بزرگوار!! تو این عکس نفر سمت چپ که ریش نداره ارتشی و نفر سمت راست که ریش داره سپاهی!! ...  ریش رو جهت اشاره به فرد مورد نظر گفتن وگرنه سپاهی و ارتشی بودن از روی درجه مشخصه. http://gallery.military.ir/albums/userpics/10314/_MG_2728-900.jpg همینطور که میبینید درجه ارتشی 3 ستاره و درجه سپاهی 4 تا قپه!!! است همچنین ارم ارتش روی کلاه نفر سمت چپ (همون که ریش نداره) مشخصه

http://jangaavaran.ir/%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%A7%D8%B1-13950231/

بزرگوار کاش حداقل منبع رو ذکر میکردید  http://jangaavaran.ir/7987-2/

بزرگوار! کی خبر ساخت شاهد 216 رو اعلام کردن؟!!  صرفا توی نمایشگاه یه پوستر گرافیکی ازش بود و طرحی که اصولا ایرادات اساسی داره, که تو همین میلیتاری ایضا سایت های دیگه هم بحث شد دربارش! حالا شما میفرمایید چند تا هم ازش ساخته شده!! احتمالا اینا رو هم با میگ 31 ها زیر کوه نگه میدارن http://www.military.ir/forums/topic/29607-%D8%B4%D8%B4%D9%85%DB%8C%D9%86-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A8%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84%DB%8C-%D8%B5%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%B9-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%88-%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%DB%8C/   http://jangaavaran.ir/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%D9%89-%D9%88-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%D9%89-%D8%A7%D9%88%D9%84%D9%8A%D9%87-%D8%A8%D8%A7%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%AF-%D8%B1%D8%B2%D9%85%D9%89-%D8%B4%D8%A7%D9%87%D8%AF-%D9%A2%D9%A1/

بسم الله الرحمان الرحیم   کویت قرارد خرید 28 فروند جنگنده یورو فایتر تایفون را با شرکت فین مکانیکا منعقد کرد       وزیر دفاع کویت و کمپانی دفاعی فین مکانیکا , که نمایندگی بازرگانی کنسرسیوم یوروفایتر را در کویت بر عهده دارد , امروز قراردادی را برای تامین 28 فروند جنگنده تایفون شامل 22 فروند تک کابین و 6 فروند 2 کابینه امضا کردند, این جنگنده ها در ایتالیا تولید خواهند شد. این قرارداد بخشی از توافقاتی  بین دو کشور ایتالیا و کویت است که توسط وزیر دفاع ایتالیا , روبرتا پیونتی, و همتای کویتی او , شیخ ژنرال خالد ال جراح الصباح, امضا شده بود. قرار داد امضا شده با فین مکانیکا شامل پشتیبانی فنی و عملیاتی و همچنین اموزش خلبانان و خدمه فنی  ایضا ایجاد مراکز تعمیر و ارتقا تایفون در خاک کویت نیز میشود که اجرای ان بر عهده نیروی هوایی ایتالیا خواهد. تایفون های کویتی از پیشرفته ترین تجهیزات توسعه یافته از جمله رادار جدید ارایه فازی ( ساخته شده توسط کنسرسیوم یورورادار به رهبری فین مکانیکا) استفاده میکنند. شایان ذکر است که این رادار هنوز بر روی تایفون های کشور های عضو کنسرسیوم یورو فایتر (بریتانیا , اسپانیا , ایتالیا و المان) نصب نشده است   منبع:http://www.arabianaerospace.aero/finmeccanica-signs-contract-to-supply-28-eurofighter-typhoons-to-kuwait.html   با تشکر از seyed_212 مطالعه بیشتر: http://www.defensenews.com/story/defense/2016/04/05/kuwait-signs-eurofighter-deal/82647386/ https://www.eurofighter.com/news-and-events/2016/04/kuwait-signs-contract-for-the-delivery-of-28-eurofighter-typhoons

بسم الله الرحمان الرحیم   بخش دوم بلافاصله بعد از پایان جنگ نیروی هوایی ایران برای بازسازی خود اقدام کرد. به دلیل تحریم تسلیحاتی غرب علیه ایران , شوروی تنها گزینه پیش رو ایرانی ها بود اولین خرید ایران از شوروی در سال 1990 شامل 14 فروند MIG-29A بود. 1 سال بعد ایران اقدام به خرید 12 فروند SU-24MK (نسخه ضعیف تر فنسر برای صادرات)  کرد. این هواپیما اکنون ستون فقرات نیروی هوایی ایران را تشکیل میدهد . جنگ خلیج 1991  هدیه ای غافلگیرکننده از نیروی هوایی عراق برای ایران داشت!! تعداد زیادی از جنگنده های عراقی  برای فرار از بمباران نیروهای ائتلاف به ایران فرار کردند. در نتیجه تعداد میگ 29 های ایران از 21 به 35 عدد افزایش پیدا کرد!!! و این به نهاجا اجازه داد 2 عدد اسکادران دفاع هوایی از میگ ها ایجاد کند همچنین حدود 16 تا 18 فروند SU-24 عراقی وارد ایران شدند که نهاجا با استفاده از انها یک اسکادران تهاجمی دیگر ایجاد کرد. (مترجم: این اطلاعات کاملا نادرست است با وجود تذکر جناب MR9 مبنی بر رعایت اصل امانت داری در ترجمه لازم توضیحاتی ارائه بدم- ایران تعداد 25 فروند فالکروم مدل A تحویل گرفت, خرید فنسر ها بعد از فرار جنگنده های عراقی به ایران بود و نهاجا میخواست در ازای این خرید برای su-24 های عراقی نیز پشتیبانی دریافت کند, تعداد mig-29 های عراقی فراری به ایران اگر اشتباه نکنم 4 فروند بود که 3 تا از انها اوراق شدند و به عنوان قطعات یدکی استفاده شدند) فالکروم ها و فنسر های ایرانی کاملال در نهاجا جا افتاده اند و مستشاران خارجی سومین خط تعمیر ون گه داری را در سال 1998 راه اندازی کردند. احتمالا  خلبان های ایرانی تحت تاثیر  کلاه های میگ ها که با نمایشگر یکپارچه قابلیت تسخیص هدف و رهگیری را به خلبانان میدانند قرار گرفتند ولی ایرانی ها به سرعت نارضایتی خودشون رو از برد کم فالکروم ابراز کردند.  برای رفع مشکل صنایع هوایی ایران تانک های خارجی 1000 و 1200 لیتری حمل سوخت را برای میگ ها توسعه دادند و در ادامه ایران تحت پروژه ی "خورشید" میگ های خود را مجهز به لوله ثابت سوخت گیری  هوایی کرد. این لوله های ثابت در دنیا منسوخ شده بودند و اخیرا ایران اعلام کرده که قصد دارد انها را تحت پروژه "طلیعه"  با پراب های سوختگیری جمع شونده جایگزین کند. انتظار میرود که خط تولید این پراب ها به زودی راه اندازی شود . علاوه بر صنایع روسیه , چین هم منبع قابل اطمینانی برای تامین نیاز های قوای مسلح ایران در طول 15 سال گذشته بوده است. ایران در سال 1987 (اواخر جنگ) تعداد 14 فروند F-7 و 4 فروند   FT-7 را برای جبران هواپیماهای از دست رفته در جنگ خریداری کرد. برخلاف باور عمومی F-7 های ایرانی از مدل "N" هستند نه “M” در واقع چینی ها تجهیزات  مدل N را بر روی F-7B ها نصب کردند ,  به عبارتی ایرگارد های ایرانی از تجهیزات غربی استفاده میکنند. به دلیل شعاع عملیاتی کم ایران از ایرگارد ها به عنوان جنگنده دفاع نقطه ای استفاده میکند همچنین در رزمایشهایی که ایران در ماه های اگوست و سپتامبر 1998 در مرز افغانستان اجرا از ظرفیت های تهاجم به زمین این جنگنده در مقیاس بزرگ استفاده شد. تعدادی از SU-25 های سابق عراقی در حال حاضر در خدمت نیروی هوایی سپاه پاسداران قرار دارد. یک منبع نه چندان اگاه!!! ادعا کرده است که سپاه 7 فروند فراگ فوت در اختیار دارد منابع غربی اعتقاد دارند که عملیاتی نگه داشتن یک نیروی هوایی با 7 فروند جنگنده مقرون به صرفه نیست (نیروی هوایی سپاه) بنابراین ایران باید تعداد بیشتری فراگ فوت در خدمت داشته باشد. این احتمال وجود دارد که بیشتر از 7 فروند SU-25 از عراق به ایران فرار کرده باشند یا اینکه ایران تعدادی Su-25 را از منابع دیگر به دست اورده باشد. دیگر جنگنده های فراری عراقی ( su-22 و mirage F-1 ) به نظر نمیرسد عملیاتی شده باشند. گزارشی وجود دارد مبنی بر اینکه تعدادی فیتر در سال 1998 به نیروی هوایی سپاه تحویل داده شده اند ولی مدرکی مبنی بر تایید این ادعا وجود ندارد. پشتیبانی فنی از این هواپیماها چالش خاصی برای مهندسان نهاجا نیست و این عجیب است که با وجود کمبود تعداد جنگنده به چه علت نیروی هوایی انها را تا به امروز عملیاتی نکرده است.   تولید داخل قرار گرفتن در یکی از پرتنش ترین مناطق دنیا و نوع روابط خارجی ایران باعقث شده این کشور به فکر توسعه صنایع دفاعی بومی خود باشد. یکی از بزرگترین چالش های صنایع هوایی ایزان اجرای پروژه "اوج"  برای نهاجا بود. وجود این پروژه 12 سال پیش توسط دولت ایران تایید شده است , براین اساس قرار شد که یک جنگنده هوا به زمین بر اساس F-5 ساخته شود  که نتیجه جنگنده "اذرخش" شد , اذرخش از طراحی رایج در دنیا استفاده میکند وزن آن 8000 کیلوگرم است و از رادار ارایه فازی! طراحی شده توسط ایران استفاده میکند و همچنین قابلیت حمل 4 تن سلاح را دارد.  گفته میشود که این هواپیما از مونتاژ قطعات F-5 ساخته شده است اما اذرخش حدود 10 درصد بزرگتر است و پهنا بیشتری هم دارد و در ساختار ان از مواد کامپوزیتی استفاد شده است این هواپیما از 1 سال پیش وارد خط تولید شده است اما هنوز عکسی از ان منتشر نشده است و نهاجا هنوز اطلاعات بیشتری از ان را منتشر نکرده است. صنایع هوایی ایران ادعا میکند که در حال طراحی جنگنده ی جدیدی است که تا سال 2010 وارد خدمت خواهد شد ولی تا کنون هیچ منبع مستقلی ان را تایید نکرده است. به نظر نمیرسد که صنایع هوایی ایران بخواهد جنگنده های خود مانند تامکت را ارتقا دهد و تا ابد! از انها استفاده کند ولی ایران در حال حاضر تمرکز خود را بر روی سخت افزار هایی گذاشته است که با انها اشنایی کامل دارد و توانمندی خود را در طول جنگ با عراق ثابت کرده اند. ایران تلفات غیر نظامی قابل توجهی را در قسمتی از جنگ 8 ساله با عراق موسوم به "جنگ شهرها" متحمل شد که نتیجه ی پدافند هوایی ضعیف ایران در ان دوران بوده است , تقویت پدافند هوایی یکی از اولویت های این کشور است پروژه "یا زهرا"  مهندسی معکوس سامانه پدافندی برد متوسط کورتال فرانسوی است . سامانه کورتال از رادار پالس داپلر برای رهگیری استفاده میکند در حالی که نمونه ایرانی از رادار و سامانه کنترل اتش اسکای گارد بهره میبرد , رادار اسکای گارد قادر است 30 هدف را به طور همزمان رهگیری کرده و با 12 هدف درگیر شود. موشک های نمونه ایرانی 81 کیلو گرم وزن و 2.93 متر طول دارند. برای رهگیری اهداف ارتفاع پایین ترکیبی از هدایت راداری , فروسرخ و تلویزیونی و برای در گیری با اهداف برد متوسط از هدایت راداری و فروسرخ استفاده میشود, حداکثر ارتفاع درگیری این سامانه 8600 متر است ایرانی ها ادعا میکنند احتمال برخورد اولین موشک به هدف 86 درصد است و همچنین با شلیک 2 موشک همزمان هدف به احتمال 96 درصد مورد اصابت قرار خواهد گرفت. براساس اخرین گزارشات از پایگاه موشکی سمنان, موشک پدافندی "صیاد 1" با موفقیت توسط نیرو های مسلح ایران ازمایش شده است. صیاد 1 جایگزین موشک های سامانه  SA-2  روسی خواهد شد ( صرفا موشک ها جاگزین میشوند نه سامانه!) صیاد به عنوان موشک برد بلند/متوسط به صورت ترکیبی با سامانه S200 به کارگرفته خواهد شد. یکی دیگر از پروژه های جذاب ایران ارتقا سامانه های پدافندی رپیر است . ازمایشات انجام شده توسط مهندسان موفقیت امیز بوده است و تا به امروز 8 نمونه از این سامانه ها بازسازی و ارتقا پیدا کرده اند , این میتواند قسمتی از یک برنامه جامع تر برای تولید رپیر بومی در ایران باشد. با تمام این تولیدات نهاجا همچنان خلا یک جنگنده مؤثر نسل پنجم!!! را حس میکند و ارتقا سامانه های قدیمی نمیتواند پاسخگو نیاز های اینده باشد. نهاجا اصولا یک پلتفرم مناسب برای توسعه جنکگنده اینده خود در اختیار ندارد , رادار های زمینی قادر به پوشش کل فضای ایران نیستند و خلا های بزرگ راداری در فضای ایران وجود دارد همچنین  ایران فاقد یک موشک های به هوای مؤثر برای مقابله با جنگنده های نوین است بر خلاف اینکه امروزه به دلیل به میدان امدن جنگنده های پنهانکار , به طور گسترده ای از موشک های هدایت فروسرخ(IR)  استفاده میشود , ایران هیچ موشک مادون قرمز بردبلندی در اختیار ندارد موارد گفته شده در بالا نقص های مهمی هستند که باید برطرف شوند. واضح است که نهاجا برای دفاع از اسمان ایران در برابر تهدیدات قرن 21 راه درازی در پیش دارد اما کاردانی و غیرت نهاجا همچنان قابل تحسین است در حالی که از تاریخ تاسیس خود تا به حال درگیر جنگ و تحریم بوده است   هواپیماهای ترابری نهاجا جمهوری اسلامی ایران  تعداد قابل توجهی از هواپیماهای ترابری شامل  C-130 هرکولس و فوکر F-27 و بویینگ 747 را از حکومت قبلی به ارث برد. جنگ و تحریم خسارت سنگینی به ناوگان ترابری ایران وارد کرده است اما مدارک قابل توجهی وجود دارد که این پرنده ها برخلاف ادعای غرب همچنان در خدمت قرار دارند مانند سایر هواپیماهای امریکایی , ناوگان تراتبری نیز وضعیت خوبی دارند و در تعداد زیاد مشاهده میشوند با وجود ورود ایلیوشین IL-76MD از عراق و خرید انتوف AN-74TK , هرکولس ها همچنان ستون فقرات ناوگان ترابری ایران هستند و در قرن 21 نیز به این نقش خود ادامه خواهند داد. به نظر میرسد حداقل 6 فروند انتوف در اختیار نیروی هوایی سپاه پاسداران قرار گرفته باشد این انتوف ها در رزمایش برگزار شده در مرز افغانستان در سال 1998 در نقش انتقال نیروهای هوابرد دیده شدند. 10 تا 12 فروند از الیویشین های سابق عراق با استتار جدید خاکی در نهاجا خدمت میکنند و گزارشی از خرید بیشتر انها داده نشده است , میتوان فرض کرد که این تعداد برای رفع نیاز های ترابری نهاجا کفایت میکند. بویینگ 747 همچنان به خدمت در نهاجا ادامه میدهد و به طور شگفت اوری همه انها امروزه در خدمت هستند!! و تا امروز هیچکدام نه به دلیل تصادف و نه در جنگ از دست نرفته اند!! بویینگ 747 ها در مهراباد نگه داری میشوند و همچنان به خوبی در نهاجا انجام وظیفه میکنند . (مترجم: برای اطلاع از سرنوشت بویینگ ها به این تاپیک مراجعه کنید http://www.military.ir/forums/topic/29637-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C/    هواپیمای ترابری سبک PC-6 توربوپراب   بالگردهای نهاجا ناوگان بالگردی ایران قبل از انقلاب اسلامی شامل 97 فروند شیونک CH-47C و 287 فروند بل 214 بود این ناوگان در طول جنگ فشار بسیار زیادی را تحمل کردند و تعداد قابل توجهی نیز در اثر تصادف از دست رفتند. ناوگان بالگردی فعلی شامل تعدادی است که در این سال ها جان سالم به در برده اند!! با توجه به نبود گزارش معتبر مبنی بر تعدا بالگردهای از دست رفته ایران , تخمین اندازه ناوگان فعلی غیر ممکن است اخرین تولید صنایع هوایی ایران بالگرد شباویز75 است که به احتمال زیاد بازیابی بالگرد بل 214 است. بالگرد های نیروهای مسلح ایران توسط شرکت پشتیبانی و مهنسی بالگرد ایران , اورهال شده و ارتقا داده میشوند از دست اوردهای این شرکت میتوان به شباویز 75 و مدل2061 (کپی از بل 206) و همچنین بازسازی 3 فروند بالگرد AH-1 کبرا اشاره کرد ( بیشتر از 95 درصد از قطعات کبرا ها دوباره ساخته شدند) این کبرا ها در جنگ ایران و عراق مورد اصابت قرار گرفته و تقریبا نابود شده بودند. همچنین تبلیغاتی صورت گرفته بود مبنی بر اینکه صنایع هوایی ایران در حال ساخت یک بالگرد تهاجمی به نام "TYPE2091"  است ,بسیاری باور دارند که این بالگرد در واقع مهندسی معکوس بالگرد AH-1J کبرا  است که ایران ویژگی های مورد نظر خود را مانند توانایی شلیک موشک ضد تانک ساخت ایران "رعد" به ان افزوده است.   میراث من (نویسنده) کاملا غافلگیر شدم وقتی که تعدادی از هواپیماهای جالب کلاسیک را در نمایشگاه هوافضای تهران مشاهده کردم. یک کلکسیون شامل یک فروند B-21 که در سال 1945 متفقین در ایران رها کرده بودند( پرنده مورد نظر در شرایط خوبی نگه داری شده بود) همچنین 1 فروند DHC-2 بیور بازمانده 5 فروندی که در سال 1960 به ایران تحویل داده شدند حدود 50 تا 100 ساعت نفر-ساعت کار انجام شده بود تا این پرنده دوباره قابل پرواز شود. یک فروند F-86 سیبر که در سال 1960 به نیروی هوایی شاهنشاهی تحویل داده شده بود کنار ساختمان اصلی به تنهایی قرار گرفته بود , تعداد قابل توجهی سیبر باقی مانده اند که نهاجا انها را به عنوان هواپیمای نمایش برای سردروازه پایگاه های خود استفاده میکند که یک جوریایی خوشحال تر از این یکی به نظر میرسند!!! به علاوه یک فروند pristine DC-3 dakota زیبا هم در نمایشگاه که قبلا در مالکیت شرکت هواپیمایی "ایران ایر" قرار داشت . راهنمای نمایشگاه "اقای فضلی" با من درباره برنامه هایی برای اضافه کردن تعدادی هواپیما به نمایشگاه صحبت کرد . متاسفانه عدم علاقه مسؤلان صنعت هوایی ایران به نگه داری از هواپیماهای کلاسیک باعث عقیم ماندن تلاش های اقای فضلی شده بود. ما فقط میتوانیم امیدوار باشیم که ایرانی های بیشتری به میراث غنی 75 سال هوانوردی خود علاقه بیشتری نشان بدهند.     پایان مترجم:سعید BarraGe فقط برای military :rose:  :rose:  :rose:  :rose: 

عجب !! چه ربطی به ارتش داره متولی ساخت ادوات جنگی و زرهی وزارت دفاع هستش مطمئنا نیروهای مسلح (سپاه و ارتش ) خوشحال میشن از تانک های جدید حالا تی 90 یا ذوالفقار یا کرار به جای چیفتن و ام47 وتی 55 استفاده کنن

بسم الله الرحمان الرحیم   این مقاله ترجمه با کمی تلخیص از گزارش مجله Aircraft Illustrate چاپ 1999 درمورد نیروی هوایی ایران است اصل مقاله در این تاپیک http://www.military.ir/forums/topic/28762-%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%85%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-1999-%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AF%DB%8C/     توانایی نیروی هوایی ایران 1999       ایران در با داشتن مرزهای مشترک با کشورهای عراق و ترکیه از غرب و افغانستان و پاکستان از شرق و جمهوری های اسیای مرکزی و قفقاز ها از شمال در یکی از خطرناک ترین و پرتنش ترین مناطق دنیا قرار گرفته است. جنگ های بی پایان اعراب با اسرائیل (رژیم نامشروع اشغالگر) و ستیزه های جدایی طلبانه سال هاست که اسیای غربی را گرفتار کرده و باعث فرار پول و سرمایه از این منطقه شده است. زمانی که اسرائیل به لطف لابی یهودی های قروتمند در امریکا کسری بودجه خود را جبران میکرد ایران مجبور بود خسارت هایی را جبران کند که توطط دیکتاتور عراقی به وجود امده بود. متنی که مشاهده میکنید گزارشی از کیانوش (kianosh )  درباره تلاش های دولت و نیروی هوایی ایران برای بازسازی توانایی های هوایی این کشور تحت تحریم های تسلیحاتی غرب است.   75 سال از تاسیس نیروی هوایی ایران میگذرد و این نیرو تاریخ پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. به همین دلیل همواره مجبور است حجم زیادی از تجهیزات را عملیاتی نگه دارد . امروزه این تجهیزات شامل ترکیب خوبی از هواپیماهای امریکایی ,روسی و چینی (مترجم: جدیدا فرانسوی!!!!) میشود. نیروی هوایی ایران در سال 1924 با تشکیل یک اسادران شامل ترکیبی از هواپیماهای Havilland  DH4,DH9 تاسیس شد. اما در طی سال های 1941 تا 1945 این نیرو تقریبا نابود شد چون نیروهای متفقین تمام تجهیزات ان را برای کمک به ارتش شوروی در جنگ علیه نازی ها به روسیه منتقل کردند. بعر از اتمام جنگ جهانی دوم امریکا و بریتانیا نیروی هوایی ایران را با هاریکن های دست دوم و تاندربولت های مازاد خود تجهیز کردند. در سال 1956 بلاخره ایران با تشکیل یک اسکادران T-33 وارد عصر جت شد. این روند با تحویل جنگنده های f-84  تاندرجت و همچنین 2 تا 3 اسکادرانF-86 سیبر در سال 1959 و 1960  ادامه پیدا کرد. نیروی هوایی شاهنشاهی تا سال 1961 کوچک و ضعیف بود تا اینکه با توافق دو جانبه بین ایران و امریکا بازسازی و تجهیز نیروی هوایی ایران با سرعت  فوق العاده ای اغاز شد به طوری که تا سال 1975 به قدرتمندترین نیروی هوایی خاورمیانه (اسیای غربی) تبدیل شد. با 79 فروند F-14A و 225 فروند F-4E/D و 169فروند F-5E/F که توسط تانکرهای سوخترسان 707 و 747 و هواپیماهای ترابری C-130 هرکولس پشتیبانی میشدند , نیروی هوایی ایران به توان تهاجمی و دفاع هوایی فوق العاده ای دست یافته بود.   در سال 1979 با وقوع انقلاب اسلامی که به 3000 سال پادشاهی در ایران پایان داد اوضاع عوض شد. نیروی هوایی شاهنشاهی ایران (IIAF ) به نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران (IRIAF ) تغییر کرد و جمهوری اسلامی تمام سفارشات برای خرید هواپیماهای جدید را لغو کرد و تکنسین ها و خلبانان وفادار به خاندان سلطنتی ایران را ترک کردند. در ادامه با تحریم غرب توان عملیاتی نیروی هوایی ایران به 40 درصد کاهش پیدا کرد .اما اوضاع از این هم بدتر شد!! عراق در سال 1980 به ایران حمله کرد و جنگ ویرانگر 8 ساله اغاز شد.تجهیزات نظامی ایران در طول جنگ 8 ساله به شدت اسیب دیدند.   اما با کمال تعجب تعدادی از هواپیماهای ساخته شده قبل از انقلاب اسلامی هنوز عملیاتی هستند, F-5 ها در تعداد نسبتا زیاد دیده میشوند و به نظر به خوبی نگه داری شده اند قابل توجه است که اولین اسکادران F-5 عملیاتی جهان در سال 1965 در ایران و در پایگاه هوایی تهران-مهراباد تشکیل شد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/2~10.jpg][/url] ایران 103 فروند F-5A و 23 فروند F-5B خریداری کرد که بعدا به ویتنام جنوبی, یونان,ترکیه و اتیوپی  فروخته شدند. با فروش انها جا برای ورود  141 فروند F-5E و 21 فروند  F-5F باز شد که بین سالهای 1972 تا 1978 خریداری شدند. تعداد کمی مدل A/B نیز برای اموزش در خدمت باقی ماندند. جنگ طولانی با عراق و عدم پشتیبانی سازندگان به دلیل تحریم تسلیحاتی غرب هزینه های سنگینی را به نهاجا تحمیل کرد با این حال هنوز چیزی حدود 60 فروند F-5F/E عملیاتی هستند. در طول جنگ ایران تمام f-5 های اسیب دیده را از میدان جنگ جمع اوری میکرد. پس از پایان جنگ این پرنده ها بازسازی و اورهال شدند و به واحد های خود بازگشتند. علاوه بر این F-5  های ایرانی تحت برنامه های هوشمندانه ای بروزرسانی شده اند. پروژه "افق" که در راستای ان برد رادار APQ-159 در حالت جستجو از 32 به 64 کیلومتر و در حالت درگیری از 16 به40 کیلومتر افزایش پیدا کرد . همچنین همچنین اعلام شد که با اجرای این پروژه تایگره ها توانایی دید  90 درجه پیدا کرده اند. که اگر خبر صحت داشته باشد F-5 های ایرانی تنها نمونه هایی از این جنگنده در جهان خواهند بود که توانایی حمل موشک های هدایت شونده میان برد مانند اسپارو و موشک های ساخت روسیه را دارند پروژه "رعد" برای سازگار کردن طیف متنوعی از سلاح هایی که اصولا این پرنده توانایی حمل انها را ندارد , تعریف شد. این پروژه  F-5 را قادر شد تا موشک های PL-7 چینی و AIM-9 سایدواندر  و موشک روسی R-60 افید را حمل کند. با این اوصاف تایگر های ایرانی به سرعت به پایان عمر عملیاتی خود نزدیک میشوند و نهاجا ممکن است طی 5 سال اینده دنبال جایگزین مناسبی برای انها باشد ( مترجم: 17 سال از انتشار مقاله میگذرد و تایگر ها به جز تعداد معدودی که با صاعقه جایگذین شدند هنوز عملیاتی هستند :neutral: ) [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/5~5.jpg][/url] F-4  فانتوم همچنان بین خدمه پرواز ایرانی بسیار محبوب است. پرنده ای که توانایی و اطمینان خود را در طول 8 سال جنگ اثبات کرده است. اولین ناوگان فانتوم ها ( شامل 4 فروند F-4D ) در 8 سپتامبر 1968 وارد ایران شدند و اسکادران 306 شکاری را در مهراباد تشکیل دادند. ایران در نهایت 225 فانتوم از تمامی انواع دریافت کرد و قرار بود تعداد بیشتری سفارش داده شوند که با وقوع انقلاب اسلامی 1979  کنسل شد. این فانتوم ها شامل 32 فروند F-4D , 177 فروند   F-4E ایضا 16 فروند RF-4E  بودند , امروزه حدودا 70-75 فروند همچنان عملیاتی هستند همانند F-5 , فانتوم ها نیز تحت برنامه های متعددی توسط نهاجا ارتقاهایی پیدا کردند. پروژه "البرز" برای ارتقا رادار APQ-120 تعریف شده بود که عموم ناوگان فانتوم شامل این ارتقا شدند براساس منابعی از صنایع هوایی ایران مهندسان ایرانی ادعا کرده اند که موفق شدند برد کشف رادار مذکور را از 160 کیلومتر به 270 کیلومتر افزایش دادند ( مترجم: تو که راست میگی!!!!!) و همچنین برد درگیری را به 80 کیلومتر رسانده اند. ایرانی ها همچنین ادعا کردند که تحت پروژه "ذوالفقار" قابلییت AMTI را به رادار فانتوم ها اضافه کردند ( قابلیت تشخیص اهداف مورد نظر در بین اهداف متعدد کاذب) که این قابلیت را به فانتوم میدهد تا با اهداف سریعی که در ارتفاع پایین پرواز میکنند درگیر بشود همچنین ایران یک اسکادران F-4D در اختیار دارد که از رادار APQ-109 استفاده میکنند که این رادارها نیز تحت پروژه ای به نام "اذرخش"  (با هواپیمایی به همین نام که توسط ایران ساخته شده اشتباه گرفته نشود) ارتقا داده شده اند تا قبل از این F-4D  ها توان هوا به هوای کمی داشتند  اما با این ارتقا توان درگیری هوایی افزایش پیدا کرد و برد کشف این رادار را به 306 کیلومتر و برد درگیری به 77 کیلومتر افزایش پیدا کرد ( مترجم: بعید میدونم این اعداد واقعی باشه!!) به دلیل نبود سیستم های اقدام متقابل  در طول جنگ تعداد زیادی از فانتوم های ایران قربانی موشک های سام عراقی شدند , در همین رابطه پروژه ای در راستای برطرف کردن این کمبود ها پروژه های "زمزم1" و "زمزم2 " تعریف شدند که تحت این پروژه ها تمام F-4E و RF-4 های نهاجا به چف و فلیر مجهز شدند. به نظر میرسد که نقش دفاع هوایی فانتوم ها کم رنگ شده و از فانتوم ها به عنوان جنگنده تهاجم به زمین و گشت دریایی استفاده میشود در همین راستا تعدادی از فانتوم ها ارتقا پیدا کردند که 2 فروند موشک ضد کشتی چینی C-802 را حمل کنند, اولین تست  این موشکها در سال 1997 بر فراز خلیج فارس انجام شد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/6~4.jpg][/url] این که فانتوم ها بعد از گذشت سال ها و بدون پشتیبانی سازنده هنوز پرواز میکنند چبزی شبیه معجزه است ( مترجم: توجه کنید که این حرف بیشتر از 17 سال پیش زده شده پس پرواز این هواپیماها امروز واقعا یک معجزه اس) این قضیه به خوبی نشان دهنده توانایی بالای پرسنل تعمیر و نگه داری نیروی هوایی است ( این عزیزان عملا غیرممکن رو ممکن کردند!!!)   سومین هواپیمای ساخت امریکایی که در خدمت نیروی هوایی ایران است  کسی نیست به جز خفن ترین , با حال ترین , زیبا ترین , بهترین ساخته دست بشر !! (مترجم: یه کم پیاز داغشو زیاد کردم icon_cheesygrin  icon_cheesygrin ) [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/8~4.jpg][/url]F-14  تامکت که توسط حکومت سابق در سال 1973 سفارش داده شدند. این پرنده ها قرار بود از اسمان ایران در برابر جنگنده های پر سرعت و بلند پرواز شوروی (MIG-25 ) محافظت کنند. میگ های شوروی از سال 1970 مرتب به اسمان ایران تجاوز میکردند و فانتوم های نیروی هوایی قادر به مقابله با خفاش های پر سرعت شوروی نبودند. 80 تامکت خریداری شدند تا تهدید را خنثی کنند 79 همین تامکت درست قبل از انقلاب اسلامی تحویل داده شد. با قطع شدن روابط دیپلماتیک با امریکا , پشتیبانی فنی امریکا از تامکتها نیز قطع شد, به دلیل تحریم ها ایران همیشه برای عملیاتی نگه داشتن تامکتها مشکل داشته و این مشکلات تا امروز پا برجاست.  نهاجا حجم قابل توجهی از قطعات را در از نیروی هوایی شاهنشاهی به ارث برده بود که میتوانست  با استفاده از انها تامکتها را تا مدتی در اسمان نگه دارد همچنین ایران قطعاتی را به صورت قاچاقی از انبار های نیروی دریایی امریکا به دست میاورد به طوری که امریکاییها مجبور شدند در سال 1987 تعدادی از پروازهای F-14 های خود را به دلیل کمبود قطعات لغو کنند!! قطعاتی که بعدا به طرز اسرا امیزی سر از ایران در اوردند!!!! با این وجود در طول جنگ تحمیل شده توسط عراق,  ایران دچار کمبود قطعه بود و مجبور بود از قطعات هواپیماهای زمینگیر برای به پرواز در اوردن بقیه استفاده کند. تامکتها برای ایران در طول جنگ حتی نقش بمب افکن را نیز بازی کردند!! گاهی اوقات صرفا قفل راداری تامکت بر روی جنگنده ای عراقی باعث لغو ماموریت انها میشد.  شکار 35 تا 40 جنگنده عراقی  توسط تامکت تایید شده است و همچنین تنها 1 فروند تامکت بر اثر اتش هوا به هوا از دست رفت که این شکار به نام MIRAGE F-1 ثبت شد ( مترجم: این امار اصلا درست نیست!!!!!!!!!) البته نهاجا تعداد بیشتری از تامکتها را به دلیل ناکارامدی موتور TF-30 404A از دست داد واماندگی کمپرسور, اتش گرفتن موتور و از کارافتادن فن ها از مشکلات رایج این موتور بود! امروزه حدود 50 تا 55 تامکت در ایران وجود دارد اما فقط 25 تا 30 عدد عملیاتی هستند صنایع هوایی ایران اورهال و نگه داری این هواپیما ها را انجام میدهد و البته اینکه این هواپیماها هنوز پرواز میکنند نشان از توانایی صنایع دفاعی ایران و مایه مباهات است!!! (مترجم: باز هم توجه کنید این سخن ماله 17 سال پیش است!!!!) ایران پروژه هایی را برای افزایش عمر تامکت اجرا کرده است ( عمر دهی انقلابی!) همچنین اخباری مبنی بر تعویض قطعات انالوگ رادار AWG-9 تامکت با نمونه دیجیتال ان و همچنین ارتقا اویونیک و تعویض موتور وجود دارد. این ارتقا ها ممکن است برای یک کشور در حال توسعه اغراق امیز و بلند پروازانه به نظر برسد. اما با توجه به توانایی و تجربه خدمه تعمیر و نگه داری نهاجا و دستاوردهای صنایع هوایی ایران انجام این ارتقاها دور از ذهن نیست و نباید به سادگی انها را نفی کرد. اخباری از ایران مبنی بر خدمت گرفتن MIG-31 MS برای جایگذینی با F-14 است این کنایه امیز و جالب خواهد بود اگر جنگنده ای که بر اساس MIG-25 ساخته شده جایگذین تامکت شود!!!!!( بعد از 17 سال میشود گفت :زرشک!!!)   اموزش پرواز [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/9~2.jpg][/url]   خلبانهای ایران از سال 1924 در اموزشگاه های هوانوردی روسیه و فرانسه اموزش میدیدند تا اینکه در سال 1931 دانشگاه پرواز نیروی هوایی ایران تاسیس شد. به هر حال با شروع جنگ جهانی دوم متفقین ایران را اشغال کردند و دانشکده پرواز ایران به دستور انها بسته شد. بعد از پایان جنگ هم تنها اموزش های ابتدایی در ایران انجام میشد و دانشجویان برای اموزش های پیشرفته راهی انگلیس و فرانسه میشدند با برقراری روابط ویژه بین شاه ایران و امریکا از سال 1960 به بعد این اموزش ها به ایلات متحده در پایگاه هوایی ویلیامز منتقل شد.  بعد از انقلاب اسلامی  دانشجویان برای اموزش پیشرفته راهی پاکستان میشدند ولی از سال 1986 ایران دوباره دانشکده پرواز خود را تاسیس کرد(با تلاش های سرلشکر منصور ستاری) و شروع به اموزش خلبان های خود کرد. دانشجویان با شرایطی شبیه به سایر کشورهای دنیا انتخاب شده و بعد از 2 سال گذراندن دوره نظری به پایگاه هوایی شیراز و انجا اموزش های پایه پرواز را با هواپیماهای F-33 و PC-7 میبینند صنایع هوایی ایران هواپیمای اموژسی به نام پرستو را بر اساس F-33  توسعه داده است تا جایگزین این پرنده های خسته و قدیمی بشود. ایران همچنین هواپیمای S-58 را که یک هواپیمای اموزشی توربوپراپ است را بر اساس PC-7 توسعه داده است تا به حال 3 فروند از این هواپیما ساخته شده است. ایران از T-33 شوتینگ استار به عنوان جت پایه اموزشی استفاده میکند با پیشرفت دانشجویان اموزش های نهایی و پیشرفته بر روی هواپیماهای FT-7 وF-5B/F  انجام میشود [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/10~1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/11~1.jpg][/url] پایان بخش اول مترجم: سعید (BarraGe) ادامه دارد فقط برای military :rose:  :rose:  :rose:  با تشکر از جناب  sami1993

سلام برادر فکر کنم خودروی مین ریز نینوا بتونه وظیفه ای که شما میگید رو به خوبی انجام بده http://www.military.ir/forums/topic/26569-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A7%D8%AE%DB%8C%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%A2%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D8%AD/?hl=%D9%86%DB%8C%D9%86%D9%88%D8%A7   http://www.military.ir/forums/topic/16080-%DA%AF%D8%A7%D9%84%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%85%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%B9%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/page-18?hl=%D9%85%DB%8C%D9%86+%D8%B1%DB%8C%D8%B2+%D9%86%DB%8C%D9%86%D9%88%D8%A7#entry401253

بنده هم با جهاد خودکفایی مخالفم   البته به شرطی که وزارت دفاع در زمینه زرهی ورود پیدا کنه ,قطعه سازی ها برای کاهش هزینه به شرکتهای خصوصی محول بشه و با برداشته شدن تحریم نسبت به همکاری با خارجی ها برای تامین نیاز زرهی قوای مسلح ایران اقدام بشه. بزرگوار    برای تمام رونمایی های سپاه در تاپیپک هایی که اشاره کردید برای ارتش هم معادل وجود داره و اینکه به عنوان مثال سلاح انفرادی فاتح هنوز عملیاتی نشده و نیروهای سپاه هنوز از cv-47! و m16 چینی استفاده میکنند!! در ضمن ارتش تانک ذوالفقار ساخته که معادلی در سمت مقابل نداره!! لینک1   متاسفانه هنوز عملیاتی نشده ولی به هر حال ساخته شده توسط جهاد خودکفایی ارتش است امثال تیربار اخگر واسلحه سما و خودروی ذوالجناح و.. هم توسط ارتش ساخته شدند بعضا تولید انبوه هم شدند http://www.military.ir/forums/topic/26569-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A7%D8%AE%DB%8C%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%A2%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D8%AD/

بزرگوار. اولا مقایسه نیروی هوافضای سپاه با نیروی زمینی ارتش اصلا درست نیست. شما نیروی زمینی سپاه رو با نیروی زمینی ارتش مقایسه کن. نیروی زمینی سپاه چه برتری به نزاجا داره؟؟ همین رزمایش اخیر سپاه , وانت تکنیکال به سبک دواعش , نفربر های bmp-1 , تانکهای تی 55 و تی 72 با کنتاکت 1 ی که وقتتی ارتش رو m47  نصب کرد همه سایت مسخرش کردن چه برتری تو زرهی سپاه نسبت به ارتش هست ؟؟؟ البته غیر از استتار و رنگ امیزی!!!!!   ثانیا!   تانک ذوالفقار 3 توسط جهاد خودکفایی نیروی زمینی ساخته شده , حالا وظیفه وزارت دفاع تولید انبوه این تانک و رسوندن اون دست ارتش و سپاه به قیمت مناسب که البته به دلیل نبود زیرساخت مناسب امکان پذیر نیست. تانک کرار هم که رونمایی بشه همینه . با کدوم زیرساخت میخواید تولید انبوهش کنید ؟ صنایع بنی هاشم درود( که حداکثر کارش تعمیر ادوات)؟؟؟ حالا هروقت وزارت دفاع تانک تی 90 تهیه کرد یا همین کرار رو تولید انبوه کرد و ارتش این تانکارو گذاشت تو انبار و همچنان از m47 استفاده کرد ,  انتقاد شما وارده غیر از این هیچ انتقادی به بهینه سازی تانک m47(تیام) غیر از رنگ امیزی وارد نیست.

گرامی! این همون یک میلیارد و هفصد میلیون دلار که امریکاییها تو چمدون با هواپیما یه ایران فرستادند. طبق خبری که شما نقل قول کردید در راه تقویت بنیه دفاعی استفاده خواهد شد. بودجه اصلی سرجاشه و این مبلغ اضافه میشه.

بسم الله الرحمان الرحیم   فیتر های انقلابی(سپاهی) جدید ترین سلاح های ضد کشتی ایران     قبل از شروع جنگ 1991 خلیج فارس نیروی هوایی عراق (IRAF ) ناوگانی شامل 24 فروند SU-22M2 , 16 فروند SU-22M3 , 28 فروند SU-22M4K ایضا 18 فروند  SU-22UM3/4/K را در اختیار داشت. این جنگنده ها در جنگ 8 ساله ایران و عراق در نقش عملیات سرکوب پدافند هوایی (SEAD) توسط نیروی هوایی عراق علیه ایران به کار گرفته شده بودند و با جنگ الکترونیک ایضا موشک های زمین به هوای پدافند هوایی ایران رو به رو شده بودند. عراق همچنین 18 فروند از نسل قبلی فیتر (SU-20) در اختیار داشت. بر اساس اسناد عملیاتی نیروی هوایی عراق, در تاریخ اگوست 1990 قبل از اینکه این کشور توسط نیروهای ائتلاف مورد حمله واقع شوند , فررماندهان آن بر اساس یک نقشه بلندپروازانه قصد داشتند به وسیله 18 فروند از مجهز ترین ناوگان خود شامل SU-22M4K و SU-22UM4K ,که موشک های هوای به سطح  KH-25 و KH-28 را حمل میکردند, به 9 تا از ناوهای هواپیمابر ائتلاف در خلیج فارس حمله کنند. اما دیگر برای این ارتیست بازی ها!!! دیر شده بود چون نیروی هوایی  عراق خودش رو  فلج شده زیر حملات قوای ائتلاف میدید. در 26 ژانویه 1991  صدام حسین دستور داد که تمام هواپیماهای بازمانده به ایران منتقل شوند. حدود 140 فروند هواپیمای عراقی از تمام انواع موجود به ایران فزار کردند ازجمله انها 40 فروند Su-22  ایضا 4 تا su-20 بود. 1 روز قبل از فرار به ایران تمام su-22  های قابل پرواز از اسکادران های 109 و 44 به پایگاه البکر رفته و به اسکادران  69 ملحق شدند. IRAF   من حیث المجموع!! 6 فروند su-22UM , 1 فروند SU-22UM3 , 6 فروند SU-22UM4K , 3 تا SU-22M2 , 9 تا SU-22M3 و 15 فروند SU-22M4K به ایران فرستاد. از این 40 تا هواپیما 6 تا به دلیل تصادف هنگام فرود یا اتمام سوخت و یا ناشی گری خلبان از دست رفتند.   تلاش برای بازسازی   در جولای 1993 مرکز فرماندهی نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران مأموریت پیدا کرد تا ناوگان پناهنده عراقی را عملیاتی کند. سال بعد پرسنل تعمیر و نگه داری SU-24  ایران همراه با تکنسین های اکراینی شروع به کار بر روی 22 فروند SU-24MK و 15 فروند ایلوشین ll-76 اغاز کردند. بنابراین میتوان انها را جز هواپیماهای عملیاتی ایران حساب کرد. در همان زمان تصمیم گرفته شد تا 12 فروند Su-22M4K و 5 فروند SU-22UM4K که از اویونیک و موتور AL-21 مشابه با SU-24MK بهره میبردند نیز به خدمت بازگردند. به دلیل فقدان دفترچه های فنی و همچنین تجربه برای اورهال SU-22 , نهاجا از تکنسین های اکراینی برای اورهال su-22 درخواست کمک کرد. اکراینهای 10US!! از ایران درخواست 10 میلیون دلار برای اورهال هر فروند سوخو کردند که البته نهاجا این درخواست را رد کرد تکنسین های ایرانی کار بر روی 10 فروندSU-22 را اغاز کردند  که قرار بود در یک دوره 6 ماهه اورهال شوند. این جنگنده ها در سال 1994 از پایگاه سوم شکاری نوژه با خلبانی سرهنگ قادری به پایگاه هفتم شکاری شیراز منتقل شدند. 6 ماه بعد اکثر پرسنل با تجربه نهاجا بازنشسته شدند که به شدت بر تعمیر ونگه داری و توانایی های تاکتیکی نیروی هوایی تأثیر گذاشت به طوری که حتی قادر به اورهال SU-24  هم نبودند. در سال 2007 تلاش جدیدی برای بازگرداندن فیتر ها به خدمت به وسیله نسل جدید پرسنل نیروی هوایی در پایگاه هفتم شکاری اغاز شد. یک SU-22UM4K به سریال (3-6957) مجهز به یک موتور اورهال شده AL-21F3 برای تست های زمینی انتخاب شد ولی در تست های امنیتی رد شد و خلبانان SU-24 حاضر به پرواز با ان نشدند. فیتر نتوانست بپرد!!   تصمیم نهایی   2 سال بعد از اخرین تلاش  شکست خورده, صنایع هوایی ایران (صها) مأمور شد تا SU-22  را برای نهاجا اورهال کند. بعد از صرف 5 سال برای سروکله زدن با مشکلات فنی پروژه رها شد. جانشین عملیاتی نهاجا 2 فروند SU-22M4K مجهز یه لوله سوختگیری هوایی به سریال های (3-6903 و 3-6906 ) از تیم اورهال SU-24  دریافت کرد. بعدا   یک فروند SU-22M4K (3-6905 ) نیز به انها اضافه شد. ضمنا فرمانده نیروی هوایی یک دستور از دفتر مقام معظم رهبری (طبق متن) دریافت کرد تا تعدادی از SU-22  های انبار شده در پایگاه سوم شکاری را به نیروی هوافضای سپاه تحویل دهد. این هواپیماها در مرکز اورهال و نگه داری صنایع هوایی پارس بازیابی و اورهال شدند. متعاقبا هیئتی از نیروی هوایی سوریه برای ارزیابی SU-22 ها به پایگاه سوم شکاری که 21 فروند SU-22  برای 21 سال در فضای باز نگه داری شده بودند دعوت شدند . به هر حال با توجه به وضعیت سوخو ها سوریها در خواست کردند تا ابتدا انها در ایران اورهال شوند. بلافاصله 7 تا از فیتر هایی که در پایگاه سوم شکاری در فضای باز ول!! بودند به هواپیمایی پارس در تهران منتقل شدند.     این SU-22 ها به موتور های تومانسکی R-29 مجهز شدند.تعداد بیشتری SU-22 که عمدتا از ورژن M3K بودند از پایگاه سوم اورده شده و بعد از تعمیر و ساخت مجدد بعضی قطعات خورده شده , برخی از انها برای مراحل بعدی اورهال به سوریه منتقل شدند.قبل از انتقال نهاجا قسمت های با ارزش را منجمله موتور های AL-21F3  را برای استفاده در SU-24  های خود باز کرده بود. ( احتمالا نهاجا قبل از انتقال سوخو ها به تهران این قطعات رو ورداشته بود)     استفاده در نقش ضد کشتی   در اوریل 2015 سپاه یک SU-25KM به سریال (15-2450) به هواپیمایی پارس فرستاد تا به استتار اسیای صغیر منقش شود. در همین زمان تعدادی از کارشناسان صها توسط سپاه دعوت شدند  تا امکان هواپایه کردن موشک کروز C-702KD نصر2 را بررسی کنند. به دلیل اینکه ایران کلا 3 تا SU-25  را در ان زمان در اختیار داشت , قرار شد که SU-22 ها نیز برای حمل موشک نصر2 بهینه سازی شوند. علاوه بر موشک نصر قرار شد که به زودی یک گروه کوچک از Su-22 ها به موشک های هوا به زمین بومی هدایت لیزری بینا همچنین پادهای روسی B-8M1 برای شلیک راکت های( 80mm) ایضا بمب های 250 کیلویی و موشک های هوا به هوا R-60  نیز مجهز شوند. نیروی هوا فضای سپاه چند هفته بعد 10 تا از خلبانان SU-25 را برای دوره اموزشی با شبیه ساز های پرواز SU-22 به بلاروس فرستاد( طبق متن) در طول چند ماه گذشته این پرسنل جدید در حال تکمیل اموزش های خود در جنگ واقعی با همکاری با نیروی هوایی سوریه هستند. بر اساس برنامه های اولیه ایرانیها قصد دارند 5 فروند su-22M4 و 6 فروند SU-22UM3  (ورژن جدید شبیه به M3) و یک فروند SU-22M3 رابه خدمت بازگردانند. انتظار میرود که نیروی هوافضای سپاه 1 فروند SU-22UM و 2 فروند SU-22M4 را تا پایان سال دریافت کند. تمام هواپیماها به شیراز منتقل شده و در پایگاه هوایی سید الشهدا مستقر خواهند شد.       با استفاده از مخازن سوخت خارجی PTB-800 و PTB-1150 شعاع عملیاتی انها برای پوشش دادن خلیج فارس کافی خواهد بود. بیشتر دارندگان SU-22 این پرنده های بال متغیر را از خدمت خارج کرده اند. کشور های لهستان و ویتنام نیز در نظر دارند تا این پرنده ها را تا پایان این دهه بازنشسته کنند. در حالی که نیروی هوافضا سپاه امیدوار است بتواند تا حداقل 2 دهه  ناوگان فیتر ها را در خدمت نگه دارد .       پی نوشت : ترجمه مطالب فوق دلیلی بر تایید یا رد سخنان نویسنده مقاله نیست   نویسنده:بابک تقوایی مترجم:سعید BarraGe فقط برای military  :rose:  :rose: 

ای بابا من بخش متفرقه نیروی و هوایی رو گشتم تو انجمن عبارت مادربزرگ های ایرانی رو سرچ کردم, چیزی پیدا نکردم  به هر حال شرمنده :-(  http://www.military.ir/forums/topic/29637-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C/ مبحث جالب مادر بزرگ های ایرانی را با ترجمه بهتر جناب shola

به نام خدا مادر بزرگ های ایرانی http://www.mediafire.com/view/j5u4849w2wngp6m/3.png تعداد انگشت شماری از ناوگان 14 فروندی اصلی بوینگ 707 هنوز در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران(نهاجا) عملیاتی هستند. انها بین سالهای 1974 تا 1978 به طور مستقیم تحت برنامه peace station”"از بویینگ دریافت شدند. امروزه نهاجا از این هواپیما ها تحت عنوان "مادربزرگها" در نقش های متنوعی شامل سوخت رسانی هوایی, به عنوان مرکز فرماندهی هوابرد, هواپیمای جنگ الکترونیک و جمع اوری سیگنال, هواپیمای ترابری و همچنین برای انتقال افراد مهم(VIP) استفاده میکند. آخرین بویینگ های 707 مسافربری دنیا در نهاجا خدمت میکنند. بیش از 55 سال از اولین پرواز نمونه ازمایشی بویینگ 707 در 20 دسامبر 1957 میگذرد و امروز هنوز 34 تا از انها در خدمت 7 نیروی هوایی و 3 خط مسافربری غیر نظامی هستند. بویینگ بزرگ وارد میشود در سال 1971 نیروی هوایی شاههنشاهی ایران(IIAF) 14 اسکادران شکاری ایضا 1 اسکادران شناسایی شامل 30 عدد F-4D و 32 عددF-4E (تازه تحویل داده شده تحت برنامه peace roll”"), چیزی حدود 125 عدد F-5A,B ,12 فروند RF-5A و 2 فروند RF-4C نیروی هوایی ایالت متحده را به صورت اجاره دائمی در اختیار داشت. در همین زمان مذاکراتی در مورد بویینگ 707 بین IIAF و گروه مستشاران نظامی ارتش امریکا (MMAG- US.MILITARY ASSISTANCE ADVISORY GROUP) انجام شد. به سرعت قرادی با کمپانی بویینگ برای 13 فروند 707 مدل های تانکر/حمل و نقل توسعه یافته بر اساس مدل 320C (تحت برنامه فروش سالح به کشور های خارجی ارتش امریکا: PEACE STATION) ) امضا شد. هر بویینگ 707 حدود 110 میلیون دلار قیمت داشت و بر اساس زمان بندی قرار بود اولین 707 در سال 1974 تحویل داده شود. اولین پرواز 707 (maiden flight ),به سریال 20830 و ریجستر n1790B ساخته شده توسط کارخانه جات بویینگ در واشنگتن , در 20 فوریه 1974 انجام شد. ساخت دومین هواپیما 2ماه بعد در 20 می به اتمام رسید و بعد از انجام تست های زمینی و موتور, 9 روز بعد همراه با هواپیمای اول به ایران تحویل داده شد. 4 فروند باقیمانده از 6 تایی که قرار بود در مرحله اول تحویل داده به شوند به سریال های 5-241 تا 5-246 در 16 دسامبر تحویل داده شدند. اولین سوخت گیری هوایی برای ایران در امریکا اتفاق افتاد که یک فروند F-4E از برنامه PEACE ROLL2 از 5-241 سوخت دریافت کرد. 2 سال بعد تحویل دومین گروه از KC-707 ها شروع شد. شماره ساخت انها 21123) تا 21129 ) به شماره سریال های ایرانی (5-8307 تا 5-8313 ) تغییر کرد. سریال هواپیماهای قبلی نیز به (5-83301 تا 5-8306 ) تغییر کرد. تحویل گروه دوم از 27 فوریه 1976 شروع شد و در 14 دسامبر با تحویل 5-83313 به اتمام رسید. تمام بویینگ های KC-707 های ایران سبد های سوخترسانی هوا به هوای Beech model 1080 ساخته شده توسط صنایع هوایی Beechcraft مجهز بودند که قادر بودند به جنگنده های جدید نیروی هوایی شهاهنشاهی ,F-14A تامکت سوخترسانی کنند. http://www.mediafire.com/view/14uhpbyb4s48cjm/1.png 6 فروند KC-707 قدیمی تر برای نصب سیستم beech model 1080 به امریکا فرستاده شدند. در سال 1976 اخرین بویینگ 707-386C به عنوان VIP برای محمد رضا پهلوی و یک فروند 707-3J9C برای نیروی هوایی سفارش داده شد. کابین 707-386C سفارش داده شده بر اساس نظر خود شاه ساخته شده و شخصی سازی شده بود. بویینگ مخصوص شاه با نیک نیم "شاهین" و با ریجستر غیر نظامی EP-HIM و سریال نیرو هوایی1001 در 3 می 1978 تحویل داده شد. KC-707 (21475) نیروی هوایی نیز در20 دسامبر 1978 تحویل داده شد. http://www.mediafire.com/view/p1c7x1ygkro64rb/2.png جنگ ایران و عراق جنگ با حمله میگ 23 های نیروی هوایی عراق به پایگاه یکم شکاری مهراباد شروع شد. یک فانتوم F-4E , یک C-130E و یک فروند بویینگ 707-3J9C به شماره سریال 5-8302 روی زمین نابود شدند. نیروی هوایی ایران به دلیل تغییر حکومت ضعیف شده بود.حدود 80 درصد پرسنل بازنشسته اخراج و حتی اعدام شده بودند( طبق متن) در پاسخ فرماندهی نیروی هوایی پرنده های بی دفاع را در تمام پایگاه ها پخش کردند به خصوص هواپیماهای ترابری از اسکادران های یکم و هفتم. در طول اولین حمله هوایی 707 به سریال 5-8306 دچار اسیب های جزیی با 320 فرورفتگی در بدنه به وسیله ترکش های یک بمب سقوط ازاد شد. این هواپیما در سال 1986 توسط صنایع هوایی ایران(صها) تعمیر و بازیابی شد. بر اساس اتطلاعات سرویس جاسوسی صدام حسین ایران در زمان شروع جنگ 12 فروند بویینگ 707 3J9C در خدمت داشت. در واقع 10 فروند بویینگ هنوز در ایران بودند. 2 فروند بویینگ KC-707 جنگ الکرونیک (5-8305 و 5-8307) در راستای پروژه IBEX (پروژه فوق محرمانه CIA ) به امریکا منتقل شده بودند که با تغییر حکومت در ایران این هواپیما ها در تگزاس انبار شدند. تامکت هایی که ماموریت های گشت هوایی بر فراز چاه های نفت در جزیره خارک و سواحل شمالی خلیج فارس انجام میدادند توسط KC-707 ها به صورت 24 ساعته پشتیبانی میشدند. F-4 و RF-4 هایی که در عمق خاک عراق به عملیات میپرداختند توسط KC-707 هایی که تامکت ها انها را اسکورت میکرد پشتیبانی میشدند. http://www.mediafire.com/view/oh7g677el7i6u7m/4.png جنگنده بمب افکن های عراقی برای حمله به تهران و سایر شهر های مهم ایران از سیگنال های بارگشتی KC-707 ها (که در حال برگشت از ماموریت به فرودگاه مهرآباد بودند) استفاده میکردند تا خود را از دید رادار های زمینی مخفی کنند. ادامه دارد مترجم: سعید BarraGe فقط برای military

با سلام   بله ریجستر 22635 درست بود که اصلاح کردم. منتها نویسنده مقاله (بابک تقوایی)  مدل سوخوی مذکور رو m4k قید کرده که دیگه گردن خودش fi_lone_ranger 

بسم الله الرحمان الرحیم     سلام  متاسفانه این مقاله رو ندارم در صورت امکان لینک دانلود مجله یا صرفا همین مقاله مورد نظر رو ارائه کنید. حتما به شرط حیات نسبت به ترجمه اقدام خواهم کرد.     واقعا برای من هم عجیبه! دیگه مظلوم گیر اوردن نامردا    :mrgreen:             سوخو 22 توان تهاجمی مناسبی داره و در صورت نصب تجهیزات مناسب برای عملیات سرکوب پدافند هوایی هم میشه استفاده کرد. البته مشروط به ارتقا اساسی     و اما بعد                                تلاش دوباره در سال 2007 جانشین عملیات نهاجا در پایگاه ششم و هفتم شکاری مأموریت پیدا کرد تا ناوگان f-4E  فانتوم و SU-24MK  فنسر را با تکیه بر توان داخلی اورهال کند. در حالی که در سال 2008 اولین SU-24MK  (سریال 3-6801 ) برای اورهال انتخاب شده بود. یک فروند SU-22UM4K به سریال 3-6957 نیز برای بازیابی انتخاب شد. پرنده ها در طول اورهال در فرودگاه دوشان تپه نهاجا  به استتار چهار رنگ بیابانی جدید منقش شدند. در این زمان همچنین موتورهای AL-21 F3  نیز مورد تعمیر و بازسازی  قرار گرفتند و پرنده ها برای تست موتور اماده میشدند. اما به دلیل کیفیت پایین نگه داری,     مأمورین کنترل کیفیت جانشین امنیت و بازرسی نهاجا در پایگاه هفتم شکاری چندین ایراد فنی را در پرنده ها شناسایی کردند  پروژه بار دیگر متوقف شد   تصمیم نهایی نهاجا در سال 2007 چندین قرارداد را برای مدرنیزه کردن و عمردهی به جنگنده ها  با IACI (صنایع هواپیمایی ایران صها) امضا کرد ولی نهاجا همچنان عقیده داشت که صها نمیتواند SU-22  ها را به حالت کاملا مسلح و اماده به رزم :FMC - FULLY.MISSION.CAPABLE   بلاخره در اوریل 2012 نهاجا 2 فروند SU-22 را ( یک تک کابینه و یک 2 کابینه) را برای تعمیر و تست  به صها تحویل داد. همچنین نهاجا تصمیم گرفت قرارداد هایی را با شرکت خدمات هوایی پارس( یک مرکز تعمیر و نگه داری از زیرمجموعه های نیروی هوافضا سپاه پاسداران) منعقد کند. این شرکت یکی از با تجربه ترین مراکز تعمیر و نگه داری برای پرنده های ساخت روسیه در ایران است و کیفیت تعمیرات خود را با اورهال بومی بر روی پنج su-25 k  و سه فروند su-25UBK  در سال های 2011 و 2012 اثبات کرده بودند. ابتدا 2 فروند SU-22 M4K و 2 فروند SU-22UM4K از طریق راه زمینی از پایگاه سوم شکاری به صنایع پارس در تهران منتقل کردند.  در می 2013 نیز یک دسته دیگر شامل 1 فروند SU-22M4K  و 1 فروند SU-22UM4K از پایگاه هفتم شکاری به تهران فرستاده شدند. در طول یک کنفرانس خبری در یکم اکتبر 2013 سردار امیر علی حاجی زاده (فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران) اعلام کرد که سپاه قادر به اورهالSU-22  است. بر اساس قرارداد نهاجا با صنایع هوایی پارس, 12 فروند  SU-22  باید به حالت اماده به رزم(FMC)  بازگردانده میشدند و توانایی نهاجا برای استفاده از انها به عنوان جنگنده تهاجمی بسیار مهم در نظر گرفته شده بود. ارتقا های جزیی نیز بر روی  سیستم های شناسایی دوست از دشمن (IFF) وناوبری  جنگنده ها انجام شد. در حالی که نهاجا یک دوره انتقالی SU-22  را برای تعدادی از  خلبان های F-7 و SU-24 شروع کرده بود , جهاد خودکفایی نیروی هوایی کار بروی یک سیمیلاتور خراب SU-22  را که در فرودگاه دوشان تپه انبار شده بود را اغاز کرد ( در سال 1998 جهاد خودکفایی 2 جنگنده SU-22  اسیب دیده و 2 تا SU-22 سالم را برای تحقیق و به پرواز در اوردن از پایگاه سوم شکاری به فرودگاه دوشان تپه  انتقال داده بودند. یکی از انها SU-22M4K به شماره سریال 22635 بود. که در زانویه 1991 در باند فرود پایگاه سوم شکاری  دچار اسیب هنگام فرود شده بود) بیشتر su-22  پناهنده به ایران همراه با خود پایلون ها , لانچرها و مخازن سوخت خارجی استاندارد خود (PTB-88) را اورده بودند. در اینده نزدیک su-22 ها از همان جنگ افزار های su-24mk های اسکادران  72ام شکاری استفاده خواهد کرد. شامل موشک های هوابه زمین هدایت لیزری- تلویزیونی kh-29 و kh-25 به همراه موشک های هوا به هوای R-60MK برای دفاع از خود و همچنین انواع بمب های سقوط ازاد و راکت های جنگی. براساس قرارداد های بین نهاجا و نیروی هوافضای سپاه تا پایان 2015  12 فروند SU-22 به خدمت باز خواهند گشت. بدین ترتیب اسکادران 71 شکاری در پایگاه هفتم شکاری دوباره تشکیل خواهد شد. دومین و سومین گروه از SU-22  ها (25 تا در مجموع) تا سال 2020 اماده خواهند شد. تحویل نخستین SU-22UM4K بر اساس زمانبندی در ژانویه 2014 و دومین انها (SU-22M4K) در ماه مارس تحویل داده خواهند شد. هر دو انها استتار اسیای صغیر 2 را دریافت خواهند کرد و انها ابتدا در اسکادران 72 شکاری خدمت خواهند کرد تا زمانی که اعداد Su-22  ها به 4 رسید. از انها برای تشکیل دوباره اسکادران 71 شکاری استفاده خواهد شد.     کاکپت 6910-3 Su-22M4K . براساس امارهایی از جانشین پشتیبانی و لجستیک نیروی هوایی 23 فروند su-22  تک کابین و 12 فروند su-22  دو کابین در پایگاه هفتم و سوم شکاری آماده برای اورهال هستند   پایان نویسنده:بابک تقوایی مترجم: سعید BarraGe فقط برای military :rose:  :rose:  :rose: 

بسم الله الرحمن الرحیم     از گور برخواسته!!   بعد از گذشت 20 سال از ورود 40 فروند su-22  فیتر نیروی هوایی عراق (IRAF) به ایران نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران (IRIAF )   تصمیم دارد که حداقل 2 اسکادران از این  جنگنده –بمب افکن های بال متغیر را به خدمت بازگرداند در این رابطه  قرارداد هایی  بین نیرو هوایی و شرکت های داخلی و روسی امضا شده است       در سال 1991 اولین گروه از su-22  های نیروی هوایی عراق به ایران فرار کردند. بعد از شروع حملات نیروهای ائتلاف علیه پایگاه های عراق بیشتر su-22  ها ی عملیاتی از اسکادران های 44 و 109 به پایگاه البکر (AL-BAKR) پرواز کزدند و در آن جا به پایگاه محلی su-22 ها از اسکادران 69 ملحق شدند به دنبال دستور صدام حسین بیشتر هواپیماهای عملیاتی عراقی برای جلوگیری از نابود شدن به ایران فرستاده شدند. در طول و بعد از عملیات "طوفان صحرا"  15 فروندsu-22  دیگر نیز به ایران فرار کردند. بیشتر خلبانن نیروی هوایی عراق با تجربه بودند و از جنگ ایران و عراق با پرواز بر فراز ایران آشنایی داشتند .  هر گرو ه پروازی توسط یک فیتر  دو کابینه به عنوان لیدر هدایت میشد که یکی از خلبانان با تجربه عراقی  یه عنوان هدایتگر  در کابین عقب su-22  لیدر قرار میگرفت . با این حال عبور این هواپیما ها با مشکلاتی همراه بود خلبانها وظیفه داشتند در پایگاه سوم شکاری نوژه فرود بیایند. بیشتر  انها مخازن سوخت خارجی ptb-800 را حمل میکردند به هر حال بعضی از su-22  های تک کابینه با کمبود سوخت مواجه شدند و روی بزرگراه "شاه اباد" فرود اضطراری انجام دادند. حداقل 6 تا از آن ها فرود سختی داشتند و 4 تا دچار اسیب جدی در ساختار و بدنه شدند. بین انها     SU-22UM4K )su-22UM3K مجهز به اویونیک SU-22M4K  برای استفاده در عملیات سرکوب پدافند هوایی (SEAD) و حمله عمقی استفاده میشد) به شماره سریال 22533 بود که مجبئر به فرود اضطراری در شاه آباد 230 کیلو متری پایگاه سوم شکاری نوژه شد. 22533 با یک تیر برق! تصادف کرد و هر دو خلبان که ایجکت کرده بئدند کشته شدند. بیش از 140 فروند هواپیمای عراقی شامل شکاری. بمب افکن و ترابری سنگین ایضا تعدادی هواپیمای غیر نظامی برای محافظت در برابر نیرو های ائتاف به ایران منتقل شدند. بیشتر این هواپیما ها در پایگاه سوم شکاری نوژه و پایگاه دوم شکاری تبریز و پایگاه چهارم شکاری وحدتی مستقر شدند. در ابتدا قرار شد این جنگنده ها مهمان ایران باشند و پرسنل نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران  مأمور شدند این جنگنده ها را در شرایط خوبی نگه داری کنند تا زمانی که  به عراق بازگردانده شوند. پس از پایان جنگ . عراق 4 خلبان su-25  را  در فوریه 1991  به ایران فرستاد. اما ایران اجازه دسترسی انها را به دارایی های عراق نداد. کمی بعد ایران علایم عراقی را از روی پرنده ها حذف کرد و جنگنده ها به شماره سریال رسمی نیروی هوایی منقش شدند. با این تفاوت که در اخر شماره سریال حرف m  (حرف اول "مهمان" معادل فارسی واژه guest) قرار میگرفت. در ادامه با در خواست های مکرر پرسنل و فرماندهان نیروی هوایی . تصمیم گرفته شد که هواپیماه ای عراقی به عنوان غرامت جنگ به نهاجا  اضافه شوند. نیروی هوایی شروع به اجرای چندین برنامه و پروژه برای عملیاتی کردن این جنگنده ها کرد. پرنده های SU-24MK  ایضا ایلوشین ll-76 در تبریز و شیراز به کمک مستشاران اکراینی اورهال و عملیاتی شدند و جانشین جهاد خودکفایی نیروی هوایی  در پایگاه سوم شکاری نوژه روی میراژ های عراقی کار میکردند. در حالی که از نیروی هوایی خواسته شده بود که تمام su-22 ها را نیز عملیاتی بکند. تکنسین های نیروی هوایی در پایگاه نوژه همزمان تلاش های برای عملیاتی کردن 2 عدد su-24mk  اسیب دیده و Su-22  ها شروع کردند که موفقیت امیز نبود. این تکنیسن ها برای نگه داری su-22  اموزش ندیده بودند . همچینین دفتر چه راهنمای فنی در اختیار نداشتند اکراینی ها حاضر بودند هر su-22  را در ازای 10 ملیون دلار عنملیاتی کنند همچنین اموزش های لازم و دفترچه های فنی را نیز در اختیار ایران قرار بدهند. اما نیروی هوایی ایران قادر نبود 100 میلیون دلار برای 10 جنگنده بپردازد . به جای ان جانشین جهاد خودکفایی نیروی هوایی پایگاه سوم شکاری نوژه مأمور شدند تا 10 تا از این جنگنده ها را بدون کمک خارجی عملیاتی کند. تکنسین های ایرانی در سال 1994 کار بر روی 10 عدد Su-22  اغاز کردند . ادعا های تأیید نشده ای وجود دارد که ایران 1 ملیون دلار برای دریافت کمک و دفترچه های فنی به تکنسین های اکراینی پرداخت کرده است. این تکنسین ها کمک کردند تا 3 فروند su-22 um4k  و 7 فروند su-22m4k برای  پرواز اماده شوند. پس از چندین تست زمینی  خلبانان su-24  نیروی هوایی  اعلام کردند که su-22  ها برای پرواز امن نیستند. در طول یک بازه زمانی 6 ماهه 10 فروند su-22  به خانه جدیدشان در پایگاه هفتم شکاری دوران منتقل شدند. خلبان اولین هواپیما داستان خود را درباره اولین پرواز انتقال(ferry flight)  برای نویسنده ( بابک نقوایی) بازگو کرده است. از زبان خلبان: من از زمان آموزش در اتحاد جماهیر شوروی با su-22  آشنا بودم.  به دلیل در دسترس نبودن سیمیلاتورهای su-24  ما مجبور بودیم از سیمیلاتور های su-22  استفاده کنیم . در ماه های اولیه اموزس سرهنگ  Q!!  و من داوطلب شدیم که تمام سوخو ها رو به پایگاه جدید منتقل کنیم. من قبل از پرواز تست های مختلف زمینی , تاکسی. تست های مربوط به موتور را بر روی پرنده مورد نظر انجام دادم.بعد از تیک اف یک  فانتوم تز اسکادران 31 شکاری به عنوان لیدر برای جهت یابی با من پرواز میکرد سقف کابین به درستی محکم نشده بود و در طول پرواز لرزش داشت و روی پایداری هواپیما تأثیر منفی گذاشته بود. من بعد از این پرواز از ادامه کار انصراف دادم و سرهنگ Q  بقیه پرنده ها را منتقل کردند. انتقال پرنده ها در سال 1994 تمام شد اما در همان سال نیروی هوایی بیشتر پرسنل با تجربه خود را از دست داد(احتمالا اشاره نویسنده به شهادت جمعی از فرماندهان نیروی هوایی در حادثه دی 1373 میباشد) و این (از دست دادن پرسنل با تجربه!!) با  پاکسازی های طراحی شده برای کاهش توان بازوی هوایی ادامه پیدا کرد. نیرو هوایی با مشکلات زیادی برای نگه داری از این جنگنده ها رو به رو بود . در 1995 یک پروژه برای انتقال su-22  ها به شیراز تعریف شد که به دلیل نبود  پرسنل با تجربه لغو شد در سال 2000  تعداد جنگنده ای اماده به رزم و حتی پرنده های صرفا قابل پرواز از 75 درصد به 45 درصد کاهش یافته بود و بازیابی توان فنی برای نهاجا بسیار مشکل شده بود  . تا اینکه  در سال 2005  مرکز اورهال مهرآباد دوباره راه اندازی شد و به تدریج تمام مراکز فنی پایگاه های نهاجا این توان را پیدا کردند که به صورت بومی و با تکیه به توان داخلی جنگنده های خود را اورهال کنند.   پی نوشت: بیشتر از 2 سال از چاپ این مقاله میگذرد ولی به هر حال فکر کردم شاید ترجمه ان خالی از لطف نباشد.   ادامه دارد.   نویسنده: بایک تقوایی مترجم: سعید BarraGe فقط برای military :rose:  :rose:  :rose: