امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]با ديدن عكسها فهميدم قدرت تخريب خليج فارس به شرط برخورد بر روي عرشه چقدره ! حال كردم
افرین به نکته خوبی اشاره کردی به شرط برخورد
بچه ها تصور کردند دشمن ما احمقه که یه ناو هماپیمابر به این بزرگیو بدون دفاع در آب رها کنه که موشک مام بیاد صاف بخوره وسطش !!! اینو که هر بچه ای هم میدونه که یه وسیله هر چقدر حجیم تر باشه آسیب پذیرتره !! شما اگه یک کم فقط یک کم از پدافندهای موشکی ناو ها اطلاع داشته باشید و اگه از نحوه اسکورت ناوهای هواپیمابر مطلع باشید و همچنین اگه به اندازه کافی در مورد تکنولوژی های موجود روی موشک خلیج فارس ما بدونید متوجه میشید که احتمال برخورد چنین موشکی در حد زیر 1 درصده .
البته به امید پیشرفت جمهوری اسلامی ولی با این سیاست های غلط توسعه علمیمون چشم اندازمون رو به قهقراست
پدافند ناوهای هواپیمابر در برابر موشک های کروز پیشرفته ای مانند یاخونت هم شانس چندانی ندارند دیگر چه برسد به یک موشک بالستیک که به علت فرود از بالا با سرعتی معادل 3 ماخ که عملآ رهگیری ان غیر ممکن است.در ضمن قرار نیست ما یک ناو هواپیمابر را از وسط به دو نیم تقسیم کنیم فقط می خواهیم از حالت عملیاتی خارج بشه که خوشبختانه با خلیج فارس میشه.تنها مشگل خلیج فارس برد و قدرت تخریب کلاهکشه که در نسل های بعد توسعه پیدا خواهد کرد[/quote]


دوستاي خوبم يك ناو هوپيما بر اولا از اسكورت حدود سي كشتي جنگي ناو ناوچه رو قايق توپدار ودر همین حال چند كشتي يدكش برخوردار است از يك سامانه هشدار دفاعي پيشرفته برخوردار است در ضمن توپهاي ضدهوايي پيشرفته در يك ناو هوا پيما بر مستقر هستندامكان هدف قرار گرفتن خيلي پايين است مگر بصورت انبوه موشك خليج فارس مورد هدف قرار گيرد وميزان دقت موشكها بالا باشد كه در زمان نبرد gpsغیر فعال میشود
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]با ديدن عكسها فهميدم قدرت تخريب خليج فارس به شرط برخورد بر روي عرشه چقدره ! حال كردم
افرین به نکته خوبی اشاره کردی به شرط برخورد
بچه ها تصور کردند دشمن ما احمقه که یه ناو هماپیمابر به این بزرگیو بدون دفاع در آب رها کنه که موشک مام بیاد صاف بخوره وسطش !!! اینو که هر بچه ای هم میدونه که یه وسیله هر چقدر حجیم تر باشه آسیب پذیرتره !! شما اگه یک کم فقط یک کم از پدافندهای موشکی ناو ها اطلاع داشته باشید و اگه از نحوه اسکورت ناوهای هواپیمابر مطلع باشید و همچنین اگه به اندازه کافی در مورد تکنولوژی های موجود روی موشک خلیج فارس ما بدونید متوجه میشید که احتمال برخورد چنین موشکی در حد زیر 1 درصده .
البته به امید پیشرفت جمهوری اسلامی ولی با این سیاست های غلط توسعه علمیمون چشم اندازمون رو به قهقراست
پدافند ناوهای هواپیمابر در برابر موشک های کروز پیشرفته ای مانند یاخونت هم شانس چندانی ندارند دیگر چه برسد به یک موشک بالستیک که به علت فرود از بالا با سرعتی معادل 3 ماخ که عملآ رهگیری ان غیر ممکن است.در ضمن قرار نیست ما یک ناو هواپیمابر را از وسط به دو نیم تقسیم کنیم فقط می خواهیم از حالت عملیاتی خارج بشه که خوشبختانه با خلیج فارس میشه.تنها مشگل خلیج فارس برد و قدرت تخریب کلاهکشه که در نسل های بعد توسعه پیدا خواهد کرد[/quote]


دوستاي خوبم يك ناو هوپيما بر اولا از اسكورت حدود سي كشتي جنگي ناو ناوچه رو قايق توپدار ودر همین حال چند كشتي يدكش برخوردار است از يك سامانه هشدار دفاعي پيشرفته برخوردار است در ضمن توپهاي ضدهوايي پيشرفته در يك ناو هوا پيما بر مستقر هستندامكان هدف قرار گرفتن خيلي پايين است مگر بصورت انبوه موشك خليج فارس مورد هدف قرار گيرد وميزان دقت موشكها بالا باشد كه در زمان نبرد gpsغیر فعال میشود[/quote]
موشک خلیج فارس متکی به جی پی اس نیست.متخصصان وزارت دفاع هم به خوبی به این وضوع واقف هستند که نمی توان به راحتی ناوهای امریکایی را با موشک کروز هدف قرار داد به همین خاطر خلیج فارس رو طراحی کردند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]بابا مگه ناوها وایمیسن تا بزننشون[/quote]
خوب حرکت کنن هم میزنند icon_eek
نمیدونم چرا دوست دارید همه چیز ما رو بلوف و دروغ و... بدونید اونیکه باید بفهمه این چیه و چه خطری داره به خوبی متوجه شده....
بادمه دو سال پیش خیلی ها این شهاب 3 و ... مسخره میکردند و میگفتند ایران همین 3 تا رو گرفته که مانور بده و هزارتا حرف دیگه ولی ما با فناوری همین موشک ها داریم ماهواره در مدار میزاریم...
[size=9](راستی منظورم فقط شما نبودید اوناییکه هی میگن بلوف و دروغ هست رو میگم لطفا نارحت نشید)[/size]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]بابا مگه ناوها وایمیسن تا بزننشون[/quote]
تو حرکت میزنه.فاتح 110 الان دقیق ترین موشک خودمونه و خلیج فارس رو هم از روی اون ساختن.اگه هدف ثابت بود که با همون فاتح 110 میزدننش.خلیج فارس واسه هدفهای متحرک هم هستن ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام
دوستان يك سوال:اگر ناوها از پوشش و زره هاى قويتر استفاده كنن چى؟يعنى هم روى عرشه هم بدنه از پوشش هاى بتونى،سراميكى و يا واكنشى استفاده كنن،مثل تانك در لايهاى مختلف زره و پوشش هاى مختلف به كار ببره،و همون رقابتى كه بين زره تانك و موشك ضد تانك هست اينجام پيش بياد.البته شايد اين موجب سنگينى پيش از حد كشتى بشه ولى ميتونن با تقويت نيروى پيشران اين مشكل حل كنن،مخصوصا با ساخت ناوهاى جديد كلاس فورد...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با سلام
دوستان يك سوال:اگر ناوها از پوشش و زره هاى قويتر استفاده كنن چى؟يعنى هم روى عرشه هم بدنه از پوشش هاى بتونى،سراميكى و يا واكنشى استفاده كنن،مثل تانك در لايهاى مختلف زره و پوشش هاى مختلف به كار ببره،و همون رقابتى كه بين زره تانك و موشك ضد تانك هست اينجام پيش بياد.البته شايد اين موجب سنگينى پيش از حد كشتى بشه ولى ميتونن با تقويت نيروى پيشران اين مشكل حل كنن،مخصوصا با ساخت ناوهاى جديد كلاس فورد...[/quote]

100 سانت فولاد رو یک موشک کرنت فینگیلی سوراخ می کنه
600 کیلومواد منفجره و اون همه انرژی جنبشی(سرعت 3ماخ) چی کار می کنه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان
k = 1/2mv^2 كه ميشه انرژي جنبشي رو نبايد اينجا به كار برد
بلكه بايد از فرمول هاي ضربه ( مومنتوم ) و اندازه حركت استفاده كرد

p=mv كه معرف اندازه حركته
ضربه هم مقدار نیروی وارده در یک زمان مشخص بر یک جسم ه و به اين شكل محاسبه ميشه = FT ( نيرو ضرب در زمان )

اين هم آهنگ تغيير بين ضربه و اندازه حركته : F · Δt = Δp

تو اين فرمول هر دو جسم ميتونن داراي سرعت باشن....در اينجا كلاهك موشك به طور عمود به سطح ناو برخورد ميكنه و ناو هم داراي سرعت در راستاي افقه و نه عمودي....با اين حساب چون ناو در راستاي عمودي سرعتي نداره توي فرمول سرعتش رو صفر قرار ميديم ( عملا ناو در ارستاي عمود ساكنه و سرعتي نداره )
نوع برخورد هم ميشه غير الاستيك كامل
بعد از برخورد دو جسم با هم يك جسم رو تشكيل ميدن و به خاطر قانون بقاي انرژي جسم تركيبي ( ناو و كلاهك با هم ) هم در راستاي عمودي داراي سرعت ميشه ( شادي يكي دو متر يا بيشتر بالا پايين بشه )

نحوه بدست اوردن فرمول ها :
f = ma
a = Δv/ Δt
f . t = m ( Δv / Δt ) . t = m .v
p = f . t = m . v

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
کاربراژدهاگ بسی خندیدیم.

چند تا نکته:
اول اینکه کلاهک خا۲۹ که یک موشک هوا پرتاب برای زدن ناو و.... هست دقیقا نصف خلیج فارس هست یعنی 320 ک گ می دونید روس ها میگن این موشک می تونه شناوری با تناژ ده هزار تن رو نابود کنه.خوب کلاهک خلیج دقیقا دو برابر این میزان هست.
دوم اینکه هدایت خلیج فارس بر مبنای جی پی اس و... نیست بلکه هدایتی از نوع راداری تلویزیونی یا حرارتی داره که فعلا کسی دقیقا نمی دونه چی هست ولی نوع تلویزیونی محتمل تر هست و خاصیت این سیستم و اصل اضافه شدن اون برای این موشک همین هست که موشک در فاز آخر بتونه اگر ناو حرکتی داشت موقعیت خودش رو تصحیح و به طرفش بره.
سوم سرعت ناو هواپیما بر اگر حتی 100 ک م در ساعت هم باشه از لحظه لانچ موشک تا برخورد چیزی کمتر از شاید ۱۰ دقیقه طول می کشه شما بگین ۲۰ دقیقه یعنی کلا می تونه ۳۰ ک م از نقطه اول فاصله بگیره و این موشک توان تصحیح و حرکت به طرفش رو داره.

چهارم.اندازه به ناو هواپیما بر چیزی در حدود 300 در 50 متر هست وقتی می گن فاتح دایره خطایی 10 متری داره یعنی اینکه در ناحیه ای در این فاصله برخورد می کنه خوب اگر دقیقا وسط ناو رو محل برخورد بگیرن در بدترین حالت اگر موشک حتی 10 متر نه اصلا 20 متر اختلاف برخورد هم داشته باشه باز به دلیل عرض ۵۰ متری ناو در بدنه ناو خواهد نشست و در طول هم 300 متر دیگه حرفی برای گفتن نیست.
در این حالت اگر ناو هواپیما بر ثابت باشه و بی حرکت حتی نیازی به خلیج فارس هم نیست بلکه با موشکی که دقت بالایی هم داشته باشه می شه زدش حالا می خواد سجیل باشه قیام یا فاتح ۱۱۰.

اما در مورد زره شبیه تانک دوست عزیز زره یه تانک با اون همه وزن در برابر کلاهک موشکی مثل کورنت به تنها ۵ ک گ کلاهک از هم می پاشه(حالا فارغ از نوع شدید الانفجاری بودن اون .و...) اما آیا فکر می کنید چقدر زره فولاد می تونه در برابر پرتابه ای با وزن 620 ک گ و با سرعت ۳ ماخ مقاومت کنه حالا انفجار و موج و حرارت به کنار فقط مقاومت .
می بینید که اگر این کلاهک حتی بتن خالی هم باشه مثل گلوله از بدنه ناو رد میشه مگر اینکه بخواین چندین متر از عرشه ناو رو زره فولادی یا انواع دیگه کرد که عملا باید ناو با سرعت مثلا تنها ۱۰ ک م حرکن کنه که دیگه اصلا شدنی نیست.

اما در مورد دوستانی که این موضوعات رو اینقدر سرسری می گیرن باید عرض کنم این موشک با چند کار روش می تونه بدون حتی شناسایی راداری به ناو برخورد کنه و عملا ناوها اصلا از حمله هم باخبر نشن.مثلا در فاز برخورد سرعت این موشک ۳ ماخ هست اما این به این معنی نیست که در تمام فاز شیرجه سرعت همینقدر هست خیر این سرعت بالای شاید ۱۰ ماخ باشه ولی وقتی دوباره به لایه های پایینی جو که هوا متراکم تر هست میرسه به دلیل مقاومت هوا سرعت اون لحظه به لحظه افت می کنه تا به این اندازه در فاز برخورد میرسه در همین مرحله جلوی دماغه موشک گاز پلاسمایی قرار می گیره که شناسایی راداری رو مشکلتر و شاید اصلا منتفی کنه.در ضمن رادارها عملا تا سرعت ۵ ماخ رو بهتر نمی تونن رصد کنن و احتمالا زمانی متوجه این موشک میشن که موشک از لایه پدافندی عبور کرده.
تازه این در حالی هست که موشک و بدنه اون با مواد جاذب رادار پوشونده نشه.مد نظرتون باید عرض کنم کلاهک سجیل چندین سال قبل رادار گریز شد و در اخبار هم مطرح شد خوب آیا نمیشه ما این موشک رو هم مثل همون رادار گریز کنیم .
مورد بعدی اینکه حتی با گذاشتن یه راکت ساده میشه در این کلاهک میشه سرعت اون رو خیلی در مورد برخورد بیشتر از ۳ماخ کرد در این حالت اصلا رادار توان شناساییش رو هم از دست میده.

در ضمن زیاد به این شر و ور های امریکایی ها اهمیت ندین این حرفها بیشتر جنگ روانی هست تا واقعیت فعلا روسیه با مراحل ابتدایی اس ۵۰۰ و داشتن اس ۴۰۰ هم از این غلط ها و ادعاها نمی کنه که امریکا می کنه.

مورد بعدی اینکه مگر این موشک برای ما چقدر هزینه داره می می خوایم یه ناو استراتژیک هواپیما بر که مرکز سقل نیروهای امریکایی در منطقه هست رو بزنیم این برای ما یعنی یه ضربه استراتژیک خوب اصلا اهمیتی نداره به جای یکی و دو تا ۱۰ تا موشک همزمان شلیک کنیم.

اما در مورد ناوگان همراه این ناوهای هواپیما بر باید بگم هر کدوم از رده های شناوری همراه وظیفه خاص خودش رو داره مثلا زیر دریای وظیفه ایجاد امینت زیر سطحی برای ناو رو داره و در این نوع حملات تنها باید یهراه فراری برای در کردن جون خودش پیدا کنه و کار خاصی نمی تونه بکنه و همچنین قایق های توپدار .
اما می مونه ناوهای محافظ و .... که در حالی که رادار ناو هواپیما بر نمی تونه موشک رو شناسایی کنه و همچنین رادار خودشون میشه بفرمایین چه غلط اضافه ای اونجا می تونه بکنه.
این ناوگان در این شرایط یعنی تنها ضربه کاریتر چراکه در صورت برخورد تنها یک موشک به ناوهواپیما بر عملا پشتیبانی هوایی رو از دست میدن و در ادامه درگیری حتی قایق های موشک انداز ایران با نصرهاشون می تونن تا فاصله 20ک م هم به راحتی برن بدون اینکه شناسایی بشن و یا قایق های پرنده و حتی هواپیما ها و یا اصلا موشکهای کروز که در فراغ بال می تونن تا فاصله امن حتی شناسایی راداری هم نشن .
در این صورت ناوگان در برابر موج های بعدی حمله( تازه اگر شانس بیارن و قصد سلاخی ناوگروه با تعدادی زیادی از این موشک ها نباشه) مثلا تعداد زیادی موشک کروز دریایی عملا بی دفاع کامل هست.
موشکی مثل نور می تونه 300 ک م یعنی دقیقا به اندازه خلیج فارس حرکت کنه با لانچرهای شلیک ۳ تایی این عنی فقط چند تا لانچر این موشکها می تونن ده ها موشک شلیک کنن و گور ناو گروه رو بکنن .

در ضمن خود آمریکاییها هم این ادعای شما رو ندارن چون دستور اکید دادن در صورت حمله باید تمام ناوهای خودشون رو از خلیج فارس و دریای ایران خارج و به عمق اقیانوس هند ببرن.

دوستان تازه وارد عزیز در صفحه ۳ همین تاپیک و در پست ۷ من حتی فشار وارده به هر سانتیمتر مربع رو هم حساب کردم می تونید برید ببینید البته من حرارت رو اصلا دخیل نکردم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در هيچ جاي دنيا و در هيچ ارتشي چيزي به اسم موشك بالستيك ضد كشتي وجود ندارد.
اصولا كلمه بالستيك مختص موشك هاي زمين به زمين است.
ضمنا تا حالا موشك با سرعت سه ماخ آن هم با هدايت تلويزيوني نشنيده ام.
موشكي با اين سرعت اصولا بايد داراي هدايت راداري فعال يا نيمه فعال باشد مثل کی اچ-22 یا سان برن.
دیگر نمی دانم دوستان از روی چه مستنداتی دم از موشک بالستیک هدایت تلویزیونی یا راداری می زنند.
موشکهای بالستیک در زدن اهداف ثابت بدون جی پی اس یا سایر سیستم های مکان یابی زمینی دقت کافی ندارند چه رسد به هدف متحرکی مثل ناو هواپیمابر.
برای چنین کاری هدف قرار دادن یک محدوده مشخص لازم است آن هم با انبوهی از موشک که در مورد توانایی ایران برای چنین کاری تردید وجود دارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
icon_eek عجب پس ما و دوستان هم داریم از صبح گل لگد می کنیم دیگه.

دوست عزیز ندانسته های علمی خودتون رو به پای دیگراننزارید چین دارای موشکهای بالستیک ضد کشتی اونم با بردهای بسیار بیشتر از ما هست.
یه کمی مطالعه و تحقیق بفرمایین متوجه خواهید شد.البته جناب واریور در یکی از مطالب همین بحث موشک فاتح مطلبی در این مورد نوشته بودن صفحات قبلی همین تاپیک رو بخونید.صواب داره.

دوست عزیز بالستیک در معنای عام یعنی رفتار فیزیکی ولی اینجا به طور خاص منظور موشکهای زمین به زمین هست ولی این دلیل نمیشه موشکی که بالستیک هست ضد کشتی نباشه یا هدایت تلویزیونی و راداری نداشته باشه .
البته این قیاس شما چنان سنگین و قوی بود فکر می کنم فلاسفه عالم امکان باید در مورد تفکراتشون یه تجدید نظر بفرمایند.

ان شا الله از این به بعد خیلی از این معجزات و خارق العاده ها خواهید شنید دوست عزیز.

اصل رو بر این می زاریمشما در مورد داشتن هدایت راداری درست باشه خوب حالا شما ثابت کن این موشک هدایت راداری نداره .
در ضمن سانبرن دوست عزیز سرعت ۳ ماخی داره و باز در عین حال موشکی کروز هست نه بالستیک و ممکنه با همون سرعت هم توسط سیستم های پدافندی به دلیل کروز بودن شکار بشه ولی بالستیک نه.

از روی همون مستنداتی که شما اظهار بی اطلاعی از وجود هر گونه موشک بالستیک ضد کشتی می کنید.

دوست عزیز موشکهای بالستیک دقتشون بر مبنای واحد سی ای پی هست و ما در مورد فاتح چیز هایی در مورد دقت ۱۰ متری اون داریم نه اصلا میگیم ۵۰ متر باز هم می بینید که خیلی دقیق هست اونم برای زدن ناوی با طول بیش از ۳۰۰ متر حالا عرض کمی کمتر هست اون فرق می کنه.
در ضمن با ظهور فناوریهای جدید مثل ژیروسکوپهای لیزری و نوری و.... تراشه های بسیار دقیق و سریع و سیستم های جدید الکترونیکی حتی میشه موشکهای بالستیک با هدایت اینرسیاسی بسیار دقیق هم ساخت چه برسه به سیستم هایی که مبتنی بر چند سیستم همزمان هدایتی باشن.
فراموش نکنید مثلا زمانی که موشکی مثل شهاب ساخته شده هنوز به این معنا چیزی به اسم علم تراشه ها وجود نداشته یا حتی اف ۱۴ که بهش می گفتن کاوپیوتر پرنده ولی الان ساخت سی پی یوش بیشتر شبیه یه بازی برای بچه ها هست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله 300 متر ولی در حال حرکت نه در حال سکون.
میشه مدل موشک های چینی مورد ذکرتونو عرض بفرمایید؟
نکنه استناد میکنید به شلیک بی هدف و جهت ترساندن چند موشک در سال 1996 توسط چین..
روس ها و سایر ارتش های جهان که تا حالا چنین طرحی نداشته اند.
برادر بزرگ منظور من کلمه بالستیک در عرف نظامیش بود.
اگه چنین باشه که باید کارخانه همه موشک های شبیه اگزوست و هارپون و کایاک تعزیل شده و بقیه کشورها از ایران خلیج فارس بخرند!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
    • توسط Davood
      اواخر دهه ۶۰ و اوايل دهه ۷۰ ميلادي را مي توان نقطه عطف در پيشرفت صنايع موشكي در دنيا دانست زيرا زماني بود كه به تازگي جنگ جهاني تمام شده بود و كشورهاي درگير جنگ جهاني به خوبي ضرورت وجود موشك و جنگ افزارها را درك كرده بودند و با تجربياتي كه به هنگام جنگ كسب كرده بودند توانستند به دنياي جديدي از ساخت سلاح ، موشك و هواپيما قدم بگذارند.
      يكي از اين كشورها كه همواره ابرقدرتي موشكي محسوب مي شد شوروي بود. اتحاد جماهير شوروي با فاصله اي بسيار زياد از رقباي خود در حال پيشرفت بود به خصوص در صنعت هوافضا، ولي اين پيشرفت هنگام فروپاشي اتحاد جماهير شوروي با كمتر از نصف پتانسيل گذشته ادامه يافت.
      البته بايد به اين نكته نيز توجه كنيم كه با وجود چنين فروپاشي، روسيه هنوز هم در صنعت هوافضا از برترين هاست. صنايع موشكي روسيه كه همچون يكي از زيرشاخه هاي صنعت هوافضاست به تبع آن پيشرفت زيادي داشته است. رقابت بسيار جذابي بين كشورهاي روسيه و ايالت متحده آمريكا در زمينه هوافضا وجود دارد كه شايد يكي از دلايل پيشرفت سريع اين صنعت در اين كشورها و فاصله زياد آنها با كشورهاي ديگر همين باشد.
      در ليست موشك هاي روسيه مي توان انواع و اقسام موشك ها را از قبيل موشك هاي هوا به هوا، هوا به زمين، زمين به هوا، بالستيك، اتمي، ضد ماهواره ، ضد كشتي و ضد زيردريايي را ديد. در اين ميان يكي از سري هاي بسيار قوي و با اهميت سري موشك هاي S يا S-300 را مي توان جزو سومين نسل موشك هاي زمين به هوا دانست كه پروژه ساخت و طراحي آن در دهه ۱۹۷۰ شروع شد.
      اين موشك نسبت به موشك هايي كه در زمان هاي قبلش ساخته مي شد خصوصيات متفاوتي داشت. البته تنها در سيستم پرتاب (Launch) آن از سري موشك هاي ۴۸N6 نمونه برداري شده بود كه مي توانست ميان برد يا دوربرد باشد. توسعه و گسترش موشك هاي سري S-300 از سال ۱۹۶۹ آغاز شد كه در آن زمان اين موشك ها به برد ۷۵ كيلومتري رسيده بودند.
      شركت مجرب آلماز (Almaz) مسئوليت طراحي و ساخت را براي نيروهاي زميني و شركت بوكاتف وظيفه طراحي آن را براساس نيازهاي نيروي دريايي روسيه به عهده گرفتند.
      چندي بعد براي به كمال رسيدن اين موشك ها براساس آخرين تكنولوژي هاي راكتي شركت گرونيش (Grunish) نيز به اين جمع پيوست.
      هدف ساخت پروژه، موشكي با برد بالا، سرعت بسيار زياد و قدرت مانوري مطمئن بود. اين موشك بايد كمترين زمان عكس العمل و قابليت استفاده هاي نظامي گوناگون براي حمل كلاهك هاي مختلف و داراي كمترين زمان رسيدن به هدف و نيز قابل اعتماد در زمان پرواز باشد.
      منظور از قابل اعتماد بودن اين است كه هنگام پرواز از ديد رادارها محفوظ باشد و ضد موشك ها نتوانند آن را رديابي كنند،حتي از لحاظ حفاظت اوليه اين موشك ها قرار بود كه در كانتينرهايي جاسازي شوند كه از زمان ساخت در كارخانه به بعد در همان كانتينرها بمانند و حتي سيستم پرتاب آنها نيز در خود كانتينرها تعبيه شود تا بتوانند در كمترين زمان ممكن از هر نقطه اي قابل پرتاب باشند. اين پرتاب به صورت عمودي انجام مي شود. يك لانچر قوي كه مي تواند موشك را تا ارتفاع ۲۰ متري بلند كرده و پرتاب كند. براي اين امر يك جك هيدروليك مدل ۴M330 ساختند كه با سرعت بسيار بالايي اين موشك را آماده پرتاب مي كند.
      S-300P
      يكي از اولين موشك هاي اين سريS-300P است كه به سفارش وزارت دفاع روسیه توليد شد. اين موشك مي تواند كلاهكي را به اندازه ۱۳۳ كيلوگرم با بيشينه برد ۴۷ كيلومتر حمل كند. كمترين برد آن پنج كيلومتر است و مي تواند در ارتفاع ۳۰ متري پرواز كند. سرعتش به سه كيلومتر در ثانيه مي رسد و در ۲۸ ثانيه مي تواند از خود عكس العمل نشان دهد. زمان آماده پرتاب شدنش كمتر از پنج دقيقه است.
      S-300F
      در سال ۱۹۸۴ مدل S-300F ساخته شد. مدل F در اصل موشك متناسب با نيازهاي نيروي دريايي روسيه بود كه از سيستم پرتاب ۵V55RM استفاده مي كند. سرعت آن ۴۶۸۰ كيلومتر در ساعت است و مي تواند كلاهكي به اندازه كلاهك مدل P (۱۳۳ كيلوگرم) ولي با بردي دوبرابر (حدود ۹۰ كيلومتر) را با خود حمل كند. بيشينه سرعت آن ۶۱۲۰ كيلومتر در ساعت و طول خود موشك با كلاهك ۲۵/۷ متر است.كمترين برد آن هفت كيلومتر و سقف پروازش ۲۵هزارمتر است و با سوخت جامد نيروي پيشرانش را تامين مي كند. يك سيستم راداري معروف به ريف روي آن نصب كردند كه مي تواند در يك زمان شش هدف را شناسايي كند و به آنها هجوم برد.
      S-300FM
      مدل S-300FM در سال ۱۹۹۰ ساخته شد كه باز هم مدلي براي نيروي دريايي بود. بسيار مدرن و پيشرفته بود. بيشينه سرعت آن به ۱۰ هزار كيلومتر در ساعت مي رسد، وزن آن ۱۴۸۰ كيلوگرم است و اين تفاوت بيش از هزار كيلوگرمي را مي توان در وضعيت نيروهاي پيشران اين موشك دانست. طول آن ۵/۷ متر، قطرش ۵۲/۰ متر و فاصله دوسر بالچه هاي عقب ۰۳/۱ متر است.
      برد آن ۹۰ كيلومتر است و مي تواند ۱۵۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. بيشينه سرعتي معادل ۷۵۶۰ كيلومتر در ساعت دارد كه در ارتفاع ۲۵ هزارمتري پرواز مي كند.
      S-300PMU
      مدل ديگر S-300PMU است. اين موشك از لحاظ ظاهري بسيار شبيه مدل FM است حتي وزنش با آن يكي است. طول آن ۹۸/۶ متر، قطرش ۴۵/۰ متر و فاصله دوسر بالش ۰۴/۱ متر است. در ارتفاع ۲۷ هزار متري پرواز مي كند و سوختش از مواد جامد تشكيل مي شود. كمترين بردش پنج كيلومتر و بيشترين برد آن ۹۰ كيلومتر است. مدل بعد در سال ۱۹۹۷ ساخته شد كه در واقع يك نمونه برداري از مدل MU بود. اين موشك MU-2 نام داشت كه از لحاظ اندازه و ابعاد دقيقاً مانند مدل قبلي بود ولي بردش به ميزان ۱۰۵ كيلومتر افزايش يافته بود يعني برد كلي آن به ۱۹۵ كيلومتر رسيد. توانايي حمل آن نيز بيشتر شده است و مي تواند ۱۸۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. سري ساخت اين موشك ها تا سال اخير ادامه يافت.

      Avia.ir
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.