بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته ( B-52 Stratofortress و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد. اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد. بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber) برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند! هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند شناخته ها و ناشناخته ها پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود. پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد. پيشران F-135 Pratt & Whitney الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B پيشنهاد شده است : پنهانكاري امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد. تعمير و نگهداري استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد. قابليت حمل بمب هاي هسته اي تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند. كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها! بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود. ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد. نگه داشتن خلبان در كابين با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد! فراموش نكردن چيزهاي كوچك بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود. در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011 كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد. نظر شما چيست؟ كم و كاستي بود دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري منابع : http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/ http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/ http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/

بسم الله الرحمن الرحیم سلام و عرض ادب خدمت دوستان " سیمولاتورهای ارتش جمهوری اسلامی ایران " هنگام بازدید به غرفه ی به نسبت شلوغ تری رسیدیم که در آن بنرها + ماکتی جالب وجود داشت . این شلوغی به علت وجود سیمولاتور " صندلی Barany " و امکان استفاده از آن برای تست بوجود آمده بود ، یکی از دوستان همراه از جان گذشته بعنوان ..... ..... پیش قدم شد تا این " شبیه سازی " کامل شود. اما در کمال تعجب ما ، اصلا در مورد ایشان گمگشتگی یا هیچ چیز دیگری مشاهده نشد !!!!! تصاویر بنرها + توضیحات تکمیلی http://s9.picofile.com/file/8353738476/سیمولاتور1.JPG http://s8.picofile.com/file/8353738542/سیمولاتور2.JPG http://s9.picofile.com/file/8353738642/سیمولاتور3.JPG http://s8.picofile.com/file/8353738742/سیمولاتور4.JPG http://s8.picofile.com/file/8353738784/سیمولاتور5.JPG http://s9.picofile.com/file/8353738868/سیمولاتور6.JPG http://s8.picofile.com/file/8353738976/سیمولاتور7.JPG http://s8.picofile.com/file/8353739050/سیمولاتور8.JPG " راکت انداز اتوماتیک شده ی ۱۰۷ م م " در مورد این سیستم اطلاعات بیشتری ( به صورت بنر ) وجود نداشت ، مسئولی هم مشاهده نشد که بتوان پرسید این مجموعه ی اضافه شده به لانچر ۱۰۷ ، تنها به منظور تنظیمات ساده تر و سریعتر قبل از شلیک به آن اضافه شده یا با استفاده از سیستم کنترل آتش ( نشانه گیر + گذار الکترواپتیکال و توانایی محاسبات بالستیکی و ....) برای شلیک دقیقتر توسعه یافته ( یا در حال توسعه ) است . http://s8.picofile.com/file/8353739176/راکت_۱.JPG http://s8.picofile.com/file/8353739200/راکت_۲.jpg " زی یو ۲۳ هدایت اپتیکی " تغییرات اعمال شده در این توپ باکمترین دخل و تصرف ممکن صورت گرفته بود ، به صورتی که اگر از نزدیک به آن دقت نمیشد ، قابل تشخیص نبود . همین نکته کار را برای به خدمت گرفتن تعداد بیشتری از این مجموعه در زمان محدود را سهل تر می نمود . طبق معمول برای گردآوری اطلاعات نه بنری وجود داشت و نه مسئولی . طبق حدسیات سیستم الکترو اپتیکی آن برای استفاده در روز بود . به نظر دارای سیستم کنترل آتش برای شلیک دقیقتر بود . از قطعات صنعتی و تجاری قابل تهیه در آن استفاده شده بود . با توجه به فرسودگی و عدم رسیدگی مجموعه به احتمال زیاد این مجموعه نمونه ی اولیه ی قابل استفاده ( پروتوتایپ ) بوده که پس از به پایان رساندن دوره ی تست ها ی مورد نیاز ، حالت ارائه ای و نمایشگاهی پیدا کرده . http://s8.picofile.com/file/8353739634/زی_یو۱.jpg http://s8.picofile.com/file/8353739684/زی_یو۲.jpg http://s9.picofile.com/file/8353739800/زی_یو۳.jpg http://s9.picofile.com/file/8353739876/زی_یو۴.jpg http://s8.picofile.com/file/8353739942/زی_یو۵.jpg http://s9.picofile.com/file/8353740068/زی_یو_۶.jpg " برج مراقبت پرواز سیار تاکتیکی " دوباره طبق معمول نه بنر پر از اطلاعاتی و نه مسئولی وجود داشت . اطلاعات ساده ی چشمی بنا به ظاهر مجموعه : * حامل این برج ، شاسی کامیون نام آشنا و کم استهلاک 4*6 بنز سری ۲۶۲۴ ( واگن هود) میباشد که با توجه به ماموریت تعریف شده ، انتخاب مناسبی بوده است. * ۴ جک تثبیت عرضی با " عرض قابل توجه " پایداری مناسبی در فضای باز و محیط خشن به مجموعه بخشیده است . * مجموعه ی بالابر متشکل از سیستم کم استهلاک آکاردونی به همراه ۴ جک هیدرولیک بود و در نیمه ی ارتفاع قابل دستیابی سامانه ، تقریبا در ارتفاع۳ متری تثبیت شده بود . * ابعاد برج به صورت چشمی بسیار نزدیک به ابعاد کانتینر باری ۲۰ فوتی بود . خود برج به وسیله ی ۴ قفل کانتینری به فریم مجموعه ی بالابر مهار شده است ، این طرح اتصال امکان نصب و جدا کردن برج از حامل را در کمترین زمان ممکن داراست . * راه پله ی دستیابی به برج ۳ تکه ( سه شکن ) و چرخ دار بود و به نظر قابلیت جمع و مهار شدن در قسمت ورودی برجک را دارا بود ، همینطور نردبان دستیابی به بام ( برای دسترسی به تجهیزات ) در کنار درب ورودی تعبیه شده است . * سیستم تهویه ی مطبوع نیز در مجموعه ( با توجه به ماموریت ) لحاظ شده . * در کل این مجموعه ، مجموعه ای جالب ، حساب شده ، کاربردی و کم هزینه در نگهداری بود . http://s9.picofile.com/file/8353740384/برج۱.JPG http://s9.picofile.com/file/8353740626/برج۲.jpg http://s9.picofile.com/file/8353740550/برج۳.jpg * کمی اطلاعات بیشتر http://www.entekhab.ir/fa/news/435206/متخصصان-دفاعی-کشور-برج-مراقبت-سیار-ساختند-عکس " گتلینگ ۲۳ میلیمتری عاصفه " بنر برای ارائه ی اطلاعات و یا مسئولی برای گفتگو موجود نبود . به نظر میرسد این گتلینگ با توجه به احساس نیاز و بر اساس لوله ( های ) ی توپ zu23 ( تولید داخل ) شکل گرفته . زوایای قابل دستیابی به نظر منفی ۱۰ یا ۱۵ درجه و زاویه ی مثبت ۴۰ یا ۴۵ درجه میباشد . هیچ نوع سایت هدف گیری در آن به چشم نمیخورد . این اسلحه دارای وزن بالایی بود و تقریبا ( با تمامی تجهیزات ) نزدیک به ۲۰۰ کیلوگرم قابل تخمین بود . جعبه ی مشکی رنگ در کنار پایه ی مخروطی سلاح ، با توجه به اتصال کابلهای آمپر بالا، به نظر جایگاه باطری ( های ) خودرویی برای تامین نیروی الکتریسیته ی سلاح بود. جعبه ی کوچکتر فلزی مشکی رنگ ، مابین قبضه ها به نظر متعلق به مجموعه ی فیوز ، رله ( های ) فرمان مربوط به ماشه ی الکتریکی و الکتروموتور DC گرداننده ی گتلینگ میباشد. بیشتر قطعات فولادی پایه و بدنه ی اصلی و شعله پوش سلاح به احتمال زیاد با برش لیزر و دقیق برش خورده است . به نظر بیشتر قطعات داخلی ( کیفیت و دقت مناسبی داشت ) به کمک ماشینکاری ساخته شده . از نکات جالب ، استفاده از از دینام استارت کامیونی برای تامین نیروی گردش محوری گتلینگ بود و استفاده از این الکتروموتور با توجه به نمونه ی احتمالی تحقیقاتی بودن ، نادرست نبوده است . در پایان با توجه به رونمایی از گتلینگ " ۲۰ میلیمتری " ( آزمون پس داده و مورد اعتماد ) مشابه توپ بالگرد کبرا در روزهای اخیر به نظر میرسد این گتلینگ ( عاصفه ) ، انتظارات را برآورده نکرده و این طرح در حد طرح تحقیقاتی باقی خواهد ماند . http://s8.picofile.com/file/8353740842/عاصفه1.jpg http://s8.picofile.com/file/8353740926/عاصفه2.jpg http://s9.picofile.com/file/8353741018/عاصفه3.jpg http://s8.picofile.com/file/8353741050/عاصفه4.jpg http://s9.picofile.com/file/8353741234/عاصفه5.jpg http://s8.picofile.com/file/8353741268/عاصفه6.jpg http://s8.picofile.com/file/8353742034/عاصفه۷.jpg http://s8.picofile.com/file/8353741492/عاصفه8.jpg http://www.military.ir/forums/topic/1896-خبرهای-دفاعی-جمهوری-اسلامی-ایران/?do=findComment&comment=520049 تهیه شده اختصاصا" برای (( سایت وزین میلیتاری )) پ ن با توجه به برخی کمبودها ، تمامی حدسیات این مطلب برای تقریب ذهنی دوستان میباشد و قابل استناد نیست . مدیران محترم ،در صورتی که تصاویر ارزش انتقال به گالری را دارا میباشد ، منتقل بفرمایید . متشکرم

بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم زیردریایی خیس _ تر السابحات ( نمونه ی واقعی ) http://s9.picofile.com/file/8352353018/ال۱.jpg http://s8.picofile.com/file/8352353100/ال۲.jpg http://s9.picofile.com/file/8352353176/ال۴.jpg http://s9.picofile.com/file/8352353234/ال۳.jpg http://s9.picofile.com/file/8352353284/ال۵.jpg فلزات خاص ، آلیاژ ها و سوپر آلیاژ ها ( ی بومی شده ) باتوجه به ارزشمندی بالای نظامی فلزات به نمایش درآمده ی نمایشگاه ، ( مصلا ) بالاجبار از چند زاویه تصویر ثبت شد تا چیزی از نگاه دوستان عزیز مخفی نماند ، بنابراین اگر تکراری در تصاویر ارائه شده مشاهده شد ، عفو بفرمایید . در ضمن طبق گفتگویی که شکل گرفت صریحا" از ایشان سوال شد که مجموعه ی به نمایش در آمده ، در " مقیاس آزمایشگاهی " تولید شده و یا به " مقیاس صنعتی " در تولید رسیده ؟؟؟ جواب ایشان : به میزان نیاز صنایع نظامی تولید میشود . با عرض پوزش ، با توجه به نور سرد محیط و ضعف سخت افزاری حقیر ، تصاویر کیفیت در خور میلیتاری را دارا نمیباشد . http://s8.picofile.com/file/8352353876/ت۱.jpg http://s9.picofile.com/file/8352353968/ت۲.jpg http://s9.picofile.com/file/8352354026/ت۳.jpg http://s8.picofile.com/file/8352354084/ت۴.jpg http://s8.picofile.com/file/8352354142/ت۵.jpg http://s8.picofile.com/file/8352354150/ت۶.jpg http://s8.picofile.com/file/8352354226/ت۷.jpg http://s9.picofile.com/file/8352354250/ت۸.jpg http://s8.picofile.com/file/8352354418/ت۹.JPG http://s9.picofile.com/file/8352354568/ت۱۰.JPG http://s9.picofile.com/file/8352355042/ت۱۲.JPG http://s8.picofile.com/file/8352355250/ت۱۳.JPG http://s9.picofile.com/file/8352355400/ت۱۴.JPG http://s8.picofile.com/file/8352355584/ت۱۵.JPG http://s8.picofile.com/file/8352356050/ت۱۱.JPG http://s9.picofile.com/file/8352356584/ت۱۶.JPG http://s9.picofile.com/file/8352356700/ت۱۷.JPG http://s9.picofile.com/file/8352356800/ت۱۸.JPG http://s8.picofile.com/file/8352356868/ت۱۹.JPG پ ن این مطلب اختصاصا" برای (( سایت وزین میلیتاری )) تهیه شده و بازنشر آن منوط به درج نام " میلیتاری " میباشد . مدیران محترم در صورتی که تصاویر ارزش انتقال به گالری سایت را دارا میباشد ، منتقل بفرمایید . متشکرم

بخش سوم BMP-1 + ZU-23 http://s9.picofile.com/file/8352165368/1_164719.jpg http://s9.picofile.com/file/8352165542/1_164800.jpg http://s8.picofile.com/file/8352165684/1_164824.jpg BMP-2 بازسازی شده در صنایع شهید زرهرن http://s9.picofile.com/file/8352167134/1_165936.jpg http://s8.picofile.com/file/8352167376/1_170015.jpg نفربر BMP-2 سپاهی http://s8.picofile.com/file/8352168034/1_173434.jpg http://s9.picofile.com/file/8352175226/1_173436.jpg نفربر براق http://s9.picofile.com/file/8352175268/1_173438.jpg نفربر براق با قابلیت تجهیز شدن به آتشبار راکتی و دریچه خروج باز طراحی شده در بخش انتهایی http://s8.picofile.com/file/8352165968/1_164900.jpg تانک T-72M ارتقاء یافته http://s8.picofile.com/file/8352173600/2_144511.jpg http://s9.picofile.com/file/8352173668/2_165118.jpg http://s8.picofile.com/file/8352173784/2_165122.jpg http://s9.picofile.com/file/8352173984/2_165723.jpg http://s8.picofile.com/file/8352173876/2_165719.jpg http://s9.picofile.com/file/8352174184/2019020_164927.jpg http://s8.picofile.com/file/8352174118/2019020_164915.jpg http://s8.picofile.com/file/8352174284/2019020_165421.jpg http://s8.picofile.com/file/8352174342/2019020_165425.jpg http://s9.picofile.com/file/8352174392/2019020_165437.jpg http://s9.picofile.com/file/8352174434/2019020_165617.jpg http://s8.picofile.com/file/8352174550/2019020_165801.jpg http://s8.picofile.com/file/8352174668/2019020_165819.jpg http://s8.picofile.com/file/8352174234/2019020_164938.jpg تانک چیفتن بازسازی شده در صنایع شهید زرهرن http://s9.picofile.com/file/8352178676/2019020_165735.jpg http://s8.picofile.com/file/8352178734/CH_20190209.jpg http://s9.picofile.com/file/8352178776/2019020_165848.jpg ادامه دارد...

سلام دوست عزیز ، شما لطف دارید . اساتید سایت بهتر میتونستن شما رو راهنمایی کنن تا این بیسواد. پیرو سوال شما یه نگاهی انداختم به تصاویر قدیمی تر ، مثل اینکه این مدل لولا به رغم سادگیش روی بقیه ی کبراها هم استفاده شده و به نظر اختصاصی اون حساب میشه . این ۳ تصویر رو ببینید ، امیدوارم کمکی بکنه . ارادتمندم http://s9.picofile.com/file/8352161742/تصویر_۱.jpg http://s9.picofile.com/file/8352161784/تصویر_۲.jpg http://s9.picofile.com/file/8352161826/تصویر_۳.jpg

این فناوری را در قیام داریم پس بعید نیست در موشکهای پدافندی هم پیاده بشه

موشک های AAM که سیستم بردار رانش دارند دارای پیشرانه هایی کاملاً متفاوت هستند که حداقل موئلفه هاش تو 9 دی دیده نمیشه ، ولی در مورد موشک هایی مثل AIM-9X & IRST_T این موضوع کاملا متفاوته ، ظاهرا 9 دی یک موشک SAM برد کوتاه که ممکنه یار کمکی طائر باشد که هدف از تولیدش پر کردن خلاء سامانه های کوتاه برد متحرک مثل Pantsir-S1 & Tor-M2U است

بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم این پست اختصاص دارد به " تایرهای ایرانی صنایع هوایی " ، ساخت شرکت دورود از زیر شاخه های صنایع بنی هاشم دورود ( وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ) . https://www.mashreghnews.ir/news/679813/بازدید-وزیر-دفاع-از-مجتمع-صنایع-زرهی-دورود با توجه به گفتگویی که با عزیزان این " غرفه ی با ارزش " شکل گرفت ، مشخص شد این صنعت ( وطن عزیزمان ) تایرهایی با گوناگونی" ۳۸ سایز " مختلف تولید میکند که علاوه بر " پوشش کامل نیاز های نیروهای مسلح کشورمان " ، نیاز های صنعت هوایی " غیر نظامی " کشور عزیزمان را نیز برآورده میکند . https://www.mashreghnews.ir/news/903795/تجهیز-هواپیماهای-سنگین-نهاجا-به-لاستیک-های-ایرانی-عکس * نقد دلسوزانه حقیر در جایگاهی نیستم که مجموعه ای را نقد کنم اما از سر دلسوزی این چند جمله را تایپ میکنم و امیدوارم که اگر از عزیزان این مجموعه و یا دست اندرکاران رسانه ای صنایع دفاع و ... این مطلب را دید به فکر چاره ای برای آن باشد . * با توجه به توانایی تولید این قطعه ی (((تایر های هوایی ))) با ارزش ، میتوان با بازتاب درست رسانه ای ( مستند ، فیلم ، کلیپ تبلیغاتی با کیفیت و بدون عجله ) آن علاوه بر آشنایی مردم عزیز و فهیم کشورمان با توانایی های بالای صنعت دفاعی به بالا بردن وجهه ی این صنایع با ارزش در" افکار عمومی " نیز کمک شایانی کرد . حقیر تا الان نه کار رسانه ای نه کلیپ تبلیغاتی در این مورد پیدا کرده ام ، حتی از عزیزان غرفه تقاضای کاتالوگ یا بروشور کردم ( برای استفاده در این مطلب ) که حتی آنهم موجود نبود!!!!!!!! در ضمن با کار رسانه ای مناسب نیز راه را بر سوءاستفاده ی برخی نویسندگان فضای " تاثیر گذار " مجازی ( در سایت های دیگر ) که ندانسته یا مغرضانه در توانایی های صنایع دفاعی و نظامی " تشکیک " ایجاد میکنند بست . پ ن این مطلب " اختصاصا " برای (( سایت وزین میلیتاری )) تهیه شده ، اما کپی برداری از آن به هر نحو و به نفع آگاهی عمومی در مورد توانایی های موجود صنایع دفاعی آزاد میباشد . مدیران محترم در صورتی که تصاویر ارزش انتقال به گالری سایت را دارا میباشد ، منتقل کنید ، متشکرم . ========== با تشکر فراوان بابت اطلاع رسانی مناسب / منتقل شد MR9

سلام دوست عزیز چرا در دو خط در دو کلمه جواب می دهم : موفق باشی صرف نظر از کاربرد نیروی هوایی در موارد گوناگون ، باید دیده شود که استفاده از موشک ها در این عملیات ها دارای چه اهدافی بوده اند تا بعد بتوانیم نتیجه گیری کنیم .

سلام 1 - برای هر تحلیل باید هر چیزی را در زمان و مکان خودش و در شرایط پیرامونیش ارزیابی کرد و برای استفاده مجدد از آن ها باید آن ها را در فرمولی قرار داد و با شرایط روز تطبیقشان داد . 2 - بعضی از دوستان مطالبی را مطرح می کنند که به عنوان یک حقیقت ارائه می شوند و نه یک تحلیل اما آن حقایق به هیچ عنوان قابل اثبات نیستند . لطفا برای حاقیق ارائه شده سند هم ارائه نمایند . پی نوشت - مقایسه های جناب Ghalam باید در کتاب گینس ثبت شوند . این هم برای خودش هنری می باشد.

من اینجا صرفا تناقضات روسها رو بررسی کردم.(تئوری توطئه رو برای بحث در شات باکس گذاشتم) قسم به Korm و Chromium به این سوال جواب بدید: سوری ها S200 رو به هواپیمایی که از خاک سوریه زیرپوشش رادار بلند شده رفته و داره برمیگرده در فاصله 22 کیلومتری ساحل شلیک میکنند!، همه ما میدونیم که پدافند هماهنگ هست، IFF وجود دارد و S400 هم اونجا مستقر هست. اینکه چرا روسها به جنگنده هایی که جلوی چشمان تیز اس 400 و ناوهاشون در مدیترانه، در ارتفاع بالا دارند حجم عظیمی بمب رها میکنند، واکنشی نشون نمیدهند در حالی که سوری ها واکنش دقیق و حساب شده ای از فاصله ای خیلی دور تر با سامانه ای بسیار قدیمی تر انجام دادند، جای سوال جدی هست. - گفته شده اسراییل از هواپیمای روس بعنوان پوشش استفاده کرده، سوال اینه که از کجا میشود دستورالعمل و مسیر هواپیمای روس رو تشخیص داد؟، در زمان عملیاتی مناسب، در فاصله مناسب، در شب مناسب! به اون محل رسید و عملیات رو انجام داد؟ روسها از ابتدا کاملا در جریان بودند، این سوری ها بودند که خبر نداشتند. و همه این مهمل بافی ها رو برای این انجام دادند که موضوع رو اتفاقی و خارج از کنترل تشریح کنند. برای تحلیل عملیات های اسراییل، بجای بررسی مقطعی، این شب و آن شب عملیات، یک روال 5 ساله رو در نظر بگیرید که 2 سالش گذشته! و هدف غایی از عملیات های اسراییل علیه سوریه، نه در تحلیل های امروز، که در نتایج دلخواه پایان جنگ بیابید.

خرس جاسوس پرنده روسی ساقط شده ؟؟!!!!! گمانه زنی هایی وجود دارد که واحدهای دفاع هوایی سوریه ، در تلاشی ناکام برای پاسخ به تهاجم جتهای اسراییلی ، به شکل تصادفی یکفروند پرنده الینت IL-20 نیروی هوایی روسیه را که در سواحل این کشور در استان لاذقیه در حال اجرای ماموریت بوده ، ساقط کرده است . در همین حال وزارت دفاع روسیه براین ادعا قرار دارد که به احتمال زیاد ، شناور رزمی نیروی دریایی فرانسه ، مسئول این واقعه است ، با این وصف ، وزارت دفاع فرانسه هنوزاین مساله را تایید یا رد ننموده . در 17 سپتامبر 2018 ، CNN بر مبنای تحلیل یک مقام ارشد دفاعی ایالات متحده گزارشی را منتشر نمود که در آن ادعا شد ، ارتش ایالات متحده معتقد است که واحدهای دفاع زمین به هوای سوری ، مسئول اصلی در ساقط نمودن پرنده IL-20 نیروی هوایی روسیه هستند . براساس اخبار منتشره از سوی وزرات دفاع روسیه ، این هواپیما نظامی در ساعات اولیه 18 سپتامبر به وقت محلی ، ناگهان از دید اپراتورهای زمینی محو شد ، اما این مساله که چه کسی یا چه کسانی ممکن است مسئول این رویداد باشند ، هنوز مشخص نشده . یک مقام ارشد وزارت دفاع روسیه در این مورد به خبرگزاری تاس چنین گفت : " ارتباط اپراتورهای زمینی مستقر در پایگاه هوایی Khmeimim واقع در استان لاذقیه ، زمانی که این پرنده در فاصله 35 کیلومتری سواحل سوریه مشغول اجرای ماموریتهای محوله بود ، ناگهان قطع شد و این درست همزمان با حمله چهار فروند جنگنده اف-16 نیروی هوایی اسراییل به اهداف مشخصی در استان لاذقیه بود " نیروی هوایی اسراییل هنوز اطلاعات جدیدی در این حمله منتشر ننموده ، اما ظاهرا" جتهای اف-16 این نیرو با استفاده از فضای هوایی لبنان ، اقدام به شلیک موشکهای دور ایستا به موقعیتهای مشخص شده ای در استان لاذقیه ( تاسیسات صنعتی ) که حدس زده میشود با برنامه موشکی و شیمیایی ارتش سوریه مرتبط باشد نموده اند . این در حالی است که رسانه های دولتی سوریه مدعی شده اند ارتش این کشور تعدادی از موشکهای شلیک شده را رهگیری و منهدم نموده است . به گفته ناظران نظامی ، از ابتدای سپتامبر 2018 ، این سومین حمله هوایی جدی نیروی هوایی اسراییل به سوریه محسوب میشود ، چنانکه اولین حمله در 4 سپتامبر به شهر بندری طرطوس و دومین حمله در 15 سپتامبر به فرودگاه بین المللی دمشق صورت پذیرفت . شناور رزمی Auvergne تا این زمان ( 18 سپتامبر ) ارتش ایالات متحده هر گونه دخالت در این حمله را تکذیب نموده ، با این حال وزارت دفاع روسیه اعلام کرده که رادارهای روسی ، حداقل شلیک چند موشک از شناور رزمی فرانسوی Auvergne را ثبت نموده اند . Aster 15 شناور رزمی Auvergne ، که در کلاس شناورهای چند ماوریته Aquitaine طبقه بندی میشود ، به موشکهای کروز دریاپایه و همچنین موشکهای Aster 15 مسلح است . شناور رزمی Languedoc سابقه حضور رزمی نیروی دریایی فرانسه نیز به آوریل 2018 بازمی گردد که شناور Languedoc نیروی دریایی این کشور به همراه نیروی دریایی ارتش ایالات متحده ، به سایتهایی که ادعا می شد موقعیت نگهداری تسلیحات شیمیایی ارتش سوریه هستند ، حمله ور شدند . پی نوشت : 1-ظاهرا تراکم حملات به سوریه دارد افزایش پیدا می کند و اگر این را در کنار خبر ملاقات پوتین- اردوغان بگذاریم ، نتایج قابل ملاحضه ای را میشود از آن استنتاج کرد .... 2- با توجه به ماهیت اهداف انتخاب شده توسط IAF ، میشود گفت که یک بازی اطلاعاتی بسیار پیچیده در جریان هست و احتمالا" برای دور نگه داشتن نگاه تیزبین اطلاعاتی طرفهای درگیر از ماهیت اصلی کاری که جمهوری اسلامی مشغول انجام آن در سوریه است ، درزهای عمدی اطلاعاتی ایجاد میشود تا زیرساختهای اصلی با امنیت بیشتری ایجاد شود ( کاری که در بازه زمانی ژانویه 1942 تا ژوئن 1944 در قالب عملیات فریب انجام شد )/ البته این صرفا" یک فرضیه قابل تایید یا رد هست ) صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

یک تز معروف جامعه شناختی هست؛ " تا وقتی تعارضی در کار نباشد، مذاکره ای هم لازم نمیشود". بنابر همین تر، مقدمه یک مذاکره وجود سطحی از تعارض یا دامن زدن به تعارض موجود است، و اگر کسی پیروز تعارضی شود، بازی تمام است، مذاکره ای نیز صورت نخواهد گرفت.اگر اشتباه نکنم گیومه از رالف گوستاو دارندورف بود. البته روسها مدعی هستند این آمریکا بود که تسلیم راهکار صلح آمیز روسها شد! ایضا چینی ها. تعارض طرفین قبل از مذاکره چیز جدیدی نبود! اینها حتی یک جنگ بسیار خشونت بار را هم در کارنامه خود داشتند، قبلتر مذاکره و توافقنامه و شکست مذاکره و شاخ و شانه کشیدن هم داشتند. هدف کره شمالی بدست آوردن ابزارهایی برای همتراز شدن با آمریکا و تحمیل خواسته ها بود، هدف آمریکا هم از وضع تحریم، ضمن تامین خواسته سایر طرفها نگه داشتن موضع برتر در زمان مذاکره با کره بود. از ابتدا مشخص بود که این دو با هم مذاکره خواهند کرد. اما سوال اینه که دو طرف چه چیزی بدست خواهند آورد و چه چیزی از دست خواهند داد؟! پیش بینی نتیجه مذاکرات: توافق خواهد شد "هر دو در بازی بمانند" جمله فوق معنی واقعی همه آنچیزی هست که روی کاغذ خواهند نوشت.

در بیانیه کره شمالی امده موشک هواسانگ 15 به مدت زمان 53 دقیقه پرواز نموده وبه ارتفاع 4475 کیلومتر دست یافته و برد 950 کیلومتری فرود امده خوب موشک در کارخانه مارچ 16 که سابقا جوینت ونچر با کماز روسیه بود تصاویرش گرفته شده البته روسیه حدود 10 سال همکاری خودشون قطعا کردن و این لانچر 9 محوره برخلاف شاسی چینی که قبلا وارد کرده بودن نشان میده یکسری کار بروی این شاسی چینی انجام شده ولی احتمالش ضعیف نیست کره ای دنبال کپی کردن شاسی چینی بوده باشن بعد یک همچین چیزی تولید کرده باشند و کارخانه هم چند وقت قبل مورد بازید کیم جونگ قرار گرفت البتبه فقط بخش کامیون تجاری رو نشان دادن (البته مردک فرزین ندیمی دنبال دریل کردن معاملات کامیون ایرانه when the state-owned automaker Iran Khodro signed a deal with German firm Daimler AG to distribute high-performance Mercedes trucks in the Islamic Republic. According to Khodro's website, a second deal to be signed next month will create a joint venture to produce heavy vehicles in Iran, including Actros trucks. The company's engine manufacturing division, Iran Khodro Diesel, is also in negotiations with the German technology giant to produce large diesel engines in Iran. Currently, Tehran lacks the know-how to design such high-performance engines on its own, but modern and efficient German designs would be ideal for use in indigenous missile TELs, tank transporters, and patrol/missile boats. During last week's military parade, all missile systems were carried by foreign-sourced trucks whose make and model markings were carefully covered. http://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/irans-new-ballistic-missile-may-have-north-korean-icbm-links ) دستور کیم جونگ برای پرتاب 2 موتوره بودن مرحله اول مقیاسه کلاهک ویدئو لحظه پرتاب خبر وعکس مربوطه https://www.aparat.com/v/sbR20

حدس بدبینانه میتونه این باشه که شاید یک جور نشتی هست. چیزی شبیه سوخت؟! مشکل در موتور مرحله دوم؟ اصولا تاکید بیش از حد بر آزمایشی بودن این پرتاب کمی شاید عجیب باشه و شاید موشک تمام مراحل را موفق نبوده ولی مهم اینه که پرتاب شد و اصولا همین پرتاب های آزمایشی که غرب مخالفش هست میتونه ایرادات را نشون بده و در مراحل بعد تصحیح بشند و یا اطلاعاتی برای پیشرفت در کار در اختیار بزاره. هر چند تصاویر چون بعدا پخش شد، راحت میشد اگر این یک نقص بود با توجه به برخی از زوایای دوربین که در فیلم پرتاب هم بود، طوری انتخاب کرد که این قسمت اصلا دیده نشه و تصاویر اوج و پرواز هم که چیزی معلوم نبود. ولی خب نمایش داده شد و قطعا میدونند که این فیلم را فقط مردم عادی نخواهند دید تنها در ایران.

دوست خوب اگر این پرتاب تنها واکنش ما به تحریم ها باشه شاید چنین پیامی را مخابره کنه و طرف هم سوء استفاده کنه ولی ما امیدواریم هیئت داخلی نظارت همونطور که تا به حال برخی اعضاش از واکنش سخت گفتند، قدم هایی هسته ای ( زیرکانه بدون اینکه نقض برجام ازش تعبییر بشه چون به هر حال امریکا با پررویی برجام را البته زیرکانه نقض میکنه ولی ما چنین توانی نداریم چون در اقلیت هستیم با توجه به فرآیند شکایت ) برداره در برابر نقض برجام تا موازنه ی حداقلی ایجاد بشه. در واقع این پاسخ ما به تحریم های موشکی است و نه نقض برجام که نقض برجام پاسخ خودش را میطلبه. اون هم نه برای این تحریمهای جدید که اثرات نقض برجامی! هم داره (اقتصادی) بلکه برای برداشته نشدن کامل تحریم ها و عمل به تعهدات اولیشون ذیل برجام. والا ترامپ که میبینیم با وقاحت میگه اگر فورا زندانی های آمریکایی را ازاد نکنید کاری میکنم که حساب کار دستتون بیاد! یعنی برای تحریم و فشار و .. حتی دنبال دلیل موجه تری هم نیست و هر چیزی را که دلش میخواد دستاویز قرار میده.

این هم قابل تامله ولی الان اگر قرار بود مواردی از بی اعتمادی به دشمن و برخی ضعف های برجام ( همونطور که آقای صالحی اشاره و اذعان کرد ) برای افرادی ثابت بشه و هنوز نشده باشه من بعد هم نخواهد شد و وقت این صحبت ها و گله و کش مکش نیست. خبر پرتاب را العالم زده. کاش آقای روحانی و ظریف در این افتتاح شرکت کرده باشند تا پیام روشنی به غرب فرستاده بشه. فراموش نکنیم وقتی میگیم حسن نیت با اتکا به ابهاماتی چون این خبر میگیم. مربوط به سال 94 !

ترامپی ها گویا راهبردی دوگانه برای وادار کردن ایران به خروج از برجام* را در پیش گرفتند: وضع تحریم های جدید و سوء استفاده از بندهای مبهم و خطرناک برجام برای استفاده به عنوان راه حل ثانویه خروج ایران از برجام. حالا ایران علاوه بر تحریمهای گسترده از جمله موشکی که به برخی بخش های پهپادی و قایق های تندرو و صنایع الکترونیک کشیده باید اجازه بازرسی ها از برخی سایت های خاصش را هم بده؟ اگر ترامپ به این شیوه خواست به صورتی گسترده و تحقیرآمیز این درخواست ها را ادامه بده پاسخ منفی ایران را به راحتی نمیتونه نقض برجام جلوه بده؟ یا حداقل این رفتار ایران را به حساب نقض روح! برجام بزاره و اثر اعتراضی ایران به تحریم های موشکی و حوزه های دیگه را خنثی کنه؟ نکته ای که به عنوان راه حل به ذهن میرسه شروع ایران به مقابله به مثل هست، به نحوی که فعالیت هاش ( در حوزه هسته ای و موارد خاص و حتی لیزر و تسلیحات و تحقیقات هسته ای جدید و موشکی ) نه نقض صریح بندهای برجام باشه و نه چنان بی خاصیت که امریکا را به ادامه این روند ترغیب کنه. ( مدیران لطفا اگر صلاح میدونند بخشی مرتبط نه در حوزه هسته ای بلکه در حوزه موشکی و تحریمهاش و برنامه ها را تخصیص بدند که این بحث ها و راه حل ها در اونجا پی گرفته بشه ) *هدف تیم ترامپ وادار کردن ایران به خروج از برجامه چه! این رفتار در موقعیت فعلی یعنی بردی مضاعف برای غرب و بویژه آمریکا. توضیح داده شد که اصولا غرب در مورد برنامه هسته ای ایران به توفیقات بسیاری دست پیدا کرده چون به هر حال مقادیری کمی بودند که وقتی برای مثال قلب اراک از میان رفته باشه دیگه رفته، یا سانتریفیوژهای آسیب دیده و بازرسی های انجام شده و مواد انباشته خارج شده از کشور ...، حالا با وادار کردن ایران به خروج از برجام ( ایران که تا ابد با نقض های مکرر نمیتونه در برجام باقی بمونه و از طرفی خروج از برجام هم یعنی هزینه های گزافی که علاوه بر بازگرداندن تحریم های گذشته سبب میشه ایران را باز رسانه های قدرتمند غرب به عنوان یک عهدشکن جدی معرفی کنند ) همه چیز به نقطه صفر برای ما بازنخواهد گشت بلکه به ماقبل صفر باز خواهد گشت. در حقیقت اصرار ترامپ برای خروج ایران از برجام دقیقا به این خاطر هست (سود مضاعف) نه اینکه (نظر شخصی) برجام در وضعیت فعلیش هم چیز بدی باشه برای غرب. ( تحریمهای جدید، فشار برای برداشته نشدن کامل تحریم های قبلی و پابرجایی برخی تحریم ها خصوصا در حوزه بانکی و فضای خنثی اقتصادی با ارعاب شرکت های غربی و بلاتکلیفی از بابت تهدید های مدام امریکا برای سود نبردن ایران از آثار رفع تحریمی برجام )

  برای دوستانی که برنامه ثریا رو ندیدن http://www.aparat.com/v/fpaZ4

با سلام آمادگی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اعطاء قرارداد بمب افکن پنهانکار B-21 با کمترین قیمت براساس آخرین اخبار منتشر شده ، بالاترین مقام یونیفرم پوش نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، براین اعتقاد است که این نیرو ، ملاحضات فراوانی در خصوص هزینه تولید بمب افکن B-21 در ارتباط با تصمیم دولت فدرال برای اعلام مناقصه طراحی و تولید این بمب افکن دارد . با توجه به سند منتشر شده GAO ، که جدیداً اجازه انتشار عمومی پیدا نموده است ، نورثروپ گرومن و کنسرسیوم لاکهید- بویینگ اجباراً می بایست الزامات فنی و نیازمندی های نیروی هوایی را در طرح پیشنهادی خود بگنجانند ، اما براساس اطلاعات موجود ، احتمالاً طرح پیشنهادی نورثروپ گرومن در نهایت با حداقل وزن بیشینه و پایین ترین هزینه تولید ، ارائه خواهد شد . اطلاعات منتشر شده توسط نورثروپ گرومن ، تا حدی جنجال برانگیز شده است که ژنرال آرنولد بنچ ، معاونت وزیر هوانوردی در امور قرار دادها ، در جریان کنفرانس عمومی انجمن دفاعی سخت افزارهای بدون سرنشین که همه سالاه برگزار می گردد ، براین عقیده بود که پیشنهاد شرکت فوق الذکر ، با سند GAO مشابهتهای فراوانی دارد . ژنرال آرنولد بنچ ، معاونت وزیر هوانوردی در امور قرار دادها وی در جریان برگزاری این انجمن چنین گفت : " نیروی هوایی زمانی با آغاز این پروژه موافقت خواهد کرد تا شرایط فنی مورد نیاز نیرو برآورده شود و پس از برآورده شدن نیازهای اساسی ، روی قیمت متمرکز خواهیم شد . اگر چه هر دو طرح ارائه شده توسط شرکتهای وارد شده به مناقصه، به اندازه کافی الزمات نیروی هوایی را پوشش می دهد ، اما درنهایت این نیرو به پایین ترین قیمت پیشنهادی رای خواهد داد که این مساله منجر به انتخاب طرح نورثروپ گرومن ، خواهد شد " پروژه طبقه بندی شده B-21 که نیروی هوایی بتدریج ، اطلاعات بسیار ناچیزی از جزییات آن منتشر می کند ، یک بمب افکن بدون سرنشین پنهانکار بشمار می رود که آخرین فناوری های تولید شده بخش نظامی صنعت هوا- فضا در آن بکار رفته و به همین دلیل بخش عمده ای از جزییات آن طبیعتاً جزء اطلاعات محرمانه محسوب شدن و هرگز منتشر نمی شوند ، تا جایی که نسخه منتشر شده GAO نیز علیرغم دربرداشتن نکات تازه ، همچنان دچار ابهامات فراوان است . ژنرال آرنولد بنچ در پاسخ به این پرسش که آیا اولویتهای فنی بر هزینه نهایی تولید این بمب افکن ، تاثیر خواهد گذاشت یا خیر ، چنین اعتقاد داشت که ساختار تصمیم گیری در نیروی هوایی بخوبی خود را با پیشنهادات ارائه شده ، تطبیق خواهد داد . وی معتقد بود : " توجه به هزینه نهایی تولید شده ، عمدتاً جهت اطمینان از چگونگی هزینه کرد پول مالیات دهندگان آمریکایی است . تفاوت طرح نورثروپ /گرومن و کنسرسیوم بویینگ / لاکهید ، صرفاً در تفاوت هزینه تولید است . اگر در مباحث فنی مشکلی پدید می آمد ، عکس العمل نیروی هوایی ، به گونه ای دیگر انجام می شد . پی نوشت : در مملکت نامسلمان ، یک مقام مسئول ، نگران چگونگی هزینه کرد پول مالیات دهندگان هست !!!!!!!! صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

شاید به این دلیل که به طور کاملا سری ساخته شد و طراحی شده بود تا نامرئی باشد , در ان لحظه ای که می توانید یک بمب افکن استیلث را ببینید تصویری فراموش نشدنی در ذهن شما نقش می بندد . این داستانیست از سرگذشت Senior Peg , که چگونه پا به عرصه ی وجود گذاشت و از طالعی که گرفتارش بود پهنه ی آسمان را بدرود گفت و چرا امروز مجددا به ان نیازمندیم . بعضی هواپیما ها به قدری پرآوازه اند که نوشتن در موردشان نیاز به هیچ مقدمه چینی ای ندارد , مانند پی-51 موستانگ و اف-14 تامکت که همانقدری که بخشی از تاریخ نظامی هستند به جزئی از فرهنگ عمومی نیز تبدیل شده اند . اما در این میان نوعی از هواپیما هستند که به قدری ظاهرشان متمایز و قابل شناسایی و در عین حال تهدید امیز است که در لحظه ای که انها را رویت می کنید بیش از 2 کلمه بر زبان شما جاری نمی شود : STEALTH BOMBER این گران قیمت ترین و پیچیده ترین وسیله ی پرواز درون اتمسفری ست که تا کنون ساخته شده . این بومرنگ عظیم از مرگ و تخریب به قدری شمایل آینده نگارانه ای دارد که تقریبا غیر قابل باور است که بپذیریم 2 و نیم دهه از جولان شبح وار ان در اسمان کره ی خاکی می گذرد . شکل و شمایل منحصر به فرد و کاملا نفس گیر B-2 چنان محکم و عمیق بر ذهن ها نقش بسته است که بسیار سخت است بتوانیم باور کنیم این بمب افکن استیلث می توانست امروز چیزی متفاوت از این باشد . اما حقیقت این است که بال پرنده ی شاهکار نیروی هوایی می توانست دارای یک دم بلند , اسمانه ی دو وجهی و یک لوگوی Lockheed Skunk Works روی اهرم کنترل باشد . تکنولوژی استیلث حرکتی خزنده را از گمنامی و ابهام تا رسیدن به سایه ها ی تاریک دفاتر فوق سری طراحی هواپیما در امریکا در اواسط دهه ی 70 میلادی طی کرد . یک گروه کوچک اما در حال رشد درون اژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته ی پنتاگون , خواستار بررسی امکان ساخت هواپیمایی تاکتیکی بود که در برابر دید رادار ها نامرئی باشد . این برنامه ی رقابتی eXperimental Survivable Tactical " XST " نام گرفت , که در عرصه ی رادار گریزی بهترین طراحان هواپیما های نظامی امریکا را به چالش و میدان کارزار طلبید . هدف بسیار ساده و روشن ترسم شده بود , هر طراحی کانسپت از یک هواپیمای تاکتیکی به شرط انکه چشمان رادار ها را یارای کشف ان نباشد . یک سفارش بزرگ ان هم در دوره ای که بازتاب رادار از اشکال پایه و اساسی بحثی داغ و چالش بر انگیز بود . در نهایت طرح واحد خط شکن کمپانی لاکهید , اسکانک ورکز , بر سازنده ی افسانه ای هواپیما , نورث روپ , برتری یافت . مابقی ماجرا بخشی از تاریخ است , و همانند داستان برنامه ی بمب افکن پیشرفته ی تاکتیکی , بازنده ی ان رقابت به دلیل خیلی ساده ای متحمل شکست شد , به این دلیل که کانسپت انها خیلی از زمانشان جلوتر بود ! در اواخر دهه ی 70 تیم اسکانک ورکز پس از برنده شدن برنامه ی XST به سرعت می تاخت , و سرگرم بررسی و پردازش اطلاعات بدست امده از پرنده ی دست ساخته ی شان , اثبات گر تکنولوژی Have Blue بود . پرنده ای با ظاهر پیکانی شکل که مستقیما بر اساس مدل کامپیوتری انها hopeless diamond که برگ برنده ی شان بود , طراحی شده بود . در نهایت موفقیت هواپیمای اثبات گر Have Blue دست اور چشم گیر F-117A Nighthawk را در پی داشت . اما یک تصمیم مهم دیگر نیز در نیروی هوایی وجود داشت که باید قبل از تایید طرح نهایی گرفته می شد . در میانه ی میدان 2 نمونه ی پیشنهادی هواپیمای تاکتیکی پیشرفته ATA وجود داشت که اسکانک ورکز پس ار برنده شدن برنامه ی ATX و انجام تست ها روی Have Blue , در مقابل نیروی هوایی قرار داده بود . ATA-A در ابعاد یک جنگنده با 450 مایل برد عملیاتی بود , با یک خلبان و حدود 5 هزار پوند ظرفیت حمل . ATA-B یک بمب افکن منطقه ای بزرگتر بود که برد عملیاتی ان 1150 مایل بود , 2 سرنشینه بود و می توانست 10 هزار پوند سلاح هدایت پذیر نقطه زن حمل کند . ATA-B حتی از سوی اسکانک ورکز به عنوان مستعد جانشینی بمب افکن بال متغییر F-111 Aardvark مطرح شد . در انتها نیروی هوایی پیشنهاد ارزانتر و کم ریسک تر را برگذید , هواپیمای کوچتر ATA-A , چرا که انها مایل بودند تا با بودجه ی سیاه این برنامه بتوانند به تعدادی جت تولید کنند تا ما حصل برنامه تاثیر گذار و ارزشمند باشد . نتیجه ی این تصمیم کلیدی F-117A Nighthawk بود که امروزه نیز به همین نام شناخته می شود . Ben Rich ابداع کننده و عنصر محرک تیم مدیریتی اسکانک ورکز , که به عنوان طراح هواپیماهای افسانه ای استیلث و پدر بزرگ طراحی استیلث شناخته می شود , مدتی بعد به نیروی هوایی بازگشت , این بار یه عنوان فرماندهی استراتژیک هوایی , و طراحی یک نمونه ی بهینه سازی شده از بمب افکن تهاجمی بزرگتر انها ATA-B را بر عهده شان گذاشت . نیروی هوایی و دولت کارتر که به شکل بحث برانگیزی برنامه ی B-1A را لغو کرده بود که بخش مهمی از دلایل ان پیشرفت های ذکر شده در تکنولوژی استیلث بود , ایده ای مشابه بن ریچ داشتند . در حقیقت دولت کارتر که اعتقاد عمیقی به تکنولوژی استیلث داشت قول بازگشت مجدد این برنامه را داده بود , متحمل دردسرهای زیادی برای لغو کردن برنامه ی جنجالی B-1A شد و حتی نتوانستند به خبرنگاران و رسانه ها توضیح دهند که در حال کار و تمرکز ویژه بر روی یک تکنولوژی خط شکن که تغییر دهنده ی میدان بازی خواهد بود هستند , چرا که تکنولوژی استیلث و تمام موارد مربوط به ان در ان زمان به شدت طبقه بندی شده بود . پس از انکه اجماع حاصل شد که بمب افکن استیلث یک گزینه ی راهبردی مناسب و امکان ساخت ان فراهم است , شروع حرکت این برنامه تقریبا بلافاصله اغاز شد . نیروی هوایی به دنبال چیزی برای جایگزینی اف-111 نبود , بلکه به دنبال هواپیمایی برای جایگزینی برای پروژه ی به تازگی لغو شده ی B-1A و حتی سلطان کهنه کار دهه ی پنجاهیشان B-52 بودند . انها خواستار یک بمب افکن سنگین , برد بلند و با قابلیت اختفا و بقا پذیری بالا بودند و همچنین می خواستند این بمب افکن همچون پرنده ی کوچک Have Blue در برابر رادار ها نامرئی باشد . دهه ی جدیدی اغاز شده بود و برنامه با نام بمب افکن با فناوری پیشرفته (ATB) به حرکت خود ادامه داد . طرح های دو رقیب به مرحله ی فینال رسید تا یکی از انها برنده ی نهایی باشد . همان 2 رقیبی که برنامه ی XST را به انجام رسانده بودند , نورث روپ و لایکهید , یکبار دیگر رویاروی یکدیگر قرار گرفته بودند , اما این بار در یک معرکه ی بزرگ , چه از لحاظ فیزیکی و چه اقتصادی . نیروی هوایی به دنبال به خدمت گرفتن 132 فروند بمب افکن استیلث در طی قریب 20 سال بود . هر دو رقیب به خوبی می دانستند که هر کدامشان که برنده ی این برنامه شوند به لحاظ تئوری تمامی ناوگان بمب افکن سنگین نیروی هوایی را از 1990 تا هزاره ی پس از ان را به نام خود می زد , و حتی شاید تا ابد ! با در نظر گرفتن ابعاد هواپیما و تعدادی که نیروی هوایی به دنبال به خدمت گرفتن ان بود هر دو تیم سازندگان دیگری را برای تولید به همکاری گرفتند . اسکانک ورکز با Rockwell که به تازگی برنامه ی B-1A را از دست داده بود همراه شد , و نورث روپ به همراه بوئینگ تیم خود را تشکیل داد . نورث روپ هنوز از برنده شدن لاکهید در برنامه ی XST که به ان اجازه داده بود با ساخت F-117A عنوان سازنده ی اولین بمب افکن استیلث را از ان خود کند دچار تلخ کامی بود . علاوه بر ان , توانایی نورث روپ برای طراحی یک هواپیمای کم پیدا در طی نیم دهه ی قبل از ان یا در واقع از بعد از پروژه ی XST دچار یک جهش کوانتومی شده بود . به مدد مدل سازی های کامپیوتری و تحقیقات بیشتر , نورث روپ یکی از باور ناپذیر ترین و فهم ناپذیر ترین هواپیماهای همه ی تاریخ را به میدان فرستاد , هواپیمای ازمایشی نظارت بر میدان نبرد BSAX , که به نام معروف تر Tacit Blue شناخته می شود . این نسخه ی تجربی و استیلث از "اتوبوس مدرسه ی فضایی ها" , با بال هایی که فناوری هایی را به اثبات می رساند مه نتیجه ی انها را امروز در دنیای اطرافمان می بینیم , حدود 30 سال پس از اولین پرواز ان . در سمت دیگر رینگ مبارزه ی بمب افکن تاکتیکی پیشرفته اسکانک ورکز قرار داشت , که نسبت به نورث روپ تجربه ی خیلی بیشتری در به تولید رساندن و کار کردن با عجایب پیرامون یک هواپیمای استیلث عملیاتی داشت . کانسپت ها و تنها یک اثبات گر یک چیز بود , ساختن یک هواپیمای کم پیدا که به لحاظ اقتصادی به صرفه باشد , به پرواز در اوردن و تعمیر و نگه داری از ان در مقیاس انبوه به کلی تجربه ی تخصصی متفاوتی بود . نیازمندی ها برای سوپر بمب افکن جدید اشکارا قابل توجه بود . هواپیما می بایست با حمل 20 تن بمب و بدون سوخت گیری مجدد برد 6 هزار مایل را طی میکرد . همچنین داشتن بازتاب راداری بسیار ناچیز به طور ویژه مورد توجه قرار گرفته بود و سایر اقدامات لازم برای کاهش کشف پذیری نیز در دستور کار قرار داشت , از جمله پوشاندن یا از بین بردن رد حرارتی مادون قرمز نیز باید در طراحی ایرفریم گنجانده می شد . این نیازمندی های منحصر به فرد , به همراه قدرت پردازش رایانه ای که در ان زمان در دسترس بود , و واقعیت های ساده و قدیمی فیزیک , تیم ها را به حرکت و سرمایه گذاری در مسیر های طراحی مشابه رهنمون ساخت . در حقیقت در طول فاز طراحی برنامه یک مقام وزارت دفاع درگیر با دفتر طراحی ATB پنتاگون مدلی از کانسپت لاکهید را مشاهده کرد در حالی که در تاسیسات اسکانک ورکز در بوربانک بود و از انها سوال کرد چگونه توانسته اند به نسخه ای از طرح نورث روپ دست یابند ؟! ترکیب برد بلند , ظرفیت حمل زیاد و الزامات کم پیدایی باعث شده بود دو تیم روی فضای مشابهی اقدام به طراحی و پردازش کنند . این همچنین نشانه ای از این است که در ان زمان حقیقتا طراحی هواپیمایی با این توانایی ها و خواسته های ایرودینامیکی چگونه و چه حد چالش بر انگیز بوده است . بدون در نظر گرفتن شباهت ها , هر کدام از هواپیما ها واقعا منحصر به فرد بودند . طرح لاکهید با کد Senior Peg و طرح نورث روپ با کد Senior Ice نام گرفت . Senior Peg کاملا محصولی مربوط به همان مقطع زمانی بود که اسکانک ورکز ارائه داده بود , همراه بسیاری از ویژگی های نایت هاوک که گسترش پیدا کرده و با یک پلت فرم بال پرنده ترکیب شده بود . شیشه های کاکپیت ان چند وجهی شده بودند . بخش بالایی بدنه مسطح بود و یک صفحه ی شبکه ای ورودی های هوا را می پوشاند . بال ان شبیه پهپادهای مدرنی بود که امروزه می بینیم و زاویه ی عقب رفتگی ان از بخش جلویی بدنه کم تر بود . با این حال چیزی که طرح لاکهید را نسبت به رقیب متمایز می کرد سکان کوچک V شکلی بود که در انتهای یک دم باریک قرار داشت . کانسپت دارای ظاهر عجیبی بود ولی در واقع بازتابی از راهبرد طراحی لاکهید بود , اینکه هواپیما را به کوچکترین و ارزان ترین حالتی بسازیم که کف نیازمندی های مطرح شده در برنامه را نیز پوشش دهد . به بیان دیگر , لاکهید فکر می کرد نیروی هوایی مزیت های عددی را به قابلیت های اضافی ترجیح می دهد , همان گونه که تیم چنین انتخابی را در ارائه ی ATA-A و ATA-B به نیروی هوایی در چند سال قبل از ان دیده بود . در همین حال نورث روپ به کار غیر قابل درکی که همیشه انجام میداد ادامه داد , بهبود دادن طراحی یک خم استیلث , و تصمیم گرفت تا یک بال پرنده ی غول پیکر عجیب و غریب بسازد . چیزی که Jack Northrop , بنیان گذار کمپانی , دیوانه وار برای حدود نیم قرن شیفته ی ان بود . گفته شده هنگامی که تیم مدیریتی نوث روپ مدلی از بمب افکن استیلث را به جک که در اواخر عمرش وضع سلامتی رنجوری داشت نشان دادند , او با لذت گریه کرد . بال پرنده حقیقتا تبدیل به "موبیدیک" جک نوث روپ شده بود , و قدرت پردازشی کامیوترهای مدرن در نهایت ان را با بال های فوقالعاده کارامد شکار کرده بود , اما تا حدی باطراحی ناپایدار . سیستم پرواز با سیم , رایانه ای بود که فرمان های خلبان را تفسیر می کرد و سپس برای سطوح کنترلی مشخص می کرد تا به ترتیب چه کاری را انجام دهند تا نتیجه ی مورد درخواست ارائه گردد . در حالی که این هواپیمای ذاتا ناپایدار همواره در سمت درست قرار بگیرد , این امر باعث می شد تمام مشکلات مرتبط با پایداری که چنین طراحی با ان دست به گریبان بود از میان بروند . بال پرنده ی بزرگ کمپانی نورث روپ Senior Ice نام گرفته بود این کانسپت ظرفیت حمل مازاد و بردی بیشتر از انچه در نیازمندی های برنامه قید شده بود را فراهم می کرد . علاوه بر ان به دلیل اینکه هواپیما بزرگتر بود و سطوح کنترلی اش مساحت خیلی بیشتری داشتند , طرح نورث روپ یک بال پرنده ی کامل و واقعی بود (بر خلاف طرح لاکهید که نیازمند دم و سکان وی شکل بود) , که ان را از هرگونه دم و سکان عمودی بی نیاز می کرد . بر اساس برخی گزارش ها شکاف elevon ها روی بال ها , به همراه تنظیمات قدرت دیفرانسیل , طرح نورث روپ را قادر می سازد تا کاهش پایداری سمت و کنترل yaw (انحراف افقی) به دلیل فقدان دم , را جبران کند . تیم نورث روپ با جامه ی عمل پوشاندن به بزرگترین ارزوی موسس کمپانی انرژی زیادی گرفته بود , انها عزمشان را جزم کرده بودند تا دوباره عرصه ی رقابت را به لاکهید واگذار نکنند . رقابت بین 2 کمپانی شامل , داکیومنت هایی که ویژگی های طراحی هایشان را به صورت تئوری با جزئیات کامل تشریح و تفسیر می کرد و مجموعه ای از تست های تونل باد بود که در نهایت در می 1981 در pole off خاتمه یافت , درست همانند روال برنامه ی XST . در انجا مدل هایی از هر دو طرح در برابر امواج رادار در باند های مختلف و از زوایای مختلف تست شدند . برخی گفته ها حاکی از ان که تعدادی تست پروازی نیز از یکی از اثبات گرهای یکی از کمپانی ها گرفته شده است . هر دو تیم به طرح هایشان بسیار افتخار می کردند اما رقابت نسبت به XST که چند سال قبل اجرا شده بود بسیار نزدیک تر دنبال می شد . بالاخره نتایج اعلام شد , نورث روپ برای ساخت بمب افکن پیشرفته انتخاب شد . لایکهید گمان می کرد در تست های راداری مچ نورثروپ را خوابانده است و همچنین طرحی ارزانتر ارائه داده که با توجه به تجربیاتی از نایت هاوک بدست اورده ریسک های بسیار کمتری دارد فلذا با نتیجه ی اعلام شده مخالفت کرد . نوثروپ شکایت لاکیهد را رد و تیم مدیریتشان بیان داشت نه تنها سینیور ایس دارای سطح مقطع راداری کمتری بوده بلکه راندمان و قابلیت های بیشتری را در تست ها از خود نشان داده است . طرح بدون دم نوثروپ بهره وری بیشتری داشت , طبق انچه ادعا شده 5 تا 10 درصد به لحاظ کارایی ایرودینامیکی , و ارائه ی راه حل برای کاهش بازتاب راداری , که در برنامه ی XST این روش ابداع شده بود و در Tacit Blue به بلوغ رسیده بود , عملکرد بهتری ثبت کرده بود . همچنین در قرار گیری برابر چند باند راداری هم زمان نتایج بهتری از خود نشان داده بود . همچنین این توانایی رادار گریزی " broadband " , اگر چه در بعضی زوایا در برابر برخی باند های فرکانسی در انحراف امواج کارایی کمتری داشت , تصور می شد در برابر پتانسیل راداری اینده ی دشمنان برای کشف اهداف رادارگریز بتواند مقاومت بیشتری از خود نشان دهد . نوث روپ همچنین وقتی که پای یکپارچه سازی سنسور ها با طرح اش به میان می امد بر لاکهید برتری داشت . Tacit Blue یک پلتفرم نظارتی تقریبا نامرئی در دید رادارهای بود . نورثروپ گام بلندی برداشته بود نه فقط اینکه کشف هواپیما را سخت کند , بلکه انتشار راداری از Tacit Blue را تقریبا به حد غیر قابل کشف رسانده بود . این با توجه به اینکه ATB در برابر ارایه های راداری عظیم و قدرتمندی به میدان فرستاده می شد یک مزیت بسیار مهم بود . داشتن تکنولوژی استیلث بی خاصیت می شود اگر انتشار راداری شما مکان یا حتی محدوده ی حضور شما را لو دهد . این به صورت استعاری مانند این است که شما در وسط یک زمین فوتبال به صورت نامرئی حضور داشته باشید درحالی که از شدت بلند جیغ زدن حنجره ی خود را پاره میکنید , همه متوجه حضور و مکان شما می شوند به رغم اینکه شما را نمی بینند . ممکن است پیدا کردن شما کمی سخت باشد اما با وجود کسانی که در میانه ی میدان هشدار و اطلاع می دهند طولی نمی کشد که لو می روید . بال پرنده ی نورث روپ از هواپیمای لاکهید بزرگتر بود , ظرفیت حمل و برد بیشتری هم داشت , و البته گران تر هم بود . خیـــــــــلــــــــی گران تر . لاکهید تخمین زده بود پس از قرار گرفتن Senior Peg در خط تولید بهای هر فروند 200 میلیون دلار تمام شود (به ارزش ان زمان) . عددی که تیم بن ریچ در اسکانک ورکز پس از به خط تولید بردن نایت هاوک خیلی در مورد ان مطمئن بودند . پیشنهاد نورثروپ حدود 2 برابر این رقم بود . و این هنوز مربوط به اوایل دوره ی ریگان بود , زمانی که هزینه های دفاعی در حد یک سوپر نوا ( ابرنواختر – مرگ همراه با انفجار عظیم یک ستاره ی بسیار پر جرم-مترجم ) بود . در طول این دوره که بزرگترین سرمایه گذاری های نظامی امریکا در ان انجام شد , وزارت دفاع دیگر مشتاق راه حل های مقرون به صرفه نبود . انها خواهان قابلیت های افراطی حتی با صرف هزینه های سرسام اور بودند . بنابر این همان گونه که امروز بدان واقفیم نورثروپ برای ساخت بمب افکن B-2 برگزیده شد . با نگاهی به گذشته این خیلی سخت است که بگوییم نیروی هوایی انتخاب درستی انجام داد . B-2 گنجینه ی امریکاست اما موجودی این هواپیما تنها 20 فروند است , که اکثریت انها هم در حال طی کردن دوره های تعمییر و نگه داری , رزرو برای اماده باش اتمی , یا ارائه ی وظایف ازمایشی در زمان های مختلف هستند . نیروی هوایی نیازمندی های فراست مدارانه سطح پایینی را در برنامه ی ATB وارد کرده بود , که نتیجه ی ان به صورت وزن بیشتر و پیچیدگی زیاد در طراحی B-2 خود را نشان داد . این امر همچنین ارتقاع پروازی در نظر گرفته شده برای هواپیما را از 60 هزار پا به 50 هزار پا تنزل داد . علاوه بر این دولت ریگان طبق وعده ی انتخاباتی اش B-1 را با سرعت محدودی در خط تولید قرار داد , البته نسخه ی نسباتا رادار گریز ان را تحت عنوان B-1B , بنابر این هیچ نیاز مهم و فوری به ATB وجود نداشت و بودجه ای که صرف ATB شد می توانست برای بمب افکن در دسترس تر B-1B هزینه شود . مساله ی بعدی بی تجربگی نوثروپ در به تولید انبوه رساندن یک هواپیمای استیلث بود . این هواپیما پیچیده ترین هواپیمایی بود که در طول تاریخ ساخته شده بود , با هزاران قطعه ای که با هیچ هواپیمایی که قبل از ان ساخته شده بود مشترک نبود . بیش از 3500 پیمانکار فرعی کامپونت ها را برای این برنامه برای نورثروپ فراهم می کردند , که همچنین پیچیدگی لجستیکی خط تولید را نیز افزایش می داد . در اثر موانع موجود قیمت هر فروند از این بمب افکن نرخ صعودی گرفت . و این امر با این حقیقت که تولید B-1B در حال بلعیدن سریع و نگران کننده ی بودجه ی نیروی هوایی بود توامان شده بود , و حال انکه نشانه های روشنی از اینکه جنگ سرد در حال ذوب شدن است نمایان شده بود که همگی کنگره را واداشت تا سفارش خرید B-2 را به 75 فروند محدود کند . این کار بهای هر فروند از این بمب افکن را به میزان سرسام اور یک میلیارد دلار برای هر فروند رساند . در ان زمان که جنگ سرد رو به پایان و پرچم های صلح در حال افراشته شدن بود , تعداد نهایی خرید B-2 توسط کنگره به 21 فروند کاهش یافت . این تصمیم بهای هر فروند از این بمب افکن را به رقم اعجاب اور 2 میلیارد و 200 میلیون دلار برای هر فروند کشاند ! این تقریبا برابر بهای کلی ساخت مجموعه ی Wynn Resort در لاس وگاس است ! در بازگشت به امروز امریکا را در حالی که نیاز مبرم به یک پلتفرم استیلث سنگین دارد می یابیم . در حالی که تمرکز راهبردی از خاورمیانه به اقیانوس ارام در حال انتقال است , در جایی که فاصله خودش یکی از دشمنان است , و چین در حال تبدیل شدن به بزرگ ترین تحدید در منطقه است . در نهایت اولویت نیروی هوایی دست یافتن به یک هواپیمای چند ماموریته ی استیلث برد بلند شده . این برنامه ی نیمه سری همانند پیشینیان خود به نام های مختلفی خوانده می شود . در اصل 2018 Bomber نام گرفته بود , سپس به Next Generation Bomber نامیده شد و اکنون Long Range Strike Bomber " LRS-B " خوانده می شود . ////////پیوند//////// این هواپیما چیزی بیش از ماموریت های ضربتی صرف را انجام خواهد داد . پیشبینی می شود LRS-B قادر به جرای عملیات ضربتی عمیق , نفوذ و شناسایی دورایستا , جمع اوری اطلاعات الکترونیک , شبکه و انتقال اطلاعات , حمله ی دورایستا , بازدارندگی اتمی , و وظایف اخلال و جمینگ احتمالی باشد . اگر نیروی هوایی به درستی این برنامه را اجرا کند نسخه های متفاوت LRS-B این پتانسیل را خواهند داشت که مامورت های دیگر را نیز به خوبی انجام دهند . به دلایل زیادی LRS-B برای فرماندهان نیروی هوایی تبدیل به پرده ای شده تا بتوانند وحشی ترین رویاهای خود را بر ان بنگارند , و این ها شامل این مهم است که سرنشین دار بودن باید از جمله اپشن های این هواپیما باشد و نیز نسباتا مقرون به صرفه باشد . چیزی که در موردخصوصیات LRS-B بسیار جالب است این است که نیازمندی های فیزیکی که برای این برنامه اعلام شده بیشتر به پرنده ی ناکام لاکهید Senior Peg شباهت دارد تا پرنده ی افسانه ای نورث روپ B-2A Spirit . به عنوان مثال , LRS-B از B-2 کوچکتر خواهد بود و ریسک های کمتری از انچه B-2 در چند دهه قبل داشت در پی خواهد داشت . علاوه بر این گفته می شود که LRS-B ظرفیت حمل سلاح کمتری خواهد داشت , در حدود 30 هزار پوند در مقایسه با 50 هزار پوند در مورد B-2 . همچنین 20% برد کمتری خواهد داشت و نسبت به B-2 از قطعات از پیش موجود بیشتری استفاده خواهد کرد . طراحی ان ماجولار خواهد بود لذا قابلیت های مختلف برای انجام ماموریت های مختلف به ان قابل افزودن خواهد بود و انجام اپگرید در طول مدت خدمتش هزینه های کمتری را در پی خواهد داشت . نیروی هوایی در تلاش است تا بمب افکن جدیدش را با الزامات اساسی حداقلی بخرد تا در نتیجه ی ان تیراژ تولیدی افزایش یابد که طبیعتا به کاهش قیمت هر واحد بیانجامد . این دقیقا همان چیزی ست که اولویت اسکانک ورکز در کانسپت Senior Peg بود , قماری که باعث شد امکان ساختن جد LRS-B را از دست بدهد . با در نظر داشتن تمام این موارد , سوال مهمی که به ذهن خطور می کند این است که : ایا نیروی هوایی حدود 30 سال پیش تصمیم درستی در مورد برگزیدن بمب افکن استیلث نورثروپ بجای Senior Peg گرفت ؟ در ان صورت ایا امریکا تنها مالک همین 20 فروند بمب افکن فعلی می بود ؟ (1 فروند در اثر سانحه ای در گوام از بین رفت) اگر نیروی هوایی انتخابی کم ریسک تر و به مراتب ارزان تر می کرد , که البته به لحاظ بصری کمتر قابل توجه بود , ایا امروز کماکان نیاز به LRS-B وجود داشت ؟ اغلب وقتی فردی نگاهی به ان رقابت بزرگ تسلیحاتی که در گذشته انجام شد می اندازد , با صرف توجه به کانسپت ها و نه گمانه زنی ها , بازنده در نظرش فریبنده تر می اید تا برنده ! اگر چه B-2 ماشینی شگفت انگیز است , و در واقع می بایست به دلیل کمیاب بودن و توانایی های منحصر به فرد و در معرض خطر قرار دادن دشمنان در هر زمان از هر نقطه ای از کره ی خاکی به عنوان گنجینه ای ملی در نظر گرفته شود , اما ممکن است با نگاه به گذشته انتخابی سبکسرانه به نظر اید با توجه به اینکه امریکا هم اکنون نیازمند ویژگی های عمومی مشابهی ست و با قیمت پایه ای که اسکانک ورکز چند دهه قبل پیشنهاد داده بود (البته به لحاظ قیمت خیلی مقایسه ی صحیحی نیست چرا که ارزش دلار در طی چند دهه ی اخیر تغییرات قابل توجه داشته - مترجم) ممکن است فرصت هایی که Senior Peg فراهم می کرد مدت ها قبل از دست رفته باشند , اما بیایید دست کم از گذشته بیاموزیم . ////////////////////////////////////////// منبع شادی ارواح شهدای گمنام صلوات کلیه ی حقوق برای نویسنده و انجمن میلیتاری محفوظ است Military.ir

SR-۹۱ Aurora   [aparat]BRIan[/aparat]   http://www.aparat.com/v/BRIan

کانسپت های برنامه ی XST که در تاپیک در موردش توضیح داده شده ( برای نمایش در سایز اصلی کلیک کنید )   ابتدا تصاویر مربوط به کانسپت لاکهید که 2 تا ی اولی در متن تاپیک اومده بود      تصاویر مربوط به کانسپت های مکدانل داگلاس       و تصاویر کانسپت نورثروپ    

  سلام در مورد اون حادثه ی بی-2 قبلا در این تاپیک در موردش گفته شده    http://www.military.ir/forums/topic/28428-سقوط-های-طبقه-بندی-شده-6-هواگرد-امریکایی-که-به-لاش/   در مورد ارورا که به استرا یا sr-91 هم معروفه و شایعات مختلفی هم پیرامونش وجود داره که اونو یه پرنده ی جاسوسی شناسایی هایپرسونیک میدونند که بعد از بلک برد وارد خدمت شد . تنها مورد نیمه رسمی مربتط با ارورا اسمی هست که در سندی در یکی از ردیف بودجه های نیروی هوایی اورده شده که به هیچ جزئیات دیگه ای هم در اون اشاره نشده . بعد ها  گفته شد این بودجه تحت نام ارورا مربوط به همین برنامه ی بمب افکن پیشرفته ی مذکور در تاپیک بوده که به ساخت بی-2 منجر شد .  تو ضیحات و اطلاعات بیشتری رو در چند قسمت از این تاپیک ذکر کردم که امید وارم مفید باشه    http://www.military.ir/forums/topic/28331-هواپیما-های-فوق-سری-که-احتمالا-هیچ-گاه-پرواز-نکرد/

ارورا , مرده یا زنده از گزارش های اخیر و همچنین گواهی توسعه دهندگان  به نظر می رسد که ارورا , همانند ASTRA ,  برخلاف انچه که تصور می شد برنامه هایی متعلق به Lockheed Skunkworks نیستند بلکه این پروژه ها مرتبط با Northrop Grumman بوده اند . انچه که مدیر Lockheed Skunkworks شخصا در این مورد بیان کرده است : " بله , یک ارورا وجود دارد , اگر چه من معتقد هستم که این اسم کدی برای Northrop B-2A Spirit بوده است , ایا این طور نبوده است ؟ " خوب.... اکنون ما قطعا می دانیم که لاکهید توسعه دهنده ی ارورا نبوده است . امکان ندارد که یک کمپانی بگوید که یک پروژه متعلق به کمپانی دیگری ست در حالی که در حقیقت متعلق به خودشان بوده است . حتی برای سرپوش گذاشتن این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد . این قطعا قابل باور است که ارورا در حقیقت اسم کدی برای بی-2 ااسپریت بوده باشد . ما داستان های مربوط به ارورا را برای چند سال شنیده ایم ؟ واقعا چند سال ؟ دست کم از اواخر دهه ی 80 . از این روست که , از زمانی که  B-2A شناخته شد , این اسم رمزی بریا ان بوده است ,  درست به مانند Senior Trend که اسم رمز اف-117آ  محصول لایکهید بود . من شخصا باور ندارم که در حال حاضر ارورا در حال پرواز به عنوان هواپیمای یا برنامه ی منحصر به فردی  ( نه به عنوان کد یا لقبی برای هواپیمای شناخته شده ی دیگری ) است . من ترجیح می دهم به گزارش هایی از منابع مختلف , از جمله لایکهید , بچسبم و باور کنم که ارورا بی-2 ااسپریت بوده و هست . اگر ارورا در حقیقت یک برنامه هم بود  , ممکن است که مدت ها باشد که نامش تغییر کرده باشد ,  مانند بسیاری از برنامه هایی که در سطوح مختلف توسعه تغییر نام داده اند همانند  Have Blue که به Senior Trend تغییر نام داد و Senior Trend به F-117 Nighthawk. ممکن است این گونه باشد , ممکن است ارورا اولین فاز توسعه پس از Tacit Blue یا حتی قبل از Tacit Blue و پس از به بی-2آ  در زمان اخرین مراحل تست رسیده باشد درست مثل Senior Trend . ممکن است ارورا در پوششی کاملا متفاوت در حال پرواز باشد .  حتی ممکن است یک پلت فرم شناسایی زیر صوت باشد          تصاویر رندر شده توسط مردم مانند Adrian Mann از ارورا ممکن است به هیچ وجه درست نباشند . اگر چه تمام انها فقط تخیل کسی است ..... شکل ارورا ی ادریان مان  بسیار مناسب و باور پذیر است . در اصل کاملا به دلیل چند برنامه ی تحت تست توسط NASA/USAF  در پایگاه ادوارد و سایر تجهیزات  دارای ظاهر مشابهی با سیستم پیش ران  در زیر بدنه هستند . به عنوان مثال X-30 ORIENT EXPRESS , یک TAV  (Trans Atmospheric Vehicle ) در خال توسعه است که موتور ها در زیر ان در یک پیکره بندی شکمی قرار دارند .       مثالی دیگر که به اندازه ی کافی شمایلی مشابه TAV دارد , 'HYPER-X' می باشد که مخفف HYPERsonic eXperiment  است . این هواپیما ( پایین ) نیز دارای سیستم پیش ران در زیر بدنه است .       همان طور که در تصویر می بینید شمایل پرنده ها از پیکره بندی یکسانی سرچشمه می گیرد , همانند بسیاری از برنامه های از این دست , و همین طور کانسپت طراحی شده توسط ادریان مان .  توجه داشته باشید که در تصویر بالا دود اگزوز به رنگ زرد میل می کند , که ممکن است متعلق سیستم پیشرانش متان مایع (LMGP ) باشد , که همچنین می تواند با عنوان سوخ موتور های موج انفجاری پالسی (PDWE) مورد استفاده قرار گیرد . (پایین) کانسپت پرنده ی ابر صوتی نورث روپ , به قرار داشتن سیستم پیش ران مجددا در زیر بدنه دقت کنید , و همین طور به شکل نمای جانبی , نمونه ی دیگری که کاملا شبیه تصویر بالاست . به نظر می رسد این دست طراحی ها و برنامه ها راهی ست که برای اینده در پیش گرفته ایم . ( دست کم در موارد نظامی از هوا - فضا به سرعت در حال حرکت به فضا -هوا هستیم - مترجم )       اگر چه  ( ظاهرا  ) هیچ استرا یا ارورایی وجود ندارد اما اکنون ما احساسی از انچه ممکن است تحولات اینده به سمت ان برود داریم , در حقیقت پرنده ای که در تصویر بالا قرار دارد در حال طی مراحل طراحی ست و 'HYPER-X  و TAV در حال توسعه هستند .   ............................................ ترجمه از 7mmt منبع کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است