انتقال ژن گرومن به پیکربندی تایگر آیا جت رونمایی شده "کوثر" قادر است تبدیل به تغییر دهنده بازی بزرگ باشد ؟؟!!!! از یک نظر ، جت رزمی کوثر که در اوت 2018 توسط مقامات دفاعی ایران رونمایی شد ، به احتمال زیاد آخرین گونه برگرفته از نسخه آمریکایی جت اف-5 بشمار می آید که بدنبال ناکامی صنعت هوایی ایران در تولید انبوه جت آذرخش و صاعقه در دست توسعه قرار گرفته است . به اعتقاد برخی ناظران ، این انتظار میرود که با توجه به فناوری هایی که در برنامه های گذشته نظیر صاعقه ، بومی سازی شده و بنابر راهبرد اصلی نیروی هوایی ایران مبنی بر جایگزینی سامانه های خارجی با تجهیزات داخلی ، این جت جدید که می بایست با قیمت بسیار ارزان تولید انبوه گردد ، از ویژگی های کاملا" پیشرفته ای نظیر نمایشگرهای سربالا (HUD) ، شبکه انتقال داده تمام دیجیتالی ، نمایشگرهای چند منظوره رقومی ، رایانه محاسبه بالستیکی ، سامانه نقشه هوشمند و یک رادار جدید و درنهایت سامانه های اویونیک بومی سازی شده برخوردار شده باشد . مجموع این توانمندی ها که نشان دهنده درجه قابل توجهی از پیچیدگی است ، باعث شده تا صنعت دفاعی ایران ، مدعی تولید یک جت رزمی نسل چهارم شود ، با این وصف ، قابلیتهای ادعایی جت کوثر و توانمندی های ان که در قالب یک جنگنده سبک تعریف شده است ، بشدت بسته به کیفیت مهماتی است که برای حمل توسط این پرنده رزمی در نظر گرفته شده و این با توجه به ضعف قابل توجه سلف این پرنده ، ( جت صاعقه ) ، شبهاتی را بوجود می آورد . اما دلایلی نیز وجود دارد که نشان میدهد جت کوثر احتمالا " بعنوان یک برنامه خاص برای تسریع آنچه که مفهوم " تغییر دهنده بازی " برای نیروی هوایی ایران ، نامیده میشود ، در نظر گرفته شده است ، همانطور که حقیقت امر نشان می دهد که طراحی سازه هوایی این جت ، درمواردی غیر از انعطاف پذیری ، هزینه پایین و تعمیر و نگهداری آسان ، نشان دهنده پیشرفت قابل ملاحضه صنایع دفاعی ایران ، در حوزه هایی نظیر اویونیک ، رادار و فناوری تولید موشک در مقایسه با زمانی که صاعقه به سال 2007 وارد خدمت شد ، است و این امراثبات می کند که جانشین این برنامه ، بطور قطع ، توانمندی های بیشتری را به نمایش خواهد گذاشت . به اعتقاد ناظران نظامی ، شاید یکی از دلایلی که برصحت تحلیل فوق ، مُهر تایید می گذارد ، انتشار خبر آزمایش و تولید انبوه موشک فکور -90 است که چند هفته پیش از رونمایی از جت کوثر صورت گرفت که یک پیکر بندی مهندسی معکوس شده از موشک هوابه هوای دوربرد فینیکس بشمارمیرفت که در زرادخانه نیروی هوایی ایران ، هنوز جنگ افزار مهیبی بشمار میرود . بنابراین ، با بازنشستگی احتمالی فینیسکهای موجود در انبارهای نیروی هوایی ایران ، فکور -90 با توانایی مثال زدنی رزمی و برد احتمالی 300-250 کیلومتر ، بتدریج به نقطه قوت جتهای محمول ان می شود ، بصورتی که به پرنده های رزمی ایرانی ، اجازه خواهد داد تا با مهمات بومی ، جتهای متخاصم را در بردی قابل توجه مورد اصابت قرار دهند . اما با توجه به این نکته که موشک فینیکس بدلیل وزن قابل توجه ، صرفا" بر روی تامکتهای نیروی هوایی ایران قابل استفاده است و دقت در این موضوع که در اخبار مربوط به تولید فکور -90 ، وزیر دفاع ایران براین ادعا قرار داشت که این موشک جدید بر روی پیکربندی های متنوعی از جتهای موجود در نیروی هوایی قابل استفاده است ، در مجموع نشان میدهد که تئوریسین های نیروی هوایی درصدد هستند تا در کنار تامکتها ، یک پیکربندی دیگر را برای حمل فکور-90 آماده کنند . در ابتدا ، جت رزمی صاعقه ، محتمل ترین گزینه برای مسلح شدن به فکور -90 به نظر میرسید ، اما با رونمایی از کوثر ، که بنابر ادعاهای موجود ، می بایست به رادار توانمند تر و زیر سیستم های پیشرفته تری مجهز گردد ، می توان به این نتیجه رسید که پیکربندی اشاره شده از سوی وزیر دفاع ایران ، احتمالا" مورد اخیر ( کوثر ) باشد . اما به احتمال بسیار زیاد و از روی شواهدی موجود ، ارتش ایران موفق شده تا یک سامانه راداری کاملا" جدید را از روی الگوی سیستم رادار مشهورتامکت (AWG-9) تولید کند که توانمندی بالاتری را در مقایسه با نسخه آمریکایی که هنوز پس از گذشت 40 سال ، جذابیت خود را حفظ نموده ، ارائه میکند با این تفاوت که نمونه ایرانی ، در مقایسه با همتای آمریکایی ، جمع و جورتر بوده و قابلیت نصب برروی کوثر را خواهد داشت . با این وصف ، در حالی که جت سبک کوثر ، همانند تامکت ، قادر نخواهد بود تا با آرایش تسلیحاتی سنگین شش تیر موشک وارد جنگ هوایی شود ، به احتمال زیاد ، نصب دو تیر موشک فکور مینیاتور شده ، درکنار استفاده از موشکهای کوتاه برد سایدویندر (AIM-9) ، می تواند این پیکر بندی را به یک " تغییر دهنده بازی " برای ناوگان نیروی هوایی ایران تبدیل کند که به آن اجازه می دهد با استفاده از توانمندیهای بومی ، در بردهایی فراتر از تصورات موجود ، وارد نبرد با مهاجمان احتمالی گردد . برای مقایسه ، ارتقاء ناوگان تایگر برای درگیر شدن با اهداف در ورای محدوده بصری خلبان ، بوضوح توسط دو نیروی هوایی در شرق و جنوب شرق آسیا ، با موفقیت صورت پذیرفته است . بعنوان مثال نیروی هوایی تایوان و سنگاپور ، با اجرای یک بروزرسانی سنگین ، جتهای قدیمی خود را برای حمل و شلیک موشکهای هوا به هوای AIM-120B ارتقاء داده ، به شکلی که هم اکنون ، برد درگیری این جتها به 75 کیلومتر رسیده است . تایگرهای نیروی هوایی تایوان نیز با ارتقاء های انجام شده ، اکنون میتوانند موشکهای هوا به هوای Sky Sword II را با بردی برابر 100 کیلومتر حمل و شلیک نمایند که این خود ، یک خطر بسیار جدی برای جتهای نیروی هوایی ارتش چین محسوب میشود . در نتیجه ، اگر پتانسیل نیروی هوایی ایران در تولید یک سامانه راداری در مقیاس کوچکتر از AWG-9 اثبات شود ، بامسلح شدن کوثر یا هر جت رزمی دیگر به این رادار ، عملا" یک تهدید بسیار جدّی بوجود خواهد آمد . در صورتی که صنعت دفاعی ایران ، موفق شود ، گونه مینیاتوری از فکور-90 را برای جتهای نیروی هوایی خود در خط تولید انبوه قرار دهد ، به احتمال بسیار زیاد ، برد تمامی موشکهای هوا به هوای موجود در زرادخانه همپیمانان آمریکا در خاورمیانه و حتی مهمات استاندارد نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده ، تا 50 درصد کاهش پیدا خواهد نمود . از سویی دیگر، در صورت توسعه گونه بهبود یافته ای از اویونیک مورد استفاده در تامکتهای نیروی هوایی ، خون تازه ای به رگهای جتهای نیروی هوایی بخصوص اف-4 که می بایست ماموریتهای ضد شناور را با نمونه های بومی سازی شده موشکهای چینی ، نظیر نصر و قادر اجرا کنند، تزریق میشود که در سالهای گذشته ، از توانمندی فوق ( نصب موشکهای ضد کشتی بومی بر روی فانتوم های نیروی هوایی ) رونمایی شده بود . در مجموع ، پیشرفتهای به نمایش درآمده در برنامه کوثر ، در صورتی که به شکل سیستماتیک ادامه پیدا کند ، بخوبی میتواند به یک نقطه عطف مهم برای نیروی هوایی ایران تبدیل گردد تا یک جت رزمی سبک که می بایست بعنوان مکملی برای ناوگان رهگیری های اف-14 و همچنین برنامه آتی نیروی هوایی ایران برای سفارش گونه خاصی از خانواده جتهای فلانکر روسی انمجام وظیفه نماید ، بخدمت عملیاتی در آید . پی نوشت : 1- انشا... با مشارکت دوستان ، این مطلب در دامنه وسیع تری تحلیل شود 2- منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/71077 صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

در بخشی از ویژه برنامه اورهال سوخو۲۲ های سپاه(دقیقه ۱۳)، فرمانده هوافضای سپاه از افزودن تجهیزات جدید به منظور ارتقاء نسل جنگنده صحبت میکنه و این دقیقا مشابه حرفی هست که در رونمایی کوثر هم گفته شده! اگر دقت کنید در مستند مربوطه قسمت پنل روبروی خلبان نمایش داده نمیشه. بنابر این میشه احتمال داد که اویونیک و نمایشگرهای جدید در ارتقاء و اورهال سوخوها هم بکار رفتند و به علت رونمایی نشدن اونها در این مستند داخل کابین به صورت کامل نمایش داده نشد. یک سند دیگر برای این ادعا توانمندی های جدید فیترهاست که از عهده کابین آنالوک بر نمیاد! منجمله استفاده کامل از توان پاد هدفگیری،ارتباط و کنترل پهپاد از راه دور،پرتاب موشک های کروز ضدناو و کروز هوا به سطح برد بلند و این نکته نشون میده که این تجهیزات صرفا جهت ارتقای تایگرها تولید نشده بلکه ممکنه همین تجهیزات رو در تامکت ها هم ببینیم. حالا شاید دلیل استفاده از سه نمایشگر MFD بیشتر مشخص شده باشه. ----- همچنین در تصویر زیر در قسمت سمت راست HUD یک نمایشگر دیگر هم دیده میشه که ظاهرا بعدا برداشته شده!

ارّابه فرماندهی جدید برای ارتش عبری توسعه گونه جدیدی از خودروهای کنترل- فرماندهی براساس پیکربندی مرکاوا تل آویو : درجریان دور تازه ای از رزمایشهای عمومی ارتش عبری ، تصاویری منتشر شده که نشان می دهد IDF گونه جدیدی از یک خودروی زرهی فرماندهی براساس پیکر بندی تانک اصلی میدان نبرد مرکاوا-2 با شناسه Ofek را در سازمان رزم خود بکار گرفته است . این اطلاعات که به ترتیب در تاریخ های 28 و 29 اوت 2018 در فضای وب رصد شد ، گونه ای غیر معمول از خودروی زرهی سنگین فرماندهی Ofek را به تصویر کشیده است . به اعتقاد ناظران ، این خودروی جدید ، نسخه بهبود یافته ای از خودروی زرهی شنی داری است که پیش از این از سال2015 در دست توسعه قرار داشت . سخت افزار Ofek در شمار خودروی زرهی شنی دار فرماندهی قرار دارد که براساس شاسی تانک مرکاوا-2 توسعه پیدا نموده که در واقع یک برنامه فرعی از پروژه بروزرسانی تانک اصلی میدان نبرد مرکاوا-2 محسوب میشود . این خودرو که در قالب "پست فرماندهی متحرک" قابل طبقه بندی است برای ایفای نقشهای متنوع تری نیز قابل استفاده خواهد بود ، چنانکه در صورت نیاز کاربر ، Ofek می تواند به تجهیزاتی برای دریافت اطلاعات ، تجزیه و تحلیل داده های دریافتی ، ایفای ماموریت های رله مخابراتی و پایش واحدهای رزمی حاضر در صحنه جنگ نیز مجهز گردد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، این خودروی زرهی جدید با مجهز شدن به سخت افزارهای رقومی ( دیجیتال) میتواند به بستری برای ایجاد ارتباط مستمر میان تمامی عناصر رزمی حاضر درمیدان تبدیل شود که این قابلیت ، کارایی عناصری نظیر دیده بانان حاضر در خطوط تماس ، تیم های پشتیبانی آتش را برای انتقال و اجرای فرمان های صادره از سوی رده های بالاتر را بهینه نماید . خودروی پست فرماندهی Ofek از یک ابرسازه زرهی نصب شده بر روی قسمت فوقانی شاسی بهره میبرد که به زره های قفسی با انعطاف پذیری بهبود یافته به منظور حفاظت از خدمه دربرابر تسلحات ضد زرهی نظیر خانواده RPG مجهز شده ، در حالی که زره اصلی این ابرسازه با زره های ماژولار سبک حفاظت می شود . در نتیجه ، این موارد باعث می گردد تا خدمه حاضر در این خودرو بخوبی دربرابر شلیکهای مستقیم و ترکش های پرتابه های بالستیکی ایمن باشند . به اعتقاد برخی منابع ، این خودروی زرهی ، به یک پیشرانه خنک شونده با هوا به شناسه AVDS 1790-6A محصول تله دایان کنتینانتال به قدرت 908 اسب بخار مجهز شده که قدرت تولید شده آن توسط یک جعبه دنده 4 سرعته اتوماتیک به خورشیدی ها و هرزه گردها منتقل می گردد که می تواند این خودرو را باسرعتی درحدود 50 کیلومتر در ساعت ، در یک بردی به درازای 500 کیلومتر به جلو براند . طبق اطلاعات موجود ، تولید تانکهای اصلی میدان نبرد مرکاوا-2 در سال 1983 آغاز و به سال 1989 پایان یافت که در مجموع ، 580 دستگاه ازاین خودروی زرهی از خط تولید خارج گشت و نبردهای متعددی را تجربه نمود و همچنان نیز در سازمان رزم IDF در حال خدمت می باشد . پی نوشت : سئوال اینجاست که دوستان ما در جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، افزایش قابلیتهای خودروی زرهی پست فرماندهی ام-113 را در برنامه های خودشان دارند ؟!!!!!!!! صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

البته به روز رسانی اف ۴ ها از اوجب واجبلت هست ....‌ به نظر میاد منتظر نهایی شدن تکلیف پرونده خرید سوخو‌۳۰ هستند..... ولی حتی اگر سوخو ۳۰ هم بخریم ، باید ایونیک و رادار بومی روشون بگذاریم .....

با سلام و تشکر بابت مقاله در تئوری و با صحبت هایی که قبلا تو سایت گفته شده، این راه منطقی و بهترین راه برای نیروی هوایی ایران است و حمله زنبوری با دقت خوبی را تضمین می کند اما نکاتی که در این میان هست - رادار اف 14 بدلیل محدود شدن در فضای خود اف 14 کاهش توان داشته و از نمونه روی زمینش توانایی اش کمتر است، حالا امدن رادار اف 14 به داخل اف 5 با اختلاف حجم محسوس باعث کاهش شدید برد عملیاتی رادار می شود پس بدون لینک با رادار زمینی، کار اف 5 برای حمل موشک مشابه فونیکس بسیار سخت خواهد بود و برد تقریبی حداقل به نصف کاهش پیدا خواهد کرد مگر اینکه رادار زمینی موقعیت را گزارش کرده و هواپیما به ان سمت شلیک کند و در طی مسیر با ارسال پرتو اصلاح مسیر انجام دهد از لحاظ تئوری باتوجهجنگ الکترونیک راداری از این تیپ به تنهایی برای اف 5 یک خطر مهلک در جهت شناسایی شدن هست مگر با خاموش و روشن کردن های هوشمندانه - نکته دوم توان حمل بار و برد عملیاتیاف 5 است که برد و دوامش در آسمان را به شدت کم میکنه مگر با ایجاد قابلیت سوختگیری در آسمان توسط یک جنگنده دیگر - اف 5 ها باید بتونن با کمک مینی موشک کمکی از باندهای عملیاتی کوتاه بلند بشن چون در زمان جنگ باندها به شدت محدود شده و زیر بمباران و موشک خواهند بود پس اگر مشابه هرکولس بتونن از باندهای کوتاه بلند بشن، یک برگ برنده برای جنگ و یک امتیاز برای بقای خود خواهند داشت

اف ۵ اف داری یک توپ در دماغه هست، نمونه ای از کوثر که در حال پروازه و ریجستر کد نداره ظاهرا توپ داره اما نمونه داخل آشیانه فاقد توپه. این برای جنگنده پشتیبانی نزدیک و رهگیر نقطه ای یک عیبه! البته میشه به صورت پاد در زیر بدنه یا بال نصب کرد اما یک جایگاه اشغال میکنه. ظاهرا جنگنده قاهر هم توپ نداره! البته قاهر پروتوتایپه اما همین مسئله نشون دهنده تهاجمی بودن هواپیماست و اینکه CAS ماموریت ثانویه جنگنده هست.

شاید به خاطر اینکه اطلاع داشتند قراره به زودی این تجهیزات در قالب رونمایی کوثر نمایش داده بشن، در اینصورت رونمایی کوثر یکمقدار بی معنی میشد. تنها قابلیت پرتاب کروز مطرح نیست. امکانش هست که پیش از پرواز با دادن مختصات هدف موشک رو پرتاب کرد، اما ممکنه مختصات یابی از طریق پهپاد و رادار سار(به صورت پاد خارجی)هم مطرح باشه. حتی استفاده از بمب بالدار یاسین(پونصد پوندی)هم به نظر به اویونیک بهتری نیاز داره که در فاصل تقریبا ۶۰ کیلومتری هدف کشف شده و مختصات یابی دقیقی از جنگنده در حال پرواز و هدف صورت بگیره.

رسانه های خارجی همیشه سعی در این داشتند که دستاورد های نظامی ایران رو (حالا صحیح و چه غیر صحیح) کوچک جلوه بدن . حالا چی شده که اینقدر در مورد فکور بزرگنمایی میکنن؟ چرا تو هر مقالشون سعی دارن برد فکور رو 2 یا 3 برابر فینیکس اعلام کنن در صورتیکه وزارت دفاع رسما از "میانبرد" اسم برد؟

به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، مجموع گزارشهای منتشر شده از سوی منابع مختلف نشان میدهد که نیروی هوایی ایران در سالهای اخیر ، با موفقیت قابل توجهی ، ظرفیت رزمی ناوگان جتهای رزمی اف-14 خود را گسترش و در کنار آن ، قابلیتهای جدیدی نظیر کاربرد پرنده های بدون سرنشین را بخود اضافه نموده است ، این درحالی است که برای آموزش خدمه هوایی ، تلاش های قابل توجهی برای بازسازی یا تولید جتهای دو سرنشینه نیز صورت گرفته است . نیروی هوایی ایران ، در دهه 70 میلادی ،سفارشی بی سابقه برای خرید 80 فروند جنگنده برتری هوایی اف-14 را به ایالات متحده ارائه داد ، تا جایی که کسب مجوز برای خرید این جت گرانقیمت و پیچیده که درزمان خود ، تقریبا" همتایی برای آن وجود نداشت ، خود به تلاشی قابل توجه تبدیل شد . بدین ترتیب نیروی هوایی ایران (IIAF) به تنها مشتری تامکت تبدیل شد ، در حالی که سایر همپیمانان ایالات متحده ، عمدتا" خرید جتهای سبکتر ، ارزان تر و کم توان تری نظیر اف-5 و اف-16 را در دستور کار خود قرار دادند . در حقیقت ، توانمندی های این ابررهگیر افسانه ای به اندازه ای پیشرفته بود که گونه صادارتی آن هرگز بصورت رسمی توسعه پیدا ننمود و جتهای سفارش داده شده از سوی تهران ، پس از انجام یکسری تغییرات بسیار کوچک ، با استتار ویژه نیروی هوایی ایران بصورت مشترک با خدمه ایرانی – آمریکایی ، به این نیرو تحویل داده شدند . پس از سرنگونی دودمان پهلوی در ایران و پیروزی انقلاب اسلامی ، به سال 1979 ، در صد عملیاتی بودن ناوگان تامکتهای نیروی هوایی ایران ، بدلایل مختلف نظیر کمبود قطعات و آغاز تحریم تسلیحاتی ایالات متحده ، بشدت کاهش پیدا نمود و این بدان معنی بود که پس از تهاجم غافلگیرانه عراق به خاک ایران ،تنها 10درصد از ناوگان 79 فروندی از این جتهای پیشرفته در اختیار نیروی هوایی قرار داشته باشد . اگر چه تامکت هشتادم سفارش داده شده ، هرگز تحویل ایران نشد ،اما درحالی که نیروی هوایی آمریکا برای اجرای ماموریتهای رهگیری ، همچنان از موشکهای کوتاهبرد AIM-9 و AIM-7 استفاده مینمود ، تامکتهای ایرانی برای جلوگیری از نفوذ جتهای عراقی ، تنها بر موشکهای دوربرد فینیکس و توپ متکی بودند که از یک نظر دوربردترین تسیلحات هوا به هوا با بردی نزدیک به 200 کیلومتر محسوب میشدند . براساس مستندات موجود ، فینیکس های ایرانی اغلب به شکل موفقیت آمیزی برضد جتهای نیروی هوایی عراق در بردهایی که در آن زمان بصورت استاندارد و برای اطمینان از انهدام هدف شلیک می شدند ( عموما" در 19 کیلومتری هدف ) مورد استفاده قرار می گرفتند . به گفته منابع نظامی ، تامکتهای نیروی هوایی ایران تنها 3 مورد تلفات را در طول جنگ در کارنامه خود به ثبت رساندند ( احتمالا دو فروند بدلیل نقص فنی و یکفروند با آتش میراژهای عراقی . "مترجم " ) ، اما درمقابل نیز مسئولیت ساقط شدن بیشتر از 160 فروند از جتهای نیروی هــوایی عراق را به نام خود سند زدند . از یک نظر ، مزیت اصلی تامکتهای نیروی هوایی ایران برای خنثی سازی توان رزمی رو به گسترش نیروی هوایی عراق بیشتر بروی توانایی هوا به هوای دوربرد آن اتکاء داشت ، تاجایی که مشهور است که حتی رصد امواج رادار AWG-9 تامکت از سوی گروه های مهاجم عراقی باعث میشد تا ماموریت های رزمی بلافاصله لغو گردد . اما نکته بسیار پراهمیتی که دراین میان وجود داشت ، محدود بودن توانایی نیروی هوایی ایران در تامین قطعات پرمصرف و حساس تامکت بود ، در حالی که این مساله برای ناوگان فانتوم ها و تایگرهای نیروی هوایی کمتر مصداق داشت و به دلیل پرشمار بودن تعداد آنها ، خدمه فنی بااستفاده از روش " کانابلایز کردن "( استفاده از قطعات جتهای زمینگیر برای عملیاتی نمودن جتهای فعال ) و یا مهندسی معکوس قطعات ، و یا خرید از بازارسیاه ، به هرترتیب ، تعداد جتهای عملیاتی را ثابت نگاه میداشتند ، اما این گزینه ها برای قطعات اف-14 که ایران تنها کاربر خارجی آن بود ، پیچیده تر محسوب میشد . علاوه براین ، کمبود رو به تزاید موشکهای فینیکس در پایان جنگ با عراق ، اهمیت حفظ تامکتهای نیروی هوایی را محدود تر نمود و برای یک دهه ، تنها درصد کمی از این ناوگان در حالت عملیاتی قرار داشت . اما به تازگی ، نیروی هوایی ایران با اتکاء بر فناوریهای جدیدتر ، نظیر فناوری چاپ سه بعدی ، به شکل موثرتری موفق شده تا قطعات حساس تامکت بویژه قطعاتی برای سازه اصلی و موشکهای فینیکس را در داخل تولید کند ، که به این ترتیب بستر لازم برای تولید بومی موشکی مشابه فینیکس که می توانست ناوگان تامکت را مجدد بحالت عملیاتی درآورد فراهم می آمد . به اعتقاد ناظران نظامی ، جتهای اف-14 نیروی هوایی ایران پس از جنگ ، درحدود 250 مورد تغییرات و ارتقاء را بخود دیده اند که این تغییرات ، بویژه در حوزه رادار ، نمایشگرهای کابین ، حوزه جنگ الکترونیک محسوس تر به نظر می رسد . بدین ترتیب ، ترکیبی از موشکهای باقی مانده فینیکس با موشکهای جدیدتر فکور-90 ، تامکتهای نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( IRIAF) را به کشنده ترین جت رزمی خاورمیانه تبدیل نموده است . از سویی دیگر ، نمی بایست اهمیت ارتقاء و عملیاتی شدن رو به رشد جتهای رزمی اف-14 نیروی هوایی ایران را نادیده انگاشت ، چرا که برای هر نیروی مهاجمی ، این مساله ، پیامدهای قابل توجهی را درپی دارد . بخش قابل توجهی ازاین ناوگان ، برای بیشتر از یک دهه ، از بهترین شرایط تعمیر و نگهداری برخوردار بودند ، حتی تعدادی از این هواپیماها بدلیل کمبود قطعات ، برای حداقل 5 سال یا کمتر ، بصورت ذخیره در پایگاه های نیروی هوایی نگهداری میشدند و با توجه به پیشرفتهای تشریح شده ، انتظار میرود که نیروی هوایی ایران ، حداقل 40 فروند از تامکت موجود در سازمان رزم خود را بحالت عملیاتی ، در اختیار داشته باشد . اگر تغییرات قیمتی دلار بعنوان مبنایی برای ارزیابی قرار گیرد ، امروز جنگنده –رهگیر اف-14 تامکت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، رکورد قیمتی بیش از 150 میلیون دلار را به نام خود ثبت نموده که به احتمال زیاد اگر این جت ، امروز به ایران فروخته میشد ، قیمتی سرسام آور و گیج کننده ای داشت . این میزان ، تقریبا" دو برابر خرید یکفروند جت رزمی برتری هوایی سوخو-35 است که هم اکنون نیز ایرانی ها توانایی خرید آن را ( در صورت عدم وجود تحریم های تسلیحاتی ) نخواهند داشت . تامکتهای نهاجا ، به استثنای جت برتری هوایی اف-22 رپتور نیروی هوایی ایالات متحده ، امروز در شمار یکی ازگرانقیت ترین جتهای رزمی عملیاتی در دنیا قرار دارد و در نتیجه جنگجوی توانمندی در حوزه رزم هوایی در خاورمیانه بشمار می آید . به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، تامکتهای نیروی هوایی ایران باتولید گسترده موشک هوابه هوای فکور-90 که احتمالا دقت بالای پدر بزرگوارش !!!! موشک دوربرد فینیکس را به ارث برده و همچنین سوخت جدید ترکیبی که آن نیز به احتمال زیاد با کمک روسها در خط تولید قرار گرفته ، به موشکی مسلح میشود که کمتر از 300 کیلومتر برد خواهد داشت که این برد کمی کمتر از همتای روس آن یعنی R-33 است . بدین ترتیب ، تامکتهای پارسی با در اختیار داشتن این مهمات بومی به شکل گسترده که بردی بیش از 4 برابر مهمات AIM-120B آمریکایی( با برد 75 کیلومتر ) و 3برابری از مهمات AIM-120C بعنوان سلاح اصلی زرادخانه دوربرد نیروی هوایی آمریکا و متحدانش دارد ، به خطری جدی تبدیل خواهد شد . در حقیقت ، در صورت وقوع یک جنگ منطقه ای ، تامکتهای نیروی هوایی ایران ، با خیالی آسوده قادرند تا جتهای مهاجم سعودی ( بویژه ناوگان ایگل ) را از درون فضای هوایی خودی با دقت بالایی مورد اصابت قرار دهند و حتی در یک شرایط ضروری ، با ورود به خاک عراق ، جتهای مهاجم عبری را رهگیری و قبل از هرگونه واکنش ، طومار آنها را در هم پیچیند . در مجموع ، تهدید ناشی از روند رشد رو به گسترش ظرفیت رزمی ناوگان تامکتهای نیروی هوایی ایران برضد توانمندی های هوایی ایالات متحده و متحدان منطقه ای آن ، بتدریج در حال افزایش است و این درکنار سایر مزیتهای سخت افزاری و نرم افزاری جمهوری اسلامی ، احتمال تهدید از سوی دشمن را تا حد قابل قبول کاهش خواهد داد . اما ماهیت پاسخ رقبای این کشور ، عمدتا" روی خرید جتهای پیشرفته تر اف-35 ، ارتقاء ناوگان ایگلها ، یا درخواست از ایالات متحده برای اعزام جتهای اف-22 به منطقه خاورمیانه محدود می گردد . پی نوشت : 1- با تشکر از استاد و برادر عزیز ، جناب EMP 2- منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/70899 صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

از ویکیپدیا : و همچنین تایگرهای اسپانیایی : 1 2

با سلام قطعاً قرار به ساخت دو ناوچه در کلاس دماوند بوده و این استراکچر بر روی زمین دومین نمونه خواهد بود.امیدوارم سرگذشت سهندکه از سال ۹۲ در حال ساخته نصیبش نشه. انشالله هرچه زودتر تعمیر دماوند تموم بشه و دوباره شاهد حضور قدرتمند این ناوچه ایرانی باشیم

گوگل ارث رو چک کنید. در حال ساخته

دقیقا. این نکته نشون میده که پلتفرم تایگر ظرفیت بالایی برای ارتقای اویونیک نداره! مجبورا اویونیک جدید رو در دماغه و در فضای مهمات ۲۰ میلیمتری جاسازی کردند! بنابراین یا باید تغییرات سازه ای ایجاد کرد و یا اینکه از پلتفرم بهتری مثل میراژ اف یک و شفق رزمی استفاده کرد. بر این اساس هواپیمای بدون توپ کوثر تنها یک سکوی متحرک جهت تست اویونیک جدید محسوب میشه.

تغییر چهره میدان نبرد تلاش مشترک بل هلیکوپترز و ارتش ایالات متحده برای تولید "ریز سامانه های هوایی بدون سرنشین " برای رزم شهری واشنگتن : بیست و هشتم اوت 2018 ، شرکت بل هلیکوپتر در جریان یک برنامه رسمی اعلام نمود که این شرکت همکاری مشترکی را با آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده برای توسعه "ریزسامانه های هوایی بدون سرنشین " آغاز نموده است . براساس اطلاعات منتشرشده ، محققان آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده ، شرکت بل و دپارتمان بدون سرنشین های شرکت تکستران ، در ژوئن 2018 کارگروه مشترکی را برای ادامه برنامه ریزسامانه های هوایی بدون سرنشین ( UAS) تشکیل دادند . ریز پهپادهای بدون سرنشین ، در ردیف سامانه های هوایی مینیاتوری و سبک وزن قراردارند که بدلیل حجم و وزن بسیار کم ، قابلیت حمل توسط پیاده نظام را داشته و می توانند در یک فضای محدود رزمی وارد عمل شوند . بخش بازاریابی شرکت بل در ماه نوامبر 2016 در جریان یک مراسم رسمی نمونه اولیه این فناوری را به نمایش گذاشت و پس از یکسال ونیم تلاش برای ایجاد ارتباط و به اشتراک گذاری اطلاعات ، قراردادی 5 ساله برای توسعه این فناوری در مارس 2018 با ارتش منعقد گردید . دکتر جان هنیوک، مسئول دپارتمان مهندسی مکانیک مجموعه ARL در این زمینه معتقد است : " مادر حال تلاش برای تهیه اطلاعات اساسی هستیم تا در ابتدا ، یک پایگاه داده ای را ایجاد کنیم ، چرا که تخصص بل در طراحی هواگرد ها بوده در حالی که تخصص ما توسعه این فناوری است " به اعتقاد وی ، این روش جدیدی برای یک همکاری مشترک میان بل و ARL بشمار میرود . هدف اصلی از این همکاری مشترک ، ارتقاء قابلیت رزمی واحدهای پیاده نظام در میادین رزم شهری در آینده است . برای نیل به این هدف ، شرکت بل به تازگی دو نفر از مهندسین خود را به ARL اعزام نموده تا از توانمندی های تونل باد این مجموعه برای تست ریزسامانه های هوایی تولیدی بازدید بعمل آورند . به اعتقاد یکی از مهندسین شرکت بل ، تونل باد مجموعه ARL اطلاعات فوق العاده سودمندی را در خصوص پایداری این سامانه های هوایی در زمان پرواز در اختیار محققان خواهد گذاشت ، اکنون ما می توانیم تستهای پروازی را با دقت بیشتری تجزیه و تحلیل کرده و این بطور طبیعی به معنای بهبود قابلیتهای این سخت افزارها خواهد بود . مقامات ارشد شرکت بل در این خصوص معتقدند که تلاشها برای بهبود عملکرد "ریزسامانه های هوایی بدون سرنشین " تا حد زیادی با موفقیت همراه بوده و دوطرف با استفاده از نقاط قوت یکدیگر جنبه های مختلف فرایند توسعه را مدیریت خواهند نمود . دکتر جارت ریدیک ، مدیریت آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش نیز براین نظر است که هدف اصلی این همکاری ، تجمیع منابع هر دو موسسه برای توسعه فناوری های جدید جهت افزایش بقاء پیاده نظام ارتش است . وی اضافه می کند : "من در مورد این همکاری بسیار هیجان زده هستم ، همکاری دراین زمینه به ما اجازه می دهد که در مرحله نخست فناوری لازم را به مرحله بلوغ برسانیم و پس از این مرحله ، فاز کاربردی سازی ان برای مقاصد نظامی آغاز می گردد " اسکات درنان ، جانشین دپارتمان نوآوری شرکت بل ، در این زمینه معتقد است که این شکل از همکاری ، نمونه سازی اولیه سریع نسل جدیدی از خودروهای بدون سرنشین را فراهم می کند . هدف مشترکی در توسعه فناوریهای پیشرفته دفاعی پدید آمده و این برنامه ، همه ما را یک گام بسوی آینده نزدیکتر می کند . به اعتقاد ناظران نظامی ، پروژه مشترک میان بل و ARL یک نمونه فوق العاده میان دو حوزه صنعت و ارتش محسوب میشود و مزیت اصلی ان ، ظهور فناوری های پیشرفته برای رزم شهری خواهد بود . پی نوشت : 1- به عبارتهای رنگی شده دقت کنید . 2- به قول یک عزیزی ، آینده ..... همین الان هست . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

درود به جناب hosm گرامی تراشه های با ظرافت 90 نانو متر به پایین در سطح دریا دچار مشکل تغییر محتوی حافظه، پدیده قیف یونی منجر به تولید تریستور نا خواسته و در نتیجه تخریب غیر قابل بازگشت (پدیده ناجور Single Event Latchup) و حالتهای گذرای نا خواسته در مسیرهای مدار combinatorial هستند. هر چه ارتفاع کاربرد تراشه بیشتر بشود یا در محیط پر نوترون مثل معادن، تونلهای مترو یا در نزدیکی نیروگاه های اتمی بکار گرفته بشود وضع وخیم تر می شود. به ازای هر گیگا بایت رم در یک Server-farm شما در هفته حداقل یک بار پدیده تغییر محتوای حافظه بر اثر برخورد نوترون را دارید که برای این منظور شرکت IBM پردازنده های سری Power-7 و بالاتر را ارائه داد که به صورت Silicon on insulator ساخته شده اند (با قیمت ارزانتر یا نزدیک به تراشه های سرور شرکت اینتل) یعنی مطابق تراشه های سری QV زایلینکس برای کاربردهای هوا فضا که در مقابل بر خورد نوترون مقاومت ذاتی دارند و البته همه حافظه های رم در سرور ها و workstationها قدیمها دارای یک تکه باس اضافی روی اسلات بودند و الان یک تراشه اضافی روی خود دارند که برای ECC کاربرد دارد تا در صورت تغییر محتوی حافظه بر اثر بارش کیهانی به صورت خودکار تصحیح بشود. در تراشه های FPGA به عنوان حجیم ترین تراشه های ساخت بشر و تراشه هایی که بارش کیهانی می تواند مدار را به کل تغییر بدهد نه فقط محاسبات را مختل بکند، مشکل بارش کیهانی از بقیه شدید تر است. از Virtex-6 به بعد تراشه های زایلینکس امکان تصحیح خود را به صورت محدود دارند اما در کاربردهایی که به ایمنی بالا نیاز باشد، معمولا از افزونگی سه گانه استفاده می کنند. حالا اگر از تراشه های هوا فضا استفاده بکنیم برای افزونگی سه گانه امکانات مخصوصی دارند اما تامین آنها برای ما مشکل است. اگر هم به ما بدهند باید منتظر انواع تروجانها و تخریبها درون آن باشیم. نکته خیلی جالب برای من این بود که شرکت ایتالیایی هم که مشکل تامین تراشه مثل ما ندارد، باز از این تراشه های سری هوا فضا با قیمتهای نجومی استفاده نکرده است. برای استفاده از تراشه صنعتی در محیط هوا فضا شما سه راه دارید. راه اول این هست که سیستم شما از جعبه ای استفاده بکند که به اندازه کافی ضخیم باشد که میزان نوترون عبوری را بسیار کاهش بدهد (3+ میلیمتر ضخامت برای جعبه آلومینیومی که فلز استفاده شده آلودگی یا ناخالصی رادیو اکتیو نداشته باشد و فضای درونی جعبه هم به گاز رادون آلوده نباشد). که معمولا در ماهواره ها به دلیل وزن آسان نیست و ترجیحا از یک ورقه نازک طلا استفاده می کنند که کافی نیست و حتما خیلی جاها دیده اید. راه دیگر این هست که توصیف سخت افزار را به صورت افزونگی سه گانه انجام بدهید. که مشکلش این هست که هنگام سنتز ، نرم افزار سینتسایزر به جان طرح شما می افتد و آن را بهینه می کند و افزونگی را از بین می برد مگر اینکه با زحمت جلوی او را بگیرید. در این بین مشکلات خطا های انسانی ناشی از پیچیدگی هم وبال گردن است. راه سوم این است که از یک نرم افزار سینتسایزر گرید هوا فضا (لایسنس های Hirel) استفاده بکنید و از خود او بخواهید که برای شما افزونگی سه گانه ایجاد بکند. البته در مورد SELEX به نظرم هم جعبه قطر سه میلی متر دارد و هم از این راه حل سوم استفاده شده است. علاوه بر بارش های کیهانی، انواع پدیده Electrical over stress و تابش امواج با فوتونهای پر انرژی (مثلا نور آبی به بالا) و حتی امواج الکترومغناطیس می تواند روی تراشه منجر به ایجاد soft-error بشود که اینجا وظیفه طراح شماتیک است که قطعات حفاظت را مطابق با استانداردها و بالاتر از آنها ببیند (که بر خلاف Automotive در هوافضا قیمت تمام شده کارت اصلا مهم نیست و دست طراح در استفاده از هر قطعه ای که سابقه پروازی داشته باشد باز است). نکته جالبی که استفاده از خازنهای تانتالیوم به این تعداد برای من داشت این بود که در Automotive اگر بخواهید تست های تحلیل اتصال کوتاه را پاس بکنید به دلیل قابلیت انفجار با ترکش که خازنهای تانتالیوم دارند استفاده از آنها مجاز نیست. در ماهواره ها هم مجاز نیست زیرا چنین انفجاری در فضا می تواند دودی تولید بکند که عدسی دوربینها یا سنسورهای حساس ماهواره را صدمه بزند و از آن بدتر چنین انفجاری در مدار زمین می تواند مثل یک موتور کوچک عمل کرده و باعث تغییر مداری ماهواره بشود در انتها استاد بزرگ طراح PCB هم باید مدار نامرئی که همان مدار چاپی (PCB) باشد را به نحوی طراحی بکند که به عنوان آخرین حلقه دفاعی، جلوی تنش از هر نوع که بخواهد به تراشه برسد گرفته بشود. در کاربردهای هوا فضا معمولا جعبه و کانکتورهای فیلتر دار نقش مدار نامرئی را بازی می کنند و ساخت مدار چاپی از پیچیدگی کمتری بر خوردار است. به دلیل بدنه کامپوزیت سطح تجمع بار الکتریکی روی بدنه های پنهان کار ها بسیار بالاتر از هواگردهای قدیمی است و تخلیه آنها به روی مدار شما می تواند باعث soft-error بشود. در چنین هواگردهایی ملاحظات باید با سطح بالاتری از استانداردهای معمولی در نظر گرفته بشوند.

یک فیلمی اخیرا گویا منتشر شده که دو تن از نیروهای حوثی ها به نظر در بالای یک بلندی صعب العبور به دل شاید ده دوازده تن از نیروهای مسلح ائتلاف سعودی میزنند و تنها یکیشون سلاح داره و دیگری با سنگ هایی که از روی زمین برمیداره و پرتاب میکنه به سمت اون ده دوازده نفر حمله میبرند. طرف های ائتلاف شروع به فرار می کنند و بعد که تعداد نفرات را میبینند فقط دو نفر هستند یک نفری که اسلحه داره را حین حمله بهشون به شهادت میرسونند ولی نفر اول همچنان با سنگ هایی که از زمین برمیداره به سمتشون حمله میکنه و جایی تا محل شهادت همرزمش پیش میره و اسلحش را برمیداره ولی اسلحه کار نمیکنه و بعد همچنان با همون سنگ ها سراغ یکی از کشته های ائتلاف میره تا اسلحش را برداره. هر چه قدر مسلحین سوری رسانه و گریه کن و تدارکاتچی داشتند و اسلحه و تاو و گراد و مویه کن در توئیتر و فیس بوک و سازمان ملل و حقوق بشر و مقامات عالی رتبه دولتی و افکار عمومی از ایرانی گرفته تا عرب و غرب و شرقی، حوثی ها در مظلومیت کامل و غریبانه و واقعا با دستان خالی در بسیاری از جبهات در برابر یک جهان به قول ائتلاف سعودی دارند مبارزه میکنند.

کاج بلند روسی در میان آبهای اقیانوس آرام خیز بلند شرکتهای روسی برای صدور سامانه دفاع هوایی "Sosna" به جنوب شرق آسیا مسکو : دفتر طراحی "KB tochmash" از آمادگی این شرکت برای توسعه سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد Sosna ( کاج ) برای تجهیز ارتش های جنوب شرق آسیا ، پرده برداری نمود . این سامانه جدید معرفی شده که درردیف سیستم های دفاع هوایی متحرک کوتاه برد قرار می گیرد ، در واقع گونه ارتقاء یافته سامانه استرلا-10 محسوب میشود که در نمایشگاه فناوری نظامی آرمیا-2018 به نمایش گذاشته شد . به اعتقاد ناظران نظامی ، این دفتر طراحی روسی ، در نظر دارد تا با متمرکز شدن روی بروزرسانی سیستم های دفاع هوایی موجود که مهمترین آنها ، پیکربندی Strela-10M بشمار میرود ، فرصت لازم برای بازاریابی محصول جدید خود در بازار رو به رشد تسلیحاتی در جنوب شرقی آسیا را بدست آورد . استرلا-10 از یک نظر ، علت علاقه به ارتقاء این سامانه خاص ، حضور این سخت افزار دفاع هوایی در سازمان رزم ارتشهای بیش از 20 کشور در خاورمیانه ، آفریقا ، آمریکای لاتین و اروپای شرقی است . در حال حاضر ، ارتقاءسامانه های جدیدتر Pantsyr-S1 و Tor نیز در دست اقدام قرار دارد ، اما این سامانه ها ، علیرغم استفاده از لبه فناوری و توانایی اجرای آتش برعلیه اهداف متنوع ، محدودیت های خاص خود را نیز دارند و مضاف بر آن ، پیچیدگیهای ناشی از کاربرد فناوری پیشرفته ، امکان استفاده از آنها را با محدودیت مواجه می کند ، چنانکه آسیب پذیری آنها بدلیل وجود تشعشعات ناشی از استفاده از فرکانس های رادیویی ، قابل توجه است . در نتیجه ، به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی نظیر آرکادی شیپونوف ، استاد آکادمی علوم نظامی مسکو ( که در دهه 90 قرن گذشته ، ماموریت ماهیت شناسی سامانه های دفاع هوایی پیشرفته در قرن بیست و یکم را برعهده داشت ) سامانه دفاع هوایی جایگزین Strela-10 می بایست از ویژگیهایی نظیر سبک بودن ، غیر فعال و نسبتا" ارزان را که سامانه پایش آن الکتریکی و بخش هدایت شونده آن براساس فناوری لیزر عمل کند ، برخوردار باشد . به اعتقاد وی ، این سیستم جدید ، عمدتا" برای تقویت حلقه دفاع هوایی در سطح تاکتیکی و همچنین اجرای عملیات در قالب واحدهای مستقل رزمی می بایست بکار گرفته میشد . به همین دلیل ، سامانه جدید متحرک کوتاهبرد زمین به هوای Sosna ( کاج ) با هدف دفاع از یگانهای زمینی دربرابر تهدیدات هوایی از جمله موشکهای کروز و تسلیحات هواپایه دقیق در یک برد 10 کیلومتری و در ارتفاع 5000 متری ، معرفی گردید . این سیستم جدید دفاع هوایی ، شامل دو سری شش تایی از پرتابگرهای Sosna-R است که برروی یک برجک با قابلیت گردش 360 درجه ای نصب می گردد . این برجک ، به حسگرها و سامانه های جستجو و ردیابی هدف ، واحد پایش پرواز موشک و همچنین یک سامانه جنگ الکترونیک با دقت بالا نیز مجهز شده است . براساس طراحی صورت گرفته ، سیستم دفاع هوایی Sosna را میتوان بعنوان بخشی از رینگ دفاع هوایی در رده آتشبار با بصورت تلفیقی با سایر سامانه های دفاع هوایی مورد استفاده قرار داد . پی نوشت : اصطلاح "Sosna" ، در کشورهایی نظیر روسیه ، لهستان و اوکراین ،کنایه از "انسان قد بلند" یا "درخت کاج" است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

ارتقاء جدید برای زوبین های ضد زره همکاری مشترک لاکهید- مارتین و ریتئون برای بروزرسانی سامانه ضد زره جاولین واشنگتن : ارتش ایالات متحده پس ازمدتها کش و قوس و با قبول ریسک مربوط به آن ، دو شرکت ریتئون و لاکهید- مارتین را ملزم نمود تا با امضاء قراردادی به ارزش 14.3 میلون دلار ( به شناسه W31P4Q-17-D-0005) توسعه نمونه مهندسی و مدرنیزه شده سامانه ضد زره جاولین را بر عهده گیرند . براساس اعلام وزارت دفاع آمریکا ، فرآیند توسعه این سیستم موشکی در توسکان ایالت آریزونا اجرا خواهد شد و تا پایان سپتامبر 2020می بایست به این مجموعه تحویل داده شود . به گفته مقامات ارشد وزارت دفاع ، بودجه لازم برای مراحل تحقیق ، توسعه ، تست و ارزیابی نمونه بروزرسانی شده آن ، از محل منابع در نظر گرفته شده برای سال مالی 2017 و 2018 تامین خواهد شد . سامانه موشکی جاولین ، در ردیف سیستم های ضد زره هدایت شونده قابل حمل توسط پیاده نظام قابل طبقه بندی است که محصول دفتر طراحی Javelin Joint Venture است که مشترکا" توسط ریتئون و لاکهید تاسیس شده بود . براساس ارزیابی های صورت گرفته از بیلان رزمی این سامانه ، قابلیت اطمینان وکشندگی این موشک به 94 درصد میرسد که این میزان عمدتا" در تمامی شرایط آب و هوایی و همچنین در روز و شب ، به ثبت رسیده است . به گفته تحلیلگران نظامی ، خط تولید این موشک تا 2050 فعال خواهد بود و با آغاز فرآیندهای مربوط به توسعه موشک و همچنین اضافه شدن قابلیت شلیک از راه دور به آن ، به استانداردی جدید برای طراحی سامانه های ضد زره تبدیل خواهد شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

متاسفانه از این بنر عکس واضح وجود نداره که به نظر توضیحات کامل از روند انجام شده وجود دارد این هم معایب نداشتن خبرنگار وعکاس نظامی حرفه ای هست که در همه دنیا وجود داره به جای اون 100 تا عکس از روحانی گرفتن!! از بچه های میلیتاری با گوشی میرفت تخلیه اطلاعاتی کاملی میکرد

ارتش اوکراین 2018 رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی کیف : نیروی زمینی ارتش اوکراین ، درجریان رژه بیست و هفتمین سالگرد استقلال این کشور که بیست وچهارم اوت هر سال اجرا میشود ، از جدیدترین سامانه های توپخانه ای و موشکی خود رونمایی نمود. در این مراسم ، چیزی در حدود 250 یگان نمونه به نمایش عموم گذاشته شد که این واحدها را 4500 نفر از پرسنل ارتش این کشور ، همراهی می نمودند . دررژه روز استقلال این کشور از اتحاد جماهیر شوروی ، یگانهایی از نیروی زمینی ، گارد ملی ، واحدهای مرزدار ، سرویسهای امنیتی اوکراین بخشی از توانمندی های خود را به نمایش گذاشتند . در بخش هوایی ، پرنده های جدیدی نظیر آنتونوف -148 پرواز نخست عمومی خود را تجربه نمود و در بخش زمینی نیز تسلیحات و ادوات تولید شده توسط صنعت دفاعی این کشور مورد بازدید قرار گرفت . مهمترین بخش این رژه نظامی ، رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی و همچنین سامانه های شناسایی بومی این کشور محسوب میشد . درجریان برگزاری این مراسم ، صنایع دفاعی اوکراین ، برای نخستین بار از سامانه توپخانه ای 2S22 بوگدانا با کالیبر 155 م.م که بروی یک خودروی سنگین چرخدار نصب شده بود ، پرده برداری نمود . این سامانه جدید توانایی انهدام پستهای فرماندهی ، واحدهای تکور زرهی و مکانیزه ، آتشبارهای توپخانه ، پستهای مخابراتی و استحکامات تقویت شده را در لیست ماموریتهای محوله به ثبت رسانده است . این توپ 155 م.م که برای تحرک افزون تر برروی شاسی یک کامیون شش در شش کراز قرار گرفته ، جدیدترین محصول شرکت AutoKrAZ بشمار می آید . دومین سامانه جدید رزمی رصد شده در این رژه ، یک خودروی زرهی با قابلیت اجرای ماموریتهای پایش آتش توپخانه با شناسه Obolon-A بود که طبق ادعای شرکت سازنده ، تحت هر شرایط آب و هوایی می تواند آتش رده های توپخانه در سطوح دسته ، آتشبار و گردان را با کیفیت بالاتری بسوی اهداف مشخص شده ، روانه نماید . سومین سامانه معرفی شده ، سیستم موشکی VERBA بود که بروی شاسی کامیون شش در شش کراز قرار داشت و برای اجرای آتش از 5 خدمه بهره میبرد . در این سامانه موشکی جدید ، تمامی فرآیندهای مربوط به پایش آتش ، هدایت و حتی بارگذاری مهمات ، بصورت خودکار از کابین و بدون دخالت مستقیم نیروی انسانی قابل انجام است . این سامانه که در ردیف سیستم های MRLS ( سامانه های راکت انداز چند گانه ) قرار می گیرد ، محصول دفتر طراحی موروزوف مستقر در خارکف بوده وبا وزنی نزدیک به 20 تن می تواند با سرعتی در حدود 85 کیلومتر در ساعت در میدان نبرد جابه جا شود . چهارمین سخت افزار مورد مشاهده ، سامانه بردیاب خودکار Polozhennya-2 بود که با شناسایی و آنالیز صدای ناشی از شلیک اتشبارهای دشمن (شامل خمپاره انداز ها و قبضه های توپ ) موقعیت استقرار عناصر توپخانه دشمن را شناسایی و گرای دقیق آنها را در اختیار عناصر آتش خودی برای اجرای تاکتیکهای ضد آتش ، قرار دهد . این سامانه عمدتا" وظایفی نظیر جستجو ، شناسایی مسیرها و یافتن موقعیت منابع سیگنالهای صوتی در یک منطقه مشخص را بر عهده می گیرد و نتایج بدست آمده از این رصد ، در نمایشگرهای فرمانده سیستم قابل مشاهده بود و می توان در صورت نیاز ، با استفاده از خطوط امن دیتا ، اطلاعات بدست آمده را در اختیار رده های بالاتر نیز نهاد . دومین سامانه موشکی به نمایش در آمده در این رژه ، راکت انداز دقیق Vilha محسوب میشد که در شمار محصولات دفتر مهندسی Luch قرار دارد . مهمات مورد استفاده در این سامانه موشکی ، از نوع سوخت جامد است که برای انهدام اهداف ، می تواند به طیف متنوعی از کلاهکهای جنگی مسلح شود . علاوه براین ، موشک فوق الذکر به یک سیستم تصحیح مسیر داخلی مجهز شده که وظیفه تثبیت زاویه گردش موشک پس از شلیک و در زمان پرواز را برعهده دارد . موشک مورد بحث ، با بردی درحدود 120-20 کیلومتر از روی پرتابگرهای خودکششی 9K58 قابل شلیک بسوی اهداف از پیش تعیین شده خواهد بود . یکی از جدیدترین سامانه های حاضر در این مراسم ، سامانه موقعیت یابی جنگ افزارهای متحرک بود که ماموریت تعریف شده برای آن ، حفاظت از سربازان و غیرنظامیان در برابر آتشباری غافلگیرانه دشمن است . به گفته تولید کننده این سیستم ، توانایی رزمی این سامانه در محیطهای آلوده به جنگ الکترونیک ، تا پیش از این در اختیار ارتش قرار نداشت . و درنهایت سامانه موشکی Grim-2 با بردی برابر 350 کیلومتر که قابل افزایش تا 500 کیلومتر نیز هست ، جدیدترین عضو خانواده محصولات دفترطراحی Yuzhnoye محسوب میشود که بصورت مشترک با شرکت مواد شیمیایی Pavlograd و شرکت ماشین سازی موروزوف تولید شده است . پی نوشت : در مجموع ، خوب هست که از تجارب دیگران ، نخست ، درس گرفته و در درجه دوم ، آن را به کار بندیم . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم خواهش می کنم ، در حد بضاعت بود ظاهراً چینی ها درسهای خوبی را از نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در طول دهه 50 تا حال حاضر فراگرفتند و این مشخصه یک سازمان مسلح یادگیرنده هست . سالهاست نیروی هوایی آمریکا برای تست تاکتیکهای واکنشی دفاع هوایی حریف از چنین شیوه ای استفاه میکند . تا جایی که یادم هست بعد از جنگ کره از این روش بارها بر علیه نیروی هوایی کره شمالی ( که آن زمان از میگهای 17 ،17 و 21 استفاده میکرد و همچنان می کند ) استفاده کرده و اتفاقا" تلفاتی هم داشته ( حداقل چند فروند پرنده بدون سرنشین و یکفروند EC-121 ) . نکته جالب اینجاست که آمریکایی ها برای اولین بار از بمب افکن های تغییر یافته B-25 برای تست سامانه های دفاع هوایی روسها استفاده کردند و بتدریج پرنده های نظیر نپتون ، هرکولس وارد عمل گردید و با شدن گرفتن جنگ سرد در اروپا ، پرنده های کوچکتر و سریعتر جایگزین قبلی ها شد . معمولاً این شیوه برای تشخیص فرکانس های اضطراری دفاع هوایی حریف و ماهیت واکنش آنها بکار میرود و بسیار موثر هم هست ، بویژه از زمانی که پرنده هایی مثل E-8 ، E-6 ، RC-135 ، E2 و در نهایت E-3 و EP-3 وارد صحنه نبرد شدند شرایط جذاب تر شده

  بدون نمونه دیگری احتمالش خیلی کمه چون خیلی از اجزا آپشنال هست که علاوه بر ما دیگران هم میتونن به سامانه های اس 300 خودشون اضافه کنن و با داشتن این اجزا ما نمیتونیم بگیم یک نمونه خاص داریم چون برای دیگران هم این امکان هست ضمن اینکه ممکنه خودروهای حامل هم تغییر کنه و متفاوت از دیگران باشه که باز هم این گزینه اهمیت خاصی نداره چون تنوعی از خودروهای حامل قابل ارائه هست. زمانی این احتمال رو میشه مطرح کرد که اس 300 تحویلی ما سامانه ای غیر آپشنال و افزودنی ویژه داشته باشه (امثال پست فرماندهی که پیشتر معرفی کردم الزاما گزینه خاص یا ویژه نیست چون با اس 300 های خود روس ها همراهه)   در کنار اینکه این امکان هست که ما به جای خرید نسخه تجاری و صادراتی ، مدلی از سامانه های پایه ای مورد استفاده روس ها رو تحویل گرفته باشیم

انصافا هر وقت استاد EMP عزیز افتخار میدن و مطلبی رو بیان میکنن بنده با تموم وجود مطلب رو میخونم و اندکی امیدواری در سیستم علمی صنعتی کشور ایجاد میشه...   امیدوارم جز این هم نباشه   :rose: :rose: :rose: :rose: :rose:

با سلام نمیشد بجای اینکه ریش آبی مردم رو سرکار بذاره و وزیر دفاعش با اعتماد بنفس رونمایی از جنگنده رو اعلام کنه میگفتن بروز رسانی آف ۵؟اگر اینطور میگفتن نمیشد علی برکت الله رو گفت؟ سوال بنده اینه مگر سر برنامه آذرخش آمریکا از ایران شکایت نکرده بود ،باز این چه فیلمیه بازی کردن؟یا برای کج دهنی به آمریکا قصدا و عمدا دوباره اومدن یه آف ۵جدید نشون دادن به اسم جدید؟یا شیخ حسن اومده بگه کد خدا خیالت راحت همه برنامه های تولید جنگنده جدید رو برات علی برکت الله کردم و فقط بسنده میکنم به اف ۵ ارتقا داده شده اونم یک فروند. بازم جای شکرش باقیه دم ودستگاههاش از حالت آنالوگ درآمده . بعد از شش سال هورا ریش آبی متشکریم

با سلام قطع به یقین درآینده نزدیک یا با کشور دیگر و یا مستقلاً جت جنگی در رنج اف ۵ و برای پشتیبانی نزدیک با هدف جایگزینی تایگرها ،اف ۷ چینی و حتی میراژها ساخته خواهد شد. و مطمینا در بحث موتور ،همین چینش کنار هم j85 را مشاهده خواهیم کرد و نیز استفاده از کلیت مهندسی معکوس یا ساخته شده ایرانی تمامی ابزار ساخت یک جت جنگی که چند روز پیش جز به جز نمایش داده شده که خودش جای مسرت و خوشحالی داشت را شاهد خواهیم بود. با وجود خبرهایی در خصوص گامهای بلند در ساخت رادار ،بنده چالش پیش روی ساخت این جنگنده را رادار مناسب و قابل اتکا که حتی المقدور بایستی برد بین ۸۰تا ۱۰۰ کیلومتر را پوشش دهد میدانم. انشالله هر چی زودتر شاهد به پرواز درآمدن جت پیشرفته پشتیبانی نزدیک واقعا ایرانی باشیم هر چند تا سه سال آینده بعید بنظر میرسه حداقل از طرف وزارت دفاع آ شیخ برای نیروی هوایی آبی گرم بشه و به جرات میگم که همه دوستان بدانند ،اگر پیشرفتی هم حاصل بشه آقایان اونقدر لفتش میدن و کشش میدن یا به محصول تبدیلنشه یا اگر قرآره به محصول تبدیل بشه ،محصول پایینتر از چیزی خواهد شد که قرار بوده حاصل بشه. والسلام علی برکت الله