اسپارو AIM-7 E.2 در ایران در اوایل دهه 40 شمسی ، با عملیاتی شده فانتوم ها در نیروی هوایی ایران و افزایش تهدیدها از سوی عراق و اتحاد شوروی ، ارتش ایران بر این تصمیم قرار گرفت تا توانمندی های خود را در حوزه رزم هوایی با خرید موشکهای میان برد AIM-7 اسپارو ، افزایش دهد . به همین علت ، پس از مطالعات و بررسی های صورت گرفته و بر اساس تجربه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ویتنام ، نیروی هوایی برای خرید اسپارو اعلام آمادگی نمود . با امضاء قرار داد میان ایران و شرکت سازنده ( ریتئون ) به سال 1968 ( 1345 شمسی ) نخست در حدود 300 تیر موشک برای جتهای فانتوم سری دی که به تازگی نیز تحویل داده شده بودند ، به قیمت هر تیر 57000 دلار خریداری شد . سه سال بعد ، یعنی در سال 1971 ( 1350 شمسی ) ، چیزی درحدود 400 تیر موشک AIM-7.E.2 مجددا برای نیروی هوایی سفارش داده شد که قیمت هر تیر موشک با کمی افزایش به 68000 دلار رسیده بود . دو سال بعد ، ( 1973 / 1352 شمسی ) ایران سفارشی بزرگتر ، در حدود 500 تیر موشک AIM-7 E.3 و پس از یکسال ( 1974/ 1353 ) ، سفارشی برای 60 تیر موشک ( به قیمت هر تیر 75000 دلار ) را به ریتئون ارائه نمود . باورود تامکتها در میانه های دهه 50 شمسی ، اینبار یک سفارش بسیار بزرگ ، چیزی در حدود 800 تیر موشک AIM-7 E.4 در بازه زمانی سال 1354 تا 1356 به نیروی هوایی با قیمت هر تیر 86000 دلار تحویل شد . علیرغم این تعداد انبوه ، برنامه ریزان نظامی ارتش به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای تحویلی از کیفیت چندانی برخوردار نیستند ، درنتیجه طبق یک برنامه از پیش تعیین شده ، چیزی در حدود 250 تیر موشک اسپارو از مدلهای تحویلی اولیه به ایالات متحده ارسال شد تا به استاندارد AIM-7 E.3 ارتقاء یابند که هزینه این ارتقاء برای هر تیر 23000 دلار تعیین شده بود . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

المیادین رو نیروهای نمر و تیپ قدس آزاد کردن عمده قوای موجود در این شهر از این نیروها تشکیل شده و قوای ایرانی حضور چندانی ندارن. منطقه عمومی ابوکمال مرز عراق و سوریه ایستگاهای تی دو و تی سه و همچنین فرودگاه تی چهار مراکز عمده حضور نیروهای مقاومت هستن. البته اصل خبر اینطوره که ارتش سوریه در حال خارج کردن بخشی از نیروهای ارتش و نیروهای مردمی از شهرهای حلب و دیرالزوره که احتمالا شامل المیادین هم میشه

اجازه بدید یک مقدار با هم توانایی های موشک کروز دریایی LRASM را مرور کنیم سازه و بدنه موشک LRASM تقریبا هیچ تفاوتی با موشک JASSM-ER نداشته حذف سامانه هدایت عوارض زمینی (طراحی پنهانکار و کاهش خارق العاده سطح مقطع راداری = عدم نیاز به ارتفاع در سطح پایین برای پنهان ماندن از دید رادارها = پرواز در ارتفاع بالا = عدم نیاز به سامانه های رَدگیری عوارض زمینی و حذف آن ) الگوریتم های نرم افزار خودمختاری ، سامانه هوشیاری محیطی ، خط ارتباط داده و GPS پیشرفته و غیر قابل اخلال بخش پردازشگر موشک به گفته کارشناسان نشریه میلیتاری آئروسپِیس ، توان محاسباتی و هوش مصنوعی برابر با یک اَبَر کامپیوتر را در اختیار دارد این موشک با سنسورهاش میتونه سلاح های پدافندی کوتاه برو رو تشخیص بده و از جهتی بهشون نزدیک بشه و طوری مانور بده که احتمال منهدم شدنش کم باشه . با همین سنسورها میتونه هدف با ارزش تر رو از لحاظ نظامی تشخیص بده و از بین چند تا هدف همون رو بزنه لازم به ذکر است که LRASM قبل از ورود به منطقه A2/AD که به صورت پیش فرض دارای حداکثر اقدامات جمینگ و اخلال رادیویی و ماهواره ای و قطع ارتباط موشک با هر گونه منبع اطلاعاتی خارجی در نظر گرفته شده ، تا آخرین لحظه به وسیله دیتالینک ماهواره ای ، تازه ترین اطلاعات را از منابع گوناگون دریافت کرده و در صورت لزوم در اصلاح مسیر پروازی خود به کار میگیرد دارای خط ارتباط داده از امواجی با قدرت سیگنال ضعیف و پهنای باند بسیار پایین و در فواصل بسیار کوتاه زمانی استفاده میکند و کشف و ردگیری آن توسط سامانه های راداری پَسیو و سامانه های SIGINT/ELINT مستقر بر روی ناوگان دریایی و یا هواگردهای دشمن ، تقریبا غیر ممکن است. در مرحله پایانی نیز ، به دلیل این که موشک از خود هیچ گونه ترَنزمیت راداری نداشته و تنها بر هدایت تصویری خود متکی است ، و از سوی دیگر با داشتن سطح مقطع راداری بسیار کوچک و غیر قابل تصور و همچنین بهره گیری از مواد پوششی اِگزاتیک با رنگ ویژه روی بدنه که باعث افزایش پنهانکاری بصری و دید چشمی در نور روز و کاهش اثرات حرارتی سطحی بدنه و خروجی موتور آن میشود ، از کشف شدن توسط سامانه های جستجو و کشف تصویرساز فروسُرخ و FLIR در امان مانده و با احتمال بسیار بالا هدف خود را منهدم خواهد کرد در آینده ای خیلی نزدیک باید منتظر همچین موشکهایی باشیم در حال حاضر فقط نمونه دریاییش تولید شده و نمونه زمینی هم خیلی سریع میاد.که مقابله با این جور تسلیحات واقعا چالش بزرگی هست برای هر سیستم پدافندی و فکر میکنم منظور آقای mr9 این نسل از کروزها هستن

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست؛ با پوزش از دو سال و نیم تأخیر ، مجددا مبحث هواپیماهای ترابری رو به اتفاق هم پیگیری میکنیم: اسب های بارکش روس (بخش چهارم) An-10 Cat : هواپیمای آنتونوف 10 اولین هواپیمای ترابری صنعت هوانوردی شوروی می باشد که در این پست به آن می پردازیم. روسها 104 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. بر خلاف عمده ترابری های روس ها ، این هواپیما به هیچ کشور دیگر ی صادر نگردید. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-10 An-14 Clod : هواپیمای آنتونوف 14 دومین ترابری چندمنظوره شوروی است که در این پست به بررسی آن می پردازیم. روسها 332 فروند از این هواپیما را ( پیش از جایگزین شدن اش با آنتونوف 28 ) تولید نمودند. افغانستان ، آلمان شرقی ،بلغارستان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما بودند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-14 An-28 Cash : هواپیمای آنتونوف 28 یکی دیگر از اسب های بارکش شوروی می باشد که در این پست به بررسی آن می نشینیم. روسها 191 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. گرجستان ، تانزانیا ، جیبوتی و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند (و یا بودند) در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-28 An-30 Clank : هواپیمای آنتونوف 30 یکی دیگر از ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه شوروی می باشد که در این پست نگاهی به آن می اندازیم. روسها 123 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. افغانستان ، کوبا ، جمهوری خلق چین ، سودان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند ( و یا بودند) در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-30 An-74 Coaler : هواپیمای آنتونوف 24 یکی دیگر از ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه می باشد که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم. روسها حدود 195 فروند از این هواپیما را تولید نمودند که نیروهای مسلح کشور عزیزمان تعدادی از آنها را به خدمت گرفته بود. مصر و لائوس نیز از دیگر استفاده کنندگان از این هواپیما هستند ( و یا بودند) و بعنوان حسن ختام ، An-74 نیروی هوا-فضای سپاه ادامه دارد ... ----------------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با پایان یافتن بررسی آنتونوف ها ، انشاءالله در پست آتی سایر ترابری های شوروی خدمت دوستان معرفی می شوند.

سلام دوست عزیز شما دو تا مبحث کاملا متفاوت از نظر تخصصی را با هم مقایسه و نتیجه گیری کرده اید . در تشخیص چهره ابتدا از چهره یک الگو به مانند اثر انگشت ایجاد می شود و سپس با پایگاه داده تطبیق می گردد (من خودم این مبحث را در دانشگاه در درس شبکه های عصبی خوندم) . این مسئله با پردازش تصاویر ماهواره ای که چالش های بسیاری در آن وجود دارد و در مبحث داده های حجیم (Big Data) مورد بررسی قرار می گیرند زمین تا آسمان متفاوت هستند (مثل فیل و فنجان یا دقیق تر فیل و مولکول) . البته کاربرد هایی از تشخیص چهره در سطح یک کشور هم در مبحث داده های حجیم می گنجد اما این کجا و آن کجا . پس لب مطلب اینکه : الان با تصاویر ماهواره ای و به کمک هوش مصنوعی، مطمئنا (حتما و بدون شک) در لحظه نمی توانند لانچرها رو شناسایی کنند .

درود به دوستان گرامی واضح است که غرب از ایران به عنوان وسیله ای برای تداوم تامین بودجه های افسانه ای که در جنگ سرد داشتند استفاده می کند و اهداف fund-riding دارد. اما در این امر کامل موفق نبوده زیرا در دوره اوباما بودجه ها به قدری به فنا رفت که ترامپ با بودجه بالای 700 میلیاردی که تصویب کرد حداقل یک سال زمان نیاز دارد تا ارتش خود را بازیابی بکند هر چند همین میزان باقیمانده قدرت آن هم کم نیست. با تبلیغات فراوان اعلام می کنند که با کمک چین (!!!) تامکت های ایران ارتقاء یافته اند و .... و باید F-35 ها را بفرستیم که از متحدین ما حفاظت بکنند و قبلا هم F-22 را در امارات مستقر کرده بودند. اما آنچه رسما دولت ایران رونمایی کرده تنها یک نمونه تامکت احتمالا به شدت صدمه دیده بوده که بازیابی شده و رنگ آمیزی متفاوتی شده است (F-14AM). این درست است که تامکت پلتفرمی جا دار و در صورت ارتقاء ایده آل برای ماموریت های برتری هوایی است اما اینکه اراده ای (==بودجه) اصولا وجود داشته باشد که نیروی هوایی ارتش ایران از حالت یک نیروی زمینی خارج بشود و یا نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مطابق تعریفش به جنگنده های با قابلیت پرواز در ارتفاع بالای 80 هزار پا و مهمات خاص این ارتفاع تجهیز شوند برای من اثبات نشده است و فقط طی 30 سال بعد از جنگ حرفش زده شده است. حتی اگر امروز روسیه به ما 200 فروند سوخوی 35 را مجانی هدیه بدهد معلوم نیست که به اندازه کافی برایشان امکانات زمینی داشته باشیم. ساخت شیلتر و تونلهای ارتباطی زیر زمینی و انبارهای حفاظت شده و هنگر و پارکینگ که دیگر تکنولوژی خاصی نمی خواست که در کشور من نباشد. عینا برای هوانوردی تجاری هم همین است. همه نقشه های فرودگاه امام (آریامهر سابق که قرار بود کپی فرودگاه عظیم جان اف کندی باشد) از 45 سال پیش آماده و موجود است اما فرودگاه تکمیل نشد تا ما از یک درآمد 20 میلیارد دلاری محروم شویم و جاده ابریشم هوایی از امارات عبور بکند بطوری که اگر 400 فروند هواپیمای برجامی به ایران می رسید قادر به پارک کردن آنها در فضای باز هم نبودیم و بدطوری آبرو ریزی می شد. همین الان سر جای پارک دعوا است و چندین مورد تصادف روی زمین بین هواپیما ها رخ داده است. 40 سال است که توسعه زیر ساخت هوانوردی کلا متوقف و منحصر به ساخت فرودگاه های کوچک بدون مشتری در نقاط مناسب برای فرود تکاور و نه مسافر شد. اول انقلاب می گفتند که اینها بلند پروازی طاغوت است و تجمل و امروز هم .... همانطوری که در گزارش گیلمور دیدید خلبان F-35 دچار مشکل انفجار اطلاعات است و اگر مثل تامکت یک افسر RIO به این هواپیما افزوده می شد بسیاری از مشکلات اینچنین کاهش می یافت. از نظر علمی سرعت تغییر و بهبود تکنولوژی های ضد رادار گریزی بسیار بیشتر از سرعت تغییر و بهبود در پلتفرم های رادار گریز هست و بنابراین حتی برای کشوری مثل ایران (با بودجه تحقیقات صفر یا کمتر از 0) امروز تکنولوژی سیستم مخابراتی کوانتومی در فاصله 100 متری موجود است و دور نیست که در زمان خدمتی این رادار گریز ها به رادارهای کوانتیک هم دست پیدا بکند. هر چند که همین الان هم لیدارها و رادارهای باند L و ... می توانند این جنگنده های رادار گریز را ردیابی بکنند. در مورد اینکه دوستان فرموده بودند که تامکت و موشک فکور آن قادر به رهگیری F-35 از فاصله مناسب نیستند باید به عرض برسانم که در پست قبلی در همین تاپیک به امکان استفاده از رادارهای باند L در تامکت اشاره کرده بودم تصویرش را هم گذاشته بودم. باید بگویم این رادار ها بر روی موشک فکور هم قابل پیاده سازی است و تنها فرقش این هست که از رادار باند ایکس ارزانتر هستند. با یک کارت پردازشی خوب درون موشک و یکی هم درون هواپیما امکان رهگیری وجود دارد. اگر اراده ای برای ارتقاء وجود داشته باشد. درون بدنه تامکت جای کافی برای نصب چند رادار باند L که از هزینه و تکنولوژی به مراتب ساده تری نسبت به باند X موجود برخوردارند وجود دارد و اگر علاقه ای به دستکاری درون تامکت به دلیل اینرسی کاربران وجود ندارد، می توان به سادگی دو پاد باند L ارزان قیمت و دو تیر فکور را به تامکت لود کرد. رادارهای باند موج بلند درون پادها می توانند جنگنده پنهان کار برای باند موج کوتاه دشمن (مثلا F-22) را در یک Resolution-Cell خوب رهگیری کنند و با استفاده از دیتالینک موشک فکور را به نزدیکی هدف ارسال کنند. اینجا است که خود موشک می تواند از انواع سیکر جدید استفاده بکند تا با دقت مناسبی به هدف برسد. موشک فکور به کل ساخت داخل است و خیلی راحت می شود یک سیکر اپتیکی مبتنی بر پردازش تصویر و یا رادار ساده ارزان باند L را به آن افزود تا فکور خود را به نزدیکی پنهانکار رسانده و ... . بر خلاف پلتفرمهای بر پایه اسپارو مثل آمرام روی پوسته بدنه و بالکهای فکور می شود آنتنهای مناسبی پیاده کرد تا بهترین گین را برای باند موج بلند داشته باشند. تنها فرقش با فکور اصلی این هست که ارزانتر خواهد بود. البته حامل فکورها می تواند هواپیمای دیگری باشد مثلا یک فطرس تا مداومت پروازی تامکت بیشتر گردد. حتی اگر قرار باشد که نبرد هوایی هم نداشته باشیم یا موشک فکور اینقدر گران باشد که نیروی هوایی نتواند با صرفه جویی در بودجه محدود خود آن را بخرد. وجود یک پاد رادار باند L می تواند فاصله F-35 تا تامکت را به خوبی مشخص بکند و دست کم از هدف قرار گرفتن تامکت به صورت غافلگیری توسط F-35 ها جلوگیری کرده و با اقدامات تاکتیکی کاری کرد که پنهان کارها یا به اهداف خود نرسند یا به پایگاه خود.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز با پوزش بخاطر تأخیر بیش از دو ساله در تکمیل این تاپیک ، بحث شیرین آتشبارهای خودکششی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: آتشبارهای خودکششی قاره آسیا : ( چین - بخش هفتم ) (ضربه اژدها : راکت انداز های چینی 6) Weishi -32 : این راکت انداز خودکششی 302 میلی متری که با نام " دبلیو. اس- 32 " نامیده می شود ، اولین راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز 60 الی 150 کیلومتر است. این راکت انداز که نسخه بهینه شده WS-1 است ، در کشور تایلند (بصورت تحت لیسانس ) و با نام DTI-1 تولید می گردد. متأسفانه بجز تایلند در خصوص خریداران این راکت انداز صادراتی چین ، اطلاعاتی بدست نیاوردم. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد https://china-defense.blogspot.com/2015/06/ws-32-long-rang-rocket-in-news.html Weishi -35 : این راکت انداز خودکششی155 میلی متری که با نام " دبلیو. اس- 35 " نامیده می شود ، دومین راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز -100 کیلومتر است و امکان هدایت توسط هر دو سیستم GPS / GLONASS ( بسته به خواست و سفارش مشتری ) را دارد. از طرح اولیه این راکت انداز در اواخر سال 2013 میلادی رونمائی شده است. متأسفانه در خصوص خریداران این راکت انداز صادراتی چین ، اطلاعاتی بدست نیاوردم. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد http://www.deagel.com/Defensive-Weapons/WS-35_a002888001.aspx Weishi WS-43 : این راکت انداز خودکششی که با نام " دبلیو. اس-43 " نامیده می شود ، دیگر راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز 60 کیلومتر است و در نمایشگاه هوائی 2014 چین نخستین بار رونمائی شده است. نکته جالب توجه در خصوص این راکت انداز این است که توان شلیک موشک های کروز سبک و کوچک مسلح به کلاهک 44 پوندی (تقریبا 20 کیلوگرمی) را هم دارد ، که این موشک های کروز ، به کمک بالک های خود ، همانند یک پهپاد توانائی گشت زنی 30 دقیقه ای بر فراز آسمان را دارد. این توانائی برای مقابله با اهداف خاص ( نظیر خنثی کردن آتشبارهای دشمن و یا شکار سرکردگان گروه های تروریستی و ... ) مورد استفاده قرار می گیرد. با اینکه این راکت انداز ، هنوز وارد چرخه تولید نشده است ، اما از چین و پاکستان بعنوان خریداران قطعی این سلاح نام برده می شود. البته احتمال خرید این سلاح توسط اندونزی هم بسیار بالا می باشد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد https://chinesemilitaryreview.blogspot.com/2014/11/chinese-ws-43-miniature-attack-cruise.html https://www.indomiliter.com/ini-dia-ws-43-rudal-jelajah-dari-cina-yang-ditawarkan-ke-indonesia/ Weishi -64 : این راکت انداز خودکششی که با نام " دبلیو. اس-64 " نامیده می شود ، آخرین راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز 300 میلی متری120 الی 280 کیلومتر است و در نمایشگاه هوائی 2014 چین نخستین بار رونمائی شده است. نکته جالب توجه در خصوص این راکت انداز این است که این راکت انداز اولین راکت انداز ضد کشتی و ضد ناو در جهان است و توان هداف قرار دادن ناو های دشمن را به کمک راکت های هدایت شونده ( توسط GPS / GLPNAAS ) دارد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد https://defence.pk/pdf/threads/chinas-ws-64-touted-as-first-precision-anti-ship-rocket-launcher.382833/ ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به ادامه آتشبارهای خودکششی قاره آسیا (فعلا راکت انداز های چین کمونیست) خواهیم پرداخت.

درود به دوستان گرامی وبگاه میلیتاری واچ اعتقاد داشت که در صورتی که تامکت ها با فناوری جدید در ایران ارتقاء یافته و آماده عملیات باشند برای حفظ تعادل نظامی در منطقه باید از شکاری هایی مانند F-35 استفاده کرد. چندی بعد تعدادی F-35 در یکی از مستعمرات آمریکا در نزدیکی تنگه هرمز مستقر شدند. به این بهانه متن زیر تهیه شده است باشد که برای دوست داران گربه و صنعت هوایی و نظامیان آموزنده باشد. میراث رابرت مک نامارا رابرت مک نامارا وزیر دفاع آمریکا و از دید خیلی از آمریکایی ها مسئول افتضاح ویتنام آرزو داشت که نیروی دریایی و نیروی هوایی به جای استفاده از ده ها نوع هواپیمای مختلف از چند نوع هواپیمای مشترک استفاده کرده و به اینگونه هزینه های لجستیکی ارتش عظیم ایالات متحده آمریکا کاهش بیابد. F-111B برای نیروی دریایی و F-111A برای نیروی هوایی در نظر گرفته شد. طرح اف-111 بسیار بزرگتر و سنگین تر از آن بود که روی ناوها به راحتی مورد استفاده قرار بگیرد به همین دلیل نیروی دریایی به دنبال جنگنده ای رفت که سبکتر و کوچکتر باشد اما همان توانایی ها را داشته باشد. عکس1 عکس2 عکس3 نیروی هوایی هم بیکار ننشسته بود و از درون الزامات پروژه FX طرح f-15 را بیرون کشید. این بار مک نامارا دوباره از هر دو نیروی دریایی و هوایی خواست که سازش کرده و گونه دریایی f-15 با بال تا شونده و ارابه فرود مستحکمتر برای نیروی دریایی توسعه داده بشود که تلاش های سه نفر با نامهای کوچک تام باعث شد که F-15N عملی نشود. اقدامات دریاسالار توماس کانلی و دریابان توماس مورر و حمایت مک نامارا منجر به تولید جنگنده ای شد که بعدها به دلیل اینکه جنگنده های نیروی دریایی Bearcat, Hellcat, Cougar, Panther, Tiger و ... همگی یک جورایی نام گربه داشتند و دو ژنرال و یک غیر نظامی ارشد مدافع آن همگی نام "تام" داشتند، تامکت نامیده شد. گرومن شرکتی بود با تجربه دریایی آشنا به نیازهای نیروی دریایی و خوشنام برای آن نیرو. گرومن طرحی مشابه F-111 را ارائه داد. سکان عمودی این جنگنده برای جا شدن در هنگرها کاهش ارتفاع داده شد و برای حفظ کارایی آن از یک سکان به دو سکان تبدیل شد و 9 درجه هم زاویه یافت که بازهم کوتاه ترش کرد. موتور این جنگنده به صورت موقت همان موتور اف-111 یعنی TF30 انتخاب شد که اولین موتور توربوفنی بود که در جنگنده ها بکار رفته بود و مصرف سوخت کمتری نسبت به نمونه های توربوجت داشت. بعدها این موتور به F110-GE-400 ارتقاء یافت. اگر چه قرار بود وزن این هواپیما حداکثر 55000 پوند و خیلی سبکتر از f-111 هشتاد و دو هزار پوندی باشد اما دست آخر وزنی بین 65000 تا 75000 پوند یافت بسته به نوع محموله. عکس4 عکس5 برای اینکه موتور F110 در داکت طویل موتور تامکت جاداده شود و بالانس وزنی هم صورت بگیرد یک قسمت اضافی به طبقه پس سوز موتور F110 اضافه شد که پسوند GE400 مربوط به همین مورد است. بعد از نصب موتور قدرتمند تر بود که تامکت به شکاری که برای آن طراحی شده بود نزدیک شد و حین پرواز با پس سوز مشاهده پدیده shock diamonds (شوک الماسها) روی این هواپیما معمول شد. تصویر پدیده شوک الماسها شوک الماسها یک پدیده ایروداینامیک هست که در سرعتهای بالا هنگام استفاده از پس سوز هوای داغ خروجی در برخورد با هوای سرد بیرون موتور به درون تیوپ فرضی پس زده می شود و با جریان گاز خروجی برخورد می کند و حلقه ای روشن تولید می کند و دوباره این پدیده اینقدر تکرار می شود که دمای گاز خروجی به میزانی کاهش یابد که برای ایجاد پدیده مناسب نباشد. تصویر دیگری از پدیده شوک الماسها با وجود تقویت موتور کمتر دیده شد که تامکتها با مهمات کامل لود بشوند زیرا که این جنگنده مانند همه جنگنده های دیگر و حتی هواپیما های مسافر بری برای فرود ایمن محدودیت وزنی برای بازگردادن مهمات و سوخت داشت (به همین دلیل است که مسافر بر ها به هنگام فرود اضطراری سوخت خود را تخلیه می کنند تا هم آتش نگیرد و هم به وزن مجاز برای فرود زود هنگام برسند.) و نباید بیشتر از چهار موشک فینیکس را برای بازگشت به پایگاه با خود حمل می کرد در غیر این صورت ضربه فرود از عمر شکاری می کاست و ایمنی فرود را کاهش می داد. علاوه بر 6500 کیلوگرم مهماتی که تامکت قادر به حمل بود توپ زیر دماغه تامکتها به 672 تیر کالیبر 20 میلیمیتر مجهز بود که نواخت تیر 6000 در دقیقه داشت. دست آخر تامکتها را به دلیل اینکه زمان خدمتی آنها به بیش از 32 سال رسید و قطعات آن از دسترس ایران خارج بشود کنار گذاشتند و به boneyard یا گورستان شکاری ها فرستادند. برخی قسمتهای تامکت از آنچنان آلیاژ محکمی از تیتانیوم ساخته شده بود که تخریب آن با ماشین آلات سنگین هم به سختی ممکن بود. تامکت نه فقط یک جهش تکنولوژی بود بلکه در برخی سوانح مانند این انفجار تامکت حین شکستن دیوار صوتی در ارتفاع پایین (که اخیرا در سایت yjc.ir هم بازتاب داده شده بود) با رجیستری 161146 جمعی اسکادران شیرهای سیاه VF-213 که در اقیانوس آرام و 800 مایلی غرب گوام رخ داد هر دو خلبان به سلامت ایجکت کردند و توسط کشتی پاول جونز از آب گرفته و به ناوهواپیمابر ابراهام لینکلن تحویل داده شدند. فیلم شکستن دیوار صوتی در ارتفاع پایین و سپس انفجار خود تامکت در بین خلبانان معروف بود که این پرنده با وجود دیدن صدمه شدید مطابق رسم جنگنده های دریایی موفق در جنگ دوم جهانی همواره شانس نجات بالایی برای پرسنلش دارد و آنها را به خانه باز میگرداند. در29 ژوئن 1991 دو فروند جنگنده جمعی یگان شیرهای سیاه VF-213 مستقر در ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن در یک پرواز ارتفاع متوسط با یکدیگر تصادم کردند که خدمه یکی به سلامت ایجکت کردند و دیگری که بالش صدمه دیده بود توانست در سنگاپور به زمین بنشیند. در سانحه دیگری یک فروند F-14A در 13 نوامبر 1993 با رجیستری 161433 جمعی اسکادران شبه سواران VF-142 مامور به ناو آیزنهاور در خلیج فارس رادوم خود را از دست می دهد بطوری که برخورد رادوم با کانوپی آن را تخریب کرده و خلبان را مجروح می کند اما خلبان با مهارت به ناو باز می گردد. در نبرد مرصاد هم که یک فروند تامکت با دسته چندین فروندی پشتیبانی هوایی عراقی ها بر روی منطقه غرب درگیر شد، یکی از ده ها موشکی که به سمت تامکت پرتاب شد بدون اینکه عمل بکند از نوز تامکت عبور کرد اما خلبان بقیه هواپیما را به پایگاه سالم بازگرداند. در این تصویر هم شما تامکت جمعی اسکادران کیش و مات VF-211 مامور به ناو اینترپرایز را می بینید که به دلیل سانحه یکی از سکانهایش را از دست داده ولی موفق شده است که به سلامت به ناو بازگردد. در ثانیه 21 این فیلم هم نبود یکی از استبیلایزرها دیده می شود. لیست برخی سوانح تامکت. هزینه های نگهداری تامکت زیاد بود و قرار بود که با نمونه دریایی اف-22 تعویض گردد اما (به دلیل عدم توانایی آمریکا در تراشیدن دشمنی که مردم را به اندازه کافی به وحشت بیاندازد تا بودجه کافی پنتاگون تصویب شود و قطع بودجه های نیروی دریایی. م.) به ساخت نمونه دریایی جنگنده سبک و کم خرج تر اف-18 موقتا رضایت دادند تا جنگنده جدید و بودجه آن و بقیه مقدمات آماده بشود. اینگونه بود که F-35 به عنوان گران ترین برنامه تسلیحاتی تاریخ در گونه های هوایی(F-35A)، تفنگداران دریایی (F-35B)و ناو نشین (F-35C) به تولید نمونه مهندسی رسید. (ژاپنی ها یک روشی دارند به نام Design-Review-Based_on_Failure-Mode در این روش که برخاسته از مدیریت کایزن است شما هرگز نباید در تولید محصول جدید تغییرات بزرگی نسبت به محصول قبلی داشته باشید و تغییر را منبع بروز خطا می دانند. در این روش هر کاری که در شرکت انجام می دهید باید فقط در راستای دادن ارزش افزوده به مشتری باشد. البته این روش برای کشورهای توسعه یافته می تواند در مواردی خوب باشد اما همین مدیریت باعث شد که حداقل در محصولاتی مثل گوشی همراه ژاپنی ها از رقبایی مانند کره حتی عقب هم بیافتند. روشی که آمریکایی ها در برنامه F-35 در پیش گرفتند نقطه مقابل DRBFM بود و طبیعتا بدون ریسک نبود.م.) آخرین گزارش رسمی (به قلم مایکل گیلمور مدیر بازنشسته اداره ارزیابی و تست عملیاتی(DOT&E)) در مورد برنامه های مالی وزارت دفاع آمریکا در سال 2016 که قسمتی از آن به این هواپیما اختصاص دارد به نحوی است که منتقدین برنامه F-35 آن را یک فاجعه ملی 1400 میلیارد دلاری می دانند. هر چند طرفداران این هواپیما دلایلی می آورند اما ملاک این گزارش حال حاضر این هواپیما است نه 10 سال دیگر اگر بودجه های کافی برای رفع عیوب آن تامین بشود و رفع عیبها به نحوی باشد که عیبهای جدید بروز نکند. (خواندن این گزارش و تفاسیر آن از آنجایی که ما هم برنامه ی مشابهی داریم (قاهر و جنگنده سنگین و نیمه سنگین) برای تکرار نکردن تجربه آمریکایی ها مناسب است و یک درس چند هزار میلیارد دلاری است. م.) گزارش رسمی از لینک زیر قابل دانلود است و به جناب MR9 و بقیه دوستان تقدیم می شود. https://github.com/mwookawa/misc/blob/master/2016f35jsf.pdf این هم لینک برخط آن هست https://www.documentcloud.org/documents/3262653-FY-2017-DOT-amp-E-JSF-Report.html#document/p26/a338061 دن گرازیر در مقاله ای طولانی با استناد به گزارش بالا به نقد شدید F-35 پرداخته است و معتقد است که در کوتاه مدت باید تعدادی جنگنده از boneyard بازیابی بشوند تا امنیت ملی صدمه نبیند. ریشه نقد دن گرازیر علاوه بر نقدهایی که به همه رادار گریزها وارد است (بدنه و موتور و قدرت مانور ضعیف و برد عملیاتی کم و ...)، بر می گردد به این نقص ساختاری صنعت هوانوردی نظامی آمریکا که قبل از اینکه مهمات مناسبی تولید بشود، پلتفرم جدید تولید می گردد که مجبور است از مهمات قدیمی با مشکلات بسیار زیاد استفاده بکند و کارایی چندانی هم نداشته باشد برای مدتها هر چند هزینه بسیار بیشتری نسبت به پلتفرم قبلی دارد. این حقیقت که جنگنده های موجود که با آمدن F-35 باید به boneyard بروند برتری های فراوانی نسبت به جنگنده جدید دارند نیز مزید بر علت شده است. قسمت زیادی از نقدها باز می گردد به سامانه ALIS که رژیم ساخته بانکدارهای آلمانی یهودی تنها کشوری است که از نصب آن معاف شده است و در واقع F-35 اسرائیلی فقط موتور و بدنه و رادار و توپش آمریکایی است و بقیه توسط خود این رژیم نصب شده است. در F-35 از الکترونیک به عنوان کاهش دهنده هزینه ها استفاده شده نه برای افزایش توانایی ها. این هواپیما حجم عظیمی از داده ها را توسط سنسورهایش تولید می کند اما به جایی که مزیت باشد کامپیوتر مرکزی آن گاها دوچار دوبینی و چند بینی است و یک هدف را بیشتر از یکی اعلام می کند. سامانه الکترواپتیکال آن هم ضعیف تر از هواپیماهایی است که قرار است جانشین آن بشود! به نحوی که مطابق گزارش گیلمور اف-35 ابتدا باید به هدف بسیار نزدیک شده آن را تشخیص دهد و سپس از آن دور بشود تا بتواند از مهمات دور ایستای خود استفاده بکند که به این ترتیب شانس غافلگیری ناشی از رادار گریزی را از دست می دهد. سامانه Distributed Aperture System (DAS) نصب شده بر روی هلمنت چند صد هزار دلاری این شکاری نیز حکایتی است. این سامانه تصاویر 360 درجه از یک کره به مرکز شکاری را به خلبان می دهد و علاوه بر آن همه اطلاعات مورد نیاز برای ناوبری و هدف گیری و ... . اما نمایش تصاویر پرش دار به ویژه در سرعتهای نزدیک به صوت و اهداف غیر واقعی ناشی از دو بینی کامپیوتر مرکزی و تعداد بیشمار علائم دیگر روی این هلمنت در فضایی نسبتا کوچک آنچنان فشاری به خلبان وارد می کند که معمولا خلبانها بیشتر امکانات آن را از کار می اندازند تا بتوانند پرواز بکنند بدون اینکه روان پریش بشوند. در یک تست هدف گیری با استفاده از AIM-9X خلبانها گزارش دادند که آنقدر نشانه های مختلف روی نمایشگر نشان داده می شد که دیگر قادر به دیدن هدف نبودند و هنگام رهگیری اهداف نشانه ها ناپایدار هستند. این پدیده خیلی بدتر می شود وقتی که تعداد زیادی F-35 در حال پرواز باشند و اهداف را از طریق شبکه ویژه اشان (Multifunction Advanced Data Link (MADL)) به اشتراک گذاشته باشند که از برتری های F-35 نسبت به جنگنده های قدیمی است.(در واقع پدیده سنسور فیوژن و اصول ارگونومی طراحی صنعتی در این طرح رعایت نشده است. این همان باگی است که در ناو وینسنس به دلیل استفاده از تنها دو مانیتور کوچک برای نمایش داده های عظیم تولید شده توسط رادار و ابرکامپیوتر آن باعث مخلوط شدن نشانه تامکت روی باند بندرعباس با نشانه پرواز 655 ایران ایر عبوری از روی جزیره سیری در کانال هوایی A54 شد و ترکیب این پدیده با تجاوز این ناو به آبهای ایران در جزیره سیری و بی کفایتی و وحشت و توحش پرسنل ناو فاجعه ای آفرید که امروزه تحت نام باگ واسط کاربر در دانشگاه هایشان تدریس می شود. م.) ناکارامد بودن به عنوان شکاری برتری هوایی در یک نبرد هوایی در سال 2015، F-35 مغلوب یک فروند F-16 شد که با افزودن بار اضافی و مخزن اکسترنال سوخت و موارد دیگر قابلیت مانور آن اف-16 را عامدا به شدت کاهش داده بودند. گزارش گیلمور کماکان بر وجود این ضعف تاکید دارد. هر چند طرفداران اف-35 داگفایت را مربوط به دوران گذشته می دانند اما در بسیاری از موارد از جمله خطا رفتن موشکها اجتناب ناپذیر است و اگر به این صورت داگفایت دیگر معنا نداشت نیروی هوایی بر نصب توپ زیر دماغه روی F-35A اصرار نمی کرد. (یک ماموریت گشت هوایی یا اسکرامبل را تصور کنید. مطابق پروتکل در زمان صلح F-35 باید به هواگرد هدف نزدیک شده و به آن دستور دهد که مسیرش را تغییر دهد و اگر نداد با یک چرخش مهماتش را نشان بدهد تا بفهمند که مسلح است و .... اگر جنگنده مفروض یک سوخوی 27 باشد اف-35 مجبور است که در صورت عدم تمکین وارد داگفایت با آن بشود که خوب اینجا دیگر رادار گریزی معنا ندارد و نتیجه برای F-35 فاجعه بار خواهد بود. پس این هواپیما یا اف-22 نمی تواند جانشین یک اف-16 یا اف-15 گشت هوایی بشود. اف-16 می تواند در هر ثانیه 360 درجه حول محور خود چرخش بکند و این چرخش برای تامکت 90 درجه است در هر ثانیه م.) اکثر نبردهای هوایی در سرعتهای نزدیک به سرعت صوت (سرعت صوت برابر است با 667 نات) مثلا 640 نات رخ می دهد که در این سرعتها پدیده های گذرای ایرودینامیک روی بدنه هواپیما آثار مخربی در کیفیت کار و عمر آن و سنسورهایش دارند. چرخش های سریع در این سرعت می تواند باعث پدیده wing-drop در F-35 و نتیجتا پدیده اسپین و سقوط گردد. پیمان کار سازنده به جای اینکه ایراد ایرودینامیک در قابلیت مانور را رفع بکند اقدام به ایجاد پیچیدگی بیشتر در نرم افزار کنترل کرده که همین باعث وجود یک لختی در پاسخ به فرامین خلبان توسط هواپیما شده است. ظرفیت نبرد هوایی این جنگنده چندان زیاد نیست زیرا در حال حاضر حداکثر از دو تیر آمرام می تواند استفاده بکند و در آینده حداکثر قادر خواهد بود که از 4 تیر آمرام استفاده کند. به این ترتیب هر نبرد هوایی که این جنگنده قرار است در آن درگیر بشود بهتر است که بسیار کوتاه باشد افزون بر این موشکهای آمرام برای نبرد نزدیک چندان بهینه نیستند. توپ زیر دماغه این جنگنده هم چندان قابل استفاده نیست زیرا افزون بر اینکه نرم افزار آن هنوز تکمیل نشده است، هنگام شلیک دریچه توپ (در F-35A به دلیل رادار گریزی توپ پشت دریچه مخفی شده است.م.) باز شده و فشار هوای ناشی از ایرودینامیک به ویژه در پرواز نزدیک به صوت هواپیما را دچار تغییر جهت می کند که نتیجه آن خطا رفتن گلوله های با ارزش است. بدتر اینکه این هواپیما تنها حدود 4 برست قادر به شلیک است قبل از اینکه مهماتش تمام بشود. مهندسان در حال تغییرات نرم افزاری برای اصلاح خطای توپ زیر دماغه هستند. در گونه های B و C از توپ زیر دماغه استفاده نشده و از توپ در پاد بیرونی استفاده شده است که عدم دقت احتمالا غیر قابل تصحیح خاص خودش را دارد. ناکارآمد به عنوان بمب افکن! دلایل فراوانی وجود دارد که F-35 را نمی توان به عنوان بمب افکن با یک F-16 مقایسه کرد. به دلیل نقص نرم افزاری و نبود مهمات مناسب تا 2021 فعلا این هواپیما از یک نوع بمب هدایت شونده 500 پوندی استفاده می کند که سنگر شکن هم نیست و دارای موتور و پیشرانه هم نیست. در نتیجه F-35 باید به هدف بسیار نزدیک بشود. طراحی پنهان کار باعث شده که برد عملیاتی این هواپیما از F-16 بسیار کمتر باشد پس چگونه می تواند به اهدافی درعمق روسیه یا چین نزدیک بشود؟ کشورهای اروپایی، روسیه، چین و حتی ایران انواع سامانه های پسیو و اکتیو ارزان قیمت را توسعه داده اند که همه انواع پنهان کارها را می توانند ردیابی بکنند. در جنگ با یوگوسلاوی با استفاده از سامانه های قدیمی از رده خارج سام-3 و رادارهای موج بلند (باند L) و spotter ها یک فروند F-117 سرنگون شد و یک فروند دیگر طوری صدمه دید که از عملیات خارج گردید. به ویژه سامانه های الینت و Passive-Detection-System قادرند هر گونه استفاده از دیتا لینک (که مزیت این جنگنده است) را تعیین موقعیت بکنند. f-35 برای رفتن به عملیات نیازمند یک فایل Mission-data-load (MDL) است که کلیه جزئیات هدف و مسیر، بازتابهای راداری و آثار مادون قرمز اهداف و ... را درون خود دارد. بدون این فایل سامانه های کامپیوتری این هواپیما قادر به انجام سنسور فیوژن نیستند و عملا اجرای عملیات غیر ممکن است! تهیه این فایل در یک آزمایشگاه مرکزی انجام می شود و ماه ها به طول می انجامد تا برای عملیات F-35 در یک منطقه خاص آماده بشود. بدیهی است که تغییرات دوره ای و غیر منتظره در آرایش پدافندی دشمن می تواند به روز بودن این فایل را به شدت به خطر اندازد. گزارش گیلمور صراحت دارد که تا قبل از 2020، MDL های ساخته شده برای F-35 ها تکمیل و تست نخواهند شد. ناکارآمد در پشتیبانی نزدیک به دلیل ضعف در پشتیبانی نزدیک بازنشست شدن A-10 ها تا سال 2021 به تعویق افتاد. به دلیل دقتی که توپ زیر دماغه A-10 داشت (شعاع کمتر از 6 متر) و اهمیت توپ در هدف قرار ندادن نیروی خودی در پشتیبانی نزدیک، شکاری که توپ آن دقت نداشته باشد برای این کاربرد مفید نیست. هر چند طرفداران F-35 مدعی هستند که روش قدیمی پشتیبانی نزدیک به تاریخ پیوسته و F-35 از ارتفاع بالا بمبلت های مینیاتوری را با دقت سانتی متر بر روی دشمن فرو خواهد ریخت اما چنین مهماتی هنوز ساخته نشده و معلوم هم نیست که کی ساخته بشود و با سامانه نرم افزاری F-35 تطبیق داده بشود. همچنین فرماندهان زمینی همواره استفاده از توپ را بر بمبهای نقطه زن ترجیح می دهند به دلیل تلفات کمتری که به نیروی خودی وارد می کند. در حالیکه A-10 حامل 1100 گلوله ضد زره 30 میلیمتری بود و می توانست 10 تا 20 حمله را صورت بدهد F-35A دارای 182 گلوله و نمونه های Bو C دارای 220 گلوله 25 میلیمتری هستند که تنها 2 تا 4 حمله را می توانند انجام بدهند. صرف نظر از خطای ناشی از مشکلات ایرودینامیک توپها در تست ها نشان داده شد که سامانه هدفگیری نصب شده روی کلاه خلبان مشکل جدی با توپ دارد و خطای تیر اندازی وحشتناکی تولید می کند که تصحیح این نرم افزار دست کم 3 سال وقت نیاز دارد. کانوپی F-35 از مواد اکریلیک ضخیم همراه با پوشش نانو ذرات طلا ساخته شده تا بازتاب راداری کلاه خلبان را ناچیز بکند اما همین کانوپی ضخیم و پوشش آن دید بیرونی خلبان را محدود و همراه با خطا کرده و خلبان مجبور به استفاده از سامانه DAS است که هنوز مشکلات فراوانی دارد. مشکل دیگر F-35 در پشتیبانی نزدیک این هست که نمی تواند با سرعت کم در ارتفاع کم پرواز بکند و بدنه آن تحمل برخورد گلوله های کالیبر سبک نیروهای زمینی را ندارد. به عبارت دیگر به دلیل ایرودینامیک و بالهای کوچکی که فشار زیادی را باید تحمل بکنند حداقل سرعتی که این هواپیما می تواند با ایمنی پرواز بکند بالا است که برای پشتیبانی نزدیک و تشخیص دقیق اهداف در ارتفاع پایین مناسب نیست. مطابق جداول تخمین منطقه خطر برای مهمات 500 پوندی شعاعی به اندازه 250 متر است. که به این معنی است که دشمن می تواند در این فاصله از نیروی خودی با خیال راحت مانور انجام بدهد. البته بمبهای قطر کم 250 پوندی در حال تولید آزمایشی نرخ پایین هستند که برای F-15E در نظر گرفته شده اند که حتی اینها هم برای پشتیبانی نزدیک خیلی بزرگ هستند. پشتیبانی نزدیک فقط بمباران نیروی زمینی دشمن نیست و نیازمند ارتباط نزدیک با نفرات روی زمین است. (در جنگ با عراق خلبانها به همراه پرسنل مخابرات نیروی هوایی به خط مقدم فرستاده می شدند برای این کار. م.) چنین ارتباطی نیازمند سامانه های مخابراتی دقیق و ایمن است اما در مورد این هواپیما مواردی از ارسال و دریافت داده با فرمت اشتباه و پیغام های جا افتاده مشاهده شده که در این سطح از فناوری مایه شرمندگی است. از طرفی مدافعین F-35 تقویت پدافند پرتابل در خطوط تماس با دشمن را علت نیاز به F-35 در پشتیبانی نزدیک می دانند اما سرهنگ مایک پیتروچا نظر خودش را دارد. F-35C برای عملیات روی ناو مناسب نیست! پرواز عمودی این هواپیما ضمن مصرف سوخت زیاد و اشغال فضای داخلی زیاد در نمونه ای که این قابلیت را دارد، دمای زیادی را به باند پروازی اعمال می کند که کل ناو را به خطر می اندازد و پرواز افقی آن به کمک فلاخنها هم تلاطم ناجوری به جنگنده می دهد که باعث صدمه دیدن گردن خلبانهایی که وزن کمتر از 136 پوند دارند می شود که مشهور به مشکل چرخ ارابه است gearing problem است. در این پرتاب با فلاخنها شکاری در ظرف 2 ثانیه در طولی کمتر از 100 متر از سرعت صفر به 280 کیلومتر در ساعت می رسد که شتابهای منفی و مثبت نا متعارفی که به بدن خلبان در حین استفاده از فلاخن می آید باعث می شود که یکی از موارد برتری F-35 یعنی هلمنت 5.1 پوندی، به گردن خلبانها صدمه بزند. افزون بر آن ضرباتی که ماسک اکسیژن به دهان خلبان می زند و خارج شدن هلمنت از تراز باعث می شود که تمرکز خلبان در حساس ترین لحظات پرواز از داده های پروازی و تصاویر نمایش داده شده درون هلمنت دور بشود که ریسک بالایی دارد. لینک مرتبط1 لینک مرتبط2 به این ترتیب تلاشهایی شروع شده که وزن این هلمنت را از 5.1 پوند به کمتر از 4.8 کاهش بدهند. خلبانها برای رهایی از این مشکل کمربند های ایمنی خود را خیلی محکم می بندند و خودشان را به صندلی می چسبانند اما این خودش مشکل دیگری را ایجاد می کند که در صورت بروز سانحه حین تیکاف دسترسی آنها به دستگیره ها برای انجام ایجکشن و پریدن بیرون از هواپیما خیلی سخت می شود و البته جریان خون را هم در بدن آنها خیلی غیر طبیعی تر از قبل می کند. سرتیپ کریستوفر بوگدان مدیر پروژه F-35 مدعی است که این مشکل را با سرعت رفع خواهد کرد اما در واقع تعویض کل سامانه چرخ جلو دست کم تا آخر سال 2019 بطول خواهد انجامید اگر بودجه ای وجود داشته باشد. F-35 در فرود بر روی ناوها هم مشکل دارد. فرود یک جنگنده بر روی ناو در واقع یک سقوط کنترل شده است. بالهای کوچک این هواپیما سرعت فرود را افزایش داده و شدت ضربه برخورد را هم همچنین که عمر بدنه هواپیما را کاهش می دهد. نقطه اتصال هوک به شکاری بعد از هر 5 بار فرود بقدری فرسوده می شود که کلا باید تعویض گردد در صورتی که این در طراحی الزامات 15 بار دیده شده بوده است بنابراین باید به کل با موادی جدید یا سازه ای جدید دوباره طراحی بشود. ایجاد بال تاشو برای نمونه ناو نشین f-35 منجر به کاهش استحکام بال در مانورهای سنگین و فرود روی ناو شد بطوریکه ژنرال کریستوفر بوگدان مجبور به در خواست طراحی دوباره بال برای نمونه دریایی گردید. برای نیروی دریایی بر خاستن و نشستن شکاری یک حرف هست و نگهداری آن در ماموریت دراز مدت دریایی یک حرف دیگر. معمولا مانوری انجام می دهند به نام R&I که در این مانور موتور هواپیما را در هنگر ناو هواپیمابر، باز و دوباره می بندند. در مانوری که برای F-35 انجام شد، در حالی که کل هنگر به یک فروند F-35 اختصاص داشت، 55 ساعت به طول کشید. این درحالی است که این زمان برای F-18 بین شش تا هشت ساعت در جایی تنگ است. مشکل تعویض موتورF-35 فقط زمان نیست. باید قسمتهای زیادی از بدنه با دقت باز بشود بطوریکه صدمه به آنها وارد نشود و این نیازمند فضای زیادی است که در یک ناو در حال ماموریت معمولا به اندازه کافی وجود ندارد. مشکل دیگر پهنای باند محدود و گاها قطع اتصال ناو هواپیمابر به شبکه جهانی به دلیل ماموریتهایی همراه با سکوت رادیویی است. F-35 نیازمند انتقال حجیم داده هایی که سنسورهایش تولید می کنند به آزمایشگاه مرکزی است. این داده ها در سامانه محلی و جهانی ALIS که مخفف Automatic-Logistic-Information-System است برای عیب یابی، طراحی عملیات تهاجمی، سفارش خودکار قطعات، زمان بندی فعالیتهای تعمیرات و نگهداری و ... کاربرد دارد. عملیات اسکادرانهای F-35 نیازمند حجم عظیمی از انتقال داده ها بین ناو و آزمایشگاه مرکزی است که با محدودیتهای ارتباطی یک ناوگروه همخوانی ندارد به طوری که در مانوری که برای تست ALIS انجام شد انتقال 200 مگابایت در این سامانه 2 روز به طول انجامید!!! در حالیکه تفنگداران دریایی قصد خرید 340 فروند F-35B و 80 فروند F35C دارند، نیروی دریایی قصد خرید 260 فروند F-35C و نیروی هوایی قصد جایگزینی ایگلها (بیش از 2700 فروند) با 1763 فروند F-35A بدون قابلیت عمود پروازی را دارند. برخی رهبران پنتاگون گونه دریایی را تنها مشکل می دانند و جیمز ماتیس دستور بازنگری برنامه نمونه دریایی و مقایسه مجدد آن با F-18 سوپر هورنت را داده است. این نشان می دهد که پنتاگون ممکن است به دنبال برنامه قابل اعتمادتری نسبت به F-35C باشد. تنها موردی که در F-35 واقعا استیلث است قیمت تمام شده واقعی آن است. قیمت تمام شده هر فروند تاکنون رقمی بین 150 تا 350 میلیون دلار اعلام شده و قرار دادهایی که در مورد این شکاری بسته شده است با قوانین لازم الاجرای کنترات های دولتی آمریکا در تضاد است. پیش بینی ها در صورتی که هزینه ها بالاتر از این که هست نرود این است که برای تعمیر و نگهداری در یک دوره 30 ساله خدمت F-35 ها هزینه ای برابر با هزار میلیارد دلار خواهند داشت و برای خرید جنگنده مورد نیاز هم دست کم باید 1400 میلیارد دلار پرداخت بشود. هزینه 258 ساعت پرواز یک F-16 در سال 2016 ساعتی 20398 دلار بود همین هزینه برای 358 ساعت پرواز A-10 برابر با ساعتی 17227 دلار بوده است و در مقابل F-35 به دلیل پیچیدگی فراوان در ازای تنها 163 ساعت پرواز هزینه ساعتی 44026 دلار داشته است. به عبارت دیگر نگهداری این جنگنده دو برابر گرانتر از جنگنده هایی است که قرار است آنها را به گورستان بفرستد. آمادگی رزمی خلبانها کافی نیست! به دلیل اینکه زمان گراند بودن F-35 ها به نسبت طولانی است و availability یا قابلیت در دسترس بودن به صورت جنگنده کاملا عملیاتی پایینی دارند، خلبانها نمی توانند حداقل 30 ساعت پرواز را در ماه با این جنگنده پر بکنند و در نتیجه آمادگی آنها در شرایط رزمی به اندازه دیگر اسکادرانها نخواهد بود کار به جایی رسیده که در برخی اسکادرانها برای حفظ آمادگی پروازی خلبانها شاید بهتر باشد با جنگنده های دیگری پرواز بکنند. قابلیت بودن در زمان مناسب در جای مناسب در این جنگنده زیر سئوال است بهره برداران شکاری معتقد هستند که سامانه ALIS به قدری دست و پا گیر است که هنگامی که می خواهند عملیاتی با بیش از یک فروند F-35 داشته باشند زمان تهیه طرح پرواز به قدری طولانی می شود که ممکن است انجام عملیات دیگر مفید نباشد. در هر مکانی که اسکادران F-35 مستقر بشود باید شبکه نسبتا سنگین محلی کامپیوتری ALIS و اتصال آن به شبکه جهانی ALIS برقرار بشود تا این شکاری بتواند عملیاتش را انجام بدهد. پیچیدگی این کار به نحوی است که برای رفع برخی مشکلات در مناطق عملیاتی سطوح ایمنی دسترسی را کاهش دادند تا خدمه تعمیر و نگهداری بتوانند وظایفشان را انجام بدهند موردی که بر خلاف الزامات طراحی بود و نتایج خاص خودش را دارد. به هر روی لختی ناشی از زمان زیاد مورد نیاز برای بارگذاری فایلها به درون F-35 ها باعث می شود که آنها روی زمین باشند هنگامی که نیاز هست در آسمان باشند و شکاری روی زمین دارایی نیست بلکه هدف است. هنگامی که یک هواپیمای جدید به اسکادران پروازی اضافه می شود دست کم 24 ساعت زمان لازم است که با سامانه محلی ALIS تطبیق داده بشود و این زمان برای کل اسکادران حدود 2 هفته است. مشکلات ناشی از قابلیت اطمینان F-35 یک اسکادران کلاسیک نسل 4 و 4++ در صورتیکه از پشتیبانی فنی و یدکی مناسبی برخوردار باشد دارای ضریب دسترس پذیری 80 درصد است که در جنگ 1991 شکاری های آمریکایی نیز دسترس پذیری در این حد داشتند اما در مورد اسکادران های F-35 این عدد همواره زیر 60% بوده است. اثر این میزان دسترس پذیری آنگونه بود که در سال 2016 هر F-35 تنها هفته ای دو پرواز می توانست انجام بدهد درحالیکه هر اف-16 هفته ای 3 پرواز و هر A-10 هفته ای 4 پرواز می توانست انجام بدهد. (البته همه این عدم آمادگی مربوط به پیچیدگی F-35 و تجربه کم نگاهداری پرسنل و خلبانان آن نیست بلکه سیستمهای تشخیص عیب این هواپیما بسیاری از عیوب را که در شکاری های دیگر قابل رویت نیست آشکار می کند و طبیعتا شکاری تا رفع عیب گراند می شود در حالیکه شکاری های نسل 3 و 4 با عیبهای فراوان پرواز می کردند و خیلی وقت ها هم با خوش اقبالی سالم به پایگاه باز می گشتند. م.) زنجیره پشتیبانی از F-35 هم رضایت بخش نبوده است در حالیکه الزامات قرار داد قطعه برداری از جنگنده های گراند شده را یک بار در ازای هر 100 سورتی پرواز اعلام کرده برای F-35 موجود این یک بار برای هر 10 سورتی پرواز است و زمان باز آمد جنگنده های قطعه برداری شده در ازای هر قطعه برداری مقدار فراوانی افزایش می یابد. تعمیر بدنه های رادار گریز نیز یک مورد زمان گیر است بطوریکه برخی از چسبهایی که مورد استفاده قرار می گیرد دست کم 168 ساعت نیاز دارند تا کامل خشک بشوند و خاصیت رادار گریزی برای باند ایکس حفظ گردد. از بین 276 عیب بحرانی کشف شده در F-35 هفتاد و دو عیب مستقیما با عملیات این جنگنده در ارتباط هستند و اولویت یکم برای رفع شدن را دارند. برای مثال در 2010 معلوم شد بوشینگی که برای اتصال سکان عمودی به شکاری استفاده شده استحکام کافی ندارد. در بین 2010 تا 2016 تغییراتی در طراحی این قسمت از بدنه انجام گرفت که در گزارش ارزیابها در 2016 کماکان نشان می دهد که اتصال ضعیف است و بعد از 250 ساعت تست سکان عمودی از دست رفته است در حالیکه این بوشینگ باید مطابق قرار داد 8000 ساعت دوام می آورده است.(نفوذ خدمات و قطعات و پیمان کاران ارزان چینی در چنین پروژه هایی.م.) (اینجا باید دید که کشورهایی مانند ترکیه و ایتالیا و اسپانیا که بنیه مالی خیلی قدرتمندی ندارند چگونه می خواهند از چنین شکاری پر خرج و کم بازده ای بهره برداری بکنند. جایی که بهره برداری از 3 اسکادران 12 فروندی F-35 برای آنها دست کم 250 میلیارد دلار هزینه دارد و سامانه ALIS می تواند شکاری ها را فقط در صورتی قابل پرواز بکند که آمریکایی ها با پرواز آنها موافق باشند. اعتقاد من این است که جنگنده های رادار گریز نباید جایگزین جنگنده های دیگر بشوند. اگر جنگنده ها را به شمشیر زنها تشبیه بکنیم، اف-18 سوپر هورنت یک سامورایی است اما اف-35 یک نینجا. نینجا ها جایزه بگیرانی نامرئی هستند که فقط زمانی موفق هستند که عملیات نا منظم در بین باشد و برای نبرد کلاسیک و منظم مفید نیستند. بنابراین وجود جنگنده های رادار گریز الزامی است اما نه با این تصور که جای آنهایی که رادار گریز نیستند را بخواهند بگیرند و این تصمیم آمریکا یک اشتباه راهبردی دیگر است که دست کم باعث نصف شدن تعداد جنگنده های آنها و همچنین کاهش قدرت آتش چشمگیرهر کدام از آنها به دو سوم خواهد شد در حالیکه میزان دسترس پذیری آنها هم دست کم دو سوم جنگنده های نسل قبل است و در نهایت آمریکا به سطح قدرت پایین تری حدودا یک سوم نسبت به قبل نزول خواهد کرد که البته کماکان قدرت بسیار بزرگی است. م.)

طومار صلح برای سرزمین پارس پنجاه سال با اشباح نیروی هوایی از یک نظر ، دهه چهل و پنجاه شمسی را میتوان دوران طلایی نیروی هوایی ایران بشمار آورد . در این دو دهه ، نیروی هوایی از یک شاخه ابتدایی و عقب مانده به یک نیروی پیشرفته و مدرن تبدیل شد که تا نزدیک به انتهای دهه نود شمسی ( 1397 ) ، همچنان قابلیتهای خود را ، گرچه با فراز و نشیب فراوان ، حفظ نموده است . با این وصف ، سال جاری شمسی ، پنجاهمین سالگرد ورود جنگنده - بمب افکن F-4 به سازمان رزم نیروی هوایی است که مرور فرآیند ورود این جت رزمی جالب به نظر خواهد رسید . در دهه هفتاد میلادی ، روابط میان اعراب و اتحاد شوروی با تحویل محموله های بزرگی از تسلیحات ، بخصوص جنگنده های رزمی از سوی این کشور ، به اوج خود رسیده بود و این مساله ، ایالات متحده را برآن داشت تا با تمام قدرت و در چهارچوب دکترین ریملند ( اسپایکمن ) ، از ایران حمایت کند، بویژه اینکه ، پهلوی دوم در اظهار نظری ، بیان نمود که قدرت گیری اعراب را به هیچ عنوان تحمل نخواهد کرد . در نتیجه ، برنامه ای که از انتهای دهه شصت میلادی با تحویل 16 فروند جنگنده اف-4 دی آغاز شده بود ، با قدرت ادامه پیدا کرد و به همین ترتیب ، سیل ویرانگر سفارشهای نیروی هوایی به شرکت مک دانل سرازیر شد . این سفارشها که در قالب پروژه "طومار صلح" تعریف شده بود ، در سال 1971 با تحویل 4 فروند RF-4E ، سال 1972 با تحویل 36 فروند F-4E ، دوازده فروند RF-4E در سال 1973 ، سی و شش فروند F-4E به سال 1974 ادامه یافت . بدین ترتیب ،درنهایت ماجرا ، 32 فروند F-4D، یکصد و هفتاد و هفت فروند F-4E و 16 فروند RF-4E ( بعلاوه حداقل 6 فروند فتوفانتوم های دُم سفید ) به نیروی هوایی ایران تحویل شد ، چنانکه IIAF بعد از نیروی هوایی آلمان ، به دومین کاربرفانتوم تبدیل گردید . این درحالی بود که فانتوم های ایرانی به شکلی خاص ، به تجهیزات پیشرفته APX-80 ( سامانه درخت جنگی ) ، کابین بهبود یافته ( طرح MOD.556) ، رایانه های دیجیتال کنترل آتش برای مهمات هدایت شونده اسپارو و همچنین سامانه ناوبری دیجیتال ARN-101 مجهز شده بودند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

بسم الله رحمن الرحیم تحلیل حمله موشکی سپاه به پایگاه مرکزی تروریست های حدکا(حذب دموکرات کردستان ایران) ؛ اول مایل به برسی نوع موشک های استفاده شده توسط ایران هستم .ابتدا برسی اولین تصاویر و گفته های شاهدان شلیک موشک ها بنظر پروفایل پروازی این موشک بیشتر به موشک های زمین به هوا شباهت داشت و باعث گمراهی بسیاری از صاحب نظران این حوزه شد . نهایتا بعد از مدت کوتاهی خبر هلاکت تعدادی از اعضای حدکا به گوش رسید و نظر هارو معطوف به سپاه و موشک بالستیک کوتاه برد کرد . تصاویر منتشر شده از تلویزیون ملی نشان داد که موشک سری فاتح ۱۱۰ بازوی ایران برای این حمله بود. همونطور که در عکس مشاهده میکنید این موشک بعلت تک مرحل۱ه ای سوخت جامد بودن نسل سوم یا چهارم فاتح ۱۱۰ هست و بین ۲۵۰تا ۳۵۰ کیلومتر برد دارد کا برای هدف قرار دادن هدفی در ۲۳۰ کیلومتری(پایگاه نیرو های حدکا) کاملا کافیست . همچنین از ۴ بالچه دلتایی شکل در قسمت کلاهک بهره میبرد که به آن قابلیت هدایت تا لحظه اصابت را میدهد. تعداد موشک های شلیک شده ؛ از گزارش و تصاویر بدست امده از شاهدان عینی حادثه این حمله موشکی در دو مرحله با فاصله حدود ۱۰ دقیقه اتفاق افتاد و مجموعا ۹(حد اقل۸) موشک شلیک شد بنظر میرسد در موج اول حملات احتمالا ۷ (یا حداقل۶)موشک استفاده شدند و در موج دوم ۲ موشک لطفا به فیلم زیر(از موج اول) دقت بفرمایید : http://s9.picofile.com/d/8336780942/9c339e54-390f-4c14-bad9-520513127520/VID_20180909_153242_851.mp4 در فیلم یک دقیقه ای (باید توجه کرد که منشا این فیلم اینستاگرام هست و محدودیت یک دقیقه ای برای فیلم های ارسالی ممکن است مانع نشان دادن هر ۷ موشک شلیک شده در فاز اول حملات شده)اما به خود فیلم بپردازیم ؛ب لانچ شدن ۶ موشک در فیلم قابل مشاهده هست که یک موشک از این ۶(موشک سمت راستی) به سمت راست منحرف میشود در همین رابطه تعدادی عکس قرار میدهم که خواهشمندم توجه بفرمایید ۳۱ ثانیه پس از شروع انحراف عکس بالا در عکس بالا نیز بیش از ۱ دقیقه از انحراف این موشک گذشته و هیچ نشانه ای از اصلاح جهت دیده نمیشود و از قرار معلوم طبق شنیده ها این موشک در منطقه ای در نزدیکی یکی از روستا های آذر شهر سقوط کرده اما این خبر توسط هیچ فرد و نهاد رسمی ای تایید نشده. با همه این وجود که این موشک از همراهی باقی موشک ها باز ماند اما در فیلم هایی که از موج اول حملات . در حین گذر این موشک ها از اسمان شهر های مجاور ضبط شده رد دود ۶ موشک با فاصله ناچیز از یک دیگر مشاهده میشود که احتمال ۷تایی بودن موج اول حملات را مطرح میکند به عنوان مثال به فیلم زیر توجه بفرمایید. http://s9.picofile.com/d/8336780750/66b632ae-592c-4265-a79c-383eb098b608/VID_20180909_140504_669.mp4 یا مثلا اسکرین شاتی که از فیلم جناب mohammad741741 که خودشون از شاهدان حادثه بودند گرفته شد توجه بفرمایید فاز دوم حمله؛ اونچه که کمتر مورد توجه رسانه ها و کانال های تلگرامی قرار گرفت فاز دوم این حمله بود از انگیزه ایران برای انجام فاز دوم این حمله شاید بشه عدم رضایت از نتیجه حمله قبلی و یا گرفتن تلفات بیشتر از حدکا در حین امداد رسانی اشاره کرد . به هر حال این حمله حدود ۱۰ دقیقه بعد از حمله قبل و در زمانی که اثر دود موشک ها از بین رفته بودند رخ داد فیلم زیر از لحظه شلیک همزمان ۲ موشک فاتح۱۱۰ در فاز دوم حمله گرفته شده. http://s9.picofile.com/d/8336779934/bd1af6c9-a91f-4420-8522-303282370265/VID_20180909_140551_319.mp4 همچنین یکی از دوستان اینجانب که ساکن تبریز هستند این عکس رو اندکی بعد از شلیک این دو موشک از ۵ گیلومتری محل پرتاب از روستای زین الحاجیلو برای بنده ارسال کرد. این هم عکس دیگری وه در فضای مجازی در نورد حمله موشکی سپاه بازتاب داده شده. http://s8.picofile.com/file/8336805368/IMG_20180909_192517_956.jpg در همین رابطه کاربر عزیز میلیتاری اقای mohammad741741 فیلمی برای بنده ارسال کرد که به علت حجم بالا به شاتی از اون قناعت میکنم. پس مجموعا حدود ۹ (حداقل ۸) موشک شلیک شده است . منطقه شروع حمله؛ حوالی پادگان خاصبان در روستای خاصبان در نزدیکی شهر ایلخچ . با تشکر از دوستان اگر بنظرتون جایی از تحلیل بنده دارای اشکال بود صمیمانه متشکر میشوم اگر بیان کنید. برسی نتیجه حمله رو در پست بعدی ازسال میکنم (البته اگر دوستان انجام دادند ما بهره میبریم )

تامکت همونقدر توان درگیری با اف 35 رو داره که میگ 21 توان درگیری با اف 14 رو داشت ... میگ 21 : نسل 3 تامکت : نسل 4 اف 35 : نسل 5

تروفی و M1A1 سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا بعد از انتشار تصاویر از نصب سامانه دفاع فعال تروفی بر روی تانک M1A2 SEPv2 نیروی زمینی ارتش امریکا و حضور این تانک ها در خاک اروپا، اکنون اخبار و تصویر جدید حکایت از انجام موفقیت آمیز تست ها سامانه تروفی نصب شده بر روی تانک های ابرامز M1A1 سپاه تفنگداران دریایی آمریکا دارد. سیستم دفاع فعال تروفی با نیازها و ماموریت ها سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا سازگار است و نصب این سامانه بر روی تانک های ابرامز سپاه تفنگداران دریایی به طور قطع در بهبود قابلیت های جنگی و حفاظت از خدمه تانک ها تاثیر خواهد گذاشت . پروژه نصب تروفی بر روی تانک های ابرامز M1A1 سپاه تفنگداران آمریکا هماهنگ با ارتش امریکا به مرحله بعدی یعنی توسعه و عملیاتی شدن آن خواهد رفت. در حال حاضر برنامه ریزی های برای تسریع در شروع برنامه در سال مالی جاری بین دو نیرو انجام گرفت است.

حضور آبرامز مجهز به تروفی در تمرینات نظامی 2018 saber strike تمرینات نظامی saber strike یک تمرین سالانه است که از سال 2010 توسط ارتش ایالات متحده آمریکا مستقر در اورپا (USAREUR) با تمرکز بر کشور های منطقه بالتیک (لیتوانی، لتونی و استونی ) برگزار می شود. در طول این تمرین در ژوئن سال 2018 در لهستان نزدیکی شهرشچچین اولین تانک های ابرامز M1A2 SEPv2 مجهز به سیستم دفاع فعال تروفی دیده شدند. این تانک ها جزئی از تیپ 1 ام زرهی لشکر ا ام سوار نظام ارتش ایالات متحده آمریکا هستند. بنابراین به نظر می رسد تانک های آبرامز تیپ 1 ام زرهی لشکر ا ام سوار نظام اولین تانک های در نیروهای مسلح آمریکا هستند که به سیستم دفاع فعال تروفی محهز شده اند. با این حال با توجه به تصاویر به نظر می رسد تمامی تانک های این تیپ زرهی که در اروپا مستقر شده اند به سیستم دفاع فعال تروفی مجهز نشده اند و فقط بخشی از انها دارای سامانه تروفی هستند.

میزان خبرسازی جعلی رسانه های محور عربی-عبری-غربی از حمله به الحدیده بسیار زیاد هست، دوستان فریب پروپاگاندا رو نخورید. فقط همینو بدونید که آمریکا و فرانسه و احتمالا اسراییل هم بصورت مستقیم وارد نبرد با انصار الله شده اند. امام زمان ان شا الله به شیر بچه های انصار الله یاری بده.

ایجاد فضای بسته و محدودیت در عرصه نقد و تفسیر سیاسی نتیجه اش فراری دادن نخبگان و آماده کردن صحنه برای گروه اندک از به اصطلاح مفسرینی است که از فهم تحولات و تغییرات سریع دنیا عاجزند و البته نظراتشان در سطوح بالا تاثیر گذاره که نتیجه اش را در جامعه می بینیم!!! به قولی اینها در درک خواسته مردم ایران ناتوانند دنیا بماند!!!

نبرد الحدیده که از یکماه پیش شروع شده وارد مراحل جدید و البته سرنوشت ساز خودش شده حمله اصلی ائتلاف از چهار روز پیش با مشارکت حداقل بیست هزار سرباز و پشتیبانی کامل هوایی و دریایی آغاز شده. چندین کشتی جنگی احتمالا امارات قصد نزدیک شدن به ساحل حدیده رو داشتن که بنا بر گفته انصارالله مورد اصابت موشک قرار گرفتن. نیروهای ائتلاف درباره این موضوع سکوت کردن. چندین ساعت بعد امارات در بیانیه رسمی از کشته شدن چهار نظامی خود از جمله یک افسر نیروی دریایی در حدیده خبر داد. روز بعد هم سی ان ان به نقل از مقامات امریکایی خبر هدف گیری قایق نظامی اماراتی رو تایید کرد اما با شروع نبرد زمینی یک جنگ بسیار گسترده روانی از سوی رسانه های عربی انگلیسی آغاز شده به همین دلیل نیمشه برخی از خبرهای رو تایید کرد اخباری از قبیل کشته شدن فرماندهان حوثیهای در حمله به مقر فرماندهی فرار نیروهای حوثی از شهر و منطقه تلفات سنگین حوثیها سقوط پی در پی مواضع انصارالله هلی برن نیروها به داخل فرودگاه حدیده حملات لفظی و شدید به ایران و........ اما در واقعیت تا این لحظه با توجه به اخبار برخی از رسانه های ائتلاف منطقه دوار الحدیده در چهار کیلومتر فرودگاه سقوط کرده و درگیریها به منطقه المنظر رسیده دشمن قصد داره فرودگاه رو دور برنه در منطقه الدریهمی هم نیروهای ائتلاف پیشروی داشتن برخی از خبرها حاکی از سقوط این منطقه است ولی تا حالا هیچ تصویری از این منطقه بعد از گذشت بیست چهار ساعات منتشر نشده برخی از رسانه های ائتلاف هم به سقوط الدریهمی اشاره نکردن. اما انصارالله ساعاتی پیش از شلیک یک موشک توچکا به مواضع ائتلاف خبر داد. امار اولیه از کشته شدن چهل نفر حکایت داره فعلا رسانه های مخالف موضع گیری نکردن همچنین حوثی ها چندین جبهه دیگه رو فعال کردن و پیشروهای خوبی داشتن

دوستان اطلاع دادن که سلاح موجود در تصویر بالا صیاد هست نه مصاف. به این ترتیب اشتباه صورت گرفته رو اصلاح میکنم.

به موجب طرح جدید فرستاده سازمان ملل شبه نظامیان حوثی از موشک‌های بالستیک خود در مقابل اعلام آتش‌بس از سوی ائتلاف عربی و ارتش ملی یمن، صرف‌نظر کنند. به گزارش خبرگزاری رویترز در متن این طرح آمده است:« تمام طرف‌های نظامی درگیر که تابع دولت قانونی یمن نیستند باید اسلحه سنگین و متوسط خود را از جمله موشک‌های بالستیک را به طور منظم و برنامه ریزی شده تسلیم دولت کنند. نماینده سازمان ملل گفته است هیچ کدام از گروه‌های مسلح از خلع سلاح مستثنی نیستند. در این طرح همچنین برنامه‌ای برای تشکیل دولت انتقالی در نظر شده است . طبق طرح جدید همه طرف‌های سیاسی باید به اندازه کافی در تشکیل دولت حضور داشته باشند. در متن طرح به مشارکت حوثی‌ها اشاره شده است و گفته شده که حوثی‌ها بدون مشارکت در حکومت آینده از صنعا خارج نخواهند شد. پیش نویس طرح صلح کنونی یمن که به وسیله مارتن گریفیث فرستاده ویژه سازمان ملل متحد در امور یمن تدوین و ارائه شده است تا اواسط ماه ژوئن به عنوان چارچوبی جدید برای مذاکرات تبدیل خواهد شد. از طرفی انور قرقاش وزیر مشاور در امور خارجه دولت امارات عربی متحده بر حمایت کشورش از تلاش‌های فرستاده سازمان ملل متحد به یمن تاکید کرد. العربیه پی نوشت: انصارالله باید موشک ها و صنعا را تسلیم کنه در عوض در دولت انتقالی حضور داشته باشه...حضور در دولت یعنی رسمیت یافتن و وجهه بین المللی اتفاقی که برای حزب الله افتاده و طرف های غربی با احتیاط برخورد میکنند(اروپا حزب الله را در لیست سازمانهای تروریستی قرار نداد)... اگر از پایگاه مردمی بالایی برخوردار باشند با این شرایط بهتر هست بپذیرند...

در مورد سایتی که منفجر شد زیاد مطمئن نباشید کره شمالی قبلا تجربه بوش رو داره و دست خودش رو خالی نکرده این فقط یک حرکت بود و بسیار هم روش تبلیغ کرد ترامپ خوشحال از این دستاورد ولی ما می دونیم که فناوری کره شمالی نه با این انفجار لطمه میبینه و نه دشمناش اون رو دسته کم میگیرن چون واقعیت تو جایی که عکس ها نشون نمیدن

سلام علیکم به مناسبت سوم خرداد 1361 شبحی بر فراز اروند نقش بی بدیل نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در جریان دفاع مقدس ، اکنون بر هیچ محقق منصفی ، پوشیده نیست . این نیرو از آزمون بسیار سخت سالهای بحرانی ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی سربلند بیرون آمد و ماموریتهای محوله خود را با سرسختی هر چه تمام تر پس ازتجاوز عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران به سرانجام رساند . با این حال ، یکی از نقاط اوج عملکرد این نیرو ، در جریان عملیات الی بیت المقدس بوقوع پیوست ، جایی که فانتوم های نیروی هوایی ، با اجرای ماموریتهای بمباران در عقبه واحدهای متجاوز عراقی ، درسی فراموش ناشدنی به ارتشی دادند که رویای فتح شش روزه را در سر می پروراند. حماسه گردان همیشه جاوید 11 شناسایی سیزدهم اردیبهشت 1361 ، یکفروند فتو فانتوم نیروی هوایی(کابین جلو جناب مهرداد بیضایی "تصویر سمت چپ " و کابین عقب مرحوم داود دلفانی ) از پل لجستیکی ارتش عراق بر روی اروند عکسبرداری می کند هفتم خرداد 1361 اسطوره فراموش ناشدنی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مرحوم ، سرهنگ دوم خلبان محمود اسکندری ( تصویر بالا ، ایستاده از راست نفر سوم ) و جناب اکبر زمانی ( نشسته از راست ، نفر دوم ) ، با مهارت مثال زدنی پل ارتش عراق منهدم می کنند ، تا جایی که همزمان در شبکه بی سیم واحدهای درگیر این پیام شنیده می شود : از دژ به ستاد فرماندهی : پل زده شد پیام کوتاه بود ولی نه به اندازه انهدام کامل سازمان رزم لشکر یازدهم پیاده ارتش متجاوز بعث پی نوشت : 36 سال پس از حماسه سوم خرداد 1361 ، یاد و نام شهدای این عملیات ، همیشه جاوید و ماندگار

سلام علیکم گربه سوار هفده روز از دی ماه سال 1360 گذشته بود که نیروی هوایی ارتش بعث عراق ، سیلی بسیار جانانه ای از نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دریافت نمود . در این روز تاریخی ، سروان اسدا... عادلی به همراهی RIO ( کابین عقب) تامکت ، محمد مسبوق ، ۳ فروند میگ ۲۳ که در فرمیشن بسیار نزدیک به هم پرواز می‌کردند را با شلیک یک موشک فونیکس در حوالی جزیره خارک سرنگون کردند که از این لحاظ دارای رکورد سرنگونی سه جنگنده با یک موشک فینیکس می‌باشند . بعد از 3 دهه از این واقعه ، در چند روز اخیر ، مراسم تجلیلی از تکخالهای جت افسانه ای تامکت در موزه پرواز سیاتل برگزار گردید که سرهنگ اسدا... عادلی ، هرمن کوک و لری موزینسکی ( شکارچی فیترهای لیبیایی در خلیج سیدرا ) در آن حضور داشتند .در این مراسم هر سه خلبان سخنرانی کردند و بخش مهمی از این مراسم به بررسی پیروزیهای هوایی شگفت انگیز سرهنگ اسد ا... عادلی با هواپیمای F-14 اختصاص یافت . پی نوشت : ظاهراً پس از گذشت سه دهه از اتمام جنگ ، هنوز سلسله مراتب نیروی هوایی ارتش ، در بازگویی نبردهای هوایی ، همچنان در تردید به سر می برد . امیدواریم این وضعیت سریعتر بهبود پیدا کند .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز بحث شیرین آتشبارهای خودکششی رو به اتفاق هم ادامه میدیم:      آتشبارهای خودکششی قاره آسیا : ( چین - بخش ششم )   (ضربه اژدها : راکت انداز های چینی 5 )     Weishi WS-22 : این راکت انداز خودکششی 122 میلی متری که با نام " دبلیو. اس- 22 " نامیده می شود ، اولین راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز 20-30 کیلومتر است. و از هدایت اینرسائی بهره می گیرد. متأسفانه در خصوص این راکت انداز چینی اطلاعات زیادی در نت موجود نیست. بنگلادش و احتمالا میانمار از دیگر خریداران این راکت انداز چینی هستند.           راکت 122 میلی متری WS-22    در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد http://www.bdmilitary.com/forces-equipment/artillery-systems/multiple-launch-rocket-systems/ws-22a-guided-multiple-launch-rocket-system/   Weishi WS-32 : این راکت انداز خودکششی 400 میلی متری که با نام " دبلیو. اس- 32 " نامیده می شود ، دومین راکت انداز چینی است که در این پست به معرفی آن می پردازیم. برد این راکت انداز 150 کیلومتر است و از سیستم هدایت ماهواره ای GPS/GLONASS غیرنظامی بهره مند می باشد. البته شرکت تولید کننده چینی گفته است که بنا به درخواست مشتری ، امکان بهره گیری از ماهواره های نظامی را هم می توتند به قابلیت های این راکت انداز اضافه کند. تایلند و بنگلادش (احتمالا - در حال مذاکره برای خرید) از دیگر کاربران این راکت انداز قدرتمند چینی هستند.         DTI-1G نسخه تحت لیسانس تولید شده WS-32 در تایلند   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد http://www.bdmilitary.com/forces-equipment/artillery-systems/multiple-launch-rocket-systems/ws-32-guided-multiple-launch-rocket-system/   Weishi WS-33 : این راکت انداز خودکششی 400 میلی متری که با نام " دبلیو. اس- 33 " نامیده می شود ، سومین راکت انداز چینی است که در این پست نسبت به معرفی آن اقدام می کنیم. برد این راکت انداز 70 کیلومتر است. بنا به درخواست مشتری ، این راکت انداز هم می تواند برای سیستم هدایتی خود ، از توان ماهواره های غیرنظامی و حتی نظامی بهره بگیرد. متأسفانه در خصوص خریداران این راکت انداز صادراتی چین ، اطلاعاتی بدست نیاوردم.       راکت WS-33 مابین راکت های WS-22 و ٌُ-43   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد http://www.bdmilitary.com/forces-equipment/artillery-systems/multiple-launch-rocket-systems/ws-33-guided-multiple-launch-rocket-system/       ادامه دارد...   ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به ادامه آتشبارهای خودکششی قاره آسیا (فعلا راکت انداز های چین کمونیست) خواهیم پرداخت.

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست؛ مبحث هواپیماهای ترابری رو به اتفاق پیگیری میکنیم:     سلام دوست عزیز ، بله این هواپیما در تیراژ 18000 فروند تولید شده و فکر کنم که این رقم واقعا یک رکورد باشه.  :winking:   7mmt, on 28 May 2015 - 03:22 AM, said:    جالب بود. ممنون از معرفی این هواپیما  :applause:  :applause:  :applause:   ----------------------------------------------------   اسب های بارکش روس (بخش سوم)     An-24 Coke : هواپیمای آنتونوف 24 یکی دیگر از ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه می باشد که پس از گذشت نزدیک به 56 سال، همچنان در حال بروز رسانی و ارتقاء می باشد. روسها بیش از 1300 فروند از این هواپیما را تولید نمودند که نیروهای مسلح کشور عزیزمان و همچنین ارتش عراق (صدام) تعدادی از آنها را به خدمت گرفته بود. افغانستان ، آذربایجان، یمن،سودان، مصر، سوریه و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما هستند ( و یا بودند).           در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-24     An-32 Cline : هواپیمای آنتونوف 32 دیگر ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه می باشد که در این پست به آن می پردازیم. بیش از 350 فروند از این هواپیما را تولید نمودند که ارتش عراق تعداد 6 فروند از آنها را از سال 2012 به خدمت گرفته است. هند، اردن، سودان، لیبی و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما می باشند (بودند).           در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-32     An-72 Coaler : هواپیمای آنتونوف 72 از نظر ظاهری ، یکی از عجیب ترین ترابری های هوائی روسیه می باشد.  از سال 1977  که این هواپیما ساخته شده است ، تاکنون این هواپیما در نقش های مختلف نظامی تا غیر نظامی در ارتش ها و شرکت های خصوصی متفاوتی در سراسر جهان در حال خدمت می باشد. در خصوص تعداد تولید شده از این هواپیما ، متأسفانه به عدد دقیقی دست پیدا نکردم. اکراین ، لیبی ، گرجستان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما می باشند (بودند).           http://www.military.ir/forums/topic/16684-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D9%86%D9%88%D9%81-an-7274-%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D8%AF%D9%85%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/ http://www.military.ir/forums/topic/8598-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D9%86%D9%81-74-coaler-72/     A-90 Orlyonok : در آخرین بخش معرفی هواپیماهای ترابری روسی ، به سراغ یک پدیده عجیب و غریب آمدیم . " آ-90 اورلیونوک " روسیه در واقع در مرز مابین هواپیما و اکرونوپلان قرار گرفته است. این محصول سال 1972 اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی قادر بود که 28 تن بار و یا 150 نفر نیروی رزمی  را جابجا نماید. روسها فقط 5 فروند از این شبه هواپیما را تولید نمودند که تا سال 1993 در خدمت نیروی دریائی این کشور قرار داشتند.             در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/A-90_Orlyonok       ادامه دارد ... ----------------------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : انشاءالله در پست آتی سایر ترابری های روسیه (شوروی)  خدمت دوستان معرفی می شوند.

کوچک همه هستیم

امروز یکی از معاونان وزارت دفاع گفت سامانه هنوز نیاز به تست دارد اوایل هر سال میگن تا نیمه سال و بعد رسیدن به نیمه سال میگن تا اواخر سال جارِی( نخود سیاه)! این هم مثل قاهر هست فقط با تفاوت اینکه چون نیاز به پرواز نداره راحت و با ارامش کامل پیرامونش حرف میزنند و داستان سرایی میکنند نشان دادن چهارتا رادار با ریشه چینی و روسی و ماکت کار سختی نیست کشوری که هنوز یک هواپیما سبک ملخی رو 100 درصد نمیتونه بسازه چگونه ظرف 6 یا 7سال پیشرفته ترین سامانه نظامی رو میسازه که روس ها در عرض 70 سال با اون حجم تجربه و سرمایه ساختن!!