سلام تصاویری که رسانه ها منتشر کردند ظاهرا اشتباه هستش و تو سایت ها، کانال ها و پیج ها اعلام کردند اما جالبه چین هم یک طرح ناوچه تریماران دارد که تو نمایشگاه idex امارات ماکتش را نشان داد به نظرم برای ما همین مناسب باشد که به کلاس موج هم طراحیش نزدیک هست و تجربه ساخت داریم عکس پروژه چینی: . . معرفی این پروژه در دفنس نیوز (اهل فن اگر ترجمه کنن دعا گوییم) . https://www.defensenews.com/digital-show-dailies/idex/2017/02/21/china-displays-trimaran-frigate-design/

نمایشگاه نیروی دریایی که این تصویر یک مقدار باعث ذوق زدگی کوچکی شد خبری هست ؟؟؟ ......... ناو اطلاعاتی نداجا به نام «طلائیه» و ناو سینای7 «زره» نامگذاری شده است

ما می‌گوییم برای تقوی معیار بگذارید که قابل قبول همگان باشد. ولی تقوی چیست؟ آیا ریش گذاشتن است؟ آیا ادعاهای گزاف بافتن است؟ کسانی ادعای تقوی می‌کنند که در نظر من بی‌تقواترین آدم‌ها هستند. اسم اسلام و انقلاب را ضایع می‌کنند؛ دروغ، تهمت، شارلاتانی، زدوبند و حقه‌بازی، لجن‌مال کردن مردم بی‌گناه،شایعه دروغ ساختن و مخالفان خود را با قلدری و زرنگی از میدان به در بردن؟ اینها متقی نیستند. مصطفی چمران

تاریخچه واحد شتر سوار آمریکا اسب اولین نوع حمل و نقل ارتش در طول قرن ۱۹ بود، اما اگر به خاطر عدم ماندگاری نیروهای شترسوار آمریکایی نبود، ممکن بود اوضاع بسیار متفاوت باشد. این تجربه باورنکردنی در سال ۱۸۵۶ بعد از آن شروع شد که جفرسون دیویس یک گله از چندین شتر از شمال آفریقا و ترکیه وارد آمریکا کرد. دیویس معتقد بود که "کشتی‌های بیابان" در آب و هوای خشک مناطق تازه کشف‌شده در جنوب غربی آمریکا رشد خواهند کرد و به نظر می‌رسد که آزمایش های ابتدایی و تامین این گله نظریه او را تقویت کرد . به اعتقاد دیویس شتر ها می توانستند انقلابی در امور نظامی ایجاد کنند . شترها می‌توانستند روزها بدون آب حرکت کنند، بارهای سنگین را به راحتی حمل نمایند و زمین‌های ناهموار را بهتر از قاطرها و اسب‌ها بپیمایند و برخلاف اسب ها و قاطر ها که از غذاهای مشخصی می خوردند ، شترها از هر چیزی که در کنار جاده می رویید استفاده می کردند . یکی از نقشه‌بردارانی که در ابتدا به شترها بدبین بود پس از اینکه یک سفر به مرز آریزونا و کالیفرنیا ، با این حیوانات انجام داد آن‌ها را "حیوانات نجیب و سودمند" نامید . اما شترها آن حیوانات شگفت انگیزی که دیویس می گفت نبودند . در حالی که به نظر می‌رسید آن‌ها در تئوری مناسب هستند ، در عمل، این حیوانات بار ثابتی را به دوش می‌گرفتند وسربازان نمی‌دانستند که چگونه شترها را کنترل کنند . براساس یک گزارش، سربازان کنفدراسیون می‌خواستند که از شر واحد شتر ها خلاص شوند، به طوری که گاهی آن‌ها را از صخره به پایین هل می دادند. اما در حالی که دراستقامت شتر ها شکی نبود جنگ داخلی آمریکا به خدمت این حیوانات پایان بخشید . فرمانده ارتش علاقه خود را به این ساز و برگ از دست داد و در نهایت پس از رسیدن دیویس به ریاست جمهوری ، با رفتاری طعنه آمیز پایگاه او ، در کمپ ورد تکزاس را تحت کنترل خود درآورد . ارتش دیگر هرگز سوار شتر نشد و پس از پایان جنگ داخلی، تلاش نکرد تا آن‌ها را بازگرداند. بسیاری از شتره‌ای باقیمانده نیز بعدها به حراج گذاشته شدند تا برای سیرک و استفاده شهروندان عادی به کار گرفته شوند . برخی دیگر رها شده و در دهه 1940 تعدادی از نسل های آنها در طبیعت مشاهده شدند . صرفاً برای میلیتاری / منابع : History - The SITREP Military Blog

جک یونیون در قرن بیست و یکم اعلام رقم مسلح سازی زیرسطحی های هسته ای نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا لندن : به گفته گاوین ویلیامسون ، وزیر دفاع بریتانیا ، این مجموعه رقمی در حدود 400 میلون پاوند ( 510 میلیون دلار) را برای آغز برنامه موسوم به Dreadnought اعلام کرده که در جریان آن ، قرار است تا یک آکادمی آموزشی جدید تاسیس و همزمان یک زیردریایی هسته ای تازه ساخت به نیروی دریایی تحویل داده شود . با انتشار ارقام جدید توسط وزارت دفاع بریتانیا ، مشخص گردید که این مجموعه قرار است تا با اختصاص بودجه ای به میزان 25 میلیون پاوند در مرحله نخست ، آکادمی نیروی دریایی را توسط شرکت BAE سیستمز متحول نموده و پس از آن کار بر روی ارتقاء زیرسطحی های نیرو برای تضمین ادامه خدمت انها برای دو دهه آینده ادامه یابد . این سرمایه گذاری جدید توسط وزارت دفاع ، استمرار بیشتر از 8000 شغل مستقیم را در سراسر بریتانیا تضمین نموده و این روند با تزریق یک بودجه 31 میلیون پاوندی برای ایجاد زنجیره پشتیبانی از برنامه Dreadnought تقویت خواهد شد . اعلام این خبر ، همزمان با بازدید وزیر دفاع از سایت شرکت BAE سیستمز که محل ساخت دومین زیردریایی هسته ای جدید با شناسه HMS Valiant است ، نشانه های جدیدی از سیاست دفاعی انگلستان بشمارمی آید . در جریان این بازدید ، وزیر دفاع بریتانیا چنین بیان نمود که 50 سال پس از شروع نخستین ماموریت زیردریایی های هسته ای در بریتانیا برای مقابله با تهدیدات جنگ سرد ، اینک با تشدید بحران جهانی ، تغییرات جدیدی می بایست در سیاست دفاعی این کشور صورت پذیرد . آکادمی جدید نیروی دریایی سلطنتی با ظرفیت پذیرش 2500 دانشجو به شکل مستقیم و 600 کار آموز ، میتواند به یک مجموعه قدرتمند برای ارائه آخرین شیوه ها و مهارتهای مورد نیاز ارتش و نیروی دریایی و طبیعتا" افزایش قابلیتهای خدمه زیردریایی های هسته ای عملیاتی این کشور گردد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

خودرو های رزمی به زودی هواگردهای بدون سرنشین را مدیریت خواهند کرد! تا به امروز پهپاد ها در عملیات های مختلفی همچون شناسایی و تهاجم در اختیار پیاده نظام و یا واحد های ویژه هدایت و کنترل پهپادها قرار داشتند. اما با پیشرفت های اخیر در بحث تولید و طراحی هواپیماهای بدون سرنشین و استفاده ارتشها از خودروهای نظامی برای پرواز و کنترل آنها، شرکت های تولید کننده را به فکر یکپارچه کردن هواگردهای بدون سرنشین با خودورهای سرنشین دار یا بدون سرنشین انداخته است. استفاده از خودروهای نظامی به عنوان پرتابگر پهپادها سابقه طولانی در میدان نبرد دارد اما یکپارچه سازی این دو مورد موضوع جدیدی است. کمپانی رو-وایرونمنت با همکاری شرکت جنرال داینامیکس در حال کار بروی هماهنگی سیستم های هواگردهای بدون سرنشین با خودروهای رزمی جنرال داینامیکس است. کرک فلیتی معاون و مدیر کل شرکت رو-وایرونمنت در این باره می گوید : با ادغام سیستم های هواگردهای بدون سرنشین با پهپادهای انتحاری و خودروهای رزمی ، تیم ما سطح جدیدی از کشندگی ، بقا و اثر بخشی را در میدان نبرد ارائه می دهد. اولین مزیت این یکپارچه سازی به نیروها کمک میکند تا بدون نیاز به حمل و نقل هواپیماهای بدون سرنشین همیشه آنها را دراختیار داشته باشند.افزایش کنترل وکاهش حجم کار با پهپادها، توسط اپراتور داخل خودروهای رزمی به دست می آید. دون کچمان معاون و مدیر کل سیستم زمینی جنرال داینامیکس افزود : این مزیت ها بدون انجام کار سنگینی برای سربازها و یا مسوولیت دشواری برای فرمانده خودرو به دست خواهد آمد. چنین قابلیت های در میدان های نبرد پیچیده مانند مناطق شهری جنگل ها یا کوه ها مفید خواهد بود، مناطقی که یک دید از بالا در میدان نبرد یک مزیت قابل توجه به حساب می آید. برنامه ی این دوشرکت در پیش برد پروژه های مهم وسایل نقلیه ارتش امریکا یعنی نسل بعدی خودروهای رزمی (NGCV) و خودروی شناسایی تفنگداران دریایی (ARV) به کار خواهد رفت. برنامه NGCV به طور چشمگیری از اطلاعات جمع آوری شده توسط پهپادها استفاده خواهد کرد و برای از بین بردن اهداف به شکل دقیق با پهپادهای بدون سرنشین تامل خواهد داشت. در پروژه ARV نیز فراتر از یک جایگزینی ساده با وسایل نقلیه زرهی سبک (LAV) رو به رو هستیم. در این برنامه خودروهای مورد نظر به شبکه ای از وسایل نقلبه بدون سرنشین متصل هستند. روبات های زمینی و هواپیماهای بدون سرنشین که علاوه بر شناسایی ، برای جنگ های الکترونیک و حملات دقیق دور برد استفاده خواهند شد . این خودروها به شکلی طراحی شده اند که قابلیت پرتاب کردن و راه اندازی پهپاد ها را داشته باشند و بتوانند عملیات شناسایی عمیق و بعد از ان جنگ الکترونیک و یا اجرای آتش دقیق را انجام دهند. لزوم اولیه در چنین سیستم های، معماری باز است که با فن آوری های جدید بروز شده، در دسترس باشند. یکی از مزایایی یکپارچه سازی پهپاد ها با خودروهای رزمی کاهش فعالیت سربازها در میدان نبرد برای آماده سازی و هدایت پهپادهاست در نمایشگاه AUSA 2018 خودرو رزمی استرایکر A1 مجهز به برجک رزمی 30 میلیمتری نمایش داده شد. علاوه بر این خودرو رزمی بر روی برجک خود به پرتابگر ترایکوپتر هیبریدی Shrike 2 شرکت رو-وایرونمنت نیز مجهز شده بود. همچنین این برجک می توانست 9 پهپاد انتحاری Switchblade را نیز پرتاب کند. پهپاد Shrike 2 می توان در حال حرکت یا در حال توقف خودرو و یا در صورت لزوم به شکل عمودی به پرواز درآورد. همچنین می توان ترکیب های مختلفی از پهپادها را بر روی این برجک سوار کرد. یک ترای کوپتر سبک وزن با برد کوتاه یا هواپیمای بدون سرنشین بزرگتر با بال بزرگ تا یک تیلت روتر با مداومت پروازی 60 دقیقه ای می تواند بر روی این خودرو رزمی سوار شود. تجهیزات نصب شده از جمله آنتن ها باعث محدودی عملیاتی 20 کیلومتری برای پهپادها خواهد شد. از پهپاد Shrike 2 برای انجام مأموریت های نظارتی ، ایجاد آتش مستقیم بر ضد اهداف تعین شده و یا حمله غیرمستقیم با استفاده از پهپادهای انتحاری استفاده خواهد شد. تصویر گرافیکی از نمونه استرایکر مجهز به ترایکوپتر هیبریدی Shrike 2 و 9 پهپاد انتحاری Switchblade پلت فرم Griffin III که نماینده جنرال داینامیکس در برنامه NGCV است می تواند 9 پهپاد انتحاری Switchblade را پرتاب کند. بسته های 9 تای پهپاد انتحاری Switchblade به سرعت قابل بارگذاری هستند. وسیله نقلیه نیز با لایه پیوند داده‌ای( DLC) پهپاد انتحاری را کنترل می کند. Switchblade دارای مداومت پروازی 15 دقیقه ای است. پس از تشخیص یک هدف، پهپاد به سمت آن حمله ور می شود. در صورت لزوم، کنترل کننده می تواند ارتباط را قطع و موج را خاموش کند و منتظر بماند تا دوباره آماده حمله مجدد شود. از دیگر کمپانی های که به یکپارچه سازی پهپاد ها با خودروهای رزمی فکر می کند می توان به شرکت FLIR اشاره کرد. این شرکت سیستم شناسایی وسایل نقلیه (VRS) زنبور سیاه را معرفی کرده است. این سیستم می تواند هواگردهای بدون سرنشین Black Hornet 3 nano را پرتاب و آن را هدایت کند. این سیستم به سربازان اجازه میدهد بدون نیاز به خروج از خودرو رزمی از موقیت محیط خود آگاهی بابند، تهدیدات پیروانی را تشخیص دهند و اهداف احتمالی را از بین ببرند. Black Hornet VRS دارای یک واحد پرتابگر است که می تواند چندین محل برای نگهداری پهپادهای Black Hornet 3 داشته باشد.این بخش می تواند به بیرون هر وسیله نقلیه نظامی متصل شود. این سیستم به گونه ای طراحی شده است که می تواند به راحتی با سیستم های مدرن مدیریت جنگی ادغام می شود و مستقل از پلتفرم خودرو کار کند. علاوه بر اینکه داده می تواند از طریق سیستم مدیریت نبرد خودرو مبادله شوند میتواند به طور مستقیم از صفحه نمایش مستقل نیز نمایش داده شود. با توجه به روند روز افزون بکارگیری پهپادهای در میدان نبرد به طور حتما نمونه های بیشتری از ادغام و یکپارچه سازی آنها با خودروهای رزمی توسط شرکت ها و صنایع نظامی تولید خواهد شد. جدیدترین نمونه پلت فرم Griffin III - ویژگی منحصر بفرد این محصول شلیک پهپادهای انتحاری Switchblade است. پد سیستم شناسایی وسایل نقلیه (VRS) زنبور سیاه محصول شرکت FLIR با قابلیت نگهداری و پرواز پهپادهای Black Hornet 3 نمونه ارائه شده توسط شرکت اسرائیلی Uvision که یک خودرو بدون سرنشین به همراه پرتابگر پهپادهای انتحاری است. بعد از پرتاب از خودرو، سربازان پیاده نظام می تواند کنترل پهپادها را به دست بگیرند. پرتابگر انفرادی پهپادهای شرکت اسرائیلی Uvision - این شرکت نمونه های مختلفی از پهپادهای انتحاری را تولید می کند. مترجم و گردآورنده : Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.

بسمه تعالی مشخصات تخمینی قاهر خب به کمک اندازه گیری هایی که جالب اسکای هاوک در اختیار بنده گذاشتن و تصاویر موجود، محاسباتی رو درمورد مشخصات قاهر انجام دادم. با توجه به تصویر زیر فشار تایر ارابه فرود جلوی قاهر 50 پی اس آی ذکر شده تصاویر زیر ابعاد مساحتی رو که یکی از تایرهای ارابه فرود جلو در تماس با زمین ایجاد میکنه نشون میدن مساحت این سطح 22.8 اینچ مربع بدست میاد. با ضرب این مقدار در فشار تایر، وزنی که به روی این تایر اعمال شده 1140.3 پوند و در نتیجه وزن روی ارابه فرود جلو (دارای دو تایر) 2280.6 پوند بدست میاد. در تعیین مکان ارابه فرود اصلی طبق یک قاعده بنام شاخص نوک-بالای طولی، از ارابه فرود اصلی (عقب) خطی رو عمود میکنن و 15 درجه به سمت جلو برده و نقطه موردنظر رو ثبت میکنن (شکل زیر). در چیدمان های مختلف (نحوه نصب تسلیحات، میزان سوخت، نحوه نشستن مسافران در مسافربری ها و...)، هواپیما مرکز ثقل های مختلفی رو تجربه میکنه. نقطه ی مورد نظری که در بالا در مورد شاخص نوک-بالای طولی ذکر شد، باید پشت عقبی ترین مرکز ثقل باشه. لذا با توجه به اندازه گیری زیر ما فرض میکنیم که مرکز ثقل عقبی قاهر در مکانی به فاصله ی 7.2 متر از نوک (بدون درنظر گرفتن لوله پیتوت) قرار داره (محض اطمینان 0.017 متر رو هم درنظر نگرفتیم). اگر بخوام خلاصه کنم، با در نظر گرفتن بازوهای گشتاوری ارابه های فرود (طول اونها در شکل بالا نشون داده شده)، به روی هریک از ارابه های فرود اصلی وزنی به مقدار 8065 پوند اعمال میشه که یعنی این نمونه ی آزمایشی قاهر دارای وزنی به مقدار 8065+8065+2280=18410 پوند یا 8350 کیلوگرمه. این نمونه از قاهر فقط برای تست پروازی ساخته شده و در نتیجه دهلیز داخلی رو براش درنظر نگرفتن: پس وزن این نمونه به وزن خالی، وزن سوخت، وزن خلبان و وزن tfo(سوخت و روغن غیرقابل استفاده) خلاصه میشه. اما نمونه ی رزمی قاهر با همین پیکربندی خواهد بود. به همین خاطر، وزن هایی که در ادامه بدست میاریم هم برای نمونه رزمی صدق میکنن. وزن برخاست این نمونه پروازی 8350 کیلوگرم بدست اومد. باید وزن سوخت رو بدست بیاریم شکل زیر، سطح منظری بال قاهر رو نشون میده فرض میکنیم که سوخت درونی قاهر فقط در بال ذخیره میشه و نوک افتاده ی بال ها رو هم درنظر نمیگیریم (برای جلوگیری از آتش سوزی بعد از برخورد صاعقه به هواپیما معمولا در نوک بال ها سوختی رو ذخیره نمیکنند) با استفاده از مشخصات ذکر شده در سطح منظری و معادله ی B-12 از کتاب Torenbeek , synthesis of subsonic airplane design، مشخصات زیر برای سوخت بدست میان: 3635 کیلوگرم، با حجم 181.68 فوت مکعب یا 5144.6 لیتر با کم کردن وزن سوخت، وزن خلبان و وزن tfo از وزن برخاست این نمونه، وزن خالی این نمونه و در نتیجه نمونه ی اصلی به اندازه ی 4581 کیلوگرم محاسبه میشه. به گفته ی سردار دهقان و چیزی که واضحه، قاهر یک هواپیمای کامپوزیتیه. باید وزن معادل فلزی قاهر رو بدست آورد تا بشه میزان تسلیحات داخلی و یا خارجی قاهر رو تخمین زد. اگر از ضریب 0.92 بین وزن کامپوزیتی و وزن فلزی استفاده کنیم ( این ضریب اصلا ایده آل نیست و میشد که 0.85 رو لحاظ کرد اما من میخوام که بدترین شرایط رو مدنظر قرار بدم)، وزن خالی معادل فلزی قاهر 4979 کیلوگرم بدست میاد. با مدنظر قرار دادن این وزن و با توجه به شکل 11-2 از کتاب طراحی هواپیمای جان راسکم (جلد 1): وزن برخاست با تسلیحات داخلی و بدون مخازن خارجی 22500 پوند یا 10206 کیلوگرم بدست میاد. در این حالت، تسلیحاتی رو که میشه در دهلیزهای داخلی قاهر حمل کرد، 1856 کیلوگرم وزن خواهند داشت. طبیعیه که با کم کردن از میزان سوخت میشه وزن تسلیحات رو افزایش داد. وزن برخاست با تسلیحات داخلی و خارجی (و یا مخازن خارجی) 29000 پوند یا 13154 کیلوگرم بدست میاد، به عبارت دیگه 4804 کیلوگرم تسلیحات داخلی وخارجی. از اونجایی که هنوز نوع موتور و مشخصات آیرودینامیکی قاهر در دسترس نیست لذا نمیشه با اطمینان درمورد توانایی قاهر در حمل این وزن از تسلیحات صحبت کرد. اما بصورت اسمی این قابلیت رو داره. 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی رو مدنظر قرار میدیم و کار رو ادامه میدیم. برای بدست آوردن تخمینی از برد، ساده ترین ماموریت رو فرض میکنیم: فرض میکنیم که قاهر با سوخت کامل در بال ها و با 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی و بدون مخازن سوخت خارجی از زمین بلند میشه، طی زمان 4 دقیقه با سرعت متوسط 350 kts تا ارتفاع 40000 فوتی اوج میگیره، با همین ارتفاع و با سرعت 0.9 ماخ سیر میکنه و در آخر فرود میاد. با توجه به این فرضیات: اگر قاهر از دو موتور j85-21 بدون پس سوز با مصرف سوخت ویژه ی 1 بهره مند باشه، بردی به مقدار 1935.6 ناتیکال مایل یا 3584 کیلومتر خواهد داشت. اگر قاهر از دو موتور Honeywell f124 با مصرف سوخت ویژه ی 0.78بهره مند باشه (این موتور فقط برای ایجاد شباهت با شرایط موتور توربوفن جی 90 ذکر شده)، بردی به مقدار 2481.6 ناتیکال مایل یا 4596 کیلومتر خواهد داشت. اگر قاهر از دو موتور rolls-royce turbomeca adour با مصرف سوخت ویژه ی 0.81بهره مند باشه (این موتور فقط برای ایجاد شباهت با شرایط موتور توربوفن جی 90 ذکر شده)، بردی به مقدار 2389.6 ناتیکال مایل یا 4425.5 کیلومتر خواهد داشت. یکبار دیگه میگم که مقادیر بالا برای برد فقط با فرضیات ماموریت ذکر شده (سوخت کامل در بال ها و با 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی و بدون...) همخوانی داره. واضحه که قاهر پس از رسیدن به نزدیکی هدف تهاجم خودش رو انجام میده و بدون تسلیحات مسیر برگشت رو طی میکنه، لذا برد بیشتری از مقادیر بالا خواهد داشت. (میشه که فرضیات رو مثل فرضیات این پاراگراف بصورت واقعی تری اعمال کرد اما محاسبات رو کمی پیچیده میکنه که از حوصله ی بنده خارج هست) پی نوشت 1: خیلی وقت بود که میخواستم این متن رو بنویسم اما همیشه متلک هایی که به قاهر زده میشد من رو پشیمون میکرد. فی المثل بعد از اینکه فشار تایر ارابه فرود جلوی قاهر منتشر شد، تصویر زیر در توییتر دست به دست شد دقیقا یادمه که بعضی ها سریعا به این نتیجه رسیدن که قاهر وزنی کمتر از تی 38 خواهد داشت! حتی از خودشون نپرسیدن که فشارهایی که در این جدول ذکر شده اصلا برای ارابه فرود جلوست یا ارابه فرود عقب؟ از این مثال ها فراوونه. حالا باز هم اختیار با خودتونه، میتونید بازهم خزعبلات امثال بابک تقوایی ها رو ملاک و منبع قرار بدید. پی نوشت 2: باز هم از جناب اسکای هاوک بخاطر اندازه گیری هایی که انجام دادند تشکر میکنم پی نوشت 3: تصاویری از محاسبات (متاسفانه با خط بسیار بد) رو میتونید در زیر مشاهده کنید پی نوشت 4: برای اطلاع از فرمول ها و نحوه ی محاسبات ، جلد 1 و 2 کتاب طراحی هواپیمای جان راسکم رو مطالعه کنید.

قدم اول ما این بود که موتور مینی جت طلوع رو ساختیم. قدم بعدی این بود که موتور j85رو ساختیم. ساخت موتور rd33 یک قدم به جلو نیست بلکه ده قدم به جلو است. موتور نسبتا به روزی است و مهندسی معکوس ان به این راحتی نیست. هزینه پروژه هم بسیار بالاست. همین صمت( صنعت موتورهای توربینی) که متولی ساخت موتور است باید برای این کار چند برابر بزرگ شود

بسم الله الرحمن الرحیم بخش دوم توجه داشته باشید همان طوری که در عنوان تاپیک مشاهده می کنید، تمامی مقادیری که در ادامه بدست خواهند آمد، مقادیر تخمینی هستند و ممکنه با واقعیت اختلاف داشته باشند خلاصه نتایج پست قبل (مقادیر برحسب پوند هستند): وزن خالی: 10099 وزن سوخت: 6713 وزن خلبان: 200 وزن tfo (سوخت و روغن غیرقابل استفاده): 43 فرضیات جدید: شرایط استاندارد سطح دریا (ارتفاع صفر تا 5000 فوت و دما 15 درجه سانتی گراد) مگر اینکه شرط دیگه ای ذکر شده باشه دو موتور جی 21-85 بدون پس سوز در نمونه نهایی بکارگیری شده باشه، بدیهیه که در صورت استفاده از موتور توربوفن، نتایج بهبود خواهند داشت. تسلیحات: فقط دو موشک ضدکشتی ظفر با وزن هر تیر 120 کیلوگرم، برد این موشک در نمونه هواپرتاب احتمالا به 35 کیلومتر خواهد رسید. در نتیجه وزن برخاست در این حالت به 17584 پوند خواهد رسید. با توجه به اینکه موتور موتور جی 21-85 بدون پس سوز، رانشی به میزان 3500 پوند-نیرو داره، نسبت رانش به وزن (در حالت ایستا) قاهر در این حالت 0.398 خواهد بود. در کنار این محاسبات، مقایسه کلی هم با اف117 خواهیم داشت. گرچه میدونم که مقایسه قاهر فعلی با اف117 با توجه به اختلاف کلاس وزنی که دارند، کار خیلی صحیحی نیست اما به هر حال بنده جنگنده مادون صوت دیگری رو نمیشناسم که بتوان اون رو با قاهر مقایسه کرد. نسبت منظری بال قاهر نسبت به دیگر جنگنده های مادون صوت بسیار کمتر هست (بجز اف117) و از طرفی با توجه به ورودی هوا، نباید انتظار داشت که قاهر مانورپذیری بالایی داشته باشه و زوایای حمله بالایی رو تجربه کنه. مهندس پروانه گفتند که توانستند تا 26 درجه، جریان ورودی هوا رو کنترل کنند. زاویه ذکر شده، حداکثر زاویه حمله لحظه ای هست و حداکثر زاویه حمله پایدار (در گردش های پایدار، sustained turn) مقدار کمتری رو خواهد داشت. گرچه با توجه به مکان ورودی هوا، تا همین زاویه حمله هم کار بزرگی رو انجام دادند. برای رعایت تناسب رانش به وزن، اف 117 باید وزن برخاست حدود 53000 پوند رو داشته باشه نتایج: سطح بال مرجع: 356 فوت مربع نسبت منظری بال: 1.98 بار بال: 50 پوند بر فوت مربع ضریب پسای بَرا-صفر: 0.00955 صعود: حداکثر نرخ صعود ممکن: 169.5 فوت بر ثانیه با شرایط مشابه، اف 117 حداکثر نرخ صعود 5555 فوت بر دقیقه و در نتیجه 92.6 فوت بر ثانیه خواهد داشت بررسی ممکن بودن کروز با سرعت 0.8 ماخ در ارتفاع 40000 فوت: نسبت رانش به وزن ایستا باید کمتر از 0.398 در بیاد. این مقدار 0.3799 بدست میاد، یعنی در صورت اینکه قاهر، سقف پرواز مطلقی در حدود 45000 فوت داشته باشه، بصورت تئوری قادر به پرواز در شرایط ذکر شده خواهد بود. بررسی ممکن بودن کروز با سرعت 0.85 ماخ در ارتفاع 40000 فوت: خب از حدود 0.8 ماخ به بالا، با توجه به اینکه نرخ ضخامت بال قاهر متغیر و بین 10 تا 7 درصد هست، وارد ناحیه افزایش ناگهانی پسای تراکم پذیری خواهد شد. محاسبه میزان افزایش پسا در این ناحیه به محاسبه نرم افزاری و تست تونل باد نیاز داره بنابراین ما در اینجا برای ساده سازی با یک فرض منطقی، افزایش پسای تراکم پذیری رو به مقدار 0.0005 درنظر گرفته، خواهیم داشت: نسبت رانش به وزن ایستا: 0.381 که کمتر از 0.398 هست که باز هم یعنی اینکه در صورت اینکه قاهر، سقف پرواز مطلقی در حدود 45000 فوت داشته باشه، بصورت تئوری قادر به پرواز در شرایط ذکر شده خواهد بود. کوچکترین افزایش سرعتی در این ناحیه پروازی، پسای تراکم پذیری رو به میزان بسیار بیشتری از 0.0005 افزایش خواهد داد. لذا بسیار بسیار بسیار بعید هست که قاهر با تسلیحات ذکر شده در ارتفاع 40000 فوتی بتونه سرعت بیشتری از 0.85 ماخ داشته باشه بررسی ممکن بودن کروز با سرعت 0.8 ماخ در سطح دریا: نسبت رانش به وزن ایستا 0.315 بدست میاد که شرط ما رو نقض نمیکنه. پس مشکلی نخواهد بود اف 117 با شرایط مشابه، حداکثر سرعت کالیبره شده kcas 545 داره. با تبدیل، رقم 0.825 ماخ بدست میاد فرود: طبق جدول 3-1 از کتاب طراحی هواپیمای راسکم 1: حداکثر ضریب لیفت فرود، محدوده ای بین 1.6 تا 2.6 رو برای تمام جنگنده ها داره. اگر ما بدترین شرایط، یعنی ضریب 1.6 رو برای فرود قاهر درنظر بگیریم: طول کل باند فرود (بر اساس تعریف far 25): فوت 1650 یا 503 متر طول حرکت روی باند پس از فرود: 868 فوت یا 265 متر تعریف باند فرود far 25: برخاست: طبق جدول 3-1 از کتاب طراحی هواپیمای راسکم 1، حداکثر ضریب لیفت برخاست، محدوده ای بین 1.4 تا 2.6 رو برای تمام جنگنده ها داره. بال هایی با نسبت منظری کم مثل بال قاهر، نسبت به بال هایی با نسبت منظری بالا، حداکثر ضریب لیفت کمتری رو خواهند داشت. پسگرایی بال هم هر چقدر بیشتر باشه این ضریب لیفت، کمتر خواهد شد. از طرفی قاهر دارای بدنه ی بَرازا (lifting body) هست. لذا حداکثر ضریب لیفت قاهر، مقدار بالایی نخواهد داشت و از طرف دیگه مقدار بسیار پایینی هم نمیشه براش درنظر گرفت علی ای حال: با ضریب لیفت برخاست 1.4: طول خیزش برخاست: 1957 فوت (596 متر) با ضریب لیفت برخاست 1.5: طول خیزش برخاست: 1825 فوت (556 متر) با ضریب لیفت برخاست 1.6: طول خیزش برخاست: 1710 فوت (521 متر) با ضریب لیفت برخاست 1.8: طول خیزش برخاست: 1517 فوت (462 متر) با ضریب لیفت برخاست 2.0: طول خیزش برخاست: 1364 فوت (415 متر) محاسبه حداکثر ضریب لیفت یک هواپیمای کامل بصورت نسبتا دقیق، کار بسیار دشواری هست، از طرفی قاهر دارای بدنه برازا هست و از طرف دیگه دارای بالی با پسگرایی یکنواخت نیست. لذا برای محاسبه تخمینی هم، در اینجا به محاسبات نرم افزاری نیاز هست اگر نظر بنده حقیر رو بخواهید، فعلا برای این نمونه از قاهر، ضریب لیفت برخاست 1.6، انتخاب منطقی هست و باید طول خیزش برخاست قاهر رو همون 1710 فوت درنظر بگیریم. گرچه باید صبر کنیم و ببینیم در نمونه نهایی از چه نوع فلپ هایی استفاده خواهد کرد. اگر طول فلپ ها بیشتر بشه و بجای فلپ های ساده، از فلپ های پیچیده تری مثل fowler یا single slotted استفاده بشه، حتی میشه ضریب لیفت رو تا 2.0 افزایش داد! اگر بخوایم قاهر رو از یک فرودگاه غیرنظامی به پرواز در بیاریم، طول کل باند برخاست (برخاست و عبور از مانعی به ارتفاع 35 فوت) حدود 2800 فوت خواهد شد. این مقدار برای اف 117، حدود 3.6 ناتیکال مایل یا 21870 فوت هست!!! مانور: با سرعت 0.8 ماخ در سطح دریا، قاهر قادر خواهد بود تا با حداکثر ضریب بار 2.455g ، گردش پایدار خودش رو انجام بده. این مقدار با رعایت تناسب برای اف 117، حداکثر 2.25g بدست میاد تصویر محاسبات: 1- 2- 3- دوستان اگر تمایل به دانستن نحوه محاسبات دارند، جلد 1 کتاب طراحی هواپیما راسکم رو مطالعه کنند با تشکر از جناب remo برای تهیه منوال اف 117 و چند جنگنده دیگه

ماکروسافت اعلام کرد، همه فناوری خود را به ارتش شریف و اخلاق مدار آمریکا تقدیم میکند سران شرکت مایکروسافت به عنوان یک غول تکنولوژی در ایالات متحده، با افزایش مخالفت کارمندان خود با قراردادهای منعقده با پنتاگون، تصمیم گرفته اند از قدرت جایگاه خود استفاده و پشتیبانی کاملی از ارتش آمریکا نمایند و از قراردادها به طور کامل حمایت کنند. براد اسمیت، رئیس این غول فناوری، در انجمن دفاع ملی ریگان، که در کتابخانه ریاست جمهوری رونالد ریگان در Simi Valley کالیفرنیا برگزار شد، گفت: مایکروسافت قصد دارد دسترسی به بهترین تکنولوژی ها ... تمام تکنولوژی هایی که ما ایجاد می کنیم را برای ارتش فراهم آورد . اسمیت همچنین به دنبال توضیح تصمیم خود گفت که شرکتش در واقع خواهان دره سیلیکونی است که آگاه است که ارتش چگونه یک سنت اخلاقی و شرافتمندانه دارد . او اذعان کرد که ارتش نباید از پیشرفت تکنولوژی جهانی در زمینه هوش مصنوعی خارج شود که برای همه و نه فقط برای جوانانی که در ساحل غربی زندگی می کنند اهمیت دارد . با این حال، او هنوز قادر به نادیده گرفتن نگرانی‌های اخلاقی مطرح ‌شده توسط کارمندان مایکروسافت که در میان مخالفت فزاینده اعضای این شرکت راجع به همکاری این غول تکنولوژی با پنتاگون بیان می شود نیست. اسمیت تصدیق کرد: در میان برخی از نیروهای کاری احساس نگرانی وجود دارد و افزود که مایکروسافت در حل مسائل اخلاقی که فن‌آوری جدید ایجاد می‌کند مشارکت خواهد کرد، با این حال، او یک کلمه درباره تغییر بالقوه سیاست‌های خود در پی نگرانی‌های کارمندانش سخنی نگفت. در واقع، کارکنان مایکروسافت نه تنها برخی نگرانی هایی راجع به معاملات سران خود با پنتاگون را ابراز کردند، بلکه آشکارا با پیشنهاد غول تکنولوژی برای پروژه نظامی آمریکا با نام JEDI مخالفت نمودند . زیرساخت مشترک وزارت دفاع یا پروژه JEDI خدمات رایانش ابری را به ارتش آمریکا ارائه خواهد کرد. با توجه به اطلاعات در دسترس عموم، هدف JEDI به روز نگه داشتن سیستم های محاسبات نظامی از طریق انتقال آنها به یک ابر بزرگ است . در یک نامه سرگشاده که در ماه اکتبر توسط تعداد نامعلومی از کارمندان مایکروسافت در سایت وبلاگ نویسی Medium منتشر شد ، کارمندان اظهار داشته اند که با این توقع که تکنولوژی های ایجاد شده توسط آنها باعث ایجاد رنج و آسیب انسانی نخواهد شد به این شرکت پیوسته اند . آنها همچنین مدیران را متهم به سوء استفاده از سیاست های هوش مصنوعی این شرکت کرده و معتقدند که هوش مصنوعی باید منصفانه، قابل اعتماد و ایمن، خصوصی و امن، فراگیر، شفاف و پاسخگوبوده و در پی یافتن منافع کوتاه مدت باشد . گوگل یکی دیگر از شرکت های بزرگ فناوری بعد از این که شاهد اعتراض شدید کارمندان خود بر سر یک پروژه مشترک دیگر با وزارت دفاع با نام Maven بود پیشنهاد خود را از برنامه JEDI حذف کرد . هدف از این برنامه ایجاد یک برنامه هوش مصنوعی بود که هدف قرار دادن حملات هواپیماهای بدون سرنشین را بهبود می بخشید ، که هشدار برخی از منتقدان را برانگیخت. آنها مدعی شده بودند که این پروژه در نهایت به هواپیماهای بدون سرنشین اجازه می دهد که اهداف خود را به طور کامل انتخاب کنند. با این حال، رئیس‌ مایکروسافت اولین کسی نیست که از همکاری‌های شرکت های بزرگ تکنولوژی با ارتش دفاع می‌کند. جف بیزوس ریاست آمازون در ماه اکتبر هشدار داد که اگر شرکت های بزرگ تکنولوژی به وزارت دفاع پشت کنند این کشور در معرض مشکل قرار خواهد گرفت . او افزود که ایالات ‌متحده یک کشور بزرگ است و باید از آن دفاع شود . او از غول‌های فن‌آوری خواست تا به مانند آمازون ، که در آن زمان شروع به پیشنهاد قیمت برای پروژه JEDI کرده بود در پشت پنتاگون قرار بگیرند . صرفاً برای میلیتاری / منبع : Russia Today

حالا زیاد کَل کَل نکنید ، یک مقدار فکر کنید ، اگر قاهر پرواز کند ، برای تیک آف به چقدر از طول باند نیاز دارد ؟؟ یک رقم مشخص را محاسبه کنید ، لازم دارم

با سلام در ابتدا میخواستم چند نکته رو در پاسخ به برخی انتقادات عرض کنم.دوستی از این صحبت کردن که ای کاش پروژه موج در همین دماوند پایان میافت.اما مایلم به این دوست عزیز و کسانی که مثل ایشون فکر میکنن عرض کنم که بد نیست توجه داشته باشید که نیروی دریایی ما جدای از بحث کیفیت در بحث کمیت هم مشکلات اساسی دارد؛ کافیست نگاهی به بزرگی ناوگان دریایی ترکیه و یا خریدهای دریایی تازه پاکستان بیاندازید تا متوجه شوید.تازه عمده همین ناوگان نه چندان بزرگ ما هم ، عمر بسیار بالایی دارند.3 ناوچه ( ناو محافظ) سبلان، البرز و الوند عمری حدود 47 سال و ناوچه های نقدی و بایاندور عمری حدود 60 سال دارند.قایق های موشک انداز کلاس پیکان هم عمری بالای 36 سال دارند.موردی که شاید علت بسیاری از دلسردی هاست همین به کار بردن لفظ ناوشکن است، حقیقت این است که سهند را چه یک " ناوچه" ؛ " ناو محافظ" یا " ناو پاسور" بنامیم اما هر چه هست ، ناوشکن نیست و نباید آن را مثلآ با رزم ناوهای کلاس اسلاوا ساخت شوروی با 64 موشک اس-300 ، 6 گتلینک AK-630 و 16 موشک ضدکشتی مافوق صوت مقایسه کرد( البته این صحبت من توجیه کننده این رونمایی بسیار بد سهند بدون رادار عصر، رادار کنترل آتش ثامن ، رادار کنترل آتش کمند و وجود 4 موشک قدیر به جای 8 فروند وعده داده شده در سال های قبل نیست).در مورد ساخت تجهیزات کاربردی تر، کافیست به آرشیو میلیتاری در سال 91 یعنی رونمایی از کاسه سازه سهند در حضور رهبر انقلاب مراجعه کنید که مطابق برنامه قرار بوده تا ناوشکن 7000 تنی خلیج فارس در سال 97 الحاق گردد!! و مسلمآ این ناوچه های کلاس موج باید تمامآ تا قبل از سال97 الحاق میشدند که خوب با توجه به وضعیت بودجه نیروی دریایی ارتش در تمامی این سال ها، این امر تحقق نیافته و شخصآ بعید میدانم تا سال 1400 هم شاهد الحاق ناو خلیج فارس باشیم.مورد بعدی انتقاد از کم بودن تعداد موشک های پدافندی سهند ( 2 فروند محراب) است.به عقیده من به اصطلاح عوام " گلوی نداجا پیش اومخونتو ( پدافند ساخت آفریقای جنوبی) گیر کرده" و این تنها یک حرکت فرمالیته برای خالی نبودن عریضه تا رسیدن به این پدافند است در غیر این صورت بعید است که نصب پدافند تلاش بر روی ناوچه های کلاس موج با توجه به توان فنی ایران؛ مستلزم این میزان از زمان( از سال 92 و رونمایی رسمی از صیاد 2) تا امروز باشد.در آخر مایلم توجه دوستان رو به نکات مثبت سهند نسبت به 2 ناوچه قبلی مثل 30 درصد رادارگریزی بیشتر، توان حمل سوخت بالاتر، وجود یک CIWS واقعی به جای توپ های فتح ( بوفورس) 40 میلیمتری منسوخ و صد البته سیستم رانش بهینه تر جلب کنم.

بسوی جنوب انتخاب تانک اصلی میدان نبرد VT4 از سوی نیروی زمینی ارتش پاکستان اسلام آباد : براساس اخبار منتشرشده ، ظاهرا" نیروی زمینی ارتش پاکستان ، تانک اصلی میدان نبرد VT4 ( قبلا" MBT3000) محصول شرکت چینی نورینکو را به منظور تامین نیازمندی ارتش این کشور به یک سخت افزار جدید زرهی انتخاب نموده است . به اعتقاد ناظران نظامی پاکستانی ، انتخاب این محصول چینی ، عمدتا" برای افزایش کمیت سازمان رزم واحدهای تانک نیروی زمینی پاکستان در کنار روند رو به جلوی توسعه کیفی آن صورت پذیرفته است . در همین راستا ، اخباری نیز در دست است که این تانک بعنوان استخوان بندی آینده واحدهای زرهی ارتش پاکستان به تایید نهایی رسیده و همزمان ، فاز نهایی توسعه تانک الخالد-2 نیز در جریان است . تانک اصلی میدان نبرد VT4 ، سومین نسل از محصولات زرهی شرکت نورینکو بشمارمی آید که درواقع گونه توسعه یافته تانک اصلی میدان نبرد الخالد ( با شناسه چینی MBT-2000) بوده و هم اکنون در سازمان رزم ارتش پاکستان مشغول خدمت است . جنگ افزار اصلی این تانک ، یک قبضه توپ 125 م.م مجهز به یک بارگذار چرخ و فلکی است . با این وصف ، ارتش پاکستان هنوز حاضر به تایید رسمی انتخاب این تانک چینی نیست و جزییات این مناقصه هنوز در پرده ای ابهام قرار دارد ، اما گزارشهایی در دست است که نیروی زمینی پاکستان حداقل 100 دستگاه از این گونه جدید را برای جبران خلاء ناشی از کمبود سخت افزار زرهی سفارش داده است . اخبار غیررسمی نیز حاکی از آن است که ارتش پاکستان VT4 را مورد ارزیابی قرار داده ، چنانکه در ششم ژانویه 2017 ، تصاویری از پرسنل رسمی ارتش پاکستان در یک مکان نامعلوم به همراه این تانک منتشر شده بود . تانک اصلی میدان نبرد VT4 ، به یک پیشرانه دیزلی خنک شونده با آب به قدرت 1300 اسب بخار ( به اعتقادبرخی منابع 1200 اسب بخار ) مجهز شده که سرعت جاده ای 70 کیلومتر در ساعت را در یک برد 500 کیلومتری بدان می بخشد. گفته می شود که ارتش پاکستان تانک اصلی میدان نبرد اوکراینی Oplot-P را نیزارزیابی نموده ، چنانکه در آوریل 2017 ، سفیر پاکستان در اوکراین ، طی یک نشست رسمی ، از اعلام آمادگی اوکراین برای فروش 100 تانک به این کشور خبر داد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

کنترل ناوهای جنگی با هوش مصنوعی و واقعیت مجازی از راه دور فناوری ای که پرسنل نیروی دریایی را قادر می سازد تا ناوهای جنگی را از ساحل کنترل کنند ملوانان نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا در آینده می توانند با استفاده از فناوری های نوین از راه دور کار کنند. فن آوری هایی مانند هوش مصنوعی و واقعیت مجازی به برخی از اعضای خدمه اجازه می دهد تا از ساحل کار کرده و بخش های کلیدی کشتی ها را از هزاران مایل دورتر کنترل نمایند . در نتیجه کشتی های جنگی می توانند نیمه اتوماتیک شده و با خدمه های کمتر در معرض آسیب های کمتری قرار بگیرند. اصول این کار به مانند کنترل هواپیماهای بدون سرنشین توسط اپراتورها از هزاران کیلومتر دورتر می باشد . ملوانانی که می توانند شغل خود را از راه دور انجام دهند، وظایفی مانند کنترل سنسورها و سلاح ها را از پایگاه هایی که در آن از آتش دشمن در امان هستند، انجام می دهند. حتی کاپیتان کشتی می تواند در ساحل باقی بماند و کشتی های خود را از پایگاه های دریایی بر روی زمین فرماندهی کند. بر اساس گزارش تلگراف ، BAE Systems ایده جدیدی را بنا نهاده که می تواند برای نیروی دریایی بریتانیا مفید واقع شود . بر این اساس بر خلاف اتاق های کنترل درون ناوها که در آن افسران معمولا نشسته اند در اتاق کنترل زمینی افسران اجازه حرکت آزادانه در سرتاسر اتاق را دارند . هواپیما ها به لحاظ منطقی اولین سیستمی بودند که از راه دور کنترل شدند . آنها به طور معمول با خدمه های کوچک دو یا کمتر پرواز می کنند و مأموریت های کوتاه پروازی را انجام می دهند که نیازی به تعمیر و نگهداری در هنگام ماموریت ندارند . اما از سوی دیگر کشتی ها توسط ده ها خدمه اداره شده که این خدمه ها صدها وظیفه مختلف را انجام می دهند و ماه های طولانی را بر روی آب باقی می مانند و اغلب فاصله صدها مایلی از ساحل دارند که به راحتی می تواند هزینه های زیادی را تحمیل نماید . پیچیدگی که استفاده از کاربری از راه دور در ارتباط با کنترل ناو توسط هوش مصنوعی و واقعیت مجازی ایجاد می شود در اینجا اتفاق می افتد (م . تنظیم فعالیت ها مابین خدمه داخل کشتی و کاربران ساکن در پایگاه زمینی). مشکل دیگری که برای خدمه واقع در ساحل وجود دارد این است که آنها باید ناو جنگی خود را بدون انتشار سیگنال های راداری و ارتباطی که نیروهای دشمن بتوانند از آنها استفاده کنند کنترل نمایند و یا ممکن است ناو دچار آسیب در بخش قدرت یا ارتباطات شود . اگر ارتباط بین کشتی و ساحل از بین رود ، وظایف پرسنل زمینی، ممکن است در در بدترین زمان ممکن انجام نشود . با این وجود BAE Systems در حال آزمایش سیستم تکمیل شده ای است که به "افسر دیده بان مسئول ایمنی کشتی اجازه می دهد در خارج از اتاق عملیات کار کند و همچنان بتواند اطلاعات تاکتیکی و سایر اطلاعات حیاتی را ببیند". این فن آوری از Hololens مایکروسافت استفاده خواهد کرد و برای اولین بار در سال 2019 در IW19 (INFORMATION WARRIOR 19) مورد آزمایش واقع خواهد شد . صرفا برای میلیتاری / منبع : Popular Mechanics

این همه داستان نوشتن برای چیه؟ اینکه ورودی هوای قاهر در زوایای حمله بالا دچار استال نمیشه؟ خوب معلومه میشه! خود مدیر پروژه اعلام کرده ورودی هوا تا زاویه حمله 26 درجه رو ساپورت میکنه اونوقت شما با تعریف لایه مرزی و استال میخوای نتیجه بگیری استال نمیکنه؟ برای دونستن اینکه کدوم جریان ها در چه زاویه حمله ای در کدوم ارتفاع و کدوم سرعت با هم تقاطع پیدا میکنن، اول با چند نفر افزار عمومی مثل fluent و... چند صد تحلیل و گزارش نوشته میشه بعد هم به همین اکتفا نمیکنن و با نرم افزارهای نظامی و در آخر با تست های تونل باد مقیاس کوچیک، ماه ها تست انجام میشه اونوقت شما بصورت کاملا چشمی در یک ثانیه متوجه شدی که در داخل ورودی هوای قاهر گردابه ایجاد میشه؟ این به کنار، اصلا فرض میگیریم ایجاد شد! گردابه در جدایش لایه مرزی تاخیر میندازه؟ چرا قوانین طبیعت رو برعکس میکنی؟ گردابه جریان رو از ناحیه آرام به آشفته تبدیل میکنه اونوقت این جریان آشفته جدایش لایه مرزی رو تأخیر میندازه؟ جل الخالق! ورودی هوای قاهر اصلا جدایش لایه مرزی نداره چون اصلا به ناحیه سرعتی وارد نمیشه که جدا کردن لایه مرزی منجر به اختلال هوای ورودی هوا بشه ---- جدای از این حرف ها میشه بنده رو از area rule قاهر مستفیض کنید و به بنده بگید چطور برای پرنده ای که از 0.8 ماخ فراتر نخواهد رفت قانون مساحت رو لحاظ کردند؟ باز هم فرض میگیریم که طراحان قاهر ابله بودند و همینطوری برای خوشگلی برای یک پرنده مادون صوت، قانون مساحت رو هم درنظر گرفتند. میشه لطف کنید و بگید چطور بصورت چشمی میشه متوجه شد که این قانون مساحت با چه کیفیتی و برای چه ناحیه سرعتی به روی قاهر اعمال شده؟

با سلام . حالا که بحثش پیش اومد ( البته باید در تاپیک قاهر گفته بشه ولی از اونجایی که تجمع در این تاپیک بیشتره پس اینجا گفته میشه ) در این پست قصد داریم تا یکی از موارد و شبهاتی که درباره قاهر مطرح شد رو نقض کنیم ! شبهه : قرار داشتن ورودی هوا روی بدنه و استال کردن موتور در زوایای حمله بالا یا high Angle of Attack . استال چیه ؟ به جدایش لایه مرزی یا boundary layer از روی سطح ( میتونه هرجایی از بدنه ی هواپیما باشه ) و تشکیل درگ فشاری یا pressure drag اصطلاحا استال گفته میشه . نمونه ای از جدایش لایه مرزی روی بال در زاویه حمله بالا و درگ فشاری ( گرداب ) تشکیل شده روی بال ( البته اینکه چرا جدایش از انتهای بال شروع شده و کم کم با افزایش زاویه حمله این جدایش به جلوی بال تغییر مکان داده ، بمونه برای بعد ) : و اما تعریف خود لایه مرزی : وقتی هوا به بدنه ی هواپیما برخورد میکنه ، بعلت تنش برشی و اصطکاک بین هوا و بدنه ی هواپیما ( سطح ) ، بخشی از هوا که از نزدیکی سطح عبور میکنه ، به بدنه هواپیما چسبیده و سرعت کمتری نسبت به هوایی که با فاصله از روی سطح عبور میکنه و اصطکاکی با سطح نداره پیدا میکنه . درست مثل زمانیکه دستمون رو با آب میشوریم و بخشی از قطرات اب بعلت لزجت به دستمون میچسبه و دستمون خیس میشه ( لایه مرزی روی دستمون ) . این تفاوت سرعت در نزدیکی سطح و دور از سطح ، چنین شکلی رو بهمون میده : در شکل بالا ، فلش هایی که طول برابر دارند نشون دهنده ی جریان ازاد هوا قبل از عبور از روی سطح هستش . با عبور هوا از روی سطح و تشکیل لایه مرزی ، همونطور که میبینیم طول فلش تغییر کرده و از کمترین طول فلش ( کمترین سرعت در نزدیکی سطح یا همون لایه مرزی ) تا بیشترین طول فلش ( بیشترین سرعت هوا که مساویست با سرعت جریان ازاد یا جریانی که عملا سرعتش بخاطر اصطکاک و لایه مرزی کم نشده ) نمایش داده شده و یک حالت u شکل به خودش گرفته . لایه مرزی به دو نوع laminar یا خطی و turbulent یا گرداب تقسیم بندی میشه که در یک جواب کلی ، لایه مرزی خطی از گرداب بهتره ! یعنی عملا یا نباید بزاریم که لایه مرزی گرداب بشه و یا باید گرداب شدنش رو به تاخیر بندازیم . در واقع وقتی از جدایش لایه مرزی صحبت میکنیم یعنی وقتی که لایه مرزی از خطی به گرداب تبدیل بشه . اما سوال اینه : لایه مرزی چه زمانی جدا میشه ؟ همونطور که گفتیم لایه مرزی رو بخشی از هوا که از نزدیکی سطح عبور میکنه و سرعت کمتری نسبت به باقی جریانات هوا داره ، تشکیل میده . با افزایش طول سطح و افزایش بیشتر اصطکاک بین هوا و سطح و افزایش گرادیان فشار ( تغییر فشا نسبت به تغییر طول ) در لایه مرزی یعنی کاهش بیشتر سرعت هوا و افزایش فشار بیشتر هوا ، به نقطه ای میرسیم که سرعت هوا در لایه مرزی کاملا صفر میشه و هوا کاملا از حرکت می ایسته ! به این نقطه میگن no slip condition و در این نقطه هستش که لایه مرزی جدا میشه و جدایشش رو به شکل یک حباب که بهش حباب جدایش یا separation bubble میگیم ، نشون میده . اما اتفاقاتی که در این حباب میفته جالبه ! ( در انجمن بغلی با اسم rubik زمانی فعالیت داشتم و تصاویر رو از اونجا فور میکنم ) : همونطور که در شکل بالا میبینیم ، از سمت چپ تصویر اگر نگاه کنیم میبینیم که لایه مرزی تشکیل شده 4 تا فلش داره ولی لایه مرزی دوم 3 تا فلش داره ! این همون no slip condition هستش و همونطور که میبینیم حباب جدایش از همین نقطه شروع شده . نقطه چین در شکل بالا در واقع ضخامت لایه مرزی رو نشون میده ( یا میشه گفت مرز بین لایه مرزی و جریان ازاد) . اتفاق جالبی که در حباب جدایش افتاده ، برعکس شدگی جریان هستش و همونطور که میبینیم با برعکس شدن جهت فلش ها در حباب شدن ، به نقطه ی انتقال میرسیم یعنی جایی که لایه مرزی از حالت خطی به گرداب تغییر حالت میده ! همونطور که میبینیم در حباب جدایش با برعکس شدگی جریان و نتیجتا گرداب شدن لایه مرزی ، برعکس شدگی جریان خاتمه پیدا کرده و جریان بعد از حباب جدایش ، کاملا گرداب هستش . نکته ای که باید گفته بشه اینه که به نقطه جدایش لایه مرزی و تشکیل حباب جدایش ، نقطه جدایش یا separation point و به نقطه ی اتصال مجددا لایه مرزی به سطح و خاتمه حباب جدایش ، نقطه اتصال مجدد با Reattachment point گفته میشه در واقع در حباب جدایش لایه مرزی از روی سطح فاصله میگیره . اگر به حالت u جریان در حالت خطی و گرداب نگاه کنیم ، میبینیم که لایه مرزی گرداب حالت u تری به خودش گرفته و به پروفایل سرعت جریان ازاد نزدیک تره ! این یعنی اینکه سرعت هوا در لایه مرزی گرداب بیشتر از سرعت هوا در لایه مرزی خطی هستش ! قبلا گفتیم که در حالت کلی لایه مرزی گرداب از خطی مضرتره ولی الان که وارد جزئیات شدیم دیدیم که گرداب مزایایی هم داره ! دوتا نکته : در حباب جدایش ، فشار بالا و اصطکاک مقدار منفی داره ! چرا اصطکاک مقدار منفی داره ؟ چون در حباب جدایش جهت جریان برعکس میشه ! مقایسه ضریب فشار ( cp ) در حباب جدایش در دو حالت گاز ایده ال ( گاز غیر لزج ) و گاز حقیقی : همونطور که میبینیم در حباب جدایش با یک افزایش ناگهانی فشار مواجه هستیم ( طبق نمودار - نقطه اوج برامدگی ، نققطه انتقال رو نشون میده ) . نمودار اصطکاک : همونطور که نمودار d میبینیم ، از ابتدا که هوا به سطح برخورد میکنه ، اصطکاک بالاست و رفته رفته با کاهش سرعت هوا در لایه مرزی میزان اصطکاک هم کم شده و شیب نزولی به خودش گرفته تا جایی که اصطکاک صفر میشه ! نقطه ای که اصطکاک صفر میشه همون نقطه ی no slip condition هستش . بعد از این نقطه عملا نمودار اصطکاک وارد مقادیر منفی شده یعنی همون برعکس شدگی جریان در حباب جدایش .و در نهایت در نقطه اتصال مجدد که برعکس شدگی جریان خاتمه پیدا میکنه و جریان کاملا گرداب میشه ، مجددا شاهد افزایش ضریب اصطکاک هستیم . اینا یکسری موارد پایه ای بود ( چون هنوز بسیاری از موارد مثل ضخامت جابجایی - ضخامت مومنتوم - تاثیر دما روی لایه مرزی - عدد پراندل - فرمولهای مربوطه و حتی جریان داخل لوله رو نگفتیم ) . پس تا اینجا گفتیم که جدایش لایه مرزی بخاطر اینه که سرعت هوا به صفر یا no slip condition میرسه . پس اگر بتونیم کاری کنیم که سرعت در لایه مرزی به صفر نرسه یا دیر تر به صفر برسه ، در واقع تونستیم جدایش لایه مرزی رو به تاخیر بندازیم . چندین راه برای کنترل لایه مرزی وجود داره از روش های سنتی تر و ساده تر مثل مکش و دمش - مولد های گرداب یا vortex generator ها تا روش های نوین تر مثل CFJ ها و غیره .. مثلا در روش مکش ، لایه مرزی به داخل حفره هایی که روی سطح تعبیه شده مکیده میشه تا لایه مرزی همچنان خطی باقی بمونه . در روش دمش یک جریان پر سرعت به روی سطح و داخل لایه مرزی تزریق میشه و سرعت جریان در لایه مرزی رو زیاد میکنه و نمیزاره که لایه مرزی به نقطه جدایش برسه ( حالت مدرن تر روش دمش در روش CFJ وجود داره ) حفره های ریز تعبیه شده روی ورودی هوای اف 22 ( مکش/دمش ) : البته در اف 22 با ایجاد فاصله بین ورودی هوا و بدنه ، از ورود لایه مرزی که از نوک جنگنده تا ورودی هوا کشیده شده و قطعا به گرداب تبدیل شده جلوگیری کردن : در واقع چون روی خود سطح ورودی هوا هم لایه مرزی داریم ، اومدن از روش مکش یا دمش روی سطح داخلی ورودی هوا که تصویرش رو پیشتر قرار دادیم هم استفاده کردند . مولد های گرداب با تولید گرداب ( خود گرداب دو نوع متصل و منفصل داره که فرض رو بر متصل بودن میزاریم چون نوع مفید گرداب ، گرداب متصل هستش ) و از اونجایی که لایه مرزی گرداب ، پروفایل سرعت u تری نسبت به لایه مرزی خطی داره ، باعث دادن انرژی به لایه مرزی شده و جدایش رو به تاخیر میندازن . حالا در قاهر از چه روش استفاده شده ؟ در قاهر طبق تصاویر نه خبری از مکش و دمش هست و نه خبری از فاصله بین ورودی هوا و بدنه ! در قاهر از یک روش ابتکاری استفاده شده ! درگ تداخلی ! درگ تداخلی یعنی وقتی هوایی که از روی سطح عمودی ( تصویر بالا ) عبور میکنه با هوایی که از روی سطح افقی عبور میکنه ، در نقطه اتصال سطح افقی به عمودی این دو هوا باهم ترکیب بشن و یک گرداب متصل قدرتمند رو تشکیل بدن و مثل لرکس در جنگنده ها ، این گرداب با تاخیر در جدایش لایه مرزی ، عملا مانور پذیری قاهر رو زیاد میکنه ! به ورودی هوای قاهر دقت کنید . سطح عمودی و افقی ! اینها تازه تنها درباره ی یک بخش از قاهر بود ! کانارد و بال و area rule و غیره مونده !!

ناکام !!!!!!!!! "به مناسبت هفتم آذر ، روز نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در خصوص شناورهای رزمی کلاس اسپرانس ( کلاس کید / کوروش ) صحبتهای ضد و نقیض فراوانی منتشر شده ، با این حال ، جالب هست که ماجرای خرید این شناورهای بسیار پیشرفته ( در زمان خود ) را از زبان فرمانده وقت نیروی دریایی ( دریابان کمال حبیب اللهی ) هم رصد کنیم : "در مورد خرید اسلحه ، متاسفانه مواقعی پیش می آمد که کشتی یا بالگردی خریداری میشد و بعد مجبور بودیم برای این تجهیزات ، استراتژی درست کنیم . یعنی درست قضیه معکوس بود . نمونه اش شاید خرید کشتی های کلاس اسپرانس بود . این کشتی های 500 میلیون دلاری ، شاید یکی دوتا برای کنترل اقیانوس هند کافی بود ولی نه 8 فروند ، روی همین اصل مجبوریم شدم ، دوتایش را کم کنم و قیمت هر کدام را که پانصد میلیون دلار بود را با ناتو صحبت کردم ، با آلمانی ها و هلندی ها که ناوشکن های ناتو را تولید می کردند که در کلاس پایین تری از اسپرانس قرار داشتند ولی با همان سیستم ها و سلاح ها و قدرت آتش ، چیزی در حدود 55 میلیون دلار برای نیروی دریایی هزینه داشت .................... " منبع : تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد ، مصاحبه با دریابان حبیب اللهی

ارتقاء آذرخش اعطای قراردادی به ارزش 130 میلیون دلار برای ارتقاء گونه اف-35 به نسخه بلوک -4 به لاکهید مارتین واشنگتن : 2 نوامبر 2018 ، وزارت دفاع ایالات متحده در جریان یک کنفرانس خبری به شکل رسمی از اعطای یک قرارداد جدید به لاکهید- مارتین برای ارتقاء تمامی اف-35 های موجود به استاندارد بلوک-4 رونمایی نمود . براساس بند های مهم این قرارداد به ارزش مالی 130,359,625 دلار ، مرحله دوم ارتقاء جتهای رزمی نسل پنج اف-35 به این مجموعه اعطاء شد . روند این بهینه سازی ها در خط تولید این شرکت در فوت ورث تگزاس صورت خواهد گرفت و انتظار میرود تا برنامه فوق در انتهای 2020 پایان یابد . براساس توافقنامه امضاء شده میان نیروی هوایی ، دریایی و سپاه تفنگداران ، هرکدام از این نیروها به ترتیب با درصدهای 13.5 ، 10.9 و 10.9 به همراه وزارت دفاع با سهم 64.7 درصد ، در این برنامه مشارکت دارند . ارتقاء آذرخش به استاندارد بلوک -4 عمدتا" نرم افزاری است و مضاف برآن ، برخی قابلیتهای جدید نظیر سامانه مدیریت جنگ افزار پیشرفته تر و همچنین نرم افزارهای ارتباطی نیز بدان افزوده میشود و این بطور مستقیم توانایی به اشتراک گذاری اطلاعات در میدان نبرد را برای ارتش افزایش خواهد داد . این جت رزمی قرار است تا در دو دهه آینده به شکل کامل جایگزین هواگردهای نسل گذشته ( سوپر هورنت ، هاریر و.. ) و در نهایت استخوان بندی اصلی نیروی هوایی حداقل 10 کشور دیگر گردد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم خیر ، انتخاب اشتباه نبود ، شیوه کار اشتباه بود . مبنا برای ایجاد یک خط تولید و یا حداقل مونتاژ قطعات CKD اتفاقاً یکی از غیر قابل تصورترین معامله های بعد از انقلاب بود ، طیف گسترده نمونه های پیش بینی شده از ترابری تاکتیکی سبک گرفته تا نسخه های گشت دریایی ، آمبولانس پرنده ، سیستم پیش اخطار هوابرد ، گونه های جنگ الکترونیک و حتی نسخه غیر نظامی ، جالب توجه محسوب می شد ولی این کار باید به تدریج صورت می گرفت که متاسفانه عزیزان فکر می کردند که صنعت هواپیما سازی ، شبیه خطوط تولید خودرو در کشور ما است و چنان شد که ملاحضه فرمودید . جالب هست که اگر الان به مطالب منتشر شده توسط بولتن وزارت دفاع و صها مراجعه کنید ، چه ادعاهایی که نشد و چه روندی که تشریح و توضیح داده نشد ولی ..... در خصوص چینی ها هم یک نکته عرض کنم ، قطعاً از قضیه خرید سامانه HQ-2 مطلع هستید و اینکه به چه شکل جتهای دست چندم خودشان را به ما قالب کردند . البته اینجا مشکل نه روسها هستند و نه چینی ها ، مشکل از خود ما است که نه استراتژی مشخصی برای نیروی هوایی داریم و نه اراده ایجاد یک روند منطقی و به دور از هر گونه پروپاگاندا و نمایشهای تبلیغاتی . قطعاً کارهای بزرگی در نیروی هوایی شده و سرپا ماندن ناوگان فعلی ، نمونه بارز این کار بزرگ هست ولی وضعیت فعلی به هیچ وجهی با تهدیدات موجود همخوانی ندارد . ضمناً اطلاع دارید که چینی ها نسبت به 30 پیش بسیار زرنگتر شدند و این ناشی از وجود یک قدرت تولید شده در داخل این کشور هست . شخصاً معتقدم که اگر سرمایه گذاری منطقی هم صورت بگیرد ، اولویت با روسهاست که سطح فناوری به مراتب بالا تری را احتمالاً پیشنهاد می کنند ( چینی ها هنوز در بخش پیشرانه و فناوری های پیشرفته ، نیازمند کمک روسها هستند و خرس بزرگ از این نیاز دارد بخوبی استفاده می کند ) . البته این نیازمند دوری مطلق از خیال پردازی و تکرار اشتباهات گذشته است . بله توانایی های ما در بخشی از حوزه ها خیره کننده است ولی این الزاماً به این معنی نیست که محصول نظیر صاعقه با هورنت مقایسه شود و یا مبنای استراتژی نظامی ما روی محصولی پایه گذاری شود که در ارزش رزمی آن شک و تردیدهای بزرگی وجود دارد . بعنوان مثال ، هوارد هیوز در طول دهه سی و چهل میلادی ، حداقل دو جنگنده رزمی / شناسایی را طراحی کرد و طبق اطلاعات منتشر شده ، ویژگی های منحصر بفردی را هم ارائه می نمود ولی آیا این محصول خوب ، الزاماً تبدیل به جنگنده رزمی خط مقدم نیروی هوایی ایالات متحده شد؟!!!! هیوز XF-11 هیوز H-1 در حالی که همزمان ، جنگنده هایی در همین کشور طراحی شده بودند که الزامات و نیازمندی های ارتش را در خصوص برد ، مهمات محمول ، پایایی رزمی و .... داشتند و تولید هم شدند و در زمان خودشان ، تبدیل به یک افسانه هم شدند ( P-51 موستانگ ) . این بخوبی نشان می هد که نخست ، پیش بینی درست و منطبق بر واقعیات صحنه رزم باید وجود داشته باشد و دوم برمبنای همین پیش بینی ها ، یک ایده پردازی صورت بگیرد و در نهایت به محصولی تبدیل شود که حداقل برای 30 سال بعنوان یک پلاتفرم پایه بتوان روی آن ارتقاء های لازم را انجام داد . شیوه ای که همه کشور ها از آن پیروی می کنند و اتفاقاً در بیشتر موارد موفق هم بودند ( این نمونه از فانتوم های دهه 60 گرفته تا گونه هایی نظیر تورنادو ، هاریر ، سوخو-22 ، خانواده میگ-29 و سوخو-27 وجود دارد ) پی نوشت : 1--پیش بینی یک برنامه منطقی ، نیازمند آن هست که دست از سر این تحلیل ها که دشمن ضعیف هست و ما قدرت بی رقیب و یکه تاز ، برداریم ، به فکرهای جدید در حوزه نیروهای مسلح میدان بدهیم ، اجازه داده شود تا تحلیل های دیگران در سطح نیروهای مسلح جریان پیدا کند ، این شکلی نقاط ضعف ما زودتر از آنچه که قبلاً بوده ، مشخص می شود و وجود این وضعیت ، بهتر از آن هست که مشکلات و ضعف ها در زمان بحران خودش را نشان دهد که آن وقت برای جلوگیری از آنها بسیار دیر خواهد بود . 2- نیروی هوایی الان باید افسر خلاق و مبتکری مثل شهید منصور ستاری را در راس خودش می دید که با اشراف تمام ، مسائل مربوط به نیرو را پیگیری می کرد . متاسفانه چرخش روزگار ، افرادی را از ما گرفت که تا حال حاضر ، جانشینی برای آنها پیدا نشده و با این روند فعلی ، پیدا هم نخواهد شد .

سلام علیکم 1- این فرموده شما درست هست و منطقی ، اما این را هم باید در نظر داشته باشید که فرودگاه های حاشیه ساحل (البته در یک عمق مشخص ) نیاز به امنیت دارند و این یعنی ایجاد برتری نسبی هوایی در فضای هوایی داخل کشور و این هم طبیعتاً یعنی وجود نیروی هوایی متعارف که فاقد ان هستیم ( البته در کنار پدافند زمین به هوای موثر ) . در نتیجه تصمیم منطقی این هست که به جای سرمایه گذاری روی طرح هایی با حداقل تاثیر گذاری یا با تاثیر گذاری نامعلوم ( که این دومی محتمل تر هست ) گزینه های منطقی تر دنبال شود . همه اینها با علم به این موضوع هست که دشمن در ابتدای ضربه ، براساس تئوری حلقه واردن ، مشت محکم خودش را شامل شلیک موشکهای کروز ، بمب افکن های پنهانکار و جتهای متعارف روی این اهداف وارد می کند . یک تجربه تاریخی : ژاپنی ها ، بعد از ورود جنگنده زیرو ( چیزی شبیه به فلسفه طراحی قاهر در خصوص یک پرنده پشتیبانی زمین پایه / دریا پایه ارزان ، سبک و کوچک ) به نبرد اقیانوس ارام ، در ابتدا موفقیتهای زیادی را در برابر جنگنده هایی نظیر پی-40 بدست اورند ولی با ظهور جنگنده های نسل بعد نظیر هلکت ، موستانگ ، پی -38 و..... نه تنها عرصه را در دریا واگذار کردند ، بلکه برتری هوایی را هم بسرعت ازدست دادند ( نتیجه اجرای تاکتیک بدون یک استراتژی درست ) . با این روند ، حداقل در وضعیت فعلی ، بدون یک پیشرانه مطمئن ، بدون وجود یک موشک هوا به هوای امتحان شده نظیر aim-9 x یا نظایر ان ، دلخوش کردن به رونمایی ، خزش و حتی پرواز و ورود به خدمت ، بیشتر شبیه به پاک کردن صورت مساله است تا ارائه یک راه حل پی نوشت : 1- به نظرم قبل از هر گونه اظهار نظر درخصوص قاهر و پیش بینی های غیر واقعی ، حداقل سناریوهای مهاجمان را با دقت بررسی کنیم . شاید تحلیل ها به واقعیت نزدیک تر شود . 2- عربستان برای خرید جت ارزان قیمت اسکورپیون دارد اماده می شود و این نشان می دهد که قاهر ، شناورهای تندرو وحتی شناورهای کلاسیک نیروی دریایی ارتش ، حتی قبل از ورود بخدمت ، یک تهدید جدی را پیش روی خودش خواهند داشت .

با سلام     ببر مالایا ( ژنرال یاماشیتا ) چنین اعتقاد دارد .....           " بــــــــــا عــــــــــــــــلاقـــــــــــه کــــــــــار کــــــنید"     به نقل از فرمانده اردوگاه اسرای بریتانیایی در فیلم " پل رودخانه کوای "

با سلام    در این تاپیک ، از شخصیتهای مختلفی ، نقل قول شد ، اما این نقل قول  از مرحوم آیت ا.... مجتهدی تهرانی ، حقیقتاً دنیایی از تجربه بشمار می رود :         آنچه  که از سَر ، گذشت ، شد سرگذشت                                         حیف ، بی دقت گذشت ، اما گذشت    تا که خواستیم یک دو روزی ، فکر کنیم                                           بر درخانه نوشتند ، درگذشــــــت        پی نوشت :   ای کاش ، قبل از انجام کاری یا نوشتن تحلیلی ، فقط 5 دقیقه در خصوص تبعات آن فکر کنیم که مصداق این عبارت نشویم ، " چرا عاقل کند کاری ، که بازآرد پشیمانی " 

دوست عزیز بحث دیرتر استال کردنه و نه اصلا استال نکردن ! فلسفه لرکس و مولد های گرداب و اسلت و غیره هم همینه . بعنوان مثال span wise ها در بال های swept back به طرف نوک بال حرکت میکنند که گشتاور عرضی بیشتری نسبت به ریشه بال تا مرکز جرم دارند و با حرکتشون در طول بال باعث افزایش ضخامت لایه مرزی و جدایش لایه مرزی در نوک بال و نهایت roll کردن هواپبما میشن با توجه به تعریف گشتاور . در حالی که در sewpt forward ها برعکسه ! یکی از دلاعلی که بالهای پیشگرا نسبت به پسگرا مانور دهی بسیار بالاتری دارند همینه . در بال های پسگرا با اضافه کردن لرکس که در واقع یک بال با نسبت منظری بسیار کم و swept بسیار زیاد هستش و گردابی که لرکس بر اساس bound vortex که طبق قانون کلوین و قانون بقا مومنتوم زاویه ای تشکیل میده ، عملا جدایش رو روی بال به تاخیر میندازه . دوست عزیز نیازی به کار کردن با نرم افزار خاصی برای دیدن جریان نیست همونطور که ۵۰ سال پیش با نرم افزار خاصی جریان رو نمیدیدند و تنها با حل معادلات به نتیجه میرسیدن . درگ انواع مختلف داره مثل درگ فشاری - القایی - اصطکاکی - تداخلی و برای سرعت فراصوت ، درگ موجی . شما میگید در ورودی هوای قاهر درگ تشکیل نمیشه ؟!!!! بیخیال مرد مومن ! لااقل جریان داخل لوله و طول توسعه یافتگی رو بخون . گرداب در عدم جدایش لایه مرزی تاثیر میزاره بعلت پروفایل u تری که داره و درگ فشاری رو کاهش میده . لااقل یکم درباره لایه مرزی مطالعه کن . گرداب دو نوع داره یکی متصل یکی منفصل . منفصل زمانیه که گرداب به مرحله گسست یا break down برسه و اثر خودش رو از دست بده ولی گرداب متصل باعث تاخیر در جدایش میشه درست همون رویه ای که مولد های گرداب و لرکس ها دنبال میکنن . درباره ورودی قاهر شگفتا !!! محدوده ی سرعت چیه ؟!!! فک کنم شما همونی بودید که میگفتید مرکز ایرودینامیک در ایرفویل وجود نداره !!! لااقل تئوری ایرفویل نازک رو بخون ! شما اول قانون مساحت رو در ظاهر ببین بعد به محل اتصال بال و کانارد قاهر به بدنه نگاه کن تا قانون مساحت رو ببینی ! تا ماخ بحرانی و Mdd رو بهتر متوجه بشی !

دوست عزیز میشه با توهین نکردن هم بحث رو جلو برد و اساسا کسی که چیزی برای گفتن نداشته باشه ، شروع به توهین کردن میکنه ! شما در پست قبل گفتین که گرداب لایه مرزی رو اشفته میکنه بنده هم اثبات کردم که خیر که اگر اینطور بود از لرکس و مولدهای گرداب برای افزایش مانور پذیری استفاده نمیشد . در واقع بحث این بود که در قاهر با استفاده از درگ تداخلی و گرداب متصلی که به وجود میاد ، عملا لایه مرزی که روی دیواره های ورودی هوا بوجود اومده رو کنترل میکنه . جدایش در نوک بال منظور wing tip هستش و نه leading edge . اینکه جدایش در لبه حمله رخ بده یا در لبه فرار به ضخامت ایرفویل بستگی داره . در ایرفویل های ضخیم جدایش ابتدا از انتهای ایرفویل یا لبه فرار شروع و با افزایش زاویه حمله ، جدایش به جلوی ایرفویل نقل مکان میکنه . در ایرفویل های نازک دقیقا برعکسه یعنی جدایش از جلوی ایرفویل شروع و با افرایش زاویه حمله ، جدایش به لبه فرار کشیده میشه . از اونجایی که طبق تئوری ایرفویل نازک برای ایرفویل متقارن ، مرکز فشار و مرکز ایرودینامیک هر دو در C/4 یا یک چهارم وتر قرار گرفتند و برای ایرفویل نامتقارن تنها مرکز ایرودینامیک در C/4 قرار گرفته و مکان مرکز فشار با تغییر زاویه حمله تغییر میکنه پس ایرفویل نوک بال یا wing tip رو نازک در نظر میگیرن تا اگر جدایش رخ داد ، درسته لیفت بشدت کاهش پیدا میکنه چون جدایش از جلوی ایرفویل شروع شده ولی هنوز aileron هارو برای کنترل هواپیما در اختیار داریم . دوست عزیز شما اولا جریان پتانسیل و جریان چشمه و چاه و جریان دو قلو و بیضی رانکین و گرداب رو بخون تا بدونی چرا اصلا گرداب تولید میشه تا نهایتا به نظریه های هلم هولتز و کلوین برسی . گرداب هم محض اطلاع شما دو نوعه یکی ازاد و دیگری اجباری . چون طبق قانون بقا مومنتوم و یا تئوری کلوین و با توجه به شرایط کوتا جوکوفسکی در صورتی که starting vortex داشته باشیم طبق قانون بقا مومنتوم زاویه ای باید یک گرداب دیگه به همون مقدار ولی خلاف جهت تشکیل بشه به اسم bound vortez که اثر همدیگه رو خنثی کنند ( طبق قانون کلوین ) . سپس گرداب bound vortex طبق تئوری ۳ گانه هلم هولتز در طول بال حرکت میکنه و نهایتا گرداب نوک بال یا درگ القایی و زاویه حمله القایی رو شکل میده . نکته : bound vortex بسته به جهت برخورد هوا به بال ، هم فرا وزش یا up wash هم فرو وزش یا down wash و هم کنار وزش یا side wash تولید میکنه . بیخی .. پس اگر میگم مومنتوم برای ریشه یابی گرداب هستش . دوست عزیز شما ابتدا درباره طول توسعه یافتگی یه مطالعه کن ( fully developted flow ) تا بتونی داخل ورودی هوا گرداب داریم یا نداریم . که همین طول توسعه یافتگی به دو نوع خطی و گرداب تقسیم میشه که در حالت گرداب ، طول ورودی کاهش میدا میکنه . در مورد نرم افزارهایی که گفتین : دوست عزیز اولا کسی نگفته که همینجوری قاهر رو طراحی کردن چراکه اگر بنا به فرمول ها باشه میتونم فرمول های مربوط به گاز کامل و ناکامل کالریک و فرایند انتروپی ثابت و فرمول های مربوط به امواج شوک و انبساطی و جریان رایلی و فانو رو قرار بدم تا بدونیم که چقد ساخت یک موشک یا پهپاد و غیره سخته . اینجا در حد بضاعت مجازی داریم روی تئوری ها کار میکنیم . از طرفی شما که دیگه از استاد دانشگاه شریف بیشتر نمیدونی که میگفت در دنیا از مدل های صفر بعدی و یک بعدی اکثرا برای طراحی یک محصول استفاده میشه . ! بنده چیزی رو به شما نسبت دادم که تو تاپیک گرداب های بال اگر سرچ کنید هنوز هست . گفتین چیزایی که درباره بال و ایرفویل و غیره میگم شما امتحانشو دادین و من هدیه های اسمانی پاس میکردم اون زمان ! خخخخ اون چیزی که سابقا درباره قاهر گفته شد صرفا مزاح بود چون نمیشد کسی که تا قبلش یک پست در انجمن نذاشته یوهو بیاد بگه معادلات euler !! درباره درگ موجی هم لطفا درباره ماهیت امواج شوک و فرایندهای ادیاباتیک ( بدون انتقال حرارت ) و نان ایزنتروپیک ( انتروپی متغیر ) و برگشت ناپذیر این امواج مطالعه کنید ( خصوصا درباره تداخل موج شوک و لایه مرزی ) تا بعدا بگیم ماخ Mdd چیه . شما میگین قاهر به ترنسونیک نمیرسه ؟! بیخیال ! الان با گوشی ام . انشالله فردا تصویر رو میزارم

دوست عزیز اینو بعنوان یک برادر کوچک تر شما بهتون میگم . اگر امروز مواردی رو در انجمن ذکر میکنم بواسطه ی ۳ سال تحقیقات فشرده شخصی و بحث هایی بود که در اون بحث ها شخصی مطلبی رو میگفت و من اطلاعاتی راجع به اون اصطلاح یا مبحث نداشتم و هیچگاه مثل شما در برابر یادگیری بیشتر مقاومت نمیکردم و سعی نمیکردم با اطلاعات اندک خودم اون مسئله رو نقد کنم و بگم نه تو اشتباه میکنی . چیزی که در شما زیاد دیدم . سعی کنید مطالب رو به صرف ترجمه یاد نگیرید تا بتونید اصطلاحات رو به زبان ساده تعریف کنید بدون از کاهش بار علمی اون مطلب . علی ایحال خوشحال شدم از اینکه باهاتون به مباحثه پرداختم ولی فکر نمیکردم واکنشتون در برابر یادگیری بیشتر اینطور باشه و مقاومت کنید . اگر عمری باشه در ادامه کار بازهم مواردی ذکر میشه و خوشحال میشم که شما و سایر اساتید هم نظر بدین . در پناه امام زمان