تجربه جنگ کویت و 2003 از رفتار نیروی هوایی آمریکا نشون میده که بعد از مدتی تانکر و بمب افکن بازی! میکشن تو و یه حمله هوایی انجام میدن. این کار اینقدر ادامه پیدا میکنه تا رفتار کامل پدافند هوایی ایران شناسایی بشه. شاید سه ماه شاید 6 ماه!

بدیهیه... در حال حاضر آمریکا ابزار موثر دیگری جز تحریم نداره، اونقدری که حتی از کاهش دادنش میترسن. بنابراین مجبورن در برابر ایران حفظش کنند و برای تقویتش از ابزار نظامی استفاده کنند. اگر بخوان ایران رو به مذاکره وادار کنن، استفاده از ابزار نظامی ایران رو میبره در فاز انتقام گیری و از مذاکره دور میکنه. و اگر استفاده نکنند، شانسی برای متوقف کردن ایران ندارند. بنابراین بایدن خان، صبر میکنه میکنه تکلیف دولت بعد مشخص بشه و چنگ و دندان نشان دادن نظامی رو هم حفظ میکنند. ولی ایران کار خودش رو میکنه و غنی سازی و موشک سازی به شکل انتقام گیرانه ای ادامه پیدا خواهد کرد. اونقدری که نسبت به تحریم های وضع شده به حد پوشش برسیم. اتفاقی که میفته این هست که در نهایت فرصت برای هر دو طرف از بین میره. که این ناشی از دو راهبرد متفاوت هست که بعدا توضیح میدم. .

من یه طراحی دارم، که برای بحث و بررسی دوستان اینجا میگذارم: نیروی هوایی دیگه مفهومی به اسم تهاجمی و تدافعی، دفاع هوایی یا عملیات زمینی نداره جنگنده ها چند ماموریته هستن. و برخی هواگردها تا ابد اختصاصی می مانند مثل تانکر. بخش اعظمی از کیفیت عملیات هوایی وابسته شناسایی، اطلاعات، فرماندهی و کنترل هست. به اطلاعات اهمیت ویژه ای داده شده، همینطور به فرماندهی و عملیات برون مرزی. هلیکوپترها کلا فاکتور گرفته شدن. براساس جغرافیای ماموریتی: دسته حمله اول: 8 جهت جغرافیایی و 8 نیروی کامل. در هر جهت یک پایگاه اصلی و یکی پشتیبان. هر گروه در هر یک از 8 سمت جغرافیایی: 2 x هواپیمای شناسایی ارتفاع متوسط RECON 1 x رادار زمین نگر هوایی و شناسایی سیگنال JSATR/SIGINT 6 x پهپاد جت دوربرد تهاجم عمقی پنهانکار STEALTH DEEP STRICK 1 x فرماندهی و کنترل هوایی ، برد بلند AWACS چهار سمت 1 x فرماندهی و کنترل هوایی ، برد متوسط AWACS (4سمت) x 8 جنگنده چند ماموریته سنگین MULTIROLE 4++ GEN 8 x جنگنده تهاجمی پشتیبانی نزدیک ATTACK AIRCRAFT 2 x بمب افکن سنگین STRATEGIC LONGRANGE BOMBER 2 x شناسایی و مخابرات هوابرد ISR 1 x سوخترسان سنگین AERIAL REFUELING (4سمت) 1 x سوخترسان متوسط AERIAL REFUELING (4سمت) 2 x حمل و نقل سنگین HEAVY AIRLIFT 2 x حمل و نقل متوسط MEDIUM AIRLIFT 2 x حمل و نقل سبک LIGHT AIRLIFT جمعا 16 هواپیمای شناسایی سبک 4 آواکس برد بلند (4سمت) 4 آواکس برد متوسط (4سمت) 4 تانکر (4سمت) 64 جنگنده چند ماموریته 64 جنگنده پشتیبانی نزدیک 36 پهپاد بدون سرنشین تهاجم عمقی پنهانکار 16 بمب افکن سنگین 8 هواپیمای شناسایی، تعیین هدف، زمین نگر 16 هواپیمای مخابرات و شناسایی سیگنال هوابرد(جت سبک) 16 هواپیمای حمل و نقل سنگین 16 هواپیمای حمل و نقل متوسط 16 هواپیمای حمل و نقل سبک دسته حمله دوم: 8 گروه در 8 جهت جغرافیایی به موازات دسته اول. هر گروه در هر سمت جغرافیایی: این دسته بدلیل پشتیبانی از دسته اول، و اتکا به رادار زمینی از آواکس برای فرماندهی و کنترل هوایی کمتر استفاده شده و در واقع رزرو هستن. 1 x فرماندهی و کنترل هوایی، برد بلند AWACS (4 جهت) x 8 جنگنده چند ماموریته سنگین MULTIROLE 4++ GEN 8 x جنگنده تهاجمی پشتیبانی نزدیک ATTACK AIRCRAFT 2 x بمب افکن سنگین STRATEGIC LONGRANGE BOMBER 1 x شناسایی و مخابرات هوابرد ISR 1 x سوخترسان سنگین AERIAL REFUELING (4سمت) 4 x حمل و نقل سنگین HEAVY AIRLIFT 2 x حمل و نقل متوسط MEDIUM AIRLIFT 2 x حمل و نقل سبک LIGHT AIRLIFT جمعا 4 آواکس (4سمت) 4 تانکر (4سمت) 64 جنگنده چند ماموریته 64 جنگنده پشتیبانی نزدیک 8 جت سبک شناسایی، تعیین هدف، رادار زمین نگر 32 هواپیمای حمل و نقل سنگین 16 هواپیمای حمل و نقل متوسط 16 هواپیمای حمل و نقل سبک دسته حمله سوم: این گروه بدلیل اینکه به خصایص پنهانکاری و عملیات مستقل طراحی شده، نیازی به آواکس ندارد. 4 اسکادران، هر اسکادران 8 فروند جنگنده نسل 5 جمعا 32 فروند جنگنده نسل 5 4 تانکر نیروی مسافر به شرق، غرب، شمال، جنوب: 4 دسته به شکل زیر، برای عملیات استقراری برون مرزی 2 x هواپیمای شناسایی ارتفاع متوسط RECON 1 x رادار زمین نگر هوایی و شناسایی سیگنال JSATR/SIGINT/ISR 1 x فرماندهی و کنترل هوایی ، برد بلند AWACS x 4 جنگنده چند ماموریته سنگین MULTIROLE 5th GEN x 4 جنگنده چند ماموریته سنگین MULTIROLE 4++ GEN 8 x جنگنده تهاجمی پشتیبانی نزدیک ATTACK AIRCRAFT 1 x بمب افکن سنگین STRATEGIC LONGRANGE BOMBER 2 x سوخترسان سنگین AERIAL REFUELING 1 x حمل و نقل سنگین HEAVY AIRLIFT 1 x حمل و نقل متوسط MEDIUM AIRLIFT جمعا 8 هواپیمای شناسایی سبک 4 آواکس 8 تانکر 16 جنگنده چند ماموریته نسل 4 16 جنگنده نسل 5 32 جنگنده پشتیبانی نزدیک 4 بمب افکن سنگین 4 هواپیمای شناسایی، تعیین هدف، زمین نگر 4 هواپیمای حمل و نقل سنگین 4 هواپیمای حمل و نقل متوسط جمع کل: 8 هواپیمای شناسایی سبک 16 آواکس 24 تانکر 144 جنگنده چند ماموریته 48 فروند جنگنده نسل 5 160 جنگنده پشتیبانی نزدیک 22 بمب افکن سنگین 12 هواپیمای شناسایی، تعیین هدف، زمین نگر JSTAR 52 هواپیمای حمل و نقل سنگین 32 هواپیمای حمل و نقل سبک 32 جت سبک شناسایی، تعیین هدف، مخابرات و شناسایی سیگنال هوابرد 16 هواپیمای حمل و نقل متوسط 36 پهپاد بدون سرنشین تهاجم عمقی پنهانکار مجموع 602 فروند: 352 فروند رزمی. 60 فروند اطلاعات و فرماندهی. 100 فروند ترابری. 24 فروند تانکر. حالا هزینه یابی کنید...

بسمه تعالی روشهای مختلفی برای تخمین هزینه وجود دارد. مهمترین روش تخمین بر اساس روز استفاده و ابتناء بر میزان عملیات جنگی است که باید انجام شود. نمونه دفتر ملی تحقیقات اقتصادی آمریکا برای اجرای جنگ عراق البته در 2006 که بصورت کلی و برای یک ارتش کامل در دو سناریوی شدید و ضعیف، در زمان جنگ پس از جنگ هست. اینم برای موشک البته از منبعی دیگر سعی کنیم در این تاپیک فقط اطلاعات مربوط به هزینه و تعداد و سناریوهای مقداری بررسی شوند. راهبردها و موضوعات مربوط به جنگ هوایی و عملیات فنی در جایی دیگر.

سلام به نظر میاد نویسنده ای که ازش نقل قول کردید یا از آلمان عقده داشته! یا اینکه تاریخ رو بدرستی مطالعه نکرده. قبل از توضیح لازمه که اشاره کنم، فورد روشی اختراع کرد که انقلابی در تولید انبوه محسوب میشد البته در آزادی و فراغ بال کامل با داشتن منابع بیشمار اونم در شرایط آمریکا. و هنوز هم روشهای فورد بعنوان بخش جدایی ناپذیر علم مدیریت بخصوص شاخه مدیریت صنعتی و رشته صنایع داره مطالعه میشه. در حالی آلمان در دهه 20 یه شکست خورده جنگ اول جهانی بود که معاهده ورسای بهش تحمیل شده بود، مطابق با ورسای: آلمان ۵۵ درصد از منابع سنگ آهن، ۴۵ درصد از منابع زغال سنگ، ۷۵ درصد از منابع روی و ۵۷ درصد از منابع سرب خودش را از دست داد. 5 سال قبل از معاهده آلمان در محاصره و تحریم های سنگین بود، به دریا دسترسی نداشت، بیش از 50 درصد صادرات و وارداتش کاهش پیدا کرده بود. رکود اقتصادی جهانی شدید و تورم به اقتصاد آلمان هم ضربه سختی زده بود. برای مطالعه بیشتر: https://fa.wikipedia.org/wiki/پیمان_ورسای 1 نکته در مورد تعویض پیشران - اگر قصد بلیزکریگ داشته باشید، تعویض پیشران گزینه بسیار بهتر و مطمئن تری نسبت به تعمیر پیشران هست. در شرایط جنگ، پشت جبهه زمان بسیار کمی برای عیب یابی هست. ایضا سفارش قطعه خاص و متفاوت برای هر تانک هم لجستیک پیچیده ای داره. بخصوص اینکه باید کمپ های تعمیراتی میدان نبرد ایجاد کنید. پس از نظر فنی کار راحتتری بوده که با مشاهده اولین ایرادات تعویض صورت بگیره و برای 800 کیلومتر بعدی تانک تامین باشه. ضمن اینکه یادمون نره 65 تن و این وزن یه چالش جدی برای هر موتور حتی در همین زمان هم هست. .

در ایران تضاد منافع، پیچیدگی، و جمعیت خیلی بیشتر از سرزمین های اشغالی هست. بخصوص در نحوه تعامل با دنیا. به این معنی که اگر یک جمعیت 80 میلیونی بخواد اقدامی انجام بده مقداری فشل تر از یک جمعیت 5 میلیونی عمدتا نظامی مثل اسراییل هست. بنابراین این تصور در اسراییل ایجاد شده که میتونند ضرباتی به ما بزنن و اگر کوچک و پرتعداد باشه، جلوی اقدام گسترده ما رو بگیرن. متاسفانه در ایران افرادی هستن که این رو نادیده میگیرن که اگر اسراییل سالی 20 حمله کوچک به اسم ایران به زیرساخت های سوری داشته باشه بعد از 10 سال میشه بمباران 200 مرکز حساس. در حالی که گهگاهی آمریکا میاد کنار اسراییل و یه سری حملات مشابه برای جبران کارهایی که اسراییل نمیتونه یدفعه انجام بده مثل شعیرات و یا دوما انجام میده. باقی کارها رو هم تروریست ها دارن میکنند. تروریست های سوری تمام تجهیزات زرهی ارتش رو نابود کردن و اسراییل زیرساخت های اساسی نظامی رو داره آرام آرام میزنه، در حالی که اقدامات روسیه و آمریکا زیرساخت های اجتماعی سوریه رو نابود میکنه. حالا یه چشم انداز به ماجرای سوریه داشته باشید.

حتی روسها که با حداکثر تکنولوژی هوایی و راداری اونجا هستن، ادعایی نسبت به کنترل آسمان سوریه و حتی منطقه بالای سر خودشون در حمیمیم رو ندارن، جنگنده اشون رو ترکها انداختن. آمریکا انگلیس، فرانسه و دیگرانی که اونجا هستن به اتکای محور ترکیه، اسراییل، مدیترانه وا عراب هستن و از طریق ناتو و بودجه فراوان پشتیبانی میشن. نصب رادار از سوی ما یه اقدام پیشدستانه برای هشیاری در داخل ایران هست. یه رادار ماوراء افق در سوریه میتونه کل فرودگاه های اسراییل رو پوشش بده. اینکه کی فعال میشن کی جنگنده بلند میشه و کی فرود میاد. اما اینکه نیروی هوایی یا رادار فرضی ما با هر چینشی میتونه موثر باشه؛ اگر شما تضمین میدید که جنگنده و آواکس فرضی ما رو نزنن! رادار زمینی ما رو هم نمیزنن. و این از طریق فناوری به تنهایی بدست نمیاد. باید یه توان عظیم نظامی اقدامات برون مرزی ما رو پشتیبانی کنه تا کسی جرات دست زدن به تجهیزات ما رو نداشته باشه. بعبارتی دیگر؛ یک نیروی هوایی ارسالی؛ نهایتا میتونه ترکیبی از 30 تا 40 فروند جنگنده، سوخترسان، ISR و رادارهوابرد و از این تعداد شاید 9 تا 20 فروند جنگنده مولتی رول تمام عیار باشه. این در برابر چیزی که در نزدیکی مرزهاش در سمت اسراییل و یا ترکیه و یا ناوگان آمریکا در مدیترانه هست، با حتی برتری تکنولوژیکی هم عددی محسوب نمیشه و عاقبتی بهتر از این، یعنی کم آوردن در برابر توان موشکی همسایگان نخواهد داشت! جنگ هوایی بماند:

یه چیزی واسه امشب بگم؛ سامانه های موشکی عمدتا متکی به پرواز خودکار هستن. یعنی اگر موشک های کروز و بالستیک و هوا به هوا یا به زمین رو با موفقیت توسعه دادید، سامانه های پرواز بدون خلبان دیگه و خودکار دیگه رو هم میتونید توسعه بدید. بعبارتی دیگر مسیر آینده برنامه نظامی ما از نظر آمادگی فناوری بیشتر با پهپاد و ماهواره و فضاپیما جور درمیاد.

این شیوه بحث کردن صحیح نیست. اگر نقدی به موضوعات ایشان دارید حتی هزار بار گفته شده باشه یا تکرار کنید یا آدرس بدید برن بخونن. یادتون باشه هر تاپیک برای خودش مجزا هست.

ایران ضعف ساختار بندی نداره. ما پیشرو ترین ساختارهای امنیتی-نظامی در دنیا رو داریم. ایران بیشتر ضعف تجهیزاتی داره. اینکاره ها معنی این جمله رو میدونن؛ اگر ایران ضعف تجهیزاتیش رو با صنعت و پشتیبانی علمی داخلی جبران کنه، بروکراسی فنی غالب میشه و دیسیپلین نظامی ما تغییر میکنه. بعبارتی ورود تکنولوژی مدرن و بومی، مهندسی و رویه های آماری رو به تفکر مدیریت نظامی ما تحمیل میکنه و حتی فرهنگ عملیاتی و رزمی ما هم تغییر خواهد کرد.

علیکم السلام این اصلا با آنتونف قابل قیاس نیست. اصل پروژه برای اسپانیا بوده و کمپانی اسپانیایی الان زیرمجموعه ایرباس اسپانیا هست. ضمنا از این هواپیما بیش از 280 فروند ساخته شده که اکثرا فعال هستن و 25 کشور این رو خریداری کردن، در حالی فقط یک فروند آنتونف 140 در دنیا فعاله.

اسراییل میتونه سر جنگی اتمی استفاده کنه، گرچه در هیچ جنگ اتمی بعد از شلیک های اول باقی نمیمونه! بنابراین مجبور هست که روی تعداد کمی پرتابگر هسته ای با برد های مختلف کار کنه که به هر جایی دسترسی موشکی داشته باشه، و برای حفظ این دسترسی در جنگ هسته ای روی تعداد زیادی سامانه های پدافندی کار کنه.(که البته این در جنگ هسته ای یه ایراد فنی خطرناک داره!) با اولین انفجار بمب در ارتفاع همه رادارها از کار میفتن. بنابراین بهترین کار برای اسراییل اجتناب از جنگ هسته ای هست. و بدترین وضعیت برای اسراییل دسترسی یکی از دشمنانش به بمب اتمی هست.

عملا به برد بیش از 5.5 تا 6هزار نیازی نیست. ما هدفی نداریم که بخواهیم در 7هزار بهش حمله کنیم،تقریبا همه اروپا با 5.5 بخصوص استعمار پیر با 5.5 در دسترس هست. اما موضوع تاپیک مقایسه امکان پذیری جایگزینی بین جنگنده و موشک هست. تقریبا هیچ کسی نمیتونه در این شک داشته باشه که برای ایران در برد 5.5هزار ابدا نمیشه از جنگنده استفاده کرد. این ماموریت بمب افکن های دوربرد هست و برای ما در هیچ سطحی در حال حاضر قابل برنامه ریزی نیست. و یک علت مهم هم اینه که به 10 تا 12 هزار کیلومتر پرواز و عملیات پروازی حجیم نیازه. و حملات در عمق از جنس جستجو و انهدام نیستن بلکه بمباران استراتژیک محسوب میشن. بمباران استراتژیک در عمق هم نیازمند بمب افکن رادار گریز یا پاکسازی هوایی و پدافندی هست. پس در نتیجه همون گزینه تهاجم موشکی متعارف حتی بسیار ارزانتر، سریعتر و بازدارنده تر خواهد بود.

با دقت بیشتری بخونید. چیزهایی که نوشته میشه. بنابراین شما نمیتونید یارانه گندم رو بردارید ولی یارانه های دیگه در کشاورزی رو همچنان داشته باشید. کل این یارانه ها اگر حذف بشن که این خودش یه اقدام دستوری هست! اون موقع با یه شوک تورمی دیگه تعادل برقرار میشه، مشروط بر این موارد؛ - این شوک باعث خروج از سرمایه و ریزش مجدد غیر قابل کنترل ارزش ریال نشه. - بعد از شوک دیگه دولت هیچ دخالتی در اقتصاد نکنه!، مثلا همه نریزن تو خیابون و به قیمت نون اعتراض کنن تا قوه قضاییه بگرده دنبال سلطان نون و دولت هم دوباره مجبور بشه کوپن و یارانه بده. مخلص کلام. تا زمانی که حاکمیت در توزیع عادلانه منابع موفق نیست، اقتصاد دستوری اجباری هست که از سوی مردم دیکته خواهد شد و نخبگان هم این رو میپذیرند تا باقی بمونند، از طرفی تجار رانت خوار هم خودشون رو با هر سیستمی تطبیق میدن.

شما مباحث مربوط نظریه کالای جانشین و کالای مکمل در اقتصاد رو مطالعه بفرمایید. تو بازار تولید یه تعادلی هست که نباید یدفعه به هم بخوره. تمام بدبختی ها ما از دخالت های دولت دقیقا تو همین دو مورد هست. اصلا مهم نیست که ما وارد کننده دیگر محصولات هستیم! تولید داخل مثل متعادل کننده قیمت عمل میکنه. حاشیه سود یه محصول بالا بره برای یکسال میشه داستان همون "سیر" که قبلا مثالش رو زدم. اگر یکدفعه دولت حالا با هر روشی قیمت یه محصول رو بالا بخره اون رو سودآور میکنه. و گرایش سایر کشاورزها رو به سمت محصول جدید تغییر میده. بنابراین ممکنه هر کشاورزی بزنه تو کار تولید گندم و محصول فعلی رو که داره یه گوشه جواب میده بزاره کنار. اون وقت گران شدن همون محصولات ساده! سایر محصولات دیگر رو هم گران خواهد کرد. مثال: برای نمونه الان مقدار زیادی از گندم چه وارداتی و چه تولیدی مصرف خوراک دام میشه. بنابراین گندم یه کالای ضروری هست که بالارفتنش قیمت گوشت رو هم افزایش میده. در حالی که ما هر دو رو باهم مصرف میکنیم. یعنی هم نان گران میشه و هم گوشت. مثلا در یک ساندویچ هم گوشت هست و هم نان و هم پنیر. که در هر سه گندم یه نقش قیمتی داره. و وقتی یه ساندویچ یدفعه از فرضا 5 هزارتومن میشه 7 هزارتومن، اینجا کارگر هم میگه من نمیتونم شکمم رو سیر کنم! بنابراین دستمزد بیشتر باید داده بشه و این دستمزد بیشتر یعنی گرانی مجدد تولید همون ساندویچ! به همین خاطر هست که چون میخواهیم یارانه بدیم! مجبوریم در کل قیمت ها دخالت دستوری کنیم...

کاش به این سادگی بود. یا باید همه یارانه ها برداشته بشه یا همه با هم وجود داشته باشن اگر یارانه خرید گندم رو حذف کنند، خود طبیعتا سودآور میشه و همه میزنن تو کار کاشت گندم. بعدش قحطی ذرت، برنج و کلزا و آفتابگردان و سایر کشتهای عمده ای میشه که سود کمتری نشون میدن.

پیرامون شلیک موشک بالستیک به عمق دریای عمان برای زدن کشتی. روی موشک ها به نظر نمیاد حسگری قرار داده باشن دست کم در سجیل ها اینطوری بود. ولی بیایید فکر کنیم که جستجوگری هست و میتونه هدفی رو تشخیص بده، مشکلات کار چیه؟؛ - سرعت متوسط این موشک ها رو 8000 کیلومتر در ساعت یا بر 60 دقیقه در نظر بگیریم، ایضا سرعت شروع جستجو تا اصابت. - سرعت کشتی هدف که مثلا ناوهواپیمابر هسته ای هست رو بگیریم 60 کیلومتر (سرعت اعلامی حداکثر 56 کیلومتر) - موشک رو به فاصله 2000 کیلومتری شلیک میکنیم. - حدود 20 دقیقه طول میکشه تا به هدف برسه. - اگر ناو هدف 20 دقیقه با سرعت 60 کیلومتر حرکت کرده باشه، حدود 15 کیلومتر جابجا شده، یعنی شعاع جستجو و تغییر مسیر برای موشک میشود 15 کیلومتر: بنابراین طول وتر این مثلث میشه زمانی که باید جستجوگر کار تعیین موقعیت فرود رو انجام بده. که بین موقعیتی حدود 0 تا 30 کیلومتر خواهد بود یعنی نزدیکترین که میشه همون مسیر پیش بینی شده و دورترین که میشه بیشترین مسیری که باید پرواز کرد. و اگر همین ارتفاع 30 کیلومتر آغاز جستجو باشه یه چیزی حدود 42 کیلومتر حداکثر مسیر اضافه پروازی هست که باید طی بشه. البته در خط مستقیم و بصورت کمانی مقداری بیشتر میشه. نکته : در هر ورود به جو یه دوره خاموشی هست که بخاطر حرارت بالا ایجاد میشه. مثلا شاتل از ارتفاع حدود 80 تا 40 کیلومتری خاموشی یا بلک اوت داره و هیچ سیگنالی نمیتونه بفرسته یا بگیره که دلیلش همون پلاسما هست. کلیک کنید. با توجه به ارتفاع رهگیری 30 کیلومتر و سرعت مذکور؛ جستجوگر زمانی در حدود 4 ثانیه برای رهگیری و تغییر مسیر داره. مگر اینکه بخواد از ارتفاع بالای جو و قبل از ورود جستجو رو انجام بده. که تقریبا مشکلاتی در زمین حرارت نداره. ولی نیاز به سنسور های بسیار قدرتمند و گرانی خواهد داشت که مثلا از ارتفاع 100 کیلومتری هدف رو رهگیری کنند. ولی اگر شروع رهگیری از همون 30 کیلومتر در کسری از یک صدم ثانیه اولاز 4ثانیه باید جستجوگر باز بشه، هدف رو ببینه و موقعیت هدف تشخیص بده، سپس در همین زمان باقی مانده وقت داره که در قطر دایره از 0 تا 30 کیلومتر تغییر مسیر بده - در این 4 ثانیه ناوهواپیمابر حداکثر 66 متر جابجا شده. و با توجه به اینکه عرض ناوی مثل نیمیتز 77 متره و طولش بیش از 330 متر. احتملا اگر موشک موفق بشه فرایند رو طی کنه میتونه به ناو برسه. به همین خاطر پیشنهاد میشه که موشک برای اینکه هدر نره! سرجنگی هواسوز داشته باشه، یعنی در ارتفاعی حدود 10 تا 15 متر از سطح آب منفجر بشه. از نظر حرارتی و حرفهایی که در این مورد زده میشه. مدیریت سرعت باعث کنترل حرارت میشه. میزان حرارتی که ماشین ورود به جو باهاش روبرو هست بین +2400 تا حدود 600 درجه است. اگر جسم وارد شونده به جو یکدفعه از ارتفاع 100 کیلومتری به عمق 50 کیلومتری بدون کنترل سرعت شیرجه بزنه و بخواد بعدا مسیرش رو درست کنه با حرارت های بسیار زیادی مواجه میشه این برای شاتل حدود 1500 درجه است. در حالت پر شتاب برای اینکه در این ارتفاع و این شکل و سرعت ورود به جو ، حفاظ جستجوگرتون باید از موادی مثل " ایترولوکس" Yttralox باشه. که فکر کنم انحصارا ریتون میسازه و جنرال الکتریک اختراعش کرده و برای شیشه های لیزر پر انرژی استفاده میشه. این شیشه یا ساختار شفاف مقدار بسیار کمی از بین رفتن انرژی داره و تا 2200 درجه هم تحمل میکنه. و مکانیزم سرجنگی باید طوری عمل کنه در همون ارتفاع 30 کیلومتر از نوک موشک جدا بشه و اجازه دیدن به سنسور بده. https://en.wikipedia.org/wiki/Yttralox - pyrex تا 500 درجه جواب میده - سرامیک های شیشه ای هست که تا 1200 درجه جواب میدن. بخصوص اونهایی که روی درب کوره های ذوب نصب میشن. - اگر دنبال کیفیت باشید از سافایر میشه استفاده کرد که برای اف 35 استفاده شده و البته تا 600 درجه عملیاتی جواب میده، و لحظه ای میشه سر جستجوگر رو باز کرد که به دمای عملیاتی 600 درجه رسیده باشد. - در جستجوی یه چیز به صرفه باشید، کوارتز هست که بصورت طولانی در حرارت 1160 درجه جواب میده. و تا 1300 درجه هم رو در لحظاتی تحمل میکنه. همه این موارد وابسته به این هست که چطور ورود به جو رو کنترل میکنید و اینکه برد کشف جستجوگر چقدر هست. خود سیکر رو میشود در نیتروژن گذاشت. و اینکه این نیتروژن آنچنان مهم نیست! که تنظیم دما در پایه سنسور مهمه، اما دما رو در سطح میکرون و روی پایه سنسور چطور تنظیم میکنند؟ راه دیگر هدایت: و اونم اینه که هدف رو بجایی اینکه بدیم موشک شناسایی کنه یه وسیله دیگه برامون این کار رو انجام بده مثل؛ ماهواره، آواکس، رادارهوابرد ،یه موشک موقعیت یاب دیگه، رادار ماورا افق موشک یه دوره خاموشی داره موقع ورود به جو، و ظاهرا نمیشه بهش چیزی رو بسادگی مخابره کرد یا ازش دریافت کرد. اما قبل و بعد از اون میشه دو بار مسیر تصحیح کرد. بعبارتی دیگر موقعیت جدید بهش داد که خارج از اون مقدار محاسبه شده اولیه که بالاتر گفتم نیست. فقط اینجا نکته ای که وجود داره اینه که دیگه در موشک سنسور حرارتی وجود ندارد. حالت دیگر هم رادار هست. و برای اینکار به نظر میرسه تا ماخ 7 مشکلی نباشه.

موشک sm-6 قابلیت انهدام موشک،هواپیما و ناوهای جنگی رو داره! و احتمالا موشک پرسرعت ضد ناوشون فعلا همین SM-6 باشه.

تقریبا همه موشک های هوا به هوا، هوا به زمین و زمین به هوا و حتی زمین به زمین به نوعی سوپرسونیک و یا هایپرسونیک هستند، غیر از اقسام کروز. نکته اصلی فراصوت بودن کروز یا گشت زن بودن موشک هست.

فکر کن ناوگروه آمریکایی در خلیج فارسه و این در مدار 10 درجه حوالی بندر عدن همراه با کلی موشک کروز، قادر مقتدر، هویزه و حتی هرمز... ... و باز هم فکر کنید الان ناوهای ما حدود 45 روز تا نهایتا 3 ماه در دریا هستن. ولی این ناو کمک میکنه قطعه، سوخت و غذا میرسونه تا دست کم 6 ماه بمونن

به نظر میاد وظیفه اش اینه که برای سایر ناوها در اوقیانوس پدری و مادری کنه. یه تعداد هلیکوپتر برای انتقال نیرو و تجهیزات داره مقدار زیادی انبار سوخت و تجهیزات. و از اونجایی که خیلی سنگین و بزرگ هست در برابر امواج اوقیانوس دوام کافی داره(البته نه اونقدرا) نکته اول اینه که، وقتی کارهای اصلی تموم بشه میندازن به آب و بعد از یه سری ماموریت تجهیزات فرعی رو نصب میکنند. مثلا توپ ها، موشک ها رادار و ... و دست کم به دو نوع دیگه احتیاجه: 1- با ماموریت پشتیبانی تعمیراتی، حمل کشتی و زیردریایی رزمی آسیب دیده: روی تصاویر کلیک کنید. 2- ماموریت پشتیبانی عملیاتی:

معمولا این تاپیک رو نمیخونم چون حوصله آمریکا رو ندارم. ولی اینم از اون حربه هایی بوده که تو خاورمیانه خیلی رایجه و احتمالا اینجا یادگرفتن. مثلا وقتی قراره در عراق تظاهرات بشه یدفعه اخبار زیادی از احتمال بمب گذاری و حملات داعش میاد، تا مردم کمتر بیان بیرون و یا تجمع نکنن. حالا حساب کن اونجا وضعیت ایران چه شکلیه!

البته این برد 5500 کیلومتری یه برد استراتژیک هست و اهداف بازدارندگی بخصوص روانی داره تا تاکتیکی. و در برابر دشمنی در سطح ناتو با غیر از بالستیک محقق نمیشه. مگر اینکه به یه توان هوایی در سطح ناتو برسیم! که حتی روسیه و چین هم دست و پا بزنن بهش نمیرسن. - هر حمله ای با نیروی هوایی ساعتها طول میکشه، و حمله لو میره، - شبکه راداری عظیم ناتو رو باید دفع کنید و با حجم وسیعی پدافند روبرو هستید. - بنابراین حمله باید ترکیبی باشه مثلا با کروز و بمب افکن و با جنگنده اسکورت بشه - خیلی پیچیده و پرهزینه خواهد بود و در طول مسیر ممکنه حمله بسادگی دفع بشه و یا حتی کروز ها رو رهگیری و منهدم کنند این موارد رو در مورد خوب و بد نیروی هوایی نگفتم. در مورد اینکه هر حمله عمقی در این سطح در اقدام اول و حتی پاسخ دوم لاجرم موشکی هست. بنابراین بازدارندگی متعارف برای ما واجبه! حتی اگر سرجنگی اتمی نداشته باشیم. اما چقدر بازدارندگی متعارف؟! با چقدر هزینه؟ مثلا چندتا به اروپا بزنیم! بازدارنده هستیم؟ - از جنبه روانی یکی هم موثره حتی متعارف باشه و از جنبه اتمی بازهم یکی موثره حتی اگر 2 کیلوتن باشه! - ولی از جنبه تاکتیکی برای حمله هسته ای به اروپا بالای 200 کلاهک نیازه، و اونم در مقادیر بالا. که هزینه اش خیلی زیاد هست! خیلی خیلی زیاد. و البته چون هیچ وقت جراتی برای استفاده از سلاح هسته ای نیست! بکار نمیاد. - موشک متعارف رو میشه زد و عواقبی در همون سطح دریافت کرد. بنابراین موشک متعارف از دید بنده چون قابلیت استفاده داره اونم بدون نگرانی، بازدارنده تر هست. روشهای مختلفی هم وجود داره، تعداد بر اساس اهداف نظامی راهبردی، تعداد بر اساس پایتخت ها و شهرها، تعداد بر اساس متوقف کردن متقابل موشک های هسته ایشون، تعداد بر اساس ضربت متقابل انتقامی به یکی دو کشور مهم و ... قیمت ماهواره بر سیمرغ که از نظر فنی مشابه همین UNHA2 و یا تایپودونگ 2 هست و مورد بحث این تاپیک، حدود 3.5 میلیون دلار اعلام کردن: https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/01/03/2228364/گزارش-تسنیم-ــ-1-سیمرغ-چگونه-متولد-شد-ماهواره-بر-3-5میلیون-دلاری-با-آرمان-های-بزرگ البته سیمرغ مراحل دوم و سوم به مراتب پیچیده ای داره، و موتور سلمان بسیار هزینه ها رو کم میکنه. اما اگر بخواهیم هزینه مرحله اول رو تخمین بزنیم کمتر از نیمی از قیمت کل موشک باید باشه. مثلا حدود 40 تا 60 درصد که میشه حدود 1.4 تا 2.1 میلیون دلار و این به تخمین قیمتی قبلی من در حدود 700 هزار دلار بودن یه شهاب 3 نزدیک هست. و قیمت 2.5 میلیون دلار برای حدود 4000 تا 5500 کیلومتر خودش یه موفقیت اقتصادی-نظامی بسیار قابل توجه محسوب میشه. اما اگر بخواهیم دست آمریکا در اروپا رو ببندیم، به حدود 10 پایگاه اصلی که در حمله سوریه شرکت داشتن پاسخ بدیم میتونه یه مبنای طراحی عددی باشه؛ 10 پایگاه، هر پایگاه هوایی دست کم 60 اصابت میشه 600 موشک که بقول دوستان 60 درصد خطا و گذر از پدافند رو هم حساب کنیم، میشه حدود 960 موشک، سرجمع 1000 فروند. و قیمتی میشه حدود 2.5 تا نهایتا 3 میلیارد دلار معادل قیمت حدود 40 فروند جنگنده. اما با یه قابلیت بسیار جالب! اونم اینه که هر موقع به پرتاب فضایی نیاز داشتید میتونه مرحله اول هر پرتابی باشه. این مقدار قطعا بازدارندگی تاکتیکی رو هم ایجاد میکنه، ولی دشواری های بسیاری برای شلیک وجود داره، چون موشک بزرگی از نظر ابعاد هست و عمدتا باید از لانچرهای ثابت شلیک بشه، زمان سوختگیری بسیار بیشتری داره. بنابراین لازم هست که درصدی رو هم به سوخت جامد اختصاص بدید.

چیزی ننوشته بود. منبع حرف ویکی به نقل از رویتر بوده. اساس این موشک اونها 2 همون موشک تایپودونگ 2 هست. که بین 4000 تا 7000 کیلومتر براش تخمین زدن و البته در جایی حدود 9000 کیلومتر در حالت 3 مرحله ای و محموله زیر 500 کیلوگرم. ولی اینکه در یک مرحله به برد 4000 برسه اثبات شده. Based on the size of the missile, the fuel composition, and the likely fuel capacity, it is estimated that a two-stage variant would have a range of around 4,000 km (2,500 statute miles) and a three-stage variant would be capable of reaching as far as 4,500 km (2,800 statute miles), giving it potentially the longest range in the North Korean missile arsenal.[3] The burn time of each stage is a little over 100 seconds, thus allowing the missile to burn for 5 or 6 minutes. Speculative variants of the missile could be capable of a range of approximately 9,000 km (5,600 statute miles).[8] At maximum range, the Taepodong-2 is estimated to have a payload capacity of less than 500 kg (~1,100 lbs).[3] https://en.wikipedia.org/wiki/Taepodong-2 4 موتور مشابه شهاب سه داره و اگر یک مرحله دیگه هم موتور باشه حالا همین موتور یا سلمان!. احتمالا این چیزی که شما میگید محقق بشه. ولی موشک نسبتا گرانی خواهد بود. حدود 4 برابر شهاب سه+سلمان +سرجنگی باید قیمت داشته باشه.

من مطالعه ای در این مورد نداشتم.ولی یه مقایسه ای هست که میشه فهمید. اونم تقریبا یکی بودن مرحله اول دو ماهواره بر سیمرغ و "یونها" یا اونها 2 کره شمالی هست. Unha2 حدود 200 کیلوگرم محموله داشته. سیمرغ محموله اش که 150 کیلوگرم بوده. اما چیزی که بسیار جالب توجه هست اینه که مرحله اول موشک کره شمالی بعد از جدا شدن، در فاصله 3850 کیلومتری از محل پرتاب به دریا سقوط کرده. این یعنی موشک مرحله اول بقدری قدرتمند بوده که دو مرحله دیگه و محموله 200 کیلویی به نزدیکی مدار بفرسته. یه رقمی در حدود چند تن و خودش هم به فاصله مذکور سقوط کنه. پس میتونیم این نتیجه رو بگیریم که برد خام مرحله اول این موشک بیش از 4000 کیلومتر هست. .