نبرد ترا بین نبرد ترا بین در دهکده ای به همین نام و در شب 14-15 فوریه 1967 روی داد. گروهان یازدهم از گردان سوم تیپ 2 تفنگداران دریایی (واحد اژدهای آبی) در طی چهار ساعت جنگ تن به تن حمله ای به استعداد یک هنگ از نیروهای مشترک ارتش ویتنام شمالی و چریکهای ویت کونگ را شکست داد. ویتنامی ها دو بار به مواضع مدافعین کره ای نفوذ کردند اما تفنگداران دریایی کره ای با استفاده از هر سلاح دم دست به دفاع خود ادامه دادند. این نبرد پس از آن اتفاق افتاد كه یك فراری ویت کونگ گزارش داد كه ویتنامی ها قصد حمله به پایگاه کره ای ها را دارند. در روز 14 فوریه، گردانهای40ام و 60ام نیروهای منظم ارتش ویتنام محاصره ی مواضع کره ای ها را آغازکردند. مهاجمین توسط یک گردان از چریکهای محلی ویت کونگ پشتیبانی می شدند. نیروهای مهاجم با تمرکز نیروهای خود در منطقه، قصد داشتند همه خطوط ارتباطی کره ای ها را قطع کرده و آنها را یکجا جارو کنند. در سپیده دم روز 15 فوریه، نبرد با تلاش ویت کونگها برای قطع تلفنهای پایگاه کره ای ها آغاز شد. کره ای ها در سنگرهایشان منتظر ماندند و درخواست پشتیبانی هوایی کردند. به دلیل هوای مه آلود، پشتیبانی هوایی ممکن نشد و بنابراین کره ای ها فقط باید به پشتیبانی توپخانه اکتفا می کردند. هنگامی که ویتنامی ها به مواضع کره ای ها نفوذ کردند، درگیری های شدت گرفت. در ابتدا ، کره جنوبی ای ها با وجود قدرت برتر آتش خود به دلیل برتر عددی دشمن(حدود یک به سه) زمین گیر شدند، اما با آغاز ضد حمله ی کره ای ها، صفوف ویتنامی ها به تدریج دچار شکاف شد. با پایان یافتن درگیری ها، کره ای ها ادعا كردند كه 246 نفر از نفرات دشمن را كشته اند. علاوه بر این، آنها گزارش دادند که سه قبضه شعله افکن ، پنج راکت ضد تانک، دو قبضه مسلسل، 29 تفنگ، 100 قطعه دینامیت و بیش از 6000 گلوله را غنیمت گرفته اند. نیروهای کره ای بخاطر دفاع از پایگاه و جلوگیری از تصرف آن، خود را پیروزی میدان می دانستند. پس از نبرد، فرمانده های نظامی کره و وزیردفاع و نخست وزیر کره از صحنه نبرد بازدید کردند. دولت کره جنوبی بیش از هر عملیات دیگری در طول جنگ ویتنام، از جمله نخستین ارتقاء واحدهای تفنگداران دریایی از زمان جنگ کره به خاطر این نبرد به سربازان مدافع مدال داد. کاپیتان جئونگ کیونگ-جین و ستوان دوم شین وون بائه هر یک از آنها به مدال تائه گوک رسدند. روزنامه نیویورک تایمز این نبرد را به عنوان بزرگترین پیروزی کره جنوبی در 15 ماه حضور در ویتنام جنوبی گزارش داد. پس از توجیه کوتاه خبرنگاران خارجی ، عبارت "تفنگداران دریایی افسانه ساز" زینت بخش روزنامه ها شدند و با تیترهای "تفنگداران دریایی شکارچی شبح" و "تفنگداران دریایی غیر قابل شکست" از جنگ کره ادامه پیدا کردند. مترجم رضا کیانی موحد ترجمه آزاد از https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Trà_Bình

تانک اصلی میدان نبرد ترکیه، آلتای تانک آلتای ترکیه محصول صنایع دفاعی ترکیه بوده و توسط شرکت خودروهای سنگین Otokar ، و هولدینگ Koç Holding توسعه داده شد و از فناوری شرکت Hyundai Rotem کره جنوبی برای طراحی و تولید آن استفاده گردید. این تانک علاوه بر هدف گذاری 250 عددی برای ارتش ترکیه برای بازارهای صادراتی در نظر گرفته شده است. این تانک یکی از گران ترین طرح های تانک دنیا است با 13.75 میلیون دلار قیمت برای هر ارابه تانک هست. پیمانکار اصلی طرح: شرکت Otokar طراح زیر سیستم ها و کنترل آتش: شرکت Aselsan توپ اصلی: شرکت MKEK توپ آلمانی Rheinmetall L/55 بسته زرهی: شرکت Roketsan پشتیبانی فنی و کمک طراحی: شرکت Hyundai Rotem کره جنوبی سازنده: شرکت BMC جالب است بدانید که بخشی از تولیدات شرکت سازنده و پیمانکار تولید اتوبوس هست. بخش های اصلی تانک از دیگر کشور ها تامین شده است و در طراحی از کره جنوبی کمک گرفته شده است. همین مساله قیمت تانک را بالا برده است. اما باید در نظر گرفت که طراحی بسته تانک یک امر تخصصی بوده و به اندازه طراحی اجزا مهم است.

آتش سوزی ناو یو اس اس بونهام ریچارد بزرگترین آتش سوزی ده سال اخیر در نیروی دریایی آمریکا است سید عباس موسوی، سخنگوی وزارت خارجه در نشست خبری درباره این آتش سوزی اظهار داشت: این موضوع خیلی ارتباطی با ما پیدا نمی‌کند، ولی جالب است که ناو‌های آمریکایی چقدر زود آتش می‌گیرند، باید بررسی شود که آیا یوزپلنگ‌های آمریکایی این مسئله را به عهده نگرفتند؟!

پچ پهپاد برای خلبان نیرو هوایی البته دستمون ghiam اشاره کردن به افتتاح دانشکده پهپادی نیروی هوایی در کوشک نصرت قم البته اینجا لباسها فرق دارند https://www.irna.ir/news/83369984/دانشکده-پهپاد-نیروی-هوایی-ارتش-افتتاح-شد

اگر دقت کنید در طرح من تو گام پنجم سیستم مشخصی مثل سوم خرداد یا باور برده میشه بحث آموزش، یکپارچه سازی و ارتقا سامانه های سوری اولین گام ها هست که بجز کیت لینک و تغییراتی در خود سامانه ها بقیه تکنولوژی خاصی نمیخوان، فقط کابل زمینی میخواد در گام سوم و چهارم هم زیرسیستم نصب میشه نه یک سامانه و این سامانه بیشتر بر مبنای پسیو هست یعنی خاموش فقط شنود میکنه و شلیک ها هم کور انجام میشه وقتی این گام ها تحقق پیدا کرد، میشه کم کم سامانه های فعال مثل سوم خرداد و باور را وارد کرد

مشکل اینجاست که الان آسمان سوریه شده "گذر لوطی صالح " ، روسها ، امریکایی ها ، سوریها ، ترکها ، فرانسوی ها ، اسراییل ، همه حضور دارند و همه هم با قدرت هوایی خودشون ، این مدیریت تغییری که می فرمایید ، باید حداقل روی یک چهارچوب مشخص امتحان پس داده گذاشته بشود که بتواند تاثیر گذار باشد ، اگر قرار باشد فقط سیستم را ببریم ، بدون اینکه حداقلها رعایت بشود ، چیزی میشود مثل پانسیرهای سوری که چپ و راست دارد از اسراییل می خورد ، ضمن اینکه جنبه تبلیغاتی صدمه رسیدن به این سیستم که هنوز در ایران مستقر نشده را هم در نظر داشته باشید

باید هدف گذاری رو فاز به فاز انجام داد و اگرنه میشه سنگ بزرگ علامت نزدن در مدیریت عنوانی وجود دارد به نام مدیریت تغییر (البته بیشتر شنیدم تا خواندن) که مربوط به همین شرایط هست (موضوع خوبی برای کار هست چون محیط نظامی ما اینگونه مدیریت و برنامه ریزی رو میطلبه) چارت شما هدف والا و نهایی هست ولی نیمشه همه را یه جا داشت، چون میشه سیبل برا زدن برای همین اولین گام رو گذاشتم تعمیر و ارتقا سیستم های فعلی به همراه آموزش پرسنل در این گام واحدهای از رده خارج زنده میشن و تواناییشان بالا میره گام دوم که اندکی بعد و شاید همزمان با گام اول باید دنبال بشه یکپارچه کردن سیستم ها و فرماندهی هست که تحلیل ها و بررسی صحنه نبرد، آسمان سوریه، لبنان و اسرائیل رو مدام بررسی و پردازش میکنه گام سوم و چهارم هم شاخ شدن با قدرت فناوری اسرائیل یعنی جنگ الکترونیک هست این روش هم بصورت نرم افزاری و هم بصورت سخت افزاری باید پیگیری بشه یعنی حتی لازم هست آواکس های اسرائیلی در آسمان سرزمین های اشغالی زده شوند و هدف در مبدا کور شود در این مورد اضافه شدن سیستم های پسیو و موشک های شلیک کور مهم میشه ------------- فرض کنید شما مسئول پیاده سازی پدافند در سوریه هستید چکار می کنید؟ برنامه ریزی برای پیاده کردن پدافند چطور است؟

اولویت باید تو شناسایی تهدید باشه سیستم راداری از فرا افق گرفته تا کوچکترین اجزا با توجه به تهدید موجود باید آسمان لبنان و اسرائیل رو پوشش بدیم چون مسیر حمله معمولن از این مسیر رد میشه و سیستم موشکی باید زمانی وارد بشه که توانایی شناسایی خوبی پیدا کردیم در زمان باید به نوسازی و بهسازی سیستم های موجود بپردازیمو اینم باید مد نظر داشت که هر سیستم پدافندی به یک هدف در سوریه تبدیل میشه و بمبهای سرشی و شلیک کن و فراموش کن در اولویت تهدیدها هستن

گرفتاری اینجاست که هر کدوم از عوامل موجود در چارت را قصد داشته باشیم حذف کنیم ، کل شبکه دچار مشکل میشود ، یعنی برای تحلیل جامع نیاز هست که کل شبکه پیاده بشود

در مورد بایکوت خبری آتش سوزی ناوهلیکوپتر بر آمریکایی در صفحه اول رسانه ها

با سلام. انتقال این سامانه به سوریه اشتباه هست، اگر بتونه شروع به کار کنه و حتی موفق به شکار پرنده‌های اسرائیلی هم بشه بازم با توجه به ضعف پدافند سوریه (عدم وجود شبکه یکپارچه و پشتیبانی و ...) و نبود سامانه مطمئن ارتفاع پست قطعا مورد هدف واقع میشه و پروپاگاندای بزرگی علیه این سامانه توانا شکل میگیره، عزیزان توجه کنند بحث ضعف باور نیست، حتی اگه اس 400 مدل مورد استفاده خود روس هارو هم بفرستید سوریه، در نهایت هدف قرار میگیره، این سامانه‌ها ثابت هستند و انتقالش به جایی مثل سوریه، با دشمنی مثل اسرائیل اشتباه بزرکیه. منتها می‌شود سوم خرداد را ارسال کرد چون سامانه تحرک پذیریه و احتمال بقای بیشتری داره، ولی اگه از من بپرسند میگم یک ریل دیگه هم بصورت دکوری به سامانه اضافه بشه تا در صورت هدف قرار گرفتنش بشه ادعا کرد بوک بوده و رزومه منفی برای سامانه نشه، ما اول راه پدافند هستیم و نباید بازار رو برای آینده در نظر نگیریم.

عکس اول باز نمیشه

همین 20 فروند، اگر همراه با 20 فروند سوخو 35 و 100 فروند سوخو 30 اس ام باشه ترکیب مرگباری میشه و بازدارندگی زیادی به ایران در دفاع از آسمان خودش میده.

سلام ، درسته در ابتدای متن هم نوشتم که آمریکا طرح استفاده از معمار و کنترل اون رو توسط جنگنده هاش داره ، اما استفاده از کروز به نظرم جنبه بیشتر رزمی داره اما استفاده از پهپاد جنبه ی شناسایی ،چون با توجه به ماهواره های آمریکا ، آمریکا هیچ محدودیتی در کنترل پهپاد هاش نداره

با سلام استفاده از موشک های این سامانه که هدف‌یابی اپتیکی دارند مزیت بسیار خوبیه برای دفاع از آسمان لبنان و اهداف توی خاک سوریه،چون هم برد بلند هستند هم کمتر اختلال اثر میپذیرند هم می‌تونه بصورت تکی مثل فجر ۵ مخفی بشه و خیلی سریع شلیک بشن.اون حرکت یمنی ها یادتون هست.نظرتون چیه؟

کمی طراحی محاسبه عمق نفوذ خرج گود مطالعات نظری و همچنین تحقیقات تجربی منجر به ایجاد مدلهای پیشرفته برای محاسبه عمق نفوذ شده است . با این حال ، برای این مدلها ، منبع دقیق از داده ها و مشخصات جت و همچنین ماده هدف ضروری است - داده هایی که معمولاً برای مواد خرج شکل یافته در دسترس نیستند و همچنین منابع لازم برای محاسبه چنین مدل هایی به راحتی در دسترس قرار ندارد. در چنین شرایطی روشهای کارآمد و آسان برای استفاده در محاسبات در سوئد طراحی شده است. در سوئد ، یک مدل ساده برای نفوذ به استحکامات توسط FOI طراحی شده است ، در این روش عمق نفوذ ، H به صورت زیر محاسبه می شود: در این محاسبه و ضرایب K1 , K2 به ترتیب برای بعضی از موارد در جدوال زیر آمده است این روش صرفا برای تخمین میزان نفوذ کاربرد دارد و جهت طراحی خرج گود نیاز به روش های کامل تری می باشد. منابع در پایان ذکر خواهد شد انشاالله اداهمه خواهد داشت.

انواع پرتابه ها EFP میله بلند تا شده از عقب میله بلند تا شده از جلو توپی چین خورده بنا به سرعت قسمت های مختلف آستر وضخامت آن حالت های مختلف رخ می دهد که در صورت نیاز توضیح مفصل ارائه خواهد شد. پی نوشت: اگر اشتباهی وجود دارد کمک کنید. منابع در پایان مطلب خواهد امد انشاالله ادامه خواهد داشت...

اثر مونرو و جزئیات بیشتر از EFP ها در صورتیکه درون قطعه ماده منفجره که در تماس با سطح فلز در تست ها (احتمالا تست دندانه) قرار میگیرد یک حفره وجود داشته باشد (این حفره بعد ها در طراحی خرج گود استفاده شد) میزان تخریب فلز نسبت به حالتی که سطح ماده منفجره صاف باشد (علی رقم وجود جرم ماده منفجره کمتر)، بیشتر خواهد بود و این پدیده به عنوان اثر مونرو شناخته می شود. در صورتی که از یک لایه فلز بر روی سطح حفره قطعه ماده منفجره استفاده شود به دلیل ایجاد جت فلزی میزان نفوذ بیشتر می شود و اگر همین مجموعه از سطح فلز فاصله بیشتری داشته باشد (محدوده مشخصی وجود دارد) میزان عمق نفوذ بیشتر می شود. تفاوت نحوه ایجاد جت در دو نوع حفره در تصویر زیر دیده می شود که شکل مخروطی بیشتر در سلاح های معمول خرج گود (RPG7) استفاده می شود و شکل مقعر معمولا در EFP ها استفاده می شود. تفاوت مراحل شکل گیری جت در خرج گود های معمولی و خرج گود های EFP در تصاویر زیر مشخص هست. از دیگر عواملی که روی شکل جت و در پی آن میزان نفوذ جت تاثیر می گذارد زاویه حفره درون قطعه مواد منفجره ایت که در تصویر زیر مشخص می باشد. مقدار بهینه برای زاویه داخلی خرج گود تعریف شده است و در ادامه به آن اشاره خواهد شد. انواع پرتابه های EFP به لحاظ شکل ظاهری شامل موارد زیر هسند که در بخش های بعدی اطلاهات کامل تری ارائه خواهد شد. 1- توپ فشرده توپ فشرده خود شامل دونوع پرتابه است که در ذیل امده است. W -چین خورده : استر به شکل W جمع شده و پین می خورد توپی: آستر به شکل یک توپ فشرده می شود 2- میله بلند در این حالت پرتابه به دو شکل فشرده می شود میله بلند تا شده از جلو میله بلند تاشده از عقب تصاویر مربوط به طرح های بالا با جرئیات بیشتر در بخش های بعدی خواهد آمد پی نوشت: انشاالله ادامه دارد اگر نکته ای و یا اشتباه فنی هست لطفا بیان کنید. منبع در پایان این مبحث ارائه خواهد شد...

  نبرد‌ناو عظیم‌الجثه‌ی "USS Iowa "BB-61 (چماق بزرگ) اولین نبردناو از نبرد‌ناوهای کلاس خود است و تنها نبرد‌ناو کلاس خود است که در طول جنگ‌جهانی دوم در نبردهای اقیانوس اطلس شرکت‌کرده‌است.   این نبرد‌ناو در طول جنگ‌جهانی دوم در اقیانوس اطلس علیه نبردناو آلمانی Tirpitz بکارگرفته‌شد. در سال 1944 این نبرد‌ناو راهی اقیانوس اطلس شد تا در عملیات جزایر مارشال شرکت کند. این نبردناو در نبرد علیه کره‌ی شمالی بکارگرفته‌شد و با شلیک‌های ویرانگر خود خساراتی جدی به تاسیسات بندری کره‌ی شمالی وارد کرد و پس از آن به ناوگان شناورهای ذخیره‌ی ایالات متحده پیوست. در 19 آپریل سال 1989 انفجاری در دسته‌ی دوم از توپ‌های 16 اینجی نبردناو رخ داد که سبب کشته‌شدن 47 نفر از خدمه‌ی شناور شد. این نبردناو سرانجام در سال 1990 از خدمت خارج‌شدکه علت اصلی آن انفجار سال قبل بود. و اکنون در سانفرانسیسکو مستقر است و منتظر است تا به موزه‌ی شناورهای ایالات متحده فرستاده شود. این نبرد‌ناو تنها نبرد‌ناو از کلاس خود است که به نمایش عمومی گذاشته‌نشده‌است.  ساخت : Iowa اولین نبردناو از دسته‌ی نبردناوهای سریع "fast battleship" است. طراحی این نبردناو در سال 1938 آغاز شد؛ در 27 آگوست 1942 تحت اسپانسری خانم lo Wallacel (همسر پرزیدنت Henry Wallace) به آب انداخته‌شد؛ در 22 فوریه سال 1943 تحت فرماندهی کاپیتان John L. McCrea رسما وارد خدمت شد.  توپ‌های اصلی Iowa نه توپ دریایی 16اینجی (406میلیمتری) Mark 7 است. این توپ‌ها قادرند گلوله‌هایی با وزن 1200 کیلوگرم را تا فاصله‌ی 22 مایل دریایی (44 کیلومتر) شلیک کنند. توپ‌های ثانویه‌ی رزم‌ناو تعداد 12 توپ 5 اینجی (127میلیمتری) است که دارای برد 14 کیلومتر است.  با ظهور قدرت‌های هوایی و ناوهای هواپیمابر نیاز به توپ‌های هوایی در رزم‌ناو احساس شد؛ بنابراین رزم‌ناو با توپ‌های 20 میلیمتری Oerlikon و 40 میلیمتری Bofors تجهیز شد؛ در سال 1984 این توپ‌ها از نبرد‌ناو حذف شده و جای خود را به توپ‌های Phalanx CIWS دادند همچنین تعدادی سلول شلیک چهارگانه‌ی جهت شلیک موشک‌ تام هاوک و موشک‌های هارپون به نبردناو اضافه شد.  جنگ‌جهانی دوم 1943-1945 : در 24 فوریه‌ی 1943 یک سری آزمایشات دریایی بر روی این نبرد‌ناو انجام‌شد؛ در 27 آگوست همان سال این نبردناو جهت مقابله با نبردناو آلمانی Tirpitz راهی آب‌های اقیانوس اطلس شد؛ چراکه اخباری مبنی بر فعالیت این نبردناو در آب‌های نروژ به گوش دولتمردان ایالات متحده رسیده‌بود. سپس در 29 اکتبر جهت انجام یک سری تعمیرات به بندر Norfolk انتقال یافت.  این نبردناو در دوم ژانویه‌ی 1944 راهی اقیانوس آرام شد؛ در 7 ژانویه از کانال پاناما عبور کرد تا در عملیات جزایر مارشال شرکت کند. از 29 ژانویه تا 3 فوریه این نبرد ناو به حمایت از کشتی‌های جنگی ایالات متحده در نبرد علیه جزایر Kwajalein و Eniwetok پرداخت. عملیات بعدی Iowa شرکت در نبرد علیه پورت نظامی ژاپنی واقع در جزیره‌ی Truk واقع در مجمع‌الجزایر Carolin بود. در 16 فوریه‌ی 1944 این نبرد ناو مامور از بین بردن ناوهای ژاپنی که از شمال فرار کرده‌بودند شد. سرانجام پس از انجام عملیات‌های مشابه فراوان و پس از بمباران اتمی ژاپن این نبردناو وارد توکیو شد. پس از آن در سپتامبر سال 1948 این نبردناو از نیروی دریایی خارج شد.  جنگ علیه کره‌ی شمالی :  در سال 1950 کره‌ی شمالی به کره‌ی جنوبی حمله‌کرد. در پی این اقدام کره‌ی شمالی، نیروهای ایالات متحده مستقر در منطقه جهت حمایت از کره‌ی جنوبی از خود واکنش نشان دادند. در 14 ژولای سال 1951، Iowa مجددا فعالیت خود را آغاز کرد؛ در 25 آگوست و تحت فرماندهی کاپیتان William R. Smedberg III وارد خدمت شد. در مارس 1952 این نبرد ناو جهت شرکت در نبرد علیه کره‌ی شمالی راهی منطقه شد. Iowa در اولین ماموریت خود در 8 آپریل 1952 در نزدیکی منطقه‌ی Wonson-Songjin جهت نابودی خطوط حمایتی کره به سوی دشمن آتش گشود؛ و در روز بعد نیز جهت نابودی اجتماعات دشمن، مراکز مهمات و مراکز حمایتی دشمن شروع به فعالیت کرد. در 13 آپریل جهت حمایت از نیروهای کره‌ی جنوبی اقدام به شلیک به سمت استحکامات کره‌ی شمالی کرد؛ در پی این عملیات تعداد 100سرباز کره‌ای کشته‌شدند، و شش انبار مهمات و یک مرکز فرماندهی کره‌ی شمالی نابود شد.   Iowa پس از پایان جنگ کره‌ی شمالی و در 24 فوریه‌ی 1958 از خدمت خارج شد.  فعالیت مجدد : پس از به ریاست جمهوری رسیدن Ronald Reagan و در طی پروژه‌ی 600-ship Navy، Iowa مجددا شروع به فعالیت کرد و به حوضچه‌ی Avondale واقع در نزدیکی New Orleans جهت انجام یک سری بروزرسانی‌ها انتقال یافت. طی این پروژه توپ‌های 20 میلیمتری Oerlikon و 40 میلیمتری Bofors از این نبرد‌ناو حذف شدند چراکه این توپ‌ها قادر به هدف قراردادن هواپیماهای جنگنده‌ی جت و یا موشک‌های ضدکشتی آن زمان نبودند. همچنین دو توپ 5 اینجی که در عقب و وسط کشتی نصب‌شده‌بودند نیز حذف شدند.  پس از حذف این تجهیزات این نبردناو با آخرین سیستم‌های آن زمان تجهیز‌شد. این تجهیزات عبارت‌اند از 4 سلول شلیک چهارگانه‌ی MK 141 با قابلیت شلیک 16 موشک ضدکشتی AGM-84 Harpoon، 8 لانچر ABM، 32 موشک BGM-109 Tomahawk و چهار توپ Phalanx. همچنین Iowa اولین نبردناوی بود که مجهز به هواپیمایی بدون سرنشین کنترل از راه دور می‌شد. Iowa قادر است همزمان از 8 هواپیمای بدون سرنشین UAVاستفاده‌کند.  این بروزرسانی شامل آپدیت کردن سیستم راداری، سیستم کنترل آتش توپ‌ها و موشک‌ها و همچنین سیستم‌های جنگ الکترونیک می‌شد. این نبردناو پس از انجام این بروزرسانی‌ها و در 28 آپریل 1984 و تحت فرماندهی کاپیتان Gerald E. Gneckow مجددا وارد خدمت شد.  در فاصله‌ی سال‌های 1984-1989 و در طول دوره‌ی جنگ سرد این نبردناو در رزمایش‌های متعددی همراه با نیروی دریایی سایر کشورهای عضو سازمان ناتو شرکت کرد.           تصاویر به گالری منتقل شد - Commandant به دلیل تکراری بودن بعد از خروج از اسکرول ادغام می شود

با سلام: در این پست آرم گردان بوئینگ 747 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران تقدیم دوستاران میلیتاری می گردد.   با سلام: در این پست شما را با آرم کلا افسران نیروی هوایی قبل از انقلاب آشنا می کنم

 http://uupload.ir/files/zupy_arm_shenasai_1.jpg

دوست عزیز . سر جنگی ترموباریک اصولا در داخل جو زمین یعنی جایی که فشار هوا به اندازه کافی وجود داشته باشه عمل میکنه و در زیر اب یا محیط فاقد اکسیژن  قابل استفاده نیست . بحث قدرت بسیار بالایی که سر جنگی اژدرها وارد میکنند به کشتی به خاطر انفجار درون سیال متراکمی مثل اب ( در مقایسه با هوا )هست . 

370km/h   1000*370 / 60*60 = 370000m / 3600s =  102.777m/s ================   اشکوال و سرعت فوق العاده اش در اصل با کلاهک هسته ای معنا پیدا میکنه . این سرعت زیر اب و برای سیالی مثل اب خیلی بالاست منتهی بحث هدایت پذیر بودنش مطرح هست و اینکه چطور این موضوع را حل بکنند .

اینکار رو چین هم انجام میده! هزینه و زمان تحقیق و توسعه برای تسلیحات بومی چیزی نیست که یک قدرت نو ظهور یا یک کشور در معرض تهدید اون رو داشته باشه ، بنابراین کپی کاری و مهندسی معکوس یک اقدام عاقلانه هست و ما به مرور میبینیم که بعد از ایجاد بازدارندگی نسبی در برخی زمینه ها در ایران و چین در کنار کپی کاری روی تحقیق و توسعه هم سرمایه گذاری شده و محصولات جدید و متفاوتی هم به تولید رسیده.

چیزی که ما از مسول غرفه حوت شنیدیم این بود   محل اصابت به حوت داده میشه ، دیگه هیچ کنترل و تماسی با حوت مقدور نیست ، حوت هم نسبت به اون هدف اگر به هر علتی از جمله جریان آب تغییر مسیر بده خودش میتونه به وسیله بالک های که تقریبا در انتها داره و بعد شلیک باز میشه اصلاح مسیر داشته باشه   حوت اصلا هیچ سونار یا سنسوری نداره ، با اون همه حباب و گاز ساطع شده از نوک همینکه میتونه تغیر مسیر بده خودش شاهکار هست