امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

سلام، نمیدونم دوستان تا به حال دقت کردن یا خیر ولی بنده تو مشاهده فیلم متوجه یک نقطه ضعف عجیب در تانک کرار شدم، لوله و برجک تانک در چرخش بدنه به سمت های مختلف ثابته و هدف خودش رو گم نمیکنه ولی در نقطه مقابل وقتی تانک در دست انداز میوفته و دچار نوسان های عمودی میشه لوله تانک کاملا تحت تاثیر بدنه قرار میگیره و به سمت بالا و پایین حرکت میکنه، این مشکل عملا باعث میشه تانک نتونه در زمین های غیر هموار شلیک مناسبی در حال حرکت داشته باشه. برای اینکه متوجه حرف حقیر بشید لطفا این ویدیو کلیپ که مربوط به تانک لئوپارد هست را ببینید. روی لوله تانک یک لیوان محتوی مایع قرار میگیره و هنگام عبور تانک از دست انداز هیچ چیز از محتویات لیوان کم نمیشه، قصد مقایسه تانک کرار رو با نمونه های خارجی ندارم ولی وجود یک ژیروسکوپ برای تثبیت حرکات عمودی توپ لازم به نظر میرسه

 

http://www.aparat.com/v/c7ToF/%D8%AD%D9%85%D9%84_%DB%8C%DA%A9_%D9%84%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86_%D9%86%D9%88%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%86%DB%8C_%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D9%84%D9%88%D9%84%D9%87_%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9_%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86_%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D8%AA%D9%86_%DB%8C%DA%A9

ویرایش شده در توسط behrouz7
  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام، نمیدونم دوستان تا به حال دقت کردن یا خیر ولی بنده تو مشاهده فیلم متوجه یک نقطه ضعف عجیب در تانک کرار شدم، لوله و برجک تانک در چرخش بدنه به سمت های مختلف ثابته و هدف خودش رو گم نمیکنه ولی در نقطه مقابل وقتی تانک در دست انداز میوفته و دچار نوسان های عمودی میشه لوله تانک کاملا تحت تاثیر بدنه قرار میگیره و به سمت بالا و پایین حرکت میکنه، این مشکل عملا باعث میشه تانک نتونه در زمین های غیر هموار شلیک مناسبی در حال حرکت داشته باشه. برای اینکه متوجه حرف حقیر بشید لطفا این ویدیو کلیپ که مربوط به تانک لئوپارد هست را ببینید. روی لوله تانک یک لیوان محتوی مایع قرار میگیره و هنگام عبور تانک از دست انداز هیچ چیز از محتویات لیوان کم نمیشه، قصد مقایسه تانک کرار رو با نمونه های خارجی ندارم ولی وجود یک ژیروسکوپ برای تثبیت حرکات عمودی توپ لازم به نظر میرسه

 

http://www.aparat.com/v/c7ToF/%D8%AD%D9%85%D9%84_%DB%8C%DA%A9_%D9%84%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86_%D9%86%D9%88%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%86%DB%8C_%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D9%84%D9%88%D9%84%D9%87_%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9_%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86_%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D8%AA%D9%86_%DB%8C%DA%A9

کرار که بماند حتی خود تی 72 هم مجهز به استابلایزر توپ در دو سمت هست ، معمولا به این شکله که سیستم کنترل اتش تانک باید روی یک هدف قفل باشه تا شاهد عملکرد این سیستم  باشیم ، درواقع اینطور نیست که تانک همیشه توپ رو متعادل نگهداره

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

موضوع این نیست برادر ...

 

موضوع این هست که بعضی اساتید (!!!) اینجا حرف هایی زدن که کاملا غلط از آب در آمده !!!

 

که به مرور زمان وضعیت براشون بدتر هم خواهد شد ...

 

بنده دسترسی ایران به خود تانک تی 90 ام اس رو رد نمی کنم ... چون ایران قبلا قصد خرید این تانک رو داشت اما دندان گردی و باج خواهی روس ها مثل داستان اس 300 کار دستشان داد !!!

 

در ضمن پروژه ذولفقار متوقف نشده ...

 

تانک سنگین تری هم در حال توسعه هست ... که به مراتب از کرار پیشرفته تر هست !

 

 

از اون تانک سنگین تر اگه اطلاعاتی دارید بگید ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

  • Upvote 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کرار که بماند حتی خود تی 72 هم مجهز به استابلایزر توپ در دو سمت هست ، معمولا به این شکله که سیستم کنترل اتش تانک باید روی یک هدف قفل باشه تا شاهد عملکرد این سیستم  باشیم ، درواقع اینطور نیست که تانک همیشه توپ رو متعادل نگهداره

 

حرف شمارو رد نمیکنم ولی تصور من طور دیگه ای هست، چون سیستم های ژیروسکوپ هیدرولیکی و الکتریکی که حتی بر روی تانک های مدرن نصب میشه نیازی به وجود هدف برای ثابت نگه داشتن لوله تانک ندارن، بعد مبحث قفل کردن روی هدف و سیستم های کنترل آتش ممکنه برای تانک های فوق مدرن صدق کنه (گرچه تا حدی مطئنم هدف گیری بسیاری از تانک های جدید هم از طریق سایت چشمی یا تصویری به صورت دستی و با تخمین فاصله با سیستم مسافت یاب انجام میشه) ولی مسلما برای تانکی مثل T-72 که ساخت مدت ها قبله سیستمی به عنوان کنترل آتش و قفل کردن بر روی هدف حداقل به مفهوم امروزی وجود نداشته، حتی اگر این مطلب هم صحیح باشه همیشه هدف تانک یک وسیله نقلیه نیست که امکان قفل وجود داشته باشه، ممکنه هدف یک سنگر ساده یا محل تجمع دشمنان باشه که در اون صورت وجود نداشتن ثبات در توپ مشکل زیادی رو ایجاد میکنه. جدا از این حرف ها به نظر شما اون تانک لئوپاردی که کلیپش رو قرار دادم برای گرفتن یک فیلم بر روی یک هدف قفل کرده تا سیستم تثبیت کننده توپ عمل کنه؟ بازم میگم بنده اطلاعاتم در حدی نیست که بخوام با قاطعیت نظر بدم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام ، نظر شخصی بنده این هست که ما تانک جدیدی نساختیم ، این موضوع خیلی مهمه ، بیشتر این تانک یک بروز رسانی مدل تی 70 هست نه بیشتر ، ساختن یک تانک از پایه کار بسیار هزینه بر و سختی است ، نمونه ان تانک التای ترکیه با اینکه ادعا میکنن که تاک میدان نبرد بومی ساختیم در صورتی همه ما میدانیم هر قطعه ان برای کشور دیگریست ، مورد بعدی که بیشتر دوستان می دونن خود پلتفرم تی 72 از نظر بروز رسانی محدوده و نمیشه زیاد روش تغییرات اساسی ایجاد کرد .

 

امیدواریم این قبیل کارها بستری برای یک پروژه عظیم تر باشد

برادر تی 72 ارتقا داده شده تی 55 است و تی 90 ارتقا داده شده ی تی 72..الان در جهان تسلیحات اینا 3 تانک حساب میشوند


به نظر من با قرار دادن چند مصاحبه کنار هم میتوتن حدس زد قضیه جی هست. اگر خاطر دوستان باشد اولین بار امیر پوردستان اعلام کرد که ما برنامه ای برای خرید تانک تی 90 داریم ولی بعد از چند روز سردار دهقان اعلام کرد که ما تانکی به نام کرار ساخته ایم و نیازی به تی 90 نداریم. احتمالا اختلافانی بین وزارت دفاع و نیروی زمینی وجود دارد. و نیروی زمینی نسبت به این تانک مقاومت میکنن و وزارت دفاع بر ان پافشاری میکند. این مصاحبه هم در همین راستا است
 

این دوره وزیر دفاع خداروشکر کار بلد و روشنفکره اما نظامیان این مملکت نصفشون با روشنفکری مخالفند و  اصلا بنظرشون تانکم الکیه و تیرو کمان موثر تره


سلام

همه این ها که شما فرمودی میشه بروز رسانی تانک تی 72 ، خب میشد به جای کرار گذاشت تی 72 ای ار

خود تی 90 مگه بروز رسانی تی 72 نبود؟؟اونا اسمشو گذاشتن تی 90 ای ار؟؟؟ما این تانکو از بیخ متحول کردیم بعد باز مارک روسیه رو بزنیم روش؟؟معذرت میخام ولی مگه اینقدر بووووقیم

  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام، نمیدونم دوستان تا به حال دقت کردن یا خیر ولی بنده تو مشاهده فیلم متوجه یک نقطه ضعف عجیب در تانک کرار شدم، لوله و برجک تانک در چرخش بدنه به سمت های مختلف ثابته و هدف خودش رو گم نمیکنه ولی در نقطه مقابل وقتی تانک در دست انداز میوفته و دچار نوسان های عمودی میشه لوله تانک کاملا تحت تاثیر بدنه قرار میگیره و به سمت بالا و پایین حرکت میکنه، این مشکل عملا باعث میشه تانک نتونه در زمین های غیر هموار شلیک مناسبی در حال حرکت داشته باشه. برای اینکه متوجه حرف حقیر بشید لطفا این ویدیو کلیپ که مربوط به تانک لئوپارد هست را ببینید. روی لوله تانک یک لیوان محتوی مایع قرار میگیره و هنگام عبور تانک از دست انداز هیچ چیز از محتویات لیوان کم نمیشه، قصد مقایسه تانک کرار رو با نمونه های خارجی ندارم ولی وجود یک ژیروسکوپ برای تثبیت حرکات عمودی توپ لازم به نظر میرسه

 

http://www.aparat.com/v/c7ToF/%D8%AD%D9%85%D9%84_%DB%8C%DA%A9_%D9%84%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86_%D9%86%D9%88%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%86%DB%8C_%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D9%84%D9%88%D9%84%D9%87_%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9_%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86_%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D8%AA%D9%86_%DB%8C%DA%A9

 تقریبا بیشتر تانک های بروز شده ی ما استابلایزر  دارند و در اون حالت است که توپ بدون حرکت و ثابت میماند..درضمن با چرخش شاسی اگر حرف شما درست باشد باید حداقل نوسان های ریزی در چرخش طرفین شاسی بر توپ ایجاد شود که فیلم چنین چیزی را نشان نمیدهد.

 

 

درضمن این فیلم سکانس هاش به آشکارا تغییر میکنه و نمیشه روش استناد کرد و همچنین اون افسر در تایم 45 ثانیه لیوان رو روی اون صفحه فشار میده  و این کارش کاملا تابلوه که لیوان به وسیله یک نگه دارنده کنترل میشه و از همه این ها گذشته  توپ در دقایقی که فرد لیوان رو روی اون گذاشته دارای زاویه است و بعد توپ به سمت بالا میاد..طبق هر علمی که شما  بخوایید حساب کنید محتوای لیوان به دلیل تغییر زاویه باید تحرکی داشته باشه اما چنین اتفاقی نمیفته پس باز نشون میده فیلم غیر طبیعیه.

همچنین اگر دقت کرده باشد لیوان اول نصفه است.توجه کنید وقتی نوشیدنی رو میریزه توی لیوان قسمت بالایی نوشیدنی واکنش نشون میده ولی قسمت پایینی و ته نوشیدنی بدون کوچکترین حرکتی  همون حالت میمونه پس نشون میده باز هم یک کاسه ای زیر نیم کاسه است.

 

در فیلم هم به وضوح توپ تانک نوسان داره به قسمت عقب توپ توجه کنید

ویرایش شده در توسط MA5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام علیکم  و رحمت ا... 

 

 

1- اگر به پستهای قبلی بنده دقت کرده باشید ، تقریباً کمتر در خصوص وضعیت  نیروهای مسلح بویژه وزارت دفاع ، تحلیل صریحی ارائه کردم ، چرا که حتی اگر اطلاع نسبی از داخل این نهادها وجودداشته باشد ، به هیچ عنوانی مجاز به افشا و ذکر جزییات  نیستیم . 

 

2- قطعاً امیدواری بیش از حد متعارف ( امیدواری به بهبود وضعیت در حد متعارف بسیار خوب هست و توصیه می شودبه محصولاتی که رونمایی می شود ،بدلایل مختلف از جمله عدم ورود آنها به چرخه بکارگیری عملیاتی در سازمان رزم نیروهای مسلح ، موجب وازدگی و سرخوردگی بیش از حد قشر  جوان و علاقه مند ، شده ( که نمونه های این مساله بخوبی در این انجمن قابل تشخیص هست از هر دو سمت ، چه آنهایی که کلاً همه چیز را زیر سئوال می برند و چه آنهایی  سفت و سخت و متعصبانه روی مواردی که شاید  صحیح هم نباشید ، اصرار غیر اصولی می کنند . این نکته هم قابل توجه خواهد بود که این دوستان قطعاً و بلاشک از آنچه که روی داده و می دهد ، بدلیل ماهیت محرمانه و طبقه بندی آن،اطلاعی ندارند و فقط از روی یکسری اطلاعات خام و شاید گمراه کننده ( بقول اساتید ، " اطلاعات روزنامه ای " ،  دست به تحلیل صریح می زنند که خوب ، بلحاظ تحلیل سیستماتیک و حرفه ای ، زیاد محلی از اعتبار ندارد . 

 

=================

 

EEE~0.jpg

 

 

چندوقت پیش ، در یکی از تاپیکها ، موضوع و مفهوم " عملیات تاثیر محور " را خدمت دوستان عرض کردم ( جدول فوق الذکر ) . به این مساله دقت بفرمایید که یک سازمان مسلح ایده آل  ( در اینجا سازمان مسلح تاثیر محور ) چه ویژگی های مطلوبی را باید داشته باشد . 

 

NBTGBNDGB.jpg

 

 

به جدول فوق دقت کنید ، ما در یک سازمان مسلح با چهار مفهوم  سرو کار داریم ، این چهار مفهوم هر کدام به چهار زیر مجموعه اصلی و هر کدام از آنها نیز به چند زیرمجموعه دیگر تقسیم می شوند . حالا به یکی از این موارد دقت کنید : 

 

در حوزه تصاویر و زیر مجموعه آن ، چشم اندازی که در این محصول ( کرار) تولید شده  چه چیزی است ؟؟؟ ( هدف صرفاً نمایش توان فناوری بوده یا اینکه بازسازی توان زرهی ارتش و سپاه  مد نظر هست !!!! و اگر این مساله صحت داشته باشد ، آیا صرفاً بازسازی توان سخت افزاری یگانهای زرهی ، برای مقابله با تهدیدات پیش رو کافی است ؟؟؟  آیا این محصول حاصل بررسی نیازمندی های مشترک نیروی زمینی ارتش و سپاه هست ؟؟؟ ( اگر هست ، چرا واکنش افسران مسئول تا این حد ناهماهنگ و ضد و نقیض هست ؟؟؟ ( اظهارات فرمانده نیروی زمینی ، وزیر دفاع و جناب صادقی را در کنار هم بگذارید تا متوجه منظور بنده شوید ) 

 

به شکل کاملا استاندارد، می توان برای هر چهار زیر مجموعه اصلی و زیربخشهای های آن تحلیل ارائه کرد و مثنوی هفتاد من کاغذ نوشت که متاسفانه ، وقت بسیار محدود است و زمان کم و حوصله برخی دوستان برای مطالعه مطالب جدی و مسلماً خسته کننده ، بسیار اندک .....

 

با تمام این اوصاف ، یک نکته درباب پرسش جنابعالی قابل بررسی است : 

 

" شناسایی تاثیرات مطلوب و نامطلوب یک محیط عملیاتی ( حالا در هوا ، زمین ، دریا ، زیر سطح و فضا ) در مجموع باعث ایجاد یک تصویر مشترک  از این محیط عملیاتی در میان سلسله مراتب فرماندهی شده و این مساله ( ایجاد تصویر عملیاتی مشترک )  ، حوزه فناوری را به حوزه تاکتیک و سپس به حوزه راهبرد و درنهایت به حوزه دکترین متصل می کند و این در یک نگاه کلان منجر به یک رفتار منسجم و هماهنگ می گردد . 

 

به واژه رفتار منسجم و هماهنگ   بیشتر دقت بفرمایید 

 

پی نوشت :

 

قطعاً نگاه تک بُعدی ( نگاه به حوزه فناوری ، تاکتیک ، استراتژی و دکترین ، به شکل جداگانه و بدون اینکه این چهار حوزه به هم پیوند داده شده و یک نگاه کامل ایجاد شود )  آسیب زننده است . این را باید قبول کنیم که ساختارهای فعلی ما در حوزه تصمیم گیری ، ساختارهای کهنه ای هستند و برای اینکه این باور ایجاد گردد که یک محصول ( تانک ، هواپیما ، سلاح انفرادی ، شناورهای سطحی و زیر سطحی و .... ) برطبق نیاز نیروهای مسلح ( جریان پایین به بالا ) ایده پردازی شده و پس از آن به مرحله طراحی مفهومی و سپس ساخت نمونه نخست و در نهایت تولید انبوه ، می  شود ، ابتدا باید این ساختارهای قرن بیستمی را تغییر داد ، اگر این ساختارها تغییر کند ، قطعا، یکسری نواقص ، اشکالاتی که بارها و بارها بدان پرداخته شده و احتمالاً هم پرداخته خواهد شد ، بوجود نخواهد آمد . 

سلام .با تشکر از مطالب زیبای شما . بالاخره برآیند صحبتهای شما چی میتونه باشه کرار نمونه اثبات فن آوری هست یا واقعا یک کار عمل گرایانه با زمان بندی مشخص برای بازسازی زرهی هست؟مثلا ظرف 3سال آینده همه تی72ها به این استاندارد میرسن ؟اصلا امکان فنی اون ایجاد شده ؟همچین  رغبتی وجود داره؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام .با تشکر از مطالب زیبای شما . بالاخره برآیند صحبتهای شما چی میتونه باشه کرار نمونه اثبات فن آوری هست یا واقعا یک کار عمل گرایانه با زمان بندی مشخص برای بازسازی زرهی هست؟مثلا ظرف 3سال آینده همه تی72ها به این استاندارد میرسن ؟اصلا امکان فنی اون ایجاد شده ؟همچین  رغبتی وجود داره؟

با اینکه از من سوال پرسیده نشد اما تا حدی جواب مد نظرمو میگم که خودتون با منطق مقایسش کنید.

 

1- در صورتی که  یک پروژه اثبات فناوری باشد اصلا از خط تولیدش حرفی نمیزدند و میگفتند در آینده . و همچنین همون زمانی که چند تصویر بی کیفیت ازش منتشر میشد رونماییش میکردند و نیازی نبود اینقدر کشش بدند.ولی  وزارت بعد از اینکه گفت خط تولیدم رونمایی میکنیم شروع کرد به نمایش و  رونماییش.پس این دلیل اول برای  پیگیر بودن وزارت برای تولید انبوه این تانک.

 

2-در رابطه با ارتقای همه ی تی 72 ها باید یگان مربوطه اعلام نیاز کند و با این اختلافات نیروی زمینی و وزارت هنوز پروژه روی هوا است که در این ماجرا مقصر نیروی زمینی است که دارد سنگ روسیه را به سینه میزند.

و دوست دارند این پول مفت به جیب روس ها برود تا اینکه صرف پیشرفت بومی شود.

 

3- به وضوح  معلوم است حداقل 3 تانک کاملا بروز شده اند و در تصاویر حداقل 10 تانک در حال بروز شدن بودند پس به ما نوید وجود امکانات را میدهد .

 

4- در رابطه با تمایل از استفاده از این تانک هم باید گفت احتمالا سپاه به صورت عمده استفاده کند و نیروی زمینی ارتش هم فعلا سنگ روسیه را به سینه میزند اما بدون شک بعدا با دستور از بالا خریداری میکند.

 

درضمن عراق دارای تعداد زیادی تی 72 است پس امکان درخواست عراق برای بروزرسانی هم وجود دارد.

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بعید بدونم ارتش سنگ روسیه رو به سینه بزنه تو طراحی تانک ذوالفقار مشخصه تمایل ارتش بیشتر طرحهای غربیه

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بعید بدونم ارتش سنگ روسیه رو به سینه بزنه تو طراحی تانک ذوالفقار مشخصه تمایل ارتش بیشتر طرحهای غربیه

برادر وقتی امیرپوردستان میگه ما خواهان تی 90 هستیم و وزیر میگه ما تی 90 نمیخریم و خودمون بهترشو داریم میسازیم و یگان زیر نظر امیر پوردستان میگه ما نیازی به کرار نداریم یعنی داره سنگ مارو  به سینه میزنه؟؟

 

ذولفقار فقط برجکش شبیه آبرامز بود و بقیه امکاناتش همون تی 72  است .

 

نیروی زمینی باید بشدت از کرار استقبال میکرد اما این حرفشون پیام منفیی برای وزارت بود

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

حرف شمارو رد نمیکنم ولی تصور من طور دیگه ای هست، چون سیستم های ژیروسکوپ هیدرولیکی و الکتریکی که حتی بر روی تانک های مدرن نصب میشه نیازی به وجود هدف برای ثابت نگه داشتن لوله تانک ندارن، بعد مبحث قفل کردن روی هدف و سیستم های کنترل آتش ممکنه برای تانک های فوق مدرن صدق کنه (گرچه تا حدی مطئنم هدف گیری بسیاری از تانک های جدید هم از طریق سایت چشمی یا تصویری به صورت دستی و با تخمین فاصله با سیستم مسافت یاب انجام میشه) ولی مسلما برای تانکی مثل T-72 که ساخت مدت ها قبله سیستمی به عنوان کنترل آتش و قفل کردن بر روی هدف حداقل به مفهوم امروزی وجود نداشته، حتی اگر این مطلب هم صحیح باشه همیشه هدف تانک یک وسیله نقلیه نیست که امکان قفل وجود داشته باشه، ممکنه هدف یک سنگر ساده یا محل تجمع دشمنان باشه که در اون صورت وجود نداشتن ثبات در توپ مشکل زیادی رو ایجاد میکنه. جدا از این حرف ها به نظر شما اون تانک لئوپاردی که کلیپش رو قرار دادم برای گرفتن یک فیلم بر روی یک هدف قفل کرده تا سیستم تثبیت کننده توپ عمل کنه؟ بازم میگم بنده اطلاعاتم در حدی نیست که بخوام با قاطعیت نظر بدم.

 

همه این تانک ها از جایرو برای تثبیت توپ روی هدف استفاده میکنن ، پردازش تصویر نیست که حتما باید یک هدفی داشته باشی ، این جایرو فعال باشه توپ و سیستم هدفگیری تانک روی یک نقطه تثبیت میشه که بهش میگیم قفل کردن 

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان یکی از برادرا در مورد تانک سنگین و پیشرفته تر از کرار سخن گفت..چه تانکی؟

  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اینکه یه فرمانده ارتشی میگه ما کرار نمیخوایم و تی ۷۲پیشرفته رو داریم واقع بینانه اش اینه که بعضی فرماندهان ما واقعا همچین نگرشی دارن.حالا شما باور نمیکنید اما واقعا نمیدونن ابرامز یا مرکاوا و لیوپارد چیه.بخدا دیدم که میگم.
اما یه احتمال ضعیف دیگه ام هست که فرماندهان ارتش هنوز روی ذوالفقار مصمم هستن و دنبال اینن که طرح خودشونو پیش ببرن که باز این یگم امیدوار کننده است.البته وقتی همینو میزاریم کنار اون دست و پا زدنشون برای تی ۹۰....

خدا به تمام فرماندهان ما علم و دانش نظامی روز رو عطا بفرماید انشالله
  • Upvote 10
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اینکه یه فرمانده ارتشی میگه ما کرار نمیخوایم و تی ۷۲پیشرفته رو داریم واقع بینانه اش اینه که بعضی فرماندهان ما واقعا همچین نگرشی دارن.حالا شما باور نمیکنید اما واقعا نمیدونن ابرامز یا مرکاوا و لیوپارد چیه.بخدا دیدم که میگم.
اما یه احتمال ضعیف دیگه ام هست که فرماندهان ارتش هنوز روی ذوالفقار مصمم هستن و دنبال اینن که طرح خودشونو پیش ببرن که باز این یگم امیدوار کننده است.البته وقتی همینو میزاریم کنار اون دست و پا زدنشون برای تی ۹۰....

خدا به تمام فرماندهان ما علم و دانش نظامی روز رو عطا بفرماید انشالله

اصلی ترین عامل اینه که نیرو های گزینش شده برای استخدام از افراد ساده و بقول معروف اسمش رو میذارند انقلابی است که اشتباست.

 

خیلی از  اونایی که لباس های عجیب غریب میپوشند از نظر علم نظامی در حد نخبه هستند ولی  بخاطر ظاهر اهمیتی بهشوون نمیدن

  • Upvote 6
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام علیکم

بنده به شما برادر عزیز اطمینان میدهم که توپ مزبور 2a46m5 است

سلام علیکم

بنده تقریبا مطمئن بودم (به واسطه یکی از دوستان که هنوز هم میگوید توپ مزبور ام5 است) این توپ 2a46m5 است

امروز از یکی از دوستان زرهی خواهش کردم از کولاس و داخل تانک تی 72 و ... چند عکس برایم بگیرد. متوجه شدم که اشتباه میکردم. البته آن دوست گرامی هنوز هم میگوید که ام 5 نصب میشود. الله اعلم.
در هر حال این تصویر ثابت میکند که توپ کرار همان ام است.

اگر پیشتر اطلاعات غلطی دادم عذرخواهی میکنم

http://bayanbox.ir/view/7301226571227673693/30.jpg

یا حسین

  • Upvote 6
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.