به نظر من رعد500 بهترین گزینه هست البته با کمی تغییرات. اگر سرجنگی 500 کیلوگرمی رو به 300 کیلوگرم کاهش بدیم و برد موشک زمین به زمین رو با کاهش 200 کیلومتری به 300 کیلومتر برسونیم. وزن موشک احتمالا بیش از 800 کیلوگرم کاهش پیدا می کنه که در نتیجه ابعاد موشک چه از نظر طول و چه قطر کوچیکتر میشه. با توجه به برد 300 کیلومتری موشک زمین به زمین جدید برد 500 کیلومتری برای نسخه هواپرتاب اون احتمالا به دست خواهد اومد. با وزن تقریبا 900 کیلومتری موشک جدید، میشه حداقل دو موشک رو روی فانتوم بارگذاری کرد. با توجه به ماموریت میشه از سیکرهای مختلف استفاده کرد. یک موشک پرسرعت با قدرت تخریب بالا که کار روی برای پدافند بالستیک بسیار دشوار میکنه و همچنین زدن حامل اون قبل از پرتاب تقریبا محاله.

ویدئو پرواز سوخو 30 اس ام نیرو هوایی ارمنستان

تانک های متوسط شرمن متعلق به ارتش پهلوی _1330 شمسی تانک های سبک M-24 متعلق به ارتش پهلوی _1330 شمسی تانک های چیفتن ارتش جموری اسلامی ایران در زمان جنگ با عراق _ در تصویر میتوان خودرو فرماندهی M577 را نیز مشاهده کرد تانک های ام-48 ارتش جموری اسلامی ایران در زمان جنگ با عراق به شکل غیر عملیاتی _ 1365 شمسی استقرار تانک های ام-60 ارتش جمهوری اسلامی ایران در منطقه مرزی با عراق به علت همه پرسی کردستان عراق _1396 شمسی

این مورد را بنده کامل و بدون کم و کاست قبول دارم ، ولی این نکته قطعا" می بایست در نظر گرفته بشود که بخش عمده ای از مخاطبان ، چه در میلیتاری و چه در سایر رسانه ها ، با توجه به کثرت انتشار اخبار و اطلاعات در فضای وب ، دست کم ، از موارد اولیه برای تحلیل اطلاع داشته باشند ، حالا این جدای کسانی هست که سالها دارند اخبار نظامی را در حوزه های مختلف دنبال می کنند . طبیعتا" این انتظار هست که اگر قرار هست ما بعنوان انجمن میلیتاری ، پیشگام تحلیل باشیم ، دست کم پیش فرض در اینکه نشر وضعیت دشمن و اطلاع از پیشرفتهای نظامی آن ، به معنای ضدیت با انقلاب و نظام و پیشرفتهای نظامی کشور نیست ، باید وجود داشته باشد . مخصوصا" برای بچه حزب اللهی هایی که در این حوزه فعالند این مساله باید جا افتاده باشد ، حالا این را عرض میکنم ، برای بنده ، اطلاع از پیشرفتهای دشمن ، نه فضای تاریکی ایجاد میکند و نه حس ناخوشایندی . هر قدر در این زمینه مطالعه میشود ، بیشتر متوجه ارزش کارهای داخلی ( هر چند با وجود نقدهای جدی ) می شوم ، این وضعیت ، محقق و علاقه مند داخلی را از فضای بن بست و تاریکی که به دست خودش ایجاد شده ، نجات میدهد . این تلخی ها باید در زمان صلح دیده بشود ، تا در زمان بحران ، ثمره آن ( در هر کیفیت و سطحی ) دیده بشود . حتی اگر اتفاقی هم نیافتد ( فرضا") این ذهنیت وجود دارد که حداقل به سهم خودمون ( هر چند ناچیز ) کاری انجام شده .. این روند هست که باید در میلیتاری تبدیل به مطالبه اصلی شود ...

جدیدترین موشک بالستیک هواپایه اسراییل در نمایشگاه ایرو ایندیا رونمایی شد ROCKS نام دارد که بر پایه موشک هدف Black Sparrow ساخته شده است تستهای عملیاتی ان نیز توسط اف 16 های صورت پذیرفته هر فروند اف 16 می تواند 4 موشک ROCKS حمل کند دقت: 3 متر دارای سیستم هدایت اپتیکی و ضد تشعشع و مقام در برابر جمینگ GPS وزن موشک Black Sparrow درکاتالوگ 1275 کیلوگرم و طول ان 4.85 متر ذکر شده اطلاعات فنی از کاتالوگ رافائل در خصوص خانواده موشک های Sparrow که احتمالا تبدیل به موشک بالستیک هواپایه خواهند شد خوب یکی ازگزینه های دیگر اسراییل میتواند تبدیل موشک Predator Hawk به موشک بالستیک هواپایه باشد برد: 300 کیلومتر قطر :370 میلیمتر طول: 5 متر وزن : 800 کیلوگرم وزن سر جنگی: 140 کیلو گرم منبع و منبع

یمن..... ائتلاف سعودی و اماراتی آتش بس دو هفته ای اعلام کرد و حوثی ها پیشنهاد خود را برای صلح ارائه می دهند ائتلاف سعودی و امارات از آتش بس دو هفته ای در یمن تحت نظارت سازمان ملل خبر داد.همچنین الجزیره متن سند انصار الله یمن که شامل پیشنهاد برای صلح و شروع گفتگوی سیاسی است را در اختیار دارد. سخنگوی ائتلاف سعودی و اماراتی ، سرهنگ ترکی المالکی گفت: تصمیم اعلام آتش بس در حمایت از دولت یمن در پذیرش درخواست دبیرکل سازمان ملل متحد برای متوقف کردن جنگ به منظور مقابله با عواقب گسترش ویروس کورنا صورت گرفته است . المالکی افزود: این گام همچنین با هدف ایجاد شرایط مناسب برای اجرای فراخوان فرستاده سازمان ملل متحد برای دیدار میان دولت و حوثی ها و یک تیم نظامی از ائتلاف برای بحث در مورد پیشنهادات وی در مورد مراحل و سازوکارهای اجرای آتش بس در یمن است. وی افزود که رهبری ائتلاف فرصت مناسب برای تلاش همه جانبه برای دستیابی به آتش بس کامل و پایدار در یمن فرا رسیده است. ساعاتی قبل ، رویترز به نقل از منابع خود گفته بود که ائتلاف سعودی و امارات از نیمه شب توقف عملیات خود در یمن را در حمایت از ابتکار آتش بس سازمان ملل متحد اعلام میکند ،که ظهر پنجشنبه اجرایی می شود. الجزیره متن سند جامع راه حل را برای پایان دادن به جنگ در یمن که توسط حوثی ها ارائه شده را بدست آورد ، در آن پیشنهاد كه رهبری ائتلاف سعودی-امارات و هم رهبری جمهوری یمن موافقت دارند كه جنگ را پایان دهند ، آتش بس همه جانبه نظامی زمینی ، دریایی و هوایی ، بلافاصله پس از امضای سند در تمام مناطق جنگی به مرحله اجرا درآید . همچنین دراین سند خواستار آن است كه شورای امنیت پس از امضای آن قطعنامه ای را تصویب نماید. این سند پایان دادن به حضور خارجی در همه سرزمین های یمن ، جزایر ، بنادر و فضای هوایی و پایان دادن به هرگونه حضور نظامی یمن در سرزمین های سعودی است. پیش از این ، محمد عبد السلام سخنگوی حوثی ها در توییتر گفته بود که این گروه یک دیدگاه جامع را به سازمان ملل ارسال کرده که شامل پایان جنگ و محاصره تحمیل شده بر یمن است و توضیح داد که این پیشنهاد پایه های گفتگوی سیاسی و یک دوره انتقالی را پایه گذاری می کند. محمد علی الحوثی ، گفت: "ما دیدگاه خود را درباره آتش بس نهایی به نماینده سازمان ملل متحد تحویل دادیم و این مبتنی بر راه حل همخ جانبه است وما راه حل های جزئی را نمی پذیریم . یک منبع در دفتر نماینده سازمان ملل متحد در یمن مارتین گریفیتس به آناتولی گفت که نیروهای متخاصم در این کشور به فرستاده سازمان ملل متحد اطلاع دادند که با آتش بس کامل در همه جبهه ها موافق هستند. پس از گسترش کورنا ، طرفین توافق کردند که به محاصره هوایی و محاصره زمینی و دریایی پایان دهند و کشورهای ائتلاف ضمن آماده سازی یک فرایند سیاسی که یک مرحله انتقالی جدید را براساس تضمین وحدت و استقلال یمن ایجاد می کند ، متعهد به بازسازی و جبران خسارت دیدگان شوند. علیرغم گزارش های مربوط به نزدیکی متوقف کردن درگیری ها ، نیرو های وابسته به منصورهادی چهارشنبه اعلام کردن کنترل کامل اردوگاه استراتژیک اللبنات و مناطق مجاور آنرا در استان الجوف ، پس از نبردها با حوثی ها و با پشتیبانی هواپیماهای ائتلاف را بازپس بگیرند . از سوی دیگر ، مایکل ارون ، سفیر انگلیس در یمن به الجزیره گفت که کشورش با همه طرف ها برای متوقف کردن جنگ همکاری می کند ، توضیح داد که انگلیس عربستان سعودی را مسلح می کند اما همچنین برای جلوگیری از کشتن غیرنظامیان در یمن با آن همکاری می کند. وی افزود: کارشناسان پیشین سازمان ملل اذعان داشتند که ایران در حال مسلح کردن حوثی ها است و افزود: "ما از تسلط شبه نظامیان و گسترش نفوذ ایران بر یمن پشتیبانی نمی کنیم." ارون افزود قطعنامه 2216 شورای امنیت حوثی ها را ملزم به خالی کردن صنعا و تسلیم اسلحه خود می کند ، اما شورای امنیت قدرت تحمیل راه حل در یمن را ندارد. سفیر انگلیس همچنین گفت که شورای انتقالی جنوبی بخشی از مشروعیت در یمن است و راه حل مشکل بین این شورا و دولت در اجرای توافق نامه ریاض نهفته است. منبع: https://www.aljazeera.net/news/politics/2020/4/8/اليمن-الحوثيون-السلام-الأمم-المتحدة

ضمن عذرخواهی ازدوستان نام فرمانده سعودی سرتیپ" عبدالحميد المزيني " فرمانده ائتلاف در استان مارب میباشد که تصحیح میشود تا اینجایی که بنده از وضعیت یمن مطلع هستم "شیخ امین العکیمی " در جریان درگیرهای در استان الجوف بین الاشراف و سایر قبایل منطقه که در مطلب بالا به آن اشار ه شد نقش میانجگری داشته و در کاهش تنش موثر بوده و همچنین با وجود اینکه انصار الله با شیخ امین جنگید ولی انصار الله برای شیخ امین احترام زیادی قائل می شوند (احتمالا این احترام متبادل هست) که البته اینم جزء پیچیدگی های جامعه یمن هست

پیشروی جدید نیروهای صنعا : محاصره مارب تنگ تر میشود نیروهای صنعا روز به روز ،در حال نزدیک شدن به حومه شهر مارب ، درشمال شرقی صنعا ، مهمترین سنگر "ائتلاف" سعودی و شبه نظامیان آن هستند. شنبه گذشته ، ارتش یمن و "کمیته های مردمی" سلسلة جبال بئر المرازيق "در حوالی اردوگاه "البنات" راتصرف کردند که آخرین سنگر نیروهای رئیس جمهور "مستعفی" ، عبد ربه منصور هادی ، در استان الجوف می باشد ،پیش از از سقوط انجا ، شهر الحزم و بخش بزرگی از استان ، تحت کنترل نیروهای صنعا ، از اواسط ماه گذشته قرار داشت . با سقوط " بئر المرازيق " ،آخرین رشته کوه احاطه کننده اردوگاه استراتژیک "اللبنات " ، ارتش و "کمیته ها ی مردمی" موفق شده بودن کنترل "سلسلة جبال الندر" و "سلسلة جبال الوبس" در صحرای شرقی الحزم استان الجوف و تعدادی از مناطق اطراف اردوگاهرا بدست بگیرند ، با ناامیدی نیروهای هادی برای دفاع از اردوگاه نیروهای صنعا پس از نبردهای شدیدبا نیروهای هادی که در آن از انواع مختلفی از سلاح استفاده می کردند ، اردوگاه با تجهیزات بزرگ آن سقوط کرد ، و نیروهای هادی و شبه نظامیان "حزب اصلاح یمن" (خوان المسلمین یمن) ازطریق جاده صحرایی به مارب گریختند . بعد از سقوط "پایگاه اللبنات" که اولین و مهمترین خط دفاعی نیروهای هادی از شهر مارب است. و علیرغم مداخله ائتلاف در بمباران اردوگاه و اماکن اطراف ، نیروهای صنعا موفق به ادامه پیش روی شد و موفق به کنترل مناطق الخسف ، الابرش و الاقشع ، قرن منصور ، عدوان و الجدفر در استان الجوف ، که همزمان با عقب نشینی نیروهای هادی و "اصلاح" و نیروهای سلفی طرفدار سعودی انجام شد. همچنین ارتش و "کمیته ها" موفق شدند ، روز سه شنبه ، به درون منطقه راغوان ، دومین شهر بزرگ در شرق فرمانداری مأرب ، در 10 کیلومتری شمال شهر ، نفوذ کنند تا به موازات دو مسیر دیگر: جبهه صرواح و مدغل الجدعان ، از طرف غربی شهر ، مسیر جدیدی را برای پیشروی به سمت مارب باز کنند. .با واسطات قبایل در اوایل ماه گذشته موفق شده بودند كه یک توافق بین ارتش و "كمیته ها" و قبایل ال مروان و الشادوده درمنطقه راغوان را امضا كنند ، تا مناطق خود را در ازای عقب نشینی نیروهای هادی ، از درگیری و جنگ محافظت كنند ، با فشارهای عربستان سعودی كه شامل تهدید و ارعاب بود ، توسط مقامات محلی رد شد. با تشدید درگیری ها بین نیروهای صنعا و نیروهای هادی ، در روز چهارشنبه ارتش و "کمیته ها" به مناطق مرتفع و اماکن استراتژیک در راغوان مسلط و به سمت منطقه کنائس در شرق شهر مارب پیشروی کردند تا به حومه اردوگاه "الماس" ، یکی از برجسته ترین اردوگاه های هادی و ائتلاف از سه جهت ، محاصره کنند بعد از اینکه موفق شدن آخرین خطوط تأمین را به اردوگاه قطع نمایند. عقب نشینی های متوالی شبه نظامیان تحت حمایت ائتلاف ،باعث شد فرماندهان نیروها هادی از ریاض و برخی از قبایل وفادار به سعودی تقاضای کمک کنند . ، شبه نظامیان قبیله ای به بهانه دفاع از شهر وارد نبرد در محور صرواح ، غرب مارب شدند. از طرفی دیگر ، بعضی از افراد قبایل مأرب همراه با نیروهای صنعا ، در جبهه های قانیه واقع در بین استان های مارب و البیضا ، جبهه صرواح و جبهه راغوان ، در شمال مشارکت کردند. منابع قبیله ای در مارب درباره اعلام هادی نیروهای مبنی بر پیشروی خود در جبهه صرواح ، تأیید کردند که پیشروی هادی با پشتیبانی هواپیماهای "ائتلاف " حاصل شده و این پیشروی ها در بخش از جبهه ای کوه استراتژیک هیلان محصور شده است. وبا نزدیک شدن به سقوط مارب ، که توسط ارتش و "کمیته ها" ه از سه جهت محاصره شده است ، جنبش انصارالله دعوت خود را به قبایل این شهر تجدید کرد تا ازدرگیری در امان بمانند. منابع آگاه به الاخبار از ارائه ابتکار عمل "انصار الله" که توسط رهبر آن سید عبدالملک الحوثی در جلساتی با تعداد ی از شیوخ مارب مطرح و مورد قبول واقع شد خبرمیدهند این منبع افزود: "ریاض ابتکار عمل را پس از ارائه توسط برخی از شیوخ ، رد کرد.همچنین قطر سعی کرد رهبران حزب اصلاح را به ابتکار عمل ترغیب کند ولی انها حاضر نشدن انرا قبول کنند. رهبری انصار الله نیز ابتکار عمل را به مارتین گریفیتس فرستاده بین المللی ارائه داد. این منبع روشن می کند که ابتکار عمل "برای صنعا هیچگونه سلطه ای را بر مارب را فراهم نمیکرد ، و سلطه محلی را بر وضعیت فعلی آن حفظ میکرد ، و هیچ مزایایی برای انصارالله ایجاد نمیکرد" ، واین طرح شامل موارد زیر می شد : توقف استفاده از مارب به عنوان نقطه شروع حمله نظامی به سایر استانها ، جلوگیری از هرگونه استفاده نظامی از استان . نگه داشتن آن در خارج از درگیری ، صرف درامد استان از مشتقات نفت و گاز همانطور که قبلاً انجام می شد ، تخصیص درآمدهای صادرات نفت و گاز برای پرداخت حقوق کارمندان ، راه اندازی مجدد نیروگاه برق برای بهره مندی از مارب و سایر استان ها به صورت عادلانه و جلوگیری از مجازات افراد قبائل مارب که مخالف حکومت صنعا هستند ،تامین مسافران عبوری از استان وایجاد تسهیل برای انان. منبع: https://www.al-akhbar.com/Yemen/286637/التفاف-جديد-لقوات-صنعاء-الخناق-يضيق-حول-مأر

وزیر دفاع: 1- در سال جاری کارهای ویژه‌ای در حوزه موشکی از جمله افزایش اثرگذاری سرجنگی‌ها با افزایش قدرت انفجار و همچنین سرعت، مانورپذیری و چابکی را خواهیم داشت. 2- در تحرک پذیری موشک های کروز یعنی شلیک در حال حرکت نیز یک کار خیلی خوب دنبال می شود که بسیار مهم است. 3- امسال چند محصول در حوزه دریایی نظیر «ناوشکن دنا» و «ناو مین شکار» و در حوزه «قایق‌های پرنده» و «قایق‌های تندرو» خواهیم داشت.

چکا برای حزب ( حزب کمونیست ) حکم شمشیر و سپر را دارد ، حتی اگر لازم باشد شمشیر را بر سر بیگناهی فرود بیاوریم ....!!!!! ولادیمیر ایلیچ اولیانوف ( لنین )

ماکتی از طرح Korshun اکراین شباهت خوبی با قدس یک و یاعلی دارد برد500 تا 700 کیلومتر موشک کروز یاعلی از tj 100 داخل بدنه خودش استفاده می کند منبع

بسم الله........ 24 فروردین 1398 نیروهای خلیفه حفتر در یک هفته گذشته حداقل 7 گزارش از سرنگون کردن پهپادهای ترک منتشر کرده اند که تصاویر سه فروند از آنها پخش شده است از جمله 2 پهپاد TB2 یک پهپاد ساخت رژیم صیهونیستی برخی منابع از انتحاری بودن این پهپاد ( مدل هاروپ ) صحبت کرده اند ولی به نظر میرسد یک پهپاد شناسایی از نوع بیرد ایی است عموم این پهپاد ها توسط سامانه پانتسیر اماراتی سرنگون شده اند دو هفته پیش هم یک هواپیمایی رزمی -آموزشی ال 39 نیروهای دولت وفاق سرنگون شد . البته پهپادهای ترک هم چندین حمله بر علیه ادوات نظامی وغیر نظامی ترتیب داده اند ادوات هدف قرارگرفته توسط پهپادهای ترک از جمله آمبولانس حمله هوایی نیروهای خلیفه به مقر فرماندهی دولت وفاق در ابوقرین هدف قرار گرفتن فرودگاه معیتیقه توسط راکت اندازهای قوای خلیفه جدیدترین تصویر از حضور سیستم پانتسیر اماراتی در لیبی البته به نظر میرسد این سامانه در بخش رادار آسیب دیده باشد

شیوه بچگانه ( البته موثر بر جامعه عوام آمریکایی) ترامپ هم در مورد کرونا جالب توجه هست ابتدا که منکر همه چیز بود و اینکه ما به شدت مراقبت کردیم و ده، پانزده نفر داریم در مقابل سایر کشورها با هزاران مبتلا و همه چیز اکی هست و کلی اعتبار برای عملکردش خرید و میخرید. بعد که اوضاع جدی تر شد، ابتدا مسئول مستقیمی که بر این بحران گمارده خبر از تلفات یکی دو میلیونی داد و یک هراس واقعی ایجاد کرد. بعد ترامپ وارد گود شد و عنوان کرد صحبت از یکی دو میلیون کشته است ولی حالا من سعی خودم را میکنم تا زیر دویست هزار کشتهداشته باشیم در کنفرانس بعدی ظاهر شد و گفت تلاشهام نتیجه داده و احتمالا زیر صد هزار کشته خواهیم داشت اون هم به خاطر کار فوق العاده ای که در حل این بحران کردم در کنفرانس اخیر هم ظاهر شد که بله باز تلاشهام را بیشتر کردم و شاید به زیر ضصت هزار کشته برسیم که نشون میده چه معجزه ای کردم! خلاصه دست بالا گرفتن و بعد تخفیف دادن هم از اون شیوه های بکر املاکی است که نشون میده ترامپ خوب درسش را بلده!

اثربخشی سامانه‌های پدافندی در درگیری‌های گذشته بخش آخر: خاورمیانه و صربستان سامانه پدافندی استراتژیک اس 400 به عنوان یکی از برترین سامانه‌های پدافندی ساخته شده تا کنون با استفاده از 3 موشک در برد‌های مختلف قابلیت درگیری با انواع اهداف را در ارتفاع پایین، متوسط و بالا و همچنین تا برد 400 کیلومتر دارد به غیر از عملیات طوفان صحرا در مورد سایر جنگ‌های خاورمیانه اطلاعات بسیار ناقصی وجود دارد که غالبا به دلیل عدم تمایل اسرائیلی‌ها، سوری‌ها و مصری‌ها به افشای کامل خسارات جنگی، این اطلاعات آمیخته با دروغ است. عمده درگیری‌ها منجر به استفاده از سامانه‌های پدافندی شوروی شدند عبارتند از: جنگ اسرائیل - مصر، جنگ یوم کپور در سال 1973 و حمله به لبنان در سال 1982. اولین سامانه‌های اتحاد جماهیر شوروی در منطقه را 15 تا 25 باتری SA-2 تشکیل می‌داد که در اواخر دهه 1960 تحویل داده شد ، اما به طور ویژه‌ای مؤثر نبودند. این سامانه‌ها توسط مصریان و با استفاده از مربیان شوروی تبار به خدمت گرفته شدند که تعدادی از آنها نیز در جریان پیشروی‌های صحرای سینا در سال 1967 به غنمیت گرفته شد. پدافند سوریه نیز در این دوره 18 باتری سام2 را مستقر کرد و در ادامه با استفاده از 16 باتری سام3 شبکه پدافندی خود را تکمیل کرد. در اوایل سال 1970، اتحاد جماهیر شوری عملیات قفقاز را آغاز نمود و بخش بزرگی از نیروهای پدافندی خود را مستقر کرد که مشتمل بر 18 گردان در قالب سه تیپ توسط ژنرال اسمیرنوف رهبری می‌شد و از واحدهای پدافندی در دنیپروپترووسک ، مسکو، لنینگراد و بلاروس انتخاب شده بودند. هر گردان شامل چهار باتری سام3، یک ستون ZSU-23-4 و تیم‌های پشتیبانی مجهز به دوشپرتاب‌های سام7 بود. ظاهرا این واحدها مربیان روسی بودند اما لباس نیروهای نظامی مصری را می‌پوشیدند و خدمه کاملی را برای سامانه‌های پدافندی تشکیل می‌دادند. از اوایل سال 1970 واحد‌های پدافندی شوروری در امتداد کانال سوئز مستقر شدند. دکترین عملیاتی شبیه به دکترین ویتنام شمالی بود باتری‌ها به طور مکرر جابجا می‌شدند و با استفاده از چندین باتری پشتیبانِ یکدیگر برای هواگرد‌های اسرائیلی کمین می‌کردند. S-125 / SA-3 شوروی در درجه اول برای تامین دفاع نقطه‌ای از مناطقی با اهداف ثابت در برابر هواپیماهای حمله کننده در ارتفاع کم تا متوسط طراحی شده بود. موشک توسط لینک داده هدایت می‌شد و از یک پیشران سوخت جامد استفاده می‌کرد، رادار درگیری ایکس باند SNR-125 با عمکلرد قابل قبول کلاتر در ارتفاع پایین و رادار کشف هدف P-15 باند یو اچ اف که عملکرد قابل قبولی در برابر ناهمواری‌ها در ارتفاع پایین را داشت شامل می‌شد. چند ساعت زمان برای راه‌اندازی دوباره باتری سام 3 نیاز بود البته بر خلاف سام 2 که به مهارت خدمه و جابجایی سایر اجزا که در قالب یک کاروان بزرگ بود بستگی داشت. در درگیری‌های بعدی بر ضد اسرائیل، شوروی اعلام کرد با استفاده از سام 3 توانسته 5 جنگنده اسرائیلی را منهدم کند و در این حین 22 سام2، سام3 و توپ‌های پدافندی را از دست داده است. مصریان برای جبران خسارات 1967 عملیاتی را در سال 1973 با پشتیبانی 3 تیپ سام 6 که مشتمل بر 18 باتری آغاز کردند. بر خلاف سامانه‌های شوروری که از رادار برد بلند هشدار دهنده 1S12 استفاده می‌کرد باتری‌های سام6 مصری غالبا از ردارهای نیمه متحرک P-15 و P-15M در باند یو اچ اف بهره می‌بردند. همچنین سوریه مدعی بود دو تیپ سام6 را به دست آورده است. رادار پی 15 یک رادار هشدار زودهنگام در باند کاری VHF است نیروهای زمینی و اهداف استراتژیک مصر که از کانال سوئز عبور کردند و سوری ها که به ارتفاعات جولان حمله کردند، توسط واحدهای سامانه‌های پدافندی و توپ‌های ضد هوایی محافظت می‌شدند. به طور گسترده ای اذعان شده است هواپیماهای اسرائیلی در هنگام جنگ سال 1973 متحمل تلفات سنگین شدند. مستنداتی کمی وجود دارد که دقیقا چه تعداد از این هواگردها توسط سامانه‌های پدافندی از دست رفته و اینکه توسط کدام نوع از این سامانه‌ها بوده است. ادعاهای عمومی حاکی از آن است 303 هواپیما در جنگ از دست رفته است، منابع دیگر 40 فروند از آنها را ناشی از اصابت سامانه‌های موشکی و 4-12 فروند را مربوط به آتش جنگنده‌های عربی می‌دانند. بنابراین بیشترین تلفات اسرائیلی‌ها نتیجه آتش توپ‌های ضد هوایی ارتفاع پایین است در اینجا هم الگویی که در به کارگیری سامانه‌های زمین به هوا دیده می‌شود همان منع استفاده از ارتفاع متوسط و بالا برای جنگنده‌ها است تا آنها مجبور شوند در پاکت توپ‌های پر تعداد ضد هوایی قرار گیرند. اتحاد جماهیر شوروی در اوایل سال 1976 از مصر خارج شد پس از آن پیمان صلح سادات با اسرائیل مجوز کناره گیری از درگیری با غرب را به مصر داد. در نتیجه پیمانکاران چینی و غربی پشتیبانی از سیستم‌های پدافندی شوروی را به دست گرفتند. نبرد بزرگ بعدی که به کارگیری سامانه‌های زمین به هوا در آن مشاهده شد حمله اسرائیل به لبنان در سال 1982 با نام عملیات "صلح برای جلیل" بود که تلاش داشت سازمان آزادی‌ بخش فلسطین را از لبنان بیرون کند. این عملیات برنامه ریزی شده و مطالعه شده یک شکست کامل برای کمربند سامانه‌های پدافندی سوری مستقر در دره بقاع لبنان بود. در اولین حمله که در روز 9 ژوئن 1982 انجام گرفت، 17 باتری از 19 باتری SAM سوریه نابود شد، اسرائیلی‌ها به طور گسترده‌ای از جمرهای هوایی استفاده کردند که توسط سیستم‌های مکان یابی امواج پشتیبانی می‌شد که با شلیک تعداد زیادی موشک ضد رادار ای جی ام 45 شرایک و ای جی ام 78 استاندارد همراه بود، علاوه بر این اسرائیل موشک‌های شرایک مجهز به بوستر راکتی را مانند راکت‌های کاتیوشا از کامیون‌هایی به سمت سامانه‌های پدافندی سوری پرتاب کرد و در نهایت باتری‌های پدافندی ناتوان و بی‌دفاع توسط بمب‌های سقوط آزاد نابود شدند. موشک ضد رادار شرایک به جای شلیک از جنگنده، مجهز به بوستر راکتی(سمت چپ) شده بود و توسط سامانه KERES (سمت راست) علیه سامانه‌های پدافندی سوری در نبرد بقاع شلیک شد سوری‌ها دکترین اتحاد جماهیر شوروی مبنی بر حملات کمین، تحرک سامانه‌های زمین به هوا، استفاده هوشمندانه از انتشار سامانه‌ها و دیکوی‌ها، استتار سایت‌های پدافندی و استفاده از دارایی‌های پشتیبانی جنگ الکترونیک به طور کامل نادیده گرفته بودند. خلاصه هارلی در مورد رفتار سوریه در شماره زمستان 1989 در مجله نیروی هوایی شاید بهترین خلاصه باشد: " همچنین کاربران سامانه‌های پدافندی سوریه فاجعه را به دست خود رقم زدند. تجهیزات ساخت شوری آنها بسیار خوب تلقی می‌شد اما نحوه استفاده سوریه از آن وحشتناک بود." همانطور که جنرال لئونارد پروتس ، مدیر آژانس اطلاعات دفاعی ایالات متحده گفته است: خنده‌دار است سوری‌هایی که در گذشته به دلیل پایبندی شدید به دکترین شوروی مورد انقاد قرار گرفته بودند اما این بار تصمیم گرفتند دکترین مقاوم شوروی را که بر سودمندی مانور و استتار تاکید می‌کند نادیده بگیرند. طبق مقاله‌ای در سال 1981 در بررسی نظامی شوروی: جابجایی مواضع آتش، کمین‌های دفاعی، تغییر منظم مکان‌های سامانه‌های پدافندی متحرک برای سردرگمی اطلاعات دشمن و نصب سایت‌های پدافندی تقلبی از ملاحظات اساسی برای استقرار موثر و بقای پدافند هوایی است. رادار SNR-125 منهدم شده در نبرد دره بقاع فاجعه دره بقاع در سال 1982 در مقیاسی بسیار بزرگتر در ژانویه 1991 با حمله نیروی هوایی ائتلاف به رهبری آمریکا و با نابودی سامانه‌های پدافندی صدام در چند ساعت اول جنگ تکرار شد. این عملیات به طور کامل در جاهای دیگر و با جزئیات مستندسازی شده است، مانند جنگ سال 1982 از موشک‌های ضد رادار، پشتیبانی جمینگ و سلاح‌های دقیق درمقیاس گسترده استفاده شده است. الگوی استقرار نیروهای صدام کمی متفاوت است که سعی شده بود از تحرک باتری‌ها معدود متحرک استفاده شود و البته استقرارهای غالبا بی نظم اجازه مکان‌یابی آسان آنها، هدفگیری و حمله به این سامانه‌ها را می‌داد. سامانه‌های پدافندی صدام تقریبا همان سامانه‌های سام2، سام3، سام6، سام،8 و سام9 بود که سپس توسط بعضی سامانه‌های مدرن رولند فرانسوی و رادارهای جدید سری تایگر تکمیل شد. داستان مشهور سامانه‌های پدافندی اخیر خاورمیانه که در برابر کمپین‌های هوایی جریان دارد بسیار روشن است- استفاده از فناوری قدیمی و غالبا منسوخ سامانه‌های موشکی و فناوری راداری و نادیده انگاری دکترین سابق شوروی در مورد تحرک سیستم‌های هوا به زمین، پنهانکاری، فریب و پشتیبانی متقابل. بسیاری از رادارهای کنترل آتش و جستجوی مورد استفاده در معرض خطر قرار گرفتند و اقدامات متقابل الکترونیکی، بسیار موثر واقع شدند. موضوع دیگری وجود دارد که یافتن آن از طریق منابع منتشر شده دشوار است یعنی آموزش، تمرین، مهارت و شایستگی خدمه باتری‌های سامانه‌های پدافندی عراقی و سوری در طی این دوره است. جنگنده F-18 مهمترین حامل موشک‌های هارم در جنگ 1991 بود بررسی اطلاعات مفصل فنی موجود از سیستم‌های سام2، سام3، سام5، سام8 شوروی و بحث و گفتگو با اپراتورهای موشک‌های پیمان ورشو اشاره به این دارد که اثربخشی کامل و کارایی بالقوه نسل اول و دوم سامانه‌های پدافندی شوروی نیاز به کادری بسیار باهوش و دارای آموزش فنی بالا دارد که از مهارت بالا و تمرینات سطح عالی برخوردار باشند. کار تیمی سخت درون اتاق کنترل بسیار ضروری بود زیرا خدمه مجبور بودند داده‌های چندین سنسور را که در نمایشگرهای آنالوگ ابتدایی نمایش داده می‌شد ادغام و تفسیر کنند. وظایف حیاتی مانند کسب هدف اولیه، و رهگیری آن غالبا به صورت دستی انجام می‌شد و اپراتور مجبور بود چند خروجی نمایش داده شده را به طور همزمان تجزیه و تحلیل کند. همچنین اقدامات ضد ضد جنگ الکترونیکی موجود به یک اپراتور هوشمند برای تفسیر و درک نوع اختلال دشمن برای انتخاب دستی فرکانس‌ها و مودها نیاز داشت. سمت راست اتاق کنترل رادار SNR-125 سامانه سام3- سمت چپ نمایگشرهای رادار SNR-125 این موضوع به موازات نیازهای چالش برانگیز پرسنل فنی پیش رفت، خصوصا در استقرار و برچیدن باتری‌های سام2 و سام3، که خدمه بسیار ماهر می‌توانند در عرض 6 ساعت سامانه‌ها را دوباره جابجا و راه‌اندازی کنند. پرتابگر‌ها و کامیون‌ها باید مستقر شوند، همه چیزهایی که با کابل وصل شده‌اند باید مهار شوند همچنین آنتن‌ها باید تنظیم شوند و در آخر سیستم قبل از شروع به کار باید آزمایش شود. اما در حالی‌که سام6 و سام8 برای شلیک و فرار (بزن دررو) طراحی شده‌ بودند تعمیر و نگهداری از سیستم‌های پیچیده آن نیز چالش برانگیز نبود و به حجم بالای تست تجهیزات نیاز نداشت. آموزش همه این سیستم‌ها به یک کامیون پر از تجهیزات نیاز دارد تا ورودی‌های شبیه‌ سازی را برای سیستم کنترل سامانه پدافندی فراهم کند. عدم موفقیت اپراتورهای موشکی سوری و عراقی در پیروی از دکترین عملیاتی شوروی، تاکتیک‌ها و شیوه استقرار حاکی از آن است که دلیل اصلی عدم کارایی این پدافند در جنگ به دلیل: 1-آموزش ناقص اپراتورهای موشکی 2-ابتکار عمل 3-پرسنل پشتیبان بود. اثربخشی همان سامانه‌های پدافندی که چه در خاورمیانه و چه در جنوب شرق آسیا توسط اتحاد جماهیر شوروی، ورشو و پدافند ویتنام شمالی استفاده می شد بسیار بهتر بود. بمباران صربستان در سال 1999 کارزاری است که این زنجیره ناکارآمدی را قطع می‌کند. در حالی‌که باتری‌های سام2، سام3 و سام6 صربستان به دلیل استفاده از جمینگ، موشک‌های ضد رادار و جنگنده‌های پنهانکار بسیار ناکارآمد بودند اما به دلیل استفاده هوشمندانه از تحرک، استتار و کنترل استقرار، انهدام آنها بسیار دشوارتر بود. یک باتری سام3 با فرماندهی دنی زولتان یک اف117 را منهدم کرد و به یک فروند اف16 سی و یک فروند اف 117 دیگر آسیب وارد کرد. دنی خدمه خود را به مدت چند هفته در شبیه سازی تمرین و مهارت و کار تیمی را ارتقا می‌داد. وی در حین درگیری باتری خود را در نزدیکترین زمان ممکن جابجا کرد و و کنترل دقیق استقرار را انجام داد. باتری تحت رهبری او دوام آورد و شرم‌آورترین خسارت جنگی آمریکا را در طول ده‌ها سال به ایالات متحده وارد کرد. خدمه باتری سام6 صربستان، با پیروی از همان دکترین اختفاء، آتش و ترک محل، عمدتا از جنگ جان سالم به در بردند. بیشتر سامانه‌ها و رادارهای صربستان از همان گونه‌ها و خانواده‌ای بودند که توسط عراقی‌ها و سوری‌ها مورد استفاده قرار گرفت. این واقعیت که نیروهای ناتو نتوانستند باتری‌های پدافند هوایی صربستان را به سرعت نابود کنند آنها را وادار کرد سورتی‌ پروازهای خود را با پشتیبانی جمینگ و سرکوب دفاع هوایی توسعه و ادامه دهند که باعث افزایش چند برابری هزینه هر بمباران می‌شد. نیروهای ناتو 743 موشک ضد رادار ای جی ام 88 هارم را شلیک کردند که تاثیر اندکی داشت، این عدد یک سوم تعداد موشک‌هایی است که برای سرکوب پدافند هوایی بسیار بزرگتر عراق در سال 1991 استفاده شده بود. بمب افکن رادارگریز اف 117 که توسط سامانه سام3 در جنگ 1999 منهدم شد اگر عملیات طوفان صحرا را با عملیات نیروی متفقین در سال 1999 مقایسه کنیم می‌بینیم که سامانه‌های پدافندی تا حد زیادی یکسان بودند. اما در عوض ناتو سیستم‌های جنگ الکترونیک بهتر، سیستم‌های تعیین مکان بسیار بیشتر و تعداد زیادی مهمات هوشمند جدید از جمله موشک‌های ضد رادار جدیدتر و بهتری در اختیار داشت. تفاوت اساسی در پرسنل سامانه‌های پدافندی بود که آموزش بهتر، تمرین بهتر و انگیزه بالایی داشتند. نتیجه بررسی اثربخشی سامانه‌های پدافندی در نبردهای هوایی بین دهه 1960 تا دهه گذشته تقریبا نیم قرن است، اما در هر یک از این کمپین‌ها اغلب سامانه‌های پدافندی طرح‌های شوروی بودند که در دهه‌های 1950-1960 توسعه یافته بودند. به ویژه S-75 / SA-2، S-125 / SA-3، SA-6 با استفاده پراکنده از S-200VE / SA-5 و 9K33 / SA-8. در مقایسه با سامانه‌های پدافندی موجود در بازارهای جهانی که توسط تولیدکنندگان روسی و چینی (و ایرانی در آینده) ارائه می‌شود این سیستم‌های قدیمی از بسیاری از جهات در سطح پایین‌تری قرار دارند: رادارهای مدرن کشف اهداف و درگیری سامانه‌های پدافندی از ابتدا به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا در برابر جمینگ مقاوم باشند و معمولا از قدرت انتشار بالاتری برخوردارند تا اهداف با امضای راداری پایین را بتوانند رهگیری کنند. ادعا می‌شود برخی از رادارهای درگیری مدرن سامانه‌های پدافندی از قابلیت LPI (احتمال پایین رهگیری) برخوردارند و تشخیص و ردیابی آنها دشوار است. تقریبا تمام سیستم‌های پدافندی مدرن و رادارهای پشتیبان آن از تحرک بسیار بالایی برخوردارند که از همان ابتدا برای اختفاء، شلیک و ترک محل طراحی شده‌اند. سامانه‌های پدافندی مدرن نسبت به سامانه‌های جنگ سرد به دلیل برخورداری از فناوری موشکی پیشرفته‌تر و هدایت دیجیتال، محدوده درگیری بیشتری دارند و عملکرد بهتری در مانورپذیری پایانی دارند. سامانه‌های پدافندی مدرن کنونی اس 300 پی ام یو2، باور373، اس400، اچ کیو9/اف دی 2000 دارای رادهای بسیار مقاوم در اخلال هستند و چنانچه ادعای چینی‌ها صحیح باشد رادارهای آنان از قابلیت احتمال رهگیری پایین برخوردارند که مکان‌یابی، اخلال بر روی‌ آنها و هدایت موشک‌های ضد رادار به سمت آنها دشوار است. یکی دیگر از موارد مهم اینکه آنها دارای سیستمهای کنترل خودکار آتش دیجیتال بسیار مدرن هستند. نیازهای مهارتی و درک فنی عملکرد برای پرسنل که در سامانه‌های پدافندی اولیه جنگ سرد وجود داشت دیگر مورد نیاز نیست: اپراتورها از نمایشگر‌های ال سی دی پیشرفته با ارائه ترکیبی داده‌ها استفاده می‌کنند. این سامانه‌ها از اتوماسیون بسیار بالایی در هنگام استقرار برخوردارند و از جک‌های هیدرولیک برای بالابردن و باز کردن اجزای کلیدی استفاده می‌کنند بنابراین مهارت کافی برای تنظیم یا جابجایی باتری لازم نیست. بیشتر این سامانه‌ها می‌توانند در مدت پنج دقیقه شلیک کرده و محل را ترک کنند. دشواری‌های ناشی از تکامل فناوری سامانه‌های پدافندی بردبلند یا پدافند منطقه‌ای با تحول در دکترین عملیاتی مرتبط افزایش یافته است که در نتیجه اکنون شاهد استقرار تجهیزات تخصصی برای دفاع از باتری‌های پدافندی در برابر حملات ضد آنها هستیم که عبارتند از: توسعه و استقرار سامانه‌های پدافندی نقطه‌ای و سامانه‌های خودکششی توپخانه‌ای/موشکی جهت رهگیری و انهدام مهمات هدایت شونده پرتاب شده ضد سایت‌های پدافندی. توسعه و استقرار اهداف کاذب منتشر کننده امواج راداری برای شکست دادن گیرنده‌های جغرافیایی و سیکرهای مهمات هدایت شونده. توسعه و استقرار اقدامات متقابل فعال و غیرفعال الکترونیک، اپتیکال و مادون قرمز برای شکست سیکرهای مهمات هدایت شونده. توسعه و استقرار قابلیت درگیری اشتراکیسامانه‌های پایشگر رزمی با قابلیت درگیری مشترک برای شکست جنگ الکترونیک و پنهانکاری. سامانه تور ام2 با قابلیت شلیک در حین حرکت یکی از برترین سامانه‌های پدافندی کوتاه برد برای رهگیری موشک‌های کروز و مهمات هواپرتاب است. در نتیجه شکست شبکه مدرن یکپارچه پدافند هوایی که با سامانه‌های روسی، چینی (و ایرانی) تجهیز شده‌اند با اقدامات فیزیکی و غیر فیزیکی یا تکنیک‌های کشنده بسیار سخت است. بخش بزرگی از مهمات هدایت شونده پرتاب شده یا منهدم خواهند شد و یا سیستم هدایتی آن از کار میفتد. در خاتمه ، تصور اینکه سیستم های SAM معاصر روسی و چینی (وایرانی)می توانند به آسانی سیستم های سوریه و عراق در سال 1982 و 1991 شکست بخورند چیزی غیر از تفکرات رویاپردازنه نیست که ناشی از عدم موفقیت کامل در مطالعه و فهمیدن دلیل و چگونگی موفقیت یا عدم موفقیت سامانه‌های پدافندی در درگیریهای گذشته است. ترجمه شده توسط GHIAM / منبع

بسم الله الرحمن الرحیم جت پک یا کوله‌جِت (به انگلیسی: Jet pack) که می‌شود آن را کوله پشتی پرتابی یا کوله پشتی جهشی ترجمه کرد و به اسامی دیگری چون راکت بلت rocket belt یا کمربند موشکی و راکت پک rocket pack و غیره نیز شناخته می‌شود و سابقه آن به جنگ جهانی دوم بر می گردد، وسیله ایست که معمولاً به پشت بسته می‌شود و توسط فشار گاز به پرواز در می آید. اولین جت پک قابل استفاده به نام مارتین (هم نام سازندهٔ نیوزلندی خود بنام گلن مارتین (Glenn Martin) ) قادر بود تا ۳۰ دقیقه پرواز نماید در گام هایی بعدی و پیشرفت ابزار ، امروزه طرح های متفاوتی از جت پک در جهان موجود میباشد مدل های متفاوت با توجه به ابعاد جت پک ها ، امکان حمل آنها با وسایل نقلیه سبک یا جابجایی توسط خودشان و پشتیبانی ساده انها ، این وسایل را میتوان یکی از بهترین ابزارها برای دفاع هوایی نقطه ایی نامید با تجهیز خلبان به یک هلمت در دسترس (استفاده از عینک هالو لنز مایکروسافت یا گوگل گلس گوگل ) و دو تا چهار موشک میثاق این ابزار جدید ، یک کمین کننده بسیار خطرناک برای هر پرنده ایی در داخل مرزهای کشور خواهد بود سقف پرواز ایرباس جت پک با توجه به عدم نیاز به فرودگاه از هر نقطه ایی امکان اسکرامبل برای دفاع خواهد داشت و با توجه به میحط کوهستانی ایران امکان مخفی شدن در هر شیاری از کوهها و ضربه زدن به دشمن برای آن مقدور خواهد بود با فرض فاصله 100 کیلومتری پایگاههای جت پک از یکدیگر برای پوشش یک محدوده یک میلیون کیلومتر مربعی (حدود وسعت ایران 1000*1000) به تعداد 100 عدد جت پک در هر شیفت نیاز میباشد و برای اطمینان از علمکرد این رقم را تا سیصد جت پک افزایش میدهیم برای سه شیفت کار نیاز به 300 نفر خلبان و حدود 600 نفر خدمه پشتیبانی میباشد با توجه به قیمت 150 تا 250 هزار دلاری جت پک ها قیمت سیصد عدد از آن بین 45 تا 75 میلیون دلار خواهد بود که قیمت کل آنها کمتر از یک فروند هواپیمای نسل 4++ میباشد با توجه به اینکه در کشور امکان ساخت موتور جت و بدنه فیبر کربنی (تست شده بکار رفته در موشک رعد 500 ) با قیمت بسیار پایینتر وجود دارد (در صورت تولید انبوه بسیار کمتر هم خواهد شد ) احتمالا در محدودده قیمت 30 تا 50 هزار دلار بتوان این ابزار را تولید نمود که در ان صورت قیمت سیصد عدد از ان برابر 10 تا 15 میلیون دلار میگردد که رقم بسیار پایینی برای چنین پوشش هوایی خواهد بود بکار گیری جت پک ها باعث ایجاد صنعت بومی و قدرت دفاع هوایی مستقل از کشورهای دیگر و ایجاد نیرو هوایی نامتقارن در برابر کشورهای ثروتمند و متخاصم است مزایا : دفاع نقطه ایی قابل قبول در برابر انواع موشک های کروز ، پهپادها ، بالگردها کمین های وسیع جهت انواع هواگردهای سرعت بالا امکان لینک شدن به پهپاد ها جهت فرماندهی گروهی پهپادها توسط انسان سطح مقطع راداری بسیار کم پرواز از هر نقطه حمل و نقل اسان تعمیر و نگهداری ساده پشتیبانی ساده ساخت بدنه در هر کارگاهی در داخل کشور (بدون نیاز به زیر ساختهای وسیع ) ساخت موتور در داخل کشور عدم وابستگی به خارج کشور معایب : برد کم عدم محافظت لازم از خلبان (احتمالا راهکارهایی قابل اجرا باشد ) منبع : 1 2

علاوه بر برد به نظر سقف پروازی و همچنین قدرت بسیار کم در حمل سلاح و سرعت پایینی دارند تصویر نمایشی هست یک پهباد بسیار بهتر کار این رو انجام میده به جای 70 کیلو گرم وزن خلبان میشه تجهیزات اپتیکی و سلاح هم حمل کرد همچنین پهباد محدودیت طراحی بدنه رو نخواهد داشت و مانورهای بسیار بهتری هم به دلیل نداشتن محدودیت مربوط به خلبان انجام میدهند در صورت انهدام هم جان کسی گرفته نخواهد شد در ضمن هزینه اموزش خلبان و در صورت کشته شدن هزینه اون هم سنگین هست..در زمانی که دنیا به سمت هوش مصنوعی و هوشمند شدن ..برای هدایت و درگیری با اهداف و انجام ماموریت ها میره این یک قدم برگشت بزرگ به دوران برادران رایت هست..این وسیله برای ورزش و تفریح وهمچنین ماموریت نیروهای ویژه بسیار مناسب هست خصوصا برای ورود به منطقه وخاک دشمن برای انجام عملیات ..البته ارتش امریکا و شوروی نمونه هایی رو سالها قبلا تست کردن اما به دلایل مختلف رها کردن این بالگرد تک نفره ساخت شوروی هست Kamov Ka-56در ضمن 150 کیلومتر هم برد و 110 km/h هم سرعت داشت و بیشتر از این نمونه های بالا! به راحتی هم قابل حمل و سرهم کردن بود اما خوب به دلایلی تولید انبوه نرسید چندین طرح هم از سوی امریکا اجرا شد که اونها هم رها شدن...همانطور که گفتم وسلیه خوبی برای نفوذ به خاک دشمن هست و انجام عملیات های خاص و ارزش تحقیق رو داره فرضا نفوذ به خاک اسرائیل از لبنان توسط حزب الله و پایگاه های امریکا در عراق و ...

استفاده سپاه پاسداران از تانک های غنیمتی(تصویر بالا تانک تی-72 ural تصویر پایین تایپ 69) در مناطق کوهستانی عملیات والفجر 10 تانک تی-72 احتمالا مدل ural در عملیات والفجر 10 تانک های ام-47 ام ارتش ایران در عملیات والفجر 2 تانک تی-55 سپاه پاسداران در فکه عملیات والفجر مقدماتی کهنه سرباز فلزی -تانک شرمن M4 مجهز به توپ 76 میلی متری ارتش ایران در شلمچه- منبع عکس

یه دونه از این اپتیکها رو نمی شد روی سامانه تور نصب می کردند تا لااقل تو اون فاصله هواپیمای مسافربری رو از کروز تمیز بده

متحدان همیشگی الکساندر سوم ، پادشاه وقت روسیه ( 1894-1881 ) در دنیا ، تنها 2 متحد ثابت و همیشگی برای روسیه وجود دارد ارتش و نیروی دریایی

خوب نگاهی به خرید ها و قرارداد های کشور های اذریجان و ارمنستان می اندازیم اذربایجان در این چند وقته اخیر تجهیزاتی از تامین کنندگان سنتی خود دریافت نموده شامل موشک بالستیک لورا خمپاره اندازه Spear-Mk.2 موشک ضد تانک اسپایک Spike-ER پهپاد هرمس 900 پهپاد انتحاری Sky-Striker سیستم راداری EL/M-2106-ATAR از اسراییل و مجموعه موشکی تاکتیکی Polonezهویتزر های 2A36-Giatsint-Bو سیستم جنگ الکترونیک Groza-Sاز بلاروس سیستم ضد پهپادی İHTAR و موشک کروز SOM-B1 از ترکیه اسلحه تک تیر اندازی NTW-20 از افریقا جنوبی نفربر زرهی BTR-82A از روسیه در کنار سرمایه گزاری اذربایجان در صنایع داخلی خود به دنبال افزایش و متنوع سازی تامیین کنندگان سلاح الهام علی اف دربارش سخن گفته خوشحال که دیگر وابسته به یک کشور خاص نیستن سیستم های جدید از تامین کنند گان جدید شامل هویتر خود کششی DANA و راکت انداز چندگانه RM-70 از جمهوری چک بالگرد های Bell-412و MD-530F از امریکا در 2018 هم اذربایجان موافقتنامه خریدتسلیحات پدافند هوایی با بلاروس و ساخت وسایل ارتباطی بطور مشترک با اسلسان ترکیه ارمنستان نیز با یک خط اعتباری 100 میلیون دلاری روسیه دنبال خرید 4 فروند سوخو SU-30SM و اسلحه اکا 12 و همچنین انتظار میره روسیهوام بیشتری به ارمنستان بدهدبرای خرید راکت انداز های اسمرچ و TOS-1A و Igla-S وCornet-E کورنت, مجموعه جنگ الکترونیک افتوباز Avtobaza-M EW و...... ارمنستان نیز موازی با اذربایجان به دنبال افزایش روابط نظامی با چین بطور خاص با نورینکو و پلی گروپ بطور خاص تسلیحات اسراییلی اذربایجان نقش کیلدی در پیروزی اذربایجان با ارمنستان در درگیری های 2016 داشته است سیستم پهپاد انتحاری Sky-Striker, اسراییل که در حملات به پدافند هوایی سوریه استفاده شد میتواند به ارتش اذربایجان این امکان را بدهد بطور چراغ خاموش دست به حملات غافلگیرانه علیه ارتش ارمنستان بزند همچنین با با بهینه سازی توسط شرکت رافائل اسراییل بر روی هلیکوپتر های اذربایجان و تجهیز انها به موشک Spike-NLOS این امکان را به هواگرد اذربایجانی می دهد حملاتی در برد 10تا 50 کیلومتری دست بزنند بدون انکه وارد صحنه نبرد بشوند ویا توسط پدافند هوایی ارمنستان شناسایی شوند و... برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید در خصوص سیستم ضد پهپادی Groza-S ادعا شده ایران توانسته با هاش به کانال ارتباطی MQ-9 Reaper در سوریه عراق نفوذ کنه منبع در کل اذربایجان پهپاد هرمس 900 فرودگاه محل استقرار هرون تی پی پهپاد انتحاری هاروپHarop پهپاد انتحاری Sky-Striker مرکز اموزش پهپادی ساخته شده توسط اسراییل پهپاد ساخت اذربایجان البته مرزبانی اذربایجان یک موزیک ویدئو درست کرده بود شلیک هاروپHaropو اسپایک از روی ناوچه درش بود به زبان ترکی اشنایی ندارم اگر فحشی چیزی گفته بگید ویدئو رو دان کنم از رو کانال https://www.aparat.com/v/7KdZf سایت موشکی Pereshkul missile base که درش ویدئو پست بالا درش ضبط شده اطلاعات بیشتر https://www.janes.com/article/85442/new-uav-training-centre-opens-in-azerbaijan?from_rss=1 https://www.haaretz.com/israel-news/advanced-israeli-weapons-sold-to-azerbaijan-exposed-in-pop-music-video-1.6015052 https://en.wikipedia.org/wiki/EL/M-2106 https://en.wikipedia.org/wiki/2A36_Giatsint-B https://www.army-technology.com/projects/spear-mk2-mortar-system/ https://www.aselsan.com.tr/en/capabilities/air-and-missile-defense-systems/air-and-missile-defense-systems/ihtar-antidrone-system https://en.wikipedia.org/wiki/Denel_NTW-20

خوب ، طبیعتا" وقتی عملیات نظامی وجود نداشته باشد ، نیازی به سرنگونی وجود ندارد ، حضور این سامانه ، همون شکلی که در متن بیان شد برای ایجاد شرایط " ضد دسترسی " هست و ایجاد وضعیت تعادل در صحنه تهدید

بهتر است یه نیم نگاه ب گذشته داشته باشیم: گوشه ای از جریان مقاوت ایرانیان در مقابل حمله وحشیانه ی روسیه تزاری روسها پس از محاصره ی اردوی ایران در قره باغ ، به سوی جنوب حرکت کرده و ستونی از سربازان به سوی خدا آفرین و ستون دیگر بسوی نخجوان می روند. روز 9 جمادی الاول سال 1223 ه.ق (برابر با سال 1188 شمسی) ، ارتش متجاوز از سوی شمال شرق به فرماندهی ژنرال نبلسین و نیز از سوی شمال غربی با فرماندهی مارشال گدوویچ اردوی شوره کل ایران را مورد تهدید قرار می دهند تا سربازان ایرانی را به سوی جنوب رودخانه ارس ( مرز کنونی) روانه کنند. در مقابل ، شاهزاده عباس میرزا که درود بر روانش باد ، چاره ای جز عقب نشینی تاکتیکی نخجوان نداشت. اما در این حال قلعه ی ایروان ( پایتخت ارمنستان کنونی ) اردوی گدوویچ را مورد تعرض قرار می داد و موجب کندی حرکت آنان می شد. در روز 12 ام همین ماه ، اردوی گدوویچ به گمان اینکه ژنرال نبلسین از جناح عقب به اردوی شاهزاده عباس میرزا حمله خواهد نمود ، به شدت حمله یورش می آورد ، اما کمکی به او نمی رسد و نهایتا ایرانیان مجددا شهر نخجوان را پس می گیرند. در 17 ام ماه ، عباس میرزا نیز به سوی ایروان حمله می کند و قلعه ایروان که در دست سربازان ایرانی بود ، در مقابل حملات روس دفاع نموده و شان و عظمت ارتش ایران را حفظ می نماید .از تاریخ 21 جمادی الاول ، تا اواسط ماه بعد ، سپاه ایران تمامی اراضی تصرفی را پس می گیرند تا حدی که به حدود سابق یعنی پیش از حمله بزرگ روسها می رسند

  بنا به دلایلی؟!! به چه دلایلی؟ چرا باید مردم ایران طرفدار یک کشور کوچک و به شدت فقیر و بدون اثر گذاری انچنانی در معادلات جهانی باشند؟ و چرا باید ترکیه طرفدار آذربایجان باشه؟ غیر از اینه که آذربایجان اولا گاو شیر ده مناسبی بوده برای ترکیه؟ و در مقابل یک هاری مدام نسبت به ایران داشته؟ ( سیاست هاش ) و البته تقدم و تاخرش هم روشنه دوستان موارد زیادی از همکاری های نظامی با مهمترین دشمن ایران ذکر کردند ( که همین امر برای ایجاد فاصله با آذربایجان کافیه، چه برسه وقتی شرایط مربوط میشه به در اختیار گذاشتن خاک آذربایجان برای عملیات ضد ایران چه سخت و چه نرم! چه کوچیک در حد یک جمع آوری اطلاعات و چه بزرگ مثل ... ) چطور توقع هست این همه اظهارات نجزیه طلبانه و وقیحانه را نسبت به سرزمینی زخم خورده و مدام در معرض توطئه بشنویم و تحریکات و منابعی که در اختیار برخی خائنان داخلی هم قرار میگیره را ببینیم و بعد موضعمون مثل دولتمون بی طرفانه هم باشه ( سیب زمینی هستیم مگه؟! :) )   حرف برای گفتن در این رابطه زیاده. قطعا مسئولان ایرانی هم حرف برای گفتن زیاد دارند و الهام و باباش هم شرایطشون روشنه و از کوزوو بگیر تا حماس و افغانستان و ... هم شرایط ما هم روشنه و چیز غریبی نیست گاز گرفته شدن دستمون بعد از تمام کمک ها.

یک روح در دو بدن تیم مشترک نیروهای پیاده نظام و زرهی در جنگ شهری نیروهای دیگری که برای همراهی واحدهای زرهی وارد میدان جنگ شهری می‌شوند نیروهای پیاده نظام هستند. براساس تجربه های متعدد، وجود نیروهای پیاده نظام در جنگ های شهری امری انکار ناپذیر است. اما همان‌طور که در قسمت های پیشین ذکر شد نیروهای پیاده نظام در جنگ شهری دارای ضعف هایی هستند از جمله: نداشتن تسلیحات با قدرت آتش بالا و برد مناسب، دارا نبودن حفاظت کافی و... . با این حال نیروهای پیاده مزیت هایی نیز دارند. به عنوان مثال این نیروها می توانند بدون آسیب رساندن به ساختار ساختمان ها خصوصاً ساختمان‌های مسکونی، آنها را از نیروهای دشمن پاکسازی کنند؛  این نیروها می توانند در تمامی مناطق شهری حرکت کنند، دارای یک دید همه جانبه هستند و همچنین این قابلیت را دارند که به سرعت به تهدیدات پاسخ دهند و با پیشروی های مخفیانه و دور از دید دشمن به انجام عملیات بپردازند. این مزایا و معایب همپوشانی خاصی با واحد های زرهی در جنگ شهری دارند. عموماً نیروهای زرهی در جنگ شهری از دید کافی برخوردار نیستند و گرد و غبار و دود، دید خدمه را کور می کند، تسلیحات معمولاً برای اهداف نزدیک یا در ارتفاعات بلند کاربرد ندارد، خودرو های زرهی دارای  فضاهای مرده ای هستند که در این نواحی هیچ دیدی ندارند، ادوات زرهی  بسیار پر سر و صدا هستند و به راحتی توسط نیرو های دشمن کشف می شوند. ریزش آوار، کوچه های تنگ، اتومبیل ها، پل های با تحمل وزن کم و...  مانع حرکت تانک ها می شوند، حضور تانک ها در مناطق شهری خواسته یا ناخواسته باعث نابودی ساختمان ها می شود. با این حال ادوات زرهی در برابر آتش سوزی ها، انفجار های کوچک ، مین های ضدنفر و تسلیحات سبک دشمن مقاوم هستند، ادوات زرهی با نارنجک اندازهای دودزا و ایجاد دود در وسعت زیاد باعث پنهان شدن نیروها می شوند، تسلیحات دوربرد و قدرت آتش بالایی دارند، با نصب سیستم های دید پیشرفته این ادوات توانایی شناسایی دشمن در تاریکی و دود را به دست می آورند. در ضمن اثر غیر مستقیم واحد های زرهی این است که  به مردم عادی و غیر نظامی حاضر در منطقه خطر، هشدار  غیر مستقیم داده و آنها را از وجود احتمالی درگیری در منطقه آگاه می سازد. پس می توان اینگونه اثبات کرد هماهنگی نیرو های پیاده نظام در کنار نیروهای زرهی در قالب یک واحد یکپارچه (پیاده نظام-زرهی) باعث پوشاندن ضعف های ماهیتی این نیروها می شود که تکنیکی موثر در جنگ های شهری است.   سنگر های این چنینی در جنگ شهری که به مسلسل های سنگین هم مجهز باشند برای سربازان پیاده نظام خطرناک و مانع پیشروی آنها هستند.   اجرای آتش مستقیم تانک برای سرکوب آتش دشمن   تصویر شماتیک از فضای مرده ومحدوده ای که خدمه تانک دید ندارد. دو تانک ارتش سوریه وارد یک کوچه میشوند، اما به علت قرار گرفتن محل یک ارپی جی زن در محدوده ای که تانک ها دیدی به آن ندارند مورد حمله قرار میگرند. تانک جلویی صدمه می بیند و توپچی زخمی میشود. هر دو تانک رو به عقب حرکت میکنند و وقتی محل ار پی جی زن در تیرس خدمه قرار میگرد تانک اول به محل اختفا ترویست ها شلیک می کند. حجم کم اوار مانع حرکت تانک ها نیست اما در صورت ریزش اوار سنگین حرکت تانک ها مختل می شود-  تصویر سمت راست خدمه تانک سوری در حال جابه جای اوار   چهار تکنیک اصلی و کلی برای همکاری بین نیرو های زرهی و پیاده نظام برای پیشروی در مناطق شهری طراحی شده است . 1: دسته تانک ها به عنوان عنصر اصلی حرکت در این روش، فرمانده جوخه تانک، مسئولیت تنظیم (رهبری ) مانور جوخه (دسته) تانک ها را برعهده می گیرد که مانور فوق می بایست مطابق با تصمیم گیری و نظر فرمانده گروهان صورت گیرد. با این سازمان دهی، معمولا ماموریت برای تانک ها، ایجاد آتش پشتیبانی و یا حمایت کردن نیروهای پیاده نظام برای پیشروری است. این سازماندهی سخت ترین حرکت تانک ها با نیرو های پیاده نظام است. با این حال رهبر جوخه تانک ها می تواند حرکت کل جوخه را به منظور انجام دادن ماموریت هدایت کند. این امر انعطاف پذیری بیشتری در پوشش دادن پیاده نظام در طول مبارزه را فراهم می کند.   2: دسته تانک ها تحت کنترل جوخه پیاده نظام در این روش تیم تانک ها ( کوچکترین مقیاس یک یگان زره پوش) به دوبخش تقسیم می شوند و هر بخش جدید در کنترل یک جوخه از نیروهای پیاده نظام است. مانور و کنترل این تکنیک باید  مطابق با دستور و نظر فرمانده گروهان انجام شود. فرمانده گروهان  مسوولیت مانورها و کنترل تانک ها و نیروهای پیاده نظام در مناطق جنگی را برعهده می گیرد. همین امر باعث دشوار شدن کار فرمانده می شود که علاوه بر هدایت نیرو های پیاده باید هدایت تانک ها را نیز بر عهده بگیرند که باعث مضاعف و سخت تر شدن کار آنها می شود. همچنین تجربه و علم کافی از عملکرد نیرو های زرهی یا به طور کلی تمرکز فرمانده بر میدان نبرد بر اجرایی این تکنیک تاثیر بسیاری دارد. این تکنیک در هنگام احتمال برخورد با دشمن و یا نیاز به حمایت مستمر نزدیک در موقع حرکت و پاکسازی ساختمان ها به کار گرفته می شود.   3- دسته تانک ها تحت کنترل گروهان و جوخه هر تیم زرهی می تواند بعنوان یک زیر بخش یا تحت کنترل عملیاتی یک جوخه یا گروهان ، ماموریت های محوله را اجرا نماید. در نتیجه، یک جوخه تانک، برای انجام یک ماموریت رزمی، به دو تیم رزمی تقسیم می شود که از این دو تیم رزمی، یکی تحت کنترل عملیاتی گروهان و دیگری تحت کنترل عملیاتی جوخه  قرار خواهد گرفت. در زمان تدوین طرح مانور، شکل حرکت واحدهای پیاده نظام همراه، می بایست به گونه ای انتخاب شود که بتواند پوشش آتش لازم را در نبردهای نزدیک برای جوخه زرهی فراهم آورد . دراین روش، آنچه ضروری به نظر می رسد، این مساله خواهد بود که فرمانده گروهان ، یک تیم زرهی را  به شکل ذخیره، برای استفاده در زمان  و مکان لازم و حساس، همواره در اختیار داشته باشد. استفاد از روش فوق، این امکان را در اختیار فرمانده گروهان قرار می دهد تا در کنار پشتیبانی کامل  از یگان های پیاده نظام در رزم نزدیک با عناصر دشمن، یک واحد کمکی آماده را برای حوادث غیر قابل پیش بینی صحنه رزم، در اختیار داشته باشد. اما نقص عمده روش فوق در این مساله نهفته است که براساس تاکتیکهای استاندارد، این فرمانده جوخه پیاده نظام است که وظیفه دارد، شکل مانور واحدهای زرهی را معین کند، ( در حالیکه این مسئولیت بر عهده فرمانده تانک است). این شکل تقسیم وظایف ، تاثیر واحدهای تانک را در میدان نبرد به حداقل ممکن ( در بهترین حالت به زیر 50درصد ) خواهد رساند.   4- جوخه پیاده نظام تحت کنترل جوخه تانک ها در این روش، فرمانده گروهان می تواند یک یا چند جوخه پیاده نظام را تحت کنترل فرمانده جوخه تانک ها قرار دهد. همچنین می تواند تمامی تانک ها تحت کنترل فرمانده جوخه تانک حفظ کند و یا تعدادی از تانک ها را تحت کنترل فرمانده جوخه پیاده نظام قرار دهد. این تکنیک زمانی می تواند به خوبی عمل کند که به نیرو های  ذخیره سیار برای محافظت از نیروهای پیاده نظام نیاز باشد.   تمرین و مانورهای نظامی برای ایجاد هماهنگی بین نیرو های زرهی و پیاده نظام ضروری است   تانک های سوری در حال استفاده از دود استتار اگزوز برای مخفی شدن از دید دشمن   البته این نکته را باید مورد توجه قرار داد که که هیچ کدام از تکنیک های بالا برتری خاصی نسبت به هم ندارند و فقط شرایط خاص محیط و میدان جنگ و یا استعداد رزمی دشمن باعث برتری یافتن هریک از تکنیک ها نسبت به هم می شود. هماهنگی جزء مهمی در این تکنیک ها بشمار می آید. در این روش ها باید به این نکته توجه کرد که هر دو گروه یعنی پیاده نظام و تانک ها به یکدیگر نیاز دارند. این دو گروه باید با هم هماهنگ و دارای حمایت متقابل باشند. در هنگام پیشروری، پیاده نظام چشم و گوش گروه هستند و باید تهدیدات بالفعل و بالقوه را به خدمه تانک ها گزارش دهند و تانک ها نیز با ایجاد آتش پشتیبانی سنگین و مستمر پیاده نظام را پوشش دهند. هماهنگی نیرو ها در میدان نبرد بسیار حیاتی است در صورت هماهنگ نبودن نه تنها تکنیک به شکل صحیح اجرا نمی شود بلکه ممکن است جان افراد به خطر بیافتد. در میدان نبرد و درگیری های شهری سروصدای زیاد مانع می شود تا سربازان دستورات را به درستی بشنوند پس دستورات باید به درستی و به وضوح به نیروها ابلاغ شود. مثلا در صورت درگیری و لزوم حرکت تانک رو به عقب باید پیاده نظام از حرکت تانک مطلع باشند در غیر این صورت باعث آسیب رسیدن به نیروهای پیاده نظام می شود. نیروهای پیاده، تانک ها و فرماندهان باید به طور مداوم و پایدار با یکدیگر در ارتباط باشند. به عنوان مثال امریکایی ها برای رسیدن به این سطح از ارتباط، یک تلفن در پشت تانک برای ارتباط بین خدمه ی تانک و پیاده نظام نصب کرده اند. با این حال علاوه بر ارتباطات رادیویی، ارتباطات بصری نیر بسیار موثر هستند اشارات با دست ، اشاره با پرچم و یا چراخ های هشدار دهنده نصب شده بر روی تانک ها می تواند موثر باشد. روس ها در تانک T-80U-M1 چراغ های هشدار دهنده نصب کرده اند که در صورت فعال شدن دفاع فعال( ماهیت عملکردی دفاع فعال برای سربازهای پیاده نظام خطرناک است ) به پیاده نظام هشدار می دهد و یا تانک لکرAZUR یک سیسم هشدار دهنده دارد که در صورت حرکت رو به عقب به سربازان هشدار داده می شود. البته باید به این نکته اشاره کرد که نیروها وقتی به سطح بالایی از هماهنگی میرسند که قبلا این تکنیک ها را در رزمایش ها و مانورها تمرین کرده باشند. تمریناتی که درآن ارتباطات، هماهنگی در اجرای آتش، تکنیک استفاده از تانک به عنوان سپر و سنگر و... انجام شده باشد.   تلفن خارجی تانک ابرامز استفاده از اشارات دست و حرکت پرچم برای اجرای مانور   در صورت ورود ادوات زرهی خصوصا تانک ها در تکینک پیاده نظام-زرهی وظایفی همچون اجرای آتش مستقیم برای جلوگیری ایجاد ضد حمله دشمن و خروج  نیروهای دشمن از مواضع، انهدام سنگرها و مواضع دشمن، باز کردن گذرگاه ها برای پیاده نظام که توسط اوار، موانع و یا آتش دشمن مسدود شده است، پنهان کردن نیروهای پیاده نظام از دید دشمن با استفاده از دود نارنجک انداز ها، انهدام اهدافی که توسط نیروهای پیاده نظام تعیین شده است، بستن راه ها، خیابان ها، ایجاد پست های بازرسی و سرکوب موقعیت تک تیراندازها به این نیروها سپرده می شود. نیروهای زرهی توانایی کمک کردن به نیرو های پیاده نظام در هنگام ورود و خروج از ساختمان ها را دارند . این نیروها می توانند با ایجاد دود ( نارنجک انداز های دود زا یا دودهای استتار اگزوز تانک) فرصت ورود ویا خروج نیروها را از ساختمان فراهم کنند. در صورت کم بودن فاصله دو ساختمان باهم، تانک ها می توانند با جایگری مناسب، مانند یک سپر در برابر گلوله های دشمن ایستادگی کنند تا نیروهای پیاده نظام از یک ساختمان به ساختمان دیگر بروند. پس باید خدمه تانک بتوانند در محیط شهری به خوبی موقعیت یابی کنند و موضع بگیرند. چون همیشه نیاز نیست نیروها پیشروری کنند و گاهی برای دفع پاتک های دشمن  باید از تکنیک های افندی استفاده کرد.  به طور کلی محل موضعگیری تانک در مناطق شهری باید پوشش خوبی داشته باشد، دید خدمه را از بین نبرد و خدمه توانایی تشخیص اهداف را داشته باشند و همین طور در صورت افزایش حجم آتش دشمن و یا احتمال حمله به تانک خدمه بتوانند تانک را به راحتی از محل اختفا خارج کنند. در خیابان های محصور شده با ساختمان ها وجود سازه های خراب می تواند موقعیت خوبی برای اجرای آتش مستقیم باشد. در این گونه مواقع تانک در حالتی قرار میگرد که فقط برجک تانک یا خودرو زرهی در معرض دید باشد(Hull Down) و بدنه در پوشش ساختمان قرار گیرد. البته احتمال ریزش ساختمان  و یا دیوار ها روی خودروی زرهی نیز وجود دارد که ممکن است جان خدمه را به خطر بیندازد. داخل ساختمان ها نیز موقعیت های خوبی برای پنهان شدن تانک هاست .   موضع گیری تانک های ام 41 لبنانی در یک چهاه راه   استقرار مناسب نیروها در جنگ شهری می تواند جلوی حرکت نیروهای دشمن را بگیرد. استفاده از سایه برای پنهان شدن نیرو های زرهی در جنگ زرهی بسیار پر اهمیت است.   مو قعیت Hull Down در جنگ شهری - فقط برجک تانک دیده می شود. مخفی شدن تانک در داخل ساختمان   یک موقعیت دیگر این است که تانک بتواند به طور کامل در پشت ساختمان ها مخفی باشند، در این حالت نه تانک دشمن را می بیند و نه دشمن توانایی یافتن تانک را دارد. در این وضع وقتی نیروهای پیاده نیاز به کمک تانک برای اجرای آتش داشته باشند. تانک در موقعیت مناسب برای پشتیبانی قرار میگرد و بعد از اجرایی آتش به سرعت در یک موقعیت دیگر مخفی میشود تا دشمن نتواند محل دقیق اختفای تانک را مشخص کند. یکی از الزامات اجرایی این تکنیک اختفا، داشتن یک دیده بان در محل است تا بتواند خدمه تانک را برای انهدام هدف به درستی راهنمایی کند. مهندسین نظامی باید قبل از استقرار ادوات زرهی محل اختفا را به درستی بررسی کنند و مراقب مین ها، بمب ها، موانع حرکت، پل ها، پل های هوایی، دیوار ها و سقف ها باشند. محل حرکت و یا اختفا باید با وزن و اندازه خودرو زرهی تناسب داشته باشد در غیر این صورت امکان دارد جان خدمه به خطر بیفتد ویا خودروی زرهی به شدت آسیب ببیند.   تانک به طور کامل مخفی میشود و در صورت نیاز از محل اختفای خود خارج می شود.   به هنگام طولانی شدن عملیات و نیاز به باقی ماندن نیروهای پیاده نظام-زرهی در منطقه شهری لزوم تامین منابع لجستیکی مثل آب، غذا و تسلیحات بسیار حیاتی است. همچنین سوخت لازم برای خودروهای زرهی نیز باید تامین شود. تانک ها و دیگر خودرو های زرهی می توانند برای تامین منابع لجستیکی به پایگاه ها برگردند و منابع مورد نیاز را برای افراد درگیر در جنگ شهری تامین نمایند. تانک ها نیز می توانند در جا به جایی پیاده نظام ایفای نقش کنند. باید توجه داشت استفاده از این تکینک علاوه بر اینکه باعث افزایش سرعت عمل نیروها در جا به جایی می شود، بسیار خطرناک است و لازم است پیش از نزدیک شدن به منطقه درگیری، سربازان از روی تانک پیاده شوند. برای حمل سربازان بر روی تانک باید به نکات زیر هم توجه شود: تمرین داشتن قبلی برای اجرای این تاکتیک بسیار مهم است. سربازان فقط در صورت توقف تانک باید پیاده و یا سوار تانک بشوند. هیچ وقت نباید سربازان در جلوی تیربار هم محور تانک قرار بگیرند در صورت درگیری، اول باید سربازان از تانک پیاده شده و بعد خدمه برجک را حرکت دهند در غیر این صورت سربازان زخمی و یا کشته میشوند. در صورت مشاهده خطرات باید سربازان خدمه را و یا خدمه سربازان را از خطرات احتمالی اگاه سازند. در هنگام خواب آلودگی و یا خستگی سربازان نباید از این تکنیک استفاده کرد چون احتمال سقوط سربازان وجود دارد. سیگار کشیدن هنگامی که بر روی تانک قرار دارند ممنوع است ! پاها، دست ها، تجهیزات و کوله پشتی ها  یا هر وسیله دیگر را نباید در کنار بدنه اویزان کرد چون احتمال صدمه رسیدن به سرباز و یا سقوط تجهیزات وجود دارد. نباید پیشتر از حد مجاز سرباز سوار تانک شود. البته باید نکاتی عمومی دیگری را در ارتباط با اجرای تکنیک پیاده نظام-زرهی در جنگ شهری رعایت کرد. تجهیزات و منابع اشتعال زا مثل منبع های سوخت اضافی و یا گالون های سوخت که در بیرون تانک نصب می شوند باید حذف شوند و یا در صورت نیاز به شکل ایمن حمل شوند، زیرا در درگیری ها  احتمال شعله ور شدن و صدمه رسیدن به سربازهای پیاده نظام وجود دارد. سربازان پیاده هیچ وقت نباید در جلوی وسایل نقلیه خصوصا تانک ها قرار بگیرند، زیرا در صورت استفاده تانک از توپ اصلی احتمال زخمی و یا کشته شدن سربازان به خاطر موج شلیک وجود دارد. همچنین در تانک هایی که مجهز به سیستم اتولودر هستند باید مراقب سیستم های پرت کننده پوکه گلوله ها که به طور اتوماتیک کار می کند بود (این سیستم در پشت برجک نصب می شود). سربازان در هنگام نزدیک شدن به تانک باید مراقب حرارت  شدید ناشی از اگزوز تانک باشند.   پیشروری نیرو های پیاده نظام در پشت تانک ها- تصویر سمت راست سربازان و تانک مرکاوا مارک 1 اسراییل درلبنان   موقعیت و محل قرارگیری نیروهای سوار بر تانک   بعد از توقف کامل تانک نیرو ها می تواند از تانک پیاده شوند   ناحیه قرمز نشان دهند ناحیه مرگ آور است - ناحیه زرد باعث موجی شدن سربازها می شود - ناحیه بیرون بخش زرد درصورت استفاده از تجهیزات مشکلی بوجود نمی ارود. محل قرار گیری بخش پرتاب کننده پوکه که با فلش مشخص شده است، دایره قرمز پوک می باشد.   خودرو های رزمی پیاده نظام نیز می توانند به عنوان پشتیبان نیرو های پیاده نظام وارد جنگ شهری بشوند. همان طور که در بخش پیشین اشاره شد این خودروها نسبت به تانک ها برتری ها و ضعف هایی دارند. در مناطقی که دشمن به تسلیحات ضد زره سنگین و یا متوسط مجهز است خودرو های رزمی پیاده نظام به دلیل نداشتن زره های مقاوم تر بهتر است نیرو های یپاده نظام را در فاصله دورتری پشتیبانی کنند. در صورت ورود خودرو های رزمی پیاده نظام سطح هماهنگی خودرو های رزمی پیاده نظام و سربازان پیاده نظام باید در همان سطح هماهنگی تانک های اصلی میدان نبرد و نیرو های پیاده نظام باشد و همان دستورالعمل های ذکر شده نیز در این ترکیب جدید، با کمی تغییر باید رعایت شود. عموما وظایفی همچون انهدام تهدیدات و از بین بردن سنگرهای دشمن با سلاح اصلی (توپ های با کالیبر ها 25 یا 30 میلیمتری)، مسلسل هم محور و یا موشک های ضد زره ، ایجاد شکاف برای باز شدن مسیر نیروهای پیاده نظام، ذخیره و انتقال مهمات، آب، غذا و دارو به مقدار زیاد، محاظت، ذخیره و انتقال نیرو های پشتیبانی و تازه نفس به شکل امن به میدان جنگ، نجات نیرو های غیر نظامی، زنداینان، افراد و اشخاص مهم سیاسی و تخلیه افراد محاصره شده در ترکیب پیاده نظام-زرهی  بر عهده خودرو های رزمی پیاده نظام است. پشتیبانی مستقیم از نیروهای پیاده نظام وقتی صورت می گیرد که خودروهای رزمی پیاده نظام در پشت سربازان حرکت کنند. البته نیرو های پیاده نظام باید در یک فاصله ایمن از خودرو های رزمی پیاده نظام قرار بگیرند. طول این محدود ایمن برای سربازان 100 متر و 17 درجه در دو طرف لوله توپ است. پس برای حرکت در خیابان های بزرگ دو خودروی رزمی پیاده نظام، هردو نزدیک به ساختمان ها و هر کدام در یک طرف خیابان حرکت می کنند و هر خودرو مسولیت پوشش دادن سمت مقابل خود را بر عهده دارد و نیروهای پیاده نظام  نیز در جلوی خودرو های رزمی پیاده شروع به حرکت می کنند.    جوخه مشترک پیاده نظام و خودرو های رزمی پیاده نظام ارتش امریکا برای عملیات در شهر   اجرای آتش پشتیبانی خودرو رزمی پیاده نظام فرصتی را برای ورود سربازان به داخل ساختمان ایجاد میکند.   استفاده از دود های استتار برای پوشش نیروهای پیاده نظام - در هنگام استفاده از این نوع پوشش باید جهت باد در نظر گرفته شود.   حرکت هماهنگ نیرو های پیاده نظام- زرهی     جا به جای نیروهای زخمی سوریه با خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی 2   محدود ی خطرناک برای نیروهای پیاده نظام در جلوی خودرو رزمی برادلی- کمترین فاصله برای عملکرد گلوله های شدید النفجار توپ های 25 میلیمتری از لوله ی توپ تا هدف حدود 10متر است.    نمونه های از محل های اختفای خودرو های رزمی پیاده نظام - تصویر سمت راست همکاری نیروهای ضد زره و خودرو رزمی پیاده نظام در یک ساختمان   انتخاب مهمات نیز برای واحد های زرهی در میدان نبرد های شهری باعث افزایش اثر بخشی آنها می شود. عموما مهمات معمولی تانک ها  به خصوص گلوله های ضد زره کفشکدار و یا شدیدالانفجار ضد تانک در جنگ های شهری تاثیر گذاری لازم را ندارد زیرا این مهمات برای نابودی خودروهای زرهی و تانک ها طراحی شده ند. همچنین این گلوله ها برای زمین های باز طراحی شده اند و در زمین های بسته شهری عملکردشان دچار مشکل می شود. فاصله دهانه توپ تا هدف برای گلوله های شدیدالانفجار ضد تانک باید به طور متوسط حدود 18 تا30 متر باشد و در صورت کاهش فاصله، تاثیر گذاری آن کاهش می یابد. اما به طور کلی خدمه تانک ها در جنگ شهری ترجیح می دهند از مهمات انرژی شیمیایی ( مثل مهمات شدید الانفجار ضد تانک) به جای مهمات انرژی جنشی ( مثل مهمات ضد زره کفشکدار) استفاده کنند. شرکت های پیشتاز در صنعت نیروی زمینی برای ادوات زرهی در شهر، گلوله های مخصوصی به نام مهمات چند منظوره را طراحی و ساخته اند. شرکت BAE Systems ، شرکت راین متال، شرکت  جنرال داینامیکس و صنایع نظامیIMI  رژیم صهونیستی پیشرو در تولید و طراحی مهمات چند منظوره هستند. این نوع مهمات دارای ویژگی های مشترکی هستند مثلا قابلیت نفوذ به سازه های بتنی، دیوارها، سنگرها و خودروهای زرهی سبک را دارند، ترکش شونده و شدیدالانفجار هستند و قابلیت نفوذ به اهداف کمتر از 30 متر را دارند. بعضی از مهمات مجهز به فیوز تاخیری هستند و در صورت نفوذ به داخل ساختمان منفجر می شوند. مهمات 125 م.م شدید النفجار چند منظوره m107 ساخت شرکت IMI، این مهمات می تواند در تانک های شرقی مثل تی 72 ، تی 80 و تی 90 نیز استفاده شوند. مهمات m1028 ترکش شوند- این مهمات به 1100 عدد ساچمه ی تنگستنی مجهز اند که باعث نابودی اهداف میشود. آزمایش برای تست قدرت مهمات m1028 - گلوله باعث انهدام کامل دیوار شد و از 5 سیبل هدف پشت دیوار 3 عدد نابود شد.     تاثیر انواع گلوله های مختلف و کالبیر متفاوت خودرو های رزمی پیاده نظام برادلی بر نفوذ در دو دویوار با ضخامت 20 سانتی متر بتونی و 80 سانتی متر اجری   مترجم :Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است. ========================================================================================= تشکر از جناب MR9 به خاطر راهنمای هایشان. :rose: :rose: :rose:

[align=center]تاریکخانهء اشباح[/align] [align=center]مروری مختصر بر خدمات ساواک در ایران[/align] سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده – سیا – از سال 1334 به بعد، برای کنترل کامل اتحاد جماهیر شوروی، اقدام به استقرار ماهواره های جاسوسی در مدار زمین نمود که این ماهواره ها، ایستگاههای گیرندهء زمینی شان در خاک ایران قرار داشتند. ایستگاههای شنود در آستارا، چالوس، بهشهر و کبکان در مرزهای جنوبی اتحاد شوروی، با صرف میلیونها دلار به وجود آمدند تا چشم و گوش ساواک برای اطلاع و پیشگیری از حملهء نظامی شوروی به خاک ایران باشند. در این ایستگاهها، کارشناسان خبرهء سازمان سیا و ساواک، خطوط مخابراتی اتحاد شوروی را کاملن تحت کنترل داشتند. آنها با استفاده از مدرن ترین و پیچیده ترین وسائل استراق سمع و شبکه های پرقدرت بی سیم، فعالیتهای نظامی شوروی را زیر نظر داشتند تا اتفاقی همچون اشغال سال 1968 چکسلاواکی به وسیلهء ارتش سرخ در ایران تکرار نشود. علاوه بر این، با استفاده از ماهواره های جاسوسی که ایالات متحده بر فراز خاک شوروی به گردش در می آورد، تصاویری از نقاط حساس نظامی و پایگاههای موشکی این کشور تهیه و به ایستگاههای ردگیری در خاک ایران مخابره می‏شد. این تصاویر و نوارهای ضبط شده، به تهران و دفتر مرکز ساواک ارسال می گردید و تاکنون مشخص نشده است که تجزیه و تحلیل اطلاعات مزبور در تهران انجام می شده است و یا این اطلاعات از تهران به واشینگتن منتقل می شده است. سیستم های جاسوسی و شنود مستقر در پایگاههای کبکان و بهشهر، به قدری پیچیده و پیشرفته بودند که استانفورد ترنر (رئیس وقت سیا) در توصیف آنها گفته بود که این ایستگاهها برای قرن 21 ساخته شده اند! به کمک سیستم های موجود در این پایگاهها، در هر 6 دقیقه یک بار با ماهواره ای که در مدار است، ارتباط حاصل می‏شد. این سیستم هر شیئی را به اندازهء تنها یک متر مربع و در ارتفاع 20 هزار ناتیکال مایلی زمین، در حالی که صرفن ده درصد تشعشع نوری داشت، مشاهده می کرد. سیستم های موجود در پایگاه بهشهر دارای تلسکوپهای عظیم و رادارهای بسیار پیشرفته و گیرنده های بسیار حساس بودند. پایگاه بهشهر بر فراز قلهء کوهی مشرف به این شهر قرار دارد. محل این پایگاه قصری معروف است که به نام صفی آباد شناخته می‏شود که بنای آن را شاهان صفوی بنا نهاده اند. مجموعن در محوطهء پایگاه، هفت دستگاه عظیم تلسکوپی قرار دارد. علاوه بر این هفت گیرندهء پرقدرت تلسکوپی، یک بالب و یک رادار عظیم نیز از دیگر تجهیزات پایگاه هستند. بزرگترین تلسکوپ موجود در پایگاه، طوری تعبیه شده است که در تمام جهات گردش می‏کند. این دستگاه عظیم، ردگیری ماهواره های جاسوسی آمریکا بر فراز شوروی را عهده دار بوده است. یک کرهء بزرگ سفید رنگ، به قطر یک صد متر که از نوعی برزنت ساخته شده است، در فاصلهء کمی با این تلسکوپ قرار گرفته است که بر قطر عمودی آن، یک آنتن ظریف دیده می‏شود. داخل این حباب بزرگ، مملو از نوعی گاز مخصوص است و این گاز توسط دستگاههای بزرگ تهویه، خنک می‏شود. درون حباب، اطاقک های کوچکی قرار دارد که یک نفر می تواند درون آنها نشسته و با گوشی های ویژه ای که درون اطاقک تعبیه شده است، امواج رادیویی گرفته شده توسط حباب را گوش کرده و در صورت نیاز، ضبط نماید. کسانی که درون حباب می آیند، می بایست از ماسک های ویژه ای استفاده کنند، زیرا هوای درون حباب غیرقابل استنشاق است. برای ورود به داخل حباب، می بایست از 3 درب قطور فلزی که دارای قفلهای رمزی بوده به ترتیب و پشت سرهم قرار گرفته اند، عبور کرد. تصور می‏شود گاز ویژه ای که درون حباب قرار دارد، در جذب فرکانس های صوتی و مکالمات رادیویی، تاثیر زیادی داشته باشد. در اطراف حباب، چند دستگاه کوچک و بزرگ قرار دارند. علاوه بر پرسنل آمریکایی مقیم پایگاه، 119 نفر از افراد خبرهء ساواک و نیروی هوایی شاهنشاهی در این پایگاه مشغول به کار بوده اند. یکی از موفقیت های این پایگاه، رهگیری جنگندهء شناسایی شوروی از نوع MiG-25RBS بود که به دستور ش ا ه فقید ایران، دو فروند تامکت به شماره های 6024 – 3 و 6025 – 3 از پایگاه هوایی مهرآباد به تعقیب آن پرداخته و با قفل رادار و سیستم موشکی AIM-54A بر روی میگ25 شوروی، آن را وادار به فرار کردند، به طوری که چنین پروازهایی بر روی خاک ایران، هیچگاه تکرار نشد. MiG-25 RBS over Caspian Sea سايت بهشهر بنا به اظهارات ستوان دوم «محمدرضا صفر زاده»، سپهبد «هاشم برنجیان» عضو ارشد ساواک و رئیس ضداطلاعات نیروی هوایی شاهنشاهی، از جمله افراد سرشناسی بوده است که به این مرکز رفت و آمد می کرده است. افراد ایرانی این پایگاهها می گویند که این ایستگاهها صرف نظر از کنترل خطوط مخابراتی و مخابرات بین ماهواره ای کل خاک اتحاد شوروی و تهیهء عکس از مراکز نظامی و تسلیحات روسها، کنترل قرارداد تحدید سلاح های استراتژیک را هم بر عهده داشته و مواد مورد توافق کنفرانس سالت (SALT) را تحت نظر داشته اند. همچنین آزمایشات موشکی و سیلوهای موشکی روسها نیز تحت کنترل ایستگاههای جاسوسی آمریکا و ساواک در شمال ایران و جنوب شوروی بوده اند و در صورتی که وضع غیرعادی در پایگاههای موشکهای بالستیک اتمی و بین قاره ای اتحاد شوروی دیده می‏شد، ایستگاه جاسوسی بهشهر، مراتب را سریعن به تهران و از تهران به واشینگتن اطلاع می دادند. یکی از موارد جالب کشف شده توسط ماموران ساواک در ایستگاه بهشهر، ساخت هواپیمای جدید روسها بود که در ناتو به نام Ram-K نام گذاری گردید. (این هواپیما، بعدها سوخوی27 نام گرفت.) علاوه بر این با کنترل مخابرات ماهواره ای روسها، جاسوسان سیا و ساواک، از مکالمات سران ارشد اتحاد شوروی با رهبران کشورهای آسیا و شمال آفریقا مطلع می شدند. در پایگاه بهشهر، که مرکز اصلی پایگاههای شنود مستقر در شمال ایران از آستارا تا کبکان بوده است، جمعن حدود 30 خانوادهء متاهل آمریکایی و 10 نفر مجرد سکونت دائم داشته اند. محل سکونت این افراد، دره ای مخوف در دل جنگلهای اطراف پایگاه اصلی بوده است که شدیدن حفاظت می شده و کسی حق ورود به آن را نداشته است. پرسنل این پایگاه، از جمله زبده ترین مامورین سیا و ساواک بوده اند اما به دلیل پیچیدگی فوق العادهء دستگاهها و اینکه تکنولوژی فضایی در تولید آنها به کار رفته بود، در میان کارکنان آمریکایی این پایگاه، تعدادی از متخصصین سازمان هوافضای ایالات متحده (NASA) نیز حضور داشته اند. به دلیل آنکه دستگاههای فوق العاده گران قیمت مستقر در پایگاه بهشهر، به دلیل مرطوب بودن منطقه، دچار زنگ زدگی و پوسیدگی نشوند، مکانیزم فوق العاده جالب و بسیار پیشرفته ای پیرامون آنها به کار گرفته شده بود. بدین ترتیب که اطراف هر دستگاه وسیله ای قرار داده شده بود که با پخش هوای خشک، رطوبت اطراف دستگاه را کاهش می داد. در اطراف هر گیرنده، چند دستگاه گیرندهء تقویتی هم به چشم می خورد. اهمیت پایگاه بهشهر بسیار بیش از سایر ایستگاههای شنود بود. سایر ایستگاههای شنود نیز اطلاعات بدست آمده و نوارهای فیلم و صدای ضبط شدهء خود را به ایستگاه بهشهر می فرستاده اند. پایگاه بهشهر به مدت 24 سال (تا سال 1357) بود که بنا شده بود و تحت پوشش پایگاه نیروی هوایی فعالیت می کرد. به طور کلی پایگاه جاسوسی بهشهر، وظائف زیر را بر عهده داشته است: * حفظ ارتباط با ماهواره های جاسوسی بر فراز شوروی * کنترل آزمایشات موشکی و هسته ای در خاک شوروی * کنترل امواج رادیویی و خطوط مخابراتی و مخابرات ماهواره ای کل خاک شوروی * کنترل پروازهای موشکی مرکز فضایی شوروی که در 650 مایلی از پایگاه جاسوسی واقع است. (بایکونور در قزاقستان) * تهیهء عکس با استفاده از ماهواره از مراکز استراتژیکی و سیلوهای موشکی روسها سایت بهشهر، مکانی بود که سیا و ساواک برای کنترل و جاسوسی اتحاد شوروی، در شمال ایران درست کرده بودند تا ضمن کنترل و نظارت فعالیتهای این کشور، مانع از نفوذ و گسترش بیشتر کمونیسم در حیطهء جنوب مرزهای شوروی شوند. در آن دوران، قوی ترین رادار ساخت دست بشر در شمال ایران نصب شد. این رادارها، کار خود را از سال 1340 آغاز کرده بودند و به نحوی استقرار یافته بودند که تمام سطح جنوب شوروی را تحت پوشش خود قرار می دادند و برد آنها، به شعاع باورنکردنی 5000 کیلومتر بود! سرتیپ کنگرلو، مدیر کل چهارم ساواک، مسئول حفاظت رادارها بود. توضیحات وی دربارهء رادارها به شرح زیر است: 1- پایگاه دارای دستگاه رادار با برد 5000 کیلومتر بوده است (احتمالن برد شنود راديويي مد نظر بوده است) که آمریکایی ها نصب کرده بودند. قیمت بسیار گزاف رادارها را ایران پرداخته بود و قاعدتن به ایران تعلق داشت. 2- هر پایگاه دارای یک پناهگاه بتونی بود که شامل اتاق کار، سالن غذاخوری، اتاق خواب، آشپزخانهء مجهز، انبار و دستشویی می‏شد. این پناهگاه در زیرزمین ساخته شده بود و در برابر حمله اتمی مقاوم بود. 3- هر پایگاه دارای 30 الی 40 پرسنل آمریکایی بود که در 2 شیفت 15 روزه کار می کردند. بدین ترتیب که 15 روز تمام 15 تا 20 نفر کار می کردند و پس از خاتمهء 15 روز، شیفت دوم از تهران می آمد و کار را تحویل می گرفت و شیفت اول، برای 15 روز استراحت، به تهران می رفت. 4- هر پایگاه دارای سرآشپز ماهر، شاگرد آشپز، نظافتکار و مسئول غذاخوری بود که برخی ایرانی بودند و برخی از ملیتهای دیگر نظیر فیلیپین و کره؛ ولی هیچکدام آمریکایی نبودند. 5- نقشهء حفاظت پایگاه را رئیس پایگاه می داد و چون با پایگاههای دیگر یکسان بود، معلوم بود که از ردهء بالاتر دستور حفاظتی داده می‏شد. به هر حال، حفاظت شامل یک محوطهء بسیار وسیع می‏شد که در پایگاهها متفاوت بود و در مناطق جنگلی، به حدود 20 هزار متر مربع می رسید! دور این محوطه، 2 رشته سیم خاردار با ارتفاع 2.5 الی 3 متر وجود داشت و بین دو حصار حدود 10 متر فاصله بود. پایه های حصارها، همه آهنی بودند. هردو حصار در شب ها، به زنگ اعلام خطر وصل می شدند که با دست زدن به آن، زنگ عمل می کرد. در هر پایگاه، حدود 20 نفر گارد محافظ بود که دو نفره گشت می زدند. محافظین مسلح و مجهز به دوربین های دید در شب و چراغ قوه های بسیار پرقدرت بودند. هر پایگاه پست دیده بانی نیز داشت که در هر زمان 5 نفر نگهبانی می دادند و 3 شیفت بودند؛ یعنی جمعن 15 نفر به اضافهء 4 نفر رزرو و یک افسر که رئیس محافظین بود. هزینهء محافظین و فوق العادهء آنها و همچنین هزینهء ساخت محل اسکان آنها، تمامن بر عهدهء ساواک بود. 6- محصول کار رادار که شامل تصاویری از درون خاک اتحاد شوروی بود مستقیمن به ساواک و سفارت ایالات متحده در تهران ارسال می‏شد. خدمتی که انقلاب مذهبیون ایران به سال 1979 با از کار انداختن این رادارها به اتحاد شوروی نمود، خدمت بسیار بزرگی بود و لازم بود که اتحاد شوروی، ارزشی درخور به این عمل قائل شود و از ایران حمایت کند. ولی خرس شوروی نه فقط از ایران پشتیبانی نکرد، بلکه یک گروه سیاسی را برای تجسس به نفع خود و جمع آوری اطلاعات سیاسی و نظامی از کشور و ایجاد هرج و مرج و ناامنی مامور ساخت. ضمن اینکه از همان موقع، یعنی فروردین 1358، شروع به تجهیز ارتش رژیم بعث عراق پرداخت و این رژیم را به حمله به ایران تشویق کرد. با از دست دادن این پایگاهها به دلیل انقلاب، ایالات متحده به ترکیه روی آورد و هواپیماهای جاسوسی U-2 به جای تجهیزات الکترونیک استراق سمع از کار افتاده در ایران، فعالیتهای موشکی و هسته ای شوروی را زیر نظر گرفتند ولی به هیچ وجه موفقیت پست های شنود و رادار مستقر در شمال ایران را نتوانستند تکرار کنند. از کتاب منصور رفیع زاده: مرحوم محمدرضا پ ه ل و ی و ساواک از توجه CIA به KGB باخبر بودند. ادارهء هشتم ساواک نیز برای همین منظور تاسیس شد تا به کار ضدجاسوسی علیه کشورهای خارجی و به خصوص KGB بپردازد. با زیر نظر داشتن جاسوسان آمریکایی، ساواک قادر می‏شد با مدارکی که بدست آورده، عملیاتی را که CIA شروع کرده بود، به اتمام برساند و بدین طریق CIA را دور بزند! تا آنجا که من می دانم، روس ها حتا تا امروز هم نفهمیده اند که چه چیزی باعث شد تا سیستم جاسوسی آنها در ایران برملا شود و ازهم بپاشد. به دلائل امنیتی، تمامی ماجرا، حتا در این کتاب، قابل ذکر نمی باشد. در سال 1975 زنده یاد تیمسار اویسی به من اظهار کرد که به یک افسر سطح بالای ارتش، به دلیل جاسوسی برای اتحاد شوروی، مشکوک است. . . مرحوم اویسی با قاطعیت جواب داد: «نه منصور، گوش کن. وقتی که ما درگیر جنگ مرزی با عراق بودیم، هر وقت تصمیم به حمله در مرز می گرفتیم، عراق در آنجا منتظر ما بود. یک نفر به طور قطع، اطلاعات ما قسمت مرا به روسها خبر می داد و آنها نیز اطلاعات را در اختیار عراقیها قرار می دادند. هیچ شکی در این مورد ندارم.» در سال 1977، ساواک زمینهء مناسبی داشت تا باور کند سرلشگر «احمد مقربی» رئیس برنامه ریزی ارتش شاهنشاهی، برای شوروی جاسوسی می‏کند. ش ا ه دستور داد که چیزی در این مورد به ادارهء اطلاعات ارتش گفته نشود تا موضوع از طریق ساواک پیگیری شود. صدالبته CIA نیز به دستور ش ا ه می بایست بی خبر بماند. یک خائن واقعی به وطن سرلشگر مقربی فردی منزوی و غیرمعاشرتی بود. او از همسر خود جدا شده بود و فقط با یک خدمتکار، در منزل ویلایی خود در قلهک زندگی می کرد. طبق اعترافات بعدی اش، KGB در زمانی که او در مدرسهء نظامی در تهران درس می خواند، به او نزدیک شده بود و تقریبن برای مدت 30 سال برای اتحاد شوروی، جاسوسی کرده است. او یکی از جاسوسان ارشد و مورد اعتماد سازمان KGB بود؛ یک خائن واقعی به وطن. آن طور که CIA بعدن افشا کرد، در خانهء سرلشگر مقربی در تهران، دستگاههای جاسوسی الکترونیک مافوق مجهز و بسیار پیشرفته وجود داشت که به هیچ مامور دیگر KGB در دنیا، داده نشده بود. مورد فوق از چنان اهمیتی برخوردار بود که مرحوم تیمسار نصیری (قبل از دستگیری مقربی) پروندهء آن را شخصن و با کمک چند کارمند ارشد و برگزیدهء ساواک، بر عهده گرفت. بنابراین هیچ یک از کارمندان، شک نمی کردند که کار به خصوصی در جریان است. زیرا که این گروه برگزیده، کار عادی روزانهء خود را ترک نمی کردند. ولی تیمسار نصیری ترتیبی داد که از اعضای کادر مخصوص او، عمدن اشتباهاتی سر بزند تا به مدت چندین ماه به عنوان توبیخ اداری به صورت صوری از کار خود معلق شوند و این فرصت به آنها داده شد که در این فرصت، روی آن پروژه مخصوص، تمرکز پیدا کنند، بدون آنکه در درون یا بیرون اداره، سوء ظن به وجود آید. همچنین ترتیبی داده شد که هیچ حرفی در این زمینه، نتواند به خارج نفوذ یافته و به گوش روسها برسد. [align=center]زنده یاد تیمسار ارتشبد نعمت الله نصیری[/align] [align=center][/align] ارتشبد نعمت الله نصیری فرزند عبدالملک، متولد سمنان، و فارغ التحصیل ممتاز دانشکدهء افسری بود. نصیری، فرماندهی شجاع و با لیاقت بود. وی فرمانده هنگ یک از لشگر گارد شاهنشاهی و فرماندهی گارد سلطنتی را بر عهده داشت. به تاریخ 13 مهر 1350، مقارن با جشن های 2500 ساله شاهنشاهی، به درجهء ارتشبدی ارتقاء پیدا کرد و در شهریور 1357، پس از برقراری حکومت نظامی در تهران و تغییر کابینهء دولت، هنگامی که سفیر ایران در پاکستان بود به تهران احضار و به زندان اوین روانه شد. وی پس از انقلاب 1979، علیرغم مخالفت دولت موقت انقلاب و مرحوم مهندس بازرگان، مخفیانه و توسط صادق خلخالی به تاریخ 26 بهمن 1357 در ساعت 23:40 اعدام شد.