خيلي ممنون جالب بود

Mig-19 Farmer مشخصات: نوع كاربرد: جنگنده تعداد خدمه: 1 نفر شركت سازنده: ميكويان گروويچ نيروي محركه: 2عدد تومانسكي RD-9 توربوجت با تراست 7165 پوند با پس سوز ابعاد:13.1 متر طول، 9 متر عرض، 3 متر ارتفاع وزن خالي: 5170 كيلو گرم حداكثر وزن: 8900 كيلو گرم حداكثر سرعت: 1.35 ماخ حداكثر ارتفاع پروازي: 60000 پا حداكثر شعاع عملياتي : 685 كيلومتر تسليحات: 3 توپ 30 ميليمتري ، 2 عدد بمب 250 كيلو گرمي يا 8 راكت 57 ميليمتري و 2 تا تانكر 800 ليتري سوخت رها كردني (1700 كيلومتر برد) ؛ 2 موشك PL-2AAM و 2تا تانكر 1140 ليتري سوخت رها كردني (1910 كيلومتر برد)؛ 2 راكت ARS 212 و 2 تا تانكر 800 ليتري سوخت (1700 كيلومتر برد) منبع: http://www.flyboy.blogsky.com/

آندره نسترنکو" (Andrey Nesterenko) سخنگوی وزارت امور خارجه فدراسیون روسیه روز سه شنبه در پاسخ به سوالات رسانه ها در رابطه با پرتاب موشک فضایی ایرانی "سفیر" اظهار داشت که پرتاب موشک حامل ایرانی تغییری در ارزیابی روسیه از توان موشکی ایران ایجاد نمی کند. نسترنکو یادآور نمود که ایران در چارچوب برنامه فضایی خود آماده پرتاب مستقلانه ماهواره به مدار نزدیک زمین می شود و با این هدف موشک حامل فضایی ساخته شد که آزمون های آن انجام می شوند؛ اولین پرتاب در ماه فوریه 2008 انجام شد. طبق برخی از نشانه ها، اولین پرتاب به هدف معین شده نرسید. پرتاب کنونی، دومین پرتاب است، آنطور که رسانه های ایرانی اطلاع می دهند با موفقیت پرتاب شد و ماکت ماهواره در مدار قرار گرفت. وی خاطر نشان داشت: "این پرتاب موشک حامل ایرانی چیز جدیدی به ارزیابی های ما از توان موشکی ایران نمی افزاید. نگرانی هایی که ایالات متحده آمریکا اعلام می کند، مبنی بر این که فناوری هایی که در ایران برای ساخت موشک حامل ایجاد می شوند در تکامل بخشیدن به موشک های بالستیک استفاده خواهند شد، اساس کافی ندارند". ایران دارای برخی انواع موشک های بالستیک می باشد که برای پرواز تا دو هزار کیلومتر در نظر گرفته شده اند. برای پرتاب ماهواره تجهیز آنها به سکوی شتاب دهنده ضرورت دارد. سخنگوی وزارت خارجه روسیه گفت: "برای رساندن مشخصات فنی آن تا سطح پله تکمیلی برای موشک بالستیک، اصلاً لازم نیست که کار فنی دشواری انجام داد، چرا که برای پرتاب ماهواره به مدار، نیازی به دقت بالای رهنمون سازی که برای موشک بالستیک بعنوان سیستم تسلحیاتی لازم است، وجود ندارد. برای پرتاب ماهواره نیازی به فناوری دشواری نیز نیست که تامین کننده وارد شدن کلاهک موشک بالستیک به لایه های ضخیم اتمسفر در عین افزایش برد پرتاب باشد. از این رو لازم به صحبت درباره "سهم" فناوری های فضایی ایرانی در تسلیحات موشکی ایران نیست و مرتبط ساختن آزمون کنونی موشک حامل فضایی با ضرورت استقرار تجهیزات دفاع ضد موشکی در چک و لهستان بی اساس است". سخنگوی وزارت امور خارجه فدراسیون روسیه گفت: "اگر ایران اکیداً پایبند به برنامه های اعلام شده خود برای استفاده صلح آمیز از فضا باشد، پس برنامه فضایی آن تهدیدی برای ثبات و امنیت بین المللی نخواهد بود. امروز ایران موضعی سازنده دارد و خواستار دسترسی برابر تمامی کشورها به فضاست و از تلاش های روسیه و چین برای تصویب توافقنامه همه جانبه برای جلوگیری از استقرار هرگونه سلاحی در فضا حمایت می کند". خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 29 مرداد

آنکارا، 30 مرداد، خبرگزاری «ریا نووستی»/ "رجب طیب اردوغان" نخست وزیر ترکیه روز چهارشنبه تایید این مطلب که بین آنکارا و واشنگتن مذاکراتی در رابطه با عبور دادن بیمارستان های شناور از طریق تنگه دریای سیاه به سواحل گرجستان انجام می شوند را توهم نامید. طی روزهای اخیر در رسانه های غربی به کرات اطلاع داده شد که آمریکا برای ترکیه درخواستی ارسال کرده، مبنی بر اینکه اجازه دهند بیمارستان های شناور آمریکایی Comfort و Mercy برای اعزام آنها به سواحل گرجستان از طریق تنگه های باسفور و داردانلی گذر کنند. "ماتیو برایزا" دستیار وزیر امور خارجه آمریکا روز چهارشنبه در مصاحبه ای با شبکه ترکیه ای NTV اطلاع داد که واشنگتن رسماً از آنکارا درخواست نکرده که اجازه گذر بیمارستان های سیار خود را از تنگه دهد، اما تایید کرد که دولت آمریکا رایزنی هایی غیر رسمی در رابطه با این مسئله با مقامات ترکیه انجام می دهد. به گفته برایزا، ریشه مشکل در مطالبات کنوانسیون مونتره مصوبه سال 1936 درباره وضعیت تنگه های دریای سیاه است. این صورت مجلس بین المللی برای کشتی های نظامی کشورهای غیر ساحلی دریای سیاه عبور کشتی های نظامی با گنجایش بیش از 45 هزار تن را از طریق تنگه های دریای سیاه ممنوع می کند. در عین حال به گفته کارشناسان، گنجایش هر یک از بیمارستان های شناور نیروی دریایی آمریکا که قرار است به گرجستان اعزام شوند، برابر با 70 هزار تن است که بطور قابل توجهی بیش از گنجایش مقرر در کنوانسیون مونتره است.

http://img.rian.ru/images/10691/18/106911899.jpg مشخص است که آماده سازی عملیات سیاسی-نظامی آمریکا در آسیای شرقی و مرکزی به مرحله پایانی خود نزدیک می شود. با توجه به نگرانی برخی افراد ذیصلاح در اسرائیل می توان گفت که تا انفجار اوضاع چند ماه باقی مانده است. مناسب ترین زمان برای آغاز بی ثبات سازی اوضاع در منطقه، سپتامبر-اکتبر 2008 (پس از پایان بازی های المپیک در چین، اما پیش از پایان انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا) است. اما با توجه به تحلیل "ازبیگنف بژزینسکی" ایده پرداز اصلی ایدئولوژی در سیاست خارجی امریکا، حاد شدن بی ثباتی و هرج و مرج در محدوده بین کانال سوئز تا سینچوان و از دریای خزر تا خلیج فارس، امری ناگزیر است. دلیل تبدیل منطقه آسیای میانه به مرکز بی ثباتی این است که پایگاه عملیات مالی جهانی از آمریکا به چین منتقل می شود. اکنون هنگ کنگ، شانگهای و سنگاپور مناطق توزیع کننده جریان مالی جهانی هستند که پیشتر در نیویورک و لندن بود. جابجایی پایگاه عملیاتی مالی بین المللی از آمریکا به چین بمعنای فروپاشی دلار بعنوان واحد بازرگانی جهانی است. انتقال بازار جهانی به چین و روی آوردن شبکه های جهانی بانکی به سیستم جدید مالی که در آن دلار آمریکا تنها ارز نخواهد بود و بلکه تنها یکی از ارزهای محاسبات بازرگانی جهانی خواهد بود، به معنای پایان رفاه جامعه مصرفی آمریکا و پایان ناگهانی حمایت مالی از اسرائیل از محل بودجه آمریکاست. اسرائیل تک به تک با نیروی رو به رشد "جهان اسلام" و دشمن اصلی خود، ایران باقی می ماند. "شابتای شاویت" مدیر سابق موساد در اجلاس مرکز "کورگینیان" که روز 19 ژوئن در مسکو برگزار شد، در بحث با "یوگنی پریماکوف" رئیس اتاق صنایع و بازرگانی فدراسیون روسیه درباره این تهدید مهلک برای اسرائیل سخن گفت. در حقیقت آمریکایی ها، هر کس هم که رئیس جمهور 44-ام شود، اسرائیل را در معرض مناقشه نظامی با ایران می گذارند. آمریکا بدهی داخلی خود را نمی تواند پرداخت کند و آن را تنها می توان بخشید. انجام چنین کاری تنها با روی آوردن به سیستم جدید مالی ممکن است و برای آن نیاز به فورس ماژور است. در این شرایط نیروی شکست ناپذیر، مناقشه نظامی در مرکز آسیا خواهد بود. در عین حال اگر اوباما با ایده پردازی بژزینسکی به قدرت برسد، اسرائیل بدست سرنوشت سپرده خواهد شد. و اگر مک کین با ایده پردازی کیسینجر رئیس جمهور شود، پس آمریکا کمک نظامی به اسرائیل ارائه می دهد. از این رو اسرائیل از روسیه تقاضا می کند که به ایران کمک نکند و از کارت ایرانی علیه آمریکا استفاده نکند. همزمان اسرائیل به تمامی بازیکنان مرئی و نامرئی روند جهانی شدن پیشنهاد می دهد که مناقشه هند-پاکستان را جایگزین مقابله اسرائیل-ایران سازند که هر دو نیز سلاح هسته ای دارند. اگر تهدید مهلک برای اسرائیل در آینده نزدیک رفع نشود، به گفته شاویت، "اسرائیل مجبور خواهد داشت که برای بازداشتن، ضربه دقیق به تاسیسات هسته ای ایران بزند" (همانطور که رآکتور در حال ساخت سوریه را بمباران کرد). طبق ارزیابی های موساد، اسرائیل فعلاً توان پاسخگویی به هر گونه اقدام نظامی ایران را دارد. در عین حال امیدوارست که حمله های متقابل هوایی بین ایران و اسرائیل بر خلاف میل اکثریت دموکرات در کنگره آمریکا سبب شود که دولت کنونی جمهوری خواه جذب مناقشه شده و اقدام به بمباران هوایی گسترده زیرساخت های ایرانی و محاصره دریایی ایران کند. اسرائیل امیدوارست که عملیات موفقیت آمیز هوایی-فضایی نیروهای مسلح آمریکا در بین مردم این کشور حس وطن پرستی را بیدار کرده و از روی کار آمدن اوباما-بژزینسکی در آمریکا که برای اسرائیل خطرناک و به جهان اسلام وفادار است، جلوگیری شود. آندره دیویاتوف"، "واینا-پرامیشلنی کوریر"، خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 16 مرداد

http://img.rian.ru/images/10678/90/106789019.jpg دمیتری کوسیریف، مفسر سیاسی خبرگزاری «ریا نووستی»/ اگر جمع بندی 100 روز اول ریاست جمهوری دمیتری مدویدیف رییس جمهور روسیه را روز 7 اوت انجام می دادیم و نه 14 اوت باید تاکید می کردیم که این دوره آرامی بود. بعبارت دیگر به قدرت رسیدن آرام و تدریجی بدون اشتباهی جدی و یا سهوی. همچنین چند سفر خارجی که موفقیت آمیز بودند. اما هفت روز آخر این صد روز در جنگ گذشت و این آزمایش ناگهانی به طور ریشه ای همه ارزیابی ها را تغییر داد: طی این مدت معلوم شد که دمیتری مدویدیف رییس جمهور روسیه چه کسی است. وی از اولین آزمایش گذر کرد. مردم روسیه در تصاویر تلویزیونی خود یک مدویدیف خشن را دیدند. و این تصاویر مورد قبول روسیه قرار گرفت. رییس جمهور جدید به آن کسی که قبل از آن می شناختیم شباهت نداشت، بسیار آماده و با لحن آرامی سخنان را به طور شمرده بیان می کرد. مدویدیف که خود حقوقدان است برای توضیح و توجیه هر کدام از تصمیمات خود به مفاد اسناد بین المللی و غیره اشاره می کرد. این رییس جمهور عصر جدید است. مردم بعد از آنکه پوتین روسیه را از دوران اغتشاش و هرج و مرج نجات داد، دیگر نمی خواهند که حکومت نیروی مخصوص را ببینند بلکه خواستار دیدن حکومتی هستند که در تمامی امور روزمره قانون را پیش رو داشته باشد و به همین خاطر نظم هم برقرار خواهد شد. حال میخاییل ساآکاشویلی رییس جمهور گرجستان که یک شهر و 1600 نفر از ساکنان آن را نابود کرد و مسکو را به واکنشی اجتناب ناپذیر تحریک کرد، به ما یک رییس جمهور محبوب را هدیه داد. حال می توان پیشگویی کرد که مدویدیف از نظر محبوبیت شانس زیادی برای پیشی گرفتن از رییس جمهور سابق را دارد تا اینکه خود منبع درخشش باشد و نه انعکاس دهنده آن. و این بدان معناست که می تواند سیاستی را که خود تعیین کرده اجرا کند: سیاست قوی اجتماعی، توسعه نوآوری ها و قانون سالاری. اما به سیاست بین المللی باز می گردیم. اگر همه چیز بر اساس نقشه ای که امروز روشن شده (تصرف اوستیای جنوبی توسط گرجستانی ها به طور صلح آمیز و بدون درگیری مسلحانه) انجام می شد، کاملا امکان داشت که این امر محقق می شد که مدویدیف "مهربان" را به پوتین" خشن" مبدل می ساخت، چرا که این یک دام بسیار جدی برای روسیه بود. مسکو موظف بود که یا بر اساس حکم پاسداری صلح دخالت نظامی کند و نیروهای نظامی و زرهی "صلح جوی" گرجستانی را به عقب باز گرداند یا دخالت نکند. و در هر دو صورت ضرر کند. رییس جمهور گرجستان به جای اجرای این نقشه بدترین عمل در سیاست بین المللی یعنی اولین نسل کشی در قرن بیست و یکم را انجام داده و نقشه اصلی(یعنی تصرف صلح آمیز) را اجرا نکرد و به همین خاطر به مدویدیف و سربازان روسی مقام نجات دهنده را هدیه کرد. و به همین دلیل تلاش برای به دام انداختن روسیه در انزوای بین المللی عملی نشد. حال رییس جمهور روسیه بعنوان یک حقوقدان باید نشان دهد که روسیه می تواند همه اسناد، دلایل و شواهد بمباران شبانه تسخینوالی طی چند ساعت قبل از رسیدن نیروهای روسی را به طور صحیح جمع آوری و به دادگاه ارائه دهد. در ضمن این همان کاری است که رییس جمهور آن را آغاز کرده است. آیا این عمل به وظیفه استراتژیکی مسکو کمک خواهد کرد؟ یعنی تبدیل جهان به جایی که تبلیغات کثیف اطلاعاتی مانند آنچه که علیه روسیه در حال حاضر انجام می شود، جایگاهی در آن نداشته باشد؛ جهانی که هیچکس کشوری را به سوی بلوکی سوق ندهد و در نزدیکی کشورهای بزرگ کانون های تشنج ایجاد نکند(کره شمالی، گرجستان)؛ جهانی که ابرقدرت های قدیم و جدید و کشورهای کوچک خود را در شرایط کنونی تغییر معیارها برغم حجم تولیدی یا سطح تولید ناخالص داخلی و یا حجم هزینه های نظامی، راحت احساس کنند. مدویدیف باید به این سئوالات پاسخ دهد- به احتمال قوی در هزار روز بعدی نه طی صد روز.

مسکو، 11 مرداد، خبرگزاری «ریا نووستی»/ نیروی هوایی آمریکا مرحله از دور خارج ساختن 18 بمب افکن استراتژیکی B-52H Stratofortress راآغاز کرد. این امر به خاطر کاهش هزنیه نگهداری آنها به حال آماده باش انجام می شود. به گزارش «ریا نووستی» از نیروی هوایی آمریکا، در حال حاضر اولین بمب افکن برای نگهداری وارد پایگاه هوایی "تینکر" در اوکلاهاما شده است. این بمب افکن در سال 1961 در اختیار پایگاه هوایی "بارکسلید" در لوییزانا قرار گرفت اما به خاطر کمبود مکان به پایگاه ماینوت ایالت داکوتای شمالی منتقل شده بود. بمب افکن های بعدی از پایگاه های بارکسلید و ماینوت هر دو هفته یک بار برای نگهداری به پایگاه تینکر منتقل خواهند شد. در حال حاضر 94 بمب افکن استراتژیکی B-52H در خدمت ارتش آمریکا قرار دارد. بدین ترتیب بعد از کاهش تعداد آنها به 76 فروند خواهد رسید که فقط 44 فروند آنها برای اجرای عملیات نظامی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. بر اساس برنامه های نیروی هوایی آمریکا تا سال های 2035-2040 این بمب افکن ها به طور کامل از دور خارج نخواهند شد.

مسکو، 12 مرداد، خبرگزاری «ریا نووستی»/ دولت اسراییل از پنتاگون درخواست نمود که امکان تحویل 9 فروند هواپیمای ترابری-نظامی С-130J-30 Super Hercules و تجهیزات جانبی برای آنها را بررسی کند. به گزارش «ریا نووستی» از اداره همکاری های نظامی (DSCA) ارزش این قرارداد در حدود 1,9 میلیارد دلار بر آورد شده است. در صورت موافقت کنگره آمریکا، در کنار خود هواپیماها و قطعات یدکی برای آنها به اسراییل همچنین در خصوص آموزش پرسنل نیز کمک خواهد شد. همچنین طرف اسراییلی درخواست کرده که بر روی این هواپیماها باک های سوخت اضافی نصب شود. کمپانی Lockheed Martin قرار است مسئولیت عقد و اجرای قرار داد را بر عهده گیرد. یادآوری می کنیم که پیش از این گزارش شده بود که اسراییل قصد دارد از 3 تا 5 فروند C-130J را جهت تعویض هواپیماها موجود "سی 130" قدیمی خریداری کند. قرار است که "هرکولس" های جدید از سال 2012-2013 به اسراییل تحویل داده شوند.

مسکو، 25 تیر، خبرگزاری «نووستی»/ "الکساندر میخییف" معاون مدیر کل کمپانی "روس ابارون اکسپورت" (کمپانی دولتی و انحصاری در فروش تجهیزات نظامی) روز سه شنبه طی مصاحبه ای اختصاصی با «نووستی» اعلام نمود که این کشور آماده فروش جنگنده جدید سوخوی-35 به هند، مالزی و الجزایر است. وی در نمایشگاه بین المللی هوا-فضای فارنبورو-2008 اظهار داشت: "الجزایر، مالزی و هند، کشورهایی هستند که شرکای ما می باشند. اگر آنها تمایل داشته باشند، ما به آنها جنگنده سوخوی-35 را پیشنهاد می دهیم". نمایشگاه یادشده طی روزهای 24 تا 30 تیر ماه در انگلیس برگزار می شود. وی همچنین اطلاع داد که طی این نمایشگاه تبادل اطلاعاتی بین کارشناسان روس و نمایندگان کمپانی های خارجی انجام می شود. وی افزود: "بسیاری از کمپانی های خارجی، از جمله می خواهند در پروژه های هلی کوپتری ما شرکت داشته باشند، تقاضا برای آن بسیار زیاد است و حجم این نوع کار همچنان افزایش می یابد". جنگنده چند منظوره سوخوی-35 از نسل 4++ و در طرح آن از فناوری های هوایی نسل پنجم که تامین کننده برتری های جنگی بر هواپیماهای مشابه است به طور گسترده ای استفاده شده است. تولید انبوه و عرضه جنگنده جدید روسی به خریداران در داخل و خارج کشور برای سال های 2010-2011 پیشبینی شده است. قرار است این جنگنده به کشورهای جنوب شرق آسیا، آفریقا، خاور نزدیک و آمریکای جنوبی صادر شود.

مسکو، 10 مرداد، خبرگزاری «ریا نووستی»/آمریکا قصددارد که در اسراییل ایستگاه راداری فرکانس سانتیمتری بسیار قوی ایجاد کنند که برای کشف و ردیابی موشک های بالستیکی دشمن از فواصل دور درنظر گرفته شده است. به گزارش خبرگزاری «ریا نووستی» از "هارتص"، ایهودباراک وزیر دفاع اسراییل اعلام کرد که احداث این رادار از سال جاری آغاز خواهد شد. بنا به این گزارش رادار اسراییل شبیه راداری خواهد بود که آمریکایی های قصد دارند در چک احداث کنند. بدین ترتیب بحث در موردایستگاه راداری پالسی GBR با شبکه آنتنی گیرنده -فرستنده فاز فعال دوار در میان است. چنین راداری می تواند کلاهک های واقعی را از اهداف گمراه کننده تمیز دهد. این در حالیست که پوشش رویت موشک های بالستیکی آن بیش از 4000 کیلومتر است. قرار است که رادار GBR اطلاعات را به مجموعه های پدافند موشکی Arrow-2 منتقل کند که می توانند موشک های ایرانی Shahab-3 را در اواسط مسیر پرواز آنها منهدم سازند. درکنار این آمریکا امکان دستیابی اسراییل به دو سیستم هشدار دهنده موشکی دیگر را نیز بررسی می کند. درچارچوب سفر ایهود باراک به واشنگتن طرفین همچنین به بررسی دورنمای مدرنیزه کردن پدافندهای موشکی Arrow-2 پرداختند اما به یک نتیجه واحد درباره نوع موشکی های رهگیر آتی نرسیدند. ریا نووستی

مسکو، 12 مرداد، خبرگزاری «ریا نووستی»/ والری یوتوخوویچ فرمانده نیروهای هوابرد روسیه اعلام کرد که نیروی هوابرد روسیه تا سال 2010 تغییر و تحولاتی خواهد کرد و به نمونه های تسلیحاتی جدید تولید انبوه و تجهیزات نظامی مدرن مجهز خواهد شد. به گزارش «ریا نووستی» وی طی کنفرانسی مطبوعاتی که به مناسبت 78-مین سالگرد تاسیس هوابرد برگزار شده بود گفت: تا سال 2010 تسلیحات و تجهیزات نظامی و تخصیص مدرن و جدید در اختیار نیروی هوابرد قرار خواهد گرفت. بعنوان مثال می تواند از توپ های سیار ضد تانک 125 میلیمتری 2С25، خودروهای نظامی هوابری مدن "بی ام دی-4"، زره پوش های چند منظوره "بی تی ار- ام دی" و غیره نام برد. وی توضیح داد که فرماندهی هوابرد روسیه قصد دارد که ساختارهای پادگان ها و یگان ها را تکامل بخشیده و آنها را به تسلیحات و تجهیزات نظامی مدرن امروزی مجهز سازد. منبع:ريانووستي

ناوهای هواپیما بر با ارتفاعی برابر با یک ساختمان بیست طبقه بیرون از آب و طولی برابر با 333 متر در همان نگاه اول تعجب همگان را بر می انگیزند ؛ اما دلیل آن بزرگی و عظمت بی نظیر ناو نیست بلکه توانایی این فرودگاه کوچک شناور در به پرواز در آوردن هواپیما های جنگی بوده که چنین حسی را بوجود می آورد . در آب های آزاد ناو های هواپیما بر بعنوان خاک یا قلمرو خود مختار محسوب می شوند و خدمه می توانند به مانند اینکه در کشور خود هستند رفتار کنند البته تا زمانی که به سواحل کشورهای دیگر نزدیک نشده اند . بنابراین نظامیان ایالات متحده بدون نیاز با توافق با کشوری ، گروه رزمی ناو هواپیما بر خود که شامل یک ناو هواپیما بر و شش تا هشت کشتی اسکورت دیگر است را به منطقه ارسال می دارند . جنگنده ها ، بمب افکن ها و سایر هواپیما های نظامی می توانند با پرواز به سمت اهداف دشمن دوباره به پایگاه تقریبا امن خود که همان گروه رزمی ناو هواپیمابر بوده باز گردند . ناو های هواپیما بر می توانند با سرعت 35 نات ( 64 کیلومتر بر ساعت ) بر روی آب حرکت کنند . این توانایی یعنی رسیدن به منطقه درگیری در عرض چند هفته . البته ایالات متحده در حال حاضر شش پایگاه درسراسر جهان برای ناوگان ناوهای هواپیمابر خود ایجاد کرده که با فلسفه واکنش سریع و اعزام ناوها از نزدیک ترین پایگاه به منطقه درگیری مورد استفاده قرار می گیرند . با بیش از یک میلیارد قطعه سوپر ناو های هواپیما بر کلاس « نیمیتز » ایالات متحده در بین پیچیده ترین ماشین های ساخته شده توسط بشر قرار می گیرند اما در سطح مفهومی عملکرد و هدف از ساخت هریک از آن ها بسیار ساده است بطوریکه برای انجام چهار کار پایه طراحی و ساخته شده اند . 1-حمل و نقا هواپیماهای نظامی دردریا 2- عمل کردن به مانند یک فرودگاه کوچک برای به پرواز درآوردن و نشاندن هواپیماها 3- استفاده به عنوان یک مرکز فرماندهی عملیات 4- جا دادن به افراد و پرسنلی که برای انجام این کارها مورد نیاز می باشند برای به انجام رسانیدن این اهداف یک ناو هواپیمابر باید قابلیت های یک کشتی را با یک پایگاه هوایی و همچنین یک شهر کوچک ترکیب کند . ناو هواپیما بر باید دارای یک عرشه پروازی برای نشست و برخاست هواپیماها ، قسمت فرماندهی و کنترل ، سیستم پیش رانشی ، سیستم های گوناگون دیگر ( شامل آب ، غذا ، سیستم دفع فاضلاب و زباله ، سرویس پستی ، رادیو ، تلویزیون و چاپ روزنامه داخلی ) و همچنین بخش اصلی از بدنه کشتی که در داخل آب قرار می گیرد ، باشند . بخش بدنه در زیر خط آب بصورت قوس دار ونسبتا باریک است . بخش بالای خط آب به طرف بیرون گسترده می شود تا عرشه پروازی را تشکیل دهد . بخش زیری نیز از دو قسمت تشکیل یافته است که در واقع دو لایه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر به پوسته بیرونی ، پوسته داخلی بعنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتی جلوگیری می کند . از دهه پنجاه تا کنون تقریبا همه سوپر ناو های هواپیما بر ایالات متحده توسط شرکت « نورث روپ گرومن » واقع در نیوپورت نیوز ساخته شده اند . برای سادگی در پروسه ساخت ، این ناو ها بصورت مدولی ساخته شده و سپس مونتاژ می شوند که هر کدام ازاین مدول ها به سوپر لیفت معروفند.هر یک از این سوپر لیفت ها می توانند 70 تا 800 تن متریک وزن داشته باشند . ناوهای هواپیمابرمدرن ازحدود 200 مدول یا سوپر لیفت تشکیل یافته اند . ناگفته نماند آخرین مدول که در پروسه ساخت ومونتاژ نهایی نصب می شود جزیره یا همان ساخنمان فرماندهی روی عرشه ناو است که 575تن وزن دارد . مانند تمام کشتی ها ناوهای هواپیمابر هم در اقیانوس ها توسط نیروی پیش رانشی پروانه حرکت می کنند. البته با 6.4 متر پهنا هر کدام از چهار پروانه ناو هواپیما بر در کلاسی متفاوت از دیگر کشتی ها قرار می گیرند . هر یک از پروانه ها به یک شفت متصل بوده که توسط توربین بخار قدرت گرفته از راکتور هسته ای به گردش در می آیند . سیستم پیش رانشی ناو از دو راکتور هسته ای تشکیل یافته است که در محفظه ای زره پوش شده واقع در وسط ناو قرار دارند . این راکتورهای هسته ای بخار مورد نیاز برای بحرکت درآوردن توربین و در نتیجه پروانه کشتی را تأمین می کنند . قابل ذکر است که بنا به آمار منابع غیر رسمی قدرت سیستم پیش رانشی ناو بیش از دویست و هشتاد اسب بخار است . چهار توربین ناو همچنین برق مورد نیاز سیستم های الکتریکی و الکترونیکی ناو را تأمین می کنند که شامل سیستم شیرین کننده آب دریا نیز بوده و این سیستم روزانه بیش از یک و نیم میلیون لیتر آب دریا را به آب قابل شرب تبدیل می کند . ناوهای هواپیمابر پانزده تا بیست سال نیاز به سوخت گیری ندارند . البته راکتورهای هسته ای خطرات خاص خود را داشته و سوخت گیری مجدد ناو پروسه ای است که حدود سه سال به طول می انجامد. به ارقام زیر در مورد ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز توجه کنید ارتفاع کلی برابر 74 متر ؛وزن آب جابجا شده توسط ناو در حالت بارگیری کامل رزمی برابر با 88000 تن متریک ؛وزن فولاد سازه ای برابر با 54000 تن متریک ؛مساحت کل عرشه پروازی برابر با 1.8 هکتار ؛طول عرشه پروازی 333 متر و عرض عرشه پروازی 78 متر ؛تعداد بخش یا اتاق ها برابر با چهارهزار واحد ؛وزن هرکدام از لنگرها برابر با 30 تن ؛وزن هریک از دانه های زنجیر لنگر برابر با یکصدوشصت کیلو گرم ؛وزن هر یک از پروانه ها سی تن ؛وزن هر یک از سکان ها 41 تن متریک ؛ظرفیت ذخیره سوخت هواپیما 12.5 میلیون لیتر ؛تعداد تلفن های داخل کشتی برابر با 2500 دستگاه ؛تعداد تلویزیون های ذاخل کشتی برابر با 3000 دستگاه ؛طول کل کابل کشی داخل ناو برابر 1600 کیلومتر ؛ظرفیت هوای سیستم تهویه برابر با 2040 تن متریک ؛ظرفیت غذای ذخیره یخ زده و خشک شده در ناو برابر غذای 6000 نفر به مدت 70 روز ؛میزان محموله پستی در یک سال چهارصد و پنجاه هزار کیلوگرم ؛تعداد 6 پزشک و 5 دندانپزشک با یک بیمارستان 51 تخت خوابی عرشه پروازی یکی از هیجان انگیز ترین و در عین حال خطرناک ترین محل ها برای کار است . از آنجا که بر خلاف باندهای معمولی ناوها طول باند کمتری دارند بنابراین برخاستن از آن و فرود آمدن بر آن در سرعت های بالایی انجام می پذیرد که برای خدمه روی عرشه می تواند بسیار خطر آفرین باشد و حتی ذره ای خطا از جانب خدمه یا خلبان ممکن است به مرگ و آسیب های جدی بینجامد تیک آف برای اینکه به پرواز در آمدن هواپیماها از روی سطح ناو ساده تر انجام گیرد ، ناو هواپیمابر در خلاف جهت باد و با سرعت زیادی حرکت می کند . با این کار به دلیل عبور جریان های هوا از روی بال نیروی لیفت بیشتری ایجاد شده و به میان کمی موجب کاهش سرعت تیک آف هواپیما می شود . اما این سرعت برای به پرواز در آوردن هواپیماهای سنگین نظامی ناکافی است بنابراین از وسیله ی دیگری بنام کاتاپولت ( منجنیق ) برای شتاب دادن به هواپیما در مسافت کوتاه استفاده می کنند . هر کدام از این کاتاپولت ها که تعداد آن روی عرشه ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز به چهار دستگاه می رسد تشکیل یافته از دو پیستون درون دو سیلندر موازی در زیر عرشه که هر کدام طولی برابر با یک زمین فوتبال دارند . پیستون ها هر یک دارای برجستگی هایی هستند که از شکاف روی عرشه بیرون آمده و به حامل کوچکی متصل می گردند . جهت آماده سازی هواپیما برای تیک آف خدمه عرشه پوازی آن را به محل مورد نظر پشت کاتاپولت هدایت می کنند سپس میله یدک کش روی چرخ دماغه را به شکافی روی حامل کاتاپولت نصب می کنند . خدمه میله ی نگهدارنده ای را نیز بین پشت چرخ جلو و حامل نصب می کنند که این قطعه در هواپیماهای اف-14و اف-18 روی چرخ دماغه بصورت یکپارچه ساخته شده است . همزمان با متصل کردن چرخ دماغه به حامل کاتاپولت خدمه ی عرشه پروازی صفحات منحرف کننده گازهای خروج اگزوز را نیز در پشت هواپیما بالا می برند . وقتی تمام این مراحل انجام گرفت افسر کاتاپولت معروف به شوتر که در یک گنبد شیشه ای کوتاه روی عرشه پروازی بر تمام مراحل نظارت دارد سوپاپ سیلندرهای کاتاپولت را باز کرده در نتیجه سیلندرها توسط بخار پر فشار تولید شده در راکتور ناو پر می شوند . این بخار نیروی پیش رانشی برای کاتاپولت کردن هواپیما و ادامه پرواز با سرعت ایمن را تأمین می کند . اگر میان این بخار که بستگی به نوع هواپیما دارد کم باشد نیروی لیفت کافی ندارد و هواپیما را به داخل اقیانوس پرتاب خواهد کرد و اگر زیاد باشد ، خیز برداشتن سریع کاتاپولت موجب شکستن چراغ دماغه خواهد شد . قبل از پرتاب ، خلبان هواپیما از تمام قدرت موتورهای آن استفاده می کند که در این زمان میله نگهدارنده مانع حرکت هواپیما به جلو می شود . در این زمان افسر کاتاپولت با اشاره به خلبان پیستون را رها کرده و هواپیما پرتاب می شود . در انتهای مسیر کاتاپولت ، میله یدک کش از حامل جدا شده و هواپیما به پرواز با نیروی موتورها خود ادامه می دهد . سیستم کاتاپولت می تواند یک جنگنده بیست تنی را در زمانی حدود دو ثانیه از صفر به سرعت 270 کیلومتر در ساعت برساند . قابل ذکر است که ناو هواپیمابر توانایی به پرواز در آوردن یک هواپیما را در بیست ثانیه دارد فرود روی عرشه ای که فقط حدود 150 متر باند برای نشستن هواپیما دارد آن هم با سرعتی که جنگنده های سریع نیروی دریایی دارند یکی از سخت ترین کارهای خلبان است . برای فرود بر روی عرشه ناو هر هواپیما باید دارای قلاب دم باشد . خلبان هواپیما با تقرب و فرود دقیق سعی خواهد کرد یکی از چهار کابل نگهدارنده هواپیما روی عرشه ناو را با قلاب دم بگیرد . این کابل های فولادی که در عرض باند فرود و بموازات یکدیگر قرار گرفته اند ، به سیلندرهای هیدرولیکی زیر عرشه فرود متصلند که وقتی قلاب دم هواپیما با یک از این کابل ها در گیر می شود کابل مذکور بیرون آمده در نتیجه سیلندر هیدرولیکی انرژی هواپیما را جذب می کند . چنین سیستمی می تواند هواپیمایی با 24 تن وزن و 241 کیلومتر در ساعت سرعت را در مسافت حدود 96 متر متوقف کند . این کابل های موازی به فاصله 15 متری از هم قرار گرفته اند بنابراین منطقه بیشتری را برای تماس چرخ ها به خلبان می دهند . معمولا خلبان ها کابل سوم را هدف گیری می کنند که ایمن ترین حالت ممکن است ، هدف گیری کابل اول به دلیل لزوم نزدیک شدن به لبه ناو آن هم در حدی خطرناک کار درستی نیست . پروسه فرود با بازگشت هواپیماها به ناو و با اجرای طرح پرواز بیضی شکل ، با تنظیم زاویه دقیق تقرب از سوی خلبان ، انجام می شود و اولین اجازه فرود را هواپیمایی کسب می کند که کمترین ذخیره سوخت را داشته باشد . برای کمک به خلبان جهت اجرای یک فرود خوب افسر علایم از طریق رادیو و چراغ های روی عرشه ناو با ارسال علایم او را راهنمایی می کند . اگر هواپیما درست در مسیر باشد چراغ سبز به خلبان نشان داده می شود و در غیر این صرت از رنگ های دیگر استفاده می شود تا خلبان اقدام به اصلاح مسیر یا لغو و اجرای دویاره آن کند . سیستم نوری لنزهای اپتیکی فرسنل هم در کنار افسر علایم به خلبان برای فرود کمک می کند . این سیستم متشکل از یک سری چراغ و لنزهای فرسنل است که بر روی یک سکوی پایدار شده توسط ژیروسکوپ نصب شده اند . لنزها باعث تمرکز نور بصورت شعاع های باریکی با زوایای مختلفی در آسمان می شوند . درست زمانی که چرخ های هواپیما با عرشه ناو تماس پیدا کردند خلبان اهرم گاز را تا آخر فشار داده و قدرت موتورها را با پس سوز به حداکثر می رساند . چون در صورتی که هواپیما با قلاب ها درگیر نشود خلبان باید بتواند با حفظ سرعت دوباره از روی ناو برخیزد . ناگفته نماند که باند فرود ناو با چهارده درجه انحراف از محور طولی روی عرشه ناو قرار گرفته است آشیانه هواپپماها روی عرشه پروازی تعداد کمی هواپیما پارک می شوند و هواپیماهایی که مورد نیاز نیستند به آشیانه فرستاده می شوند . آشیانه هواپیماها دو طبقه پایین تر از عرشه پروازی قرار گرفته است که با 209 متر طول ، 34 متر عرض و 8 متر ارتفاع امکان جا دادن به بیشتر انواع هواپیماها وهلیکوپترها را دارد . آشیانه می تواند حدود 60 فروند هواپیما ، مخازن سوخت و قطعات یدکی را در چهار بخش خود جای دهد . برای انتقال هواپیماها به عرشه پروازی از چهار بالابر سریع استفاده می شود که نیرو هیدرولیکی کافی برای بالا بردن دو هواپیمای 35 تنی را دارند . قسمت انتهایی آشانه و عقب کشتی هم در اختیار بخش تعمیر و نگهداری است که دارای منطقه بازی نیز برای آزمایش موتورها با پس سوز می باشد . تیپ هوایی مستقر در ناو حدودا از 9 اسکادران تشکیل یافته که جمعا هفتاد تا هشتاد فروند هواپیما را شامل می شود . این هواپیماها شامل انواع اف/ای-18هورنت ، اف-14تام کت ، ای-2سی هاوک آی ، اس-3بی وایکینگ ، ای آ-6بی پراولر و هلیکوپتر اس اچ-60سی هاوک می باشند . جالب است بدانید یک ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز می تواند پنجاه جنگنده را جهت اجرای یکصدوپنجاه حمله در روز به پرواز درآورد و در زرادخانه خود بیش از 4000 انواع بمب را دارد . خدمه عرشه به جهت اینکه روی عرشه مشکلی پیش نیاید تمام افراد مسئول روی عرشه لباس رنگ مخصوص شغل خود را در بر می کنند . ارغوانی مسئولان سوخت هواپیما معروف به انگورها ؛ آبی جابجا کننده های هواپیماها، مسئولان بالابر ، راننده های یدک کش ، پیغام برها و مسئولان ارتباطات ؛ سبز مسئولان کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، مهندسان تعمیر ونگهداری ، مسئولان فرود هلیکوپتر ؛ زرد افسران کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، راهنمایان هواپیماها ، افسران جابجایی هواپیماها ؛ قرمز افسران مهمات ، مسئولان عملیات نجات ؛ قهوه ای افسران مسئول هواپیماهای تیپ هوایی ؛ سفید بازرسان اسکادران هواپیماها ، افسران علایم فرود ، افسران ناظر و پرسنل پزشکی تسحیلات تدافعی و تجهیزات راداری موشک های زمین به هوای سی پارو و موشک های ضد موشک رم ؛ چهار توپ چرخان 20 میلیمتری با سرعت تیر اندازی 3000 تیر در دقیقه و برد یک و نیم کیلومتر ؛ سیستم های چف و فلر برای منحرف کردن انواع موشک ها و اژدرها ؛ سیستم های جنگ الکترونیک و سیستم های پیشرفته راداری باندهای سی و جی و همچنین شناسایی دوست از دشمن ناوگان کلاس نیمیتز ایالات متحده به شرح زیرند USS Nimitz ( CVN 68( سال ورود به خدمت 1975 اکنون در حال سوخت گیری است ) USS Dwight D.Eisenhower ( CVN 69 ) ( 1977) USS Carl Vinson (CVN 70) ( 1986 USS Abraham Lincoln (CVN 72) (1989) USS George Washington ( CVN 73) (1992( USS John C.Stennis (CVN 74) (1995( USS Harry S. Truman ( CVN 75) (1998( USS Ronald Reagan ( CVN 76) (2003( USS George H.W.Bush (CVN 77 ( در حال ساخت ، سال ورود به خدمت 2009 ) همچنین کلاس جدید ناوهای CVN 78 که در سال 2007 ساخت آن شروع خواهد شد احتمالا تا سال 2014 وارد خدمت می شوند که مجهز به سامانه های پیشرفته تری هستند و نیاز به خدمه کمتری هم دارند . البته ناگفته نماند که ناوهایی علاوه بر کلاس نیمیتز هم هم اکنون در حال خدمتند که به سن بازنشستگی رسیده اند مثل کلاس کیتی هاوک ، انترپرایز و جان اف کندی . خوب است بدانید مأموریت هر ناو 18 ماه به طول وی انجامد . شش ماه برای آماده سازی و تمرین خدمه ، شش ماه عملیات اصلی و شش ماه بعد از بازگشت به بندر اصلی خود . البته در موارد ضروری بارهای کم حجم توسط هواپیمای باربری سی-2 به ناو منتقل می شوند . معمولا حد اقل سه ناو هواپیمابر بصورت همزمان در حال آماده باش در اقیانوس ها بسر می برند . ساخت و بهینه سازی هر کدام از این ناوهای هواپیمابر بیش از شش میلیارد دلار برای یانکی ها تمام شده و هزینه عملیاتی نگهداشتن هر کدام از آن ها هم در سال به بیش از دویست میلیون دلار هزینه نیاز دارد. منبع: http://harier.blogfa.com/post-83.aspx

احسنت

ممنون تك سوار جان

بنظر شما نیروی زمینی ایران به چه ادواتی نیازمنده که در صورت حمله آمریکا از عراق یا افغانستان بتونه با اقتدار تمام در مقابلش دفاع کنه! خواهش می کنم واقع بین باشین و نگین که با ژ-3 و آر پی جی میشه از این خاک دفاع کرد! البته اگه هر کودومو تو کلاس خودش معرفی کنیذ یه دنیا ممنون میشم! از همه ی افرادی که نظر میدن واقعا ممنونم!

سلام به رویه ماه همتون! بچه به نظر شما بهترین متحد ایران در جنگ با آمریکا کدوم کشور می تونه باشه؟ اگه میشه دلیلتونم بگین خواهشن! البته در نظر بگیرین که جنگ جهانی شه! که بعیدم نیس با حمله ی آمریکا به ایران بشه! قر بونه حمتون ! 1. روسیه 2. سوریه 3. چین 4. اعراب منطقه 5. پاکستان 6. هند 7. ترکیه

چه خوب پس هم کارم که هستیم امید وارم روزی برسه که باهم ملاقات کنیم درجتم که از من بیشتره! چه زودم اسمه من یاد گرفتی بعدم من سرچ کردم دیدم نداره از این موضوع گفتم بذارم سرورا یه نیم نگاه بندازن درباره ی قوانینم بنده کلا از قانون شما مستثنی هستم چون معصونییت دارم اونم نظامی! واسه اونم همچین به قوانین اینجا پا بند نیستم!

خوب شد گفتی بچه ها نمی دونستن که اینا چین! بعدم عزیزم سال ورودو به خاطره تو زدم که بدونی این اسباب بازیا ماله کیه! بعدشم اگه همین روسیه نبود که الان با خاک یکسان شده بودی ! بعد بعدشم شما چکاره ی این سایتی! بعد بعدشم من آرشیتکتم نه مهندسه جنگ افزار اینارم میزارم که بچه های گلی مثل شما استفاده کنن مثله آرشیو نه پول میدن نه مقام! چون خانوادم نظامیه به جنگ افزار علاقه دارم همین!

ااولین بمب افکن مافوق صوت جهان، همان بمب افکن B-58 ملقب به هاستلر می باشد که اولین بار در سال 1954 برای نیروی هوایی آمریکا سفارش داده شد. از ابتدای عمر عملیاتی این هواپیما، هاستلر رکوردهای جدیدی را از خود برجای گذاشت که ممکن است دیگر هیچ گاه این رکوردها به وسیله هواپیمای بمب افکن نظامی دیگری شکسته نشود. بی 58 هواپیمایی بی نظیر در کلاس و حد و اندازه های خود است که می تواند با بیش از دو برابر سرعت صوت پرواز کرده، هدف ها را از ارتفاع 20 کیلومتری شناسایی کرده و از دیده شدن توسط رادار با پرواز کردن در ارتفاع پایین 200 متر با سرعت بالای صوت، خودداری کند. در ارتفاعات، این هواپیما همانطوری که گفته شد می تواند بسیار بالاتر از این سرعت ها به کروز و گشت زنی بپردازد که هیچ بمب افکن دیگری در جهان قادر به انجام این کار نیست. این بمب افکن با چهار موتور، دقیقاً از همان موتورهای به کار رفته در هواپیمای اف-4 فانتوم، یعنی موتورهای توربوجت GE J-79 که هریک کششی معادل 15.000 پوند در حالت پس سوز دارند، بهره می برد. هاستلر می تواند فاصله 7.000 کیلومتری را بدون سوخت گیری مجدد طی نماید که رقم بسیار خوبی برای یک بمب افکن در این کلاس است. با انجام سوخت گیری هوا به هوا، این بمب افکن به یک بمب افکن میان قاره ای تبدیل می شود که قادر است به طور نامحدود به هر منطقه از جهان پرواز کند. سیستم های بمب افکنی این هواپیما، حدود 10 برابر دقیق تر از نمونه های قبلی خود است در حالی که حدود دو سوم فضای آن ها را اشغال کرده و وزنی تنها نصف آن ها دارد ساختار بدنی این هواپیما با استفاده از بدنه لانه زنبوری و توخالی و همچنین طراحی مثلثی شکل، آن را برای پرواز در سرعت های مافوق صوت بسیار مناسب می سازد. این هواپیما ساخت شرکت کانویر است که بعدها به جنرال داینامیکز تغییر نام داد. هاستلر از معدود هواپیماهای آمریکایی است که از بال های دلتا شکل بهره می جوید در حالی که این نوع طراحی به وفور در جنگنده های اروپایی یافت می شود. این بمب افکن، اولین هواپیمای مافوق صوت جهان است که موتور های آن در خارج از بدنه و در زیر بال ها نصب گشته اند. طول این هواپیما، حدود 30 متر و طول دو سر بال های آن حدود 17 متر می باشد که ابعادی نسبتاً متوسط است. هاستلر دارای سه خدمه در کاکپیت های جداگانه است که به ترتیب از جلو به عقب خلبان، افسر تسلیحات نظامی و ناوبر یا مهندس پرواز می باشد. این هواپیما می تواند با حداکثر وزنی معادل 76 تن از زمین تیک آف یا برخاست نماید. مهمترین ویژگی این بمب افکن توانایی حمل سلاح اتمی می باشد که قادر است در زیر بدنه و همچنین در زیر بال ها بمب های اتمی را حمل و در بمباران به کار گیرد. سرانجام به دلیل هزینه های بالای نگهداری و از دست دادن امکان حمل تسلیحات بیشتر در مقابل سرعت در سال های 1960، به تدریج تلاش ها در جهت هرچه کمرنگ تر ساختن نقش این بمب افکن افسانه ای به عمل آمده وسرانجام پس از تولید 116 فروند از این هواپیما، هاستلر در ژانویه 1970 پس از 20 سال خدمت بازنشسته گردید و بمب افکن جدید تر F-111 که یک بمب افکن نسبتاً سبک وزن و یک جنگنده تهاجمی نیز است، جایگزین هاستلر شد. مشخصات: نوع كاربرد: بمب افكن شركت سازنده: كانوير تعداد خدمه: 3 تفر شامل ناوبر خلبان و افسر تسليحات آخرين قيمت: 12442000 نيروي محركه: 4 عدد جنرال الكتريك مدل J79s با پس سوز و با تراست 15000 پوند طول: 29.49 متر عرض: 17.32 متر ارتفاع:9.58 متر وزن خالي: 25200 كيلو گرم حداكثر وزن: 74000 كيلو گرم حداكثر سرعت: 2132 كيلومتر بر ساعت حداكثر ارتفاع پروازي: 64800 پا حداكثر برد: 7080 كيلومتر تاريخچه: اولين پزواز در 11 نوامبر 1956 و پايان خدمت ان در سال 1970 ميلادي بوره و تاكنون 116 فروند از ان ساخته شده است منبع : www.flyboy.blogsky.com

ببین اعصابه خوشگلتو داغون نکن می چایی! بعدم که بنده یه روسم حال میکنم که فناوری کشورمو به رخ بکشم! حالا مشکلیه! icon_cheesygrin

Mig-27 Flogger نوع كاربري: بمب افكن ضربتي شركت سازنده: ميكويان گروويچ خدمه: 1نفر نيروي محركه: 1 عدد سويوز مدل R-29B-300 توربوجت با پس سوز و تراست 25353 پوند ابعاد: 17.08 متر طول، بال در حالت باز 13.97 متر و در حالت بسته 7.78 متر و ارتفاع 5 متر وزن خالي: 11.9 تن حداكثر وزن: 20.3تن حداكثر سرعت: 1.74 ماخ حداكثر ارتفاع پروازي: 46000 پا حداكثر برد: 1800 كيلومتر تسليحات: 1 عدد توپ 30 ميليمتري با 260 گلوله، راكت، بمب هاي هداپت شونده وعير هدايت شونده تا سقف 4 تن منبع : www.flyboy.blogsky.com

Mig-25 FaxBat به راستی که تاثیر گذار ترین و مشهورترین هواپیمای سال های دهه شصت، همان جنگنده شناسایی میگ 25 فاکس بت بوده است که در طول تاریخ پروازی خود، چند رکوردی را نیز برجای گذاشت. این هواپیما، ظاهراً هواپیمایی بود که بیشترین دلهره را برای غرب به وجود آورده و باعث شده بود که آنان هم به فکر چاره و تولید هواپیماهای قدرتمندتر و مقتدرتر بیفتند، به طوری که خلبانی آمریکایی اظهار کرده بود که در آن زمان، یعنی سال 1973، این هواپیما، بهترین رهگیر در حال تولید سراسر جهان بود. این جنگنده، با بهره گیری از دو موتور توربوجت تومانسکی R-15D-300، توانست که رکورد جهانی سرعت را با یک هواپیمای جنگنده تولید انبوه شکسته و به سرعت 3 برابر صوت دست یابد. رکورد شکنی دیگر این جنگنده، توانایی رسیدن به ارتفاع 118 هزار پایی یا 36 کیلومتری از سطح دریا و انجام عملیات در این ارتفاع است که این توانایی ها، قدرت این جنگنده را برای رهگیری سریع هواپیماهای دشمن و انجام ماموریت های شناسایی و تصویر برداری از ارتفاع بالا، دو چندان می نماید. کشش موتورهای این هواپیما، عدد اعجاب آور 11.200 کیلوگرم می باشد که نیرویی فوق العاده برای پیشرانش یک هواپیمای جنگنده است. اما این جنگنده را با تعاریف بالا بسیار جالب توجه تصور نکنید. این هواپیما، رهگیری بسیار سست و غیر مانور پذیر است و می توان گفت که هیچ قابلیتی در یک جنگ نزدیک ندارد و حتی هواپیماهای بسیار ناتوان نیز به راحتی می توانند این هواپیما را از صحنه نبرد به در کنند. تحمل شتاب جی این هواپیما حداکثر 3 جی یا مقداری کمتر در مقایسه با، به طور مثال، هواپیمای اف-14 تامکت با تحمل 9 جی می باشد که نشان از ضعف ساختاری این جنگنده دارد. در صورت انجام یک دور بسیار سریع در آسمان، حتی این احتمال می رود که موشک های متصل به بال هواپیما به راحتی جدا شده و در آسمان رها گردند. در حقیقت، ماموریت خلبانان این هواپیما تنها این بود که پس از برخاست، خلبان اتوماتیک را روشن کرده و منتظر دستور بمانند، سپس موشکی را به سمت هدفی مشخص از فاصله دور شلیک کرده و به پایگاه برگردند. این جنگنده، با اینکه سریع ترین جنگنده عملیاتی جهان می باشد، اما سرعت هایی چون سه برابر صوت و ارتفاع 36 کیلومتری را تنها برای مدت کوتاهی مانند دو دقیقه می تواند تحمل نماید، چون در غیر این صورت خلبان باید بدون هواپیمایش به فرودگاه بازگردد! این هواپیما، با وزن حدود 30 تن، هواپیمایی بسیار سنگین وزن می باشد و می توان گفت از آن حتی نشانه کوچکی نیز از چالاکی دیده نمی شود. موتورهای توربوجت این هواپیما، سوخت را به سرعت می بلعند و از این جهت، برد این هواپیما کاهش می یابد. از نظر فضا و حجم، موتورهای این هواپیما آن قدر حجیم و بزرگ است که بیشتر به موتور یک راکت شبیه است تا یک جنگنده رهگیر، که این موضوع، از ورودی ها و خروجی های فوق العاده بزرگ این جنگنده آشکار است. اما جالب اینکه اولین هواپیمایی که در جنگ خلیج فارس مورد اصابت قرار گرفت، یک فروند هواپیمای اف ای-18 هورنت بود که موشکی شلیک شده از هواپیمای میگ-25 عراقی آن را ساقط نمود. این جنگنده، بارها در سال های قبل از انقلاب جمهوری اسلامی، به حریم هوایی ایران تجاوز کرده و دیوار صوتی را به وفور در آسمان ایران شکسته است. اما چون نه تنها در ایران بلکه در هیچ کشور جهان جنگنده ای قادر به رهگیری این هواپیما نبود، در نتیجه کاری از دست مقامات بر نمی آمد، اما پس از مدتی که ایران هواپیماهای اف-14 تامکت را همراه با موشک دوربرد فینیکس تحویل گرفت، دیگر میگ های-25 حتی یک بار هم جرأت نکردند که وارد آسمان ایران شوند، چون هواپیماهای اف-14 ایران با شلیک یک موشک فینیکس آنان را از فاصله 200 کیلومتری منهدم می ساختند. جالب اینکه عملیات جوشکاری در این هواپیما با دست انجام می گرفت و در سیستم های لکترونیکی آن، هنوز از لامپ های خلاء استفاده می شد. اما با این اوصاف، هواپیمای میگ 25 با نمونه بزرگتری به نام میگ-31 فاکس هاوند جایگزین شد که در حقیقت نمونه ارتقا یافته از آن بوده و حقیقتاً توانایی های بیشتری نسبت به آن را دارا بود. میگ 25 که برای رهگیری هواپیمای SR-71 خفاش سیاه آمریکایی طراحی و تولید شده بود، هیچ گاه نتوانست به این آرزوی خود جامه عمل بپوشاند. ناگفته نماند که هم اکنون بزرگترین پرواز دهنده میگ 25 ناتوان، کشور هندوستان می باشد. در سال اخير نيز خبر نيروي هوايي هند تصميم به خارج كردن اين هواپيماي افسانه اي از ناوگان هوايي خود كرده و جايگزيني ان با پسرش يعني ميگ-31 كرده است كه بدين ترتيب اين هواپيما براي هميشه به تاريخ خواهد پيوست. تاريخي از برخورد با ميگ-25 وابستة هوايي ناتو به سال 1967 و به هنگام مراسم روز نيروي هوايي در پايگاه Domodedovo در نزديكي مسكو، مبهوت يك جتگنده ي دو موتوره كه ميان دو جت ميگ21 پارك شده بود گشت. هيچ كدام از افسران باتجربه‏اي كه در آنجا حضور داشتند چنين جنگنده ي بزرگي را تا آن موقع نديده بودند، جنگنده‏اي با ابعاد عظيمي چون دو سر بال 45 فوت (14 متر)، طول 78 فوت (24 متر) و ارتفاع 20 فوت (6 متر) نمي‏توانست از ديدگان پنهان بماند. غروب همان روز، افسران عاليرتبة ناتو، اطلاعات محرمانه را گزارش نمودند. آنها هنوز نمي‏دانستند كه شوروي چه نوع هواپيمايي توليد كرده است. آنها اين هواپيما را ميگ23 با نام مستعار Foxbat ناميدند. ولي به سختي مي‏شد باور كرد كه اين ميگ23 جديد، از خانواده ي معروف ميگ21 باشد. فرماندهان ناتو به زودي متوجه شدند اين پرنده، ميگ23 نيست. در سپتامبر 1976(شهريور 1353) آنها به طور اتفاقي به اين جنگنده دست پيدا كردند و به نكات آن از نزديك پي بردند. ويكتور بلنكو (Victor Belenco) خلبان ناراضي روسي، (با جنگنده‏اش) به درون دفاع هوايي ژاپن نفوذ كرد، در حالي كه تنها براي 60 ثانيه پرواز، سوخت داشت. وي ادعا كرد شكاري‏هاي روسي در تعقيبش هستند. مهندسين ناتو جهت جداسازي قطعاتش (اطلاع از جزئيات فني) به سمت آن هجوم آوردند اما بسيار متعجب گشتند. قطعات اين جنگنده با دست جوشكاري شده بودند. به جاي استيل از نيكل استفاده شده بود. بهترين متخصصين ناتو نتوانستند بدانند در جستجوي چه هستند. چرا آنها نتوانستند به جزئيات درون آن دست يابند؟ زيرا در آن هنگام مسوؤلين خشمگين مسكو، خواستار بازگرداندن هواپيمايشان بودند. قطعات جداشده در بسته‏بندي به وسيله ي هواپيماي باري بازگردانده شد. (بسيار بر اين عقيده بودند كه مهندسين شوروي، به عمد بلنكو را به پناهندگي در غرب وادار ساختند تا بدين وسيله، با تكنولوژي برتر خود، غرب را بترسانند. بلنكو به آمريكايي‏هاي ميزبانش گفت كه فرماندهان اتحاد شوروي به خلبانان ميگهاي 25، اجازه ي پرواز با سرعت كمتر از 5/2 ماخ را نمي‏دهند! خلبانان ناتو هرگز اين جنگنده را مشاهده نكرده بودند، زيرا در اغلب اوقات در ارتفاعي بيشتر از 24 كيلومتري سطح زمين پرواز مي‏كردند. در سالهاي بعد، تعداد قابل توجهي از فاكس‏بت ها به نيروي هوايي هند پيوستند. سوابق جنگ: در مي 1997 صداي كر كننده‏اي مانند صداي راكت يك موشك در اسلام آباد شنيده شد. يك خلبان هندي بر فراز شهر در ارتفاع 65000 فوتي (حدود 20 كيلومتري) ديوار صوتي را شكسته بود. نيروي هوايي پاكستان (PAF) اوّلين بار به وسيله ي جنگنده‏هاي F-16A خود اقدام به رهگيري نمود، اما اين خيالي بيش نبود. زيرا هيچ هواپيمايي قادر به نزديك شدن به فاكس‏بت نبود. PAF بر اين اعتقاد بود كه ميگ25 هندي به عمد ديوار صوتي را شكسته است تا ناتواني شكاري‏هاي پاكستاني را در رهگيري ميگهاي25 و اين مطلب را كه هيچ هواپيمايي قادر به نزديك شدن به فاكس‏بت هاي هندي نيست به اثبات برساند. ميگ25 همچنين موجب شرمساري نيروهاي ايالات متحده و بريتانيا در جريان جنگ 1991 خليج فارس شد. در طي نبردي هوايي (در اولين روز جنگ: 17 ژانويه 1991)، تعداد زيادي از هواپيماهاي A-6 و A-7 و F-18 (نيروي دريايي) وارد حريم هوايي عراق شدند در حالي كه به وسيله ي شكاري‏هاي F-14 (نيروي دريايي) و F-15 (نيروي هوايي) اسكورت مي‏شدند، در همين حين يك جنگنده ي ميگ25 عراقي (از نوعPD ) از پايگاه الرشيد بغداد به هوا خاست و يك جنگنده ي F-18 Hornet را به وسيله ي موشك هوا به هواي AA-6 سرنگون ساخت. در روز بعد به دستور صدام، تعداد زيادي از جنگنده‏هاي عراقي منجمله تعدادي Mig-29 ، براي در امان ماندن از بمباران و حمله ي بي وقفه ي نيروي هوايي آمريكا به سمت پايگاههاي ايران پرواز كردند در حالي كه وظيفه ي اسكورت اين جنگنده‏ها را ميگهاي 25 عراقي بر عهده داشتند. در اين هنگام شكاري‏هاي F-15 آمريكايي آنها را رهگيري كردند. ميگهاي 25 عراقي (در نزديكي مرز ايران) با عمليات تاكتيكي ويژه با آنها درگير شدند.6 موشك آمرام به سمت ميگهاي25 اسكورت كننده شليك شد كه هيچكدام به ميگهاي 25 كه حدود 5/2 ماخ سرعت داشتند برخورد نكرد. مشخصات: كاربري: شكاري رهگيري شركت سازنده: ميكويان گروويچ تاريخ اولين پرواز: 6 مارس 1964(مدل Ye-155R-1) و 9 سپتامبر 1964(مدل Ye-155P-1) ورود به خدمت: 1964 تعداد خدمه: 1 نفر نيروي محركه: 2 عدد توربوجت تومانسكي مدل R-12BD-300 با پس سوز و براستي معادل 49400پوند ابعاد: 23.82 متر طول، 14.01 متر عرض، 6.1 متر ارتفاع وزن خالي: 20 تن حداكثر وزن: 36.72 تن حداكثر سرعت: در پرواز كروز 2.83 ماخ ، در ارتفاع بالا براي مدت كم بيش از 3.2 ماخ(بدون سلاح) سرعت اوج گيري: 12480 متر در دقيقه حداكثر ارتفاع پروازي: 68000 پا ولي تا ارتفاع 118000 پا نيز رسيده است. حجم مخازن سوخت: مخازن داخلي 14920 كيلو گرم و مخازن خارجي نامعلوم برد: شعاع عملياتي 1300 كيلومتر ولي در پرواز هاي فقط رفت (مبدا به مقصد) 2800 كيلومتر فشار قابل تحمل: 4.5 جي تسليحات: 1800 كيلو گرم شامل R-23,R-73,R-60T,Kh-58 (موشك خا-58 در مدل Mig-25 BM ) مدل ها: Ye-155R-1: مدل اوليه Ye-155P-1: اولين نمونه شكاري رهگير MiG-25P Foxbat-A: اولين نمونه مسلح با 4 موشك هوا به هوا MiG-25R Foxbat-B: اولين مدل شناسايي كه به دوربين هاي عكاسي قوي، حسگرهاي مادون قرمز و سيستم اخلاگر رادار ECM مجهز شده بود. MiG-25RBV Foxbat-B: مدل نا شناخته MiG-25RBT Foxbat-B: مدل ناشناخته MiG-25U Foxbat-C: مدل دو سرنشينه با صندلي معلم پرواز كه سطح آن بالاتر از سطح صندلي كارآموز است. MiG-25PU Foxbat-C: مدل دو سرنشينه اموزشي MiG-25RU Foxbat-C: مدل دو سرنشينه اموزشي MiG-25RB Foxbat-D: مدل شناسايي و جاسوسي با قابليت حمل بمب (ورود به خدمت در سال 1972( MiG-25RBK Foxbat-D: مدل شناسايي جديد با دوربين هاي عكاسي متفاوت و ادوات الكترونيكي جديد MiG-25RBS Foxbat-D: مدل ناشناخته MiG-25RBSh Foxbat-D: مدل شناسايي و بمب افكن با قابليت حمل موشك هاي هوا به زمين MiG-25RF Foxbat-D: مدل ناشناخته MiG-25PD Foxbat-E: مدل جديد از نمونه شكاري رهگير اوليه با موتورها و رادار بهبود يافته MiG-25PDS Foxbat-E: مدل ناشناخته MiG-25BM Foxbat-F: مدلي از Mig-25RB با دماغهاي كشيده تر، سيستم ECM و مجهز به موشك هوا به سطح Kh-58( موشك ضد رادار از ارتفاع حد اكثر 20 كيلومتري شليك شده و با به دنبال كردن امواج رادار ، سايت و ادوات رادار زميني را نابود مي سازد) سوابق شركت در جنگ: سوريه: حمله اسراييل به جنوب لبنان(1982) عراق: جنگ بين ايران و عراق (از 1980 تا 1988) عراق: جنگ خليج فارس(1991) كشور : روسيه، اوكراين، هند، عراق(قبل از 1991)،الجزاير، اذربايجان،بلاروس(روسيه سفيد)، بلغارستان، سوريه از اين هواپيما استفاده كرده اند منبع : www.flyboy.blogsky.com

Mig-23 Flogger مشخصات: نوع كاربري: جنگنده تاكتيكي شركت سازنده: ميكويان گروويچ خدمه: 1نفر نيروي محركه: 1عدد سويوز مدل R-35-300 توربوجت يا تراست 18849 پوند خشك و 28660 پوند با پس سوز ابعاد: 16.6 طول، 13.96 متر عرض(حداكثر)و در حالت بسته 7.77 متر، ارتفاع 4.82 متر وزن خالي:10.2 تن حداكثر وزن:17.8 تن حداكثر سرعت: 2.31 ماخ حداكثر ارتفاع پروازي:60600 پا تسليحات: توپ 23 ميليمتري و موشك هاي AA-7,AA-8,AA-10,AA-11 منبع : www.flyboy.blogsky.com

عزیزم شما مدرنید ماها که نه! بعدم اینا واسه اطلاعات عمومیه! چون ماله عصر فتح الن! icon_cheesygrin