امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote][quote][b]تزریق روحیه[/b]

[b]98% ... 99% ... 100% .... INJECTION COMPLETED :oops:[/b]

برای صدام :mrgreen: واقعا متاسفم ! من نمیدونم این بشر چرا فکرکرد ایران برای هواپیماهاش جای امنیه ! احتمالا سر آخر به این نتیجه میرسید خیلی بهتر بود امریکاییها اینارو نابود میکردند تا دو دستی به ایرانیها تقدیم میکرد icon_wink !

صدام پس از ماجرا !!! at_wits'_end_new!

اینقدر در زمان حملات آمریکائیها برادران عراقی برادران عراقی کردیم بیچاره باورش شد !!! :cry:[/quote]

همیشه برام سوال بود که چطوری این هواپیماهای عراقی از ایران سر در آوردند ؟؟؟؟؟؟!!!
میشه توضیح بدید قضیه چی بود ؟؟
خاطرات گنگی از 2003 و جنگ عراق و آمریکا دارم ! یادم میاد تلویزیون با جزییات تشریح میکرد اخبارش را مثلا اوایل جنگ خبر می دادند 40 سرباز آمریکایی اسیر عراقی ها شدند ! :cry:
:mrgreen:
خب مجله جنگ افزار این ماه پاسخم را داد !![/quote]

هواپیماهای پناهنده شده از عراق به ایران در سال 1991

در پایین فهرست هواپیماهایی است که وسیله مقامات عراقی در گزارش به سازمان ملل ارائه شده.

ایران تنها فرود 22 فروند هواپیما را تایید کرده و مابقی هواپیما به گفته ایرانیان یا توسط پدافند ساقط شده اند یا به دلیل کمبود سوخت سقوط کردند.


A) Military Combat Jet Aircraft = 115
24 = Mirage F-1
24 = SU-24
40 = SU-22
4 = SU-20
7 = SU-25
4 = Mig-29
7 = Mig-23ML
4 = Mig-23BN
1 = Mig-23UB

:cry: Military & Civil Transport or Utility Aircraft = 33
2 = B747
1 = B707
1 = B727
2 = B737
15 = IL-76
2 = Dassault Falcon
1 = Lockheed Jetstar
1 = Airbus A300
5 = Airbus A310A


6 تا ایرباس کویتی که توسط عراق در جنگ کویت دزدیده شده بودند بابت غرامت جنگ در ایران باقی ماندند و بعد از تاییدشان که متعلق به کویت هستند به صاحب اصلی پس فرستاده شدند.

3 فروند هواپیما پیش اخطار هم بود که دو فروند به ایران آمدند( که یکیش سقوط کرد چندی پیش !) و یک فروند هم در جنگ نابود شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]A) Military Combat Jet Aircraft = 115
24 = Mirage F-1
24 = SU-24
40 = SU-22
4 = SU-20
7 = SU-25
4 = Mig-29
7 = Mig-23ML
4 = Mig-23BN
1 = Mig-23UB [/quote]
از این لیست فقط شاید میگ 29 و سوخو 24 و ظاهارً میراژ به درد ما بخوره
باقیش که استفاده ای نداره
فقط برو بچه های نیرو هوایی رو سر گرم می کنه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
از این لیست فقط شاید میگ 29 و سوخو 24 و ظاهارً میراژ به درد ما بخوره
باقیش که استفاده ای نداره
فقط برو بچه های نیرو هوایی رو سر گرم می کنه
[/quote]

سوخو-25 (Su-25) رو هم اضافه کنید.. از این هواپیما 7 فروند به ایران اومدن که از طرف نیروی هوایی ارتش عملیاتی کردن اون ها به صرفه تشخیص داده نشد !این هواپیما ها به نیروی هوایی سپاه تحویل داده شد و سپاه هم اون ها رو عملیاتی کرد و 3 فروند دیگر هم خریداری کرد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، «میراژ اف-1» جنگنده ای چند منظوره ساخت شرکت داسوی فرانسه است که نخستین نمونه آن در سال 1966 پرواز کرده و در 13 کشور جهان به کار گرفته شده و در برخی کشورها از جمله خود فرانسه همچنان در حال خدمت است.

این جنگنده پس از طرح های موفق و پرطرفدار میراژ-3 و 5 ساخته شد و پس از سوپر اتندارد دومین و آخرین طرح جنگنده در داسو بود که از بال دلتایی استفاده نمی کرد. اما این میراژ(به معنی سراب) نیز با اقبال خوبی روبه رو شده و بیش از 700 فروند آن ساخته شد. این در حالی بود که ناکامی بزرگ میراژ اف-1 در انتخاب نشدن به عنوان جنگنده سبک و چندمنظوره ناتو در رقابت با «اف-16» آمریکایی بازار بزرگی را از چنگ فرانسوی ها خارج کرده بود.

این جنگنده در نمونه های مختلف خود بین 7400 تا 7600 کیلوگرم جرم دارد(بدون سلاح و سوخت) طولی کمتر از 15.5 متر، دهانه بالی در حدود 8.4 تا 9.3 متر، بیشینه جرم 16200 کیلوگرم داشته و با موتور توربوجت آتار-9-کی خود به بیشترین سرعت 2.2 ماخ(2250 کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع بالا دست می یابد. بیشینه برد نمونه های مختلف میراژ اف-1 در حدود 3300 و برد رزمی آنها کمتر از 1500 کیلومتر بدون سوختگیری هوایی گزارش شده است. البته میزان برد تابع عوامل مختلفی از جمله میزان سوخت و وزن محموله جنگی در حال حمل، سرعت و ارتفاع پروازی بوده و این اعداد مربوط به حالات معمول برای مقایسه هستند.

این جنگنده توانایی حمل 6300 کیلوگرم محموله را داشته و از دو جایگاه در نوک بال ها(برای موشک های کوتاه برد هوا به هوا)، دو جایگاه زیر هر بال و یکی هم زیر بدنه برای حمل این بار برخوردار است. بیشترین ارتفاع پروازی قابل دستیابی این هواپیما 20هزار متر عنوان شده است.

میراژ اف-1 از رادار «سیرانو-4» با برد حدود 100 کیلومتر استفاده کرده و تسلیحات هوابه هوای آن شامل موشک کوتاه برد حرارتی «مجیک» و انواع موشک میان برد «سوپر-530» است. کشورهای مختلفی به جز فرانسه دارای این هواپیما هستند از جمله یونان، آفریقای جنوبی، لیبی، اسپانیا، مراکش و اکوادر که همچنان از میراژ استفاده می کنند.

سابقه در عراق

هر چند سفارش میراژ از سوی عراق به قبل از جنگ تحمیلی بازمی گردد اما اولین سری 16 تایی از نمونه اف-1ئی-کیو که مختص عراق ساخته شده بود تا فروردین 1360 تحویل نیروی هوایی این کشور قرار نگرفت.

عراق به عنوان بزرگ ترین مشتری خارجی این جنگنده 126 فروند میراژ اف-1 در بیش از 6 نمونه که بهسازی هایی نسبت به نمونه قبلی داشتند تحویل گرفت. این هواپیما پس از ورود به نیروی هوایی عراق پیش از آنکه سهمی در نبردهای هوایی با همسایه پرقدرت شرقی کسب کند بیشتر نقش قربانی را در برابر «اف-14 تامکت» های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بازی کرد،‌ نقشی که حتی با وجود ارتقاءهای متعدد، آراسته شدن به تسلیحات جدید و آموزش های کامل فنی و راهکنشی(تاکتیکی) توسط فرانسوی ها تا آخرین روزهای جنگ ادامه داشت. در واقع به جز آن درگیری معروف که میراژهای عراقی با جدیدترین نمونه موشک سوپر-530-اف موفق به سرنگونی دو تامکت ایرانی شدند پیروزی چشمگیر دیگری در برابر حریف مستقیم خود پیدا نکردند.

در مقابل تامکت های ایرانی چندین بار موفق به سرنگونی بیش از دو تا سه فروند میراژ در درگیری های هوایی در یک روز شدند؛ شاهکاری که تا آخرین روزهای دفاع مقدس و با وجود همه مشکلات تعمیرات و تسلیحات رقم می خورد.

اما سایر جنگنده های نهاجا از جمله انواع «اف-4 فانتوم» و خصوصاً «اف-5 تایگر» زخم های قابل توجهی از میراژها دریافت کردند و آمارهای منتشر شده نشان می دهد این جنگنده توانست برتری نسبی بر فانتوم و برتری محسوسی بر تایگر کسب کند. در مجموع همین آمارها نشان دهنده انهدام بیش از 20 تا 33 فروند میراژ در نبردهای هوایی با ایران است یعنی 16 تا 26 درصد دارایی عراق از این نوع جنگنده که تلفات بالایی است.



میراژهای عراقی البته در نبرهای هوا به سطح موفقیت های زیادی کسب کردند. اجرای عملیات بمباران سنگین، حملات ضربتی به عمق خاک ایران با سوختگیری جنگنده های میراژ از جنگنده میراژ دیگر حتی تا عمق بیش از 600 کیلومتری ایران و معروف تر از همه اجرای عملیات ضدکشتی با موشک های «اگزوست» در نبردهای دریایی و جنگ نفتکش ها از جمله سوابق عملیاتی این هواپیما در زمان حضور در عراق بوده است. هر چند که چندین فروند از آنها نیز در اثر آتش پدافند هوایی منهدم شدند.

یکی از عجیب و رازآلودترین عملیات های میراژ در زمان حضور در نیروی هوایی عراق حمله به ناو آمریکایی «استارک» با موشک اگزوست و از مسافت چند ده کیلومتری بود که منجر به آسیب دیدن شدید این کشتی رزمی شد در حالی که روابط عراقی ها با آمریکا در آن مقطع(1987) خوب بود و البته ناو آمریکایی هم نتواست در برابر هیچ یک از دو موشک شلیک شده واکنشی نشان دهد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161183_600.jpg[/img]
[b]یک میراژ عراقی در حال شلیک موشک اگزوست[/b]

به گزارش مشرق، نکته جالب در مورد میراژهای غربی عراقی تلاش برای تجهیز این جنگنده بمب افکن موشک های هوا به سطح جدید شوروی سابق بود که در روزگار جنگ سرد و تفاوت فناروی های غربی و شرقی امری جدید بود هر چند که این تلاش ها به نتیجه قابل توجهی نرسید.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161181_316.jpg[/img]
[b]میراژ عراقی مجهز به موشک هوابه سطح روسی KH-29[/b]

ورود به ایران

پس از حمله عراق به کویت و اشغال این کشور کوچک و ائتلاف ناتو و کشورهای منطقه برای آزاد سازی این انبار نفت نیروی هوایی عراق با وجودِ داشتن 8 سال تجربه رزمی سنگین در جنگ تحمیلی قبلی خود یعنی حمله به ایران نتوانست به موفقیتی جز یک پیروزی هوایی در برابر هواپیماهای ائتلاف دست یابد و با از دست دادن برتری هوایی و بالا رفتن تلفات پرنده هایش راهکاری عجیب را برگزید و به جای هر حرکتی بیش از 100 فروند از هواپیماهای جنگی و تعدادی هواپیمای غیرنظامی را به سمت ایران پرواز داد تا از آتش دشمن مصون مانده و بعدها با فروکش کردن جنگ آنها را از ایران پس بگیرد.

این طرح عراقی ها اما با ممانعت ایران از پس دادن هواپیماها به بن بست برخورد و در اظهار نظرهای غیر رسمی دلیل اینکار در نظر گرفتن این مهاجران غیرقانونی اما بسیار ارزشمند به عنوان بخشی از غرامت جنگ تحمیلی 8 ساله در کشور عنوان شد. بنا بر اظهارات منابع خارجی حدود 24 فروند میراژ اف-1 در بین این هواپیماهای وجود داشته که 17 فروند نوع تک سرنشین و 7 فروند نوع دو نفره بوده است.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161182_243.jpg[/img]
[b]پرواز جمع سه فروند از میراژ های کشورمان[/b]

مهمان های ناخوانده عراقی پس از عبور از مرزهای غربی کشور، عمدتآً‌در پایگاه سوم شکاری همدان فرود آمدند و بعدها به نقاط دیگر منتقل شدند. میراژها نیز هر چند در چند پایگاه کشور حضور یافتند اما سرانجام در قالب یک اسکادران شکاری جدید در پایگاه هوایی مشهد مستقر شده و از آن پس با فراز و نشیب های فراوانی تا به امروز در حال خدمت بوده اند.

اتفاقی بزرگ؛ ارتقاء بدون دفترچه راهنما

این هواپیماها در حالی وارد ایران شدند که نه تنها هیچ کتاب راهنما و دفترچه فنی به همراه نداشتند بلکه شاید همه آنها فاقد جایگاه های حمل جنگ افزار بودند. بدیهی است که قطعات یدکی نیز برای این هواپیما موجود نبود و این در حالی بود که سطح فناوری های میراژ اجازه نمی داد از آن صرف نظر شود. بنابراین بار دیگر و برای چندمین بار پس از انقلاب متخصصان داخلی دست به کار بزرگی زده و برای عملیاتی کردن این هواپیما بدون مراجعه به کشور سازنده اقدام کردند.

در ابتدا خلبانان ماهر نهاجا حتی بدون برگزاری دوره آموزش از سوی خلبانان عراقی این هواپیماها را به پرواز در آورده و پس از استقرار در پایگاه مشخص شده برای این هواپیما رفته رفته متخصصان تعمیر و نگهداری نهاجا و صنایع هواپیمایی موفق به سرپا نگهداشتن این جنگنده برای نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران شدند. هر چند که گاه و بیگاه مشکلات فنی گریبانگیر این پرنده شده و تعداد عملیاتی از این جنگنده در مواقعی بسیار کم می شد. حتی یک مورد سانحه نیز برای یکی از میراژهای دو نفره ایران در نزدیکی مشهد به وقوع پیوست که منجر به شهادت یکی از خلبانان آن شد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161178_781.jpg[/img]
[b]نمونه دو نفره از میراژهای نهاجا[/b]

وقوع این دست مشکلات نیز باعث نشد تا این هواپیماها از رده خارج شوند بلکه تلاش برای فعال کردن تعداد بیشتری از آن به طور ثابت انجام شد بطوریکه هم اکنون تعدادی از این جنگنده در پایگاه دهم شکاری چابهار مستقر هستند که خبر پروازهای عملیاتی آنها در رزمایش های اخیر نیز منتشر شد.

از کم و کیف میزان آمادگی رادار این جنگنده ها اطلاعاتی ارائه نشده است اما با توجه به برد قابل توجه و مداوت پروازی بیش از دو ساعت که توسط این جنگنده قابل دستیابی است میراژهای نهاجا در شرق کشور فعالیت مناسبی داشته اند و پروازهای گشتی زیادی را به انجام رسانده اند. در عرصه دریا نیز چیره دستی این هواپیماها در زمان جنگ با ایران آشکار شده و در صورت آمادگی رادار و دسترسی به موشک اگزوست این ترکیب همچنان برای شناورهای دشمن پیام آور نابودی خواهد بود. با توجه به توان متخصصان داخلی در شناخت فناوری های خارجی و تسلط به آنها احتمال آمادگی سامانه های راداری این جنگنده قابل توجه است.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161179_530.jpg[/img]
[b]میراژ اف-1 مجهز به نوع اصلاح شده ای از موتور آر-دی-33[/b]

سایر دارندگان میراژ بهسازی های مختلفی را روی آن به انجام رسانده اند که هر چند به طور گسترده انجام نشد اما نشان داد این هواپیما بستر خوبی برای توسعه توانایی های خود دارد. از آن جمله تجهیز میراژهای آفریقای جنوبی به موتور «آر-دی-33» جنگنده «میگ-29» و یا موشک های کوتاه برد پیشرفته «آر-73آرچر» روسی. گفتنی است هر چند مصرف ویژه سوخت موتور روسی آر-دی-33 از موتور خود میراژ کمی بیشتر است اما 200 کیلوگرم جرم کمتر و 15 درصد رانش بیشتر آنقدر وسوسه انگیز بود تا با کمی تغییرات فنی این کار به انجام رسیده و به مرحله پرواز برسد و در خود روسیه هم به نمایش درآید.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161194_503.jpg[/img]
[b]میراژ اف-1 مجهز به موشک هوا به هوای آر-73[/b]

با توجه به اینکه توانایی میراژ در زمینه حمل وزن محموله تنها 13 درصد کمتر از فانتوم-ئی و برد آن بیشتر از این جنگنده کهنه کار آمریکایی است می توان انتظار داشت نهاجا تلاش کند تا میراژها به تسلیحات بومی مجهز شده و برای مأموریت های تعریف شده به کار گرفته شوند.

خصوصاً‌ با توجه به اینکه نهاجا در هماهنگ کردن تسلیحات شرقی موجود روی هواپیماهای غربی و برخی تجهیزات شرقی روی پرنده های غربی خود ید طولایی دارد. مثلآً یکی از گزینه های محتمل کاربری موشک کوتاه برد وبسیار کارآمد آر-73 توسط میراژ است همانطور که اخبار غیر رسمی حاکی از بکارگیری آن روی سایر هواپیماهای غربی نهاجار نیز دارد. حداقل نصب تسلیحات بومی مانند موشک های ضد کشتی دوربرد نور و قادر یا بمب های هدایت شونده قاصد روی این جنگنده ها دور واقعیت نیست.

این جنگنده هر چند با روشی غیرمعمول وارد ناوگان نهاجا شده اما با تلاشی امیدوارانه و برای غلبه بر تحریم ها نشان روشنی از عزم جدی نیروهای داخلی برای استفاده از ابزارهای موجود و بهسازی آنها برای نیازهای موجود داشته و تأیید دیگری بر توانایی های علمی و فنی داخلی است.



[url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/116470/%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%A7%DA%98-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%87%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%B9%D8%B2%DB%8C%D8%B2-%D8%B4%D8%AF-%D8%B9%DA%A9%D8%B3]Web Page Name[/url]

[color=orange]

منتقل شد به بخش نیرو هوایی

00Amin[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من فکر می کردم حداکثر 3 تا 4 غنمیتی داشته باشیم واقعا بالای 20 تا.....

یک مقلیسه کوچک هم با اف16 بکنید

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اون آر دی 33 و آرچر جالب بود.

هواپیمای فوق العاده خوبی برای نبرد بر ضد شناورهای دشمن و همینطور بمبارانهای دقیق هست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
«میراژ اف-۱» جنگنده ای چند منظوره ساخت شرکت داسوی فرانسه است که نخستین نمونه آن در سال ۱۹۶۶ پرواز کرده و در ۱۳ کشور جهان به کار گرفته شده و در برخی کشورها از جمله خود فرانسه همچنان در حال خدمت است.

این جنگنده پس از طرح های موفق و پرطرفدار میراژ-۳ و ۵ ساخته شد و پس از سوپر اتندارد دومین و آخرین طرح جنگنده در داسو بود که از بال دلتایی استفاده نمی کرد. اما این میراژ(به معنی سراب) نیز با اقبال خوبی روبه رو شده و بیش از ۷۰۰ فروند آن ساخته شد. این در حالی بود که ناکامی بزرگ میراژ اف-۱ در انتخاب نشدن به عنوان جنگنده سبک و چندمنظوره ناتو در رقابت با «اف-۱۶» آمریکایی بازار بزرگی را از چنگ فرانسوی ها خارج کرده بود.

این جنگنده در نمونه های مختلف خود بین ۷۴۰۰ تا ۷۶۰۰ کیلوگرم جرم دارد(بدون سلاح و سوخت) طولی کمتر از ۱۵.۵ متر، دهانه بالی در حدود ۸.۴ تا ۹.۳ متر، بیشینه جرم ۱۶۲۰۰ کیلوگرم داشته و با موتور توربوجت آتار-۹-کی خود به بیشترین سرعت ۲.۲ ماخ(۲۲۵۰ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع بالا دست می یابد. بیشینه برد نمونه های مختلف میراژ اف-۱ در حدود ۳۳۰۰ و برد رزمی آنها کمتر از ۱۵۰۰ کیلومتر بدون سوختگیری هوایی گزارش شده است. البته میزان برد تابع عوامل مختلفی از جمله میزان سوخت و وزن محموله جنگی در حال حمل، سرعت و ارتفاع پروازی بوده و این اعداد مربوط به حالات معمول برای مقایسه هستند.

این جنگنده توانایی حمل ۶۳۰۰ کیلوگرم محموله را داشته و از دو جایگاه در نوک بال ها(برای موشک های کوتاه برد هوا به هوا)، دو جایگاه زیر هر بال و یکی هم زیر بدنه برای حمل این بار برخوردار است. بیشترین ارتفاع پروازی قابل دستیابی این هواپیما ۲۰هزار متر عنوان شده است.

میراژ اف-۱ از رادار «سیرانو-۴» با برد حدود ۱۰۰ کیلومتر استفاده کرده و تسلیحات هوابه هوای آن شامل موشک کوتاه برد حرارتی «مجیک» و انواع موشک میان برد «سوپر-۵۳۰» است. کشورهای مختلفی به جز فرانسه دارای این هواپیما هستند از جمله یونان، آفریقای جنوبی، لیبی، اسپانیا، مراکش و اکوادر که همچنان از میراژ استفاده می کنند.

سابقه در عراق

هر چند سفارش میراژ از سوی عراق به قبل از جنگ تحمیلی بازمی گردد اما اولین سری ۱۶ تایی از نمونه اف-۱ئی-کیو که مختص عراق ساخته شده بود تا فروردین ۱۳۶۰ تحویل نیروی هوایی این کشور قرار نگرفت.

عراق به عنوان بزرگ ترین مشتری خارجی این جنگنده ۱۲۶ فروند میراژ اف-۱ در بیش از ۶ نمونه که بهسازی هایی نسبت به نمونه قبلی داشتند تحویل گرفت. این هواپیما پس از ورود به نیروی هوایی عراق پیش از آنکه سهمی در نبردهای هوایی با همسایه پرقدرت شرقی کسب کند بیشتر نقش قربانی را در برابر «اف-۱۴ تامکت» های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بازی کرد،‌ نقشی که حتی با وجود ارتقاءهای متعدد، آراسته شدن به تسلیحات جدید و آموزش های کامل فنی و راهکنشی(تاکتیکی) توسط فرانسوی ها تا آخرین روزهای جنگ ادامه داشت. در واقع به جز آن درگیری معروف که میراژهای عراقی با جدیدترین نمونه موشک سوپر-۵۳۰-اف موفق به سرنگونی دو تامکت ایرانی شدند پیروزی چشمگیر دیگری در برابر حریف مستقیم خود پیدا نکردند.

در مقابل تامکت های ایرانی چندین بار موفق به سرنگونی بیش از دو تا سه فروند میراژ در درگیری های هوایی در یک روز شدند؛ شاهکاری که تا آخرین روزهای دفاع مقدس و با وجود همه مشکلات تعمیرات و تسلیحات رقم می خورد.

اما سایر جنگنده های نهاجا از جمله انواع «اف-۴ فانتوم» و خصوصاً «اف-۵ تایگر» زخم های قابل توجهی از میراژها دریافت کردند و آمارهای منتشر شده نشان می دهد این جنگنده توانست برتری نسبی بر فانتوم و برتری محسوسی بر تایگر کسب کند. در مجموع همین آمارها نشان دهنده انهدام بیش از ۲۰ تا ۳۳ فروند میراژ در نبردهای هوایی با ایران است یعنی ۱۶ تا ۲۶ درصد دارایی عراق از این نوع جنگنده که تلفات بالایی است.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161180_882.jpg[/img]


سوختگیری هوایی میراژ اف-۱ در ارتفاع پائین

میراژهای عراقی البته در نبرهای هوا به سطح موفقیت های زیادی کسب کردند. اجرای عملیات بمباران سنگین، حملات ضربتی به عمق خاک ایران با سوختگیری جنگنده های میراژ از جنگنده میراژ دیگر حتی تا عمق بیش از ۶۰۰ کیلومتری ایران و معروف تر از همه اجرای عملیات ضدکشتی با موشک های «اگزوست» در نبردهای دریایی و جنگ نفتکش ها از جمله سوابق عملیاتی این هواپیما در زمان حضور در عراق بوده است. هر چند که چندین فروند از آنها نیز در اثر آتش پدافند هوایی منهدم شدند.

یکی از عجیب و رازآلودترین عملیات های میراژ در زمان حضور در نیروی هوایی عراق حمله به ناو آمریکایی «استارک» با موشک اگزوست و از مسافت چند ده کیلومتری بود که منجر به آسیب دیدن شدید این کشتی رزمی شد در حالی که روابط عراقی ها با آمریکا در آن مقطع(۱۹۸۷) خوب بود و البته ناو آمریکایی هم نتواست در برابر هیچ یک از دو موشک شلیک شده واکنشی نشان دهد.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161183_600.jpg[/img]


یک میراژ عراقی در حال شلیک موشک اگزوست

به گزارش مشرق، نکته جالب در مورد میراژهای غربی عراقی تلاش برای تجهیز این جنگنده بمب افکن موشک های هوا به سطح جدید شوروی سابق بود که در روزگار جنگ سرد و تفاوت فناروی های غربی و شرقی امری جدید بود هر چند که این تلاش ها به نتیجه قابل توجهی نرسید.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161181_316.jpg[/img]


میراژ عراقی مجهز به موشک هوابه سطح روسی KH-۲۹

ورود به ایران

پس از حمله عراق به کویت و اشغال این کشور کوچک و ائتلاف ناتو و کشورهای منطقه برای آزاد سازی این انبار نفت نیروی هوایی عراق با وجودِ داشتن ۸ سال تجربه رزمی سنگین در جنگ تحمیلی قبلی خود یعنی حمله به ایران نتوانست به موفقیتی جز یک پیروزی هوایی در برابر هواپیماهای ائتلاف دست یابد و با از دست دادن برتری هوایی و بالا رفتن تلفات پرنده هایش راهکاری عجیب را برگزید و به جای هر حرکتی بیش از ۱۰۰ فروند از هواپیماهای جنگی و تعدادی هواپیمای غیرنظامی را به سمت ایران پرواز داد تا از آتش دشمن مصون مانده و بعدها با فروکش کردن جنگ آنها را از ایران پس بگیرد.

این طرح عراقی ها اما با ممانعت ایران از پس دادن هواپیماها به بن بست برخورد و در اظهار نظرهای غیر رسمی دلیل اینکار در نظر گرفتن این مهاجران غیرقانونی اما بسیار ارزشمند به عنوان بخشی از غرامت جنگ تحمیلی ۸ ساله در کشور عنوان شد. بنا بر اظهارات منابع خارجی حدود ۲۴ فروند میراژ اف-۱ در بین این هواپیماهای وجود داشته که ۱۷ فروند نوع تک سرنشین و ۷ فروند نوع دو نفره بوده است.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161182_243.jpg[/img]


پرواز جمع سه فروند از میراژ های کشورمان

مهمان های ناخوانده عراقی پس از عبور از مرزهای غربی کشور، عمدتآً‌در پایگاه سوم شکاری همدان فرود آمدند و بعدها به نقاط دیگر منتقل شدند. میراژها نیز هر چند در چند پایگاه کشور حضور یافتند اما سرانجام در قالب یک اسکادران شکاری جدید در پایگاه هوایی مشهد مستقر شده و از آن پس با فراز و نشیب های فراوانی تا به امروز در حال خدمت بوده اند.

اتفاقی بزرگ؛ ارتقاء بدون دفترچه راهنما

این هواپیماها در حالی وارد ایران شدند که نه تنها هیچ کتاب راهنما و دفترچه فنی به همراه نداشتند بلکه شاید همه آنها فاقد جایگاه های حمل جنگ افزار بودند. بدیهی است که قطعات یدکی نیز برای این هواپیما موجود نبود و این در حالی بود که سطح فناوری های میراژ اجازه نمی داد از آن صرف نظر شود. بنابراین بار دیگر و برای چندمین بار پس از انقلاب متخصصان داخلی دست به کار بزرگی زده و برای عملیاتی کردن این هواپیما بدون مراجعه به کشور سازنده اقدام کردند.

در ابتدا خلبانان ماهر نهاجا حتی بدون برگزاری دوره آموزش از سوی خلبانان عراقی این هواپیماها را به پرواز در آورده و پس از استقرار در پایگاه مشخص شده برای این هواپیما رفته رفته متخصصان تعمیر و نگهداری نهاجا و صنایع هواپیمایی موفق به سرپا نگهداشتن این جنگنده برای نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران شدند. هر چند که گاه و بیگاه مشکلات فنی گریبانگیر این پرنده شده و تعداد عملیاتی از این جنگنده در مواقعی بسیار کم می شد. حتی یک مورد سانحه نیز برای یکی از میراژهای دو نفره ایران در نزدیکی مشهد به وقوع پیوست که منجر به شهادت یکی از خلبانان آن شد.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161178_781.jpg[/img]


نمونه دو نفره از میراژهای نهاجا

وقوع این دست مشکلات نیز باعث نشد تا این هواپیماها از رده خارج شوند بلکه تلاش برای فعال کردن تعداد بیشتری از آن به طور ثابت انجام شد بطوریکه هم اکنون تعدادی از این جنگنده در پایگاه دهم شکاری چابهار مستقر هستند که خبر پروازهای عملیاتی آنها در رزمایش های اخیر نیز منتشر شد.

از کم و کیف میزان آمادگی رادار این جنگنده ها اطلاعاتی ارائه نشده است اما با توجه به برد قابل توجه و مداوت پروازی بیش از دو ساعت که توسط این جنگنده قابل دستیابی است میراژهای نهاجا در شرق کشور فعالیت مناسبی داشته اند و پروازهای گشتی زیادی را به انجام رسانده اند. در عرصه دریا نیز چیره دستی این هواپیماها در زمان جنگ با ایران آشکار شده و در صورت آمادگی رادار و دسترسی به موشک اگزوست این ترکیب همچنان برای شناورهای دشمن پیام آور نابودی خواهد بود. با توجه به توان متخصصان داخلی در شناخت فناوری های خارجی و تسلط به آنها احتمال آمادگی سامانه های راداری این جنگنده قابل توجه است.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161179_530.jpg[/img]

میراژ اف-۱ مجهز به نوع اصلاح شده ای از موتور آر-دی-۳۳

سایر دارندگان میراژ بهسازی های مختلفی را روی آن به انجام رسانده اند که هر چند به طور گسترده انجام نشد اما نشان داد این هواپیما بستر خوبی برای توسعه توانایی های خود دارد. از آن جمله تجهیز میراژهای آفریقای جنوبی به موتور «آر-دی-۳۳» جنگنده «میگ-۲۹» و یا موشک های کوتاه برد پیشرفته «آر-۷۳آرچر» روسی. گفتنی است هر چند مصرف ویژه سوخت موتور روسی آر-دی-۳۳ از موتور خود میراژ کمی بیشتر است اما ۲۰۰ کیلوگرم جرم کمتر و ۱۵ درصد رانش بیشتر آنقدر وسوسه انگیز بود تا با کمی تغییرات فنی این کار به انجام رسیده و به مرحله پرواز برسد و در خود روسیه هم به نمایش درآید.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161194_503.jpg[/img]

میراژ اف-۱ مجهز به موشک هوا به هوای آر-۷۳

با توجه به اینکه توانایی میراژ در زمینه حمل وزن محموله تنها ۱۳ درصد کمتر از فانتوم-ئی و برد آن بیشتر از این جنگنده کهنه کار آمریکایی است می توان انتظار داشت نهاجا تلاش کند تا میراژها به تسلیحات بومی مجهز شده و برای مأموریت های تعریف شده به کار گرفته شوند.

خصوصاً‌ با توجه به اینکه نهاجا در هماهنگ کردن تسلیحات شرقی موجود روی هواپیماهای غربی و برخی تجهیزات شرقی روی پرنده های غربی خود ید طولایی دارد. مثلآً یکی از گزینه های محتمل کاربری موشک کوتاه برد وبسیار کارآمد آر-۷۳ توسط میراژ است همانطور که اخبار غیر رسمی حاکی از بکارگیری آن روی سایر هواپیماهای غربی نهاجار نیز دارد. حداقل نصب تسلیحات بومی مانند موشک های ضد کشتی دوربرد نور و قادر یا بمب های هدایت شونده قاصد روی این جنگنده ها دور واقعیت نیست.

این جنگنده هر چند با روشی غیرمعمول وارد ناوگان نهاجا شده اما با تلاشی امیدوارانه و برای غلبه بر تحریم ها نشان روشنی از عزم جدی نیروهای داخلی برای استفاده از ابزارهای موجود و بهسازی آنها برای نیازهای موجود داشته و تأیید دیگری بر توانایی های علمی و فنی داخلی است.

[url=http://jahannews.com/vdcfyyd0vw6d0va.igiw.html]منبع خبر[/url]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=red]جناب DR_CHAMRAN
برای چندمین باره که تذکر میدم، قبل از ایجاد تاپیک در سایت یک جستجو انجام بدید که تکراری نباشه.
http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=22150

همچنین برای بار آخر تذکر میدم که قرار دادن عکس خارج از گالری سایت ممنوعه.
از سایت های دیگه عکس اینجا قرار ندید.

در صورت تکرار تخلفات فوق توسط شما، برخورد انضباطی صورت میگیره.
قفل شد.
REZAT1980
[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جا داره رو این هواپیما سرمایه گذاری کنیم، وقتی رژیم ص از نقشه های دزدی میراژ-3 کپی برداری کرد بدچیزی نشد تازه این از میراژ3 و 5 جدیدتره،
ما طرح پایه رو برای ساخت رافال در اختیار داریم.

ما می تونیم در کنار ارتقا و بهسازی اف-5 طرح این میراژ اف1 رو هم برا خودمون بومی سازی کنیم و از روش بسازیم. پلتفرم خوبی داره و میشه با تغییراتی به سطح رافال یا گریپن سااب39 رسوندش، بالش رو میشه دلتایی کرد، فرانسه از ارتقای میراژ اف-1 میراژ-2000 رو ساخت و بعد رافال رو. به روند تغییرات و شباهت های این هواپیماها دقت کنین:

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161178_781.jpg[/img]
[img]http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/M2000_1.jpg[/img]
[img]http://www.zendeginews.com/photoNews/4bfc9f76-8110-4162-bdc1-295e3110795e.jpg[/img]

به نظرم برای ما گزینه خوبیه و جای کار داره ، نظر دوستان چیه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]جا داره رو این هواپیما سرمایه گذاری کنیم، وقتی رژیم ص از نقشه های دزدی میراژ-3 کپی برداری کرد بدچیزی نشد تازه این از میراژ3 و 5 جدیدتره،
ما می تونیم در کنار ارتقا و بهسازی اف-5 طرح این میراژ اف1 رو هم برا خودمون بومی سازی کنیم و از روش بسازیم. پلتفرم خوبی داره و میشه با تغییراتی به سطح رافال یا گریپن سااب39 رسوندش، بالش رو میشه دلتایی
کرد، فرانسه از ارتقای میراژ اف-1 میراژ-2000 رو ساخت و بعد رافال رو. [/quote]

فرمایشات شما متین
اما مشکل ما داشتن الگو برای تولید هواپیما نیست
در خوشبینانه ترین حالت اراده ای برای تولید هواپیمای بومی در ایران وجود نداره و یا این کار به اینده تقریبا دور موکول شده

و در حالت بدبینانه هم ما توانایی ساخت کامل یک هواپیما رو نداریم
و گرنه با وجود فانتوم و تایگر و تامکت که متخصصان آنها هم وجود داره اقدامی شده بود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگه قرار باشه روی طراحی یک هواپیمای جدید کار کنیم چرا بریم سراغ میراژ اف 1؟ از همون ابتدا میریم سراغ یک طرح پنهانکار و مدرن.

منتها اینی که می بینید چسبیدیم به طرح اف 5 ، دلیلش اینه که توی این سال ها احتمال سرمایه گذاری زیادی (نسبت به حجم سرمایه گذاری در صنایع هوایی نظامی) برای تولید قطعات این هواپیما انجام شده.

در خبر های مربوط به بازسازی اخیر اف-5 ای که 12 سال زمینگیر بود، گفته شد که بیش از 50 درصد قطعاتش تعویض شده و حتی بالهاش هم جدید هست. بنابراین ساخت جنگنده بر پایه اف-5 هزینه تولید و زمان به سرانجام رسیدن طرح رو به میزان زیادی کاهش میده و یک میانبر محسوب میشه.

همین اف-5 رو اگه مثلا با یک موتور آر دی 33 بجای دو موتور جی 85 تجهیزش کنید به لحاظ قابلیت های پروازی میشه یه چیزی در حد اف-20 که بعضیا معتقد بودن به دلائل سیاسی رقابت رو به اف-16 واگذار کرد.

از اونجا اولویت نیاز نظامی ما به جنگنده در حال حاضر بیشتر دفاع هوایی در سرزمین خودمون هست، بنابراین نیاز به یک جنگنده سنگین و دوربرد با توان حمل تسلیحات (به لحاظ وزنی ) بالا برای ما در اولویت نیست. یک جنگنده سبک با هزینه پائین که بتونه حداقل 6 تا موشک میانبرد هوا به هوا ، اما رادار قدرتمندی رو حمل کنه که بشه در تیراژ بالا با هزینه کم تولیدش کرد، تا حد زیادی نیازهای ما رو پاسخگوست.

بوئینگ سطح مقطع راداری سوپرهورنت رو با وجود افزایش ابعاد نسبت به هورنت از 3 متر مربع به 0.1 متر مربع کاهش داده ، یعنی 30 برابر کمتر باوجود افزایش ابعاد و عدم تغییر ظاهری محسوس. بنابراین امکان اینکه سطح مقطع همین اف رو هم بشه به میزان زیادی کاهش داد حتی کمتر از 0.1 متر مربع در سوپرهورنت (به دلیل ابعاد کوچکتر اف-5) وجود داره ( البته درصورتی که هزینه همچین پروژه ای مقرون به صرفه باشه).

بنابراین اگه اراده ای برای تولید جنگنده باشه، طرح میانبر بهتری مثل همین اف-5 یا حتی M-ATF و جت آموزشی شفق (کوثر) وجود داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
بنابراین اگه اراده ای برای تولید جنگنده باشه، طرح میانبر بهتری مثل همین اف-5 یا حتی M-ATF و جت آموزشی شفق (کوثر) وجود داره.[/quote]

M-ATF چیه دیگه؟ من فکر کردم اختصاری از نام و نام خانوادگی شماست! :|

چرا اراده اش نباشه؟ ما باید از مسولین مطالبه کنیم . در طرح ایران 1404 و افق چشم انداز بیست ساله برنامه ریزی شده ما هواپیماساز بشیم پس اگه مسولی در این راستا حرکت نکنه مخالف سند و فرمایشات رهبری داره پیش می ره و بایست برکنار بشه. مایی که الگوی کشورای مسلمان و مستقل هستیم، فعلا تنها یه قدرت موشکی هستیم و نه چیز دیگه و این باید تغییر کنه، افراد بی کفایت برن کنار، بودجه داده بشه.

ما که نمی تونیم بخاطر احتمال حمله آمریکا بشینی،دست رو دست بذاریم و روی گیر بدیم موشک و اژدر و قایق تندرو سرمایه گذاری کنیم،می تونیم؟؟؟؟؟؟
شاید آمریکا تا بیست سال دیگه هم حمله نکرد، باید این زمان رو از دست بدیم؟
امیدوارم تئوریسین های محترم موشک دوست سپاه حاضر در وزارت دفاع کمی به خواسته های مردمی هم توجه کنن که مطالباتشون از نظام هست.
ساعت 18 امروز شبکه 4 سخنرانی دکتر رحیم پور رو پخش کرد که می گفت نباید همش روی کپی،ترجمه و ... سرمایه گذاری کرد، یه خلاقیتی یه ابتکاری باید به خرج داد تا بتونیم تو دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]
بنابراین اگه اراده ای برای تولید جنگنده باشه، طرح میانبر بهتری مثل همین اف-5 یا حتی M-ATF و جت آموزشی شفق (کوثر) وجود داره.[/quote]

M-ATF چیه دیگه؟ من فکر کردم اختصاری از نام و نام خانوادگی شماست! :|

چرا اراده اش نباشه؟ ما باید از مسولین مطالبه کنیم . در طرح ایران 1404 و افق چشم انداز بیست ساله برنامه ریزی شده ما هواپیماساز بشیم پس اگه مسولی در این راستا حرکت نکنه مخالف سند و فرمایشات رهبری داره پیش می ره و بایست برکنار بشه. مایی که الگوی کشورای مسلمان و مستقل هستیم، فعلا تنها یه قدرت موشکی هستیم و نه چیز دیگه و این باید تغییر کنه، افراد بی کفایت برن کنار، بودجه داده بشه.

ما که نمی تونیم بخاطر احتمال حمله آمریکا بشینی،دست رو دست بذاریم و روی گیر بدیم موشک و اژدر و قایق تندرو سرمایه گذاری کنیم،می تونیم؟؟؟؟؟؟
شاید آمریکا تا بیست سال دیگه هم حمله نکرد، باید این زمان رو از دست بدیم؟
امیدوارم تئوریسین های محترم موشک دوست سپاه حاضر در وزارت دفاع کمی به خواسته های مردمی هم توجه کنن که مطالباتشون از نظام هست.
ساعت 18 امروز شبکه 4 سخنرانی دکتر رحیم پور رو پخش کرد که می گفت نباید همش روی کپی،ترجمه و ... سرمایه گذاری کرد، یه خلاقیتی یه ابتکاری باید به خرج داد تا بتونیم تو دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم.[/quote]
سلام
ساختن هواپیمای جنگنده بروز بدون گرفتن کمک از کشور دیگه و انتقال تکنولوژی شدیدا کار مشکلی هست هم زمانبر هم مشکل حتی در صورت رسیدن به نمونه کارامد امکان تولید در تیراژ انبوه نیست ( نرخ تولید در سال جوابگوی نیاز ما نیست ) وانگهی مسائل نظامی مسائل اقتصادی نیست که منوط به مطالبه مردم باشد ... حتی اگر چنین پروژه هایی هم در جریان باشد من و شما هرگز در مورد ان چیزی نخواهیم شنید
بهترین کار برای کشور ما ضمن سرمایه گذاری شدید در این بخش خرید حداقل بالای صد فروندی یک هواپیمای مولتی رول [b]به محض کم شدن فشار تحریمهاست[/b] ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این M-ATF هست :
http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/%5B3%5Da06.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v2.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v3.jpg

که فکر می کم به همراه Vityaz-2000 نمونه جنگنده طرحی که معروف اینتگرال هست، می باشند، بر خلاف شفق که یک جت آموزشی هست. و البته M-ATF به نظر میاد که ابعاد بزرگتری هم داره.

این ویتیاژ 2000 هست که به نظر میاد همون طرح M-ATF هست اما تکامل یافته تر :

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v013.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v011.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v012.jpg

مشهود ترین تفاوت ظاهری طراحی M-ATF/Vityaz-2000 و شفق جهت بالهاست که در M-ATF رو به عقبه و در شفق عمود به راستای طولی بدنه هواپیما،

شفق:

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/sh.jpg


شاید این دو تصویر تفاوت ها رو بهتر نشون بده هر چند این طرحها کاملا دقیق نیستند:

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/Dorna-2.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/Estimation-1.jpg

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب M-ATF عزیز

می دونم بحث راجه به جنگنده های ایرانی تو این فروم ها خسته کننده،کسالت بار و تاحدی تهوع آور شده ولی، فکر میکردم این ماکته شفق هست ، طرحش خیلی قابل قبول به نظر می رسه،
اگه بتونیم موتور و اویونیک/رادارش رو تامین بکنیم برای تولید انبوه چیز خوبیه. پس مشکل چیه؟
روسیه مشکلی با تولید انبوهش نداره؟ این طرح روسی خیلی جای کار داشت، بهتر از فلانکر و فالکرم نبود؟
احتمال اینکه کره شمالی یه جنگنده بومی خودش رو تولید کنه بیشتر از ایران هست...شایدم ایران ازش بخره:|


در مورد میراژاف یک تو یه انجمن دیگه :
[quote]یه مشکل در مورد این جنگنده من شنیدم اینه که کد شناسایی راداری این جنگنده با سیستم راداری ایران فرق میکنه یعنی وقتی به پرواز در می ایند در رادارهای نیروی هوایی به صورت یک پرنده ناشناس قابل رویت هست.[/quote]

مگه ما سیستم شناسایی دوست از دشمن هم داریم؟؟؟؟؟؟؟؟؟ واقعن داریم؟؟ icon_wink که حالا رادارای ما کدش رو نخونن ؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.