با تشکر از جناب MR9 به خاظر متن جالبشان ، در تکمیل پست ایشان: همان طور که در متن اشاره شده راکت اندازه های آلمانی بروی خودرو های نیمه شنی SdKfz.251 هم مورد استفاده قرار می گرفتند. در این راکت انداز که با نام Wurfrahmen 40 نیز شناخته می شود 6 لانچر در طرفین خودرو نصب شد این سامانه راکت انداز خصوصا در جنگ های شهری بسیار موثر ظاهر شد. نمونه دیگر راکت اندازآلمان ها که بروی یک شاسی نیمه شنی ساخته شده بود، SdKfz 4 نام داشت . در این مدل یک پرتابگر متحرک با قبلیت چرخش 360 درجه در پشت خودرو نصب شد که قادر به شلیک 10 راکت نبل ورفر 41 در هر بار شلیک بوده . SdKfz 4           Wurfrahmen 40    

نبل ورفر در برابر کاتیوشا تاریخچه و منشاء استفاده از آنچه که امروز در سازمان رزم نیروهای نظامی ، توپخانه موشکی (Rocket artillery) نامیده می شود ، از یک سابقه بسیار طولانی ، بویژه ارتشهای ایران و یونان باستان برخوردار است ، با این حال ، این چینی ها و بدنبال آنها ، مغولان بودند که از این جنگ افزار به شکل گسترده ای در میدان نبرد استفاده نمودند . این سلاح در قرن سیزدهم وارد اروپا گردید و در دو قرن پیاپی ( شانزدهم و هفدهم ) مورد استفاده ارتشهای درگیر قرار گرفت ، ولی به ناگاه ، تا اواسط نیمه نخست قرن بیستم میلادی به دست فراموشی سپرده شد . اما شروع جنگ جهانی دوم ، این وضعیت را دگرگون کرده و دو طرف متخاصم ، یعنی ارتش آلمان و ارتش سرخ اتحاد شوروی ، بسرعت تبدیل به اصلی ترین کاربران این سلاح درآمدند . دریک بازه زمانی بیست و پنج ساله ، ارتش اتحاد شوروی ، طیف وسیعی از راکتهای توپخانه ای را که عمدتا" با شناسه مشهور کاتیوشا ( کاترینا ) و یا براساس کدگذاری آلمانی ، " Stalin’s Organs" شناخته می شد را طراحی ، تولید و به کار گرفت که شامل نمونه های : ام-8 ، کالیبر 82 م.م ام-13 با کالیبر 132 م.م ام-30 / ام-31 کالیبر 300 م.م این موشکها عمدتا" بر روی کشنده های متنوع روسی حمل و شلیک می شدند که عبارت بود از : کشنده زایس -6 ، با ترکیب 4×6 ، شناسه BM-8-36 کشنده استودبیکر، با ترکیب 6×6 ، شناسه BM-8-48 تانک سبک T-60 ، ، شناسه BM-8-24 خودروهای متنوع ساخت شوروی یا انواع وارداتی ، با شناسه BM-13-16( در این تصویر کشنده GMC ایالات متحده ) کشنده زایس -6/ کشنده استودبیکر ، با شناسه BM-31-12 ( در این تصویر سوار بر یک خودروی شنی دار ) در مدت مشابه ، ورماخت ، نیز موفق شد تا هفت نمونه از راکت انداز خود با شناسه " Nebelwerfer" طراحی ، تولید و درسازمان رزم خود به کار گیرد که شامل : نبل ورفر 41 ، کالیبر 150 م.م نبل ورفر 42 ، کالیبر 210 م.م راکت انداز41/42 /schweres Wurfgeraet 40 ، کالیبر310/320 /280/300م.م راکت انداز Raketenwerfer 56 ، کالیبر 300م.م راکت اندازهای آلمانی نیز بر روی طیف وسیعی از خودروهای موجود در ارتش این کشور ، شامل نیمه شنی ها ( به مانند SdKfz.251 ، Maultier ، Schwere Wehrmachtschlepper ) ، تانک های به غنیمت گرفته شده از ارتش فرانسه ( شامل Hotchkiss H-35 / 38 / 39, Renault UE / AMX UE ) و همچنین نفربرهای فرانسوی ( شامل Somua MCG / MCL) نصب وبکار گرفته می شدند . براساس یک اشتباه تاریخی ، ارتش سرخ عمدتا" بعنوان نخستین سازمان مسلح بکارگیرنده راکتهای توپخانه ای در جنگ دوم جهانی ذکر شده است ، در حالی که ورماخت ، از نخستین روزهای شروع عملیات بارباروسا (22 ژوئن 1941 ) ، چهار تیپ موشکی را در جبهه شرقی به کار گرفت ، تا جایی که نخستین آتشباری علیه یگانهای روسی ، در ساعت 3:15 صبح روز 22 ژوئن توسط این جنگ افزار صورت پذیرفت . در حالی که ارتش شوروی ، دیرتر از ورماخت ، یعنی در 14 یا 15 ژوئیه 1941، از این جنگ افزار ، علیه یک ایستگاه راه آهن Orsza ( در طول بزرگراه مینسک - مسکو ) ، که توسط یگانهای گروه ارتشهای مرکز به تصرف در آمده بود ، استفاده نمود . پی نوشت : 1- ظاهرا" ، ورماخت در ابتدا از این سلاح در ماموریت های ایجاد پرده دود برای کمک به پیشروی یگانهای مکانیزه ، استفاده می نمود ، با این حال برخی منابع معتقدند ، فرماندهان آلمانی با مشاهده تاثیر رعب انگیز شلیک صدها موشک روسی در یک محدوده کوچک ، بتدریج از این راکت اندازها برای هدف قرار دادن صفوف متراکم پیاده نظام روسی ، مسیرهای منتهی به خطوط مقدم و نقاط لجستیکی استفاده نمودند . 2- براساس اسناد منتشر شده سرویس های اطلاعاتی اتحاد شوروی در دوران پس از فروپاشی ، با ورود راکت اندازهای کاتیوشا به سازمان رزم ارتش سرخ ، خدمه این سلاح ها ، عمدتا" از پرسنل NKVD انتخاب می شدند که این مساله نشاندهنده محرمانه بودن چنین سلاح هایی می بود . 3- این تاپیک در مهرماه سال 1399 خورشیدی با تجمیع مطالب پراکنده در انجمن تشکیل شد .

مشخصات موشک حاج قاسم: برد: 1400 کیلومتر و قابل افزایش تا 1800 کیلومتر سرعت ورود به جو 12 ماخ سرعت لحظه اصابت 5 ماخ وزن سرجنگی: 500 کیلوگرم وزن موشک: 7 تن طول موشک: 11 متر

به نام خدا وضعیت فعلی ناوگان و تحلیلی مختصر درباره تنش های و تحولات اخیر در منطقه INDO-PAC تمامی ناوگان رزمی : 299 --------------------------------- تفکیک کشتی های عملیاتی کشتی های اعزامی کشتی های غیر اعزامی تمام کشتی های عملیاتی ------------------------ ------------------------------ --------------------------------- 69 21 90 تفکیک کشتی های عملیاتی با ناوگان نیروهای ناوگان ناوگان 3ام ناوگان 4ام ناوگان 5ام ناوگان 6ام ناوگان 7ام مجموع -------------------- --------------- -------------- -------------- -------------- -------------- ----------- 1 6 6 24 12 58 107 در ژاپن : ناو هجومی آبی-خاکی (USS America (LHA-6 در بندر در ساسیبو(U.S. Fleet Activities Sasebo) است. در اقیانوس آرام غربی ( WEST-PAC ): در اقیانوس آرام پس سه گروه ضربتی هواپیمابر اعزامی در حال همگرایی و انجام تمرینات مختلف هستند و این اتفاق نادر ( مراجعه به بخش تحلیل ) امکان به انجام رساندن رزمایش ها و عملیات های چند هواپیمابری را میدهد. آرایش نبرد: ناوگان 7ام --------------- گروه 5ام ضربتی هواپیمابر ناو هواپیمابر رونالد ریگان CVN-76 تیپ هوایی 5ام هواپیمابر " Carrier Air Wing 5" CAW 5 ام با 9 اسکادران خود بر روی ناو ریگان مستقر شده The “Royal Maces” of Strike Fighter Squadron (VFA) 27 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Diamondbacks” of VFA-102 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Eagles” of VFA-115 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Dambusters” of VFA-195 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Shadowhawks” of Electronic Attack Squadron (VAQ) 141 Marine Corps Air Station Iwakuni The “Tigertails” of Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) 125 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Providers” of Fleet Logistics Support Squadron (VRC) 30 Det 5 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Golden Falcons” of Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) 5 from Naval Station Atsugi, Japan The “Saberhawks” of Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) 77 from Naval Air Station Atsugi اسکادران 15ام ناوشکن درسون 15 مستقر شده در یوکوسوکا,ژاپن به عنوان اسکورت همراهی کننده گروه 5ام ضربتی و ناو هواپیمابر ریگان مشخص شده است گروه 9ام ضربتی هواپیمابر ناو هواپیمابر: تئودور روزولت, CVN-71 گروه هوایی ناو هواپیمابر - تیپ هوایی هواپیمابر 11ام: The “Tomcatters” of VFA-31 – Strike Fighter Squadron (VFA) – from Naval Air Station Oceana, Va. The “Golden Warriors” of VFA-87 from Naval Air Station Oceana, Va. The “Blue Diamonds” of VFA-146 from Naval Air Station Lemoore, Calif. The “Black Knights” of VFA-154 from Naval Air Station Lemoore – Calif. The “Gray Wolves” of VAQ-142 – Electronic Attack Squadron (VAQ) – from Naval Air Station Whidbey Island – Wash. The “Liberty Bells” of VAW-115 – Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) – from Naval Air Station Point Mugu, Calif. The “Providers” of VRC-30 – Detachment – Fleet Logistics Support Squadron (VRC) – from Naval Air Station North Island, Calif. The “Eight Ballers” of HSC-8 – Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) – from Naval Air Station North Island, Calif. The “Wolf Pack” of HSM-75 – Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) – from Naval Air Station North Island, Calif. ناو ( Cruiser ): بانکر هیل, CG-52 اسکادران 15ام ناوشکن: USS Russell (DDG-59), homeported in San Diego, Calif. USS Paul Hamilton (DDG-60), homeported in San Diego, Calif. USS Pinckney (DDG-91), homeported in San Diego, Calif. USS Rafael Peralta (DDG-115), homeported in San Diego, Calif. گروه ضربتی 11ام هواپیمابر ( CSG 11 ) ناو هواپیمابر: نیمیتز, CVN-68 گروه هوایی ناو هواپیمابر - تیپ 17ام هوایی هواپیمابر: The “Redcocks” of VFA 22 – Strike Fighter Squadron (VFA) F/A-18F Super Hornet – from Naval Air Station Lemoore, Calif. The “Kestrels” of VFA137 F/A-18 E – from Naval Air Station Lemoore, Calif. The “Mighty Shrike” of VFA 94 F/A-18F – from Naval Air Station Lemoore, Calif. The “Death Rattlers” of VMFA-323 F/A-18C – from Marine Corps Air Station Miramar San Diego, Calif. The “Cougars” of VAQ-139 – Electronic Attack Squadron (VAQ) EA-18G Growlers – from Naval Air Station Whidbey Island – Wash. The “Sun Kings” of VAW-116 –Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) E2C Hawkeye – from Naval Air Station Point Mugu, Calif. The “Providers” of VRC-30 – Detachment – Fleet Logistics Support Squadron (VRC) C-2 – from Naval Air Station North Island, Calif. The “Screamin’ Indians” of HSC-6 – Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) MH-60S– from Naval Air Station North Island, Calif. The “Battlecats” of HSM-73 – Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) MH-60R – from Naval Air Station North Island, Calif. ناو: پرینستون, CG-59 اسکادران 9ام ناوشکن: USS John Paul Jones (DDG-53), homeported in Pearl Harbor, Hawaii USS Sterett (DDG-104), homeported in San Diego, Calif. USS Ralph Johnson (DDG-114) homeported in Everett, Wash. در دریای سرخ: گروه آماده آبی-خاکی باتان (َARG) همراه با یگان 26ام اعزامی تفنگداران در شمال دریای سرخ است و احتمال ( هرچند کم ) مستقر شدن آن در منطقه عملیاتی ناوگان 6ام ( مدیترانه ) هست ولی پس از تنش ها با ایران و ارسال آن به خلیج فارس به احتمالا زیاد در حال حرکت به سوی بندر خانگی خود در نورفولک برای R&R باشد. در دریای عمان: گروه ضربتی هواپیمابر 10 در کنار ناو هواپیمابر آیزنهاور CVN-69 برای صد روز متوالی است که در دریای عمان و منطقه عملیاتی اقیانوس هند ( IO ) و دریای عمان و خلیج فارس مشغول گشت زنی است و این گروه ضربتی برای مدت نسبتا طولانی عملیاتی بوده است با توجه به بحران ویروس کرونا و دستور محدودیت حرکت از طرف پنتاگون و تنش ها با ایران پیش بینی میشود که نهایتا تا 5 ماه آینده برای ( R&R ( Rest & Refit از منطقه عملیاتی سنتکام خارج شود و به نورفولک باز گردد. گروه ضربتی 10ام هواپیمابر: ناو هواپیمابر: آیزنهاور, CVN-69 گروه هوایی ناو هواپیمابر - تیپ 3ام هوایی هواپیمابر The “Gunslingers” of VFA-105 – Strike Fighter Squadron (VFA) – from Naval Air Station Oceana, Va. The “Wildcats” of VFA-131 from Naval Air Station Oceana, Va. The “Swordsmen” of VFA-32 from Naval Air Station Oceana, Va. The “Rampagers” of VFA-83 from Naval Air Station Oceana, Va. The “Zappers” of VAQ-130 – Electronic Attack Squadron (VAQ) – from Naval Air Station Whidbey Island – Wash. The “Screwtops” of VAW-123 – Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) – from Naval Station Norfolk, Va. The “Rawhides” of VRC-40 – Detachment – Fleet Logistics Support Squadron (VRC) – from Naval Station Norfolk, Va. The “Dusty Dogs” of HSC-7 – Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) – from Naval Station Norfolk, Va. The “Swamp Foxes” of HSM-74 – Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) – from Naval Air Station Jacksonville, Fla. ناو: USS Vella Gulf (CG-72), homeported in Norfolk, Va. USS San Jacinto (CG-56), homeported in Norfolk, Va. اسکادران 26ام ناوشکن: USS Stout (DDG-55), homeported in Mayport, Fla. USS James E. Williams (DDG-95), homeported in Mayport, Fla. USS Truxtun (DDG-103), homeported in Norfolk, Va نکته جالب درباره این گروه ضربتی : همانطور که قبلا توسط سایر دوستان ساختار گروه های ضربتی هواپیمابر برسی شد, این آرایش همیشه یکسان نیست و با توجه به شرایط منطقه عملیاتی تغییر پیدا میکند, فرضا این گروه ضربتی با داشتن 3 ناوشکن معمولی محسوب میشود اما همراه داشتن 2 ناو نشان دهنده خطر هوایی- موشکی در منطقه عملیاتی است و در کنار این بستگی به نوع و ستاپ VLS ها میتوان تشخیص داد که مقابله با تهدید هوایی مهمتر احساس شده یا داشتن قدرت ضربتی با موشک های کروز و ضد کشتی و ... معمولا ناو ها بیشتر موشک های ضد هوایی حمل می کنند و ناوشکن ها موشک های کروز و ضد کشتس, ( توجه, بیشتر به معنی آن نیست که فرصا یک ناوشکن موشک های SM, ضد هوایی حمل نکند و برعکس) همچنین با توجه به طولانی بودن مدت اعزام و عملیاتی بودن احتمالا کشتی های پشتیبانی از بین گروه اعزامی و بندر های دوست در حال حرکت و انتقال دادن مرسولات, تجهیزات , تسلیحات, تدارکات و... هستند, تمرکز بر تسلیحات یا سوخت و ... بستگی به منطقه عملیاتی دارد و ... در اقیانوس اطلس: ناو هواپیمابر هری. اس ترومن CVN-75 پس از تقریبا 9 ماه در حال بازگشت به نورفولک برای R&R است, تیپ 1ام هوایی هواپیمابر و اسکادران های آن قبلا به پایگاه های خود بازگشته اند و کشتی های گروه ضربتی که شامل ناو نرماندی CG-60 و اسکادران ناوشکن 28 نیز به بندر بازگشته اند. کشتی آبی- خاکی واسپ LHD-1 نیز در منطقه عملیاتی دماغه های ویرجینیا است. توجه: تنها به یگان و کشتی های عملیاتی مهم مد نظر قرار گرفتن و به کشتی های مستقل اعزامی, زیردریایی ها و... اشاره ای نشده. تحلیل : همانطور که اشاره شد باتان احتمالا به سوی بندر خانگی خود در نورفولک در حال حرکت است و احتمالا استقرار آن در مدیترانه و منطقه عملیاتی ناوگان 6ام هست, هر چند کم. گروه ضربتی آیزنهاور و بازگشت آن بستگی به تنش های در منطقه دارد و اینکه نیروی دریایی در چه زمانی میتواند یک گروه ضربتی هواپیمابر را جایگزین آن کند در دریای عمان. احتمال اعزام شدن واسپ به دریای عمان و سپس اقیانوس آرام است اما احتمال قوی ای نیست, ترومن هم برای استراحت و تعمیر در نورفولک خواهد بود حداقل برای 6 ماه آینده پس تاثیر آنچنانی در معادلات کوتاه مدت نخواهد داشت. نکته قابل توجه حضور همزمان 3 گروه ضربتی هواپیمابر روزولت,ریگان و نیمیتز است در کنار کشتی آبی- خاکی آمریکا, این قسمت قابل توجه و اعظمی از قدرت هوادریایی نیروی دریای آمریکا است که عملیاتی است و این نکته که همزمان 3 ناو هواپیمابر در منطقه INDO-PAC متمرکز شده اند قابل توجه است به دلایل مختلف: 1. با توجه به دوره ها و سایکل های مختلف گروه های ضربتی و ناو های هواپیمابر, 1. اعزام, 2. تعمیر و تمرین 3. سوخت گیری بلند مدت و ... ( پیشنهاد جهت مطالعه ) نیروی دریایی و فرماندهی ها " سنتکام به طور مثال " در هر دوره زمانی خاص یک تعداد محدودی ناو هواپیمابر عملیاتی در اختیار دارند و با درخواست های و وظیفه ها گوناگون از انسان دوستانه در کارائیب تا Power projection در دریای چین جنوبی باید انتخاب درستی داشته باشند در زمان و مکان فرستادن یک گروه عملیاتی و یا ذخیره نگه داشتن کشتی در آمریکای شمالی برای اعزام به مناطق عملیاتی. حال میتوان گفت اگر نیروی دریای میخواهد در مناطق مختلف جهان حضور داشته باشد با ناوهای هواپیمابر خود باید این بالانس رو به خوبی حفظ کند و نکته جالب درباره این حرکت اخیر و فرستادن 3 ناوگروه ضربتی همزمان همین است که ممکن است خلا نسبی در اقیانوس اطلس - دریای مدیترانه و دریای عمان ایجاد شود ( تنها ناو های هواپیمابر, یک ناوشکن مستقل فرضا در بالتیک مد نظر نیست ) معمولا در طی سالیان گذشته 60% قدرت رزمی نیروی دریایی در ناوگان اقیانوس آرام متمرکز بوده و تحولات و تنش های اخیر میتواند بیانگر این باشد که این تمرکز از قبل هرچه بیشتر خواهد شد فرضا یکی از این تحولات بازگشت نیروی دریای آمریکا به پایگاه خود در خلیج سوبیک است در دریای چین جنوبی. در کل باید دید آیا ایالات متحده از نقطه زنیت خود استفاده خواهد کرد و جلوی پیشرفت کوتاه ولی پیوسته جمهوری خلق چین به خصوص در زمینه قدرت دریایی را خواهد گرفت یا خیر؟ به خصوص با توجه به تنش های هند- چین تظاهرات در هنگ کنگ و آمریکا و مشکلات مالی بلند مدت و جلو زدن چین از آمریکا در زمینه بودجه و صنعت نظامی در بلند مدت, 2030+ و ما باید این تحولات و شیفت توجه آمریکا از خاورمیانه به اقیانوس آرام را به نزدیکی دنبال کنیم... زمان مشخص خواهد کرد نتیجه را... با تشکر بن پایه نقل با ذکر نام انجمن میلیتاری بلامانع است بازآفرینی و ترجمه : AM4

البته شاسی های شنی دار هزینه های تعمیر و نگهداری رو بالا می برن و از این نظر نسبت به چرخ دارها در جایگاه پایینتری قرار می گیرن اما در نهایت باید دید، قرار هست این سامانه کجا مورد استفاده قرار بگیره چون شنی ها قابلیت آفرود بالاتری رو فراهم می کنن، باید دید نیازی به این ویژگی وجود داره یا نه، که ارزیابی اولیه من اینه که نه. ضمن اینکه مشکلات جابجایی در مسافت های بلند هم برای شنی دارها بیشتره. نوآوری دیگه ای که قابل بررسی هست ترکیب فناوری AHEAD و پراتابه های هدایت پذیر ( مثل Dart برای ۷۶ میلی متری) با هم دیگست، برای افزایش kill rate به نظر من استفاده هر سه لایه ۱۰۰ میلیمتری سعیر، ۷۶ میلی متری و کالیبر پایینتر ۳۰ تا ۴۰ میلی متری ( یکی از کالیبرهای ۳۰ میلیمتری توپ کمند، ۳۵ میلیمتری اورلیکن و یا ۴۰ میلی متری بوفورس ) به موازات هم قابل توجیه هست

یکی از گزینه ها که میتوینم در بخش سامانه های پدافندی به سمتش حرکت کنیم استفاده ار تانک های از رده خارج و قدیمی ارتش و تبدیل کردن آنها به خودروهای پدافندی خودکششی است. میتوان یک برجک با کالیبرهای مناسب به همراه سامانه های کنترل آتش ، رادار و سیستم های الکترواپتیک طراحی و بر روی شاسی تانک های ام-47، ام-48 وحتی تانکهای ام-60 نصب کرد. حتی میتوان این برجک ها را موشک های چند منظور ضد هوایی/ضد زره مجهز کرد. این نوع از خودروهای پدافندی علاوه بر اینکه قدرت درگیری با تهدیدات هوایی در ارتفاع پست را خواهند داشت می توانند در کنار دیگر خودروهای رزمی ارتش مانند تانک های اصلی میدان نبرد با ایجاد حجم اتش بالا به خاطر دارا بودن نرخ بالایی آتش در توپ های پدافندی به مقابله با اهداف زمینی نیز بپردازند و در نقش یک خودرو پشتیبانی اتش ظاهر شوند. در نتیجه این نوع از خودروهای پدافندی در تیپ های زرهی خدمت خواهند کرد تا همیشه نیروهای زرهی یک چتر پدافند هوایی حداقلی داشته باشند. نکته جالب توجه این است که در طول 8سال جنگ تحمیلی نیز تجربه نصب سامانه پدافندی بر روی شاسی تانک وجود داشته است. نصب تیربار سنگین 14.5 میلیمتری 4- ZPU برروی شاسی تانک ام- 47 ام در طول دفاع مقدس سامانه پدافند هوایی Marksman سوار بر شاسی تانک ام-48 نمونه خودرو پدافند هوایی خودکششی ام-247 امریکا مجهز به دو توپ ضد هوایی 40 میلیمتری بوفورس سوار بر شاسی تانک ام-48

موشک کمی آن طرف تر برخورد میکنه ولی به خاطر شعاع تخریب که موشک ایجاد میکنه هدف را نابود میکنه یا ضربه ی جدی بهش میزنه

طراحی آیرودینامیکی کلاهک نسبت به خانواده فاتح تغییر کرده و به نظر میرسه کشیده تر شده (صرف نظر از تفاوت در قطر یکم شبیه بخش کلاهک در موشکهایی مثل اسکندر-ام پرشینگ-2 دی اف-21 دی شده که میتونه نشونه افزایش سرعت باشه! ) ویدیو رونمایی از موشک رعد-500 با کیفیت بالاتر

بله ، بیشتر این مد نظر بود که این موشکها با توجه به بردی که دارند ، برای شلیک باید در محدوده خطر مستقر بشوند ، متحرک سازی کامل این موشکها ، به این دلیل هست که لانچرهای ثابت در بهترین حالت بعد از یک شلیک یا در بدترین حالت ممکن ، قبل از شلیک ، از قبل شناسایی شده و به محض شروع درگیری ، هدف قرار بگیرند . از این جهت برای ما ، متحرک سازی لانچرها ، مطلوب ترین گزینه هست .

یک تبصره کوچک روی این مورد هست ، ما تا حد امکان ، همه پرتابگرهای موجود یا در دست تولید را بدون شک باید بصورت متحرک بخدمت بگیریم ، چون درصورت ایستا کردن اینها ، طعمه خوبی برای نیروی هوایی مهاجم هست که باتوجه به قابلیت شناسایی قابل توجهی که دارند ، عملا" قبل از هر گونه شلیکی ، ممکن هست از حیزانتفاع ساقط بشوند مجموعه لانچر موشک الصمود-2 ارتش بعث عراق تجربه جنگ خلیج فارس (1991 و 2003 ) ثابت کرده ، چون تمامی سکوهای ثابت موشک عراق ( شامل الحسین ، العباس و بعد سری الصمود ) بدون حتی یک شلیک ، منهدم شدند و بالعکس لانچرهای متحرک از تا حدودی از جنگ جان سالم به در بردند ، برای ما که فعلا" در حوزه قدرت هوایی در موضع ضعیف تر قرار داریم ، تحرک واحدهای رزمی زمین پایه ، از اوجب واجبات هست

سردار حاجی زاده یک اشاره ای هم داشتند که این توانمندی به ما کمک میکنه در حوزه سامانه های پدافندی هم به نقاط جدیدی برسیم و دیگه لازم نیست زیرجو اصطلاحا درگیر بشیم و میشه در فضای خارج از جو با موشکها مقابله کرد. ( به نظر برنامه های توسعه پدافندی هم داره همزمان پیش میره خصوصا در این مورد، دفاع موشکی )

وزارت دفاع که مسئولیت سیاست گذاری را باید به شکل خاص دنبال کند ، می بایست یک دپارتمان (بخش ، دفتر یا هر اسم دیگری ) را به استاندارد سازی کد گذاری نظامی تسلیحات بومی ( یا حتی خریدهای خارجی ) اختصاص بدهد ، هر سلاحی در جهاد خودکفایی نیروهای سه گانه ارتش ، نیروی های سه گانه سپاه و حتی زیرمجموعه های خود وزارت ساخته بشود ، باید بیاید در این دفتر و یکپارچه کد گذاری شده ( که این هم خودش نیازمند یک آیین نامه هست ) و بعد وارد خدمت شود . این رویه استاندارد در همه جای دنیاست . هم بلحاظ عدم ایجاد سردرگمی ، تسهیل تبلیغات ، متمرکز کردن ایده ها برای کد گذاری ، تکرار نشدن کدها و .... پی نوشت : یک نمونه خوب از کد گذاری یکپارچه و استاندارد ، نمونه پلاکهای نظامی برای خودروهای نظامی هست . یعنی با دیدن پلاک ، شما متوجه می شوید که خودروی مزبور متعلق به ستاد کل ، ارتش ، سپاه و وزارت دفاع هست .عین این مطلب در خصوص نامگذاری تسلیحات هم صدق میکند

بازسازی هریر نیروی هوایی سلطنتی توسط یک کشاورز بریتانیایی

تصویر نادری از سر جنگی موشک های کروز ضد کشتی ایران جهت مقایسه

با خبر منتشر شده امروز در مورد تست موشک بالستیک میان‌برد توسط امریکا، در عمل "پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد" دیگر اعتباری ندارد.

موشک جدید زیر دریایی ایران دشمن را غافلگیر کرد راشاتودی نوشت: موشک زیردریایی کروز جدید ایران باعث غافلگیری دشمنان شده است. رونمایی از محصول جدید وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران باعث حیرت دشمنان ایران شده است. این محصول جدید که موشک جاسک۲ نام دارد به تازگی رونمایی شده است. به گفته امیر دریادار خانزادی فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران این موشک زیرسطحی قابلیت نصب بر روی هرنوع زیردریایی را دارا می‌باشد. این موشک دارای قابلیت خروج از آب پس از شلیک از تجهیزات زیرسطحی است. به گفته امیردریادار خانزادی در آینده برد و سایر قابلیت‌های این موشک افزایش خواهد یافت.

در مورد موشک های بالستیک ما محدودیت برد نداریم ، فکر میکنم قبلا سرلشکر حسین سلامی هم به این موضوع اشاره کردن منتها این بستگی به رفتار طرف مقابل داره که ما چه گزینه هایی رو دوباره از طبقه بندی در بیاریم ، چالش دیگر آنها ذخیره غیر قابل تصور از تعداد موشک های آماده پرتاب ماست مشابه همان سناریویی که در مورد پایگاه الشعیرات مشاهده کردیم منتها این بار با واسطه پرتابه های نسل جدید بالستیک ابر صوت چه بسا مسلح به کلاهک های چندگانه هدایت شونده و یا HGV در کلاس IRBM و ICBM که در این مورد ما به کسی متعهد نشیدم که اقدام به توسعه این نوع پرتابه ها نخواهیم کرد ، این که ما چه چیزی رو رونمایی میکنیم زیاد ملاک اونا نیست در واقع اونا میخوان بدونن که ما به چه سطح از فناوری موشکی دست پیدا کردیم تا به واسطه مشکلی که به دست خودشون ایجاد کردن یجورایی ترمز این روند پیشرفت کند کنند تا راه حلی برای مقابله با این نوع تسلیحات چاره کنن که نمونه اش میتوان به Orbital Interceptor و مواردی از این دست اشاره کرد.

چرا موشک های ایران قابل مذاکره نیستتند (از نگاه ایران ) صحبت زیادی در غرب خصوصا امریکا جهت فشار به ایران برای امضا توافقنامه موشکی بعداز برجام بود و اتحادیه اروپا در مناسبت مختلف برای نگه داشتن امریکا در برجام پیشنهاد کمک به امریکا در جهت تحت فشار گذاشتن برنامه موشکی ایران نمود . مقاله ای از فابین هاینز مرا واداشته به بررسی پیشنهادات وی بپردازم برخلاف لفظ ایدئولوژیک مایک پمپئو و جان بولتون پیشنهاد فابین بطور قابل ملاحظه ای منطقی می باشد . او کار قبال توجه ای نموده موقعیت و ادارک ایران را درنظر گرفت پیشنهادات او به شرح ذیل می باشد: 1-قانونی نمودن محدودیت برد2000 کیلومتر که ایران خودش انرا پذیرفته 2-محدودیت برای برنامه فضایی ایران از طریق استفاده از ترکبیات سوختی که کاربری نظامی کمی دارند 3-گذاشتن سقف برای ماهواره بر های ایران و نگه داشتن ان در سطح کنونی ماهواره بر سیمرغ 4- متوقف نمودن پرتاب های ازمایشی موشک بالستیک خرمشهر فابیان محدودیت های مربوط به موشک را توجیه می کند که استدلال می کند که دشمنان منطقه ای ایران تنها تا جایی که در محدوده موشکی فعلی ایران قرار دارند، شامل کشورهای عربی خلیج فارس و اسرائیل است. ایران هیچ دلیلی برای گسترش توان نظامی خود در خارج از منطقه تا به این لحظه ندارد. در مورد برنامه فضایی، وی معتقد است که ایران می تواند از سرویس های پرتاب اروپایی / چینی / روسیه استفاده نمایید در صورت محدود نمودن توانایی پرتاب ماهواره خود . برنامه فضایی پرتاب ماهواره بر سیمرغ سال 2017 هاینز می گوید که اروپا و روسیه و چین می توانند خدمات پرتاب به ایران را ارائه دهند در حالی که ایران برنامه های فضایی خود را محدود می کند یا در بهترین حالت ماهواره های کوچک و ساده پرتاب می کند. برای بیان آن به وضوح، این بسیار خوش بینانه است. ماهواره های ایران، جایی که هر یک از این کشورها دخالت داشته است، به طور مداوم سیاسی شده است. در سال 2005، قرار بود یک ماهواره تحقیقاتی هواشناسی "Mesbah-1" توسط یک ماهواره بر روسی پرتاب شود. با این حال، شرکت ایتالیایی که ماهواره 65 کیلوگرمی را به طور کامل ساخت، حاضر به تحویل ماهواره نبود. هنگامی که آن در نهایت به ایران پس از توافق هسته ای در سال 2015 داده شد، آنقدر قدیمی بود که به جای پرتاب، آن را در یک موزه قرار داده اند ماهواره دیگر، زهره، یک پروژه ماهواره ای ارتباطاتی زمان شاه بود که در اوایل دهه 2000 بازسازی شد. قرار بود تلفن ها، فاکس، داده ها و سیگنال های تلویزیونی را ارسال کند. به علت فشار ایالات متحده، به دلیل فشارهای هسته ای به اوج خود رسیده بود در نهایت لغو شد. شایان ذکر است این یک ماهواره 1850 کیلوگرمی به منظور ورود به مدار GEO بود و وماهواربر سیمرغ قادر به پرتاب یک ماهواره مشابه ان نخواهد بود. و اینها فقط ماهواره های غیر نظامی بودند. اگر ایران قصد داشته باشد یک ماهواره نظامی رصد زمین را پرتاب کند ، چه اتفاقی می افتد که بسیاری از آنها سنگین تر از ان هستند که توسط سیمرغ پرتاب می شوند؟ رقبای منطقه ای ایران دارای ماهواره های جاسوسی هستند، امارات متحده عربی با ایرباس و تالس برای ساخت 2 ماهواره جاسوسی قرارداد امضا نموده و عربستان سعودی 2 ماهواره با قابلیت تصویر برداری با وضوح بالا از زمین روی یک موشک چینی پرتاب نموده است ترکیه، یک عضو ناتو، فشار های زیادی نسبت به ماهواره Göktürk-1 و Göktürk-2 مواجه شد. حتی سراییل برای گوتروک-1 نیز لابی کرد تا نتواند تصاویری از اسرائیل بگیرد. پس از مدتها عقب و جلو و تاخیر، Göktürk-1 در نهایت در سال 2016 پرتاب شد، پس از 7 سال از امضا قرارداد با Thales. ایران نمی تواند انتظار داشته باشد که خیلی خوش شانس باشد. اروپا از پس دادن کیوب ست(منظور مصباح) به ایران سرباز زد چه برسد به پرتاب ماهواره خصوصا ماهواره جاسوسی ، رهبران ایران به اروپایی ها اعتماد کنند برای پرتاب ماهواره های پیشرفته، به ویژه ماهواره های جاسوسی . اروپایی ها نه تنها خود را در معرض نقض توافق قرار می دهند بلکه آنها و روسیه چین تحت فشار آمریکا و اسرائیل قرار می گیرند. اینها فرضیه نیستند، اما تاریخ نسبتا جدید و مستند است. و همانطور که فابیان در مقاله خود مشاهده کرد، تصمیمات رهبران ایران از تاریخ به دست می آید. موشک بالستیک این مسئله عمیق و ریشه داری است. سالها است که ایران از لحاظ تکنولوژیکی قادر به گذر از نقطه عطف 2000 کیلومتر است. این در حال حاضر در موشک خرمشهر به دست آمده است، که هینز یادآور می شود که می تواند بیش از این برد با کلاهک های اندازه طبیعی پرتاب شود، اما دارای برد اسمی 2000 کیلومتر با یک کلاهک 1800 کیلوگرمی سنگین غیرمعمول میباشد. از انجام این کار جلوگیری کرده است، عمدتا به این دلیل که نیازی به آن وجود ندارد. اروپا همانطور که آمریکا انجام می دهد فشار قابل توجهی به برنامه موشکی ایران وارد نمی کند. این کشور همچنین تهدید نظامی را ایجاد نمی کند و از پیوستن به هرگونه ائتلاف نظامی کاملاً ضدایرانی ، مانند آنچه علیه عراق انجام داد ، خودداری می کند. با این حال، ایران گزینه ای را برای مقابله با چنین حادثه ای محفوظ خواهد داشت. حتی اگر اروپا خود موضع اسرارآمیز بیشتری نداشته باشد، خروج ایالات متحده از INF به این معنی است که خود ایالات متحده قادر خواهد بود تا سریع بتواندبه ایران از پایگاه های اروپایی حمله کند و چیزی مثل زنده کردن موشک 2500کیلومتری BGM-109G، که یک نسخه زمین پایه از موشک Tomahawk است. البته، این موشک ها مجهز به کلاهک هسته ای بوده، اما یک نسخه متعارف را نمی توان رد کرد. حتی سلاح های جدید با برد های بیشتر نیز نمی توان نادیده دهد. یک موشک Gryphon BGM-109G TL، که نسخه اصلی موشک Tomahawk Cruise است. ایالات متحده می تواند این طرح را پس از انحلال پیمان INF بازسازی کند حتی با فرض اینکه ایران مایل به مذاکره بر روی موشک های بالستیک خود باشد، چه چیزی ایران میتواند در برابر آن انتظار داشته باشد؟ توافق دو طرفه کنترل تسلیحاتی بین ایران و اروپا به احتمال زیاد غیر قابل دستیابی خواهد بود. هیچ نقطه اتکایی در وعده ها و تضمین های سست اروپا [به ایران] برای جلوگیری از تهاجم به ایران وجود ندارد، چرا که اگر آنها درجنگ آمریکا به رهبری امریکا محلق شوند، نیروهای اروپایی با هواپیما قادر به حمله به ایران در کوتاه مدت خواهند بود، در حالی که ایران نیاز به توسعه یک موشک دوربرد دارد تا بتواند به انها ضربه بزند . حتی در حال توسعه یک نسخه کلاهک استاندارد خرمشهر - که هینز می گوید تست آن باید متوقف شود - نیاز به توسعه و آزمایش بیشتری برای تبدیل به IRBM نیاز دارد. موافقت نامه های کنترل تسلیحات جنگی جنگ سرد فقط به این دلیل کار می کرد که مقیاس دوجانبه و مساعدت نظامیان امکان پذیر بود. اختلاف بین ایران و قدرت نظامی ناتو، قراردادهای مشابه را غیرقابل اجرا می کند. رهبران ایران اعتقادی ندارند که اروپا هر گونه تضمین امنیتی معنی داری را در اختیار شما قرار می دهد، به این ترتیب به هواپیماهای جنگنده بریتانیایی و فرانسوی عربستان سعودی و امارات متحده عربی و ده ها میلیارد پوند و یورو که این قراردادهای مربوط به اسلحه ارائه می دهند، اشاره می کنند. اینها اطمینان بخش برای رهبران ایران نیست که اروپا نگرانی های امنیتی ایران را به رسمیت می شناسد. در حقیقت، ایران به نظر می رسد مانند اروپا، ملاحظه ای کمی در خصوص تعادل نظامی منطقه ای یا بمباران یمن توسط عربستان سعودی / امارات متحده عربی دارد. بازیگران خارجی از کشورهای مانند ایالات متحده، اسرائیل و عربستان سعودی می توانند حساب شوند تا بتوانند از هر گونه توافقنامه موشکی که نفوذ ایران را در منطقه تحمل می کند، نابود کنند. این بازیگران به طور پیوسته خواستار حداکثر سازی هستند، مانند : ایران باید تنها دارای موشک هایی با برد کمتر از 300 کیلومتر باشد (در حالیکه همه آنها با سیستم های خود فراتر از آن بردهستند). تحریم های اضافی و فشار سیاسی و مالی بر اروپا به احتمال زیاد ابزار برای این بازیگران خارجی است. تنظیم یک سابقه وی گفت: "این اعتماد به نفس را ایجاد می کند و می تواند به عنوان پایه ای برای مذاکرات آینده در مورد ابعاد منطقه ای برنامه موشکی ایران باشد. بادولت عملگرا در آمریكا ، اهداف بلندپروازانه تر از جمله كاهش توسعه موشك های سوخت جامد 2000 كیلومتری و موشك های كروز ممكن است. قابل دستیابی است " این دقیقا همان چیزی است که ایران می خواهد از آن جلوگیری کند و از آن بسیار آگاه بوده است. در موارد متعددی، آیت الله خامنه ای گفته است که هیچ مذاکره ای، هیچ "برجام 2، 3، 4" و البته امتناع از مذاکره در مورد موشک در هر شرایطی خواهد بود. و این کاملا منطقی است، همانطور که می بینید ایالات متحده در برجام تنها 3 سال پیش رفته است. ایران نمیتواند هیچ یک از امتیازات یک جانبه را بپردازد، به خصوص در مورد موضوعی که بسیار مهم است، مانند برنامه موشکی. 36 سال طول کشید تا ایران و غرب به چنین توافق دیپلماتیک بزرگ برسند و آنها آن را منفجر کردند سالها طول خواهد کشید تا ایران به توافق بزرگی مشابه بپردازد. به دور از جلب اعتماد ، هرگونه اعتماد اندک بین ایران و غرب از بین رفته است. علی خامنه ای هرگونه مذاکره بیشتر را رد کرده است افکار نهایی پیامدهای نقض برجام توسط JCPOA در ایالات متحده ، همراه با واقعیت های استراتژیک فعلی و آینده ، بخشی از دلیل عدم امتناع ایران از مذاکره درباره برنامه موشکی خود است. و پرده برداری از JCPOA فقط یکی دیگر از موارد طولانی در ریاکاری ، خیانت و ناامیدی است که روابط غرب با ایران را از زمان انقلاب مشخص کرده است. رهبران اروپایی به دور از ایجاد اعتماد به ایران که شرط لازم برای هر نوع معامله است ، ضمن واکنش ناخوشایندانه به خروج ایالات متحده از JCPOA ، خواسته ها و تهدیدهای خود را مطرح کرده اند. سودمندترین تصمیم این است که ترتیب فعلی را ادامه دهیم ، زیرا اروپا از از تهدید مستقیم امنیت ایران در ازای ایران امتناع از توسعه موشک هایی که مستقیماً می توانند قلب اروپا را تهدید کنند ، خودداری می کند. هرگونه اقدام جدی علیه موشک های ایران ، حتی یک حرکت نسبتاً باریک مانند تلاش برای محدود کردن برد تا 2000 کیلومتر ، تلاشی برای از بین بردن بازدارندگی ایران خواهد بود. به دور از محدود کردن دامنه ، چنین اقدامی می تواند به راحتی ایران را برای گسترش دامنه موشک های ایران به منظور دستیابی به اهرم و ایجاد وضع موجود جدید تحریک کند ، به همان روشی که کره شمالی به آرامی واقع بینانه تر شناخته شده - هرچند که پذیرفته نشود - به عنوان یک کشور مسلح هسته ای به روز رسانی فقط چند روز پس از ارسال این مطلب ، گزارشی از واشنگتن پست به نقل از مقامات وزارت امور خارجه اعلام كرد كه آمریكا در حال كار بر روی 1000 كیلومتر GLCM بر اساس Tomahawk ، و IRBM 3000-4000 كیلومتر "Pershing III" است. بسیار مهم است که هیچ یک از این سلاح ها مسلح هسته ای نخواهند شد ، که آنها را برای استفاده احتمالی علیه ایران باز می کند همانطور که قبلاً در این پست وبلاگ گفتم اکنون جهت گیری ایران و توسعه خرمشهر بسیار منطقی به نظر می رسد. "خرمشهر-ER" با برد معادل آن با "Pershing III" فرضی باید از استفاده از IRBM های آمریکایی مستقر در اروپا جلوگیری کند. من یک نقشه سریع با هر دو موشک با برد اسمی 3500 کیلومتر تهیه کردم. یک فرضیه "Pershing III" مستقر در رومانی ، لهستان یا حتی آلمان می تواند به تهران حمله کند. یک "خرمشهر-ER" مستقر در شمال غربی ایران باید بتواند در مقابل همه آن مکان های پرتاب انتقام جویی کند. محدوده "Pershing III" به رنگ آبی ، محدوده "خرمشهر-ER" به رنگ سبز است. مسئله با تنش هایی که IRBM ایران ایجاد می کند باقی مانده است - وضعیت ایده آل این است که به نوعی ابهام وجود داشته باشد ، تا هر دو به اروپا علامت بزنند که ایران از پرتاب موشک علیه آن از خاک اروپا تلافی می کند ، بلکه فشار بین المللی را نیز حفظ خواهد کرد. کمترین. با این حال ، در برخی مقطع ایران مجبور است چنین موشکی را آزمایش کند. از آنجا که ایران در حال حاضر خرمشهر را برای رفتن آماده کرده است ، آزمایش برای تبدیل به IRBM بسیار سریع انجام می شود. ایران می تواند صبر کند تا ببیند که اوضاع چگونه شکل می گیرد و لحظه لحظه ای خود را برای تغییر طرح خرمشهر به یک IRBM انتخاب می کند. اگر ایران تصمیم بگیرد IRBM خرمشهر بسازد ، لازم است كه صریحاً ایده استقرار IRBM آمریكا از اروپا را به صراحت محكوم كنید ، همانطور كه روسیه انجام می دهد. بنابراین ، اگر ایران تصمیم بگیرد که با IRBM خود مبهم یا عمومی شود ، IRBM های آمریکا به عنوان مقصر شناخته می شوند. کمی وکاستی در ترجمه بوده دوستان ببخشایند منبع بافاکتور گیری از پایگاه های دریایی امارات وترکیه (در قطر وسومالی واریتره ) خرید های دریایی اعراب برای تکمیل محاصره دریایی ایران بسیار جدی می باشد نقشه موشکی خاور میانه برنامه موشکی کشورهای مختلف رو ببنید کمتر کشورهست که موشک بالستیک نداشته باشد در بین عربستان ترکیه امارات مصر دارای برنامه اتمی و اسراییل دارای بمب اتمی است خود بمب اتمی وموشک های پاکستان هم معضل بزرگی برای ایران است حتما دوستان به نقشه نگاه کنند https://www.nti.org/analysis/articles/middle-east-missile-mania-its-not-just-iran/ موشک وبمب های دورایستا در منطقه در نظر داشته باشید که یک شبکه بزرگ پدافند هوایی وموشکی در دور ایران تشکیل خواهند داد عربستان وامارات برد موشک 270 کیلومتر https://en.wikipedia.org/wiki/AGM-84H/K_SLAM-ER ترکیه برد 250 کیلومتر نسخه با برد بیشتر در حال توسعه تا 2500کیلومتر https://en.wikipedia.org/wiki/SOM_(missile) عربستان قطر امارات برد موشک 500 کیلومتر در نسخه صادراتی طبق mtcrبرد 300 کیلومتر https://en.wikipedia.org/wiki/Storm_Shadow عربستان ترکیه امارات برد 130 کیلومتر https://en.wikipedia.org/wiki/AGM-154_Joint_Standoff_Weapon لورا اسراییل 400 کیلومتر و اذربایجان https://en.wikipedia.org/wiki/LORA_(missile) https://en.wikipedia.org/wiki/MGM-140_ATACMS https://en.wikipedia.org/wiki/M270_Multiple_Launch_Rocket_System

ظاهرا یک اکانت روسی علاقمند به به فعالیت های نظامی ایران داشته دنبال اطلاعاتی درخصوص رادار های ایران میگشته ظاهرا به یک شرکت تجاری به اسم دانش سلامت کوثر برخورد میکنه که تجهیزات نظامی ایران رو میفروشه از انواع اپتیک ودوربین های دید درشب تا رادار های مختلف لانچر دوتایی دهلاویه و از همه جالب تر یک دیکوی سر جنگی موشک بود http://www.kowsartrading.com/ انوار 110 جالبتر از این در پاک دیفنس یک ویدئو قرار داده شد از یک شرکت تولید کننده دیکوی امریکایی به اسم لاگارد L'Gardeدر دهه 80 میلادی برای موشک های قاره پیما https://www.youtube.com/watch?v=LxZS_Zrd5NM

سخنرانی اوزی رابین اسراییلی در واشنگتن در 9 جولای در Mitchell Institute for Aerospace Studies http://events.r20.constantcontact.com/register/event?oeidk=a07egbv0b9b2f02dd61&llr=y4xgtakab http://www.mitchellaerospacepower.org/strategic-deterrence-breakfast-series این مصاحبه بعد از پایان ارائه اش ضبط شده: (بعضی مطالب گفته شده مورد تایید ما نمی باشد این ویدئو صرفا جهت دانستن تفکر طرف غربی قرار داده شده ) ظاهرا اپارات لینک قبول نکرده تا دوباره دانلود کنم واپلود کنم لینک یتویوب رو قرارم میدم http://youtube.com/watch?v=jh7gu6KOCfU لینک اصلاح شد: https://www.aparat.com/v/oyJSF نکته مهم: اگاهی ایران از سیستم های دفاع موشکی و سرمایه گذاری برای راه های شکست ان استفاده از پهپاد و موشک برای اعمال قدرت توسط ایران و اقتصادی بودن ان برعکس نمودن معادله , توسعه نیروی موشکی متعارف و پهپادی علیه ایران ضمن سرمایه گذاری سیستم دفاع موشکی (بقول معروف taste of your own medicine) مقابله با ایران مثل شوروی تهدیدات سیاسی اقتصادی فرهنگی نظامی جلوگیری از تحصیل متخصصین ایرانی در دانشگاه های غربی مثل زمان شوروی علیه روسها اخر هم بحث سلاح های هایپر سونیک و اشاره به مقاله یک دانشمند المانی به نام یوجین سینکر در 1944 مانورهای هایپر سونیک

نورثروپ- گرومن ، عامل تحریک کننده بیشتر از یک دهه قبل از ساقط شدن پهپاد جاسوسی/ تجسسی RQ-4 گلوبال هاوک در بیستم ژوئن 2019 ، وزارت دفاع آمریکا ، براین قصد قرار داشت تا با فرض شروع یک درگیری با جمهوری اسلامی ایران ، ناوگان پهپادی RQ-4 خود را گسترش دهد . در جریان بحث و بررسی های متعددی که در این زمینه به تاریخ فوریه 2008 میلادی در دپارتمان تحلیل نورثروپ- گرومن ایجاد شد ، کارشناسان این شرکت با تحلیل محیط امنیتی آینده ، چگونگی عملکرد پرنده بدون سرنشین گلوبال هاوک را مورد بررسی قراردادند ، در حالی که پیش فرض اصلی این تحلیل ، وقوع جنگ با ایران بشمار می آمد و همین امر نیز بشدت بر میزان فروش این سخت افزار تاثیر نهاد. پیکربندی های هوایی حامل حسگرهای ISR و قابلیت های در دسترس در بخشی از این گزارش ، تحلیلی وجود دارد که معتقد است " اجرای عملیات محاصره سازی و درصورت لزوم ایجاد آمادگی برای ورود به یک درگیری در شکل و ماهیت کلاسیک ، همچنان از اولویتهای مهم برای فرماندهان رده بالای ارتش ایالات متحده باقی مانده است ، چنانکه یک مناقشه فرضی در بازه زمانی 2015 تا 2020 محوریت مباحث و گفتگوهای کارشناسان را تشکیل میداد . سمت راست : پوشش اطلاعاتی ترکیبی ( هواگردهای سرنشین دار RC-135 و گلوبال هاوک ) سمت چپ : پوشش اطلاعاتی انفرادی ( هواگردهای سرنشین دار RC-135) سند مورد بحث که توسط مرکز تحلیل و بررسی نورثروپ- گرومن تهیه شده ، در واقع یک "خود- تشریحی " از مخزن فکر این شرکت تسلیحاتی است . بررسی این اسناد و مدارک نشاندهنده آن است که نورثروپ – گرومن برنامه بسیار وسیعی را برای توسعه تسلیحات ویژه از جنگ افزارهای لیزری تا نمونه های پنهانکار تدارک دیده است . در حدود 11 سال پیش ، این اسناد موارد کاربرد اصلی پهپاد گلوبال هاوک را در حوزه عملیات دریایی و تامین امنیت مرزی مورد بررسی قرار داده ، ضمن اینکه در نهایت ،کارشناسان نورثروپ-گرومن براین اعتقاد قرار داشتند که پنتاگون برای اجرایی نمودن این برنامه ، به تقریب ، نزدیک به 157 فروند گلوبال هاوک نیاز خواهد داشت . سمت چپ : محدوده پوشش اطلاعاتی و نظارتی هواگردهای J-STARS سمت راست : محدوده پوشش اطلاعاتی و نظارتی ترکیبی ( J-STARS و گلوبال هاوک ) بدین ترتیب ، تا سال 2015 ، نزدیک به 42 فروندازاین پرنده های بدون سرنشین که تا 220 میلیون دلار هزینه تولید آنهاست ، وارد خدمت شده ، در حالی که برای تطبیق این سخت افزارها با نیازمندی های جدید ارتش ، یک برنامه ارتقاء با قیمت 15.3 میلیون دلار برای تبدیل گونه های موجود به نمونه های روزآمد شده نیز به امضاء طرفین رسید که در مجموع ، هزینه های صرف شده برای این پهپاد ، از آنچه که درسال 1999 پیش بینی شده بود ، به مراتب بیشتر گردید. هدف ، پوشش اطلاعاتی / نظارتی کامل بر محدوده سرزمینی ایران با این وصف ، طبق برآوردهای نورثروپ- گرومن از ماهیت درگیری با ایران ، این شرکت تخمین زده بود که بین 7 تا 8 فروند پهپاد گلوبال هاوک برای ایجاد پوشش لازم و مورد نیاز برفراز این کشور مورد نیاز ارتش ایالات متحده است . حتی دریک برآورد گسترده تر ، تحلیلگران این شرکت ، معتقد بودند که ارتش برای تکمیل پازل اطلاعاتی خود در مورد ایران ، در نهایت به 16 فروند گلوبال هاوک نیاز خواهد داشت تا قابلیت نظارت دقیق بر فعالیت موشکهای بالستیک ایران و یا توسعه برنامه سلاح های کشتار جمعی ( این صرفا" نظر نویسنده متن هست و تنها برای رعایت امانت ، کامل برگردان شد . م ) و همچنین برنامه ریزی و پیش بینی برای اجرای عملیات محدود یا گسترده ، فراهم گردد . نمونه تصویری از حسگرهای الکترواپتیک گلوبال هاوک از فاصله 115 مایلی شفافیت پایین پس از عکس العمل ایران نسبت به تحرکات گلوبال هاوک در سواحل جنوب این کشور و شلیک مستقیم به این پهپاد ، تهران مدعی شد که این پرنده در حال اجرای ماموریت اطلاعاتی / جاسوسی درون مرز هوایی ایران بوده در حالی که متقابلا واشنگتن نیز مدعی شد که این حمله غافلگیرانه ، در فضای هوایی بین المللی رخ داده است . این رویداد ، در واقع مرحله جدیدی از تنش میان دوطرف پس از خروج یکجانبه ایالات متحده از توافق هسته ای (2015 ) است که در آن ، تهران به ازای لغو بخشی از تحریم ها و بازگشت شرایط بحالت عادی ، بخشی از برنامه هسته ای خود را که مشکوک به داشتن جنبه تسلیحاتی بود ، متوقف نماید . پیش از این نیز، ایالات متحده، تهران را به دست داشتن در حمله به شناورهای تجاری متهم نمود و متقابلا" ، تهران نیز هرگونه دخالت در این حملات را بشدت رد نمود ، در حالی که مسئولیت کامل شلیک به پهپاد آمریکایی ، سریعا" پذیرفته شد . پی نوشت : صرف نظر از پاتک غافلگیرانه جمهوری اسلامی به رصد اطلاعاتی ایالات متحده ، سلسله رویدادهای حادث شده اثبات میکند که در طول دهه آینده ، تهدید اصلی بر علیه جمهوری اسلامی ، در جنبه سخت افزاری ، تهدید هواپایه باشد . این مساله بطور طبیعی می بایست اذهان تصمیم سازان نظامی کشور بخود بیش از گذشته ، جلب نماید . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

شهید فرهاد خادم ؛ یکی از شهدای زرتشتی دفاع مقدس     فرهاد خادم از مهندسان فاغ التحصیل دانشگاه صنعتی شریف و از مسئولین احداث پل چزابه ، در خلال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود. او در حین عملیات احداث پل در تنگه چزابه بر اثر اصابت ترکش دشمن به شهادت رسید.     زندگی نامه :  این شهید در تاریخ 1 خرداد 1366 در یکی از خانواده های زرتشتی شهر تهران به دنیا آمد. وی که تنها پسر خانواده بود ، تحصیلات ابتدائی و دبیرستان خود را در مدرسه های "جهان دانش" و "خوارزمی" تهران به انجام رسانید.  در سال 1354 وارد دانشگاه صنعی شریف شد و در سال 1359 در رشته مهندسی عمران (سازه) از دانشگاه صنعتی شریف فارغ التحصیل گردید. ایشان همچنین از اعضای هیئت مدیره "کانون دانشجویان زرتشتی ایران" بود و در تدوین اساسنامه مستقل آن شرکت نمود و کمیته ممدکاری این کانون را نیز شخصا بنا نهاد.    جنگ تحمیلی :  ایشان پس از پایان تحصیلات ، با توجه به آغاز جنگ ایران و عراق ، راهی جبهه های جنگ شد.  دوره آموزشی خود را در لشکر 77 خراسان ( که در دزفول مستقر بود گذراند) و پس از آن به همراه چند تن دیگر از فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف ، مسئول احداث پل چزابه شد.    شهادت :  در سن 24 سالگی و در تاریخ 1 اسفند ماه سال 1360 (هنگام عملیات فتح المبین) در خط مقدم جبهه "تنگه چزابه" به همراه 7 تن دیگر از مهندسین دانشگاه شریف و هنگامی که مشغول ساختن پل برای عبور رزمندگان بودند ، محل کارگاه هدف گلوله باران توپخانه دشمن قرار گرفت که این شهید عزیز ، پس از آنکه مورد اصابت ترکش عراقی ها قرار گرفت ، به شهادت رسید. پس از انتقال پیکر ایشان به تهران ، در آرامگاه زرتشتیان تهران ( قصر فیروزه) به خاک سپرده شد. توران شهریاری (شاعر) ، شعری برایش سرود که بخشی از آن بر روی سنگ مزارش حک شده است.    قطعه شهدای زرتشتی دفاع مقدس در آرامگاه  قصر فیروزه تهران   فرازهائی از وصیت نامه این شهید :  مادرم ، با آنکه می دانم ایمان داری که باید ، هرکس ، هست و نیست خود را برای آزادی و رهائی ایران بدهد ، ولی اگر جز این بود و حتی تو کوشش می کردی تا مرا در خانه نگه داری ؛ باز هم به جبهه می رفتم و برای وطنم می جنگیدم...   یادبودها   انتشار کتاب " جای پای فرهاد " : این کتاب در سال 1389 توسط "فرهاد خضری" نوشته شده است و نخستین کتاب از مجموعه " مادران " است. این کتاب که زندگی فرهاد خادم را از نگاه مادرش روایت می کند ، از سوی انتشارات "روایت فتح" چاپ شده است و در اردیبهشت 1393 با تیراژ 2200 نسخه ، به چاپ دوم رسید.      تندیس فرهاد خادم در باغ موزه دفاع مقدس : در فروردین 1393 ، تندیسی از فرهاد خادم در "باغ موزه دفاع مقدس" در کنار تندیس چند تن از فرمانهان و روحانیون کشته شده در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ؛ نصب شد.   تندیس شهید فرهاد خادم در باغ موزه دفاع مقدس   تندیس شهید ؛ در آغوش مادر شید   جشن زاد روز : در خرداد 1393 نونهالان زرتشتی ، زاد روز فرهاد خادم را در آدریان بزرگ تهران جشن گرفتند و با روشن کردن شمع و بریدن کیک ، به مادرش شادباش گفتند.         سخنرانی مادر شهید خادم در جمع مسئولان کشوری و روحانیون زرتشتی   شادی ارواح طیبه شهداء ، صلوات   روح شان شاد و راهشان پر رهرو باد      ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، سایر شهدای کمتر شناخته شده دفاع مقدس کشورمان را خدمت دوستان عزیز معرفی خواهم نمود.

  از توضیحات تخصصی و روشنگر شما بسیار متشکرم . پس بنده سخت در اشتباه بودم که این دو نوع نیروها رو با همدیگه اشتباه گرفته بودم . تو چند سال گذشته تعداد زیادی مقالات خیلی خوب تخصصی در مورد خستگی سازه و الگوهای رُشد تَرَک در سازه های هوافضایی فلزی و کامپوزیتی در ماهنامه هوافضا به چاپ رسیده که بیشترشون رو مطالعه کرده ام ولی به دلیل این که رشته تحصیلی بنده بسیار دور و غیرمرتبط با این حوزه هست ، هیچ وقت درک درستی از این مساله نداشتم.

  با تشکر از اطلاعات جدید و به روز شما و همچنین همه دوستان اصولا بحث خستگی مربوط به قسمتهایی هست که تحت بارهای فرکانسی و نوسانی دینامیکی باشه و ربطی به بارهای استاتیکی که شما فرمودید نداره. علت هم این هست که ریشه ترک های موجود در قطعه تحت تنش دینامیکی نوسانی تیز می شه و ترک پیشروی می کنه و قطعه رو دچار شکست می کنه. در مورد بارهای استاتیکی هم بحث استحکام کششی و فشاری و ... مطرح هست که با انتخاب بار و ماده مناسب میشه عمر نامحدود به قطعه داد. در مورد سازه های فضایی به خصوص هواپیماها عموم خستگی مربوط قطعات متحرک و قطعات تحت نیروهای معکوس هست. مثل ارابه فرود که به سرعت دچار خستگی می شه. در مراحل بعدی بال و سکان عمودی هستند که در اثر مانورهای سخت و پر فشار به هواپیما این قسمت ها هم تحت نیروهای معکوس و نوسانی قرار خواهند گرفت. در آخرین بخش هم بخش های آئرودینامیک تر هواپیما هست که بارهای کمتری به اونها وارد میشه. بر اساس این دلایل به ایرفریم اصلی که تحت فشار کمتری نسبت به سایر قسمت ها هست خستگی کمتری وارد میشه و معمولا تا زمان عمر یک پرنده (مگر اینکه دلایل دیگری هم باشه) احتیاج چندانی به تعویض ندارند. البته همه قسمت ها هم تحت تست های غیر مخرب دائمی قرار دارند و معمول هست که با مشاهده ترک غیر مجاز بیش از استاندارد قطعه تعویش بشه. (برای دوستانی که مفهوم خستگی رو متوجه نشدند تصور کنید یک سیم مسی را در جهت های متفاوت خم کنیم و این عمل را با تعداد سیکل های زیاد تکرار کنیم در چنین شرایطی سیم با نیرویی بسیار کمتر از مقدار استحکام کششی خودش قطع خواهد شد)

    با تشکر، البته بعد از جنگ و در آخر این شوروی  بود که طرح کلی راکت کاتیوشا رو از روی نبل ورفر آلمانی کاملا تقلید کرد، کاتیوشا ساخت شوروی در جنگ دوم سلاحی فوق العاده غیر دقیق بود و راکت تنها با کمک بالک های انتهایی مسیر خودش رو حفظ میکرد و از روی ریل پرتاب میشد در حالی که نبل ورفر آلمانی با داشتن نازل های مورب که بعدا در کاتیوشا تقلید شد دقت بسیار بالاتری داشت.