بسم ا.. دیاگرام جالب در ارتباط با میزان نفوذ مهمات کالیبر کوچک به بدن انسان

Vickers Wellington

Mannlicher M-1895 Blueprint

چین سلاح لیزری خود به نام «LW-۳۰» را به نمایش گذاشت این سلاح توسط گروه هوافضای «سانجیانگ» چین، یکی از شرکت‌های تابعه شرکت علوم و صنعت هوافضای چین، تولید تولید شده است. این سلاح بر روی یک کامیون نصب می‌شود و ظرفیت تولید ۳۰ کیلووات انرژی را دارد که برای سرنگونی پهپادهای کم ارتفاع و کوچک که با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت پرواز می‌کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. همراه با این پدافند یک رادار سه بعدی TWA نیز بر روی کامیون نصب شده است.

رسانه رژیم منحوس صهیونیسمی -هاآرتص- با انتشار تصویری ماهواره‌ای از استقرار حداقل 5 سامانه‌های پدافندی باراک ۸ ساخت این رژیم منحوس در نزدیکی پایگاه هوایی الظفره واقع در جنوب ابوظبی امارات خبر داده است. امارات متحده عربی این سامانه را جهت مقابله با موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز و پهپادهای ایرانی مستقر کرده است. پایگاه هوایی الظفره محل استقرار حدود تعدادی از نظامیان آمریکایی علاوه بر شماری از هواپیماهای جنگی و پهپادهای این کشور می‌باشد. شعاع عملیاتی سامانه بارک 8 طبق بررسی ها 150 کیلومتر است. این سامانه محصوا هند و رژیم اشغال گر اسرائیل می باشد. هم اکنون کشور آذربایجان نیز چند سامانه از این محصول را در حال استفاده دارد. در آوریل گذشته ۱۰ فروند هواپیمای ترابری متعلق به امارات در پایگاه هوایی “نیواتم” اسرائیل فرود آمده و احتمالا این هواپیماها وظیفه انتقال سامانه‌های پدافندی را برعهده داشتند. مدتی قبل نیز امارات دو سامانه پدافندی از اسرائیل خریداری نمود که یکی از آنها اسپایدر نام دارد اما اسم سامانه دوم به دلایلی منتشر نشد.

سلام - قبلا در در چند جنگ مابین فلسطین و اشغالگران این سامانه امتحان پس داده و حتی در برابر تسلیحات ساده مقاومت هم تا حدودی شکست خورده است به کارشنیوس (=کارشناس قلابی ) بگویید انقدر سامانه بساز تا سامانه سازت از هم گسسته شود

اسرائیل آماده تحویل Drone Dome به آذربایجان اسرائیل آماده عرضه انواع سیستم‌های جنگ الکترونیک و همچنین مجموعه Drone Dome («گنبد از پهپاد») ساخته شده توسط شرکت سامانه‌های دفاع پیشرفته رافائل است که به طور خاص برای شناسایی و رهگیری پهپادها طراحی شده است. دیوید جندلمن در مصاحبه با haqqin.az تاکید کرد: «اسرائیل از تحویل این سامانه به باکو خوشحال خواهد شد، اگر هنوز آن را تحویل نداده باشد.» به ادعای یک کارشناس، پهپاد ایرانی شاهد-136 که با سرعت کم و با صدای بلند پرواز می کند، شانس بسیار کمی برای غلبه بر سامانه پدافند هوایی آذربایجان دارد/وستانیوز

بوستر جهت استارت موتور نیست جهت لانچ هست چون پهپاد هیچ ارابه ایی جهت تیک آف روی باند نداره و البته قرار هم نیست داشته باشه.پهپاد با موتور روشن توسط بوستر لانچ میشه نحوه استارت موتور شاهد فقط کشیدن ساسات و چرخاندن ملخش هست .ولی موتورهای توربینی یه چیزی شبیه به استابلایزر احتیاج دارند

قیمت ان احتمالا چند برابر موتور پیستونی است. یک شاخصی است در موتورها نسبت قدرت به وزن. برای موتورهای توربینی چند برابر موتور پیستونی است. صدا کمتر است. نوع سوخت را در مورد این موتور نمی دونم ولی فکر کنم موتور تانک ابرامز که توربینی است یعنی توربو شفت است با بنزین معمولی کار می کند. توربین گازهای نیروگاهی که سیستم مشابه دارند حتی با گازوییل هم کار می کنند. این موتور هم احتمالا حداقل با بنزین معمولی کار کند. مشکل روشن کردن و اطمینان پذیری ندارند. تعمیر انها تخصصی تر است ولی این موتور اگر برای پهباد انتحاری باشد یک بار مصرف است و بحث تعمیر ندارد.

در پوستر شرکت فرزانگان به یک موتور مینیاتوری توربوشفت اشاره شده استhttp://www.military.ir/forums/topic/11533-پیشرانه-های-هوایی-پارسی-،-تاپیک-جامع-بررسی-و-تحلیل-پیشرانه-های-هوایی-ایرانی/?do=findComment&comment=552479 موتور Ts hp4 سوال اینجاست که این موتور به چه منظوری ساخته شده است. موتور توربوشفت به مانند موتور پیستونی یک شفت را می چرخاند و مناسب موشک کروز نیست. ابعاد این موتور هم کوچک و مینیاتوری است. در خبرها داشتیم که گفته شد یک پهباد انتهاری با موتوری متفاوت تولید خواهد شد. احتمالا منظور همین موتور است. مزایایی که این نوع موتورها دارند این است که در توان مساوی ابعاد بسیار کوچکتری دارند یا در ابعاد مساوی توان بالاتری. یعنی شاید بتوان پهباد انتهاری ساخت که توان حجم حمل کلاهک سنگین تری داشته باشد و یا اینکه همان توان شاهد 136 با ابعاد کوچکتر را داشته باشد. علاوه بر این صدای ان هم کمتر باشد. هر دوی این گزینه ها پیشرفت قابل ملاحظه ای محسوب می شود

ما هیچ ما نگاه... ما از عهده همین آشغالای موجود بر نمیایم. روسیه تو همین هفته یه سوخوی 34 یه سوخوی 30 و یه 25 رو با نقص فنی از دست داده. یعنی نتونستن جنگنده سالم و سرپا نگهدارند. ما که یه مشتری محدود هستیم تو زمان جنگ میخواهیم چطور جنگنده هامون رو حفظ کنیم؟! یحتمل شاهد سرنشین دار

نیروی هوایی روسیه باید تغییر کنه و دو دوره رو طی نکرده، یکی دوره حملات دقیق دهه 90 و بعد دوره فراگیر شدن فناوری پنهانکاری و رادار گریزی... روسیه از نظر تکنولوژی همه چیز داره و تو این مسیر اقدام کرده ولی از نظر عملیاتی تو دهه 70 میلادی مونده! چون از نظر اقتصادی امکان جنگ دقیق رو نداره اونم تو مقیاس اکراین و تو این زمینه هم انتخابهای غلطی داره. شاهد چیزی نیست که روسیه نتونه بسازه، اینکه نساختن دلیلش این بوده که درس خوندن رو تا شب امتحان که هیچ تو خود امتحان هم نفهمیدن و دارن از ایران تقلبی میگیرن اونم نه پاسخ همه سوالات رو. برخی سیستم ها تغییر رو میفهمن نیاز رو حس میکنند اما زمانی اقدام میکنند که تیغ روی گلوشون باشه. چین برای روسیه همه جور مهماتی رو بصورت انبوه و ارزان داره.

نظر بعضی دوستان بود که این همان موتور فولکس بیتله . تصور بنده اینه که نیست .موتورهای دو زمانه ساده تر سبکتر و با حجم مساوی قدرت بیشتری تولید می کنند دورهای بالاتری رو تحمل می کنند کوچکتر هستند و ارزانتر البته مصرف سوخت بیشتری دارند در کل خوبه خیلی هم خوبه

Dassault-Breguet Super Étendard

فصل اول: قسمت 1 یک هواپیمای دریایی ژاپنی می تواند برای ارتش ایالات متحده تفاوت ایجاد کند A JAPANESE SEAPLANE COULD BE THE DIFFERENCE-MAKER FOR THE U.S. MILITARY در 23 ژانویه 1992، یک F-16 نیروی هوایی ایالات متحده در حین پرواز گشتی با تانکر سوخت‌گیری هوایی برخورد کرد. خلبان در فاصله 625 مایلی شرق توکیو بر فراز اقیانوس به بیرون پرید، در خارج از محدوده هر هلیکوپتر نجاتی و هیچ کشتی برای نجات خلبان سرنگون شده در محل نبود. با این حال، تنها چهار ساعت بعد، نیروهای ژاپنی خلبان را پیدا کردند و نجات دادند. آنها از کشتی و هلیکوپتر استفاده نکردند، بلکه از یک هواپیمای دریایی به نام Seagull استفاده کردند. در طول جنگ جهانی دوم، ژاپن، مانند بسیاری از کشورهای دیگر برای عملیات دریایی، ناوگان بزرگ و توانمندی از هواپیماهای دریایی داشت. با این حال، ایالات متحده علاقه خود را از دست داد. ارتش ایالات متحده هواپیماهای دریایی خود را به چهار دلیل رها کرد : جنگ جهانی دوم با شبکه ای از باندهای طولانی در اروپا، آسیا و مناطق دیگر به پایان رسید. این باعث شد که توانایی هواپیمای دریایی برای فرود روی آب کمتر مرتبط به نظر برسد. نسل بعدی هواپیمای های دریایی، R3Y Tradewind و P6M Seamaster با مشکلاتی در توسعه مواجه شدند. نیروی دریایی ایالات متحده که با کاهش بودجه مواجه شده بود، ترجیح داد ناوها و زیردریایی های حامل موشک بالستیک را بر سایر سکوها و ماموریت ها ترجیح دهد. در نهایت، بدون بودجه نیروی دریایی، هیچ نیروی دیگری قرار نبود بودجه توسعه هواپیماهای دریایی را تامین کند. آخرین پرواز هواپیمای دریایی ارتش آمریکادر سال 1967 انجام شد ، اگرچه گارد ساحلی تا سال 1983 از آنها استفاده می کرد. با این حال، علاقه ژاپن ادامه داشت. در سال 1966، زمانی که ایالات متحده در حال پایان دادن به عملیات هواپیمای دریایی خود بود، ژاپن قراردادی برای توسعه یک هواپیمای دریایی نظامی به شرکت شین مایوا (shinmaywa) اعطا کرد. این قرارداد منجر به ساخت هواپیمای دریایی بسیار توانمند US-1 شد. امروزه ژاپن به بهره برداری از نسخه به روز شده این هواپیمای دریایی، US-2 ادامه می دهد. از آنجایی که ایالات متحده به طور فزاینده ای بر رقابت در اقیانوس هند و اقیانوس آرام تمرکز می کند، و از آنجایی که عناصر ارتش ایالات متحده به طور خاص به هواپیماهای آبی خاکی (م: فرصت بشود به این موضوع هم خواهم پرداخت) نگاه می کنند، بهتر است به این هواپیماهای دریایی خوش دست ژاپنی فکر کنیم. US-2 یک طراحی اثبات شده و در حال تولید است که از همان روز اول توانایی های مشترک را افزایش می دهد. علاوه بر این، خرید تعداد کمی از US-2 به ارتش ایالات متحده اجازه می دهد تا با هزینه نسبتاً کم عملیات هواپیماهای دریایی را ازمایش کند بدون اینکه نیاز به تحقیق یا توسعه نمونه جدیدی باشد. در نهایت، خرید از یک شرکت هواپیماسازی ژاپنی به تقویت اتحاد ایالات متحده و ژاپن کمک می کند و مزایای دوسویه این رابطه را برجسته می کند. ادامه دارد ... صرفا برای میلیتاری / و انتشار با نام نویسنده و http://www.military.ir/ مجاز است منبع در اخرین پست قرار میگیرد دوستان برای پرسش سوالات تا انتشار تمامی بخش ها صبر کنید به دلیل از دسترس خارج شدن سایت و ارسال مجدد، پست اول مقداری کوتاه تر مقدار مد نظر شد. پایان قسمت اول ...

بسم ا.. هنگ MIG-21Bis نیروی هوایی کره شمالی جنگنده های هشت میلیون دلاری با فناوری جدید اگرچه در میان ارتشهای شرق آسیا ، ارتش کره شمالی با طیف وسیعی از موشکهای بالستیک / کروز متعارف و نامتعارف شناخته می شود ، اما سالهاست که روند توسعه نیروی هوایی این کشور ، توجه تحلیلگران نظامی را بخود جلب نموده است . در میان سازمان رزمی این نیروی هوایی ، یک هنگ شامل جتهای رزمی نسل سوم MIG-21Bis وجود دارد که بدلیل انتشار برخی خبرها در خصوص بروزرسانی های صورت گرفته برروی هواگردهای آن تا حدودی متمایز از سایر واحدهای این نیرو محسوب می شود .درواقع امر ، پس از فروپاشی اتحاد شوروی و افزایش فشارهای غرب و تحریم تسلیحاتی که از سال 2006 صورت پذیرفت ، نیروی هوایی این کشور نتوانست همگام با ارتش های همسایه خود بر توان خود بیافزاید . علاوه براین ، با وجود نشانه های علاقه به خرید و بکارگیری و حتی توان پرداخت هزینه برای جنگنده های جدیدتری نظیر جی-11 ، جی اچ-7 ، جی-10 و حتی سوخو-35 این امکان تاکنون فراهم نگردید ولی خرید جتهای MIG-21Bis یکی از معدود موفقیتهای این کشور پس از فروپاشی اتحاد شوروی بشمار می رود . جنگنده MIG-21Bis تا سال 1985 میلادی در اتحاد شوروی سابق تولید می شد و بدلیل اویونیک بسیار ساده و بالتبع هزینه های عملیاتی پائین ، برای این کشور بسیار مطلوب به نظر می رسید ، ضمن اینکه نیروی هوایی هند ، این جنگنده را بطور گسترده ای به سلاح ها و سامانه های جنگ الکترونیک مجهز نموده و حتی در داگفایت های شبیه سازی شده با جنگنده های آمریکایی نیز تا حدودی قابلیتهای خود را به نمایش در آورده و حتی با سرنگونی یک فروند جنگنده اف-16 پاکستانی در سال 2019 اعتبار جدیدی برای خود بدست آورد بود . با تمامی این موارد ، MIG-21Bis بدلیل هزینه های عملیاتی پائین ، برای کره شمالی یک گزینه به نظر خوب محسوب می شد در عین اینکه می توانست بعنوان یک مکمل مناسب برای جتهای MIG-23ML و ناوگان فالکروم های این نیرو که تحت امتیاز شوروی و در داخل این کشور ساخته می شد ، بکار رود . پس از فروپاشی شوروی در اکتبر 1990 و مشکلات اقتصادی روسیه ، ناوگان MIG-21Bis درسال 1992 بسرعت از رده پروازی کنار گذاشته شد و تعداد قابل توجهی از این جنگنده های در جمهوری های تازه استقلال یافته که بشدت به پول نیز نیاز داشتند ، وجود داشت تا جایی که فقط در قزاقستان چیزی در حدود 133 فروند از این هواگرد موجود می بود . ورود این جتها به نیروی هوایی کره شمالی باعث می شد تا جنگنده های قدیمی میگ-17 بتدریج از خدمت رده اول خارج شوند ، ضمن اینکه میگهای جدید با مجهزبه موشکهای آر-60 ، موتورهای قدرتمندتر آر-25 و دارا بودن 4 جایگاه حمل سلاح ( به جای دو جایگاه در میگهای قدیمی ) جان تازه ای به نیروی هوایی کره شمالی می دادند که پیش از این نمونه های MIG-21 F.13 ، MIG-PFM و در نهایت MIG-21MF و تعداد کمی نسخه J-7 را در خدمت داشتند . MIG-21 MF این مجموعه پیش از این موفق شده بود چند جنگنده آمریکایی شامل تعداد اف4 فانتوم و حداقل یکفروند هواگرد سیگنت/الینت EC-121 را در دهه شصت میلادی ساقط کرده و همچنین در تسخیر کشتی آمریکایی یو اس اس پوئلبو مشارکت داشته باشند . مضاف براین ، خلبانان نیروی هوایی کره شمالی به شکل گسترده ای در جنگ ویتنام و همچنین ارتشهای عربی مصر و سوریه برای مقابله با نیروی هوایی ارتش عبری وارد عمل شده بودند . MIG-23/29 بدین ترتیب برای خرید MIG-21Bis های قزاقستانی تماس های اولیه برقرار شد ولی بدلیل فشارهای شدید واشنگتن برای عدم تحویل این جنگنده ها به کره شمالی ، این معامله تا حدودی با مشکل مواجه شد . این رویداد یکی از چند مداخله مستقیم کشورهای غربی برای جلوگیری از معاملات تسلیحاتی بین کشورهای متخاصم با آنان بود ، در حالی که بطور همزمان ، قرارداد خرید جتهای میگ-29 نیروی هوایی مولداوی از سوی ایران نیز با همین مداخلات ناکام شد . با تمامی این اوصاف ، بدلیل شرایط اقتصادی بسیار وخیم قزاقستان ، یک معامله مخفیانه بین دوطرف منعقد گردید که در جریان آن ، 40 فروند جنگنده MIG-21Bis به مبلغی در حدود 8 میلیون دلار ( یعنی 200 هزار دلار برای هر جنگنده ) می بایست تحویل کره شمالی گردد که البته گفته می شود بین 30 تا 38 فروند بطور کامل تحویل خریدار شد . با تمامی این اوصاف ، ناوگان جتهای MIG-21Bis نیروی هوایی کره شمالی ، سومین هنگ قابل توجه در این نیرو پس از هنگهای میگ-23 و میگ-29 است که گفته می شود یکسری بروزرسانی ها را نیز بخود می بیند . براساس داده های موجود ، بخش قابل ملاحضه ای از MIG-21Bis های این هنگ به نمایشگرهای دیجیتال چند کاره و تجهیزات ارتباطی جدید مجهز شده اند . علاوه براین ، خلبانان این هنگ از سال 2015 شروع به استفاده از کلاه ها و لباس های پروازی جدید نموده و گفته میشود طیف قابل توجهی از مهمات بومی هوابه زمین نظیر AGP-250 نیز قابلیت نصب و استفاده را در این جنگنده ها دارد . در همین زمینه ، تحلیلگران غربی معتقدند که کره شمالی موفق شده تا سامانه های جنگ الکترونیک جدیدی را برای این هنگ توسعه داده که گفته می شود برخی نمونه های آن که بر روی بالگردهای میل-17 سوری نصب شده امکان مقابله با سیستم های دفاع هوایی پانسیر اس-1 را دارد . در همین زمینه برخی تحلیلگران معتقدند که ناوگان MIG-21Bis های این هنگ به مهمات ضد زره هدایت تلویزیونی نیز مسلح شده اند . با این وجود این ناوگان هنوز به مهمات هوابه هوای پیشرفته تری نظیر آر-77 یا آر-73 مسلح نشده که ممکن است گام بعدی برای بروزرسانی باشد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع

آخرین هدیه از مسکو ....!!!!! چگونه روسها پایه گذار صنعت نوین تولید جنگنده در چین شدند ؟؟؟!!! نیروی هوایی ارتش شوروی سابق ، اولین جتهای رزمی نسل چهارم خود را در اواخر دهه هفتاد میلادی بخدمت گرفت ، بدین معنی که جنگنده ضربتی سوخو-24ام در سال 1979 ، رهگیر سنگین وزن میگ-31 در سال 1981 ، جنگنده سبک میگ-29 به سال 1982 و درنهایت جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر در سال 1985 بصورت عملیاتی وارد سازمان رزمی ارتش شوروی سابق شد . در میان این سخت افزارهای هوایی معرفی شده ، میگ-29 در تیراژ بالا ولی با کمترین هزینه عملیاتی ممکن و عمدتا با هدف صادرات خارجی در خط تولید قرار گرفت . این درحالی بود که در انتهای سال 1991 میلادی ، بیشتر از 800 فروند از این جنگنده دفاع نقطه ای ، در نیروی هوایی شوروی سابق عملیاتی شده بود و صدها فروند دیگر نیز به کشورهای کمونیستی نظیر کوبا ، آلمان شرقی ، کره شمالی و کشورهایی بی طرفی نظیر ایران ، عراق و هند فروخته شده بود . باا ین وصف ، گرچه مسکو در سالهای ابتدایی جنگ سرد بسیار علاقه مند بود تا به شکل گسترده ای ، توانمندترین جتهای رزمی خود را به خارج از حوزه اتحاد شوروی و یا حتی بلوک شرق صادر نماید ، اما بتدریج با پیشرفت فناوری و قرار گرفتن سامانه های مورد استفاده در جتهای جدیدتری نظیر سوخو-27 و میگ-31 بدان معنا بود که این محصولات هرگز به خارج فروخته نمی شوند . در این میان ، تنها جنگنده /رهگیر سنگین وزن صادراتی روسها ، جت نسل سوم میگ-25 بود که در جهان عرب و سپس هند مورد توجه قرار گرفت . باا ین وجود ، با پایان یافتن جنگ سرد در سال 1989 و تنها چند ماه مانده به فروپاشی اتحاد شوروی ، این سیاست تاحدودی تغییر پیدا نمود و تعداد محدودی سوخو-27 به یک مشتری به غیر از نیروی هوایی /دریایی روسیه تحویل گردید که این سرآغازی برای ظهور فلانکر بعنوان یکی از محبوب ترین سامانه های تسلیحاتی پساشوروی در بازار تسلیحاتی بشمار می رفت . چین در دسامبر سال 1990 تنها کشوری بود که اتحاد شوروی ، آن را بعنوان اولین خریدار جتهای سوخو-27 تایید نمود که در قالب این توافقنامه که در 28 ماه می 1990 میان دوکشور منعقد شد ، 24 فروند فلانکر به نیروی هوایی این کشور تحویل داده شد . درواقع امر ، بحث فروش جتهای رزمی نسل چهارم روسی به چین از سال 1988 آغاز شده بود و برخلاف روندی که درآینده رخ داد ، قرار بود تا جنگنده دفاع نقطه ای میگ-29 و جت ضربتی سوخو-24 به نیروی هوایی چین تحویل گردد تا بعنوان ستون فقرات نیروی هوایی این کشور مورد استفاده قرار گیرد . درآن زمان ، نیروی هوایی چین در حدود 30 سال بلحاظ فناوری مورد استفاده از اتحاد شوروی سابق و ایالات متحده عقب تر بود ، چراکه پیشرفته ترین جنگنده نیروی هوایی ارتش چین ، جتهای جی-7 بشمارمی آمد که گونه ای برگرفته از جنگنده میگ-21 بود که درسال 1959 از سوی روسها به پکن تحویل داده شد که براساس استاندارد هواگردهای رزمی ارتش شوروی ، این نمونه ها ، کیفیت پائین تری نسبت به گونه های عملیاتی موجود در نیروی هوایی شوروی داشتند . با این حال ، ناوگان فیشبدهای چینی نیز در تعداد محدود وارد عمل شد و بخش اصلی نیروی هوایی چین را جتهای میگ-19 و نمونه های مشتق شده بومی آن تشکیل می داد که به سختی در ردیف جنگنده های نسل دوم محسوب می شدند . در مجموع ، خرید جدید نیروی هوایی چین بدان معنا می بود که هر جنگنده نسل چهارمی که توسط پکن خریداری می شد ، یک جهش فناورانه برای این کشور بشمار می آمد . در خصوص منطق مقامات ارشد روسی برای فروش سوخو-27 به چین ، گمانه زنی های زیادی انجام شده ، چنانکه برخی تحلیلگران معتقدند که در جریان مذاکرات ، مقامات وقت روسی و چینی که درسالهای دهه 50 میلادی ، در کنارهم تحصیل می کردند ، همکاری های نزدیک خود را یادآوری کرده که باعث گردید تا فروش سوخو-27 تایید گردد . برخی دیگر از ناظران نظامی نیز معتقدند که موقعیت شوروی و نیازمندی مسکو به همکاری با یک کشور بزرگ باعث گردید تا این موضوع مورد موافقت قرار گیرد . با این حال دسته سومی نیز معتقدند که پس از حادثه میدان تیان آن من و بدتر شدن روابط چین با غرب از سال 1989 ، روسها به این نتیجه رسیده بودند که احتمال به خطر افتادن فناوری سوخو-27 توسط چین به حداقل ممکن کاهش یافته و این درست برخلاف کشورهایی نظیر مصر و اندونزی بود که محصولات شوروی را در اختیار ایالات متحده قرار داده بودند . علاوه براین ، دور کشور فوق هرچه به انتهای دهه هفتاد میلادی نزدیک می شدند ، بستر لازم را برای همکاری دو قدرت کمونیستی شرقی فراهم تر می دیدند و این فروش باعث می شد تا ایده هایی نظیر تولید تحت مجوز جتهای روسی در خاک چین روابط دو کشور را بیش از پیش تقویت نماید . باا ین وجود ، این درونمای جذاب ، بافروپاشی اتحاد شوروی در دسامبر 1991 هرگز محقق نگردید و تنها سه فروند سوخو-27 به چین تحویل داده شد که این روند در میانه دهه اول قرن 21 با تکمیل قرارداد از سوی روسها ، به سرانجام رسید . پس از فروپاشی شوروی ، خط تولید فلانکر به یکباره متوقف شد و این مساله کل برنامه را به سرمایه گذاری چین وابسته نمود . در این زمان ، نیروی هوایی روسیه ساعات پروازی بسیار محدودی را در دفاتر پروازی خود ثبت می نمودند و این به معنای کاهش شدید استانداردهای پرواز رزمی برای ارتش روسیه بود . صنعت هوایی چین نیزاز فرصت بدست آمده ناشی از ناتوانی روسها در سرمایه گذاری مناسب ، کمال استفاده را نمود و با یک برنامه ریزی درست ، شروع به تولید گونه های برگرفته از سوخو-27 های روسی نمودکه به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، امروز با مجهز شدن به پوشش های پنهانکار ، رادارهای آرایه فازی و موشکهای هوابه هوای برد بلند در بسیاری از جهات از نمونه روسی نیز توانمندتر شده اند . با توجه به این پیشینه ، گرچه سوخو-27 و گونه های برگرفته از آن ، امروز بطور نسبتاً گسترده ای به کشورهای مختلف صادر شده است ، ولی توانایی چین در خرید مجوز تولید این هواپیما در داخل خاک خود نشان میدهد که اگر وضعیت سیاسی در شوروی سابق ، بدان گونه پیش نمیرفت ، همکاری مشترک دوطرف می توانست به یک اتحاد امنیتی بسیار قابل توجه تبدیل گردد . این درحالی است که سالها پس از امضاء این قرار داد ، هم چین و هم روسیه ، تا حد بسیار زیادی ، جتهای سوخو-27 را از خدمت خارج کرده و به تبع آن ، گونه های جدیدی در روسیه ( سوخو-35 ) و چین (جی-20) را بخدمت گرفته یا می گیرند . در مجموع ، بررسی روند نکته جالبی را در اختیار مخاطب قرار میدهد بدین معنی که چین درسال 1991 فاصله 30 ساله ای را نسبت به روسیه و آمریکا بخود می دید ولی برنامه ریزی مناسب از اوایل دهه نود تا سال 2010 بمدت 20 سال ، حوزه فناوری را چنان پیشرفت داد که با معرفی جی-20 ، یکی از دو جنگنده نسل پنجم دنیا در کنار اف-35 لقب گرفت . این درحالی بود که برنامه بسیار امیدوارکننده میگ-1.42 نیروی هوایی روسیه در دهه نود ، بطور کامل لغو و به جای آن برنامه سوخو-57 جایگزین گردید و به دلیل فرسایش شدید اقتصاد روسیه این برنامه نیز به آهستگی به جلو حرکت می کند . این درحالی بودکه هم چینی ها و هم روسها برای مدت 40 سال موفق نشده بودند که از فناوری جتهای نسل چهارم عبور کنند ولی پکن با سرمایه گذاری وبرنامه ریزی مناسب ، اینک به دومین کشور پیشرو در فناوری جتهای نسل پنجم مبدل شده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند 2- تجمیع مطالب مرتبط با نیروی هوایی چین ، 29 مرداد سال یکهزار و چهارصد و یک خورشیدی منبع 1

Sukhoi Su-25 Frogfoot Close air support Sukhoi Su-25 M1 -Grach Sukhoi Su-25UBs Sukhoi Su - 25UBs

نیروی هوایی کره شمالی بدنبال خرید سوخو-35 آیا کره شمالی بدنبال تقویت نیروی هوایی به منظور مقابله با جنگنده های پنهانکار نیروی هوایی ایالات متحده است ؟! تصویر دستکاری شده است نمای احتمالی از طرح استتار سوخو-35 های نیروی هوایی کره شمالی ارتش کره شمالی ، امروزه یکی از بزرگترین صنایع دفاعی بومی را در اختیار دارد که به شکل نسبی می تواند تمامی نیازهای ارتش خلق کره (KPA) را از زیردریایی های تهاجمی با پیشرانه های مستقل از هوا تا تانکهای اصلی میدان نبرد مجهز به زره های پیشرفته را تامین نماید که دراین زمینه ، می توان از تانکهای اصلی میدان نبرد پونگ-هو مسلح به زره های واکنشی تا موشکهای بالستیک مافوق صوت در دو حوزه تاکتیکی و راهبردی را نام برد . با این وصف ، علیرغم موفقیتهای چشمگیر این کشور در نوسازی سازمان رزمی ارتش در 15 سال گذشته ، نیروی هوایی کره شمالی ، همچنان در انتهای صف نوسازی با کمترین میزان پیشرفت قرار دارد و برهمین اساس در حال برنامه ریزی جهت تقویت سازمان رزم خود به منظور مقابله با دشمنان بالقوه خود نظیر ایالات متحده است . با توجه به این مساله ، نیروی هوایی ارتش کره شمالی در حال حاضر به 4 گونه متفاوت از جت های رزمی میان وزن نسل چهارم ( MIG-29 ) و گونه های قدیمی تر MIG-23 و MIG-21BIS و برخی نمونه های بسیار قدیمی تر فیشبد مسلح است . اما از این تعداد ، تنها جنگنده های میگ-29 این نیروی هوایی از قابلیت رزم دوربرد با در اختیار داشتن موشکهای R-27RE با برد درگیری130 کیلومتر برخوردارند که تصور می شود در حدود 60 فروند از انها در خدمت باشد . براساس اطلاعات موجود ، خط مونتاژ / تولید !!! فالکروم چند سال پیش از روسیه خریداری شد و با سرعت 5 فروند در سال ، مشغول تحویل به نیروی هوایی این کشور است . فیشبد- فالکروم . پیشرفته ترین جتهای خط مقدم نیروی هوایی ارتش کره شمالی !!!!!!! با این حال ،گرچه فالکروم بلحاظ قدرت مانور در میان رقبای فعلی در جایگاه قابل توجهی قرار دارد ،اما قابلیتهای تهاجم زمینی این جنگنده در مقایسه با جتهای همرده ، بسیار ضعیف ارزیابی میشود ، در عین اینکه با ورود جتهای پیشرفته تر F-15K نیروی هوایی کره جنوبی و عملیاتی شده جنگنده های اف-22 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به صحنه رزمی در شرق آسیا ، عملا نیروی هوایی این کشور بیشتر از گذشته به حاشیه رفته است . بدین ترتیب ، کمیت بسیار پایین فالکروم های کره ای و منسوخ شدن سایر جنگنده های نیروی هوایی این کشور ، ناوگان تدافعی / تهاجمی کره شمالی در موقعیت ضعیفی قرار گرفته و درصورت بروز بحران ، قابلیت دفاع از آسمان این کشور با چالش مهمی روبرو خواهد شد . با این وصف ، ارتش کره شمالی با در پیش گرفتن استراتژی جدید و اولویت دادن به مدنیزه نمودن شبکه پدافند هوایی زمین پایه خود و تولید سامانه های بومی نظیر KN-06 با توانایی پرتاب سرد ، تا حدود زیادی این ضعف را جبران نموده است . با این وجود ، حتی با ایجاد یک شبکه متراکم و مهیب دفاع هوایی ، اتکاء بیش از حد به سامانه های زمین پایه ، ارتش کره شمالی را برای مقابله با سامانه های موشکی قابل شیک از پیکربندهای هوایی مهاجم نظیر B-52H و یا حتی F-15K با محدودیتهای بسیار خطرناکی مواجه می سازد تا جایی که این شکاف می تواند موجبات اخلال در توانایی های تهاجمی موشکی کره شمالی برای حمله به اهداف حیاتی فراهم آورد . جنگنده ضربتی F-15K نیروی هوایی کره جنوبی با توجه به مواردی که بیان شد ، گزارشهایی در دست است که نشان میدهد کره شمالی از میانه سال 2010 میلادی ، برنامه ریزی های گسترده ای را برای خرید جنگنده های سنگین نسل ++4 سوخو-35 روسی در دست اقدام قرارداده که این اطلاعات ازسوی نهادهای اطلاعاتی کره جنوبی منتشر شده است . علیرغم این اطلاعات ، کیم جونگ اون ، بعنوان رییس حزب کارگران کره شمالی ، بطور خاص از میانه سال 2020 علاقه مندی خود را به نوسازی نیروی هوایی نشان داده و در حالی که طیف وسیعی از تسلیحات هوا-پرتاب مورد نیاز خود را در داخل تولید می کند !!! دو گزینه برنامه مدرن سازی هواگردهای موجود یا خرید خارجی پیش روی قرار خواهد گرفت . جتهای میگ-23 نیروی هوایی کره شمالی بدین ترتیب ، با علم به تهدیدات هوایی علیه کره شمالی ، سوخو-35 بعنوان توانمند ترین جنگنده روسی در نبردهای هوابه هوا و برخورداری از پتاسیل رودرویی با جتهای رزمی اف-22 و اف-35 ، می تواند جذاب ترین گزینه برای نیروی هوایی ارتش این کشور باشد . اگر چه سوخو-35 بدلیل قرار گرفتن در کلاس جتهای سنگین وزن ، هزینه های عملیاتی بالایی دارد ، اما برای کشور کوچک کره شمالی ، خرید 12 تا 14 فروند با هزینه ای معادل یک میلیارد دلار می تواند مقرون به صرفه ترین روش باشد . برخی کارشناسان پیش بینی می کنند که با سرعت گرفتن رشد اقتصادی کره شمالی ، این انتظار وجود دارد که این کشور در وضعیت بهتری برای خرید جنگنده های سوخو-35 نسبت به سال 2020 ( حال حاضر ) برخوردار باشد . در حال حاضر ، موانع مهمی بر سرراه دستیابی کره شمالی به جتهای سوخو-35 وجود دارد که مهمترین آن، تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت سازمان ملل است که از سال 2006 علیه این کشور و برای جلوگیری از دستیابی ارتش کره شمالی به تسلیحات پیشرفته وضع شده است . با این حال ، در حالی که روسیه تمایل آشکار خود را برای تحویل فناوری های جدید تسلیحاتی ، قطعات هواپیما و حتی تسلیحات هواپایه نشان داده است ، بعید به نظر می رسد که تمایلی برای نقض مشهور تحریم های سازمان ملل با فروش جتهای جدید به کره شمالی وجود داشته باشد . ولی در صورتی که به هر علتی ، این تحریم ها لغو شود یا اینکه بدلیل افزایش تنش میان اعضای شرقی و غربی شورای امنیت ، تصمیمات و اختیارات این شورا ، کاهش یابد ، فرصت خوبی برای کره شمالی به منظور باز سازی نیروی هوایی بدست خواهد آمد . میگ-35 اما برخی کارشناسان معتقدند که کره شمالی ، حتی درصورت ایجاد چنین فرصتی ، بدلایل معلومی از یک خرید چند میلیارد دلاری صرف نظر نموده و با هزینه این مبلغ در بخش دفاعی بومی خود ، سامانه های دفاع هوایی زمین پایه و موشکهای بالستیک خود را توسعه خواهد داد . درهر صورت ، فرض بر تمایل جدی این کشور بر نوسازی نیروی هوایی ، وجود گزینه های جذاب تری در مقایسه با سوخو-35 به منظور پاسخ به نیازمندی های ارتش کره شمالی است ، بعنوان مثال برخی ناظران براین عقیده اند که دو جت رزمی سوخو-57 و میگ-35 می تواند خلاء حاصل از عدم وجود توان هوایی در ارتش این کشور را بهتر پاسخ دهد . در واقع ، میگ-35 هزینه عملیاتی و مصرف سوخت کمتری را بعنوان یک مزیت در اختیار دارد ، در حالی که از بسیاری از جهات ، حسگرهای به نسبت جدید تری را در مقایسه با سوخو-35 حمل می نماید . ضمن اینکه خرید احتمالی سوخو-57 پس از افزایش بودجه دفاعی این کشور نیز میتواند گزینه جذابی برای پیونگ یانگ برای ایجاد یک برتری محدود کیفی باشد ، در حالی که یک رقیب جدی ( جی-10 سی ) نیز می تواند به یک عامل مهم تبدیل گردد . در مجموع ، اگر کره شمالی برای تجهیزنیروی هوایی خود ، بسمت خرید سوخو-35 گرایش پیدا کند ، حتی بصورت محدود ( 12 تا 36 فروند ) این رویداد ، یک انقلاب واقعی در توان پدافندی این کشور خواهد بود . پایایی رزمی قابل توجه و مجهز بودن سوخو-35 به پیشرفته ترین تسلیحات رزمی ، بعنوان مکملی برای زرادخانه موشکی بالستیک کره شمالی در نظر گرفته میشود و به ارتش این کشور اجازه میدهد تا پایگاه های هوایی و شناورهای متخاصم را در بردی فراتر از سامانه های زمین پایه ، تهدید کند . علاوه بر این ، رادار توانمند IRBIS-E سوخو-35 در ترکیب با موشکهای هوابه هوای R-36M (برد 400 کیلومتری و سرعت 6 ماخ ) توانایی رهگیری بمب افکن های مهاجم را در فاصله ای بسیار دورتر از حریم هوایی کره فراهم می سازد . ورود احتمالی سوخو-35 به سازمان رزمی نیروی هوایی کره شمالی ، به ارتش این کشور اجازه میدهد تا حدودی با تمامی جتهای پیشرفته حاضر در منطقه مقابله نماید ، هر چند با ورود جتهای نسل ششم در ابتدای سال 2030 این معادله تغییر خواهد کرد ، اما در حال حاضر ، خریداری این جتها ، مرهمی بر شکاف بزرگ توان هوایی کره شمالی و همسایگان جنوبی و شرقی خواهد بود . پی نوشت : 1- بن پایه 2- متن جالبی به نظر می رسد . با توجه به شباهتهای آشکار میان استراتژی نظامی کره شمالی و ایران ، تلاش احتمالی کره برای بازسازی نیروی هوایی ، علیرغم در اختیار داشتن یک نیروی سهمناک بالستیک قاره پیمای مسلح به کلاهک های هسته ای ، برای اهل فن و مطالعه ، نکات روشنی را فراهم می کند . 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

  کاملا موافقم... بصیرت اینجا معنا پیدا میکند...   ===============================================     من گشتم پاسخ رو ندیدم! بهتر است پاسخ در خوری داده شود و گرنه شنی های تانک ها را به قبر این مردک آلوده خواهم کردم... (جمله از خودم :winking: )   ===================================================================================================================   آلبرت اینشتین   نمیدانم انسان‌ها با چه اسلحه‌ای در جنگ جهانی سوم خواهند جنگید، اما در جنگ جهانی چهارم با چوب و سنگ می جنگند!پ   ====================================================================================================================     احسنت... حتی اگر متعلق به مختار نباشد حرف بسیار عاقلانه ای است..   ====================================================================================================================   هدف وسیله را توجیه میکند (مگر کسی به این شک دارد؟)

  کلمات و قدرت   از آغاز پیدایش تمدن،کلمات حسی از رمز و راز ، افسون و قدرت را القا می کرده اند.اولین شیوه ی نوشتاری (خط میخی) در خاور نزدیک، در بین النهرین، به این دلیل گسترش یافت که حکمرانانن بتوانند شرح دقیقی از آنچه مشمول مالیات می شد و کسانی که مالیات به آنان تعلق می گرفت و نیز دیگر یاداشت های دیوان سالاری نظیر جزییات مربوط به میزان غلات ذخیره و توزیع شده را در اختیار داشته باشند .   در مصر باستان ، موبدان (متولیان سخن) بودند.آنها می کوشیدند فن خواندن و نوشتن را مخفی نگه دارند، زیرا چنین کاری به آن ها قدرت چشمگیری می داد تا هم در اطلاعات دست ببرند و هم مردم رو فریب دهند.طی چهار هزار سال بعد،رهبران در تمامی جوامع ، کماکان این قدرت خاص را برای خود محفوظ داشتند و از طریق کدهای واژگانی و نوشتاری رمزی،ارتباط برقرار می کردند،درحالی که توده های مردم ناآگاه با بیم و هراس ، خرافه پرستی و ترس از قدرتی که کلمات در به سلطه کشاندن آنها داشتند،واکنش نشان می دادند.     "ما با حرف بر مردم حکومت می کنیم."   امپراطور فرانسه ، ناپلئون

با سلام خدمت دوستان     روکوسوفسکی و نظریه شکست تفکّر ماشینی       با حمله ورماخت به اتحاد شوروی در 22 ژوئن 1941 ، ژنرال زرهی ، کنستانتین روکوسوفسکی ، که از سال 1937  در زندان NKVD نگهداری می شد ، به بازجویان خود چنین نوشت :   " ارتش آلمان یک ماشین است و درنهایت ، هر ماشینی را می توان شکست داد "

با سلام خدمت دوستان      تفاوت میان مخترعان و نظامیان        تفاوت میان مخترعان و نظامیان در این است که  ، مخترعان می دانند توانایی اختراع چه چیزهایی را دارند ، به شرط اینکه بدانند که دیگران از آنها چه می خواهند ، اما نظامیان ، می دانند و یا باید بدانند که چه می خواهند و باید خواسته خود را مطرح کنند ، مشروط بر اینکه بدانند ، علم  تا چه اندازه ای می تواند برایشان کار کند . تاکنون کسی نتوانسته این تفاوت و شکاف را پُر کند .    وینستون چرچیل ، کمیته طراحی و تولید تانک ، 1916

شهید حسن باقری(غلامحسین افشردی): خصوصیاتی که یک فرمانده عملیات باید داشته باشد: 1- علاقه ، ایمان - توکل بر خداوند 2-استعداد (روحی-هوشی-جسمی) 3- پشتکار و ثبات قدم و اخلاق نیکو 4- مدیریت و سازماندهی 5- آشنایی به محیط و سابقه کار آموزشی 6- آرامش خاطر و اطمینان قلب 9- جسارت ، شجاعت جهت حضور در خط مقدم 8- ____________________________________ تعهد ماندن تا پایان جنگ در جبهه داشتن حداقل تجربه نظامی - عملیاتی حسن باقری 23/9/60

با سلام خدمت دوستان عزیز         پشتیبان  آینده ما در زمان خشم       در 16 ژوئیه 1945 ، زمانی که نخستین بمب هسته ای در آلاموگوردو ( نیومکزیکو) آزمایش شد ، یک پیام سّری به رهبران اصلی متفقین بدین مضمون ارسال شد :   " امروز صبح عمل کرد ، اما تشخیص هنوز کامل نیست ،اما به نظر می رسد در کوتاه مدت ، نتایج رضایت بخش و بیش از آنچه انتظار می رفت ، باشد "   وینستون چرچیل ( نخست وزیر وقت بریتانیا ) در پاسخ به این تلگرام ، چنین گفت :   باروت چه  بود ؟ " بی ارزش " الکتریسته چه بود ؟  " بی ارزش" این بمب اتمی ، پشتیبان  آینده ما در زمان خشم خواهد بود