swarm یا swarming به حملات زنبوری گفته میشه...

این جلوه های کامپیوتری هست.

به نظرتون این معراج 521 با این ابعاد در هوای بارانی و باد جانبی 30 کیلومتر میتونه هدفی رو بدون زحمت بزنه؟

تعداد اهداف خیلی زیادن خیلی خیلی زیاد، اما اولویت بندی بر اساس ارزش هدف و وسیله انهدام هدف دارن مثلا همین مخزن روغن رو نمیشه با یه موشک یک میلیون دلاری زد این موشک رو باید صرف هدف نظامی مهمتری کرد.

این ظاهرا روغن خوراکی (آفتابگردان) بوده. و به همین خاطر نمیشه انتظار آتش سوزی وسیع داشت

قیمت یه کیت هدایت رادیویی خیلی خیلی ارزان هست. و شما باید با اپتیک زمینی هدایت کنید یا اینکه یه دوربین بزارید سر موشک...

با توجه به این شایعه ای که زلینسکی در مورد فروش 2400 فروند شاهد به روسیه درست کرده، و اینکه روسیه 100 فروند هم قبلش دریافت و استفاده کرده بودن، جمعا 2500 فروند: آیا این شایعه ای که من مدتی پیش در مورد دارایی 5000 فروندی فقط شاهد و همین مقدار برای سری های دیگه درست کرده بودم دور از انتظاره؟! اگر این ادعا درست باشه، ایران نیمی از داراییش رو به روسیه واگذار کرده و بر اساس این ادعا، این مقادیر دست یافتنی هست. تصورم اینه که در ایران غریب به 15000 فروند از انواع انتحاری ساخته شده باشه، یا بصورت تدارک مواد و قطعات مورد استفاده و خطوطبا ظرفیت محدود سالانه اما کلی مورد بحث ایجاد شده. به نحوی که برای این مقدار همه قطعات منفصل تهیه شده هست، اما بخاطر کاهش هزینه و احتمال صرف نظر از ادامه(بدلیل مثلا ناکارآمدی یا پیشرفت تکنولوژی) فقط برای سر هم بندی و ساخت و نگهداری محصول نهایی(مثلا در حد 1000 فروند برای هر نمونه) هزینه میشه. یه مورد مشابه موشک کروز AGM158 هست که برای 10 هزار فروند تدارک دیده , 7250 فروند تحویل شده.

بدنه شاهد سه لایه کامپوزیت : - فیبر شیشه - فیبر کربن - کاغذ نومکس(کندویی) اپوکسی فیبر کربن تا 250 در جه، فیبر شیشه و نومکس هم همین حدود و خود الیاف کربن بین 800 تا 3000 درجه . این درحالی هست که لیزر نمیتونه برای حرارت های بالا مداوم باشه. و نتیجه این میشه که برد میاد پایین و پایین تر. یعنی اگر یه لیزر زمین پایه نتونه یه پهپاد رو در یک دقیقه بزنه و در برابرش 8 پهپاد باشن! کار تمام هست... این لیزرها رو واسه از بین برد اپتیک و کور کردن خلبان ساختن. این سلاح ماکرویو قدرتمند هم هست که بعیده درمحیط های شهری، جایی که تراکم جمعیتی و ساختمانهای بلند هست قابل استفاده باشه..

رادیویی. سیمی ها واسه اون قدیمی هاست.

دوشپرتاب چند صدهزار دلار هست و البته ممکنه موثر هم نباشه. توپ ضد هوایی هم باید با حجم گلوله و تعداد بر تعداد هدفی که میزنه تقسیم بشه که بازم ارزون قطعی در نمیاد. 2t5 نسخه صربستانی با 5 کیلومتر برد که میتونه هم کواد بزنه و هم امثال شاهد. البته من منظورم خود موشک نیست بلکه همون سیستم هدایت و قیمت هست.

اگر این ادعا ها منبع داره به دقت باید قید بشه.

این شاهد 136 آینده جنگ رو عوض میکنه. از اونجایی که در هیچ پیمانی داشتن چنین سلاحی منع نشده، با این برد، دقت و سرجنگی، وسیله ای خواهد بود که همه به سراغش خواهند رفت. و اتفاقا کشورهایی که از پس هزینه موشک های کروز و بالستیک بر نمیان سریعتر اقدام میکنند. برای مقابله با همین پهپاد هم باید هزینه بشه و یه سیستم جامع ضد کروز و پهپاد ارایه داد. بر اساس معماری مالیوتکا میشه یه موشک ضد پهپاد ارایه داد اونم با نصف قیمت شاهد!.

پهپادهای آینده غربی همه از استارلینک استفاده خواهند کرد و فعالیتشو رو مستقیم توئیت میکنند....

من تست کردم، جا نمیشه... عقب کشتی یه درب به سمت محل فرود بالگرد هست و لانچر های قادر(مقتدر؟) اونقدری دراز هستن که راه عبور و مرور مسدود میکنند. انتهای لانچر های دو طرف به هم میرسه باید یک در میون گذاشته بشن. بهترین جا دهی همین بوده که ناشی از طراحی بد هست! طراحی این خیلی بد هست...

این مطلب برای فروردین ماه هست والان بعد از گذشت 6 ماه: - اکراینی ها تونستن ضعف زرهی رو با کمک اروپای شرقی و ترکیه تا حدودی جبران کنند - نیروی هوایی روسیه تحلیل رفت و هیچ عملکرد مثبتی در خطوط دفاعی جنوب نداشت. با ظهور هایمارس و اطلاعات دقیق از جبهه ها، پشتیبانی توپخانه ای خطوط روسها در هم شکسته شد و اکراین موفق شد مناطق زیادی رو پس بگیره...

وضعیت جنگی فعلی رو به نظر میاد که روسها از بعد از جنگ دوم تجربه نکردن. و به نظر میاد این تنها دلیلی هست که درست نمیجنگند: اول از همه اینکه جای مدافع و مهاجم عوض شده. روسها مدافع هستن و یک ارتش دفاعی ندارن!! این جنگ در واقع جنگ میان دو کشور در ابعاد یک جنگ تمام عیار هست، و بر خلاف افغانستان چچن و گرجستان و ... یه جنگ محدود یا جنگ بر علیه کشور های ناتوان یا گروه های چریکی پراکنده نیست. اما برای اینکه منظورم رو درست برسونم، به این تصویر دقت کنید: - به طول خط - به عوارض - به عقبه و به پهنا نکته مهمی که وجود داره این هست که مدافع نمیتونه برای تمامی این خط: - تانک و زرهپوش تهیه کنه - نمیشه همه اش رو با خاکریز نگهداشت، بسرعت شکسته و نابود میشه - مدافع نمیتونه متمرکز باشه ولی مهاجم تمرکزش رو در هر نقطه ای بگذاره بسرعت نفوذ میکنه و - در صورتی دارایی مستقر مدافع نتونه پاسخ بده باید دفاع متحرک پشت این خطوط جابجا بشه به سمت تمرکز دشمن و - بدین معنی هست که تمرکز در باقی خطوط کم میشه و ممکنه مهاجم از جای دیگری وارد بشه و یا اینکه - دفاع متحرک در عقبه سرکوب بشه. با توجه به این: - دید بسیار مناسبی نیاز هست که روسها ظاهرا به اندازه یک دهم اکراینی ها ندارن! - برد بالا و دقیق لازمه تا آتش پشتیبانی به هر جایی در سریعترین زمان ممکن برسه که روسها هیچ گونه موشکی بصورت کافی و مستقر برای این برد که قبلا گفتم 8 تا 60 کیلومتر ندارند. - مهاجم در حرکت هست و به همین دلیل آتش پشتیبانی باید هدایت دقیق باشه و بتونه هدف متحرک رو بزنه - پشتیبانی هوایی مدافع به جستجو و انهدام در ارتفاع پایین محتاج هست که امکانش رو ندارن - دشمن یجا نایستاده که پشتیبانی هایی بعد از یک ساعت برسه وبتونه کار خاصی بکنه - روسها چندتا هلیکوپتر مستقر کردن و روششون اینه که مرتب میرن و لبه این خطوط رو راکت ریزی میکنند. که اصلا کارایی نداره. - چون تعداد زیادی تانک و نفربر برای دفاع از این خطوط طولانی لازمه، تاکید بیشتر بر استفاده از توپخانه و گشت زرهی هست به همین ترتیب - روسها توپ ریزی دقیقی ندارند، متکی به کاتیوشا و توس هستن(غیر هدایت شوند و کیلویی که فقط میتونه 10 دقیقه امنیت برقرار کنه!) و همه اتلاف مهماته. - هواگردهال مثلا پهپادها رو در مجاورت این خط، اکراینی ها میزنن - تانک های روسی و اکراینی برای دیدن هم باید در فاصله دو تا 4 کیلومتری دو طرف خط مستقر بشن که این یعنی دست برتر برای کسی که موشک ضدتانک بهتر استفاده میکنه و اون اکراینی ها هستن! و ... در این شرایط پهپاد خوب هست اما برای موفقیت شما به سامانه هایی احتیاج دارید که بصورت رگباری و هدایت دقیق با کمترین تلفات مهمات ابتدا به امر وارد عمل بشن بعد توپخانه غیر دقیق باقی حمله رو دفع کنه. این یعنی: - نیاز شدید به یه موشک ضد زره که روی زمین و پشت خط در عمق 20 تا 40 کیلومتر مستقر باشه - نیاز شدید به یک سری موشک های هدایت شونده سنگین با برد 60 تا 120 کیلومتر عقبتر که در گام بعد مهاجم رو بدقت حین عقب نشینی مورد تهاجم دقیق قرار بده - یعنی بجای دیده بان و گشتی زرهی، منطقه با استفاده از شبکه رزمی زیر پوشش باشه(هر کس هر هدفی رو دید موقعیت، بسرعت کیفیت و کمیتش رو نزد فرماندهی وکنترل ثبت کنه) - و بعد از همه این کارها میشه فهمید که مسیر بازگشت تک دشمن به کجا هست اگر جلوتر اومد که میاد زیر آتش توس و کاتیوشا و اگر عقبتر رفت میره زیر آتش پشتیبانی هوایی ارتفاع متوسط و بالا با این روش شما با استقرار در گردش در چند نقطه میتونید کل این خطوط رو پوشش بدید. .و ... هفتاد روش غیر سامورایی دیگر

بخاطر سبک نگه داشتن، روی این اگزوز ها صدا خفه کن نصب نکردن. و احتمالا وزنش به سرجنگی یا برد اختصاص دادن و این برای یک مهمات گشتزن کار درستی نیست. http://gallery.military.ir/albums/userpics/10284/FeXcovrWQAE_gi7.jpg

به نظر میاد که روسها ضعف زیادی در تسلیحات هدایت دقیق کوتاه برد دارند، اگرچه موشک های میانبرد خوبی دارند ولی نیروی هواییشون بسادگی قادر به کشف و انهدام تجهیزات اکراینی ها نیست. - بزرگترین ضعف روس کشف و شناسایی و انهدام روسها در فاصله 5 تا 12 کیلومتری هست. - دومین ضعف اساسیشون نداشتن مهمات هدایت دقیق برای شلیک در فاصله 8 تا 60 کیلومتر هست. - سومین ضعف اساسیشون نداشتن مهمات هدایت دقیق هواپرتاب سبک برای پشتیبانی خطوط نزدیک به دشمن هست. همچنان به سبک جنگ دوم علاقه وافری به آتش سنگین، استفاده توس و کاتیوشا دارند. یک دلیل برای این مسئله ممکنه دشمنی با ناتو باشه. ناتو از مرزهای اصلی روسیه دور هست و همین باعث شده که تمرکز کمتری روی این دست مهمات داشته باشند و بیشتر بیان سراغ مهمات سنگین دوربرد و ساده. به هر حال روسیه اگر چنین مهماتی داشت وضعیت در اکراین بسیار متفاوت میبود. و به نظر میاد که کشورمون به شدت به سامانه های NLOS با برد 60 کیلومتر و البته موشک های سنگین تر و قویتر نیاز داره، بخصوص به این دلیل که پشتیبانی نزدیک هوایی به سبک روسی با شناسایی ضعیف و بمبهای غیرقابل هدایت ساده راه بجایی نمیبره، و اگر همین سامانه ساده که روسها راحت میتونن بسازند رو نیروی زمینیشون در چند جبهه در اختیار داشتن، این طور مفتضح نمیشدن.

هیچکس مجاور به خطوط دفاعیش بمب اتمی استفاده نمیکنه. روسها اگر زمانی بخوان این کار رو بکنن عقل حکم میکنه که در مرز غربی اکراین با ناتو بمب بندازن. البته اینقدر از بکار بردن سلاح هسته ای حرف زدن که وحشت هسته ای هم بزودی از بین میره و تبش میخوابه

در استاتوس بحثی شروع کردم با موضوع به پایان راه رسیدن پیشروی با نیروی زرهی... اصل داستان این بود که نمیشه به مدت 6 ماه پیوسته تجهیزات زرهی رو بکاربرد.. تفنگ های سنگین مثلا 100 تا 155 میلیمتری یا بیشتر یا کمتر، یه محدوده ای از توان شلیک پی در پی دارند، در واقع همون طول عمرشون. و اصطلاحا به effective full charge (EFC) معروف هست. به نظر میاد که با فرا رسیدن زمستان و سرمای شدید منطقه اکراین، شلیک یک توپ سرد در سرما ممکنه این دوره شلیک رو بسرعت کم کنه. الان این رو دیدم: توپ ساخت لهستان موسوم به krab که حین شلیک در اکراین به این روز افتاده: البته درسته که این توپ لهستانی هست، اما لوله ساخت نکستر هست که زیرمجموعه کراوس مافی آلمان هست، در واقع این توپ آلمانی هست و میشه گفت در عمل یکی از بهترین لوله های 155/52 میلیمتری موجود رو داره استفاده میکنه.

چیزی که من گفتم مربوط به استراتژی جنگ نبود، مربوط به تغییرات نیروی انسانی در اثر طولانی تر شدن جنگ و نحوه جایگزینی بود. ارتش اکراین در 2014 و در ابتدای این جنگ هم در قالب استانداردهای ناتو سازماندهی نشده بود و یه حالت بینابینی از نیروهای نظامی منسجم و بسیج داشت(یه چیزی مثل سپاه خودمون). با این وجود در پاسخ به بحث شما: البته اروپایی ها میدونن که اگر تو اکراین نجنگند باید در مرزهای آلمان و فرانسه و ایتالیا بدون گاز و احتمالا با نفت بیش از 100 دلاری بجنگند، و هزینه و آسیبش به مراتب بیشتر از صرفا یه زمستان بدون گاز هست، و در برابر هم این رو باید بدونید که سر تا پای صنایع نظامی و اقتصاد روسیه وابسته به غرب و شرق هست و تو این وابستگی مهمترین پول هست،... دو طرف به دنبال شرایطی برای متوقف کردن جنگ هستن، هر دو باید تجدید قوا کنند، این الزام نه برای صلح بلکه برای ادامه جنگ و حفظ دستاوردهای جنگ هست. روسها اگر توان پیشروی داشتن مناطق بیشتری میگرفتند و بعد رفراندوم میگذاشتن. اونی که سریعتر تجدید قوا میکنه و مستقر میشه سریعتر هم درگیری مجدد رو آغاز خواهد کرد.

گامهای تغییرات نیروی انسانی در جنگ: روسیه، نیروهای ویژه، vdv، واگنر، ارتش و به سمت وظیفه مردمی و ... اکراین: سرباز، بسیج، نیرو مخصوص، داوطلب حوزه ناتو و در آخر احتمالا نیروهای ویژه و رسمی ناتو.... طولانی شدن جنگ یعنی: تسلیحات پیشرفته، تک های زرهی، حمایت هوایی>>> نیروهای مردمی، حملات چریکی و تجهیزات سطح پایین. این رویه بالا در مورد اکراین بر عکس روسیه است.

خبر جالب اینه که تمرکز اصلی حملات دیروز(26 سپتامبر) در اودسا نبوده و اون سه پهپادی که اوکراینی ها زدن خیلی اهمیتی نداشته، اصل حملات در اوچاکو رخ داده اونم با 40 پهپاد انتحاری که 20 فروندش گران 2 (شاهد 136) و باقی Lancet 3 بوده. منابع روسی مدعی هستن، تمرکز حمله به موقعیت گردان 66 توپخانه و تیپ 406 نیرو های مسلح اکراین در اوکاچف بوده، و همچنین ادعا شده که 10 عراده توپهای صحرایی 2A36 Giatsint-B و D20 همچنین هویتزر FH70 ساخت ایتالیا در این حمله مورد اصابت قرار گرفته و همچنین 2000 گلوله توپخانه نیز منهدم شده.. به نقل کانال تلگرامی milchronicles@

بسمه تعالی مقدمه نگارنده متن ذیل از دیدگاه راهبردی به مسئله قره باغ و احتمالات و پیامد های مربوط به آینده منطقه نگاشته است. هر جنگی در هر منطقه از دنیا بدون حمایت و عزم ملی یا مردمی که در حال جنگ هستند محکوم به شکست خواهد بود. از این رو جنگ در قره باغ امری بسیار وابسته به مسائل جمعیتی و افکار عمومی ست و از برای آن انجام میشود. مسئله فتح سرزمینی جنگ های فتح سرزمینی به سبک دوره فئودالی مدتهاست منسوخ شده، سازمان ملل و جوامع بین المللی بسختی با تغییرات در مرزها از طریق حملات نظامی کنار می آیند. پذیرفتن تغییر مرزهای کشورها از طریق تهاجم نظامی امریست که میتواند عواقب متقابلی برای کشورهایی که آن تغییرات را میپذیرند داشته باشد، این عواقب از تروریسم گرفته تا رفتن این پذیرش به حافظه تاریخی جهانی وبدل شدن به عرفی که امکان رخداد مجدد برای همان کشور پذیرنده نیز بوجود می آورد. صرف نظر از اینکه حق و باطل تاریخی این منازعات مرزی چگونه باشد، برنده منازعه، بعد از پیروزی باید هزینه های بسیاری در عرصه روابط بین الملل برای جلب افکار عمومی، سیاستمداران کشورهای مختلف جهت پذیرش رسمی مرزهای جدید پرداخت کند، علی الخصوص به اعضای دایم شورای امنیت سازمان ملل و شاید واکنش این اعضا در پذیرش این مرز جدید آنقدر طولانی شود که فرصت واکنش متقابل و بروز جنگی دیگر را رقم بزند. راهبرد نظامی جاری آذربایجان در قره باغ شیوه های رزمی طرفین این درگیری هرچه باشد از قواعدی قابل شمارش پیروی خواهد کرد، نه از آن جهت که بسادگی قابل پیش بینی هستند، بلکه تجربیات تاریخی زیادی نسبت به چنین درگیری هایی وجود دارد. از نظر جمعیت شناختی منطقه ناگورنوقره باغ جمعیت ساکنی عمدتا ارمنی تبار دارد، آذری ها بدون حمایت افکار عمومی ساکن در منطقه و پشتیبانی مردمی قادر پیشروی نخواهند بود، حتی در صورت پیشروی موفقیت آمیز قادر به حفظ سرزمین های فتح شده نخواهند شد. بنابراین بدیهی است که ترکیب جمعیتی منطقه ابتدا تغییر کند و این امر نه به یکباره امکانپذیر است و نه در یک نبرد کوتاه مدت. بلکه جنگی طولانی مدت، همراه با زیرآتش گرفتن مستقیم شهرها، کشتار ارمنی ها و مهاجرت دادن اجباری جمعیت ساکن در این مناطق میتواند راهبرد انتخابی طرف آذری باشد و این شکل از درگیری پیوسته و همراه با سکونت دادن آذری ها در منطقه ادامه پیدا کند تا ترکیب جمعیتی از ارمنی به آذری و ترک تغییر کند، تا در یک نبرد قاطع احتمالی بسیار بزرگ شرایط برای اشغال دایم فراهم شود و یا دست کم از طریق یک روند دمکراتیک مثلا رای گیری و تعیین سرنوشت از سوی ساکنان به نفع دولت باکو تغییرات مورد نظر آن دولت بدست آید. روشهای مورد بحث در بالا پیشتر از سوی اسراییل به کار گرفته شده اند، سبقه تاریخی طولانی دارند تا جایی که ماکیاوولی در شهریار به صراحت در مورد مهاجرت اجباری و تغییر جمعیت سرزمینی توسط حکام سخن رانده است. و شاید بتوان دلیل نزدیکی آذربایجان به اسراییل در گرفتن تجهیزات نظامی و مشاوره در خصوص بازسازی ارتش خود را در سطور بالا یافت. راهبرد دفاعی ارمنستان در برابر تهاجم آذربایجان تاکنون آنچه آذربایجان نشان داده، اتکا به تاکتیک سنتی رزمی در مناطق کوهستانی، نظیر استقرار توپخانه، ورود به شهرها، استفاده از موشک های کوتاه و میانبرد و همچنین داد و فریاد پروپگاندای خویش در سراسر دنیا پیرامون حقانیت و نبرد علیه تروریسم آذربایجانی ست، چنین سیاستی بدلیل وجود پایگاه جمعیتی در آرتساخ(قره باغ) و مورد تهاجم قرار گرفتن امری بدیهی است. ارمنستان با سرعت بسیار به سمت مظلوم نمایی وشکست پذیری احتمالی و نیاز به کمک پیش میرود. چنین وضعیتی به ارمنستان کمک میکند تا به جلب کمک های بین المللی از دولت های نسبتا ثروتمند مسیحی بپردازد، همچنین با توجه به در اختیار داشتن مناطق مورد مناقشه، به تحریک فشارهای بین المللی به سمت آذربایجان در جهت پایان جنگ بپردازد. تدریج گرایی منطقی در هیچ جنگی نمیتوان نتایج را از ابتدا به دقت بر شمرد، گفته اند آنچه در مورد آینده میتوان با دقت گفت، عدم پیشبینی درست آن است. اما بر اساس شواهد، تجربیات و دانش های موجود و نسبت به گذشته تمرین های نظامی آذربایجان و خریدهای نظامی های دو کشور؛ از دید نگارنده، پیش بینی میشود جنگی میان مدت و سپس یک نبرد تعیین کننده راهبرد آغازین جمهوری آذربایجان بوده باشد، گرچه ممکن است هیچ وقت چنین رخدادی به حقیقت نپیوندد. ولیکن، این یک الزام برای داشتن یک تفسیر راهبردی منطقی درآغاز جنگ است، گرچه یک گرند استراتژی(راهبرد فراگیر) محسوب نمیشود. هر راهبردی برای ورود به هر درگیری نیازمند راهبردی برای ادامه خروج از آن نیز خواهد بود. راهبردهایی که در ادامه اتخاذ میشود آنهایی هستند که در جبهه های نبرد آموخته میشوند، و جملگی خرده راهبردهایی هستند که ظهور کرده و دور از مسیر اصلی و هدف کلی نیستند. در موقعیت کنونی بدین دلیل که تشدیدگر این نبرد در این مقطع جمهوری آذربایجان است، این کشور ابتکار عمل را در اختیار دارد و تدریجا ارمنستان خود را در برابر ابتکارهای آذربایجان واکنش گر میبینید، آذربایجان تصمیم گیرنده اصلی در پایان دادن به نبرد یا تغییر شکل ماهیت جنگ خواهد بود. نیازمندی به راهبردی برای خروج و پایان دادن به جنگ در ابتدا، بدلایل پیشگری از ورود به جنگ دایمی، فرسایشی و یا بیرون کشیدن از درگیری در زمان مناسب طرح میشود، سپس در ادامه بر اساس موفقیت ها یا شکست هایی که کسب میشود تحت اثرات جبهه ها و افکار عمومی تغییر خواهد کرد. بنابراین بزرگترین رکن اصلی جبهه دو طرف نه روی زمین بلکه در رسانه ها و پروپگاندای جهانی آنان است. این موفقیت ها در پروپگاندای طرفین است که جنگ را به پیش خواهد برد و حتی سطح بروز خشونت ها و یا اقدام علیه اشغال سرزمینی و حتی میزان زیر آتش گرفتن پایتخت های یکدیگر تنظیم خواهد کرد. پیشبینی نسبت به رویه های آینده درگیری در قره باغ: آذربایجان در جبهه جنوبی پیشروی خوبی صورت داده است اما نکات زیر حائز اهمیت است؛ - همانطور که عرض شد، برای آذربایجان در مناطقی که پشتیبانی جمعیتی ندارد امکان پیشروی موفق بسختی ممکن است و در صورت پیشروی امکان حفظ و بهره برداری از پیشروی پیچیده تر خواهد بود. بنابراین انتخاب پیشروی از جنوب از این جهت منطقی است که ؛ o ممکن است بخواهد خود را با حمله سریع به نخجوان برساند، به دو دلیل 1- تکمیل اتصال سرزمینی 2-جلوگیری از ورود ارمنستان به نخجوان در برابر یک سناریوی پاسخ احتمالی به تهاجمات در غره باق. o این نکته حائز اهمیت است که در شمال ایران آذریها و ترک ها درصد تجمعی بیشتری نسبت به آذریهایی منطقه غره باق وجود دارد. بنابراین این احتمال وجود دارد که ارتش آذربایجان و ترکیه از طریق منطقه نخجوان بصورت مستقیم یا غیر مستقیم در منطقه به یکدیگر دست بدهند.(پشتیبانی هوایی ترک، پیاده نظام هایی شامل نیرومخصوص ترک در لباس تروریست های پانترک و نوعثمانی، و ارتش آذربایجان از شرق) o امکان تهاجم سریع در مناطق کوهستانی بسادگی میسر نیست و تنها با سرعت بالا از طریق عبور از مسیر رودخانه ارس ممکن است،با توجه به این امر، روستاهای مرزی ایران مانند عاشقلو، اوزان، کرانلو و ... در معرض تهدید تهاجم آذریها و احتمال پاسخ ارمنی ها در آن مناطق هستند o در صورت وقوع شورش های ساختگی و بحران کمبود منابع و تظاهرات، شرایط برای نفوذ نیروهای اطلاعاتی امنیتی هر سه کشور ترکیه، آذربایجان و ارمنستان جهت بهره برداری از آشوب ممکن است. و در ادامه پاسخ ایران در سرکوب تظاهرات و یا شورش، عواقبی نظیر نفوذ و دخالت بیگانه در حتی کوتاه هم خواهد داشت. o آنچه فضای بحران برای ورود به نبردهای چریکی و شورشهای اجتماعی تقویت میکند، آن است که دو کشور بزودی بسیاری از تسلیحات زرهی خود را از دست میدهند، سازمان نیروهای مسلح این کشورها اقدام به جذب نیروی مردمی خواهد کرد. این امر سبب میشود تا ارتش های منظم تبدیل به ارتش های پراکنده با ابعاد بالای استفاده از نیروی شبه نظامی شوند و به تجهیزات شبه نظامیان نظیر وانت های مسلح، موشک های دوشپرتاب و ضد تانک قابل حمل توسط نفر روی بیاورند. o وضعیت جنگ با استفاده از شبه نظامیان، سبب میشود تا حجم انبوهی از تجهیزات انفرادی جنگی وارد مناطق شمالی کشورمان شود. o جنگ با استفاده از شبه نظامیان نیز به تلاش های وسیعی از عملیات روانی و پروپگاندای سیاسی نیازمند است. o در میان مدت ممکن است جمیع موارد فوق ایران را وادار به ورود به یک جنگ هیبریدی با محوریت ترکیه و آذربایجان کند. اقدامات پیشنهادی در بخش تاکتیکی و سیاستگذاری برای ایران: در بخش تاکتیکی: اجرای مانور ترکیبی. - اقدام به اجرای سریع مانور ضد چریکی و ضد شورشی در مناطق مرزی کشور به سبک زیر؛ o تمرین استقرار و حرکت به سمت پاکتی از 5 تا 10 روستای مرزی در یک مسیر، به شکلی که چند تیم متحرک، به روستاهای در مناطق مرزی در بخش بندی های جغرافیایی مشخص وارد میشوند، و استقرار تیم های ثابت را امکان سنجی و مدیریت میکنند؛ 1- تیم های متحرک در دو بخش ابتدا بدون ظاهر نظامی به سپس به قصد تمرین تامین نظامی و سپس بصورت کاملا نظامی به قصد فراهم آوری امکان استقرار تیم های ثابت با تجهیزات وارد مناطق روستایی میشوند، با جمعیت پل ارتباطی ایجاد میکنند، و به ترتیب متوالی پس از استقرار تیم های ثابت به قصد روستای بعدی خارج میشوند. 2- سپس تیم های ثابت با استقرار تجهیزات بیمارستانی، امدادی، هلال احمر و کمک به مناطق روستایی وارد میشوند، در مدت زمان مشخص فعالیت های ارتباطات انسانی و اجتماعی را تمرین کرده و منتظر ورود دوم تیم های متحرک در تاریخ مقرر میشوند. 3- سپس تیم های متحرک دیگری به ترتیبی موازی به قصد کمک به جمع آوری تجهیزات ثابت وارد میشوند. و در پایان مانور اسکرت را تا فاصله ایمن را تمرین میکنند. دلایل اجرای مانور تاکتیکی فوق؛ - جدایی طلبها، شبه نظامیان، چریک ها و ارتش های دارای ابعاد هیبریدی که قادرند از طریق اجرای عملیات روانی، پروپگاندای سیاسی و پشتیبانی مالی در کنار ارتش های منظم خود اجرای طرح عملیاتی ترکیبی کنند، ابتدا با نفوذ، سپس ایجاد پل های ارتباطی و پس از آن شروع در نا امن کردن محیط های روستایی، اقدام به ایجاد معضلات روانی کرده، و در ادامه از ساکنان عدم همکاری با دولت مرکزی را طلب خواهند، ابتدا با تحریک و سپس با تهدید. در فضای ناامنی مردم روستایی از همکاری اطلاعاتی و امنیتی با دولت های مرکزی پرهیز میکنند و حتی ممکن است جذب این گروه ها شوند، مگر در شرایطی که احساس کنند فضای ایمن و قدرت غالبی توسط دولت مرکزی قادر به حمایت از آنان یا نابود سازی تحرکات ضد دولتی ست. - از طرفی دیگر در صورت بروز خشونت، و نفوذ بیگانه در مناطق مرزی ای که امروز نسبتا امن هستند، نیروی آموزش ندیده یا نیرویی که منطقه عملیاتی خود را تجربه نکرده باشد، بسختی میتواند با مردم ارتباط برقرار کرده و قادر نخواهد بود اقدامی که در شرایط عادی تمرین نشده است را در شرایط حاد بحران به اجرا بگذارد. - آن بخش از جریانهای فکری که در مناطق روستایی مرزی و در معرض تهدیدات مختلف امنیتی هستند، در صورتی که با هسته های خفته عملیاتی چریک های دشمن سمپاتی و هماهنگی برای روز شورش داشته باشند(آنچه در شهرهای عراق مانند رمادی، موصل و تکریت اتفاق افتاد) بسرعت دچار خطا، واکنش و یا تغییر نقشه خواهند شد، و در نتیجه اجرای این مانور این اقدامات قابل ردیابی خواهند بود. - بنیاد عملیات هیبریدی مرزی ضد کشور، از طریق کشتار و تروربه نام حکومت (مانند اقدام چریک های فدایی خلق در کردستان علیه پادگان های ارتش) و سپس ایجاد هسته های مقاومت علیه دولتها انجام میگیرد، جذب نیرو تنها در صورت خلاء قدرت و واکنش نابهنگام دولت مرکزی ممکن است، و از طرفی در صورت اقدام تند، سلطه آمیز و نابخردانه نیروهای نظامی دولتی، اوضاع از کنترل خارج و یا تشدید میشود.(مانند اقدامات دیر هنگام بشار اسد در شمال و غرب سوریه) - ولیکن این اقدام تند و سلطه آمیز برای هسته های نفوذی تا حدودی لازم و رعب آور است و محاسبات شانس، بخصوص بهره برداری از نفوذ های پیشین یا پل ارتباطی برقرار شده قبلی آنها را پایین می آورد، بنابراین حضور پیشدستانه و ایمن سازی جهت ایجاد قوت قلب برای ساکنان و دادن اطمینان برای اجرای مجدد وسریع چنین پاسداری مرزی، سبقه ای برای تحکیم قدرت حاکمیت کشور در مناطق مرزی ایجاد خواهد و فرصت بهره برداری از متجاوزان به اقتدار کشور را خواهد گرفت. در بخش راهبردی؛ اگر مناقشه امروز آذربایجان – ارمنستان را به ابعاد نظامی و روانی تقسیم کنیم، باید گفت این رابطه 20-80 خواهد بود. اقدامات نظامی که به شکست منجر شوند عواقب وخیم سیاسی بسیاری خواهند داشت با این وجود آنچه روی زمین رخ میدهد سهم 20 درصدی از واقعیت های آینده خواهد شد، و داشتن یک فیلم 5 دقیقه از حضور در مناطق تحت سیطره رقیب در افکار عمومی اثری به مراتب بیشتر از خود نشان خواهد داد. دولت پاشینیان با استفاده از اعتراضات گسترده و اجرای شورش خیابانی به قدرت رسیده است و شکست در صحنه نظامی برای وی شکست در صحنه سیاست و افکار عمومی نیز خواهد بود، آنچه وی روی زمین و در مانور نظامی در برابر باکو انجام میدهد در عمل در حکم اجرای مانور سیاسی برای بقای وی نیز هست، از طرفی باکو نیز تفاوت چندانی ندارد، اگر دولت تک حزب و شبه پادشاهی علی اف نتواند در جبهه ها پیشروی مناسبی داشته باشد، در صحنه افکار عمومی نیز شکست و بی تفاوتی مردم نسبت به دولت مرکزی را تجربه خواهد کرد. اگر بخواهیم ملاک های اقتصادی و راهبردی فتح سرزمینی در قره باغ را در نظر بگیریم، آنچه پس از این جنگ به هر نحوی باقی بماند برتری خاصی از این دو منظر ایجاد نخواهد کرد. بنابراین جنگ در قره باق امری کاملا سیاسی و برای کسب افتخارات سیاسی انجام میشود تا مبنایی نظامی و یا اقتصادی داشته باشد. در حین و پس از این جنگ: ارمنستان: - پاشینیان به شکل فزاینده ای خود را پلیس ضد تروریسم، و ضد شورش و بنیاد گرایی اسلامی در منطقه قفقاز معرفی خواهد کرد. - وی خواهد توانست از کشورهای ثروتمند مسیحی و از طریق کلیساهای بسیار، سرمایه لازم در حد لازم برای ادامه جنگ را فراهم کند. و شاید این جنگ راهی برای ورود تفکرات اوانجلیستی به ارمنستان باز کند. - دولت ایروان در محاصره ترکیه و آذربایجان است و بشدت احساس ناامنی خواهد کرد، بنابراین به دنبال ایران و روسیه خواهد دوید، نیروی هوایی، موشکی و پدافندی خود را بشدت تقویت خواهد کرد. - هر دو کشور تسلیحات بسیار زیادی در بخش زمینی از دست داده اند و خواهند داد، تمایل برای جبران تجهیزات زرهی و تقاضا برای تجهیزات دورایستا و موشکی به شکل فزاینده ای بازار تسلیحاتی بزرگی در منطقه قفقاز ایجاد خواهد شد. هر دو کشور به سمت بومی سازی تسلیحات و تبدیل شدن به قدرت های موشکی پیش خواهند رفت، و این امر مزیت موشکی ایران را تحت تاثیر شدید قرار خواهد داد. - ایروان مزیت های ذاتی بزرگی از نظر اقتصادی ندارد، و اگر امنیت خود را از دست رفته ببیند بشدت با آسیب های اجتماعی فراوان روبرو خواهد شد بنابراین دولت پاشینیان هرکاری برای جلوگیری از این وضعیت خواهد کرد، منجمله اجاره دادن پایگاه های نظامی به آمریکا و ناتو، و قرارگیری بجای ترکیه امروز. چنین اقدامی سبب خواهد شد تا هم امنیت لازم را بدست آورد و هم به مکانی امن برای سرمایه گذاری خارجی بدل شود. چه بسا امروز آمریکا به دنبال تنبیه ترکیه و خروج از اینجرلیک و پیمان اجاره تسلیحات اتمی ست، و ممکن است به سمت ایروان روی بیاورد. ایروانی که دولت پاشینیان با تکیه بر شعارهای ضد روسی در آن به قدرت رسیده است. - این امر برای روسیه بسیار آسیب زا خواهد بود بخصوص با توجه به مشکلات با گرجستان، بنابراین روسیه اجازه نخواهد داد و این اجازه ندادن به معنای گسترش وسیع ارتباطات با ارمنستان و حضور پیوسته در آن است. از طرفی برای ایران هم معضلات فراوانی ایجاد خواهد کرد بخصوص اینکه اسراییل در آذربایجان نفوذ گسترده ای پیدا کرده و اگر ارمنستان نیز به سمت آمریکا متمایل شود، محوز ضد ایرانی اسراییل و آمریکا میدان صلح، جنگ و کلیه تحولات منطقه قفقاز تا سالهای بسیار خواهند بود. آذربایجان: - آذربایجان از توان کشورهای اسلامی نظیر پاکستان، تروریست های اسلامگرا در سراسر دنیا استفاده خواهد کرد، بنابراین به تجربه ترکیه در اداره و مجتمع کردن این چریک ها نیازمند است، تا جایی که ممکن است ادامه جنگ را مستقیما ترکیه اداره کند. - این کشور تا پایان جنگ حجم بالایی تسلیحات مصرف خواهد کرد، و پس از جنگ وارد یک تقابل سرد تسلیحاتی با ارمنستان خواهد شد. اگر ارمنستان قدرت هوایی خود را تقویت کند، آذربایجان در برابر قادر به چنین کاری نخواهد بود. - آذربایجان هم اکنون نیروی هوایی ضعیف و قدیمی دارد که نمیتواند آنچنان قدرت تهاجمی و عملیاتی کافیاز خود نشان دهد. بعید است روسها بخواهند آذری ها را در سطح راهبردی مانند نیروی هوایی در برابر ارمنی ها تقویت کنند، آنها قبلا به ارمنستان جنگنده های گرانقیمت و راهبردی سوخوی 30 فروخته اند و ارمنستان را مشتری خود کرده اند، کشورهای غربی نیز بعید به نظر میرسد که بخواهند به آذربایجان در برابر یک دولت مسیحی دیگر اسلحه بفروشند، با این وجود جنگنده های غربی نیز بسیار گرانقیمت تر از گونه های روسی هستند و بعید آذری ها از عهده تهیه آنها بر بیایند. - با توجه به دو مورد فوق به نظر میرسد که آذریها به دنبال تهیه تسلیحات موشکی زمین به زمین کوتاه و میانبرد به شکل وسیع و در قالب راه اندازی خط تولید بروند. آنها از ترکیه موشکهای کروز و بالستیک خریداری خواهند کرد. ایران: - سیاست ایران هر چه باشد، در معرض اقدامات پیچیده دو کشور برای ورود به درگیری یا حمایت از یک طرف خواهد بود، هم برای ارمنستان بسیار مفید است که ایران را جلب کند وهم برای آذربایجان، ایران دچار وضعیتی انتخابی میشود، با اینکه این انتخاب حتی در اندیشه بسیار دشوار، ایران باید از آن اجتناب کند. - نخبگان سیاسی آذربایجان و ترکیه به صراحت از چشم داشت خود به خاک ایران سخن میگویند، اما از نظر اقدام در حال حاضر در جایگاهی نیستند که بتوانند کاری از پیش ببرند مگر در صورت ضعف شدید سیاسی و خلاء قدرت در ایران. به همین دلیل ایران هم به جلوگیری از شکل گیری یک اتحاد ضد ایرانی با محوریت "ارتش تورک" که در صورت موفقیت آذربایجان میرود به یک ایدولوژی نظامی سیاسی غالب تبدیل شود، باید بسرعت اقدام کند. - ایران و ارمنستان میتوانند برای شکل گیری یک نیروی نظامی محدود جهت عملیات ضد تروریسم در مناطق مرزی مشارکت کنند. ویراست نشده است، اگر ایرادی دیدید تذکر بدین تا اصلاح کنم: نسخه فارسی تهیه شده برای میلیتاری http://www.military.ir/ نسخه انگلیسی :https://msai.ir/