به پائین :[/b] 39 کیلومتر ( 24 مایل ) [/list] [b]تصویری از کاکپیت این جنگنده [/b]: [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/d2tnvjtosvq7bvko6t.jpg[/img][/center] [b]تصاویر : [/b] [center] http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/yhrn2r909twug16z9873.jpg[/center] [center][url="http://up.toca.ir/images/92hsped9tz08100pjt.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/AIDC_F-CK-1_Ching-kuo.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://up.toca.ir/images/674ftd9pr2kkurvt4ab7.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/0iwef1b64utli7tglhd.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://up.toca.ir/images/0iwef1b64utli7tglhd.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/674ftd9pr2kkurvt4ab7.jpg[/img][/url][/center] [b]عکس نمونه ی جدید این جنگنده : [/b] [center][url="http://up.toca.ir/images/veyf9l3wqyb97gxzrsnh.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/veyf9l3wqyb97gxzrsnh.jpg[/img][/url][/center] [b]مشخصات موشک [/b][b]Sky Sword I[/b] [left]Primary Function: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Air-to-air_missile"]Air-to-air missile[/url][/left] [left]Power Plant: Solid propellant[/left] [left]Length: 2.87 m[/left] [left]Weight: 90 kg[/left] [left]Diameter: 127 mm[/left] [left]Warhead: Blast/fragmentation[/left] [left]Guidance: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Infra-red_search_and_track"]IR[/url] ( هدایت مادون قرمز )[/left] [left]Date Deployed: 1993[/left] [b]مشخصات موشک [/b][b]Sky Sword II[/b] [left]Primary Function: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Air-to-air_missile"]Air-to-air missile[/url][/left] [left]Power Plant: Solid propellant[/left] [left]Length: 3.60 m[/left] [left]Weight: 190 kg[/left] [left]Diameter: 203 mm[/left] [left]Warhead: 30 kg Blast/fragmentation[/left] [left]Guidance: midrange [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Inertial_guidance"]inertial guidance[/url], terminal [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Active_radar_homing"]radar guidance[/url][/left] [left]Range: 60 km[/left] [left]Date Deployed: 1999[/left] [center][url="http://up.toca.ir/images/i4u3p438saqnkssyuuon.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/i4u3p438saqnkssyuuon.jpg[/img][/url][/center] [b]ترجمه : 100 ( رضا پویا ) [/b] [b]سایت [/b][b][url="http://www.military.ir"]www.military.ir[/url][/b] [b]برداشت با ذکر منبع و نویسنده بلامانع است . [/b] منبع : [url="http://en.wikipedia.org/wiki/AIDC_F-CK_Indigenous_Defence_Fighter"]http://en.wikipedia....Defence_Fighter[/url] سلام فکر کنم اولین جنگنده واقعا بومی با موتوری در حد 30 کیلو نیوتون باید مشخصاتی شبیه این داشته باشد ( البته در صورت ساخته شدن ) .... البته با یک رادار بهتر و یک طراحی بدنه ی مدرن تر ، می شه یک جنگنده ی سبک به دست آورد که جایگزین اف 5 ها بشه ... نکته ی جالبش اینه که این طرح واقعا توانایی بهتر بودن رو داشت و داره ولی به دلایل سیاسی عقب نگه داشته شد وگرنه درون این طرح توانایی برتر شدن از اف 16 رو داشت البته با موتورهای 50 نیوتونی و راداری مشابه رادارهای اف 16 بلاک 50 و بلاک 60 ....