اگردلیل دوستی ها صرفا ، دانش آدم ها باشد ، کتابخانه ها بهترین دوست در دوستی اند.... چراکه پای دلت را لگد نمی کنند ، قندو چایت را هدر نمی دهندو بموقع ساکتند و بموقع حرف میزنند... گوینده ناشناس

"بسم الله الرحمن الرحیم" کوهنوردی و کوله گردی ایرانی عرض سلام و ادب خدمت عزیزان انجمن میلیتاری هدف از درج این موضوع آشنا کردن مخاطبین با تجهیزات و البسه کوهنوردی با کیفیت ساخت ایران می باشد اکثر برندها و تولید کنندگان محصولات تخصصی ایرانی بخاطر ضعف در بخش تبلیغات و پیش زمینه ذهنی منفی مصرف کنندگان شناخته نمی شوند و با وجود داشتن کالاهای باکیفیت و متنوع در سبد تولیدشان مظلوم واقع شده و متاسفانه کالاهای خارجی غالبا هم چینی به آنها ترجیح داده می شود. به همین خاطر مصمم شدم تا در سالی که نام حمایت از تولید ملی را یدک میکشد و در آستانه رویداد عظیم پیاده روی اربعین که خود نوعی بک پکینگ (کوله گردی) است و نیازمند به همراه داشتن لوازم مناسب است تجربیات و اطلاعات جمع آوری شده ام در زمینه تجهیزات کوهنوردی و کوله گردی را به اشتراک بگذارم تا منبعد خوانندگان در هنگام تهیه این دست تجهیزات گزینه های ایرانی را بشناسند و در اولویت قرار دهند. این موضوع بی ارتباط هم با انجمن نظامی نیست، نقاط مشترک تجهیزات انفرادی نظامی و تجهیزات کوهنوردی زیاد است از جمله مقاومت بالا در شرایط سخت، بقاء پذیری، طول عمر مناسب، داشتن استانداردهای مشخص و تایید پذیری آنها، بکاربردن متریال به روز و تکنولوژی های جدید در ساخت و... امیدوارم شناخت این محصولات به جد با کیفیت و تولید کنندگان آنها باعث دیده شدن و جدی گرفتن پتانسیل و توان تولید خصوصی داخلی برای روزآوری تجهیزات انفرادی قرن نوزدهمی قوای نظامی بخصوص یگان های ویژه گردد. ترتیب درج در این تاپیک بدین صورت است که چند نکته در مورد خرید تجهیزات ذکر می گردد و سپس با رتبه بندی از نظر نگارنده برند ها و مدل های تولیدی با تصویر، مشخصات و توضیحات معرفی میگردد در پایان وبگاه های تولید کننده در صورت موجود بودن، یا فروشگاه های اینترنتی فروشنده برند مورد نظر و یا در نهایت مغازه ها و نمایندگی ها درج می گردد. پرحرفی را تمام میکنم تا به اصل برسیم مطمئنم شما هم مثل من با دیدن این تولیدات ایرانی شگفت زده خواهید شد و خوشحالم که متفاوت از من بعد از شناختشان دچار افسردگی و پشیمانی از خرید کوله و کفش خارجی خود نمی شوید... کوله پشتی معیار اصلی انتخاب در کوله پشتی حجم میباشد که با واحد لیتر بیان میشود جدول زیر به شما در انتخاب کوله مورد نظرتان کمک میکند در زمان خرید از مقایسه بین حجم اسمی کوله های ایرانی و چینی بپرهیزید بدین دلیل که بطور معمول برند های چینی و حتی گاها تولید کنندگان معتبرشون در حجم درج شده بر روی کوله پشتی تقلب میکنند و حجم حقیقی که کمتر است را بیشتر ذکر میکنند. برندهای ایرانی ذکر شده در این نوشتار و برندهای مطرح اروپایی و آمریکایی حجم حقیقی را بر روی کوله درج می نمایند. نکته دیگر که باید در موقع تهیه کوله های حجیم به آن دقت کنید، اندازه کوله باید متناسب قد شما باشد اگر قد کوله برای شما کوتاه باشد فشار وزن کوله بیشتر در قسمت میانی کمر قرار میگیرد که در مدت زمان طولانی باعث درد در قسمت میانی کمر شما خواهد شد و اگر قد کوله بلند باشد روی عضلات سرینی (ماهیچه های تشکیل دهنده باسن) قرار میگیرد و مانع در حرکت مناسب شما خواهد شد و تعادلتان را بهم خواهد زد. یک نکته در مورد استفاده از کوله پشتی لازم میدانم گوشزد کنم و آن اینست که گاها دیده می شود هموطنان عزیز بند های کمر و سینه را باز میگذارند، بطور کلی اساس طراحی کوله های کوهنوردی و بکپکینگ این است که بوسیله بند کمر بخش اعظم وزن کوله به بلاترین بخش استخوان لگن (دو زائده در دوطرف کمر) منتقل شود و آویز های شانه کوله چیزی بیشتر از 20 درصد وزن کوله را به شانه ها منتقل نکنند، نبستن این بند برای کوله های حاوی بار با حجم بیشتر از 25 لیتر حتما در طول زمان موجب صدمه دیدن ستون فقرات خواهد شد. بند سینه هم با نزدیک کردن دو آویزگاه شانه به هم و چسبیدن کوله به پشت از بهم زدن تعادل کوهنورد در شیب ها توسط کوله جلوگیری به عمل می آورد. ویدئو های روش درست تنظیم کوله پشتی روی آپارات و یوتیوب موجوداست مشاهده کنید. گایا: یکی از دلایلی که با کوله شروع کردم این بود که گایا اولین برندی باشد که معرفی میکنم ما همانقدر میتونیم به گایا ببالیم که آمریکایی ها به The North Face می بالند. شرکت گایا (یا به قول بعضی از دوستان آذری قایا) که از نامش هم مشخص است از سال 1376 در شهر تبریز فعالیت میکند این شرکت سالهاست که محصولاتش توسط کوهنوردان حرفه ای استفاده می شود و تحت تایید فدراسیون کوهنوردی جمهوری اسلامی ایران میباشد. کوهنوردانی که از تجهیزات این برند استفاده کرده اند بسیار راضی بوده و آنها را قابل رقابت با بیشتر تولیدات خارجی می دانند کیفیت بالا و بهای مناسب از ویژه گیهای محصولات گایا میباشد. کیسه خواب های پر این برند و همچنین کاپشن های پرش شهرت بسیار دارد و توسط افتخار ایران "عظیم قیچی ساز" بارها در صعودهای بین المللی مورد استفاده قرار گرفته است. گایا سالهاست که حامی تیم ملی کوهنوردی و دیگر تیم های استانی و خصوصی در برنامه های هیمالیا نوردیست. گایا برندی است که روزی حتما با حمایت ما توان حضور در بازار های خارجی را پیدا میکند. به کوله پشتی برمیگردیم، کوله های این برند طیف مناسبی از حجم ها در بر میگیرد: 15 و 20 لیتری برای استفاده به عنوان کوله حمله (قله) و البته 20 لیتری برای دوچرخه سواری مناسبند، 28 و 32 لیتری مناسب برای برنامه های نیم و یکروزه بدون شبمانی، 45 لیتری مناسب برای یک و حداکثر دو شب و در نهایت 50+10 مناسب برای برنامه های چند روزه. به ترتیب از راست کوله های 15، 20، 28 و 32 لیتری مارک گایا تمامی کوله های این برند دارای ارگونومی مناسب و طراحی به روز و جدیدترین تکنولوژی ها میباشند که از آسیب بدنی جلوگیری میکند، پشتی کوله ها که مهمترین بخش آنهاست دارای پدهای نرم تعبیه شده و در حجم های کمتر بوسیله توری مش تهویه مناسب را ایجاد تا از تعرق و گرم شدن بیش اندازه پشت و کمر جلوگیری کند (سیستم Coll Comfort). در ساخت این کوله ها از پارچه های ضد فرسایش با طول عمر بالا استفاده شده و همچنین زیپ تمام مدل ها YKK میباشد که استفاده از این برند خود یک استاندارد بین المللی است. تسمه ها، باکل ها و تانک ها از بهترین متریال موجود می باشد. کوله پشتی 45 لیتری از نمای جلو و 50+10 لیتری از نمای جلو و پشت در مورد دو مدل گاید (45 لیتری) و سانال (10+50 لیتری) این را اضافه کنم که هردو مدل دارای پشتی متحرک (امکان بالا و پایین رفتن آویز کوله ها نسبت به اسکلت اصلی) میباشند که مشابه طراحی پشتی (Aircontact) کوله های دیوتر هستند. بر روی این دو کوله زیپی تعبیه شده که امکان دسترسی راحت و سریع شما را به بخش مرکزی کوله میدهد اضافه بر آن کوله سانال امکان دستیابی شما را به کیسه خواب با یک زیپ در بخش تحتانی کوله مهیا کرده در ضمن این دو مدل بخصوص سانال جایگاه آویز کردن انواع لوزام صخره نوردی و یخنوردی در جلوی کوله در اختیارتون قرار میده کوله سانال دارای تسمه های تعادل است که اگر سفت شود موجب بیشتر شدن ثبات و اگر شل شود موجب بیشتر شدن هوا در پشت کوله می گردد. نمایی بزرگتر از سیستم متحرک پشت کوله گاید (45 لیتری) گایا در مدل های 28 لیتری و بالاتر محل کیسه آب (کمل بک) و شلنگ آن تعبیه شده به همین ترتیب این کوله ها دارای بندهای تراکم در کناره هستند تا در صورت نیمه پر بودن محتویات در طرفین و جلو کوله جمع نشوند؛ از مدل 20 لیتر به بالا آویزگاه باتوم جانمایی شده است همچنین کوله های گایا از طیف رنگی متنوعی بهره میبرند و صرفا منحصر به این تصاویر نیست. محل خروج و تصال لوله کمل بک از کوله های گایا تنها عیب کوله های گایا از دید بنده نداشتن کاور باران است که البته بطور جداگانه از برندهای دیگر قابل تهیه است. نداشتن کوله در حجم های 70 لیتری و بالاتر که مناسب کوله گردی های بلندمدت و صعودهای چندروزه زمستانی است هم از نواقص مجموعه کوله پشتی برند گایا میباشد. وبگاه رسمی این شرکت که متاسفانه از سرویس خارج است آدرس و تلفن دفتر شرکت گایا: تبریز، انتهای خیابان دارایی جدید، نرسیده به خیابان مفتح، روبروی بانک مسکن، کوچه جامبورلار، شماره: 24 0411-2333032 و 0411-2347714 و 0411-2370749 فروشگاه اینترنتی اصلی فروشنده محصولات برند گایا فروشگاه کوه مارکت است و به تمام ایران ارسال داره (در قیمت خرید محصولات خارجی از این فروشگاه دقت کنید) نماینده فروش گایا در تهران: خ ولی عصر، شمال میدان منیریه، فروشگاه درفک (از قبل قیمت کالای مورد نظر را استخراج فرمایید) اُنیسه: گروه انیسه که خود وارد کننده برندهای اروپایی تجهیزات کوهنوردی است با توجه به تجربیات ایجاد شده دست به طراحی و تولید کوله پشتی های کوهنوردی و انواع کیف های اداری و تحصیلی برد و البته به حق در این مسیر موفق شد نه فقط از لحاظ کیفیت و کارآیی بلکه از منظر زیبایی شناسی نیز در طراحی این محصولات نسبت به دیگر تولیدات وطنی پیشرفت شگرفی دیده شد. به ترتیب کوله 34 و 36 لیتری از نمای جلو و پشت کوله های کوهنوردی اُنیسه تحت یک مدل با عنوان کاپرا ولی در سه حجم 34، 36 و 50 لیتری عرضه شده هر سه سایز به گونه ای طراحی شده اند که از نظر ارگونومیک کاملا مطابق با علم روز فیزیک بدن انسان است. در تولید این کوله ها از پارچه ها و اتصالات با کیفیت استفاده شده و زیپ ها YKK میباشد. جایگاه آویزان کردن باتوم، کلنگ، زیرانداز و شلنگ کیسه آب به خوبی طراحی شده و حتی برای باتوم یک آویزگاه ویژه در حین حرکت هم در نظر گرفته شده است و همچنین دارای کاور باران میباشند. در هر سه سایز دسترسی به بخش تحتانی کوله یا محل کیسه با یک زیپ امکان پذیر است و البته مدل 50 لیتری یک زیپ سرتاسری در کنار کوله برای . پشت کوله ها از یک پارچه مش بسیار با کیفیت برای گردش هوا استفاده شده و به گفته انیسه از تکونولوژی Breeze System در ساخت پنل پشت استفاده شده است. کار خوب انیسه اینجا تمام نمی شود تا شما را با کیف کمری 5 لیتری خود آشنا نکند؛ کیفی جادار و مناسب برای برنامه های نیم روزه و گشت ها که از متریال کوله های اصلی تولید شده است در پشت کیف از همان پارچه مش با کیفیت با قابلیت گردش هوا استفاده شده تا از تعریق بیش از حد بکاهد (در نمونه های مشابه چینی اصلا به این مشکلات اهمیت داده نمی شود) عیب اساسی که بنده وارد میدانم عدم تنوع است وقتی چنین ظرفیتی در طراحی و تولید موجود است چرا فقط یک مدل و یک شکل؟ نقد دیگر من به 4 رنگی (آجری، فیروزه ای، طلایی و آبی) است که محصولات فوق با آنها عرضه می شود این رنگ ها مسلما مطابق با سلیقه خیل زیادی از مخاطبین نیست (مثلا یه میلیتاریست چطور میتونه این رنگای سوئیتو بپسنده! ). بر روی کوله جیبی تعبیه شده که بوسیله پارچه استرچ مانندی دوخته شده این جیب با توجه به بدون محافظ بودن از دید حرفه ای بدون کاربرد و البته در نگاه نزدیک توسط بنده هم استفاده از آن متریال توی ذوق میزد. والبته لازم به گفتن است که این مجموعه با این محدودیت در انتخاب حجم بخش زیادی از مشتریان را به رقبا میبازد (متاسفانه غالبا هم خارجی) در آخر هم دونمونه از مجموعه گسترده کیف های اداری و تحصیلی زیبای برند اُنیسه سایت و فروشگاه رسمی شرکت اُنیسه فروشگاه اینترنتی قله قاف فروشنده اصلی برند انیسه است و به تمام ایران امکان ارسال دارد البته امکان خرید حضوری هم در این فروشگاه موجود است می توانید به آدرس درج شده در سایت مراجعه کنید. محصولات این برند در فروشگاه اینترنتی دیجی کالا هم موجود شده است. صخره (یوسفیان): تولید کننده این محصولات یکی از فروشگاه های قدیمی و خوشنام میدان منیریه است فروشگاه یوسفیان اخیرا مجموعه ای از کالا ها را با برند صخره تولید کرده که کوله پشتی هم یکی از آنهاست البته لازم به ذکر است که این گروه با مجموعه اُنیسه مرتبط است. این برند کوله هایی در حجم های 17، 22 و 40 لیتری عرضه کرده است که از رنگ بندی و طراحی نسبتا زیبایی بهره می برند. 17 و 22 لیتری مناسب برای کوهپیمایی های نیمروزه، حمله و دوچرخه سواری میباشند هردو کوله امکان آویختن باتوم را به بخش خارجی دارند. کوله لوتسه (40 لیتری) برای برنامه های 1 تا 2 شب مناسب است از پارچه و یراق آلات با کیفیتی تولید شده طراحی پشت آن راحت و مطابق با استاندارد های روز است و از جیبهای دو طرف کوله و روی دسته کمر بهره می برد همچنین آویزگاه زیر انداز، باتوم و زیپ دسترسی سریع به بخش کیسه خواب را دارا میباشد با وجود تمام این امکانات این کوله دارای قیمت بسیار مناسبی است که برتری اصلی آن نسبت به رقبا است. در ضمن هر سه کوله در زین پشت با مش سه بعدی حداکثر گردش هوا برای کمتر شدن تعریق به وجود می آورد. دو کوله ماکالو (40 لیتری) و ترکر (45-35 لیتری) هم توسط این گروه به تولید رسیده ولی برند صخره بر روی آنها درج نشده است به نظر ردپای طراحی اُنیسه در این کوله ها دیده می شود. این دو کوله علاوه بر تمامی قابلیت های کوله لوتسه دارای کاور باران فابریک و همچنین رنگ بندی جذاب برای سلایق متفاوت (مثلا میلیتاریستا ) میباشند. به ترتیب کوله ماکالو و ترکر از نمای جلو و پشت نداشتن کاور باران در بعض مدل ها (البته این برند کاور باران را بطور جداگانه عرضه کرده که برای کوله های گایا هم قابل استفاده است) و شاید اضافه ننمودن آویزهای مخصوص لوازم صخره نوردی و یخ نوردی با وجود داشتن حالت کشیده و باریک کوله لوتسه، ماکالو و ترکر را بتوان از معایب این برند شمرد. کاور باران صخره مناسب برای کوله های 40 تا 70 لیتری برای خرید حضوری فروشگاه یوسفیان به آدرس: خیابان ولی عصر، بالاتر از میدان منیریه، پلاک 903 تلفن:66417967 – 66404297 فروشگاه اینترنتی قله قاف فروشنده اصلی این برند بصورت آنلاین است. در فروشگاه انیسه هم محصولات این برند عرضه می گردد همچنین در دیجی کالا هم موجود میباشد. فراز: شاید اگر بگوییم فراز اولین تولید کننده حرفه ای کوله کوهنوردی در ایران است از حقیقت دور نباشد؛ کوله های این تولید کننده توسط خیلی از قدیمی های این رشته همچنان مورد استفاده قرار گرفته و با وجود طراحی نچندان به روز و زیبا همچنان طرفداران خود را دارد. کوله های فراز در سایزها و مدل های مختلف در طول سالیان با تغییرات تولید گردیده و حتی مدل و حجم خاص مدنظر شما نیز قابل سفارش است. پشتی این کوله ها مانند برند های فوق خیلی راحت نیستند ولی باعث آسیب بدنی هم نمی شوند و از این نظر استاندارد هستند. این کوله ها اکثر امکانات مد نظر و لازم برای کوهنوردی که در موارد فوق اشاره شد دارا میباشند. کوله 60 لیتری فراز در فروشگاه مرکزی فراز، کوله 70 لیتری یکی از همنوردان شاید دو مزیت اصلی که میتوان برای کوله های فراز نام برد اول قیمت مناسب آنهاست و دوم استفاده از متریال و دوخت بسیار مقاوم در ساختشان؛ در تایید این موضوع از یکی از همنوردان پیشکسوت چنین نقل می کنم که در برنامه ای به علت صدمه دیدن یکی از همراهان، ایشان مجبور شد کوله 60 لیتری فراز دوست صدمه دیده که پر هم بود را بوسیله طناب پاراکورد مسافت نسبتا بلندی روی زمین بکشد و در آخر این جای تعجب داشت که کف کوله و بندهای آن از هم نپاشیده و پاره نشده بودند. لازم به ذکر است که با خرید کوله فراز خیال شما از صدمه های ایجاد شده به کوله پشتی تان راحت خواهد بود چون فراز به شما گارانتی تعمیر در کارگاه تولیدی را می دهد. و البته تصویر اختصاصی نگارنده از کوله دیزرت پیکسلی فراز صرفا برای میلیتاریون فروشگاه مرکزی فراز: خیابان ولی عصر، جنوب میدان منیریه، پائین تر از خ فرهنگ، مجتمع تجاری دادرس، طبقه دوم، پلاک 210 و 211 تلفن: 55491851 و 66451668 آپامهر: آپامهر از تولید کنندگان به نام و معتبر با پشتوانه اسامی بزرگ در حوزه لوازم کوهنوردی است این گروه بارها حامی تیم های ملی و تیم های مختلف کوهنوردی در صعودهای بین المللی بوده و در کنار تولید ملی افتخار حمایت از ورزشکاران ایرانی را نیز دارد؛ تولیدات کوله این برند محصولات کمی را در بر می گیرد اما با توجه به داشتن کیسه بارهای با کیفیت و محصولات متنوع دیگر مرتبط به کیف و کوله در این لیست جای گرفته است؛ حتما در بخش های آتی باز هم نام این برند ایرانی در لیستمان تکرار خواهد شد. کوله پشتی 35 لیتری مناسب برای صخره نوردی کوله پشتی کوچ (40 لیتری) مناسب برای برنامه های یکروزه و دوروزه کیسه بار آپامهر در دو حجم 90 و 110 لیتری عرضه می گردد پارچه و تسمه های استفاده شده در این محصول دارای مقاومت مناسبی برای حمل وزن زیادی از بار میباشد، زیپ ها سایز ده بوده و امکان اتصال آنها به حلقه روی بدنه برای جلوگیری از سرقت مهیا شده است. بطور کلی برای حمل حجمی زیادی از تجهیزات و لوازم برای برنامه های خارجی و همچنین سفرهای داخلی این کیسه بارها بسیار راهگشا و کارآمد هستند. به ترتیب کیف کمری، کیف فلاسک در سایزهای مختلف با بند آویز کارابین، کیسه های تفکیک برای دسته بندی لوازم داخل کوله و کیف کمک های اولیه همگی تولید گروه آپامهر کیف عینک در رنگ های مختلف با قابلیت نصب بر روی دسته کوله و آویز کارابین دست چپ کیسه گچ مورد استفاده در سنگ نوردی و دیواره نوردی هردو با برند کاراکال زیرمجموعه تولیدی آپامهر وبگاه رسمی گروه ژاک (متشکل از دو برند مرتبط با آپامهر) که متاسفانه فعال نمی باشد. صفحه رسمی اینستاگرام گروه ژاک که امکان دسترسی به لینک کانال تلگرام از این طریق ممکن است. فروشگاه "علم کوه" مرکز پخش محصولات آپامهر، آدرس: خیابان ولی عصر، جنوب میدان منیریه، پائین تر از خ فرهنگ، مجتمع تجاری دادرس، طبقه اول پلاک 10 اروئیکا: اروئیکا تولید کننده شماره یک کوله های غارنوردی و دره نوردی ایران، صاحبان این برند خود سالها تجربه پیمایش غارها و دره های زاگرس را دارند و با این پشتوانه و علم به نیاز داخلی اقدام به تولید محصولات و تجهیزات مورد نیاز این رشته با کیفیت مقبولی را نمودند. خصوصیت کوله های غار نوردی در استفاده از متریال مقاوم در برابر سایش، برش و آبگریز بودن است که بطور معمول از پارچه های PVC یا کوردورا تهیه می گردد، در بخش تحتانی و کنار این کوله ها سوراخهایی تعبیه شده تا آب درون کوله به سرعت تخلیه گردد و دوخت بندها و اتصالات این کوله ها دوبله میباشد. کوله های 32 و 45 لیتری غارنوردی و دره نوردی اروئیکا برتری کوله پشتی های غارنوردی و دره نوردی اروئیکا نسبت به دیگر تولید کنندگان استفاده از اسکلت و پد های فومی در زین پشت کوله هاست تا با آنتومی بدن انسان سازگاری بیشتری پیدا کند و راحتی نسبی را تامین نماید (در اکثر مدل های تولیدی داخلی و چینی برای این دست کوله ها هیچ پشتی یا زین مناسبی تعبیه نمی گردد). همچنین برای حفره های بزرگ خروج آب بخش تحتانی از پرچ های برنجی پرسی استفاده شده و کفی کوله ها دو لایه می باشد. در داخل کوله اتصالات مناسب برای آویزان کردن ابزار ایجاد شده است. کوله 28 لیتری تخصصی دره نوردی زمستانی، کوله 45 لیتری مدل رودی مخصوص دره نوردی این برند بصورت متناوب کوله های خودرا اصلاح و بازطراحی میکند و به همین دلیل ممکن محصولات موجود در هر دوره زمانی صرفا مشابه تصاویر فوق نباشد. اروئیکا مجموعه ای از تجهیزات و ابزار های غارنوردی و دره نوردی را تولید کرده که حتما توسط علاقه مندان به این رشته مورد توجه قرار خواهد گرفت و به دلیل تخصصی شدن معرفی و بررسی آنها از حوصله این نوشتار خارج است. وبگاه رسمی این برند که متاسفانه فعلا فعال نیست. صفحه رسمی اینستاگرام فروشگاه این برند که لینک کانال تلگرام هم در آن موجود است. تولید کنندگان ایرانی دیگری همچون زاگرس اسپرت (اخیرا در دیجی کالا عرضه شده)، کوهیار و... هم در این بخش فعالیت میکنند که از طراحی مشابه فراز بهره می برند، متاسفانه شرایط بررسی و تست آنها توسط نگارنده موجود نبود البته در این رده فراز به مراتب خوشنام تر و محبوبتر است. ان شاءالله اگر عمری باقی بود در پست های آینده (البته امیدوارم با حجم مطالب کمتر) محصولات کوهنوردی تولید ایران مورد بررسی قرار می گیرد. جمع آوری و نگارش: Mosip بازنشر و نقل قول این مطلب به جهت حمایت از تولید ملی مجاز و بلامانع است هرچند موجب خرسندی نگارنده است اگر نام انجمن میلیتاری به عنوان منبع ذکر گردد.

اخیرا دیدم که یکی از کانال ها در تحلیلی نوشتند که برای هر هدف(مثل حمله به قلعه حدکا)۲ موشک استفاده شده و چون یکی از موشک ها فیل شده هدف شماره یک آسیب کمتری دیده! با فرض صحت این تحلیل ۲ سوال پیش میاد! ۱-با توجه به حجم تخریب ها(در مقایسه با تست های قبل رونمایی ها) و اینکه احتمالا ساختمان ها در مناطق غیرنظامی قرار دارند به نظر میرسه که کلاهک موشک ها تضعیف شدند، طوری که این تصور ایجاد شده بود که تخریب ها برای بمب سدیده! در صورتی که نیاز بوده حجم آتش بالا باشه چرا به جای دو سر جنگی تضعیف شده از یک سر جنگی قوی استفاده نشده؟ و یا اینکه چرا تماما از موشک قیام با کلاهک قوی تر استفاده نکردن؟ ۲-نقش پهپادها(۷ پهپاد)در این عملیات چی بود؟ آیا بعد از برخورد ۲ موشک ذوالفقار(با سر جنگی در حدود ۴۵۰ کیلوگرم)به یک نقطه بازهم لازمه که محل با پهپاد و بمب سدید۳۴۲ بمباران بشه؟ مجموع این دلایل نشون میده که تعداد اهداف بیشتر از ۳ تا بوده و اهداف اعلام نشدند! تصاویر تست موشک ذوالفقار: http://s9.picofile.com/file/8268684034/IRIB_TV1_09252016_1702_Segment_1.mkv.html

درود به جناب worior کار نشد ندارد. شما اگر توانستی مشکلات کنترلی بال پرنده را حل بکنی بقیه کارها دیگر ساده هستند. نکته فوق العاده ای که در مورد یک پهپاد بال پرنده با موتور جت وجود دارد این هست که می تواند به ارتفاع خیلی بالاتر از ارتفاعی که جنگنده های سرنشین دار ما می توانند بروند برود. در واقع چنین چیزی تنها تجهیزی است که با امکانات محدود ایران می تواند تعریف نیروی هوا فضای سپاه را تامین بکند. چنین پهپادی می تواند از باند استفاده نکرده و با یک یا دو بوستر سوخت جامد به سمت هدف فرستاده بشود و به این ترتیب برد عملیاتی عجیب و غریب پیدا بکند. همین که پهپاد ها در فاصله 570 کیلومتری عملیات انجام داده اند بسیار قابل توجه است و خیره کننده است. برای ارتباط با این پهپاد هم می شود از یک پهپاد مشابه به عنوان رله استفاده کرد و هم از یک هواپیمای ترابری پهن پیکر. ضمن اینکه برای انجام ماموریت های ضد رادار حتی نیاز به کنترل پهپاد در منطقه نبرد هم نیست و می شود آن را به آن سمت پرتاب کرد یا فرستاد و بعد از انجام ماموریت خودش به محدوده قابل کنترل زمینی خودی باز بگردد که نیازمند هوش مصنوعی خاصی هم نیست. در صورتی که این پهپاد ارتفاع خوبی بگیرد مثلا 55 هزار پا همین بمب های سدید هم می توانند برد خوبی پیدا بکنند. اما اگر بخواهیم آنچه شما فرمودید بسازیم می توانیم یکی از سیکرهای دارای هومینگ را کمی تغییرات بدهیم و برای بمب سدید ویژه سازی بکنیم. در این صورت پهپاد شما به جای 4 بمب سدید می تواند یک تیر ضد رادار حمل کرده و بر علیه دشمن مورد استفاده قرار بدهد که البته باید درون پهپاد را هم برای این تک تیر ویژه سازی بکنید.

در همین ابتدا باید عرض کنم که ما تحلیلگر موضوعات نظامی هستیم و باید در همین چهارچوب فعالیت کنیم،شخصا موضوعات متفرقه(مثل قیمت و کیفیت پراید)رو در تحلیل ها دخالت نمیدم چون ربطی بهم ندارند. در خصوص ایراداتی که گرفتید جواب مشخصه! الان با وجود فراگیری اینترنت ‌4G همه مردم به یک نوعی به خبرنگار و گزارشگر تبدیل شدند و نمودش رو ما در گزارش های متعدد از شلیک های موشک ها در عملیات لیلة القدر دیدیم که از جهات مختلف مردم فیلم گرفته بودند که در نوع خودش خیلی جالب و بدیع بود! همچنین در عملیات حمله به گروه حدکا. حالا بگیم در حمله اخیر شب بوده و عزیزان گزارشگر نتونستند صحنه سقوط موشک رو ثبت کنن، در مورد حمله به حدکا و ادعای انحراف و سقوط موشک در حوالی آذرشهر چه توجیهی دارید؟ اونجا که صبح بود و قطعا با شناختی که از مردم داریم موبایل های زیادی به سمت محل سقوط موشک و آتش سوزی روانه میشدند و قبل هشدار مامورین فیلم ها تو اینستا و تلگرام آپلود میشد و حتی عده ای برای کانال های معاند هم میفرستادنش. اما چرا هیچ اطلاعاتی درز نکرد؟ آیا احتمال نداره که موشکی که مسیر دیگری طی کرد به سمت استان های شمال شرقی عراق(مثل اربیل)شلیک شده باشه؟ همه نقاط رو باید در اختیار رسانه ها قرار بدن تا شما راضی بشی؟ آیا ممکن نیست که موشک ذوالفقار پس از اختلال موقت در پیشران به مسیرش ادامه داده باشه؟ خصوصا اینکه موشک در حداکثر بردش استفاده نشده و احتمالا سرجنگیش هم(برای کاهش تخریب ناخواسته)کاهش پیدا کرده. در فیلم زیر که اینطور دیدیده میشه. فیلم : http://s9.picofile.com/file/8339097034/4_5876250997415739449.mp4.html http://gallery.military.ir/albums/userpics/10299/4_5876250997415739449.zip پیشران راکتی در صورت وقوع اشکال جدی یا منفجر میشه و یا اینکه مسیر موشک رو کج میکنه اما اینجا در سوزش سوخت یک مقدار مشکل ایجاد شده و احتمالا بخشی از سوخت جدا شده و یکجا مصرف شده اما هیچ انحرافی در کار نیست! ما ادعا نکردیم که موشک فیل شده و اصولا اثباتش بر عهده مدعی هست اما تا اینجا میشه گفت که هیچ شواهدی وجود نداره تا ثابت کنه که موشک فیل شده یا اینکه عملکرد موفق داشته!در کل برای نظر قطعی شواهد کافی وجود نداره! الان با رصد سه عملیات موشکی سپاه و حواشی بعدش میشه پیش بینی کرد که این ادعاها در خصوص عملیات های جدید هم دیده خواهند شد و جا داره که تحلیلگران نسبت به این مسئله توجه داشته باشند. برای مثال در تاریخ هوانوردی نظامی هواگردهای متعددی مورد اصابت گلوله توپ و موشک قرار گرفتند و تونستن محل رو ترک کنند، در یکی از موارد جنگنده اف ۱۵ عربستان سعودی توسط سیستم ابداعی یمنی ها مورد اصابت قرار گرفت و تونست محل رو ترک کنه و بعدش مشخص نشد که جنگنده تونست به سلامت فرود بیاد و یا اینکه در یک مکان خالی از سکنه(تو بیابانهای عربستان)بی سر و صدا اجکت کرد! خب الان بدون شواهد و مستندات کافی میشه این جنگنده رو منهدم شده عنوان کرد و به عنوان یک شکار موفق(کامل)محسوبش کرد؟ دیشب پست قبل رو ویرایش کردم چون احتمال سوبرداشت وجود داشت اما با این وجود بازهم شما این انتقادات رو به خودتون گرفتید که جای تعجب داره! به هر حال این شبهات در فضاهای دیگری تولید و در میلیتاری بازنشر میشن و مخاطب پست قبل، منشاء تولید اینگونه محتواهاست و هرگز کاربران سایت مد نظر نیستند و صرفا جهت آگاه سازی و مقابله اون مطالب نگاشته شده اند.

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست؛ با پوزش از دو سال و نیم تأخیر ، مجددا مبحث هواپیماهای ترابری رو به اتفاق هم پیگیری میکنیم: اسب های بارکش روس (بخش چهارم) An-10 Cat : هواپیمای آنتونوف 10 اولین هواپیمای ترابری صنعت هوانوردی شوروی می باشد که در این پست به آن می پردازیم. روسها 104 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. بر خلاف عمده ترابری های روس ها ، این هواپیما به هیچ کشور دیگر ی صادر نگردید. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-10 An-14 Clod : هواپیمای آنتونوف 14 دومین ترابری چندمنظوره شوروی است که در این پست به بررسی آن می پردازیم. روسها 332 فروند از این هواپیما را ( پیش از جایگزین شدن اش با آنتونوف 28 ) تولید نمودند. افغانستان ، آلمان شرقی ،بلغارستان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما بودند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-14 An-28 Cash : هواپیمای آنتونوف 28 یکی دیگر از اسب های بارکش شوروی می باشد که در این پست به بررسی آن می نشینیم. روسها 191 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. گرجستان ، تانزانیا ، جیبوتی و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند (و یا بودند) در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-28 An-30 Clank : هواپیمای آنتونوف 30 یکی دیگر از ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه شوروی می باشد که در این پست نگاهی به آن می اندازیم. روسها 123 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. افغانستان ، کوبا ، جمهوری خلق چین ، سودان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند ( و یا بودند) در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-30 An-74 Coaler : هواپیمای آنتونوف 24 یکی دیگر از ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه می باشد که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم. روسها حدود 195 فروند از این هواپیما را تولید نمودند که نیروهای مسلح کشور عزیزمان تعدادی از آنها را به خدمت گرفته بود. مصر و لائوس نیز از دیگر استفاده کنندگان از این هواپیما هستند ( و یا بودند) و بعنوان حسن ختام ، An-74 نیروی هوا-فضای سپاه ادامه دارد ... ----------------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با پایان یافتن بررسی آنتونوف ها ، انشاءالله در پست آتی سایر ترابری های شوروی خدمت دوستان معرفی می شوند.

زره مایع بخش دوم مقدمه: در پست قبلی به عوامل موثر در عملکرد یک زره مایع اشاره شد عواملی از قبیل نسبت حجمی بین ذرات و حلال ، شکل ذرات، اندازه ذرات، تسهیم متناسب اندازه ذرات و برهم کنش ذرات با همدیگر. یافته ها نشان داده همه عوامل ذکر شده نقش باالقوه ای در رفتار دیلاتانت ها دارند. نسبت حجمی بین ذرات و حلال دارای بیشترین اثر گذاری هست که در حقیقت مقدار حجمی از حجم کل سیستم هست که توسط ذرات اشغال می شود. مایعی ویژگی های یک دیلاتانت را دارد که حداقل نسبت حجمی بین ذرات و حلال از یک مقدار مشخصی پایین تر نباشد. نسبت حجمی بین ذرات و حلال تقریبا باید 50 درصد حجم کل سیستم را شامل شود. نمودار یک ویسکوزیته را به عنوان تابعی از نرخ برشی( shear rate) برای سیلیکون کلوییدی ک در پلی اتیلن گلیکول پراکنده شده را نشان می دهد. نمودار یک نمودار دو همانطور که مشاهده می شود برای نسبت حجمی بین ذرات و حلال برابر با 62درصد ویسکوزیته ب سرعت در نرخ برشی 10s-1 افزایش پیدا می کند حال اینکه برای کسر حجمی برابر با 57درصد نرخ برشی در 300s-1 ویسکوزیته سریعا افزایش پیدا می کند(ب حالت جامد تبدیل می شود).بنابراین افزایش کسر حجمی ذرات در دیلاتانت ها نرخ برشی بحرانی را کاهش می دهد.(زمان لازم برای پاسخگویی سریعتر اتفاق می افتد.م). نمودار دو اثر شکل ذرات را نشان می دهد از میان اشکال مختلف ذرات با شکل میله ای اثر گذاری بالاتری دارند به طوری که ویسکوزیته در نرخ برشی 200s-1 سریعا افزایش می یابد حال آنکه برای ذرات کروی ویسکوزیته به صورت آرام در300s-1 افزایش می یابد. اندازه ذرات نیز نقش بسزایی ایفا می کنند بطوری که با افزایش اندازه ذرات نرخ برشی بحرانی(critical shear rate) کاهش می یابد. نمودار سه اثر اندازه میانگین ذرات با کسر حجمی تقریبا پنجاه درصد را بروی نرخ برشی بحرانی نشان می دهد(ذرات درشت تر هیدروکلاستر ها را سریعتر ایجاد می کنند در نتیجه زمان پاسخگویی ب ضربه کوتاه تر است. م). نمودار سه نمودار چهار جناب لی و همکارانش از ذرات سیلیکا با ابعاد 300،100و500با کسرحجمی جامد 65درصد در هر سه نمونه استفاده کردند آنها دریافتند که افزایش اندازه ذرات نرخ برشی بحرانی را کاهش می دهد. (نمودار چهار) نمودار پنج اثر تسهیم متناسب اندازه ذرات در رفتار یک دیلاتانت را نشان می دهد. تسهیم نامتناسب اندازه ذرات باعث افزایش نرخ برش بحرانی می شود. نمودار ویسکوزیته خاک رس A با اندازه ذرات9 میکرومتر و رس B با اندازه ذرات هفت دهم را نشان می دهد که با نسبت های مختلفی مخلوط شده اند. در مخلوط دو خاک رس با اندازه ذرات متفاوت با نسبت 85:15 و نسبت 50:50افزایش ویسکوزیته مشاهده نمیشود نمودار 5 منبع: 10.1080/10408436.2011.613493

اسپارو AIM-7 E.2 در ایران در اوایل دهه 40 شمسی ، با عملیاتی شده فانتوم ها در نیروی هوایی ایران و افزایش تهدیدها از سوی عراق و اتحاد شوروی ، ارتش ایران بر این تصمیم قرار گرفت تا توانمندی های خود را در حوزه رزم هوایی با خرید موشکهای میان برد AIM-7 اسپارو ، افزایش دهد . به همین علت ، پس از مطالعات و بررسی های صورت گرفته و بر اساس تجربه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ویتنام ، نیروی هوایی برای خرید اسپارو اعلام آمادگی نمود . با امضاء قرار داد میان ایران و شرکت سازنده ( ریتئون ) به سال 1968 ( 1345 شمسی ) نخست در حدود 300 تیر موشک برای جتهای فانتوم سری دی که به تازگی نیز تحویل داده شده بودند ، به قیمت هر تیر 57000 دلار خریداری شد . سه سال بعد ، یعنی در سال 1971 ( 1350 شمسی ) ، چیزی درحدود 400 تیر موشک AIM-7.E.2 مجددا برای نیروی هوایی سفارش داده شد که قیمت هر تیر موشک با کمی افزایش به 68000 دلار رسیده بود . دو سال بعد ، ( 1973 / 1352 شمسی ) ایران سفارشی بزرگتر ، در حدود 500 تیر موشک AIM-7 E.3 و پس از یکسال ( 1974/ 1353 ) ، سفارشی برای 60 تیر موشک ( به قیمت هر تیر 75000 دلار ) را به ریتئون ارائه نمود . باورود تامکتها در میانه های دهه 50 شمسی ، اینبار یک سفارش بسیار بزرگ ، چیزی در حدود 800 تیر موشک AIM-7 E.4 در بازه زمانی سال 1354 تا 1356 به نیروی هوایی با قیمت هر تیر 86000 دلار تحویل شد . علیرغم این تعداد انبوه ، برنامه ریزان نظامی ارتش به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای تحویلی از کیفیت چندانی برخوردار نیستند ، درنتیجه طبق یک برنامه از پیش تعیین شده ، چیزی در حدود 250 تیر موشک اسپارو از مدلهای تحویلی اولیه به ایالات متحده ارسال شد تا به استاندارد AIM-7 E.3 ارتقاء یابند که هزینه این ارتقاء برای هر تیر 23000 دلار تعیین شده بود . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

بنام خداوند بخشنده مهربان با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ، در تاپیک بررسی نیروی هوائی اسرائیل ، به عملیات فوکوس یا تمرکز که منجر به نابودی نیروهای هوائی کشورهای عربی در خلال جنگ 6 روزه اعراب و اسرائیل شد ، اشاره ای گذار داشتیم. با توجه به ضرورت بررسی دقیق تر این عملیات ، تصمیم گرفتم که مطالب گفته شده در اون پست رو تکمیل کنم و در قالب یک تاپیک جدید خدمت دوستان خودم ارائه بدهم. امیدوارم که مورد پسند عزیزان واقع بشه. امیدوارم که سایر دوستان هم ، هرگونه اطلاعات تکمیلی که در خصوص این عملیات دارند رو در ادامه همین مطلب ارائه بدهند که بتونیم نمای جامع تری از این عملیات رو در اختیار داشته باشیم. عملیات تمرکز-1346 (Operation Focus-1967) عملیات تمرکز (به عبری: מבצע מוקד : Mivtza Moked) در واقع به منزله افتتاحیه و سرآغاز حملات هوائی اسرائیل در ابتدای نبرد 6 روزه این رژیم در برابر اعراب در سال 1967 میلادی می باشد. گاهی از اوقات (در برخی از تاریخ نگاری های نظامی) این عملیات "ضربه هوائی سینا" یا "حمله هوائی سینا" (Sinai Air Strike) هم نامیده می شود. در ساعت 7:45 صبح روز 5 ژوئن 1967 ، نیروی هوائی اسرائیل ؛ به رهبری ژنرال "مرخای هود" (Mordechai Hod) ، حمله عظیمی را ترتیب داد که بخش اعظم نیروی هوائی مصر را بر روی زمین نابود کرد. تا ظهر همان روز ،نزدیک به 450 فروند هواپیما ،از نیروهای هوائی "مصر" ، "اردن" و "سوریه" نابود شدند. ژنرال هوائی مرخای هود همچنین نیروی هوائی اسرائیل ، در از کار انداختن و غیرفعال کردن 18 فرودگاه مصر بسیار موفق عمل نمود ، بطوریکه مانع از عملیات نیروی هوائی مصر در خلال این جنگ گردید. این عملیات ، تا به امروز ، همچنان یکی از موفق ترین عملیات های هوائی در تاریخ هوانوردی نظامی محسوب می گردد. میراژ IAF با سابقه شکار 13 هواپیما در جنگ 6 روزه خلاصه عملیات در سه موج اصلی عملیات (و چندین موج کوچکتر در روزهای بعد این عملیات) مجموعا 452 فروند هواپیما (که بیشتر آنها بر روی زمین بودند) نابود شدند. این امر موجب شد تا نیروی هوائی اسرائیل (IAF) تقریبا کنترل کامل آسمانها را داشته باشد و بتواند به طور موثر ، نیروهای زمینی IDF را پشتیبانی کند. در واقع دلیل اصلی که نیروی هوائی اسرائیل این موفقیت خیره کننده را بدست آورد ، تمرکز ویژه بر تخریب اولیه باند ، بوسیله یک نوع سلاح جدید بود. اسرائیل برای این حمله ، از راکت هائی بهره جست که از کلاهک ضد باند (anti-runway warhead) بهره می گرفتند. اسرائیل در این حمله ، از نمونه های نخستین پروژه "سلاح ضد باند" که بطور مشترک توسط فرانسه و اسرائیل در حال اجراء بود ، بهره گرفت. این راکت ها با رها شدن بر روی هدف ، مستقیما به باند فرودگاه ها ضربه زده و حمله میکردند. این راکت ها بجای حفره های معمولی که بمب های عادی ایجاد میکنند ، یک حفره کوچک بر سطح باند ایجاد میکند ، البته در زیر این حفره یک فروچاله بزرگ ایجاد میشود که همین فرو چاله باعث می شود که ترمیم باند به سادگی گذشته (پر کردن حفره با خاک و سیمان و ...) صورت نپذیرد و برای ترمیم حفره ایجاد شده ، نیاز است که ابتدا بخش عمده ای از سطح باند برداشته شود و پس از پر کردن فرو چاله ، مجددا سطح باند ترمیم شود. هنگامی که باند فرودگاه غیر فعال شد ، عملا تمامی هواپیماهای فرودگاه بصورت اهداف قابل دسترسی و سهل الوصول در می آمدند ؛ بدین ترتیب نیروی هوائی اسرائیل توانست در حملات بعدی ، با شکار هواپیماهای زمینگیر شده بر روی باند ، برتری مطلق هوائی را در عملیات خود در جنگ شش روزه بدست بیاورد. گاهشمار عملیات عملیات موکد (Operation Moked) در ساعت 7:45 دقیقه صبح به وقت اسرائیل ( یا 8:45 صبح به وقت مصر ) ، آغاز شد. تقریبا همه هواپیماهای جنگی اسرائیل ( 196 فروند به نقل از ویکی پدیا و 244 فروند به نقل از منابع IAF ) ملزم به حضور در این حمله هوائی شدند. تنها 12 فروند جنگنده اسرائیلی برای گشت زنی و حفاظت هوائی از آسمان اسرائیل ، در خاک این کشور باقی ماندند و در این حمله شرکت نکردند. فهرست هواپیماهای اسرائیل در عملیات تمرکز در زمان این حمله ، زیر ساخت های دفاعی مصر بسیار فقیر بودند و هنوز هیچیک از فرودگاه های این کشور به پناهگاه های مقاوم هواپیما (shelters) مجهز نشده بودند تا در صورت وقوع یک حمله هوائی از جنگنده های مصری حفاظت نمایند. جنگنده های اسرائیلی پس از برخواستن ، ابتدا به سمت مدیترانه پرواز کردند و پس از مدتی پرواز بر فراز مدیترانه ، به سمت مصر چرخش نمودند. در همین حال مصری ها ، با خاموش کردن تمام سیستم های دفاع هوائی خودشان ، مانع از دفاع موثر از آسمان هوائی خود در برابر تهاجم صهیونیست ها شدند. مقامات پدافندی مصری نگران بودند که مبادا برخی از نیروها سهوا ( یا برخی شورشی های درون ارتش بصورت عمدا ) هواپیمای فیلدمارشال عامر ( و ژنرال 3 ستاره سید قویم محمود که همراه او بود ) را بزنند. در واقع ظاهرا مسیر حرکت جنگنده های اسرائیلی با مسیر بازگشت ژنرال عامر از صحرای سینا ، در یک راستا قرار داشته و مصری ها بخاطر پرهیز از شلیک اتفاقی به هواپیمای وزیر دفاع 5 ستاره خود ، تمام سیستم های پدافندی خود را خاموش کرده بودند. ( کاملا شبیه اتفاقی که برای آنتونف روسی در تهاجم چند روز پیش به سوریه اتفاق افتاد) فیلد مارشال عامر اما نکته مهم ماجرا این بود که هواپیماهای اسرائیلی در ارتفاعی بسیار پائین پرواز می کردند . یعنی در واقع بسیار پائینتر از پائین ترین نقطه ای که پدافند SA-2 مصری می توانست هواپیمائی را شناسائی و شکار کند. در موج اول حمله ، اسرائیل به 11 پایگاه هوائی حمله کرد و تعداد زیادی از هواپیماهای نیروی هوائی مصر را بر روی زمین و پیش از آنکه بتوانند از زمین برخیزند ، منهدم نمود. سپس هواپیماهای اسرائیلی ، به اسرائیل بازگشتند و مجددا سوختگیری ، مسلح (quick-turned) و آماده تهاجم شدند. در واقع این فرآیند quick-turned برای تمام هواپیماهای عبری فقط 7 دقیقه و 30 ثانیه بطول انجامید. در موج دوم ، اسرائیلی ها ، به 14 پایگاه هوائی حمله کردند و با تلفات بسیار جزئی (نسبت به حجم هواپیماهای درگیر این حمله) مواجه شدند. آنها پس از بازگشت ، مجددا "سریعا بارگیری و تجهیز ( quick-turned ) شدند و برای موج سوم حمله آماده شدند. در واقع امواج چندگانه "عملیات تمرکز" ، برای نیروی هوائی اسرائیل ؛ یک موفقیت کامل بود. در مدت زمان تقریبا 3 ساعته این عملیات ، نیروی هوائی مصر و نزدیک به 500 هواپیمای رزمی آن نابود شدند . این در حالی بود که تنها تلفات جزئی به نیروی هوائی اسرائیل وارد آمد. پس از حمله هوائی گسترده به مصر ، نیروهای هوائی "اردن" ، "سوریه" و "عراق" ، به تلافی این عملیات به اسرائیل حمله کردند. اما عمده این حملات غیرموثر و گاها به سمت اهداف غیر نظامی بود. در حالی که سایر کشورهای عربی در حال حمله غیرموثر به اسرائیل بودند ، بخشی از نیروی هوائی اسرائیل ، خود را برای موج سوم حمله به مصر آماده می کردند. سایر هواپیماهای IAF هم برای پشتیبانی هوائی از نیروی زمینی این ارتش ، در برابر نیروهای زمینی ارتش های عربی اعزام شدند. تا پایان روز اول جنگ 6 روزه ، صهیونیستها ، در خاک اسرائیل ، بیشتر سرزمین مصر ، ارتفاعات جولان ، کرانه باختری رود اردن و تمامی صحرای سینا ، دارای برتری هوائی بودند. ششم الی دهم ژوئن 1967 در روز دوم جنگ ( 6 ژوئن) هواپیماهای رزمی IAF ، بطور گسترده ، در برابر نیروهای زمینی مصری ، اردنی ، سوریه ای و عراقی مورد استفاده قرار گرفت. در روز سوم جنگ (7 ژوئن) ، IAF ، صدها دستگاه از وسائل نقلیه زرهی و غیر زرهی مصری را در صحرای سینا نابود کردند. این کاروان نظامی قصد داشتند که از طریق باریکه سینا ، به سمت مصر عقب نشینی کنند. همچنین هزاران نفر از سربازان مصری نیز در صحرای سینا و باریکه سینا به دام افتادند و امکان عقب نشینی را از دست دادند. در پایان سومین روز ، نیروی هوائی اردن ،بخش عمده ای از 34 فروند هواپیماهای خود را از دست داد و عملا ارتش اردن دیگر درگیر جنگ نبود (از صحنه جنگ حذف شد) در روز ششم و در واقع آخرین روز (10 ژوئن) ، نیروی هوائی سوریه ، حدود 100 هواپیمای جنگی خود را از دست داد (نابود شده + آسیب دیده ) و جنگ عملا تمام شد. در طی جنگ شش روزه ، نیروی هوائی اسرائیل ، با حدود 200 فروند هواپیمای جنگی که در اختیار داشت ، به مقابله با ائتلافی برخواست که بیش از 600 فروند جنگنده در اختیار داشتند. در خلال این جنگ ، IAF ، قریب به 452 فروند از هواپیماهای ائتلاف عربی را نابود کرد که از این مقدار 79 فروند آن در نبرد هوائی صورت پذیرفت ، در حالی که خود 46 فروند هواپیما را از دست داد. در خلال این جنگ 24 خلبان اسرائیلی و صدها خلبان عرب کشته شدند. تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک کشور مصر : 348 فروند سوریه : 61 فروند اردن : 29 فروند عراق : 23 فروند لبنان : 1 فروند اسرائیل : 46 فروند ( 19 فروند در عملیات تمرکز و بقیه در نبرد هوائی و یا حین پشتیبانی زمینی ساقط شدند) تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک نوع هواپیما جنگنده ها - MIG-21 Fishbed : مجموعا 148 فروند ( 104 فروند مصر ، 32 فروند سوریه ، 12 فروند عراق ) MIG-19 Farmer : مجموعا 29 فروند ( همگی از مصر ) MIG-17 Fresco : مجموعا 112 فروند ( 94 فروند مصر ، 16 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) Sukhoi Su-7 Fitter : مجموعا 14 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-7 Hawker Hunter : مجموعا 27 فروند ( 21 فروند اردن ، 5 فروند عراق ، 1 فروند لبنان ) https://en.wikipedia.org/wiki/Hawker_Hunter بمب افکن ها - Tupolev Tu-16 Badger : مجموعا 31 فروند ( 30 فروند مصر ، 1 فروند عراق ) Ilushin IL-28 Beagle : مجموعا 31 فروند ( 27 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) هواپیماهای ترابری - Ilushin-14 Crate : مجموعا 32 فروند ( 30 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Ilyushin_Il-14 Antonov An-12 Cub : مجموعا 8 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-12 هلی کوپترهای ترابری - Mil Mi-6 Hook : مجموعا 10 فروند ( 8 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) Mil Mi-4 Hound : مجموعا 6 فروند ( 2 فروند مصر ، 4 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Mil_Mi-4 "امواج چندگانه حمله" 1. موج اول حمله ( ساعت 7:45 صبح ) : در قالب 101 عملیات هوائی که توسط حدود 200 جنگنده اسرائیلی صورت پذیرفت ، 11 فرودگاه ، 197 هواپیمای مصری و 8 ایستگاه رادار نابود شدند. در مقابل 5 خلبان IAF کشته و 5 خلبان دیگر به اسارت درآمدند. 2. موج دوم حمله ( ساعت 9:30 صبح ) : 164 عملیات پروازی صهاینه ، منجر به نابودی 16 فرودگاه و 107 هواپیمای مصری دیگر گردید. در حین این عملیات دو هواپیمای سوری هم در نبرد هوائی ( داگ فایت) سرنگون شدند. 3. موج سوم حمله ( ساعت 12:15 ظهر ) : 85 پرواز به مصر ، 48 پرواز به اردن ، 67 حمله به سوریه و 1 حمله به پایگاه H3 عراق صورت پذیرفت. 4. امواج بعدی حمله ( بعداز ظهر و عصر ) : دو حمله دیگر به مجموعه H3 عراق و چند حمله تکمیلی هم به فرودگاه های مصری صورت پذیرفت. " پایان " ==================================================================================================================================== مترجم : mehran55 منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Focus مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. ====================================================================================================================================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در ادامه و اگر عمری باقی بود اطلاعات و تصاویر دیگری از این عملیات را در اختیار دوستان قرار خواهیم داد .

کم کم داریم به هفته دفاع مقدس 1397 شمسی نزدیک می شویم باور کنید ، بیشتر از دو دهه هست این تصویر را در آرشیو شخصی دارم ولی تا الان متوجه آن نشدم .... "نیروهای خودی در محاصره‌ی دشمن قرار دارند و «علیحسن» در تلاش است که آنها را از محاصره نجات دهد . «علی حسن احمدی» برای اینکه زیر رگبارهای دشمن، موضعش را رها نکند، پای خود را با سیم تلفن به پایه‌ی دوشکا بسته است" یک حقیقتی را باید اعتراف کرد ، این نسل الان کجاست !!!!!!!

درود به دوستان گرامی سایت globalsecurity.org مقاله ای دارد ( https://www.globalsecurity.org/military/world/iran/airforce-tech.htm ) در مورد اینکه ایران چگونه قطعات یدکی را تهیه می کند همچنین مرکز تحقیقاتی بازبینی تجارت راهبردی https://strategictraderesearch.org مقاله ای بسیار کامل و مستند به اسناد CIA و ... دارد به نام "تامکت و ماوس" (کنایه ای به داستان موش و گربه) که در نسخه پاییز 2017 انتشار یافته و به نحوه مبارزه با تامین قطعات برای نیروی هوایی و صنایع راهبردی ایران از طریق قاچاق از خاک آمریکا و ... پرداخته است. https://www.belfercenter.org/sites/default/files/files/publication/Salisbury - Tomcat and Mouse.pdf در این مقاله به قلم دانیل سالیزبوری (محقق برجسته مرکز تحقیقات Belfer) قسمتی از مصاحبه اکبر ترکان وزیر وقت دفاع در 1993 اشاره شده که در آن گفته "در وزارت دفاع اولویت اول ما تهیه قطعات یدکی است ، اولویت دوم ما تهیه قطعات یدکی است و اولویت سوم ما هم تهیه قطعات یدکی است که با توجه به تحریم و آمریکایی بودن وسایل ما بسیار سخت است." همچنین به مصاحبه فرمانده نیروی هوایی در همان سال اشاره کرده که گفته "ما درهمه زمینه ها از جمله قطعات یدکی، موشک ، آموزش خلبان و .... به خود کفایی رسیده ایم". با کنار هم گذاشتن این شاهکارها به این نتیجه رسیده اند که ایران برای سرپا نگاه داشتن ناوگان به قطعات وارداتی نیاز دارد. بعد از سال 2006 ، از 76000 قطعه تامکت، 10000 تا مخصوص این هواپیما و غیر قابل فروش در مناقصه ها اعلام شد. 43000 قطعه سخت افزار عادی تلقی شده و فروش آنها آزاد گردید و در مورد 23000 نوع قطعه دیگر فروش آنها منوط به شرایط خاص و بررسی بیشتر گردید. نکته جالب این است که در هر دو مقاله هیچ مورد معتبری از کشف قاچاق بعد از سال 2007 همزمان با تشدید تحریمها گزارش نشده است. به عبارت دقیق تر بعد از 2007 و به ویژه 2010 با ایجاد شدید ترین تحریمها در دوره اوباما ایران دیگر نتوانسته از آمریکا قطعه ای قاچاق بکند و با محاسبات خوش بینانه هم باید بعد از 2015 اثری از ناوگان تامکت قابل پرواز باقی نمی ماند. اما تامکتها کماکان پرواز می کنند فکور هم تست می کنند نکته ای که باعث شگفتی شده است. این نشان می دهد که بعد از 2007 اتفاقات خوبی در نیروی هوایی افتاده که اینها توانسته اند کماکان برخی از تامکتها را قابل پرواز نگاه بدارند و حداقل در نقش آواکس از آنها استفاده بکنند. به عبارت دیگر یا اوباما به نحوی راه ورود قطعات تامکت به ایران را باز گذاشته یا اینکه از سال 2007 به بعد ایران به دلیل هزینه سنگین خرید از خارج و مشکلات مبادلات تجاری خودش یک فکری برای نگهداری ناوگانش کرده است. در شهریور 95 حسین دهقان و در 31 مرداد 95 سورنا ستاری در مورد ساخت موتور توربوجت بیان کرده اند که ظرف 2 سال و حداکثر در کمتر از 3 سال موتور توربوجت با قدرت بیش از 20000 پوند (یعنی چیزی نزدیک به قدرت موتور توربوفن TF30با پس سوز (20900 پوند) و به نظرم حتی قویتر از موتور توربوجت J-79) در یکی از شرکتهای دارای تجربه زیاد در ساخت توربین تولید خواهد شد و گام بعدی تهیه موتورهای توربوفن خواهد بود که مدل سابسونیک آن برای هواگردهای مسافربری قاعدتا زودتر قابل دستیابی است تا مدل خیلی مشکلتر سوپرسونیک. تیمسار نصیرزاده فرمانده امروز و معاون وقت فرمانده نیرو هوایی در سال 1389: " ما امروز نسل جدید جنگ‌های F14 را در اختیار داریم که رادار آن توسط متخصصان داخلی خودمان ارتقاء داده شده است. از آنجا که ساخت این رادار توسط نیروهای خودمان صورت گرفته و اکنون نیز روی این جنگنده رهگیر نصب است، بنابراین مرتبا می‌توانیم آن را ارتقاء دهیم و در کنار موتور آن، می شود گفت که این جنگنده نیروی هوایی، نسل جدیدی از آن هواپیمای قبلی است. وی همچنین با اشاره به توانمندی‌های متخصصان نیروی هوایی در بعد ساخت قطعات موتور هواپیما، اظهار داشت: امروز حرکت خود را برای ساخت موتور هواپیما به طور کامل شروع کرده‌ایم و به نتایج قابل قبولی نیز رسیده‌ایم که انشاءالله در موقع لازم، اطلاع‌رسانی می‌شود." به هر روی اگر تجمیع پروژه های موتور سازی مفید واقع شود و موتور توربوفن ملی با توان مشابه F110 (28000پوند با پس سوز و 16000 پوند خشک) به نتیجه برسد، آنگاه ایران کشوری است که موشکهای خاص خودش را تولید می کند، موتور خود را دارد، اویونیک خود را می سازد، بدنه هواپیما را می سازد، رادار هوایی می سازد (تا آن موقع) و طبیعتا باز سازی صفر تا صد جنگنده سانحه دیده یا انباری (بدون نیاز غیر قابل تامین از خارج) برایش میسر خواهد بود که هیچ ضعف سامانه های تولید توان در تامکت را هم می تواند برطرف بکند بعلاوه با تعویض ترانسفورمرهای هسته آهنی مبدل 18000 ولت 400 هرتز به 115 ولت سه فاز 400 هرتز، با ترانسفورمرهای سوئیچینگ هسته فریت چند صد کیلو از وزن هواپیما کاسته می شود و چابکی بهتری به آن می دهد که در نهایت می توان به جنگنده نسل چهاری رسید که توان قابل اعتمادی در حفاظت از کشور در مقابل جنگنده های بیگانه کشورهای همسایه را داشته باشد ضمن اینکه MTBF بهتری هم پیدا کرده و هزینه های نگهداری آن کاهش یافته است. تامکتها در نیروی دریایی آمریکا (احتمالا به دلیل شرایط دریایی مشکلات تشدید هم می شده است) مشکلات دیگری نیز داشتند از جمله نشت روغن هیدرولیک قابل اشتعال از سامانه بال متغیر. که منجر به ساخت این شوخی در نیروی هوایی آمریکا شده بود که اگر یک بدجنسی سیکر روغن هیدرولیک بسازد تامکت نیروی دریایی به زحمت خواهد افتاد. (می شود فهمید که آنجا بین نیروها حسادت هایی هست). اکوی رادار تامکت یک چیزی در حدود نصف یک B-52 بود و MTBF آن هم فقط شش ساعت. http://uupload.ir/files/b91q_tomcat_mtbf.png همچنین جانمایی جعبه فیوز در کابین عقب RIO را بسیار به زحمت می انداخت و معمولا او باید بدون اینکه بتواند ببیند، با دادن انعطاف زیاد به خود فیوز را تغییر وضعیت بدهد. این نشان می دهد که به موازات به روز رسانی یک طراحی صنعتی دقیق با مشاوره با کاربرهای با تجربه این هواپیما برای آن در نظر گرفته بشود تا نمونه ایرانی مشکلات کمتری نسبت به نمونه آمریکایی داشته باشد. علاوه بر اینها با اینکه تامکت توانایی پرواز در ارتفاع بالای 50000 پا را دارد ولی به دلیل اینکه به ارتش ما لباس مخصوص ارتفاع بالا هیچگاه فروخته نشد، چنین پروازی پر مخاطره خواهد بود. با توجه به پیشرفتهای برنامه فضایی کشور و این که ساخت لباس فضا نوردی در برنامه این سازمان بوده و قرار بوده تا 2021 لباس فضایی تولید بشود، شاید در به روز رسانی های آتی شاهد استفاده از نوعی لباس مخصوص ارتفاع بالا برای خلبانهای فانتوم و تامکت باشیم تا این کمبود نیز بالاخره روزی بر طرف بشود.

درود به جناب hosm گرامی تراشه های با ظرافت 90 نانو متر به پایین در سطح دریا دچار مشکل تغییر محتوی حافظه، پدیده قیف یونی منجر به تولید تریستور نا خواسته و در نتیجه تخریب غیر قابل بازگشت (پدیده ناجور Single Event Latchup) و حالتهای گذرای نا خواسته در مسیرهای مدار combinatorial هستند. هر چه ارتفاع کاربرد تراشه بیشتر بشود یا در محیط پر نوترون مثل معادن، تونلهای مترو یا در نزدیکی نیروگاه های اتمی بکار گرفته بشود وضع وخیم تر می شود. به ازای هر گیگا بایت رم در یک Server-farm شما در هفته حداقل یک بار پدیده تغییر محتوای حافظه بر اثر برخورد نوترون را دارید که برای این منظور شرکت IBM پردازنده های سری Power-7 و بالاتر را ارائه داد که به صورت Silicon on insulator ساخته شده اند (با قیمت ارزانتر یا نزدیک به تراشه های سرور شرکت اینتل) یعنی مطابق تراشه های سری QV زایلینکس برای کاربردهای هوا فضا که در مقابل بر خورد نوترون مقاومت ذاتی دارند و البته همه حافظه های رم در سرور ها و workstationها قدیمها دارای یک تکه باس اضافی روی اسلات بودند و الان یک تراشه اضافی روی خود دارند که برای ECC کاربرد دارد تا در صورت تغییر محتوی حافظه بر اثر بارش کیهانی به صورت خودکار تصحیح بشود. در تراشه های FPGA به عنوان حجیم ترین تراشه های ساخت بشر و تراشه هایی که بارش کیهانی می تواند مدار را به کل تغییر بدهد نه فقط محاسبات را مختل بکند، مشکل بارش کیهانی از بقیه شدید تر است. از Virtex-6 به بعد تراشه های زایلینکس امکان تصحیح خود را به صورت محدود دارند اما در کاربردهایی که به ایمنی بالا نیاز باشد، معمولا از افزونگی سه گانه استفاده می کنند. حالا اگر از تراشه های هوا فضا استفاده بکنیم برای افزونگی سه گانه امکانات مخصوصی دارند اما تامین آنها برای ما مشکل است. اگر هم به ما بدهند باید منتظر انواع تروجانها و تخریبها درون آن باشیم. نکته خیلی جالب برای من این بود که شرکت ایتالیایی هم که مشکل تامین تراشه مثل ما ندارد، باز از این تراشه های سری هوا فضا با قیمتهای نجومی استفاده نکرده است. برای استفاده از تراشه صنعتی در محیط هوا فضا شما سه راه دارید. راه اول این هست که سیستم شما از جعبه ای استفاده بکند که به اندازه کافی ضخیم باشد که میزان نوترون عبوری را بسیار کاهش بدهد (3+ میلیمتر ضخامت برای جعبه آلومینیومی که فلز استفاده شده آلودگی یا ناخالصی رادیو اکتیو نداشته باشد و فضای درونی جعبه هم به گاز رادون آلوده نباشد). که معمولا در ماهواره ها به دلیل وزن آسان نیست و ترجیحا از یک ورقه نازک طلا استفاده می کنند که کافی نیست و حتما خیلی جاها دیده اید. راه دیگر این هست که توصیف سخت افزار را به صورت افزونگی سه گانه انجام بدهید. که مشکلش این هست که هنگام سنتز ، نرم افزار سینتسایزر به جان طرح شما می افتد و آن را بهینه می کند و افزونگی را از بین می برد مگر اینکه با زحمت جلوی او را بگیرید. در این بین مشکلات خطا های انسانی ناشی از پیچیدگی هم وبال گردن است. راه سوم این است که از یک نرم افزار سینتسایزر گرید هوا فضا (لایسنس های Hirel) استفاده بکنید و از خود او بخواهید که برای شما افزونگی سه گانه ایجاد بکند. البته در مورد SELEX به نظرم هم جعبه قطر سه میلی متر دارد و هم از این راه حل سوم استفاده شده است. علاوه بر بارش های کیهانی، انواع پدیده Electrical over stress و تابش امواج با فوتونهای پر انرژی (مثلا نور آبی به بالا) و حتی امواج الکترومغناطیس می تواند روی تراشه منجر به ایجاد soft-error بشود که اینجا وظیفه طراح شماتیک است که قطعات حفاظت را مطابق با استانداردها و بالاتر از آنها ببیند (که بر خلاف Automotive در هوافضا قیمت تمام شده کارت اصلا مهم نیست و دست طراح در استفاده از هر قطعه ای که سابقه پروازی داشته باشد باز است). نکته جالبی که استفاده از خازنهای تانتالیوم به این تعداد برای من داشت این بود که در Automotive اگر بخواهید تست های تحلیل اتصال کوتاه را پاس بکنید به دلیل قابلیت انفجار با ترکش که خازنهای تانتالیوم دارند استفاده از آنها مجاز نیست. در ماهواره ها هم مجاز نیست زیرا چنین انفجاری در فضا می تواند دودی تولید بکند که عدسی دوربینها یا سنسورهای حساس ماهواره را صدمه بزند و از آن بدتر چنین انفجاری در مدار زمین می تواند مثل یک موتور کوچک عمل کرده و باعث تغییر مداری ماهواره بشود در انتها استاد بزرگ طراح PCB هم باید مدار نامرئی که همان مدار چاپی (PCB) باشد را به نحوی طراحی بکند که به عنوان آخرین حلقه دفاعی، جلوی تنش از هر نوع که بخواهد به تراشه برسد گرفته بشود. در کاربردهای هوا فضا معمولا جعبه و کانکتورهای فیلتر دار نقش مدار نامرئی را بازی می کنند و ساخت مدار چاپی از پیچیدگی کمتری بر خوردار است. به دلیل بدنه کامپوزیت سطح تجمع بار الکتریکی روی بدنه های پنهان کار ها بسیار بالاتر از هواگردهای قدیمی است و تخلیه آنها به روی مدار شما می تواند باعث soft-error بشود. در چنین هواگردهایی ملاحظات باید با سطح بالاتری از استانداردهای معمولی در نظر گرفته بشوند.

درود به دوستان گرامی به ویژه جناب MR9 ضمن تقدیم این کتاب (اگر هنوز آن را نخوانده اید) http://libgen.io/book/index.php?md5=67B1798E700508A8E058F0E8E8ACE469 به جناب MR9 و دیگر دوست داران گربه گرامی. بی تردید تامکتهایی که امروز اویونیک جدید آنها در ایران در حال تغییر و تعویض و نوسازی و تست است هواپیمایی است که سازنده هم از توانایی های آن بی خبر است. ایران با داشتن ارتش بزرگی از مهندسان ارزان مرتبط دارای مزیت نسبی بالقوه بزرگی در این زمینه است. برای بالفعل کردن آن کار زیاد سختی لازم نیست مقدار پول می خواهد و مقداری اراده. برای مثال با وجود تحریم ها برخی شرکتهای خصوصی توانستند که هواپیمای پهن پیکر به صورتی وارد کشور بکنند خوب نیروی هوایی می توانست برخی پهن پیکرهای اینها که از رده خارج هستند را اورهال کند و به عنوان رادار و الینت پرنده یا سوخت رسان استفاده بکند اما اقدامی ندیدیم یا حداقل رو نمایی نشد. بعد از ارتقاء صنعت هوانوردی آمریکا با غارت فناوری آلمانی در انتهای جنگ دوم جهانی تا به امروز صنعت هوانوردی نظامی این کشور همواره یک اشتباه بزرگ را در زمینه ساخت هواگرد تکرار کرده است. قبلا هم از قول منابع خارجی به این موضوع اشاره کرده بودم. آنها برعکس حرکت می کنند!!! در حالیکه ارتقاء تسلیحات و اویونیک مورد استفاده هواگردها کار بسیار ارزانتری است آنها مرتبا در پی ارتقاء خود هواگردها هستند که هزینه های کمر شکنی دارد. البته ریشه این اشتباه ندانستن نیست و انگیزه های اقتصادی در بین است. مثلا تولید هواپیمای 737 به ویژه آنهایی که قرار بود به ما بدهند امروز کار بسیار پر مخاطره ای در آمریکا شده زیرا سازندگان بسیاری از قطعات و زیر سیستمها یا دیگر وجود ندارند یا توسط دیگران خریداری شده اند و یا به دنبال تامین قطعات از زباله های الکترونیک هستند زیرا باز طراحی زیر سیستم کهن نیازمند پاس کردن دوباره استانداردها و هزینه های کمر شکن طراحی و تولید است. بنابراین به دلیل مدل اقتصادی که دارند مرتب مجبورند که پلتفرم های قدیمی حتی کارامد را نیز کنار بگذارند. در حالیکه طراحان قدیمی مثل داگلاس پری اعتقادی به بدنه های رادار گریز ندارند و سرعت تکنولوژی های ضد رادار گریزی را بیشتر از پیشرفت هواگردهای رادار گریزها می دانند تحلیلگران داخلی در نبردهای هوایی با رادار گریزها هیچ شانسی برای هواگردهای نسل 3 و4 ما قائل نیستند. اما این را فراموش می کنند که یک اف-35 که مجبور است از سلاح ایگل ( AIM-120C ) استفاده بکند نه سلاحی درخور خودش، با یک F-15S چه فرق بنیادی دارد؟ اف-15 هم وقتی که از تسلیحات فانتوم استفاده می کرد چقدر مرگبار تر از فانتوم بود؟ اف-35 موتور متفاوت، اویونیک بسیار پیچیده تر، رادار LPI (با قابلیت کشف کم توسط سامانه های الینت) و خاصیت رادار گریزی دارد. اما برای شکار هواگرد ما یا باید از داگفایت استفاده بکند یا از تمرکز توان آنتن رادار روی هواگرد ما یا از موشکهای حرارتی AIM-9X و یا از موشکهای آمرام مدل C و امکان دیگری ندارد. با اینکه گفته شده دفاتر فناوری دولتی چینی، به اسناد اصلی F-35 دست یافته اند از طریق جاسوسی اما فراموش نکنیم که از دلایلی که غربی ها پرواز اف-35 های شناسایی اسرائیل بر فراز ایران را ادعایی مردود اعلام کردند این بود که اگر بر اثر نقص فنی یکی از اینها در قلمرو ایرانی ها سقوط می کرد مانند RQ-170 چه کسی در قبال اینکه فناوری آن به دست روسها و چینی ها برسد مسئول بود؟ (مثل آنچه سر موشک های کروز آمریکایی در سوریه آمد). پس یک سناریو این است که اف-22 های اجاره ای و اف-35 های دیگران به عمق ایران وارد نشوند و از دور ماموریت های خود را بخواهند که انجام بدهند . در مورد رادار گریزی هم آنتنهای مسطح رادار هواپایه اف-35 می تواند سطح مقطع راداری معادل چندین هزار متر مربع داشته باشد و رادار گریزی بی معنی شود به همین دلیل آمده اند سطح آنتن آن را با فناوری های Frequency-Selective-surface فرکانس دوست کرده اند سطوحی که بازه وسیعی از فرکانس را باید بتوانند به کل جذب بکنند که کار سختی است. این ساختارهای راه راه عمودی، راه راه افقی، چهارخانه، لانه زنبوری، مربع مربع و متخلخل و .... ریز ریز که روی آنتن رادار مسطحی مانند APG-81می بینید به دلیل تولید یک فیلتر RLC ضمنی و تضعیف بازتاب آنتن مسطح است. این مشکلات پنهانکاری طوری است که در ماموریتهای ضربت شاید بهتر باشد فقط شکاری های رهگیر دسته پروازی رادار رویشان نصب باشد و جنگنده ای که قرار است کار شناسایی یا پرتاب بمب را انجام بدهد رادارش را باز بکنند تا ضمن سبک شدن و مصرف کمتر سوخت و در نتیجه برد بیشتر احتمال کشف شدن کمتری را به خاطر بازتاب آنتن مسطح داشته باشد. (مصرف برق زیادی که رادار دارد مستقیم روی میزان مصرف سوخت تاثیر دارد) هواگردهای ما اگر دیکوی های ضد رادار پسیو خوبی حمل بکنند (یا اینکه اصلا رفلکتور حمل بکند و موقع خطر رها بکنند) و به فلیرهای روسی مجهز بشوند در نبرد با موشکهای هوا به هوای آمریکایی و فرانسوی و چینی مغلوب نخواهند شد. حتی با هزینه-زمان کم می توانیم دیکوی اکتیو هم بسازیم. دیکوی اکتیو یک گیرنده امواج باند ایکس بعلاوه یک تقویت کننده و یک فرستنده است که ماژول خیلی کوچکی می شود اگر با نیمه هادی درست بکنند. وقتی که هواگرد این دیکوی را رها می کند با استفاده از باتری و یا پره های پشت خود انرژی لازم را تولید کرده هدف بهتری از هواگرد اصلی را عرضه می کند. یک کارت DRFM مثل کارت زیر که از تراشه FPGA زایلینکس Virtex-7 تجاری سری T مخصوص ساخت سوئیچ های شبکه پرسرعت و ADC ها و DAC هایی با نمونه برداری 12 گیگا سمپل در ثانیه استفاده می کند که ساخت آن در توان خیلی از شرکت هایی که امروز کار ساخت سوئیچ شبکه می کنند هست تا به امروز ساخته باشیم یا در دست ساخت باشد، می تواند رادارهای پالسی را که در باند ایکس کار میکنند دچار مشکل کند.(به دلیل دقت این باند و تاثیر کم شرایط آب و هوایی روی آن) را با 40 درصد احتمال موفقیت دچار خطا کرد. http://www.aewa.org/Library/rf_bands.html http://www.mistralsolutions.com/newsletter/Jan14/CHAMP-WB-DRFM.pdf امروز این توان پردازش و سپس نرم افزار است که کیفیت و قیمت یک محصول هوافضا (حتی Automotive) را تعیین می کند. به این نمودار توجه کنید: MOPS مخفف میلیون عمل در ثانیه است. یک نگاهی به یک رادار شرکت SELEX تولید کننده رادار گریفو بکنیم این رادار یک قسمت IF-digitization دارد که از دو تراشه Virtex-4 سری SX مخصوص پردازش سیگنال و از نوع صنعتی (سری I) و تعدادی FPGA شرکت Altera و ADC و DAC پر سرعت استفاده می کند. در این رادار بعد از کاهش فرکانس در میکسر که یک ضرب کننده فرکانس است و ساخت سیگنال IF، برای ساخت سیگنالهای I و Q که 90 درجه با هم اختلاف دارند از مدارهای آنالوگ استفاده نشده و کلا به صورت دیجیتال پیاده شده که ذات رادارهای دهه اخیر است. این قابلیت تکرار پذیری سخت افزار و قابلیت اطمینان آن را افزایش می دهد ضمن اینکه انعطاف پذیری خوبی به رادار می دهد. یک نگاهی به تعداد فراوان خازنهای نارنجی رنگ تانتالیوم بکنید متوجه میزان مصرف این تراشه های مهیب می شوید که طراح را مجبور کرده به این تعداد خازن به مدار اضافه بکند تا دچار مشکل Power-Integrity نشود. نکته جالب این هست که با توجه به اینکه رادار SELEX هواپایه بوده اما باز هم بر خلاف نمونه های آمریکایی از تراشه های خاص سری نظامی (Q) یا سری هوافضا (QV) استفاده نکرده است. همچنین از تراشه های شرکت ALTERA هم استفاده کرده که معمولا در یک کار از زایلینک و آلترا کنار هم استفاده نمی شود مگر اینکه کاربرد خاصی باشد یا قصد داشته باشند که قسمتی از سخت افزار را درون CPLD ها حفاظت بکنند تا از کپی شدن جلوگیری بکنند. به نظر می رسد که SELEX به جای استفاده از تراشه های بسیار بسیار گران قیمت سری هوافضا از تراشه سری صنعتی که تحمل دمایی زیر صفر دارد به جای سری تجاری که این تحمل را ندارد استفاده کرده و فقط با استفاده از سینتسایزرهای خاص توصیف سخت افزار خود را با رعایت استاندارد هوا فضا درون تراشه سنتز کرده که راه حلی بسیار ارزانتر و با کیفیت نزدیک به راه حل آمریکایی ها است. با این روش شرکت SELEX کاهش قیمت چشمگیری در محصول نهایی ایجاد کرده است.

زره مایع(Armor Liquid) مقدمه: سیال ها تر کیباتی هستند که میتوانند جاری شوند و اگر بخواهیم تعریف دقیقتری از نظر علم مکانیک داشته باشیم ترکیباتی که در برابر تنش برشی تغییر شکل ممتد بدهند به عنوان سیال در نظر گرفته می شوند، مثل مایعات و گازها. تمام سیال‌ها ویژگی روان شدن (گرانروی) را دارند و بر خلاف جامدات در برابر تغییر شکل مقاومت نمی‌کنند (به اصطلاح رایج «شکل ظرفی را که در آن قرار دارند به خود می‌گیرند».) یکی دیگر از ویژگی های سیالات چسبندگی و یا لزجت می باشد.لزجت یک مقیاس عددی از مقاومت سیال در برابر جریان است وعامل پیوستگی ذرات سیال می باشد. هر چقدر سیالی لزج تر باشد، ویژگی های سیال گونه آن کمتر است (به طور مثال سخت تر روان می گردد نظیر عسل). سیال ها در یک نگاه کلی تر به سیالات ایده آل و غیر ایده آل تقسیم بندی می شوند. سیالات ایده آل به صورت واقعی وجود خارجی ندارند و برای ساده سازی محاسبات در نظر گرفته می شوند در سیالات نیوتونی تنش برشی میان لایه ها صفر در نظر گرفته می شود به این مفهوم که لایه ها می توانند بدون هیچ مقاومتی روی هم حرکت کنند و هیچ چسبندگی بین لایه ها وجود ندارد و از گرانروی ماده چشم پوشی می شود. سیالات غیر ایده آل خود به دو دسته سیالات نیوتونی و غیر نیوتونی تقسیم بندی می شوند. سیال نیوتنی، سیالی است مانند آب که رابطه تنش آن در مقابل کرنش به صورت خطی بوده و امتداد آن از مبدا مختصات عبور می کند، به این مفهوم که گرانروی سیال نیوتونی مستقل از نیروی وارده بر آن است. سیال غیر نیوتنی، سیالی است که گرانروی آن با نرخ کرنش وارد بر آن تغییر می‌کند. در نتیجه چنین سیالاتی فاقد گرانروی معین هستند. مانند: صابون‌های مایع و لوازم آرایشی، خمیردندان ، غذاهایی مانند کره، پنیر، مربا، کچاپ، مایونز، سوپ و ماست، مواد طبیعی مانند ماگما، گدازه، آدامس و عصارها مانند عصارهٔ وانیل، سیالات بیولوژیکی مانند خون، بزاق و مایع سینوویال (مایع مفصلی)، امولسیون مانند سس مایونز . سیالات غیر نیوتونی نیز خود به چند دسته : سیال دیلاتانت، سیال شبه پلاستیک و پلاسیک بینگهام تقسیم می شوند. دیلاتانت که shear thickening fluid (STF) نیز شناخته می شود ماده ای هست که با افزایش تنش برشی(shear strain) گرانروی ماده افزایش پیدا می کند. این رفتار معمولا در مواد خالص مشاهده نمی شود بلکه می تواند در سوسپانسیون ها اتفاق بیفتد. این رفتار می تواند توسط فاکتورهای مختلفی از قبیل اندازه، شکل و توزیع ذرات معلق در سوسپانسیون کنترل شود.ترکیب اوبلک(oobleck) که از ترکیب آب و نشاسته ذرت بدست می آید در این دسته بندی قرار می گیرد. شبه پلاستیک ها عکس رفتار دیلاتانت ها را نشان می دهند. وقتی هیچ تنشی اعمال نشود نیروهای دافعه موجود بین ذرات به قدر کافی زیاد هست که باعث میشود در مایع شناور باشند اما وقتی تنش اعمال می شود نیروهای بین ذره ای از بین رفته و مولکول های مایع از محل تنش دور شده و ذرات بصورت توده در می آیند که هیدروکلاستر نامیده می شوند. هیدروکلاسترها باعث افزایش گرانروی در لحظه اعمال تنش میشوند(تبدیل به ماده جامد می شوند ). پس از رفع تنش دوباره نیروهای بین مولکولی باعت از هم پاشیدن هیدروکلاسترها می شوند و ماده به صورت مایع در می آید(برگشت پذیر). اما برخی دیلاتانت ها برگشت ناپدیرند. هر چقدر سرعت تنش بالاتر باشد ماده گرانرویش بیشتر شده و سخت تر می شود. سرعت سخت شدن در حدود 104 – 105 بر ثانیه هست. رفتار stf در حالت معمولی و هنگام تنش در شکل زیر ملاحظه می شود. STFترکیبی از ذرات معلق شده در حلال است. ذرات استفاده شده می توانند ار مواد محتلف ساخته شده باشند از قبیل SiO2 یا اکسیدهای دیگر، کلسیم کربنات یا پلیمرها از قبیل پلی استایرن، پلی متیل متا آکریلات و یا پلی مرهای دیگر. ذرات با اشکال کروی، بیضوی و دیسکی شکل و با اندازه کمتر از 100 میکرون می تواند استفاده شود. حلال ها نیز می تواند حلال آبی با یا بدون افزودن نمک هایی از قبیل سدیم کلرید و یا حلال های آلی از قبیل اتیلن گلیکول ، گلیسرین و یا حلال های پایه سیلکونی از قبیل روغن سیلکون و یا ترکیبی از حلال های مختلف باشد. درجلیقه های ضد گلوله معمولا از الیاف کولار( یک نوع الیاف آرامیدی) به تنهایی و یا در کنار یک صفحه سرامیکی استفاده می شود الیاف کولار به دلیل حضور پیوندهای هیدروژنی در زنجیره ساختاریشون دارای خصوصیت ضربه گیری ومقاومت کششی بسیار بالایی هستند. امروزه خاصیت ضربه گیری این الیاف را می توان با دیلاتانت ها تقویت کرد. الیاف کولار طی تحقیقی ک توسط جناب لی و همکارانش در سال 2003 انجام شد از ذرات سیلکا معلق شده در اتیلن گلیکون با قطرذرات در حدود446 میکرومتر با کسر حجمی 0.57 استفاده شد. تحقیقات نشان داد که سرعت تبدیل شدن(مایع به جامد) در حدود 104-105 بر ثانیه هست و همچنین این تبدیل شدن برگشت پذیر هست و پس از رفع تنش بلافاصله به حالت مایع برمیگردد. همچنین از الیاف کولار با چگالی سطحی(areal density) 180g/m2 جهت کامپوزیت سازی استفاده شد. جهت ساخت کامپوزیت، STF در الیاف کولار تا حد اشباع آغشته شد و جهت سهولت کار اتانول به اتیلن گلیکول اولیه اضافه شد تا STF راحتتر با کولار آغشته بشود. بعد از کامپوزیت سازی نمونه در آون در دمای 80 درجه به مدت 20 دقیقه گذاشته شد تا اتانول از ساختار حذف شود. شماتیکی از نمونه آماده شده در شکل مشاهده می شود دو تکه آلومینیوم 5.08*5.08 جهت کپسوله کردن نمونه (هدف) استفاده شد. الیاف کولار با ابعاد 4.76*4.76 بریده شد و با مقدارهای مختلف STF (2و4و8 میلی لیتر)برای هر لایه با آن آغشته می شود و جهت ممانعت از ریخته شدن داخل کیسه(پلی اتیلن) مهرموم میشوند. تست های بالستیک: تستهای بالستیک توسط smooth helium gas gun و در دمای اتاق (25 درجه) و با استاندارد ناتو انجام گرفته است(شکل زیر). سرعت ضربه ( impact velocity) هم در حدود 244متر بر ثانیه محاسبه شده است. نمونه ای از نمونه های تهیه شده همانطور که در جدول یک ملاحظه می شود 4 لایه کولار آغشته با دو میلی لیتر STF (نمونهA)عمق نفوذ کمتری نسبت به 10 لایه کولار خالی یا وزن تقزیبا برابر دارد. همچنین با توجه به جدول دو نمونه A نسبت به نمونه D که شامل 4لایه کولار آغشته به 4میلی لیتر اتیلن گلیکول هست با وزن کمتر عمق نفوذ کمتری دارد. جدول شماره 3 به ما نشان میدهد در کنار حجم STF و تعداد لایه کولار به کار برده شده نوع قرارگیری لایه ها هم نقش مهمی دارد به طوری که با شرایط یکسان و فقط تفاوت در نحوه قرارگیری،نمونهE از نمونهF عمق نفوذ کمتر و در نتیجه جذب انرژی بالاتری برخوردار است. جدول شماره چهار نشان میدهد با افزایش حجم STF به کار برده شده در 4 لایه کولار عمق نفوذ به شدت کمتر می شود. در ادامه کار جهت بررسی سلیکا خشک در مقاومت نمونه ها به برخی از نمونه ها مقدار متفاوتی از سیلکا خشک اضافه شده که نتایج نشان میدهد اثر محسوسی نداشته و STF سیال گونه اثر بهتری از STF تقویت شده با سلیکا خشک دارد . نتایج در جدول شماره 5 ارایه شده اند. در جدول شماره 6 نحوه چیدمان لایه های کولاربا حجم های مختلفی از STF مقایسه شده است. در نهایت آغشته سازی 4 لایه کولار با STF های مختلف مورد بحث و بررسی قرارگرفته هست و همانطور که در جدول شماره 7 مشخص هست ذرات کربنات کلسیم معلق شده در حلال اتیلن گلیکول بهترین کارایی را نشان داده اند. نتیجه گیری: در ادوات نظامی مخصوصا تجهیزات انفرادی سبک بودن و بادوام بودن لوازم شرط اساسی بقاپذیری در صحنه رزم امروزی محسوب می شود. زره مایع در کنار الیاف کولار بدلیل سبک بودن، منعطف بودن و ضربه گیری موثر مورد توجه قرار گرفته اند. حلال مورد استفاده ، اندازه ذرات، نوع ذرات، نسبت حجمی بین ذراتو حلال در STF و چیدمان قرار گیری الیاف و STF از عوامل کلیدی در کارایی زره مایع محسوب می شوند. منابع: http://yon.ir/aksaY http://dilatantfluids.weebly.com/1-what-are-dilatant-fluids.html https://en.wikipedia.org/wiki/Dilatant US 7,226,878 B2 US 3,649,426 پی نوشت: http://yon.ir/8qJDI تالیف و ترجمه صرفا برای میلیتاری می باشد. ادامه دارد...

بخش دوم کامپوزیت الیاف کربن مقدمه کامپوزیت ها ترکیباتی هستند که حداقل از ترکیب دو ماده مختلف به وجود می آیند تا در کنار هم باعث ایجاد خواصی بشوند که متفاوت از خواص هر کدام از اجزای سازنده اش است. هر کامپوزیتی از دو بخش تشکیل میشود: ماتریکس و تقویت کننده. ماتریکس یا زمینه بخش بزرگ کامپوزیت را شامل می شود و تقویت کننده به مقدار کمی برای تغییر(بهبود) خواص ماتریکس با روش های متنوعی به آن اضافه می شود. تقویت کننده ها امروزه معمولا الیاف هستند. کامپوزیت ها بر اساس ماتریکسشان به سه دسته پایه فلزی، سرامیکی و پلیمری تقسیم می شوند. کامپوزیت ها با زمینه پلیمری معمولا رایجترند و رزین های پایه پلیمری به عنوان زمینه و انواع مختلفی از الیاف مثل الیاف کربن، آرامیدها و الیاف شیشه به عنوان تقویت کننده به کار برده می شوند. کامپوزیت ها با زمینه فلزی بیشتر در صنعت خودروسازی کاربرد دارند و آلومینیوم به عنوان زمینه و فیبرهایی از قبیل سیلکون کاربید به عنوان تقویت کننده استفاده می شوند. کامپوزیت ها زمینه سرامیکی بیشتر برای محیط ها با دمای بسیار بالا ( خروجی موتورها) کاربرد دارند و از سرامیک به عنوان زمینه و از الیاف کوتاه یا موادی مثل نیترید بور به عنوان تقویت کننده استفاده می شود[1]. کامپوزیت ها با زمینه پلیمری: سیستم های رزینی از قبیل اپوکسی ها و یا پلی استرها به دلیل خواص مکانیکی پایینتر مثلا نسبت به فلزات به تنهایی استفاده کمی در تولیدات مختلف دارند اما این توانایی را دارند که در فرم های پیچیده شکل بگیرند. موادی از قبیل شیشه، آرامید و بورون دارای مقاومت فشاری و کششی بالایی هستند اما در حالت جامد(solid form) این ویژگی ها نمایان نمی شوند این به این خاطر هست هنگام تنش، ترک های سطحی تصادفی سبب می شود هر ماده ای پایین تر از نقطه تئوری شکستش(breaking point) ترک بردارد و از بین برود. برای حل این مشکل مواد به شکل الیاف تولید می شوند بنابراین اگر چه ترک های سطحی یکسانی ایجاد می شود اما این ترکها در تعداد کمی از الیاف محصور میشوند و قدرت واقعی ماده به قدرت نظری اش نزدیک می شود. بنابراین یک دسته از الیاف ماده عملکرد بهتری از ماده (نسبت به صورتهای دیگر ماده) را نشان می دهند. با این حال الیاف فقط در جهت طول (و نه عرض) خود مقاومت کششی قوی نشان می دهند، مثل یک طناب معمولی. وقتی سیستم های رزینی با تقویت کننده هایی از قبیل فیبر کربن و شیشیه ترکیب می شوند خواص منحصر به فردی را به نمایش میگذارند. زمینه رزین بین تک تک الیاف لود شده و کامپوزیت الیاف مورد نظر را شکل داده و الیاف را از آسیب های ناشی از ضربه و سایش محافظت می کند. استحکام بالا، سختی، سهولت شکل دادن و ساخت اشکال پیچیده ، مقاومت بالا در برابر عوامل محیطی در کنار چگالی پایین، کامپوزیت ها را به مواد کاربردی بی بدیلی در صنایع مختلف تبدبل کرده است[1,2]. خصوصیات یک کامپوزیت حد واسط بین خصوصیات زمینه و تقویت کننده هست خصوصیات کامپوزیت با چهار عامل زیر تعیین می شود 1-خصوصیات الیاف 2- خصوصیات رزین 3- نسبت الیاف به رزین در کامپوزیت 4-ژئومتری(هندسه) و جهت گیری الیاف در کامپوزیت هر کامپوزیتی باید در برابر 4 عامل کشش، تراکم، خمیدگی و shearing مقاومت کند[1]. کشش(Tension): پاسخ کامپوزیت به کشش بیشتر وابسته به سختی کششی و مقاومت الیاف در برابر کشش هست. تراکم(Compression): چسبندگی و سفتی رزین عامل کلیدی هست. نقش رزین نگه داشتن الیاف مثل ستون راست و مانع از خمشدگی آنهاست. Shear: باعث ایجاد لغزش در صفحات مجاور می شود. رزین نقش اصلی را دارد و باعث انتقال تنش در سراسر کامپوزیت می شود. برای مقابله با این تنش رزین باید چسبندگی خوبی با الیاف تقویت کننده داشته باشد. این تنش جهت بررسی کامپوزیت های چند لایه مورد بررسی قرار میگیرد. خمیدگی (flexure): ترکیبی از سه عامل بالا هست پس هم رزین و هم الیاف نقش کلیدی دارند. استحکام و مدول بالای فیبرهای کربن سبب شده تا از آن به عنوان تقویت کننده برای پلیمرها، فلزات، کربن ها، سرامیک ها استفاده شود. تقویت کننده کاربردی به پیوند قوی بین تقویت کننده و ماتریکس مخصوصا برای الیاف کوتاه نیاز دارد. برای کامپوزیت های یک جهته ( الیاف همگی در یک راستا) استحکام کششی طولی مستقل از پیوند بین فیبر و زمینه هست، اما استحکام کششی عرضی و قدرت خمشی(برای خم شدن در جهات طولی و عرضی) با افزایش پیوند بین فیبر و زمینه افزایش پیدا می کند. باید در نظر داشت که افزایش بیش از حد پیوند بین فیبر و زمینه باعث شکنندگی کامپوزیت می شود. مکانیسم پیوند بین فیبر و زمینه شامل پیوندهای شیمیایی( "احتمالا منظور پیوندهای کوولانسی هست"، مترجم)، پیوندهای واندروالس و در هم تنیدگی(interlocking) مکانیکی هست. پیونهای شیمیایی را می توان با اصلاح شیمیایی الیاف و یا با عملیات سایزینگ( پوشش دهی الیاف) افزایش داد[2]. استحکام کششی کامپوزیت الیاف کربن در مقایسه با سایر ترکیبات[1]: مدول کششی کامپوزیت الیاف کربن در مقایسه با سایر ترکیبات: کامپوزیت الیاف کربن در صنایع نظامی: کاربردهای بسیار متنوعی برای کامپوزیت الیاف کربن می توان در نظر گرفت که بدلیل سبکی جایگاه بسیار ویژه ای در صنایع نظامی دارند. بتن مسلح، بال و بدنه هواپیماهای تجاری و نظامی ، کوادکوپترها، پره های توربین های بادی و ... که به چند مورد بصورت مختصر در ادامه پرداخته میشود.لازم هست به نکته ای اشاره شود، بر خلاف تصور عامه الیاف کربن به دلیل استحکام پایین در برابر ضربه( جدول پست قبل high Impact strength) به تنهایی نمی توانند در جلیقه های ضد گلوله مورد استفاده قرار بگیرند. برای ضربه گیری از الیاف آرامیدی به ویژه کولار( تنها و یا همراه ترکیبات مختلف) استفاده می شود. هلمت های آینده: در آزمایش موفقیت آمیزی که در آمریکا انجام گرفته از فیبر کربن(AS4) با زمینه پلی فنیلن سولفید (PPS) به عنوان پوسته خارجی و از الیاف آرامیدی کولار49 به عنوان پوسته بالستیکی((ballistic shell استفاده شده و نتایج رضایت بخشی بدست آمده است[3]. رزم ناوها و کشتی ها: کشتی M80 Stiletto بزرگترین کشتی هست که تماما از مواد کامپوزیتی بسیار پیشرفته توسط نیروی دریایی ایالات متحده و با هدف انتقال نیروهای ویژه در سریعترین زمان ممکن توسعه یافته هست. بدنه اصلی بیشتر از الیاف کربن ساخته شده و باعث کاهش وزن کشتی به 45 تن شده است و قادر هست با سرعت 60 نات تا محدوده 900 کیلومتری به صورت فول لود (20تن) حرکت کند[4]. شفت با کاربردهای متنوع و لوله تفنگ: نتیجه گیری: بر حسب نیاز و تقاضای صنایع مختلف کامپوزیت ها با ویژگی های متنوعی سنتز شده اند که از این میان کامپوزیت الیاف کربن به دلیل خواص منحصر به فردی که دارند نسبت به بقیه کامپوزیت ها در صنایع نظامی، آینده بسیار پرکاربردی خواهند داشت. منابع: 1. Guide of composites 2. Carbon fiber composites, Deborah D.L. Chung 3. https://www.compositesworld.com/articles/future-combat-helmet-promising-prototype 4. https://www.compositestoday.com/category/military پی نوشت: مطالب ارایه شده ترجمه صرف نیستند. ادامه دارد...

واقعیت این است که برجام به این تاپیک و برخی تاپیکهای دیگر ارتباط دارد! همانگونه که جناب MR9 در بسیاری موارد چیدمان عوامل مرتبط با آن موارد را به تصویر می کشند، باید عوامل و نهادهای مرتبط با موفقیت احتمالی پروژه ای همانند قاهر در ابعاد مایکرو و ماکرو در نظر گرفته شود. این عوامل در ساده ترین تحلیل عبارتند از نیاز به ساخت از سوی رده های بالا دستی نظامی (تصمیم گیرندگان نظامی)، اراده به ساخت در میان دست اندرکاران (تصمیم گیرندگان غیر نظامی شامل نهادهای سه گانه حکومتی)، آمادگی پذیرش محصول از سوی رده های میانی و‌ پایینی نظامی (کاربران)، وجود زیر ساختهای فنی در کشور (نظامی و غیر نظامی)، وجود زیر ساختهای غیر فنی در کشور (بودجه، شبکه تامین، پشتیبانی اطلاعاتی، ...)، خواست و پذیرش عموم جامعه، ... در این میان مردم عادی یعنی ما کاربران این انجمن تنها در شمار معدودی از عوامل یاد شده نقش داریم. همانگونه که عرض کردم پیشنهاد جناب EMP با توجه به تجربه زمان رضا شاه می تواند مشکل هزینه را تا حد بسیار زیادی حل کند. خوب حالا باید ببینیم کدام یک از این موارد از برجام اثر پذیری داشته و کدامیک نداشته؟ آیا خواست عموم مردم و‌جامعه در طول مذاکرات و پس از برجام با توجه به تبلیغات جهت دار و گسترده به اصطلاح اصلاح طلبان، رشد توانایی‌های نظامی این کشور است یا صف بستن برای خرید پژو‌۲۰۰۸؟ تا آنجا که بنده درک کرده ام به دلیل گسترش فساد و اختلاس در سال‌های اخیر دیدگاه بدی در میان مردم نسبت به پروژه های دولتی ‌پدید آمده و بعید است اگر صدا ‌سیمای مضحک ما حتی تبلیغات اثرگذاری در زمینه قاهر انجام دهد موجب جلب توجه اکثریت مردم شود. پیشتر در پست دیگری عرض شد که از دیدگاه بنده، جامعه بحران زده کنونی ما تشنه یک جهانبینی نوین و متفاوت است. مقایسه کشور المان که حتی در اوایل قرن بیستم هم قدرت مهمی از بعد علوم مهندسی بوده با آن شرکت‌های عظیم شیمی همانند فاربن، ... با کشور مفلوکی همانند ایران برای ما راه حل نیست!

سلام مجدد برای مرور تاریخ ، به نظرم مرور خاطرات ویلی برانت ( صدراعظم آلمان پس از کنراد آدنائر ) بسیار جالب توجه هست . تحقیر ملتی که باعث نابودی 20000000 انسان شد ، آن هم برای یک دهه برای زدودن آثار نازیسم ، شاید بخشی از عدالت غیر قابل اجتناب بود . نکته پراهمیت ماجرا که در فرموده های جنابعالی هم بود ، این هست که این ملت تحقیر شده ، ظرف دو دهه بعد از جنگ با مدیریت مناسب ، به سطحی رسید که نه تنها آثاری از از جنگ در آن وجود نداشت ، بلکه پایه های پیشرفت را چنان محکم ایجاد کرد که در حال حال حاضر ، تاثیرگذاری سیاسی قابل توجهی بر جهت دهی اتحادیه اروپا ( بعنوان یکی از طرفهای برجام ) بوجود آورده . ( حالا این را با وضعیت استانهای غرب و جنوب غربی ، بخصوص عزیزان ما در خرمشهر مقایسه کنید ) این افسانه تحقیر آلمان ، در کنار افسانه محدودیت نظامی که پیشتر بیان شد ، نشان می دهد که چقدر دوست داریم مفاهیم را برعکس تحلیل کنیم . هر چند اگر هم تحقیری بود ، آلمان ها بخوبی از این شرایط استفاده کردند و بدون حتی داشتن یک قطره نفت ، به سطحی رسیدند که داریم مشاهده می کنیم . پی نوشت : 1- دوست عزیزی که کتاب برانت را در اختیار بنده گذاشت ، تاکید بسیاری داشت که این کتاب را با دقت مطالعه کن . بنده هم به دوستان پیشنهاد می کنم ، اگر این کتاب را پیدا کردند ، با دقت فصول ان را مطالعه کنند . 2- انشا... در فرصت مناسب همه پستهای نامرتبط ، برای ماندگاری به تاپیک خودش منتقل خواهد شد .

من که به شخصه مخالف جدی استفاده از تونل برای پدافند هستم و بیشتر تمایل دارم به سمت سیستمهای پدافندی قوی در لایه آخر بریم و صد البته استفاده از چیزی شبیه سامانهGazetchikE (وظیفه آن هشدار دادن در مورد نزدیک شدن موشکهای ضد رادار پخش امواج گمراه کننده و فریب دادن موشکهای ضد رادار است. همچنین سامانه های پخش کننده چف و فلیر و همچنین دودزا نیز برای این سامانه راداری تعبیه شده است.در منابع رسمی اعلام شده است که میزان موفقیت این سامانه دربرابر موشک های ضد رادار در حدود 85 تا 95 درصد است.)که در ایران هم موجود هست (فکر کنم با رادارهای گاما دریافت کردیم )و سرمایه گذاری در سیستم الکترواپتیک و سامانه های پسیو مثلavtobaza و ... / البته ناگفته پیداست که با دریافت پست فرماندهی و رله ارتباطی اس300 و ایده برداری از آن میتونیم گامهای خیلی خوبی رو تو لینک کردن پدافندهای مختلف با هم با یک خط ارتباطی ایمن برداریم و شبکه پدافندی رو خیلی بقاپذیرش کنیم البته اگه با سیستم GazetchikE وقتی فهمیدیم موشک ضد رادار داره میاد سمتمون و نتونستیم روش اخلال کنیم اگه یه جور صفحه هیدرولیکی باشه که سامانه رو تو 30 ثانیه ببره پایین و بعد فیل شدن موشک بیاره بالا خیلی هم بد نیست (البته به طوری که سامانه لینک باشه و بتونه موشک پرتاب کنه و با حمایت رادارهای دیگه به هدف هم حمله کنه ) یه سوال هم از دوستان دارم با توجه به گفته سردار جهت استفاده از موشک ایرانی در اس 300 آیا میشه تعداد پرتابگرها را با پرتابگرهای نمونه ایرانی زیاد کرد مثلا بجای 4 لانچر پرتاب با 16 موشک آماده 8 تا لانچر پرتابش کرد با 32 تا موشک ( با توجه به تعداد بالای مهاجمان احتمالی چه کروز و چه جنگنده و زمانبر بودن لود موشک به نظرم مسئله مهمی هست ) سوال دوم متاسفانه با سابقه روسها در مورد جاسوسی و ... خیلی نسبت به این موضوع بدبین هستم حالا جاسوسی رو میشه تا حدی چک کرد ولی میخوام بدونم آیا تو برنامه ریزی این سیستم چقدر احتمال وجود داره که در صورت شلیک به یه پرنده روسی بتونه اون رو ساقط کنه (یک بار این بلا رو چینیها سرمون آوردن سر زدن میگ 25 البته با توجه به آنالوگ بودنش درستش کردیم ) ولی آیا ما به سورس و نوع الگوریتم پردازشی و ... دسترسی داریم که از این لحاظ مطمئن بشیم ؟ البته با مقدار تحقیقاتی که کردم به نظرم این شگرد با سیگنال شناسایی دوست از دشمن کار میکنه نسبت به این موضوع حساسیت فکری پیدا کردم و اگه امکانش بود iff را خاموش میکردم و از جنگنده خودی هم در اون محدوده استفاده نمیکردم آیا راه دیگی ای هم برای غیر فعال کردن سیستم اس 300 مثلا با ارسال یه پالس بخصوص از ماهواره یا .... هست ؟ چطور میتوان این موضوه را چک کرد ؟؟؟؟؟ به باور بیشتر باور دارم !!!!!!! پاینده باد ایران

سلام شما لطف دارید ولی هنوز در مقام شاگرد هستیم همانطور که گفتید قرار نیست پدافند غیرعامل باعث کندی سیستم شود بلکه بقا در صحنه نبرد رو بالا می برد اقدامات پدافند غیرعامل شامل پوشش، پراکندگی، تفرقه و جابجایی، فریب، مکان یابی، اعلام خبر، قابلیت بقا، استحکامات، استتار، اختفاء، ماکت فریبنده و سازه‌های امن میشه و اگه پدافند غیرعامل درست اجرا بشه و به راحتی هزینه دشمن در حمله بالا میره ( اگه درست و اجرا بشه نه دستوری و رفع مسئولیتی) ساخت تونل و خاکریز ساده ترین روش پدافند است در حالی که سیستم های فریب و ماکت های شبیه به واقعی عملا تعداد اهداف رو اونقدر بالا میبرن که دشمن در حمله دچار مشکل و اشتباه میشه و اگه هم هدف درست رو دشمن بخواد بزنه باید از موشک قوی تری استفاده کنه همه این ها باعث میشه هدف از یک هدف راحت به یک هدف سخت تبدیل بشه که بابت هزینه اش دشمن اون را بی خیال بشه در مورد اس 300 و امکان دستیابی به اهداف در ارتفاع بالا در گام اول دشمن باید هزینه بیشتری الان بده نسبت به قبل در گام دوم مشابه اسرائیل ما باید کدهای رمز و ارتباطات اس 300 رو به مدل و سازمان خودمان تغییر بدیم و اگرنه بلای سوریه و مصر سرمون میاد در گام سوم نحوه استفاده از این سیستم باید ترکیبی باشه و استفاده بصورت منفرد یعنی کاهش شانس موفقیت و بقایش در گام چهارم لینک این سیستم به سامانه یکپارچه پدافند هوایی که بتوان از توان این سیستم و موشک یا رادار دیگر سامانه ها بهره برد با وجود دریافت اس 300 ما هنوز به باور 273 نیاز داریم بویژه که اس 300 هنوز نیاز ما را به طور کامل پوشش نداده است

نکته ویژه در این بحث این هست که اگر مثلا ارتش سوریه برای بقا میجنگه و برای همین هزینه ها و تلفات را مجبوره تحمل کنه در محیطی مثل غوطه ولی ارتش آمریکا در نبرد احتمالی با ما برای منافع جنگ میکنه ( اون هم نه منافع حیاتی که تاکتیکی و دیکته ای! و زورآزمایانه ) و بنابراین هرگونه بالا رفتن هزینه برای اون حتی اگر این هزینه در قالب یک پرواز بیشتر و یک واحد احتمال بیشتر در خطای انسانی/نقص فنی و یا نهایتا اسقاط پرندش باشه در محاسباتش بازنگری مجددی میکنه. برای کشوری چون ما هم که تقریبا بسیاری از مسیرهای متعارف تقویت بنیه دفاعیمون بسته شده استفاده از هر روشی برای افزایش این هزینه حتی مواردی که به نظر غیرمعمول و هزینه بر هستند ( در فقدان پیشنهادهای جایگزین ) گریزناپذیر هست. بنابراین ایده ایجاد یک شبکه زیرزمینی گسترده در مقیاس بزرگ برای بالا بردن هزینه دشمن در جمع آوری اطلاعات و کشف و هدف گیری است که خب قاعدتا بخش بزرگی از این شبکه مثلا در رابطه با اس-300 متحرک همیشه خالی خواهد بود و جا به جایی های تصادفی در مکان های مشخص شده تنها برای اینه که لقمه ساده ای برای امکانات وسیع دشمن نباشند. حتی اگر نهایتا هدف قرار بگیرند. یک نکته خوب هم که خبرش پخش شد اگر ما بتونیم از موشک های بومی که به مراتب هزینه کمتری خواهند داشت در این سامانه استفاده کنیم که حتما پرتابگرهای بومی متناسبش را ( حتی گرم ) هم میتونیم طراحی کنیم اونوقت این شبکه میتونه باز هم گسترده تر بشه و جنگ نیروی هوایی قدرتمند دشمن با زیر زمین به مراتب سخت تر هست از جنگش با روی زمین. ولو در حد تحمل مخزن های اضافی سوخت بیشتر / مهمات سنگین تر / هدف های پرتعدادتر و ...

بله و البته باید همزمان چند روش را دنبال کرد. دشمن با توان مالی و تکنولوژیکی بالایی که داره و در موارد متعدد با همکاری غول های صنعت نظامی ( همکاری ر صهیونیستی و آمریکا در این مورد خاص ) و با تمرکز ویژه بر همین امکانی که با تحریم و تهدید و محاصره نتونسته مانعش بشه تا حدودی ( در مقایسه با پرنده های نظامی و موشک های کروز و ... )، به دنبال خنثی سازی کامل و جامعش هست و در مقابل هر حرکتی بدلش را به سمتش میره ( فشارهای فعلیش هم بعد از تحریم های سنگین حتی تجهیزات با کاربری دو گانه و مثلا حتی تست و آزمایش ها با تهدید و تحریم برای جلوگیزی از پیشرفت و استفاده از داده های به دست آمده از این قبیل اقدامات بوده تا در مقابل دستاوردهای جدید ضد موشکیش ایران قدمی در ارتقا و بهبود سیستم هاش نتونه برداره تا زمانیکه تهدید فعلی هم کاملا خنثی بشه تا حرکت بعدیش ) بنابراین باید به فکر روش های مبتکرانه هم بود و البته به طور موازی تقویت پدافند هر چه بیشتر، چون یکی از ابعاد مقابله مثلا در مواجهه با عامل کمیت و همین نرخ شلیک ها و در نتیجه کلاهک های بیشتر تکیه بر توان کروزی و هواییشون هست برای هدف قرار دادن هر چه بیشتر سکوهای ثابت و متحرک ما. در پدافند هم به نظر با تشخیص درست هر چند کارهای خوبی شده ولی لازمه هر چه زودتر طرح هایی مثل باور که متاسفانه معلوم نیست چرا کند شده تکمیلش ( شاید اقتصادی و شاید حتی ترس از فشارها چون دیدیم که در دولت ترامپ با رصد رزمایش پدافندی هم حتی آمریکا باز در روزنامه ها و افکار عمومی جنجالی عجیب به راه انداخت مبنی بر شلیک موشک!! ) و البته میانبردهایی سپاه و وزارت دفاع با جدیت دنبال بشند و سراغ سامانه های مشابهی چون پانتسیر و تور-ام هم بریم هر چه زودتر برای دفاع نزدیک از سامانه های موشکیمون.

مشرق گزارش می‌دهد؛ ایران کدام عضو اس- 300 را تحویل گرفته است؟ +عکس نکته مهم در بررسی سامانه‌های حاضر در رژه ارتش، مشاهده دستگاهی است که شباهت زیادی با اتاقک فرماندهی S-400 دارد. البته این سامانه توان شبکه‌شدن با سامانه‌های پدافندی دیگر مثل اس 300 را دارد. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پس از سالها مذاکره، کشمکش و تکذیب و تایید، بالاخره در جریان رژه روز 29 فروردین در جوار حرم امام خمینی(ره)، برای اولین بار اجزایی از سامانه دفاع هوایی اس 300 در داخل کشورمان به نمایش در آمد. ایران در سال 2007 میلادی، قراردادی را برای خرید سامانه های دفاع هوایی S-300 PMU-1 با روسیه به امضاء رساند.  اما به علت عدم اطلاع رسانی در بخش های مرتبط با تحویل و بکارگیری این سامانه در کشورمان، اطلاعات کاملی در اختیار مردم و رسانه های علاقمند به پیگیری این موضوع قرار نگرفت و هنوز دقیقا مشخص نیست که سامانه تحویل شده به ایران دقیقا کدام عضو از خانواده اس 300 است؟ پیش از این برخی مقامات روسی تاکید کرده بودند که سامانه جدیدی که به ایران تحویل می‌شود به نسبت مدل اولیه که در سال 2007 سفارش داده شده است تفاوت داشته و ارتقاء پیدا می‌کند و در عین حال، گزارش مهم رسانه ملی درباره امکان تحویل 2 نوع سامانه پدافندی به نیروهای مسلح کشورمان، بر حساسیت و ابهامات موضوع افزوده است. نگاهی به سامانه‌های به نمایش درآمده در جریان رژه روز ارتش جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد که مجموعه پدافندی تحویل شده به ایران، سامانه ای است که به راحتی نمی توان آنرا معرفی و تفسیر کرد؛ بخصوص آنکه تصاویر منتشره از رژه نیز نمی تواند مبنای دقیقی برای تحلیل فنی و کامل یک سامانه مدرن و مهم باشد. با این اوصاف، معرفی جداگانه هر کدام از سامانه های موجود در مراسم روز یکشنبه، بهترین راه برای اطلاع رسانی به مخاطبان گرامی است. سامانه کنترل و فرماندهی UNIVERSAL  یکی از سامانه های به نمایش درآمده در جریان این رژه که به شکل یک کانتیر بزرگ سبز رنگ بود، به نظر سامانه کنترل و فرماندهی دفاع هوایی UNIVERSAL است. دو نکته جالب درباره این سامانه وجود دارد؛ اول اینکه مدل صادراتی این سامانه که UNIVERSAL-1E نام داشته و در برخی از نمایشگاه‌های دفاعی روسیه نیز به نمایش درآمده است، مدلی بسیار کوچکتر از گونه به نمایش درآمده در ایران است.  سامانه UNIVERSAL در ایران سامانه UNIVERSAL در کنار پدافند S-400. به تعداد برجستگی ها در دو عکس اول و دوم دقت کنید سامانه UNIVERSAL - مدل صادراتی یک مسئله مهم درباره تحلیل این سامانه این نکته است که با دقت روی سقف این سامانه، با 6 برجستگی به نظر هواکش هستند رو به رو می شویم. در سامانه های UNIVERSAL ارتش روسیه که به همراه سامانه اس 300 عمل می‌کنند 4 هواکش دیده شده و 6 هواکش مربوط به گونه ای است که در کنار سامانه دفاع هوایی اس 400 دیده شده است. در معرفی ویژگی های سیستم فوق اعلام شده است که این سامانه قادر است حجم بالایی از اطلاعات مربوط به شرایط آسمان نبرد را در فواصل مختلف از منابع گوناگون دریافت کرده و علاوه بر ایجاد یک صحنه واضح از میدان نبرد هوایی برای فرماندهان، این اطلاعات را با سایر واحدهای هوایی و پدافندی نیز به اشتراک بگذارد. رله ارتباطی سامانه S-350E Vityaz در ایران یکی دیگر از موارد مهم رویت شده در رژه، سامانه رله ارتباطی مربوط به پدافند موشکی S-350E Vityaz است. این سامانه پدافندی یک سیستم دفاع هوایی میان برد متوسط بوده که بیشتر برای پوشش دادن سامانه های برد بلندی مثل اس 300 و اس 400 طراحی شده است. در تصاویر مربوط به رژه روز ارتش، یک سامانه رله ارتباطی مشاهده شد که بر روی یک شاسی Kamaz 5350 قرار دارد و در سیستم دفاع هوایی S-350E Vityaz نقش رله ارتباطی ما بین پرتابگرهای موشکی، رادار و پست فرماندهی را بر عهده دارد. البته برخی رسانه‌های داخلی، همچون همیشه با اشتباه تفسیر کردن سامانه مذکور، آنرا جرثقیل موشک‌گذاری سامانه اس 300 معرفی کرده بودند بی‌آنکه توجهی به کابل‌های فراوان و ساختار کلی این سامانه داشته باشند. البته تا به امروز هیچ خبر رسمی مبنی بر قصد ایران برای خرید کل سامانه S-350E Vityaz نه از طرف منابع روسی، نه ایرانی و نه حتی غربی منتشر نشده است. در عین حال باید به ذکر این نکته بسنده کرد که عمده سامانه‌های رله ارتباطی، راداری و موشکی پدافندی در روسیه توان دریافت و اشتراک گذاری اطلاعات را با یکدیگر دارند. نکته مهم دیگر این است که این سامانه تا به امروز به ارتش روسیه تحویل نشده و منابع روسی اعلام کرده اند تحویل اولین نمونه از این موشک‌ها در سال 2016 به ارتش روسیه آغاز می‌شود. رادار پرنده بزرگ در دو بخش به نمایش درآمد همچنین در جریان این رژه رادار 64N6E Big Bird در حالت بسته به نمایش درآمد. نکته اصلی در این رابطه، این مسئله است که این رادار دارای چندین مدل بوده و در مدلهای مختلف سامانه اس 300 به کار می رود. در عین حال بخش دیگری از واحد کنترلی این رادار نیز در جریان رژه به نمایش درآمده است که به دلیل وجود زائده ای در بالای آن و تطبیق آن با تصاویر موجود در فضای مجازی می توان این احتمال را مطرح کرد که رادار مورد نظر مربوط به سامانه S-300 PMU-2 باشد. رادار بیگ برد در سامانه S-300 PMU2 این رادار که ملقب به "پرنده بزرگ" است به نوعی به عنوان سامانه ایجیس زمینی شناخته می شود و در حقیقت در کلاس رادار معروف نیروی دریایی آمریکا قرار دارد. البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که میزان برون دهی این رادار در مقایسه با ایجیس آمریکایی 30 درصد بیشتر است.   این رادار از توان مقابله بسیار بالا در برابر جنگ الکترونیک برخوردار بوده و می تواند حدود 200 هدف را کشف کرده و همزمان رهگیری اهداف مورد نظر برای 12 هدف را ادامه داده و اطلاعات لازم را به رادار کنترل آتش منتقل کند که بر این اساس از اجزاء مهم پدافند مدرن روسی در کشورمان محسوب خواهد شد. پست فرماندهی سامانه اس 400 در ایران؟! اما نکات مهم دیگر درباره سامانه مدرن پدافندی تحویل شده به ایران، یکی مسئله کشنده‌های تحویل‌شده به ایران است چراکه کشنده BAZ-64022 در آخرین نمونه‌های سامانه دفاع هوایی S-300 PMU2 و همچنین S-400 برای حمل موشک ها به کار می‌رود.  نکته دیگر نیز مشاهده اتاقکی در جریان رژه بود که شباهت بسیار زیادی با اتاقک فرماندهی و کنترل سامانه S-400 دارد. البته این سامانه فرماندهی توان شبکه شدن و کنترل دیگر سامانه‌های پدافندی مثل اس 300 را نیز دارد اما به طور استاندارد و در تصاویر منتشره از سامانه اس 400، جزء اجزای رسمی آن محسوب می شود. پست فرماندهی اس 300 پست فرماندهی اس 400 سامانه معرفی شده در رژه روز ارتش 1395 موشک‌ها؛ غایبان بزرگ رژه 29 فروردین آنچه که در بالا به آن اشاره شد بخشی از سامانه های به نمایش درآمده در رژه است که به نظر نشان می دهد سامانه منتقل شده به ایران شباهت‌هایی با انواع اس 300 و اس 400 های تولید و صادر شده توسط روسیه دارد اما اینکه دقیقا چه نوع سامانه هایی تحویل کشورمان شده، بر اساس تصاویر منتشره ممکن نبوده، بخصوص آنکه موشک های مورد استفاده در این سامانه نیز هنوز نمایش داده نشده است.  اما در تحلیلی کوتاه می‌توان گفت که یک سامانه پدافندی مدرن و به‌روز از سوی روسیه تحویل نیروهای مسلح کشورمان شده است که جدا از اینکه نامش اس 300، اس 400 یا همانند آن باشد، قادر خواهد بود نقش مهم خود را برای تداوم امنیت پایدار مرزهای هوایی کشورمان ایفا کند؛ امنیتی که امروز مرزهای زمینی آن صدها کیلومتر از نقشه ایران اسلامی فراتر رفته و انشاء الله در آینده ای نزدیک مرزهای هوایی آن نیز با کمک رزمندگان مقاومت به همین میزان گسترش یابد.     http://www.mashreghnews.ir/fa/news/560266/ایران-کدام-عضو-اس-300-را-تحویل-گرفته-است-عکس

با تشکر فراوان از جناب ام آر 9 بابت این مطلب    در مورد اس 300 چند نکته هست که بعضی مثبت و بعضی منفی است  - احتمال اینکه در این سیستم ها ، وسایل جاسوسی و کلک های زشت کنترلی قرار داده شده باشد بسیار زیاد است و سابقه دار بوده است  - این سیستم ها برای سیستم های کنترل روسی طراحی شده اند و به شبکه راداری ما به خودی خود قابل اتصال نیستند  - امکان کپی از این سیستم ها ، احتمالا در حین خرید از ما صلب شده است  - ساخت سیستم باور بصورت قابل اطمینان بویژه باتوجه به تست های مورد نیاز کمی بیش از یک سال دیگر زمان می برد  - سامانه اس 300 تنها برای کشورهای همسایه خلیج فارس یک سد دفاعی خوب است ولی در مقابل اسرائیل و آمریکا تنها یک مانع زمان گیر( بدبختی این است که اسرائیل این احتمال را دارد که فناوری جمینگ اس 300 را به کشورهای حاشیه خلیج فارس بفروشد )  - باتوجه به مساحت کشور و برد رادارهای اس 300، نیاز به رادارهایی از این گونه به صورت ضروری تعداد حداقل 10 الی 20 و  بصورت قابل اتکا حداقل 50 نقطه پدافندی نیاز است که این مشکل حتی خرید مدل های ابتدایی را منطقی می کند و از سوی دیگر نیاز به ساخت در داخل را شدیدا الزامی می کند    - با توجه به شواهد و صحبت هایی دال بر ورود اس 300 از کشورهای دیگر بوده احتمال قوی وجود دارد که متخصصین ما بر کلیت این سیستم آشنایی داشته و سرعت اتصال به سیستم جامع کشوری در کمترین زمان صورت گیرد.  - همچنین با توجه به آشنایی هم گفته شده بررسی و چک و حذف وسایل جاسوسی یا ارتقا سیستم های تحویلی با زمان کمتری صورت خواهد گرفت  - باتوجه به بحث طراحی باور و استفاده از سیستم های نیمه غربی و شرقی بویژه موشک های صیاد، ساخت یک سیستم پدافند دوربرد بدون کپی مستقیم از اس 300 ممکن و نزدیک به وقوع است  - درصورت ساخت باور طی 3 سال احتمالا به حداقل پوشش کل کشور می رسیم    نتیجه کلی: - باتوجه به تحویل  اس 300 به این صورت  صد در صد باور باید به نقاط کلیدی رسیده باشد که روس ها را مجبور به فروش کرده است  - دیگر به فکر سامانه اس 300 نباشید الان ما به سامانه هایی قوی تر و یک سطح بالاتر نیاز داریم چرا که دشمن اصلی ما اسرائیل قدرت اول جنگ الکترونیک است 

با سپاس فراوان از شما برادر عزیز برای پرداختن به این سامانه مهم .  بنده حدوداً 7 ماه پیش خبر معرفی این رادار رو کار کرده بودم و به علاقه مندان پیشنهاد میکنم که اون رو مطالعه بفرمایند:   http://www.military.ir/forums/topic/29526-اخبار-برتر-نظامی-هفته/?p=456971   نکته جالبی که میخوام بهش اشاره کنم اینه که از اندازه ، حجم ، وزن و پرفورمنس رادارها به خوبی میتونیم فاصله تکنولوژیک موجود در صنایع هایتک نظامی رو میان کشورها مشاهده کنیم . آن هم کشوری مثل اسرائیل که تقریبا هر چه در صنایع نظامیش داره از آمریکا و کمک های مستقیم و غیر مستقیم علمی ، تجربی و مالی و یا خرید محصولات اون داره .   در این مورد هم میتونیم با در نظر گرفتن اندازه ، وزن و ویژگی های فنی و عملکردی رادار AN/TPY-2 نیروی زمینی آمریکا و مقایسش با رادار سوپر گرین پاین و یا همین ULTRA-C1 به برتری خارق العاده دانش الکترونیک و راداری آمریکا پی ببریم.