به نام خدا Leonardo Falco هواپیمای بدون سرنشین (UAV) [2009] SELEX Galileo Falco (به معنی شاهین) عضو دیگری از خانواده در حال گسترش پهپاد های مدرن است که برای استفاده در بخش نظامی در نظر گرفته شده اند. اولین پرواز Falco در دسامبر سال 2003 اتفاق افتاد و پس از آزمایش ها و مجوز های اضافه تر، Falco به طور رسمی در سال 2009 به بازار معرفی شد. حدود 50 فروند از آن ساخته شده و پاکستان اولین مشتری آن بود. ارتش پاکستان 24 فروند Falco را از ابتدا خریداری کرد و از آنها در فعالیت های عملیاتی با محوریت دره سوات استفاده می کند. Falco به عنوان یک پهپاد کلاس متوسط تعریف می شود و در فرم اصلی خود، فقط برای شناسایی و نظارت در نظر گرفته شده، به همین دلیل به اندازه سری پریدیتور یا ریپر آمریکایی مسلح نیست. نقطه قوت این سری، مداومت و کارایی در ارتفاع است که در مقایسه با استفاده از بالگرد یا هواپیمای بزرگ تر به فرماندهان زمینی چشمی در آسمان با قیمت و ریسک کمتر ارائه می دهد. Falco ابتدا توسط Galileo Avionica مدیریت می شد که از آن زمان با SELEX S&AS ادغام شد و SELEX Galileo را تشکیل داد. SELEX، پیش از Falco، سامانه های الکترونیکی و تصویربرداری پیشرفته را برای بخش های مختلف دفاعی می ساخت. خود SELEX فرزند Finmeccanica، قدرت صنعتی، است که در سال 1948 در رم تاسیس شد. در سال 2016 شرکت SELEX با Leonardo-Finmeccanica's Electronics ادغام شد و Leonardo S.p.A. نام گرفت. در ظاهر، Falco از پروفایل ساده یک هواپیمای تجاری پیشرفته متابعت می کند. بدنه صاف و آیرودینامیک است و بال های مستقیمی که مقداری به سمت بالا شکسته اند در میانه بدنه به آن متصل می شود. 2 میله نازک از بال ها منشا می گیرند که باله های دمی را نگه می دارند و در پایه خود توسط یک صفحه افقی با هم ارتباط پیدا می کنند. موتور در انتهای بدنه قرار دارد و یک ملخ 3 پره را با آرایش pusher می چرخاند. بخش زیرین از سه پایه فرود ثابت تشکیل می شود که هرکدام یک چرخ پوشیده دارند. محموله در زیر شکم بدنه نصب می شود و با توجه به خواسته اپراتور قابل تغییر است (تجهیزات حسگر NBC (هسته ای، بیولوژیکی، شیمیایی)، اقدامات متقابل الکترونیکی، تصویربرداری حرارتی، تلویزیون، رادار، هدف یاب لیزری). سامانه های اویونیک در بخش دماغه قرار دارند. نیروی Falco از یک موتور 80 اسب بخاری تامین می شود که پهپاد را به حداکثر سرعت 216 کیلومتر بر ساعت می رساند، تا ارتفاع 5030 متری پرواز می کند و مداومت 14 ساعته دارد. Falco به هیچ وجه پهپاد کوچکی نیست، 5.25 متر طول و 7.2 متر طول بال دارد. در حال استراحت، ارتفاع Falco به 1.8 متر می رسد که برای قرار گرفتن در جای خود نیاز به چندین نفر دارد. این پهپاد توانایی به پرواز در آمدن از روی باند را دارد اما برای افزایش توانایی های میدانی پرتاب توسط منجنیق پنوماتیک هم برای آن آزمایش شده است. گمان می رود امکان بازیابی با توری بلند شونده هم برای آن وجود داشته باشد. Falco، هماننند دیگر پهپاد ها یکی از اجزای مجموعه پهپادی کامل ارائه شده توسط شرکت است. این مجموعه شامل خود هواپیما (یک یا چند فروند در صورت نیاز)، ایستگاه کنترل زمینی (GCS) و تجهیزات پشتیبانی شامل ایستگاه خلبان و نمایشگر های ماموریتی می شود. اطلاعات به صورت لحظه ای و تماما رنگی به GCS رله می شود که به فرماندهان اجازه می دهد در طول پرواز تصمیمات سریع بگیرند. پهپاد هایی مانند Falco از کارکرد بی صدا و بدنه کوچک خود استفاده و معمولا بدون جلب توجه در کنار دشمن پرواز می کنند (همانند طور که توسط پهپاد های آمریکایی در عراق و افغانستان اثبات شد). توسعه بعدی آن منجر به ساخت Falco EVO شد با امکان حمل مهمات هدایت پذیر (2 موشک زیر بال ها) که حوزه ماموریتی این پهپاد ایتالیایی را به مقدار زیادی افزایش می دهد. Falco EVO بزرگتر و احتمالا پرقدرت تر است تا با نقش جدید خود در میدان نبرد متناسب شود. در می سال 2013، اعلام شد که دولت ایتالیا به دلیل الزامات حیاتی در افغانستان به سراغ خرید سری RQ-7 Shadow آمریکایی رفته است. این خرید ضربه ای به برنامه Galileo و صنایع دفاعی ایتالیایی بود (به طور تاریخی قرارداد های دولتی به شرکت های دفاعی ایتالیایی اهدا می شود). در سال 2017، دو پهپاد Falco در در مجاورت شهر درعا اردن توسط جنگنده های میگ 23 سوریه سرنگون شدند. در ژوئن سال 2019، خانواده Falco برای سومین بار در نمایشگاه هوایی پاریس 2019 رونمایی شد. این مدل با نام Falco Xplorer شناخته می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2009 - وضعیت: در خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 50 - سازنده: Leonardo-Finmeccanica (SELEX Galileo) - ایتالیا - کشورهای استفاده کننده: بنگلادش، لیبی، اردن، پاکستان، عربستان سعودی، ترکمنستان، نیرو های حافظ صلح سازمان ملل (سال 2013 برای جاسوسی در کونگو 5 فروند از Falco به ارزش 50 میلیون یورو خریداری شد) - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 5.25 متر - طول بال ها: 7.2 متر - ارتفاع: 1.8 متر - حداکثر وزن برخاست: 420 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور بنزینی با قدرت 80 اسب بخار - حداکثر سرعت: 2016 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 6500 متر - تسلیحات: معمولا ندارد اگرچه در نسخه Falco EVO دو نقطه سخت زیر بال ها برای مهمات هدایت پذیر موجود است. محموله پایه 70 کیلوگرم است. دوربین های وضوح بالا، رادار (روزنه مصنوعی و نظارت دریایی)، هدف یاب لیزری، چف و فلیر - نسخه ها: Falco (سری پایه)، Falco EVO (ارتقا یافته از Falco با اندازه بزرگتر و نقاط سخت زیر بال ها؛ 6.2 متر طول؛ 12.5 متر طول بال ها؛ 2.5 متر ارتفاع؛ وزن 650 کیلوگرم؛ مداومت 20 ساعته؛ ارتفاع 6000 متری)، Falco Xplorer (ارتقا یافته و بزرگتر از تمام نسخه های Falco قبلی؛ رونمایی شده در ژوئن 2019) منبع

تاکتیک های جدید برای گل شمعدانی آیا ارتش روسیه بدنبال اشباع و تخلیه پدافند هوایی ارتش اوکراین است ؟!! حضور و کاربرد گسترده بدون سرنشین انتحاری گران-2 توسط ارتش روسیه ، به اعتقاد برخی تحلیل گران نظامی ، به یکی از مهمترین رویدادها در طول عملیات نظامی اوکراین شده است ، با این حال برای یک مدت زمانی مشخص ، به نظر می رسید که ذخایر این بدون سرنشین های انتحاری بی پایان بوده و ارتش روسیه میتواند بدون نگرانی از این جنگ افزار استفاده کند ولی پس از مدتی ، حجم و شدت حملات کاهش پیدا نمود . این مساله بدان خاطر رخ داد که علیرغم ارزان بودن این بدون سرنشین های انتحاری در مقایسه با موشکهای کروز نظیر کالیبر یا خا-101 و البته بالستیک های زمین و هواپایه ای نظیراسکندر و کینژال ، هنوز نمی توان آن را در تیراژی بالاتر از 1000 فروند تولید نمود و این محدودیت مشخصی را در استفاده از آنها ایجاد می کند . در این میان ، مولفه های پروازی و عملیاتی این بدون سرنشین انتحاری در حداقل میزان خود ، با موشکهای کروز مشابهت هایی را به نمایش می گذارد ، بدین معنی که وزن سرجنگی ، سرعت پرواز و همچنین سامانه هدایت آن بسیار ابتدایی تر است ولی بدلیل هزینه های بسیار پائین تولید و همچنین سریع بودن تحویل آن به یگانهای رزمی ، کاستی های فوق الذکر تا حدودی قابل چشم پوشی است . متقابلاً ، این وضعیت در جریان درگیرهای اوکراین به وضوح ثابت شد که مهمات دفاع هوایی در اغلب موارد ، بسیار گران تراز سامانه های مهاجمی هستند که برای شکار ، بسوی آنها شلیک می گردند ،درنتیجه ارتش روسیه بتدریج در حال بررسی و ابداع تاکتیک های جدید برای اشباع سامانه های دفاع هوایی اوکراین است . البته باید به این نکته اذعان نمود که وضعیت فعلی ، همیشه بدین گونه پیش نخواهد رفت و عدم توازن فعلی در صحنه نبرد ، می تواند با ورود سامانه های دفاع هوایی لیزری به شکل قابل توجهی تغییر نماید بدین معنی که می توان پیش بینی نمونه که هزینه تک شلیک لیزری به شکل قابل توجهی پائین تر از مهمات تهاجمی با دقت بالا خواهد شد ، هر چند در حال حاضر این تک شلیک ها هنوز گران قیمت هستند . با تمامی این اوصاف ، بدون سرنشین های انتحاری گران-2 در حال حاضر ، با فاصله بسیار زیادی ، ارزان تر از بخش اعظم سامانه های دفاع موشکی عملیاتی ارتش اوکراین که هم اکنون بصورت فعال در صحنه عملیات نظامی مشغول فعالیت هستند ، به نظر می رسد و این وضعیت ، به ارتش روسیه فرصت می دهد تا تاکتیک های جدید را برای اشباع نمودن شبکه دفاع هوایی اوکراین ، مورد بررسی قرار دهد . https://www.aparat.com/v/qPkoR پدافند هوایی ارتش اوکراین در برابر گران-2 از یک نظر ، سامانه های پدافند هوایی در دسترس ارتش اوکراین برای دفاع از آسمان منطقه نبرد و به شکل خاص ، دفاع در برابر حملات گران-2 را به 3 دسته اصلی تقسیم نمود 1- دسته اول ، سامانه های پدافند هوایی محسوب می شوند که می توانند در هر ارتفاعی به شکل موثری ، این بدون سرنشین انتحاری را ساقط نمایند . 2- دسته دوم ، سامانه های پدافند هوایی محسوب می شوند که می توانند در هرارتفاعی این بدون سرنشین انتحاری را ساقط نمایند ، با این تبصره در که در سقف پرواز گران-2 ( حدود 4000 متر ) احتمال برخورد بسیار کم به نظرمی رسد . 3- دسته سوم نیز سامانه های پدافند هوایی که امکان انهدام این بدون سرنشین را در ارتفاع بالا ندارند و تنها در مرحله شیرجه یا زمانی که این پهپادها براساس مقتضیات هدف یا مسیر پرواز در ارتفاع پائین وارد محدوده برد موثر این سامانه ها می شوند ، میتوانند دست به اقدامات متقابل بزنند . دراین تقسیم بندی ،سامانه های گروه نخست شامل الف : سامانه دفاع هوایی S-300PMU/PS/PT/V1 ب : سامانه دفاع هوایی بوک ام-1 ج: سامانه دفاع هوایی NASAMS-II د: سامانه دفاع هوایی IRIS-T ه: سامانه دفاع هوایی Tor / Tor-M1 و: سامانه دفاع هوایی اسپاید ی: سامانه دفاع هوایی کروتال محسوب می شوند که بنا بر یک تحلیل اولیه ، اگر اوکراین قصد مقابله با گران-2 را با این سامانه ها داشته باشند ، درهر شرایطی نیاز به یک ذخیره بسیار انبوه از موشکها و قطعات آنها داشته که این روند برای یک بازه زمانی طولانی امکان پذیر نبوده و بطور قطع یک دفاع بسیار گران قیمت خواهد بود . با این وصف ، در میان سامانه های فوق ، یک استثناء یعنی سامانه دفاع هوایی کروتال قابل مشاهده است که موشک های هدایت رادیویی آن به احتمال بسیار زیاد ، ارزان تر از همتایان خود است ( هر چند برخی معتقدند که این هزینه پائین در تسلیحات اروپایی ، به معنای نقطه قوت نبوده ومعمولا در حوزه سازگاری با شرایط رزمی نامتعارف ، عملکرد متوسطی را به نمایش می گذارند ) . با این حال ، نمی توان به شکل کامل درخصوص عملکرد این سامانه دربرابر بدون سرنشین های انتحاری گران-2 تحلیل نمود ، چرا که این سامانه ، به نسبت قدیمی بوده ( قدیمی تراز سامانه های تانگوسکا ) در نتیجه ، اطمینان از اینکه رادار این سامانه بتواند گران-2 را در برد موثر خود شناسایی کند ، مقداری باید تردید نمود . سامانه های دسته دوم نیز شامل : الف : سامانه دفاع هوایی هاوک ب : سامانه دفاع هوایی اوسا -ای کا ام ج: سامانه دفاع هوایی تانگوسکا د: سامانه دفاع هوایی استورمر اچ وی ام ، هستند که دراین فهرست ، سامانه هاوک ، مشکلی در رهگیری ارتفاع بالا ندارد ولی بسته به اینکه چه نسخه ای از آن در اختیاراوکراین قرار می گیرد ، رخنه هایی در خصوص رادارهای استاندارد این مجموعه دفاع هوایی برای شناسایی گران-2 وجود دارد . سامانه های دسته سوم نیز شامل : الف : سامانه دفاع هوایی ام-1097 آونجر ب : سامانه دفاع هوایی استرلا-10ام ج: سامانه دفاع هوایی زد اس یو-23-4 شیلیکا د: طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب ( کِتفی ) ه: طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی سبک و نیمه سنگین توپخانه ای ، هستند که عملا هیچ شانسی برای رهگیری و انهدام این پهپادها در ارتفاع 4000 متری از سطح زمین ندارند و همان طور که بیان شد ، امکان شناسایی و ردگیری این پهپادها دریک بازه زمانی بسیار کوتاه ( شیرجه بسمت هدف ) برای این دسته درصورت آموزش بالای خدمه ، احتمالا وجود خواهد داشت . مزیت ها و معیاب تاکتیک های حمله به اهداف اوکراینی در ارتفاع بالا در حال حاضر ، ارتش روسیه ، تاکتیک حمله در ارتفاع پائین را بعنوان یک تاکتیک استاندارد شده برای حمله به اهداف اوکراینی ، در دستور کار خود قرار داده است در حالی که ارتش اوکراین پس از هرحمله مدعی است که هشتاد تا نود درصد پهپادها را مورد اصابت قرار داده و سرنگون می کند ، در حالی که هرگز برای این آمار ، مستندات قابل تاییدی ارائه نداده است . با این وصف ، اگر ارتش روسیه ، با تغییر تاکتیک ، حملات گروهی از ارتفاع بالا را مورد استفاده قرار دهد ( ارتفاع 4000 متری ) چه اتفاقی در صحنه نبرد رخ خواهد داد ؟ برخی ناظران نظامی معتقدند که در چنین ارتفاعی ، شبکه پدافند هوایی ارتش اوکراین ، دید بصری ، حرارتی یا صوتی قابل توجهی را در اختیار نخواهد داشت و امکان مقابله با این پهپادها با استفاده از توپخانه ضدهوایی یا سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب تقریبا وجود ندارد ، در نتیجه فرماندهی اوکراینی مجبور است ، سامانه های دفاع هوایی گران قیمت تر خود را وارد عمل کند که این مساله اگرچه شانس شناسایی و انهدام را بالا می برد ولی هزینه هر شلیک را برای طرف اوکراینی بالا برده و این مساله در طولانی مدت ، به معنای مصرف سریع ذخیره مهمات گران قیمتی است که تجدید ذخایر آن نیازمند صرف هزینه های بیشتر و درمدت طولانی تری است . اکنون باید این سئوال را پرسید که این وضعیت ، چه فرصتی را برای طرف روسی فراهم می کند ؟! به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، ترکیب حملات انبوه بدون سرنشین های گران-2 و هواگردهای سرنشین دار مسلح به مهمات ضدرادار میتواند گزینه مناسبی برای اشباع شبکه دفاع هوایی ارتش اوکراین باشد . در مرحله نخست ، کاربرد جنگنده های نسل پنجم سوخو-57 بهترین فرصت برای این کار به نظر می رسد ، ولی حضور این جتهای تازه کار در صحنه نبرد و احتمال بروز نقص فنی یا سقوط براثر آتش دفاع هوایی خودی یا دشمن ، ضربه سنگینی به نیروی هوایی ارتش روسیه خواهد بود در نتیجه ، بهترین جایگزین ، ترکیب جتهای سوخو-35 و سوخو-34 است که امکان حمل غلاف های جنگ الکترونیک را در آویزگاه های خارجی خود دارند . ضدرادار خا-31 پی دی در این میان ، حضور مهمات ضدتشعشع خا-31 پی دی با بردی حدود 250 کیلومتر میتواند گزینه جالب به نظر برسد ، چرا که با ورود این مهمات ، جتهای حامل نیازی به ورود به خاک اوکراین ندارند در حالی که بطور همزمان ، میتوان از قابلیتهای جنگ الکترونیک زمین پایه ارتش روسیه برای تاثیرگذاری بر عملکرد سامانه های راداری هشداردهنده ناتو که برفراز قلمرو لهستان پرواز می کنند ، نیز استفاده نمود . بدین ترتیب ، برخی ناظران نظامی معتقدند که اجرای نظام مند این تاکتیک ( حمله از ارتفاع بالا ) به معنای اشباع شدن سامانه های دفاع هوایی گران قیمت و برد بلند ارتش اوکراین است و این میزان خطر را برای جتهای سرنشین دار که ماموریت ایجاد برتری هوایی برفراز صحنه نبرد را دارند ، تا حدودی کاهش می دهد . از سویی دیگر ، تاکتیک های جنگ الکترونیک ارتش اوکراین برعلیه بدون سرنشین های گران-2 نیز تا کنون تاثیری که می بایست داشته باشد را به نمایش نگذاشته است چرا که از یک نظر ، انحنای زمین ، برد موثر این سامانه ها را که اینک در ارتفاع پائین پرواز می کنند ، تا حدودی کاهش میدهد ولی با افزایش ارتفاع پرواز این پهپادها ، بطور طبیعی این تاثیرگذاری افزایش پیدا خواهد کرد . از سویی دیگر ، گران-2 برای پرواز به سوی هدف ، به سیگنال ماهواره ای گلوناس نیازمند بوده و چون آنتن دریافت این سیگنال در بخش فوقانی پهپاد قرار گرفته ، میتوان امیدوار بود که ایجاد اختلال دراین سیگنالها با مشکل بیشتری روبرو شود که با افزایش ارتفاع ، این دردسر احتمالا افزایش پیدا خواهد کرد در حالی که متقابلا می توان سامانه های اخلال اوکراینی را در خلال تلاش برای سرنگون کردن این بدون سرنشینها در ارتفاع بالا ، بهتر و سریع تر شناسایی نمود . https://www.aparat.com/v/oN0t8 ارتقاء گران-2 و تغییر تاکتیک های عملیات آفندی درصورتی که مسیر پرواز بدون سرنشین های گران-2 ، بصورت فرضی در ارتفاع 4000 متری درنظر گرفته شود ، آیا این تغییر ارتفاع ، تاثیری بر طراحی تاکتیک هایی که اکنون در حال اجراست ، دارند ؟! در پاسخ به این سئوال برخی معتقدند که با طراحی مجدد "ملخ" این پهپاد می بایست توانایی پروازدر سقف طراحی شده یا فراتر از آن را بدست آورد ، چرا که به صورت پیش فرض اطلاع داریم که عملکرد ماهیواره ملخ در ارتفاع های مختلف ، متفاوت است . علاوه براین ، می توان با طراحی و نصب سطوح جدید در بخش تحتانی انتهای بدنه پهپاد ، به نوعی تشعشعات حرارتی و صوتی پیشرانه پرسر و صدای گران-2 را کاهش داد ، هر چند امضاء حرارتی پیشرانه پیستونی گران-2 برای حسگرهای مادون قرمز سامانه های دوش پرتاب ، هدف ساده ای نیستند ولی درارتفاع 4000 متری ، امکان اینکه سامانه های دقیق تری ، بتوانند گران-2 را کشف کنند ، محتمل به نظر می رسد ولی درصورت این بهینه سازی ها ، گران-2 ، ساکت تر و البته با امضاء حرارتی پائین تر بسمت هدف پرواز خواهد کرد . علاوه براین ، میتوان موضوع نصب بازتابنده های چرخشی یا لنزهای لونبرگ را نیز مورد بررسی قرار داد که به نسبت ، سطح موثر پراکندگی گران-2 را افزایش می دهد . حال سئوال این است که چرا باید دست به چنین کاری زد ؟ برخی معتقدند که چنین کاری ، سامانه پدافند هوایی دشمن را تحریک می کند تا زودتر شلیک کند ، بدین معنی که وقتی یک هدف در مقیاس گران-2 زمانی که که در صفحه رادار دشمن بصورت یک هدف بزرگتر نظیر یک جنگنده سرنشین دار جلوه کند ، فرمانده آتشبار دشمن اقدام به شلیک کرده و با توجه به اینکه پهپاد فوق الذکر یک هدف کوچک است ، موشک پس از شلیک ، هدف خود را از دست داده و از دست می رود . ( میتوان فاصله باز یا بسته شدن لنزهای لونبرگ یا بازتابنده های نصب شده روی این پهپادها را با برد و سرعت موشک پدافندی حریف ، تنظیم نمود) برای سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب ، بدون سرنشین گران-2 وقتی در حداکثر ارتفاع خود پرواز می کند ، یک هدف دوراز دسترس است ، بااین وجود میتوان یک تله حرارتی قابل کشیده شدن را با یک سیم فلزی به طول 40تا 50 متر به انتهای این پهپاد متصل نمود تا از طریق ، میزان شلیک های چنین موشکهایی را افزایش داد که این به معنای خالی شدن سریع ذخیره موشکهای دشمن است . در حوزه تاکتیک های مورد استفاده در مرحله شیرجه ، به تقریب چندان مهم نیست که گران-2 در ارتفاع بالا یا پائین بسمت هدف حرکت کند ، چرا که تقریبا همه سامانه های طبقه بندی شده در دسته سوم ، برای هدف قرار دادن این پهپاد در مرحله شیرجه ، مدت زمان بسیار محدودی را در اختیار دارند ، هر چند با کاهش علائم صوتی و حرارتی میتوان این خطر را بیشتر از گذشته کاهش داد . مضاف براین ، در برخی موارد ، می توان گران-2 را با فاصله مشخصی ، از کنار هدف عبور داد ( یا بصورت دایره ای برفراز هدف به پرواز درآورد ) که دشمن را وادار نمود تا از حداکثر توان آتش خود برای ساقط کردن پهپاد استفاده کند . این تاکتیک درنهایت به معنای افزایش استهلاک سامانه های دفاع توپخانه ای گران قیمت اوکراین ( نظیر ژپارد ) خواهد شد . نتیجه گیری : با توجه به موارد فوق الذکر ، باید به این نکته اذعان نمود که امکان پیروزی در این جنگ تنها با اتکاء بر سامانه های بدون سرنشین نظیر گران-2 تقریبا وجود ندارد ، ولی تولید این سامانه در مقادیر 1000 فروندی ، و کاربرد دقیق آن در صحنه نبرد ، را میتوان بصورت ابزاری برای اشباع سامانه های دفاع هوایی ارتش کیف ، سپس کسب برتری هوایی و درنهایت تکمیل آن با عملیات زمینی استفاده نمود . پی نوشت : بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

قایق موشک انداز ایرانی در نیروی دریایی ونزوئلا قایق موشک انداز کلاس ذوالفقار

به نظر ارتش ونزوئلا دو پهپاد عمود پرواز و دست پرتاب ایرانی را دریافت خواهد کرد

رونمایی از خودرو تاکتیکی گهر

بهانه تنها مانع یادگیری و آموزش وقتی در مورد پیشرفت و موفقیت صحبت می کنیم همیشه ابزار مدرن به عنوان مهمترین علت و شاید بهانه مطرح می شود اما تجاربی در تاریخ وجود دارد که نشان می دهد برای یک فکر خلاق محدودیت های اعمالی از سوی دیگران کمتر مانع است و جوینده یابنده خواهد بود آلمان ها در دوره بعد از جنگ جهانی اول در اوج محرومیت و محدودیت توانستند با ابتدایی ترین ابزارها ارتشی تربیت کنند که چندی بعد کل اروپا را تصرف کرد نگاهی کوتاه به این تجربه تاریخی که بهترین مثال هست که بین بهانه و دلیل تمیز فرق قائل شویم. مشابه این نگاه و حفاظت از روند آموزش رو در ورزش زورخانه ای ایران هم می توان دید وقتی به جای کمان از کباده به جای گرز از میل به جای طبل از ضرب به جای سپر از سنگ استفاده می کردند و نبود ابزار را بهانه ای برای رها کردن امادگی و آموزش نکردند

چیزی که مشخصه اصلا و ابدا این تصمیم آلبانی نیست. آلبانی مطیع اوامر هست. چه در پذیرفتن اینها و چه این اتفاق جدید. جالبه حتی با تصویربرداری هوایی از جنجال و هوچی گری منافقین در کمپ موقع ورود پلیس و سوزاندن اسناد و ... پا را فراتر از یک اقدام معمولی برده. واکنش ایالات متحده هم خنثی بود که باید در نظر گرفته بشه که پشت پرده چیزی رقم خورده. باید دید طرفی که به آلبانی این دستور را داده کی بوده و چرا این دستور را داده؟ اشاره شد که آلبانی حتی روابطش را با ایران قطع کرد و شمشیر را از رو بسته بود. ( هرچند واکنشی بود مربوط به هوا رفتن کشور کوچکش با یک هک گسترده در چند روز)

بسم ا... آغاز دومینوی تنش زدایی منطقه ای ؟؟ راهبردی یا تاکتیکی ؟!! مساله این هست .... دیدار فیصل بن فرحان .. وزیر امور خارجه سعودی و وزیر محترم امور خارجه جمهوری اسلامی ایران ظاهرا بعد از دومینوی گشایش سفارتهای شیخ نشین های جنوب خلیج فارس و برادر بزرگتر (سعودی ) ، امارات و بحرین هم قرار هست باب ارتباط دیپلماتیک را باز کنند خرداد 1402 پی نوشت : اگر چه باید متذکر شد که هنوز چیزی تغییر نکرده ولی بازشدن روند گفتگو میان کشورهای منطقه ، امکان دستیابی به یک افق سیاسی با تنش کمتر را افزون تر نموده ... هر چند همه این موارد ، تنها یک احتمال است ....

پهپاد مهاجر 6 در عراق تحویل حشد الشعبی با نام m6 https://aparat.com/v/oz0WF

بسم ا.. بصیر/طارق در پستهای مرزی فراجا ؟!!!

سلام علیکم چند مورد هست که به ذهن آمد که البته به شکل تخصصی تر باید روی آن کار کرد و الزاماً به معنای کامل بودن این متن نیست . در بالاترین سطح تحلیل (سطح اول ) ، باید دید آن ارتشی که قرار هست از یک جنگ افزار ، تی-72 یا آبرامز استفاده کند ، اصول دکترین رزمی آن بر چه اساسی بنیان گذاری شده ، چون اصول این دکترین مبنایی هست برای تعریف نیازها و بعه تبع آن سفارش برای طراحی و تولید یک گونه سلاح خاص که ممکن هست تانک باشد ، هواپیما باشد ، شناورهای نیروی دریای باشد و همین طوری تا آخر تا برسیم به تسلیحات سبک و .... دومین سطح تحلیل ، تاکتیک هایی هست که این جنگ افزار طراحی و تولید شده باید بر مبنای آن در صحنه رزم عمل کند ... سومین سطح تحلیل ، جغرافیای صحنه نبرد یعنی جایی هست که این سلاح ها در گُستره مکان- فضا باید درآن بکار بروند . چهارمین سطح تحلیل ، فناوری در دسترس هست برای آن کشور که با جمع آوری اطلاعات مربوط به سه سطح قبلی ، باید یک محصول را ابتدا تعریف کند ، بعد براساس فناوری های موجود آن را بصورت سخت افزاری عینیت بدهد و در نهایت هم یک برنامه ریزی دقیق برای ارتقاء آن تا پایان زمان خدمت عملیاتی آن داشته باشد هر کدوم از اینها برای خودش دنیایی از مفاهیم مختلف هست که باید تک به تک بررسی بشود ، برآیند این بررسی ها در کنارهم قرار بگیرد تا امکان ارائه یک تحلیل واضح و البته همه جانبه بوجود بیاید که این در طول زمان و مطالعه قابل حصول هست . ولی به شکل خلاصه ، اینکه چرا سخت افزار روسی زُمخت هست ، چرا طرح های زرهی روسی ( غیر از تی-14 ) کوچکتر و کوتاه تر از نمونه های غربی هستند و اصولا چرا طرح های روسی چندان برای ذائقه غربی پسند ، جذاب نیست .دلایل تکنیکی ، تبلیغاتی ، جغرافیایی ، آموزه ای و ... آن را باید بررسی کرد . بلحاظ تاریخی ، وقتی جنگ اول جهانی تمام شد ، اصل اول برای همه ارتشها ، که زرهی را جایگزین سواره نظام اسبی می دیدند ، سریع تر کردن روند عملیات نظامی بود و این خودش یک عقبه تاریخی داشت و آن رهایی از کابوس جنگ خندقی پرتلفاتی بود که تقریبا 3 سال از 4 سال جنگ اول را بخودش اختصاص داد . یعنی ارتش ها تلاش می کردند تا با سریع تر کردن روند اجرای عملیات نظامی ، از تلفات که نقطه آسیب پذیر آنها بود ، اجتناب کنند . این روند در سطح دکترینال ، روی کاغذ متولد شد و امثال فولر ( انگلیسی ) ، توخاچفسکی ( روس ) ، زکت (آلمان ) ، و بعدها دوگل ( فرانسه ) بلحاظ تئوری آن را گسترش دادند و این مساله روی محصولات نظامی هم تا حدودی تاثیر گذار شد ( البته این مساله بسیار طولانی تر هست توضیح آن ولی عجالتا امکان ادامه آن نیست ) در سطح تاکتیکی ، هر کدوم از این کشورها بصورت جدا از هم ولی با یک هدف مشخص و البته با ادبیات و اَشکال مختلف ، تلاش داشتند تا زرهی را به شکلی وارد صحنه کنند که به جای عریض تر کردن محورهای حمله ( گسترش در عرض به سبک حملات ترکیبی پیاده - سواره نظام اسبی جنگ اول ) ، عمق دفاع دشمن هدف اصلی قرار بگیرد ... بعبارت بهتر ، تشخیص امثال توخاچفسکی و بعدها ، ایسرسون ، گودریان و ... این بود که دشمن را قبل از اینکه بتوند نیروهای خودش را در لجمن متمرکز کند و بعد فرصت داشته باشد که نیروهای دنبال پشتیبان خودش را برای تقویت لجمن وارد عمل کند ، با گُوِه زدن در خطوط تماس ، غافلگیر کند و تا دشمن بخودش بیاید و عکس العمل نشان بدهد ، نیروهای ذخیره ، سیستم لجستیک و .. اش از بین برده شود . این شیوه حتی با ظهور سلاح های هسته ای هم تغییر چندانی نکرد ، جز اینکه سخت افزار زرهی به شکل تکامل پیدا کرد که بتواند در محیط جنگ هسته ای هم ، این ماموریت را انجام بدهد . این خلاصه کاربرد زرهی بود درآن زمان .. و حتی در حال حاضر ... ( باز تاکید می شود که این تنها خلاصه ای هست از صدها برگ کتابهای موجود و همه آن نیست ) در سطح سوم ، هر کشوری با توجه به جغرافیای صحنه نبرد ، دست به طراحی ، تولید یا خرید یک سلاح ، از سلاح سبک گرفته تا تانک و هواپیما می زند .. بعنوان مثال یک کشور کوهستانی ، بیشتر روی نیروی هوایی اش تاکید دارد تا فرض زرهی ... یا یک کشور جزیره ای ، بیشتر تقویت نیروی دریایی اش را مورد توجه قرار می دهد تا فرض نیروی زرهی ... یا یک کشور کوچک ، یا کشوری محاط در خشکی ، یا کشوری که درونگان یک کشور دیگر هست ، متناسب با شرایط خودش ، سلاح را تولید یا خریداری می کند . در سطح چهارم که روشن هست ... میزان دسترسی به فناوری های لازم برای تولید سخت افزار رزمی ملاک هست که می شود آن را خرید ، دزدید ، کپی یا ابداع کرد در بخش ها وسطوح مختلف ( که مجددا بحث مفصلی هست ) روسها هم در این زمینه ها ، استثناء نیستند ... زمانی که جنگ اول تمام شد ، طراحی دکترینال ، تاکتیکی ، جغرافیای روسیه ( که مستقیما به تهدیدات علیه این کشور مرتبط هست ) به گونه ای جلو رفت که تلاش می شد سخت افزارهای زرهی ، کوچک ، پرتعداد ، کم هزینه طراحی و تولید بشوند .. از یک مقطعی به بعد این فلسفه تغییر کرد و بسمت نمونه های سنگین تری سوق داده شد تا پایان جنگ دوم ... بعد از جنگ دوم ، با تغییر تهدیدات و البته پیشرفت فناوری ، طراحی ها متفاوت شد ولی فلسفه اصلی یعنی کم هزینه بودن ، قابلیت تولید در مقیاس وسیع ، متحرک تر کردن ارتش ، سطح فناوری در دسترس ، اولویت سیاست گذاران در سطوح ارشد ( در شوروی ، تا میانه دهه هفتاد میلادی ، اعتقادی به جنگ متعارف وجود نداشت و تمامی طراحی ها از عملیات پیاده نظام تا نیروی هوایی و دریایی و ... براساس یک جنگ هسته ای استوار شده بود ، و تنها بعد از شروع تنش زدایی و .... افق دید روسها مقداری تعدیل شد و بسمت طراحی همه اجزاء جنگ از حوزه آموزه تا تاکتیک و حتی هزینه کرد برای توسعه فناوری نظامی برای یک جنگ متعارف حرکت نمود ) قرار گرفت . به شکل خاص در حوزه زرهی ، وضعیت صحنه نبرد در اروپای شرقی و نیاز روسها به استفاده از زیرساختهای مناطق تصرف شده مثل خطوط ریلی ، جاده ای ، پل ها و ... باعث شد تا فلسفه طراحی تانک بسمت خودروهای زرهی کوچکتر ، ارزان تر ، و البته با نیم رخ بسیار پائین حرکت کند . وقتی بارگذار خودکار ابداع شد ، روند حرکتی طراحی روسی باز هم بسمت کوچک تر کردن تانک رفت که البته مزیتها و ایرادات مختص خودش را داشت که بحث آن هم مفصل هست . هر چند با معرفی تی -14 ، ظاهرا تمامی این فلسفه تغییر کرده و باید علت آن را بررسی کرد . مجددا تاکید دارم که این تنها یک متن بسیار بسیار خلاصه شده هست ... الزاما" هم به معنای دیدن همه روندهای تاریخی و تکنیکی نیست ...

عملیات گروه نمایش هوایی ( آکروجت ) تاندربردز ایالات متحده https://www.aparat.com/v/MYyuh

بسم ا... تیربارچی درب هوایی ارتش ایالات متحده در طول جنگ ویتنام ، یکی از بزرگترین ناوگان بالگردی عملیاتی را با استعدادی در حدود 3000 بالگرد در انواع مختلف ، بکار گرفت . این ناوگان با وجود تمامی مزیت های خود ، مشکلات تازه ای را به ارمغان آورد که یکی از آنها ، نیازمندی به خدمه با تجربه و آموزش دیده برای استفاده از تسلیحاتی بود که در درون بالگرد برای نقش های مختلف نصب شده بود . در ابتدای کار ، این وظیفه بدون هیچ آموزش خاصی ، برعهده نیروهای وظیفه ارتش گذاشته شد ولی با شدت گرفتن درگیری ها در ویتنام و افزایش تلفات وارد آمده به بالگردها ، ارتش ایالات متحده تصمیم گرفت تا رسته جدیدی را در هواپیمایی نیروی زمینی ایجاد کند، که اکنون با شناسه Aerial Door Gunner شناخته می شود . نیروهایی که برای ایفای این نقش انتخاب شده یا داوطلب اجرای آن بودند ، ابتدا باید از مراحل آزمایش فیزیکی نظیر تست رنگ شناسی ، شنوایی و بینایی عبور کرده و سپس کار با طیف متنوعی از تسلیحات پیاده نظام (سرنیزه ، سلاح های کمری تا نارنجک انداز ) را یاد می گرفتند . تا اینجا روند آموزش تفاوت چندانی با آموزش پیاده نظام نداشت ولی این نیروها با طی کردن مرحله اول ، باید مراحل تخصصی بعدی شامل شیوه های پیچیده هدف گیری هوا به زمین ، کار با سامانه های بصری دید در روز و دید در شب و درنهایت شیوه های رصد و جستجو در تمامی شرایط جوی را یاد می گرفتند . با این وجود ، ارتش آمریکا بدلیل نیازهای خاص خود ، به این آموزش ها بسنده نکرد و تدریجاً نیروهایی را برای این وظیفه انتخاب می نمود که بتوانند قابلیت های کنترل-فرماندهی را به منظور هدایت نیروهای هوابرد از خود به نمایش گذارند ، بدین سبب از یک دوره زمانی به بعد ، اصول اولیه تاکتیکهای رزمی دفاعی و تهاجمی نیز به دروس آموزشی این رسته اضافه گردید . https://www.aparat.com/v/TMnR8

نكاتي كه بايد از جنگ هاي سوريه و اكراين اموخت تا عبرت نشويم

به نام خدا Kronstadt Orion هواپیمای بدون سرنشین (UAV) ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) [2020] روسیه، برخلاف ایالات متحده در یافتن استاندارد سازی و وابستگی افزاینده به پهپاد های ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) با مشکل مواجه است. چند طرح مفهومی قابل توجه شامل مدل های با قابلیت VTOL (برخاست و فرود عمودی) ارائه شده اما تعداد کمی به راه های در خدمت نیروی هوایی، ارتش و نیروی دریایی تبدیل شدند. Kronstadt با نمایش پهپاد Orion در ماکس 2017 به دنبال این موضوع است. طول کلی آن 9 متر است، فاصله بین نوک بال ها به 16 متر می رسد و 3 متر ارتفاع دارد. حداکثر وزن برخاست Orion به 1000 کیلوگرم می رسد و تا 200 کیلوگرم محموله مانند سامانه های الکترواپتیک/مادون قرمز، دوربین دیجیتال هوایی، رادار های چند کاربره (SAR و GMTI) و رهگیری سیگنال های ارتباطی و راداری را حمل می کند. در ظاهر، Orion از یک بدنه دراز و باریک حاوی تجهیزات ماموریتی، مجموعه اویونیک، ذخیره سوخت و موتور تشکیل می شود. یک سامانه اپتیکی در برجستگی زیر چانه بدنه قرار می گیرد. موتور یک ملخ 2 پره را در انتهای بدنه با آرایش pusher می چرخاند (همانند سری پریدیتور). بال های اصلی در میانه بدنه، طراحی مستقیمی دارند و نوک آن ها برش خورده است. به جای واحد دم مرسوم، از یک ترکیب V شکل (همانند پهپاد ریپر) استفاده می شود که به طور همزمان به عنوان پایدارساز های افقی و عمودی عمل می کند. برای برخاست و فرود از چرخ های سه‌گانه جمع شونده استفاده می شود. Orion با موتور خود به حداکثر سرعت 200 کیلومتر بر ساعت می رسد، تا ارتفاع 7500 متر پرواز می کند و با برد 250 تا 300 کیلومتری، مداومت 24 ساعته دارد. ماموریت های Orion شامل جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) هوایی، تشخیص و رهگیری هدف، نقشه برداری هوایی، ارزیابی خسارت حمله، نقشه برداری راداری، رهگیری سیگنال ارتباطی (SIGINT) و تشخیص و مکان یابی رادار های زمینی (COMINT) می شود. از دیگر امکانات این پهپاد می توان به برنامه ریزی هوشمند ماموریتی براساس داده های عملیاتی، آب و هوایی، زمینی و اطلاعات دیگر، نقشه برداری عکسی و مدل سازی 3 بعدی تقریبا بی وقفه و کنترل محموله از طریق واقعیت افزوده اشاره کرد. با اینکه ماموریت های اصلی Orion در حوزه نظارتی است، توانایی حمل تسلیحات نیز دارد. در نمایشگاه ماکس 2021 موشک هواپایه هدایت پذیر Vikhr (با برد مشابه موشک هلفایر که روی پهپاد ریپر نصب می شود) در کنار این پهپاد قرار داده شد و گمان می رود این پهپاد توانایی شلیک Vikhr را داشته باشد. این موشک قابلیت مورد اصابت قرار دادن اهداف تا فاصله 10 کیلومتری را با سرعتی بیش از 600 متر بر ثانیه دارد که در صورت حمل شدن توسط Orion ، این پهپاد را در رده Wing Loong II چینی و بایراکتار ترک قرار خواهد داد. در جولای سال 2014، پهپاد Orion در اشغال کریمه شرکت داشت. این سامانه ها توسط اولین واحد نظامی روسیه که این مدل را دریافت کردند، عملیاتی و در نقش شناسایی هوایی از آن ها استفاده شد. در اکبر سال 2019، Kronstadt به طور رسمی تولید انبوه پهپاد Orion خود را آغاز کرد. نیروی های مسلح روسیه اخیرا از این پهپاد در نقش شناسایی و حملات ضد تروریستی در سوریه به صورت آزمایشی استفاده کردند. در طول آزمایش ها، Orion-E به "مجموعه مدرن جاسوسی، فرماندهی و ارتباطی Strelets-M" مجهز بود و اهداف خود را با دقت بهره وری بالا مورد اصابت قرار داد. از این پهپاد در طول جنگ اکراین هم استفاده شده است. Inokhodests-RU/Sirius Orion-2/Helios مشخصات - سال ورود به خدمت: 2020 - وضعیت: در خدمت فعال - تعداد فروند ساخته شده: حدود 48 - سازنده: Kronstadt Technologies -روسیه - کشورهای استفاده کننده: روسیه - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 8 متر - طول بال ها: 16 متر - ارتفاع: 3 متر - وزن: 500 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1000 کیلوگرم (500 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور نامشخص که یک ملخ 2 پره را در انتهای بدنه با آرایش pusher می گرداند - حداکثر سرعت: 200 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 7500 متر - برد: 250 تا 1400 کیلومتر - تسلیحات: تا 200 کیلوگرم محموله شامل بمب های غیرهدایتی هوایی انواع موشک در 4 نقطه سخت، سامانه الکترواپتیکی/مادون قرمز (جستجو و تششخیص اهداف زمینی در طیف مرئی و مادون قرمز، فاصله سنج، هدف گذار لیزری)، دوربین دیجیتال هوایی (تصویربرداری هوایی کیفیت بالا، ذخیره تصاویر)، رادار چند حالته (حالت SAR: نقشه برداری زمین، حالت GMTI: تشخیص تاسیسات ثابت و اشیا متحرک)، SIGINT/COMINT - نسخه ها: Orion (سری پایه - قابلیت حمل 4 بمب هدایت پذیر یا موشک با حداکثر ظرفیت 200 کیلوگرم)، Orion-E (نسخه صادراتی - قرارداد هایی برای نمونه شناسایی این پهپاد بسته شده است)، Orion-2/Helios (برنامه ریزی شده برای سال 2023 با ابعادی بزرگ‌تر - در دسته پهپاد های HALE قرار می گیرد - دارای 5 تن وزن به همراه 30 متر طول بال ها - مناسب عملیات های خودکار به مدت 30 ساعت در ارتفاع بالای 10 هزار متری)، Inokhodests-RU/Sirius (نسخه مسلح برای ارتش روسیه - 2 موتوره - 30 متر طول بال، 9 متر طول و 3.3 متر ارتفاع – حداکثر ظرفیت رزمی 450 کیلوگرم – سرعت کروز 295 کیلومتر بر ساعت – حداکثر ارتفاع 12000 متر – مداومت 40 ساعته) منبع 1 - منبع 2 - منبع 3

تفاوت اندازه ی نسخه های مختلف موشک خرمشهر مقایسه ی اندازه ی موشک خرمشهر با موشک های ایرانی و چند موشک دیگر

IRIAF - Chengdu F-7 & FT-7 N Airguard

به کوری چشم زلنسکی دلقک

خرمشهر 4 مجهز به کلاهک خوشه ای طبق سخنان سردار حاجی زاده کلاهک موشک خرمشهر 80 راکت کوچک دارد و مانند بمب خوشه ای در منطقه ی هدف کار میکند. نمونه ی کلاهک خوشه ای موشک های قبلی ایران مشخصات کلی خرمشهر 4 ((خیبر)) برد : 4200 کیلومتر کلاهک : 1.5 تنی مجهز به کلاهک خوشه ای 80 تایی دقت : نقطه زن سرعت : 16 ماخ فاز میانی 8 ماخ فاز پایانی زمان آماده سازی پرتاب: کمتر 15 دقیقه سوخت هایپرگولیک قابل نگهداری تا 3 سال قابلیت تغییر مسیر در فاز میانی ،توانایی مقابله با جنگال

سلام و احترام عارضم به خدمت شما که با توجه به سرعت پروازی و ارتفاع گیری در استیج دو این موشک که نمودار هاش توسط آژانس های امنیتی و دفاعی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است قطعا این موشک در بازه 3700 الی 5000 کیلومتر برد دارد حتی بدون کوچک سازی سرجنگی و چیزی که اثبات شده است این هست که عنداللزوم ما توانائی افزایش برد ها را در کوتاهترین بازه زمانی داریم. اما بحث اصلی این مورد هست که برد های بالا با کلاهک های متعارف آنچنان توجیه پذیر و جالب نیست مگر برای ایجاد اهرم فشار روانی جامعه کشوری که مورد اصابت قرار گرفته است.

برد این خرمشهر رو به 5500 برسونیم و فقط 60 فروند تولید کنیم کافی هست... با این برد و تعداد میتونیم تمام پایگاه های نظامی کشورهای بی تربیت رو که نه کافی نیست ولی تمام کاخ های پادشاهی یا ریاست جمهوری رو بزنیم. یا اگر علیه برنامه هسته ای ما اقدام شد، ما هم اقدام کنیم...

امور در6کلاس هست 550..750...950..1450...1650..1850 که از بین اونها فقط کلاس 950 با پرتابگر عمودی طراحی شده ....بد جور سردار پسنده https://en.wikipedia.org/wiki/Amur-class_submarine

در حال حاضر هم ایران در حال بازنشسته کردن ULCC هاست . چون هزینه نگهداری بسیار بالایی دارند و عمر خدمتیشون هم نسبت به VLCC ها کمتره . با شما موافقم تمام جوانانی که در ساخت ، راه اندازی و بهره برداری این پروژه های ملی ، در بدترین شرایط کاری و آب و هوایی مشغول به خدمتند جهادگرند و اون عزیزانی که ، با آگاهی از خطرات موجود جونشون رو کف دستشون میگیرن و برای از رده خارج نشدن یک یونیت یا ترین و یک بویلر ، یک برج تقطیر ، یک مخزن و یا هر تجهیز دیگری در پالایشگاه ها ، مجتمع های ساخت دریایی و غیره ، وارد این تجهیزات میشن و جونشون رو از دست میدن ، بنظرم چیزی از شهدا کم ندارند . صحبت از اینگونه جانفشانی ها خیلی راحته اما در عمل وقتی از نزدیک رویت بشه ، تازه به اوج قهرمانی این افراد پی میریم . سکانسی در سریال چرنوبیل هست که معدنکارانی که برای حفاری تونل برای آبرسانی اضطراری به زیر راکتور اعزام شده بودند از شدت گرما مجبور شدند کاملا برهنه به حفاری ادامه بدن ! چندین سال قبل عین همین ماجرا در زمان راه اندازی یکی از پالایشگاه های کشور که بصورت جهادی برای رفع نیاز بنزین کشور باید به بهره برداری میرسید اتفاق افتاد و کارگران و مهندسانی که در اون بخش مشغول بودند برای رفع گرمای غیر قابل کنترل تجهیزات در حال کار در فضای بسته مجبور به برهنه کار کردن شدند و همزمان آمبولانس ها در بیرون از محوطه بصورت آماده باش بودن تا در ساعت چندین نفر از اون تلاشگران جهادگر را که از شدت گرما بیهوش میشدند یا دچار گاز گرفتگی و یا مسمومیت و بعضا بخاطر این موارد از ارتفاع سقوط میکردند به بیمارستان منتقل کنند ! در همون واقعه چهار نفر جونشون رو از دست دادن تا کشور دچار کمبود اضطراری بنزین نشه . کم نیستن ازینگونه تلاشها در همه ی ارکان صنعت این مملکت .

نمونه ای جالب دیگر از عملکرد تانک های در نبرد- یک تانک نیروهای جمهوری خودخوانده دونتسک با شلیک یک یا چند گلوله شدید الانفجار به سمت یک ایستگاه اتوبوس، تعدادی از سرباز اوکراینی که در این ایستگاه اتوبوس پناه گرفته بودند را کشت شده است. ایستگاه های اتوبوس در اوکراین از جنس بتونی هستند. در سناریو بالا گلوله 125 م.م شدید الانفجار به دیوار پشتی اثابت کرده است و با ضربه مرگبار تمام سربازان در این جان پناه را کشته است. نمونه ای دیگر از عملکرد تانک های روسی بر ضد پیاده نظام اوکراینی این بار در منطقه باز و در میان درختان - از تلفات نیروهای اوکراینی خبری منتشر شده است اما ضربه های کشنده و مهلک تانک ها برای از بین برد جانپاه و کشتن نیروهای پیاده نظام در این تصویر خوبی نشان داده شده است. امروز کشورهای پیشرو در بحث زرهی از نسل جدید مهمات شدید الانفجار استفاده میکنند. از جمله قابلیت مهم نسل جدید این نوع مهمات در مقایل نمونه های قدیمی تر استفاده از فیوزهای قابل برنامه ریزی است. در نتیجه این نوع مهمات را میتوان در حالت های مختلف از جمله منفجرشونده در هوا ( انفجار در بالای هدف مثلا بالای سنگر خاکی)، انفجار نقطه ای (انفجار رو به روی هدف) و یا تأخیری (انفجار در داخل یک هدف مثلا بعد از عبور از دیوار) استفاده کرد. استفاده از حالت های مخلتف انفجار موجب افزایش انعطاف پذیری و کشندگی تانک ها خواهد شد. ایالات متحده آمریکا با نسخه مهمات پیشرفته چند منظوره (AMP)، المان با مهمات DM11 و اسرائیل با مهمات 120 م.م M339 و مهمات 125 م.م M710 از پیشگامان تولید نسل جدید مهمات شدید الانفجار برای تانک ها هستند. استفاده از مهمات شدید الانفجار با فیوز قابل برنامه ریزی نیازمند نصب سیستم های کنترل آتش مدرن تر بر روی تانک هاست. تست مهمات AMP تست مهمات DM11 تست مهمات M339 و M710