برحسب یاد آوری جدی بودن ماجرا ... احمق شمردن دشمن ، حماقت سرباز جنگی است . اسکندر مقدونی 

آخرش معادله حل شد. این چند روز کلی گشتم دنبال صحبتهای فرمانده نیروی دریایی تا سر از این پروژه ها در بیارم. در مورد موج 6 که به اسم پروژه سفینه نامگذاری شده این شناور 2200 تن وزن و بیش از 100 متر طول داره و از نوع سه بدنه هست. شناورهای بعدی تا 3000 تن می رسند که طبق تصویر نسخه 3000 تنی با نام پروژه هرمز یک ناو پشتیبانی نیمه سنگین هست که علاوه بر حمل دو بالگرد یا یک بالگرد و دو پهپاد سجیل، 96 سیلوی عمود پرتاب، 4 سامانه کمند، یک توپ 76 میلیمتری و لانچرهای مایل پرتاب برای موشکهای کروز/پدافندی داره. ناو آموزشی خلیج فارس هم تکلیفش معلوم شد طول 207 متر و وزن 5000 تن. پروژه نگین هم که گفته شده 5000 تا7000 تن وزن داره و جای دیگه امیر خانزادری وزن این ناوشکن رو 7000 تن اعلام کرده.

چقدر هم اون لباس قبلیا زشت بود. تو نیروهای نظامی بدتر از همه لباس های نیرو انتظامی هست چه سرباز هاشون چه افسراشون، معمولا فیزیک بدنی نامناسب هم مزید بر علت میشه که یک ظاهر نامناسب پدیدار بشه. تمام دنیا تو فیلم ها و تصاویر میبینی پلیس ها چقدر شیک و خوش لباس هستن غالبا، ولی من موندم تو کشور ما اینقدر این لباس ها نا زیبا هستند هیچ کس هم به فکر تغییرش نیست.

با دقت بیشتر معلوم شد که ناو پشتیبانی نیمه سنگین با تریماران 3000 تنی پروژه هرمز تفاوت داره. پروژه هرمز داری 96 سیلوی پرتاب موشک، پرتابگرهای عمودی کروز/پدافند، 4 سامانه کمند، توپ 76 میلی متری و دو آشیانه بالگرد هست. که ماکتش رو نشون دادند . اما ناو پشتیبانی هنوز در مرحله طرح اولیه هست که روی بنر تصویر گرافیگی ناو مشاهده میشه. با توجه به عمر سازه ناو پشتیبانی خارک و همچنین کمبود در این زمینه خصوصا آماده شدن سایر موجها و اعزام به نقاط مختلف اقیانوسی نیاز با داشتن ناو پشتیبانی رو بیشتر میکنه و به همین دلیل نیروی دریایی تصمیم به ساخت ناو پشتیبانی کرده. پس حالا پروژه های نیروی دریایی افزایش پیدا کرد: 1- سفینه 2200 تنی 2- هرمز 3000 تنی- 3- خلیج فارس 5000 تنی 4- نگین 7000 تنی 5- ناو پشتیبانی نیمه سنگین 6- نسل جدید هاورکرافتها 7- زیردریایی 3200 تنی بعثت 8- پهپاد توربوجت دو موتوره سجیل

مقدمه : با اولین شلیک موشک وی-2 به قلب فضا در اکتبر 1942 ، عرصه جدیدی به صحنه نبرد اضافه شد ، با این حال توسعه فناوری نظامی در فضا را میتوان عاملی موثر در ایجاد تغییرات شگرف در ماهیت رزم مانوری بحساب آورد . تغییر صحنه عملیات نظامی در فضا ، همزمان با کاهش قابل توجه و ناگهانی درهزینه های مربوط به دسترسی به مدارهای ماوراء جو و همچنین توسعه سریع ماهواره های کوچکتر و ارزان تر برای ایجاد مجموعه حسگرهای پایش عملیات نظامی ، قابلیتی فراتر از ماهواره های بزرگتر و گران قیمت تر را در اختیار ارتش ها ، نسبت به گذشته ، قرار خواهد داد . سرعت شگرف این تحولات و پیامدهای قطعی آن بر عملیات رزمی در آینده موضوعی است که جامعه کارشناسان رو به گسترش فضایی در سازمان های نظامی تلاش می کند تا قبل از ایجاد تهدید ، فرآیند توسعه این قابلیتهای جدید در حوزه فضایی را درک کرده و تغیرات سازمانی ناشی از این امر را بخصوص در حوزه جنگ مانوری مورد بررسی عمیق قرار دهد . با توجه به این موضوع پراهمیت ، قابلیتهای فضا پایه موجود تاثیر قابل توجهی را بر تاکتیکهای رزم زرهی مدرن در دو سطح تاکتیکی و عملیاتی برجای گذاشته است. از یکسو ، ارتباطات راه دور ، دسترسی به شبکه های مخابرات نظامی ، استفاده گسترده از سامانه موقعیت یابی جهانی (GPS) و درنهایت مخابرات رمز گذاری شده ، سرفصل های مهم این حوزه بشمار آمده و از سویی دیگر نیز کاربرد این پتانسیل در حوزه هایی با اهمیت کمتر نظیر عملیات ضد شورش نیز امکان پذیر گردیده است ،اما پرکاربردترین ماموریت محوله به حسگرهای فضاپایه را می توان در جنگ سرد و ماهواره های مجهز به حسگرهای مادن قرمز برای تشخیص زمان شلیک موشکهای بالستیک و همچنین رهگیری گونه های بالستیک تاکتیکی بر علیه واحدهای زمینی جستجو کرد . در مجموع ، برای یک آینده قابل پیش بینی ، قابلیتهای فوق الذکر ، البته در پهنای باند بیشتر و دقت افزون تر همچنان به پشتیبانی از عملیات رزمی ادامه خواهند داد . با این وصف ، یکی از مهمترین پیشرفتهایی که فناوری فضایی برای افزایش عملکرد مطلوب واحدهای زرهی پدید آورده ، قابلیت استفاده از تصاویر ماهواره ای در زمان واقعی (near-real-time satellite imagery) بخصوص بر علیه دشمنی است که از این پتانسیل محروم است . غافلگیری با ضربه به جناحین : از یک نظر ، نقطه شروع استفاده از حسگرهای فضاپایه را می توان با آغاز جنگ نخست خلیج پارس که در جریان آن ، واحدهای ارتش ایالات متحده با ایراد یک ضربه شدید به جناحین یگانهای عراقی ، مدافعان را غافلگیر نموده و بسرعت بر آنها غلبه نمودند، همزمان دانست . ارتش عراق که تحت حملات شدید هوایی قرار داشت ، ناگهان با ضربه غافلگیرکننده واحدهای زرهی ائتلاف در جناحین خود روبرو شد که این موجبات یک فاجعه نظامی را برای سرفرماندهی ارتش بعث فراهم آورد . اما نکته اصلی در این مساله نهفته بود که موفقیت این مانور ، مدیون چند عامل مهم ، از جمله فناوری های جدید بخدمت گرفته شده ، بود . از یکسو ، سامانه مکان یاب جهانی (GPS) تازه به دنیای فناوری نظامی وارد شده بود و به یگان های رزمی اجازه میداد تا در صحنه عملیاتی باز ( صحرا ) با دقت بیشتری دست به عمل زنند و از سویی دیگر به فرماندهان ائتلاف ، بخصوص رسته آماد و پشتیبانی ( لجستیک ) امکان می داد تا بدون نگرانی از آتش دشمن ، ذخیره سوخت و سایر سامانه های لجستیکی را بدون آنکه نیازی به هزینه کرد بیش از اندازه منابع داشته باشند ، موقعیت یابی و مستقر سازند . با این وجود ، شاید مهمترین عامل موفقیت در افزایش و تاثیر گذاری واحدهای ائتلاف در این جنگ را می توان در پتانسیل این نیرو در محرمانه نگاه داشتن نقل و انتقالات و به معنای تخصصی ، "تحرک" این یگان ها از دید نیروهای عراقی دانست . فرماندهان ائتلاف با ایجاد پایش شدید هوایی ، مسیر هرگونه اجرای عملیات شناسایی هوایی از سوی ارتش عراق را مسدود نمودند ، چرا که حتی اجرای یک سورتی ( پرانه ) پرواز شناسایی از سوی نیروی هوایی عراق در ارتفاع ، برد و گستره مشخص می توانست نیات ارتش ائتلاف را در حوزه محورهای عملیات آفندی ، افشاء کرده و متقابلا" ارتش عراق قادر می ساخت تا با تغییر سازمان رزم واحدهای خط مقدم خود ، تدابیر مناسبی برای حفظ جناحین خود از ضربه زرهی مهاجمان ، بیاندیشد. در این میان ، برخی تحلیلگران براین اعتقاد قرار دارند که حتی در صورت اطلاع ارتش عراق از محورهای عملیاتی ائتلاف ، بسیار بعید بود که توان رزمی کافی برای جلوگیری از موفقیت نزد مدافعان ، موجود بوده باشد ، اما یقینا" دستیابی به اطلاعات ، هر چند محدود و مختصر ، می توانست هزینه پیروزی را برای مهاجمان ، افزایش دهد . در واقع ، بسیار بعید به نظر می رسد که ضربه کاری و موفقیت خیره کننده ارتش ائتلاف ، که بر قابلیتهای فضاپایه ، قرار داشت و صورتبندی بسیار بزرگتر مدافع را فریب داد ، بدون این ستون اصلی ، قابل تکرار باشد . شیوه اجرای مانور توسط واحدهای رزمی درمقیاس گروهان و گردان که به هردلیلی ممکن بود از صورتبندی اصلی جدا شوند را می توان با تدبیر درست ، جبران نمود ، اما بدون وجود نظارت دائم بر صورتبندی اصلی ، دستیابی به موفقیت در چنین صحنه های از منازعه ، تقریبا" امکان پذیر نبود . از سویی دیگر، نیروی هوایی ایالات متحده بدلیل ماهیت ماموریت خود ، گرچه پتانسیل زیادی برای ایجاد برتری هوایی محلی و جلوگیری از اجرای عملیات شناسایی توسط هواگردهای سرنشین دار یا بدون سرنشین در اختیار داشت ، اما واضح بود که فاقد توانایی جلوگیری از عبور ماهواره های دشمن از فراز منطقه نبرد بوده و این به معنای یک شکاف عمیق دربکارگیری اصل غافلگیری توسط فرماندهان محسوب می گردید . به معنای روشن تر ، درصورت برخورداری عراق از قابلیتهای فضاپایه ، بطور قطع ، ضربه قاطع طوفان صحرا ، هرگز قابلیت اجرایی شدن پیدا نمی نمود . به همین دلیل ، تکثیر گسترده ماهواره های سنجش از دور که می بایست بستر لازم برای تولید تصاویر دقیق ماهواره ای در اندازه ها و کیفیتهای متفاوتی را پدید آورد ، پارادایم " پشتیبانی فضایی " و به تبع آن ، تاثیر حسگرهای فضا پایه بر ماهیت رزم مانوری را به صورت چشمگیری دچار دگرگونی عمیقی نموده است . سامانه مکان یاب جهانی راست : 1990 چپ : آزمون های اولیه 1978 با این وصف ، ارتش ایالات متحده تا همین اواخر ، به استفاده از تصاویر ماهواره ای در عملیات رزمی چندان تمایلی نداشت ، چرا که تاثیر آن را در سطوح تاکتیکی و عملیاتی ، ناکافی ارزیابی می نمود ، به همین دلیل صرفا" تعداد مشخص و محدودی از ماهواره های تصویر برداری مستقر در مدار لئو (LEO) که قابلیت تصویر برداری از بخش های محدودی از کره زمین را ارائه می کردند ، در اختیار این نیروها قرار داشت ، در حالی که برخلاف ماهواره های مستقر در مدار ژئوسنکرون (GEO) که نسبت به زمین در نقطه ثابتی قرار دارند ، ماهواره های مدار لئو (LEO) در ارتفاعی میان 250 تا 400 مایلی مستقر هستند که هر 90 تا 120 دقیقه ، یکبار به دور زمین چرخیده و به همین دلیل انعطاف پذیری بیشتری به ماهواره های موجود در ارتفاع 22300 مایلی که تقریبا" سرعت چرخشی مشابه با سرعت چرخش سیاره داشته و با کمی اغراق ، نسبت به خط استوا ، روی نقطه ثابتی قرار دارند ، به کاربر ارائه می کنند . با این وصف ، علیرغم مزیتهای بی شمار ، ماهواره های مستقر در مدار GEO برای اجرای عملیات تصویر برداری تاکتیکی غیر مفیدترین ابزار بشمار می آید ، به همین دلیل ماهواره هایی که برای نظارت بر صحنه عملیات رزمی به فضا ارسال میشوند ، عمدتا" در مدارهای پایین تر قرار داده می شوند و به همین دلیل نیز در هر زمان ، صرفا" می توانند بخشی از سطح زمین را مورد شناسایی قرار دهند . بطور طبیعی ، جایگیری در ارتفاع مداری پایین در کنار هزینه های مرتبط با تولید و اعزام این سخت افزارها به فضا ، سودمندی تاکتیکی محدودی را فراهم می کند ، چرا که صرفا" امکان تصویر برداری یک محدوده کوچک را در روز فراهم می نماید . پی نوشت : 1- ادامه دارد ................. 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

علت اجبار نشدن اینه که تو انبار های آماد و پشتیبانی نیرو به تعداد بسیار زیادی هنوز لباس با استتار قبل رو دارن. یادمه اون زمان سرباز ها عشق و کل کل پیچوندن لباس از این انبار ها رو داشتن. حتی تو انبار ها به تعداد زیاد استتار جنگلی سابق رو دارن.

خیلی دوست دارم بدونم موقعی که داشتن این مدالا رو بهشون میدادن چی بهشون میگفتن؟ سرباز،گروبان،ستوان و ...... مرسی که ریدید

اگه کمی عقل داشته باشند ، تحریم تسلیحاتی رو احیاء نمی کنند ولی با روس ها و چینی ها سر هم می گذارند تا به ایران تسلیحات نفروشه و اینجوری ایران رو کنترل کنند ... فقط مشکل غرب اینه که نمی خواد به خاطر ایران به روس ها و چینی ها امتیاز بده که هر وقت خواستن با کارت « فروش تسلیحات به ایران » ازشون امتیاز بگیرند ...

البته این تفکر از تجربیات تلخی که کسب کرده اومده اونم نه در دوران جنگ از شهدای صابرین در برابر پژاک ( یادم میوفته با چه مظلومیتی شهید شدند اشک تو چشم جم میشه) از شهدای سپاه در سوریه کلن خون دادیم تا یاد گرفتیم

نیروی زمینی سپاه کلا تفکر خاص خودشو داره جایی که بشه پهپاد و هلی کوپتر جایی هم که نشه با توپخانه بشدت منطقه رو مورد عنایت قرار میده که البته اصلشم همینه هالیوود که نیس برن بزنن صاف کنن خطم بر ندارن خصوصا در ارتفاعات خفن که تو ایران کم هم نیستن

تصاویر مربوط به حمله به فرودگاه بغداد

شرح ماجرای حمله به منطقه " المکیشیفه " در چند وقت اخیر نیروهای داعش به شکل قابل توجهی در منطقه فعال شده وما شاهد حملات پیاپی در مصر ( صحرای سینا) سوریه (دیرالزور) وعراق بودیم واین حملات با خسارت های سنگین همراه بوده که این نشان دهنده بازیابی قدرت این گروه در انجام این نوع حملات "بزن درویی " واز طرفی فقدان یک اشراف اطلاعاتی در طرف مقابل هستیم و باتوجه به اینکه ما در شهر رمضان هستیم و ما به خوبی میدانیم که این ماه چه جایگاهی در نزد داعش برای انجام چنین هجوم هایی دارد . منطقه المکشیفه که در حد فاصل بیت شهر تکریت و سامرا قرار دارد و نزدیکی ان به رودخانه دجله و نخلستان های منطقه واز طرف دیگر بیابان های حدفاصل بین سامرا و تکریت منطقه مناسبی رو جهت انجام حملات وبعد هم اختفاء رو فراهم میکند قابل ذکر هست که این منطقه در طول سال ها حتی قبل از ظهور داعش یکی از نقاط بسیار خطرناک بود که گروههای مختلف از آن استفاده میکردند شرح حادثه : این حمله به صورت عملیاتی هماهنگ در چهار منطقه واقع در مجاورت شهر سامرا آغاز شد این منطق عبارتند از "مكيشيفة" و "مطيبيجة "و "الدور " و "تل الذهب "، که از منطقه "جزيرة جلام " در شرق رودخانه دجله و از ساحل مقابل شهر الدور ،و توسط 4-5 تیم (مفرز ) و هرتیم بین 10 - 11نفر بود شروع شد این هجوم بریکی از نقاط ایست وبازرسی که جدیدا در منطقه مکیشیفه توسط نیروهای الشهيد الصدر تیپ 35 حشد الشعبي احداث شده متمرکز بود که منجر به کشته شدن تمامی افراد آن شامل 6 نیروی حشد الشعبی شد پس از اعزام نیروی پشتیبانی به منطقه هم یک بمب کنار جاده ای در کاروان اعزامی متشکل از تیپ 35 حشد الشعبی و نیروهای پلیس و اطلاعات منطقه که این حادثه منجر به کشته و زخمی تعدادی از نیروها شد واین نشان دهنده اشراف اطلاعاتی اعضای داعش و یا داشتن ارتباطاتی در داخل نیروهای امنیتی است . توضیح 1 : شرح ماجرا به نقل از هشام الهاشمی که خودش هم از منابع امنیتی حشد الشعبی نقل کرده است توضیح 2 : آشنایی با شیوه تفکر دشمن برای غلبه کردن بر اون نقش بسیار مهمی دارد

همیشه در منابع غربی گفته میشه که نور و قادر تحت لیسانس چین ساخته میشه. برای ساخت نور موشک C802 مهندسی معکوس شده ولی تحت لیسانس ساخته نمیشود. موتور ان طلوع 4 بوده که خود چینی ها هم انرا از یک طرح فرانسوس مهندسی معکوس کرده اند. الان در موشک های ما از موتور طلوع 5 استفاده میشود که فکر میکنم از اضافه کردن یک مرحله به کمپرسور طلوع 4 و افزایش نسبت فشار حاصل شده و یک طرح ایرانی به حساب می اید. در مورد تناژ ناو های ایرانی به نظر من این بستگی به این دارد که نیروی دریایی چه هدفی را دنبال کند. اگر هدف خلیج فارس باش به نظر من این دریا با توجه به عرض کم ان اصلا مناسب برای ناوهای جنگی نیست. با استفاده از پرتابگرهای ساحلی موشکی اعم از پدافندی و ضد کشتی و رادارهای ساحلی و شناورهای تندرو میتوان کل انرا پوشش داد. ناوهای 3000 تنی در کلاس هرمز مناسب و کافی برای تسلط بر دریای عمان و شمال اقیانوس هند هستند. ناوهای سنگین تر مثلا 7000 تن یا بالاتر به مانند ناوهای امریکایی مناسب برای اقیانوس و ارسال ناو به مناطق بسیار دور از سرزمین مادر هستند که ناو پشتیبانی ندارد و باید مجهز به موشک های دوربرد و حتی امکانات حمله به سرزمین دشمن باشد. ظاهرا نداجا در بلند مدت دنبال چنین هدفی است. ولی من فکر میکنم حتی در صورت ساخت ناوشکن های سنگین بدون ناو هواپیما بر ان ناو هر چقدر هم مجهز باشد در مناطق دور دست اسیب پذیر است. تناژ مناسب برای نیروی دریایی ایران همان ناوهایی در حد 3000 تن یعنی هرمز است مگر زمانیکه ناوهواپیما بر و هواپیماهای مناسب داشته باشیم. البته حتی این کلاس از ناوها هم در مناطق نزدیک به سواحل ایران بدون یک نیروی هوایی قدرتمند اسیب پذیر هستند که امیدواریم تا زمان ساخت این ناوها، نهاجا نیز تکان جدی خورده باشد.

پروژه هرمز برنامه بلندپروازانه نیروی دریایی ایران برای توسعه ناوشکن های پنهانکار نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، در بیست و هشتم نوامبر 2019 ، از ماک-آپ مقیاس کوچک یک نمونه ناوشکن پنهانکار آینده خود که هم اکنون با شناسه " هرمز" شناخته میشود ، رونمایی نمود . برخی کارشناسان براین باورند که پروژه هرمز ، ادامه سلسله تلاش های شبکه تحقیقات دفاعی نیروهای مسلح ایران برای توسعه فناوری سخت افزارهای پنهانکار است که در گذشته با برنامه هایی نظیر قاهر313 و مجموعه متنوعی از سامانه های موشکی کروز با قابلیت شلیک از زیرسطحی و پرنده های بدون سرنشین پیوند خورده است . تایپ 052D براساس اطلاعات موجود ، این ناوشکن در کلاس 3000 تن بوده که در مقایسه می توان نمونه ایرانی را با تناژی در حدود 50 درصد ، با پیکربندی های رزمی شناور نظیر 052D چینی و همچنین شناورهای کلاس آرلی بورک نیروی دریایی ارتش ایالات متحده قرار داد . با این حال ، برخی براین اعتقاد قرار دارند که این پروژه بومی ، با توجه به تناژ اعلامی ، شاید در ردیف استاندارد موجود برای " ناوشکن" ها قرار نگیرد ، اما قابلیتهایی که از سوی کارشناسان در خصوص این برنامه ، گمانه زنی شده ، به تقریب ، فراتر از پتانسیل رزمی فعلی این نیرو قرار خواهد گرفت . سلول های شلیک عمودی مارک 41 شناور های رزمی کلاس آرلی بروک این دسته از تحلیلگران معتقدند که پروژه هرمز به احتمال زیاد ، توانایی دستیابی به سرعت 40 گره را داشته و این درکنار طراحی خاص بدنه با پتانسیل پنهانکاری و زرادخانه ای شامل 96 سلول پرتاب عمودی برای استقرار موشکهای سطح به هوا و کروز ( شامل گونه های ضد کشتی و حتی ضد اهداف زمینی . م ) درصورت تولید در کمیت مناسب، می تواند یک جهش غیر قابل تصور برای نیروی دریایی ایران برای دستییابی به قابلیتهای آفندی ، فراتر از یک نیروی دریایی ساحلی ( نیروی دریایی سبز ) بشمار رود . کلاس لیتورال ( سمت راست ) - پروژه هرمز ( سمت چپ ) بااین وصف ، در حالی که کلاس چینی 052D تنها 64 سلول و کلاس آرلی بروک ، 90 سلول را در سازه خود جای می دهد ، را میتوان بدین گونه تحلیل نمود که اندازه کوچکتر و بالتبع برد کوتاهتر موشک های کروز ایرانی ( بعنوان مثال قرار گرفتن در کلاس موشکهای DK-10A ) موجب شده تا تعداد سلول های گونه ایرانی کمیت بیشتری را به نمایش گذارد . این موشکها در هنگام قرارگیری در بخش درونی شناور ، بصورت چهارتایی دریک سلول قرار خواهند گرفت . با این وصف ، به احتمال بسیار زیاد ، قدرت آتش واقعی این شناور رزمی ، درصورت ورود بخدمت ، در حد 24 تیر موشک در ابعاد موشک استاندارد خواهد بود و این با توجه به تجربه محدود ایران در طراحی و ساخت شناورهای بزرگ رزمی ، اگر چه کم ولی به نسبت قابل توجه است . پرتابه کروز قادر (سی-802 ) ، سومین موشک از بالا سامانه دفاع نزدیک کمند به اعتقاد ناظران نظامی ، با وجود احتمال بسیار زیاد در استفاده از موشکهای دفاع هوایی بومی نظیر "باور " یا برنامه " خرداد" ، پروژه هرمز قادر خواهد بود تا موشکهای کروز ضد کشتی سی-802 که تحت امتیاز چین با شناسه "قادر" تولید می شود را نیز به کار برد . برخی ناظران نیز با توجه به تناژ 3000 تن اعلامی ، طراحی بومی ایران را با شناورهای رزمی کلاس لیتورال مقایسه می کنند . پروژه هرمز برای دفاع نزدیک دربرابر تهدیدات ضد کشتی و هواپایه ، احتمالا به گونه مشابه سامانه فالانکس یا معادل روسی آن ( با شناسه " کمند " ) ، یک رادار آرایه فازی و همچنین عرشه پرواز با قابلیت پذیرش 2 فروند بالگرد مسلح میشود . اما همچنان هزینه ساخت این شناور نامشخص به نظر میرسد ، که با توجه به کمیت بودجه دفاعی ایران ، برخی معتقدند که نمونه ایرانی ، می تواند قیمتی در حدود معادل آمریکایی آن داشته باشد . اما وضعیت بودجه دفاعی ایران و تنگناهای مالی ایجاد شده برای این کشور و وجود اولویتهای مهمتری نظیر نوسازی شبکه دفاع هوایی موجب خواهد شد این برنامه با تاخیرهای مشخصی روبرو گردد . پی نوشت :  1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  2- ادغام پستهای ارسال شده با محوریت پروژه هرمز ، دوازدهم دی ماه سال یکهزار و سیصدو نود و هشت خورشیدی برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR)

یه سری مشکلاتی در این پروژه اف 35 هست که داره خودشو کم کم بروز میده، یکی از مهمترینش (که عامدانه -هم از طرف خریداران بالقوه و هم خصوصا از طرف آمریکایی ها- کمتر هم بهش پرداخته میشه) بحث لو رفتن مقادیری از اطلاعات مهم و حساس این جنگنده و افتادن این اطلاعات بدست چینی ها هست، همونطور که همگی بهتر می دونید تمام دول غربی، چین رو به عنوان یک رقیب/دشمن استراتژیک بلند مدت میبینن و این مساله چیزی نیست که اونها بتونن به راحتی باهاش کنار بیان که اطلاعات مهمترین جنگنده نیروی هوایی شون دست دشمنشون باشه1. مساله مهم بعدی این هست که در زمانی که اف 35 و سایر جنگنده های پنهانکار دنیا در دست طراحی بودند(دهه 1990 میلادی)، پدافندهای زمین پایه به نوعی در لبه تکنولوژی و فناوری قابل دستیابی شون برآورد می شدند و پیشرفتهایی که بخصوص از سالهای 2000 به بعد در عرصه کشف و شناسایی اهداف پنهانکار توسط روشهای فعال و غیر فعال شاهد هستیم یا در اون موقع مطرح نبودند و یا اینکه در حد فرضیه هایی ابتدایی بودند که حتی ممکن بود عمیقا محال به نظر بیان. مساله بعدی این هست که خیلی از کشورهایی که مشتری بالقوه جنگنده های نسل پنجم محسوب میشده یا می شوند، اساسا دشمنانی در آن حد قوی نداشتند که یک نیاز فوری و حتمی برای بکارگیری جنگنده های نسل پنجم احساس کنند، بلکه این موضوع بیشتر یک جو روانی بود که از سوی تولید کنندگان این جنگنده های بشدت تبلیغ می شد تا فروش محصولاتشان بالا برود. البته در سالها و بخصوص سال اخیر دولت آمریکا تلاش زیادی در جهت برجسته سازی روسیه به عنوان یک دشمن برای اروپای غربی انجام داده تا بلکه از این طریق دول اروپایی را به خرید اینگونه تسلیحات High-Tec مجاب نماید. هشدار معاون اروپای لاکهید مارتین نیز در همین چهارچوب ارزیابی می شود. در کل اینکه دنیا دنیای دودوتا چهارتا هست و در این دوران بی پولی و اوضاع خراب اقتصادی در اکثر نقاط دنیا، تا واقعا به چیزی نیاز نداشته باشند دنبال خرید اون نمیروند، و اگر بتوانند با وسیله سطح پایینتری نیاز خودشان را برطرف کنند حتما این کار را می کنند و دنبال خرج زیادتر و هزینه نگهداری و تعمیرات بالاتر نمی روند. پی نویس: 1- یک نمونه هک شدن و افتادن لینک ارتباطی پهپادهای آمریکایی به دست ایران باعث نشت اطلاعات گسترده، آگاهی رقیب/دشمن از نقشه ها و برنامه ها و آبروریزی گسترده برای طرف آمریکایی گردیده است؛ حالا فرض کنید دو طرف در شرایط یک جنگ نظامی بودند، آنوقت چه وضعی پیش می آمد.

اطمینان خاطر ژاپنی ها به آمریکا برای خرید F35 ژاپنی ها به آمریکایی ها اطمینان دادند که به خرید جنگنده F35 بدون توجه به سقوط اخیر ادامه خواهند داد . طبق گفته وزارت دفاع ژاپن 5 فروند از 13 فروند F35 های این کشور در مجموع هفت بار فرود اضطراری داشته اند که دو مورد از آن مربوط به همان جنگنده ای است که سقوط کرده است . این در حالی است که این جنگنده ها هر بار تاییدیه پرواز ایمن را گرفته بوده اند . وزارت دفاع ژاپن اعلام کرده است که این موارد را دوباره بررسی خواهد کرد تا ببینند که آیا بین این موارد و سقوط جنگنده ژاپنی ارتباطی وجود دارد یا خیر . گفته می شود اگر علت سقوط ، شامل اطلاعات حساس در مورد هواپیما باشد ، آمریکا ممکن است مایل به اشتراک گذاری اطلاعات آن با ژاپنی ها ، که متحد نزدیک آمریکایی ها هستند هم نباشد . برنامه دفاع میان‌ مدت تایید شده توسط دولت ژاپن که در اواخر سال ۲۰۱۸ اعلام شد شامل هزینه کرد ۲۷ تریلیون ین (۲۰۵ میلیارد دلار) در طی پنجسال آینده برای تقویت و احیای صنایع دفاعی ژاپن می باشد و F3۵ نقطه کانونی این برنامهاست که ایجاد یک وقفه در خرید آن می تواند یک نقصان در پیاده سازی آن برنامه باشد . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : Nikkei Asian Review

«ناورد»، مجله‌ای الکترونیکی است که با شعار «دانش نظامی برای همه» توسط سایت میلیتاری منتشر می شود. شماره پنجم این گاهنامه، بهمن ۹۸ با گزارش ویژه‌ای مربوط به سردار قاسم سلیمانی منتشر شده است. وجه تمایز ناورد را می توان رویکرد صرفا نظامیِ آن دانست. دلایل اتخاذ چنان رویکردی و ضرورت انتشار چنین مجله‌ای در فضای وب را با سید محمد شریفی، عضو هیات رئیسه اندیشکده ممتن، به گفت و گو نشسته‌ایم. ابتدا درباره جرقه های ظهور مجله ناورد صحبت کنیم. ناورد محصول تشخیص کدام ضرورت ها و اهداف است؟ چندی قبل پژوهش جامعی در اندیشکده ممتن درباره کلیت جامعه اندیشگاهی امریکای شمالی یعنی امریکا و کانادا انجام دادیم. همان طور که می دانید شکل گیری اندیشکده ها، ریشه نظامی دارد و واژه تینک تنک اصالتا یک واژه نظامی است. همین الان هم مجموعه عظیمی از اندیشکده های دفاعی در تشکلی به نام مورس (MORS سرواژه عبارت Military Operations Research Society) عضو هستند و سمپوزیومی هم به صورت سالانه برگزار می کند که شبیه انجمنی صنفی است و تمام زیست بوم اندیشه ورزی دفاعی و نظامی امریکا را پوشش می دهد. بخش مهمی از کاری که آنها انجام می دهند حمایت (Advocate) از سیاست هایی است که روی آن مطالعات انجام می دهند. یعنی با لابی کردن، کار رسانه‌ای و تاثیر بر افکار عمومی و برخی سازوکار های قانونی مثل همراه کردن نمایندگان در جلسات استماع پیش از جلسات کنگره، ادووکیشن می کنند که سیاست ها انجام شود. مدلی که مد نظر ما بود تا حدود زیادی بومی سازی مجموعه مورس است و به عنوان تنها اندیشکده مستقل از نهادهای دولتی و حکومتی که در زمینه دفاعی فعالیت می کنیم، بخش مهمی از کار خود را تولید گفتمان و ادبیات در زمینه دفاعی و نظامی می دانیم؛ بنابراین این مهم است که با تولید محتوا و ادبیات ، پایه های جامعه مربوطه را به وجود بیاوریم. همین طور ، ما بر این نظریم که برای شکل دادن به این جامعه، ابتدا باید اعضای جامعه را شناسایی کنیم. و شناسایی اعضا، به انحای مختلف از طریق انتشار مجله ناورد اتفاق می افتد. واقعیت این است که غیر از ما مجموعه های دیگری هم ظرفیت کار اندیشکده‌ای دارند، اما اکنون منحصر شده‌اند به انجام کارهای خرد و روی اخبار و تحولات و نهایتا تحلیل های چند خطی متمرکز شده‌اند. بنابراین بخشی از کار ما این است که چنین مجموعه هایی را به لحاظ ادبیات و گفتمان توانمندسازی کنیم. و این را از طریق تولید و در اختیار گذاردن مطالب مفید و ضروری انجام می دهیم. بخش دیگری از کار، مربوط به ارتقای اطلاعات افراد علاقمند به حوزه نظامی و دفاعی است. افراد زیادی هستند که علاقمند به تجهیزات نظامی هستند و جهت گیری ابتدایی در انتشار ناورد این است که این افراد را به یک سطح بالاتر و به سمت مطالعات تاکتیکی و سیاستی بکشانیم. غیر از این، ناورد جامعه هدف دیگری هم دارد که در ارگان های سیاستی و تصمیم گیر مشغول هستند. ما از همان بحث ادووکیت استفاده می کنیم و بعضی سیاست ها و نقدها را از طریق شکل گیری درخواست عمومی در افراد علاقمند نظامی و دفاعی، مطالبه می کنیم. یک نمونه بارز از مورد آخر، مربوط به مسئله استتار تجهیزات و نفرات است. استتار یک علم و یک تخصص است ولی متاسفانه آنچه در ایران اجرا می شد، در برخی از بخش ها مناسب نبود. مثلا لباس اصلی استتار نفرات که همه از قبل از انقلاب می شناختند لباس پلنگی بود که هیچ ربطی به طبیعت ایران ندارد و برای محیط هایی غیر از فلات ایران طراحی شده است. علاوه بر اینکه خیلی هم قدیمی است. علاوه بر رنگ، الگوی استتار هم بارها در دنیا تغییر کرده است. اصولا استتار تجهیزات و نفرات، با توجه به فواصل مختلف سال و منطقه محل خدمت و عملیات باید در یگان های مربوطه مطالعه شود و تفاوت داشته باشد. اما متاسفانه این مطلب در نیروهای مسلح اصلا رعایت نمی شد و به همین علت استتار برخی تجهیزات ما خیلی نامناسب بود. ما این مسئله را بارها از طریق مسئولین پیگیری کردیم، اما اثرگذار نبود. در نهایت سیاستمان را تغییر دادیم و شروع به اعمال فشار از طریق رسانه کردیم. با توجه به اینکه این مسئله، به لحاظ راهبردی مهم نبود و استتار چیزی هست که در معرض دید همه است در سطح عموم میشد راجع به آن صحبت کرد . به نظر می رسید که یک درخواست عمومی حول مساله ی استتار شکل گرفت که در نهایت منتهی به طراحی های جدید از سال ۹۶ شد. فعالیت ما در این زمینه هم سلبی بود و هم ایجابی؛ که بحمدالله جواب هم داد و از رژه سال پیش تغییرات عمده‌ای در استتار تجهیزات نظامی ایجاد شد. پس مخاطب شما شامل سه دسته از افراد است: افراد فعال اما ضعیف در این حوزه، علاقمندان و سیاست گذاران. درست است؟ بله. تنوع مطالب انتشار یافته در گاهنامه ناورد به گونه‌ای است که می تواند مورد استفاده طیف وسیعی از مخاطبان قرار بگیرد. برای علاقمندان به جهاد و دفاع مقدس؛ تاریخ و نکات نظامی موثر در تاریخ، تجهیزات و ادوات نظامی، و صد البته برای کسانی که مطالعات دفاعی را در سطح راهکنشی و راهبردی دنبال می کنند همواره مطالبی دست اول وجود دارد. با توجه به اینکه جنس مخاطبانی که انتخاب کرده‌اید با هم متفاوت است، آیا شماره های محرمانه‌ای هم به عنوان مشاوره برای تصمیم گیران و سیاست گذاران دارید؟ یک توضیحی ضروری است. آن هم اینکه مخاطب عام ما، با توجه به موضوعات، همه افراد را دربرنمی گیرد. منظور از مخاطب عام، در اینجا عموم علاقمندان به مباحث نظامی است که مطالعات کلی در این زمینه دارند و مثلا فرق موشک و راکت و خمپاره را می دانند. ولی درباره محرمانگی، طبیعتا ما همه کارهایی را که انجام می دهیم، بخش محرمانه دارد. مثلا مطالعه‌ای انجام می شود درباره افراد تاثیرگذار در تحولات مهم نیروهای هوایی ایالات متحده که هدف از آن نهایتا مربوط به آسیب شناسی نیروی هوایی خودمان بوده است و بر اساس آن مطالعه، یک بسته سیاستی هم تدوین می شود. ولی به دلیل مسایل مربوط به طبقه بندی اطلاعات آنچه در مجله منتشر می شود، فقط قسمت مربوط به نیروی هوایی آمریکا است. در کل مجله رویکرد فرهنگی خاصی مشخص و برجسته است. از پرونده ویژه که مشخصا موضوعی فرهنگی است تا انتخاب و نوع پرداخت مطالب، ردپای این نگاه فرهنگی کاملا مشهود است. اما مجله ناورد، به صورت مجزا سرویسی به نام فرهنگ ندارد. می شود درباره چرایی آن صحبت کرد؟ این موضوع، یک سیاست آگاهانه است. وسوسه پرداختن به موضوعات دیگر در اکثر مجموعه هایی که با مطالعات نظامی شروع به کار کرده‌اند ، همیشه وجود دارد و به نظر ما به کار این مجموعه ها و رسالتشان ضرر می زند. یعنی مجموعه ها با اهداف مطالعات نظامی آغاز به کار می کنند اما در ادامه وسوسه می شوند که درباره همه چیز صحبت کنند، چون بحث نظامی به سیاست خارجی، اقتصاد و فرهنگ مرتبط است. نهایتا این مسئله باعث از بین رفتن تاثیر حرف در موضوع اصلی می شود. از مجموعه‌ای نام نمی برم، اما واقعیت این است که که ما از سرنوشت برخی از مجموعه های مطالعات نظامی عبرت گرفته ایم. از ۱۳ الی ۱۴ سال پیش خروجی این مجموعه ها را دنبال کرده ایم و از بین رفتن اثرشان را دیده ایم که چگونه از اندیشکده تبدیل به مجموعه هایی شده اند که به جای سیاست سازی و تصمیم سازی، صرفا به اتفاقات سیاسی و فرهنگی و سیاسی واکنش نشان می دهند و با رویکرد غالبا تدافعی صحبت می کنند. برای همین در ناورد حتی وقتی درباره شهدای والا مقام مدافع حرم و مسئله سوریه هم که صحبت می شود گرچه تحلیل فرهنگی یا سیاسی هم برایش موجود است، اما سعی می شود صرفا روی مباحث نظامی آن تاکید شود و وارد مباحث دیگر نشویم. تقسیم بندی مطالب و سرویس های ارائه مطلب در سایت میلیتاری و مجله ناورد به چه صورت است؟ تقسیم بندی اصلی مطالب مجله بر اساس تقسیم بندی معروف نظامی به سه نیروی «دریایی، زمینی و هوایی» است و در کنار آن دو بخش به اخبار برترحوزه دفاعی-نظامی و تحلیل آن ها و همچنین مباحث جامع نظامی اختصاص دارد. با توجه به آنچه در مورد جامعه هدف این مجله گفته شد، تمرکز مطالب مجله بیشتر بر تحلیل و معرفی جنگ افزارها (در دو بعد داخلی و خارجی) و تهیه مطالب رسته «تاریخ و جنگ» است تا با توجه به جذابیت بیشتر این دو فقره برای مخاطب عام، راه برای بیان برخی مباحث راهبردی و دکترینال نظامی نیز باز شود. در کنار این مطالب همواره بخشی به بازخوانی خاطرات مکتوب دفاع مقدس و بخشی نیز به بازخوانی خاطرات شفاهی از رزمندگان دفاع مقدس اختصاص دارد؛ که تهیه و انتشار این خاطرات شفاهی، انحصاری سایت میلیتاری بوده و ما همواره تلاش داریم تا با کاویدن گنج های خاطرات دفاع مقدس از گم نشدن گوهرهای ذی قیمت سال های جهاد و شهادت مطمئن شویم. کارکرد مجله ناورد جدای از سایت میلیتاری است؟ با توجه به همپوشانی بسیاری از مطالب و اینکه در نهایت مجله هم به صورت الکترونیکی و نه کاغذی منتشر می شود، ضرورت تفکیک برخی مطالب سایت و انتشار آن به عنوان یک مجله مجزا را توضیح می دهید؟ سایت میلیتاری ، نسبت به مجله محدودیت هایی برای کاربر عام دارد. مثلا چون فروم است کار کردن با آن به راحتی شبکه های اجتماعی نیست و فعالیت و استفاده از برخی مطالب، عضویت در سایت را می طلبد. بنابراین ما اقدام به طراحی یک بسته با طراحی مناسب کردیم که به عنوان مجله منتشر می شود و استفاده از آن، محدودیت های سایت را ندارد. البته تعداد محدودی هم برای مسئولین و تصمیم گیران نظامی ، چاپ کاغذی و فرستاده می شود. با این توضیح، تحریریه مجله و سایت مشترک است. درباره نحوه کار تحریریه توضیح می دهید؟ زحمت اصلی کار بر عهده ی برادرمان با نام کاربری MR9 است. ولی کلیت کار این است که ما به صورت باز کار می کنیم. یعنی مدیران بخش ها ، موضوعات را انتخاب می کنند و در دسترس اعضا می گذارند. کسانی که علاقه دارند موضوعات را انتخاب می کنند و روی آن کار می کنند. ضمن اینکه در تمام مراحلی که فرد یا گروهی روی موضوعی کار می کند، با مدیر بخش مربوطه در ارتباط است و با همفکری به خروجی نهایی که ترجمه یا تالیف است، می رسند. دلیل گاهنامه بودن مجله ناورد چیست؟ آیا توجیه بی نظمی انتشار است؟ و این، با موضوعی که درباره آن منتشر می شود (مباحث نظامی)، در تضاد نیست؟ ما کیفیت مطالب را فدای نظم انتشار نمی کنیم. با این توضیح که گاهنامه ناورد، به نوعی تامین کننده سمت ارتباط با مخاطب عام اندیشکده میلیتاری است و مطالب آن عمدتا از مطالب منتشر شده در تالار گفت وگوی میلیتاری استخراج می شوند. بنابراین بسته به میزان مطالبی که جمع آوری شود، این مجله منتشر می شود. البته فاصله انتشار شماره های ناورد، به بیش از دو ماه نمی رسد. ضمن اینکه یکی از دغدغه های ما ایجاد زمینه تولید محتوا در این موضوعات است. به دلیل روند انتخاب مطالب، تمام علاقمندان به علوم نظامی در زبان فارسی می توانند در تهیه مطالب آن مشارکت کنند. مطالب مجله از جمع بندی مطالب منتشر شده در سایت و بحث و بررسی های کاربران بر روی آن ها به دست می آید و توسط هیات تحریریه ویراستاری شده و برای چاپ آماده می شود. این روند، با افزایش تولیدکنندگان محتوا، سرعت بیشتری می گیرد. هر چه جمعیت بیشتری علاقمند و وارد چرخه تولید محتوا شوند، انتشار هم نظم بیشتری می گیرد. با این حال، هم اکنون هم یکی از اهداف مهم ما که تولید محتوا در فضای مجازی و در دسترس قرار دادن محتوا در موضوعات نظامی است، در حال تحقق است. مجله ناورد

این لباس پرسنل وظیفه ارتشه. پیکسلی جنگلی قراره در آینده لباس کادر نیرو زمینی بشه. البته از وظیفه ها نیروی زمینی هنوز هستند سربازایی که یا قدیمین، یا از قدیمیا لباسای طرح وودلند کویری رنگ رو میپوشن هنوز، دلیلشم یا علاقس یا تظاهر به پایه بالا بودن . تا زمانی که من بودم هنوز اجباری برای یکدست کردن لباس وظیفه ها نبود، بنظر گذاشتند به مرور زمان همه خودکار دیجیتال بشن.

نیروی زمینی ارتش، البته آخر خدمت من یعنی سال ۹۶ قرار بود به پیکسلی جنگلی تغییر کنه اما برخی یگان هاش پیکسلی کویری هستن. کلا سلیقه ایه. اما پیکسلی بودن شرط اصلی هست مثل اینکه.

قطر که کشوری شیعه نیست که حزب الله قطر در انجا چشم باز کند. کلا یک درصد فکر کنید امیر قطر همچین اجازه ای بدهد. اینها وهابی هستند. البته از عربستان معتدل ترند. ولی اخر داستان اشتراکی با ما ندارند. این کارها را ما در کشورهای شیعه و کشورهایی که مشکلی از نظر حاکمیت ملی دارند میتوانیم بکنیم. وگرنه هیج کشوری حتی دوست وشیعه اجازه فعالیت نظامی و ایجاد گروه های نظامی وابسته به کشور دیگر نمی دهد. حتی عراق شیعه نیز اگر مشکلات داعش نبود اینطور اجازه رشد و نمو حشد الشعبی را نمی داد.

چند روز پیش یک مصاحبه ای از شهید مقاومت سید مصطفی بدرالدین** در مورد جنگ 16 روزه 96 منتشر شد، جالب بود قسمتیش که اینجا میزارم: با این تجربه و حضور میدانی حزب الله در سوریه و تمام حملات این سالهای صهیونیستها و همچنین عملکرد مقاومت در یمن و جنگهای 33 روزه و حتی غزه با اون وسعت محدود و بمبارانهای پایان ناپذیر صهیونیستها، حالا نمیشه باور داشت که مقاومت ما در سوریه متکی به سوله ها و ساختمانها باشه ( بحث حضور استراتژیک ) و همین طور راحت صهیونیستها هم هر بار با چهار تا موشک بزنند و برند و ایمج ست هم فرداش چهار تا عکس بزاره که بله! میبینید که این سوله کامل تخریب شده و محل ساخت موشک بالستیک بوده و یان ساختمان هم پایگاه استراتژیک سپاه قدس بوده که کامل تخریب شده. ( این اصلا به این معنی نیست که نبودند یا استفاده از از برخی ساختمانها و سوله ها به عنوان پایگاه و انبار نمیشه ولی موضوع این هست که این قطعا نمیتونه همه ی ماجرا باشه. اون هم به جرات دست مقاومت در روی زمین هم از لبنان و هم از غزه و هم از عراق شاید حتی بازتره - منظور در تحرکات بدون مزاحمت گروه ها و سیاسیون و لابی های قدرت درون کشور ) خلاصه اگر مقاومت در این سالها از تجربه غزه و لبنان و یمن حتی استفاده نکرده باشه در سوریه ( وجه مشترک یمن و فلسطین بمباران های متناوب و مستمر هست و در لبنان هم حالا نه در سالهای اخیر که حزب الله یک بازدارندگی برقرار کرده که در همون بازه قبل از 2006 نظارت و تهدید مدام بالای سر ولی پیش بردن پناهگاه ها و پایگاه ها در همون شرایط ) بسیار عجیب تر هست از اینکه بگیم توان اقدامی نداره. ** فرماندهان مقاومت را فراموش نکنیم، در تمام این سالها با وجود اینکه همیشه در خطوط مقدم حاضر بودند، ولی تقریبا اغلبشون توسط ترور از ما گرفته شدند بوسیله دشمن. در یک روند تدریجی و اخیرا اشاره کردم که روند را وقتی نگاه میکنیم هیچ عجیب نیست که چرا از ابتدا شروع نکنیم. از متوسلیانها و جهان اراها و کاظمی ها و صیادها و ستاری ها و .... منظور همه از یک مبدا با ابزارهای گوناگون و گروهک های مختلف و غیرمستقیم و مستقیم توسط خود دشمن.

توضیحات دکتر جک واتلینگ ، یکی از اعضای پژوهشی که مسئول مطالعه جنگ‌های زمینی در موسسه سلطنتی مطالعات دفاع و امنیت یونایتد (RUSI) : یک دلیل واقعی برای حفظ تانکها وجود دارد و آن این است که در در اختیار داشتن مقدار قابل توجه ای از آنها تولید بازدارندگی میکند. این استدلال که تانک ها منسوخ هستند، همیشه براساس ایده‌هایی است که شما می‌توانید از آسمان به عنوان جایگزین استفاده کنید، و ما دیگر نمی‌توانیم این فرضیه را بپذیریم. در این مورد مشکل این است که روس ها و چینی ها اکنون سیستم های دفاع هوایی بسیار پیشرفته ای دارند و آنها را به دیگران می فروشند؛ S-300 و S-400 و HQ-9 بسیار موثر هستند. آیا می توانیم بر آنها غلبه کنیم؟ بله، اما اگر ما 5٪ تلفات را بپردازیم، هواپیما های ما سیستم های راهبردی هستند ؛ آنها به راحتی قابل تعویض نیستند،و ساخت آنها زمانبر است. بنابراین سوال جدی که باید بپرسیم این است که آیا شما قادرید بروی هواپیماهایتان ریسک کنید؟اگر شما به طور بالقوه تصور کنید که هواپیماها در دسترس نیستند تا تاثیری که ما در گذشته به آن‌ها تکیه کردیم را در اختیارمان قرار دهند، پس قرار است به افرادی روی زمین اتکا کنیم تا آتش مورد نیاز را فراهم کنند ، در این صورت حفاظتی که آن‌ها نیاز دارند بسیار قابل‌توجه است. اکثر وسایل نقلیه سبک‌ قادر به اجرای چنین نقشی نیستند. Watling با بحث در مورد این که چگونه چلنجر 2 ارتقا یافته با آخرین قابلیت‌های دشمن مقایسه خواهد شد، به این نتیجه می‌رسد: او می‌گوید: " هنگامی که این موضوع مورد بحث قرار گرفت، روس‌ها از T-14 Armata پرده‌برداری کردند که یک گام بسیار اساسی است و نزدیک به نسل بعدی تانک ها است. در مقابل آن، چلنجر 2 به نظر می رسد که استانداردها را پاس نمی کند. مشکل این است که روس‌ها پول لازم برای ساخت این چیزها را ندارند. آن‌ها طراحی های فوق‌العاده‌ای دارند اما نمی‌توانند ارتش خود را تجهیز کنند. دکترین آن‌ها بر اساس به خدمت گیری حجم انبوه تجهیزات (doctrine is premised on mass) استوار شده‌است، بنابراین قادر به داشتن تعداد زیادی تانک و جایگزینی آن‌هایی است که از دست می دهد. تاکنون هیچ طرحی را ندیده‌ام که نشان دهد اگر جنگی رخ دهد، ما می‌توانیم بر تعداد زیادی از T-14 Armata فائق آییم. اگر روسیه واقعاً شروع به افزایش تولید T-14 Armata بکند ، آن وقت می‌تواند به سرعت معادلات را عوض کند و ما را به این نظر برساند که : "ما به طراحی جدیدی در اینجا نیاز داریم"

وقتی خودت تاریخ و تمدن و فرهنگ کهنی نداشته باشی که از دست بدی دیگه مهم نیست که آثار باقی ملل سالم بمونه و بشه سرکوفت برای نداشته هات. شاید دلیل تخریب آثار تمدن بین النهرین و شامات توسط داعش رو بشه اینجا فهمید!

اینکه چرا یکی از امنیتی ترین دولت های تاریخ اخیر ایران حاضر به این کار نبوده و سعی در وانمود کردن به « همه چیز خوبه » داره ، خودش جای سوال است .

سلام علیکم Hormuz Project: Iran’s Ambitious Program to Develop Stealth Destroyers در این مورد متاسفانه فراموش کردم منبع نگاری انجام شود . شیوه بنده همیشه در میلیتاری و مراجع دیگری که برای آنها مطلب تالیف یا ترجمه میشود ، در این هست که واقعیت ماجرا براساس اطلاعات در دسترس تحلیل شده و کمتر بسمت القاء مطالبی که مستندات در خصوص آن وجود ندارد و ممکن است میزان وجود شبهه در آن زیاد باشد حرکت شود. در خصوص مطلبی که بیان شد ، اگر سی-802 تحت امتیاز در ایران تولید شود ( ادعای نویسنده متن ) ، به هیچ عنوان مایه شرمساری صنعت دفاعی ایران نیست . ما از گذشته های به نسبت دور ، تبادلات دفاعی مشخصی با صنایع دفاعی چین داریم ، و این مساله با توجه به وجود اطلاعاتی مبنی بر ارسال موشکهای هارپون و همکاری در روگرفت از این موشک در تولید یک گونه جدید ، طبق اطلاعات گمانه زنی در خصوص تولید تحت امتیاز را بالا می برد . با توجه به این مورد ، چون اطلاعات مستندی در خصوص این مساله از صنعت دفاعی داخلی نداریم ، مبناء این تحلیل ( ازسمت نویسنده اصلی متن ) بر این گذاشته شده که سی -802 تحت امتیاز تولید میشود . حال اگر در این میان ، سی-802 ( قادر / نور ) مهندسی معکوس هم شده باشد ، طبیعتا مایه مباهات صنعت دفاعی داخلی هست . این مساله بدین دلیل از روی متن و بدون پی نوشت مشخص در این خصوص بیان شد تا دیدگاه تحلیلگران خارجی در حوزه نوآوری های دفاعی بومی رصد شود و از تعریف و تمجیدهای بدون دلیل و اغراق آمیز خودداری گردد .