سوخو در برابر میگ رقابت نسل 4++ شوالیه های روسی برای استقرار در خط مقدم ناوگان نیروی هوایی صنعت هوانوردی نظامی روسیه ، در سالهای اخیر با معرفی جنگنده پنهانکار سوخو-57 و همچنین جتهای ضربتی سوخو-34 ، جهش قابل توجهی را در حوزه نیروی هوایی به نمایش گذاشت ، اما نسل جدید جتهای رزمی نسل 4++ این نیرو که به تقریب از سال 2014 به دنیای هوانوردی معرفی شدند ، بخش دیگری از سرمایه گذاری این کشور در توسعه قدرت هوایی اصولی و مبتنی بر تهدیدات در زمان "حال" را تبیین می نماید . گونه نخست ، جنگنده سوخو-35 محسوب میشود که در سال 2014 بعنوان یک گونه مدرنیزه شده از خانواده سوخو-27 فلانکر یک سکوی رزمی همه کاره برای ایجاد ایجاد برتری هوایی در برابر ناوگن جتهای برتری هوایی غربی ، بخصوص جنگنده های اف-15 سی و جانشین آن (اف-22) نمایان گردید . راست به چپ : سوخو-57 ، سوخو-34 متقابلا" جنگنده میان وزن میگ-35 نیز که مشتق تازه ای از خانواده معظم جت میگ-29 فالکروم بحساب می آید نیز درژوئن 2019 وارد خدمت گردید که دراین کلاس رزمی ، میتوان آن را با جنگنده اف-18 هورنت مقایسه نمود . اگر چه سوخو-35 و میگ-35 از فناوری های مشابهی استفاده می کنند ،اما در واقع دو طرح کاملا متفاوت بشمارمی آیند که به مانند اسلاف خود می بایست بصورت مکمل هم عمل نمایند . به همین دلیل ارزیابی هر چند مختصر این دو و بررسی تفاوتها و مشابهت های آنان می تواند ره گشای شناخت برنامه آینده نیروی هوایی روسیه به منظور ایجاد برتری هوایی باشد . راست به چپ : رادار AESA میگ-35 و رادار Irbis-E سوخو-35 با توجه به این مساله ، در حوزه رادار هوایی ، سوخو-35 به رادار Irbis-E مجهز بوده که می تواند 30هدف متخاصم با سطح مقطع راداری متعارف را در بردی بیش از 400 کیلومتر و جتهای پنهانکار را در فاصله ای بیش از 80 کیلومتر مورد شناسایی قرار دهد . از سویی دیگر ، جنگنده میگ-35 نیز به اولین جنگنده خط مقدم نیروی هوایی روسیه که به رادار AESA مجهز شده ، تبدیل گردیده که گرچه اطلاعات دقیقی از برد رزمی آن در دست نیست ،ولی با توجه به مهمات محمول جنگنده میگ ، احتمالا قابلیت کشف اهداف در بردی بیش از 400 کیلومتر را داراست ، هر چند در مقایسه با رادار سوخو-35 ، از وزن کمتری برخوردار بوده وبه به نوعی مکملی برای رادار سوخو-35 قابل تعریف است . در حوزه حمل مهمات ، هر دوجنگنده ، قابلیت حمل طیف متنوع و در عین حال مشابهی را در اختیار کاربر می گذارند ، ضمن اینکه به شکل خاص ، محصول شرکت میگ و سوخو می توانند موشک R-37M ( باسرعت 6 ماخ ) را مورد استفاده قرار دهند . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، حضور این موشک در فهرست تسلیحات استاندارد این دو هواگرد رزمی ، به خدمه آن امکان میدهد تا در محدوده ای فراتر از میدان دید بصری (BVR) با اهداف شناسایی شده ، درگیر شوند ، در حالی که بطور همزمان ، موشکهای مشابه آمریکایی و چینی ، به صورت قابل توجهی کُند تر بوده و بردی کمتری نیز دارند . مهمات هوا به هوای فراصوت R-37 از راست به چپ : KH-31 ، KH-38 و KH-35 علاوه براین ، دو جنگنده میگ و سوخوی روسی قابلیت حمل طیف وسیعی از موشکهای کروز نظیر KH-35 و KH-31 را بکارگیرند ، در حالی که میگ-35 دسترسی ویژه ای برای حمل موشکهای جدید تر KH-38 را نیز دارد که تا این زمان ، توانایی استفاده ازآن در سوخو-35 محتمل دانسته نشده است . مهمات محمول سوخو-35 در حوزه پیشرانه ، محصول سوخو و میگ ، از دو موتور با خروجی های 3 بُعدی بردار رانش استفاده می کنند که تا کنون صرفا" جنگنده چینی J-10C بدان مجهزشده است . این درحالی است که میزان مانورپذیری گونه های اولیه سوخو-27 و میگ-29 ( که قابلیتهای اعجاب آور آن پس از انحلال آلمان شرقی و حضور فالکروم های این نیرو در ارتش آلمان فدرال به اثبات رسید ) در سطح بالایی قرار داشت و اضافه شدن این خروجی ها ، بر این مزیت خواهد افزود . مضاف براین ، سایر ارتقاءهای صورت گرفته در حوزه هایی نظیر پیشرانه های قدرتمند تر ، افزایش حمل سوخت بیشتر ، پایایی رزمی افزون تر ، بدنه سبک تر و بادوام تر ، اضافه شدن سامانه های الکترونیک پیشرفته و... میتواند این دو محصول را به یک گزینه مطلوب برای نیروی هوایی روسیه تبدیل نماید . با این حال ، سوخو-35 بدلیل ابعاد بزرگتر ، فناورهای پنهانکار خاصی را بخود می بیند که سطح مقطع راداری آن را به 70درصد سوخو-27 رسانده ، هر چند کاربرد این فناوری در میگ-35 هنوز به اثبات نرسیده است . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........ 2- بازیابی پستهای تاپیک ، هفتم اسفند سال یکهزار و سیصد و نود و هشت خورشیدی صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

یکی از برنامه های که ارتش آمریكا به دنبال آن است برنامه ای با عنوان "افزایش برد توپخانه" می باشد. ارتش امریکا پیش بینی می کند در یک برنامه بلند مدت بتواند با دقت بالایی اهداف را در 100 کیلومتری و بعد از آن در 500 و1000 کیلومتر با کمک سامانه های توپخانه ای برد بلند منهدم کند. علاوه بر برد، افزایش سرعت پرتابه های سامانه های توپخانه ای نیز در دستور کار قرار دارد. به عنوان نمونه ساخت یک سامانه ی توپخانه ای متحرک مجهز به ریل گان با برد 160 کیلومتری که با کمک نیروی الکترومغناطیس پرتابه ها را با سرعت هایپرسونیک به سمت اهداف شلیک می کنند بسیار کشنده و مهلک خواهد بود. ویژگی دیگری که در نسل جدید سامانه های توپخانه ای مورد نظر ارتش آمریکا است علاوه بر هماهنگی این سامانه ها با دیده بان های سنتی مانند نیروهای پیاده نظام و یا وسایل نقلیه رزمی زمینی، توانایی هماهنگی با هواپیماهای بدون سرنشین و سرنشین دار مانند جنگنده اف -35 است. در مناطقی نبرد که اطلاعات از موقعیت نیروهای دشمن در دسترس نیست نیروی هوایی اطاعت حیاتی را در اختیار نیروهای توپخانه ای قرار دهد تا به شکل هدفمند نیروهای متحرک و یا ثابت دشمن بوسیله سامانه های توپخانه ای از میان برداشته شوند. بخشی از دیده بان های نسل بعدی توپخانه های برد بلند ارتش آمریکا را هواگردهای سرنشین دار و بدون سرنشین تشکیل میدهند. توسعه سامانه های توپخانه ای برد بلند موجب می شود عملکرد سیستم های توپخانه ای با حداکثر بازدهی خود در میدان نبرد عمل نماییند در نسل جدید سامانه های توپخانه ای مولفه های مانند برد، نرخ آتش، کشندگی، دقت و بقاپذیری افزایش خواهند یافت و اثر گذاری بیشتری در میدان نبرد خواهند داشت. در حقیقت در برنامه تهاجم آینده ارتش آمریکا موشک های هایپرسونیک به علت گران بودنشان فقط برای هدف قرار دادن اهداف استراتژیک دشمن مورد استفاده قرار می گیرند در نتیجه از آنها برای حمله به عمق دفاعی دشمن و مراکز فرماندهی و کنترل استفاده خواهد شد. در حالی که تسلیحاتی مانند توپخانه های برد بلند می توانند با هزینه کمتر اهداف مختلف دیگر مانند پرتابگر های موشک های بالستیک و کروز را نابود کنند . از طرف دیگر سامانه های توپخانه برد بلند با ازبین بردن سامانه های پدافندی مسیر را برای حملات هوایی و موشک های کروز را باز می کنند . برد بیشتر، تحرک بالاتر و هزینه پایین تر برای هر شلیک سامانه های توپخانه ای برد بلند را تبدیل به " سلاح تاکتیکی" ارتش ایالات متحده خواهد کرد. سامانه ها توپخانه ای نسل فعلی در برد سامانه های توپخانه ای دشمن قرار دارند در نتیجه آنها بسیار اسیب پذیر هستند اما توپخانه های نسل جدید بدون قرار گرفتن در برد سامانه های توپخانه ای دشمن می توانند اهداف مختلف مانند سامانه های پدافند هوایی و سامانه های توپخانه ای، واحد های زرهی وپیاده نظام دشمن را با کمترین احتمالا خطر از میان بردارند. درکنار برد بالاتر، دقت زیاد نیز می تواند خسارت های زیادی به خطوط دشمن از جمله خطوط لجستیکی، تجهیزات ویژه، ضروری و پیشرفته دشمن وارد نمایید در نتیجه دشمن مجبور خواهد شد از برد سامانه های توپخانه ای فاصله بگیرد. درنتیجه این موقعیت به نیروهای خودی اجازه خواهد داد در پوشش این آتش پشتیبانی پیشروی نماییند. یکی از اولین تلاش های ارتش آمریکا برای به کارگیری یک سامانه توپخانه ای مدرن به سال 2002 و پروژه XM2001 Crusader بازمی گردد. اما نتیجه آزمایش های آن برای ارتش آمریکا در برخی مولفه ها مانند تحرک و دقت رضایت بخش نبود پس طرح کنار گذاشته و لغو شد. در حال حاظر ارتش آمریکا بر روی پروژه جدید M1299 کار می کند. برنامه M1299 رو باید بخشی از برنامه ریزی گذشته ارتش امریکا برای توسعه نسل جدید تو سامانه های توپخانه ای عنوان کرد. در ماه جولای سال 2019 ارتش آمریكا به طور رسمی تأیید كرد كه جدیدترین هویتزر 155 میلیمتری خودکششی را به عنوان M1299 معرفی خواهد كرد. سیستم توپخانه ای با برد بیشتر قرار است با هویتزر خودکششی M109A7 فعلی ارتش آمریکا جایگزین شوند. در این برنامه شرکت BAE Systems همکاری اصلی در توسعه این سیستم توپخانه ای جدید را خواهد داشت. هویتزر خودکششیXM1299 برنامه M1299 که نمونه ای اولیه ی آن با نام XM1299 شناخته می شود قرار است ویژگی های نظیر افرایش برد تا 70 کیلومتر با کمک لوله توپ جدید، بارگذار خودکار جهت رسیدن به نرخ آتش 10 گلوله در دقیقه و به کارگیری مهمات جدید را دارا خواهد بود. آزمایش های انجام گرفته بر روی XM1299 در مرکز تحقیقاتی یوما نشان داد برد این سامانه می تواند با میزان خطای 2متر به 62 برد کیلومتری برسد که در مقایسه با سامانه های توپخانه ای موجود در ارتش امریکا مانند هویتزر خودکششی M109A7 ( با برد 30 کیلومتری) و هویتزر M777 (برد 40 کیلومتری با کمک مهمات هدایت شونده M982) یک پیشرفت قابل توجه است. توپ جدید کالیبر 155 میلیمتری با نام XM907 از جمله عواملی است که موجب شده است برد M1299 افزایش یابد. توپ جدید XM907 در مقایسه با لوله توپ M205 ( لوله توپ هویتزر M777) و لوله توپ M284 (لوله توپ هویتزر M109A6 و A7) حدود 1/8 متر بلند تر و حدود 450 کیلوگرم سنگین تر است. به زبان ساده طول لوله بلندتر در توپ جدید XM907 موجب می شود گازهای تولید شده از انفجار خرج زمان بیشتری بر روی گلوله اثر بگذارند در نتیجه سرعت گلوله در مقایسه با لوله های کوتاه تر بیشتر خواهد بود. سرعت بیشتر گلوله می تواند باعث افزایش برد شود. علاوه بر مهمات جدید ارتش امریکا در نظر دارد تا خرج های جدید XM654 برای مهمات خود به کاربگیرد تا برد و قدرت سامانه های توپخانه ای را بالاتر ببرد. ویژگی های جدیدی طرح XM1299 هویتزر خودکششی M109A7 در کنار هویتزر خودکششی XM1299 در این تصاویر مشخص است طول لوله توپ در مقایسه XM907 با لوله توپ M284 افزایش یافته است. همچنین مهمات جدید XM1113 و XM1115 نیز می تواند در افزایش برد و دقت این هویتزر نقش بسزای داشته باشند. مهمات XM1115 مهمات هدایت شونده ی جدید هستند که هدایت آنها با GPS است. گفته می شود این مهمات برد 100 تا 120 کیلومتر خواهند داشت. به کارگیری مهمات دارای رمجت نیز یکی از راهکارهای پیش روی ارتش آمریکا برای افزایش برد سامانه های توپخانه ای است. سیستم کنترل آتش جدید در کنار بارگذار خودکار این قابلیت را M1299 میدهد که 8 پرتابه را به نحوه ای شلیک کند که تمامی گلوله ها در یک زمان به هدف بر خورد کنند. این ویژگی که در هویتزر های مدرن کنونی نیز وجود دارد که کشندگی بالا و از طرفی موجب غافگیری دشمن خواهد شد. بارگذار خودکار علاوه بر افزایش نرخ آتش می تواند امنیت خدمه هویتزر ها را افزایش دهد به این صورت که در میدان نبرد دیگر خدمه الزامی به بودن در داخل هویتزر را ندارند و سیستم یه صورت خودکار تمامی عملیات های لازم برای اجرای آتش را انجام می دهد در نتیجه درصورت هرگونه حادثه برای هویتزر خدمه در امان هستند. پیش بینی میشود مراحل ساخت و به خدمت گرفتن هویتزر های M1299 از سال 2022 آغاز شود. تست های عملکرد XM1299 - در این آزمایش ها عملکرد سیستم های مختلف مانند لوله توپ و بارگذار خودکار مورد بررسی قرار می گیرد. تصویر شماتیک مهمات XM1113 مهمات دارای رمجت نیز یکی از گزینه های پیش روی ارتش امریکا برای افزایش برد هویتزر هاست البته باید به این نکته توجه داشت که قیمت این نوع مهمات بسیار گران است که حتی برای ارتش آمریکا چالش برانگیز است برنامه ای دیگر ارتش امریکا افزایش برد و دقت هویتزرهای M777A2 است. برنامه پیش رو که نام M777ER شناخته میشود شبیه برنامه XM1299 است. در این پروژه نیز قرار است با نصب لوله توپ های XM907 برد این سامانه به 70 کیلومتر برسد. همچنین مهمات جدید نیز برای M777ER در نظر گرفته شده است. یکی ازچالش های که ارتش آمریکا در حال بررسی آن است این خواهد بود که نصب توپ XM907 به خاطر وزن بیشتر و طول لوله بلند تر در جا به جایی و کار کرد هویتزر M777 اختلال ایجاد نکند. تعیین مرکز ثقل مناسب برای رسیدن به حداکثر بازدهی یکی از موارد پیش رو است. جا به جایی هوایی با کمک بالگرد ها یکی از معمول ترین روش های انتقال هویتزرهای M777A2 در ارتش امریکا است. لوله بلند در حین جا به جایی نباید بیش از حد خم شود زیرا می تواند در عملکرد لوله توپ اثر منفی بگذارد و دقت آن را به شدت کاهش دهد همچنین در موارد شدیدتر خمدیگی در لوله می تواند باعث انفجار مهمات در داخل لوله شود در این صورت جان خدمه را به خطر می اندازد. جا به جایی با کمک وسایل نقلیه زمینی مانند کامیون های ترابری نیز با چالش همراه خواهد بود حرکت در زمین های ناهموار می تواند به لوله بلند آسیب بزند. هویتزرM777A2 در کنار هویتزر M777ER -در این تصویر نیز مشخص است طول لوله توپ در مقایسه XM907 با لوله توپ M205 بلند تر است. لوله بلندتر و سنگین تر نباید در جابه جایی به وسیله بالگرد و یا به شکل زمینی خصوصا در زمین های ناهموار اختلال ایجاد کند. برنامه دیگر ارتش امریکا پروژه PrSM است که هدف آن تولید موشک های ضربتی دقیق با برد بیشتر برای سامانه های توپخانه موشکی با تحرک بالا معروف به هیماریس (HIMARS) و راکت انداز های M270 MRLS است. در پروژه ی PrSM، موشک های با کمک پیشران های رمجت به برد های بالاتر از 500 کیلومتر می رسند. در حقیقت PrSM جایگزین مهمات فعلی سامانه های HIMARS و MRLS یعنی موشک های تاکتیکی MGM-140 با برد 160 کیلومتر خواهد شد. یکی از مواردی که ارتش امریکا در پروژهای PrSM به دنبال آن است استفاده از موشک های ضربتی با قابلیت جمع آوری اطلاعات است. البته ارتش به طور مشخص توضیح نداده است موشک های PrSM چگونه این قابلیت را کسب خواهند کرد. PrSM این احتمال وجود دارد به شکل مستقل و یا با رها کردن یک پهپاد شناسایی قابلیت جمع آوری اطلاعات را داشته باشد. شرکت های همچون لاکهیدمارتین و ریتیون در زمینه تولید موشک ها PrSM فعالیت دارند. این احتمال نیز وجود دارد در طرح PrSM سامانه های هیماریس توانایی شلیک و حمل دو موشک و سامانه های MRLS توانایی حمل و شلیک 4 موشک را خواهند داشت. در تاریخ 10 دسامبر سال 2019 شرکت لاکهید مارتین اعلام کرد که در پروژه PrSM موشکی با برد 240 کیلومتر را با موفقعیت آزمایش کرده است. با خروج دولت آمریکا از پیمان INF به نظر می رسد شرکت های دفاعی و ارتش این کشور مشکلی در توسعه پروژه های موشکی نظیر PrSM با برد بالاتر از 500 کیلومتر نخواهند داشت و در آینده موشک های سطح به سطح تاکیتکی با برد بلند بیشتری در آمریکا تست خواهد شود. تصویر گرافیکی از طرح PrSM شرکت لاکهیدمارتین طرح موشک های PrSM شرکت ریتیون نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

جغد شب پرواز لوفت وافه بدون شک ، بهترین جنگنده - شکاری رزم شبانه لوفت وافه در طول جنگ جهانی دوم ، پرنده دوموتوره HE-219 UHU ( جغد ) بشمار می آمد که بلحاظ برخی از مشخصات فنی بسیار با جنگنده بلندپرواز ماسکیتو بریتانیایی قابل مقایسه و در برخی از مشخصات نیز از آن عملکرد بهتری داشت . در این شکاری شب پرواز بطور معمول از دو سری آنتن رادار استفاده می گردید ، آنتن های SN-2 و FUG-212 . در نخستین پرواز عملیاتی اسکادران این پرنده در دو شب پیاپی یعنی در شبهای 11و12 ژوئن 1943 ، یک فروند HE-219 A موفق به سرنگون نمودن 5 بمب افکن سنگین چهارموتوره لانکاستر بریتانیایی در کمتر از 30 دقیقه گشت . با وجود این بیلان موفق ، این جنگنده کار آمد هرگز وارد تولید انبوه نگردید و تنها 300 فروند از آن وارد سازمان رزم لوفت وافه شد . مجموعه کابین خلبان و خدمه کنترل کننده رادار در اواخر سال 1944 ، بدلیل حساسیت های موجود نسبت به خدمه این هواپیما ، لوفت وافه درصدد بود تا این جنگنده شب پرواز را به صندلی های پرتاب شونده مجهز نماید ، با این حال فقط یکفروند از این هواپیما ( تصویر فوق ) برای گذراندن آزمایشهای زمینی به صندلی های پرتاب شونده (EJECTION SEAT) مجهز شدند . LUFTWAFFE HE-219 A.1 VS ROYAL AIR FORCE LANCASTER جنگنده شب پرواز HE-219 A.1 مجهز به رادار FUG-220 مونستر - هندورف 45-1944 جنگنده شب پرواز HE-219 A1 - فرودگاه کپنهاگ ، دانمارک ( این تصویر پس از تسلیم شدن واحدهای لوفت وافه در دانمارک برداشته شده است )

پنجمین شماره از مجله الکترونیکی نآورد لینک دانلود مجله الکترونیکی بزرگترین انجمن نظامی وب فارسی

همانطور که دوستان گفتند درگیری ها در سوریه در دو محور النیرب و سان در غرب سراقب هست، و پیشروی ارتش در جنوب ادلب و منطقه کفر نبل و الباره ادامه داره در محور شرق سراقب، تروریست نیروی زیادی گذاشتن و حملات متعددی انجام دادن و به ترتیب النیرب و سان رو گرفتن عقب نشینی ارتش بشدت بد بود و غنائم زرهی جا گذاشتن تصاویر این عقب نشینی و غنائم غنائم به جامانده از ارتش سوریه به نقل از تروریست ها اهدافی که تروریست ها زدن ازدید پهباد و دوربینشان در این بین روسیه هم بمباران های زیادی رو انجام داده و حتی کاروان های زرهی تروریست ها ( شبه ترک) رو زده ضربات هوایی بالا بوده ولی برآوردی الان نمیشه ارائه داد یک پهباد ترک هم شکار شد در محور جنوب ادلب پیشروی ها با نیروهای تایگر بوده و تا نزدیکی الباره رسیدن و اگه بتونن این مسیر رو بالا بیان جاده ام 4 در دید قرار میگیره این پیشروی در کنار مناطق کوهستانی و مرتفع هست در نتیجه قطع عقبه به معنای سقوط تدریجی پاکت ایجاد شده است بویژه با وضع سرما اگر بتونن این مناطق رو آزاد کنن عملا ازادی ادلب راحتتر میشه حضور نیروها روس و سوری در جنوب ادلب

بالگرد بل شکست ناپذیر https://www.aparat.com/v/khtS3 شرکت بل در یک ویدیو جدید قابلیت های بل 360 شکست ناپذیر (Invictus ) را معرفی کرده است.طرح بالگرد بل 360 جهت تامین نیاز ارتش آمریکا برای هواگرد شناسایی/ تهاجمی آینده معرفی شده است. این بالگرد جدید براساس بالگرد بل 525 طراحی شده است. بالگرد بل 360 دو خدمه شامل خلبان و افسر تسلیحات خواهد داشت. کابین این بالگرد به طور کامل دیجیتالی است و خدمه به سیستم های مدیریتی میدان نبرد به شکل بر خط دسترسی دارند. این بالگرد دارای یک موتور توربوشفت مدل GE XT901 و روتور چهار پره است. بالگرد بل 360 مسلح به یک توپ 20 میلیمتری می باشد. همچنین دارای محفظه داخلی تسلیحات برای قرار گیری موشکها و راکت اندازها است. سرعت پرواز این بالگرد 210 گره (330 مایل بر ساعت) و برد 250 کیلومتری است. نکته جالب توجه ویدیو بل 360 شکست ناپذیر حضور تانک های ارماتا تی-14 و خودرو رزمی پیاده نظام تی-15 ساخت روسیه به عنوان یک تهدید است.

بسم ا... در خصوص سامانه های خاص ( غیر از جهت یابهای رادیویی مثل اشعه لورنز یا اشعه GEE) که روی جنگنده های دوباله نصب شده باشد چیزی رصد نشد ولی در بمب افکن های سبک آلمانی ، بمب افکن دورنیر DO-17Z به یک سامانه مادون قرمز مجهز بود

قسمت سوم بسم الله الرحمن الرحیم هواپیمای پی.او-2 ساخت پولیکارپوفدر سالهای نهایی دهه ی 30 به عنوان یک هواپیمای آموزشی ساخت شد ولی با تولید بیش از 20 هزار فروند تا سال 1952 در خط تولید باقی ماند و به عنوان پرتیراژترین هواپیمای دوباله ی تاریخ دست پیدا کرد. طرح و توسعه پی.او-2 طراحی شد تا جایگزین هواپیمای آموزشی یو-1 ،که خود یک کپی از آورو-504 بریتانیایی بود، بشود. این هواپیما تا سال 1944 با نام آوروشکا شناخته می شد تا در این سال پولیکارپوف فوت کرد و بر اساس سیستم نام گذاری روسها نام آن به پی.او-2 تغییر یافت. اولین پرواز آزمایشی آن در سال 1928 به خلبانی ام.ام گروموف انجام شد. تولید انبوه این هواپیما یک سال بعد آغاز شد و تولید آن در روسیه تا سال 1953 بدون وقفه ادامه یافت! خط تولید پی.او-2 در لهستان در سال 1959 بسته شد. پی.او-2 از ابتدا به عنوان هواپیمای اصلی آموزشی برای خلبانی نظامی و غیرنظامی در شوروی [سابق] انتخاب شد. قدرت پرواز پی.او-2 از باندهای کوتاه سبب شد تا به عنوان آچار فرانسه در نیروی های نظامی به خدمت گرفته شود. در سال 1941 و پس از حمله ی آلمان به روسیه برای اولین بار پی.او-2 مسلح شد. در جبهه ی شرق از آنها برای دیده بانی توپخانه، بمباران شبانه و پشتیبانی پارتیزانها در پشت خطوط دشمن استفاده می شد. نمونه ی بازسازی شده سال 1941؛ پی.او-2 آسیب دیده در اوکراین به دست آلمانها افتاده است. پی.او-2 در نقش بمب افکن سبک به جایگاه حمل بمب در زیر بالهایش مجهز شد و می توانست تا 350 کیلوگرم بمب را با خود حمل کند. پی.او-2 برای دفاع خود در برابر هواگردهای دشمن به یک مسلسل نصب شده در کابین دیده بان مسلح شد. پی.او-2 هواپیمای ارزان قیمتی بود که تأثیر روحی مخربی بر سربازان آلمانی داشت. آلمانها به دلیل صدای خاص موتور پی.او-2 آن را چرخ خیاطی می نامیدند. آنها در نیمه های شب حملات غافلگیرکننده ای را بر مواضع سربازان آلمانی اجرا می کردند و آرامش را از آنها می گرفتند. تاکتیک معمول پی.او-2 ها این بود که در ارتفاع بسیار پایین پرواز می کردند، در مرحله ی حمله اوج می گرفتند و با خاموش کردن موتور هواپیما مانند یک هواپیمای گلایدر بدون سر و صدا به روی هدف شیرجه می زدند. تنها صدایی که به گوش سربازان دشمن می رسید صدای پیچیدن باد در سیمهای بال هواپیما بود که بی شباهت به سوت نبود. خلبانهای آلمانی سرنگون کردن آنها را بسیار سخت یافتند چرا که پرواز در ارتفاع پایین در شب یافتن آنها را دشوار می کرد و سرعت آنها آنقدر پایین بود که اگر شکاری های آلمانی می خواستند در پشت سر آنها قرار بگیرند و به آنها شلیک کنند خودشان دچار واماندگی می شدند. موفقیتهای روسها سبب شد که خود آلمانها هم به صرافت تأسیس یک واحد بمب افکن شبرو مشابه بیفتند. پی.او-2 با هنگ 588ام بمب افکن شبرو معروف شد. تمامی خلبانان و خدمه ی زمینی این هنگ زن بودند. خلبانان این هنگ متوجه شدند که زن بودند آنها تأثیر روحی مخربی بر روی سربازان دشمن دارد. این واحد به هنگ ساحره های شب معروف شد و تعداد زیادی از خلبانان آن مدال شجاعت گرفتند و بعضی از آنها حتی در نبرد برلین هم شرکت کردند. اما شاهکار اصلی پی.او-2 در جنگ کره و با ساقط کردن یک فروند جت جنگنده ی آمریکایی به منصه ی ظهور رسید. در این جنگ کره ی شمالی از پی.او-2 در همان نقش بمب افکن شبرو بر علیه آمریکایی ها و متحدینش استفاده کرد. در یک موقعیت یک فروند جت اف-94 استار فایتر آمریکایی که قصد رهگیری پی.او-2 را داشت خودش دچار واماندگی شد و سقوط کرد. این سقوط تنها شکار ثبت شده ی جت جنگنده توسط یک هواپیمای دوباله در طول تاریخ محسوب می شود. آمریکایی ها ،مانند آلمانها، ساقط کردن پی.او-2 را فراتر از توانایی های خود یافتند حتی با اینکه جتهایشان به رادار مجهز شده بودند. بدنه ی چوبی پی.او-2 بازتاب راداری اندکی داشت و کشف آن را سخت کرده بود. بکارگیرندگان آلبانی(78 فروند، بعضی از آنها در سال 1985 بازنشسته شدند)، بلغارستان(10 فروند)، ارتش خلق چین، چکسلواکی، فنلاند، فرانسه، لوفت وافه، آلمان شرقی، مجارستان، لائوس، مغولستان، کره ی شمالی، لهستان، رومانی، روسیه، ترکیه، یوگوسلاوی(120 فروند) مشخصات پولیکارپوف پی.او-2 خدمه 2نفر طول 8.17متر عرض بال 11.40متر ارتفاع 3.10متر سطح بال 33.2متر مربع وزن خالی 770 کیلوگرم حداکثر وزن 1350کیلوگرم پیشرانه 1 دستگاه موتور شوتسوف 5 سیلندر رادیال به توان 125 اسب بخار حداکثر سرعت 152 کیلومتر/ساعت برد 630 کیلومتر سقف پرواز عملیاتی 3000 متر(10000 پا) نرخ اوج گیری 2.78متر/ثانیه تسلیحات 1 قبضه مسلسل 7.62 میلیمتری 6 بمب 50 کیلوگرمی ترجمه و تلخیص رضا کیانی موحد منبع http://wars-and-history.mihanblog.com/post/1601

بعد از ۱۲ ساعت درگیری شدید و دفع چند موج حملات مسلحین در این روز ارتش سوریه از شهرک نیرب عقب نشینی کرده . مسلحین خود را برای حمله به سراقب آماده میکنند ارتش هم در حال ارسال نیروی کمکی به منطقه است. در محور جبل الزاویه هم خطوط دفاعی مسلحین از هم پاشیده است و در عرض چند ساعت چند روستا و شهرک توسط ارتش پاکسازی شده است . هدف نهایی جاده لاذقیه به حلب است شهرهای اریحا و جسر الشغور هم در مسیر جاده هستن و مشمول پاکسازی

مقدمه : پست نخست این تاپیک ، برای نخستین بار در سال 1393 ، در یکی از تاپیکهای قدیمی انجمن میلیتاری ارسال شده بود ، ولی بدلیل خلاصه بودن ، یکی از دوستان انجمن ( جناب @rpg7 ) پیشنهاد دادند تا این موضوع تبدیل به تاپیک شود ، به همین دلیل پس از5 سال ، نهایتا" فرصتی دست داد تا "جغد شب پرواز " لوفت وافه HE-219 ، بطور کامل به دوستان معرفی گردد . جنگ دوم جهانی ، از یک نظر نقطه عطفی برای فناوری جهت کاربرد در حوزه نظامی بشمارمی رفت . در این میان نیروی هوایی بعنوان یک شاخه تاثیر گذار ، بیشترین تاثیر را ازتوسعه فناوری های علوم مختلف در سالهای قبل از جنگ ، دریافت نمود و به شکل خاص ، نیروی هوایی آلمان ( لوفت وافه ) پیشگام استفاده از این پیشرفتها بشمارمی آمد .بعنوان پیش معرفی ، جنگنده شب پرواز محصول شرکت هینکل با شناسه HE-219 ملقب به "جغد" که در میانه جنگ دوم جهانی به سازمان رزمی لوفت وافه ملحق شد ، بلحاظ ماهیت طراحی ، یک نمونه خاص بشمارمی رفت و به گفته مورخان نظامی ، در مقایسه با همتایان خود در جبهه متفقین از طراحی بسیار پیشرفته برخوردار می بود . هینکل -219 " جغد" این جنگنده با قابلیت پرواز در همه گونه شرایط آب و هوایی ، نوآوری های قابل توجهی از جمله رادار پیشرفته لیختن اشتاین اس ان -2 ( Lichtenstein SN-2) در فرکانس VHF بعنوان یک رادار رهگیر که همزمان در جنگنده های یونکرس-88 جی و بی اف-110 جی نیز نصب شده بود را دراختیار داشت . علاوه براین ، هینکل-219 به نخستین جنگنده ای تبدیل گردید که به مجموعه صندلی پران برای افزایش بقاء خدمه مجهز میشد ، در حالی که اولین نمونه رزمی یک هواگرد با ارابه های فرود 3 تایی نیز بشمارمی آمد . ارنست –ویلهلم مودرو در این میان ، اگرچه جغد شب پرواز لوفت وافه در تعداد محدودی تولید شد (294 فروند تا پایان جنگ درسال 1945 ) اما بدلیل ماهیت طراحی و سامانه های رزمی مورد استفاده در آن ، تاثیر بسیار قابل توجهی بر عملیاتهای شبانه ناوگان بمب افکن های شبانه متفقین ، بویژه اسکادرانهای نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا ،برجای می گذاشت . در این میان ، تکخال اسکادران های جنگنده های شب پرواز "اوهو" لوفت وافه ، ارنست –ویلهلم مودرو محسوب می شد که 33 پیروزی هوایی از 34 پیروزی هوایی خود را با این جنگنده در داگفایتهای شبانه در تاریخ هوانوردی به ثبت رساند . نمایی از وزارت هوانوردی آلمان ( RLM) ازراست : ارنست هینکل ، یوزف کامهابر و ارهارد میلش (میلچ ) روند طراحی و توسعه جغد شب پرواز آلمانی : براساس آنچه که در اسناد و مدارک نیروی هوایی آلمان و شرکت سازنده به ثبت رسیده ، روند طراحی هینکل-219 بدلیل اختلافات عمیق سیاسی میان فرمانده اسکادران های شب پرواز لوفت وافه ( یوزف کامهابر ) ، ارنست هینکل ( سرطراح شرکت هینکل ) و ارهارد میلش ( مسئول وزارت هوانوردی آلمان / RLM ) با تاخیرهای طولانی روبرو گردید ، ضمن اینکه بدلیل گران بودن بیش از حد تولید هر فروند از این جنگنده ها ، مجموعا" تولید این سری به شکل محدود صورت پذیرفت . راست : بی اف-110 جی چپ : یونکرس-88 جی بااین وصف ، زمانی که سرمهندس طراح ، رابرت لوسر ، از شرکت مسراشمیت ، به خانه اول خود ، دفتر طراحی هینکل بازگشت ، بنا به پیشنهاد رییس شرکت ، کار خود را بر روی پروژه جدیدی که "بمب افکن سریع " به شناسه P.1055 نامیده می شد ، آغاز نمود . این پروژه ، هواگرد جدیدی را می بایست به نیروی هوایی آلمان تحویل می داد که کاراکترهای خاصی نظیر کابین تحت فشار برای خدمه ، مجموعه دوتایی از صندلی های پرتاب شونده ( که برای اولین بار مورد استفاده قرار می گرفت ) و یک مجموعه سه تایی از ارابه های فرود که ارابه فرود دماغه درزمان جمع شدن ، با یک چرخش 90درجه ای به درون بدنه اصلی جمع می شد ( بدلیل محدودیت دهلیز ارابه فرود ) ، برجکهای تیربار خودکارFDSL131 (بدون نیاز به خدمه ) شبیه به آنچه که در مسراشمیت 210 تجربه شده بود ، را در خود جای می داد . طراحی انقلابی هینکل-219 ، این جنگنده شب پرواز را نسبت به همتایانش در جبهه متفقین ، به یک هواگرد متمایز مبدل نموده بود قدرت پیشرانش مجموعه این زیرسیستم ها و بدنه اصلی می بایست توسط دو دستگاه پیشرانه DB-610 تامین میشد که درآن زمان ، هنوز در دست توسعه بود ، باا ین وصف ، هرکدام از این موتورها ، قدرتی در حدود 2200 کیلووات / 2950 اسب بخار ) تولید می نمود که در ترکیب با ماهیواره فوق العاده هینکل-219 ، سرعتی در حدود 750 کیلومتر بر ساعت ( 470 مایل درساعت در یک برد 4000 کیلومتری ( 2500 مایل ) ، در حالی که چیزی در حدود 2000 کیلوگرم بار ( 4410 پاوند ) را می بایست حمل می نمود ، بدان می بخشید . . مسراشیمت ME-210 اما در کمال تعجب ، وزارت هوانوردی آلمان در اوت سال 1940 این طرح را بدلیل پیچیدگی بیش از حد که خطر پذیری پرواز با آن در مقایسه با استانداردهای سال های ابتدایی دهه چهل ، را بسیار افزایش میداد ، بسرعت رد نمود . بااین حال ، سرطراح هینکل ، (لوسر) با هدف کاهش خطر پذیری و ایجاد توازن در عملکرد این طرح ، همزمان ، 4 گونه متفاوت با وینگ اسپن ( فاصله دو سربال ) و پتانسیل انتخاب دلخواه پیشرانه را ارائه نمود که به طرح P.1056 مسلح به 4 قبضه توپ 20 م.م در زیر بال و بدنه منجرشد ، اما وزارت هوانوردی آلمان این بار نیز درسال 1941 نپذیرفت . این رد طرح ها بصورت سلسله وار ، موجبات عصبانیت شدید هینکل را فراهم آورده و به همین دلیل ، لوس را از شرکت اخراج نمود . شکل خاص ماهیواره طرح هینکل باعث شد تا ترکیب جدید ارابه های فرود 3 تایی برای آن در نظر گرفته شود علیرغم این موارد حاشیه ای و همزمان با روند طراحی P.1055 ، فرمانده اسکادران های شب پرواز لوفت وافه ( یوزف کامهابر ) بتدریج ، نیازمندی یگانهای تحت فرمانش به یک جنگنده جدید را به سرفرماندهی لوفت وافه اعلام نمود و بلافاصله پس از این اعلام نیاز ، هینکل دست به کار شد و طرح P.1055 را برای تامین نیازمندی جدید لوفت وافه در قالب طرح P.1060 مجددا" بازطراحی نمود . طرح جدید ، مشابهت های فراوانی با پروژه اولیه لوسر داشت ،اما بلحاظ ابعاد کوچکتر بود ولی از پیشرانه های قدرتمند تر خنک شونده با هوای DB-603 وی-12 معکوس استفاده می نمود . به ترتیب از راست : پیشرانه های آلمانی دایملر- بنز دی بی-610 ، دایملر- بنز دی بی- 603 و جومو-211 براساس آنچه هینکل پیش بینی نموده بود ، موتورهای مورد استفاده می بایست به یکسری رادیاتورهای حلقوی شبیه به آنچه که در هواگرد JU-88A ( پیشرانه جومو-211) مجهزمیشد ، اما نمونه مورد استفاده در طرح هینکل ، بلحاظ ظاهری ، چشمگیرتر بحساب می آمد و بعد ازچند اصلاح در طراحی فنی به شکل خاص برای هینکل-219 در خط تولید قرار گرفتند ، به طوری که نمونه های تولید شده برای هینکل 219 در هواگردهای هینکل-177 بی ( 1944-1943 ) و شش نمونه اولیه بمب افکن استراتژیک هینکل-274 با اضافه شدن توربوشارژ برای ایجاد عملکرد بهینه در ارتفاع بالا ، مورد استفاده قرار گرفتند . از راست : بمب افکن هینکل -177 و برجک اتوماتیک FDSL131 با این حال ، گونه های اولیه DB-603 بلحاظ عملکرد مطلوب در ارتفاع های بالا ، چندان خوش سابقه نبود و این برای هواگردشب پروازی که می بایست بمب افکن های دشمن را رهگیری کند ، خوشایند به نظر نمی آمد ، به همین دلیل ، شرکت دایملر ، توسعه نمونه G را در دستور کار خود قرار داد که میتوانست 1400 کیلووات قدرت را درزمان برخاست از زمین تولید کند . با توجه به این مساله ، هینکل اطمینان پیدا کرد که طرح وی توسط وزارت هوانوردی مقبول خواهد افتاد ، به همین دلیل طرح نهایی را در ژانویه 1942 به RLM ارسال نمود . اما مجددا ، طرح هینکل به نفع نمونه های جدیدی نظیر یونکرس -88 و مسراشیمت ME-210 رد شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2-تاپیک مرتبط قصاب پرنده لوفت وافه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

طرح اصلاح شد ... اژدر Kanyon Status-6

سلام علیکم و رحمت ا... این نظر بسیار ارز شمندی هست ولی یک نکته ظریف این وسط خودنمایی می کند ، تاپیکهایی مثل " بررسی جامع نیروی هوایی ایران " یا نظایر آن که تحلیل ، نظر ، خبر و .... در آن کنار هم قرار دارند ، بلحاظ شکل پیکربندی انجمن ، خواننده را بلحاظ رسیدن به آن هدفی که مد نظر ما است ، مقداری خارج می کند ، قصد ما این هست که مخاطب یک مطلب شُسته و رُفته با حجم مشخص دریافت کند تا تاثیر خودش را در همون لحظه روی بافت و شکل ذهنی بگذارد و تحلیل مخاطب را به اصطلاح در مسیر درست خودش قرار دهد . چون در تاپیکها موارد مختلف ، گاها" نامرتبط قرار دارد ، مخاطب را نسبت به هدف مطلب ، دچار سردرگمی می کند و مخاطبی که عادت دارد به مطالب خلاصه و ناقص توییتری و .... تا بلحاظ ذهنی آماده بشود تا همه پستها را مطالعه کند ، اصل مطلب از دستش می رود . این هم نظر خوبی هست ولی این احتمال را در نظر باید داشت که نویسنده مطلب ممکن هست در طول زمان ، به اصطلاح آواتار یا نام کاربری خودش را عوض کند و این تغییر این مساله در مجله منتشر شده یک مقداری سخت هست . حالا در حوزه نام کاربری سعی داریم کمتر این تغییر ایجاد شود ولی در حوزه آواتار کاربر نویسنده ، تضمینی نیست که تغییر نکند ، به همین دلیل از انجام این کار منصرف شدیم . این فرموده شما را حتما" پیگیری می کنیم ولی چون مطالب نهایی در آخرین ثانیه ها نهایی می شود ، مجبوریم شکل تبلیغ را یک مقداری متحول کنیم نسبت به شماره 5 ولی دوستان حتما این پیشنهاد را می بینند و روی آن برنامه ریزی می کنند در خصوص توییتر میلیتاری ، نخست اینکه واقعا این فضا با محدودیت ارسال واژه ها ، یک مقداری تداعی کننده بازداشتگاه شماره 17 هست ولی خوب بالاجبار برای انجمن ان را ایجاد کردیم ، ولی تبلیغ این اکانت بر عهده دوستان علاقه مند به میلیتاری هست ، هر قدر دوستان علاقه مندی نظیر شما ، بیشتر این اکانت را بین دوستان خودشون معرفی کنند ، تعداد دنبال کنندگان بیشتر میشود ، سعی هم میشود مطالب دوستان فعال در فواصل زمانی کوتاه در این اکانت معرفی شود با نام کاربری که حقی از کسی ضایع نشود . انشا... دوستانی که این مطلب را می بینند ، این اکانت را به دوستان خودشون معر فی بفرمایند . دوستانی هم که در توییتر هستند ، مطالب را در صورت علاقه بازنشر بدند که بیشتر در معرض دید عموم قرار بگیرد با این حال از توجهی که نسبت به مجله خودتون دارید ، سپاسگذارم

تصاویر زیبا از موشک خرمشهر .. این هم مدل سه بعدی خودم از موشک خرمشهر یک

سامانه توپخانه ای فوق برد بلند ارتش امریکا جدولی از برنامه بلند مدت آمریکا برای توسعه سامانه های برد بلند که در سال 2018منتشر شد. در این جدول زمانی برای به خدمت گرفتن سامانه توپخانه ای فوق برد بلند در نظر گرفته نشده است. در جدیدترین اخبار از امریکا تصاویر گرافیکی از سامانه توپخانه ای فوق برد بلند (SLRC- Strategic Long-Range Cannon ) ارتش امریکا منتشر شد. در سال 2018 ارتش آمریکا عنوان کرده بود که به دنبال ساخت سامانه ای توپخانه ای فوق برد بلند با برد 1000 مایل ( برد حدود 1609 کیلومتر ) است. اطلاعات در مورد این توپخانه هنوز ناشناخته است . اما در این پوستر جدید نوشته شده است که این سامانه توپخانه ای 8 خدمه خواهد داشت .هر آتشبار این سامانه توپخانه ای فوق برد بلند شامل 4 توپ به همراه تجیهیزات حمل و نقل است. این سامانه توپخانه ای قابلیت جابه جایی بوسیله تجهیزات هوایی و دریایی را نیز خواهد داشت. یکی از افسران ارتش امریکا در گذشته عنوان کرده بود این سامانه "بسیار بزرگ" اما متحرک خواهد بود. البته به نظر میرسد با توجه به اندازه بزرگ این توپ تحرک ان با محدودیت روبه رو باشد. با گسترش تهدیدات برد بلند مانند موشک های بالستیک و کروز علیه منافع امریکا اکنون ارتش امریکا به دنبال آن است با افزایش برد سامانه های توپخانه ای، راکتی و موشکی قدرت آفندی و پدافندی خود را در سطح بالایی نگه دارد. پوستری که جدیدا از سامانه برد بلند ارتش امریکا SLRC منتشر شئده است سامانه فوق برد بلند ارتش امریکا یادآور تسلیحاتی مانند توپخانه ریلی Schwerer Gustav المان نازی و توپ بابل صدام حسین است.

بسم الله........ 3 اسفند 1398 21+ بخشی از تلفات سنگین مسلحین در حملات به مناطق میزناز / کفرحلب و ریف حلب در مدت 10 روزگذشته یک ستون زرهی ارتش سوریه در حال اعزام به جبل زاویه است . بمبارانها وگلوله بارانهای این منطقه شروع شده است . احتمالا سوریه در روزهای اینده پیشروی ها را از سر بگیرند بعد از حمله سنگین تروریستها با پشتیبانی زرهی و توپخانه ایی ارتش ترکیه هواگردهای روسی وسوری با پرواز بر فراز آسمان نیرب و مناطق اطراف ان شروع به پشتیبانی از مدافعان نیرب کردن .یکبار دیگر مقامات سیاسی و نظامی ترکیه نشان دادن درک درستی از شرایط ندارند و مثل همیشه سعی میکنند که با بیشترین هزینه اهداف خود را بدست بیاروند . نظامیان ترک با دو موشک دوش پرتاب استینگر (به گفته منابع سوری) سعی در ساقط کردن یک سوخو 24 روس کردن که با توجه به ارتفاع پراوزی سوخو و پرتاب شراره موشکها به هدف اثابت نمی کنند اما فرماندهان روس که متوجه حماقت ترکها شدن اینبار بر خلاف دفعات گذشته برای اولین بار بصورت مستقیم وهدفمند نظامیان ارتش ترکیه را با حملات هوایی هدف قرار دادن تمرکز حملات بروی اداوات زرهی ارتش ترکیه در حومه نیرب و همچنین مکان احتمالی پرتاب موشکها بوده . با توجه به تصاویر منتشر شده چهار تانک ام 60 بهینه شده ترکیه به نام صابرا واحتمالا یک نفر یا خودر زرهی ارتش ترکیه و مکان احتمالی پرتاب موشکها مورد حمله قرار گرفته که حداقل یک دستگاه تانک واحتمالا یک خودر زرهی منهدم شده سه تانک دیگر اسیب دیدن در این حملات 3 سرباز ارتش ترکیه کشته و چهار یا پنج تن دیگر زخمی شدن . نکته جالب با گذشت 48 ساعت از حملات روسها وانتشار تصاویر آن مقامات ترکیه هیچ گونه اشاره ایی به آن نکرده و سکوت اختیار کرده اند ترکیب سوخو 24 و ابابیل + دو تانک اسیب دیده عدرا به در طی نبردهای حومه شهر حلب در طی درگیریهای شهر حلب 5 دستگاه تانک عدرا مورد هدف قرار گرفتن که احتمالا دو یا سه تانک دستگاه موفق شدن خود را به عقب برساندن ارسال چندین دستگاه تانک لئو پارد ارتش ترکیه به استان ادلب همچنین تصاویری از ارسال سامانه پدافندی کوتاه برد ( Atilganمجهز به موشکهای استینگر) به مرز با سوریه منتشر شده احتمال ورود این سامانه به خاک سوریه وجود دارد ==================== مطلب باز هم بود ولی فعلا کافیه

ترکیه در جدید ترین اقدام سامانه راکتی TRG-300 رو در مرز سوریه مستقر کرده این سامانه ک ساخت شرکت Rokestan ترکیه س با راکت های 302mm بین 20-120 کیلومتر برد داره با سر جنگی 105 و 190 کیلوگرمی تصاویر جدید منتشر شده از سمت مسلحین نشون میده نیروهای ارتش ترکیه مستقیما سعی داشتن با استینگر جنگنده روسی رو هدف قرار بدن

بسم الله........ 1 اسفند 1398 حمله شدید مسلحین به روستای نیرب در حومه شهر سراقب گروههای مسلح در ادلب با پشتیانی مستقیم ارتش ترکیه وسوار بر زرهپوشهاس اهدایی این کشور یکبار دیگر به روستای نیرب حمله کردن. قبل از حمله راکت اندازهای و توپخانه ارتش ترکیه مواضع سوریها را هدف قرار دادن . اما اینبار پاسخ سوریها کاملا روشن بود شلیک دو موشک توچکا به سمت سرمین در نزدیکی محل استقرار نظامیان ترک همچنین راکت اندازهای اسمرچ مناطق اطراف نیرب را مورد هدف قرار دادن لحظاتی بعد از شروع حملات جنگنده های سوخو 24 سوری و روسیه و همچنین جتهای سوخو 30 به پراوز در اسمان ادلب حملات خود را آغاز کردن به نظر میرسد یک جنگنده سوخو 24 روسی با حمله به مواضع ارتش ترکیه حداقل 2 نظامی این کشور را به هلاکت می رساند تصویر واخبار از سوی مسلحین منتشر شده است از احتمال شلیک موشک دوش پرتاب به سمت جنگنده سوخو 24 برخی منابع هم اعلام کردن حمله توسط ترکها صورت گرفته . ممکن است حمله مستقیم احتمالی روسیه به ارتش ترکیه ارسال یک پیام کوتاه اما واضح برای این کشور بود ه باشد . با مقاومت مدافعین سوری حملات مسلحین یکبار دیگر شکست میخورد منابع سوری و وزارت دفاع روسیه از انهدام چندین زرهپوش - تانک و خودرو مهاجمین خبر داده اند اما تا کنون تصاویری منتشر نشده است استفاده مسلحین از هویترزهای کششی 155 م م اهدایی ارتش ترکیه همینطور پیش برن یه چند وقت دیگه هم احتملا تانک در اختار اینها قرار بدن + حضور نیروهای پیاد ه ارتش ترکیه در مجاورت نیرب (شاید خواستن بعد از فتح نیرب سریع یه پایگاه در این منطقه احداث کنند چون این نیروها مستقیما در یوش زمینی نقشی نداشتن ) شلیک موشکهای توچکا و راکت های اسمرچ هواگردهای های روسی وسوری در منطقه درگیری مکان ولحظه حمله جت سوخو به مواضع ارتش ترکیه / همچنین تصویری برداری پهپاد روسی در زمان گلوله باران مواضع ارتش سوریها توسط ترکها و شلیک احتمالی موشک دوشپرتاب به سمت جنگنده سوخو روسی فعالیت مجدد فرودگاه حلب بعد از 8 سال ( البته یه دور کوتاه مدت هم در چهار سال پیش شروع به فعالیت کرد که به خاطر حضور مسلحین در اطراف شهر حلب دوباره پراوزهای کنسل شدن ) / بخشی از پروازهای تهران دمشق رو میشه به این فرودگاه منتقل کرد . هرچند ................ تراکتورهای ایرانی در دیرالزور ارسال فوری و هوایی تجهیزات به نیروهای سوریه دمکراتیک که در بیانهای شرق فرات مستقر هستن (توسط ارتش آمریکا ) ================= ما بقی مطالب انشا ا... بعدآ

درباره تجهیزات و امکانات که موضوع ایی فوق محرمانه است از سوی طرفین تا حالا هم جایی ندیدم اشاره کنند اما درباره تعداد نفرات آماری که دیدم ۲۵ تا ۳۰ هزار سرباز سوری در محور معره النعمان تا ابوظهور فعال بود در جنوب حلب هم با اضافه شدن محتدین و نیروهای شیعه سوری حداکثر ۲۰ هزار سرباز و نیرو کل مخالفین هم استعدادشون در ادلب و بخشهای باقیمانده حلب ۶۰ هزار تخمین میزنه که نیمی از اون رو نیروهای هیئت تحریرالشام شامل میشن عوامل پیروزی های اخیر وحدت و روحیه رزمی و انگیزه نیروهای حمله کننده و تغییر تاکتیکهای رزمی استفاده بهتر از آتش هوایی و توپخانه ایی . شناخت بهتری که از مسلحین و شیو های رزمی اونها دارن همچنین سوریها از سال ۲۰۱۸ در حال بازیابی توان رزمی خودشون هستن ارتش خودشون رو گسترده تر کردن خیلی از واحد رزمی از کمبود نیرو رنج می بردن که تا حدودی رفع شده این رو هم در نظر بگیریم که حدود سی هزار سرباز سوری و نیروهای همپیمان اون به رقه و حسکه اعزام شدننیروی هوایی سوریه هم کمی تونسته با کمک روسها و همچنین آتش بس های صورت گرفته توان خودش رو بازیابی کنه زمین منطقه ایی که عملیات هم صورت می گرفت هم شرایط مناسبی داشت برای سوریها عوارض طبیعی کمی داشت تقریبا به غیر از چند تپه چیزی خاصی نداشت ترکیب موج های حملات شبانه زرهی و یورش های پیاده مکانیزه خطوط مخالفین رو در هم کوبید یک عامل مهم دیگه خود مسلحین بودن که درک درستی از تهدیدات پیش رو نداشتن اونها نبردهای کفرنبوده و خان شیخون رو با شکست پشت سر گذاشتن اما همچنام اصرار بر تاکتیکهای قدیمی خودشون داشتن گفتم توی این دو ماه تنها یک ضد حمله موفق نصف نیمه داشتن که این فاجعه بار بود یک مثال اون شیوه ضد حملات است یک یا دو انتحاری خودشون رو به خط سوریها میزنند بعد خط شکنان مسلحین سوار بر زرهپوشهاو خودروهای زرهی حملات رو شروع می کنند حالا سوریها چه کار میکنند تا حمله انتحاری و یا حملات معمولی صورت میگیره بخشهای از روستا های یا منطقه رو تخلیه می کنند البته همش رو نه بعد دوباره با ارزیابی شرایط خودشون رو سازماندهی میکنند نیروهای زرهی که پشت خط هستن بهشون ملحق میشن و بعد حملات و مقابله با یورش مهاجمین همزمان توپخانه و نیروهای هوایی هم در صورت در دسترس بودن شروع به پشتیبانی حالا در کمترین حالت ممکن مانع پیشروی بیشتر مسلحین میشن و اگه توانش رو داشته باشن مناطق از دست رفته رو باز پس میگرن که معمولا هم چون حجم اتش زیاده خود مسلحین دست به عقب نشینی می زنند در دفاع هم همین طور پراکنده عمل می کنند توان مدیریت چند محور رو چندان ندارن تقریبا توی این دو ماه همچین چیزی رو ندیدم باز درگیریهای کفر نبوده و خان شیخون بهتر بودن کل توانشون هم شده نیروهای جهادی و خارجی در ضمن قدرت تحرک و جابجایی در دفاع هم با حملات توپخانه ایی و هوایی ارتش تا حدوی زیادی از دست دادن توی این طور نبردهای یک گروه ضعیف با قویتر نیروی ضعیف اگر بتون ابتکار عمل رو داشته باشه بخشی از تجهیزات و نفرات رو می تونه جبران کنه یک دفاع و هجوم متحرک خیلی بهتر از حالت ایستا و ساکن یکنواخت داره توی حمله آخرشون و به کفر حلب چند دقیقه بعد شروع حمله یه جنگنده اومد از خجالتشوت درآومد همچنین مسلحین اصلا از شهرها و بافتهای مسکونی استفاده خوبی نکردن دیگه تا کجا می خوان عقب بکشن توی معره النعمان می تونستن تا یک هفته دست به نبرد شهری بزنند یا توی سراقب ولی تا محاصره یا شبه محاصره میشن شروع به قرار می کنند حالا این ها رو مقایسه کنید با حوثی ها و نبرد حدیده انعطاف پذیری انصارالله کحا و این کجا ...... لحن روسها در حمایت از سوریها در برابر ترکیه جدی تر شده پنتاگون اعلام کرده روسها و ترکها به درگیری مستقیم نظامی در سوریه در حال نزدیک شدن هستن سوریها هم از دیروز احتمال رویارویی مستقیم با ارتش ترکیه رو هم کم ندونستن ترکیه بخشهای از مناطق اطراف تل تمر در استان حسکه رو تخلیه کرده هیچ کدوم از طرفین درگیری نظامی رو نمی خوان استقرار نظامیان ترک هم که بصوزت پادگانهای کوچک و یا پستهای متعدد بوده هم فعلا نشون میده هدف اصلی ترکها یه چیز دیگه است اما در یکی دو محور به نظر چند صد نیرو جمع کردن احتمالا یک ضد حمله بزرگ مخالفین با مشارکت قوای زرهی و مکانیزه ترکیه و همچنین پیاده نظامی مسلحین هست حالا مناسب ترین محور کجاست !!!!!!!!!!!!!!!!

پس از نزدیک به 7 سال ، اینک شماره چهارم از مجله الکترونیکی بزرگترین انجمن وب فارسی لینک دانلود این شماره مجله با همکاری خالصانه دو برادر عزیز ، جناب @HRA و جناب @remo طراحی و تدوین و در نهایت در اختیار شما خواننده عزیز قرار گرفته است . بطور طبیعی ، ادعایی در خصوص حرفه ای بودن این کار وجود ندارد ولی این امیدواری وجود دارد که با مشارکت دوستان علاقه مند ، مسیر متفاوتی نسبت به خبر رسانی و تحلیل حوزه دفاعی داخلی و خارجی ایجاد گردد انشا... سردبیر مجله الکترونیکی بزرگترین انجمن نظامی وب فارسی MR9

سلام علیکم سمت راست ، پاد " شاهین " و سمت چپ پاد ALQ-131 چقدر احتمال دسترسی به این فناوری و الگوبرداری از نمونه غربی ( حالا این یا پاد ALQ-101که الان روی فانتوم های استفاده می شود ) یا توسعه یک فناوری پیشرفته تر بومی وجود دارد ؟؟؟

    با سلام   در یک نظر  ، همین شکلی هست که فرمودید و شکی در آن نیست ، اما اگر مبنای ما نظریات ژئوپلیتیکی باشد ، شرایط یک مقدار متفاوت خواهد بود .   در سالهای پس از جنگ سرد ، نظریه ای تحت عنوان نظریه 1+4 مطرح شد که در آن ایالات متحده بعنوان قطب نظامی و اقتصادی در یک کفه ترازو و چهار کشور ژاپن ، بریتانیا ، فرانسه و آلمان بعنوان کفه دیگر مطرح شدند . بنیاد اصلی نظریه فوق ، این هست که این 5 کشور هیچ گاه و تحت هیچ شرایطی علیه هم وارد جنگ نمی شوند ( بطور مشخص نامی از روسیه و چین برده نشده ) و در هر جای کره زمین ، منافعی وجود داشته باشد ، ( با توجه به سابقه نفوذ این 5 کشور در ادوار گذشته )  این 5 کشور هستند که تعیین کننده بشمار می روند .   بقیه کشورها ( حالا در اینجا نظیر استرالیا و کشورهای حاشیه اقیانوس آرام نظیر فیلیپین ، ویتنام و.... ) بلحاظ کد ژئوپلیتیکی که دارا هستند ، تاثیر گذاری ناچیزی در ساختار ایجاد شده خواهند داشت و بیشتر بعنوان بازیگران فرعی محسوب می شوند .   غرض این نوشتار ، آن بود که اگر چه شبکه اقتصادی ایجاد شده ، مانع مهمی در خصوص احتمال بروز درگیری نظامی بشمار می رود ، اما در زمان بروز حوادث غیر قابل پیش بینی ( بعنوان مثال وقوع درگیری نظامی بین دو کره ) یا جنگ بر سر تصاحب جزایر موجود در دریای چین جنوبی یا دریای  ژاپن و.... ، طرفهای ذینفع در منطقه ، بی طرف نخواهند ماند و له یا علیه یک سمت ماجرا ، وارد صحنه خواهند شد .

        شرکت طراحی مهندسی سنتام     شرکت موج فناوری هوشمند     صنایع پالکو     [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/20141022_122244.jpg][/url]

همونجا هم گفتم که موتور تصویر زیر با توجه به ابعاد و شکل احتمالا موتور نمونه ایرانی اسکن ایگل هست !     اما این موتور بیش از همه نظر منو جلب کرد !     حواسمون نبود که از تابلوی مشخصات موتورها عکس جدا بگیریم !

[b]کاربردها[/b] ریلگان ها دارای کاربرد هایی هستند که اکثرا در حوزه کاربردهای نظامی طبقه بندی می شوند. البته نا گفته نماند که برخی کاربردهای تئوری دیگری نیز دارند که در حال حاضر در قسمت تحقیقاتی قرار می گیرند. [b]پرتاب و یا کمکی برای پرتاب سفینه های فضایی [/b] ریل گان هایی که در صنایع فضایی مورد استفاده قرار می گیرند نوع بسیار خاصی از پیچه های الکترومغناطیسی و مواد ابررسانا می باشند . این مواد ابررسانا ، عموما ترکیبات کامپوزیتی می باشند . برای ارسال های فضایی باید در فاصله های کم یک شتاب بسیار عظیم نیاز است که این شتاب از تحمل انسان خارج است . برای حل این مشکل طراحی های فضایی دیگری مثل مسیر مارپیچی و یا طراحی مسیر حلقه ای نیز وجود دارد که طی آن سفینه فضایی در یک مسیر دایره ای حرکت می کند تا سرعت اولیه ای بدست آورد و سپس وارد کریدور پرتاب برای ارسال به سمت آسمان می شود. در سال 2003 مک ناب طرح یک ریلگان فضایی را ارائه داد که بتواند چنین شتابی را ایجاد کند . اما این شتاب در توان تحملی انسان نبود و تنها محموله های غذا و سوخت توانایی پرتاب به وسیله این لانچر را داشتند. (این موضوع را در نظر بگیرید که سرعت فرار از گرانش زمین در شرایط ایده آل 10.735 کیلومتر بر ثانیه می باشد . هزینه ارسال محموله های فضایی با این روش 528 دلار بر کیلوگرم می باشد در حالیکه این میزان برای شاتل 20 هزار دلار برای هر کیلوگرم است ! طبق طرح مک ناب این ریلگان با 2000 پرتاب در سال می توانست چیزی در حدود 500 تن را در سال جابجا کند . انرژی این سامانه در مسیر 1.6 کیلومتری پرتابش به وسیله 100 ماشین در حال گردش تامین می شد. هر ماشین می توانست 3.3 تن فیبر کربن را در سرعت های بالا به گردش در آورد . هر ماشین در چند ساعت و به وسیله 10 مگاوات انرژی می توانست شارژ شود. وزن محموله نهایی نیز 1.4 تن می باشد و وزن پیلود بیش از400 کیلوگرم می باشد . بالاترین میدان مغناطیسی این ریلگان 5 تسلا است که نیمی از این میدان از ریل ها و نیمه دیگر از مگنت ها می باشد. [center]نمایی از طرح پرتابگر فضایی ماه[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10256/Lunar_base_concept_drawing_s78_23252.jpg[/img][/center] [b]تسلیحات[/b] ریلگان ها می توانند به سرعتی بالغ بر 10 ماخ را به پرتابه هایشان اهدا کنند و به همین دلیل به شدت مورد توجه سازندگان تسلیحات قرار گرفته اند . در نظر بگیرید که سرعت دهانه یک ناو جنگی Battleship تنها 760 متر بر ثانیه بوده است ! حال ویژگی های ریلگان باعث می شود تا سایز و وزن مهمات کاهش یابد ، در نتیجه تانک ها و یا ناوها می توانند مهمات بیشتری را حمل کنند ، همچنین سرعت بالای ریلگان ها باعث می شود تا اثر باد بر روی مسیر پرتابه کاهش یابد . از دیگر ویژگی های ریلگان ها کاهش زمان هدف گیری می باشد . در مجموع این ویژگی ها باعث می شود تا ریلگان ها در مصارف دفاعی و تهاجمی بتوانند مفید واقع شوند و بتوانند اهدافشان را در زمین هوا و دریا مورد اصابت قرار دهند . ریلگان ها توانایی تبدیل شدن به سیستم های خودکر شلیک سریع تبدیل شوند که نرخ آتش بسیار بالایی را دارا می باشند. زیرا ریلگان ها نیز به مسلح سازی به وسیله حرکت خود و خروج پوکه نیاز ندارند و فقط باید مهمات درون آن ها بارگزاری شوند . تنها محدودیت شلیک ریلگان ها زمان مورد نیاز برای تخلیه بار پیچه های الکترومغناطیسی می باشد . برخی از منتقدان این مشکل را مطرح می کنند که نیروی مصرفی این سیستم ها بسیار زیاد می باشد اما در واقع این مشکل برای مصرف کنندگانی مثل ناوهای عظیم و زیردریایی ها با پیشرانه هسته ای مطرح نیست. اولین سلاح ریلگان ساخت شرکت جنرال اتمیکس و با نام سیستم بلیتزر می باشد که در سال 2010 کلید خورد. این سامانه گلوله های کفشک دار که به وسیله شرکت فانتوم بوئینگ ساخته می شوند را شلیک می کند که با سرعت 5 ماخ حرکت می کنند. این گلوله توانایی پرواز 7 کیلومتری و سپس نفوذ در فولاد با ضخامت 3.2 میلی متر را دارا بود . هدف گذاری این سامانه برای سال 2019 می باشد. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10256/home-banner.jpg[/img][/center] [b]کاتاپولت[/b] در سال 2015 ناو USS Geral R.Ford قرار است تا سفرش را به سمت دریاها و اقیانوس ها آغاز کند. نکته ای که در مورد این ناو قابل توجه است استفاده از یک ریل گان به عنوان منجنیق (کاتاپولت) این ناوهواپیمابر می باشد. نام این سامانه EMALS می باشد که یک موتور خطی القایی می باشد که قادر است یک جت 100 هزار پوندی را در مسافت 300 پایی به سرعت 240 کیلومتر بر ساعت برساند . این سامانه نسبت به کاتاپولت های بخار بسیار کم حجم تر ، کاراتر ، دارای نگهداری آسان می باشد و می تواند تا 30 درصد انرژی بیشتری را به جت ها وارد سازد . همچنین این کاتاپولت توانایی پرتاب بی سرنشین های کوچک تر را نیز دارا می باشد . [center]ELMAS[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10256/EMALS.JPG[/img][/center] [center]ساختار موتور خطی[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10256/338px-Linear_motor_U-tube_svg.png[/img][/center] این رو هم الان یافتم ! http://www.military.ir/forums/topic/19059-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%BE%D8%B1%D8%AA%D8%A7%D8%A8%DA%AF%D8%B1-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%AA%D8%B1%D9%88%D9%85%D8%BA%D9%86%D8%A7%D8%B7%DB%8C%D8%B3%DB%8C/

[align=center][size=18][b][color=green]به نام خدا[/color][/b][/size] [b][color=green]سیستم پرتاب الکترومغناطیسی هواپیما (EMALS) [/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%281%29%7E116.jpg[/img] [color=darkblue]EMALS مخفف عبارت Electromagnetic Aircraft Launch System يا سیستم پرتاب الکترومغنایسی هواپیما است كه توسط نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا به منظور پرتاب هواپیماهای ناونشین با استفاده از موتور القایی خطی به جای پیستون بخار معمولی توسعه داده شده است. این تکنولوژی باعث کاهش فشاروراده روی بدنه هواپیما می شود زیرا شتاب هواپيما تا رسيدن به لحظه برخاست به صورت تدريجي اضافه ميشود . از جمله مزایای دیگر این سیستم می توان به وزن کمتر، هزینه کمتر، نگهداری ارزانتر و ساده تر، توانایی پرتاب هواپیماهای سنگینتر و سبکتر نسبت به سیستم های مرسوم ، نیاز کمتر به آب شیرین و کاهش استفاده از تصفیه کننده های آب که انرژی زیاد مصرف می کنند اشاره نمود. [/color] [color=green]طراحی و توسعه[/color] [color=darkblue]در آغاز این سیستم توسط شرکت جنرال اتومیکس (General Atomics) برای نسل جدید ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی آمریکا جرالد آر فورد (Gerald R. Ford) توسعه داده شد. در ژوئن سال 2010 نمونه زمین پایه این سیستم آزمایش های اولیه را با موفقیت پشت سر گذاشت و سپس در پایان سال 2010 اولین پرتاب هواپیما با استفاده از این سیستم صورت پذیرف. [/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%283%29%7E110.jpg[/img] [color=green]موتور القایی خطی[/color] [color=darkblue]پرتاب کننده های الکترو مغناطیسی از یک موتور القایی خطی(LIM) استفاده می کند که از جریان برق برای تولید میدان مغناطیسی استفاده می کند این میدان مغناطیسی یک حامل را درون شیار منجنیق برای پرتاب هواپیما تا انتهای مسیر به جلو می راند. یک موتور القایی خطي در واقع يك موتور الكتريكي است كه استاتورش غير استوانه شده است تا به جای اينكه يك گشتاور چرخشي توليد كند، يک نيروی خطی در راستاي طول استاتور ايجاد كند. هنگامی که انرژی به سیستم داده می شود موتور شتاب دهنده حامل را درون شیاری تا انتهای مسیر به جلو می راند. در این روش انرژی صرفا به سیم پیچ های اطراف حامل داده میشود که در نتیجه زیان های ناشی واکنش به حداقل میرسند. پرتاب کننده الکترومغناطیسی باموتور القایی خطی به طول 91 متر می تواند جنگنده ای با وزن 45 تن را در طول به سرعت 240 کیلومتر بر ساعت برساند. [/color] [color=green]سیستم های ذخیره کننده انرژی [/color] [color=darkblue]موتور القایی در کمتر از چند ثانیه به انرژی الکتریکی زیادی نیاز دارد که منبع تامین انرژی کشتی ( در ناو کلاس فورد راکتور جدید A1B ) نمی تواند این مقدار انرژی را در چنین مدت کوتاهی تامین کند. سیستم ذخیره کننده انرژی EMALS انرژی الکتریکی را از کشتی دریافت کرده و آن را به صورت انرژی جنبشی بر روی روتورهای آلترناتور ذخیره می کند و هر روتور می تواند بیش از 100 مگاژول انرژی ذخیره کند و پس از پرتاب در عرض 45 ثانیه برای استفاده مجدد شارژ شود که این زمان کمتر از منجنیق هایی است که با نیروی بخار کار می کنند.[/color] [color=green]سیستم تبدیل نیرو [/color] [color=darkblue]در طول پرتاب سیستم تبدیل نیرو ،برای آزاد سازی انرژی ذخیره شده در آلترناتور ها از یک سیکلو کانورتور استفاده میکند که فرکانس و ولتاژ را برای موتور القایی خطی به صورت کنترل شده افزایش می دهد. انرژی داده شده به بخش کوچکی از سیم پیچ های استاتور نیز در هر لحظه از روند پرتاب حامل تاثیر گذار خواهد بود.[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%284%29%7E109.jpg[/img] [color=green]کنسول های کنترل[/color] [color=darkblue]اپراتورها نیرو را از طریق یک سیستم کنترل حلقه بسته مدیریت میکنند. سنسور های اثر هال که در مسیر وجود دارند و بر عملکرد سیستم نظارت دارند به سیستم این اجازه را می دهند که از تأمین شتاب مورد نظر اطمینان پیدا کنند. سیستم کنترل حلقه بسته این امکان را فراهم کرده تا پرتاب کننده های الکترو مغناطیسی نیروی کشیدن را ثابت نگه دارند که این کار کاهش فشار به بدنه ی هواپیما را به دنبال خواهد داشت.[/color] [color=green]وضعیت پروژه[/color] [color=darkblue]- 18 دسامبر 2010 یک فروند هواپیمای F/A-18E Super Hornet در پایگاه مهندسی هوایی نیروی دریایی لیک هارست (Lakehurst) با موفقیت پرتاب شد. - 1 تا 2 جوان 2010 یک فروند هواپیمای T-45 Goshawk در پایگاه مهندسی هوایی نیروی دریایی لیک هارست (Lakehurst) با موفقیت پرتاب شد. - 9 تا 10 جوان 2010 یک فروند هواپیمایC-2 Greyhound در پایگاه مهندسی هوایی نیروی دریایی لیک هارست (Lakehurst) با موفقیت پرتاب شد. - 27 سپتامبر 2011 یک فروند هواپیمایE-2D Advanced Hawkeye در پایگاه مهندسی هوایی نیروی دریایی لیک هارست (Lakehurst) با موفقیت پرتاب شد. - 18 نوامبر 2011 یک فروند هواپیمای F-35C Lightning II با موفقیت پرتاب شد. [/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%282%29%7E115.jpg[/img] [color=green]مزایا[/color] [color=darkblue]در مقایسه با پرتابگرهای معمولی که با نیروی بخار کار می کنند ،پرتابگر های الکترومغناطیسی وزن کمتری دارند(کمتر از 225 تن)، فضای کمتری اشغال می کنند(کمتر از 425 متر مکعب)، به نگهداری و نیروی انسانی کمتری نیاز دارند، قابلیت اعتماد بالاتری دارند ، به انرژی کمتری نیاز دارند و پرتاب را با دقت بیشتری انجام می دهد . منجنیق های معمولی که به 614 کیلوگرم بخار آب برای هر پرتاب نیاز دارند، دارای مکانیکی گسترده و سیستم های هیدرولیکی هستند. واضح است که پرتاب کننده های الکترو مغناطیسی از نیروی بخار استفاده نمی کنند که همین ویژگی این سیستم را برای تحقق برنامه استفاده از تجهیزات تمام الکتریکی در ناوهای هواپیمابر مناسب کرده است. پرتاب کننده های الکترو مغناطیسی به سادگی در یک سطح شیب دار گنجانده می شوند که این کار باعث کاهش سرعت برخاستن (takeoff) هواپیما و در نتیجه کاهش انرژی مورد نیاز برای پرتاب هواپیما می شود. سیستم پرتاب الکترومغناطیسی در مقایسه با منجنیق های معمولی و توانایی پرتاب انواع هواپیما ار جنگنده های سنگین تا پهپاد های سبک را دارد، همچنین این سیستم انرژی خروجی را از 95 مگاژول برای منجنیق های معمولی به 122 مگاژول افزایش داده است به عبارت دیگر این سیستم 25 درصد انرژی بیشتری تولید می کند. به طور کلی پرتاب کننده های الکترو مغناطیسی کارآمدتر از منجنیق های معمولی با بهره وری 5 درصد می باشند.[/color] [/b] [url=http://en.wikipedia.org/wiki/Electromagnetic_Aircraft_Launch_System][b][color=red]منبع[/color][/b][/url][/align] [align=center][url=http://goebbels.persiangig.com/EMALS.flv][b][color=red]دانلود کلیپ[/color][/b][/url][/align] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%281%29%7E117.jpg[/img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%282%29%7E116.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%284%29%7E110.jpg[/img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%286%29%7E103.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%283%29%7E111.jpg[/img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%285%29%7E106.jpg[/img][/align] [b][color=olive]ترجمه:حسین (cgp) ويرايش متن ، زيبا سازی و اضافه کردن عکس ها (در گالری سایت) و كليپ(در پرشین گیگ): جناب Goebbels عزیز با تشکر از جناب sorena_noshad به خاطر راهنمایی ایشون.[/color][/b] باتشکر منتقل شد saiedtomcat