بسم ا... توپ گاتلینگ / چرخان کالیبر 12.7 م.م ساخت ایران ارائه شده در نمایشگاه MILEX-2025 برد موثر براساس مندرجات راهنمای مکتوب حدود 1500 متر و نرخ آتش 2500 تیر در دقیقه پی نوشت : ظاهرا حتی زحمت بازطراحی سه پایه هم کشیده نشده و همان سه پایه تیربار 12.7 م.م دشکا مورد استفاده قرار گرفته است ... فقدان چنین سامانه هایی برای مقابله با ریزپهپادهای مهاجم جهود به وضوح دیده شد ..

بسم ا... نکته خوبی بود .. اول یک آمار جالب ارائه بشود .. 1- در حدود 215 سورتی علیه نیروگاه های تولید برق 2- در حدود 247 سورتی علیه پایگاه های نیروی دریایی 3- در حدود 429 سورتی علیه مراکز فرماندهی 4- درحدود 436 سورتی علیه سامانه های سام 5- در حدود 518 سورتی علیه مراکز نفتی 6- در حدود 601 سورتی علیه مراکز فرماندهی و کنترل 7- در حدود 701 سورتی علیه پل ها و خطوط ریلی 8- در حدود 902 سورتی علیه مراکز تولید سلاح های کشتار جمعی 9- درحدود 2756 سورتی علیه مراکز پشتیبانی نظامی 10- درحدود 2767 سورتی علیه سامانه های اسکاد 11- درحدود 3047 سورتی علیه فرودگاه های نظامی 12- در حدود 5646 سورتی علیه لشکرهای گارد جمهوری 17 ژانویه (شروع جنگ) نبرد خفجی 29 ژانویه ( فقط 12 روز بعد از شروع جنگ ) ... بیشترین حملات هم علیه واحدهای گارد بود . حالا اینکه چرا تونستند دست به این حمله بزنند ظاهرا صربستان دو تا منبع کمک داشت یکی تجربه ارتش عراق در سال 1991 و دومی کمکهای پنهانی روسها .. خود عراقی ها هم دو تا منبع داشتند ، یکی تجربه رویارویی با نیروی هوایی ایران که به شیوه آمریکایی ها آموزش دیده بود و تاکتیکهای الگو برداری شده از نیروی هوایی ایالات متحده و دوم شش ماه مطالعه ارتش عراق قبل از حمله به کویت در خصوص شیوه های مقابله به مثل احتمالی نیروی هوایی ایالات متحده ( ظاهرا عراقی ها شیوه حمله ارتش آمریکا به پاناما را بررسی کرده بودند ) در طول جنگ با ایران ، ارتش عراق بخصوص واحدهای گارد تجربه خوبی در خصوص اجرای عملیات زیر آتش شدید دشمن بدست آورده بودند و همین تجربه را در الخفجی استفاده کردند ولی مشکل سرفرماندهی ارتش عراق این بود که توان آتش نیروی هوایی ایران در جنگ را معادل نیروی هوایی ائتلاف گذاشته بود ( البته به نقل از وفیق السامرایی گفته شده که مدیران اطلاعات نظامی به صدام هشدار داده بودند ولی این آدم گوش نکرده بود )

گزینه دوم این هست مزایا بی صدا و بدون ایجاد رعب وحشت بدون نیاز به مهمات تاثیر گذاری معایب تکنولوژیک بودن و دور از دسترسی بودن

گزینه اول من این هست مزایا سبک بودن کم صدا بودن در دسترس بودن تاثیر گذار بودن (در صورت استفاده از کالیبر بالاتر) معایب در صورت استفاده در شهر ها، گلوله ها در مراکز جمعیتی سقوط می کنند

یکی از انتقادات به سامانه های آتش پدافند ،تعداد کم موشک های آماده به شلیک بوده تا بیشتر در موج حمله دوام بیاره مخصوصا برد کوتاه .به طور مثال میشه به خصوصیات لانچر گنبد آهنی یا سامانه MML یا در برد متوسط میشه به s350 اشاره کرد. وجود توپخانه پدافندی در لایه آخر اهمیت زیادی داره هم نقش دفاع از موقعیت داره هم دفاع از سامانه های پدافندی . بهترین توپخانه میشه به اسکای رنجر یا توپ بوفورس اشاره کرد . در کل توپهایی که پرتابه های انفجار قابل تنظیم دارند مناسب هستند البته پنستر جدید هم بهتر شده .در کشور ما توپ دریایی ۷۶ م م هم گلوله با فیوز محاورتی داره. یه نکته : با توجه به اهمیت رادار های سامانه ها پدافندی و آسیب پذیری زیاد از جانب ریز پرندها، من پیشنهاد میدم خود این دستگاه ها با اولویت رادار و فرماندهی مجهز به دفاع فعال نرم ( پارازیت و دود ) و سخت شوند تا از گزند ریز پرندها در امان باشند . ذکر مثال های بالا فقط برای درک خصوصیات مفید بوده

با توجه به شرایطی که داریم فقط پدافند چه از نوع عامل و چه غیرعاملش چاره کار نیست. باید دوباره بازدارندگی ایجاد بشه هم متعارف و هم غیر متعارف...فعلا در این فاز بازدارندگی متعارف در بعد هوایی و دریایی و موشکی چه کمی چه کیفی و بسته به شرایط انشالله بازدارندگی هسته ایی

پایگاه زیرزمینی پهپادی نیروی دریایی سپاه

به نظرم این رادارها رو میشه با توری درست شده از نخ روده در برابر ریزپرنده ها حفاظت کرد.. مثل روسها که روی جاده ها توری کشیدن

بستن تنگه رو حوثی ها هم میتونند در باب المندب انجام بدن ایران که خیلی براش راحتتره. اما مثل همین حالا که حوثی ها ورودی و خروجی رو کنترل میکنند ایران هم میتونه ورودی و خروجی کشتی ها و بارها به کشورهای نامطلوب رو مانع بشه. ایران براش مانعی وجود نداره که از چابهار، جاسک و یا حتی هرمز تجارت داشته باشه، برای دیگران ممنوع میشه.

بحث خوبیه.... اگر یه ستاد ارتش واقعا ستاد باشه اولین اولویت ش درس گرفتن از تجربیات گذشته است... حالاچه تجربه ی خودی و چه دیگران... البته ما هم در این 30 سالی که از جنگ گذشته درسهای زیادی گرفتیم و داریم هنوز درس پس میدیم که نمونه هاش رو میشه توی جنگهای 22 روزه و 33 روزه و عملیات های مختلف ضد داعش در عراق و سوریه دید..... خلاصه منتظریم ببنیم آخر و عاقبت این ادعاها به کجا ها خواهد رسید.... من هنوزم شک دارم که تنها با تکیه بر نیروی هوایی بشه علیه نیروهایی مثل داعش وارد عمل شد و کاملا بدون تکیه بر نیروی زمینی به پیروزی رسید.... اگر شدنی باشه خوب چرا آمریکا و غرب باید افغانستان رو ترک بکنند.... همین الان تقریبا 50 درصد خاک این کشور دست طالبان هست و می دونیم که برتری مطلق هوایی تا امروز با غربیا بوده

بسم ا... این مقایسه ها چندان عجیب هم نیست ، بنده در تاپیک کوثر در آبان 97 این را به صراحت عرض کردم ، اعتماد به نفسی که در نتیجه برنامه ریزی درست در ساختار و سازمان صنعت دفاعی یک کشور بوجود می آید ، وقتی با تبلیغات و بازاریابی درستی همراه بشود ، بطور قطع چنین جراتی را ایجاد می کند که چینی ها محصول خودشون را با رافال فرانسوی یا حتی اف-16 وی آمریکایی مقایسه کنند . به رقم ادعایی تولید جی-10سی دقت کنید . 200 فروند جنگنده در این مدل تولید شده که حدس نزدیک به یقین 70 درصد انها باید عملیاتی باشند . به نظر شما این تعداد برای شرکت سازنده اعتماد به نفس واقعی ( و نه کاذب) برای ورود به بازار تسلیحاتی ایجاد نمی کند ؟؟ تا جایی که ان را با محصولات فرانسوی (غربی) مقایسه کنند تا بطور مثال کشور کاربر اف-16 ، این هواگرد را برای تجربه اندوزی نیروهای خودش ، بخدمت بگیرد ؟؟ حتی اگر چنین مقایسه ای از اساس اشتباه باشد ولی ستاد نیروی هوایی ارتش پاکستان ، این دغدغه را دارد که اگر آسمان منطقه نبرد را از دست بدهد ، حتی اگر قدرت هسته ای و موشکی منطقه هم باشد ، باز هم در یک درگیری متعارف ، با یک شکاف رزمی روبرو میشود . حالا به این دوتا نقشه دقت کنید.... ببینید پاکستان چقدر نسبت به هندی ها آسیب پذیر هستند ؟؟؟ در یک جنگ احتمالی متعارف و حتی نامتعارف ،اگر پاکستانی ها آسمان را از دست بدند ، با توجه به عمق بسیار کم استراتژیک خودشون ، فکر می کنید نتیجه یک درگیری حتی محدود به نفع کدوم طرف باشد ؟؟ بطور طبیعی ، اولین انتخاب ارتش پاکستان برای حفظ ساختار رزمی خودش ، حفظ آسمان خودی از تعرض دشمن هست تا با حفظ امنیت آن ، قابلیت شلیک امن بالستیکهای متعارف و نامتعارف خودش را داشته باشد حالا این را بگذارید کنار همکاری مشترک وسیع چین و پاکستان در دو دهه اخیر در حوزه قدرت هوایی

گنجشک به جای قناری !!!!!! چگونه نیروی هوایی چین از جتهای جی-10سی برای شبیه سازی قابلیتهای رزمی جنگنده های رافال به منظور آموزش خدمه پاکستانی استفاده نمود ؟ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی پاکستان در سالهای اخیر ، با کمبود قابل توجهی در خصوص فناوریهای هوایی در برابر رشد بی سابقه قدرت هوایی همسایه خود ، هند روبرو شده بود . شکاف حاصله از خرید جنگنده های سنگین SU-30MKI و همچنین تعداد مشخصی از جتهای فرانسوی رافال موجب گردید تا علیرغم وجود تسلیحات هسته ای و سامانه های دوربرد حمل این جنگ افزارها ( بالستیک) ، باعث شد تا ستاد ارتش این کشور در این زمینه احساس نگرانی نماید . در واقع ، سوخو-30 که با اختلاف ، توانمند ترین جنگنده رزمی در جنوب آسیا بشمارمی آید با قرار گرفتن در کنار جتهای رافال مسلح به موشکهای هوابه هوای میتئور ،ترکیب قابل تاملی را پدید آورده بود . اگرچه پیش بینی ها نشان می دهد که نیروی هوایی پاکستان با تحویل گرفتن جتهای نسل ++4 چینی JF-17 بلاک 3 که نخستین پرواز خود را در دسامبر 2019 انجام داد ، این شکاف قابل تامل را تا حدودی پوشش دهد ، اما فرآیند آماده سازی خدمه نیروی هوایی پاکستان برای ورود به جنگ با ترکیب مرگبار سوخو-30/ رافال که تا این زمان ، تنها تجربه بکارگیری جتهای تک موتوره سبک نسل سوم نظیر اف-16 و JF-17 (بعنوان یک جت نسل4) را داشت ، به طرز خطرناکی ، در مقایسه با نیروی هوایی هند بتدریج پسرفت مینمود ، به همین دلیل ، نیروی هوایی پاکستان از شریک قدیمی خود ، نیروی هوایی چین درخواست نمود تا با اعزام جنگنده های سنگین تر به اسلام آباد ، این شکاف را تا حد قابل ملاحضه ای کاهش دهد و با شبیه سازی قابلیتهای رزمی سوخو-30 و رافال سد دفاعی قابل اطمینانی را در برابر هندی ها ایجاد نماید . بدین ترتیب ، گزینه های مختلفی برای نیل به این هدف مورد بررسی قرار گرفت . در ابتدا ، جنگنده برتری هوایی جی-11بی که بلحاظ کمیت حمل سلاح قابل مقایسه با جتهای روسی SU-30MKI بود در نظر گرفته شد . در واقع ، آخرین نمونه های این جنگنده (جی-11بی ) یک سرو گردن از نمونه های تحویلی به هند ، در حوزه هایی نظیر جنگ الکترونیک ، رادار هوابردAEAS که سوخوهای هندی فاقد آن هستند ، بالاتر بشمارمی آید . بدین ترتیب ، نخستین دسته از این جنگنده ها از سال 2017 در خاک پاکستان مستقر شدند تا خدمه پاکستانی ، تجربه مناسبی را بدست آورند . اما در ماه های اخیر ، بویژه برگزاری رزمایش شاهین-9 (دسامبر 2020) رویکرد جدیدی مشاهده شده که در آن ، نیروی هوایی چین جنگنده های نسل ++4 جی-10سی خود را در پایگاه های پاکستان مستقر نمود تا باشبیه سازی رافال های هندی ، حریف مناسبی را برای پاکستانی ها فراهم آورده باشند . در حال حاضر بیشتر از 200 فروند از جتهای جی-10سی بصورت عملیاتی وارد خدمت شده اند و بنا براعتقاد برخی ناظران ، قابل ترین جنگنده تک موتوره نسل خود بشمار می آیند . در این زمینه ، برخی رسانه های چینی مدعی اند که جی-10سی دربسیاری از کاراکترهای رزمی و فنی نظیر مزیت های آیرودینامیکی و سامانه های تسلیحاتی با رافال مقایسه می شود و این بدان معناست که جی-10سی میتواند جنگنده بسیار مناسبی برای شبیه سازی رافال فرانسوی باشد. https://www.aparat.com/v/x1zlb درواقع ، جی -10 سی با بهره گیری از یک پیشرانه ws-10c به قدرت 154-150 کیلونیوتون ، دربرابر پیشرانه های دوقلوی ام-88 رافال ، یک سطح قدرت متفاوتی را به نمایش می گذارد . با این حال تصور می شود سطح فناوری طراحی موتور در فرانسه ، هنوز به طرح های چینی و آمریکایی نرسیده ، به همین دلیل ، جنگنده چینی ، علیرغم استفاده از یک موتور ، کارامدی بیشتری را به نمایش می گذارد ، در حالی که با توجه به مجهز نمودن پیشرانه چینی به خروجی های سه بُعدی بُردار رانش ، مزیت دیگری برای طرح شرقی پدید می آید . علاوه بر این ، رافال فرانسوی از نسبت رانش به وزن بالاتری برخوردار بوده وبدلیل عدم استفاده از خروج های سه بُعدی قدرت مانور کمتری را به نمایش می گذارد . در ان سوی صحنه ، جی-10 سرعت عبوری ، صعود و ارتفاع عملیاتی بالاتری را در اختیار دارد و این بطور مستقیم به معنای شبیه سازی بهتر عملکرد رافال فرانسوی برای نیروی هوایی پاکستان است . علت انتخاب جنگنده چینی برای شبیه سازی شیوه رزم یک جت غربی عمدتا ناشی از این واقعیت هست که فرماندهان نیروی هوایی پاکستان به این نتیجه رسیده بودند که فناوری چینی نیازمندی ارتش این کشور برای افزایش کیفیت اموزش خدمه را براورده می کند . بدین معنی که جی -10 سی با مسلح شدن به موشکهای هوا به هوا برد بلند و رادار پیشرفته AESA ضمن فراهم کردن آگاهی موقعیتی مطلوب برای خلبان ، صحنه نبرد را برای نیروی مدافع ، همانند شرایط واقعی جنگ ، شبیه سازی می نماید ، تا جایی که حتی برخی ناظران براین باورند که موشکهای برد بلند PL-10 قابلیتهای فراتری از ماژیک-2 را به نمایش می گذارد . مضاف براین ، جی-10سی با توانایی حمل موشکهای کروز ضد کشتی مافوق صوت به منظور اجرای ماموریتهای هوا به سطح و ضد دسترسی ، می تواند به مراتب فعال تر از رافال در میدان نبرد حاضر گردد . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1-بن پایه 2- رزمایش شاهین-9 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی پاکستان / نیروی هوایی ارتش خلق چین

سلام علیکم نکته اول اینکه نویسنده محترم این متن ، احتمالا باید استنادات خودشون را بفرمایند .. با این حال چند تا لینک هست ، خدمت شما ... سوخو-35 تک پیشرانه ...!!!!!! اعلام آمادگی چین برای صادرات نسل ++4 جت رزمی J-10C اژدهای آتشین سرخ برفراز سرزمین پارس آیا جی-10 نقطه پایانی بر 4دهه توقف بروزرسانی ناوگان نیروی هوایی ایران خواهد شد ؟ ارتباط نزدیک شیر واژدها از نوع سوم آیا پیمان 25 ساله راهبردی ایران و جمهوری خلق چین موجبات تقویت اقتصاد و نیروی های مسلح ایران را فراهم می آورد ؟؟؟ ایده صادرات جت کوثر چه کسی آماده خرید این جت جنگنده خواهد بود ؟!! چرا سوخو-35 !!!! واکاوی تلاش چین برای بخدمت گرفتن جتهای نسل چهارم ، همزمان با توسعه و عملیاتی نمودن جت رزمی نسل پنجم جی-20 نفس های آتشین اژدهای چینی پیشرفت در توربوفن های چینی ، کاهش وابستگی به پیشرانه های روسی ============ ببینید ، فرض محال هر خریدی که صورت بگیرد ، چند عامل در آن دخیل هست : 1- جو سیاسی موجود ( کشور خریدار ، کشور فروشنده ، طرف یا طرفهای ثالث ) 2- قدرت خرید کشور خریدار 3- جمع کل ارزش معامله 4- شیوه پرداخت پول 5- شیوه پشتیبانی در زمان صلح و جنگ 6- توان نیروی هوایی برای به پرواز در آوردن جنگنده ها و بودجه ای که داره 7- سطح تهدیدات 8- وضعیت موجود نیروی هوائی و... ما الان 3 تا مشکل عمده داریم : 1- تهدیدات فعلی در حوزه هوایی 2- تهدیدات میان مدت در حوزه هوایی 3- تهدیدات آینده در حوزه هوایی حالا با توجه به لینکهای که خدمت شما معرفی و مطالبی هم که عرض شدو جدول ذیل ، اگر احیانا مساله دیگری بود در خدمت هستم . پی نوشت: 1- برای هر کدام از مربع های قرمز ، 2 جلسه ، جمعا" 16 جلسه ( هر جلسه دو ساعت و سی دقیقه ) کار آموزشی انجام شده 2- نظر شخصی بنده این هست تا الان (علیرغم اینکه اصولا نه به روسها ، نه چینی ها و نه به غربی ها در حوزه سلاح نمیشود اعتماد کرد ) ولی بدلیل شکاف 4 دهه ای در حوزه بروزرسانی نیروی هوایی و انتخابهای مشخص موجود ، ما بالاجبار باید به این سمت حرکت کنیم ( با وجود همه تلاش های در حوزه پهپاد و بالستیکی و کروز ) بدلیل اینکه برای دفاع از فضای هوایی کشور ، پدافند زمین پایه ، یک حلقه مفقوده دارد و ما باید حداقل برای پاسخ به تهدیدات منطقه ای ( همسایگی با 15 کشور که حداقل 14 عدد انها با ما مشکلات مستقیم دارند ) روی این مساله متمرکز بشویم

بسم ا... حالا شاید یک مقداری نامتعارف باشد این نظر ، ولی تئوری نوعثمانی گری ، فقط بحث رویه ماجراست ، این دو تا نقشه را با هم مقایسه کنید ، سمت چپ ، گسترش ناتو هست از 1949 تا 1990 بعد یک دفعه از 1999 تا 2009 حالا این نقشه را به ذهن بسپارید و ان را با نقشه سمت راست مقایسه کنید ، محدوده ضد دسترسی / تحدید منطقه ای روسها از دریای شمال تا مدیترانه کاملا یک صحنه نبرد را می بینید که چنگال ناتو از سه محور دارد روسها را در برمی گیرد ، از شمال ، مرکز و جنوب درشمال جمهوری های سابق بالتیک ، در غرب ، اوکراین و بلاروس و لهستان و در جنوب هم که مشخص هست ، آذربایجان و گرجستان در این موقعیت خاص در محور جنوبی روسیه متمرکز شده ، ( قبل از این در محور غربی ، اوکراین و در همین هفته های اخیر در بلاروس داشته جلو می رفته ) حالا یک ناظر از بالا وقتی به صحنه نگاه می کند ، صحنه دراماتیک پیشروی ناتو به سمت شرق را می تواند ببیند ترکیه در اینجا نقش تسهیل کننده روند را بدون اینکه نیازی به مداخله مستقیم کشورهای اصلی ناتو ( ایالات متحده ، آلمان ، بریتانیا ، فرانسه و ... ) باشد ، ایفا می کند

بسم ا... دو فقره ویدئو از پرزنتیشن J-10C ttps://www.aparat.com/v/x3bp8 https://www.aparat.com/v/uPrb1

اژدهای آتشین سرخ برفراز سرزمین پارس آیا جی-10 نقطه پایانی بر 4دهه توقف بروزرسانی ناوگان نیروی هوایی ایران خواهد شد ؟ براساس آنچه که در برنامه جامع اقدام مشترک ( برجام / JCPOA ) یا به اصطلاح عامه ، "توافق هسته ای" پیش بینی شده است ، اکتبر 2020 ، تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل در خصوص خریدهای نظامی تهران به پایان خواهد رسید و این مساله بدان معنا خواهد بود که این کشور پس از این تاریخ می تواند به طیف گوناگونی از تسلیحات تهاجمی شامل شناورهای رزمی و جتهای جنگی را دسترسی داشته باشد . بدین ترتیب ، پس از یک دهه انتظار ، احتمالا" تهران تا پایان سال 2021 حداقل سفارش یک کلاس از جتهای جنگنده را اعلام خواهد کرد . این در حالی است که مقامات ارشد نظامی ایرانی در اوساط 2010 برای نیل به ایجاد یک تعادل منطقی در توازن نظامی منطقه ای ،درصدد بود تا جنگنده سنگین سوخو-30 را بخدمت گیرد و در حالی ناوگان نیروی هوایی خود را بروزرسانی نماید که پس از انقلاب 1979 و قطع همه روابط نظامی با ایالات متحده و جنگ 8 ساله ، عملا" فرصت مطلوبی برای بازسازی نیروی هوایی فراهم نگردید . انتخاب آشکار ؟!!!!! میگ-35 ، میگ-29 بدین ترتیب ، اگر نیروی هوایی ایران موفق شود ، جت رزمی سوخو-30 را بخدمت گیرد ، در دو حوزه برد و پایایی رزمی یک جهش را بخود خواهد دید و به ارتش این کشور اجازه می دهد تا در خاورمیانه و محدوده فراتر از آن ، پس از چهاردهه ، بار دیگر به یک وزنه قابل توجه رزمی تبدیل گردد ،در حالی که گمانه زنی های جدی دیگری در خصوص برنامه های این نیرو برای خرید سوخو-57 نیز به گوش می رسد . با تمامی این اوصاف ، برخی ناظران براین باورند که ایران ، به احتمال زیاد ، به موازات مذاکرات برای خرید سوخو-30 ، گوشه چشمی به یک جنگنده سبک تر و در عین حال پیش رفته تر وبا برد کوتاه تری دارد که بتواندآن را با هزینه عملیاتی کمتری بکار گیرد . علاوه براین ، شایعاتی نیز در جریان است که نیروی هوایی ایران با توجه به اینکه از ابتدای دهه 90 میلادی ، یکی از کاربران میگ-29 محسوب میشود ، براین قصد قرار دارد تا یک جنگنده میان وزن با پیشرانه های دوقلو ( میگ-35) یا جت رزمی تک موتوره J-10C را بعنوان جنگنده های نسل ++4 که به ترتیب در ژوئن 2019 و مارس 2018 وارد خدمت شده اند را بعنوان مکمل سوخو-30 وارد خدمت نماید . با توجه به این پیشینه ، برخی تحلیلگران نظامی بر این اعتقادند که در رقابت میان میگ-35 وجی -10 به منظور تعیین یک مکمل برای سوخو-30 ، گونه بهسازی شده فالکروم ، در عین اینکه نسبت به رقیب چینی خود سنگین تر است ، اما رادار قدرتمندتری را با خود حمل خواهد نمود ، قدرت مانور بیشتری داشته و در سرعت و ارتفاع بیشتری قادر است وارد عملیات شود . مضاف براین ، مسلح شدن میگ-35 به موشک R-37M با برد 400 کیلومتر ( 398- 150 کیلومتر ) در مقایسه با برد300 کیلومتری تقریبی PL-15 جت J-10C قابلیت های بیشتری را در اختیار تهران قرار خواهد داد . اما هر جت روسی و چینی ، به رادارهای AESA و خروجی های موتور بردار رانش سه بعدی مجهزبوده و با درصد بالاتری می توانند با شبکه پدافند هوایی ایران یکپارچه شوند . هر چند جی -10 بلحاظ عملیاتی ، ارزان تر خواهد بود و احتمالا" برخی قابلیتهای پنهانکاری را نیز در اختیار خواهد داشت ولی بلحاظ برد رادار و پایایی رزمی ، در سطح پایین تری نسبت به جنگنده روسی قرار می گیرد . اگر چه تاثیر روندها و بده- بستانهای سیاسی بر خرید جنگنده های رزمی توسط ایران تاثیر گذار به نظر می رسد ، اما میگ-35 را میتوان انتخاب آشکار نیروی هوایی ایران بشمار آورد . علیرغم انکه فالکروم ارتقاء یافته روسی ، هزینه عملیاتی بالاتری را طلب می کند ، اما امتیاز نصب موشک R-37M ، به معنای وجود برد شکار 2 برابری نسبت به مهمات عملیاتی موجود در منطقه خاورمیانه است ، چرا که بخش اعظمی از کشورهای منطقه ای و رقیب جمهوری اسلامی ایران ، به مهمات استاندارد AIM-120C با برد 105 کیلومتر بوده و تعدادی ازآنها نیز درآستانه خرید مهمات AIM-120D با برد 180 کیلومتر هستند که با توجه به این ارقام و سابقه درخشان نیروی هوایی ایران در استفاده از مهمات برد بلند در عملیات رزمی واقعی ( ترکیب تکرار ناشدنی فینیکس / تامکت .م ) و همچنین تجربه غیر قابل باور تکنسین های نیروی هوایی ایران در تعمیر ونگهداری ناوگان MIG-29A های خریداری شده در دهه نود میلادی ، مزیت آشکاری را فراهم مینماید . ضمن اینکه با خرید این جنگنده ، نخست در هزینه های آموزشی صرفه جویی قابل توجهی صورت گیرد و دوم اینکه نیاز به پرداخت پول برای ایجاد زیرساختهای جدید برای جتهای امتحان پس نداده چینی وجود نداشته باشد . با وجود همه این مزیتها ، این احتمال وجود دارد که نیروی هوایی ایران ، در نهایت بسمت خرید J-10C برود ، چرا که نیروی های مسلح ایران ، به تقریب خاطره خوشایندی از اتحاد شوروی و سپس روسیه در خصوص فروش سلاح ندارند ، چرا که تجربه نشان داده که سیاست فروش سلاح روسها در خاورمیانه ، بشدت تحت تاثیر لابیهای طرفدار غرب و بخصوص اسراییل قرار دارد . از جمله این موارد میتوان به فریز شدن خرید تعداد بیشتری MIG-29A و احتمالا MIG-31 در اوایل دهه نود میلادی ، توقف فروش سامانه اس-300 در اوایل سال 2010 ( با دستور مستقیم دیمیتری مدودف ) تحت فشار غرب ، نام برد ، این خاطره ناخوشایند ، تا جایی در میان جامعه ایران نفوذ نموده که به گزارش برخی مطبوعات داخلی ایران ، روسها به احتمال بسیار زیاد ، کدهای حساس سامانه اس -300 را در اختیار اسراییل قرار داده است که این به شکل خودکار ، روند حمله احتمالی نیروی هوایی اسراییل به ایران را تسهیل خواهد کرد . از نظر ایرانی ها ، درصورت خرید موشکهای R-37M چه چیزی مانع ازآن خواهد شد که روسها ، شیوه های استفاده از این سلاح را بر علیه جتهای عبری ، در اختیار تل آویو ، قرار ندهد ؟!!!!!! رقبای سرسخت سمت راست : R-37 سمت چپ : PL-15 گذشته از اطمینان ایرانی ها به چین بعنوان کشور قابل اطمینان در حوزه تامین سلاح ( البته نویسنده ظاهرا مطالعه عمیقی در خصوص خریدهای نظامی ایران از چین ندارد . م ) ، مزیتهای خرید جنگنده چینی ، بخصوص وضعیت موشک PL-15 عامل مهمی در خرید جی-10 خواهد بود . مهمات PL-15 درسطح گسترده ای ، در مقایسه با موشک روسی،بصورت عملیاتی بکار گرفته شده و سرمایه گذاری افزون تری از سوی ارتش چین برای توسعه این موشک صورت پذیرفته است . این بدان معناست که درصورت انتخاب J-10C ، گزینه خرید موشکهای پیشرفته تر برای تهران ، باز خواهد بود . مضاف براین ، خرید جی-10 می تواند دست نیروی هوایی ایران را برای خرید جتهای سنگینتری نظیر سوخو-35 یا سوخو-57 ، بازتر نموده و این بدان معناست که ناوگان جنگنده های عملیاتی نیروی هوایی ایران ، تنوع بیشتری خواهد یافت ( البته این مساله ، چالش های لجستیکی افزون تری را نیز بدنبال دارد .م ) ، بویژه اینکه حداقل تا تاریخ انتشار این تحلیل ، چین برنامه ای برای صادرات جنگنده سنگین خود ندارد و این بدان معناست که تطبیق عملیاتی جتهای روسی و چینی ، سخت تر خواهد شد . از سویی دیگر ، خرید جی-10 می تواند نزدیکی بیشتر روابط سیاسی و دفاعی ایران و چین را فراهم آورد و این به نوبه خود ، احتمالا موجبات افزایش سرمایه گذاری چین در اقتصاد ایران و بطور طبیعی ، پشتیبانی سیاسی بیشتری از سوی چین را فراهم آورد . بنابراین ، خرید جی-10 مسیر سرمایه گذاری بیشتر چینی ها در ایران پیش بینی میشود ، ضمن اینکه می توان چنین حدس زد که با توجه به مزیتهای ایران در منطقه ، جریان همکاری های قطعا" یکطرفه نخواهد شد . ایران به نوبه خود می تواند هزینه خریدهای خود را با تحویل نفت یامنابع دیگر تامین کند ، کاری که به احتمال زیاد ، انجام آن با روسیه ، به مراتب سخت تر خواهد بود . در مجموع ، اگر تهران قصد داشته باشد ، ماهیت خرید راهبردی اش ، از روسیه باشد ( جتهای سنگین و سامانه های دفاع هوایی پیشرفته تر ) ، جی-10سی ، از شانس بالایی برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی ایران در میان مدت به یک جنگنده سبک یا میان وزن نسل ++4 برخوردار خواهد بود . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

4- نیروی هوایی بنگلادش : در حال حاضر ، نیروی هوایی ارتش بنگلادش ، آخرین نمونه های بروزرسانی شده از جنگنده J-7 را به غیر از نیروی هوایی ارتش خلق چین ، درکنار جتهای سنگین تر میگ-29 و یاک-130 مورد استفاده قرارمی دهد . در نتیجه ، علاوه بر وجود برنامه های جامع به منظور ادامه خدمت جتهای جی-7 تا 2030 ، این کشور علاقه قابل توجهی را برای بخدمت گیری جتهای پیشرفته تری نظیر میگ-35 و جی-10 سی از خود نشان داده است ، در حالی که کشور همسایه ( میانمار) با انعقاد قراردادهای سنگین برای خرید گونه JF-17 و جتهای روسی سوخو-30 اس ام و برنامه ریزی احتمالی برای خرید جنگنده های مدرن تر سوخو-57 باعث شده تا تعادل رزمی به شکل قابل توجهی بر هم خورده و این باعث شده تا برنامه های نیروی هوایی بنگلادش برای نوسازی ناوگان سرعت بیشتری بخود بگیرد . به همین دلیل گرچه توانایی هایی رزمی جی-10 سی در برابر سوخو-30 اس ام مسلح به موشکهای فامد و همچنین سامانه های بردار رانش چندان زیاد به نظر نمی رسد ، اما مانورپذیری مطلوب تر جت چینی می تواند ، مزیت خوبی در برابر جنگنده سنگین تر روسی باشد . 5- نیروی هوایی ونزوئلا : در گذشته نه چندان دور ، نیروی هوایی ونزوئلا علاقه بسیار زیادی به دریافت جتهای نسل ++4 سوخو-35 که بلحاظ تعریف ماموریتهای محوله ،شباهتهای بسیاری به جنگنده جی-10سی چینی داشت ، ابراز می نمود ، اما با فراگیر شدن بحران اقتصادی در این کشور آمریکای جنوبی ، جی-10سی میتواند به یک گزینه مطلوب و با صرفه برای نوسازی ناوگان نیروی هوایی این کشور تبدیل گردد . در حال حاضر ، نیروی هوایی ونزوئلا ، برای اجرای ماموریتهای برتری هوایی ، دو گونه متفاوت از فناوری غربی و شرقی ( شامل جتهای SU-30MK2 و F-16A ) را در اختیار دارد ،اما فالکونهای ونزوئلایی ، پس از گذشت 4 دهه از تولید ، و عدم دسترسی به مهمات دور ایستا ، بتدریج کارایی رزمی خود را از دست می دهند و این فرصت خوبی است تا این کشور با سفارش جی-10 سی ناوگانی به مراتب مدرن تر را برای خود سامان دهد . این مساله با موضع گیری چین در خصوص حفظ استقلال کاراکاس و جلوگیری از تهاجم احتمالی ایالات متحده و همچنین خرید سالانه بیش از 3 میلیارد دلار نفت از این کشور ، توافق برای تحویل جنگنده در ازای تحویل نفت را محتمل نموده است .به اعتقاد ناظران ، حضور جتهای چینی می تواند مزیت افزون تری را نسبت به حضور جتهای گریپن نیروی هوایی برزیل ( همسایه ونزوئلا) بعنوان یکی از حامیان تغییر حکومت دراین کشور ، فراهم نماید . پی نوشت : 1- جمهوری خلق چین و به تبع آن ، صنعت و ارتش این کشور با تمرکز بر توانمندی های بومی در کنار گسترش همکاری فناورانه با کشورهای دوست ، بتدریج سعی می کند تا باحضور فعال در بازار صادرات تسلیحات ، بر نفوذ منطقه ای و فرامنطقه ای خود بیافزاید . در این سلسله نوشتار ، 5 نیروی هوایی در 4منطقه حساس ( خاورمیانه ، امریکای جنوبی و شرق آسیا و شمال آفریقا ) مورد بررسی قرار گرفت و این نشان می دهد که ترکیب دو حوزه دیپلماسی دفاعی و قابلیتهای فناورانه وقتی به بلوغ رسیده و درست استفاده شوند ، به مثابه تیغ برنده ای ، میتواند منافع ملی یک کشور را در دنیای امروز ، به جلو براند . 2- حضور محصولات چینی در این مناطق ، به شکل طبیعی به معنای استمرار درازمدت فرهنگی ، امنیتی و اقتصادی چین در این مناطق خواهد بود واین نیزبخودی خود ، شکوفایی اقتصادی این کشور را در حوزه های مختلف باعث میشود .

  نوع تفکر رایج  در نیروی های مسلح با ماهیت تهدیدات همخوانی ندارد .     شما در اینجا ، سلسه مراتب نظامی را نادیده می گیرید . وظیفه ایشان سرکشی از مرزهای نیست . احیاناً اطلاع دارید که مرزهای ما چند کیلومتر هست ؟؟    طول مرز با ترکمنستان : 1205 کیلومتر   طول مرز با افغانستان :  945 کیلومتر   طول مرز با پاکستان : 978 کیلومتر   طول مرز با عراق : 1609 کیلومتر   طول مرز با ترکیه : 511 کیلومتر    طول مرز با آذربایجان : 759 کیلومتر    طول مرز با ارمنستان : 38 کیلومتر    طول مرز با روسیه ( دریای کاسپین ) : 765 کیلومتر    طول مرزهای جنوبی در خلیج پارس : 2045 کیلومتر    بعد ، جناب فیروز آبادی ، کار دیگری ندارند که مرتباً از مرزها  بازدید کنند ؟؟/         خیر - شما برای مقابله با یک نیروی کلاسیک مثل پاکستان یا ترکمنستان یا حتی عراق و ترکیه  نیاز به نیروی کلاسیک دارید      متاسفانه نمی شود در این زمینه صحبت کرد ، چون دشمن سوء استفاده می کند .        قرن بیست و یکم ، بدلایل مختلف ، قرنی نیست که شما برای هر نوع جنگی ، یک ارتش درست کنید . زمانی که تفکر فرماندهان با ماهیت تهدید ، تطبیق پیدا کند ، این مساله در ساختار سلسله مراتبی نیروی مسلح  گسترش پیدا کرده و به تبع آن ، نیاز برای در اختیار داشتن تجهیزات ویژه هم  ، رده های تصمیم گیر را وادار می کند تا به این نیازهای پاسخ دهند .      اتفاقاً اشتباه شما همین جاست ، اصول فکری سرهنگ واردن، گودریان ، رومل ، پاتون ، آبرامز ، کاهالانی ، کاستر ، دوهه ، میچل ، مانشتاین ، دوگل ، لکلرک ، گرازیانی  ، آیزنهاور ، مک آرتور  و.... هرچه می خواهد باشد ، اصولاً به ما ربطی ندارد ، هدف اصلی ، کسب تجارب آنها ، بسط تجربه  آنها مطابق با تهدیدات جدید ، جلوگیری از تکرار اشتباهات است .    به همین دلیل عرض کردم در سطح استراژیک ، احساسات و تعصبات ، جایی ندارد .        این فرموده شما که آمریکایی ها جنگ را روی کاغذ بردند ، بشدت اشتباه هست و در قضاوت شما درارتباط با نقاط قوت و ضعف حریف تاثیر گذار خواهد بود .  ژنرالهای OKW در حوزه برآورد قدرت ارتش آمریکا در جنگ دوم ، اعراب در برآورد توان رزم ارتش رژیم صهیونیستی  (1948 ، 1956 و 1965) و ایضاً ژنرال های IDF در جنگ 1973 و ژنرالهای عراقی هم در برآورد توان دفاعی ارتش ایران ، دچار خطای شدید راهبردی شدند . این اشتباهات نباید برای مقابله با ارتش آمریکا ، برای ما روی دهد .    کسی که از تاریخ ( در اینجا تاریخ نظامی ) درس نگرفت ، محکوم هست که آن را تکرار کند .   در باب اهمیت مطالعه تاریخ نظامی  http://www.military.ir/forums/topic/26752-مشهورترین-نقل-قول-های-نظامی-و-سیاسی/?p=462483       منطق ، برنده ترین و تاثیر گذار ترین سلاح  بشر بشمار می رود