M-ATF

VIP
  • تعداد محتوا

    1,958
  • عضوشده

  • آخرین بازدید

  • Days Won

    7

تمامی ارسال های M-ATF

  1. در مقاله ای که لینکشو میذارم، به تکنیک های مختلفی که برای پنهانکاری راداری سو ۳۵ استفاده شده اشاره شده شامل استفاده از پوشش های جاذب امواج راداری در: داکتورودی هوای موتور، بلید های کمپرسور، کاکپیت، خروجی موتور و پس سوز، موشک ها ( با استفاده از یک اسپری دستی)، وهمینطور سه روش برای کاهش امواج راداری آنتن رادار، از جمله: سویچ ریدم بین وضعیت شفاف نسبت به امواج راداری و بازتاب دهنده اون و وضعیت بازتاب دهنده با استفاده از یک صفحه که فقط امواج راداری خاصی که مربوط به خود رادار هواپیما هست رو اجازه عبور میده، و همینطور استفاده از تکنولوژی پلاسما که به صورت یک صفحه غربالگر در جلوی آنتن قرار میگیره و وقتی روشن میشه فقط اجازه عبور امواج مشخصی رو میده. در این مدل اشاره شده که سطح مقطع راداری از جلوی سو ۳۵ با این تکنیک به یک دهم کاهش یافته. https://www.fighter-planes.com/stealth2.htm
  2. Irbis_E یعنی رادار سو ۳۵، PESA هست نه AESA ، دقیقتر بخوایم بگیم باید گفت در حقیقت هیبرید هست.
  3. به خاطر تغییرات ظاهری نبوده و استفاده از مواد جاذب و سایر تکنیکها، تغییرات طراحی یکی از فاکتور های پنهانکاری بیشتره.
  4. کاهس rcs مربوط به su-35 تا یک دهم گزارش شده ( ۱تا ۳ متر سوخو ۳۵ در مقابل ۱۵ متر سوخو ۲۷) برای میگ ۳۵ هم من از پنج دهم تا ۲ متر دیدم در مقابل ۳ تا ۵ متر میگ ۲۹
  5. البته شاسی های شنی دار هزینه های تعمیر و نگهداری رو بالا می برن و از این نظر نسبت به چرخ دارها در جایگاه پایینتری قرار می گیرن اما در نهایت باید دید، قرار هست این سامانه کجا مورد استفاده قرار بگیره چون شنی ها قابلیت آفرود بالاتری رو فراهم می کنن، باید دید نیازی به این ویژگی وجود داره یا نه، که ارزیابی اولیه من اینه که نه. ضمن اینکه مشکلات جابجایی در مسافت های بلند هم برای شنی دارها بیشتره. نوآوری دیگه ای که قابل بررسی هست ترکیب فناوری AHEAD و پراتابه های هدایت پذیر ( مثل Dart برای ۷۶ میلی متری) با هم دیگست، برای افزایش kill rate به نظر من استفاده هر سه لایه ۱۰۰ میلیمتری سعیر، ۷۶ میلی متری و کالیبر پایینتر ۳۰ تا ۴۰ میلی متری ( یکی از کالیبرهای ۳۰ میلیمتری توپ کمند، ۳۵ میلیمتری اورلیکن و یا ۴۰ میلی متری بوفورس ) به موازات هم قابل توجیه هست
  6. توپ ۲۳ در میان انتخاب هایی که برای سرمایه گذاری و صرف هزینه جهت هوشمند سازی و اتوماسیون وجود داره، به لحاظ کیفی و قابلیت ها، پایین ترین جایگاه و البته توجیه فنی اقتصادی پایینی رو داره. گزینه های ۳۵ میلیمتری و حتی ۴۰ میلیمتری فتح و ۷۶ میلیمتری برای کاربرد های زمینی و غیر دریایی درصورتیکه به سمت هوشمندسازی مهامتشون بریم آپشن های بسیار بهتری هستند. سه تا گزینه بالا ظاهرا اینطور که عنوان شده تولید بومی داریم ، ولی ۵۷ میلی متری ها رو هم داریم که شنیدم کیفیت چندانی ندارن، راست و دروغش رو نمی دونم. با توجه به حملات با حجم انبوه که مثلا در سوریه از طرف اسرائیل شاهدش هستیم، به کارگیری لایه های مختلفی از این توپ ها با مهمات هوشمند، در نقاط حساس، میتونه راندمان اقتصادی مقابله با این حملات رو به شکل محسوسی بالا ببره. در مورد ۴۰ میلی متری و ۷۶ حتی میشه به نمونه های دو لولش هم برای افزایش نواخت تیر در حملات با حجم انبوه فکر کرد که البته بایستی ارزیابی عمیقتری نسبت به این ایده انجام بگیره. یه زمانی توسعه سامانه های پدافندی به سمت برد بلند تر کردن سیستم ها بود، الان با توجه به توسعه تسلیحات دوربرد حتی ارزان ، غالبا در حملات پلتفرم رها کننده این تسلیحات خارج از برد سامانه پدافندی قرار میگیره، بنابراین توسعه یک سیستم دفاع نقطه ای با دقت بالا و ارزان برای مقابله با تسلیحات و مهمات شلیک شده، اهمیت بسیار بالایی پیدا میکنه.
  7. در تصاویر گلوبال سکیوریتی، لانچر الفتح شبیه لانچر نمونه های نخستین فاتح هست.
  8. با توجه به تراست سجیل ، شخصا احتمال زیادی میدم، ماهواره بر ذولجناح مبتنی بر همین سجیل باشه.
  9. این حسین دلیریان کیه و چه کاره هست؟
  10. عنوان به اشتباه تایگر های نیروی هوایی ویتنام ( به جای تایلند) درج شده.
  11. مواردی که در این پست و البته پست بعدیتون مطرح کرده بودین کاملا بجاست، که اگه برسم سعی میکنم در قالب یک مقالک پاسخ بدم
  12. دقیقا یادم نیست، شاید حدود ۱۰ تا ۱۵ سال پیش در یک انجمن دیگر بحث بر سر تهیه جنگنده برای ایران بود، برخی نظرشون بر مهندسی معکوس میگ ۲۹ یا اف۱۴ داشتن، و من نظرم توسعه و تولید انبوه نسخه ارتقا یافته ای از اف-۵ . متاسفانه الان می خواستم پست بذارم یادم آمد که ما هنوز درگیر همون دغدغه های ۱۵ سال پیش هستیم و باز مثل همیشه حسرت می خورم که اگر شهید ستاری در قید حیات بودن، شاید به موازات بومی سازی صنایع موشکی ایشون هم پروژه تولید بومی مشتقات اف-۵ رو خیلی پیش از این ها به ثمر رسونده بودن. در بحث نیروهوایی دو تا فاکتور در تناقض با هم، برای ما خیلی مهم خواهد بود، اول اقتصاد نبرد هست، قطعا باید راه حل های تا حد امکان ارزان رو باید جستجو کنیم با توجه به قیاس اقتصاد ایران و دشمنانش، از اون طرف اهمیت فناوری در صنعت هست که ما قبلا طعم اون رو در جنگ تحمیلی چشیدیم، یعنی تجربه در اختیار داشتن شاید بالاترین فناوری روز صنعت هوایی. بنا براین همچنان معتقد به توسعه نمونه ارتقا یافته اف ۵ به عنوان راه حل بومی، ارزانتر و سریعتر و البته قابل جایگزینی در حین جنگ در صورت دیدن تلفات، و دیگه اینکه در حوزه صنعت هوایی در گام اول ایجاد زیر ساخت تولید انبوه خیلی مهم تر از خود محصول هست، چون زیر ساخت ایجاد بشه با اون میشه محصولات بهتر رو هم تولید کرد. اما با لحاظ بحث فناوری و اینکه در کوتاه مدت به لحاظ کمی نمیتونیم با تعداد بالای جنگنده های حداقل دشمنان منطقه ایمون رقابت کنیم، و با توجه به تجربه جنگ تحمیلی و بکارگیری تامکت، پس اگر امکان خرید خارجی وجود داشته باشه نباید قانع باشیم و باید به دنبال بالاترین فناوری موجود و در دسترس باشیم ( یعنی اگر سو-۵۷ یا سو ۳۵ در دسترس باشه، سراغ سو-۳۰ رفتن قطعا اشتباهه، در پدافند این کار رو کردیم جایی که اس-۴۰۰ پیشنهاد شد بر اس ۳۰۰ اصرار کردیم) کنار گزینه بومی ارزان قیمت تر ولی با کمیت بیشتر. آخرین استنتاجی که برای تولید بومی جنگنده از مصاحبه فرماندهان میشه داشت اینه که در مورد تولید موتور با توجه به مصاحبه نصیرزاده که گفته بودن «امسال یک دستگاه موتور اف ۵ ساختیم و ...» میشه نتیجه گرفت هنوز جی ۸۵ یا اوج به تولید انبوه نرسیده، پس نمونه توربوفن اون ( احتمالا جی ۹۰) و یا موتورهای سنگین تر هم فاصله بیشتری با تولید انبوه خواهند داشت.
  13. چیزی که رسما عنوان شده سیمرغ در پرتاب پیام ۴۰ ثانیه و در پرتاب ظفر ۱۵ ثانیه کم آورد، بنابراین بر اساس اعداد و ارقام شما، ظاهرا موتور سیمرغ باید ۳۸۸ ثانیه فعال میبوده تا به اهداف تعریف شده برای تزریق پیام و ظفر دست پیدا می کرده.
  14. البته اگه بخوایم دقیقتر ارزیابی کنیم باید گفت در این تصویر فقط دو بعد رو می تونیم ببینیم اما اگه ویدئوی مربوطه رو دیده باشین ابتدا موشک برخورد میکنه انفجار سر جنگی موشک مشاهده میشه و با کمی تاخیر هدف منهدم میشه، بنابراین میشه نتیجه گرفت موشک در امتداد خط متصل کننده هدف و دوربین و اندکی پشت هدف برخورد میکنه. با این حال این بدان معنا نیست که موشک از دقت بالا برخوردار نیست.
  15. https://www.mashreghnews.ir/news/1040102/عملکرد-موفق-ظفر-در-استخراج-اطلاعات
  16. موتور مرحله دوم سیمرغ که الان دوبار هست مشکل خورده از خانواده اسکاد نیست. ظاهرا اینطور که وزیر اعلام کرده دفعه قبل مشکل یک برد الکترونیکی بوده و این بار خود موتور
  17. الان نگاه کردم مستند رو ، یه مقدار گنگه اولا میگه بیشینه سرعت هدف ۲۸۰۰ متر بر ثانیه نه خود موشک میگه برد کشف بیش از ۳۰۰ کیلومتر داره و با بیشینه سرعت هدف ۲۸۰۰ متر بر ثانیه این امکان را دارد بین پنج تا ۷ ثانیه با شش هدف درگیر بشه!؟ من که نمی فهمم یعنی چی...
  18. من مستند رو ندیدم ولی ۸ ماخ رقم بسیار بالاییه و تردید برانگیز، امیدوارم اشتباه لپی نبوده باشه
  19. من اگه تصمیم گیرنده نظامی بودم تصویب می کردم هر گروهان حداقل یک تیم پهپادی (دست پرتاب یا کواد) داشته باشه. در حال به صورت استاندارد تو ایران هر گروهان چه تجهیزات حداقلی رو داره؟
  20. این هواپیما از ابتدا مشکلی که براش عنوان میشد موتورش بود، اتفاقا مدل an-140A این هواپیما با همان مدل موتور پپرت اند ویتنی پیشنهاد میشد که در ATR-72 استفاده شده. باز همچون ATR-42 که کشیده شد و ازش ATR 72 بیرون اومد با ۲۰ نفر ظرفیت مسافر بیشتر، این هوا پیما هم همون پتانسیل رو داره هم برای مقاصد نظامی و هم مسافری. ولی آخرش مساله میشه همون موتور، باید موتور مناسبی پیدا کرد؟ چگونه؟ شاید علت تعلیق فعلی این پروژه عدم دسترسی به موتور مناسب، که همون نقطه ضعف و مشکل هواپیماست، هستش‌. با توجه به سابقه خراب این هواپیما، راه احیا این طرح پس از اصلاح احتمالی و رفع مشکل موتور، به نظرم از مسیر تولید هواپیماهای نظامی و باری آغاز میشه تا اعتماد مردم برگرده به این طرح.
  21. دوست عزیز دستتون درد نکنه، زحمت زیادی کشیدید، و اطلاعات مفصلی از تمامی اخبار و اظهار نظرها و رویداد های مرتبط با توسعه موتور هوایی و جنگنده بومی رو گردآوری و ارائه کردید، که قطعا زمان زیادی هم گذاشتین : اما گاها در مواردی برداشت ها و نتیجه گیری های شخصی خوشبینانه ای در میان این رویداد ها ارائه دادید که فاقد مستند بود که به نظرم خیلی خوشبینانه هست مثلا مشخصاتی که برای j90 ارائه کردین. علت کندی بیش از حد توسعه جنگنده بومی و اجزا کلیدیش تا الان، عدم توجه به استراتژیک به این حوزه و نداشتن نقشه راه که این دو خود باعث عدم سرمایه گذاری مناسب شده و در نتیجه ها پروژه ها بسیار طولانی و در حد پروتوتایپ های بسیار اولیه و ناقص. تار یخ و تجربه هم به ما یاد داده که حداقل تو این حوزه پیش فرض رو باید بر بی اعتمادی به صحبت های مسولین گذاشت، ( از برتری صاعقه بر اف ۱۸ بگیر تا تولید انبوه اسکادران های صاعقه) و همونطور که ابراهیم گفت، مسولین تو این حوزه اگه شب موقع خواب یه ایده ای به ذهنشون برسه که فرداش بخوان برن سازمان متبوعشون به عنوان پروژه تعریفش کنن، قبل اینکه برسن سازمانشون، خبرش رو دادن بیرون. به شخصه انتظار می کشم تا تولید انبوه کوثر ۸۸ یا کوثر ۱ استارت بخوره و ما به واقع شاهد همچین چیزی بشیم تا امیدوار باشیم که این قطار راه افتاده و میشه امیدوار به طرح های دیگه بود.
  22. یه حقیقتی که باورش تلخه اینه که، اشتباه اونقدری فاحش هست،. که به نظر میاد اپراتورها به دلیل عدم آموزش کافی حقیقتا اصلا دید و شناختی نسبت به پروفایل پروازی اهداف مختلف نداشتن و در نتیجه این درک رو نداشتن که بتونن یه بوئنگ رو از یه کروز تشخیص بدن، همونطور که این اشتباه ۳۰ سال پیش هم وجود داشت و باعث شهادت شهید بابایی شد، یعنی فردی رو گذاشتن پشت توپ پدافندی که تفاوت ظاهری یه اف ۵ رو از هواپیماهای دشمن مثلا میگ تشخیص نمی داد.