امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote][quote]...فكر كنم 100 فروند باشه.[/quote]

[align=justify]گمونم «عراده» واحد شمارش تانك باشه ها؟! حالا من رو نزنيد٬ به خاطر اين تاپيك رو بالا نياوردم. من يه مدّت بود كه به شدّت داشتم روى اين فكر مى كردم كه فاكس هاوند مى تونه براى ايران گزينه خوبى باشه؟! از اون جهت شك دارم كه فاكس هاوند خالى يا نهايتاً با R-73 Archer كه فايده اى نداره! بايد كمينه مثل تامكت ها يه سلاح اختصاصى دوربرد داشته باشه. حالا سلاح اختصاصى نداره حداقل R-77 Adder روسى روش بايد باشه! از همون 150كيلومترى ها! و گرنه صرف شناسايى و مكان يابى اهداف نمى تونه دليل موجّه و كافى براى خريد و نگه دارى اين ها باشه. به جاى مثلاً هر 5-6فروند فاكس هاوند٬ يك آواكس بخريم(با شرايطى كه گفتم) بهتره كه؟! راستى اين رو هم بگم كه از روس ها هر چند با بازى و چك و چول٬ بالآخره يه تعداد(هرچند كم) هم مى شه ازشون خريد كرد. از نوع مرغوب تسليحات هم مى شه ازشون خريد. ولى ديگه قبل و بعدش با خداست(مثل سرويس دهى فولكرام ها).[/align][/quote]




متاسفانه هر وقت بخواهيم خريد نظامي کنيم.اول بايد آمريکا باخبر بشه بعدشم 2 برابر قيمتي که ما ارايه ميکنيم برادرهاي آمريکايي ميکنن .اگه به ما بدن هم کارشکني ميکنن در پشتيباني قطعات و ميشه قوزه بالاي قوز icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]بنده خبر های زیادی رو در مورد فاکس هاوندهای های ایرانی رو میخوندم ولی واقعا باور نداشتم تا موقعی که در فرودگاه کارخانه انتونف شهر خارکف اوکراین!!!!
با کمال تاجب دیروز 5 فروند فاکس هاوند رو مشاهده کردم که یکی از اونها با رنگ استتار توسی و با ارم نیروی هوایی روسیه بود(میگ-31 روسی در اوکراین؟؟؟)
و جالب اینجاست!
4 فروند میگ-31 بی ام با رنگ استتار خاکی (دقیقا شبیه رنگ استتار فانتوم های نیروی هوایی) با پرچم ایران !!! و با ارم سپاه در دم!!!! در حالی که 4 موشک بزرگ اموس در زیر اونها کاملا مشخص بود.
و در زیر بال توسط 4 تیر افید و 2 تیر موشک جدید بزرگ ضد رادار مسلح شده بودند.....
جلو رفتم تا با خلبان ایرانیش صحبت کنم ولی با کمال تاجب خلبان روس بود!!! و گفت این میگ ها رو به ایران میبرند.ولی از شهر مقصد صحبتی نکرد.........
ولی چرا این میگ ها مسلح بودند برای من سوال است؟
چرا خلبان روس بود؟ چرا میگ ها در اوکراین فرود اومدند؟ چرا با این گروه میگ-31 بی ام یک میگ -31 بی روسی همراه بود؟
خلاصه خلبانها برای ناهار رفتند و من نزدیگ 1 ساعت مبهوت این جنگنده زیبا بودم!!!!


خلاصه به نظر میرسه روسها در این دوره سخت ملت ما رو انقدر هم تنها نزاشتند........از روسها بعید به خدا...من خودم چندین سال هست با اینها دم خورم ولی از روسها این محبت ها بعیده........!!!

شرح کامل قضیه

بنده از کیف ساعت 7 صبح به خارکف رسیدم و برای بررسی بیشتر نحوه حمل سلاح توسط انتونف -74 (مدل نظامی که زیر بال راکت حمل میکنه) به کارخانه انتونف در خارکف رفتم.البته سفر بنده با استادم هماهنگ شده بود و او ساعت 8 صبح منتظر من بود.گروهی ا دانشجویان اتیوپایی دانشگاه خائی خارکف هم ما رو همراهی کردند تا به انتونف مذکور روی باند تست رسیدیم.حدود 30 دقیقه از بحث ما نگذشته بود که (ساعت 30/8 صبح جمعه) که صدای غرش 5 فروند میگ-31 نظر من رو جلب کرد.از رو اسمان متوجه شدم که اینها میگ های روسی هستند (چون اوکراین فاقد میگ-31 است)بعد از فرود میگها 3 فروند از انها به سمت ما امدند و پارک کردند.2 فروند در فاصله ای دورتر(یک کیلومتر) به درون اشیانه ای رفتند. واقعا نفسم در نمیاومد.....چی میدیدم.....دو فروند از میگها با رنگ ایران و با ارم سپاه بودند........بعد از پیاده شدن خلبانها به سمت یکی از اونها (به اسم دیمیتری رفتم) و سوالا تی از اون کردم.......
جالب ابنجاست که این میگ ها با نام های عربی در زیر کابین(مثل هواپیماای ایران ایر) نام گذاری شده بودند.......یکی با نام" ذوالفقار" و دیگری با نام " مصداق" بود!!!!
دو فروند دیگر را به علت مسافت زیاد نرفتم ببینم اسمشون چیه!!!
ساعت 10/12 شاهد پرواز این ابر جنگنده ها بودم.........

متن صحبت های من با خلبان میگ
البته خلبان هر جور که میشد سعی داشت از دست من راحت شه-من نمیدونم میخواست بره دستشویی ! یا ناهار!-

این میگ ها رو کجا میبرید؟
ایران
کدوم شهر؟
زد فضا!!!
این میگها کدوم مدلند؟
بی ام(روسها به این جنگنده ها میگند"سوکول" یعنی عقاب......)
شما برای همیشه خلبانهای اینا خواهید بود؟(منظور در ایران)؟
نه-فقط 6 ماه
از خریدهای دیگه خبر دارید؟
نه فقط شنیدم شماها خیلی علاقه به سوخو-47 دارید(!!!!!)
میتونی با این اسباب بازی استلث شکار کنی؟(به شوخی)؟
اره از 400 کیلومتری!با این "ایگروشکا"-ایگروشکا یعنی اسباب بازی!-


بعد هم خلبان با فریادهای مکرر داوای داوای!!(یعنی بیا بیا...) رییو به سمت ان که جلوتر بود دوید و رفت. بعد با هم سیگاری کشیدند و رفتند به سمت غذا خوری!
من هم یک ساعتی به این میگ خیره و مات مونده بودم..........جالب فقط اینجا بود که روی دم پرچم ایران نبود .فقط ارم سپاه رو رنگ کرده بودند......
همه چی زیبا بود فقط این نامهای عربی روی میگ-31.... ......دیگه خودتون قضاوت کنید.......

اونم به بزرگی 50 سانت.....که از صد متری دیده میشد.........
بعد هم این رهگیر قدرتمند رو برداشتند رنگ خاکی کردند(خدایی ولی بهش مییومد......با دماغه سفید).........من نمیدونم از کی تا حالا این رهگیر ها رو رنگ تهاجمی میکنند......صلیغه سپاهه دیگه[/quote]

تا الآن بايد يه 40 فروندي شده باشند! icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]تا الآن بايد يه 40 فروندي شده باشند! [/quote]

ممنون که این تاپیک رو از دل تاریخ بیرون کشیدید تا کمی بخندیم
40 تا
icon_cheesygrin icon_rolleyes :whew: :smug:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این قضیه ی میگ31 هم آخرش مثله قضیه ی اس300 میشه که روسیه میگه ندادم ایرانم میگه نگرفتم آخرشم در کمال ناباوری توی رژه به نمایش در میاد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[align=center][size=18][b][color=brown]Zaslon - MIG-31 INTERCEPTOR Radar[/color][/b][/size]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/8qywen1eadu6svvuke9c.jpg[/img][/align]

[b][color=darkblue]رادار زسلان zaslon روسیه یک رادار هوابرد چند حالته است که قابلیت عمل در هر گونه شرایط آب و هوایی را دارد.این رادار مابین سالهای 1975 تا 1980 توسط Tikhomirov Scientific Research Institute با عنوان قسمتی از سیستم کنترل آتش از جنگنده رهگیر مافوق صوت میگ -31 , توسعه داده شد. کد نامی را که ناتو برای این رادار انتخاب کرده است Flash Dance است.SBI-16,RP-31,N007 و نیز S-800 اسمامی وابسته به این رادار هستند.

رادار زسلان zaslon یک رادار پالس داپلر با آنتن PESA ( آرایه ایی با پویش الکترونیک غیر فعال) و پردازش دیجیتال سیگنال است.رادار استفاده شده توسط زسلان واقعا" یک سیستم چند کانال می باشد که شامل 2 آرایه ی کنترل شده ی الکترونیکی مجزا است. یک رادار باند X با 1700 عنصر انتشاری و یک فرستنده ی باند L با 64 عنصر انتشاری با هم به سمت یک آنتن منفرد می رسند.

آنتن قطری به اندازه ی 1.1 متر دارد و در موقعیتی نصب شده است که بخش - 70 تا +70 درجه ی آزیموت ( گردش به چپ و راست) و -60 تا +70 درجه ی الویشن ( بالا و پایین) را اسکن می کند.

[align=center]رادار RP-31
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/206rzwv4tb8mk7wqn6zx.jpg[/img][/align]

مولفه های باند X رادار , تعویض کننده های فاز فریت دوجانبه را استفاده می کند که به رادار اجازه می دهد پرتو افکنی ها در حدود 1.2 میلی ثانیه وضعیت بگیرند.این کارایی یکی از مزیت های بزرگ از رادارهای آرایه فاز شده در مقایسه با آرایه های اسکن کننده ی مکانیکی است که نسل قبل داشتند و برای اجرای مشخصه ی یکسان ( نسبت به نسل جدید) به عنوان یک آرایه ی فاز شده ثانیه ها زمان می بردند.

کارایی کشف رادار زسلان بر علیه هدفی با سطح مقطع راداری 19 مترمربع برابر با 200 کیلومتر اظهار شده است.رادار می تواند بیش از 10 هدف را همزمان رهگیری کند و با 4 تای آنها در یک زمان با موشک های هدایت شونده ی رادار نظیر R-33 و موشک های IR مانند R-40 یا R-60 در گیر شود.

رادار یم نقطه ی تحول در تاریخ هوانوردی بود زیرا اولین رادار PESA یی بود که بر روی یک جت جنگنده نصب می شد. پیشتر رادارهای PESA فقط در سیستم های زمین پایه بنیاد شده بودند.
رادار زسلان در نمایشگاه هوایی پاریس در سال 1991 به طور آشکارا به همراه شریکش , جنگنده ی میگ-31 در برابر عموم پرده برداری شد.روس های حتی اجازه ی برداشتن پوشش پلاستیکی آنتن رادار هواپیما را جهت دیدن آنتن انقلابی زسلان را داده بودند.

از این گذشته در پاریس یک فروند جنگنده ی Night hawk F-117 امریکایی حضور داشت ( که انقلابی برای استفاده در تکنولوژی استیلث بود) که روس ها اضهار داشتندبرای فهمیدن اینکه آیا زسلان می تواند اف-117 را کشف کند باید با میگ-31 در هوا پرواز کرد.
متاسفانه تا به حال رقابت این چنینی انجام نشده اما کارشناسان روسی مطمن بودند که زسلان توانایی کشف F-117 را در حین پرواز دارد.
توسعه ی مدنیزه شده ی میگ -31 M در سال 1981 و همچنین بعدا" جنگنده ی رهگیر میگ-31 BM منجر به ساخت بهبود داده شده ی رادار کنترل آتش زسلان M شد.

[align=center]تصاویری از کاکپیت میگ-31

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/gu3b9behhxq9tkfacbi.jpg[/img]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_mig31bm-8.jpg[/img]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/8zv6c87a3duuji2h79x.jpg[/img]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1z8twhcia7m1ytrhvks8.jpg[/img]
[/align]

زسلان M با رادار اصلی متفاوت است در مرحله اول رادار یک آنتن بزرگتر داشت که مشخصه های قطر به 1.4 متر و برد کشف به 300 تا 400 کیلومتر افزایش داده شده بود.

زسلان N007 اولین رادار آرایه فازی شده برای ورود به خدمت هواپیماهای جنگنده بود.در سال 1968 , Phazotron موظف به توسعه ی رادار برای میگ-31 آینده شد.مهندسان دو مجموعه ی تولید را با نام های Gorza و Vikher آماده کردند که هر دو بر تکنولوژی سری های sapfir پایه گذاری شده بودند.
نمونه ی نهایی smarch-100 نامگذاری شد اما با عدم تقاضا مواجه شد و شکست خورد.در نتیجه در سال 1971 فازوترون به شریک کنسرسیومیش NIIP دستور پذیرش کلیه مستندات را داد,نتیجه رادار زسلان بود.

کار بسیار سختی بود چون یکی از نیازمندی های اصلی , در گیری با موشک های کروز بود و فازوترون با تجربه برای حل مشکل علیه کشف اشیای کوچک و صداهای ناهنجار زمینی و رهگیری همزمان اهداف چندگانه شکست خورده بود!
سرانجام تمام مشکلات با انبوه کمک از طرف NPO Istok و Lenintz حل شد. این گروه ها به ترتیب به طرح آرایه فازی شده و ساخت آن کمک کرده بودند و سرانجام در دسامبر 1981 به خدمت رسید.

زســــــــــــلان دوبرابر رادار هواپیمای امریکایی اف-14 یعنی AWG-9 وزن داشت.تیم NIIP بر این عقیده بود که برتری های یک رادار آرایه فازی شده در دوره های پویش آنی نزدیک و قابلیت درگیری اهداف چند گانه است. چون یک آنتن پویش کننده ی مکانیکی 12 تا 14 ثانیه زمان برای یک اسکن کامل صرف می کند.

تست های اولیه ی از رادار در 1973 هدایت شدند و در 1976 اولین تست هوایی بر روی یک هواپیما انجام شد. در 15 فوریه 1978 در یک ماموریت 10 هدف کشف و رهگیری شدند و آن اولین اجرا در آن زمان بود.در 1982 جنگنده ی میگ-31 رادار زســــــــــلان را حمل کرد و در 1983 کاملا" عملیاتی شد. وزن آنتن رادار 300 کیلوگرم بود و وزن کل رادار 1000 کیلوگرم بود.

زســـــــــــــلان یک کامپیوتر Argon-15A را به کار می برد که اولین کامپیوتر دیجیتالی بود که در روسیه طراحی می شد. زسلان در محدوده ی باند فرکانسی 9 تا 9.5 گیگا هرتز عمل می کند. زسلان توانایی رهگیری و درگیری با اهداف پایین تر از 25 متر را دارد اهدافی مانند موشک های کروز!
ماکزیمم برد سرچ ممکن برای یک هدف هوایی بزرگ 300 کیلومتر بود.

مشخصات رادار Zaslon

برد اسکن برای بمب افکن: 180 تا 200 کیلومتر و
برد رهگیری: 120 تا 150 کیلومتر
برد اسکن برای جنگنده ها: 120 کیلومتر
برد رهگیری: 90 کیلومتر
برد کشف اهداف هوایی با سطح مقطع راداری 0.3 متر مربع : 65 کیلومتر
فرکانس عملکرد: باند X و باند L
زوایای اسکن: +-70 azimuth, +70/-60 elevation
توان متوسط فرستنده: 2.5 کیلو وات
مشخصه ی :MTBF
55 ساعت
وزن رادار: 1000 کیلو گرم


[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_3f9yyjlpf9kslu9s3d4.jpg[/img][/align]

نوشته و ترجمه ی : SAMAN.M.S عزیز از سنترال کلاپز
منابع :
http://en.wikipedia.org/wiki/Zaslon_radar
http://www.hostultra.com

[/color][/b]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]این قضیه ی میگ31 هم آخرش مثله قضیه ی اس300 میشه که روسیه میگه ندادم ایرانم میگه نگرفتم آخرشم در کمال ناباوری توی رژه به نمایش در میاد[/quote]

کاملا موافقم تازه گفته میشه که ساخت ایرانه و یا ما میتوانیم بعد وزیر دفاع در مورد شفق توضیح میده و بعد خبرگزاری های روسیه مینویسن ایران روشی برای دور زدن میگ 31 پیدا کرد icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون جالب بود دست شما و مترجم درد نکنه.

با ساخت رادار N035 که نسل جدیدش از نوع فعال الکترونیکی خواهد بود رادار زسلون به مرتبه سوم بین رادارهای روسیه از نظر قدرت کشف تنزل میکنه و به نظر میرسه دیگه نیازی به این رادار در زمان حاضر نباشد چون با اینکه از قدرت کشف پنهانکارها برخورداره منتهی به علت وزن زیاد و اندازه بزرگ امکان نصب آن روی جنگنده ای غیر از میگ31 وجود ندارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تشکر از جناب رپتور اسبق icon_cheesygrin
دوستان وزن رادار Zaslon رو با رادارهای مشابه اون مقایسه کنند به وزن غیر متعارف آن پی خواهند برد. رادار APG-79 سوپر هورنت وزنی معادل 295 کیلوگرم و APG-82 ایگل-E حدود 300 کیلوگرم و رادارهای خانواده Zhuk (مدل های فلانکر-30 و فالکروم F ) و در مدل MFS وزنی معادل 305 کیلوگرم را داراست.
یادآوری: نمونه های قدیمی خانواده های APG و Zhuk در محدوده 200 کیلوگرم وزن داشته اند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مگه بردش 400 کیلومتر نبود
پس چطوری می تونه ار 33 رو شلیک کنه
اینطوری که برد رهگیریش معادل اف 14شد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خب منم اينقدر به صورت مهمان به اين سايت سر زدم كه داشت يادم مي رفت كه يه كد كاربري دارم . سلام به همه دوستان خوبم در ميليتاري عزيز مخصوصا آقا سعيد گل .
واقعا كي اين تاپيك زير خاكي رو كشيد بيرون . كلي خنديديم icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]این قضیه ی میگ31 هم آخرش مثله قضیه ی اس300 میشه که روسیه میگه ندادم ایرانم میگه نگرفتم آخرشم در کمال ناباوری توی رژه به نمایش در میاد[/quote]

اون چيزي كه در رژه ديديم چيزي شبيه لانچرهاي اس-300 بود نه كل سيستم اس300.
در ضمن يك سامانه پدافندي از چندين قسمت تشكيل مي شود كه لانچر شايد ساده ترين و ناچيز ترين قسمتش باشد.

داشتن يا نداشتن ميگ 31 در زماني كه رقيبانش جنگنده هاي اف-18 سوپر هورنت و اف-15 استرايك ايگل و جنگنده هاي نسل 5 با پشتيباني آواكس ها و ماهواره ها هستند هيچ فرقي نمي كند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
از خنده روده بر شدم icon_cheesygrin icon_rolleyes :whew: بابا شما چقدر خوش باوريد mig-31 کجا بود su-27 همش کشک.من از يک شخص اگاه سوال کردم همچي چيزي رو باور نکنيد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]ممنون که این تاپیک رو از دل تاریخ بیرون کشیدید تا کمی بخندیم[/quote]
خواهش مى كنم! icon_rolleyes
[quote]واقعاً كى اين تاپيك زير خاكى رو كشيد بيرون . كلى خنديديم :smug: [/quote]
من! ولى خداييش زيرخاكى بودها! در صفحه ى آخر انجمن بود! :whew:

ولى يه چيزى بگم؟! خيلى خنده نداشت! icon_cheesygrin كسى مى تونه يه جواب روشنى به پست من بده؟

[quote]داشتن يا نداشتن ميگ 31 در زمانى كه رقيبانش جنگنده هاى اف-18 سوپر هورنت و اف-15 استرايك ايگل و جنگنده هاى نسل 5 با پشتيبانى آواكس ها و ماهواره ها هستند هيچ فرقى نمى كند.[/quote]

پس چى قراره جلوى اين ها رو بگيره؟! خوب وظيفه فاكس هاوند همينه ديگه! البتّه نكته فنى اش اين هست كه MiG-25 Foxbat تو يه سرى از زمينه ها بهتر از پسرعموى تازه به دوران رسيده اش بهتره! مثل سرعت و ارتفاع پروازى. سرعت و ارتفاع پروازى(در كنار وجود احتمالى موشك هاى بلند برد و قوى از هر نظر) مى تونه اون رو به كانديد خوبى براى براى شكار آواكس بكنه؛ اگر حساب شده هم حمله بكنه مى تونه از پس گارد آواكس هم بربياد. البتّه اين مستلزم يه عمليات حساب شده و دقيق با پشتيبانى اطلاعاتى قوى هست(چيزى كه عراق به خوبى امكانش رو در جنگ هاى خليج پارس داشت امّا ازش استفاده نكرد).

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
قدرتمندترين جنگنده در دنيا همين mig-31 foxhund هست.به هيکلش نگا کنيد زيبايي اندام خوب کار کرده icon_cheesygrin icon_rolleyes

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.