امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts


خودرو رزمی زیبایی هست...بهرحال هرچی از آلمان بیاد بیرون همینه!
ولی من BMPT روسی برتر میدونم...قدرت آتش خودرو روسی خیلی وحشتناکتر

http://en.wikipedia.org/wiki/BMPT

البته شاید این دو خودرو رزمی تو یک کلاس قرار نگیرن، ولی بهرحال در یک مبارزه رودر رو برد با حریف روسی



100% همینطور هست ، چراکه همونطور که اشاره کردید puma و BMP-T در دو کلاس مختلف و برای دو ماموریت متفاوت در نظر گرفته شده اند ، پوما یک IFV هست در حالیکه BMP-T ، یک BMPT (خودروی حمایت از تانک) است و قدرت آتش آن بسیار بالاتر از IFV هاست.

پوما رو باید با نفربرهایی مثل برادلی ، سری BMP و ... مقایسه کرد
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در حال حاضر هیچ زره پوش نفربر تهاجمی (IFV) در دنیا نمی تواند از نظر توانایی های رزمی حتی به puma نزدیک شود



عجب! پس خانواده استرایکر و برادلی و سی وی 90 چی هستند؟!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
باید دید دقیقا منظور از قابلیت های رزمی چیست ؟ در هر سه فاکتور اصلی قدرت آتش ، حفاظت و تحرک همتایان قابل رقابتی با این نفربر وجود دارد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نظر بنده اینه که در بحث مقایسه این نفربر باید با دیگر " IFV" ها مقایسه بشه نه با ترمیناتور یا استریکر .
اما به نظر من نقربرهای VBCI و FRESSIA و K-21 رقابت شانه به شانه ای با پوما دارند . چون این نفربرها به خاطر جدید تر بودن از آخرین نکات طراحی و آخرین دستاوردهای زرهی بهره مند میشن .
اما نفربرهایی چون BMP-3 و BRADLEY و CV 90 هر چند بهسازی روی اون ها انجام بشه اما بیس همون بیس هست اینا اکثرا مربوط به 20 سال پیش میشن اما این چند نفربر 6 یا 7 سال عمر دارن .
اما در قدرت آتش پوما یک نفر بر متوسط هست هر چند که با داشتن 2 موشک اسپایک بسیار زهر اگین هست ( به دلیل ضریب اطمینان بالای این نوع از موشک ها ) نقطه ی قوت این نفر بر نسبت به رقبا بحث طراحی برجک و اتوماتیک بودن آن است . به نظر من خدمه در این نفر بر امنیت بالاتری نسبت به حملات از طرق مختلف ( حملات جانبی , از بالا , مین ها و آی ای دی ها و حتی حمله از پشت که احتمالش بسیار کم هست ) نسبت به سایر رقبا داره . در بحث قدرت مانور به این نکته توجه کنید که در سطح c این نفربر که وزن 43 تن داره !!! تا 70 کیلومتر میتونه سرعت بگیره که این کاملا قدرت مانور و نسبت قدرت به وزن پوما رو از سایر رقبا متمایز میکنه و مثلا در معیار بیشینه سرعت اون هایی که سرعتشون از پوما بیشتره همه چرخ دار هستند و نه شنی دار ! و در کل اگر برآیند از همه معیارها گرفته بشه {تحرک (بیشینه سرعت , عملیات در نقاط صعب العبور , رنج مسافتی , قدرت موتور نسبت به وزن ) , قدرت آتش ( سلاح اصلی وسیله , تیربارهای وسیله , دقت و " زهر دار بودن آتش " , حمله به اهداف در زمین و هوا و ... ) ایمنی نفربر ( طراحی مدرن زرهی , مقابله با حملات از تمام جهات , مقاومت زرهی و ایمنی بالا نسبت به حمله از بالا و یا انفجار در کف ) } این نفر بر حداقل در بین 3 نقر بر ifv جهان میباشد . در ضمن جمله ی " در حال حاضر هیچ زره پوش نفربر تهاجمی (IFV) در دنیا نمی تواند از نظر توانایی های رزمی حتی به puma نزدیک شود " به نظر این حانب کاملا اغراق آمیز هست .

=================================================================



thumb_6~2.jpg



thumb_7~1.jpg



thumb_8~1.jpg



thumb_9~1.jpg



thumb_10~1.jpg



================================
ضمنا چرا کسی منتقل نمیکنه به نیروی زمینی ؟

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر


اما در قدرت آتش پوما یک نفر بر متوسط هست هر چند که با داشتن 2 موشک اسپایک بسیار زهر اگین هست ( به دلیل ضریب اطمینان بالای این نوع از موشک ها ) نقطه ی قوت این نفر بر نسبت به رقبا بحث طراحی برجک و اتوماتیک بودن آن است . به نظر من خدمه در این نفر بر امنیت بالاتری نسبت به حملات از طرق مختلف ( حملات جانبی , از بالا , مین ها و آی ای دی ها و حتی حمله از پشت که احتمالش بسیار کم هست ) نسبت به سایر رقبا داره . در بحث قدرت مانور به این نکته توجه کنید که در سطح c این نفربر که وزن 43 تن داره !!! تا 70 کیلومتر میتونه سرعت بگیره که این کاملا قدرت مانور و نسبت قدرت به وزن پوما رو از سایر رقبا متمایز میکنه و مثلا در معیار بیشینه سرعت اون هایی که سرعتشون از پوما بیشتره همه چرخ دار هستند و نه شنی دار !



ظاهرا وزن زیاد هنوز دست بردار خودروهای زرهی آلمانی (و در کل میشه گفت اروپایی) نیست ! اگر مقایسه ای بین مشخصات این نفربر و BMP-3 داشته باشیم مشاهده میکنیم BMP-3 با وزن 19 تن ، موتور 500 اسب بخار و چرخ های شنی دار ، قادر به رسیدن به سرعت بیش از 70 کیلومتر بر ساعت در جاده ی آسفالت هست که بیشتر از پوما خواهد بود. (البته در مدل ارتقا یافته ، با نصب موتور 660 اسب بخار ، سرعت بیشینه احتمالا از این نیز بیشتر خواهد شد)

از طرفی تسلیحات BMP-3 شامل توپ 100 میلیمتری (با قابلیت شلیک موشک های 9M117) در کنار توپ 30 میلیمتری ، کاملا در موضع برتر نسبت به پوما هست . در بخش حمل نفرات هم این نکته قابل ذکره که BMP-3 دارای قابلیت حمل یک نفر بیشتر نسبت به پوما هست و از طرف دیگه دریچه های بخش حمل نفرات BMP-3 بزرگتر و با آزادی بیشتری هستند اما دریچه ی پوما حتی از BMP-2 هم کوچکتر بنظر میرسه.

BMP-3F_amphibious_tracked_armoured_naval

دریچه سرنشینان BMP-3

بنظر بنده بزرگترین مزیت پوما حفاظت و بقای بالای سرنشیان هست ، آیا برای این خودرو سیستم حفاظت فعال هم در نظر گرفته شده؟
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در بحث مقاومت زرهی این نفربر جز بهترین ها محسوب میشه به ضخامت دریچه خروج نفرات دقت کنید
http://gallery.military.ir/albums/userpics/10244/11_28229.jpg
حالا اگر به ورقی که نمونه های شرقی ازش استتفاده میکنند دقت کنید اهمیت جان خدمه در دو نوع طراحی کاملا مشخص میشه !...
BMP-3F_amphibious_tracked_armoured_naval

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در منابع اشاره ای به سیستم حفاظت فعالی (همچون تروفی ) نشده . فقط به مقابله ی نرم اشاره شده !
البته یادم میاد که یک کمپانی آلمانی داشت برای لئوپارد یک نمونه دفاع فعال توسعه میداد که در آینده دور از ذهن نیست در پوما هم مورد استفاده قرار بگیره منتهی اونوقت دیگه قیمتش خیلی بیشتر میشه چون سیستم های دفاع فعال خیلی گران قیمت نیز میباشند !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله در تولیدات شرقی به منظور جلوگیری از کاهش تحرک و سرعت خودرو از زره های قطور استفاده نمیشود و علت روی آوردن به تکنولوژی هایی مثل زره واکنشی و سیستم حفاظت فعال در روسیه نیز همین هست ، همونطور که در ارتقا BMP-3M ، از سیستم هایی مثل Arena-E استفاده شده که مسلما قیمت تمام شده ی کمتری خواهد داشت.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
عجب غول الکترواپتیکالی است! ای کاش زحمت یه اینفوگراف رو براش میکشیدید ببینیم این لنزها هر کدوم چه کارایی دارند...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بنظر قوی میاد با اون توپ 30مم اون هم شرکت ماوزر
اما برجکش بنظرم در برابر 14 وحنی 12 مم هم ضعیف میاد
اگه کلیپی از تحرک وشلیکش میدیدیم بهتربود

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

پومای دیجیتالی

برنامه ارتقا واحدهای پیاده نظام مکانیزه بوندس‌وهر

 

Rheinm1420479.jpg

 

بوندس‌وهر به عنوان یکی از اعضا مهم گروه ویژه مشترک ناتو موسوم به VJTF قرار است در سال 2023 رهبری این نیروها را برعهده بگیرد. بوندس‌وهر برای رهبری نیروهای پیشگام ناتو در حال تجهیز و آماده سازی نیروهای خود است تا در صورت وقوع بحران سربازان آلمانی  به سرعت و با قدرت در خط مقدم ظاهر شوند. در خلال اجلاس سران ناتو در ولز در سال 2014، رهبران ناتو با ایجاد یک گروه ویژه موافقت کردند. در حقیقت نیروهای VJTF نیروهای پیشگام ناتو با آمادگی بالا خواهد بود که می تواند در ظرف 48 تا 72 ساعت عملیاتی شوند و در برابر تهدیدات علیه حاکمیت ناتو مستقر شود. این نیروها متشکل از یک تیپ زمینی و با استعداد حدود 5000 نیرو خواهد بود که توسط هوا و دریا  پشتیابنی می شود. این نیروهای وِیژه توسط دو تیپ زمینی دیگر به عنوان "قابلیت تقویت سریع" در صورت بروز یک بحران بزرگ پشتیبانی می شود. در مجموع، نیروی ویژه ناتو به حدود 30000 سرباز می رسد.  الحاق کریمه به روسیه  موجب شد تا ناتو سرمایه گذاری ویژه بر روی نیروهای ویژه خود بکند تا زمان واکنش به تهدیدات به حداقل ممکن کاهش پیدا کند.

 

زمان پاسخگویی VJTF دارای 3 مرحله است :

مرحله Stand-up:  چهل و پنج روز زمان تا آمادگی عملیاتی

مرحله Stand-by : دو تا هفت روز تا آمادگی عملیاتی

مرحله Stand-down : سی روز تا آمادگی عملیاتی

 

نیروهای حاضر در VJTF هر سه سال به شکل چرخشی در یکی از سه حالت فوق با زمان‌های متفاوت پاسخ می دهی قرار می گیرند. به عنوان مثال در  سال 2020، نیروهای  لهستانی به مرحله  Stand-by و آلمانی به مرحله Stand-down تغییر حالت دادند. در مواقع اضطراری، ناتو سه تیپ چند ملیتی را در اختیار دارد که ظرف دو تا 45 روز اماده هستند به تهدیدات پاسخ ‌دهند. هر سال، کشورهای ناتو رهبری نیروی واکنش فوق سریع را تغییر می دهند. در سال 2023 آلمان رهبری این نیروهای ویژه را دراختیار خواهد گرفت. در نتیجه بوندس‌وهر تمایل دارد ظرفیت نیروهای خود در VJTF را تقویت کند. بوندسوهر با مشکلات مختلفی از نظر کمبود تجهیزات و از نظر کمبود پرسنل دست و پنجه نرم میکرد. در نتیجه بوندسوهر با شناسایی نقاوت ضعف خود با کمک شرکت های دفاعی  آلمانی برای مرحله Stand-by و رهبری نیروهای VJTF  آماده می شود. در همین راستا در بخش خودروهای زرهی شرکت دفاعی  آلمانی از جمله راین متال و KMW در زمینه ارتقا و بروز رسانی تانکهای اصلی میدان نبرد لئوپارد، خودروهای رزمی پیاده نظام ماردر و نفربرهای زرهی فوکس با بوندسوهر همکاری خواهد کرد. یکی از برنامه های ویژه بوندسوهر و راین متال  در زمینه  ارتقا نیروهای VJTF بانام سیستم پیاده نظام مکانیزه ( System Panzergrenadier) شناخته میشود. این برنامه در اصل دارای دو بخش است که شامل ارتقا خودروهای رزمی پیاده نظام پوما و ارتقا تجهیزات نیروهای پیاده نظام  (از جمله سیستم های ارتباطی دیجیتال، پوشاک، تجهیزات حفاظتی و کوله ، سیستم های اپتیک، سلاح ها و تجهیزات هدف گیری) می باشد.

german-ar-fight.jpg

 

پس از توسعه و اصلاح گسترده سیستم پیاده نظام مکانیزه راین متال، در فوریه 2021 این تجهیزات در منطقه آموزشی برگن در شمال آلمان به مدت 3 هفته  تحت ارزیابی تاکتیکی قرار داشتند. نتایج اولیه برای بوندسوهر راضی کننده بود. در 18 مارس 2021، ژنرال آلفونس مایس، فرمانده نیروی زمینی ارتش آلمان ، این سیستم را برای نبرد مناسب اعلام کرد. او همچنین توصیه کرد که نیروهای پیشگام ناتو، نیروهای ویژه VJTF آلمان که بوندسوهر آن را تجهیز خواهد کرد، به  این سیستم جدید مجهز شوند. سیستم پیاده نظام مکانیزه راین متال دو مزیت کلیدی ارائه می دهد: 1) همه سربازان چه آنهایی که در داخل خودروهای زرهی هستند و چه آنهایی که از خودروهای زرهی پیاده شده اند می توانند به اطلاعات یکسان دسترسی داشته باشند. 2) آنها می توانند این اطلاعات را با دقت بیشتر، سریع تر و قوی تر به اشتراک بگذارند. از طرف دیگر سیستم پیاده نظام مکانیزه راین متال می تواند یک بستر و تجربه عالی برای بوندسوهر باشد تا در آینده سیستم‌های یکپارچه بزرگ‌تر از این نمونه را به کار بگیرد.  تجربه اندوزی و شناخت قابلیت های  در زمینه یکپارچه سازی سیستم های فناوری اطلاعات و نسل جدید سیستم های مدیرت میدان نبرد یک مشوق قوی برای پروژه های آینده  در بوندس‌وهر  خواهد بود. شبکه ای گسترده از حسگرها و افکتورهای متعلق به سربازان و خودروهای رزمی پیاده نظام ، زمان بین تشخیص هدف تا درگیری با هدف را به حداقل می رساند. این ترکیب قابلیت‌ها در یک سیستم گسترده یکپارچه ، تعامل تاکتیکی مؤثری را بین سربازان و خودروهای رزمی پیاده نظام  را ایجاد میکند و به نوبه خود اثربخشی کلی رزمی واحدهای پیاده مکانیزه را افزایش می‌دهد.

 

در مرحله اول 40 خودروی رزمی پیاده نظام پوما ارتقا ( به نام سطح ارتقا S1  ویا  VJTF 2023شناخته می شود) پیدا کرده اند که پیشرفته ترین نسخه پوما تا به امروز است. در ادامه بوندس‌وهر قرار داد ارتفا 154 دستگاه پومای دیگر را  با شرکت های دفاعی آلمانی بسته است. همچنین خدمات لجستیکی مانند ابزارهای ویژه،  قطعات یدکی و همچنین طراحی قابلیت های اضافی در آینده را پوشش می دهد. ارزش این قرارداد بیش از یک میلیارد یورو است. علاوه بر این، قرار داد دیگری به ارزش 820 میلیون یورو برای ارتقاء 143 خودروی رزمی پیاده نظام پوما دیگر تا سال 2029 مورد توافق قرار گرفته است.

 

 

b86d1aa5880d87d56319e85dbb5f07b7.jpg 202XII9102.jpg

بخشی از قابلیت های پوما نسخه S1  در بخش سیستم های ارتباطی و سیستم های نظارتی

 

 نسخه ارتقا یافته پوما قابلیت شلیک موشک هدایت شونده  MELLS( در حقیقت همان موشک های هدایت شونده Spike-LR) با  حداکثر برد 4 کیلومتر برای انهدام خودروهای زرهی متوسط و سنگین اشاره کرده. سنسورهای اضافی مانند سیستم نظارتی  جدید برای راننده  و بهبود سیستم های C4I از دیگر قابلیت های پوما ارتقا یافته است.  سیستم دید پانوراما فرمانده و دید نظارتی جدید راننده ، پایان دوران پریسکوپ را نشان میدهد. برای اولین بارکل خدمه قادر خواهند بود از سیستم های نظارتی  پیشرفته الکترواپتیک رنگی با قابلیت دید در روز/ شب استفاده کنند. سیستم های نظارتی با زوم 20 برابری شناسایی را برای خدمه تسهیل می کند. همچنین خدمه تصاویر را بر روی صفحه نمایش TFT با وضوح بالا مشاهده میکنند.

 

56756.jpg

پوما مجهز به لانچر دوتایی موشک MELLS یا همان Spike-LR

 

مهمترین بخش ارتقا خودروی رزمی پیاده نظام پوما در این برنامه بهینه سازی و ایجاد یک پلفترم زرهی تمام دیجیتالی و شبکه محور است که میتواند با سیستم ارتباطی جدید نیروهای پیاده نظام هماهنگ باشد. سیستم ارتباطات جدید دیجیتالی که نه تنها صدا، بلکه تمام اطلاعات ضروری دیگر را  مخابره میکند. این اطلاعات از طریق ماهواره منتقل می شود. در سیستم  پیاده نظام مکانیزه  راین متال، پوما و سربازان با یکدیگر شبکه شده اند. ارتقا تثبت کننده توپ و حلقه برجک موجب شده است  خدمه بتواند با توپ 30 م.م حتی در حین حرکت  با اهدافی در 3000 متری نیز درگیر بشوند و انها را با دقت بالا از بین ببرند. خودرو رزمی پیاده نظام پوما ارتقا یافته در سمت راست و عقب مجهز به سیستم سلاح ثانویه مستقل از برجک ( TSWA)  خواهد بود. این سیستم به خدمه اجازه میدهد که حتی وقتی برجک رو به جلو است د ربخش عقب خودرو دید خوبی داشته باشند و در صورت شناسایی یک تهدید با نارنجک های 40 م.م  کشنده و یا غیرشکنده (دودزا ، کورکننده ، اشک اور)  با آن مقابله کنند. در نتیجه علاوه بر بقا خدمه و خودرو ، خروج سرنشینان از خودرو رزمی پوما با اطمینان بیشتر همراه خواهد بود. در بخش حفاظتی نیز از زره های واکنشی ماژلار بر روی شاسی استفاده شده است. از جمله مزیت های زره های ماژولار میتوان به این نکته اشاره کرد که علاوه بر قابلیت تعویض زره های اسیب دیده در  طول جنگ ، در هنگام حمل و نقل های هوایی برای راحتی جابه جایی، کاهش مشکلات لجستیکی و افزایش سرعت جابه جایی میتوان زره های ماژولار نصب شده بر روی پوما را باز و در مقصد آنها را دوباره نصب کرد.  یوما با پیشرانه 1088 اسب بخار قدرت مشکلی از نظر تحرک پذیری در میدان نبرد نخواهد داشت و میتواند بسیار تحرک پذیر باشد

 

FCORUJzWQAEA3uE.jpg

سیستم سلاح ثانویه مستقل از برجک (TSWA)

 

IMG_20211021_233831.jpg

نیمه دایره خاکستری محدوده آتش سامانه TSWA را نشان میدهد

 

منبع 1

منبع 2

منبع 3

 

نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

  • Like 3
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Amirali123
      از مثلث آهنی تا شش ضلعی فولادی
      From the Iron Triangle to the Steel Hexagon
      قسمت اول
       

       
        نیروی زمینی برای دستیابی به اهداف استراتژیک روی زمین ضرورت است. نیاز به تحرک و حفاظت برای هر نیروی جنگی حیاتی است. بدین ترتیب، توان زرهی یکی از جنبه های اصلی دکترین نظامی به حساب می‌آید و به سربازان توانایی حرکت سریع در حالی که تحت حفاظت هستند را در مسافت های طولانی می دهد. در زمانی نه چندان دور، پارامترهای زرهی به سه دسته کلی شامل قدرت آتش، حفاظت و تحرک تقسیم می‌شدند. با این حال، در عصر مدرن، نیاز به عناصر بسیار بیشتری وجود دارد، مانند تحرک، مرگباری، بقاپذیری، خودمختاری، اتصال و سازگاری
       

       
         تعادل بین این عناصر جدید برای اطمینان از اینکه الزامات طراحی زرهی را محدود نکند، حائز اهمیت است. میدان‌های نبرد در آینده پیچیده‌تر، متنوع‌تر، پرسرعت‌تر و خطرناک‌تر خواهند بود، اما نقش زرهی به همان اندازه‌ی روزهای نخست تاثیرگذار باقی خواهد ماند. خودروهای زرهی در اشکال و اندازه‌ها و وزن‌های مختلف متناسب با نقش‌های گوناگون تولید می‌شوند، زیرا هر شرایطی خودروی منحصر به فردی را می‌طلبد. در نتیجه، شاهد تنوع زیادی میان ارتش‌های جهان هستیم. با این حال، نقش عملیاتی یک خودروی زرهی در تمامی میادین مطلقاً یکسان نیست و ممکن است دو کشور از یک وسیله یکسان برای مقابله با تهدیدات متفاوتی استفاده کنند.
       
      مسائلی که بر الزامات زرهی تأثیر می‌گذارند:
      ناتو نیاز به تجدید و بروزرسانی قابلیت های خود دارد. ( با توجه به اینکه بتوانیم متقارن با تهدیدات مواجه شویم ) درگیری‌ها با تروریست‌ها و شبه‌نظامی‌ها در سطح جهانی هنوز ادامه دارد.
      اجماع فزاینده‌ای در مورد عملیات‌های آینده وجود دارد که عمدتاً در محیط‌های شهری خواهند بود.
      نیاز به انتقال زرهی از A به B بیش از پیش خواهد بود. ( تا حد امکان سریع، کارآمد، ایمن و مقرون بصرفه )
      تهدیدات نوظهور در حوزه سایبری و اطلاعات ظهور یافته‌اند که باید به آن‌ها پاسخ داده شود.
       

       
      تعادل میان شش عنصر زرهی نوین
        باید تعادلی بین تمام عناصر شش‌ضلعی زرهی وجود داشته باشد، جایی که مدیران باید ریسک‌های مختلف را ارزیابی کنند تا بدانند اولویت‌ها کجا قرار دارند. محیط‌های شهری متراکم ممکن است به تحرک نیاز داشته باشند، در حالی که در حومه شهرها، مرگباری اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. نیکولاس دراموند (Nicholas Drummond) مدیر عامل (AURA Consulting Ltd) می گوید که محور اصلی برای وسایل زرهی تحرک استراتژیک شده است.
       
       
      حفاظت هنوز یک عامل حیاتی است، اما به روش‌های جدیدی به آن پرداخته می‌شود و مانند گذشته به معنای زره ضخیم‌تر نیست. زره‌های ماژولار برای مقابله با موشک‌های ضدزره ضروری هستند. در همین حال بدنه های سبک و تمرکز بر افزایش تحرک، دور شدن از زره های سنگین را نشان می‌دهد. با این حال، سه‌گانه تحرک، حفاظت و آتش هنوز مهم‌ترین عناصر هستند. دراموند می‌گوید: " با پیروی از این سه اصل، ما ملاحظات نوینی را فراهم کردیم. تجهیز زرهی آینده به حسگرهای پیشرفته مانند پلتفرم آژاکس که مجهز به حسگرهایی با هوش مصنوعی است، آگاهی خدمه داخل خودرو را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. این حسگرها جستجو، ردیابی و شناسایی خودکار را ممکن می‌سازند و به خدمه این امکان را می‌دهند تا پیش از شناسایی، به تهدیدات واکنش نشان دهند.
       
        یک سیستم مدیریت میدان نبرد مدرن به کاربران اجازه می‌دهد به صورت زنده از موقعیت هر واحد در نقشه مطلع شوند. اتصال یکی از راه‌های کلیدی برای بهبود فرمان و کنترل (C2) است و باید به عنوان یک عامل تغییر دهنده بازی در نظر گرفته شود. این سطح از اتصال پیشرفته تأثیر زیادی بر بقای واحدهای زرهی خواهد داشت و فراتر از واحدهای زمینی، شبکه‌هایی بین واحدها در حوزه‌های زمینی، دریایی و هوایی ایجاد می‌شود. (م: اینجا به مفاهیمی مانند Multi-Domain/Cross-Domain اشاره می‌شود که باید به بیش از پیش به آن توجه کرد)
       
        بخش بعدی شش‌ضلعی، بقاپذیری است. این مفهوم به بهبود نیازهای فنی (قطعات مصرفی) و پشتیبانی سازنده، علاوه بر ایده سنتی بقا نظیر قابلیت اطمینان و بهره‌وری سوخت اشاره دارد. اگر یک وسیله نقلیه زرهی بتواند 72 ساعت بدون تأمین مجدد یا تعمیر فعالیت کند، فشار لجستیکی به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت.
       
        آخرین عنصر شش‌ضلعی، سازگاری است. سازگاری به توانایی یک وسیله نقلیه برای انطباق با سناریوهای مختلف جنگی اشاره دارد. توانایی یک وسیله نقلیه منفرد برای انجام مأموریت‌های مختلف بدین معناست که وزارت دفاع مجبور نیست هر بار که بخواهد یک سناریو جنگی را آغاز کند، به دنبال یک وسیله نقلیه جدید باشد. ماژولار بودن یکی از مؤثرترین راه‌ها برای دستیابی به این امر است.
       
        اضافه بر این شش عنصر، 3 عامل عملی نیز وجود دارد که انتخاب ها را محدود میکند، عبارتند از هزینه، وزن و قوانین فیزیک. همچنین شما باید در انتخاب هایی انجام میدهید خدمه و عوامل انسانی راهم در نظر بگیرید.
       
       
      ادامه دارد ...
       
      صرفا برای میلیتاری / و انتشار با نام نویسنده و  http://www.military.ir/ مجاز است
      منبع در اخرین پست قرار میگیرد
      دوستان برای پرسش سوالات تا انتشار تمامی بخش ها صبر کنید
       
      پایان قسمت اول ...
    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
    • توسط MR9
      جغد شب پرواز لوفت وافه
       
      بدون شک ، بهترین جنگنده - شکاری رزم شبانه لوفت وافه در طول جنگ جهانی دوم ، پرنده دوموتوره HE-219 UHU  ( جغد ) بشمار می آمد که بلحاظ برخی از مشخصات فنی بسیار با جنگنده بلندپرواز ماسکیتو بریتانیایی قابل مقایسه و در برخی از مشخصات نیز از آن عملکرد بهتری داشت . در این شکاری شب پرواز بطور معمول از دو سری آنتن رادار استفاده می گردید ، آنتن های SN-2 و FUG-212 . در نخستین پرواز عملیاتی اسکادران این پرنده در دو شب پیاپی یعنی در شبهای 11و12 ژوئن 1943 ، یک فروند HE-219 A موفق به سرنگون نمودن 5 بمب افکن سنگین چهارموتوره  لانکاستر بریتانیایی در کمتر از 30 دقیقه گشت . با وجود این بیلان موفق ، این جنگنده کار آمد هرگز وارد تولید انبوه نگردید و تنها 300 فروند از آن وارد سازمان رزم لوفت وافه شد .
       

       
       

       
      مجموعه کابین خلبان و خدمه کنترل کننده رادار
       

       
       
      در اواخر سال 1944 ، بدلیل حساسیت های موجود نسبت به خدمه این هواپیما ، لوفت وافه درصدد بود تا این جنگنده شب پرواز را به صندلی های پرتاب شونده مجهز نماید ، با این حال فقط یکفروند از این هواپیما ( تصویر فوق ) برای  گذراندن آزمایشهای زمینی به صندلی های پرتاب شونده (EJECTION SEAT) مجهز شدند .
       
       
       

       
       

       
      LUFTWAFFE  HE-219 A.1  VS    ROYAL AIR FORCE  LANCASTER
       
       

       

       
      جنگنده شب پرواز HE-219 A.1 مجهز به رادار FUG-220  مونستر - هندورف 45-1944
       

       
      جنگنده شب پرواز HE-219 A1 - فرودگاه کپنهاگ  ، دانمارک ( این تصویر پس از تسلیم شدن واحدهای لوفت وافه در دانمارک برداشته شده است )
    • توسط RezaKiani
      شاید برخی گمان کنند که سیر تکامل ادوات زرهی به انتها رسیده است اما پدیدآمدن جنگهای جدید نیاز به ادوات زرهی جدیدی را آشکار ساخته است. در این میان، روسیه به عنوان میراث دار شوروی سابق هنوز هم در عرصه زرهی از کشورهای پیشتاز جهان به حساب می آید. "بی ام پی-تی" از جدیدترین محصولات زرهی روسها است. این تانک خود تانکی است که برای پشتیبانی از دیگر تانکها طراحی شده است و نظامیان روسی آن را به نام ترمیناتور یا نابودگر می شناسند.
      پیش زمینه تاریخی
      پس از فروپاشی شوروی سابق ارتش روسیه دوران خوشی را از سرنگذراند. روسها که به تازگی از باتلاق جنگ افغانستان نجات یافته بودند هنوز به جمع بندی تجربیات جنگ افغانستان نپرداخته بودند که درگیر جنگی با همان ویژگی ها اما اینبار درخاک خود شدند. مسلمانان چچن سالها بر علیه سلطه روسها جنگیده بودند و هیچگاه حکمفرمایی روسها را بر خود قبول نکرده بودند. آنها اینبار هم از فرصت سیاسی بوجود آمده استفاده کردند تا استقلال خود را بازپس گیرند. نتیجه این درگیریها، نبردهای چریکی بود که تا امروز ادامه یافته و گاه به عملیات تروریستی و انتحاری منجر شده اند.
      در طی جنگ اول چچن نیرویهای روسی تلفات زیادی را در نبردهای خیابانی در برابر ستیزه جویان چچن متحمل شدند. علت این تلفات ضعف تکنولوژیکی روسها نبود بلکه ماهیت نبردهای شهری چنین تلفاتی را اقتضا می کرد. تجربیات جنگهای شهری برای روسها روشن ساخت که در اینگونه درگیریها نیاز به خودروهای زرهی خاصی است که بتواند در هنگام درگیر شدن با تیمهای ضدزرهی حریف به کمک نیروهای اصلی بیایند. روسها در جنگ با شورشیان به صورت موقت از توپهای ضدهوایی خودکششی موجود در زرادخانه خود استفاده کردند. اما این توپهای خودکششی نه دارای حفاظت کافی بودند و نه قدرت جابجایی یک تانک معمولی را داشتند. از این رو، روسها به این فکر افتادند که با استفاده از بدنه یک تانک معمولی یک خودرو زرهی جدید بسازند که مانند یک تانک -و یا حتی بهتر از یک تانک- حفاظت شود و بتواند از پس پیاده نظام مسلح به موشکهای ضدتانک بربیاید. نتیجه این طراحی، تانک جدید بی ام پی-تی بود.
      در سال 1997 نفربرزرهی سنگین بی تی آر-تی در نمایشگاه نظامی اومسک به نمایش گذاشته شد. این نفربر روی بدنه تانک تی-55 ساخته شده بود. اما اینبار طراحان روسی تصمیم گرفتند خودرو زرهی جدید خود را بر پایه تانک تی-72 بسازند. بی ام پی-تی اولین بار در دومین نمایشگاه تجهیزات نظامی اورال به نمایش گذاشته شد. از چگونگی وضعیت خدمتی بی ام پی-تی اطلاع دقیقی در دست نیست اما احتمال دارد که از سال 2005 به تدریج آنها را وارد نیروهای مسلح روسیه کرده باشند.
      تاکتیک
      در نبردهای شهری 2 دستگاه بی ام پی-تی وظیفه حفاظت از 1 دستگاه تانک را برعهده دارند در صورتی که در مناطق روستایی این نسبت برعکس می شود و برای حفاظت از 2 دستگاه تانک از 1 دستگاه بی ام پی-تی استفاده می شود. این نسبت به دلیل پیچیدگی های جنگ شهری و نیاز به جنگ افزارهای ضدنفر با تحرک بالا به دست آمده است. در این درگیریها ممکن است که یک خودرو به صورت همزمان با چندین هدف و در چند ارتفاع مختلف درگیر شود. وجود چنین خودرویی فشار وارد شده بر تانکها در جنگهای شهری را کاهش می دهد و تانکها می توانند بر هدف اصلی -که جنگ با تانکها و دیگر اهداف سخت یا پشتیبانی از پیاده نظام- متمرکز شوند.
      بکارگیری این تانکهای جدید می تواند باعث تغییراتی در تاکتیکهای زرهی در جنگهای شهری شود و تاثیر واحدهای زرهی را در این نبردها به صورت معنی داری افزایش دهد.



      بدنه و موتور
      از مشخصه های بارز تانکهای سری تی-72 و نسلهایی که از تی-72 الگو گرفتند ارتفاع کم تانک بود. ارتفاع کم به معنی قابلیت بقای بیشتر در محیطهای خطرناک جنگی است. این ارتفاع در بی ام پی-تی بازهم کمتر شده و برجک جدید این تانک به قدری کوچک و جمع و جور طراحی شده است که هدف قراردادن آن اگر غیرممکن نباشد بسیار مشکل است.
      بی ام پی-تی بر روی بدنه تانک معروف تی-72 ساخته شده است. قسمت پشتی جایگاه راننده را کمی بالاتر آورده اند تا فضای داخلی تانک برای نصب برجک جدید و تجهیزات مربوط به آن بیشتر شود.
      موتور اصلی بی ام پی-تی یک موتور دیزل دوگانه سوز است که می تواند 1000 اسب بخار نیرو برای به حرکت درآوردن تانک تهیه کند. ممکن است در آینده موتورهای جدید وی-99 با قدرت 1200 اسب بخار نیز برای نصب بر روی آن درنظر گرفته شود. تی-72 استاندارد با 44.5 تن وزن دارای موتوری به قدرت 840 اسب بخار بود. وزن بی ام پی-تی تا 47 تن افزایش یافته ولی با توجه به موتور قوی تر از تحرک تانک کاسته نشده است.
      می توان یک موتور کمکی نیز بر روی بی ام پی-تی نصب کرد تا هنگامی که موتور اصلی آسیب دید و از کارافتاد خدمه برای تهیه برق تجهیزات و تسلیحات داخل تانک از آن استفاده کنند.
      بی ام پی-تی به یک تیغه برای درست کردن خاکریز مجهز شده و می توان آن را به یک خیش مخصوص ضدمین نیز مجهز کرد.



      تسلیحات و تجهیزات
      برجک جدید طراحی شده برای بی ام پی-تی به دو توپ 30 میلیمتری 2آ42 مسلح شده است که می توانند با نواخت 600گلوله در دقیقه شلیک کنند. خزانه این توپها 900 گلوله آماده شلیک را در خود جای داده است. توپهای 2آ42 می توانند طیف وسیعی از انواع گلوله را شلیک کنند. یک قبضه مسلسل 7.62 به صورت هم محور با توپها نصب شده است.
      علاوه بر توپ اصلی در دو طرف برجک 4 موشک انداز ضدتانک برای شلیک موشکهای هدایت شونده آتکا-تی نصب شده تا حفاظت بی ام پی-تی در برابر ادوات زرهی سنگین تر تامین شود. این موشک توسط پرتوهای لیزری هدایت می شود و از کلاهکهای مختلفی استفاده می کند که بعضی از آنها توانایی نفوذ در انواع زره فعال و غیرفعال را دارند. سیستم هدایت لیزری این موشکها به گونه ای طراحی شده است که مختل کردن آن به سختی امکان پذیر است. برد این موشکها تا 5 کیلومتر می رسد و می تواند هر وسیله زرهی را از نزدیک شدن به بی ام پی-تی پشیمان کند.
      2 قبضه نارنجک انداز خودکار 30 میلیمتری آجی اس17 نیز بر روی بدنه بی ام پی-تی نصب شده اند هر کدام از این نارنجک اندازهای دارای یک خدمه جداگانه هستند و برای هر یک قبضه سایت هدفگیری روز و شب و دستگاه نشانه روی الکترواپتیک آگات-ام آر نصب شده است.
      یک سیستم هدایت آتش کامپیوتری وظیفه کنترل تسلیحات بی ام پی-تی را برعهده دارند. این سیستم که قبلا آزمایش خود را در تانکهای سری تی-90 پس داده است و می تواند برای درگیری با اهداف گوناگون در شب و روز و در حالت ایستاده یا درحال حرکت بکارگرفته شود. فاصله یاب های لیزری، دوربینهای دید در شب و دید درروز و دستگاه های هدفگیری التکرواپتیک از جمله ملزومات نصب شده برای فرمانده و توپچی بی ام پی-تی هستند. فرمانده و توپچی تانک هر دو می توانند سلاح های برجک را شلیک کنند.
      با توجه به تمهیدات بکارگرفته شده در بی ام پی-تی این تانک می تواند همزمان با 4 هدف مختلف و جداگانه درگیر شود. قدرت آتش این تانک بی نظیر است و سلاح های آن به خدمه اش اجازه می دهند تا به غیر از پیاده نظام با تانکها، زرهپوشها و هلیکوپترهای دشمن نیز درگیر شوند.



      حفاظت
      بی ام پی-تی مانند یک تانک واقعی دارای حفاظت واقعی است. این تانک علاوه بر زره معمولی تی-72 به زره های واکنشی در جلو و پهلوی بدنه نیز مجهز شده است. قسمت پشتی تانک توسط یک شبکه توری حفاظت شده است. جایگاه خدمه توسط لایه ای از کولار پوشیده شده است تا جان خدمه را در برابر صدمات ناشی از ترکشها حفظ کند.
      برای حفاظت خدمه، تجهیزات جنگهای ش.م.ه درنظر گرفته شده و در داخل تانک دو سیستم آتش خاموش کن خودکار نصب شده است. بی ام پی-تی دارای 4 نارنجک انداز دودزای 902آ نیز می باشد که می توانند در هنگام لزوم دود استتار لازم برای تانک را تامین کنند.



      مشخصات:

      نيروي محرکه
      قدرت:1000 اسب بخار
      موتور: 1موتور دیزل وی-90اس2
      نسبت قدرت به وزن: 21.3 اسب بخار/تن
      حداکثرسرعت در جاده: 65 کیلومتر بر ساعت
      برد:550 کیلومتر

      توليد
      تعداد: ؟ دستگاه
      سال ورود به خدمت:2005(؟)

      متفرقه
      وزن:47000 کيلوگرم
      طول: 7(؟) متر
      عرض: 3.7(؟) متر
      ارتفاع: ؟ متر
      توانایی عبور از خندق: 2.8متر
      توانایی عبور از آب: 1.2 متر
      خدمه:5 نفر(راننده، فرمانده، توپچی، دو نفر نارنجک انداز)

      تسليحات و زره
      2 قبضه توپ 30 ميليمتري به همراه 900 گلوله
      1 قبضه مسلسل کاليبر7.62 ميليمتري به همراه 2000 گلوله
      4 قبضه موشک انداز ضدتانک آتاکا-تی به همراه 4 تیر موشک
      2 قبضه نارنجک انداز 30 میلیمتری به همراه 600 نارنجک
      حداکثر زره: (؟) ميليمتر





      منبع مجله جنگ افزار
      نویسنده رضاکیانی موحد
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.