سد ضد دسترسی اس-500 دربرابر امواج آتلانتیک شمالی اصل پیروی ساختار از کارکرد FORM MUST FOLLOW FUNCTION بخش دوم و پایانی : با توجه به موارد پیش گفته شده ، درصورت استقرار سیستم دفاع هوایی اس-500 در مرزهای ناتو ، طیف متنوعی از هواگردهای کنترل و نظارت غربی شامل E-9 ، E-8 و E-4 ، و همچنین سامانه های هواپایه دیده بانی و شناسایی نظیر OC-135 و RC-135 و پیکربندی های جنگ الکترونیک خط مقدم به مانند EC-130 که بعنوان اهداف پراهمیت ، در تعداد بسیار محدود و همواره با اسکورت سنگین رزمی وارد عمل می شوند ، تهدید قابل توجهی را بخود خواهند دید . از سویی دیگر ، عملکرد شریان حیاتی ناوگان ضربتی ناتو ، که همانا پیکربندی های سوخت رسانی نظیر KC-10 و KC-135 بشمار میروند ، با عملیاتی شدن اس-500 ، به شکل جدی ، با محدودیتهای بیشتری مواجه خواهد شد و با توجه به اینکه بخش عمده ای از ناوگان موجود ارتشهای غربی را جتهای رزمی برد کوتاه و ومتوسطی نظیر F-16، F-18E، Gripen، Rafale, و F-35تشکیل میدهد و این نیز به نوبه خود ، وابستگی بیشتری به ناوگان سوخت رسان ایجاد خواهد نمود ، بطور طبیعی قابلیتهای تهاجمی ناتو دامنه کمتری خواهد یافت . ضمن اینکه کاهش پتانسیل ناوگان ترابری تاکتیکی نظیر هواگردهای هرکولس ، مشکلات لجستیکی فراوانی برای واحدهای خط مقدم ایجاد میکند که بصورت خودکار ، موجبات تضعیف هماهنگ عکس العمل ناتو در برابر تحرکات احتمالی روسیه را فراهم می نماید ، چنانکه طبق ارزیابی موجود ، گرچه این هواگردها بلحاظ اهمیت رزمی در مقایسه با دسته نخست ، جایگاه پایین تری را در اختیار دارند ، اما بدلیل حضور پرشمار آنها و همچنین اهمیت این ناوگان در جابه جایی سامانه های پیشرفته رزمی در صحنه عملیات و مضاف برآن ، افزایش قدرت تحرک پیاده نظام کلاسیک ، درصورت هر گونه اخلال در روند عملیات ، ضربه جدی به ساختار ضربتی / تدافعی ناتو وارد خواهد آمد . بنابراین ، بشکل طبیعی ، ارتش روسیه برای افزایش قابلیت های ضد دسترسی خود ، سیستم های جدید خود را با کمیت قابل توجه در نقاطی نظیر کالینینگراد ، کریمه و بخش غربی روسیه مرکزی بخصوص در نزدیک بریانسک مستقر خواهد نمود تا بخش عمده ای از اروپا و بالتیک را تحت پوشش خود قرار دهد . بعنوان مثال ، درصد خطر پذیری کریدور ( دالان ) پروازی هواگردهای آواکس ناتو که پیش از این در مسیر برلین تاشمال پراگ تعیین شده بود ، اینک با حضور اس-500 افزایش پیدانموده و این موشکهای حاضر در کالینینگراد هستند که خطرات جدی جدیدی را برای چشم و گوشهای ناتو ایجاد می کند . با عملیاتی شدن سامانه های جدید روسی ، به تقریب همه زیرساختهای نظامی ایالات متحده در لهستان ، دریای سیاه و بخارست و استانبول زیر دید و تیر ارتش روسیه قرار می گیرد و این به معنای فراهم نمودن توانایی های بالقوه برای روسها برای مقابه با برتری هوایی قابل توجه ناتو به نظر می رسد ، ضمن اینکه مزیت تحرک افزون در اس-500 بدان معنا است که در صورت نیازمندی واحدهای زمینی ، این سیستم ها میتوانند همگام با عناصر زمینی ، به جلو حرکت کرده تا چتر پوشش گسترده تری را فراهم نمایند . به همین دلیل ، استقرار گسترده سامانه هایی نظیر اس-500 ، آزادی عمل واحدهای ضربتی ناتو را دریک بحران ، بطور قطع ، با محدودیتهای بیشتری مواجه خواهد نمود و این بشکل معکوس ، قدرت بازدارندگی روسها را افزایش میدهد ، ضمن اینکه این پیکربندی دفاع هوایی ، در ترکیب با هواگردهای رزمی نظیر سوخو-57 و میگ -31 مسلح به مهمات هوا به هوای R-37 و همچنین موشکهای 40N6E موجود در آتشبارهای اس-400 و S-300V4 در یک برد 400 کیلومتری ، ماموریتهای جذاب تر و هیجان انگیزتر " شکار آواکس " را برعهده خواهند گرفت . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

Guizhou JL-9 FTC-2000 Mountain Eagle

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز فورمیشن چهار فروندی نیروی هوائی شاهنشاهی (پیش از وقوع انقلاب) برای سازماندهی جت های جنگنده خود عموما از اسکادران های 16 فروندی بهره می گرفت (هر گردان هوائی یا اسکادران متشکل از 4 دسته 4 فروندی). این روال تا خرید تامکت ها هم ادامه داشت ( 80 فروند در قالب 5 اسکادران 16 فروندی) اتفاقا در فیلم های دفاع مقدس هم پر تکرارترین تصاویر مربوط به عملیات های فانتوم های ایرانی ، نمایش آرایش رزمی و فورمیشن 4 فروندی فانتوم ها می باشد. به اتفاق چند تصویر از آرایش 4 فروندی فانتوم های ایرانی را ببینیم. با توجه به این که در خصوص ساختار اسکادران های نهاجا پس از جنگ اطلاع رسانی رسمی صورت نپذیرفته است، به همین دلیل خواهشمندم اگر دوستان در این خصوص اطلاعی دارند هم ، لطفا منتشر نفرمایند. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

تصویر ماهواره ای جدید از شناور کاتاماران کلاس شهید سلیمانی البته معلوم نیست مربوط به کدوم فروند هست. و این هم تصویر منتسب به ناو شهید سلیمانی. به نظر که تصویر واقعی و مربوط به همین ناو هست و روی بدنه حتی نشان و آرم نیروی دریایی سپاه هم نصب شده با توجه به تصویر بالا و نصب بودن آنتن ها و رادارها و دیگر جزئیات، به نظر میرسه که انشالله یکی از ناوهای در دست ساخت در مراحل نهایی و شاید حتی تحویل باشه. ساخت چنین ناوی با این ابعاد و سبک جدید و البته در مدت نه چندان زیاد برای مایی که برای تحویل و بروز رسانی موج کلاس ها پیر شدیم بسیار جای خوشحالی داره. با این وجود نباید الحاقش زیاد دور باشه، شاید برای سالگرد شهادت شهید سلیمانی. انشالله

بسم ا... فاکس بت ، الکل و باقی ماجرا یکی از مشهورترین داستان هایی که در مورد روسها گفته میشود ، علاقه عجیب آنها به نوشیدنی های غیر عادی است ، این مساله در جنگ دوم جهانی به شکل ناباورانه ای بصورت جهانی در آمد ، چنانکه گفته می شد ، دهقان های روسی (موژیکها ) که در مناطق اشغالی توسط آلمان زندگی می کردند ، بخش قابل توجهی از محصولات لبنی خود شامل کره ، خامه ، شیر و پنیر را در ازای بنزین تانک و الکل برای مصرف شخصی !!!!!!! خریداری می نمودند ، اما این مساله در سالهای جنگ سرد و با ظهور محصول فوق العاده ای به نام میگ-25 فاکس بت ، شکل خاص تری به خود گرفت . براساس طراحی های صورت گرفته توسط شرکت میگ ، بخشی از سامانه اویونیک این جنگنده ، توسط مایعی که ظاهرا الکل خالص می بود ، خُنک می شد . اگر چه الکل در حالت عادی ، می بایست 40 درصد رقیق شود تا برای انسان ، قابل استفاده بشود ، اما این مایع خنک کننده ، عجیب به مذاق خدمه زمینی روسی در پایگاه های هوایی ، خوش آمد و بتدریج سهیمه الکل جتهای روسی به سرقت رفته و در بازارسیاه برای نوشیدن !!!!!! فروخته میشد .

Aermacchi MB-339

شهید رضا خرمی - محل شهادت سوریه ارتش مصر (صحرای سینا ) سلاحی که در دست این شهید دیده می شود ، یک قبضه AKM مجهز به نارنجک انداز ام-203 است که احتمالا از نمونه های تولید شده در مصر یا بلغارستان بشمار می رود

Mitsubishi F-2

Beechcraft Model 73 Jet Mentor

Mikoyan Project 1.44 - 1.42 Flatpack

Gloster E.28 - 39 Whittle

Kh-31A missile

British Aerospace Hawk 200 Cutaway

f-35-lightning

Bachem Ba 349 Natter Cutaway

تکرار فاجعه سایگون آپریل 1975 نیروی هوایی و پرداخت هزینه سنگین سقوط دولت و ارتش افغانستان بخش دوم و پایانی فراز و فرود روند خروج از کابل با تمامی شرایط فوق الذکر ، مجموعه ای از هواگردهای سی-130 و سی-17 با اضافه شدن هواپیماهای خطوط هوایی بین المللی به صورت متراکمی سعی داشتند تا با استفاده از تک باند قابل استفاده در فروگاه بین المللی کابل ، عملیات خروج را ادامه دهند . این در حالی بود که توان رزمی نیروی هوایی و سپاه تفنگداران ، شامل جتهای اف-16 ، هواگردهای پشتیبانی AC-130 ، بمب افکن های بی-52 و همچنین بدون سرنشین های ام کیو-9 در کنار جنگنده های F/A-18 و AV-8B حفاظت از آسمان این منطقه را برعهده گرفته بودند .از یک نظر ، با توجه به حجم کاری که قرار بود صورت گیرد ، عملیات تخلیه در نوع خود قابل توجه به نظر می رسید ،در واقع ، بین 5000 تا 9000 نیروی آمریکایی در افغانستان در کنار 20000 افغان دارای ویزای خروج بعلاوه همسران و فرزندان و در کل بیشتر از 70 هزار نفر می بایست به خارج از این کشور منتقل می شدند . اما تنها رسیدن به منطقه فررودگاهی کابل خود یک چالش بشمار می رفت . . پس از اشغال کابل بدست طالبان ، این گروه یکسری نقاط بازرسی در خارج از موقعیت فوق الذکر ایجاد نموده بودند و تنها به پرسنل نظامی ، وزارت امورخارجه اجازه خروج داده می شد و بقیه می بایست پس از بررسی وارد فرودگاه میشدند که این بدان معنی بود که در هر 60 دقیقه ، حدود 400 تا 500 نفر می بایست مورد بررسی قرار می گرفتند . با این همه ، براساس برنامه ریزی های صورت گرفته ، نیروی هوایی مجبور بود برای تسریع در عملیات خروج ، روزانه تا 5000 نفر را جابه جا کند که این امر با اضافه شدن تعداد بیشتری هواپیمای سی-130 و سی-17 به 4500 نفر در روز رسید ،در حالی که بیشتر از 2000 نفر مسئولیت تامین امنیت فرودگاه را در حوزه های مختلف بر عهده داشتند . این مساله تا بدانجا اهمیت داشت که ژنرال میلی معتقد بود که تا زمان خروج کامل ، احتمالا تلفات مشخصی به ثبت خواهد رسید ،اما تا زمان انتشار این مقاله ، موردی در این زمینه منتشر نگردید. تجربه افغانستان ، یک گام به جلو !! به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، فروپاشی ساختار دولت- ارتش درافغانستان شاید با دقت پیش بینی نشده باشد ، اما احتمالا روندی اجتناب ناپذیر بشمار می آمد . در این خصوص ، دفتر مرکزی بازرسی ارتش ویژه افغانستان در یازدهمین و آخرین گزارش خود با عنوان " درسهای برگرفته از بازسازی ، که در 18 اوت 2021 و تنها در 140 صفحه ، قبل از تسلط کامل طالبان بر افغانستان منتشر گردید ، تسلیم شدن ارتش افغانستان را بصورت تلویحی پیش بینی نموده بود . این گزارش ، ضمن بیان نشانه های آشکار از روند ده ساله عقب نشینی ایالات متحده از ماموریت خود در افغانستان ، به این نکته اشاره می کند که دولت افغانستان ، قابلیت پیشرفت به جلوی خود را از دست داده و برنامه 145 میلیارد دلاری بازسازی افغانستان بلحاظ زمان بندی و اهداف غیر واقعی به نظر می رسد . در انتهای این گزارش چنین آمده: " اگر هدف اصلی بازسازی و پشت سرگذاشتن کشوری بود که بتواند را امنیت خود را حفظ کرده و برای منافع ایالات متحده ، تبدیل به تهدید نشود ، می توان گفت که تصویری مبهم از این هدف در حال حاضر ایجاد شده است " به اعتقاد نویسندگان این گزارش ، دلیل شکست راهبرد ایالات متحده مشخص به نظر می رسد ، چرا که با آغاز روند عقب نشینی از 10 سال پیش تا کنون ، دولت افغانستان نشان داد که چقدر وابسته و آسیب پذیر است . این دفتر در گزارش خود خاطرنشان نموده که طالبان در حد فاصل سال 2020تا 2021 بتدریج مناطق بیشتری را به زیر سلطه خود در آورده بود و علیرغم پرداخت هزینه ای در حدود 83 میلیارد دلار برای بازسازی نیروهای دفاعی و امنیتی افغانستان ، سطح امنیت بتدریج بدتر می شد . به همین دلیل ، نویسنده گزارش اعتقاد داشت که فقدان استراتژی جامع برای نیل به هدف علت اصلی بروز چنین روندی بوده است . براساس مندرجات این گزارش ، دولت ایالات متحده درصدد بود تا بطور همزمان در نقاط مختلف سرکوب سلولهای القاعده را پیش ببرد ، بستر استقرار گروه های تروریستی در خاک افغانستان را از میان بردارد ، نیروهای امنیتی افغان را توانمند کند و در نهایت به دولت غیر نظامی کمک کند تا مشروعیت خود را برای جلب اعتماد افغان ها ، بدست آورد. برهمین اساس ، تصور اولیه این بود که پس از اتمام هرکدام از مراحل فوق ، ارتش می تواند خود را یک گام بسمت خروج کامل نزدیک نماید . اما در عوض ، پس از یک دهه تشدید عملیات نظامی ، ارتش ایالات به این نتیجه رسید که باید مسیر خود را تغییر داده و هزینه های خود را کاهش دهد که این امر از سال 2011 آغاز شد . داگلاس لوت در همین راستا ، داگلاس لوت ، هماهنگ کننده استراتژی افغانستان در شورای امنیت ملی از سال 2007 چنین اعتقاد دارد" در ساختار تصمیم سازی ایالات متحده که می بایست استراتژی واحدی برای افغانستان طراحی کند ، یک شکاف اساسی وجود داشت و آن طراحی اهداف مبالغه آمیز ، اعتماد بیش از حد به ارتش و عدم درک مناسب از منابع مورد نیاز برای پیشبرد اهداف بود " با این حال ، ژنرال میلی در 18 اوت 2021 براین نکته که هیچکدام از اطلاعاتی که وی و سایر فرماندهان نظامی بررسی کرده اند ، نشانی از فروپاشی ارتش و دولت در افغانستان تنها در 11 روز نداشت .درواقع ، فرماندهان ارشد و رییس جمهور انتظار داشتند که ارتش افغانستان بسرعت وارد یک درگیری تمام عیار با طالب ها شود. این درحالی است که یک گزارش منتشر شده در ژانویه 2014 نشان میداد که روند عقب نشینی ارتش در افغانستان نشان میدهد که پیشرفتهایی ادعایی در حوزه تامین امنیت ، چقدر توخالی بوده و سرزمین هایی که با صرف هزینه مادی و انسانی ، پاکسازی شده و تحویل دولت می شدند ، بسرعت در اختیار نیروهای طالب قرار می گرفت . بازتابهای یک خروج الگویی که در افغانستان تجربه شد ، از یک نظر ، مشابه بسیاری از مشکلاتی که ارتش ایالات متحده در ویتنام آن را تجربه نموده بود ، بشمارمی رفت .بلحاظ یادآوری تاریخی ژنرال جان جامپر ، رئیس وقت ستاد نیروی هوایی که در روزهای منتهی به 11 سپتامبر 2001 بدین سمت منصوب شد و تا سال 2005 خدمت نمود ، وضعیت ارتش را بصورت تکان دهنده ای توصیف می نمود : ژنرال جان جامپر "برای کسانی که دریک رده سنی خاصی قرار دارند ، تصویر هرج و مرج در افغانستان ، حس سیاه تکرار سال 1975 را زنده می کند که یک غافلگیری ناشی از شکست استراتژیک هزینه شده از اعتبار ایالات متحده ،بشمار می رفت ." به اعتقاد وی ، در طول 20 سال گذشته ، مردان و زنان یونیفرم پوش ارتش در ماموریتهای جنگی علیه القاعده انجام وظیفه نمودند تا ملت سازی !!!!!!!!! کاملی برای افغان ها فراهم آورند . با این حال ، ژنرال جامپر ، تهدید و فرصت بدست آمده از این شکست را بطور همزمان تحلیل می کند . به اعتقاد وی ، درسها حاصله از ویتنام ،تغییرات بسیاری در روند حرکتی ارتش ایجاد نمود ، ما از دهه هفتاد تا کنون ، ارزش بکارگیری پنهانکاری ، حملات دورایستا ، دقت مهمات را درک و پذیرفتیم ، اینکه می بایست در صحنه نبرد ، بصورت مشترک وارد عمل شد و از توان دیجیتالی برای افزایش کارایی فرماندهی و کنترل در زمان واقعی استفاده کرد . اما وی ادامه داد که: " جنگ افغانستان ، درسهای جدیدی نظیر بازگشت به بررسی دشمنان هم تراز و تجدید نظر در ایجاد نیروی فضایی عملیاتی و تسلیحات سایبری پیشرفته و تامل بیشتر در خصوص گستره تهدیدهایی که تمایز تاکتیکی قابل توجهی را نشان نمی دهند و همچنین ایجاد سطوح مشترک عملیاتی و استراتژیک را به ما گوشزد نمود" پی نوشت : 1- بن پایه :2021 Air Force Magazine -SEPTEMBER 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... نمونه کار یکی از اساتید بال در بال فانتوم 1:48 در بال یک فروند فانتوم 1:1

پیرمرد 53 ساله نیروی هوایی ایران

در اروپا مجبور بودند قوانین و کنوانسیونهای بین المللی را رعایت کنند به خیلی از نقاط حساس به دلیل احتمال تلفات انسانی حمله نشد حتی آن پل معروف بلگراد به دلیل تشکیل زنجیره انسانی از لیست اهداف خارج شد مثل خاورمیانه و آفریقا نیست که هرچه خواستند کردند و از هر سلاح نامتعارفی که توانستند استفاده کردند و سازمانهای جهانی و مطبوعات غرب هم چشم خود را بستند

حمله به اچ-3 کارگردان : شهریار بحرانی سال 1373

Mikoyan-Gurevich MiG-21 Fishbed Cutaway

Northrop Grumman EA-6B Prowler

حدودا” اوایل دهه شصت خورشیدی بود که کتابی چاپ شد به نام مقدمات جنگ اکتبر که در واقع ترجمه کتاب محمد حسنین هیکل در این زمینه بود. در این کتاب، این خبرنگار شهیر مصری به دقت دلایل شکست اعراب (مصری ها و سوریها عرب نیستند بلکه عربی صحبت می کنند) در جنگ ۱۹۶۷ را بررسی کرده بود و مهم‌ترین دلیل آنرا عدم آموزش مناسب پرسنل نظامی این کشورها می دانست. البته ایشان نه طرف روسی (شوروی)، بلکه ساختار آموزش و تربیت پرسنل نظامی کشورهای عربی را مقصر اصلی می دانست که عمده پرسنل فنی ارتشهای آنها را جوانانی از خانواده های فقیر و با سطح تحصیلی پایین تشکیل می دادند که در نتیجه دروس و مطالب فنی ارائه شده از سوی کارشناسان شوروی را به درستی جذب نمی کردند. از اینرو نخستین کاری که جمال عبدالناصر پس از عدم قبول درخواست استعفایش انجام داد ایجاد تغییرات بنیادی در ساختار آموزشی ارتش مصر و بکارگیری افسران تحصیل کرده و فارغ التحصیل دانشکده افسری در مناصب فنی ارتش بود. توجه داشته باشید که کار کردن با سیستمهای آنالوگ راداری و پدافندی دهه پنجاه و شصت میلادی نیازمند داشتن درک درستی از قوانین فیزیک به ویژه فیزیک امواج بود.

با سلام البته هدف نویسنده این متن از پرداختن به ماموریتهای شناسایی روسها ، توجیه علاقه IAF به یک پرنده رهگیر فراصوت در ارتفاع بالا و سپس تبدیل پروژه به ارتقاء این پرنده به گونه شناسایی بود . با این حال ، روسها با ارسال فاکس بتها ، به راحتی از پایگاه های نیروی هوایی مصر ، پروازهای شناسایی مورد نیاز ستاد ارتش مصر را انجام دادند و نتیجه این پرواز ها بخوبی خودش را در مراحل نخست جنگ 1973 نشان داد . که در این شکل ، دیگر نیازی به پرواز مستقیم از پایگاه های اتحاد شوروی ، پرواز طولانی و استهلاک پبیشرانه ها و خستگی مفرط خلبان نبود. خفاش مکار در سرزمین مهاراجه بطور مسلم پاسخ بخش دوم فرموده شما منفی هست . IAF به روشهای گوناگون ، سعی کرد تا جلوی این پروازها را بگیرد ولی علی الظاهر موفق نشد . بدین معنی که نه فانتوم ها موفق به رهگیری کامل شدند و نه آتشبارهای هاوک (MIM-23) توانایی جلوگیری از ورود بی پروای روسها به حریم سرزمین های اشغالی در صحرای سینا را داشتند. در خصوص عکس العمل ایالات متحده هم با توجه به بخش سوم این متن : " با آغاز ماه اوت 1970 ، دو فروند پرنده شناسایی یو-2 جمعی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، درجریان بحران سوئز ، و باهدف اجرای ماموریت شناسایی ، از پایگاه نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در قبرس ( پایگاه آکروتیری AKROTIRI) به پرواز در آمده و با عبور از حریم هوایی سرزمین های اشغالی ، ماموریت خود را به انجام رساندند . اما پس از نخستین پرواز یو-2 ها ، موشه دایان ( وزیر وقت دفاع رژیم صهیونیستی ) با احضار سفیر وقت ایالات متحده در تل آویو ، از اینکه پرنده های شناسایی ارتش ایالات متحده ، درحدود 5 کیلومتر از دالان مشخص شده بر فراز سرزمین های اشغالی ، منحرف شده است ، بشدت به وی اعتراض نمود و تهدید کرد که در صورت تکرار ، به رهگیرهای اف-4 نیروی هوایی ، دستورشلیک به پرنده خاطی را خواهد داد" بدلایل مختلف از جمله دلیل فوق الذکر ، نسخه رهگیر این پرنده از دستور کار خارج شد و به جای آن ، حداقل 3 فروند نسخه بهبود یافته RF-4E به IAF تحویل شد که به احتمال زیاد در عملیات اوپرا ( شناسایی قبل و بعد از حمله ) هم حضور داشتند .

با سلام در حقیقت تا جایی که جستجو کردم ، اطلاعات چندانی در خصوص این غلاف شناسایی نبود ، با این حال با توجه به شناسه فنی این تجهیزات (LORAP یاLONG-RANGE OBLIQUE PHOTOGRAPHY مطمئناً نسبت به دوربین های استاندارد RF-4E قدرت وضوح بیشتری داشت . با این وجود ، ظاهراً فرماندهان وقت IAF زیاد از این غلاف شناسایی راضی نبودند ، چون به محض ورود فالکون ها ، یک غلاف شناسایی جدید را توسعه دادند که با شناسه کندور-2 شناخته می شود که یک دوربین الکترواپتیکال با وضوح بسیار بالا بشمار می رفت ( براساس اطلاعات مندرج در بولتن وزارت دفاع ، یک مخزن سوخت خارجی فالکون برای این منظور بطور کامل تغییر پیدا کرد )