با سلام    شهدا را ياد كنيم با يك ذكر صلوات   شهید علیرضا کریمایی      بازسازی پچ : MR9

به نام خدا پهپاد MQ-25 بوئینگ به هواپیمای E-2D Hawkeye سوخت رسانی کرد پهپاد MQ-25 در حال سوخترسانی هوایی به هواپیمای تاکتیکی هشدار زودهنگام هوایی E-2D Hawkeye هواپیمای بدون سرنشین MQ-25 Stingray بوئینگ به هواپیمای E-2D Hawkeye فرماندهی و کنترل نیروی دریایی ایالات متحده سوخت رسانی کرد و دومین ماموریت سوخت گیری بدون سرنشین هواپیماهای ناونشین خود را به انجام رسانید. در حین پرواز آزمایشی از فرودگاه MidAmerica St. Louis در هجدهم آگوست، خلبانان اسکادران آزمایش و ارزیابی هوایی نیروی دریایی VX-20 یک ارزیابی موفقیت آمیز پشت MQ-25 T1 انجام دادند تا از عملکرد و ثبات قبل از برقراری تماس با سوختگیری سوخت هوایی T1، اظمینان حاصل کنند. E-2D در طول پرواز از ذخیره سوختگیری هوایی T1 سوخت دریافت کرد. سروان Chad Reed، مدیر برنامه هوانوردی بدون سرنشین نیروی دریایی گفت: "پس از عملیاتی شد، MQ-25 به هر پلتفرم قابل سوخت گیری، از جمله E-2 سوخت رسانی می کند.این پرواز ما را در مسیر رساندن هرچه سریع تر Stingray به ناوگان نگه می دارد، جایی که قابلیت سوخت گیری آن برد و انعطاف پذیری عملیاتی شاخه هوایی ناو حامل و گروه هجومی را تا حد زیادی افزایش می دهد." MQ-25 Stingray به اسکادران هشدار اولیه هوابرد در شاخه هوایی حامل ملحق خواهد شد، که در حال حاضر از هواپیمای E-2 C/D (که به دلیل نقش آن در مدیریت نبرد مشترک و فرماندهی و کنترل با نام مدافع یک چهارم دیجیتالی ناوگان شناخته می شود) استفاده می کند. Dave Bujold، مدیر برنامه MQ-25 بوئینگ گفت: "این پرواز های سوختگیری تاریخی مقدار قابل توجهی داده در اختیار ما می گذارد که ما آن ها را وارد مدل دیجیتالی MQ-25 می کنیم تا مطمئن شویم محصول در حال ساخت ما یک تغییر دهنده بازی برای شاخه هوایی حامل نیروی دریایی باشد." این دومین ماموریت سوخت گیری هوایی است که تیم MQ-25 تابستان امسال انجام داده است. در چهارم ژوئن، دارایی آزمایشی MQ-25 T1 اولین هواپیمای بدون سرنشین بود که به هواپیمای دیگر، یعنی سوپر هورنت نیروی دریایی ایالات متحده، سوخت رسانی کرد. هر دو پرواز در سرعت ها و ارتفاعات مرتبط با عملیات انجام شد و E-2D و F/A-18 مانورهایی را در مجاورت T1 انجام دادند. در حال حاضر بوئینگ 2 هواپیمای اولیه از هفت هواپیمای آزمایشی MQ-25 و دو مقاله آزمایش زمینی را که در حال حاضر تحت قرارداد هستند، تولید می کند. دارایی آزمایشی MQ-25 T1 متعلق به بوئینگ پیش‌تر از این هواپیماها است. MQ-25 از پیشرفت های مهندسی و طراحی دیجیتال مبتنی بر مدل استفاده می کند و پروازهای در حال انجام برای آزمایش طراحی و عملکرد هواپیما بسیار زودتر از برنامه های سنتی در نظر گرفته شده است. منبع

به نام خدا Boeing MQ-25 Stingray هواپیمای تانکر بدون سرنشین مبتنی بر حامل (2025) "MQ-25 "Stingray یکی از برنامه های جاری نیروی دریایی ایالات متحده برای ساخت هواپیما های بدون سرنشین تانکر سوخترسان برای خدمت در ناوگان بزرگ کشتی های هواپیمابر خود است. الزامات این برنامه شامل حداقل حجم سوخت 6350 کیلوگرم و برد پروازی 804 کیلومتر از کشتی میزبان می باشد. بوئینگ، نورثروپ گرومن، جنرال اتمیکس و لاکهید مارتین در برنامه Stingray رقابت کردند. نورثروپ گرومن در سال 2017 از رقابت کنار کشید. گرومن با پهپاد X-47B نسخه ناو هواپیمابر نشین شرکت کرده بود. نیروی دریایی امیدوار است Stingray تا میانه های این دهه (حدود سال 2025) به سطح عملیاتی برسد. در آگوست سال 2018، نیروی دریایی ایالات متحده، بوئینگ را به عنوان برنده این رقابت اعلام کرد و قراردادی 805 میلیون دلاری برای توسعه 4 هواپیمای MQ-25 تا آگوست 2024 با این شرکت بست. در دوم آپریل سال 2020، 3 فروند MQ-25 آزمایشی دیگر سفارش داده شد تا مجموع سفارش ها به 7 فروند برسد. این برنامه ممکن است تا 13 میلیارد دلار و 72 فروند پهپاد افزایش یابد. سال های 2000 شاهد انفجاری در سامانه های بدون سرنشین هوایی در حوزه نظامی بود و تعجبی ندارد که نیروی دریایی ایالات متحده از آن زمان به دنبال تانکر های هوایی بدون سرنشین برای پرواز از عرشه ناو های هواپیمابر خود باشد. پروژه ای که در ابتدا قرار بود برنامه "پهپاد نظارت و حمله هوایی برخاست از هواپیمابر" (UCLAS) باشد به "سامانه سوخت رسانی هوایی مبتنی بر ناو هواپیمابر" (CBARS) تبدیل شد. در سال 2016 برای این محصول نام "MQ-25 "Stingray انتخاب شد. طرح بوئینگ، از شاخه سری "Phantomworks" بود که تحت تاثیر کار های قبلی بوئینگ برای برنامه پهپاد رزمی UCLASS قرار گرفته است. این پهپاد جدید اولین بار در نوزدهم دسامبر سال 2017 در مراسمی با حضور خبرنگاران رونمایی شد. طراحی این پهپاد بال پرنده خمیده با لا های رو به عقب است. بال های دمی از 2 جفت سطح رو به بیرون تشکیل می شود. بخش زیرین بدنه از چرخ های سه‌گانه برای حرکت روی زمین استفاده می کند، هر بال اصلی یک چرخ تکی را حمل می کند اما بازوی دماغه با چرخ های دوتایی تقویت شده است. بدنه کاملا صاف است و برای حمل سامانه های اویونیک، موتور (ها) و ذخیره سوخت طراحی شده است. بال های جمع شونده در طراحی آن در نظر گرفته شده است زیرا کشتی ها فضای محدودی دارند.. برای عملیات های روی حامل MQ-25 نیاز است تا از میان عرشه شلوغ هواپیمابر حرکت کند، و از بالابر تا منجنیق برای پرتاب و از عرشه تا بالابر پس از بازگشت را طی کند. این کار نیاز به برنامه نویسی پیشرفته ای دارد. همچنین، برای خدمت در نیروی دریایی، این پهپاد بیشتر عمر خدماتی خود را در حال ماموریت روی آب خواهد بود که چالشی برای مهندسان است. فراتر از آن، کیفیت بخش هوایی نیروی دریایی، به پهپاد سازه و زیرسازه ای تقویت شده برای تحمل فشار ها، پوشش های ویژه برای مقابله با محیط های شور دریایی، توانایی عملیات در شب و روز و قلابی نگه دارند برای فرود روی عرشه ناو داده است. به تمام این ویژگی ها توانایی عملیات خودکار و انتقال سوخت هنگام کار کنار هواپیما های سرنشین را هم باید اضافه کرد. Stingray قادر به سوخت رسانی به تمام انواع هواپیما های نیروی دریایی ایالات متحده. توانایی سوخت گیری سریع و بهینه هواپیما ها توسط پهپاد های خودکار، گام مهمی برای هوانوردی نیروی دریایی است. این پهپاد ها به هواپیما هایی مثل F/A-18 مدل E و F اجازه می دهد تا برگرداندن تغییرات ذخیره سوخت خود، به فرم رزمی سابق برگردند. MQ-25 علاوه بر توانایی سوخت رسانی، نقش ISR (جاسوسی-نظارت-شناسایی) هم دارد و می تواند با حمل رادار به ناوگان اصلی کمک کند. با روی کار آمدن Stingray، برنامه نیروی دریایی برای حفظ F/A-18 و F-35 در نقش هجومی دیگر نیازی به تانکر های سرنشین دار که بر روی چاچوب هواپیما های رزمی فعلی ساخته شده، ندارد. در سال 2017 بوئینگ اعلام کرد MQ-25 در فاز های نهایی آزمایش موتور است. زمان پایان شرکت در برنامه تا روز سوم ژامویه سال 2018 بود. بوئینگ در نظر دارد تا حدود 72 فروند پهپاد MQ-2 را تا آن زمان تولید کند. نمونه اولیه شرکت بوئینگ در دسامبر سال 2017 رونمایی شد. اگرچه که این طرح از سال 2011 روی کاغد آمده و از نوامبر سال 2014 وجود داشته است.تصاویر منتشر شده در ژانویه 2018 و تصاویر رسمی در مارچ سال 2018 منتشر شدند. نمونه اولیه بوئینگ MQ-25 (به نام T1) تا سال 2018 در حال انجام آزمایش های سازگاری با ناو هواپیمابر بود. در آپریل سال 2018، اعلام شد که بوئینگ، موتور توربوفن AE3007 رولزرویس را برای نمونه اولیه پهپاد سوخترسان MQ-25 انتخاب کرده است. در فوریه سال 2019، نیروی دریایی ایالات متحده قراردادی 41.8 میلیون دلاری را برای ساخت آشیانه MQ-25 Stingray در Patuxent River (مریلند) با B.L. Halbert International منعقد کرد. در می سال 2019، اعلام شد که اولین دور پرواز های آزمایشی MQ-25 T-1 در ماه ژوئن یا جولای سال همین سال آغاز خواهد شد. در ماه ژوئن اولین پرواز آن برای میانه های سال برنامه ریزی شد. در سپتامبر سال 2019، نیروی دریایی ایالات متحده کار برروی یک نمونه توسعه ای MQ-25A را اغاز کرد. اولین پرواز آن در نوزدهم همان ماه انجام شد که 2 ساعت به طول انجامید. ورود به خدمت آن برای سال 2022 سا 2023 برنامه ریزی شد. در ماه اکتبر، آزانس اطلاعات ملی فضایی، بوئینگ را مسئول تحقیق درباره ی احتمال یکپارچه سازی پاد های چند کاربره (MMP) بوئینگ با سازه فعلی پهپاد MQ-25 کرد تا در نقش گشت دریایی در کنار هواپیمای گشتی بوئینگ P-8A پوسایدن خدمت کند. در مارس سال 2020، بررسی طراحی سامانه (SDR) پهپاد MQ-25 به پایان رسید. در ماه آپریل، سفارش خرید 3 فروند MQ-25 اضافه تر را به ارزش 84.7 میلیون دلار به بوئینگ ارائه کرد. در ماه می، بوئینگ ساخت 4 فروند از MQ-25 را برای آزمایش مهندسی شروع کرد. در ماه نوامبر، نیروی دریایی ایالات متحده، تمرینات پروازی مجازی برای پهپاد MQ-25A را آغاز کرد. در ژوئن سال 2021، یک فروند نسخه اولیه پهپاد MQ-25 با موفقیت عملیات سوخترسانی هوا به هوا را با یک هواپیما ی بوئینگ F/A-18F سوپر هورنت پشت سر گذاشت. این عملیات در چهارم ژوئن در ارتفاع 3 کیلومتری در پایگاه هوافضای میسوری انجام شد و اولین در نوع خودش بود. انتظار می رود تا سال 2025، این پهاپد عملیاتی شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2025 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: Boeing Phantomworks (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده (برنامه ریزی شده) - نقش: نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمانان)، سوخت گیری هوایی (تانکر، پلتفرم اختصاصی یا تغییر یافته برای انتقال سوخت به هواپیما های هم پیمان)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 16 متر - طول بال ها: 23 متردر حالت بال باز، 9.5 متر در حالت بال تا شده - ارتفاع: 3.4 متر در حالت بال باز، 4.8 متر در حالت بال تا شده - وزن: 6400 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 20000 کیلوگرم (13800 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور توربوفن AE 3007N رولزرویس با 44 نیوتن رانش حداکثر سرعت: 620 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 12000 متر - برد: 930 کیلومتر هنگام حمل 6803 کیلوگرم سوخت - تسلیحات: ندارد. ماموریت آن فقط محدود به حمل سوخت است - نسخه ها: MQ-25 "Stringray" (سری پایه)، MQ-25A (مدل تولیدی پیشنهادی)، T1 (نمونه اولیه شرکت بوئینگ)، MQ-25 MPA (مدل پیشنهادی برای هواپیمای گشت دریایی، شامل پاد چند کاربره (MMP) شرکت بوئینگ) منبع

بسم ا.. میل بلاگرهای چینی ، طرحواره هایی از مجهز شده تانک اصلی میدان نبرد تایپ -99 ای به چتر زرهی فوقانی منتشر کرده اند . درسهای جنگ اوکراین از چین تا سرزمین های اشغالی

بسم ا... رزمایش اقتدار 1402 ارتش جمهوری اسلامی ایران مهمات هدایت شونده بصیر/کراسنوپل / هویتزر 155 م.م ام-109 https://www.aparat.com/v/BcF1r

آزمایش موشک شفق هوانیروز مشخصات نسل جدید شفق : برد : 20 کیلومتر وزن سرجنگی : 13 کیلوگرم شلیک کن و فراموش کن هدایت فروسرخ و لیزری

بسم ا... جنگ روسیه - اوکراین و عملیات رسانه ای این قسمت : کُمیک بوک -3 نکته : این کمیک بوک ها با همکاری مدیریت سیاسی ستاد کل ارتش و وزارت دفاع روسیه تهیه می شود .. دقت کنید ، تولید کمیک بوک ، در ظاهر با مدیریت وزارت دفاع و ستاد کل یک کشور مضحک به نظر می رسد ولی برای جهت دهی افکار عمومی در حوزه جنگ و اقناع آنها در تمامی رده های سنی کاربرد دارد رونوشت : به ستاد کل نیروی های مسلح و وزارت دفاع ، بخصوص مدیریت تبلیغات دفاعی و عقیدتی -سیاسی ... آقایون بیدار شوید لطفا" ...!!! چقدر برای سوریه ، یمن ، دفاع مقدس ، قضیه فلسطین و .... از این کارها شده ؟!!!!!

واقعا کوادها را تا حد نمونه های سایز متوسطی لااقل میشه بومی سازی کرد به راحتی حتی. ( برای تولید با یک نرخ بسیار وسیع ) موتورهای الکتریکی و بورد و ملخ ها و سایر اجزا که در نمونه های انتحاری میتونند به ساده ترین شکل ممکن باشند. ایجاد خطوط تولید باطری ( هر چند همه اجزا در بازار شاید باشه ولی برای یک نرخ تولید بسیار بالا نیاز هست که اجزایی که میشه همه بومی سازی بشند) و ... میتونه شکل بگیره. عملا به عنوان یک تهدید موثر حتی اگر آسیب نزنند ولی مثل زنبوهای مزاحم میتونند تمرکز دشمن را بهم بریزند.

سوریها به کمک نیروی هوایی روسیه یکی از پادگانهای مسلحین را بشدت بمباران کردن به نظر در این حملات از پهپادهای سری ابابیل استفاده شده است با وجود استفاده از بمب های سقوط ازاد اما این بمبها در اصابت به هدف دقت کافی را داشته اند باز شدن پای کواد انتحاری ها به سازمان رزم ارتش سوریه کواد انتحاری ها سوری

دارپا تیم های شرکت کننده در برنامه Liberty Lifter را انتخاب کرده است در ماه می سال 2022، دارپا برنامه خود برای توسعه یک هواپیمای جدید به نام Liberty Lifter را اعلام کرد. این برنامه یک هواپیمای دریایی ترابری بزرگ است که با استفاده از اثر سطح، می تواند با سر خوردن روی سطح دریا مسافت های طولانی را پرواز کند. اکنون 2 شرکت با طرح های خود در این برنامه شرکت می کنند. هدف Liberty Lifter ساختن نوعی سیستم انتقال هیبریدی است که سرعت حمل و نقل هوایی را با بهره وری حمل و نقل دریایی ترکیب کند. با این که Liberty Lifter باید بتواند در ارتفاع 3000 متری مانند سایر هواپیما های دریایی پرواز کند، ولی پرواز در چند ده متری بالای موج ها (جایی که فشار زیر بال ها در برابر سطح آب نیروی رو به بالا ایجاد می کند) می تواند برد موثر هواپیما را تا 50 درصد افزایش دهد. این هواپیما باید 12 هزار کیلومتر برد داشته باشد و بتواند در شرایط دریایی سطح 4 روی سطح آب برخاست و فرود داشته باشد اما باید تا شرایط دریایی سطح 5 بتواند عملیات های روی آب را انجام دهد. همچنین این وسیله باید الزامات وزارت دفاع ایالات متحده برای حمل بیش از 100 تن محموله را طی کند. چنین وسیله ای از نظر اندازه و ظرفیت معادل هواپیمای بوئینگ C-17 Globemaster III خواهد بود. نام Liberty Lifter ایده شناور های Liberty را به یاد می آورد که بازتاب دهنده هدف دارپا برای ساخت یک هواپیما است که به راحتی و ارزانی ساخته شود. در فوریه سال 2023، دارپا قراردادی را به 2 شرکت اهدا کرد تا هواپیما های خود را بسازند. یکی از آنهاAurora Flight Sciences (زیرمجموعه بوئینگ) با همکاری Gibbs & Cox (زیرمجموعه Leidos) و ReconCraft و دیگری General Atomics Aeronautical Systems (GA-ASI)با همکاری Maritime Applied Physics Corporation است. طراحی Aurora یک هواپیمای دریایی بزرگ مرسوم است که از 8 موتور تورپوپراپ و بال هایی در سطح فوقانی استفاده می کند. طراحی جنرال اتمیکس مقداری ماجراجویانه تر است. طراحی 2 بدنه و بال پایین به همراه 12 موتور توربوشفت بیشتر شبیه طراحی اولیه دارپا است و برای پایداری روی آب و مانورپذیری بهینه سازی شده است. اما هیچ کدام از این تصاویر اطلاعاتی از بهره پروسه ساخت این هواپیما ها نمی دهند؛ که احتمالا فاکتور مهمی در تصمیم دارپا برای انتخاب یکی از آنها باشد. قرارداد اولیه فاز 1 شرکت GA-ASI حدود 8 میلیون دلار برای 6 ماه است که به همراه گزینه ای برای 12 ماه دیگر به طور بالغوه به 29 میلیون دلار می رسد. قرارداد Aurora حدود 5.6 میلیون دلار است. در ماه جولای سال 2023 دارپا امکانات طرح های اولیه 2 تیم را بررسی کرد و 21.5 میلیون دلار به GA-ASI و 19.5 میلیون دلار به Aurora اهدا کرد دارپا انتظار دارد که کار های مفهومی روی این طراحی ها حدود 6 ماه طول بکشد، و در ادامه 9 ماه برای بلوغ طراحی و بررسی اولیه طراحی در نظر گرفته شده است. سپس 3 ماه صرف شده روی برنامه ریزی تولید و بررسی برنامه ریزی آزمایش ها، اطلاعات مورد نیاز برای انتقال یکی از طراح ها به فاز دوم برنامه را می دهد. هدف اصلی ساخت یک نمونه اندازه واقعی Liberty Lifter در میانه سال 2024 است. منبع 1 منبع 2

سلام اینم برای ثبت در تاریخ ای بابا. اینا مگه برای ارتش های بدبخت بینوای ورشکسته که تکنولوژی های روز را اصلا نمیفهمیدند نبود؟ تانک مرکاوا با اون همه دبدبه و کبکبه و ارتش فناناپذیر! متصل به الهه ی! تکنولوژی ها را چه به قفس و میلگرد و توری؟! مگر تروفی حتی اجسام نامرئی را از زیر زمین و اعماق فضا هدف قرار نمیداد حتی اگر براش تعریف نشده بود ولی چون اسراییلی بود حتما برای اون ها هم راه حلی پیدا میکرد خودمختار و خودجوش به وقت تهدید؟ اصولا مگه اصلا این تانک ها وقت نزدیک شدن گلوله های زرهی مسخرشون نمیکردند که تو را چه اصلا به من و موشک و راکت زرهی هم با شرمندگی و حس تحقیر بر میگشت؟ بعد قفس، اونم نه بعد دیدن تجربه دو سه ساله جنگ های اخیر بعد اینکه کلاهک یکیشون پرید توی همین جنگ توسط یک پیک نیک؟! مگه چیزی اصلا به عنوان راه حل کم هزینه و فورس ماژور و دفع تهدیدات نوظهور با کمترین امکانات در جهان وجود داره؟! مگر این رژیم از اون ها نبود که اصولا زیر cori9 نسل 13 ( قیمت روز! ) راه حل نمیپذیره؟ یا اصلا ذیل ادبیات بدون لیزر و کوانتوم و کوارک! و ... جا نمیگیره؟! حالا قفس توری؟ روی مرکاوای چندین میلیون دلاری؟ مگه میشه؟ مونتاژ یا فوتوشاپ نیست؟!

بسم ا.. برای ثبت در تاریخ اکتبر 2023 تانک اصلی میدان نبرد مرکاوا مجهز به زره قفسی فوقانی ارتش عبری در حال آماده سازی برای حمله زمینی به باریکه غزه

سلام اف 14 فقط فونیکس حمل نمی کند ! M-61 Vulcan AIM-54 Phoenix AIM-9 Sidewinder AIM-7 Sparrow GBU-10, 12, 16 and 24 Mk-81, 82, 83 and 84 GP Bombs LANTIRN ADM-141 TALD LAU-10 pod Zuni rockets پی نوشت : با کلیک بر روی تصاویر می توانید آنها را در اندازه واقعی ببینید .

راکت های چند منظوره RPG-7 صادراتی ایران موشک های ترموباریک (TBG-7&7V) مجهز به کلاهک کالیبر 105 میلی متری هستند که برای تخریب سنگرها، تونل ها، پناهگاه های زیرزمینی، مخازن و تاسیسات سوخت و نفت، ساختمان های آجری-دیواری و بتنی و همچنین ناتوانی نیروهای پیاده در داخل آنها طراحی شده اند. قدرت تخریب کلاهک به حدی است که می تواند موجودات زنده را در فضایی به وسعت 150 متر مکعب ناتوان کند. موشک ضد نفر (OG-7) مجهز به کلاهک تکه تکه شونده کالیبر 40 میلی متری است که برای از کار انداختن اهداف پوست نرم از جمله پیاده نظام واقع در مناطق باز و بسته، سنگرها، پناهگاه ها، ساختمان های دیوار آجری و خودروهای زرهی سبک طراحی شده است. موشک ضد زره (PG-7VR) مجهز به یک کلاهک سرجنگی با کالیبر 105 میلی متری است که برای از بین بردن انواع تانک ها و خودروهای زرهی مجهز به زره واکنشی انفجاری (ERA) طراحی شده است. موشک ضد زره (PG-7V) نیز توانایی مشابهی دارد جزئیات:

از اولین سری فانتوم های سری دی نیروی هوایی ارتش

نمایشگاه دستاوردهای وزارت دفاع (قسمت دوم)

به نام خدا General Atomics MQ-25 Stingray طرح پیشنهادی هوای بدون سرنشین تانکر هوایی (2017) 3 بازیگر اصلی در برنامه تانکر های هوایی بدون سرنشین نیروی دریایی ایالات متحده (USN) حضور داشتند: بوئینگ، لاکهید مارتین و جنرال اتمیکس (با پشتیبانی بوئینگ). وقتی نیروی دریایی جهت برنامه را از حمله و پشتیبانی هوایی پرتاب شده از ناو هواپیمابر بدون سرنشین (UCLASS) به طراحی پهپاد تانکر و شناسایی MQ-25 استینگری تغییر داد، نورثروپ گرومن کنار کشید. شرکت General Atomics Aeronautical Systems، بازیگر اثبات شده در بازار پهپاد ها و سازنده سری معروف پریدیتور، همانند بوئینگ و لاکهید مارتین به جایزه این برنامه چشم داشت، جایزه ای که در حوزه تدارکات احتمالا میلیارد ها دلار می ارزید و تعهد پشتیبانی سالانه. USN بزرگترین نیروی جنگنده دریایی و بیشترین تعداد ناوهای هواپیمابر را در اختیار دارد. پهپاد رزمی Avenger شرکت جنرال اتمیکس پایه طرح پیشنهادی Stingray بود. به همین دلیل طراحی آن ها شباهت های خارجی زیادی دارد، مثل ورودی هوای نصب شده در بالای بدنه که تک موتور آن را تغذیه می کند، آرایش باله های دمی V شکل رو به بیرون و بخش زیرین با چرخ های سه تایی جمع شونده. بدنه کاملا صاف است و تجهیزات پشتیبانی مرتبط مانند اویونیک و سوخت را در خود جای می دهد. موتور همانند سایر پهپاد های نظامی سایز متوسط تا بزرگ در عقب نصب شده است. در طرح پیشنهادی Stingray برخلاف طراحی شبه بال-بدنه ترکیبی Avenger، بال های اصلی در بالای 2 طرف بدنه قرار دارند و انتهای هر بال به یک بالچه ختم می شود تا پایداری و بهره وری سوخت افزایش یابد. در بخش چانه بدنه یک برجستگی مربوط به حسگر ها دیده می شود که به پهپاد اجازه می دهد تا نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) پایه (بخشی از الزامات USN) را ایفا کند. برای رعایت بخش الزام حمل سوخت USN، در زیر هر بال یک مخزن سوخت قرار دارد. این هواپیما ویژگی های پنهان کار دارد، یک قلاب گیرنده برای فرود روی ناو هواپیمابر روی آن تعبیه شده و بال های جمع شونده به آن اجازه حمل روی ناو هواپیمابر را می دهد. این ویژگی ها جدا از الزامات معمول هواپیما های نیروی دریایی مثل محافظت در برابر اسپری نمک خورنده و بخش زیرین تقویت شده عملیات های سنگین روی ناو هستند. MQ-25A کاملا خودکار است و سامانه آن فعالانه دستورها و مسیرها را از مدیر پرواز روی عرشه دریافت می کند. جنرال اتمیکس در حال آزمایش موتور توربوفن Pratt & Whitney Canada PW815 برای Stingray است که حدود 71 کیلونیوتن رانش تولید می کند. شرکت انتظار دارد تمام الزامات فنی نیروی دریایی مثل برد عملیاتی را پاس کند که هواپیما را ملزم می کند تا در فاصله نسبتا دور از کشتی حامل خود و در اقیانوس نا آرام عملیات کند. موتور PW815 تائیدیه نظامی ندارد که ممکن است خلاف طرح پیشنهادی GA-ASI باشد. انتظار می رود Stingray به طور معمول از سوپر حامل های Nimitz و کلاس Ford ناوگان نیروی دریایی عملیات کند. هر طرح باید حدود 6300 کیلوگرم سوخت را با پاد های سوخت گیری لنگری استاندارد به هواپیما های رزمی سرنشین دار تحویل دهد که اپراتور زمینی نیر بخشی از عملیات سوختگیری خواهد بود (با استفاده از لینک های ویدئویی و ارتباطی بی وقفه). نیروی دریایی امید دارد که ناوگان F/A-18 سوپر هورنت خود را که برای حمل سوخت تغییر یافته اند آزاد کند تا این پلتفرم ها بتوانند به فرم رزمی سابق خود برگردند. MQ-25 سوخت رسان اصلی به لاکهید F-35 لایتنینگ 2 خواهد بود. در آگوست سال 2018، MQ-25 Stingray بوئینگ به عنوان برنده پروژه پهپاد سوخترسان نیروی دریایی ایالات متحده معرفی شد. فرداد اولیه به ارزش 805 میلیون دلار برای 4 پهپاد آزمایشی تا آگوست سال 2024 است. USN انتظار دارد که اولین نسخه قابل پرواز در سال 2020 آماده شود. با اضافه شدن سفارش 3 فروند آزمایشی دیگر در سال 2020، تعداد کل سفارش ها به 7 فروند رسید. احتمال دارد این برنامه از 13 میلیون دلار فراتر رود و از 72 فروند هواپیما تشکیل شود. در سال 2019، اولین نسخه آزمایشی MQ-25 به فرودگاه MidAmerica St. Louis که نزدیگ پایگاه Scott نیروی هوایی قرار دارد، منتقل شد. با ادامه یافتن آزمایش های تاکسی، اداره فدرال هوانوردی به این هواپیما تائیدیه داد و مجوز آزمایش های پروازی آن را صادر کرد. MQ-25 اولین پرواز خود را در نوزدهم سپتامبر سال 2019 انجام داد. در دسامبر سال 2020، شرکت بوئینگ ویدئویی از اولین پرواز MQ-25 با مخزن های سوختگیری خارجی Cobham را منتشر کرد. در ژوئن سال 2021، اولین آزمایش سوختگیری انجام شد که در آن MQ-25 به یک F/A-18 سوپر هورنت سوخترسانی کرد. این ماموریت حدود 4.5 ساعت به طول انجامید که در آن 2 هواپیما چندین بار اتصال خشک و تر را به مدت بیش از 10 دقیقه انجام دادند و در مجموع 147 کیلوگرم سوخت منتقل شد. نیروی دریایی ایالات متحده برنامه دارد تا اسکادران بدون سرنشین ناو پرتاب چند منظوره 10 (VUQ-10) را تا اکتبر سال 2021 با 4 نمونه مهندسی و ساخت MQ-25A تشکیل دهد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2017 - وضعیت: در حال توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: General Atomics Aeronautical Systems (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده، کانادا (سفارش داده شده)، هند (سفارش داده شده) - نقش: نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمانان)، سوخت گیری هوایی (تانکر، پلتفرم اختصاصی یا تغییر یافته برای انتقال سوخت به هواپیما های هم پیمان)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 16 متر - طول بال ها: 23 متر - ارتفاع: 1.8 متر – قوای محرکه: 1 موتور توربوفن Rolls-Royce AE 3007N با رانش بیش از 44 کیلونیوتن - برد: 930 کیلومتر با حمل 6800 کیلوگرم سوخت - تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی سامل 2 مخزن سوخت لنگری زیر بال ها و سامانه های ISR پایه - نسخه ها: "MQ-25 "Stingray (سری پایه)، MQ-25A (مدل تولیدی) منبع

بخش هشتم بررسی آسیب پذیری ساختارهای اجتماعی و سیاسی سوریه مسائل اداری ، نابرابری های اقتصادی و اجتماعی و جغرافیای فیزیکی مسائل سازمانی و اداری میراث مختصر مرزهای اجرایی از یک دوره اشغال فرانسه ، پیش زمینه ژئوپلیتیکی را برای آمریکا فراهم کرد تا تقسیم رسمی یا فدرال سوریه را دوباره زنده کند. حتی با وجود اینکه حافظه تاریخی آن زمان عمدتا در ذهن سوری‌ های معاصر گم شده‌ است (به جز پرچم دوران قیمومیت فرانسه که مورد استفاده تروریسم ضد دولتی است) ، این بدان معنا نیست که هیچ امکانی برای اجرای آن در آینده و توجیه تاریخی پس از آن زمان دیگر وجود ندارد. مداخله ضد تروریستی ایران و روسیه در سوریه امکان تکه ‌تکه شدن رسمی این کشور را خنثی کرد ، اما مسابقه مداوم برای در اختیار گرفتن مناطق مهم اشغال شده توسط تروریست ها ، به این معنا است که نیرویی که این مناطق را تسخیر می‌کند ، بهترین کارت‌ ها را در تعیین ترکیب داخلی پس از جنگ در این کشور نگه می‌ دارد و امکان ایجاد یک راه‌ حل فدرالیزه شده در سوریه را ایجاد می‌ کند که می تواند مناطقی کاملاً مستقل از حمایت طرفداران آمریکایی ها ایجاد کند . نابرابری های اقتصادی و اجتماعی سوریه قبل از جنگ علی ‌رغم پایبندی به قاعده جهانی که مناطق شهری بیشتر از مناطق روستایی توسعه می یابند ، توزیع نسبتا متعادلی از شاخص‌های اجتماعی - اقتصادی داشت . با این که مناطق روستایی ، اکثر مناطق جغرافیایی این کشور را تشکیل می داد اما تنها بخشی از جمعیت در آن ‌ها ساکن بودند و بسیاری از مردم سوریه در امتداد کریدور شمالی – جنوبی حلب ، حما ، حمص و دمشق زندگی می کردند و البته یک جمعیت مهم استراتژیک نیز در منطقه ساحلی لاذقیه استقرار داشتند . تا سال ۲۰۱۱، سوریه سال‌ ها رشد ثابت اقتصادی را تجربه کرده بود و هیچ دلیلی وجود نداشت که باور کنیم که این موضوع می تواند برای جنگ هیبریدی علیه این کشور استفاده شود . بنابراین ، اگرچه مطمئنا نا برابری‌ های اجتماعی - اقتصادی قبل از جنگ وجود داشت ، اما آن‌ ها به درستی توسط دولت مدیریت می ‌شدند (به خاطر ماهیت نیمه سوسیالیستی دولت) و این موضوع عاملی نبود که ایالات‌ متحده بتواند از آن بهره‌ برداری نماید . مسائل مرتبط با جغرافیای فیزیکی این مسائل مواردی بودند که بیشترین سوء استفاده از آنها برای جنگ هیبریدی علیه سوریه صورت پذیرفت. مولفه انقلاب رنگی در در کریدور های پر جمعیت غربی واقع در مناطق شمال غربی این کشور که در مورد قبل از آنها نام برده شد متمرکز بود ، در حالیکه جنگ نامنظم و چریکی نیابتی در مناطق روستایی خارج از این منطقه رشد می کرد . مقامات سوریه در ابتدا به طور واضح در برقراری تعادل بین نیازهای امنیتی شهری و روستایی دچار مشکل شده بودند (م – در برخورد با انقلاب رنگی و جنگ های چریکی تاکتیک ها اشتباه و بعضا یکسانی اتخاذ می نمودند) و پشتیبانی بی پروایی که ایالات متحده و متحدان آن در خلیج فارس از طریق ترکیه به تروریست ها وارد می کردند ، موقتاً توانست توازن نظامی را را بر هم زده و شرایط را در چند سال ابتدایی درگیری ها به بن بست برساند . در همین زمان که این اتفاق در حال به وقوع پیوستن بود و ارتش عرب سوریه هم بر روی مسائل امنیتی در امتداد کریدور جمعیتی چالش برانگیز ذکر شده متمرکز شده بود، داعش توانست پیشرفت‌های سریع نظامی در دشت‌ ها و بیابان های شرق داشته و به سرعت خلافت خود را پایه گذاری کند و شرایط را پیچیده تر نماید . ادامه دارد ...

بخش هفتم بررسی آسیب پذیری ساختارهای اجتماعی و سیاسی سوریه مسائل قومیتی ، مذهبی و تاریخی مسائل قومیتی حداقل ۹۰ درصد از جمعیت سوریه عرب هستند و 10 درصد باقیمانده هم اکثریت کرد می باشند. از دیدگاه جنگ هیبریدی ، فرض بر این است که این وضعیت می تواند برای بی‌ ثبات کردن یک کشور به کار گرفته شود اما چندین عامل مانع رسیدن به پتانسیل مورد انتظار آمریکا از این منظرمی شدند. اول اینکه، مردم سوریه به خاطر میراث تمدنی شان و مخالفت با اسرائیل بسیار میهن ‌پرست هستند. در نتیجه ، گرچه آشکارا تعدد افکار سیاسی فردی در بین جامعه عمدتاً تک قومیتی وجود دارد ، اما هرگز هیچ امکان واقعی وجود نداشت که آنها متمایل به ابراز خشونت علیه دولت شوند ، از این رو ، نیاز به وارد کردن تعداد زیادی تروریست و مزدوران بین المللی به میدان جنگ برای برآورده کردن این نیاز جنگ هیبریدی وجود داشت . در مورد کردها ، آن‌ها بر خلاف همتایان ترکیه ‌ای و عراقی خود هرگز سابقه شورش بر ضد دولت را نداشته اند و این موضوع نشان می‌ دهد که وضعیت امور آنها در سوریه قابل مدیریت و کنترل بوده و هیچ شرایطی به آن شدتی که در رسانه‌های غربی بروز می داده اند وجود نداشته است . حتی اگر آن ‌ها می‌توانستند به یک گروه ضد دولتی تبدیل شوند ، نقش نسبتا کم شان در امور ملی و فاصله جغرافیایی مبهم آنها از مراکز قدرت مربوطه مانع تبدیل شدنشان به یک دارایی مهم جنگ هیبریدی می ‌شد ، اگرچه کرد‌ ها می توانستند یک مکمل استراتژیک موثر برای تروریست های عرب نزدیک ‌تر به مراکز عمده جمعیتی باشند . با این وجود در ابتدا کرد ها به دمشق وفادار مانده و با دولت درگیر نشدند (م – اگر چه آمریکایی ها بعد از مدتی سعی کردند با حضور خود و مدیریت کرد ها از آنها استفاده نمایند). در مجموع ، مؤلفه های قومیتی برنامه جنگ هیبریدی ایالات متحده علیه سوریه نتوانستند از پتانسیل های پیش بینی شده خود استفاده کنند ، که این موضوع نشان می دهد که ارزیابی های اطلاعاتی قبل از جنگ به طرز فاجعه باری در دست کم گرفتن ارزیابی میهن پرستی سوری ها تحریف شده اند . مسائل مذهبی اکثریت جمعیت سوریه از اهل ‌سنت هستند ، اما یک اقلیت علوی نیز وجود دارد که به صورت سنتی مقام ‌های مختلف رهبری در دولت و ارتش را دارا هستند . پیش از این ماجراها این موضوع مسئله مهمی نبود اما پیش شرط های اجتماعی مدیریت ‌شده بیرونی (در این مورد توسط کشورهای حوزه خلیج ‌فارس) بخش‌ هایی از مردم را به تفکر فرقه ‌ای دچار کرده و شروع به پایه ‌ریزی بنیان های روانشناختی برای ایجاد تنش تکفیری پس از آغاز مرحله انقلاب رنگی در اوایل سال ۲۰۱۱ کرد . پس از آن ، حتی اگر فرقه گرایی پیش از این هرگز عامل مهمی در جامعه سوریه نبوده ، و هنوز تا امروز یک نیروی اصلی محسوب نمی گردد (علیرغم تحریکات تروریستی با انگیزه های مذهبی) اما از آن بهره های دیگری از قبیل ایجاد یک فریاد بلند برای پر کردن صفوف جهادی های خارجی و پوششی قابل قبول برای ایالات متحده و متحدانش برای ادعای نماینده مردم نبودن رئیس جمهور اسد و در نتیجه سرنگونی او استفاده می شود . مسائل تاریخی تاریخ سوریه هزاران سال قدمت دارد و یکی از غنی ‌ترین تمدن‌ های دنیا است. در نتیجه این امر ، در شهروندان این کشور یک حس وطن ‌پرستی (همبستگی تمدنی) ایجاد می شود که بعدها خود را به عنوان یکی از قوی ‌ترین عناصر دفاعی در برابر جنگ هیبریدی نشان داد . واضح است که این موضوع توسط استراتژیست‌ های آمریکایی در تحقیقات مقدماتی خود در مورد سوریه کشف شده ‌است ، اما آن‌ها احتمالا اهمیت این موضوع را دست ‌کم گرفتند و فکر می کردند که می‌توانند با موفقیت کشور سوریه را بی ثباتی های پیش از کودتای حافظ اسد برگردانند (م – تا پیش از حضور حافظ اسد در قدرت ، سوریه در طول 20 سال 18 فرد مختلف را در راس حکومت دیده بود ) . اما اکثریت قریب به اتفاق سوری ‌ها به طور صادقانه از نقش خانواده اسد در ثبات و موفقیت کشور خود تقدیر کرده‌اند وهرگز نمی‌ خواستند کاری انجام دهند که باعث شود کشوربه سال‌های تاریک گذشته برگردد. ادامه دارد ...

قوانین جنگ های هیبریدی بخش سوم زمینه سازی برای جنگ هیبریدی جنگ‌های هیبریدی همیشه بعد از دوره ای از پیش شرط های اجتماعی و ساختاری به وقوع می پیوندند . اولین پیش شرط با جنبه‌ های اطلاعاتی و قدرت نرم ایجاد می شود که جمعیت کلیدی ، برای زمان بی ثبات سازی را به حداکثر می رساند و آن‌ها را در مسیری قرار می دهد تا به این باور برسند که نوعی از عمل به منظور تغییر وضعیت فعلی امور مورد نیاز است. نوع دوم مربوط به ترفند های گوناگون ایالات ‌متحده است تا دولت هدف به صورت غیر عمد و نا آگاهانه ، اختلافات سیاسی و اجتماعی که از پیش شناسایی شده اند را تشدید کند ، با این هدف که شکاف هایی از انزجار های هویتی ایجاد شود تا به وسیله آن جامعه را مستعد پذیرش پیش شرط ها کرده و متعاقب آن سازماندهی های سیاسی توسط NGO ها شکل بگیرد (که در اکثر موارد این سازماندهی ها به بنیاد سوروس و / یا موقوفه ملی برای دمکراسی National Endowment for Democracy مرتبط هستند ) . برای توسعه تاکتیک ‌های پیش شرطی ساختاری ، رایج ‌ترین روش شناخته ‌شده و مرسوم در سطح جهانی ، تحریم می باشد که هدف ضمنی آن (اگر چه همیشه موفق نبوده) ایجاد زندگی دشوارتر برای شهروندان متوسط جامعه هدف است تا آنها بیشتر به ایده تغییر رژیم متمایل شوند و بدین گونه به آسانی به سمت اقدام بر روی تکانه ها و تحریکات خارجی هدایت گردند . مورد کمتر شناخته شده و بیشتر غیر مستقیم در این موضوع ، که تقریبا در همه جا پیاده سازی می شود و از روش های رسیدن به این هدف است ، این می باشد که ایالات متحده بر روی وظایف بودجه بندی معلوم کشورهای مورد نظر ، یعنی مقدار درآمدی که دریافت می کنند و اینکه آن را دقیقا در چه راهی صرف می نمایند ، تاثیر بگذارد (م . کاهش درآمد کشور هدف و اینکه آن درآمد در مصارف خاصی صرف شود مثلا برای غذا یا کالاهای مصرفی) . رکود جهانی در انرژی و قیمت کلی مواد اولیه به کشورهای صادر کننده به شدت ضربه می زند ، که بسیاری از آن‌ها به طور غیر مستقیم وابسته به فروش چنین منابعی هستند تا بتوانند به اهداف مالی خود برسند و کاهش درآمد تقریبا همیشه منجر به کاهش احتمالی هزینه‌ کرد های اجتماعی می‌شود. همزمان با این موارد ، برخی دولت ها با تهدیدات امنیتی تولید شده توسط آمریکا مواجه هستند که مجبورند به آن تهدیدات به فوریت پاسخ دهند ، که در نتیجه آن‌ها مجبور می شوند تا به طور غیر منتظره‌ای پول بیشتری به برنامه‌ های دفاعی خود که ممکن بود در برنامه‌های اجتماعی سرمایه‌ گذاری شوند ، اختصاص دهند . تمام اینها در جای خود باعث می شوند تا از هزینه‌ کرد های اجتماعی دولت هدف کاسته شود و در میان مدت شرایط برای وقوع یک انقلاب رنگی به عنوان اولین مرحله در جنگ هیبریدی افزایش پیدا کند . در این حالت یک دولت همزمان کاهش درآمد ها و نیاز به بودجه های دفاعی بیشتر را تجربه می کند که این موضوع می تواند اثر افزونی بر قطع شدن خدمات اجتماعی گذاشته و مبتنی بر شدت برآیند بحران داخلی و موفقیت NGO های تحت تأثیر آمریكا در سازماندهی سیاسی بلوك های هویتی که در برابر دولت قرار گرفته اند ، چارچوب زمانی وقوع انقلاب رنگی را از میان مدت به کوتاه مدت سوق دهد . ادامه دارد ...

یک نکته ای که فراموش کردم در پست قبل بیان کنم این است که عامل ایجاد کننده فضای آشوب برای محدود کردن هدف ، ترس از جنگ (سایه جنگ) را ایجاد می کند تا مغز متفکر هدف در انجام اقدامات و در نتیجه شناسایی ابعاد محیط آشوبناک محتاط تر شده ، گزینه هایش کمتر گردد و یا زمان را از دست بدهد تا سیستم از هم فرو بپاشد .

سلام بحث بسیار فراتر از این حرف ها می باشد . آن سعی خواهند کرد که هرگونه شده ابزار های قدرت را از ایران سلب کنند تا بتوانند برنامه اصلی خود را پیاده نمایند که بحث غنی سازی یکی از همین ابزار های قدرت بود . قبلا مقاله ای در انجمن قرار دادم از اندیشکده بروکینز و جمله ای درون آن بود به شرح زیر : می بینید که صحبت از شکل دادن به آینده خاورمیانه هستش و ابزار های ایران که باید گرفته شود شامل جمعیت جوان و تحصیل کرده ، منابع اقتصادی متنوع و حس تاریخی ما به قدرتمند بودن و برتر بودن هستش . تنها راه سلب این موارد نا امن کردن ایران ، کم کردن تراکم جمعیتی آن و در آخر نیست کردن ایران است . همین نام ایران همواره آنها را اذیت خواهد کرد . یک نکته مهم اینکه برخلاف تصور و تبلیغات اهمیت خلیج فارس و تنگه هرمز در حال افزایش می باشد و همچنین دریای مکران و دریای کاسپین هم اهمیتشان هر روز بیشتر می گردد . در کنار اینها وزن منطقه غرب آسیا به دلایل مختلف که یکی از آنها متصل کردن آسیا ، اروپا و آفریقا به یکدیگر است در حال افزایش است . در ضمن از اهمیت نفت این منطقه نه تنها در آینده کم نخواهد شد بلکه بر ارزش آن همواره افزوده می گردد و هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد (لااقل در سه دهه آینده ) . به نظر طرحی که برای منطقه ما در نظر گرفته شده شباهت زیادی به طرح برنارد لوئیس یهودی خواهد داشت یعنی نفر سمت چپ تصویر زیر : البته افرادی نقشه زیر را به اشتباه طرح لوئیس می دانند که پندار غلطی می باشد : نقشه بالا توسط رالف پیتر در سال 2006 (Blood Borders) و در هیاهوی طرح خاورمیانه جدید ارائه شده بود که به دنیا نیامده سقط شد . اما لوئیس بعدا طرح زیر را ارائه کرد : البته تلاش هایی برای آغاز اجرای این طرح ها در منطقه کردستان عراق صورت پذیرفت که فعلا خنثی شدند (منظور این است که شواهدی دال بر درستی چنین طرح های وجود دارند) و البته کارهایی در مناطق دیگر در حال انجام است . در مورد فشار رسانه ای به نظرم در آینده با استفاده از ظرفیتی به مراتب بیشتر از زمان حال و حتی با استفاده از تعدادی چهره های ابله غربی (بخوانید سلبریتی های غربی) بر غوغای رسانه ای بر علیه ما افزوده خواهد شد . اما نکته مهم این است که تا وقتی این اوباش غربی در منطقه ما حضور دارند این منطقه و مردم آن روی آسایش را نخواهند دید همانگونه که در چند قرن اخیر ندیده اند . هر طور که شده آنها را باید از منطقه خودمان به همان جایی که از آن آمده اند بیرون کنیم و این مسئله ربطی به نوع حکومت های کشورهای منطقه ندارد . ما باید آنقدر قوی شویم تا غرب آسیا که خانه ما است را در دست خود بگیریم . یک نکته دیگر هم اینکه وقتی صحبت از جنگ هیبریدی می شود یعنی احتمال وارد شدن به فاز جنگ نظامی گسترده بسیار کم است و یا اصلا وجود ندارد . در واقع سعی می شود تا نزاع در منطقه خاکستری به سمت برخورد تمام عیار نظامی نرود . چند پست زیر مکمل های خوبی برای مطلب بالا هستند : موفق باشید پی نوشت - مطلب اصلی این موضوع به نظرم بالای 30 بخش بشود پس دوستان تحمل نمایند . در ضمن تمایل ندارم درباره مطالب ارائه شده در این پست با دوستان دیگر بحثی داشته باشم پس پیشاپیش از این دوستان طلب عفو می نمایم .

در حال حاضر داریم با یک مثال جنگ هیبریدی یا بهتر بگم فشار هیبریدی روبرو میشیم فشارهای رسانه ای تهدید مقامات فشار اقتصادی توقیف کشتی ها و نفت کش ها تنها و تنها برای فشار و استیصال ایران و عدم غنی سازی و عقب نشینی