Recommended Posts

یک نکته پهن:

هر جوری حساب کنیم نیروی هوایی سوریه به مراتب پیشرفته تر و مجهز تر از نیروی هوایی خودمونه!

بعد اگر اون نیرو رسید به بشکه پرت کردن، بیابید سر انجام این ریالیتی شوو رو که اسمش رو گذاشتن نیروی رزمی.

 

قصد مقایسه نیروی هوایی سوریه و ایران را ندارم

 

ولی نکته ای که باعث خیلی از شکست های ارتش سوریه شد وابستگی آنها به روسیه و عدم خود اتکایی بود و انتهای اپراتوری هم همین است

واگر نه نیروی هوایی ما بدلیل تلاش برای خود اتکایی در شرایط سخت آخر جنگ با تعویض قطعات از جنگنده های دیگر و زمین گیر کردن بخشی از پرنده هایش باز حرفی در آسمان برای گفتن داشت و بعد از جنگ نیز اقدام به بازسازی نیروی هوایی با دست خالی کردند 

در حالی ارتش سوریه با آنهم ضربه که از اسرائیل مدام خورد و کلی جنگ با داعش و تروریست ها بدست آورد باز بد عمل می کند 

تازه آنها خیلی راحت از روسیه جنگنده و تسلیحات می گرفتند

 

هرکسی ممکن است شکست بخورد ضربه بخورد و اشتباه کند ولی اینکه از اشتباه درس نگیری و مدام تکرارش کنی خیلی بد است کاری که سوریه می کند 

ما هم اول جنگ محتاج همین سوریه بودیم ولی الان چی ؟

  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

روتین های تعمیر و نگه داری و فهم بیشتر از سلاح در درست اینجا دیگه قرار نیست دردی دوا کنه.

واقعیت اینه که فقط ناوگان فالکروم بشار با هاد های مناسبشون و بی8 برای بقا در یک جنگ فرسایشی شانسشون دهها برابر فانتوم های فرسوده و غیر دقیق ماست، نهاجا چی داره در مقابل؟

خود کفایی؟ کدوم سلاح نهاجا اینقدر تولید شده که ما دو بار تمرین روتینش رو در رزمایش ها دیده باشیم؟

وحتی اگر تولید شده باشه، شانس نیروی هوایی بشار با خا29 هایی که سالهاست قابلیت عملیاتیشون ثابت شده به مراتب بیشتر از ما با موشکهای ستار هست که معلوم نیست قراره تو هوا بترکه یا روی زمین. چند نفر و تو چند تا سناریو آموزشش رو دیدن. اینها بخشی از اون آموزشه، بخشی از سیستم فکری یک نیرو که آفت زده امروز. بعد چرا فکر می کنید خلبانهای بشار آموزش کمتری دارند، چند بار فقط با مانور از منپد فرار کردند؟ چند تا هواپیمای آسیب دیده نشوندند؟ 4 ساله حداقل پرنده هاشون با این شدت دارند می پرن، فکر می کنید نهاجا توان شش ماه عملیات به این حجم رو داره واقعا؟

 

هر موردی می خواید در نیروی هواییمون نام ببرید، بهترش سال 2011 در سوریه موجود بود! 

ویرایش شده در توسط mo313
  • Upvote 11
  • Downvote 20

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

آخه بابام جان، شما با چه سنگ محکی سنجیدید و در همه ابعاد نیروی هوایی سوریه رو بهتر دیدید؟ مگر قوت نیروی هوایی تابعی از زیرساختهای طراحی و تولید سلاح (بمب، موشک، کنترلر، رادار و ...) نیست؟ مگر تابعی از آموزش نیست؟ مگر تابعی از وجود نیروهای جنگ دیده نیست؟ تو همون جنگ ۸ ساله، تا روز آخر نیروی هوایی پا به پای عراق بمباران می‌کرد و حالا می‌فرمایید بشکه پرت کنه؟

 

 

ولی اگه از نظر تکنولوژیک بخوایم بررسی کنیم، و بحث توان رهگیر نیروی هوایی رو کنار بذاریم حرف مرتضی درسته..

یعنی اگه نگیم سوری ها وضعشان بهتر بوده یقینا وضعشان از ما بدتر هم نبوده..

چهار برابر فانتوم های عملیاتی ما فلاگر و فیشبد عملیاتی داشتند سوریها، به علاوه فنسرهای اپگریت شده و اپدیت شدهM2 (نسبت به نمونه قدیمی MR) و تعداد بیشتری فالکروم..

حداقل از نظر ظاهری بنظر میاد وضع سوری ها بهتر از ما بود.

  • Upvote 4
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

روتین های تعمیر و نگه داری و فهم بیشتر از سلاح در درست اینجا دیگه قرار نیست دردی دوا کنه.

واقعیت اینه که فقط ناوگان فالکروم بشار با هاد های مناسبشون و بی8 برای بقا در یک جنگ فرسایشی شانسشون دهها برابر فانتوم های فرسوده و غیر دقیق ماست، نهاجا چی داره در مقابل؟

خود کفایی؟ کدوم سلاح نهاجا اینقدر تولید شده که ما دو بار تمرین روتینش رو در رزمایش ها دیده باشیم؟

وحتی اگر تولید شده باشه، شانس نیروی هوایی بشار با خا29 هایی که سالهاست قابلیت عملیاتیشون ثابت شده به مراتب بیشتر از ما با موشکهای ستار هست که معلوم نیست قراره تو هوا بترکه یا روی زمین. چند نفر و تو چند تا سناریو آموزشش رو دیدن. اینها بخشی از اون آموزشه، بخشی از سیستم فکری یک نیرو که آفت زده امروز. بعد چرا فکر می کنید خلبانهای بشار آموزش کمتری دارند، چند بار فقط با مانور از منپد فرار کردند؟ چند تا هواپیمای آسیب دیده نشوندند؟ 4 ساله حداقل پرنده هاشون با این شدت دارند می پرن، فکر می کنید نهاجا توان شش ماه عملیات به این حجم رو داره واقعا؟

 

هر موردی می خواید در نیروی هواییمون نام ببرید، بهترش سال 2011 در سوریه موجود بود! 

 

برای ناوگان خارج شده از جنگ ما در سال 1370 هم نیروی هوایی ما بهتر عمل می کند فقط با همان ماوریک ها 

موشک ماوریک در حمله به اهداف هم در جنگ تحمیلی خودش را اثبات کرد تازه آن وقت پدافند هوایی هم بود 

 

علاوه بر این هدف گیری لیزری نیز دیگر برای هر جنگنده ای بخواهیم قابل نصب است بماند که اف 4 ها آماده استفاده از این توانایی هستند 

این جدا از موشک هایی مثل قاصد و یا دیگر موشک ها است که تولید و بهینه شده اند 

 

نیروی هوایی اسد اگر از منپد می ترسد نیروی هوایی ما تجربه انواع سیستم های پدافندی عراق و زدن تانک بصورت موردی در اول جنگ را دارد

 

حالا من سوال می کنم

دقت بمباران های نیروی هوایی سوریه چه میزان بوده است؟ در قیاس با نیروی هوایی ما به مراتب کمتر است

 

 

ولی اگه از نظر تکنولوژیک بخوایم بررسی کنیم، و بحث توان رهگیر نیروی هوایی رو کنار بذاریم حرف مرتضی درسته..

یعنی اگه نگیم سوری ها وضعشان بهتر بوده یقینا وضعشان از ما بدتر هم نبوده..

چهار برابر فانتوم های عملیاتی ما فلاگر و فیشبد عملیاتی داشتند سوریها، به علاوه فنسرهای اپگریت شده و اپدیت شدهM2 (نسبت به نمونه قدیمی MR) و تعداد بیشتری فالکروم..

حداقل از نظر ظاهری بنظر میاد وضع سوری ها بهتر از ما بود.

 

 

میزان اثر گذاری حملات هوایی به دقتشان است نه به تعداد جنگنده و پرواز 

الان دیگر بحث تعداد و حجم آتش نیست بحث دقت آتش و اثرگذاری است 

 

سوریه چند بار به لجستیک تروریست ها حمله کرده است؟

چند بار منابع انرژی آنها را تخریب کرده است؟ 

سوری ها فکر می کنند هرچه بیشتر بکشند پیروز می شوند ولی پیروزی در جنگ با کشتن نیست با زدن نقاط حساس وکلیدی است

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
حداقل از نظر ظاهری بنظر میاد وضع سوری ها بهتر از ما بود.

 

با سلام

 

ظاهراً مهندس ما ، پشتیبانی پنهان و پیدای روسها را کلاً فراموش کرده ، حالا چه کسی از ناوگان شرقی- غربی ما پشتیبانی کامل کرده ؟؟؟؟ ، که مسلماً سئوال همین جاست .

 

اگر هم فکر می کنند که خود سوری ها ، پرنده های باقی مانده را پشتیبانی می کنند ( بعنوان مثال سرپا نگه داشتن ناوگان فنسرها ) ، که بطور مسلم در اشتباه کامل هستند .

 

در ضمن ، فرض بر صحت این مطلب ، اگر نیروی هوایی سوریه عملکرد خوبی داشت ، پس این همه  جار و جنجال سر قضیه بشکه و برمیل و شبیه به اینها ، چی هست ؟؟؟

 

حتی اگر فرض محال ، نیروی هوایی  سوریه ، بلحاظ تجهیزاتی و آموزش و کیفیت جنگ افزارها و...  نرمال هست ، این شکستهای مفتضحانه نیروی زمینی که در نتیجه نبود یک پشتیبانی هوایی کامل هست را چه شکلی توجیه می کنند ؟؟؟

 

گرفتاری اصلی ما ، نوع نگاه اشتباه به نقش و تاثیر نیروی هوایی هست که به شکل دومینو وار ، به حوزه سخت افزاری  منتقل و موجب یک شکاف عمیق فناورانه میان ما و لبه فناوری روز دنیا شده است . این نگاه اصلاح شود ، می شود به تغییر سخت افزاری هم فکر کرد .

 

وقتی "طرف" ، اعتقاد دارد ، نیروی هوایی برای تامین .... ناوگان رهگیر کشور ، مشکل دارد و مجبور هست از .... استفاده کند ، این را با نیروی هوایی سوریه مقایسه می کنید که حداقل در ظاهر مشکل خاصی برای تامین نیازهای خودش ندارد .

  • Upvote 14

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

روتین های تعمیر و نگه داری و فهم بیشتر از سلاح در درست اینجا دیگه قرار نیست دردی دوا کنه.

واقعیت اینه که فقط ناوگان فالکروم بشار با هاد های مناسبشون و بی8 برای بقا در یک جنگ فرسایشی شانسشون دهها برابر فانتوم های فرسوده و غیر دقیق ماست، نهاجا چی داره در مقابل؟

خود کفایی؟ کدوم سلاح نهاجا اینقدر تولید شده که ما دو بار تمرین روتینش رو در رزمایش ها دیده باشیم؟

وحتی اگر تولید شده باشه، شانس نیروی هوایی بشار با خا29 هایی که سالهاست قابلیت عملیاتیشون ثابت شده به مراتب بیشتر از ما با موشکهای ستار هست که معلوم نیست قراره تو هوا بترکه یا روی زمین. چند نفر و تو چند تا سناریو آموزشش رو دیدن. اینها بخشی از اون آموزشه، بخشی از سیستم فکری یک نیرو که آفت زده امروز. بعد چرا فکر می کنید خلبانهای بشار آموزش کمتری دارند، چند بار فقط با مانور از منپد فرار کردند؟ چند تا هواپیمای آسیب دیده نشوندند؟ 4 ساله حداقل پرنده هاشون با این شدت دارند می پرن، فکر می کنید نهاجا توان شش ماه عملیات به این حجم رو داره واقعا؟

 

هر موردی می خواید در نیروی هواییمون نام ببرید، بهترش سال 2011 در سوریه موجود بود! 

همین نیروی هوایی و فاتومهای به قول شما قدیمی و از رده خارج نبود الان چیزی به اسم کردستان عراق و بغداد نبود همه دست داعش بود و ما باهاش هم مرز شده بودیم شما پشتیبانی هوایی مارو تو عراق ببین تازه کشور همسایه بود بعد پشتیبانی هوایی سوریرو تو خاک خودش ببین بعد بکوبون این بنده خداهارو .

این تجهیزات نیست که سبب برتری میشه بلکه قیرت پرسنل و توانایی استفاده از حداکثر قابلیتها و پتانسیل یه نیرو هست که اونو برتر میکنه

  • Upvote 12

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
صحبت از رادار تامکت شد:چیزی که بنده پارسال به چشم خودم در نمایشگاه پایگاه هشتم شکاری دیدم ،این بود که بیشتر بردهای الکترونیک و قطعات رادار تامکت توسط جهاد خودکفایی تعویض و بروزرسانی شده بود و این قطعات در غرفه ی جهاد خودکفایی نمایش داده شده بود. بنابراین رادار تامکت ها همان رادارهای چهل سال پیش نیستند و ارتقا پیدا کرده اند.
در مورد تسلیحات فانتوم ها صحبت شد :همگی با پروژه ی دوران آشنایی دارید و میدونید که فانتوم دوران ها به شدت ارتقا پیدا کرده اند.
نمونه اش نصب و شلیک موفق موشک های کروز نصر و قادر است که قدرت تهاجمی ما را افزایش داده اند. بمب های اپتیکی قاصد تولید انبوه شده اند و فانتوم ها مجهز به بمب های لیزری ستار هستند.
به نظر من در بحث تهاجم به زمین نهاجا هنوز تواناست و حرف های زیادی برای گفتن دارد. اما در جنگ های هوایی از قدرت ما کاسته شده است. ویرایش شده در توسط Salehminoo
  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اگر هم فکر می کنند که خود سوری ها ، پرنده های باقی مانده را پشتیبانی می کنند ( بعنوان مثال سرپا نگه داشتن ناوگان فنسرها ) ، که بطور مسلم در اشتباه کامل هستند .

 

1. دنیای خودمون رو با فکت ها بشناسیم:

wchu53f96jizmcntm8tb.jpg

 

سوری ها بیشتر از ما اگر روی پرنده هاشون کار نکرده باشند کمتر کار نکردند، حداقل ما رادار جنگنده ای رو تعویض نکردیم تا امروز اما سوری ها این کارها رو کردند

 

2. کی می گه ما توانایی تعمیر و نگهداری یا ارتقای پرنده های خودمون رو داریم؟

شما یک آیپد بذارید توی اف-5 صد برابر سیستم ناوبریش می تونه بهتون کمک کنه، با چند خط کد ساده حتی میتونه اتومات بمب رها کنه براتون،‌ اما اگر ما توانایی انجام این کار رو داشتیم ناوگانمون در این وضعیت امروز نبود، ارتقا با گل بازی هایی که بچه ها در ساحل انجام میدند فرق داره، مهمترین فرقش هم اینه که ارتقای یک نیرو (نه یک جنگنده منزوی) سیستماتیک و هدفمنده، یه اف-4 رو توی چلغوز آباد روش چهارتا LCD نصب نمی کنن و تمام، یک نیرو رو به یک توانی می رسونند.

مثل همین قضیه در تعمیر و نگهداری هست، وقتی شما برای تعمیر نگهداری یک جنگنده وابسته به قطعه قاچاق هستی (چون ساختش هیچ رقمه صرف نمی کنه) و بعد از همون وابستگی تعمیر و نگهداری اون جنگنده برات 2-3 برابر شرایط استاندارد هزینه و زمان می بره و هنوز سازت محدودیت مانور داره،‌اینها ارتقا یا تعمیر نگه داری نیست، گل بازیه برای اینکه سر خودشون رو مشغول کنند.

 

برمیل، برکان، اینها کار یک پست نیست بحثشون،‌اینها فشل شدن یک نیرو رو نشون میده وقتی می بینه خروجیش یکسانه می خواد هزینه ورودیش رو پائین بیاره  که در یک نبرد طولانی مدت خرد نشه، نیروی هوایی سوریه پادهای Su-24M تحویل گرفته، از لحاظ اطلاعاتی با بهترین تجهیزات جاسوسی ایرانی و روسی پشتیبانی میشه، وشده این!

تکلیف نهاجا به جنگ نرسیده معلومه.

ویرایش شده در توسط mo313
  • Upvote 16
  • Downvote 18

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

درود

مهندس مکانیک نیستم ولی موشک کروزی که اینقدر بالش بزرگ باشد که با موتور پیستونی بتواند به پرواز در آید دیگر اسمش موشک نیست بلکه پهپاد است.

البته برای تخیل مرزی نیست و شاید بد نباشد که این دو وسیله را ما ترکیب کنیم.


سر های جنگی گرافیتی دو نوع هستند یکی که نوعی ابر ریزگرد گرافیتی تولید می کند که نوعی است که کاربر آن آمریکا هست  و تنها راه مقابله با آن این است که در اطراف مناطق حساس امکانات ویژه ای نصب بشود و دیگری نوعی که نوارهای بسیار بلند و نسوز و محکم و بسیار سبک گرافیتی را به اطراف می پراکند که تقریبا هر کشوری می تواند تولید کند و راه مقابله ساده تری دارد ولی هر دو نوع می تواند مانع خزش و پرش جنگنده بشوند. از نظر فناوری تولید هم سخت تر از ساخت نوار کاست نیست ولی نمی دانم که کسی در این زمینه سرمایه گذاری کرده باشد یا خیر.

سالها پیش یکی از وظایف پدافند غیر عامل هم ایمن کردن شبکه توزیع و فوق توزیع برق ایران در مقابل این نوع بمبها بوده است زیرا احتمال استفاده این نوع بمب توسط متحدان آمریکا بر علیه ایران قطعی فرض شده بوده است.

از نظر اینکه با چه نوع بمب یا موشکی هم پرتاب شوند مهم نیست. هر چقدر که مهمات معمولی حرارت تولید بکند نمی تواند رشته ها یا ریزگرد های گرافیتی را خراب بکند. هر چقدر هم که سرعت موشک زیاد باشد به محض انفجار الیاف یا پودر پخش شده و سرعتش کم می شود زیرا که خیلی سبک هستند. بد بختی اینجا است که منطقه مورد هدف قرار گرفته تا مدتها دچار مشکل می شود تا همه الیاف جمع شوند.

بنابراین با موشک بالستیک هم کاملا قابل پرتاب هستند و اگر دشمن حماقت بکند و موشک را در ارتفاع بالا هدف قرار بدهد، منطقه بزرگتری آلوده می شود و خسارت بیشتری می خورد.

 

همیشه برای به دردسر انداختن دشمن راه های زیاد و آسانی وجود داره ولی فکر و جسارت می خواد ...

 

فکر کنم یکی از دلایلی که دول مختلف این بمب های گرافیتی رو زیاد توی بوق و کرنا نمی کنند ، ترس از گسترش این نوع بمب ها و در نتیجه مسلح شدن گروهک های تروریستی به این مواد باشه ... اونوقت با یک خمپاره انداز ساده می شه به راحتی توی کل کار یک پایگاه نظامی اخلال ایجاد کرد ....

 

پی نوشت icon_cheesygrin :mrgreen: icon_cheesygrin  : در صورت همه گیر شدن و تاثیرگذاری نسبی این نوع بمب ها ،  باز هم سربازهای 18 ساله مجهز به یک جفت پوتین ، یک عدد چفیه ، یک لباس خاکی و یک کلاش زنگ زده ، می شوند حکمران میدان نبرد !!! :laughing:

  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
طرح فیبر نوری سراسری که اجرا شد برای همین بود...انتقال شبکه مخابراتی ایران به زیر زمین و البته اپتیکی برای جلوگیری از اختلال در زمان جنگ
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام

 

 

طرح فیبر نوری سراسری که اجرا شد برای همین بود...انتقال شبکه مخابراتی ایران به زیر زمین و البته اپتیکی برای جلوگیری از اختلال در زمان جنگ

 

 

بر این اساس تمام خطوط مخابراتی و حیاطی کشور به عمق بیش از 70 سانت منتقل شد که از اسمان توسط اواکس ها و حسگر های تشخیص دهنده اونها قابل شناسایی نباشند . کاری که عراق هم انجام داد اما به صورت نا موفق ( چند جا سوتی داد وگرنه کلیت کار برای امریکا مشکل ایجاد کرد) . در ایران هم این کار با کنترل های سخت انجام شد که باعث شده الان در هیچ جای کشور نقطه فالش نداشته باشیم و پدافند غیر عامل رو بخوبی رعایت کردیم. خودم از نزدیک شاهد اجراش هم بودم

 

 

یا حق

  • Upvote 6
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.