باتوجه به صحبت های فرمانده نوراد آمریکا در مورد ماهواره نور که گفته بود " آن یک وب‌کم لرزان در فضاست که بعید است داده‌های اطلاعاتی قابل استفاده‌ای ارائه دهد " امیدوارم " چرخ عکس العملی " که امکان کنترل وضعیت و تثبیت و پایداری ماهواره رو فراهم میکنه درست عمل کنند هرچند اگر هم مشکلی پیش بیاید بقول آذری ها " عیبی یوخ " ما در ابتدای راه هستیم مهم پیوستگی وانسجام در اجرای برنامه هاست . چرخ عکس العملی سیستم کنترل وضعیت به عنوان یکی از زیرسیستمهای اصلی ماهواره محسوب میگردد، که بقای ماهواره و انجام پذیر بودن ماموریت ماهواره به دقت و صحت عملکرد آن وابسته است. یکی از بهترین این عملگرها برای پایدارسازی وضعیت ماهواره و انجام مانورهای وضعیت، چرخهای عکس العملی میباشند. چرخ عکس العملی عبارت است از یک دیسک دوار که توسط موتور الکتریکی به چرخش در میآید. عکس العمل گشتاور دیسک به محل نصب آن وارد و باعث چرخش ماهواره در جهت مخالف آن میگردد. در حالتی که ماهواره در حالت تعادل مطلوب قرار دارد، موتور الکتریکی خاموش بوده و چرخ متوقف می باشد. در صورتیکه نیاز باشد ماهواره در جهت خاصی دوران نماید، چرخ توسط موتور الکتریکی در خلاف آن جهت به چرخش در آمده و گشتاور لازمه را به ماهواره اعمال می نماید. اگر گشتاورهای مزاحم بخواهند ماهواره را حول محوری منحرف نمایند، با اندازهگیری انحراف مربوطه توسط سنسور وضعیت و برقراری یک فیدبک به جریان تغذیه موتور الکتریکی، گشتاور کنترلی جبران کننده تولید شده و به ماهواره وارد میشود. در نتیجه چرخ دورگرفته و در عوض ماهواره ثابت و پایدار باقی می ماند. از کاربردهای این محصول می‌توان به تثبیت و کنترل وضعیت ماهواره در مدار، انجام مانورهای وضعیت، غلبه و جبران اغتشاشات مداری، سمت دهی محورهای ماهواره نسبت به یک دستگاه مختصات مرجع و پایدارسازی این وضعیت، سمت‌دهی ماهواره به منظور قرارگیری پنل‌های خورشیدی و آنتن‌ها و دوربین‌ها به سمت خاص اشاره نمود. منبع : http://isrc.ac.ir/محصولات-و-خدمات/توانمندی-و-محصولات/فضایی/چرخ-عکس-العملی-GEO

بسم ا... مشکل ما در 4 دهه اخیر که باعث شده زمینه برای امتیاز گیری دشمن فراهم بشود ، دقیق همین هست . ما فرصتهای طلایی ارزشمندی را با در پیش گرفتن این وضعیت از دست دادیم ، ولی این امیدواری وجود دارد که بالاخره درس بگیریم و از بروز این موارد جلوگیری کنیم خوب ، دیدگاهها متفاوت هست ولی نکته اصلی که دوستان به نظرم روی ان باید متمرکز بشوند این هست طرف مقابل ما به این نتیجه رسیده که فشارها حداقل در بخش نظامی ج.ا ، نتیجه معکوس دارد . بخشی از اپوزان عاقل هم به همین نتیجه رسیدند ، طبیعتا مسیر درست هست به شرطی که همچنان یک تلاش منسجم و هماهنگ بین بخش دفاعی و بخش سیاسی ایجاد و ادامه پیدا کند . ( به زبان ساده تر ، اگر در حوزه تاکتیکی اختلاف نظر داریم ، ان را در داخل خانواده حل و تمامی نیرو را برای پیشبرد در سطح استراتژیک متمرکز کنیم ) این روند ( استفاده از ابزار فنی برای تامین مقاصد سیاسی ) مساله عجیبی نیست ولی چون ما ظاهرا این روند را تازه کشف کردیم ، برای تحلیلگرهای غربی کاربرد آن تازگی دارد . به نظرم حداقل در محاسبات آینده خودشون تجدید نظر می کنند

مقدمه : این متن ( بخش نخست و دوم ) صرفا" نظر نویسنده آن است والزاما" منعکس کننده سیاستهای انجمن میلیتاری نخواهد بود آیا جاه طلبی فضایی جدید ایران ، نگرانی جدیدی بوجود آورده ؟!!!!! بخش دوم و پایانی پرتاب ماهواره به فضای خارج از جو : دومین غافلگیری و یابعبارت بهتر ، تغییر مهم در این رویداد ، در مقایسه با روند های گذشته ، شکل پرتاب قاصد محسوب میشود . در واقع ، ماهواره های قبلی ایرانی ، از زیرساختهای ثابت در حالی که فراهم سازی مقدمات اولیه ، بصورت آشکار و انتشار اخبار و همچنین نشت اطلاعات در منابع غربی ، به فضا پرتاب می شدند ، اما در یک چرخش آشکار ، قاصد از یک پرتابگر متحرک که شباهت بسیاری به پرتابگرهای موشکهای بالستیک ایرانی داشت ، شلیک گردید و در کمال تعجب ، هیچگونه هشداری از سوی مقامات ایرانی و یا حتی غربی ، در این خصوص ارائه نشد . این شکل پرتاب که به اصطلاح ، شلیک چریکی (guerilla launch) نامیده میشود ، تقلیدی خاص از عملیاتهای موشکی بالستیکی محسوب میشود ، بخصوص اینکه بدانیم ، نحوه شلیک های قبلی برای حاملهای سفیر و سیمرغ در ایران ، اصولا بدلیل نیاز به آماده سازی های اولیه ، چندان برای کاربردهای غافلگیرانه نظامی مناسب به نظر نمی رسند . درواقع امر ، مقامات ایرانی ، قابلیت تحرک این سامانه و وجود پتانسیل شلیک در هر زمان و مکانی را در شمار افتخارات خود ثبت کرده اند و این بخوبی نشان میدهد که modus operandi ( یک عبارت لاتین به معنای حالت عملکرد . م ) که برای پرتاب انتخاب شده ، یک سیگنال عمدی به مخاطب بوده باشد . بدین ترتیب ، با توجه به اینکه مرحله نخست این موشک ، با موشکهای عملیاتی بالستیک ایرانی ، یکسان بوده ومرحله دوم آن نیز یک موشک سوخت جامد است ، طراحی و تولید یک سامانه موشکی بالستیکی بر مبنای پیکربندی قاصد ، می تواند به شکل قابل ملاحضه ای سطح تحرک و زمان آماده سازی خانواده موشکهای ایرانی را با یک تحول غیر قابل باور روبرو نماید . چشم انداز استراتژیک : با توجه به مواردی که در سطور پیشین بدان پرداخته شد و همچنین مراجعه داده های ثبت شده مربوط به قبل از حادثه 2011 ، انچه که مجموعه داده های بدست آمده ، نشان میدهد ، این است که برنامه فضایی ایران به رهبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، منطق بسیار متفاوتی را با برنامه فضایی غیر نظامی ایران ، دنبال می کند . در حالی که برنامه فضایی غیر نظامی ایران ، از تبدیل موشکهای بالستیک آغاز و ادامه پیدا نموده است ، اما هدف گذاری نیروی هوا-فضای سپاه ، توسعه حامل های بسیار جدید برای ایجاد یک پوشش عقلانی به منظور تولید موشکهای برد بلند بوده و شلیک قاصد ، کم و بیش با هدف ارسال سیگنالی ظریف و ابتدایی ، به مخاطبهای خاص بوده است . با درنظر گرفتن قدرت سیاسی و مالی سپاه در داخل ، میتوان انتظار داشت که این برنامه درمقایسه با پسرعموهای غیر نظامی خود ، تحت نظارت کمتر دولت ایران ( قوه مجریه ) قرار گیرد ، هر چند جدا کردن این رویداد از بستر سیاسی جدید در حال شکل گیری ایران ، غیر قابل تفکیک است . با عقب نشینی ایالات متحده از توافق هسته ای وهمچنین در پیش گفتن فشار حداکثری از سوی این کشور بر علیه ایران ، انگیزه دولت فعلی ایران را در ایجاد محدودیت در توسعه موشکی را بشدت کاهش داده و این ، بخش بشدت ضد آمریکایی حاکمیت ایران را تشویق میکند تا بیش از گذشته ، برنامه شبیه به این را در دستور کار خود قرار دهند . به شکل خلاصه ، برخی ناظران براین اعتقادند که جمهوری اسلامی ایران در صحنه بین المللی ، چیزی برای از دست دادن ندارد ، تشدید گستره برنامه موشکی و ادامه برنامه توسعه حامل های فضایی بواسطه اجرای تستهای مکرر ،فرصتی نادر را برای این کشور فراهم می آورد تا فشارهای روز افزون ایالات متحده را تا حدودی خنثی نموده و اهرم سیاسی قدرتمندی را برای خود فراهم آورد . بدین ترتیب ، در حالی که ایران در تئوری میتواند خود را از محدوده برد تحمیل شده 2000 کیلومتری ، به مانند آنچه که کره شمالی در سال 2017 به اجرا گذاشت ، برهاند ، اما ظاهرا" این امر در حال حاضر بسیار بعید به نظر می رسد . آنچه که به نظر میرسد ، محتمل تر باشد ، این است که ایران ، همچنان مسیر فعلی را در قالب توسعه حاملهای فضایی ادامه داده و به شکل گام به گام ، این روند را تشدید خواهد نمود تا منافع امنیتی این کشور که در حال حاضر بر توسعه موشکهای بالستیک استوار گشته است ، در طول زمان بدست آید . در حقیقت ، براساس آنچه که در فضای تفکر سیاستمداران ونظامیان ایرانی قابل مشاهده است ، به نظر می رسد که برنامه فضایی سپاه به تقریب ، به مانند برنامه هسته ای این کشور ، دچار تحول گردد ، که درآن ، پیشرفتهای فنی ، بعنوان اهرمی برای به حداکثر رساندن منافع امنیتی این کشور ، مورد استفاده قرار گیرد . بنابراین ، تازمانی که فرصت برای اقدام وجود داشته باشد ، استراتژیستهای غربی ، نمی بایست ، سرمایه ها ی ارزشمند سیاسی را بر روی برنامه فضایی غیر نظامی ایران و مطالبات غیرواقعی و غیر قابل تحقق نظیر متوقف نمودن تستها یا اعمال رژیم کنترل فناوری موشکی (MTCR) هزینه نمایند . در عوض، تمامی تلاشهای غرب می بایست برروی دستیابی به یک تفاهم غیررسمی یا رسمی که برد موشکهای ایران را در همان محدوده 2000 کیلومتر نگاه داشته ومضاف براین ، دسترسی ایران را در توسعه فناوری سوخت موشکی برای کاربردهای نظامی محدود نماید ، متمرکز نمایند .اما در حال حاضر ،برنامه فضایی پیشرفته سپاه و روابط بشدت تیره میان جمهوری اسلامی ایران وایالات متحده ، نیل به چنین توافق محدودی را به یک هدف دوردست تبدیل نموده است . پی نوشت : 1- منبع 2- تصاویر از آرشیو میلیتاری - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

عبدالملک الحوثی رهبر انصارالله خطاب به عربستان: وقتی دریا با توست،جو با توست،خشکی با توست،نفت با توست،پول باتوست،مزدوران با تو هستند،اِمریکا و اسرائیل و انگلیس و فرانسه واتحاد کشورهای عربی با تو هستند،اما پیروز نمی‌شوی،یقین بدان که خدا با تو نیست.

نکات مهمی تو این مصاحبه بود : - سامانه هدف گیری لیزری - بمب های نقطه زن - لینک شدن با پهباد و امکان رویت تصاویر ارسالی - امکان لود و شلیک موشک کروز این ها نشون میده که تغییر در راه هست چرا که نگرش به هواپیما از حالت خشک قدیم به ابزاری برای راهبرد اصلی تبدیل شده است شاید توانایی برتری هوایی نداشته باشد ولی قدرت درگیری با زمین هم یک بخش از نیروی هوایی هست 10 عدد سوخو با آپگرید

اگر در داخل جنگ قدرت را کنار بزاریم و اختلافات سیاسی را میشه ما هم بازی پلیس خوب و بد داشته باشیم در داخل و طرف غربی اینبار مخاطب. روشنه اقدامات موازی و پرقدرت و بدون انفعال لازمه تا برخی سیاسیون هم متوجه بشند که وقتی در چنین موقعیتی هستیم اقداماتی که بعضا انجام میشه اسمش تحریک افزایی و موشک پرانی! نیست که اتفاقا در ذیل منافع ملی و ایجاد برگه های جدید برای چانه زنی محسوب میشه و تا بتونیم اهرم های قدرت اونها را تاحدی علیهمون تعدیل کنیم. میبینیم که چطور اقدام پیشرونده ( در فقدان ابزارهای بین المللی برای کشورهایی نظیر ما ) باعث میشه که حالا اونها لااقل اینطور برخیشون تحلیل کنند که برای توقف اقدامات حالا لااقل فشارها را بکاهند اگر نگیم امتیاز بدند.

مدلسازی ماهواره بر قاصد یک با استفاده از نرم افزار راینو qased 1 missile 3d model

دیروز در لیبی و پیدا شدن بقایا یک پهباد انتحاری در محور ابوقرین ... این پهباد ساخت کشور لهستان میباشد و WARMATE نام دارد که بردی برابر یا 15 کیلومتر نیز دارد که توسط شرکت اماراتی توازن در این کشور ساخته میشود و امارات در اقدامی جالب ان را بر روی امرپ نمر خود نصب و قابل حمل نموده است...البته پهبادی که روی امرپ نمر نصب شده است نسخه جدیدترWarmate 2 و با برد 20 کیلومتر میباشد.( در تصویر انواع سر جنگی را میتوان دید که به صورت کپسولی و در رنگهای مختلف تولید شده است) اینهم سایت شرکت لهستانی که محصولات انتحاری جالبی دارد https://www.wbgroup.pl/en/produkt/warmate-2-loitering-munitions-2/

خوب ظاهرا به گفته اندیشکده iiss امارات متحده عربی بمب های دورایستا الطارق شو مجهز به پیشران تور بو جت نموده البته امریکا نیز به دنبال توسعه بمب های جی دی ام مجهز به پیشران است گزینه کم هزینه برای موشک کروز و اشباع شبکه پدافندی حریف https://www.iiss.org/blogs/military-balance/2019/12/middle-east-stand-off-weapons نامی از شرکت تولید کننده موتور توربو جت نبرده با توجه به اینکه الطارق نسخه اماراتی محصول افریقا جنوبی است احتمال استفاده از موتور های این شرکت افریقا جنوبی وجود دارد http://www.capeaerospace.tech

مدتهاست که بنا بر این گذاشته که تولید انبوه تسلیحات به وزارت دفاع منتقل بشه، اما فرایند تحقیق و توسعه در هر یک از نیروها در بخش جهاد خودکفائی اونها به صورت مستقل دنبال میشه. ضمن اینکه سپاه هیچ موقع دست از حوزه هایی که شاید به نوعی خودش پیشتاز بوده دست نمی کشه، مثل حوزه پهپادی یا موشکی و فضایی. که اخیرا هم این موضوع رو نشون داد. اصولا سپاه ارگانی نیست که برای سلاح یا محصول یا حتی سایر موضوعات مدنظرش منتظر سایر سازمان ها و ارگان ها بمونه، خیلی جاها این جاه طلبی و تک روی سپاه خوب بوده و منجر به پیشتازی و نوآوری شده، اما مواردی هم بوده که غالبا می دونید و بهتره صحبتش نشه ، نتیجه مطلوبی نداشته. حتی در حوزه هوایی (سرنشین دار) هم شخصا تصور می کنم، هوافضای سپاه به این مقوله علاقمند شده و هیچ بعید نیست به این مقوله هم ورود کنن. یعنی اگه یه زمانی اومد که سپاه یک جنگنده جدید ساخت در حالیکه وزارت دفاع و ارتش هنوز در حال رونمایی و اعلام (صرفا اعلام البته) تولید انبوه نسخه هایی از اف -5 بودن، نباید خیلی تعجب کرد.

ورژن سوخت جامد QASED 2 missile 3d model مرحله ی اول و دوم ، موشک بالستیک سوخت جامد سجیل 2 در نظر گرفته شده ..

حالا که دوستان این تاپیک قدیمی رو بالا آوردن خدمت شون عرض می کنم که شرکت توربین ماشین خاورمیانه با تکیه بر جوانان تحصیل کرده ی ایرانی تونسته بسیاری از قطعات حساس توربینهای جت صنعتی رو مهندسی معکوس کنه و حتا یک توربین صنعتی رو از صفر تاصد مهندسی معکوس کرده و ساخته... من افتخار این رو داشتم که یک بازدید یک ساعته از کارخانه شون داشته باشم... کاملا تحت تاثیر قرار گرفتم و مجددا مطمئن شدم که تزی که همیشه تبلیغ ش رو می کردم درسته: اگر امکانات، مدیریت، سرمایه و نیروی انسانی موجود رو درست جمع و جور و هدایت کنیم در حوزه صنایع هیچ غیرممکنی برای ما وجود نداره. مطمئن باشید اگر به این مجموعه های صنعتی اجازه ی ورود به ساخت تجهیزات نظامی بدیم (همون کاری که بیشتر کشورهای غربی می کنند) در حوزه ی ساخت و طراحی تجهیزات نظامی خیلی زودتر به خودکفایی می رسیم تا بخواهیم در پشت درهای بسته کارها رو پیش ببریم....

سلام دوستان سوالی داشتم که چند وقتیه ذهنمو مشغول کرده : فرستادن چند ماهواره با یه حامل آیا تکنولوژی خیلی بالایی می خواد؟ چرا ایران به این سمت نمیره واقعا؟ اگه فرض این بگیریم که همین امروز توان ما پرتاب یه ماهواره 100 کیلویی به مدار 500 کیلومتری باشه،آیا بهتر نیست که به جای پرتاب یه ماهواره 100ک مثلا 10 تا ماهواره 10 کیلویی پرتاب کنیم و روی هر ماهواره یه سامانه ایی رو تست کنیم؟ اینکار چه قدر میتونه برامون صرفه جویی مالی و زمانی داشته باشه تا اینکه سالی یه بار با هزار تا خواهش و تمنا برا بودجه یه پرتاب داشته باشیم و در نهایت اونم شکست بخوره! من بارها تو خبرها میخونم که مثلا شیلی یا مراکش با چین قرارداد بستن که تا فلان سال براشون بین 19 تا 28 ماهواره 3،4 کیلویی پرتاب کنه حالا من نمی دونم یه ماهواره 4 کیلویی چه کاربردی میتونه داشته باشه ولی خب حالا ماهوارهای 50 کیلویی ما چه کاربردی داشته تا الان،همه اینا جزء محموله های تحقیقاتی حساب میشن که در 90% مواقع هدف تست سامانه است تا ارائه خدمات ولی حداقلش تو اون مدل منظومه ای اگه 10تاش فیل بشه 20 تا دیگه شون هست که جبران مافات کنه ولی در مدل ما اگه پرید دیگه پریده حالا تا یک سال باید بدویی دنبالش ......

مصاحبه ۲ قسمتی حسین پور فرزانه مشاور مپنا https://turbina.ir/1399/01/مصاحبه-گفت‌گوی-ویژه/مصاحبه-با-دکتر-حسین-پورفرزانه،-مشاور-م/ https://turbina.ir/1399/01/مصاحبه-گفت‌گوی-ویژه/مصاحبه-با-دکتر-حسین-پورفرزانه،-مشاور-م-2/

https://www.aparat.com/v/C4dJm/سوخو_22_سپاه_چگونه_از_1500_کیلومتری_هدف_را_نابود?amp

مدام موضوع برنامه های مخفیانه در دست اجرای موجود در سوریه به عنوان محرک حملات اسرائیل مطرح میشه... بحران سوریه از 2011 شروع شد و الان قریب به 9 سال ازش میگذره... ما اصلا 3 سال اول رو هم در نظر نمیگیریم، با این وجود این برنامه ها چی هستن و چه ماهیتی دارن که طی حدود 6 سال مطلقا هیچ نشانه ای ازش به چشم نمیخوره و اسرائیل تا امروز هرزمان و هرجا رو که اراده کرده هدف قرار داده؟ این موضوع تبدیل به یک توجیح بچگانه شده برای فرار از این واقعیت که ما به هر دلیلی چه مالی چه سیاسی چه نظامی از پاسخ دادن عاجز هستیم! بهتره این فرضیه رو کم کم کنار بذاریم و روی این موضوع تمرکز کنیم که کار ما از لحاظ نظامی در سوریه اگه نگیم به پایان، به حداقل رسیده و جای خودش رو فعالیت های سیاسی و تدارکاتی و معنوی داده! که با توجه به وضعیت داخلی کشور چیز بدی هم نیست ما که نمیتونیم تا ابد توی سوریه بمونیم. منابع فسفات و ظاهرا یک بندر رو در اختیار گرفتیم چه بهتر که زودتر خارج شیم از اون خراب شده ای که جون خیلی از جوون ها و فرماندهانمون رو گرفت.

سه روز مانده تا ساعت صفر سه روز دیگر یعنی در 1۰/اردیبهشت/ 99 سیارکی با نام OR2-1998 به زمین نزدیک خواهد شد. البته همانطور که می دانید کمی فواصل و معنای نزدیک در زبان نجومی متفاوت با آنچه است که ما روزانه با آن سر و کار داریم. از دید کیهان شناسی 6 میلیون کیلومتر یک فاصله نزدیک محسوب می شود. این سیارک که ابعادی نزدیک به 4 کیلومتر دارد و برخورد آن با زمین می تواند دنیای ما زمینی ها را به تاریخ 00/01/01 برگرداند. اما خب حقیقت این است که خطر جدی لاعقل اینبار ما را تهدید نمی کند و این مطلب بیشتر یادآوری بی دفاع بودن زمین است. دانشمندان مدار این سیارک را تا سال 2197 محاسبه کرده اند که خوب آن روز را هیچ یک از ما و حتی فرزندان ماهم نخواهند دید و بر اساس این پیشبینی مسیر حرکت این سیارک تا آن سال هیچ تهدیدی برای ما نخواهد بود. این سیارک سه روز دیگر با فاصله ای معادل 16 برابر فاصله ماه از زمین، از کنارمان عبور می کند. اما تهدید جدی تر برای زمین فعلا چند سالی در راه است. دانشمندان در سال 2004 سیارک Apophis99942 را شناسایی کردند. ابتدا نتایج این گونه حاصل شد که این سیارک در سال 2029 یعنی 9 سال دیگر به زمین برخورد خواهد کرد اما بعد ها با محاسبات مسیر حرکت نتایج جدیدی بدست آمد که بیانگر این بود که این سیارک هم از بیخ گوشمان عبور خواهد کرد ( البته اگر اشتباهی در محاسبات رخ نداده باشد). اما شاید این روال گذر سیاره ها در سال 2035 به پایان برسد. سیارک "101955 بنو" سیارکی است که مدار منظومه شمسی را به طور منظم دور می‌زند و محاسبه می‌شود که تا 25 سپتامبر سال 2135 به احتمال 2700 به 1 به زمین برخورد کند. علاوه بر مطالب گفنه شده تا کنون بیش از 150 هزار جرم آسمانی سرگردان با قطر بیش از 140 متر در فواصل دور و نزدیک ما شناسایی شده که هر یک از آن ها می توانند حیات در زمین را با چالش جدی و حتی نابودی همراه کنند. همچنین احتمال برخورد هایی در سال های 2079 و 2127 ساکنان زمین را تهدید می کند. آنچه مشخص است دیر یا زود یکی از این سیارک ها هم نصیب کره آبی ما خواهد شد. همانگونه که در تاریخ زمین بار ها این اتفاق رخ داده است. باید این سوال را از خود بپرسیم که آیا نسل بشر خود را برای این خطر آماده کردهیا همچنان در پی اما و اگر است؟ پیوست: لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»؛ هیچ نیرو و توانى جز از سوى خداوند بلندمرتبه و بزرگ نیست

ابو التاو.... مشهور ترین شکارچیان تانک در جنگ سوریه شاید بتوان ظهور موشک ضد تانک تاو در سوریه و تاثیر آن بر تغییر موازنه درجنگ رو معادل موشک استینگر در جنگ افغانستان قلمداد نمود با این تفاوت بزرگ که در آن برهه از تاریخ معاصر رسانه ها اینچنین حضور تاثیر گذاری نداشتند و ماهیچ وقت فردی از کاربران استینگر یا به قولی" ابو الستینغر افغانی " رو نشناختیم ولی افزایش دسترسی به اینترنت و رسانه های اجتماعی باعث معروف شدن خیلی از شخصیت تاثیر گذار در جنگ سوریه از جمله همین شکارچیان زرهی " ابو التاو" شد که دراین مطلب سعی میشود در حد توان بعضی از انها رو معرفی کنیم . ابو عمر التاو یا "محمد عمر عمار الدین" معروف به " ملک التاو " از روستای "خان السبل" در حومه ادلب وی یکی از اپراتور های موشک های کونکورس و تاو بود که گفته میشود توسط امریکایی ها در کشور ترکیه اموزش دیده است او در جبهه مورک در حومه استان حماه عضو گروه " الحزم "بود که پس از منحل شدن به گروه "تجمع صقور الغاب" پیوست و در جبهه ادلب گفته میشود که موفق به هدف قرار دادن 60 مورد وسیله زرهی شد که بعد از آن به ابو التاو شهرت یافت در سال 2015 در جبهه صوامع المنصورة در سهل الغاب حومه حماة " ابو عمر " و دستیارش "خالد العيثة " بر اثر بمباران هواپیماهای روسی کشته شد . سرهنگ أحمد السعيد (أبو البراء) وی از اهالی شهر ترمانين در حومه غربی حلب و فرمانده گردان ضد تانک در گروه “جيش المجاهدين” بود که در جبهه استان حلب مثل الراشدين و حلب الجديدة و مناطق “1070 شقة” و”3000 شقة”. حضور فعال داشت . او در سال 2016 در جبهة حي الراشدين جنوب غرب شهر حلب کشته شد ستوان اول علاء رحمون متولد شهر کفرنبوده از حومه استان حماه وی فرمانده گردان ضد تانک گروه "جيش النصر " بود که درسال 2017 در شهر كفر بطيخ در حومه استان ادلب در جلوی درب منزال خود ترور شد . ستوان اول احمد حافظ " ابو شوشه " از اهالی شهر تسیل استان درعا وی یک از اعضای گروه "جبهة ثوار سوريا” بود که در سال 2017 بدست گروه " جيش خالد بن الوليد” در جبهه شهر عدوان استان درعا کشته شد ماهر كوجك " ابو ابراهیم التاو " یکی از مشهورترین اپراتورهای موشک تاو در جبهه ساحلی سوریه و از روستای نسیبین در منطقه بايربوجاق حومه استان لاذقیه سوریه می باشد که بیشتر ساکنان آن ترک زبان هستند او از اعضای لواء “جبل التركمان” بود که در حومه لاذقیه فعالیت میکرد وی در سال 2020 در جبهه العنكاوي سهل الغاب بر اثر حمله پهپاد ایرانی ( روسی) کشته شد . پیش از این دو برادرش با نام های " عامر " و " سامر " در سال های گذشته کشته شده بودند . خالد خلوف معروف به " صائد الدبابات(شکارچی تانک) " یکی از جوان ترین کاربران موشک تاو درسوریه بود و بیشتر در جبهه حلب فعالیت میکرد وی از اعضای گروه "الفرقه 13" که پس از ادغام با گروههای دیگر به " جیش ادلب الحر " تغییر نام داد او از اهالی معره النعمان در حومه استان ادلب بود که بر اثر شلیک موشک کونکورس در جبهه حومه استان حماه در سال 2017 کشته شد سهیل حمود "ابو التاو" متولد سال 1989 از شهر أبديتا ، وی سابقا در ارتش سوریه بعنوان متخصص موشک "مالیوتکا" بود ، در مارس 2012 از نیروهای ارتش سوریه جداشد . شاید بتوان سهیل حمود رو بتوان مشهور ترین "ابو التاو " و همچنین خوش شانس ترین فرد در بین "ابو التاو ها " عنوان کرد چرا که بارها از ترور و بمباران و گروه تحریر الشام (جبهه النصره ) همچنان زنده باقی بماند . سهیل به دلیل موفقیت در نابودی وسایل نقلیه زرهی ، و استفاده از موشک های ضد زره "تاو" به ویژه در زمان شرکت درنبرد های حومه غربی حلب ، با نام مستعار "ابو التاو" مشهور شد. گفته میشود او بیش از 130 هدف که از جمله 70 تانک را در مناطق مختلف منهدم کرده است. توضیح : اگر در آینده فرصتی شد در مورد گروهبان محمد عبد العاطي مشهورترین شکارچی تانک در جنگ 1973 مصر و اسرائیل مطلبی خواهم نوشت منابع : https://www.enabbaladi.net/archives/49977 https://www.orient-news.net/ar/news_show/92529/0/بالصور-والفيديو-استشهاد-أبو-عمر-تاو-قاهر-دبابات-بوتين-والأسد https://enabbaladi.net/archives/112669 https://microsyria.com/2017/05/23/اغتيال-أحد-أمهر-رماة-التاو-في-جيش-النص/ https://www.alnasararmy.com/2017/05/22/جيش-النصر-يزف-الشهيد-الملازم-علاء-رحمو/ https://www.almodon.com/arabworld/2020/3/19/من-يغتال-رماة-التاو-في-صفوف-المعارضة-السورية http://www.anapress.net/ar/articles/تقارير-مكتوبة-/597680903943410/مسلسل-اغتيال-القادة-العسكريين-يعود-ليتصدّر-الساحة-في-ادلب-بعد-غياب-لفترة-طويلة/ https://enabbaladi.net/archives/153920 https://horrya.net/archives/123465 https://www.ugaritpost.com/المعارضة-السورية-تعلن-مقتل-أمهر-رماة-ا/ https://www.jesrpress.com/2020/04/20/طائرة-مسيرة-انتحارية-تغيب-رامي-التاو/ https://almohrarmedia.net/2020/04/22/المُحَرَّر-ll-تعرف-على-الشهيد-ماهر-كوجا/ https://madardaily.com/2017/11/18/مقتل-صائد-دبابات-النظام-في-معارك-شرق-ح/ https://madardaily.com/2017/11/18/مقتل-صائد-دبابات-النظام-في-معارك-شرق-ح/ https://sy-medianews.net/news/40572 http://www.kermalkom.com/post.php?id=155623

مقدمه : این متن ( بخش نخست و دوم ) صرفا" نظر نویسنده آن است والزاما" منعکس کننده سیاستهای انجمن میلیتاری نخواهد بود آیا جاه طلبی فضایی جدید ایران ، نگرانی جدیدی بوجود آورده ؟!!!!! بخش نخست قاصد / نور ..... طراحی دیجیتال پچ از @BISKIVIT در 22 آوریل 2020 ، جمهوری اسلامی ایران با موفقیت ، نخستین ماهواره نظامی خود با شناسه "نور " را با استفاده از پیکربندی جدید فضایی خود "قاصد " ( Qased Space Launch Vehicle) به فضا پرتاب نمود . با شلیک "قاصد" ، ایران درواقع از برنامه فضایی موازی خود که توسط نیروی هوا-فضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دنبال میشود ، رونمایی نمود . این در حالی است که نگرانی ها در خصوص پرتابهای فضایی گذشته ایران که بنا به برخی تحلیل ها بعنوان پوششی برای توسعه فناوری موشکهای بالستیک قاره پیما ( ICBM) صورت می گرفت ، کمتر مورد توجه قرار داشت. بااین وجود ، نشانه های بسیار جدی مورد رصد قرار گرفته ، نشان می دهد که مسیر جدید نیروی هوا-فضای سپاه ، در واقع نشان دهنده راهبرد ایران برای نیل به ایجاد یک بسترکامل برای بومی سازی فناوری تولید و شلیک موشکهای بالستیک برد بلند است . برنامه موازی فضایی سپاه پاسداران : نخستین نشانه مهم در متفاوت بودن شلیک "قاصد" در مقایسه با پرتابهای قبلی ایران ، مرجع آماده سازی و پرتاب این پیکربندی جدید است . در حالی که به صورت متعارف ، پرتابهای ماهواره های بومی توسط سازمان فضایی ( آژانس فضایی ) ایران با مشارکت وزارت دفاع این کشور انجام میشد ، اما بر خلاف رویه معمول ، شلیک قاصد توسط نیروی هوا-فضای سپاه پاسداران صورت پذیرفت ، در حالی که این مساله ، حتی در انتخاب موقعیت پرتاب نیز تاثیر نهاد . بدین معنی که قاصد نخستین حامل فضایی ایران است که به جای شلیک از مرکز پرتاب امام خمینی (ره) ، از مرکز تست موشکی سپاه در شاهرود به فضا پرتاب گردید . با این وصف ، نقش سپاه در این برنامه ، تنها به این مساله محدود نشده است . به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، هر دو پیشرانه مرحله دوم قاصد وهمچنین پیشرانه ماهواره "نور" توسط بخش موشکی سپاه و خارج از ساختارهای شناخته شده صنعت موشکی ایران توسعه یافته و تولید شده است . پیشرانه سوخت جامد سلمان ، یکی از جنبه های محرمانه برنامه موشکی /فضایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی این مساله بخوبی نشاندهنده آن است که شلیک اخیر قاصد ، تنها یک قدرت نمایی ساده از سوی سپاه بشمار نمی رود ، بلکه شاید پرده های محرمانگی را از برنامه تمام عیار فضایی کنار زده شده و آن را در معرض دید قرار داده است . این تحلیل شاید از گفته های فرمانده نیروی هوا- فضای سپاه " سردار امیر علی حاجی زاده " نشات می گیرد که در جریان یک سخنرانی چنین بیان نمود : "برنامه فضایی ایران ، سالها به دور از جنجال در حال توسعه و پیشرفت بود و براساس آنچه که در این نیرو بصورت یک استاندارد درآمده ، تنها پس از یک تست ، رونمایی گردید . این درحالی است که فرمانده نیروی فضایی سپاه !!!!!!! ( جعفرآبادی ) در سخنانی اظهار داشته بود که برنامه فضایی سپاه یک "پروژه فوق العاده " شامل SLV ها ، ماهواره ها و ایستگاه های زمینی مربوط به آن است . در واقع ، بررسی منابع باز ( OPERN- SOURCE) نشان میدهد که سپاه پاسداران از نیمه دوم دهه نخست قرن بیست ویکم ( 2005) به شکل موازی با برنامه فضایی رسمی ایران ، تلاشهای گسترده ای را برای توسعه فناوری طراحی و تولید حامل های فضایی برنامه ریزی نموده و به شکل خاص ، این برنامه بر روی کاربرد پیشرانهای سوخت جامد متمرکز شده است . تصویر ماهواره ای از حادثه پادگان ملارد راز سر به مُهری که هنوز ابعاد ناشناخته زیادی از آن بحالت طبقه بندی شده وجود دارد این هدف گذاری ، آنچنان برای فرماندهان ارشد سپاه از اهمیت خاصی برخوردار بود که حتی انفجار (مشکوک ) یک مرکز تست ( پادگان ملارد ) موجبات کشته شدن ( شهادت . م ) رهبر اصلی برنامه موشکی سپاه ( سردار شهید حسن تهرانی مقدم ) را فراهم آورد ، توسعه برنامه متوقف نشد و رونمایی های اخیر صورت گرفته ، شامل نمایش پیشرانه سلمان و شلیک قاصد و تستهای مکرر در مرکز تحقیقاتی شاهرود ، اثبات می کند که طراحی های از پیش برنامه ریزی شده با قدرت ادامه پیدا کرده است . پیشرفتهای جدید در فناوری پیشرانه سوخت جامد : نقش اول شلیک جدید ایران ، حامل فضایی " قاصد" است که می توان آن را یک موشک سه مرحله ای دانست که مرحله نخست آن را موشک سوخت مایع "قدر" ، یک بدنه مجهز به پیشرانه سلمان بعنوان نیرو دهنده مرحله دوم و یک پیشرانه ناشناخته برای مرحله سوم آن دانست . از یک نظر ، در انتخاب موشک "قدر" بعنوان مرحله نخست موشک قاصد ، نشانه های تازه ای دیده میشود که در نمونه های قبلی دیده نشد ،بدین معنی که سپاه یک نسخه بهبود یافته از موشک شهاب -3 که در سیستم نامگذاری ایران ، با شناسه " قدر" شناخته میشود را بکار گرفته که در واقع ، سلاح سازمانی استاندارد سوخت مایع نیروی موشکی ایران بشمارمی رود و در گذشته بعنوان مبنایی برای توسعه ماهواره بر "سفیر" نیز مورد استفاده قرار گرفته است . سایت مرکز تست موشکی شاهرود اما نوآوری واقعی حامل فضایی قاصد را می توان در مرحله دوم آن جستجو نمود که به پیشرانه سوخت جامد سلمان مجهز شده است . این پیشرانه که برای نخستین بار در فوریه سال جاری ( 2020 ) رونمایی گردید ، مجموعه ای از فناوری های بسیار پیشرفته ای ، از جمله یک خروجی (نازل) چرخشی برای کنترل پرواز موشک و پوشش فیبرکربن سبک را در خود جای داده بود . با این وجود ، سلمان با توجه به ابعادکوچک و بطور طبیعی ، کارایی محدود خود ، صرفا" بعنوان نیروی رانشی مرحله دوم در نظر گرفته شده بود ،اما بر خلاف ابعاد و کارایی ادعای اش ، در حقیقت ، یک نوع نمایش فناوری های تک ایرانی برای موشک های بالستیک برد و بخصوص قاره پیما ( ICBM) بشمارمی رود ، ضمن اینکه ، شواهدی وجود دارد که نشان میدهد ، ایران در گذشته و در پنهان سازی ماهرانه ای ، موفق شده تا پیشرفتهای خود را در حوزه فناوری پیشران های سوخت جامد ، به مراحل قابل ملاحضه ای ارتقاء دهد . خانواده سیمرغ و قاصد در همین راستا ، فرمانده نیروی هوا- فضای سپاه مدعی است که استفاده از بدنه موشک سوخت مایع قدر بعنوان مرحله نخست حامل فضایی قاصد ، تنها یک راه حل موقت و ارزان قیمت برای تست پیشرانه سلمان بوده و در شلیکهای بعدی ، برای مرحله نخست نیز از پیشرانه های سوخت جامد بکار خواهد رفت . اهمیت گفته های فرمانده سپاه در این نکته نهفته بود که وی تاکید مینمود ، سپاه برای انتقال ماهواره های بزرگتر در مدارهای بالاتر ، در حال تعریف حامل قدرتمندتر است . از سویی دیگر ، تجزیه وتحلیل موقعیت جغرافیایی سایت شاهرود نشان میدهد که ایران چندین سال است که پیشرانه های با ابعاد بزرگتر را مورد آزمایش قرار داده است . https://www.aparat.com/v/e0ZfB بدین سبب می توان گفت که استفاده از فناوری پیشرانه سوخت جامد ، یک انحراف بزرگ وقابل تامل از برنامه فضایی متعارف ایران است که در گذشته به فناوری های سوخت مایع قدیمی ، اتکاء بسیار زیادی داشت .این فناوری منسوخ شده ، آنچنان برای تحلیلگران آمریکایی اهمیت داشت که بخش عمده ای از آنها براین اعتقاد قرار داشتند که مجموعه برنامه فضایی ایران ، در واقع پوششی برای توسعه فناوری موشکهای بالستیک بشمارمی رود . این درحالی است که بزرگترین حامل فضایی فعلی ایران ( سیمرغ) ، در تئوری ، میتواند بعنوان یک بستر تحقیقاتی کامل برای تبدیل شدن به یک سامانه تسلیحاتی بسیار بزرگ مورد استفاده قرار گیرد . به همین دلیل ، برخی ناظران براین باورند که حامل فضایی قاصد ، بدلیل وجود عملکردهای مشخص ، برای استفاده بعنوان یک ICBM از محدودیتهای مشخصی برخوردار است . اما درصورتی که اراده تبدیل آن به یک موشک بالستیک ایجاد شود ، برد مرگبار سامانه های تسلیحاتی موشکی ایران ، از محدوده 2000 کیلومتری فعلی ، فراتر خواهد رفت واین بدان معناست که ایران ، قدم نخست برای حرکت بسوی ایجاد قابلیتهای بومی بالستیک قاره پیما را محکم برداشته است ، هر چند روند پیشرفت این برنامه احتمالی ،بستگی زیادی به سرعت حرکت برای دستیابی به پیشرانه هایی با قطر بزرگتر و همچنین تمایل رهبران ارشد ایران خواهد داشت . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............. 2- منابع در انتهای مطلب معرفی خواهد شد ... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

اون وقت عده ای از دوستان به « افکار عمومی » آمریکا برای جلوگیری از حمله و جنگ با ایران ، دلبسته اند .

تصاویر با کیفیت از دفاع پرز، روی تصاویر کلیک کنید:

پرنده های ترابری c-130 ارتش اردوغان همچنان در حال رفت آمد به لیبی هستند و ایم جدای از نقل و انتقال دریایی است. حالا جنگ لیبی به نحوی تبدیل شده به جنگ پهپادها (در اثرگذاری) ولی همچنان موفقیت با دولت وفاق هست با استفاده از پهپادهای تاکتیکی سری بیرکتار ترکیه. در این کلاس اماراتی های پهپادهای چینی را داشتند که مشخصا با توجه به تعداد محدود اونها احتمالا، در این نبرد فعلا مغلوب هستند در حالیکه ترکیه تعداد زیادی از پهپادهای بیرکتار را با پشتیبانی نامحدود از طریق ساخت داخل داره در لیبی مورد استفاده قرار میده. همین چند روز پیش روی باند تنها آنتونوف An-32 لیبی را نیروهای وفاق به نظر با حمله پهپادی منهدم کردند و اصولا فرودگاه نزدیک خطوط مقدم را عملا غیرکاربردی کردند. ارتش ملی فعلا تنها راهش اینه یک پدافند موثر در مورد پهپادها تدارک ببینه تا بعد ببینه روی زمین در برابر تروریستهای سوری منتقل شده به لیبی چه خواهد کرد.

حمله دیشب صهیونیستها به حومه تدمر اون هم در حالیکه جناب ظریف به عنوان وزیر امور خارجه ایران در دمشق حضور داشت. ( اگر اشتباه نکنم ) نشان از خوی تهاجمی و تحریک کننده صهیونیستها داره. با توجه به اینکه ارتش سوریه تا حالا اسم حداقل سه شهید را هم عنوان کرده در حالیکه در صحرای تدمر و در پایگاه هایی که خصوصا این روزها مورد هجوم داعش قرار دارند در حال ماموریت مقابله با تروریسم هستند و اصولا ربطی نداره اون پایگاه های به مرزهای جنوبی سرزمین های اشغالی نشون میده که برای مقابله با این رژیم وحشی باید اماده تر بود. اصولا نتانیاهو چند روز پیش عنوان کرده بود که برای ما نزدیک مرزهامون یا دورتر از اون فرقی نمیکنه هر جا منافعمون حکم کنه حمله میکنیم. باید هر چه زودتر بازدارندگی مد نظر در سوریه ایجاد بشه به هر طریقی شده. تا قدم های بعدی که دست و پای این رژیم متجاوز اشغالگر هر چه بیشتر جمع بشه تا ازاد سازی مناطق اشغالی و اینکه هوس نکنه مناطق جدیدی اشغال کنه. این نقل قول قدیمی از بایدن را لابد دیدید: حالا چرایی ایجاد و حفظ پایگاه ها در تنف و یا شمال سوریه و عراق را شاید بهتر بشه فهمید که برای حفظ اون سرمایه حالا تصمیم دارند با دادن عمق بیشتر یک لایه دوم ایجاد کنند برای حفاظت از اسراییل و سرمایه گذاریشون. پ ن: ارتش امریکا از استقرار دو فروند اف-35 در اردن و پرواز اونها بر فراز نقاط حیاتی! در جنوب سوریه خبر داده. به نظر افزایش تهدیدات و تسلیحات را وقتی در کنار خبر خبرگزاری فرانسه مبنی بر تهیه برنامه حمله به 122 نقطه از نقاط مقاومت عراق میزاریم، خصوصا حضور اینگونه اف-35 به نظر در برنامه آتی حملات مشترک با صهیونیستها در برنامه است که از فضای امثال تنف هم استفاده کنند و در یک طراحی مشترک صهیونیستها هم نقاطی در سوریه و عراق را مشترکا بمباران کنند در پوشش پرنده های امریکایی. شاید با تسلیحات سنگین تری که فعلا در این حملات بزن و درروییشون و نوع تسلیحات به کار رفته امکان انهدامشون نیست با توجه به موقعیتشون. (زیر زمین و یا در استحکامات )

فکر کنم اولین استفاده گسترده پرنده های بدون سرنشین توی عملیات والفجر 8 صورت گرفته .نتیجه جالبی هم داشته

من می دانم که آسمان (فضا) محدوده مجاز ما نیست. زیرا رد و پاهایی بر روی ماه وجود دارد؛ و من تعدادی از آن ها را ساختم. "باز آلدرین فضانورد" ردپای باز آلدرین بر روی قمر اول زمین"ماه" پیوست: باز آلدرین، دومین انسانی است که طی مأموریت آپولو ۱۱ در ۲۱ ژوئیه ۱۹۶۹ بر کره ماه گام نهاد. وی پس از نیل آرمسترانگ بر ماه قدم گذاشت و امروزه اکثرا نیل آرمسترانگ را میشناسند و کمتر کسی پیدا میشود که سرهنگ باز آلدرین را بشناسد! نفر سوم ماموریت مایکل کالینز، به تنهایی در مدار ماه باقی‌ماند تا ۱۵ ساعت دیگر دو فضانورد دیگر به او ملحق شوند‌. پس از ۸ روز زندگی در فضای بیرونی، هر سه فضانورد به زمین بازگشتند.