بسم الله الرحمن الرحیم قسمت چهارم با عرض سلام بر طبق روال گذشته تاپیک را با معرفی یکی از افسران بلند پایه نیرو های مسلح ایالات متحده آمریکا ادامه می دهیم ارتشبد استفان.جی تاوزند بیوگرافی: بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه جورجیای شمالی در سال 1982 وی با درجه ستوان دومی ارتش آمریکا پیوست . او حرفه نظامی خود را عنوان افسر فرمانده جوخه در ارتش آمریکا آغاز کرد و در همان سال او به عنوان افسر اجراییات و معاون افسر عملیاتی گردان دوم هوابرد از هنگ 505 ام پیاده نظام انتخاب شد. هنگ 505 ام پیاده نظام وی سپس در تهاجم نظامی آمریکا به گرانادا شرکت داشت و در سال 1983 به لشکر هفتم پیاده نظام به عنوان افسر عملیاتی گردان چهارم هنگ 21 ام پیاده نظام منتقل شد. هنگ 21 ام پیاده نظام وی در ادامه حرفه نظامی خود مسئولیت هایی همچون : فرماندهی گروهان چارلی از گردان سوم رنجر - معاون عملیاتی در مقر فرماندهی هنگ 75 ام رنجر - افسر عملیاتی تیپ دوم لشکر 78 ام آموزشی - فرماندهی گردان چهارم از هنگ 31 ام پیاده نظام لشکر دهم کوهستانی - فرمانده گروه رزمی خرس قطبی- فرمانده تیپ سوم ضربتی لشکر دوم پیاده نظام - افسر اجرائیات فرماندهی مرکزی - معاون فرمانده و رئیس ستاد لشکر 101 هوابرد- فرمانده لشکر دهم کوهستانی - فرمانده سپاه 18 ام هوابرد - فرمانده نیروی عملیاتی مشترک بر علیه داعش و نهایتا فرمانده فرماندهی آموزش و دکترین ارتش آمریکا. مسئولیت : وی در حال حاضر به عنوان افسر فرمانده فرماندهی آموزش و دکترین ارتش آمریکا 27000 سرباز و 11000 غیر نظامی که 21 مرکز در آمریکا با هدف تربیت سربازان نظامی تربیت رهبران غیر نظامی و توسعه و ادغام توانمندی‌ها، مفاهیم و دکترین‌ها به منظور ایجاد یک ارتش توانا و آماده اعزام به منظور پشتیبانی از توانمندی رزمی مشترک مشغول به کار اند . تصاویر پ.ن : 1. امیدوارم لذت برده باشید مثبت فراموش نشه .... 2. ایشون در اصل زاده ایالت باواریای آلمان هستند و به فرزند خوندگی یک خانواده آمریکا در سال 1953 در اومدن . 3. ایشون یکی از جدی ترین کاندید های پست ریاست ستاد ارتش هستند و..... با تشکر صرفا برای میلیتاری ترجمه : amirhosaingh بن پایه : 1.https://en.wikipedia.org/wiki/Commanding_General,_United_States_Army_Training_and_Doctrine_Command 2.https://en.wikipedia.org/wiki/United_States_Army_Training_and_Doctrine_Command 3.https://en.wikipedia.org/wiki/Stephen_J._Townsend

بسم الله الرحمن الرحیم هفدهم سپتامبر 2010 بود که ژاپن با انتشار استراتژی جدید نظامی خود نخستین «نشانه های جدی» برای خروج از «انزوای نظامی» را نشان داد. ژاپن برای این استراتژی نظامی، رقمی بالغ بر 280 میلیارد دلار برای پنج سال (2010 تا 2014) اختصاص داده و اعلام کرد قصد دارد در این سال ها مواضع دفاعی خود در جنوب و غرب این کشور(مناطق مرزی چین) را تقویت کرده، روی پروژه های موشکی بالستیک سرمایه گذاری کند. در این استراتژی همچنین بر گسترش روابط با همپیمانان کلیدی از جمله آمریکا و افزایش شمار زیر دریایی‌ها و .... تاکید شده است. اکنون در سال 2014 هستیم و نزدیک به 5 سال از انتشار این استراتژی می گذرد که خبر می رسد، ژاپن برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم اعلام می کند ضمن شرکت در عملیات نظامی برون‌مرزی، به دنبال فروش تجهیزات نظامی در بازارهای بین المللی است. حضور ارتش ژاپن در عملیات جنگی برون مرزی نیز به رغم مخالفت‌های گسترده مردمی و محدودیت های قانونی گویا در حال عملیاتی شدن است. شاهد این ادعا اظهارات اخیر شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن است که اخیرا از داشتن یک «ارتش قدرتمند» سخن رانده و گفته این ارتش حق دارد در جنگ های بین المللی حضور داشته باشد. طبق اعلام مقامات ژاپنی، این کشور در تلاش است محدودیت‌های قانونی در زمینه صادرات سلاح را نیز برداشته و به بهانه های مختلف از جمله گسترش فعالیت های اقتصادی، به جرگه صادرکنندگان تجهیزات جنگی بپیوندد و از قرار معلوم، آمریکا نخستین بازار ژاپن در این عرصه خواهد بود. قانون اساسی ژاپن در سال 1947 نوشته و با فشار نظامیان آمریکایی‌ها به این کشور تحمیل شده است. طبق این قانون، ژاپن اجازه داشتن «ارتش» به معنی مصطلح آن را ندارد و در مقابل می تواند نیروهای محدود نظامی موسوم به «نیروهای دفاع از خود» داشته باشد. البته بخشی از این محدودیت ها در ماه آوریل سال جاری( اواخر فروردین) برداشته شد و به احتمال قریب به یقین اواخر ماه جاری میلادی تصمیم نهایی در این زمینه نیز اتخاذ خواهد شد. اما سوالاتی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا ژاپن حقیقتا به دنبال خروج از انزوای نظامی و احیای امپراتوری سابق است؟ موضع کشورهای غربی، چین و کشورهای آسیایی و همسایه به این تغییر استراتژی چگونه خواهد بود؟ به نظر می رسد، لا اقل بخشی از پاسخ این سوال را باید در روحیات خاص ژاپنی ها و در تاریخ این کشور جست و جو کرد. در طول تاریخ، برخي آيين ها و اعتقادات خاص مذهبي، همواره زمينه رشد افراط گونه روحيات ملي گرايانه و صد البته نظامي گري ژاپني ها بوده است. مقامات نظامي ژاپن به خصوص در دهه30 تحت تاثير فيلسوفي با نام «تويوما» به شدت اعتقاد داشتند كه خداوند ملت ژاپن را برگزيده و يكايك مردم اين كشور موظفند براي ايجاد «ژاپن بزرگ» بكوشند. براساس آيين معروف «شينتوي پاك» نیز امپراتور ژاپن خداي تمام دنيا معرفی شده و ملت ژاپن نيز «مأموريت» دارد سايرين را تحت هدايت بي چون و چراي این امپراتور درآورد. بحران شديد اقتصادي دهه 30 ژاپن نیز بر دامنه اين اعتقادات افزود و رشد شديد احساسات ملي گرايانه ايده توسعه ارضي و ايجاد جامعه بزرگ به زعامت ژاپن را در بين توده مردم اين كشور لازم و واجب نشان داد. ژاپن با چنین زمینه های تاریخی پس از پایان جنگ جهانی اول توانست یکی از پنج قدرت بزرگ نظامی و صنعتی جهان شده و در «شورای جامعه ملل» آن زمان، صاحب کرسی دائم بود. این کشور در همان ماه های نخست جنگ جهانی دوم توانست حدود 50 میلیون کیلومتر مربع از کره زمین(یک ششم جهان) را تحت استیلا و کنترل خود درآورد. اما به دنبال حملات ناجوانمردانه اتمی آمریکا، از حرکت باز ایستاد. البته نباید فراموش کرد، عده ای نیز معتقدند، ژاپن پیش از حمله اتمی آمریکا به این کشور شکست خورده بود و آمریکا با حمله به این کشور خواست هژمونی خود را به جهانیان تحمیل کند. این کشور به هر حال پس از جنگ جهانی دوم دیگر اجازه داشتن ارتش به معنی مصطلح امروز و اختیارات کامل را نداشت و خود نیز با وضع قوانینی، محدودیت هایی در ابعاد بین المللی حوزه نظامی وضع کرد. اما اکنون رشد اقتصادی بالا این کشور را از شرایط اسفناک پس از جنگ جهانی خارج کرده است و شرایطی که این کشور را به انزوای نظامی کشاند، دیگر وجود ندارد! پاسخ دومی نیز برای تحلیل چرایی اتخاذ چنین رویکردی از سوی چشم بادامی ها وجود دارد و آن چیزی نیست جز منافع اقتصادی و سیاسی. «جان ميرشاير» صاحب نظريه «رئاليسم تهاجمي» می گوید، قدرت‌هاي بزرگ هميشه مترصد فرصتي هستند تا قدرت خود را در برابر رقبا فزوني بخشند. وي سپس جمعيت و ثروت را به عنوان «پايه‌هاي اصلي قدرت نظامي» تعريف و تصريح مي كند چنانچه كشوري داراي اين مولفه ها باشد، فرصت لازم براي خروش مقابل قدرت ها را به دست آورده است. با توجه به مولفه هایی که در جامعه امروز ژاپن دیده می شود، هیچ بعید نیست که این کشور واقعا قصد خروش مقابل سایر قدرت‌ها را داشته باشد. ژاپن اگر چه به لحاظ سیاسی، استقلال لازم را هنوز کسب نکرده و مانند بسیاری از کشورهای غربی دیگر، پیرو سیاست های آمریکا است؛ اما این کشور حداقل در بعد نظامی، تحرکات جدی از خود نشان داده است. وجود پایگاه های متعدد نظامی آمریکا در ژاپن، همواره هزینه‌هایی برای توکیو داشته و این کشور با وجود تقاضاهای زیاد مردمی، هرگز نتوانسته آمریکایی ها را از این کشور بیرون کند. این ناتوانی حتی بعضا باعث سقوط رهبران این کشور شده، همان طور که گاهی شعار علیه حضور نظامی آمریکا، باعث روی کار آمدن رهبرانی در این کشور شده است. «یوکیو هاتویاما»، نخست وزیر اسبق ژاپن با شعار جمع آوری پایگاه‌های نظامی آمریکا بود که توانست بر رقیب قدرتمند خود پیروز شود. اما همین فرد به دلیل ناتوانی در عمل به وعده انتخاباتی اش، خرداد ماه سال 89 استعفا کرد و جای خود را به «نائوتو کان» داد. «کان» نیز ماه ها جرئت نکرد راجع به پایگاه های آمریکایی که یکی از قدیمی‌ترین و بزرگترین مشکلات مردم کشورش است، صحبتی به میان آورد. بنا بر این به نظر می رسد، ژاپن هنوز پیشرفتی را که در حوزه اقتصاد کسب کرده، در حوزه سیاسی به دست نیاورده است. «اقتصاد» نیز می تواند یکی از انگیزه های قوی برای ژاپنی ها جهت ورود جدی به عرصه نظامی باشد. ژاپن کشوری است که در حوزه اقتصادی جایگاه ویژه ای دارد. تولید ناخالص ملی ژاپن نزدیک به 6 تریلیون دلار و جمعیت این کشور نیز حدود 128 میلیون نفر است. دو فاکتوری که به اعتقاد «میر شایر» برای خروش کافی است! همین چند سال پیش بود که خبر رسید، غول خودروسازی آمریکا یعنی جنرال موتورز، جای خود را به تویوتای ژاپن داده است. آمریکا امروز خود یکی از واردکنندگان اصلی محصولات ژاپنی است. ژاپن در عرصه تکنولوژی و تجهیزات الکترونیکی نیز یکی از پیشرفته ترین کشورهای دنیا است. کشوری با چنین مختصات اقتصادی و جمعتی طبیعتا نمی تواند خود را محصور نگاه دارد. بنابر این ورود ژاپن به فاز صادرات تجهیزات نظامی را می توان از این منظر به تحلیل نشست.

سامانه درخت جنگی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، در پاسخ به استفاده روسها از سامانه تشخیص دوست از دشمن (IFF) با شناسه SRO-2 که پیش از این در جریان جنگ 1967 توسط نیروی هوایی اسراییل از روی میگهای ساقط شده عربی به غنیمت گرفته شده بود ، یک جستجوگر و یابنده IFF را توسعه دادند که بعدها در جنگ ویتنام و همچنین جنگ ایران و عراق ، با موفقیت درخشانی مورد استفاده قرار گرفت . این سامانه جدید با شناسه AN/APX-80 یا به اصطلاح فنی "سامانه درخت جنگی" می توانست سیگنالهای ترانسپاندرهای IFF روسی را خوانده و سمت و جهت آن را بادقت وصف ناپذیری مشخص نماید . از آنجایی که سامانه های دفاع هوایی روسی فروخته شده به کشورهای خاورمیانه و شرق آسیا از فرستنده های یکسانی استفاده می کردند ، کاربران این فناوری ( ایالات متحده در دهه 70 و در خاورمیانه،نخست IAF و سپس IRIAF ) برتری اطلاعاتی بسیار باورنکردنی را در اختیار داشتند . این مساله بخصوص ، برای نیروی هوایی ایران ، ارزش بسیار زیادی دربرداشت . کار اصلی این سیستم در ترکیب با رادار جنگنده- بمب افکن اف-4 این بودکه به خدمه اثبات کند که هدف راداری روی اسکوپ ، قطعا" جت حریف ( میگ یا سوخو) است . بدین ترتیب ، خلبان فانتوم می توانست بدون تشخیص چشمی و با اطمینان کامل از اسپاروها استفاده کند . این سیستم در دو حالت فعال و غیرفعال ، قابل استفاده بود ، بدین معنی که با خوانش سیگنالهای فرستنده های فعال IFF دشمن و ارسال یک سیگنال شناسایی ، فرستنده IFF دشمن را بحالت غیر فعال درآورد . فانتوم های مجهز به این سیستم ، نه تنها توانایی تشخیص سیگنالهای IFF دشمن را داشتند ، بلکه قابلیت شناسایی رهگیرهای دشمن را حتی درصورت دیده نشدن در رادار در اختیار می گرفتند . این امر به ویژه در زمان اجرای عملیات در عمق خاک دشمن از اهمیت بسیارزیادی برخوردار بود ، چرا که توانایی دوری از مسیرهای عبور رهگیرهای دشمن برای خدمه فانتوم های مهاجم فراهم می گردید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

به نام خدا باسلام به دوستان عزیز Oshkosh L-ATV L-ATV و یا خودروی زرهی تاکتیکی سبک ، توسط شرکت Oshkosh با یک سرمایه گذاری خصوصی به منظور رقابت برای ساخت خودروی زرهی تاکتیکی سبک برای تامین نیاز ارتش ایالات متحده (JLTV) توسعه داده شد. این برنامه جدید که با هدف جایگزین کردن بخشی از ناوگان خودروهای زرهی سبک قدیمی HMMWV در خدمت ارتش ایالات متحده و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده است. توسعه Oshkosh L-ATV در سال 2006 شروع شد و در سال 2011 این شرکت طی قراردادی 22 نمونه L - ATV را برای تست و ارزیابی تحویل داد . L-ATV برای ماموریت های گشت زنی و شناسایی طراحی شده و درعین سبک بودن دارای سطح مناسبی از حفاظت در برابر انفجارهای کوچک است. در حال حاضر دو نوع از این خودرو که یکی با دو صندلی برای حمل بار و نوع دیگر با چهار صندلی برای حمل نیرو ساخته شده است . این خودرو می تواند به مسلسل های 12.7 یا 7.62 میلی متری یا نارنجک انداز 40 میلی متری نیز مجهز شود. این خودروی زرهی سبک دارای موتور دیزلی توربوشارژ است اما می توان موتور دیزل الکتریک هیبریدی را روی آن نصب کرد. Oshkosh L-ATV را می توان با هلیکوپتر شینوک یا هواپیمای باری هرکولس c130 حمل کرد . مشخصات : کشور سازنده : ایالات متحده آمریکا صندلی : 4 تا 6 نفر ، ظرفیت : حمل بار 1.6 ~ 2.3 تن ، بیشترین سرعت : 120km/h ، برد : 640km مانور : شیب 60٪ ، شیب های جانبی 40٪ ، گام عمودی ~ 0.5 متر ، عبور ازگودال ~ 0.5 متر، عبور از آب تا 1 متر منبع : http://www.military-...shkosh_latv.htm

بسم الله الرحمن الرحیم عملیات طوفان صحرا در سال 1991 درس های بسیاری برای کشورهای مختلف جهان در بعد نظامی داشت. خصوصا سنجش توانایی کشورهای مختلف از توان خود در جنگی نابرابر! در این میان کشورهایی نظیر ایران و روسیه چین با وجود اختلافات زیاد در توان نظامی دارای وجه مشترک بسیار جالبی میباشند پاسخ به این سوال که توان دفاعی و تهاجمی این کشورها در برابر ائتلاف گسترده از قدرت های جهان و در راس امریکا تا چه میزان قدرت تقابل وپاسخگویی دارند؟ وایا تکیه بیش از اندازه به توان پدافند هوایی جوابگوی قدرت تهاجمی طرف مقابل هست یا خیر؟ در این نوشته قصد بررسی توان پدافندی عراق داریم نگاهی دقیق تر به توانایی های این کشور در گسترش و بسط یکی از مهمترین بازوهای نظامی اش بعد از جنگ 8 ساله با ایران. قدرت پدافندی عراق در طول جنگ با ایران مانند سایر بخش های نظامی این کشور شاهد رشد کمی وکیفی مناسبی بود که عموما با بهره بردن از سامانه ها و اموزش های شوروی و در برخی موارد کشورهای اروپایی مانند فرانسه به دست امده بود. عراق دارای 14 گردان کنترل و هشدار بود که سامانه های راداری و نظارتی و به طور کلی اسمان این کشور را کنترل میکردند. چیزی در حدود 60 رادار کنترل هوایی و هشدار اولیه و 22 مرکز کنترل هوایی و 25 مرکز که با 610 گروه اسمان این کشور را به صورت اپتیکی و چشمی نظارت میکردند.و البته سخن از 14 مرکز سری نظارتی نیز در میان است. بعد از پایان جنگ با ایران دارایی های عمده پدافندی عراق شامل : 40-50 سامانه میانبرد سام-3 20-30 سامانه میانبرد سام-2 50-55 سامانه میانبرد سام-6 50 سامانه کوتاه برد سام-8 در قالب یک گردان 100 سامانه کوتاه برد سام-9 ده ها سامانه کوتاه برد سام-13 100 سامانه کوتاه برد رولند در قاب 4 گردان 15 سامانه کوتاه برد کروتال تعدا زیادی توپ دفاع هوایی خودکششی شیلکا تعداد محدودی سامانه میانبرد هاوک غنیمتی از کویت در کنار این سامانه های میانبرد و کوتاه برد عراق از طیف گسترده ای از رادارهای هشدار اولیه نیز استفاده میکرد. رادارهای P-15 وP-15M وP-12 و P-14 از شوروی و رادارهای فرانسوی تایگر TRS-2100 وTRS-223در مجموع این رادارها اطلاعات نسبتا مناسبی برای سامانه های دفاع هوایی عراق مهیا میکردند. رادار p-15 که برای کشف اهداف در ارتفاع پایین استفاده میشد و در اصل شوروی ان را برای پشتیبانی از سام-3 خود طراحی کرده بود اما عراقی ها از ان برای پشتیبانی از سامانه های خودیSA-6 و SA-9 وSA-8 و حتی رولند استفاده میکردنددر کنار این رادار عراقی ها از رادار P-15M که خود اشتراکات زیادی با رادار p-15 داشت برای جستجو در ارتفاعات نسبتا بالا استفاده میکردند.و حتی در بعضی از مناطق این دو رادار را در کنار هم استفاده میکردند. رادار انالوگ p-12 که در اصل برای پشتیبانی از سامانه سام-2 استفاده میشد که با حداکثر برد 270 کیلومتر و قدرت کشف اهداف با سطح مقطع راداری پایین از رادارهای خوب ارتش عراق بود.البته عراق نسخه به روز این رادار یعنی P-12M را در اختیار داشت که از قدرت تغییر فرکانسی در باند 30-300 مگاهرتز بهره میبرد و با قابلیت پرش خودکار فرکانسی قابلیت دفع نسبی حملات الکترونیکی دشمن را نیز داشت. اما پیشرفته ترین رادار عراقی ها رادار سه بعدی TRS 2230D که از فرانسه خریدرای شده بود این رادار برخلاف رادارهای دیگر عراق از تکنولوژی ارایه فازی بهره میبرد و بردی در حدود 370 کیلومتر نیز داشت و حتی قادر به کشف هدفی با سطح مقطع رادری 2 متر مربع در فاصله تقریبی 300 کیلومتر بود! این رادار از اخرین فناوری های غربی در بحث جنگ الکترونیک و جمینگ برخوردار بود. بر طبق برخی منابع عراق 6 رادار از این نوع را در اختیار داشت که در قالب مرکز کنترل مرکزی فرانسوی KARI فعالیت میکردند(عکس کلمه فرانسوی irak عراق) پایان بخش-1 پ.ن : در این نوشتار از ذکر جزئیات ریز رادارها و سامانه ها به دلیل طولانی شدن بیش از اندازه و خستگی خواننده خودداری شده است. منابع https://www.globalsecurity.org/military/world/iraq/air-defence.htm https://www.globalsecurity.org/military/world/iraq/air-defence-equipment.htm http://www.ausairpower.net/Analysis-ODS-EW.html

با سلام سخن ژنرال چهار ستاره آمریکایی کالین پاول در رابطه با موفقیت : "هیچ رازی در موفقیت نیست {موفقیت} نتیجه آماده سازی سخت کوشی و یادگیری از اشتباهات {شکست ها } است " با تشکر

این آزمون و این کنکور برای ملت قرار کی تموم بشه بچه های انقلاب الان دیگه تو سن میان سالگی خودشون هستند نمونه اش خودم پس بالاخره کی باید روی ثبات آرامش و آسایش رو ببینیم هنوز صف گوشت و مرغ و شکر ..هنوز گرانی .. هنوز کمبود فلان چیز و فلان جنس هنوزبیکاری هنوز خونه اجاره ایی تا کی ما باید آزمون بشیم و مسیولین خطا کنند پس زندگی عادی کرامت انسانی ما کجاست چرا همه دنیا با ما مشکل دارند واقعا مال تو این چهل هیچ اشتباهی نکردیم ؟تعریف کنونی ما از منافع ملی غلط نبود ؟.عمق استراتژیکمون رو غلط انتخاب نکردیم؟اشتباه یار گیری نکردیم؟از مسیولینمون قدیس ساختیم و با این اشتباه مهلک جرات کوچکترین نقد و مطالبه ایی رو از خودمون سلب کردیم ما بجز مبارزه با داعش خیلی چیزهای دیگه ایی هست طلبکارش باشیم

مارکر Маркер "مارکر" نمونه جدید ربات های رزمی ارتش روسیه است. با توجه به ویدیو منتشر شده از عملکرد مارکر می توان نتیجه گرفت ابعاد این ربات رزمی بسیار جمع و جور است. ارتفاع این ربات رزمی حدود 160 سانتی متر به نظر می رسد که برای یک ربات رزمی ارتفاع مناسبی است. در نتیجه این ربات رزمی می تواند در مناطق جنگلی و یا مناطق شهری به راحتی مخفی شود و به عملیات خود بپردازد. سلاح استاندار این ربات رزمی یک مسلسل 12.7 میلی متری NSV و دو راکت انداز ار پی جی -26 است. یکی از ویژگی ها قرار داده شده در ربات مارکر امکان مشخص کردند اهداف با کمک یک دستگاه هدفگیری است که بر روی سلاح سریازان پیاده نظام سوار می شود. در حقیقت سربازان پیاده نظام می توانند با کمک این دستگاه هدف گیری در میدان نبرد به اپراتور ربات رزمی کمک کند تا اهداف را به سرعت بیاید تا زمان یافتن اهداف در میدان نبرد کاهش یابد. ربات رزمی مارکر علاوه بر اینکه می تواند با سربازان پیاده نظام لینک شود می تواند با پهپاد ها نیز لینک شود و داده های ارسالی از آنها را برای شناسایی اهداف در اختیار بگیرد. در حقیقت مبنای توسعه ربات مارکر تعامل مشترک بین روبات های زمینی، هواپیماهای بدون سرنشین و سربازان پیاده نظام است.مارکر مجهز به چند سری دوربین است. سری اول دوربین برای کنترل ماژول رزمی است. سری دوم دوربین ها بر روی سینه شاسی ربات رزمی نصب است و سری اخر دوربین ها در پشت ماژول رزمی و در دو طرف بدنه نصب شده است. ماژول رزمی ربات مارکر که شامل مسلسل 12.7 میلی متری NSV و دو راکت انداز ار پی جی -26 است با سایت هدفگیری که برای سربازان پیاده نظام در نظر گرفته شده است می توان به شکل بر خط اهداف مورد نظر را برای ربات رزمی مارکر مشخص کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم قسمت سوم با عرض سلام بر طبق قراری که گذاشته بودیم و من مطمئن نیستم بتونم پایبند بهش بمونم امروز یک نفر دیگه از بلندپایه ترین افسران نیرو های مسلح آمریکا را خدمت شما معرفی میکنیم . ارتشبد رابرت آبرامز بیوگرافی: ارتشبد رابرت آبرامز زاده نوامبر سال 1960 در حال حاضر یکی از بلند پایه ترین افسران نیرو های مسلح آمریکا است وی در حال حاضر فرماندهی نیرو های ایالات متحده در جمهوری کره فرماندهی سازمان ملل متحد و فرماندهی مشترک نیرو هایی مسلح جمهوری کره و نیرو های ایالات متحده در کره را بر عهده دارد. او در سوابق خود فرماندهی یگان ها و فرماندهی هایی همچون : هنگ سوم سواره نظام زرهی هنگ هشتم سواره نظام برنامه ریز استراتژیک جنگ برای رئیس ستاد مشترک با منطقه مسئولیت فرماندهی مرکزی فرماندهی ارتش هفتم ایالات متحده فرماندهی مرکز ملی آموزش در فورت{قلعه} ایروین و..... او را یکی از با تجربه ترین فرماندهان نیرو های مسلح آمریکا می دانند . مسئولیت ها : وی به عنوان فرمانده سازمان ملل متحد و فرمانده مشترک نیرو های مسلح جمهوری کره و نیرو های آمریکایی حاضر در کره جنوبی در صورت بروز جنگ مسئولیت دفاع از کشور کره جنوبی و فرماندهی نیرو هایی مسلح کره جنوبی و نیرو های آمریکایی حاضر در کره جنوبی و نیرو های سازمان ملل متحد در کره را با بیش از ششصد هزار سرباز بر عهده دارد. وی در صورت بروز فرماندهی تمام نیروهای ذخیره جمهوری کره حدود سه میلیون سرباز را نیز به عهده می گیرد . تصاویر : پ.ن : 1.امیدوارم مورد توجه و علاقه دوستان قرار گرفته باشه 2. مثبت فراموش نشه 3. ادامه دارد ...... 4. دوستان ما بی خطا نیستیم ما را از نظرات خودتون بهره مند کنید و اگر اشتباهی داشتیم اشتباهات بنده را به من یادآور شوید 5. ایشون کلا از خانواده ای نظامی اومدن یکی از برادراشون ارتشبد فرمانده فرماندهی آموزشی و دکترین ارتش بوده و یکی دیگه از برادرانشون سر تیپ بوده و پدر ایشون هم رئیس ستاد ارتش بوده و نام تانک آبرامز از نام پدر ایشون بر گرفته شده با تشکر صرفا برای میلیتاری مترجم : amirhosaingh منابع : 1.https://en.wikipedia.org/wiki/United_States_Forces_Korea 2.https://en.wikipedia.org/wiki/United_Nations_Command 3.https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_B._Abrams

"عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان، اعلام کرده که برای "نشان دادن صلح طلبی"، خلبان هندی به اسارت گرفته شده را روز "جمعه آزاد خواهد کرد." عمران خان، روز پنجشنبه ۲۸ فوریه، ۹ اسفند این تصمیم را در پارلمان پاکستان اعلام کرد و گفت که سیاست پاکستان تمرکز بر تشنج زدایی است." چند ساعت پیش خلبان اسیر هندی [ Abhinandan Varthaman ] رو پاکستان آزاد کرد (محل تحویل: منطقه مرزی واگا واقع در ایالت پنجاب) --- بعیده دو طرف درگیری به سمت و سویی متمایل بشن که اتفاقات هفته پیش رو رقم زد.. به نظر فعلا جنگ رسانه ای رو پیش میبرن. مخصوصا طرف هندی

فیشبد دربرابر فالکون آیا مدعای نیروی هوایی هند مبنی بر ساقط کردن F-16 پاکستانی حقیقت دارد ؟؟ نگاهی کوتاه به قابلیتهای میگهای بروز رسانی شده هندی ( MiG-21 Bison ) بدنبال انتشار گزارشهایی مبنی بر ساقط نمودن دو فروند هواگرد هندی در 27 فوریه 2019 توسط نیروی هوایی پاکستان و به اسارت در آمدن یکی از دو خدمه هندی ، بلافاصله نیروی هوایی هند نیز مدعی شد که یکفروند جت تک موتوره فیشبد ( بیسون ) این نیرو در یک درگیری هوایی ، یکفروند جت اف-16 پاکستانی را با آتش متقابل ، منهدم نموده است . اما در حالی که مدعای نیروی هوایی هند در ابتدای امر بطور گسترده ای مورد تردید قرار گرفت ، فرمانده نیروی هوایی این کشور ، مارشال هوایی RGK Kapoor در جریان یک کنفرانس خبری تایید نمود که یکفروند جت این نیرو با موفقیت یک فروند جنگنده اف-16 نیروی هوایی پاکستان را برفراز خطوط کنترل مرزی ساقط نموده و بلافاصله تصاویر مشخصی از بقایای لاشه یک تیر موشک هوا به هوای دوربرد AIM-120C-5 نیزدرا ختیار رسانه ها قرار گرفت . مارشال هوایی RGK Kapoor با توجه به این مساله ، می توان چنین تحلیل کرد که تصاویر فوق الذکر ، شاهدی بر مدعای هندی هاست ، چرا که پیش از این نیروی هوایی پاکستان اعلام کرده بود که تمام ماموریتهای رزمی این نیرو با جتهای بومی JF-17 صورت می گیرد و فالکون ها ، هیچ ماموریت رزمی برفراز مرزهای دو کشور بر عهده ندارند . اما انتشار لاشه موشک اثبات میکند که اف-16 های پاکستانی حضور فعالی در عملیات رزمی بر عهده داشتند ( آمرام صرفا" بر روی فالکون ها نصب و استفاده می شود ) و بازیابی موشک فوق الذکر نیزتایید کننده این مساله است . صرف نظراز این موارد ، در حالی که سن ناوگان میگ-21 نیروی هوایی هند ( 1959 تا کنون ) یکی از مهمترین دلایل شک و تردیدهای تحلیلگران در مدعای نیروی هوایی این کشور در ساقط نمودن یک جنگنده به نسبت پیشرفته تر مسلح به مهمات دوربرد محسوب میشد ، نگاه دقیق تر به قابلیتهای این دو هواگرد رزمی نشان میدهد که ادعای هندی ها بسیار قابل تایید تر از آنی است که تصور میشود . کابین میگهای هندی قبل از ارتقاء ( سمت راست ) و بعد از ارتقاء ( سمت چپ ) ناظران نظامی معتقدند که همانند روند طراحی و توسعه جنگنده اف-16 از نزدیک به 40 سال قبل ( 1978) ، جت روسی میگ -21 نیز پس از ورود بخدمت در نیروی هوایی هند ، برنامه های متعدد ارتقاء و بروزرسانی را پشت سر گذاشته اند و به غیر از پیکربندی ظاهری ، تفاوت های عمده ای با فیشبدهای اولیه فروخته شده از سوی اتحاد شوروی به هند دارند . به این ترتیب ، به استثنای گونه های مشتق شده چینی از نمونه روسی (J-7) ، میگ-21 که در هند با شناسه BISON نیز شناخته میشوند ، شاید یکی از بروزترین جتهای رزمی در عصر کنونی بشمارمی آیند . بنابراین ، در حالی که فیشبدهای اولیه ، هم اکنون در رده جتهای منسوخ و از رده خارج قابل طبقه بندی هستند ، ناوگان میگهای هندی ، یک استثنای عجیب در این میان خواهند بود . پاد اخلاگر عبری EL/L8222 ( تصویر بالایی ) مرجع کاتالوگ شرکت سازنده براساس اطلاعات منتشر شده ، میگ-21 نیروی هوایی هند ، هم اکنون از سامانه کنترل آتش و رادار فازاترون Kopyo ، هلمتهای مجهز به سایتهای نشانه گیر ، و سامانه های پیشرفته ارتباط داده های تاکتیکی (tactical data links) استفاده می کنند که طبق استانداردهای فعلی ، همه این ویژگی ها تنها در جتهای نسل 4 قابل شناسایی هستند . مضاف براین ، میگهای هندی با بروزرسانی های متعدد ، اکنون میتوانند موشکهای هوا به هوای برد بلندی نظیر R-27 و R-77 و حتی مهمات پیشرفته تری نظیر R-27ER را برای نبردهای فامد ( فراتر از میدان دید ) و همچنین تسلیحات به روز برای داگفایت در محدوده بصری خلبان را حمل و استفاده نمایند . یکی از مهمترین شاخصه های برجسته میگهای هندی ، و شاید قدرتمندترین سامانه مورد استفاده درآن ، غلاف اخلال الکترونیک عبری EL/L8222 محسوب میشود که دریک رزم هوایی پرشدت ، مانع از شناسایی دقیق هواگرد خودی از سوی رادارهای دشمن در فواصل دور خواهد شد ، به این معنی که در صورت بروز سناریوی درگیری در برد خارج از محدوده بصری خدمه هوایی و در مقایسه با اف-16 ، این غلاف اخلاگر ، به یک مانع جدی برای موشکهای برد بلند پاکستانی ( نظیر آمرام ) تبدیل شده و و به این ترتیب به جتهای هندی اجازه می دهد تا در فواصل نزدیکتر ، وارد داگفایت با جنگنده های حریف شوند . میگهای هندی در جریان تمرینات تاکتیکی مشترک با جتهای اف-15 سی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان یک پیکربندی سنگین تر و به مراتب پیشرفته تر از اف-16 های پاکستانی ) موفقیتهای غیر قابل باوری را بدست آورده که مایه غافلگیری و تعجب افسران ارشد آمریکایی شده و این زنگ خطری جدی برای نیروی هوایی پاکستان محسوب میشود . بنابراین ، میتوان اینگونه تحلیل نمود که با توجه به بروزرسانی های متعدد میگهای هندی و استفاده آنها از سامانه های انتقال داده تاکتیکی ، موشکهای پیشرفته تر و حسگرهای مدرن نسل چهار ، دلیلی بر ایجاد شبهه در مدعای هندی ها در ساقط کردن اف-16 پاکستانی ، وجود نخواهد داشت . از سویی دیگر ، جنگنده های F-16A و F-16C نیروی هوایی پاکستان فاقد قابلیتهای پیش گفته میگهای هندی هستند و این با توجه به کاربرد گسترده غلاف عبری در نیروی هوایی هند ، باعث خواهد شد که تحلیلگران بدین نتیجه برسند که اف-16 حریف قابل ذکری برای ناوگان بیسون های نیروی هوایی هند نخواهند بود و امید اول پاکستان ، به شکل روز افزونی به ناوگان جتهای JF-17 وابسته است . این درحالی است که نام میگ-21 همواره با درگیری های هوایی ویتنام ( و اعراب و اسراییل ) پیوندی ناگسستنی دارد ، اما بیسون های هندی ، هواگردی کاملا متفاوت نسبت به اسلاف خود ( پیشرفته تر از همتایان خود در دهه هفتاد ، هشتاد و نود میلادی ) به نظر می رسد . بعنوان مثال ، در حالی که میگهای هندی به شکل گسترده ای قابلیت حمل وشلیک موشکهای R-77 را دارند ، اف-16 های نیروی هوایی پاکستان بسیار دیرهنگام توانایی حمل وشلیک آمرام را بدست آوردند و با قرار دادن پتانسیل اخلال میگهای هندی ، عملا" شرایط برای اف-16 ( حداقل برای پاکستان ) بسیار سخت به نظر میرسد . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : 1- آنچه که واضح هست ، ناوگان بیسون های هندی ، قطعا" توانمندی های افزون تری نسبت به نمونه های قدیمی در اختیار دارند که تحلیلگران را به این نتیجه می رساند که درصورت برنامه ریزی منطقی برای ارتقاء و بروزرسانی جتهای قدیمی ، میتوان در درگیری های قرن بیست و یکم نیز به تاثیر گذاری آنها بر فضای نبرد امید داشت . 2- در خصوص روند بروزرسانی های میگهای هندی ، طبعا باید بررسی های بیشتری صورت بگیرد ، اما آنچه عیان هست و نیازی به تکرار ندارد ، اهمیت ایجاد روابط دفاعی منطقی با کشورها یا شرکتهای دارنده فناوری ( دیپلماسی دفاعی ) است که در میان مدت ، میتواند قابلیتهای تدافعی یک کشور را تقویت کندو این نیازمند توجه بیشتر تصمیم سازان دفاع کشور در سطح ارشد خواهد بود که امیدواریم بیشتر مورد توجه قرار بگیرد . 3- الحق و الانصاف قضاوت و مقایسه کنید ، تجربه رزمی نیروی هوایی هند را با تجربه 8 سال رزم فرسایشی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، یعنی عزیزان ما در ستاد کل نیروهای مسلح ، حتی توانایی تهیه کلاه های پروازی به روز شده برای نیرو را ندارند ؟!!!!!!

تلاش برای تشنج زدایی ؟؟!!!! چرا نیروی هوایی هند پایگاه های خط مقدم هوایی با پاکستان را صرفا" با جتهای قدیمی مجهز نموده ؟ تنش های مرزهای میان هند و پاکستان ، پس از انجام عملیات تروریستی توسط گروهکهای مستقردر خاک پاکستان ، به مرحله درگیری نظامی تبدیل شد و ظاهرا نیروی هوایی پاکستان در عین غافلگیری موفق گردید دوفروند هواگرد رزمی نیروی هوایی هند را سرنگون کند که یکی از این دو هواگرد ، یکفروند جنگنده میگ -21 هندی بشمارمی رود که توسط آتش جتهای JF-17 بلاک 2 پاکستانی منهدم گردید . براساس گزارشهایی که تاکنون منتشر شده ، یک خلبان کشته و دیگری به اسارت ارتش پاکستان درآمده ، از سویی دیگر ، نیروی هوایی هند نیز مدعی است که حداقل یک فروند جنگنده اف-16 نیروی هوایی پاکستان نیز براثر آتش متقابل ( احتمالا میگ -21) نیز ساقط نموده ، هر چند پاکستانی ها مدعی اند که عملیات رزمی در مرز با هند صرفا" با تاندرها صورت می گیرد و هیچ فالکونی در وضعیت رزمی قرار ندارد . شاید یکی از برجسته ترین جنبه های رزم نیروی هوایی هند ، استفاده از فناوریهای شرقی و غربی بصورت ترکیبی ، با هدف ایجاد برتری هوایی در برابر پاکستان و چین باشد . بعنوان مثال ، در صف نخست قابلیتهای تهاجمی این نیرو ،؛ جتهای تک پیشرانه توانمند میراژ-2000 فرانسوی قرار دارد که وقتی در اوایل دهه هشتاد میلادی ، وارد سازمان رزم این نیرو شد ، نوک قله فناوری هوایی برای این کشور محسوب می گردید و هنوز به صورت قابل توجهی برتر از جتهای تاندر بلاک2 مسلح به موشکهای PL-12 و فالکون های مسلح به مهمات هوا به هوای AIM-120C به نظر میرسد . در این رده ، دومین سخت افزار موجود در نیروی هوایی هند ، جتهای میگ-21 است و برخلاف تصورات اولیه و با توجه به برنامه های ارتقاء و بروزرسانی های متعدد بر روی این جنگنده در حوزه هایی نظیر حسگرهای پیشرفته ، سامانه های هدایت آتش و تسلیحاتی و از همه مهمتر زیرسیستم های جنگ الکترونیک ، قابلیتهای رزمی آن تفاوت چشمگیری با نمونه های خریداری شده در اواخر دهه پنجاه میلادی ( 1959 ) دارد ، تا جایی که گفته میشود در مانورهای مشترک با جتهای F-15C نیروی هوایی ایالات متحده ، ناظران از عملکرد این جت قدیمی شگفت زده شده بودند . سومین دارایی نیروی هوایی هند با توجه به وزن و سن ناوگان ، صرف نظراز جت بومی تجاس ، جنگنده های روسی MIG-23 این نیرو است . فلاگرهای نیروی هوایی هند ، یعنی آنچه که هنوز در خدمت رزمی قرار دارد ، از انواع دوسرنشینه است که بیشتر برای آموزش خلبانان جتهای میگ-27 مورد استفاده قرار میگیرد. با توجه به این موارد ، علی الظاهر ، نیروی هوایی هند ، به صورت عجیبی ، کم توان ترین بخش ناوگان رزمی خود را در برابر نیروی هوایی پاکستان ، صف آرایی کرده است . برخی ناظران نظامی براین عقیده هستند که در یک برآورد کلی ، این امکان وجود دارد که نیروی هوایی هند ، با هدف جلوگیری از تشدید تنش با پاکستان ، عمدا" بخش قدیمی تر ناوگان هوایی خود را در پایگاه های مرزی مستقر نموده ، ضمن آنکه بطور همزمان ، ناوگان جدید خود را برای جلوگیری از وارد آمدن تلفات غیرضروری ، در پایگاه های هوایی با ضریب امنیت بالاتر برای مواقع بسیار ضروری تر ، نگهداری می نماید . بعنوان مثال ، در تنش اخیر ، در حالی اولین واکنش هندی ها ، با استفاده از جتهای به نسبت قدیمی تر میگ-21 صورت پذیرفت که جتهای پیشرفته تری نظیر میگ-29 که به مهمات پیشرفته ای نظیر R-77 ( مشابه آمرام های سری سی پاکستانی و PL-12های چینی ) مسلح هستند و بلحاظ پارامترهای رزمی نظیر استفاده از سامانه های IRST ، سرعت ، ارتفاع درگیری و مانور پذیری ، در رده بالاتری از جتهای JF-17 پاکستانی قرار می گیرند ، در سازمان رزم این نیرو وجود دارند . مضاف براینکه هندی ها ، پیشرفته ترین جت رزمی جنوب آسیا (Su-30MKI) باوزنی دو برابر تاندرهای پاکستانی را بتدریج بخدمت می گیرند و این وضعیت با مسلح شدن سوخوها به موشکهای کروز هواپرتاب براهموس ، ( هر چند محدودیتهای ویژه ای برای استفاده موشکها نیز وجود دارد ) ، عملا نیروی هوایی پاکستان را در وضعیت بسیار سختی قرار خواهد داد . علرغم این وضعیت ، میتوان چنین تحلیل نمود که تنش های مرزی بین پاکستان و هند ، می تواند بصورت قابل ملاحضه ای بر راهبرد خریدهای نظامی دو کشور تاثیرگذار باشد . بعنوان مثال ، درصورتی که خبر ساقط شدن اف-16 سی پاکستانی توسط فیشبدهای هندی ، صحت پیدا کند ، به احتمال بسیار زیاد ، لاکهید در رقابت با چینی ها برای فروش تعداد بیشتری فالکون به نیروی هوایی پاکستان ، کار بسیار دشواری را در پی خواهد داشت . هر چند ، پاکستانی ها نیز چندان دست بسته نخواهند بود و در صورت افزایش درگیری های ممکن است موقعیت استقرار سامانه های دفاع هوایی HQ-16 خود را به مرزهای مشترک خود با هند در منطقه کشمیر ، نزدیکتر کنند . در نهایت اینکه ، گسترده تر شدن درگیری ، به هیچ عنوان در راستای منافع دو کشور ارزیابی نمیشود و تنها بر وخامت اوضاع خواهد افزود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

نگاهی به رفتارهای هند و پاکستان در دو روز گذشته پاکستان و هندوستان در طی سال‌ها بر سر منطقه مورد مناقشه کشمیر با وخیم ترین نوع تنش مواجه هستند و اسلام‌آباد می‌گوید که در روز چهارشنبه دو هواپیمای جنگنده هندی را هدف قرار داده و دو خلبان را دستگیر کرده است . پاکستان فورا حریم هوایی غیرنظامی خود را در واکنش به این مساله بست . در پی این اتفاق پاکستانی ها ، فیلمی از خلبان هندی منتشر کرده اند که در آن این فرد از رفتار خوب و مهمان نوازی پاکستانی ها تشکر می کند . مقامات هند این عمل را در راستای عملیات روانی پاکستانی ها تلقی کرده و از مردم هند خواسته اند تا از به اشتراک گذاشتن اینگونه فیلم ها در شبکه های اجتماعی اجتناب کنند . همچنین هندی ها بیان داشته اند که پاکستانی ها تنها یک خلبان هندی را در اختیار دارند . نخست وزیر پاکستان هم از هندی ها خواست که مسائل را از طریق گفتگو حل نمایند . مقایسه اجمالی وضعیت نظامی هند و پاکستان : هند، که دارای 1.3 میلیارد نفر جمعیت است، دارای یک ارتش متعارف با حدود 1.4 میلیون نفر سرباز می باشد . پاکستان با جمعیتی بیش از 200 میلیون نفر، حدود 650،000 نفر سرباز دارد. هر دو کشور میلیاردها دلار برای تولید سلاح های متعارف صرف کرده اند. سال گذشته پاکستان حدود 11 میلیارد دلار یا حدود 3.6 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را برای بودجه دفاعی خود هزینه کرده و به گفته موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک ، هند در حدود 58 میلیارد دلار یا 2.1 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را برای بودجه دفاعی قرار داده است. به گفته IISS، افزایش هزینه های نظامی هند، این کشور را از نظر اختصاص منابع مالی ، به پنجمین کشور جهان تبدیل کرده که بودجه آن از بریتانیا پیشی گرفته است. واکنش های پاکستان : پاکستان که دارای سابقه کودتای نظامی و و نقش پر رنگ آن بخشی از ارتش خود که با سرویس های اطلاعاتی آن کشور ارتباط نزدیکی دارند می باشد که تا حد زیادی به این مناقشه از طریق دولت غیرنظامی خود واکنش نشان داده‌ است . شاه محمود قریشی، وزیر امور خارجه، حملۀ هوایی را محکوم کرد و بدون بیان جزئیات واکنش دردناکی برای هند متصور شد . قریشی همچنین نخست‌وزیر هند ، نارندرا مودی را به بازی با ثبات منطقه‌ای برای گرفتن رای در انتخابات آتی ملی متهم نمود . عمران خان، نخست‌وزیرپاکستان ، خواهان نشست مشترک مجالس پاکستان شده‌ است . انتقاد عمومی از هند در سراسر رسانه‌های پاکستان به اوج رسیده و اعتراضات پراکنده‌ ای بر علیه دهلی‌ نو در سراسر این کشور آغاز گشته است . واکنش های هند : مقامات دولتی هند حمله هوایی روز سه‌شنبه را یک عملیات ضد تروریستی براساس اطلاعات موثق خوانده و بیان داشته اند که حمله دیگری بر ضد هند حتمی بوده است. این تنش‌ها ممکن است یک موهبت برای مودی باشد که حزب هندو ناسیونالیست او، Bharatiya Janata قصد دارد تا قدرت را در انتخابات ماه مه دوباره به دست بگیرد . این حمله هوایی ظاهرا دولت مودی را از انتقاد در مورد عدم موفقیت در ایجاد فرصت‌های بسیاری که در انتخابات ۲۰۱۴ قول داده بود ، رها کرده‌ است. رهبران احزاب مخالف برای حمایت از نیروی هوایی هندوستان واکنش هایی نشان داده‌اند. در همین حال، مودی نظر مثبت گروه قدرتمند اجتماعی ملی گرای هندو، Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) را کسب کرده ‌است. رئیس RSS، روز سه‌شنبه گفت : " حقیقت و عدم خشونت خوب است، اما جهان زبان قدرت را درک می‌کند." اما با این حال ممکن است ادامه اتفاقات به ضرر مودی و حزب او تمام شود . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه ها : Dunya News - IndiaToday.in - Associated Press of Pakistan - FreePressJournal.in

بخش اول مواد منفجره نیتروژن دار مقدمه استفاده از نیتروژن در مواد منفجره یک تناقض آشکار هست چرا که مولکول گاز نیتروژن یکی از پایدارترین پیوندها که تا حالا کشف شده است را دارد. اگر نیتروژن ماده منفجره هست پس چرا اتمسفر که عمدتا از نیتروژن هست در معرض انفجارهای ویرانگر نیست؟ چه چیزی باعث می شود که نیتروژن یک جز جادویی به حساب بیاید؟ حدود 78 درصد از هوا را نیتروژن تشکیل می دهد در هوا مولکول های نیتروژن از دو اتم تشکیل شده است که از طریق پیوند سه گانه (جز قوی ترین پیوند ها ) به هم متصل اند. این پیوند سه گانه باعث میشود که گاز نیتروژن غیر فعال باشد بدلیل اینکه شکستن چنین پیوندی بسیار سخت است.اما پیکره مواد منفجره از نیتروژن و عناصری از قبیل اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده است که از طریق پیوند های ضعیف تر به هم ملحق شده اند. بنابراین انرژی کمتری برای شکستن این پیوند ها لازم است. وقتی شکسته می شوند اتم های نیتروژن آزاد شده و از طریق پیوند های مستحکم سه گانه به هم متصل شده و پایدار می شوند. پیوند یک گانه‹ پیوند دوگانه ‹ پیوند سه گانه اما چرا این باعث انفجار میشود؟ از لحاظ ترمودینامیکی شکسته شدن پیوند نیازمند انرژی هست در حالی که تشکیل پیوند باعث آزاد شدن انرژی می شود. پیوندهای قوی وقتی شکسته و یا تشکیل می شوند انرژی زیادی تجمیع و یا آزاد می شود بنابراین انرژی کل ایجاد شده بوسیله برهمکنش، بین پیوند قوی قدیمی و پیوند جدید شکل یافته مبادله می شود. انفجار ترکیبات حاوی نیتروژن از طریق آزاد شدن انرژی عظیمی به هنگام تشکیل مولکول های نیتروژن از طریق پیوند های سه گانه(N2) اتفاق می افتد. تشکیل یک پیوند سه گانه انرژی بیشتری آزاد می کند و لازم است که سه باند یگانه نیتروژن شکسته شود . نکته اینجاست که شما پیوند های ضعیفی را شکسته و پیوند های بسیار قوی ایجاد می کنید. فاکتور دوم که باعث میشود ترکیبات حاوی نیتروژن مواد منفجره ای باشند این هست که فرم جدیدی که مولکول ها تشکیل میدهند به صورت گاز هست که سریع گسترش می یابد و موج ضربه ای (Shock wave)ایجاد می کند. موج انفجار آیا فسفر هم می تواند منفجره باشد؟ فسفر در جدول تناوبی دقیقا در گروه نیتروژن و زیر آن قرار می گیرد و بنابراین شیمی یکسانی دارند. مثل نیتروژن فسفر می تواند پیوند های سه گانه تشکیل دهد اما بسیار کمتر و کم انرژی تر از هم نوع خود، بنابراین هنگام تشکیل ، انرژی در حد اندازه های نیتروژن نمیتواند ایجاد کند. شیمی یکسان فسفر و نیتروژن مواد منفجره چطور کار می کنند؟ در قلب هر انفجار،بر هم کنش های اکسایش- کاهش هستند که ردوکس حرارت زا (exothermic redox)نامیده می شوند. برهم کنش های ردوکس واکنش هایی هستند که در آنها تبادل الکترون اتفاق می افتد. اکسایش و کاهش به تنهایی انجام پذیر نیستند. چون یک ماده نمی‌تواند کاهیده شود مگر آن که هم‌زمان ماده‌ای دیگر، اکسیده گردد، ماده کاهیده شده، عامل اکسایش است و بنابراین عامل اکسنده نامیده می‌شود و ماده‌ای که خود اکسید می‌شود، عامل کاهنده می‌نامیم. همچنین در هر واکنش، مجموع افزایش اعداد اکسایش برخی عناصر، باید برابر مجموع کاهش شماره اکسایش عناصر دیگر باشد. در مورد مواد منفجره، این معامله اکسوترمی است، به این معنی که پس از اتمام، گرما آزاد می شود. به عنوان مثال، مخلوطی از نیترات پتاسیم، کربن و گوگرد در مقادیر مناسب، به معنی باروت شناخته می شود. واکنش شیمیایی هنگامی رخ می دهد که مخلوط در معرض گرما و یا حتی یک جرقه قرار بگیرد. گونه های اکسیداسیون کربن و گوگرد هستند، در حالی که نیترات پتاسیم کاهش می یابد. این واکنش، از نظر شیمیایی، باعث انفجار انرژی در قالب گرما و نور می شود. با این حال، واکنش اکسوترمی یک انفجار را تضمین نمی کند. دلیل زنگ زدن آهن نیز یک واکنش ردوکس حرارت زا هست. کلید ایجاد انفجار فقط یک واکنش اکسترومی نیست، بلکه واکنش باید سریع باشد. زنگ زدگی، آهن را منفجر نمی کند، زیرا فرآیند بسیار آهسته و طولانی است. هنگامی که یک فرد انفجار را به صورت فیزیکی، شیمیایی یا الکترونیکی هدایت می کند، انتقال فازی از جامد یا مایع به گاز صورت میگیرد. گرما آزاد شده در واکنش، دمای این گاز را افزایش می دهد. با این حال، ماهیت سریع این واکنش به این معنی است که انتقال و در نتیجه گسترش این گاز بسیار زیاد است. یک گرم TNT تقریبا یک لیتر گاز را در ثانیه تولید می کند که افزایش هزار برابر حجم است! بنابراین، انرژی و فشار که تقریبا بلافاصله آزاد می شود، به عنوان یک موج شوک سریع که به اندازه کافی قدرتمند است که به راحتی مردم، درختان و ماشین ها را نابودکند، ایجاد میشود. ادامه دارد... منبع https://www.scienceabc.com/innovation/why-do-explosives-have-nitrogen-in-them.html

با سلام سخن ژنرال پنج ستاره داگلاس مک آرتور : "وارد شدن به جنگ بدون انگیزه لازم برای بردن آن {جنگ} اشتباهی کشنده است" با تشکر

جنگ افزار غربی برای فلانکرهای هندی برنامه ریزی نیروی هوایی هند برای تجهیز جتهای برتری هوایی Su-30MKI به موشکهای هوا به هوای ASRAAM نیروی هوایی هند ، بعنوان یکی از سه نیروی نخبه هوایی منطقه جنوب آسیا ( در کنار نیروی هوایی پاکستان و نیروی هوایی ایالات متحده مستقر در جزیره گوام / م ) از ابتدای سال 2000 میلادی تاکنون ، راهبرد نوسازی گسترده ای را با سفارش و خرید جنگنده های چند ماموریته سوخو-30 در پیش گرفته است و براساس برنامه ریزی های فعلی ،این نیرو قرار است تا با بخدمت گرفتن نزدیک به 300 فروند از این جت رزمی ، یکی از توانمند ترین ناوگان برتری هوایی منطقه را بکار گیرد. در این میان ، هر چند پیکربندی اصلی جنگنده های Su-30MKI طبق توافق بعمل آمده ، بصورت مشترک در روسیه و هند ( تحت مجوز ) تولید می شوند ، اما سامانه ها و زیرسیستم های این جنگنده در طول زمان ، به شکل مستمر ، بروزرسانی های جدیدی را بخود دیده ، تا جایی که در مقایسه با نمونه های اولیه مونتاژ شده در خاک هند ، این جت رزمی ، سامانه های اویونیک و همچنین جنگ الکترونیک پیشرفته ای را هم اکنون بصورت عملیاتی ، بخود می بیند ، ضمن اینکه جتهای فروخته شده به هند ، به جدیدترین مهمات روسی ، نظیر آخرین گونه موشکهای هوابه هوای R-77 مسلح شده و حتی برای ارتقاء این جنگنده ها ، نیروی هوای این کشور از قصد خود برای تطبیق مهمات غیر روسی ( به شکل خاص موشکهای هوابه هوای پیشرفته کوتاه برد / ASRAAM) محصول بریتانیا خبرداده است . موشک هوابه هوای بریتانیایی ASRAAM ، بنا بر تحلیل برخی از کارشناسان نظامی ، معادل موشک آمریکایی AIM-9 سایدویندر و موشک روسی ویمپل R-73 است ، که هم اکنون بعنوان یک سلاح استاندارد در خدمت ارتشهای مختلف قراردارد . این موشک گرچه بطور خاص برای درگیری های هوایی در برد کوتاه طراحی شده ، اما توانایی آن برای انهدام اهداف در بردهای بیشتر ( 25 کیلومتر و فراترازآن ) ، بدان اجازه میدهد تا با ارائه قابلیتهای بیشتر نسبت به موشکهای مشابه ، گزینه ای ایده آل برای تسلیح جتهای رزمی باشد . اما بر خلاف ظاهر پرشکوه این موشک ، قیمت نهایی تولید هر تیر موشک اسرام ، در مقایسه با نمونه های آمریکایی یا روسی ، رقم بالاتری را نشان میدهد ،اما در مقایسه با هزینه تولید آخرین گونه سایدویندر (AIM-9X) که مانورپذیری به مراتب افزون تری را در اختیار کاربر می گذارد ، پایین تر به نظر میرسد . این مساله ، سوء ظن هایی را در محافل نظامی بوجود آورده که آیا نیروی هوایی هند ، بدلایل سیاسی ، موشک ASRAAM را انتخاب نموده ، یا اینکه مختصات فنی این موشکها هستند که موجبات تمایل نیروی هوایی هند را فراهم آورده است ؟!!!! از یک نظر ، شبیه سازی درگیری های هوایی میان جتهای سوخو-30 نیروی هوایی هند و جنگنده های یوورفایتر نیروی هوایی بریتانیا ، حاکی از آن بود هواگرد گران قیمت اروپایی ، حریف چندان قابل تاملی برای سوخوهای هندی بشمار نخواهد آمد و این خود دلیلی موجه برای عدم انتخاب این جنگنده از سوی هند بود . بااین وصف ، یک جفت ( 2 فروند ) جنگنده Su-30MKI که تحت لیسانس در مجموعه صنایع هوایی هندوستان (Hindustan Aeronautics ) تولید شده بودند ، تحت یکسری تغییرات نرم افزاری قرارگرفتند تا بتوانند موشکهای بریتانیایی را حمل و تست کنند و این رویداد ، پس از ورود بخدمت جت انگلیسی/ فرانسوی جگوار ، دومین تجربه نیروی هوایی هند در تطبیق مهمات مشابه بحساب می آید . پس از تغییرات نرم افزاری ، آزمایشگاه ملی هوا- فضای هند (NAL) نیز متعهد شده است که ارزیابی های مربوط به پایداری آیرودینامیک موشک را در تونل باد مستقر در بنگلور ، به انجام رساند . بدین ترتیب ، نیروی هوایی هند ، پس از استرالیا، به دومین کاربر موشکهای ASRAAM ، تبدیل خواهد شد و این کارنامه بسیار ضعیف موشک اسرام در مقایسه با نمونه های مشابه آمریکایی و روسی را کمی تا قسمتی بهبود خواهد داد ، هر چند ، همچنان مبحث هزینه بالای تولید این موشک ، در معرض قضاوت تحلیلگران قرار دارد . پی نوشت : معنای دقیق دیپلماسی دفاعی در سراسر این سطور بوضوح قابل بررسی است. بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

ایجاد فضای بسته و محدودیت در عرصه نقد و تفسیر سیاسی نتیجه اش فراری دادن نخبگان و آماده کردن صحنه برای گروه اندک از به اصطلاح مفسرینی است که از فهم تحولات و تغییرات سریع دنیا عاجزند و البته نظراتشان در سطوح بالا تاثیر گذاره که نتیجه اش را در جامعه می بینیم!!! به قولی اینها در درک خواسته مردم ایران ناتوانند دنیا بماند!!!

    با سلام   این متن در پاییز گذشته برای مجله ی میلیتاری ترجمه شده بود که با توجه به کنسل شدن مجله به صورت تاپیک برای دوستان ارسال می شود . انشاالله که مورد توجه و استفاده ی اساتید و کاربران گرامی قرار بگیره     .............................................................................             Pegasus یک راکت هوا پایه بود که توسط صنایع  Orbital ATK ،  Orbital Sciences Corporation سابق توسعه داده شد . این راکت قادر بود محموله ای به وزن 443 کیلوگرم را به مدار لئو منتقل کند. اولین پروزا این راکت در 1990 ثبت شد و برنامه ی ان تا به امروز ، 2015 ، فعال بوده . این هواگرد شامل 3 مرحله ی سوخت جامد به همراه یک مرحله ی چها   رم اپشنال که از سوخت بدون نیاز به اکسید کننده ، monopropellant، استفاده می کند است . پگاسوس از یک هواپیمای مادر در ارتفاع حدود 40 هزار پایی لانچ می شود ، و مرحله ی اول ان دارای بال و دم است تا برا را در طی پرواز اتمسفری ان تامین کند . 3 موتور سوخت جامد Orion مورد استفاده در پگاسوس "نام اسب هرکول-با تشکر از mostafa_by" در صنایع Hercules Aerospace ، " Alliant Techsystems فعلی"  به طور ویژه برای لانچر پگاسوس توسعه یافته بود. بیشتر اجزای این موشک توسط تیمی به رهبری دکتر Antonio Elias طراحی شد، کار طراحی بال بر عهده ی Burt Rutan بود . پس از اغاز توسعه ی این موشک  سفارشات دولتی و نظامی متعددی برای ان ثبت شد . اولین لانچ موفقیت امیز پگاسوس در 5 اپریل 1990  با فرمان خلبان تست ناسا و فضانورد سابق Gordon Fullerton  در هواپیمای مادر به اجرا رسید. یک فروند بی-52 متعلق به ناسا به عنوان هواپیمای مادر در این ماموریت اجرای وظیفه کرد. در 1994 این وظیفه بر عهده ی "Stargazer" L-1011  که یک هواپیمای مسافر بری تغییر یافته بود گذاشته شد. Pegasus XL که به جهت افزایش قابلیت های حمل محموله دارای استیج های طولانی تری بود ، در 1994 معرفی شد. در پگاسوس ایکس ال مراحل اول و دوم بزرگتر شده و به ترتیب از انواع Orion 50SXL و Orion 50XL بودند ، مرحله ی فوقانی بدون تغییر باقی ماند. در این نسخه برای کنار امدن با وزن بیشتر بال مقداری نقویت شد . تولید نسخه ی پایه ی پگاسوس متوقف شد در حالی که تولید نسخه ی XL کماکان ادامه دارد . پگاسوس در هر 2 پیکره بندی معرفی شده تا 19 اکتبر 2008 ، در 40 ماموریت به پرواز درامد و از پس از ان تاریخ تا امروز نیز 2 ماموریت دیگر را به انجام رساند که از این میان 37 ماموریت موفقیت امیز به انجام رسید . این موشک قادر است تا 2 محموله ی مجزا را حمل کند.         تیم طراح  پگاسوس که رهبری ان را دکتر Antonio Elias به عهده داشت ، در سال 1991 توانست مدال ملی فناروی را از رئیس جمهور George H. W. Bush  "بوش پدر- مترجم" دریافت کند .   Function Launch vehicle Manufacturer Orbital ATK Country of origin United States Cost per launch US$56.3 million (2014) Size Height 16.9 meters (55 ft) (Pegasus) 17.6 meters (58 ft) (Pegasus XL) Diameter 1.27 meters (4.2 ft) Mass 18,500 kilograms (40,800 lb) (Pegasus) 23,130 kilograms (50,990 lb) (Pegasus XL) Stages 3 Capacity Payload to LEO 443 kilograms (977 lb) (1.18 by 2.13 meters (3.9 ft × 7.0 ft)) Associated rockets Family Air launch to orbit Launch history Status Active Launch sites Air launch to orbit Total launches 42 Successes 37 Failures 3 Partial failures 2 First flight Pegsat / NavySat 1990-04-05 19:10:17 UTC         هواپیمایی را تصور کنید که بتواند در سطح دریا با سرعت 3750 مایل بر ساعت پرواز کند و فاصله ی لس انجلس تا نیویورک را تنها در حدود 45 دقیقه بپیماید. ناسا در حال کار برای ساخت این هواپیمای اینده است که ممکن است از پنجره ی تحقیقات در دنیای هایپر سونیک راهی برای کشیدن ان به دنیای واقعی وجود داشته باشد، دنیایی در ان سوی سرعت 5 ماخ ! یکی از زمینه های این تحقیقات مهیج ، پروژه ی Pegasus Hypersonic Experiment می باشد که توسط مرکز تحقیقاتی درایدن در پایگاه ادواردز پی گیری می شود . این برنامه شامل نصب یک دستگاه جمع اوری اطلاعات glove بر بال مرحله ی اول موشک ماهواره بر هواپایه  یپگاسوس می باشد، که قادر است به سرعت 8 ماخ در ارتفاع 200 هزار پایی برسد ، درست خواندید 8 ماخ در 200000 پا !   glove بر بال راست متصل  و سطح زیرین ان را پوشانده است، از بالای لبه ی حمله تا زیر بال البته کاملا تمام سح بال را پوشش نمی دهد . این ازمایش شامل جمع اوری اطلاعاتی در این مورد است که چگونه هوا در این سرعت بر بال های پگاسوس جریان می یابد. دانشمندان به ویژه به تغییر جریان هوا بر بال ها از ملایم و صاف به جریان هایی آشفته و چرایی ان علاقه مند هستند. جریان هوا تاثیر بزرگی بر حرارتی که گریبان هواپیما را می گیرد می گذارد. جریان های اشفته ی هوا حرارت زیادی ایجاد می کنند چرا که باعث افزایش اصطکاک می شوند که می تواند هواپیما را به اتش بکشد. هواپیمای ازمایشی ایکس-15 نیز چنین مشکلاتی که به دیلیل اشفتگی جریان هوا و اصطکاک ناشی از ان ایجاد میشد را تجربه کرده بود. علاوه بر این جریان های اشفته ی هوا باعث افزایش درگ که به کاهش سرعت و ویژگی های پروازی می انجامد منجر میشود .       اطلاعاتی که دستگاه glove جمع اوری می نماید همچنین شامل اندازه گیری دما، نرخ انتقال حرارت و فشار می باشد و نیز اطلاعات مربوط به مسیر پروازی پگاسوس را نیز ثبت می کند. این ازمایش اطلاعات بسیار مهمی را بدست می اورد که در هیچ جای دیگری قابل دست یابی نیست . تونل های بادی که اینجا بر روی سطح زمین داریم نمی توانند به میزان کافی سرعت هایپر سونیک را به همرا شرایط اتمسفریک که پگاسوس با ان مواجه می شود را شبیه سازی کنند. هدف دومی که این برنامه در پی ان است ارائه ی تجربیات بسیار ارزشمند به مهندسین در زمینه ی ابزار دقیق و ازمایش کردن ادوات هایپرسونیک است. برنامه ی ازمایشی پگاسوس هایپرسونیک، یگانه راه پیش روی ناسا برای محقق شدن هدفش که دست یابی به جهش انقلابی فناوری که هوانوردی و برنامه های فضایی را مقرون به صرفه تر می کند، است. این هدف یک انقلاب در روش هایی که هواپیماها در ان طراحی، ساخته و بکار گیری می شوند ایجاد خواهد کرد       سناریوی پروازی   طبق برنامه ریزی اولین پرواز این پروژه در اکتبر 1998 خواهد بود . هدف اصلی پگاسوس در این ماموریت ، که در پایگاه کیپ کاناورال انجام خواهد شد ، در مدار قرار دادن یک ماهواره ی تجاری خواهد بود. در این ماموریت پگاسوس در حین پرواز glove را نیز به عنوان ماموریت ثانویه با خود حمل خواهد کرد که البته مداخله ای در هدف اصلی ماموریت ایجاد نمی کند. هنگامی که پگاسوس از هواپیمای مادر L-1011 لانچ شد ، گلاو به شدت اماده سازی و تجهیز شده قادر خواهد بود اطلاعات را پیرامون  پرواز در سرعت و ارتفاع زیاد گرداوری کند. سنسورهای گلاو قادر خواهند بود تا تنها برای حدود 1.5 دقیقه این اطلاعات را جمع اوری کنند ، پس از ان سوخت مرحله ی اول پگاسوس تمام می شود و همراه گلاو که به ان متصل است جدا می شود. از انجایی که گلاو قابل بازیابی نیست تمامی اطلاعات بدست امده از طریق سیگنال های رادیویی به ایستگاه زمینی مخابره می شوند. برای محیا ساختن امکان ارسال اطلاعات ، مهندسین ناسا در مرکز تحقیقاتی لانگلی یک سامانه ی اکتساب دیتا و سیستم فشرده سازی و پردازش ویژه را توسعه دادند. در ژانویه ی 1995 ، یک فروند هواپیمای اف-15 متعلق به مرکز درایدن این سیستم را در طی مجموعه ای از پرواز ها که در پایگاه ادواردز به انجام رسید ازمایش کرد.   نگاه نزدیک به بال پگاسوس و گلاو بر روی ان       Glove   برای این برنامه 2 دستگاه گلاو تولید شده ، یکی که به همراه موشک هایپرسونیک پگاسوس پرواز خواهد کرد و دیگری برای انجام تست های زمینی اختصاص داده شده است. هر دوی انها از فولاد نیکل اندود ساخته شده اند. نسخه ی در نظر گرفته شده برای تست های زمینی روی سازه ای ساخته شده از تحته 3لایی و پشم شیشه متصل شد و مجموعه ای از تست ها در 30 می 1996 روی ان انجام شد. برای به حداکثر رساندن جذب گرما ان را با رنگ سیاه رنگ زدند. در طی ازمایش ها مهندسین در لابراتوار تحقیقاتی مرکز درایدن ابتدا گلاو را سرد کردند سپس ان را در معرض حرارت قرار دادند و از این طریق حرارتی را که گلاو در طی مرحله ی اول پروفایل پروازی پگاسوس با ان دست به گریبان خواهد بود را شبیه سازی کردند. ازمایش ها نشان داد گلاو برای جان بدر بردن از حرارت شدیدی که در طی سفر با پگاسوس در سرعت 8 برابر سرعت صوت تجربه خواهد کرد ، به قدر کافی سخت جان هست. نمونه ای از گلاو که برای تست پروازی در نظر گرفته شده بود بر روی صفحه ای از چوب بالسا متصل شده  و توسط سازه ای کاهنده ی درگ که قابلیت محافظت حرارتی دارد در بر گرفته شده است، این سازه از کاشی هایی که در ساخت حفاظ شاتل های فضایی بکار می رفت ساخته شده که گلاو را با بال پگاسوس ترکیب می کند. مرکز تحقیقاتی Ames ناسا واقع در کالیفرنیا این سامانه ی حفاظت حرارتی را تامین کرده است که با عث پراکندگی گرما می شود. گلاو در تاسیسات درایدن به بال پگاسوس متصل شد ، و الحاق امن پگاسوس به هواپیمای مادرش L-1011 در تاسیسات کمپانی Orbital Sciences  واقع در پایگاه هوایی واندنبرگ در کالیفرنیا انجام می پذیرد. گلاو طیفی از سنسور ها از انواع معمول تا انواع فرکانس بالا را که قادر هستند در طی ازمایش در شرایط ویژه ی پروازی پگاسوس عملیاتی باقی بمانند را با خود حمل می کند. این سنسور ها مجموعه ای از اطلاعات از قبیل شتاب، جریان هوا، فشار، دما و کشش و تنش را در اختیار مهندسین می گذارند. تعداد زیادی از این سنسور ها در ماموریت قبلی پگاسوس در جولای 1994 مورد ارزیابی قرار گرفته بودند. ان ماموریت ثابت کرد این سنسور ها تداخلی بر جریان هوا بر روی بال پگاسوس در طی پرواز ایجاد نمی کنند و  ارتعاشاتی که سنسور ها در حین پرواز دچار ان می شوند مانع از جمع اوری اطلاعات دقیق توسط انها نمی شود.       مجموعه ی درایدن مدیریت کلی طراحی و ساخت گلاو را بر عهده دارد. این مجموعه همچنین مسئول اجرای تست های پروازی می باشد. مجموعه ی تحقیقاتی لانگلی مسئولیت طراحی ایرودینامیکی گلاو و همچنین توسعه ی سنسورها و زیر سیستم های ان است . دیگر مجموعه های ناسا که در این پروژه شرکت دارند عبارتند از : Ames، Goddard Space Flight Center، Greenbelt، MD ؛ و مرکز فضایی Kennedy  و کمپانی Orbital Sciences که سازنده ی موشک پگاسوس است ، همچنین پایگاه هوایی Vandenberg به عنوان مرکز اسمبلی قبل از پرتاب در این برنامه فعالیت می کند.   سایر تصاویر :                            //////////////////////////////////////////////////////////////   منابع : 1 2   گردآوری و ترجمه از : 7mmt شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات 

7 میلیمتری جان سلام . خدا قوّت . جای مطلبی درباره پرتابگرِ مهم و انقلابیِ پگاسوس توی سایت خالی بود . هر چند که به صورت پراکنده اطلاعات زیادی ازش در تاپیک های مختلف وجود داره .     بد نیست در همین جا توضیحی درباره آخرین وضعیت آینده کاریه راکت پگاسوس ارائه بدم .    2 ماه پیش دو کمپانی اُربیتال اِی تی کِی و گروه استراتولانچ سیستمز به توافق نهایی رسیدن که بر اساس اون ، راکت پگاسوس اکس ال به عنوان پرتابگر اصلی مورد استفاده توسط هواپیمای حامل استراتولانچ انتخاب شد .          این انتخاب به این معناست که تمامی فعالیت ها و سرمایه گزاری ها در جریان طراحی و ساخت راکت پرتابگر جدیدِ ساخت اُربیتال ای تی کی متوقف میشه و تا بازه زمانی نامشخصی ، پگاسوس تنها وسیله پرتابگر باقی خواهد ماند .    پیش بینی میشود هواپیمای حامل که توسط کمپانی اسکِیلد کامپوزیتز و طراح و مغز متفکر اصلی آن " برت روتان " در حال ساخت است ،  در سال آینده میلادی آزمایشات پروازی خودش رو آغاز کنه .                  http://www.orbitalatk.com/news-room/release.asp?prid=188 http://aerospace.vulcan.com/News/Stratolaunch-Orbital-ATK-Partnership.aspx       اینم خبری که مهدوی 3D عزیز 5 سال پیش درباره سامانه استراتولانچ کار کرده بود :   http://www.military.ir/forums/topic/18495-stratolaunch-systems-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D9%86%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D8%A7%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D9%87-%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A8%D9%87-%D9%81%D8%B6%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82-%D8%A8%D8%B2/    

      مقدمه - در یکی از روزهای سال 1906 مردی به نام «ولیهلم ویت» که یک پینه دوز دوره گرد بود ، از زندانی در آلمان آزاد شد . او 57 سال داشت و طبق حساب خودش ، تقریباً نیمی از عمر خویش را در زندان گذرانده بود . آخرین محکومیت او 15 سال زندان بجرم سرقت از خزانه داری دادگاهی در پروس شرقی بود .   ویلهلم ویت برای تامین معاش خود با دشواری های زیادی دست به گریبان بود ، از جمله اینکه اولیاء امور، شناسنامه و گذرنامه او را گرفته بودند . و بدون آن ها ، انگار که اصلاً موجودیت نداشت و هویت خویش را گم کرده بود .او بیکار بود و به سراغ هرکاری که میرفت از او شناسنامه مطالبه می کردند و اگر هم میخواست از مملکت خارج شود به دیار دیگری رخت سفر بر بندد ، برایش امکان پذیر نبود . زیرا گذرنامه ای در اختیار نداشت . به هرحال در وضع ناگواری گرفتار شده بود .   مدتی به فکر فرو رفت و سپس به تکاپو افتاد تا برای خود شناسنامه جدیدی درخواست کند ، اما اینهم کار آسانی نبود . گرفتن شناسنامه جدید ، مستلزم تشریفات زیادی بود و می بایستی از هفت خوان رستم عبور می کرد. او را به یکدیگر پاس می دادند و پیشینه نادرست او نیز مشکلی بر مشکلات دیگر افزوده بود .   در آن زمان «قیصر» بر آلمان حکمروائی داشت و شعار دولتمردان آن زمان چنین بود : «خدا ، قیصر ، ارتش» یعنی پس از خداوند یگانه ، او همه کاره بود و پس از او نیز ارتش قدرت را در دست داشت . و مقامات دولتی نیز از این سلسله مراتب سود برده خود را پس از ارتش قرارداده بودند و هرچه ظلم و ستم و جور و تعدی به ملت روا می داشتند ، کسی جرات اعتراض یا مخالفت نداشت ، ویلهلم نیز برای گرفتن ورقه هویت یا گذرنامه خود ، به میان شبکه عنکبوتی دولتمردان می افتاد . سرانجام از این وضع به تنگ آمد و تصمیم گرفت خودش کاری صورت دهد . با خود گفت : -اگر نتوانم گذرنامه یا شناسنامه را بگیرم ، لااقل کمی سربسرشان می گذارم و دلم را خنک میکنم !     ویلهلم دوم ، پادشاه پروس; امپراتور آلمان ، این ماجرا در زمان سلطنت ویلهلم اتفاق افتاده است   او آدمی باهوش و زرنگ ، یا تبه کاری ورزیده و ماهر نبود ، زیرا بیشتر برنامه هایش با شکست روبرو شده بود و بیش و کم در همه این موارد ، سر و کارش با زندان افتاده بود . ولی اینبار ، نبوغ منفی خود را به کار گرفت و دست به کاری زد که تا آن زمان برایش بی سابقه بود . یک فکر جسورانه ، پیوسته ذهن او را بخود مشغول کرده بود . بارها و بارها نقشه خود را در مغزش مرور کرد .از هر زاویه ای که به این نقشه می نگریست می دید که کاملاً بی عیب و نقص است و می تواند بزودی آن را به مرحله اجرا گذارد.نخستین چیزی که لازم داشت ، یک یونیفرم افسران آلمانی بود . ابتدا تصمیم گرفت به خود درجه ژنرالی بدهد ، ولی پس از بررسی جوانب امر ، بهتر دید که اندکی تخفیف قایل شود و این درجه را به سروانی تنزل دهد . از این رو تصمیم گرفت خود را به شکل و هیبت یک سروان آلمانی در آورد . زیرا با این درجه ، هم میتوانست از اختیارات لازم برخوردار باشد و هم اینکه آنقدر بالا نبود که در حمل آن با دردسر روبرو شود .   در شهر به جست و جو پرداخت . همه مغازه ها را برای یافتن وسایل کار ، زیرپا گذاشت تا سرانجام توانست در یکی از مغازه های دست دوم فروشی «برلین» یک کلاه و یونیفرم سروانی پیدا کند . هرچند نو نبود و رنگ و رو رفته به نظر می رسید ، ولی درست قالب تنش بود . انگار اصلاً این یونیفرم را مخصوص او دوخته بودند . این همان چیزی بود که لازم داشت زیرا اگر خیلی نو بود ، امکان داشت توی چشم بخورد ، و او به هیچ وجه نمیخواست جلب توجه بکند . خودش هم از قدیم ، یک جفت چکه سربازی داشت .       ویلهلم ویت پینه دوز که با لباس سروانی به جست و جوی شناسنامه خویش پرداخت ، این عکس در روز واقعه ، برحسب تصادف به وسیله عکاس دوره گرد از این کلک باز 57 ساله گرفته شد .   یونیفرم را به تن کرد و کلاه را بر سر گذاشت و مقابل آینه ایستاد . ابتدا یک سلام نظامی داد ، سپس به تمرین قدم رو پرداخت . یکی دوبار به چپ چپ ، و به راست راست کرد و چندبار هم مانند سربازان آلمانی با صدای محکم و رسا ، دستوراتی صادر نمود . اوجثه رشیدی نداشت ، مردی کوتاه قد و باریک اندام بود ، ولی یونیفرم و چکمه هائی که به پا کرده بود ، او را بلندتر نشان می داد . پاشنه هایش را بهم کوبید و کلاهش را روی سرش جابه جا کرد و از خانه بیرون آمد و به سوی نزدیکترین سربازخانه به راه افتاد . تنها چیزی که اکنون لازم داشت ، تعدادی سرباز بود . نمیخواست یک لشکر به دنبال خود راه بیندازد ، اگر تعداد انگشت شماری سرباز گیر می آورد برای اجرای نقشه اش کافی بود .   دیری نپائید که سرجوخه ای همراه با نفرات خود که مرکب از پنج سرباز پیاده بودند ، ظاهر شدند . ولیهلم ویت با مشاهده آنها روی جاده رفت و فریاد زد : -آهای سرجوخه این افراد رو کجا می بری ؟ سرجوخه درحالیکه احترامات نظامی را به جای می آورد پاسخ داد : -قربان ، آنها را به سربازخانه برمیگردانم. ویلهلم ویت با همان لحن قاطع و صدای رسا خود گفت : -به آنها عقب گرد بده . دنبال من بیائید.حامل ماموریت فوری هستم که به فرمان مسقتیم شخص قیصر باید انجام شود .   سرجوخه،بی آنکه از این دستور سرپیچی کند ، درحالیکه به افرادش عقب گرد می داد با صدای بلندی گفت : - اطاعت قربان !   ویلهلم ویت جلو افتاد و افراد پشت سرش ، با گام های منظم به سوی ایستگاه راه آهن برلین رفتند . در بین راه به پنج سرباز دیگر برخورد کردند . ویت به افراد جوخه ایست داد و به چهار تن از آنان دستور داد تا به صف آنها ملحق شوند و نفر پنجمی را به سربازخانه فرستاد . هنگامی که به سکوی ایستگاه راه آهن رسیدند ، قطار تازه حرکت کرده بود و میخواست از ایستگاه خارج شود .   ویلهلم ویت با لحن قاطعی فریاد زد : -قطار رو متوقف کنید . برگردانید ، به نام قیصر این فرمان را صادر می کنم . هرچند چنین اقدامی ممکن است در یک نظر یک فرد غیر نظامی عجیب جلوه کند ، ولی برای یک افسر ارتش در برلین ، آنهم در روزگاری که نظامیان از قدرت و اختیارات زیادی برخوردار بودند ، اقدامی کاملاً قابل درک بود . قاطر به منزله سگ فرمانبرداری که با یک اشاره ، نزد صاحبش برمیگردد ، عقب عقب به ایستگاه بازگشت و جلوی پای سربازان توقف کرد.   ویت به سرجوخه و 9 سرباز پیاده دستور داد که سوار واگن درجه دو شوند و خودش به یک کوبه درجه یک رفت . با ابهت روی صندلی نشست و سپس به رئیس قطار گفت : -بسیار خوب ، حالا می توانید حرکت کنید.   قطار به حرکت در آمد . همه چیز طبق برنامه پیش می رفت . مقصد این گروه کوپنیک شهر کوچکی در حومه آلمان بود . قطار ، در این شهر ایستگاه داشت و طبق برنامه معمول در آنجا توقف می کرد ، ولی ویت تصمیم گرفت در ایستگاهی که شش کیلومتر با آن شهر فاصله داشت از قطار پیاده شود و بقیه راه را پیاده طی کنند ، زیرا اگر مقداری قدم آهسته می رفتند بسیار موثر و احساسات برانگیز بود . هنگامی که از قطار پیاده شدند ، افراد با رفتن رژه در گوشه ای صف کشیدند و او ، به بررسی حرکات آنها پرداخت و زیر لبی گفت : «عالی است !»   خود نیز از مشاهده آنان دستخوش هیجان و غرور شده بود . به سرجوخه گفت : - به راست راست ، حرکت ! در حدود دو ساعت راه پیمودند تا سرانجام به خیابان اصلی شهر رسیدند . در محوطه شهرداری ، او سربازان را متوقف ساخت و به آنها آزادباش داد . سپس خطاب به آنان گفت : -خوب گوش هایتان راباز کنید ببینید چه دستوراتی صادر می کنم . از شما دو نفر می خواهم چند اتومبیل آماده کنید تا به وسیلۀ آن زندانیان خود را به برلین ببریم . شما چند هم به خزانه داری شهر بروید .سیم های تلفن را قطع کنید و در همانجا منتظر من بمانید . بقیه شما نیز همراه من به اتاق شهردار خواهیم رفت . وقتی کارمان تمام شد ، هریک از شما ، به هر ترتیبی که مایل بود ، می تواند به سربازخانه بازگردد. -فهمیدید ؟ سرجوخه با خودشیرینی گفت : -بله قربان ! همه فهمیدند سپس برای خوش خدمتی ، و برای آنکه به جناب سروان نشان دهد که دستورات او بی درنگ انجام می شود ، به سوی افراد رو کرد و گفت : -شما دو نفر ، اتومبیل هائی که در آنجاست تحویل بگیرید ! -شما چهار نفر به طرف خزانه داری بروید ، سریع تر !       تمبر پستی آلمانی، سال 2006     ویت شمشیرش را از غلاف بیرون کشید و بدست گرفت ، سپس به چابکی از پله ها بالا رفت و بقیه . افراد نیز در حالیکه بدنبالش از پله ها بالا می رفتند ، به سوی اتاق شهردار به راه افتادند . مردی جلو  آمد تا مانع عبور آن ها شود و از آنها سئوال کرد که با چه کسی کار دارند ، ولی ویلهلم ویت او را کنار زد و گفت : فضولی موقوف !   سپس با لگد محکمی در اتاق شهردار را باز کرد و وارد شد . شهردار که پشت میز خود نشسته بود ، با وحشت سرخود را بلند کرد و فریاد زد : -چه خبر شده ؟ چه اتفاقی افتاده ؟ ویت جلو رفت و گفت : -به فرمان قیصر شما زندانی من هستید و فوراً باید شما را به برلین ببرم . شهردار با لکنت زبان گفت : ولی مگر من چه کرده ام ؟ تمنا دارم .... ویت به مجال نداد تا بقیه صحبت خود را تمام کند و فریاد زد : -خواهش بی خواهش ! مثل این که متوجه نشدید چه گفتم ؟ گفتم که شما بازداشت هستید .   سپس رو به سربازان کرد و گفت : - این مرد را از اینجا ببرید . سرراه به خانه اش بروید و همسرش را هم سوار کنید . سپس آنها را به ستاد فرماندهی تحویل دهید . فرمان او به یک چشم برهم زدن اجرا شد و همین که در اتاق تنها ماند ، به فکر انجام بقیه ماموریت افتاد . تا اینجای نقشه خود ، شهردار را دست انداخته ، ارتش را به بازی گرفته بود ، ولی هنوز قسمت آخر برنامه اش اجرا نشده بود . مجبور بود دنبال گذرنامه و شناسنامه اش بگردد . حدس می زد هردو آنها باید در همین اتاق باشند .     به سرعت شروع به جست و جو کرد . داخل همه قفسه ها سرک کشید . همه کشوها را گشت ، ولی موفق به یافتن آنها نشد . با خود اندیشید شاید شناسنامه و گذرنامه اش را در خزانه داری نگهداری می کنند . به دنبال این فکر ، به سوی خزانه داری شهر که تنها چندمتر با اتاق شهردار فاصله داشت به راه افتاد . چهار سرباز ، طبق دستور و بیرون اتاق منتظر ایستاده بودند و با مشاهده او گزارش دادند که کلیه سیم های تلفن را قطع کرده ند .    منبع : کتاب کلاه برداران تاریخ ، ترجمه و تالیف سیروس گنجوی ، صص 70 تا 81 ، تاریخ چاپ 1367   ادامه دارد ...

    با سلام   در یک نظر  ، همین شکلی هست که فرمودید و شکی در آن نیست ، اما اگر مبنای ما نظریات ژئوپلیتیکی باشد ، شرایط یک مقدار متفاوت خواهد بود .   در سالهای پس از جنگ سرد ، نظریه ای تحت عنوان نظریه 1+4 مطرح شد که در آن ایالات متحده بعنوان قطب نظامی و اقتصادی در یک کفه ترازو و چهار کشور ژاپن ، بریتانیا ، فرانسه و آلمان بعنوان کفه دیگر مطرح شدند . بنیاد اصلی نظریه فوق ، این هست که این 5 کشور هیچ گاه و تحت هیچ شرایطی علیه هم وارد جنگ نمی شوند ( بطور مشخص نامی از روسیه و چین برده نشده ) و در هر جای کره زمین ، منافعی وجود داشته باشد ، ( با توجه به سابقه نفوذ این 5 کشور در ادوار گذشته )  این 5 کشور هستند که تعیین کننده بشمار می روند .   بقیه کشورها ( حالا در اینجا نظیر استرالیا و کشورهای حاشیه اقیانوس آرام نظیر فیلیپین ، ویتنام و.... ) بلحاظ کد ژئوپلیتیکی که دارا هستند ، تاثیر گذاری ناچیزی در ساختار ایجاد شده خواهند داشت و بیشتر بعنوان بازیگران فرعی محسوب می شوند .   غرض این نوشتار ، آن بود که اگر چه شبکه اقتصادی ایجاد شده ، مانع مهمی در خصوص احتمال بروز درگیری نظامی بشمار می رود ، اما در زمان بروز حوادث غیر قابل پیش بینی ( بعنوان مثال وقوع درگیری نظامی بین دو کره ) یا جنگ بر سر تصاحب جزایر موجود در دریای چین جنوبی یا دریای  ژاپن و.... ، طرفهای ذینفع در منطقه ، بی طرف نخواهند ماند و له یا علیه یک سمت ماجرا ، وارد صحنه خواهند شد .

باسلام ضمن تشکر ،مجلس سنای ژاپن شهریور ماه قانون شرکت در جنگهای فراسرزمینی رو تصویب کرده بود ، البته شاید بیشتر برای خثنی کردن و رفع تهدید کره شمالی که از نظر غرب یاغی محسوب می شه و در معادلات جهانی سهمی برا ی اون قائل نیستن ولی در دنیایی که کشورها مثل دانه های تسبیح یا شبیه به تارهای عنکبوت به وسیله بازار و سرمایه به یکدیگر متصل هستن ، به نظر بنده باور وتحلیلش مقداری سختهست که قدرتهای بزرگ مثل ایالات متحده و ژاپن و چین مستقیما وارد نبرد نظامی تمام عیاری بشن،وقتی که سرمایه گذاری آمریکا باعثحرکت اقتصاد چین شده و یا سرمایه های چین در ایالات متحده و ژاپن باعث رونق اقتصاد وثبات سیاسی این کشورهاست شاید هر درگیری و اعمال قدرت سختی بی معنا باشه حتی اگر شانس پیروزی نظامی یکی از طرفین بالا باشه . با سلام فرموده شما صحیح است بلحاظ مرتبط بودن کشورها بلحاظ سرمایه گذاری های سنگین متقابل ، اما این را هم در نظر بگیریم که در حوزه علوم استراتژیک و در بررسی های راهبردی ، احتمال 1% هم احتمال بالایی محسوب می شود و باید در محاسبات گنجانده شود . وضعیت در شرق آسیا ، بر خلاف نظرات و ظاهر عادی آن ، بشدت دچار حساسیت شده و این حساسیت با قرار گرفتن تشنجات سیاسی در کنار ادعاهای ارضی کشورهای این حوزه ( از استراالیا تا ژاپن ، جمهوری خلق چین و حتی کره شمالی و روسیه و حتی کشورهای به ظاهر کم اهمیت تر ی نظیر ویتنام و.... ) و اختلافات اقتصادی وبعضا" ایدئولوژیک و همچنین رقابتهای شدید نظامی ، این منطقه را تبدیل به یک بشکه باروت کرده که حتی یک جرقه کوچک ، موجب تغییر محاسبات و اعمال قدرت نظامی خواهد شد . یادمان باشد ، حوزه اقیانوس آرام ، به شکل سنتی ، حوزه نفوذ و قدرت ایالات متحده است و در سالهای قبل از جنگ دوم نیروی دریایی سلطنتی ژاپن و از دهه 70 میلادی به این سو ، نیروی دریایی چین ، یک رقیب سرسخت برای این قدرت سنتی حوزه پاسیفیک بشمار می آمدند و می آیند و هرگونه کنش و واکنش بدون منطق ، جرقه ای هست بر انبار باروت شرق آسیا . این سه داده نما ، به شکل نسبی وضعیت آرایش راهبردی شرق آسیا را نشان می دهد ، این بگذارید در کنار استراتژی بلندمدت ایالات متحده ( در یک بازه زمانی 232 ساله ) در پاسیفیک تا میزان حساسیت ها بهتر درک گردد. در موردژاپنی ها هم معتقدم ، سیاستگزاران این کشور ، هنوز برای تغییر ماهیت استراتژی نظامی خود در تردید هستند ولی در بلند مدت ناچارند ، قابلیتهای تهاجمی را ارتقاء بدهند ، بویژه در حوزه نیروی هوایی و دریایی . البته این افزایش قابلیتها نیازمند وجود فاکتورهای متعدد است که بحث زیادی را می طلبد .

با سلام    البته مدت زمان زیادی از ارائه این مقاله می گذرد ، ولی شرایط  روز به روز برای کشورهای منطقه پیچیده تر می شود        براساس اطلاعات منتشر شده ، نیروی دریایی دفاع از خود ارتش ژاپن ،    ناحیه نظامی یوکوساکا ( ناوگان یکم ) شامل اسکادران های یکم و پنجم    ناحیه نظامی کوره ( ناوگان چهارم )  شامل اسکادرا ن های چهارم و هشتم    ناحیه نظامی سا سه بو ( ناوگان دوم ) شامل اسکادران های دوم و ششم    ناحیه نظامی میازورو ( ناوگان سوم )  شامل اسکادران های سوم و هفتم    ناحیه نظامی اومیناتو      این نیرو را 7 وینگ  هوایی ( شامل پرنده های P-3C  و بالگردهای MH-60J ) و علاوه برآن ، 3 اسکادران دیگر شامل پرنده های اوریون ، سی استالیون و هواگردهای ساخت داخل ، نیز پشتیبانی می کند . زیر سطحی های این نیروی دفاع از خود ، شامل دو ناوگان و پنج اسکادران می شود .     حالا این ناوگان را مقایسه کنید با ناوگان دریای چین جنوبی ارتش خلق چین              جالب هست ، نیروی دریایی ارتش چین ، با داشتن یک ساحل طولانی ، پراکنده کردن پایگاه ها ، گسترش تدریجی ناوگان سطحی و زیر سطحی ،و بخصوص سرمایه گذاری برروی  موشکهای بالستیک برد متوسط ، تمامی پایگاه های نظامی حساس منطقه را زیر آتش دارد .    هر گونه حرکت غیر منطقی ، آتشی بر پا می کند که بطور قطع ، منافع بسیار حیاتی کشورهای منطقه ای و فرا منطقه ای را تحت تاثیر خودش قرار می دهد       و در نهایت اینکه  وجود یک جزیره استراتژیک در قلب دریای چین جنوبی ، به مثابه یک ناو هواپیمابر ثابت ، چه پوئن های مثبتی برای  کشور مالک آن خواهد داشت        تئوری ریملند اسپایکمن ، در چنین موقعیتهایی مصداق پیدا می کند . با اینکه عمر کوتاهی در نظریات ژئوپلیتکی داشت ، اما باید ظهور مجدد کنترل حاشیه اقیانوس آرام را بسیار جدی گرفت .     http://www.military.ir/forums/topic/29526-اخبار-برتر-نظامی-هفته/?p=477286

به نام حق پهپاد لوله پرتاب اکراینی سوکایل 2 Sokil-2 این بدون سرنشین محصول مشترک انستیتو پلی تکنیک کیف در دانشگاه فنی (ملی) اکراین و دفتر طراحی استان کیف با عنوان Luch می باشد . بصورت کلی نمونه های پایه ای این بدون سرنشین یک دوربین تلویزیونی و تجهیزات ارسال و دریافت تصویر و فرمان را با خود حمل میکنند . سوکایلبرای اولین بار درنمایشگاه بین المللی و کنفرانس دفاعی IDEX سال 2011 در معرض دید قرار گرفت . این پهپاد ابتدا درون یک محفظه لوله ای شکل مانند پرتابگر های موشکی ضد تانک ATGM قرار دارد و بواسطه راکت به بیرون از محفظه رانده میشود تا ضمن دستیابی به سرعت اولیه لازم بالهای آن باز شود و بصورت پایدار به پرواز خود با استفاده از یک موتور الکتریکی ادامه دهد . بواسطه شکل پرتابگر ، این پهپاد را میتوان بر روی نفربر هایی که قادر به حمل موشک های ضد زره هستند نظیر ICV ها و یا APC ها نصب نمود و همچون یک موشک آنرا به سوی مقصدی خاص با استفاده از GPS هدایت نمود سپس با استفاده از دیتالینک موجود برروی این پهپاد از تجهیزات الکتروپتیک مستقر در دماقه آن بهره جست تا بتوان با استفاده از اطلاعات ارسالی آن موشک های ضد تانک مختلف را به محدوده هدف فرستاد و یا اطلاعاتی از مسیر پیش رو و تهدیدات مقابل دست آورد. برد پروازی ؛ 20 کیلومتر مداومت پروازی ؛ 1.5 تا 2 ساعت کنترل ؛ بصورت ریموت و GPS سرعت پیمایش ؛ 100 الی 120 کیلومتر وزن کل ؛ 5 کیلوگرم وزن قابل حمل؛ 1 کیلوگرم ابعاد پرتابگر حمل و پرتاب ؛ 1390 میلیمتر طول و 160 میلیمتر عرض کپی مطلب تنها با درج منبع و ادرس صفحه www.MILITARY.ir مجاز است منابع ؛ http://www.luch.kiev.ua/index.php/en/production/air-weapons/sokil-2-container-launched-unmanned-aerial-vehicle-that-is-launched http://shvachko.net/teller/?lang=en

با سلام - کاملا" درست می فرمایید - از بدو ورود ژنرال مک آرتور به ژاپن بعنوان فرماندار نظامی ، ساختار سیاسی و نظامی و امنیتی این کشور به طور کلی از عناصر سنتی پاکسازی شد و بویژه در نیروی های مسلح این کشور عناصری وارد شدند که بلحاظ ایدئولوژی کاملا" ضد کمونیست و بلحاظ دکترین های نظامی کاملا" آمریکایی بحساب می آمدند .