Fateh-110 SRBM: ~$3-4 million for launcher & 4 missiles البته این قیمت مال سال 2009 هست و قیمت جدیدش رو خبر ندارم. منبع

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ؛ بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم : معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش دوازهم) تسلیحات ویژه پیاده نظام (آتش افروزها) Flammenwerfer 35 : شعله پرتاب کن فلامن ورفر-35 ، اولین سلاح ویژه و خاص نازی هاست نازی ها است که در این پست آن را مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح تولید سال 1935 در کشور آلمان است و با هدف پاکسازی سنگرها ، ترانشه ها (کانال ها ) و ساختمان ها تا فاصله 25 متری ساخته شده است. از تعداد ساخته شده از این سلاح مورد استفاده ارتش رایش اطلاعات دقیق کسب نکردم ، اما این سلاح تا سال 1941 که نسخه بروزتری از آن ساخته شد ، در خط تولید قرار داشت. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Flammenwerfer_35 Flammenwerfer - 41 : دومین سلاح غیر متعارف مورد بررسی در این پست ، سلاح آتش افروز و شعله پرتاب کن فلامنورفر-41 ، شعله ور استاندارد ارتش رایش بود که در سال 1941 ساخته شد. این سلاح که پس از مشخص شدن ناکارآمدی فلامنورفر-35 در سرمای شدید روسیه ساخته شده بود ، نسبت به سلف خود ، در یخبندان روسیه کارنامه بهتری از خود برجای گذاشت. علی رغم استفاده گسترده نیروهای پیاده ورماخت و اس اس از این سلاح ، متأسفانه آمار دقیقی از تعداد تولید شده از این سلاح در دست نیست. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://www.militaryfactory.com/smallarms/detail.asp?smallarms_id=718 Einstossflamennwerfer-46 : لانچر یکبار مصرف و قابل حمل توسط نفر آینستوس فلامنورفر-46 ، سومین سلاح غیر متعارف نازی هاست که در این پست به بررسی آن می پردازیم. این سلاح تولید سال 1944 در کشور آلمان است. از آمار تولید شده از این سلاح اطلاع دقیقی در دست نیست. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Einstossflammenwerfer_46 Abwehrflamennwefer-42 : آخرین سلاح آتش افروز ورماخت است که در این پست به معرفی آن می پردازیم. شعله های دفاعی 42 ، در واقع نسخه کپی شده ای از مین های FOG-1 روسی بود که در سال 1941 و در خلال عملیات بارباروسا با آن مواجه شده بودند. این سلاح ها ، با فواصل مشخص در دو سوی جاده ها ، سواحل ، اطراف فرودگاه ها و مناطق احتمالی فرود چترباز ( و عموما در پناه سیم های خاردار ) کارگذاشته شده بودن تا در زمان عبور دشمن ، از راه دور ( بوسیله tripwires و یا وسائل دیگر ) جهنمی واقعی را برایشان فراهم کنند. از آمار تولید این سلاح ها اطلاع دقیقی در دسترس نبود. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Abwehrflammenwerfer_42 ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با توجه به پایان یافتن بررسی آتش افروزها ، انشاء الله در پست بعدی سایر تسلیحات نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلام در خصوص مرگ این جناب " فرمانده کراب " همچنان تحلیل های مختلفی وجود داره ، از مرگ توسط غواصان روسی تا قتل توسط MI5 و همچنین پناهنده شدن به شوروی بعنوان مامور دوبل و دو جانبه https://en.wikipedia.org/wiki/Lionel_Crabb

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست؛ با پوزش از دو سال و نیم تأخیر ، مجددا مبحث هواپیماهای ترابری رو به اتفاق هم پیگیری میکنیم: اسب های بارکش روس (بخش چهارم) An-10 Cat : هواپیمای آنتونوف 10 اولین هواپیمای ترابری صنعت هوانوردی شوروی می باشد که در این پست به آن می پردازیم. روسها 104 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. بر خلاف عمده ترابری های روس ها ، این هواپیما به هیچ کشور دیگر ی صادر نگردید. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-10 An-14 Clod : هواپیمای آنتونوف 14 دومین ترابری چندمنظوره شوروی است که در این پست به بررسی آن می پردازیم. روسها 332 فروند از این هواپیما را ( پیش از جایگزین شدن اش با آنتونوف 28 ) تولید نمودند. افغانستان ، آلمان شرقی ،بلغارستان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما بودند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-14 An-28 Cash : هواپیمای آنتونوف 28 یکی دیگر از اسب های بارکش شوروی می باشد که در این پست به بررسی آن می نشینیم. روسها 191 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. گرجستان ، تانزانیا ، جیبوتی و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند (و یا بودند) در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-28 An-30 Clank : هواپیمای آنتونوف 30 یکی دیگر از ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه شوروی می باشد که در این پست نگاهی به آن می اندازیم. روسها 123 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. افغانستان ، کوبا ، جمهوری خلق چین ، سودان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند ( و یا بودند) در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-30 An-74 Coaler : هواپیمای آنتونوف 24 یکی دیگر از ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه می باشد که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم. روسها حدود 195 فروند از این هواپیما را تولید نمودند که نیروهای مسلح کشور عزیزمان تعدادی از آنها را به خدمت گرفته بود. مصر و لائوس نیز از دیگر استفاده کنندگان از این هواپیما هستند ( و یا بودند) و بعنوان حسن ختام ، An-74 نیروی هوا-فضای سپاه ادامه دارد ... ----------------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با پایان یافتن بررسی آنتونوف ها ، انشاءالله در پست آتی سایر ترابری های شوروی خدمت دوستان معرفی می شوند.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز با پوزش بخاطر تأخیر بیش از دو ساله در تکمیل این تاپیک ، بحث شیرین آتشبارهای خودکششی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: آتشبارهای خودکششی قاره آسیا : ( چین - بخش هفتم ) (ضربه اژدها : راکت انداز های چینی 6) Weishi -32 : این راکت انداز خودکششی 302 میلی متری که با نام " دبلیو. اس- 32 " نامیده می شود ، اولین راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز 60 الی 150 کیلومتر است. این راکت انداز که نسخه بهینه شده WS-1 است ، در کشور تایلند (بصورت تحت لیسانس ) و با نام DTI-1 تولید می گردد. متأسفانه بجز تایلند در خصوص خریداران این راکت انداز صادراتی چین ، اطلاعاتی بدست نیاوردم. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد https://china-defense.blogspot.com/2015/06/ws-32-long-rang-rocket-in-news.html Weishi -35 : این راکت انداز خودکششی155 میلی متری که با نام " دبلیو. اس- 35 " نامیده می شود ، دومین راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز -100 کیلومتر است و امکان هدایت توسط هر دو سیستم GPS / GLONASS ( بسته به خواست و سفارش مشتری ) را دارد. از طرح اولیه این راکت انداز در اواخر سال 2013 میلادی رونمائی شده است. متأسفانه در خصوص خریداران این راکت انداز صادراتی چین ، اطلاعاتی بدست نیاوردم. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد http://www.deagel.com/Defensive-Weapons/WS-35_a002888001.aspx Weishi WS-43 : این راکت انداز خودکششی که با نام " دبلیو. اس-43 " نامیده می شود ، دیگر راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز 60 کیلومتر است و در نمایشگاه هوائی 2014 چین نخستین بار رونمائی شده است. نکته جالب توجه در خصوص این راکت انداز این است که توان شلیک موشک های کروز سبک و کوچک مسلح به کلاهک 44 پوندی (تقریبا 20 کیلوگرمی) را هم دارد ، که این موشک های کروز ، به کمک بالک های خود ، همانند یک پهپاد توانائی گشت زنی 30 دقیقه ای بر فراز آسمان را دارد. این توانائی برای مقابله با اهداف خاص ( نظیر خنثی کردن آتشبارهای دشمن و یا شکار سرکردگان گروه های تروریستی و ... ) مورد استفاده قرار می گیرد. با اینکه این راکت انداز ، هنوز وارد چرخه تولید نشده است ، اما از چین و پاکستان بعنوان خریداران قطعی این سلاح نام برده می شود. البته احتمال خرید این سلاح توسط اندونزی هم بسیار بالا می باشد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد https://chinesemilitaryreview.blogspot.com/2014/11/chinese-ws-43-miniature-attack-cruise.html https://www.indomiliter.com/ini-dia-ws-43-rudal-jelajah-dari-cina-yang-ditawarkan-ke-indonesia/ Weishi -64 : این راکت انداز خودکششی که با نام " دبلیو. اس-64 " نامیده می شود ، آخرین راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز 300 میلی متری120 الی 280 کیلومتر است و در نمایشگاه هوائی 2014 چین نخستین بار رونمائی شده است. نکته جالب توجه در خصوص این راکت انداز این است که این راکت انداز اولین راکت انداز ضد کشتی و ضد ناو در جهان است و توان هداف قرار دادن ناو های دشمن را به کمک راکت های هدایت شونده ( توسط GPS / GLPNAAS ) دارد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد https://defence.pk/pdf/threads/chinas-ws-64-touted-as-first-precision-anti-ship-rocket-launcher.382833/ ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به ادامه آتشبارهای خودکششی قاره آسیا (فعلا راکت انداز های چین کمونیست) خواهیم پرداخت.

بنام خداوند بخشنده مهربان با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ، در تاپیک بررسی نیروی هوائی اسرائیل ، به عملیات فوکوس یا تمرکز که منجر به نابودی نیروهای هوائی کشورهای عربی در خلال جنگ 6 روزه اعراب و اسرائیل شد ، اشاره ای گذار داشتیم. با توجه به ضرورت بررسی دقیق تر این عملیات ، تصمیم گرفتم که مطالب گفته شده در اون پست رو تکمیل کنم و در قالب یک تاپیک جدید خدمت دوستان خودم ارائه بدهم. امیدوارم که مورد پسند عزیزان واقع بشه. امیدوارم که سایر دوستان هم ، هرگونه اطلاعات تکمیلی که در خصوص این عملیات دارند رو در ادامه همین مطلب ارائه بدهند که بتونیم نمای جامع تری از این عملیات رو در اختیار داشته باشیم. عملیات تمرکز-1346 (Operation Focus-1967) عملیات تمرکز (به عبری: מבצע מוקד : Mivtza Moked) در واقع به منزله افتتاحیه و سرآغاز حملات هوائی اسرائیل در ابتدای نبرد 6 روزه این رژیم در برابر اعراب در سال 1967 میلادی می باشد. گاهی از اوقات (در برخی از تاریخ نگاری های نظامی) این عملیات "ضربه هوائی سینا" یا "حمله هوائی سینا" (Sinai Air Strike) هم نامیده می شود. در ساعت 7:45 صبح روز 5 ژوئن 1967 ، نیروی هوائی اسرائیل ؛ به رهبری ژنرال "مرخای هود" (Mordechai Hod) ، حمله عظیمی را ترتیب داد که بخش اعظم نیروی هوائی مصر را بر روی زمین نابود کرد. تا ظهر همان روز ،نزدیک به 450 فروند هواپیما ،از نیروهای هوائی "مصر" ، "اردن" و "سوریه" نابود شدند. ژنرال هوائی مرخای هود همچنین نیروی هوائی اسرائیل ، در از کار انداختن و غیرفعال کردن 18 فرودگاه مصر بسیار موفق عمل نمود ، بطوریکه مانع از عملیات نیروی هوائی مصر در خلال این جنگ گردید. این عملیات ، تا به امروز ، همچنان یکی از موفق ترین عملیات های هوائی در تاریخ هوانوردی نظامی محسوب می گردد. میراژ IAF با سابقه شکار 13 هواپیما در جنگ 6 روزه خلاصه عملیات در سه موج اصلی عملیات (و چندین موج کوچکتر در روزهای بعد این عملیات) مجموعا 452 فروند هواپیما (که بیشتر آنها بر روی زمین بودند) نابود شدند. این امر موجب شد تا نیروی هوائی اسرائیل (IAF) تقریبا کنترل کامل آسمانها را داشته باشد و بتواند به طور موثر ، نیروهای زمینی IDF را پشتیبانی کند. در واقع دلیل اصلی که نیروی هوائی اسرائیل این موفقیت خیره کننده را بدست آورد ، تمرکز ویژه بر تخریب اولیه باند ، بوسیله یک نوع سلاح جدید بود. اسرائیل برای این حمله ، از راکت هائی بهره جست که از کلاهک ضد باند (anti-runway warhead) بهره می گرفتند. اسرائیل در این حمله ، از نمونه های نخستین پروژه "سلاح ضد باند" که بطور مشترک توسط فرانسه و اسرائیل در حال اجراء بود ، بهره گرفت. این راکت ها با رها شدن بر روی هدف ، مستقیما به باند فرودگاه ها ضربه زده و حمله میکردند. این راکت ها بجای حفره های معمولی که بمب های عادی ایجاد میکنند ، یک حفره کوچک بر سطح باند ایجاد میکند ، البته در زیر این حفره یک فروچاله بزرگ ایجاد میشود که همین فرو چاله باعث می شود که ترمیم باند به سادگی گذشته (پر کردن حفره با خاک و سیمان و ...) صورت نپذیرد و برای ترمیم حفره ایجاد شده ، نیاز است که ابتدا بخش عمده ای از سطح باند برداشته شود و پس از پر کردن فرو چاله ، مجددا سطح باند ترمیم شود. هنگامی که باند فرودگاه غیر فعال شد ، عملا تمامی هواپیماهای فرودگاه بصورت اهداف قابل دسترسی و سهل الوصول در می آمدند ؛ بدین ترتیب نیروی هوائی اسرائیل توانست در حملات بعدی ، با شکار هواپیماهای زمینگیر شده بر روی باند ، برتری مطلق هوائی را در عملیات خود در جنگ شش روزه بدست بیاورد. گاهشمار عملیات عملیات موکد (Operation Moked) در ساعت 7:45 دقیقه صبح به وقت اسرائیل ( یا 8:45 صبح به وقت مصر ) ، آغاز شد. تقریبا همه هواپیماهای جنگی اسرائیل ( 196 فروند به نقل از ویکی پدیا و 244 فروند به نقل از منابع IAF ) ملزم به حضور در این حمله هوائی شدند. تنها 12 فروند جنگنده اسرائیلی برای گشت زنی و حفاظت هوائی از آسمان اسرائیل ، در خاک این کشور باقی ماندند و در این حمله شرکت نکردند. فهرست هواپیماهای اسرائیل در عملیات تمرکز در زمان این حمله ، زیر ساخت های دفاعی مصر بسیار فقیر بودند و هنوز هیچیک از فرودگاه های این کشور به پناهگاه های مقاوم هواپیما (shelters) مجهز نشده بودند تا در صورت وقوع یک حمله هوائی از جنگنده های مصری حفاظت نمایند. جنگنده های اسرائیلی پس از برخواستن ، ابتدا به سمت مدیترانه پرواز کردند و پس از مدتی پرواز بر فراز مدیترانه ، به سمت مصر چرخش نمودند. در همین حال مصری ها ، با خاموش کردن تمام سیستم های دفاع هوائی خودشان ، مانع از دفاع موثر از آسمان هوائی خود در برابر تهاجم صهیونیست ها شدند. مقامات پدافندی مصری نگران بودند که مبادا برخی از نیروها سهوا ( یا برخی شورشی های درون ارتش بصورت عمدا ) هواپیمای فیلدمارشال عامر ( و ژنرال 3 ستاره سید قویم محمود که همراه او بود ) را بزنند. در واقع ظاهرا مسیر حرکت جنگنده های اسرائیلی با مسیر بازگشت ژنرال عامر از صحرای سینا ، در یک راستا قرار داشته و مصری ها بخاطر پرهیز از شلیک اتفاقی به هواپیمای وزیر دفاع 5 ستاره خود ، تمام سیستم های پدافندی خود را خاموش کرده بودند. ( کاملا شبیه اتفاقی که برای آنتونف روسی در تهاجم چند روز پیش به سوریه اتفاق افتاد) فیلد مارشال عامر اما نکته مهم ماجرا این بود که هواپیماهای اسرائیلی در ارتفاعی بسیار پائین پرواز می کردند . یعنی در واقع بسیار پائینتر از پائین ترین نقطه ای که پدافند SA-2 مصری می توانست هواپیمائی را شناسائی و شکار کند. در موج اول حمله ، اسرائیل به 11 پایگاه هوائی حمله کرد و تعداد زیادی از هواپیماهای نیروی هوائی مصر را بر روی زمین و پیش از آنکه بتوانند از زمین برخیزند ، منهدم نمود. سپس هواپیماهای اسرائیلی ، به اسرائیل بازگشتند و مجددا سوختگیری ، مسلح (quick-turned) و آماده تهاجم شدند. در واقع این فرآیند quick-turned برای تمام هواپیماهای عبری فقط 7 دقیقه و 30 ثانیه بطول انجامید. در موج دوم ، اسرائیلی ها ، به 14 پایگاه هوائی حمله کردند و با تلفات بسیار جزئی (نسبت به حجم هواپیماهای درگیر این حمله) مواجه شدند. آنها پس از بازگشت ، مجددا "سریعا بارگیری و تجهیز ( quick-turned ) شدند و برای موج سوم حمله آماده شدند. در واقع امواج چندگانه "عملیات تمرکز" ، برای نیروی هوائی اسرائیل ؛ یک موفقیت کامل بود. در مدت زمان تقریبا 3 ساعته این عملیات ، نیروی هوائی مصر و نزدیک به 500 هواپیمای رزمی آن نابود شدند . این در حالی بود که تنها تلفات جزئی به نیروی هوائی اسرائیل وارد آمد. پس از حمله هوائی گسترده به مصر ، نیروهای هوائی "اردن" ، "سوریه" و "عراق" ، به تلافی این عملیات به اسرائیل حمله کردند. اما عمده این حملات غیرموثر و گاها به سمت اهداف غیر نظامی بود. در حالی که سایر کشورهای عربی در حال حمله غیرموثر به اسرائیل بودند ، بخشی از نیروی هوائی اسرائیل ، خود را برای موج سوم حمله به مصر آماده می کردند. سایر هواپیماهای IAF هم برای پشتیبانی هوائی از نیروی زمینی این ارتش ، در برابر نیروهای زمینی ارتش های عربی اعزام شدند. تا پایان روز اول جنگ 6 روزه ، صهیونیستها ، در خاک اسرائیل ، بیشتر سرزمین مصر ، ارتفاعات جولان ، کرانه باختری رود اردن و تمامی صحرای سینا ، دارای برتری هوائی بودند. ششم الی دهم ژوئن 1967 در روز دوم جنگ ( 6 ژوئن) هواپیماهای رزمی IAF ، بطور گسترده ، در برابر نیروهای زمینی مصری ، اردنی ، سوریه ای و عراقی مورد استفاده قرار گرفت. در روز سوم جنگ (7 ژوئن) ، IAF ، صدها دستگاه از وسائل نقلیه زرهی و غیر زرهی مصری را در صحرای سینا نابود کردند. این کاروان نظامی قصد داشتند که از طریق باریکه سینا ، به سمت مصر عقب نشینی کنند. همچنین هزاران نفر از سربازان مصری نیز در صحرای سینا و باریکه سینا به دام افتادند و امکان عقب نشینی را از دست دادند. در پایان سومین روز ، نیروی هوائی اردن ،بخش عمده ای از 34 فروند هواپیماهای خود را از دست داد و عملا ارتش اردن دیگر درگیر جنگ نبود (از صحنه جنگ حذف شد) در روز ششم و در واقع آخرین روز (10 ژوئن) ، نیروی هوائی سوریه ، حدود 100 هواپیمای جنگی خود را از دست داد (نابود شده + آسیب دیده ) و جنگ عملا تمام شد. در طی جنگ شش روزه ، نیروی هوائی اسرائیل ، با حدود 200 فروند هواپیمای جنگی که در اختیار داشت ، به مقابله با ائتلافی برخواست که بیش از 600 فروند جنگنده در اختیار داشتند. در خلال این جنگ ، IAF ، قریب به 452 فروند از هواپیماهای ائتلاف عربی را نابود کرد که از این مقدار 79 فروند آن در نبرد هوائی صورت پذیرفت ، در حالی که خود 46 فروند هواپیما را از دست داد. در خلال این جنگ 24 خلبان اسرائیلی و صدها خلبان عرب کشته شدند. تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک کشور مصر : 348 فروند سوریه : 61 فروند اردن : 29 فروند عراق : 23 فروند لبنان : 1 فروند اسرائیل : 46 فروند ( 19 فروند در عملیات تمرکز و بقیه در نبرد هوائی و یا حین پشتیبانی زمینی ساقط شدند) تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک نوع هواپیما جنگنده ها - MIG-21 Fishbed : مجموعا 148 فروند ( 104 فروند مصر ، 32 فروند سوریه ، 12 فروند عراق ) MIG-19 Farmer : مجموعا 29 فروند ( همگی از مصر ) MIG-17 Fresco : مجموعا 112 فروند ( 94 فروند مصر ، 16 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) Sukhoi Su-7 Fitter : مجموعا 14 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-7 Hawker Hunter : مجموعا 27 فروند ( 21 فروند اردن ، 5 فروند عراق ، 1 فروند لبنان ) https://en.wikipedia.org/wiki/Hawker_Hunter بمب افکن ها - Tupolev Tu-16 Badger : مجموعا 31 فروند ( 30 فروند مصر ، 1 فروند عراق ) Ilushin IL-28 Beagle : مجموعا 31 فروند ( 27 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) هواپیماهای ترابری - Ilushin-14 Crate : مجموعا 32 فروند ( 30 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Ilyushin_Il-14 Antonov An-12 Cub : مجموعا 8 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-12 هلی کوپترهای ترابری - Mil Mi-6 Hook : مجموعا 10 فروند ( 8 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) Mil Mi-4 Hound : مجموعا 6 فروند ( 2 فروند مصر ، 4 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Mil_Mi-4 "امواج چندگانه حمله" 1. موج اول حمله ( ساعت 7:45 صبح ) : در قالب 101 عملیات هوائی که توسط حدود 200 جنگنده اسرائیلی صورت پذیرفت ، 11 فرودگاه ، 197 هواپیمای مصری و 8 ایستگاه رادار نابود شدند. در مقابل 5 خلبان IAF کشته و 5 خلبان دیگر به اسارت درآمدند. 2. موج دوم حمله ( ساعت 9:30 صبح ) : 164 عملیات پروازی صهاینه ، منجر به نابودی 16 فرودگاه و 107 هواپیمای مصری دیگر گردید. در حین این عملیات دو هواپیمای سوری هم در نبرد هوائی ( داگ فایت) سرنگون شدند. 3. موج سوم حمله ( ساعت 12:15 ظهر ) : 85 پرواز به مصر ، 48 پرواز به اردن ، 67 حمله به سوریه و 1 حمله به پایگاه H3 عراق صورت پذیرفت. 4. امواج بعدی حمله ( بعداز ظهر و عصر ) : دو حمله دیگر به مجموعه H3 عراق و چند حمله تکمیلی هم به فرودگاه های مصری صورت پذیرفت. " پایان " ==================================================================================================================================== مترجم : mehran55 منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Focus مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. ====================================================================================================================================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در ادامه و اگر عمری باقی بود اطلاعات و تصاویر دیگری از این عملیات را در اختیار دوستان قرار خواهیم داد .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، با پوزش بخاطر تاخیر و وقفه ای که در این تاپیک پیش آمد ، بحث آشنائی با نیروی هوائی رژیم صهیونیستی رو به اتفاق هم ادامه میدهیم با نگاهی اجمالی به عملیات تمرکز : همانطور که در پست پیشین عرض کردم ؛ یکی از نقاط عطف و اثبات کننده برتری IAF (نیروی هوائی اسرائیل) بر نیروهای هوائی کشورهای عربی همجوار این رژیم ، جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل است. اما برهه ای که در خلال این جنگ 6 روزه ، برتری هوائی اسرائیل را تثبیت نمود ، عملیاتی بود که به عملیات تمرکز مشهور گردید. در این پست به اتفاق هم نگاهی ( هر چند گذرا ) خواهیم داشت به این عملیات. عملیات تمرکز خلاصه عملیات عملیات تمرکز سرآغاز حملات هوائی اسرائیل در ابتدای نبرد 6 روزه این رژیم در برابر اعراب در سال 1967 میلادی می باشد. گاهی از اوقات (در برخی از تاریخ نگاری های نظامی) این عملیات "ضربه هوائی سینا" یا "حمله هوائی سینا" (Sinai Air Strike) هم نامیده می شود. در این عملیات ، مجموعا 452 فروند هواپیما (که بیشتر آنها بر روی زمین بودند) نابود شدند. این امر موجب شد تا نیروی هوائی اسرائیل (IAF) تقریبا کنترل کامل آسمانها را داشته باشد و بتواند به طور موثر ، نیروهای زمینی IDF را پشتیبانی کند. در واقع دلیل اصلی که نیروی هوائی اسرائیل این موفقیت خیره کننده را بدست آورد ، تمرکز ویژه بر تخریب اولیه باند ، بوسیله یک نوع سلاح جدید بود. اسرائیل برای این حمله ، از بمب های ضد باند (anti-runway warhead) بهره گرفت. این راکت ها با رها شدن بر روی هدف ، مستقیما به باند فرودگاه ها ضربه زده و حمله میکنند. این راکت ها بجای حفره های معمولی که بمب های عادی ایجاد میکنند ، یک حفره کوچک بر سطح باند ایجاد میکند ، البته در زیر این حفره یک فروچاله بزرگ ایجاد میشود که همین فرو چاله باعث می شود که ترمیم باند به سادگی گذشته ( پر کردن حفره با خاک و سیمان و ... ) صورت نپذیرد و برای ترمیم حفره ایجاد شده ، نیاز است که ابتدا بخش عمده ای از سطح باند برداشته شود و پس از پر کردن فرو چاله ، مجددا سطح باند ترمیم شود. هنگامی که باند فرودگاه غیر فعال شد ، عملا تمامی هواپیماهای فرودگاه بصورت اهداف قابل دسترسی و سهل الوصول در می آیند ؛ بدین ترتیب نیروی هوائی اسرائیل توانست در حملات بعدی ، با شکار هواپیماهای زمینگیر شده بر روی باند ، برتری مطلق هوائی را در عملیات خود در جنگ شش روزه بدست بیاورد. ادامه دارد ... ================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در ادامه و اگر عمری باقی بود ضمن معرفی کارنامه عملیاتی این نیرو در جنگ های مختلف و همچنین معرفی تک تک هواپیماهای موجود در ناوگان این نیرو ؛ اطلاعات و تصاویر دیگری نیز از این نیرو در اخیار دوستان قرار خواهیم داد.

بنام خداوند بخشنده مهربان     با سلام خدمت دوستان و سروران عزیز میلیتاریست   مار ماهی دریای خزر (بررسی نیروی دریائی جمهوری آذربایجان)       پیش از این و در قالب تاپیک کوسه های اقیانوس هند ، به خطرناک ترین و قدرتمندترین نیروی دریائی همسایه در آب های جنوبی کشور عزیزمان پرداختیم. در این تاپیک قصد داریم به یکی دیگر از نیروهای دریائی زهردار کشورهای همسایه بپردازیم. شاید در وهله اول ، امکانات و تجهیزات نیروی دریائی آذربایجان جدی و موثر به چشم نیاید. اما باید به این نکته اساسی توجه نمود که بخاطر بسته بودن محیط پیرامونی دریای کاسپین و عدم امکان انتقال ناوگان از آبهای آزاد به این دریا ، می بایست که توان دریائی کشورهای حاشیه این دریا بصورت ویژه و خاص مورد توجه قرار بگیرد. با توجه به صلاحدید دوستان عزیز بخش نیروی دریائی، تصمیم گرفتم که یک تاپیک تخصصی در مورد آشنائی با نیروی دریائی آذربایجان ایجاد کنم. تا در اینجا ضمن بررسی مختصر انواع تسلیحات و واحدهای گوناگون این نیروی دریائی ، از نقطه نظرات دوستان عزیز در خصوص قدرت دریائی همسایه شمالی و راهکارهای مقابله با آن بیشتر و بهتر مطلع بشویم. امیدوارم که حاصل این زحمات در نهایت مورد پسند دوستان واقع بشود.     تاریخچه : قدمت تشکیل این نیروی دریائی به 5 آگوست 1919 بر میگردد. یعنی زمانی که نیروی دریائی جمهوری دموکراتیک آذربایجان با اتکاء به میراث نیروی دریائی سلطنتی روسیه و با بهره گیری از دارائی های بخش آذربایجانی دریای طبرستان این نیرو ، توسط جمهوری دموکراتیک آذربایجان تأسیس و تشکیل گردید. این نیرو در آنزمان دارای شش کشتی و ناو جنگی بود.       پس از استقرار و تثبیت حکومت اتحاد جماهیر شوروی در خاک آذربایجان ؛ این نیروی دریائی تحت سیطره و تسلط نیروی دریائی شوروی قرار گرفت.         در سال 1991 ، با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، ناوگان ارتش سرخ مستقر در آذربایجان ، مابین جمهوری آذربایجان و جمهوری فدراتیو روسیه تقسیم گردبد.   در جولای سال 1992 ، ناوگان آذربایجانی ، برای اولین بار آبهای ساحلی این کشور را تحت لوای قوانین مرتبط با استفاده از حق حاکمیتی نظیر پرچم آذربایجان و ... قرار دادند.     با توجه به فرمان حیدر علی اف ، رئیس جمهور آذربایجان ، روز 5 آگوست هر سال ، بعنوان روز نیروی دریائی آذربایجان اعلام شده است.   تا به امروز ، نیروی دریائی آذربایجان ؛ دومین نیروی دریائی دریای کاسپین پس از نیروی دریائی روسیه نامیده می شود.     در خلال سالهای 2001-2002 تغییرات ساختار نیروی دریائی آذربایجان ( Azeri Navy ) صورت پذیرفت و این نیرو به دو بخش "ناوگان دریای خزر" و "گارد ساحلی " تقسیم گردید.   با حکم رئیس جمهور آذربایجان ، آدمیرال شاهین سلطانف ، فرماندهی نیروی دریائی آذربایجان را بر عهده دارد.       نیروهای ویژه (تکاوران) نیروی دریائی آذربایجان :   نیروی دریائی جمهوری آذربایجان ، در سال 2001 ، با همکاری و کمک نیروی دریائی ترکیه ، یک واحد "نیروهای ویژه" را برای خود تأسیس نمود.       با توجه به ارتباط دائمی و آموزشی که ایجاد شده است ، به احتمال فراوان ، تکنیک های آموزشی و ساختار تشکیلاتی این نیرو ، الگو پذیرفته از نیروهای ویژه ترکیه ( Su Alti Taarruz ) و همچنین نیروهای ویژه ایالات متحده آمریکا ( United States Special Forces ) می باشد.     در سال 2004 ، یک تیم عملیاتی  نیروهای سیلز آمریکائی ( U.S. Navy SEAL ) مستقر در پایگاه آبی- خاکی ویرجینیا ، برای انجام تمرینات مشترک و برگزاری مانور مشترک با واحد 641 نیروهای ویژه تفنگداران دریائی آذربایجان ، در این کشور مستقر گردید. محل استقرار این نیرو ، پایگاه دریائی حومه باکو می باشد.       در پایان این مانور ، ارزیابی صورت پذیرفته از نیروهای ویژه آذربایجانی ، توسط سرفرماندهی نیروی دریائی آمریکا ، بعنوان "یک نیروی ویژه جدید و تأثیرگذار و قابل توجه" ارزیابی گردید.     در سال 2005 ، "بخش دریائی بلک واتر" آمریکا ( Blackwater ) قراردادی را با نیروهای ویژه آذربایجان منعقد نمود تا دوره های آموزشی ویژه برای "بازرسی دریائی" و "توقیف محموله های ممنوعه در دریا" را برای این نیرو ، برگزار نماید.         ادامه دارد ...   ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در ادامه و اگر عمری باقی بود ، ضمن معرفی تک تک ناوگان این نیرو ، اطلاعات و تصاویر دیگری نیز از این نیروی دریائی در اخیار دوستان قرار خواهیم داد     ------------------------------ ترجمه و گردآوری : مهران 55 مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. منبع : ویکیپدیا

با سلام خدمت دوستان و سروران عزیز میلیتاریست مبحث بررسی نیروی دریائی آذربایجان را با بررسی ناوگان سطحی این نیرو دنبال میکنیم. ناوگان سطحی نیروی دریائی آذربایجان (بخش دوم) ناوچه گشت ساحلی Stenka-class : این کشتی جنگی کوچک 172 تنی ، یکی دیگر از میراث بجای مانده از شوروی سابق در نیروی دریائی آذربایجان است. نیروی دریائی آذربایجان 5 فروند از این ناوچه را در اختیار دارد. در این انجمن تاپیکی در مورد این کشتی وجود ندارد https://en.wikipedia.org/wiki/Stenka-class_patrol_boat ناوچه گشت ساحلی Svetlyak-class : این کشتی جنگی کوچک 375 تنی ، هم یکی دیگر از میراث بجای مانده از شوروی سابق در نیروی دریائی آذربایجان است. نیروی دریائی آذربایجان 2 فروند از این ناوچه را در اختیار دارد. قایق گشت ساحلی Point-class : قایق 60 تنی پوینت کلاس ، یکی دیگر از شناورهای سطحی نیروی دریائی آذربایجان است که بر خلاف شناورهای قبلی ، ساخته بزرگترین دشمن شوروی ، یعنی ایالات متحده آمریکاست. آذربایجان در سال 2003 ، یک فروند از این قایق ها در اختیار گرفت. در این انجمن تاپیکی در مورد این قایق وجود ندارد https://en.wikipedia.org/wiki/Point-class_cutter ناوچه گشت ساحلی AB-25-class : قایق گشت ساحلی AB-25 کلاس ( ساخت ترکیه ) هم از دیگر داشته های نیروی دریائی آذربایجان می باشد که در سال 2000 ، کشور آذربایجان 2 فروند از این قایق های 170 تنی را از کشور ترکیه خریداری نمود. در این انجمن تاپیکی در مورد این قایق وجود ندارد https://en.wikipedia.org/wiki/AB-25-class_patrol_craft پ.ن : 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله در پست های بعدی به سایر ناوگان سطحی نیروی دریائی آذربایجان خواهیم پرداخت.

خوب با این مقدمه کوتاه ، بریم به سراغ معرفی اولین شاه مهره یا ژنرال 5 ستاره هیتلر : گراند آدمیرال "کارل دونیتس" ( به آلمانی Karl Dönitz ) کارل دونیتس - از نامدارترین فرماندهان نیروی دریائی آلمان در خلال جنگ جهانی دوم بود. وی از معدود نظامیان ارشد آلمان بود که هیچگاه ( رسما ) به حزب نازی ( حزب ناسیونالیسم سوسیالیسم ) نپیوست . دونتیس عنوان گراند آدمیرال ( بزرگ دریابد ) را که بالاترین درجه در نیروی دریائی آلمان است را در اختیار داشت و پس از خودکشی هیتلر ، حدود بیست روز بعنوان رئیس جمهور آلمان بود و معاهده تسلیم آلمان در پایان جنگ جهانی دوم با امضای قانونی او رسمیت یافت. کارل دونیتس در خلال جنگ فرمانده زیردریائی ها و سپس فرماندهی نیروی دریائی آلمان را عهده دار شد. نبرد دریائی معروف نازی ها ، معروف به " نبرد آتلانتیک " ، تحت رهبری و فرماندهی وی صورت گرفت و پس از پایان جنگ جهانی دوم بخاطر نقشش در هدایت حمله زیر دریائی ها در اقیانوس اطلس شمالی ( آتلانتیک ) ، توسط دادگاه رسیدگی به جرایم جنگی نورنبرگ ، به ده سال زندان محکوم شد. وی پس از آزادی در دهکده ای در نزدیکی هامبورگ زندگی می کرد تا اینکه سرانجام در سال 1980 درگذشت. زندگی نامه : دونیتس ، پیش از آغاز جنگ جهانی اول ، کار خود را در نیروی دریائی امپراطوری آلمان ( Kaiserliche ) آغاز نمود. در سال 1918 ، هنگامی که فرمانده زیر دریائی UB-68 بود ، توسط نیروهای بریتانیا هدف قرار گرفت ( در نزدیکی جزیره مالت ) و زیر دریائی اش غرق شد. خود دونیتس هم دستگیر و زندانی شد. دونیتس طی مدتی که در اردوگاه جنگی (در نزدیکی شفیلد) زندانی بود ، چیزی را فرموله کرد ، که بعدها Rudeltaktik ( تاکتیک بسته ) یا wolfpack (بسته گرگ ) نامگذاری اش کرد. در آغاز جنگ جهانی دوم ، دونیتس ؛ افسر ارشد زیر دریائی در Kriegsmarine ( نیروی دریائی آلمان ) بود. در ژانویه 1943 ، دونیتس به درجه Großadmiral ( گروس آدمیرال - grand admiral ) ارتقاء یافت و بعنوان فرمانده ارشد نیروی دریائی ؛ جانشین گراند آدمیرال " اریش رایدر " شد. در 30 آوریل 1945 ، بعد از مرگ هیتلر و مطابق با آخرین اظهارات و تصمیمات هیتلر ، دونیتس بعنوان جانشین هیتلر ، رئیس جمهور آلمان و فرمانده کل نیروهای مسلح آلمان انتخاب گردید. در 7 می 1945 ، دونیتس ؛ به آلفرد جودی ( رئیس ستاد عملیات OKW ) دستور داد تا در " ریمز " فرانسه ، قرارداد تسلیم بدون قید و شرط آلمان را امضاء کند. بازداشت دونیتس به همراه آلفرد جودی توسط متفقین دونیتس به عنوان رئیس دولت آلمان باقی ماند تا سرانجام در تاریخ 23 می ، این دولت توسط متفقین ، منحل اعلام گردید. ترجمه و گردآوری : mehran 55 منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Karl_Dönitz ادامه دارد ...

با سلام مجدد در خصوص حمله هوائی ناتو ، به عقیده من گام اول برای سناریو نویسی ، بررسی داشته ها و امکانات سخت افزاری هست که ممکنه در این حمله مورد استفاده قرار بگیره. در گام بعدی همونطور که جناب MR9 فرمودند باید بریم به سراغ استراتژی هائی که در قالب اون باید این سخت افزار ها و ابزارها بکارگیری بشوند. برای فتح باب و یک مقدار روشن شدن وضعیت ، چند نمونه از هواگردهای آمریکائی که احتمال بکارگیری اونها در قالب این تهاجم فرضی ، متصور هست رو به اتفاق هم مورد بررسی قرار میدیم. http://uupload.ir/view/axx7_b-1_amp_b-2_amp_b-52.jpg الف - بمب افکن ها : بمب افکن استراتژیک B-2َA Block-30 Sprit : این بمب افکن استراتژیک رادار گریز ، با برد عملیاتی 11000 کیلومتر ، توان حمل 80 بمب 225 کیلوگرمی را دارد. نیروی هوائی آمریکا 20 فروند از این بمب افکن بسیار پیشرفته و رادار گریز را دارا می باشد. http://uupload.ir/view/oa8_1280px-b-2_spirit_(cropped).jpg http://uupload.ir/view/3egr_b-2_bomber.jpg http://www.military.ir/forums/topic/1676-%d8%a2%d8%b4%d9%86%d8%a7%d9%8a%d9%8a-%d8%a8%d8%a7-%d8%a8%d9%85%d8%a8-%d8%a7%d9%81%d9%83%d9%86-b-2-spirit/ بمب افکن استراتژیک B-1B Lancer : این بمب افکن استراتژیک آمریکائی ، با برد عملیاتی 9400 کیلومتر ، توان حمل 84 بمب 225 کیلوگرمی را دارد. نیروی هوائی ایالات متحده 60 فروند از این بمب افکن کارآمد را در اختیار دارد. http://uupload.ir/view/magk_b-1b-lancer-strategic-bomber.jpg http://uupload.ir/view/pihm_b-1b_4.jpg http://www.military.ir/forums/topic/13581-%d9%87%d9%88%d8%a7%d9%be%db%8c%d9%85%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%b1%d8%a7%d8%aa%da%98%db%8c%da%a9%db%8c-b-1b/ بمب افکن استراتژیک B-52H Stratofortress : این بمب افکن نام آشنای آمریکائی هنوز هم در حال خدمت به نیروی هوائی آمریکا می باشد. این بمب افکن با برد عملیاتی 7210 کیلومتر ، توان حمل 70.000 پوند بمب های هدایت شونده و یا سقوط آزاد رو دارا هست. نیروی هوائی آمریکا هنوز 75 فروند از این بمب افکن رو در خدمت داره. http://uupload.ir/view/t2k_b-52h_stratofortress.jpg http://uupload.ir/view/aetk_b-52h_static_display_arms.jpg http://www.military.ir/forums/topic/76-%d9%87%d9%88%d8%a7%d9%be%db%8c%d9%85%d8%a7%db%8c-%d8%a8%d9%85%d8%a8-%d8%a7%d9%81%da%a9%d9%86-b-52-starfortress/ ب - پرنده های الکترونیک : بوئینگ E-3 : مشهورترین آواکس جهان ، همچنان در نیروی هوائی ایالات متحده در حال استفاده است. نیروی هوائی ایالات متحده 31 فروند از این پرنده را در اختیار دارد که شعاع پروازی 7400 کیلومتر را دارا می باشد. http://uupload.ir/view/24tq_awac2.jpg http://www.military.ir/forums/topic/22534-%d8%a2%d8%b4%d9%86%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a8%d8%a7-%d8%a2%d9%88%d8%a7%da%a9%d8%b3-e-3-%d8%b3%d9%86%d8%aa%d8%b1%db%8c/ بوئینگ E-4 : هواپیمای پست فرماندهی هوابرد E-4 با شعاع پروازی 11.000 کیلومتر یکی دیگر از پرنده های مورد استفاده ارتش آمریکا برای جنگ احتمالی است. نیروی هوائی 4 فروند از این پرنده را در اختیار دارد. http://uupload.ir/view/pvj2_us_air_force_e-4b.jpg http://uupload.ir/view/jqyw_boeinge4aacpconfig.png http://www.military.ir/forums/topic/23157-%d8%a2%d8%b4%d9%86%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a8%d8%a7-%d9%87%d9%88%d8%a7%d9%be%db%8c%d9%85%d8%a7%db%8c-e-4-nightwatch-%d8%8c-%d8%af%db%8c%d8%af%d9%87-%d8%a8%d8%a7%d9%86-%d8%b4%d8%a8/ E-8 Joint STARS : هواپیمای ویژه E-8 یکی دیگر از هواپیماهای ویژه عملیات الکترونیک نیروی هوائی آمریکاست که وظیفه ردیابی و طبقه بندی اهداف زمینی برای هدایت بمب افکن ها و سایر هواپیماهای تهاجمی آمریکا را دارا می باشد. 17 فروند از این هواپیما در حال خدمت در نیروی هوائی ایالات متحده هستند. http://uupload.ir/view/avcd_e-8_jstars.jpg http://uupload.ir/view/oz4m_e-8_crewmembers.jpg http://www.military.ir/forums/topic/22896-%d8%a2%d8%b4%d9%86%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a8%d8%a7-jstars-%d9%86%db%8c%d8%b1%d9%88%db%8c-%d9%87%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a2%d9%85%d8%b1%db%8c%da%a9%d8%a7-%d8%8c-e-8/ EC-130 : هواپیمای جنگ الکترونیک ، جمینگ رادار و سرکوب پدافندی EC-130 یکی دیگر از پرنده های آمریکائی است که می تواند در موج نخست حمله برای سرکوب پدافندی ما مورد استفاده قرار بگیرد. نیروی هوائی آمریکا 22 فروند از این هواپیما را که از شعاع پروازی 4260 کیلومتر برخوردار است ، در خدمت خود دارد. http://uupload.ir/view/yv6c_ec-130j_commando_solo.jpg http://uupload.ir/view/o6qx_interior_of_an_ec-130j_commando_solo_mar_2003.jpg http://www.military.ir/forums/topic/5115-%d8%ae%d9%81%d8%a7%d8%b4-%db%8c%d8%a7-%d9%87%d8%b1%d9%83%d9%88%d9%84%d8%b3-%d8%ac%d8%a7%d8%b3%d9%88%d8%b3%db%8c/ U-2 : هواپیمای جاسوسی افسانه ای U-2 یکی دیگر از پرنده های جاسوسی دشمن است که شعاع پروازی 10300 کیلومتر دارا است . نیروی هوائی آمریکا همچنان 31 فروند از این هواپیمای جاسوسی را در خدمت خود داد. http://uupload.ir/view/v4o7_usaf_u-2s_taxiing_after_landing_at_al_dhafra_air_base.jpg http://uupload.ir/view/xwi9_u2_withexperiments.jpg http://www.military.ir/forums/topic/27286-%d8%a8%d8%a7%d9%86%d9%88%db%8c-%d8%a7%da%98%d8%af%d9%87%d8%a7-u-2/ RQ-4 Global Hawk : هواپیمای بی سرنشین جاسوسی غول پیکر شاهین جهانی ، یکی دیگر از پرنده های جاسوسی آمریکا است که با شعاع عملیاتی بسیار بلند خود توان جاسوسی از خاک میهن عزیزمان را دارست. http://uupload.ir/view/i51t_rq-4_global_hawk.jpg EA-18G Growler : جت ویژه جنگ الکترونیک نیروی دریائی آمریکا که شعاع عملیاتی 2346 کیلومتر را دارا می باشد. هواپیمائی نیروی دریائی 139 فروند از این جت بسیار مدرن را در اختیار دارد. http://uupload.ir/view/142m_u.s._navy_ea-18g_growler_breaks_away_from_a_u.s._air_force_kc-135_(altered).jpg http://uupload.ir/view/pu4h_ea-18g_growler_vx-9_from_below_2008.jpg http://www.military.ir/forums/topic/22488-%d8%a2%d8%b4%d9%86%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a8%d8%a7-ea-18g-growler-%d9%81%d8%b1%d8%b4%d8%aa%d9%87-%d9%85%d8%b1%da%af-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d9%be%d8%af%d8%a7%d9%81%d9%86%d8%af-%d9%87%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c/ بخاطر طولانی شدن این پست ، تانکرها ( سوخت رسانها ) و جت های جنگنده بمب افکن و شکاری های رهگیر رو ان شاء الله در پست بعدی معرفی میکنم. پ.ن 1 : بعد از دو سال که دوباره اومدم در خدمت دوستان باشم ، اولین استقبال گرم رو ، گالری سایت از بنده داشت که اجازه آپلود عکس رو بهم نداد ، حالا یا اشکال از مشکلات فنی سایت هست و یا از حافظه ضعیف بنده که شاید پسورد رو اشتباه میزدم ، بهرحال با پوزش از مدیران محترم عکس ها رو جائی خارج از گالری آپلود کردم تا ان شاء الله بعدا به گالری منتقل بشن پ.ن 2 : توی همین انجمن ( با عرض پوزش ) یکسری از دوستان هستند که تا بحث تهدید هوائی دشمنان مطرح میشه ، بجای فکر کردن و یافتن راه چاره و مقابله با تهدید دشمن ، بلافاصله میگن که فرودگاه هاشون رو با موشک میزنیم که نتونند از اونجا پرواز کنند و بیان به خاک ما حمله کنند ؛ بخاطر همین عامدانه شعاع پروازی این پرنده ها رو نوشتم تا توضیح بدم که خیلی از این پرنده ها میتونند از فرودگاه هائی خارج از محدوده برد موشک های بالستیک ما پرواز کنند. پس خیلی بهتر هست که بجای این راه حل دم دستی و ساده انگارانه ، دنبال راه حل های کارآمدتر و موثرتر بگردیم.

سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست تاپیک جالبی هست اما به عقیده من ( همونطور که جناب واریور فرمودند ) ، اول باید یک سناریو برای تهاجم احتمالی دشمن داشت ؛ بعدش راه های مقابله با این حمله رو بررسی کرد. من سالها پیش ، توی یک تاپیک چند تا پست در مورد سناریو فرضی تهاجم هوائی ائتلاف عربی و متحدانش به ایران رو ارسال کردم که الان هر چی که گشتم پیداشون نکردم. هر چند اون سناریو فرضی سازی کلا به بیراهه رفت و بعد از مدتی هم بدون اینکه پاسخ مناسبی برای این سناریو طرا حی بشه ، فراموش شد. الان هم بهترین روش کار ( البته به اعتقاد من ) همین هست که اولا سناریو حمله فرضی اونها رو اول بنویسیم ، تا بعدش بتونیم نقاط قوت و ضعف اش رو بررسی کنیم و احیانا روشی برای مقابله با این تهاجم رو هم پیدا کنیم. پ.ن : راستی اگه یه مسلمونی اون پست های مرتبط با سناریو درگیری هوائی بین ایران و عربستان و متحدین اش رو پیدا کرد ، به من خبر بده که خودم هم بعد از سالها یه سری بهش بزنم

با سلام   بنده هم ( به نوبه و سهم حودم) آغاز سال جدید رو خدمت همه دوستان عزیز میلتاریست تبریک عرض می کنم.   هر چند سال 95 بخاطر بیماری مادرم ، برای من سال تلخی بود و در واپسین روزهای سال با داغ از دست دادن مادر ، تلخ تر و کمرشکن تر هم شد ، اما امیدوارم که سال جدید برای همه هموطنانم ( و خصوصا شما دوستان عزیزم در میلیتاری) سالی پر از شادی باشه و ان شاء الله در سال جدید کام و دهان همه دوستان شیرین باشه تا تلخی های سال 95 رو سریعتر به فراموشی بسپارند.   امیدوارم که خدا همه رفتگان سال 95 رو در پناه و جوار امن و آرامش خودش قرار بده و رفتگان این جمع جاشون توی بهشت و در کنار امیر المؤمنین و بی بی دو عالم باشه.   ان شاء الله

بنام خداوند بخشنده مهربان   مقدمه : امروزه از هواپیماهای بال پرنده ، اصطلاحا بعنوان یکی از لبه های دانش هوانوردی نام برده می شود ، هواپیماهائی که با سطح مقطع پائین و تکنولوژی بسیار پیچیده ؛ تبدیل به یکی از مظاهر پیشرفت در دانش و صنعت هوانوردی شده اند.     اما سوال اینجاست که این دست از هواپیماها ، دقیقا از چه تاریخی به آسمان وارد شدند ؟ آیا پیش از هواپیماهائی نظیر بمب افکن B-2 آمریکائی ، نمونه های دیگری از هواپیماهای بال پرنده طراحی و حتی ساخته شده بودند ؟ . ده ها سوال مشابه این سوالات وجود دارد که اگر عمری باقی بود ، ان شاء الله سعی خواهیم نمود تا در این تاپیک به این دست سوالات پاسخ دهیم و به تدریج و مرحله به مرحله ، تمامی هواپیماهای بال پرنده طراحی و یا ساخته شده در قرن های بیستم و بیست و یکم را خدمت شما عزیزان معرفی نمائیم.       Flying wing  بال پرنده   بال پرنده چیست ؟ اولین سوالی که در این خصوص باید پاسخ داده شود این است که اصولا بال پرنده چیست ؟ بال پرنده ، گونه ای از پرنده های بال ثابت و فاقد دم است که معمولا هیچ بخش متمایز و مجزائی بعنوان بدنه هواپیما در آن مشخص نیست و اصطلاحا شبیه به دو بال بهم چسبیده به نظر می رسد. خدمه ، محموله ، سوخت ، تجهیزات و تسلیحات ؛ معمولا در داخل ساختار اصلی بال قرار دارند. اگر چه ممکن است که یک هواپیمای بال پرنده برآمدگی های مختلفی همانند : غلاف (pod) ، سکان ، بوم و یا پایدار کننده های عمودی هم داشته باشد ، اما این برآمگی ها و برجستگی ها ، شکل عمومی و کلی بال پرنده را بر هم نمی زند و قابل اغماض و چشم پوشی می باشند.     نامدارترین بال پرنده امروز در دنیا ، بمب افکن رادار گریز و فوق پیشرفته B-2 Spirit می باشد که بخاطر بهره گیری از تکنولوژی های بسیار پیشرفته و هوش مصنوعی ، یکی از گران قیمت ترین هواپیماهای حال حاضر دنیا نیز می باشد.     اما شاید یکی از قدیمی ترین هواپیماهای بال پرنده دنیا را بتوان Potilov Stal-5 دانست که در سال 1933 توسط اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد.     هواپیمای بدون سرنشین و بال پرنده RQ-170 Sentinel ساخت آمریکا ، نام آشناترین و شناخته شده ترین پرنده بی سرنشین بال پرنده برای مخاطبین ایرانی است که پس از به غنیمت گرفته شدن آن توسط ایران ، بارها و بارها در رسانه های ایرانی به آن پرداخته شد و تصاویر آن باز نشر داده شد.       علاوه بر این سه پرنده فوق الذکر ، شاید بیش از 30 مدل دیگر از انواع هواپیماهای بال پرنده طراحی و یا ساخته شده است که در این تاپیک و به تدریج خدمت دوستان عزیز معرفی خواهند گردید.   فعلا و برای شروع بحث با تصاویر تعدادی از این پرندگان آشنا خواهیم شد.   A-12 Avenger II   Armstrong Whitworth AW.52   BAE Systems Taranis   Boeing X-46   Boeing X-48   Horten Ho-229   Horten H-XVIII   MIG SKAT   Northrop XB-35   Northrop XB-49   Sukhoi PAK-DA       ادامه دارد ...   ----------------------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در پست بعدی به تاریخچه هواپیماهای بال پرنده خواهیم پرداخت.      ------------------------------ کپی رایت : با توجه به اینکه مطالب این تاپیک با صرف زمان ، انرژی و جستجو و گردآوری فراوان ترجمه و تهیه شده است ، هرگونه کپی برداری یا ذکر مطالب این تاپیک ، تنها با ذکر نامmilitary.ir بعنوان منبع شرعا و قانونا مجاز می باشد.   مترجم : مهران 55 منابع : در پایان معرفی این هواپیماها منابع نیز معرفی خواهند گردید.

با سلام خدمت تمامی دوستان عزیز میلیتاریست   ضمن تبریک بخاطر نهائی شدن تکلیف حلب ، حتما دوستان خاطرشون هست که زمانی که محاصره حلب شکسته شد ؛ برخی از دوستان چقدر روحیه شون خراب شد و گلایه کردند. اون زمان من ((( این پست ))) رو توی تاپیک سوریه ارسال کردم که خدا رو شکر و به برکت خون شهداء و تدبیر فرماندهان ، امروز شاهد محقق شدن پیش بینی اون روز هستیم. هر چند برخی از دوستان هم به اون پست بنده منفی دادند که حتما دلائل موجهی برای این تصمیم داشتند.  :winking:    و اما بعد : تصرف و آزادسازی حلب هم ، پایان کار نیست. قطعا زامبی ها ؛ برای جبران اثرات روانی این شکست هم که شده دست به اقداماتی خواهند زد که محتمل ترین شون ، حمله به باریکه جنوبی شهر حلب ، یعنی جاده "خناصر-اثرایا" هست. باریکه "جاده خناصر - اثرایا" درون کادر سیاه رنگ  مشخص شده است.   ارتش سوریه و محور مقاومت باید هر چه سریعتر یک فکری به حال این نقطه ضعف خودش بکنه تا از اون محل آسیب نبینه.   به عقیده من الان ارتش می تونه از دو محور " جنوب حلب " و "شمال شرق حماه" یک عملیات گازانبری رو به سمت "شهر و فرودگاه ابوظهور" انجام بده. تصرف محور مشخص شده در نقشه ، باعث دور شدن تروریست ها از جاده پشتیبانی زمینی حلب میشه   به اعتقاد بنده ، این محور چند خصوصیت مناسب برای عملیات داره که فهرست وار عرض میکنم :   1. بافت مسکونی خیلی متراکمی نداره و از ده ها شهرک و روستای کوچک در بیابان تشکیل شده که پیشروی ارتش ( خصوصا زرهی ) رو در اونها تسهیل میکنه.   2. محور جنوبی حلب رو تعریض میکنه و امکان قطع شدن خط لجستیک زمینی حلب رو به شدت کاهش میده.   3. وحوش ناچار خواهند بود که برای مقاومت در این محور از سمت غرب ( معره النعمان) ، شمال غرب ( ادلب ، سراقب و ... ) و جنوب غرب ( مثلث شیطانی مورک ، کفر زیتا و خان شیخون ) نیروی زیادی رو گسیل کنند که همین امر باعث میشه که توی جبهه های غربی حلب نتونند با تمرکز بالا نیرو جمع کنند و شهر حلب رو از غرب خودش تهدید کنند. سه نقطه متراکم و پر جمعیتی که  از این طریق وحوش امکان حمایت از شهر و فرودگاه ابوظهور رو دارند   4. در صورت آزادسازی فرودگاه ابوظهور و عملیاتی شدن اون ، امکان پشتبانی هوائی از عملیات های آینده در ادلب آسان تر و با زمان کمتر  خواهد بود.   فراموش نکنیم که سرنوشت جنگ رو فرماندهانی تعیین میکنند که ابتکار عمل رو از دشمن خودشون سلب کنند و دشمنان خودشون رو ناچار کنند که بر طبق نقشه اونها عمل کنند.     ============================= پ.ن 1 : در خصوص حملات داعش به پالمیرا و ... هم زیاد نگران نباشید ، ارتش سوریه همیشه فرصت داره که با داعش بجنگه ( نبرد با داعش توجیه و وجاهت بین المللی داره ) ، زمان مبارزه با تروریست های مورد حمایت غرب ( اصطلاحا تروریست های میانه رو) کم هست و باید سریعتر تکلیف اونها رو روشن کرد.   پ.ن 2 : هر چند من به شخصه خیلی دوست دارم که در گام اول ، محاصره مردم مظلوم فوعه و کفرایا شکسته بشه ، اما متأسفانه شاید ارتش سوریه هنوز آمادگی ورود به بافت بسیار متراکم غرب حلب ( از العیس تا فوعه ) رو نداشته باشه.  :-( 

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک برد کوتاه رو ادامه میدهیم:     موشک های بالستیک برد کوتاه  Short-range ballistic missile (قسمت پانزدهم - قسمت پایانی)     AL-Fahd 300 : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  الفهد-300 ساخت جمهوری عراق (بعث)  است. این موشک بالستیک که گاها با کد J-1 نیز شناخته می شود ، حاصل ایجاد برخی تغییرات و تبدیل وضعیت موشک ضد هوائی SA-2 می باشد ، یکی از تلاش های سری صدام برای دور زدن تحریم های سازمان ملل متحد بود. این موشک دارای برد ماکزیمم  300کیلومتر بود. تلاش برای تولید این موشک مربوط به سال 1993 میلادی می باشد که تحت فشار بازرسان سازمان ملل ، هرگز تولید نشد.   با توجه به تولید نشدن این موشک ، هیچگونه عکسی از این موشک وجود ندارد.   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. http://fas.org/nuke/guide/iraq/missile/fahd-300.htm     Al-Hijarah : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  الحجاره ساخت عراق است. این موشک بالستیک حاصل ایجاد برخی تغییرات در موشک های اسکاد عراق می باشد . اطلاعات زیادی از این موشک در دست نیست. یکی از مشهورترین پرتاب های این موشک ، شلیک یک موشک الحجره به سمت نیروگاه اتمی دیمونا در صحرای نقب اسرائیل می باشد که البته کلاهک این موشک پرتابی ، بجای مواد منفجره با بتن و سیمان پر شده بود. این موشک دارای برد ماکزیمم  750 کیلومتر بود. این موشک تولید سال 1988 میلادی می باشد.         در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. http://www.globalsecurity.org/wmd/world/iraq/al_hussein.htm#Hijarah     Al-Abbas : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  العباس ساخت جمهوری عربی عراق (دوران صدام) است. این موشک بالستیک که نسخه ارتقاء یافته و بهینه سازی شده موشک های الحسین و الحجاره می باشد ، با کمک گرفتن از مشاوران و متخصصان خارجی (اروپائی و آرژانتینی) تولید گردید. این موشک دارای برد ماکزیمم  900 کیلومتر . کالیبر 900 میلی متر بود. این موشک تولید سال 1989 میلادی می باشد.       به ترتیب از راست به چپ : العباس ، الحسین ، الحسین -2   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. http://www.globalsecurity.org/wmd/world/iraq/al_abbas.htm     ادامه دارد ...     ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.   پ.ن 2 : الحمدالله سرانجام بررسی تمامی موشک های بالستیک برد کوتاه به پایان رسید ، اگر عمری باقی بود ؛ ان شاء الله در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط و برد بلند) را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، به اتفاق هم ، بررسی پهپاد رزمی پتروداکتیل-1 رو ادامه میدهیم:       کاربران   مطابق با اطلاعات منتشر شده از هشت کشور به عنوان کاربران این پرنده بدون سرنشین نام برده می شود که در ادامه معرفی می شوند.   کاربران فعلی :  جمهوری خلق چین : تعداد نامعلومی از گونه های مختلف این پرنده در خدمت " نیروی هوائی ارتش آزادیبخش خلق چین " قرار دارد.   جمهوری عربی مصر : تعدادی نامعلومی از این پهپاد به مصر صدار شده است.   قزاقستان : تعداد دو فروند از این پهپاد در سال 2016 به قزاقستان صادر گردیده و در خدمت "نیروی دفاع هوائی قزاقستان" قرار گرفته است.   نیجریه : بنا به گزارشات تعداد نا معلومی از این پهپاد شناسائی - رزمی به کشور نیجریه صادر گردیده است.   عربستان سعودی : عربستان سعودی هم در سال 2014 تعدادی از این پهپاد را دریافت نموده است.   امارات متحده عربی : امیرنشین امارات هم ظاهرا در سال 2011  به این پهپاد مسلح شده است.   ازبکستان : بنا به گزارشات منتشر شده ، این پهپاد در سال 2012 میلادی به ازبکستان صادر شده است.   کاربران احتمالی پاکستان : یک فروند پهپاد وینگ لونگ در 18 ژوئن 2016 در کشور پاکستان سقوط کرده است. بنا به اظهارات یک مقام وزارت دفاع پاکستان به خبرنگاران ، یک فروند پهپاد ( که نامش ذکر نشده) در جریان یک پرواز آزمایشی در خاک پاکستان سقوط کرده است. طبق نظر کارشناسان ؛ اگر تاکنون پاکستان به این پهپاد تجهیز نشده باشد ، قطعا در حال ارزیابی قابلیت های این پهپاد برای خرید احتمالی آن می باشد.   مشخصات   مشخصات عمومی : خلبان : فاقد خلبان ( بدون سرنشین)  طول : 9.05 متر ( 29 فوت و 8 اینچ ) بال : 14 متر ( 45 فوت و 11 اینچ ) ارتفاع : 2.77 متر ( 9 فوت و 1 اینچ ) وزن ناخالص : 1100 کیلوگرم ( 2425 پوند ) پروانه - ملخ : 3 تیغه     عملکرد (قابلیت ها ) : حداکثر سرعت : 280 کیلومتر در ساعت  شعاع پروازی : 4000 کیلومتر ( 2485 مایل ) مداومت پروازی : 20 ساعت سقف پرواز - ارتفاع پرواز : 5000 متر ( 16404 فوت )   تجهیزات رزمی ( جنگ افزار ) : توان حمل 100 کیلوگرم ( 220 پوند ) از سلاح های هوا به زمین    بمب ها : FT-10 : بمب کوچک سقوط آزاد 25 کیلوگرمی   FT-9 : بمب کوچک سقوط آزاد 50 کیلوگرمی   FT-7 : بمب کوچک 130 کیلوگرمی   GB-7 : بمب هدایت ماهواره ای 130 کیلوگرمی (نسخه مجهز به کیت هدایت ماهواره ای بمب FT-7 )   GB-4 : بمب هدایت شونده (هدایت ماهواره ای) 250 کیلوگرمی     موشک ها : BRM-1 : موشک 90 میلی متری ضد نفر و ضد زره چینی با وزن 16.8 کیلوگرم و برد 8 کیلومتر   AKD-10 : موشک ضد زره و ضد استحکامات 50 کیلوگرمی با برد 10 کیلومتر ( نسخه تغییر یافته و ارزان تر شده موشک HJ-10 چین)   اویونیک : این پهپاد در حالت غیر مسلح ، توان حمل 100 کیلوگرم ( 220 پوند ) ، تجهیزات و سنسورهای الکترونیکی و ... را دارا می باشد.   پایان امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد   ----------------------------- پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:       (Shenyang J-8) Finback (نام نوعی نهنگ) نهنگ فین بک   یک نیروی هوائی را تنها زمانی می توان یک نیروی کارآمد دانست که با دارا بودن هواپیماهای رهگیر و ایجاد و کسب برتری هوائی ، توان حفاظت و حراست از آسمان کشور خود را داشته باشد. در میانه دهه 1960 میلادی ، طیف متعددی از هواپیماهای دشمن ، آسمان چین را تهدید می نمودند. از جمله این تهدیدات رو به فزونی می توان به بمب افکن های استراتژیک مافوق صوت آمریکائی B-58 Hustler و جنگنده بمب افکن های F-105 Thunderchief اشاره نمود. B-58 Bomber بمب افکن های B-36 ، B-52 و B-58 آمریکائی در یک قاب   F-105 در حالت فول لوود مهمات فورمیشن 24 فروندی ؛ اف - 105 ها   علاوه بر خطرات حاصل از این بمب افکن ها ، آمریکائی ها ؛ پرنده جدیدی را رونمائی کرده بودند که تهدیدی بسیار جدی برای امنیت ملی چین تلقی نمود. هواپیمای جاسوسی برد بلند U-2 را می توان یکی از کابوس های نیروی هوائی چین در آن ایام دانست.     در سال 1964 ، چین به ضرورت دارا بودن یک هواپیمای رهگیر که قادر به انجام عملیات در هر آب و هوائی باشد ؛ بیش از پیش وقوف یافته بود. ضرورتی که به هیچ وجه توسط جت J-7 ، که در واقع نسخه چینی MIG-21 روسی بود ، پاسخ داده نمی شد. میگ - 21   جی - 7 چینی ( نسخه میگ 21 روسی)   سرانجام چینی ها با ساخت جت J-8  ، پاسخی مناسب برای تهدیدات رو به فزونی در آسمان خود یافتند. با این مقدمه ، در معرفی نوزدهمین اژدهای زرد به سراغ این رهگیر چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.   ( Shenyang J-8 ) Finback نهنگ سواحل آتلانتیک    جی - 8 :  جت برتری هوائی و رهگیر  J-8 را باید یکی از دارائی های استراتژیک نیروی هوائی چین دانست. دارائی که محصولی اعلام یک نیاز به موقع توسط نیروی هوائی و پاسخ به موقع صنایع هوانوردی چین می باشد.   چین برای ساخت این پرنده مسیر بسیار طولانی و متنوعی را پیمود. پس از اظهار تمایل به مشارکت دادن و اعلام نیاز به جلب همکاری کشورهای گوناگون ( نظیر: شوروی ، آمریکا ، فرانسه ، اسرائیل و ... ) ؛ سرانجام این متخصصان و صنعت گران هوانوردی چین بودند که توانستند تا با وجود عدم همکاری سایر کشورها ، این جت رهگیر را با تکیه بر دانش بومی خود تولید نمایند.   این پرنده از نظر برخی از قابلیت های رزمی را می توان در کلاس هواپیماهائی نظیر F-4 Phantom II ، MIG-23 و SU-15 دسته بندی نمود. میگ - 23 روسی   فانتوم اف - 4   سوخو - 15 روسی   این هواپیما تولید سال 1980 میلادی است.   در حال حاضر بیش از 300 فروند از انواع مختلف و متنوع J-8 در  نیروی هوائی و هواپیمائی نیروی دریائی چین  در حال خدمت و انجام وظیفه می باشند.   هیچ نسخه ای از این پرنده تاکنون صادر نگردیده است. البته طبق ادعای ویکی پدیا ،تنها یک بار چینی ها برای فروش این هواپیما اقدام نمودن. در این مرحله ، چینی ها ،  این هواپیما را برای خرید به ایران پیشنهاد نمودند که با استقبال سرد و بی توجهی ایران مواجه شدند.   این جت رهگیر چینی ، از دو موتور توربوجت WP-13B  ساخت چین بهره میگیرد. موتور WP-13B ؛ قلب تپنده J-8   http://www.military.ir/forums/topic/20949-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B1%D9%87%DA%AF%DB%8C%D8%B1-%D8%AC%DB%8C%D8%A7%D9%86-8ii/ http://www.military.ir/forums/topic/6099-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D8%AA-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-finback-%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%88%D9%85-%D8%A8%D9%87-j-8-ii-m-%DB%8C%D8%A7-%D8%A7%D9%81-8/       ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک برد کوتاه رو ادامه میدهیم:     با تشکر از اظهار محبت و لطف شما و ممنون بخاطر این توضیحات بجا و به روز شما گادر عزیز  :applause:  :applause:  :rose:  :rose:     موشک های بالستیک برد کوتاه  Short-range ballistic missile (قسمت چهاردهم)     R-1 یا SS-1 Scunner : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  آر - 1 (اسکانر) ساخت اتحاد جماهیر شوروی است. این موشک بالستیک که توسط ناتو SS-1 Scunner نامیده شد ، یکی از نخستین موشک های بالستیک روسی است که توسط اسرای آلمانی و با استفاده از نقشه های غنیمت گرفته شده از V-2 آلمانی ساخته شد. این موشک دارای برد ماکزیمم  270 کیلومتر . کالیبر 1650 میلی متر بود. این موشک تولید سال 1947 میلادی می باشد.           http://www.military.ir/forums/topic/6667-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-ss-1a-r-1-scunner/     R-2 یا SS-2 Sibling : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه  آر - 2 (سیبلینگ) ساخت اتحاد جماهیر شوروی است. این موشک بالستیک که توسط ناتو SS-2 Sibling نامیده شد ،  دومین کپی روس ها از موشک V-2 آلمان نازی است.  این موشک دارای برد ماکزیمم  600 کیلومتر و کالیبر 1650 میلی متر می باشد. این موشک تولید سال 1949 میلادی می باشد.           http://www.military.ir/forums/topic/6678-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-r-2-sibling-ss-2/     Condor I : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه کُندور-1 ساخت آرژانتین است. این موشک دارای برد ماکزیمم  115 کیلومتر و کالیبر 700 میلی متر می باشد. این موشک تولید سال 1984 میلادی می باشد.             در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Condor_(Argentine_missile)       ادامه دارد ...     ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.   پ.ن 2 : به امید خدا در پست آتی ، پرونده موشک های بالستیک برد کوتاه را خواهیم بست.   پ.ن 3 : انشاءالله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط و برد بلند) را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، به اتفاق هم بررسی تجهیزات و تسلیحات نیروی زمینی عربستان رو ادامه می دهیم :       معرفی تجهیزات، تسلیحات نیروی زمینی عربستان (بخش پانزدهم - بخش پایانی)   هوانیروز (بخش دوم - هلی کوپترها)    Army aviation     Sikorsky S-70 : اولین هلی کوپتر نیروی زمینی سعودی که در این پست به بررسی آن می پردازیم ، هلی کوپتر چند منظوره ترابری تاکتیکی "اس - 70" است که محصول کشور آمریکا بوده و در سال 1979 میلادی ساخته شده است. نسخه نظامی این هلی کوپتر غیرنظامی ، با نام "بلک هاوک" نامگذاری گردید. ترکیه هم دیگر کاربران خاورمیانه ای این هلی کوپتر چند منظوره است عربستان  8 فروند از این هلی کوپتر ( مدل S-70A1L = آمبولانس پرنده) را خریداری کرده است.     Fire Hawk   Sea Hawk   Battle Hawk   آمبولانس پرنده   http://www.military.ir/forums/topic/848-%D8%B3%DB%8C%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%B3%DA%A9%DB%8C-s-70%D8%8C-%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C%D9%86-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87/     Boeing CH-47 Chinook : آخرین هلی کوپتر نیروی زمینی سعودی که در این پست به بررسی آن می پردازیم ، هلی کوپتر ترابری- تاکتیکی "شینوک" است که محصول کشور آمریکا بوده و در سال 1962 میلادی ساخته شده است. جمهوری اسلامی ایران ، مصر ، عمان ، امارات و نرکیه (شاید در آینده) هم دیگر کاربران خاورمیانه ای این هلی کوپتر چند ترابری تاکتیکی است عربستان  تعداد 24 فروند از این هلی کوپتر را سفارش داده است که ظاهرا هنوز تحویل نگرفته است.               http://www.military.ir/forums/topic/8964-%D9%87%D9%84%D9%8A%DA%A9%D9%88%D9%BE%D8%AA%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%D9%8A-%D8%B4%DB%8C%D9%86%D9%88%DA%A9-mh-47/       هوانیروز (بخش سوم - پهپادها)   Unmanned Aerial Vehicle - UAV     Aeryon Scout : اولین پهپاد نیروی زمینی سعودی که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم ، پهپاد شناسائی عمود پرواز "اسکات" است که محصول کشور کانادا بوده و در سال 2009 میلادی ساخته شده است. ظاهرا بجز عربستان ، این پهپاد سبک و کوچک هیچ کاربر دیگه ای در خاورمیانه ندارد. عربستان  10 فروند از این پهپاد مینیاتوری را خریداری کرده است.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این پهپاد وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Aeryon_Scout   Saqr UAV : آخرین سلاح نیروی زمینی سعودی که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم ، پهپاد سبک شناسائی "صقر" است که محصول کشور عربستان سعودی بوده و در سال 2012 میلادی ساخته شده است. این پهپاد که از مواد کربنی و فایبر گلاس ساخته شده ، در سه تیپ و مدل مختلف (صقر-2 ، صقر-3 و صقر-4 ) در شهر علم و فن آوری ملک عبدالعزیز عربستان تولید می شود. عربستان  تاکنون 38 فروند از این پهپادها را تولید کرده است.   صقر-2   صقر 3 و صقر 4 icon_arrowu   icon_arrowd   در این انجمن تاپیکی در خصوص این پهپاد وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Saqr_(drone)       پایان معرفی تسلیحات نیروی زمینی سعودی   ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : دوستان عزیز ، سرانجام معرفی تمامی تجهیزات و تسلیحات نیروی زمینی عربستان به پایان رسید. امیدوارم که مورد پسند دوستان عزیز ، واقع شده باشه.   مشورت و هم اندیشی: در کشور عربستان ، گارد ملی این کشور هم برای خودش یک ارتش تمام عیار هست که به موازات نیروی زمینی سلاح خریداری کرده و گسترش پیدا کرده است الان دوستان نظر خودشون رو بیان کنند و پیشنهاد بدهند که در ادامه این تاپیک به تاریخچه و ... ارتش سعودی بپردازیم یا اینکه تاپیک جدید برای معرفی گارد ملی عربستان سعودی رو شروع کنیم و بعدها و در فرصت های آتی به تاریخچه و ... نیروی زمینی سعودی بپردازیم تا این تاپیک کامل بشه؟

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، به اتفاق هم ، بررسی پهپاد رزمی پتروداکتیل-1 رو ادامه میدهیم:     انواع و مدل های مختلف     طبق اطلاعات منتشر شده توسط کارخانه سازنده ، در مجموع 6 مدل مختلف از پهپاد "وینگ لونگ" برای تولید و ثبت سفارش ، تعریف شده است که در این پست به معرفی آنها می پردازیم :   Petrosaur-1 : پتروسازور - 1 ، اولین عضو از خانواده وینگ لونگ است. این محصول در ماه "می" سال 2005 طراحی گردید. اولین پرواز این نمونه ، پس از تکمیل شدن در "اکتبر" سال 2007 میلادی صورت پذیرفت. سرانجام یکسال بعد ، یعنی در اکتبر سال 2008 ، پس از انجام آزمایشات پروازی گوناگون ، نظیر پرواز جهت ارزیابی کارائی عملیاتی و تست محموله های قابل حمل ، تکمیل این پروژه اعلام گردید. یکی از مشخصه های ظاهری این اولین مدل از سری پهپادهای وینگ لونگ ، فقدان برآمدگی در نوک دماغه می باشد که نشان از نبود سیستم هدایت ماهواره ای در این پهپاد می باشد. نبود این آنتن نوک دماغه ، باعش شده بود تا این پهپاد ارزان تر تمام شود ؛ اما در عوض شعاع عملیاتی این پهپاد ، بخاطر "کاهش حداکثر دامنه کنترل" ، تا 200 کیلومتر کاهش پیدا کرده بود. این مدل ، با تولید پتروداکتیل - 1 ، دیگر در بازار عرضه نشد ؛ اما همچنان برای مشتریانی که بدنبال یک پهپاد ارزانتر هستند ، امکان تولید توسط کارخانه سازنده را دارا است.       Pterodactyl - 1 : پتروداکتیل - 1 ، دومین عضو از خانواده این پهپاد است که توسط کارخانه سازنده معرفی شده است. این نسخه که بطور بسیار گسترده ای در بازار تسلیحاتی جهان  ، برای بازاریابی عرضه گردید ، بیشتر بعنوان یک پلت فرم "پایش" و "نظارت" معرفی گردید. از "امارات متحده عربی" و "ازبکستان" ، بعنوان دو مشتری نخستین پتروداکتیل-1 ، یاد می شود.     Sky Saker : اسکای ساکر ، سومین مدل از پهپاد وینگ لونگ است که توسط شرکت سازنده ، رونمائی گردید. اسکای ساکر ، یکی از نمونه  های "وینگ لونگ" است که توسط صنایع Norinco چین ، ( بیشتر با هدف صرفا صادرات به سایر کشورها) توسعه داده شده است. اسکای ساکر ، حامل هر دو سیستم "رادار روزنه ترکیبی مینیاتوری" و "غلاف الکترو-نوری" می باشد که آنرا برای انجام مأموریت های شناسائی ، در هر دو طیف "نور مرئی" و "راداری" قابل استفاده نموده است. در خصوص قابلیت های Sky Saker  ، در منابع اینترنتی چینی اغراق های فراوانی صورت پذیرفته و آنرا مناسب برای انجام همزمان مأموریت های "شناسائی" و "ضربتی" عنوان نموده اند. ادعائی که بعدها و در عمل خلاف آن اثبات گردید. با توجه به تمامی اطلاعات منتشر شده توسط صنایع NORINCO ( در سال 2015) ، این پهپاد در زمان بکارگیری ، تنها می تواند از یکی از این قابلیت ها بهره بگیرد. به این معنا که در صورت استفاده از محموله های شناسائی ، امکان حمل هیچگونه سلاحی را نخواهد داشت و در صورت حمل تسلیحات هم ، امکان حمل و استفاده از هیچکدام از تجهیزات شناسائی خود را ندارد.     WJ-1 : دبلیو جی - 1 ، چهارمین مدل از پهپاد وینگ لونگ چین می باشد که اطلاعات آنرا مرور می کنیم. این مدل ، در واقع اولین نسخه هوا به زمین پتروداکتیل است که از یک غلاف "شناسائی - هدف قرار دادن" در زیر چانه پرنده بدون سرنشین بهره گرفته است.  اولین رونمائی رسمی از این پهپاد در  10 نوامبر 2014 در نمایشگاه هوائی ژوهای صورت پذیرفت.       GJ-1 : پنجمین پتروداکتیل مورد بررسی ، باز هم در رده پرنده های تهاجم هوا به زمین دسته بندی می شود. این ورژن از پهپاد در واقع ترکیبی از قابلیت های رزمی "پتروداکتیل-1" و "WJ-1" می باشد. که توان تسلیحاتی پتروداکتیل - 1 را با غلاف زیر چانه WJ-1 بصورت توأمان دارا می باشد.  اطلاعات زیادی از این مدل تاکنون منتشر نشده است.       Wing Long II : "وینگ لونگ-2" ، ششمین (و تا به امروز آخرین) گونه از این پهپاد چینی است که رونمائی شده است. این مدل در واقع حاصل برخی بروزرسانی های انجام گرفته بر روی "وینگ لانگ-1" است ، که طبق اطلاعات منتشر شده ، امکان حمل و بکارگیری تا 12 تیر موشک زمین به هوا را با خود دارا می باشد.         ادامه دارد ...   ----------------------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست بعدی ؛ سایر اطلاعات و توضیحات مرتبط با این دایناسور پرنده را تقدیم دوستان عزیز خواهم نمود.

با سلام و احترام به دوستان میلیتاریست ، بررسی نیروی دریائی پاکستان رو به اتفاق هم ادامه میدیم:     واحدهای مختلف نیروی دریائی پاکستان   (نیروهای ویژه S.S.G.N) بخش دوم - تاریخچه     جنگ 1965 هند و پاکستان و تولد Special Services Group Navy : پس از جنگ هند و پاکستان در سپتامبر 1965 ، نیروی دریائی پاکستان ؛ و بنا به توصیه های صورت پذیرفته توسط نیروی دریائی ایالات متحده آمریکا ، تصمیم یه ایچاد "واحد ویژه رزمی" خود گرفت.     سرانجام در سال 1966 ، این نیرو با عنوان "واحد عملیات ویژه نیروی دریائی" (S.S.G.N) اعلام موجودیت نمود. در سال 1966 ، دولت پاکستان ، از گسترش تحرکات نیروی دریائی هند ، مطلع شده بود و با توجه به وجود این خطر ، بر ضرورت تشکیل یک واحد "عملیات ویژه" و "نیرد نامتعارف" برای مقابله با هندی ها در فرماندهی شرقی نیروی دریائی پاکستان ، صحه گذارد.        بنابراین ، "تیم ویژه تخریب زیر آب" (Underwater Demolition Teams) یا به اختصار UDT با هدف جمع آوری اطلاعات و انجام عملیات بر علیه نیروهای هندی تأسیس گردید. در این مسیر ، قرار شد که زیردریائی های میدجت نیروی دریائی پاکستان هم وظیفه حمل و نقل و جابجائی این نیروها را بر عهده بگیرند.     میدجت های نیروی دریائی پاکستان ، وظیفه انتقال UDT را به پشت خطوط دشمن بر عهده داشتند.   دریاسالار "سید محمد احسن" ، برای تشکیل این واحد ویژه نیروی دریائی ، شخصا ابتکار عمل را به دست گرفت.  وی ، شخصا در خصوص حوزه عملکرد و شرح وظایف این نیروها تصمیم گیری نمود. مطابق ضرورت هائی که "دریاسالار احسن" احساس نموده بود ، این تیم ها ، در قالب تیم های ویژه  جهت عملیات چریکی و ضد چریکی در نیروی دریائی پاکستان سازماندهی شدند.   دریاسلار سید محمد احسن ، پدر معنوی SSGN پاکستان   از آنجائی که این نیروی جدید (UDT) ، یک نیروی ویژه تعریف شده بود ، نیاز به آموزش های متناسب با یک نیروی ویژه هم داشت. به همین دلیل توسط واحدهای ویژه نیروی زمینی ارتش پاکستان ، برای مأموریت های زمینی و هوائی تحت آموزش قرار گرفتند.   کوماندوهای نیروی زمینی پاکستان ، اولین مربیان SSGN   از سوی دیگر با توجه به اینکه این نیروی جدید ، جمعی و تحت نظارت نیروی دریائی پاکستان بودند ، "مدرسه سلاح های تخصصی نیروی دریائی" و "آکادمی نیروی دریائی پاکستان" هم بخش آموزش های دریائی و روش کار با تسلیحات و تجهیزات دریائی را به این نیروها آموخت.   آکادمی نیروی دریائی پاکستان ؛ SSGN ها در اینجا اولین آموزش های دریانوردی را دیدند   در خلال این دوره های متنوع ، کوماندوهای جدید نیروی دریائی پاکستان ، برای طیف گوناگونی از مأموریت ها نظیر جنگ های کلاسیک و جنگ های نامتعارف آموزش می دیدند. بخشی از سرفصل های این دوره ها آموزش "غواصی" ، "چتربازی در ارتفاع بالا" ، "تخریب" ، "زبان های خارجی بین المللی" ، "زبان ها و لهجه های کشورهای همسایه" ، "مدیریت کسب اطلاعات و تکنیک های بازجوئی" ، "حفاظت اطلاعات" و ... را شامل می شود.   آموزش غواصی   آموزش های پرش از ارتفاع و چتر بازی   آموزش تخریب   در سال 1967 ، سرانجام ایالات متحده تحریم های خود بر علیه پاکستان را لغو نمود. از این رو به نیروهای "ناوی سیلز" اجازه داده می شود تا "آموزش تکنیک های عملیات ویژه دریائی" را به نیروی دریائی پاکستان آموزش دهند تا پاکستان بتواند واحد SSGN خود را تشکیل دهد. نیروهایی که پس از درخواست دریاسالار سید محمد احسن ، از واحد نوپای او (یعنی UDT) انتخاب شدند و برای گذراندن دوره های جدید و تکمیلی برگزیده شدند.       در سال 1969 ، بر اساس بررسی های بعمل آمده مجدد سرویس های اطلاعات نظامی پاکستان، شرق پاکستان بعنوان یک منطقه "ملتهب" مرزی شناخته شد و از همین رو ، دریاسالار احسن ، این واحد جدید نیروی دریائی را؛ در مناطق مرزی شرق کشور پاکستان مستقر گردید. دو سال بعد و با وقوع جنگ 1971 مابین هند و پاکستان ، صحیح بودن این پیش بینی دریاسالار احسن را اثبات نمود.        ادامه دارد ... ----------- پ.ن : 1 : انشاءالله در پست بعدی به بخش سوم معرفی نیروهای ویژه نیروی دریائی پاکستان خواهیم پرداخت. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : بی صبرانه منتظر نقد و بررسی نیروی دریائی پاکستان ( و مقایسه آن با بخش های مشابه در نداجا و ندسا ) توسط دوستان و صاحب نظران هستم.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک برد کوتاه رو ادامه میدهیم:     موشک های بالستیک برد کوتاه  Short-range ballistic missile (قسمت سیزدهم)     TR-1 Temp : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه تی آر - 1 (تِمپ) ساخت اتحاد جماهیر شوروی است. این موشک بالستیک که توسط ناتو SS-12 Scalebord نامیده شد ، یکی از کم نام و نشان ترین موشک های بالستیک روسی است. این موشک دارای برد ماکزیمم  900 کیلومتر و کالیبر 1010 میلی متر می باشد. این موشک تولید سال 1969 میلادی می باشد.           در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/TR-1_Temp     KN-02 Toksa : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه کی اِن - 02 توکسا ساخت کره شمالی است. این موشک بالستیک در واقع نسخه کپی شده از موشک سوخت جامد OTR-21 Tochka اتحاد جماهیر شوروی است که توسط کارشناسان موشکی کره شمالی ساخته شده است. این موشک دارای برد ماکزیمم  160 کیلومتر و کالیبر 650 میلی متر می باشد. کارشناسان موشکی کره ای ، پس از آنکه دولت سوریه به موشک توچکا مجهز گردید ، امکان دسترسی به این موشک و امکان مهندسی معکوس آن را بدست آوردند. سرانجام و پس از چندین آزمایش ناموفق ؛ نهایتا در سال 2006 میلادی توسط کره شمالی ، این موشک در خط تولید قرار گرفت.             در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/KN-02_Toksa     Hwasong-5 : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه هو واسانگ - 5 ساخت کره شمالی است. این موشک نسخه کره شمالی موشک R-17 Elbrus (یکی از زیر شاخه های موشک نامدار Scud ) اتحاد جماهیر شوروی است. کره شمالی ، اولین نمونه های موشک البروس را در سال 1979 یا 1980 از طریق ارتش مصر بدست آورد و با بدست آوردن این موشک ، امکان مهندسی معکوس این موشک برای کره شمالی فراهم شد. این موشک دارای برد ماکزیمم  320 کیلومتر و کالیبر 885 میلی متر می باشد. کره شمالی در ازای کمک هائی که در خلال جنگ اعراب و اسرائیل به ارتش مصر نمود ، در اوایل دهه 80 میلادی یک نسخه از موشک البروس را بدست آورد و پس از چند سال در سال 1985 خط تولید این موشک را راه اندازی نمود. ایران این موشک را با عنوان " شهاب - 1 " در خاک خود تولید می کند.           موشک روسی R-17 Elbrus   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Hwasong-5     Hwasong-6 : موشک  زمین به زمین بالستیک برد کوتاه هو واسونگ -6  یا اصطلاحا Scud-C ساخت کره شمالی است. این موشک بالستیک بر اساس انجام برخی از بهینه سازی ها بر روی موشک Hwasong-5 کره شمالی تولید گردیده است. این موشک دارای برد ماکزیمم  500 الی 600 کیلومتر و کالیبر 880 میلی متر می باشد. این موشک در سال 1989 یا 1990 در خط تولید قرار گرفت. ایران این موشک را با عنوان شهاب - 2 در خاک خود تولید می نماید.           اسکاد - سی ارتش قذافی که توسط مخالفان دولت لیبی به غنیمت گرفته شده است.   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Hwasong-6       ادامه دارد ...     ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.   پ.ن 2 : به امید خدا در دو پست آتی ، پرونده موشک های بالستیک برد کوتاه را خواهیم بست.   پ.ن 3 : انشاءالله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط و برد بلند) را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، به اتفاق هم بررسی تجهیزات و تسلیحات نیروی زمینی عربستان رو ادامه می دهیم :   با سلام خدمت شما و با تشکر از اظهار محبت تون ببخشید ، یک اشتباه تایپی رخ داده ، قطعا این خودرو محصول کشور آمریکا است       معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی عربستان (بخش چهاردهم)   هوانیروز (بخش اول - هلی کوپترها)    Army aviation     AH-64 Apache : اولین هلی کوپتر نیروی زمینی سعودی که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم ، هلی کوپتر تهاجمی - ضربتی "آپاچی" است که محصول کشور آمریکا بوده و در سال 1986 میلادی ساخته شده است. اسرائیل ، مصر ، کویت ، قطر و امارات  از دیگر کاربران خاورمیانه ای این هلی کوپتر تهاجمی هستند عربستان  94 فروند از این هلی کوپتر ( مدل AH-64D ) را خریداری کرده است و گفته می شود که 29 فروند از این تعداد قرار است که تحت بروز رسانی Longbow III قرار بگیرند.       آپاچی در حال شلیک موشک هوا به هوای AIM-9   کابوس هر ستون زرهی  :wave:  :wave:     http://www.military.ir/forums/topic/2319-%D8%A8%D8%A7%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%AF-%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%D9%85%DB%8C-%D8%A2%D9%BE%D8%A7%DA%86%DB%8C-%D9%84%D8%A7%D9%86%DA%AF%D8%A8%D9%88ah-64d/ http://www.military.ir/forums/topic/5096-%D9%88%D8%AD%D8%B4%D8%AA-%D8%A8%D8%A7-apache-longbow/     OH-58 Kiowa : دومین هلی کوپتر سعودی که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم ، هلی کوپتر شناسائی - رزمی "کیووآ" است که محصول کشور آمریکا بوده و در سال 1969 میلادی ساخته شده است. ترکیه و عراق از دیگر کاربران خاورمیانه ای این هلی کوپتر چند منظوره هستند عربستان 13 فروند از این هلی کوپتر ( مدل Bell-406 CS ) را خریداری کرده است.           Kiowa در ارتش سعودی  icon_arrowu  icon_arrowd    http://www.military.ir/forums/topic/8530-%D9%87%D9%84%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D9%BE%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7%DB%8C%DB%8C-kiowa-oh-58d-%D8%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7/ http://www.military.ir/forums/topic/194-%D8%A8%D8%A7%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%AF-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%8A%D9%8A-%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%D9%85%D9%8A-oh-58d-kiowa-warrior/     UH-60 Black Hawk : سومین هلی کوپتر ارتش سعودی که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم ، هلی کوپتر ترابری  "بلک هاوک" است که محصول کشور آمریکا بوده و در سال 1979 میلادی ساخته شده است. اسرائیل ، ترکیه ، بحرین ، مصر ، اردن و امارات از دیگر کاربران خاورمیانه ای این اسب بارکش پرنده هستند. عربستان 37 فروند از این هلی کوپتر ترابری کارآمد ( مدل UH-60L ) را خریداری کرده است.         بلک هاوک در ارتش سعودی  icon_arrowd  icon_arrowu    http://www.military.ir/forums/topic/26417-%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C%D9%86-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87/ http://www.military.ir/forums/topic/3151-%D8%A8%D8%A7%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%AF-%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%D9%85%DB%8C-uh-60-black-hawk-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7/       ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله در پست بعدی، سایر پرنده های هوانیروز نیروی زمینی عربستان را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:   (KJ-2000) Main ring (حلقه اصلی)     مسلما و قطعا ؛ یکی از مهمترین تسلیحاتی که هر نیروی هوائی مدرنی باید به آن مجهز شود ، پرنده های پیش اخطار ( یا اصطلاحا آواکس ها) هستند. نیروی هوائی چین هم از مدتها قبل این نیاز را در خود احساس می نمود و مطابق با این نیاز صنایع هوانوردی چین ، اقدام به تولید طیف متنوعی از پست های پرنده اخطار پیش هنگام نمود. پیش از این دو نمونه KJ-200 و ZDK-03 در این تاپیک مورد بررسی قرار گرفتند.   ZDK-03 در خدمت نیروی هوائی پاکستان   اما همچنان خلاء وجود یک آواکس برد بلند و دوربرد در نیروی هوائی چین احساس می گردید.   تولید هواپیمای KJ-2000 شاید بهترین پاسخی بود که چینی ها به این نیاز دادند. هواپیمائی که در ابتدا قرار بود که محصول مشترک روسیه - اسرائیل و چین باشد (با کد A-50 i ) ؛ اما تحت تأثیر فشارهای آمریکا ، رژیم صهیونیستی از این پروژه کنار کشید و در نهایت خود چینی ها و با تکیه بر دانش بومی خود ( البته با الگو پذیری و کپی کاری از رادارهای فالکون اسرائیل) اقدام به تولید این پرنده استراتژیک نمودند.   IL-76 روسی در اسرائیل در حال تبدیل شدن به A-50i   با این مقدمه ، در معرفی هجدهمین اژدهای زرد به سراغ این آواکس چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم.   ( KJ-2000 ) Mainring حلقه اصلی     کی جی - 2000 :  هواپیمای کنترل و هشدار زود هنگام  KJ-2000 را باید یکی از استراتژیک ترین محصولات صنعت هوانوردی چینی دانست. محصولی که باید آنرا پاسخ قاطع چین به اعمال فشارها و تحریم های آمریکادانست.     چین در ابتدا تصمیم داشت که هواپیمای بریف-50 روسیه را به سیستم های الکترونیکی پیشرفته آواکس فالکون اسرائیلی مجهز نماید. مطابق این توافق نامه سه جانبه مابین روسیه - اسرائیل و چین ؛ یک فروند آواکس روسی به تل آویو منتقل گردید. اما پس از مدتی بخاطر اعمال فشارهای آمریکا به اسرائیل و نگرانی پنتاگون از انتقال تکنولوژی پیشرفته اسرائیلی به چین ( بخاطر شباهت های بالای تکنولوژیکی آواکس فالکون به آواکس E-3 ) ؛ اسرائیلی ها از ادامه پروژه منع شدند.   بریف آ- 50 ساخت روسیه   آواکس فالکون اسرائیلی ، یکی از پیشرفته ترین آواکس های جهان   بریف A-50 روسی که طبق توافق 3 جانبه به اسرائیل منتقل شده بود تا در نهایت تحویل چین شود   در نتیجه چین پس از انتقال آواکس نیمه کاره به چین ؛ با اتکاء به دانش بومی خود سرانجام آواکس کی جی - 2000 را تولید نمود که طیق ادعای چینی ها شباهت های تکنولوژیکی بسیاری به آواکس فالکون دارد. هر چند بخاطر عدم دسترسی منابع بی طرف به این هواپیما ، امکان مقایسه قابلیت های آن با نسخه های روسی و غربی وجود ندارد.     این هواپیما تولید سال 2003 میلادی است.   KJ-2000 در اولین گام ها   طیق ادعای منابع چینی بیش از 5 فروند از این هواپیما تولید گردیده است.     با توجه به نیاز نیروی هوائی خلق چین به این هواپیما و محدودیت های خط تولید تاکنون مجوز صادرات این هواپیما صادر نگردیده است و نتیجتا هیچ خریدار خارجی برای دریافت این هواپیما ثبت سفارش نکرده است.     این آواکس که بر پایه هواپیمای ترابری IL-76 روسی تولید شده است ، از چهار موتور تورفن Soloviev D-30  ساخت روسیه بهره میگیرد. (همانند IL-76)   موتور D-30 روسی ، قلب تپنده KJ-2000 چینی این موتور ، علاوه بر این آواکس بر IL-76 ، Mig-31 و Xian H-6 هم نصب شده است   http://www.military.ir/forums/topic/8849-kj-2000-%D8%8C-%D8%A2%D9%88%D8%A7%D9%83%D8%B3%D9%8A-%D9%83%D9%87-%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%86-%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D9%86%D9%85%D9%8A-%DA%86%D8%B1%D8%AE%D8%AF/   ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.