[quote]4.4 ماخ ماکسیمم سرعت موشک هست ... در حین کم کردن ارتفاع سرعت هم کاهش پیدا میکنه تا لحظه برخورد[/quote] خوب در یک پرتابه ی بالستیک ماکسیمم سرعت در حدقال ارتفاع و لحظه ی برخورد به زمین رخ میدهد. ما اخرین عددی رو که داریم 650 است و درست اینه که همین عدد رو ملاک قرار بدیم چون در هر صورت میخواهیم اخرین مدل این خانواده رو بررسی کنیم.

این اطلاعاتی که شما قرار دادید مربوط به نسل اول فاتح 110 است که در سایت modlex هم همین مدل برای صادرات قرار داده شده است و مشخصات نسل سوم ان اندکی متفاوت می باشد. سرعت نسل سوم فاتح 1500 متر بر ثانیه است که معادل 4.4 ماخ می شود . و سر جنگی ان 650 kg و تک مرحله ای است.

[color=red][b]ویرایش:[/b][/color] [quote]بالاخره چند شد؟؟؟ باشه پس برای فاتح 110 همون وزن 500 کیلو میذارم...یه سوال دیگه؟ فاتح 110 2 مرحله ای هست؟یعنی مخزنش جدا میشه یا فقط سر جنگی اصابت میکنه؟ خیلی مهم [/quote] شما همان 650 رو بذار . موشک خلیج فارس که قطعا یک مرحله ای است. شما فاتح هم 1 مرحله ای در نظر بگیر.

ممنون که بار علمی سایتو افزایش میدید. فاتح 110: سرعت : 4.8 ماخ جرم موشک: 4900 kg جرم سرجنگی: 650 kg زاویه برخورد : 85 سجیل: سرعت: حدود 13 ماخ جرم موشک: 23500 kg جرم سرجنگی : 500kg زاویه برخورد : >85 شهاب 3: سرعت: احتمالا 3 ماخ جرم پوسته ی موشک (بدون سوخت و سر جنگی):2180kg جرم پرتاب:16000kg جرم سر جنگی: 1000kg زاویه برخورد:83< منطقه برخورد 1)شهری 2)فرودگاه نظامی

سلام و تشکر از جناب rpg7 می خواستم اگه براتون ممکنه تاثیر برخورد 2 موشک فاتح 110 و سجیل رو بررسی بفرمایید. یکبار بررسی برخورد به یک منطقه شهری و اندازه گیری شعاع پرتاب ترکشها و شعاعی که در اون تمام ساختمانها به کلی تخریب می شن و شعاعی که موج انفجار موجب مرگ افراد می شه. و مورد بعدی بررسی شدت صدمات برای برخورد همین موشکها به یک فرودگاه و لطفا در این مورد cpe موشکها رو هم در نظر بگیرید با تشکر و عذرخواهی

اگر این ماجرا واقعییت داشته باشد حیثیت تکنولوژیکی امریکا بیش از پیش به باد می رود! ظاهرا این اعداد و ارقامی که برای سطح مقطع f22 و f35 گفته می شه فقط مربوط به دید از جلو است و در شرایط واقعی عملا تاثیر چندانی ندارد. و در کل برای امریکا متاسفم که چنین هزینه های گذافی می کند بدون انکه سود چندانی ببرد. اما در مورد ناونشینی F22 ، ممکنه این قابلیت در بعضی از مدلها اضافه شده باشه و همچنین ممکنه با کمک توری که به منظور فرود اضطراری هواپیماهای غیر ناونشین تعبیه شده صورت گرفته باشه.

سلام ببخشید یه سوال ، به غیر یکی از عکسا که ارم وزارت دفاع است تو بقیه چه طور فهمیدی ار پی جی ساخت ایرانه؟

عکسیم از این چیزی که می گی داری؟ اگه می شه توضیح بده تقریبا چه شکلی بود ، مطمئنی هواپیمایی جدید بود اندازش چقدری بود؟

[quote]تاپیک معرفی موشک YARS سر جنگی موشک اسکندر هم بسته به نوع کلاهک بین 480 تا 700 کیلوگرم هست. [/quote] ممنون میخواستم با فاتح 110 خودمون مقایسش کنم که انگار از نظر قدرت انفجار و تخریب هر دو تقریبا در یک سطح اند!

[quote name="ssadeghs"][quote] [quote]وزن سر جنگی اسکندر چقدره؟ [/quote] سر جنگی جداناپذیر دارد و وزن کل موشک 3800 کیلوگرم می باشد[/quote] منظورم وزن ماده منفجره است می شه کمی در مورد yars توضیح دهید.

وزن سر جنگی اسکندر چقدره؟ تاپیکی در مورد yars موجوده

شاهزاده نایف ولیعهد عربستان سعودی در جلسه وزاری کشور شورای همکاری خلیج فارس گفت: هر گونه تعرض به کشورهای شورا، تعرض به تمام کشورهای شورا محسوب می شود. به گزارش انتخاب، رویترز نوشت: عربستان سعودی به ایران هشدار داد که نمی تواند تهدید به حاکمیت کشورهای حاشیه خلیج فارس را تحمل کند. بنا بر این گزارش، شاهزاده نایف ولیعهد عربستان سعودی در جلسه وزاری کشور شورای همکاری خلیج فارس گفت: هر گونه تعرض به کشورهای شورا، تعرض به تمام کشورهای شورا محسوب می شود. وی در ادامه اشغال جزایر سه گانه توسط ایران و نقش این کشور در درگیری ها در بحرین را محکوم نمود! ولیعهد عربستان سعودی افزود: ما تاکید می ورزیم که عربستان سعودی و باقی کشورهای شورا در خطی واحد در کنار بحرین و امارات در جهت حفظ حاکمیت و ثبات این دو کشور می ایستیم. همچنین، سعود فیصل، وزیر خارجه عربستان هفته ی گذشته اعلام کرد که کشورهای عربی خلیج فارس به دنبال تشکیل یک اتحادیه با سیاست های دفاعی و خارجی مشترک است. [url]http://alef.ir/vdcirpaz5t1awq2.cbct.html?153624[/url]

این حرف منو امیدوارتر کرد با توجه به اینکه امریکا گفته بود ارتش عراق رو در 3 روز نابود می کنه ، 3 هفته برای ارتش ایران زمان نسبتا خوبیه .حالا با یه حساب سر انگشتی اشغال 3 روزه 8 سال طول کشید و حالا اشغال 3 هفته ای می شه چقدر؟

[quote]من از یکی از کسایی که توی نیروی هوایی بود شنیدم که عربستان درخواست داده که این هواپیما ها رو پس بفرستن [/quote] واقعا ،اون شخص دلیلشم گفت؟ دوستان در مورد نیروی هوایی عربستان هیچ نگرانی نداشته باشید چون به محض اینکه یه هواپما شونو بزنیم بقیه خلباناشون دیگه حاضر نمی شن به میدون جنگ بیان.

[quote]مثل اينکه آزمايش با شکست مواجه شد و هواپيما رو گم کردند ! [/quote] از یه منبع اگاه شنیدم که ظاهرا ایران این پهپاد رو با حداقل خسارت نشونده باید صبر کرد منتظر اظهار نظر مسولین موند. ولی اگه بشه چی میشه الان رفته پیش RQ 170 [size=7](شوخی کردم جدی نگیرید!)[/size]

وقتي صحبت از نقش ارتش در دفاع‌مقدس مي‌شود، نام شهداي شاخصي همچون«عباس بابايي»، «علي صيادشيرازي» و«احمد كشوري» به ذهن متبادر مي‌شود. اين در حالي است كه نقش و حضور سربازان ارتش از نخستين ماه‌هاي آغاز جنگ تا پايان آن، مورد توجه كمتري قرار داشته است.«اميرسرتيپ دوم حسين وليوند» فرمانده كنوني دافوس آجا (دانشكده فرماندهي و ستاد ارتش) در سال 1360 و در زمان فرماندهي دانشكده افسري توسط شهيد نامجو، وارد اين دانشكده شده و بعد از شهادت نامجو، در زمان فرماندهي اين دانشكده به همت شهيد صياد شيرازي، به همراه همد‌وره‌اي‌هايش در فتح‌المبين شركت كرده است. [b]گفت‌وگوي اختصاصي«ملت ما» با اميرسرتيپ حسين وليوند، فرمانده دافوس آجا[/b] او در اغلب عمليات‌هاي شمال غرب كشور حضور داشته و سپس فرماندهي آتشبار توپخانه در لشكر 23 نيروهاي ويژه هوابرد يا همان«كلاه سبزها» را برعهده مي‌گيرد. مقطعي را در عمق 70 كيلومتري خاك عراق، به صورت چريكي جنگيده و تا دي‌ماه 1371، يعني 4 سال پس از اتمام جنگ، همچنان در مرز حضور داشته است. پس از بازگشت به تهران، حدود 8 ماه فرمانده گردان در لشكر 32 نيروهاي ويژه هوابرد مي‌شود و سال 1372، دوره عالي رسته توپخانه را در مركز پياده اصفهان مي‌گذراند و حدود 4 سال فرمانده گردان دانشگاه افسري امام‌علي(ع) مي‌شود و فرماندهي هزاران سرباز را در دست مي‌گيرد. سال 1377 به دافوس آجا مي‌رود و مدرك كارشناسي ارشد خود را در گروه زميني و رشته مديريت دفاعي مي‌گيرد و يك سال بعد، فرمانده توپخانه لشكر 30 پياده گرگان شده و سال 1379 به پاكستان مي‌رود تا دوره دافوس آجا در رشته امور دفاعي را هم بگذراند. پس از بازگشت به ايران، در ستاد نيروي زميني، مدير پژوهش و ارزيابي نيروي زميني را عهده دار مي‌شود و از سال 1382 به‌مدت سه سال، فرماندهي تيپ دانشجويان دانشكده افسري امام‌علي(ع) را برعهده مي‌گيرد. مقطع دكتراي خود را در رشته مديريت علوم استراتژيك در دانشگاه دفاع ملي مي‌گذراند و پس از تجربه معاونت آموزشي دافوس آجا، از تابستان سال 1390 فرماندهي دافوس را در دست مي‌گيرد. حسين وليوند كه تجربه فرماندهي و حضور در كنار سربازان در دوران دفاع‌مقدس را تجربه كرده، در گفت‌وگوي پيش‌رو به مناسبت روز ارتش، از نقش سربازان ارتشي و فراز و فرودهاي سربازي در طول جنگ‌تحميلي سخن گفته است: [b]هيچ‌كس نمي‌تواند پيروزي‌هاي پي در پي نيروي هوايي، هوانيروز و نيروي دريايي در طول جنگ را انكار كند. اما فراز و فرودهاي نيروي زميني در صحنه نبرد قابل تامل است. به نظر شما كجاي كار نيروي زميني مشكل داشت كه نتوانست مثل نيروي هوايي از همان آغاز جنگ‌تحميلي آماده نبرد باشد؟ آيا نداشتن تجربه جنگ يا آغاز ناگهاني جنگ باعث اين ضعف در ماه‌هاي آغازين آن شده بود؟[/b] ما نيروي زميني را نيرويي انسان محور مي‌دانيم؛ نه ابزار محور. نيروي هوايي و دريايي ابزار محورند. اگر نيروي هوايي هواپيما نداشته باشد، هيچ فايده‌اي ندارد. اگر نيروي دريايي ناو نداشته باشد، كاري از پيش نمي‌برد. در نيروي زميني به ما ياد داده‌اند، وقتي چيزي براي جنگ نداري، تازه فعاليتت شروع مي‌شود. ما ياد گرفته‌ايم كه حتي با دست خالي، به اصطلاح، جنگ سرنيزه كنيم. كسي كه كارش در جنگ اين است، طرف حسابش آدم‌ها هستند كه دل و روح و عاطفه دارند. من نمي‌گويم كه نيروي هوايي‌ها و دريايي‌ها اين شاخصه‌ها را ندارند. اما اين‌كه بتواني با 200 تا 300 سرباز كه همه روح و عاطفه دارند و خيلي‌ها از آنها از جنگ هم مي‌ترسند، خط شكني كني و حركت كني و به جلو بروي و به هدف برسي، كاري بسيار سخت است. [b]البته از وضع ارتش بعد از انقلاب و ماجراي حمله ضد انقلاب به پادگان سنندج و شرايط بي‌ثبات ارتش در آن مقطع هم نمي‌توان چشمپوشي كرد.[/b] بله. تازه اگر ابزار و امكانات داشته باشي و دچار وضع انقلاب و تلاطمي كه دريادار مدني ايجاد كرده بود نشده باشي، باز هم كاري دشوار است. بالاترين سقف درجه، سرهنگ دو و سرگرد مانند شهيد صياد شيرازي بود. سپهبد محمدولي قرني كه در ماه‌هاي آغازين پيروزي انقلاب ترور شد و ولي‌الله فلاحي، موسي نامجو و بقيه فرماندهان ارتشي جنگ هم درجات پايين‌تري داشتند. [b]اين مدني كه از آن اسم برديد كه بود؟[/b] دريادار مدني، وزير دفاع دولت موقت بود. خدمت سربازي را از دو سال به يك سال كاهش داد. سربازهاي تمام پادگان‌ها نصف شدند. دستور داد كه خدمه ناوها، هواپيماها يا تانك‌ها هر جا كه خواستند بروند. براي مثال اگر خدمه تانك مي‌خواهد، مي‌تواند برود انزلي و در نيروي دريايي خدمت كند يا بالعكس. اين انتقالات غيرضروري باعث شد كه هيچ‌كس سر جايش نباشد. ما در آغاز جنگ، تانك داشتيم، اما كسي كه با اين تانك كار كند را نداشتيم. اكثراً به شهرهاي خود منتقل شده بودند. با تمام اين تفاسير، نيروها در مرز حضورداشتند. مشكل سوم نيروي زميني، بني‌صدر بودكه اصلاً نمي‌دانست تاكتيك يعني چه؟ لجبازي و مشكلات او با مسئولان را هم اضافه كنيد. بني‌‌صدر مي‌آيد از ابزاري به نام ارتش سوءاستفاده می كند كه تا حدودي هم اين كار را کرد. به سپاه توجه نمي‌كرد. سپاه و ارتش هم به فرمان امام رفتند كردستان، درگير جنگ داخلي شدند. همين باعث شد كه آن‌طور كه بايد و شايد در مرزهاي جنوبي مستقر نبوديم. [b]اين واقعيت دارد كه توپخانه‌هاي ارتش در بعضي از روزها بيش‌تر از 2 يا 3 گلوله، سهميه بيش‌تري نداشته‌اند و اين محدوديت از سوي بني‌صدر بوده؟[/b] در اوايل جنگ، تازه در انبارهاي مهمات باز شده بود. اين محدوديت در سال 67 بيش‌تر شد. به هر توپ، يك گلوله يا يك كمي بيش‌تر سهميه داده مي‌شد. يعني هر دو روز، سه گلوله. اواخر جنگ هم كه به تحريم خورده بوديم، هر چه عراقي‌ها قوي‌تر مي‌شدند، ما ضعيف‌تر مي‌شديم. بني‌صدر مي‌خواست از ارتش، استفاده ابزاري كند و رودرروي حاكميت بايستد. [b]حتي در اين مسير، درجه صياد شيرازي را مي‌گيرد. نگاه صياد به امام(ره) و آيت‌الله خامنه‌اي، نماينده امام(ره) در ارتش بود. صيادشيرازي به جبهه غرب مي‌رود و در كنار بچه‌هاي سپاه شروع به جنگيدن مي‌كند. بعد از عزل بني‌صدر با همان امكاناتي كه داشتيم، عمليات‌هاي موفقيت‌آميز مانند ثامن‌الائمه، طريق‌القدس، فتح‌المبين و بيت المقدس را اجرا كرديم. [/b] بله! تلاطم و نوسان در فعاليت نيروي زميني در طول جنگ وجود داشته است. چون آدم‌ها دچار نوسان مي‌شوند. تلويزيون استراليا برنامه‌اي به نام«سربازان» توليد كرده بود كه در آن درباره اين صحبت مي‌كرد كه چه عواملي باعث مي‌شود كه يك سرباز جلو برود و از گلوله نترسد. نتيجه‌اش تنها يك كلمه بود؛ ترس. ترس از اين‌كه اگر پيشروي نكند، با او برخورد كنند و اعدام شود. اگر جلو نرود، خانواده‌ها و همقطارها او را ترسو و بزدل خطاب كنند. من تاثير ترس بر سربازان را قبول دارم، اما معتقدم كه در ارتش جمهوري اسلامي ايران، سربازان با اعتقاد و ايمان پيش مي‌رفتند. اما آيا همه اين‌گونه بودند؟ممكن است كه سرباز مثل يك بسيجي با شما همراه و همپا نباشد. البته در بين سربازان هم شجاع‌ترين‌ها را هم داشته‌ايم كه خاطره‌اي در اين باره مي‌گويم. يكي از شاخصه‌هاي نيروي زميني همين است. اين افراد روي زمين مي‌جنگند و حرف آخر را هم اينها مي‌زنند. [b]اين حرف شما را كاملاً قبول دارم. اما آن چيزي كه هيچ‌وقت براي من قابل درك نبوده، اقدامات شجاعانه و بي‌محابانه بسيجي‌ها در جبهه‌هاست. چه فرقي بين آنها و رزمندگان ارتشي بوده است؟[/b] البته ممكن است كه اين روحيه بسيجي‌ها هم در ارتشي‌ها وجود داشته باشد. اما هر كسي كه بي‌محابا و بي‌حساب و كتاب در جبهه حركت كند را به عنوان بسيجي قبول ندارم. اين تلقي غلط است كه بگوييم، هر كسي كه بي‌محاباست؛ بسيجي است. بسيجي‌ها تابع فرمانده و مقررات و نظم هستند. آن كسي كه تابع فرمانده نيست و هر كاري كه مي‌خواهد انجام مي‌دهد، ديگر بسيجي و سرباز نيست. ولي اين را قبول دارم كه روحيه‌ بسيجي‌ها با خيلي‌ها قابل مقايسه نبود. [b]آيا نمونه‌اي از سربازان ارتش سراغ داريد كه با اين ويژگي‌ها همخوان بوده باشد؟[/b] من خودم يك سرباز به نام علي آيينه بيگي داشتم كه قدي حدود يك متر و نيم داشت اما بسيار شجاع و نترس بود. امير دادبين مي‌گفت كه يادم هست در عمليات بيت المقدس 5 در پنجوين بوديم. يك تيربار عراقي در بالاي يك ارتفاع بر كانال محل عبور ما مسلط بود و همه بچه‌ها را از دم مي‌زد. قرار شد كه يك نفر براي از پاي درآوردن تيربارچي برود، اما هر كسي كه مي‌رفت، شهيد يا مجروح مي‌شد و اين كار غيرقابل انجام بود. علي آيينه‌بيگي با آن جثه كوچكش تيربارچي عراقي را از پاي درمي‌‌آورد و چند دقيقه بعد هم خودش شهيد ‌مي‌شود. به ياد دارم كه در كردستان بوديم. صبح‌ها استراحت مي‌كرديم و شب‌ها پست نگهباني داشتيم. چون فرقه‌هاي خاصي در كردستان بودند كه بيش‌تر شب‌ها حمله مي‌كردند. آن موقع فرمانده پايگاهي اطراف سردشت بودم. يك شب از پست‌هاي نگهباني بازديد مي‌كردم كه با علي آيينه‌بيگي روبه‌رو شدم. گفتم آيينه‌ بيگي خسته نباشي! گفت من خسته نمي‌شوم. جناب سروان، جنگ در راه خدا خستگي ندارد. هيچ‌وقت روحيه بالاي او را فراموش نمي‌كنم. [b]البته خيلي از سربازان ارتش بعد از اتمام دوره خدمت سربازي، لباس بسيج پوشيدند و داوطلبانه به جبهه رفتند.[/b] بله. در قالب كلي، جنگيدن با روحيه بسيجي بهتر از جنگيدن با روحيه سربازي است. چون طرف آمده دو سال خدمت سربازي را بگذارند و به زندگي خود برگردد. البته اواخر سال 66 هم سپاه درگير جذب سرباز وظيفه شد. [b]چرا سپاه هم وارد ماجراي سربازگيري شد؟[/b] فرسايشي شدن جنگ، نيروها را خسته كرده بود. به همين دليل اعزام‌ها به مرور در سال‌هاي 66 و 67 كمتر شد. پس سپاه هم جذب سرباز را آغاز كرد. شرايط آن موقع خيلي متفاوت بود. بسيجي‌ها با تمام وجود به جبهه مي‌آمدند. ولي ما سرباز اقليت مذهبي داشتيم كه حالا با هر نيتي كه داشت، هم خيلي خوب و شجاع بود و هم بسيار خوب مي‌جنگيد. در نهايت هم شهيد شد. يادم هست كه يك سرباز به نام علي‌محمد قاسمي داشتم كه از آذربايجان شرقي آمده بود. با وجود اين‌كه بي‌سواد بود، اما به‌خاطر رشادت از صياد شيرازي ارشديت گرفت. با وجود اين‌كه سواد نداشت، تمام حروف انگليسي و سواد توپخانه را ياد گرفت. ما سربازان با تجربه بسيار خوبي داشتيم. ما اگر روحيه بسيجي را در سربازهايمان ايجاد مي‌كرديم، نتيجه مطلوب‌تري مي‌گرفتيم. [b]رزمنده‌هاي پاسدار، ارتشي و بسيجي در عمليات‌هاي نيمه دوم سال 1360 و نيمه اول 1361 مانند طريق‌القدس، فتح‌المبين و بيت المقدس، بيش از پيش در كنار هم قرار گرفتند. فكر مي‌كنم كه مي‌شد در اين شرايط، مكمل يكديگر باشند. ارتشي‌ها بر جنبه‌هاي سخت افزاري و تاكتيكي مسلط بودند و بسيجي‌ها هم روحيه خاص خود را داشتند. آيا اين تلفيق تخصص ارتش و روحيه خاص بسيج در جبهه‌ها ديده مي‌شد؟[/b] هم تاثير ارتش بر روي سپاه و هم تاثير روحيه خاص بسيجي بر قالب‌شكني ارتش مشهود بود. اين تاثير دو جانبه بود و خود را در پيروزي عمليات طريق‌القدس، فتح‌المبين و بيت المقدس نشان داد. [b]آيا اين حال و هوا تا آخر جنگ تداوم داشت؟[/b] خير. بعد از سال 64 دچار نوسان شد. بعد از بيت المقدس، عمليات رمضان را اجرا كرديم و خواستيم وارد خاك عراق شويم. بعد از پيروزي‌هاي زياد دچار غرور شده بوديم. بعد از آن، وقفه‌اي افتاد و تفكيك مسئوليت شد. ارتش در مناطق خاصي عمليات خودش را انجام مي‌د‌اد و سپاه هم در مناطق خاص خودش بود. وقتي ارتش عمليات انجام مي‌داد، فقط خودش بود. اما وقتي سپاه عمليات مي‌كرد، نيروي هوايي و هوانيروز ارتش از آن پشتيباني مي‌كردند. [b]يعني اين تفكيك تاكتيكي و استراتژيكي، بعد از عمليات رمضان هم ادامه داشت؟[/b] ما در عمليات‌هاي بدر و خيبر هم شركت داشتيم و تفكيك بعد از آن انجام شد و تا عمليات مرصاد ادامه داشت. نام اين تفكيك را نبايد انشقاق گذاشت. چون هيچ عملياتي در طول 8 سال دفاع‌مقدس، بدون حضور و پشتيباني توپخانه ارتش، هوانيروز و نيروي هوايي انجام نمي‌شد. [b]اما در عمليات نابهنگام مرصاد ما شاهد حضور ارتش و سپاه در كنار هم هستيم؟[/b] بله. شهيد صيادشيرازي با تيپ 55 هوابُرد گردنه پاتاق را مي‌بندد، هوانيروز كرمانشاه هم منافقين را از بين مي‌برد. بچه‌هاي سپاه و ارتش و بسيج هم در تنگه مرصاد جلوي منافقان را گرفته بودند. اين اتحاد و همدلي، باعث شد كه پرونده منافقين همان‌جا بسته شود. [b]فكر مي‌كنم كه اين فراز و فرودهاي بين سپاه و ارتش، حاصل و نتيجه خوبي به همراه داشته است. سربازان كنوني سپاه و ارتش از آن حال و هوا و روحيه سربازان قديمي، چيزي به ارث برده‌اند؟آيا در جنگ‌هاي احتمالي مي‌توان روي آنها حساب كرد؟[/b] جواناني كه در ايران انقلاب كردند و جنگيدند، برخي از آنها همان طيفي بودند كه قبل از انقلاب، شلوارهاي به اصطلاح پاچه گشاد مي‌پوشيدند و بعضاً به فكر ظاهر خود بودند. اما همان‌ها پيرو امام(ره) شدند و انقلاب كردند و بسياري از آنها هم در جنگ‌تحميلي به شهادت رسيدند. من يقين دارم كه اگر شرايط جنگ پيش‌آيد، همين جوان‌ها با همين ظاهري كه شايد مقبول خيلي‌ها هم نباشد، كم نخواهند گذاشت. جوانان، كشورشان را دوست دارند و از آن دفاع مي‌كنند. گفتگو از: مريم اسدي جعفري [url=http://www.asriran.com/fa/news/210083/%D8%B3%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D9%88%D9%8A-%D8%B2%D9%85%D9%8A%D9%86-%D9%85%D9%8A%E2%80%8C%D8%AC%D9%86%DA%AF%D8%AF-%D9%88-%D8%AD%D8%B1%D9%81-%D8%A2%D8%AE%D8%B1-%D8%B1%D8%A7-%D9%85%D9%8A%E2%80%8C%D8%B2%D9%86%D8%AF]منبع[/url] [color=orange] ادغام شد . 00Amin[/color]

به گزارش مشرق به نقل از مهر، پایگاه اینترنتی دبکافایل که روابط نزدیکی با سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی دارد در گزارشی ادعا کرد: این مانور با دستور شخص "باراک اوباما" رئیس جمهور آمریکا در راستای سنجش واکنش احتمالی به حمله مشترک آمریکا و اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران انجام شده است. بر این اساس، در این مانور مشترک با عنوان "روز دیگر" نیروی هوایی، دریایی و زمینی آمریکا و رژیم صهیونیستی مشارکت داشته اند و علاوه بر آنها نظامیانی از کشورهای اروپایی و خاورمیانه نیز حضور داشته اند. دبکافایل در ادامه با اشاره به گزارش برخی رسانه های آمریکایی نوشت: طی هفته های اخیر چندین فروند جنگنده از آمریکا به پایگاه الظفره امارات و پایگاه العدید در قطر منتقل شده اند که در راستای عملیات علیه تاسیسات هسته ای ایران صورت گرفته است. این رسانه صهیونیستی در ادامه با اشاره به حضور ناوهای آمریکایی "آبراهام لینکلن" و "اینتر پرایز" در منطقه و استقرار جنگنده های آمریکایی در امارات و قطر می نویسد: این اتفاقات در حالی رخ می دهد که گروه 1+5 و ایران برای دور دوم مذاکرات هسته ای آماده می شوند. [url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/115229/%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B1%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D9%85%D8%B4%D8%AA%D8%B1%DA%A9-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D9%88-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84]منبع[/url]

به گزارش مشرق به نقل از شبكه خبری زی نیوز، وی. كی. ساراسوات روز شنبه اعلام كرد این سامانه دفاع موشكی تا كنون چهار آزمایش را با موفقیت پشت سر گذاشته و موشك های ورودی را هدف قرار داده است. به گفته رییس سازمان تحقیق و توسعه دفاعی هند، در این آزمایش موشك های 'پرتیهوی' اصلاح شده به عنوان موشك های دریافتی مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس این گزارش این آزمایش ها نشان داد كه این سامانه می تواند موشك هایی با برد بیش از دو هزار كیلومتر را هدف قرار دهد. رییس سازمان تحقیق و توسعه دفاعی هند اظهار داشت كه این سامانه دفاع موشكی با سامانه 'پاتریوت 3 ' آمریكا قابل قیاس است. [url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/115057/%D9%87%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%87%D8%A7-%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%B9-%D9%85%D9%88%D8%B4%D9%83%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%86%D8%AF]منبع[/url]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، شناسایی وضعیت دشمن بوسیله یک واحد زرهی سبک، پرتحرک و مسلح نیازی بود که منجر به طراحی و ساخت تانک سبک اسکورپیون شد. این تانک از 1973 وارد خدمت و حداقل 3000 دستگاه از آن در بیش از 20 کشور از جمله ایران به کار گرفته شده است. بیش از 100 دستگاه از این تانک که تنها به سه نفر خدمه احتیاج دارد پیش از انقلاب به کشور وارد شده و در سال های دفاع مقدس نیز مورد استفاده قرار گرفت.[/font] [center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/159524_399.jpg[/IMG] [font=tahoma,geneva,sans-serif]اسکورپیون در دوران دفاع مقدس[/font] [/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]یکی از اهداف مدنظر در طراحی اسکورپیون (عقرب) قابلیت حمل و نقل هوایی آن توسط هواپیماهای باری متوسط و بالگردهای سنگین بوده است که با جرم 8074 کیلوگرمی، طول 5.28، عرض 2.13 و ارتفاع 2.1 متری آن محقق گردید. به عنوان نمونه در جنگ فالکلند با انتقال هوایی از این تانک سبک استفاده شد. نمونه های اولیه این وسیله به یک توپ 76 میلیمتری و یک تیربار 7.62 میلیمتری هم محور با توپ مجهز بودند. موتور دیزلی 190 اسب بخاری نسبت توان به وزنی در حدود 23 را برای آن ایجاد می کرد که میزان مناسبی بوده و تحرک بالای اسکورپیون مدیون آن است. البته نمونه هایی با جرم 7.93 تن و موتور 195 اسب بخار از این تانک نیز ساخته شد که نسبت فوق را تا حدود 25 بهبود داد. با توجه به اینکه درگیری های سخت و طولانی جزء اهداف ساخت این نوع ادوات نیست مقاوت زرهی بالایی در اسکورپیون وجود ندارد که البته باعث کاهش قابل توجه وزن آن نیز شده است. این تانک به سرعت بیش از 70 کیلومتر بر ساعت دست یافته و برد آن نیز به 750 کیلومتر می رسد. روی برجک این تانک بیش از 6 پریسکوپ در زوایای مختلف قرار داد که دید تقریباً ‌360 درجه ای به اطراف ایجاد کرده اند که برای تسلط به محیط پیرامون بسیار مفید واقع می شوند. همچنین دو مجموعه چهارتایی نارنجک های دودزا روی این برجک وجود دارد که با توجه به شیوه نصب شدن، زوایای متفاوتی را در اطراف و جلوی تانک پوشش می دهند. هم در خود کشور سازنده یعنی انگلستان و هم در سایر کاربران این تانک سبک، بهینه سازی هایی در سامانه های مختلف آن ایجاد و حتی نمونه های جدیدتری از آن ساخته شده، از جمله استاندارد بهسازی «اسکورپیون-2000» در خود انگلستان و ساخت نمونه «سیمیتار» با توپ 30 میلیمتری. تعویض توپ اصلی با توپ هایی با کالیبر در حدود 30 میلیمتر یکی از بهسازی های مورد توجه توسط چندین کاربر قرار بوده است. توپ هایی با این حدود کالیبر علاوه بر داشتن برد و نواخت تیر بالا با استفاده از گلوله های انفجاری و نفوذگر از قدرت مناسبی نیز برخوردار هستند ضمن اینکه کاربرد آنها در شلیک به اهداف هوایی علاوه بر استفاده علیه نیروها و تجهیزات زمینی، مرگبار است. خودکار بودن آنها نیز در شمار دیگر مزیت ها نسبت به توپ قبلی است. یکی دیگر از بهسازی های مطرح و جدید این تانک که در اردن اجرا شده شامل تجهیز به توپ 30 میلیمتری و دو پرتابگر دوتایی موشک های ضد زره در دو سمت برجک است. بدین تریب این تانک به وسیله ای برای شکار خودروهای زرهی و انهدام اهداف مقاوم در خطوط دشمن نیز تبدیل گردیده است. ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز که بیشترین سوابق رزمی اسکورپیون را رقم زده حداقل در دو مرحله اقدام به بهسازی این تانک کرده که هدف این گزارش، معرفی آخرین تغییرات صورت گرفته در آن است که برای اولین بار با نام «کژدم» در رژه روز ارتش در 29 فروردین ماه سال جاری معرفی شد. از جمله تغییراتی که در اسکورپیون های ایران در سال های گذشته دیده شده بود استفاده از ورقه هایی برای ایجاد فضایی با سطوح شکسته در پهلوها است. این حجم های کناری درب دار نیز هستند که امکان حمل تجهیزات در داخل آنها را ممکن می سازد. چنین فضایی در جلوی تانک نیز به همین ترتیب ایجاد شده است و در کنار آن نیز چراغ های جدید در یک پوشش فلزی و البته مشبک در جلو برای حفاظت بهتر قرار داده شده اند. این کار برای حفاظت و دوام بیشتر در برابر شلیک سلاح های کالیبر کوچک صورت گرفته است. فضای جلویی امکان نصب تجهیزاتی برای خنک کاری بهتر موتور را نیز فراهم می کند.[/font] [center] [url="http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/9/159527_945.jpg"][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/159527_945.jpg[/IMG][/url] [font=tahoma,geneva,sans-serif]اسکورپیون بهسازی شده[/font] [/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]این موارد شباهت های زیادی به استاندارد اسکورپیون-2000 داشتند که از سال 1999 معرفی شده بود اما در نمونه ایرانی بر خلاف کار انگلیسی ها تمام اگزوز در داخل این محفظه قرار داده شده که از نظر کاهش بازتاب های حرارتی مطلوب تر است. روی برجک این نمونه، پایه تیربار و یک گلگیر در جلو و بخش بالایی شنی نصب شده که هر دو در اسکورپیون-2000 نیز دیده می شوند. به گزارش مشرق، در آخرین بهسازی های این تانک در ایران که در قالب محصول "کژدم" معرفی شده محفظه های کناری کمی طولانی تر ساخته شده و امتداد بیشتری دارند که به دلیل ختم شدن به یک سطح عمودی که در ارتقاء قبلی دیده می شد با سطوح زاویه دار اما مسطح شکل داده شده در انتهای این نمونه است. اینکار منجر به افزایش احتمال انحراف گلوله هایی می شود که از روبه رو به این سطح برخورد می کنند.[/font] [center][url="http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/9/159525_596.jpg"][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/159525_596.jpg[/IMG][/url] [font=tahoma,geneva,sans-serif]کژدم در رژه روز ارتش[/font] [/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]همچنین یک پریسکوپ دید در روز و شب نیز برای راننده تعبیه شده است. البته در نمونه اولیه موجود در ایران هم پریسکوپ برای راننده وجود داشت که بعدها دیده نشد اما در کژدم مجدداً واین بار پیشرفته تر از قبل به کار گرفته شده است. از دیگر تفاوت های کژدم با اسکورپیون بهسازی شده قبلی، اضافه شدن گلگیرهای لاستیکی در بالای شنی تا انتهای آن است. خصوصاً در اطراف چرخ خورشیدی در جلو، پوشش های فلزی و بزرگتری دیده می شود. اصلی ترین تفاوت در این خودروی زرهی سبک استفاده از یک توپ 23 میلیمتری خودکار به جای توپ قبلی است که همانطور که در بالا گفته شد توپ کالیبر کوچک مزیت های زیادی برای یک خودروی شناسایی-رزمی سبک ایجاد می کند. این توپ 222 کیلوگرمی که 2 کیلوگرم از توپ قبلی(L23A1) سنگین تر است دارای نواخت تیر 200 گلوله بر دقیقه (بین 3 تا 4 شلیک در ثانیه) به جای نواخت 6 تیر در دقیقه در L23A1 است که نیش زهردارتری برای عقرب ایرانی دگرگون شده خواهد بود و آن را برای حضور در مأموریت های متنوع تری آماده می سازد. البته با توجه به اینکه وزن این توپ جدید بر اساس نوع دریایی آن اعلام شده، استقرار آن روی این تانک نیروی زمینی ارتش فارغ از برخی متعلقات بوده و به همین علت احتمالا چندید کیلو وزن توپ مستقر بر اسکورپیون را کاهش خواهد داد.[/font] [center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/159526_384.jpg[/IMG] [font=tahoma,geneva,sans-serif]توپ [/font][font=tahoma,geneva,sans-serif]23 میلیمتری کژدم[/font] [/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]برد آن نیز 2000 متر در حالت افقی و تا 2500 متر در شلیک مایل است و می تواند هواگردهایی با سقف پرواز 1500 متر را نیز تهدید کند. البته در شلیک به اهداف هوایی باید میزان چرخش توپ به سمت بالا را در نظر داشت که با توجه به محدودیت زاویه 35 درجه ای در برجک فعلی چندان زیاد نخواهد بود. همچنین این توپ نسبت به 23 میلیمتری های تک لول دریایی با دورانی 180 درجه ای نسبت به محور طولی نصب شده که احتمالاً برای جانمایی بهتر متعلقات در داخل برجک است. هر چند از تغییرات در تجهیزات داخلی این تانک اطلاعی در دست نیست اما بهره گیری از سامانه پایدار کننده توپ در دو محور افقی و عمودی و نیز استفاده از سامانه های ارتباطی جدید و ساخت داخل که امکان برقراری ارتباطات امن در شرایط سخت را به خوبی ممکن می سازند و سامانه های تعیین موقعیت برای کمک به کنترل بهتر واحدها در صحنه نبرد به امری عادی بدل شده و احتمالاً کژدم نیز از آنها بی بهره نخواهد ماند. همچنین تجهیز این خودرو به پرتابگر موشک ضد تانک نیز می تواند به عملکرد رزمی بهتر و تنوع مأموریتی بیشتر آن منجر شود. این گونه بهسازی ها که توسط متخصصان داخلی، با درنظر گرفتن تغییرات مشابه روی نمونه های روز دنیا و با هدف استفاده بهتر از تجهیزات موجود انجام می شود باعث تجدید حیات توأم با افزایش قدرت این ادوات برای حضور در عملیات های جدید خواهد شد. [url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/115052/%DA%A9%DA%98%D8%AF%D9%85-%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9-%D9%85%D8%B1%DA%AF%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D9%86%D8%B2%D8%A7%D8%AC%D8%A7-%D8%B9%DA%A9%D8%B3"]منبع[/url][/font]

قابلیت حمل مهمات هم داره؟ اگه جواب مثبته ،چقدر و از چه انواعی؟

[quote]كدوم يكي از كاوشگرا روي ماه حركت كردن كه اندازش از آپولو گنده تره!ميشه يه سند بهتري رو بياري.[/quote] متوجه سوال شما نشدم. اندازه ؟؟ ولی در کل عکس اول مربوط به ماهنورد شوروی با نام Lunokhod 1 است که حدودا هم اندازه ی ماهنورد امریکایی است. اما مسئله بعدی چگونگی عبور از کمربند ون الن است که سوال واقعا اساسی است. در مورد این موضوع شمارو ارجاع میدم به پست جناب چکا در سایتی دیگر: ************************ شوروی پس از فضا روی ماه ماموریت های تحقیقاتی و اکتشافی گسترده ای انجام داد ، اولین کاوشگری که در مدار ماه قرار گرفت از شوروی بود و اولین عکسها از طرف دیگر ماه (طرفی که ما نمیبینیم) از کاوشگر Luna 3 شوروی به زمین مخابره شد. اولین سفینه ای که به ماه برخورد کرد (Luna 2) و اولین کاوشگر فضایی که روی ماه فرود آمد و از سطح ماه به زمین اطلاعات مخابره کرد (Luna 9) از شوروی بودند . همچنین روبات ماه نورد شوروی موسوم به Lunokhod 1 ، اولین ماه نوردی بود که سطح ماه را پیمود . با این حال ، دولت شوروی برخلاف جنجال های رسانه ای آمریکا ، هیچگاه بطور علنی وارد رقابت برای فرود بر ماه نشد . اما بطور محرمانه در حال تست موشکهای مناسب برای ماموریت فرود انسان بر ماه بود ، یکی از این پروژه ها پروژه ی متشکل از سفینه ی فضایی LK بود که روی راکت عظیم N1 نصب میشد . [url]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/51/Booster_N1_3.jpg[/url] اما این موتور بوستر دارای مشکلات فنی در بخش ترکیب عامل اکسیداسیون و سوخت (در بخش انتهایی موتور) بود ، بطوریکه در تستها ، همواره این موضوع باعث از بین رفتن راکت در مرحله ی قبل از جدا شدن مرحله ی اول راکت بود . پروژه ی دیگر اما پروژه ای موسوم به Zond بود که از سفینه های سرنشین دار Soyuz 7K-L1 بر روی راکت های Proton استفاده میکرد ، این پروژه دارای موفقیت بیشتری بود و توانست به مرحله ی پرتاب با محموله ی بیولوژیکی برسد ، اما ظاهرا محموله ی بیولوژیکی در هنگام عبور از کمربند ون آلن از بین میرفت . با بروز این مشکل و ادعای آمریکا مبنی بر فرود سرنشینان Apollo 11 بر ماه ، این پروژه ها متوقف شدند . لازم به ذکر است که کمربند ون آلن متشکل از ذرات پر انرژی باردار (پلاسما) است که در میدان مغناطیسی زمین پراکنده شده اند ، بیشتر این ذرات پرقدرت از بادهای خورشیدی و اشعه های کیهانی وارد کمربند ون آلن شده اند . ذرات این کمربند دارای تاثیرات مخربی بر سلول های زنده و حتی بخشهای حساس الکترونیکی میباشد . برای مقابله کامل با اثرات این اشعه باید از لایه های قطور آلومینیوم در بدنه سفینه ها استفاده کرد . (یکی از علل منتقدان به فرود آمریکایی ها بر ماه نیز وجود همین کمربند انرژی است) برای درک بهتر قدرت این کمربند انرژی ذکر برخی نکات قابل توجه است : - یک ماهواره با 3 میلیمتر زره آلومینیومی در بدنه بطور متوسط ، حدود 2500 ار.ای.ام از تشعشعات این کمربند را جذب میکند . - [b]تلسکوپ فضایی هابل که هم اکنون در فضا عملیاتی است ، هنوز در هنگام گذشتن از مناطق تشعشع شدید کمربند ون آلن ، حسگرهای خود را خاموش میکند ![/b] [url]http://www.centennialofflight.gov/essay/Dictionary/RADIATION_BELTS/DI160G1.jpg[/url]

[quote]اتفاقا اجسام به جا مانده بهترین دلیل برای تایید یا رد موضوع هستند چرا که به هرچه استناد کنیم باز ایراد به آن وارد است [/quote] عزیز من ،من می گم تا حالا تعداد زیادی کاوشگر بی سرنشین روی ماه فرود اومده که هر کدوم چند روز یا حتی چند ماه روی سطح ماه در حال تجسس بودن و قطعا اثری از خودشون روی سطح ماه باقی گذاشتن. شما چطور می تونی تشخیص بدی که رد چرخها و تجهیزات باقی مانده مربوط به اپولو یازده است یا یکی از این روباتها!؟ [url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/Soviet_moonrover.JPG/800px-Soviet_moonrover.JPG]عکس[/url] [url=http://sakhtafzarmag.com/images/imgbase/0-Sun-Mar-4-12/272a-550.jpg]عکس[/url] [url=http://www.parssky.com/news/my_documents/pictures5/341_moonr.JPG]عکس[/url] [url=http://t2.gstatic.com/images?q=tbn]عکس[/url] [url=http://t2.gstatic.com/images?q=tbn]عکس[/url] [url=http://sakhtafzarmag.com/images/imgbase/0-Sun-Mar-4-12/272b.jpg]عکس[/url]

راستی موضوع مهمی بود که تو پست قبلی یادم رفت بیان کنم. اونم موضوع سنگهایی که ادعا می شه از ماه اورده شده. واقعیت اینه که کره ی زمین در طول شبانه روز اماج برخورد سنگهای فضایی و شهاب سنگهاست و پیدا کردن یک شهاب سنگ برای ناسا همچین کار سختی نیست .و میشه به راحتی یک تکه شهاب سنگو به جای سنگی که از ماه اورده شده است جا زد. (مثل اب خوردن) چند نمومه عکس از شهاب سنگها: [url]http://msnbcmedia2.msn.com/j/ap/space%20rock%20dispute-135820010.grid-6x2.jpg[/url] [url]https://encrypted-tbn2.google.com/images?q=tbn:ANd9GcS2J2BfNczzwfBstZ5onkoMoD-bVYDmii446LDRAdAv1vFZ-68ZLA[/url] [url]https://encrypted-tbn3.google.com/images?q=tbn:ANd9GcTe4ytX5q_hY3MG0qOXnNakMpZCqDcOpkdRCYCntllDRhT_pxrdow[/url] [url]https://encrypted-tbn3.google.com/images?q=tbn:ANd9GcRCfKAk7hd9xSdv6G9h2OXvWb8aZS_QHNYayriYicIJLYVh-FXn7g[/url] [url]https://encrypted-tbn2.google.com/images?q=tbn:ANd9GcTKNDLhLe1GUUcT4xOLLLKCNyYF8T7rnX-oXA6ATLrXdTB0KvEH[/url] [url]https://encrypted-tbn0.google.com/images?q=tbn:ANd9GcTGKDIF3l3KCXxrntiYCfvgTrkLLPnQVjPDwhcDWA7Q6YJNU5Xg&reload=on[/url] [url]https://encrypted-tbn0.google.com/images?q=tbn:ANd9GcQQNLrvHWwRc5e9gTbuRjcpj-9RixCteMuGC2WobGVwxy0uIfAo&reload=on[/url] حالا اگه یکی بیاد بگه اینا رو من رفتم از کرات دیگه اوردم شما چه جوری میخوای ثابت کنی که نه. اقای مهدوی و دیگر دوستانی که میگفتن کسانی که ادعای دروغ بودن این پروژه رو دارن باید اول استدلال شونو بیان کنن ،این استدلاهای ما بود حالا شما پاسخ 2 پست اخیر رو مرقوم بفرمایید.

قبلا سابقه ی همچین رزمایش مشترکی بوده یا اولین باره؟ اگه بوده چند بار و در چه سالهایی؟

[quote]کسی نظر من و عکس های موجود در این لینک را نگاه نمود ؟ http://aftabnews.ir/vgldno0fnyt0sfh..ayy262lf.html http://www.khabaronline.ir/detail/13044 [/quote] دوستان دقت داشته باشند که این عکسا هر چند مهمه اما هیچ چیزو ثابت نمی کنه ، چون ممکنه اثر کاوشگر های بی سرنشین باشه که اتفاقا تا حالا تعداد زیادیش هم توسط کشورهای مختلف به ماه ارسال شده. که در واقع یه جور ربات هستند و سطح ماه رو جستجو می کنند. من تعدادی از همین عکسا و دقیقا با همین مضمون از سطح مریخ دیدم که مسیرحرکت این کاوشگر ها و محل فرودشون توش مشخص بود. پس نتیجه می گیریم که اینم دلیل مستدلی نیست. اما مهم ترین چیزی که شک منو بر می انگیزه چیزی نیست جز: برگشت از ماه به سمت زمین اونم با لانچی کاملا عمودی و بدون وجود سکوی پرتاب و بدون برخاستن گرد و غبار ! فرود روی ماه به چه صورت بود ؟ فضاپیما به صورت عمودی و با کمک چند موتور که در جهت مخالف روشن بودن به ارامی روی ماه نشست ( که همین رسوندن سرعت از 17 18 ماخ به نزدیک صفر شبیه معجزست! ) و اما هنگام بازگشت : دوباره همون موتورها روشن شدن و فضاپیما به ارامی از سطح ماه جدا شد و به سمت زمین اومد حتی با احتساب اینکه گرانش در ماه ضعیف تر از زمین است باز سوال اینه که سوخت لازم برای طی این مسیر از کجا اومده؟ موتوری که چند ساعت روشن بوده و ممکنه در هنگام فرود با ذرات شن بر خورد کرده باشه نیاز به یک حداقل اورهالی (نه تعویض) داره. چگونه جرم سرنشینان و ماهنورد و سوخت برگشت و خود سفینه را تحمل می کند. ثانیا چرا مثل یک هواپیما در بیابان های ماه نشست و برخاست نکرد تا سوخت کمتری نیاز باشد!؟ من چنتا فیلم از ماموریت اپولو 11 دارم که اگه تونستم اپ می کنم تا شمام ببینید و بحث منو بیشتر متوجه بشید.