باز هم شدنی نیست. بر خلاف عراق، از جمله مزیت های ما در کنار تنوع موشکی، پیچیدگی بسیار بسیار زیاد عوارض طبیعی و شهری هست. اسراییل از تجهیزاتی که تعریف کردید، فقط برای عبور از پدافند و یا زدن پدافند ها و تجهیزات راداری مثل رادارهای برد بلند استقراری ما میتونه استفاده کنه، که این اقدام اولیه یعنی زنجیره واکنشی بدون توقف به زیرساخت های اسراییل..

عکس زیر نشون میده که دو لانچر موشک قدر در بین کوه ها پناه گرفتند. این نوع موضع گیری یک نوع پدافند غیر عامل در جهت مقابله با موشک های کروز دشمن محسوب میشه. اگر مکان قرار گیری درست انتخاب شده باشه موشک کروزی که ۳۰۰ متر بر ثانیه سرعتشه نمیتونه در ارتفاع پست پرواز کنه و لانچر موشک رو منهدم کنه بلکه باید ده ها کیلومتر قبل از هدف چند هزار متر اوج بگیره که اینکار موجب شناسایی و رهگیریش میشه. که پس از شناسایی، موشکها به سادگی با پدافند های تور و خانواده رعد منهدم میشن.

راهکار مقابله با پهپادهای انتحاری رو قبلا ارائه کردم(در بخش طرح های کاربران)که با این روش حتی پهپادهای غیر قابل شناسایی توسط رادار رو میشه رهگیری و منهدم کرد. اما در خصوص راکت های هدایت پذیر اینکه فکر کنیم میشه به صورت موثر با این سلاح مقابله کرد اشتباهه! به هر حال جنگ برای هر دو طرف خسارت به دنبال داره و تا یه حدی میشه با خسارت ها مقابله کرد.ایشن اگر میخوایم در جنگ احتمالی در برابر این تهدید خسارات رو کاهش بدیم باید برنامه ای برای تسخیر سریع سواحل دشمن داشته باشیم که اینکار به توان هوایی نسبتا بالا و در اختیار داشتن لندینگ کرافت و هاور کرافت های متعدد نیازمنده. همچنین شاید بشه با استقرار رادار در جزایر خلیج فارس و پاسخ متقابل راکتی به آتشبارهای دشمن شدت حملات رو کاهش داد. در کل نباید صرفا پدافندی فکر کرد و باید آفند رو هم در دستور کار قرار داد.

احتمالا منظورش از موشک قاره پیما کم کردن سرجنگی موشک برای رسیدن به چنین بردی هست مثلا موشک خرمشهر با کلاهک 100 کیلوگرمی می تونی به این برد برسه کاری که یمنی ها دارن انجام میدن و احتمالا منظورش از نقطه زنی موشک ها در زمان جنگ اصابت شانسی موشک شلیکی اسکاد ما به بانک رافدین باشه زیاد نباید به اظهارات ایشون توجه کرد چون مرغ پخته را به خنده وا می داره نمونش با نگاه اول در آغاز جنگ دیدیم که ارتش با وضیعتی که رژیم شاه برایش پیش آورده به تنهایی توان جلوگیری از متجاوز را ندارد. این کشتار افسران ارتش بعد از انقلاب بود که شیرازه ارتش را به هم ریخت به قول ناخدا صمدی فرمانده تکاوران خرمشهر چنان افسران لشکر 92 زرهی را اعدام کردند که سروان مخابرات را برای فرماندهی تیپ زرهی انتخاب کردند

به نام خداوند قادر و توانا   اسب های بارکش بالدار (نگاهی گذرا به پرنده های ترابری) با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست   در دکترین های رزمی جدید، سرعت نیروهای عملیات کننده یکی مهمترین فاکتورها برای تدوین دکترین های رزمی می باشد. از محوری ترین و اساسی ترین تاکتیک های هر ارتشی برای سرعت بخشیدن به جابجائی های برد بلند نیروها ، می توان به استفاده از پرنده های ترابری اشاره کرد.   همانگونه که دوستان عزیز مطلع هستند ، پیش از این بنده با کمک صمیمانه دوستان میلیتاریست ، دو تاپیک تخصصی ویژه جهت معرفی و گردآوری اطلاعات دو گروه دیگر از هواگردها (آواکس ها و هلی کوپترهای تهاجمی) منتشر نموده بودم. http://www.military.ir/forums/topic/28654-%DA%AF%D8%A7%D9%84%D8%B1%DB%8C-%D8%A2%D9%88%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D9%87%D8%A7-%D9%BE%D8%B1%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%AE%D8%B7%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%DB%8C%D8%B4-%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%85/ http://www.military.ir/forums/topic/28676-%DA%AF%D8%A7%D9%84%D8%B1%DB%8C-%D9%87%D9%84%DB%8C%DA%A9%D9%88%D9%BE%D8%AA%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%D9%85%DB%8C-%D8%B6%D8%B1%D8%A8%D8%AA%DB%8C/   با توجه به قولی که به دوستان عزیز داده بودم، بالاخره فرصت پیدا کردم تا تاپیکی مختص بررسی این پرنده های آهنین بال (ترابری ها) ایجاد بکنم.     در این تاپیک در ابتدا به معرف هواپیماها و هلی کوپترهای ترابری کشورهای مختلف میپردازیم و پس از اون، عکس های جالب و متنوعی از اونها رو (که طی سالها جمع آوری کردم) با هم مرور میکنیم.   ---------------------------------- نامدارترین هواپیماهای ترابری حال حاضر جهان   C-130 Hercules : شاید به جرأت بتوان این پرنده را نام آشناترین پرنده ترابری برای تمام علاقمندان به هواپیماها دانست. هواپیمائی آمریکائی ( ساخته شرکت لاکهید مارتین ) که علاوه بر حضور در نیروهای مختلف آمریکا (هوائی- دریائی- سپاه تفنگداران) ، با تولید نزدیک به 3000 فروند در 72 کشور جهان مشغول خدمت می باشد. این هواپیماعلاوه بر نسخه ترابری ، در مدلهای AC-130 ، DC-130 ، EC-130 ، HC-130 ، KC-130 ، LC-130 ، MC-130 ، WC-130 و L-100 نیز ساخته شده است که بررسی هر کدام از این مدلها تاپیکی ویژه را می طلبد.             http://www.military.ir/forums/topic/94-c-130-hercules/ http://www.military.ir/forums/topic/204-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%D9%8A%D9%85%D8%A7%D9%8A-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%B3%DB%8C-130-%D9%87%D8%B1%DA%A9%D9%88%D9%84%D8%B3/      ILyushin IL-76 Candid : پس از هرکولس آمریکائی ، نام آورترین و شناخته شده ترین هواپیمای ترابری نظامی جهان، کاندید روسی می باشد. هواپیمائی روسی ( ساخته شرکت ایلیوشین ) که علاوه بر حضور در نیروی هوائی روسیه ، با تولید نزدیک به 1000 فروند در 38 کشور جهان مشغول خدمت می باشد. این هواپیما هم مثل هرکولس پایه ساخت هواپیماهای دیگری مثل سوخت رسان (IL-78)، آواکس (A-50) و ... قرار گرفته است.               پشت هواپیما توپ (یا تیربار) داره!!  icon_eek   http://www.military.ir/forums/topic/16654-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%84%D9%88%D8%B4%DB%8C%D9%86-il-76-%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D8%AF%D9%85%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/ http://www.military.ir/forums/topic/27100-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%88%D8%B4%D9%86-il-76md-90a/ http://www.military.ir/forums/topic/1565-il-76/       ------------------------------ پ.ن 1 : لطفا دوستان مدیر تاپیک رو انتقال بدهند. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : دوستان برای معرفی هواپیماها و هلی کوپترهای محبوب خود زیاد عجله نکنند. انشاءالله در پست های آتی به ترتیب انواع مختلف هواپیماها و هلی کوپترهای ترابری را خدمت دوستان معرفی میکنیم.

سلام 1 - برای هر تحلیل باید هر چیزی را در زمان و مکان خودش و در شرایط پیرامونیش ارزیابی کرد و برای استفاده مجدد از آن ها باید آن ها را در فرمولی قرار داد و با شرایط روز تطبیقشان داد . 2 - بعضی از دوستان مطالبی را مطرح می کنند که به عنوان یک حقیقت ارائه می شوند و نه یک تحلیل اما آن حقایق به هیچ عنوان قابل اثبات نیستند . لطفا برای حاقیق ارائه شده سند هم ارائه نمایند . پی نوشت - مقایسه های جناب Ghalam باید در کتاب گینس ثبت شوند . این هم برای خودش هنری می باشد.

اگر قصد داشته باشند با این سلاح لانچرهای ما بلافاصله بعد از شلیک یا حتی قبل از آن بزنند ، تحلیل چی هست ؟؟ مضاف بر آنکه پیکربندی های موجود ( اف-16/ اف-15) به شکل متعارف و اف-35 به شکل پنهانکار می توانند از نزدیکترین موقعیت ممکن فرایند شلیک را انجام بدهند برد این سلاح احتمالا 1200 مایل هست ( 1931 کیلومتر ) و با سرعت فراصوت این یعنی سرعت واکنش سریعتر بعد از شناسایی محل شلیک ( با فرض اینکه جتهای عبری در وضعیت CAP باشند ) چنگال های جدید تل آویو

متاسفانه الان به یاد نمی آورم که تصویر را در کجا دیده بودم ولی در همان دهه 90 ، عکسی منتشر شد از همین ماهواره اسپات که توپهای ضد هوایی 23 م.م عراقی را روی سدها ، ساختمان های بلند مرتبه بغداد ، پل های بین بصره و کویت و... را که بخوبی هم استتار شده بودند ، مشخص کرده بود

خط سیر ماهواره شناسایی - نظامی کاسموس 210 ارتش سرخ در دهه 90 این نسخه روسی شناسایی فضایی هست تصویر اورجینال پرنده جوینت استارز از فرار ستون های رزمی ارتش عراق از شهر کویت منبع : مجله آویشن ویک اند اسپیش تکنولوجی ، 22 آوریل 1991 حالا این را با توسعه فناوری از دهه 90 تا الان ترکیب و در ذهن ، اتفاقی که قرار هست بیافتد را سناریو سازی بفرمایید ......

بسم الله الرحمن الرحیم قسمت دوم پدر خوانده نیروی هوایی Fighter Mafia مافیای جنگنده یک گروه جنجالی و بحث انگیز از افسران نیروی هوایی ایالات متحده و تحلیلگران غیرنظامی بود که در دهه 1970 از معیارهایی برای طراحی جنگنده حمایت می کرد که تفکر معمولی و ایدئولوژی های آن زمان را به چالش کشید. ادعای آنها این بود: ژنرال های نیروی هوایی معیارهای غلطی را برای اثربخشی در مبارزه در نظر گرفتند، نادیده گرفتن تاریخ جنگ. تمرکز بر روی تکنولوژی بالا و اصرار بر "بالاتر، سریع تر و دورتر" هزینه ها را افزایش می دهد و باعث کاهش کارایی می شود. مافیا برای هواپیماهای ارزانتر و بهتر استدلال کرد. بوروکراسی نیروی هوایی فاسد است زیرا آنها قبل از خرید تسلیحات ، آزمایش های صادقانه ای بر روی آن ها انجام نمی دهند. تمرکز باید بر پشتیبانی نزدیک هوایی و استفاده از سلاح های ترکیبی برای حمایت بیشتر از جنگ مانوری باشد نه دکترین "بمباران ممانعت " قابلیت چندمنظوره ، توانایی و عملکرد هواپیما را کاهش میدهد. نبرد هوایی فراتر از میدان دید ، یک فانتزی است. " در توضیح مورد 4 در کتاب سرگذشت جان بوید ، اینطور آمده است" ساختار نیروی هوایی بر اساس دکترین "بمباران ممانعت" جنگ جهانی دوم بود. پل ها، راه آهن ها، بزرگراه ها، صنعت و زیرساخت ها بمباران خواهد شد تا از سرازیر شدن نیروهای شوروی به اروپا ممانعت کند.در صورتی که کارشناسان غیرنظامی طی گزارش مهلکی گفته اند که این دکترین کارایی نداشته، حتی اگر نیروی هوایی تعداد هواپیماهایش را سه برابر کند،قادر نیست در مقابل حمله نیروهای شوروی از اروپا حمایت کند." "در واقع اصطلاح بمباران ممانعت ، تخریب تمامی پل های کلیدی فرانسه توسط بمب افکن ها جهت کند کردن و ممانعت از پیشروی نازی ها پیش از عملیات هایی مثل نرماندی بود." در دهه 1960 هر دو نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده متقاضی کسب جنگنده رهگیر سنگین و حفظ برتری هوایی بودند. لازمه آن طراحی و استفاده از جنگنده هایی بود که این برتری هوایی را حفظ کند (جنگنده رهگیر و بمب افکن تاکتیکی) ولی هزینه های زیادی را شامل می شد ، حال اینکه همه نیاز های دو نیرو تامین نمی شد ، وزارت دفاع و کنگره به دلیل هزینه های سرسام آور استفاده از طیف وسیع جنگنده ها در دو نیرو، تصمیم به ایجاد طرح جنگنده مشترک برای نیروی دریایی و هوایی نمود. در سال 1961، وزیر دفاع جدید آمریکا، رابرت مک نامارا ، رسما دستور طرح ریزی یک هواپیمای رهگیر با قابلیت استفاده در نیروی هوایی و دریایی را داد. طرح Tactical Fighter Experimental نامیده شد . مطالعات اولیه نشان داد بهترین گزینه این بود که (TFX) را بر اساس نیاز نیروی هوایی طراحی و یک نسخه اصلاح شده برای نیروی دریایی به کار گرفته شود.بنابراین مک نامارا مجموعه ای از پارامتر های اولیه برای TFX که بر اساس الزامات نیروی هوایی بود صادر کرد. او حداکثر وزن را به حدود 60،000 پوند(27200 کیلوگرم) برای نسخه نیروی هوایی و 55000 پوند (24،900 کیلوگرم) برای نسخه نیروی دریایی در نظر گفت. سپس در 1 سپتامبر 1961 دستور داد که USAF آن را توسعه دهد. طرح جنرال داینامیکس در نوامبر سال 1962، به دلیل نزدیکی بیشتر به نیاز نیروی هوایی انتخاب شد.جنگنده رهگیر F-111A برای نیروی هوایی و F-111B برای نیروی دریایی انتخاب شد.بعد ها تولید F-111B به دلیل عدم کارایی لازم برای نیروی دریایی به یک فاجعه تبدیل و متوقف شد. F-111 A نیروی هوایی در سال 1963 برای شناسایی روند سلاح های آینده اعلام کرد که تسلیحات آینده جنگنده ها باید قادر به نابود کردن دشمن در فواصل دور با استفاده از سیستم های پیشرفته باشد. ولی جنگ ویتنام نشان داد که "موشک" برای شرایط واقعی جنگ آماده نیست.قوانین محدود کننده تعامل (ROE)، محدودیت های ارتباطی (IFF)، موشک های غیر قابل اعتماد و انواع مختلفی از مشکلات دیگر که مبازره هوایی را به داگفایت منجر مینمود .به رغم برتری بالای فنی و موشک های بسیار موفق BVR (موشک های فراتر از میدان دید) ، فانتوم ها وقتی خود را در فاصله نزدیک با MiG-21 پیدا میکردند، بیشتر از آنچه انتظار می رفت جنگ را از دست می دادند . در ژانویه سال 1965، مک نامارا، وزیر دفاع از نیروی هوایی درخواست کرد تا طرح یک جنگنده تاکتیکی کم هزینه برای مقاصد کوتاه برد و پشتیبانی هوایی جهت جایگزینی انواع مختلف مانند F-100 Super Sabre و بمب افکن های سبک را در نظر بگیرد.در آوریل 1965، هارولد براون ، مدير بخش تحقیقات و مهندسی ، اعلام کرد مطالعات اولیه با نام "F-X" (محصول نهایی F-15)آغاز شود. درخواست برای 13 شرکت ارسال شد. هشت شرکت پاسخ دادند.ولی اتفاق عجیبی رویداد هنگامی که پیشنهادات در جولای 1966 مورد مطالعه قرار گرفت ، وزن بیش از 60،000 پوند (27،000 کیلوگرم)، سرعت بالا 2.7 ماخ و نسبت تراست به وزن 0.75 و بال ها متغییر بود.این هواپیما تقریبا هم اندازه و وزن TFX بود و این هواپیما یک طراحی بود که نمی توانست یک جنگنده برتری هوایی باشد. پروژه اولیه F-X شکست خورد. وضعیت نیروی هوایی با توجه به اخباری که از ویتنام مخابره میشد زنگ های خطر را بصدا درآورد.فانتوم به دلیل عدم کارایی مطلوب موشک ها باید با حریف ارزان خود MiG-21 داگفایت می نمود.در این زمان، نیروی دریایی بعد از گذشت قریب 5 سال تصمیم گرفت که F-111B الزامات نیرو را برآورده نمی کند و شروع به طراحی یک جنگنده اختصاصی به نام VFAX کرد. در ماه مه سال 1966، مک نامارا دوباره از نیروها خواست تا این طرح ها را مطالعه کنند و ببینند آیا VFAX نیازهای FX نیروی هوایی را برآورده خواهد کرد. مطالعات حاصل 18 ماه طول کشید و نتیجه منفی بود. بوید در ماموریت ویتنام بود که توسط General Arthur C. Agan به پنتاگون منتقل شد.از او خواستند به پروژه F-X کمک کند. بوید به همراه تحلیلگران دفاعی، تام کریستی، پیر اسپری، چاک مایرز، خلبان آزمایش سرهنگ Everest Riccioni (او خلبان نیروی هوایی بود که به قسمت تحقیق و توسعه منتقل شده بود) و مهندس هوافضا Harry Hillaker (طراح اصلی F-16)، هسته ای به نام "مافیای جنگنده " در مقر فرماندهی نیروی هوای تشکیل داد و به پروژه F-X با توجه به تئوری انرژی -مانورپذیری که قبلا طرح کرده بود پرداخت. Harry Hillaker طراح F-16 سال 1967، اتحاد جماهیر شوروی ، MiG-25 را در میدان هوایی Domodedovo در نزدیکی مسکو رونمایی کرد.این منجر به نگرانی های جدی در سراسر وزارت دفاع شد. MiG-23 نیز موضوع مورد توجه بود، به طور کلی اعتقاد بر این بود از F-4 بهتر است. در حال حاضر MiG-25 به نظر می رسد در سرعت، سقف و استقامت نسبت به تمام جنگنده های موجود ایالات متحده، حتی F-X برتر است. بنابراین، تلاش برای تکمیل F-X به شدت انجام گرفت. در همان دوره، نیروی دریایی برنامه VFAX خود را به پایان رسانده بود و طرح پیشنهادی Grumman را که کوچکتر با مانور پذیری بیشتری بود به نام VFX پذیرفت، که بعدها تبدیل به Grumman F-14 Tomcat شد . VFX به طور قابل توجهی به شرایط مورد نیاز F-X نیروی هوایی نزدیکتر بود. نیروی هوایی نهایت ، در ماه مه 1968 ضمن ردVFX اعلام کرد که "ما بالاخره تصمیم گرفتیم - و امیدواریم هیچ کس مخالف نباشد - این هواپیما (F-X) باید یک جنگنده برتری هوایی باشد ". F-X به دلیل نزدیکی پارامترها ابتدا در برنامه TFX (که توسعه F-111 بود) ادغام شد و درهمین راستا ادامه پیدا کرد. ولی بوید با مدلسازی E-M اثبات کرد که F-111 برای ایفای نقش جنگنده مورد نظر مناسب نیست و پیشنهاد F-X نیروی هوایی را به آرامی باز طراحی نمود تا منعکس کننده یافته هایش باشد.بازطراحی شامل بال ثابت ، کاهش وزن تیک -اف از 60،000+ پوند به کمی کمتر از 40،000 و کاهش سرعت بالای 2/7 ماخ به 2/3 تا 2/5 ماخ و نسبت تراست به وزن تقریبا 1. در نتیجه F-15 Eagle، جنگنده ای شد که قدرت مانور بیشتری نسبت به جنگنده F-111 داشت. از سال 1965، نیروی هوایی مطالعاتی بر روی یک جنگنده سبک 25،000 پوندی با نام جنگنده پیشرفته روزانه (ADF)دنبال می کرد.پس از کسب اطلاعات از MiG-25 در سال 1967، یک وحشت جزئی ایجاد شد و ADF به منظور تمرکز بر روی F-15 فراموش شد . هواپیمای F-15 در اصل یک هواپیمای سبک بود، ولی ابعاد و وزن آن بزرگ شد تا برآوردهای عملکردی با MiG-25 مطابقت داشته باشد. بوید اعتقاد داشت که این کار اشتباه است. نیروی هوایی در سپتامبر سال 1968 به سرعت بازطراحی بوید را به عنوان درخواست F-X به شرکت های بزرگ ارسال کرد. این الزامات از قرار یک جنگنده تک سرنشین با حداکثر وزن تیک -اف 40،000 پوند (18،000 کیلوگرم) برای نقش هوا به هوا با حداکثر سرعت 2.5 ماخ و نسبت رانش به وزن تقریبا 1 و همچنین دو موتوره ، زیرا اعتقاد بر این بود که سریعتر به تغییرات دریچه گاز پاسخ داده میشد و ممکن است با برنامه VFX نیروی دریایی هماهنگ باشد.چهار شرکت پیشنهاداتی را ارائه دادند که نیروی هوایی از بین همه طرح McDonnell Douglas را پذیرفت. اولین پرواز F-15A در تاریخ 27 جولای 1972 صورت گرفت. در این بین سناتور ویلیام پروکسمیور گزارش هایی را درباره هزینه های بالای F-15 و F-14 منتشر کرد.وزارت دفاع متوجه شده بود که هردو جنگنده در دست ساخت دارای هزینه های سنگین ساخت و نگهداری خواهند بود ولی به دلیل شرایط و بر طرف کردن نیاز های جدی هر دو نیرو به برنامه ها ادامه داد. مافیای جنگنده به دنبال یک جنگنده سبک وزن به عنوان جایگزینی برای F-15 بود و به شدت معتقد بود که یک جنگنده ایده آل نباید شامل هیچ رادار فعالی، سیستم های موشکی با رادار فعال، و یا قابلیت حمله زمینی (پشتیبانی نزدیک هوایی)باشددرواقع یک جنگنده برتری هوایی صرف. شعار مافیا این بود "حتی یک پوند برای قابلیت هوا به زمین خرج نشود" .در حالی که کمک های بوید به F-15 قابل توجه بود، اما مخالف مسیر برنامه بود او پیشنهاد دیگری مبنی بر "پرنده قرمز" داد. جنگنده برتری هوایی ارزان ، سبک ، با سرعت 1.6 ماخ به جای 2 یا 2.5 ماخِ پرنده آبی(در آن زمان F-15 به نام پرنده آبی شناخته می شد) . سرعت بالا به نفع وزن کمتر (و به همین دلیل مانور بیشتر و هزینه پایین تر) قربانی می شد. بوید و اسپری همچنین علیه رادارهای فعال و موشک های هدایت فعال موضع گرفتند. وزیر دفاع، با ایده جنگنده کم هزینه جذب شد،مافیای جنگنده 149،000 دلار برای تأمین مالی برای تایید نظریه انرژی - مانورپذیری با توجه به اقتصادی بودن به دست آورد. این پول بین نورثروپ و جنرال دینامیک تقسیم شده Northrop خواستار مبلغ 100.000 دلار برای طراحی شد(که بعد ها YF-17نام گرفت ) جنرال داینامیکس، مشتاق به جبران خسارت در پروژه لغو شده F-111B، باقی مانده را دریافت کرد.(که منجر به YF-16 شد ).هدف یک جنگنده کوچک با درگ پایین، سبک ، pure fighter وبدون bomb racks . معاون وزیر دفاع دیوید پکارد ، که از ایده طراحی نمونه اولیه (پروتوتایپ) رقابتی حمایت می کرد ، در سال 1971 گروه تحقیق پروتوتایپ نیروی هوایی را تاسیس کرد، بوید یک عضو کلیدی بود. دو مورد از شش پیشنهاد بوید تصویب شد ، یکی از آنها برنامه جنگنده سبک وزن (LWF) نام گرفت . طرفداران برنامه F-X نیروی هوایی با این برنامه مخالفت نمودند زیرا آن را تهدیدی برای برنامه F-15 میدانستند. با این حال، فرمانده نیروی هوایی متوجه شده بود، هزینه های سنگین F-15 اجازه نمی دهد که آن را به تعدادکافی برای برآورده کردن تمام نیاز های عملیاتی خود خریداری نماید. برای غلبه بر مقاومت سلسله مراتب نیروی هوایی که مخالف برنامه LWF بودند ، مافیای جنگنده و دیگر طرفداران ایده نیروی مختلط "Hi-Lo " را مطرح کردند .یک جنگنده رهگیر تاکتیکی سنگین و گران قیمت برای بر طرف کردن خطر بمب افکن های راهبردی و مهار میگ-25 شوروی در قالب برنامه (F-X ) و یک جنگنده سبک و ارزان برای تامین نیاز های عملیاتی. در قالب برنامه (LWF )مفهومhigh-cost برای جنگنده رهگیر تاکتیکی و low-cost برای جنگنده ارزان بود. وزارت دفاع امریکا و نیروی هوایی هر دو برنامه (LWF) را تایید و پیش گرفتند. درخواست پیشنهادی (RFP) در تاریخ 6 ژانویه سال 1972 صادر شد و خواستار جنگنده سبک با وزن 20 هزار پوند (9100 کیلوگرم) با سرعت، شتاب و برد پروازی مناسب با سرعت 0.6-1.6 ماخ و ارتفاع 30،000 40،000 فوت (9،150-12،200 متر)شد. پنج شرکت پاسخ دادند، و در سال 1972، General Dynamicsو Northrop قراردادهایی را به ارزش 37.9 میلیون دلار و 39.8 میلیون دلار برای تولید YF-16 و YF-17،دریافت کردند. اولین پرواز از نمونه اولیه برای اوایل سال 1974 برنامه ریزی شد. پیر اسپری اصرار داشت که بین دو نمونه اولیه ، رقابت هوایی در برابر MiG-17 و MiG-21 که به طور مخفیانه در نوادا تحت برنامه Constant Peg نگهداری می شد،و همچنین F-4 صورت گیرد. علاوه بر این، خلبانان ارزیابی نباید خلبانان آزمایش خود شرکت ها باشند و باید با هر دو جنگنده پرواز کنند. نیروی هوایی ایده ساختار نیروی مخلوط "Hi-lo" را در نظر گرفت و برنامه LWF را تغییر داد. LWF بر خلاف دیدگاه بوید و گروهش ، برتری هوایی نخواهد شد ، بلکه یک هواپیمای جنگنده چند منظوره با رادار فعال و موشک های هدایت رادار بود. بعد ها هری هیلکر، طراح F-16، اظهار داشت که اگر می دانستم قرار است به هواپیمای چند منظوره تبدیل شود، F-16 را جور دیگری طراحی می کردم. در نتیجه رقابت جنگنده ها ، نیروی هوایی YF-16را انتخاب کرد. با این حال، هواپیمای از دست رفته، YF-17، نظر نیروی دریایی را جلب نمود و این نیرو YF-17 را جایگزین برنامه VFAX خود کرد و با تغییر و توسعه آن را با نام F/ A-18 Hornet برای نیروی دریایی ایالات متحده و سپاه دریایی دریافت نمود. میراث مافیای جنگنده جدال مافیای جنگنده نظرها را به خود جلب کرد، میزان واقعی سهم آنها در طراحی جنگنده های آمریکایی هنوز مورد بحث است.موفقیت طرح بوید در LWF بر تمامی محصولات اروپایی تاثیر گذاشت. F-15 اولین هواپیما در تاریخ ایالات متحده آمریکا بود که با توجه به نظریه E-M بوید طراحی شده بود. مافیای جنگنده برای حبابی کانوپی که در F-15 و F-16 استفاده شده استدلال می کند که این اجازه می دهد که خلبان دید بیشتری برای شناسایی دشمن و به دام انداختن آن و تمرکز بهتر در موقعیت داگفایت داشته باشد.این طراحی با توجه به مدل تصمیم گیری بوید به نام حلقه OODA که مختص داگفایت ها طرح ریزی کردی بود ساخته شد.با این حال، تمام ایده های مافیای جنگنده اجرا نشد. F-15، F-16 و A-10 با دیدگاه آنها فاصله داشت. حبابی کانوپی F-15 Blitzfighter طرح پیشنهادی Pierre Sprey از مافیای جنگنده برای هواپیمای پشتیبانی نزدیک F-15 آنها ترجیح می دادند F-15 برتری هوایی باشد تا یک جنگنده چند منظوره . بوید مفهوم "پرنده قرمز " را ارتقا داد که وزن آن را باصرف نظر از تجهیزات مانند رادار فعال کاهش دهد. آنها می خواستند سرعت هواپیما را تا 1.6 ماخ پایین بیاورند زیرا سرعت بالا باعث افزایش وزن اجباری طرح بود.سرعت بالا نسبتا کم اهمیت بود زیرا جنگنده ها زمان بسیار کمی در سرعت های بالا صرف می کردند - غالب مبارزه ها در سرعت های زیر صوت انجام می شد . F-16 با توجه به ناامیدی از F-15، برنامه جنگنده سبک وزن LWF به عنوان جنگنده برتری هوایی شناخته می شد.با این حال، نیروی هوایی، F-16 را با تجهیزات چند منظوره ، ویژگی های هوا به زمین و رادار فعال تجهیز کرد. در حالی که نمونه اولیه YF-16 هواپیما های دیگر را در داگفایت تازیانه میزد ، نسخه چمد منظوره نیروی هوایی دارای مانور ضعیف تر و در مبارزه هوایی بد تر شد. در حالی که عقل سلیم در آن زمان موتورهای دوقلو را به عنوان ایمنی محسوب می کرد، F-16 این دیدگاه را با طراحی تک موتور به چالش کشید. اتفاقی که بعد از مرگ بوید بر سر فالکون آمد منتقدان منتقدان معتقدند که F-15 و F-16 موفق شدند؛ زیرا از ایده های مافیای جنگنده دور شدند . موفقیت های صادراتی قابل توجهی را به دست آوردند؛ زیرا این هواپیما چند منظوره با موشک های هدایت رادار بود.اینکه F-16 در ابتدا به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی شده بود، و با قابلیت های چند گانه اضافه شده تضعیف شده است ، کم اهمیت است. منتقدان بر این باورند که جنگنده های F-15 و F-16 در جنگ های لبنان و سایر درگیری ها، با نسبت های مرگ و میر بسیار ضعیف هستند. طرفداران F-35 ادعا می کنند که هواپیماهای نسل چهارم مانند F-15، F-16، A-10 و غیره در محیط "تهدید" بسیار ضعیف عمل می کنند زیرا آنها فاقد پنهانکاری هستند.آنها استدلال می کنند که انتقاد از F-35 توسط اعضای مافیای جنگنده (و جنبش اصلاح دفاعی) بی اساس است. کمبود تجربه جنگی و تخصص هوایی مافیا جنگنده مورد انتقاد هست. تنها بوید دارای تجربه مبارزه هوایی (در جنگ کره ای) است. بوید در جنگ ویتنام مبارزه نکرد و در مقایسه با سایر خلبانان جنگنده در زمان خود آمار خوبی ندارد. Everest Riccioni قبل از اینکه به پنتاگون منتقل شود، مبارزه ای نداشت. Pierre Sprey به عنوان مهندسی، بدون تجربه نظامی شناخته شده است. یکی از فیلم های انتقادی Pierre Sprey در نقد تایید F35 پایان قسمت دوم

الان این کار راحت تر هم شده در زمان جنگ خلیج پارس ، ائتلاف با استفاده از ماهواره های نظامی اسپات ، به سختی لانچرهای عراقی در جنوب و جنوب غربی عراق پیدا می کردند ولی تقریبا" 30 سال ، قدرت تفکیک پذیری این ماهواره ها ، چه راداری و چه فروسرخ ، آنقدر هست که بتواند بطور کامل محیط ایران را پوشش بدهد ، همانطوری که بطور قطع الان هم دارند این کار را انجام می دهند نکته : این را هم در نظر باید داشت که در زمان یک حمله احتمالی ، ( تا الان ) ، عرصه هوا را کاملا به دشمن واگذار کردیم تجربه یگان های موشکی عراق به عینه در جلوی ما قرار دارد

همه ما از قدرت موشکی خبر داریم ولی به نظر من با توجه به سیستم های پدافند ضد بالستیک و نزدیکی دشمن و پایگاههاشون به ایران خیلی بیشتر از این حرفها باید روی قابلیت راکتهای دوربرد کار بشه تا حداقل با شلوغ کردن فضا شانس اصابت بالا بره ما لانچر های فکر میکنم 2 یا سه فروندی زلزال رو داریم ولی به نظر من کافی نیست ما حتما باید بریم سمت سامانه هایی مثل SY-400 یا A-300 یا Type 03 یا PHL-03 که اتفاقا خیلی راحت هم از کشور دوست و برادر چین قابل خرید هستند همونطور که کشورهای عربی منطقه هم برخی از این مدلها رو دارن که اتفاقا هدایت پذیر هم هستند و مدل ضد ناو هم دارن و برای صادرات هم عرضه میشوند تا 300 و 400 کیلومتر هم برد دارن . پاکستان هم خریده و به شدت دنبال تولید تحت لیسانسش هست حالا فکر کم عربستان هم بره بخره 20 تا لانچرش رو و بنادرت رو شخم بزنه ( اگه تا حالا نخریده باشه ) حالا اونها پک 3 و ... دارن و یه تجربه کمی هم تو زدن توچکا و .... دارن ما چی داریم اگه قرار باشه چنگ و دندون نشون بدیم اونها هم خیلی بهترشو دارن فقط دلم میخواد یه نگاهی به لیست بلند و بالای سلاحهای دورایستایی که تو همین چند دقت خریدن بندازی به تعدادشونم نگاه کن اتفاقا ابزار حمل و استفاده شو هم دارن درست هست که ما هرمز رو داریم ولی طرف مقابل میتونه خیلی راحت بره از چین سامانه Weishi WS-2 (در این نوع خاص از مهمات ، راکت 400 میلی متری ، حاوی سه پهپاد انتحاری ضد رادار است که با رسیدن موشک به نقطه بیشینه (حداکثر) برد سلاح ، پهپادها رها شده و با جستجوی امواج ارسالی از فرستنده های راداری و یافتن آنها ، اقدام به انهدام رادارهای دشمن می کنند.) و خیلی راحت باعث تحلیل رفتن توان راداری و پدافندی ما بشه یا مثلا چین راکت انداز Weishi WS-43 رو برای صادرات عرضه میکنه که ( توان شلیک موشک های کروز سبک و کوچک مسلح به کلاهک 44 پوندی (تقریبا 20 کیلوگرمی) را هم دارد ، که این موشک های کروز ، به کمک بالک های خود ، همانند یک پهپاد توانائی گشت زنی 30 دقیقه ای بر فراز آسمان را دارد.) یک مقدار جستجو کردم مثلا اردن هم یکی از این مدلها رو خریده حرف من این هست این همه الگو هست چرا ما سمت اینا نمیریم که از همه نظر قدرت ما رو افزایش بده و طرف مقابل رو زمین گیر کنه . اگه فکر کنیم که یه روزی جنگ میشه باید مطمئن باشیم این سامانه ها در مقابل ما هم استفاده میشن . ما چه برنامه ای برای این جور سامانه ها داریم ؟؟؟؟؟؟ این که ما بیایم صرفا به داشتن موشک اکتفا کنیم و فکر کنیم دیگران ندارن واقعا احمقانه هست اتفاقا دارن و قوی تر از مال ما رو هم دارن . بخاطر همین موضوعات هست که دوستان میگن هیچ نیرویی جای نیروی دیگه رو نمیتونه بگیره و .... معذرت میخوام اگه زیاده روی کردم . پاینده باد ایران

سلام ممنون از اطلاع رسانی بله ، درست هست ، ولی یک نکته ای وجود دارد و ان نمایش توپ این سیستم هست ، ظاهرا " یک رادار جستجو هم برای این سامانه باید متحرک سازی شود ...... شاید هم نمونه اولیه هست و نیازمند تغییرات برای عملکرد بهینه ==== هر چند سیستم زیر قرار بود توسط ما درسالهای قبل از انقلاب خریداری شود و حتی گفته میشود که یکی وارد ایران شده و بعد ان را عودت دادند ، ولی برای دفاع از سیستم های بزرگتر مثل اس-300 یا باور 373 ، و حتی پشتیبانی از واحدهای زمینی ، نیازمند یک پیکربندی شنی دار مثل نمونه زیر هستیم ، چون توپوگرافی ایران ، یک شکلی هست که اجازه تحرک به پیکربندی های چرخ دار را همیشه نمی دهد

بنام خداوند بخشنده مهربان با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ، در تاپیک بررسی نیروی هوائی اسرائیل ، به عملیات فوکوس یا تمرکز که منجر به نابودی نیروهای هوائی کشورهای عربی در خلال جنگ 6 روزه اعراب و اسرائیل شد ، اشاره ای گذار داشتیم. با توجه به ضرورت بررسی دقیق تر این عملیات ، تصمیم گرفتم که مطالب گفته شده در اون پست رو تکمیل کنم و در قالب یک تاپیک جدید خدمت دوستان خودم ارائه بدهم. امیدوارم که مورد پسند عزیزان واقع بشه. امیدوارم که سایر دوستان هم ، هرگونه اطلاعات تکمیلی که در خصوص این عملیات دارند رو در ادامه همین مطلب ارائه بدهند که بتونیم نمای جامع تری از این عملیات رو در اختیار داشته باشیم. عملیات تمرکز-1346 (Operation Focus-1967) عملیات تمرکز (به عبری: מבצע מוקד : Mivtza Moked) در واقع به منزله افتتاحیه و سرآغاز حملات هوائی اسرائیل در ابتدای نبرد 6 روزه این رژیم در برابر اعراب در سال 1967 میلادی می باشد. گاهی از اوقات (در برخی از تاریخ نگاری های نظامی) این عملیات "ضربه هوائی سینا" یا "حمله هوائی سینا" (Sinai Air Strike) هم نامیده می شود. در ساعت 7:45 صبح روز 5 ژوئن 1967 ، نیروی هوائی اسرائیل ؛ به رهبری ژنرال "مرخای هود" (Mordechai Hod) ، حمله عظیمی را ترتیب داد که بخش اعظم نیروی هوائی مصر را بر روی زمین نابود کرد. تا ظهر همان روز ،نزدیک به 450 فروند هواپیما ،از نیروهای هوائی "مصر" ، "اردن" و "سوریه" نابود شدند. ژنرال هوائی مرخای هود همچنین نیروی هوائی اسرائیل ، در از کار انداختن و غیرفعال کردن 18 فرودگاه مصر بسیار موفق عمل نمود ، بطوریکه مانع از عملیات نیروی هوائی مصر در خلال این جنگ گردید. این عملیات ، تا به امروز ، همچنان یکی از موفق ترین عملیات های هوائی در تاریخ هوانوردی نظامی محسوب می گردد. میراژ IAF با سابقه شکار 13 هواپیما در جنگ 6 روزه خلاصه عملیات در سه موج اصلی عملیات (و چندین موج کوچکتر در روزهای بعد این عملیات) مجموعا 452 فروند هواپیما (که بیشتر آنها بر روی زمین بودند) نابود شدند. این امر موجب شد تا نیروی هوائی اسرائیل (IAF) تقریبا کنترل کامل آسمانها را داشته باشد و بتواند به طور موثر ، نیروهای زمینی IDF را پشتیبانی کند. در واقع دلیل اصلی که نیروی هوائی اسرائیل این موفقیت خیره کننده را بدست آورد ، تمرکز ویژه بر تخریب اولیه باند ، بوسیله یک نوع سلاح جدید بود. اسرائیل برای این حمله ، از راکت هائی بهره جست که از کلاهک ضد باند (anti-runway warhead) بهره می گرفتند. اسرائیل در این حمله ، از نمونه های نخستین پروژه "سلاح ضد باند" که بطور مشترک توسط فرانسه و اسرائیل در حال اجراء بود ، بهره گرفت. این راکت ها با رها شدن بر روی هدف ، مستقیما به باند فرودگاه ها ضربه زده و حمله میکردند. این راکت ها بجای حفره های معمولی که بمب های عادی ایجاد میکنند ، یک حفره کوچک بر سطح باند ایجاد میکند ، البته در زیر این حفره یک فروچاله بزرگ ایجاد میشود که همین فرو چاله باعث می شود که ترمیم باند به سادگی گذشته (پر کردن حفره با خاک و سیمان و ...) صورت نپذیرد و برای ترمیم حفره ایجاد شده ، نیاز است که ابتدا بخش عمده ای از سطح باند برداشته شود و پس از پر کردن فرو چاله ، مجددا سطح باند ترمیم شود. هنگامی که باند فرودگاه غیر فعال شد ، عملا تمامی هواپیماهای فرودگاه بصورت اهداف قابل دسترسی و سهل الوصول در می آمدند ؛ بدین ترتیب نیروی هوائی اسرائیل توانست در حملات بعدی ، با شکار هواپیماهای زمینگیر شده بر روی باند ، برتری مطلق هوائی را در عملیات خود در جنگ شش روزه بدست بیاورد. گاهشمار عملیات عملیات موکد (Operation Moked) در ساعت 7:45 دقیقه صبح به وقت اسرائیل ( یا 8:45 صبح به وقت مصر ) ، آغاز شد. تقریبا همه هواپیماهای جنگی اسرائیل ( 196 فروند به نقل از ویکی پدیا و 244 فروند به نقل از منابع IAF ) ملزم به حضور در این حمله هوائی شدند. تنها 12 فروند جنگنده اسرائیلی برای گشت زنی و حفاظت هوائی از آسمان اسرائیل ، در خاک این کشور باقی ماندند و در این حمله شرکت نکردند. فهرست هواپیماهای اسرائیل در عملیات تمرکز در زمان این حمله ، زیر ساخت های دفاعی مصر بسیار فقیر بودند و هنوز هیچیک از فرودگاه های این کشور به پناهگاه های مقاوم هواپیما (shelters) مجهز نشده بودند تا در صورت وقوع یک حمله هوائی از جنگنده های مصری حفاظت نمایند. جنگنده های اسرائیلی پس از برخواستن ، ابتدا به سمت مدیترانه پرواز کردند و پس از مدتی پرواز بر فراز مدیترانه ، به سمت مصر چرخش نمودند. در همین حال مصری ها ، با خاموش کردن تمام سیستم های دفاع هوائی خودشان ، مانع از دفاع موثر از آسمان هوائی خود در برابر تهاجم صهیونیست ها شدند. مقامات پدافندی مصری نگران بودند که مبادا برخی از نیروها سهوا ( یا برخی شورشی های درون ارتش بصورت عمدا ) هواپیمای فیلدمارشال عامر ( و ژنرال 3 ستاره سید قویم محمود که همراه او بود ) را بزنند. در واقع ظاهرا مسیر حرکت جنگنده های اسرائیلی با مسیر بازگشت ژنرال عامر از صحرای سینا ، در یک راستا قرار داشته و مصری ها بخاطر پرهیز از شلیک اتفاقی به هواپیمای وزیر دفاع 5 ستاره خود ، تمام سیستم های پدافندی خود را خاموش کرده بودند. ( کاملا شبیه اتفاقی که برای آنتونف روسی در تهاجم چند روز پیش به سوریه اتفاق افتاد) فیلد مارشال عامر اما نکته مهم ماجرا این بود که هواپیماهای اسرائیلی در ارتفاعی بسیار پائین پرواز می کردند . یعنی در واقع بسیار پائینتر از پائین ترین نقطه ای که پدافند SA-2 مصری می توانست هواپیمائی را شناسائی و شکار کند. در موج اول حمله ، اسرائیل به 11 پایگاه هوائی حمله کرد و تعداد زیادی از هواپیماهای نیروی هوائی مصر را بر روی زمین و پیش از آنکه بتوانند از زمین برخیزند ، منهدم نمود. سپس هواپیماهای اسرائیلی ، به اسرائیل بازگشتند و مجددا سوختگیری ، مسلح (quick-turned) و آماده تهاجم شدند. در واقع این فرآیند quick-turned برای تمام هواپیماهای عبری فقط 7 دقیقه و 30 ثانیه بطول انجامید. در موج دوم ، اسرائیلی ها ، به 14 پایگاه هوائی حمله کردند و با تلفات بسیار جزئی (نسبت به حجم هواپیماهای درگیر این حمله) مواجه شدند. آنها پس از بازگشت ، مجددا "سریعا بارگیری و تجهیز ( quick-turned ) شدند و برای موج سوم حمله آماده شدند. در واقع امواج چندگانه "عملیات تمرکز" ، برای نیروی هوائی اسرائیل ؛ یک موفقیت کامل بود. در مدت زمان تقریبا 3 ساعته این عملیات ، نیروی هوائی مصر و نزدیک به 500 هواپیمای رزمی آن نابود شدند . این در حالی بود که تنها تلفات جزئی به نیروی هوائی اسرائیل وارد آمد. پس از حمله هوائی گسترده به مصر ، نیروهای هوائی "اردن" ، "سوریه" و "عراق" ، به تلافی این عملیات به اسرائیل حمله کردند. اما عمده این حملات غیرموثر و گاها به سمت اهداف غیر نظامی بود. در حالی که سایر کشورهای عربی در حال حمله غیرموثر به اسرائیل بودند ، بخشی از نیروی هوائی اسرائیل ، خود را برای موج سوم حمله به مصر آماده می کردند. سایر هواپیماهای IAF هم برای پشتیبانی هوائی از نیروی زمینی این ارتش ، در برابر نیروهای زمینی ارتش های عربی اعزام شدند. تا پایان روز اول جنگ 6 روزه ، صهیونیستها ، در خاک اسرائیل ، بیشتر سرزمین مصر ، ارتفاعات جولان ، کرانه باختری رود اردن و تمامی صحرای سینا ، دارای برتری هوائی بودند. ششم الی دهم ژوئن 1967 در روز دوم جنگ ( 6 ژوئن) هواپیماهای رزمی IAF ، بطور گسترده ، در برابر نیروهای زمینی مصری ، اردنی ، سوریه ای و عراقی مورد استفاده قرار گرفت. در روز سوم جنگ (7 ژوئن) ، IAF ، صدها دستگاه از وسائل نقلیه زرهی و غیر زرهی مصری را در صحرای سینا نابود کردند. این کاروان نظامی قصد داشتند که از طریق باریکه سینا ، به سمت مصر عقب نشینی کنند. همچنین هزاران نفر از سربازان مصری نیز در صحرای سینا و باریکه سینا به دام افتادند و امکان عقب نشینی را از دست دادند. در پایان سومین روز ، نیروی هوائی اردن ،بخش عمده ای از 34 فروند هواپیماهای خود را از دست داد و عملا ارتش اردن دیگر درگیر جنگ نبود (از صحنه جنگ حذف شد) در روز ششم و در واقع آخرین روز (10 ژوئن) ، نیروی هوائی سوریه ، حدود 100 هواپیمای جنگی خود را از دست داد (نابود شده + آسیب دیده ) و جنگ عملا تمام شد. در طی جنگ شش روزه ، نیروی هوائی اسرائیل ، با حدود 200 فروند هواپیمای جنگی که در اختیار داشت ، به مقابله با ائتلافی برخواست که بیش از 600 فروند جنگنده در اختیار داشتند. در خلال این جنگ ، IAF ، قریب به 452 فروند از هواپیماهای ائتلاف عربی را نابود کرد که از این مقدار 79 فروند آن در نبرد هوائی صورت پذیرفت ، در حالی که خود 46 فروند هواپیما را از دست داد. در خلال این جنگ 24 خلبان اسرائیلی و صدها خلبان عرب کشته شدند. تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک کشور مصر : 348 فروند سوریه : 61 فروند اردن : 29 فروند عراق : 23 فروند لبنان : 1 فروند اسرائیل : 46 فروند ( 19 فروند در عملیات تمرکز و بقیه در نبرد هوائی و یا حین پشتیبانی زمینی ساقط شدند) تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک نوع هواپیما جنگنده ها - MIG-21 Fishbed : مجموعا 148 فروند ( 104 فروند مصر ، 32 فروند سوریه ، 12 فروند عراق ) MIG-19 Farmer : مجموعا 29 فروند ( همگی از مصر ) MIG-17 Fresco : مجموعا 112 فروند ( 94 فروند مصر ، 16 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) Sukhoi Su-7 Fitter : مجموعا 14 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-7 Hawker Hunter : مجموعا 27 فروند ( 21 فروند اردن ، 5 فروند عراق ، 1 فروند لبنان ) https://en.wikipedia.org/wiki/Hawker_Hunter بمب افکن ها - Tupolev Tu-16 Badger : مجموعا 31 فروند ( 30 فروند مصر ، 1 فروند عراق ) Ilushin IL-28 Beagle : مجموعا 31 فروند ( 27 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) هواپیماهای ترابری - Ilushin-14 Crate : مجموعا 32 فروند ( 30 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Ilyushin_Il-14 Antonov An-12 Cub : مجموعا 8 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-12 هلی کوپترهای ترابری - Mil Mi-6 Hook : مجموعا 10 فروند ( 8 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) Mil Mi-4 Hound : مجموعا 6 فروند ( 2 فروند مصر ، 4 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Mil_Mi-4 "امواج چندگانه حمله" 1. موج اول حمله ( ساعت 7:45 صبح ) : در قالب 101 عملیات هوائی که توسط حدود 200 جنگنده اسرائیلی صورت پذیرفت ، 11 فرودگاه ، 197 هواپیمای مصری و 8 ایستگاه رادار نابود شدند. در مقابل 5 خلبان IAF کشته و 5 خلبان دیگر به اسارت درآمدند. 2. موج دوم حمله ( ساعت 9:30 صبح ) : 164 عملیات پروازی صهاینه ، منجر به نابودی 16 فرودگاه و 107 هواپیمای مصری دیگر گردید. در حین این عملیات دو هواپیمای سوری هم در نبرد هوائی ( داگ فایت) سرنگون شدند. 3. موج سوم حمله ( ساعت 12:15 ظهر ) : 85 پرواز به مصر ، 48 پرواز به اردن ، 67 حمله به سوریه و 1 حمله به پایگاه H3 عراق صورت پذیرفت. 4. امواج بعدی حمله ( بعداز ظهر و عصر ) : دو حمله دیگر به مجموعه H3 عراق و چند حمله تکمیلی هم به فرودگاه های مصری صورت پذیرفت. " پایان " ==================================================================================================================================== مترجم : mehran55 منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Focus مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. ====================================================================================================================================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در ادامه و اگر عمری باقی بود اطلاعات و تصاویر دیگری از این عملیات را در اختیار دوستان قرار خواهیم داد .

یادم میاد در کلیپی که بازدید مقام رهبری از تجهیزات سپاه بود کسی که توضیح میداد سامانه سوم خرداد رو مشابه اس 300 دونست و گفت در مرحله بعدی برد موشک به 100 کیلومتر و در مراحل بعدی به برد بیشتر هم خواهیم رسید .ولی در کل با توجه به اندازه موشکها احتمال اینکه به سوخت بهتری دست پیدا کرده باشیم بالا هست که در زمینه موشکهای هوا به هوا هم توان خیلی خوبی ایجاد میکنه و همینطور در موشکهای برد کوتاه اگه زرنگ باشیم میتونیم یه انقلاب ایجاد کنیم

طومار صلح برای سرزمین پارس پنجاه سال با اشباح نیروی هوایی از یک نظر ، دهه چهل و پنجاه شمسی را میتوان دوران طلایی نیروی هوایی ایران بشمار آورد . در این دو دهه ، نیروی هوایی از یک شاخه ابتدایی و عقب مانده به یک نیروی پیشرفته و مدرن تبدیل شد که تا نزدیک به انتهای دهه نود شمسی ( 1397 ) ، همچنان قابلیتهای خود را ، گرچه با فراز و نشیب فراوان ، حفظ نموده است . با این وصف ، سال جاری شمسی ، پنجاهمین سالگرد ورود جنگنده - بمب افکن F-4 به سازمان رزم نیروی هوایی است که مرور فرآیند ورود این جت رزمی جالب به نظر خواهد رسید . در دهه هفتاد میلادی ، روابط میان اعراب و اتحاد شوروی با تحویل محموله های بزرگی از تسلیحات ، بخصوص جنگنده های رزمی از سوی این کشور ، به اوج خود رسیده بود و این مساله ، ایالات متحده را برآن داشت تا با تمام قدرت و در چهارچوب دکترین ریملند ( اسپایکمن ) ، از ایران حمایت کند، بویژه اینکه ، پهلوی دوم در اظهار نظری ، بیان نمود که قدرت گیری اعراب را به هیچ عنوان تحمل نخواهد کرد . در نتیجه ، برنامه ای که از انتهای دهه شصت میلادی با تحویل 16 فروند جنگنده اف-4 دی آغاز شده بود ، با قدرت ادامه پیدا کرد و به همین ترتیب ، سیل ویرانگر سفارشهای نیروی هوایی به شرکت مک دانل سرازیر شد . این سفارشها که در قالب پروژه "طومار صلح" تعریف شده بود ، در سال 1971 با تحویل 4 فروند RF-4E ، سال 1972 با تحویل 36 فروند F-4E ، دوازده فروند RF-4E در سال 1973 ، سی و شش فروند F-4E به سال 1974 ادامه یافت . بدین ترتیب ،درنهایت ماجرا ، 32 فروند F-4D، یکصد و هفتاد و هفت فروند F-4E و 16 فروند RF-4E ( بعلاوه حداقل 6 فروند فتوفانتوم های دُم سفید ) به نیروی هوایی ایران تحویل شد ، چنانکه IIAF بعد از نیروی هوایی آلمان ، به دومین کاربرفانتوم تبدیل گردید . این درحالی بود که فانتوم های ایرانی به شکلی خاص ، به تجهیزات پیشرفته APX-80 ( سامانه درخت جنگی ) ، کابین بهبود یافته ( طرح MOD.556) ، رایانه های دیجیتال کنترل آتش برای مهمات هدایت شونده اسپارو و همچنین سامانه ناوبری دیجیتال ARN-101 مجهز شده بودند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

Northrop F-5 N Tiger 2

Convair F-102 Delta Dagger

lockheed T - 33 Shooting Star

F - 15

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست؛ مبحث هواپیماهای ترابری رو به اتفاق پیگیری میکنیم:     سلام دوست عزیز ، بله این هواپیما در تیراژ 18000 فروند تولید شده و فکر کنم که این رقم واقعا یک رکورد باشه.  :winking:   7mmt, on 28 May 2015 - 03:22 AM, said:    جالب بود. ممنون از معرفی این هواپیما  :applause:  :applause:  :applause:   ----------------------------------------------------   اسب های بارکش روس (بخش سوم)     An-24 Coke : هواپیمای آنتونوف 24 یکی دیگر از ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه می باشد که پس از گذشت نزدیک به 56 سال، همچنان در حال بروز رسانی و ارتقاء می باشد. روسها بیش از 1300 فروند از این هواپیما را تولید نمودند که نیروهای مسلح کشور عزیزمان و همچنین ارتش عراق (صدام) تعدادی از آنها را به خدمت گرفته بود. افغانستان ، آذربایجان، یمن،سودان، مصر، سوریه و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند ( و یا بودند).           در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-24     An-32 Cline : هواپیمای آنتونوف 32 دیگر ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه می باشد که در این پست به آن می پردازیم. بیش از 350 فروند از این هواپیما را تولید نمودند که ارتش عراق تعداد 6 فروند از آنها را از سال 2012 به خدمت گرفته است. هند، اردن، سودان، لیبی و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما می باشند (بودند).           در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-32     An-72 Coaler : هواپیمای آنتونوف 72 از نظر ظاهری ، یکی از عجیب ترین ترابری های هوائی روسیه می باشد.  از سال 1977  که این هواپیما ساخته شده است ، تاکنون این هواپیما در نقش های مختلف نظامی تا غیر نظامی در ارتش ها و شرکت های خصوصی متفاوتی در سراسر جهان در حال خدمت می باشد. در خصوص تعداد تولید شده از این هواپیما ، متأسفانه به عدد دقیقی دست پیدا نکردم. اکراین ، لیبی ، گرجستان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما می باشند (بودند).           http://www.military.ir/forums/topic/16684-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D9%86%D9%88%D9%81-an-7274-%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D8%AF%D9%85%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/ http://www.military.ir/forums/topic/8598-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D9%86%D9%81-74-coaler-72/     A-90 Orlyonok : در آخرین بخش معرفی هواپیماهای ترابری روسی ، به سراغ یک پدیده عجیب و غریب آمدیم . " آ-90 اورلیونوک " روسیه در واقع در مرز مابین هواپیما و اکرونوپلان قرار گرفته است. این محصول سال 1972 اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی قادر بود که 28 تن بار و یا 150 نفر نیروی رزمی  را جابجا نماید. روسها فقط 5 فروند از این شبه هواپیما را تولید نمودند که تا سال 1993 در خدمت نیروی دریائی این کشور قرار داشتند.             در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/A-90_Orlyonok       ادامه دارد ... ----------------------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : انشاءالله در پست آتی سایر ترابری های روسیه (شوروی)  خدمت دوستان معرفی می شوند.

با سلام    مقدمه :    در حقیقت ، این چند ماهه ، با قضیه بازگشایی  سری تاپیکهای دانشنامه ، بسیار کلنجار رفتم ولی در نهایت براساس مرور تاپیکهای مرحوم گذشته ، به این نتیجه رسیدم که برای پویایی بیشتر انجمن ، بازگشایی این تاپیکها با قوانین مدون ، ضرورت خواهد داشت . به شکل طبیعی ، ایجاد این تاپیکها روند خودش را طی کرد تا بدین جا رسید . امیدوارم ، مشارکت قانونمند و هرچه بیشتر دوستان ، موجب رونق این بخش گردد .  انشاا... ارادتمند MR9 :rose:  :rose:    ---------------------------------------------------------------------------------------------     "شبح عبری"          وجود یک نیروی هوایی قدرتمند و پا به رکاب ، بنیان استراتژی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی را از بدو ظهور این نیرو تشکیل می داد ، با این وجود ، آغاز قدرت نمایی IAF در آسیای جنوب غربی ، با ورود جنگنده / بمب افکن افسانه ای F-4 همراه گردید.     این پرنده رزمی ، در بدو ورود به سازمان رزم IAF ، لباس اسکادران شصت و نهم را برتن نمود که در تصویر گرافیکی ، مسلح به طیف متنوعی از مهمات هوا به زمین ( 5 تیر مهمات هوا به زمین M-117 در بخش مرکزی بدنه ) ، دو تیر موشک هوا به هوای کوتاه برد سایدویندر زیر پایلون های زیر بال ، دو تیر موشک میانبرد اسپارو در بخش انتهایی بدنه  و برای مقابله با سیستم های پدافند هوایی دشمن ، به یک غلاف جنگ الکترونیک( QRC-335 ) است . نخستین عرصه نبرد جدی فانتوم های IAF ، جنگ شش روزه اعراب و رژیم صهیونیستی بشمار می رفت که علیرغم قبول تلفات ، عملکرد قابل توجهی را در میدان نبرد به ثبت رساند  . اهمیت  این پرنده  برای IAF در این نکته نهفته بود که  علیرغم گران بودن ، فانتوم به راحتی قادر بود تا به اندازه مهمات قابل حمل 4 فروند میراژ ، با خود جنگ افزار حمل نماید . در نتیجه کاری که درگذشته توسط یک اسکادران میراژ فرانسوی انجام می شد ، اینک توسط 8 فروند اف-4 قابل اجرا می بود .  این قابلیت فرماندهان IAF را جسور تر نمود تا جایی که نقش سرکوب پدافند هوایی ارتش مصر (SEAD) بدان واگذار گردید ، تا جایی که تقریباً تمامی سایت های سام مصری در جنگ 1973 ، از گزند فانتوم ها دور نماند 

با سلام و عرض ادب خدمت دوستان عزیز میلیتاریست.   متأسفانه مشکلات پیش آمده برای سایت باعث شده بود که حضور من در این مدت کمرنگ تر بشه . علاوه بر اون توی این مدت دسترسی چندانی هم به اینترنت نداشتم و نمیتونستم که تاپیک هایم رو کامل کنم. ظاهرا که با تغییر DNS امکان دسترسی گاه و بیگاه من بهتر شده. هر چند که الان تمام صفحات سایت برای من برعکس باز میشن  بگذریم. بهرحال بخاطر تاخیر های پیش آمده مجددا عذر خواهی میکنم.   ------ و اما بعد ... در این پست بخش بعدی پرنده های ترابری آمریکائی رو بررسی خواهیم کرد.   اسب های بارکش آمریکائی (بخش دوم - زیر خاکی ها :laughing: )   C-74 Globemaster : این هواپیما که یکی از قدیمی ترین هواپیماهای ترابری ارتش آمریکا می باشد در سالهای پس از جنگ جهانی دوم (1945) طراحی و تولید گردید. این هواپیمای ساخت داگلاس ایرکرافت (امروزه بوئینگ) فقط در تیراژ 12 فروند تولید گردید و پس از 4 سال (1949) با طراحی هواپیمای C-124 تولید آن متوقف گردید.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این پرنده آمریکائی وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/Douglas_C-74_Globemaster     C-124 Globemaster II : دومین نسل از هواپیماهای ترابری با نام گلوب مستر، در فاصله کوتاهی پس از نسخه اولیه (یعنی در سال 1949) طراحی و به بازار تسلیحاتی جهان ارائه گردبد. شرکت داگلاس (بوئینگ) نزدیک به 500 فروند از این هواپیما را تولید نمود.         پرواز این پرنده در کنار C-130 و C-141   http://www.military.ir/forums/topic/27613-c-124-globemaster-ii-%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%AE%D8%B5%D8%B5%DB%8C-%D8%AD%D9%85%D9%84-%D9%88-%D9%86%D9%82%D9%84-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85%DB%8C/       C-47 Skytrain : این هواپیمای ترابری آمریکائی ، از نسل هواپیماهای فعال در جنگ جهانی دوم می باشد. این هواپیما نسخه نظامی ، هواپیمای DC-3 می باشد. کمپانی داگلاس ایرکرافت ، بیش از ده هزار فروند از این هواپیما را تولید نمود که در نیروی هوائی بیش از 97 کشور جهان ، منجمله نیروی هوائی کشور عزیزمان خدمت نموده است.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این پرنده آمریکائی وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/Douglas_C-47_Skytrain     C-54 Skymaster : اسکای مستر یکی دیگر از هواپیمای ترابری آمریکائی در خلال جنگ جهانی دوم می باشد. نسخه غیر نظامی این هواپیما نیز ساخته شده است (DC-4) شرکت داگلاس بیش از 1170 فروند از این هواپیما را ساخت. این هواپیما در نیمه دهه هفتاد میلادی بازنشسته شد.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این پرنده آمریکائی وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/Douglas_C-54_Skymaster     ادامه دارد ... ----------------------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. پ.ن 2 : دوستانی ک پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : انشاءلله و اگر مجددا مشکلی پیش نیاید، در پست های آتی سایر ترابری های آمریکائی نظیر اُسپری و ... را خدمت دوستان معرفی میکنیم.